.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Χριστούγεννα μὲ πλημμύρα δακρύων δοξολογίας!



-Μπορεῖ, Γέροντα, νὰ ψάλλη κανεὶς τὸ «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε» μὲ δάκρυα;
-Ναί, μὲ πλημμύρα ἀπὸ δάκρυα, εὐγνωμοσύνη!
-Δηλαδή, Γέροντα, μπορεῖ νὰ κλαίη κανείς, ὅταν δοξολογῆ τὸν Θεό;
-Ναί, αἰσθάνεται μία ἀνέκφραστη ἀγαλλίαση ἀπὸ εὐγνωμοσύνη, ποὺ δὲν κρατιέται ὁ ἄνθρωπος, τινάζεται. Αὐτὸ εἶναι τὸ πραγματικὸ ξέσπασμα δοξολογίας.
Νὰ κινηθῆτε στὴν πνευματικὴ σφαῖρα, στὴν δοξολογία. «Δόξα σοι ὁ Θεός, δόξα σοι ὁ Θεὸς» νὰ λέτε συνέχεια. Μετὰ ὅλα θὰ σᾶς συγκινοῦν, γιὰ ὅλα θὰ νιώθετε μεγάλη εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεό, καὶ ὁ Θεὸς θὰ σᾶς τρελλάνη μὲ τὶς πολλές Του εὐλογίες.

Πατήρ Παΐσιος

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου: Λόγοι Στ΄ «Περὶ Προσευχῆς», 
ἔκδοση Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» 
Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης.