.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

OI AMETANOHTOI. ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ



Μὴ μείνωμεν ἀμετανόητοι. Διότι ὁ ἀμετανόητος ἄνθρωπος εἶνε φοβερὸ πρᾶγμα. Τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ ἀμετανοήτου ἀνθρώπου εἶνε ἡ ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἀναισθησία.
ἀμετανόητος εἶνε ὅπως ὁ τυφλός, ποὺ δὲν βλέπει τίποτε, ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ ἥλιος λάμπει τὸ καταμεσήμερο. Ὁ ἀμετανόητος εἶνε ὅπως ὁ κωφός, ποὺ δὲν ἀκούει τίποτε, ἀκόμη καὶ ἂν περνᾷ μέσα ἀπὸ ἕνα δάσος ποὺ κελεηδοῦνε ὅλα τὰ ἀηδόνια· δὲν ἀκούει τίποτε, ἀκόμη καὶ ἂν κτυποῦν ὅλες οἱ καμπάνες τῆς πόλεως. Ὁ ἀμετανόητος εἶνε τυφλὸς καὶ κωφός· δὲν βλέπει καὶ δὲν ἀκούει τίποτε.
Δὲν ἀκούει τὸ «κατηγορῶ» τῆς συνειδήσεώς του γιὰ τὰ κρυφά του ἁμαρτήματα. Δὲν ἀκούει τὸ «κατηγορῶ» τῆς κοινωνίας γιὰ τὰ φανερά του ἁμαρτήματα. Δὲν ἀκούει ἀκόμη τὰ ἔκτακτα ἐκεῖνα γεγονότα, ποὺ συγκλονίζουν τὴν ὑφήλιον καὶ μᾶς προσκαλοῦν εἰς μετάνοια.
Ὁ ἀμετανόητος μοιάζει μὲ τὸν σατανᾶ, διότι μόνο αὐτὸς ἐμμένει στὴν ἁμαρτία καὶ στὴν κακία. Ὅσοι αἰῶνες καὶ χιλιετηρίδες καὶ ἂν περάσουν, οὐδέποτε ὁ σατανᾶς θὰ πῇ τὸ «Ἥμαρτον». Διότι μόλις ὁ σατανᾶς θὰ πῇ τὸ «Ἥμαρτον», θὰ γίνῃ ἄγγελος. Ἀλλὰ δὲν τὸ λέγει. Γι’ αὐτὸ κλείνουμε αὐτὸν τὸν μικρὸ χαρακτηρισμὸ τοῦ ἀμετανοήτου ἀνθρώπου μὲ τὸ ῥητὸ τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου· «Τὸ μὲν ἁμαρτάνειν εἶνε ἀνθρώπινον, τὸ δὲ ἐμμένειν ἐν τῇ πλάνῃ καὶ τῇ ἁμαρτίᾳ εἶνε σατανικόν». Ὁ Θεὸς δὲν θὰ μᾶς δικάσῃ διότι ἁμαρτάνουμε, ἀλλὰ θὰ μᾶς δικάσῃ διότι δὲν μετανοοῦμε.


Απόσπασμα του Βιβλίου «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ», Νο 2, σελ. 16
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου