.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Θεέ μου, δε ξέρω πώς ακόμα με ανέχεσαι ...

Θεέ μου, δε ξέρω πώς ακόμα με ανέχεσαι.
Πως;
Δεν το χωράει ο νους μου...
Κι εσύ, υπέροχε Χριστέ μου;
Πώς απαντάς στη δικιά μου αθλιότητα;
Κοιτάς τη βρωμιά μου και μου δίνεις μια ευκαιρία ακόμα.
Είναι μια τρέλα, Θεέ μου, η σχέση μαζί Σου!
Μια αφάνταστα τέλεια, υπέρλογη τρέλα!
Η ζωή μου είναι χάλια και, παρόλ' αυτά, δέχεσαι να με συντροφεύεις στο ταξίδι μου...
Ελέησέ με... Ελέησέ με....
Μόνο αυτό Σου ζητάω.
Στο ταξίδι μου αυτό είσαι δίπλα μου.
Και το πιο τρελό στη πορεία αυτή είναι που οι πιο όμορφες στιγμές ανατέλλουν μέσα στις πιο μεγάλες δυσκολίες.
Με τρελαίνει η αγάπη Σου, Θεέ μου…


Ετικέτες ,