.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑ



Είδες πόσο μεγάλη είναι η δύναμις των ύμνων; Πόσα κατορθώνει η δοξολογία του Θεού; πόσα κατορθώνει η προσευχή; Πάντοτε βέβαια η δύναμις της προσευχής είναι μεγάλη, όταν όμως συνοδεύεται και από νηστεία, τότε κάνει την ψυχή ακόμη πιο δυνατή. Τώρα έχουμε μεγάλη σωφροσύνη των λογισμών˙ τώρα υπάρχει πνευματικό ενδιαφέρον και η ψυχή προσέχει όλα τα ουράνια. Γι’ αυτό η Γραφή πάντοτε συνδύασε την προσευχή με τη νηστεία. Πώς και πότε; «Μη στερήτε», λέγει, «ο ένας τον άλλον, εκτός και αν γίνη κοινή συμφωνία για να αφιερωθήτε στην προσευχή και τη νηστεία» (Α΄Κορ. 7,5). Και πάλι αλλού λέγει˙ «Το γένος αυτό δε βγαίνει, παρά μόνον με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17,21). Καθώς και αλλού πάλι˙ «Αφού προσευχήθηκαν», λέγει, «και νήστεψαν, τοποθέτησαν πάνω τους τα χέρια τους» (Πράξ. 13,3).

Βλέπεις ότι παντού η προσευχή είναι ενωμένη με τη νηστεία; Διότι τότε αναπέμπεται από τη λύρα πιο ευχάριστη και πιο αξιόλογη μελωδία. Δεν είναι χαλαρωμένες οι χορδές, διαλυμένες από την μέθη της πλεονεξίας, αλλά ο λογισμός είναι ισχυρός, ο νους διεγερμένος, η ψυχή γεμάτη από νηφαλιότητα. Έτσι πρέπει να πλησιάζουμε στο Θεό και να συνομιλούμε μαζί Του, έχοντας δηλαδή την προσοχή μας συγκεντρωμένη μόνο σ’ Αυτόν. Διότι, αν όταν έχουμε να πούμε κάτι το σπουδαίο στους φίλους μας, τους παίρνουμε σε ένα μέρος απόμερο μόνους και έτσι συνομιλούμε, πολύ περισσότερο αυτό πρέπει να γίνεται στην περίπτωσι του Θεού. Να κλεινώμαστε δηλαδή στο πιο απομονωμένο δωμάτιό μας και να προσευχώμαστε, ενώ θα επικρατή μεγάλη ησυχία˙ τότε, αν απευθύνουμε την παράκλησί μας για το συμφέρον της ψυχής μας, οπωσδήποτε όλα θα τα επιτύχουμε. Διότι είναι μεγάλο αγαθό η προσευχή, όταν γίνεται με καρδιά γεμάτη από ευχαρίστησι και με πνευματική καθαρότητα.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Τα νεύρα της ψυχής.
Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄
ΕΚΔΟΣΙΣ: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου.
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ