.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Παιδί,το περιβόλι μου!



Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις, 
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις. 

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα, 
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του, 
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις, 
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας. 

Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι, 
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα. 
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, (γίνε) διαφεντευτής. 

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, 
πέσουν καιροί οργισμένοι, 
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, 
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια. 

Μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! 
Τράβα, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, 
κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, 
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα. 

Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να ‘ρθει, 
κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων. 
Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει, 
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα.


Κωστής Παλαμάς