.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΕΘΝΟΣ «Ἐξεπόρνευσαν ὀπίσω θεῶν ἑτέρων»

Καθὼς μελετοῦμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη τὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων, διαπιστώνουμε τὴν ἰδιαίτερη στοργὴ καὶ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς αὐτούς, ἰδιαιτέρως κατὰ τὰ 40 χρόνια ποὺ περιπλανιόντουσαν στὴν ἔρημο.

Τώρα πλέον ἔχουν ἐγκατασταθεῖ στὴν πολυπόθητη γῆ Χαναάν, ὕστερα ἀπὸ πολλὲς θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις προστασίας τους ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ γεροντότεροι καὶ αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, ποὺ διαδέχθηκε τὸν Μωυσῆ στὴν ἡγεσία τοῦ λαοῦ, ἔχουν πεθάνει. Ἔμειναν πλέον οἱ νεώτερη στὴν ἡλικία. «Ἀνέστη γενεὰ ἑτέρα» (Κριτ. β´ 10), γενεὰ ποὺ δὲν ἔζησε τὶς θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στοὺς προγόνους τους.

Ἡ νεώτερη γενιὰ τὰ εἶχε βρεῖ ὅλα ἕτοιμα. Ἐγκαταστάθηκε μὲ ἀσφάλεια σὲ αὐτὴ τὴν περιοχή. Δὲν ἔλαβε ὅμως στὰ σοβαρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐδῶ κατοικοῦσαν πλῆθος εἰδωλολατρικῶν λαῶν –οἱ Χαναναῖοι, οἱ Χετταῖοι, οἱ Ἀμορραῖοι, οἱ Φερεζαῖοι, οἱ Εὐαῖοι καὶ οἱ Ἰεβουσαῖοι –ποὺ εἶχαν τὶς δικές του συνήθειες καὶ θρησκεῖες. Λάτρευαν τὸν Βάαλ καὶ τοὺς ἄλλους ψευδοθεούς. Ἔτσι ἡ καθημερινὴ ἐπικοινωνία μὲ αὐτοὺς ἀσυναίσθητα ἄρχισε νὰ τοὺς ἐπηρεάζει στὴν ζωή τους, καθὼς καὶ στὴν πίστη καὶ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεοῦ τῶν πατέρων τους. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη χρησιμοποιεῖ βαρεῖς χαρακτηρισμοὺς γιὰ τὸ κατάντημα αὐτὸ τῶν Ἑβραίων: «καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἐλάτρευσαν τοῖς Βααλίμ» (Κριτ. β´ 11)· ἔκαναν αὐτὸ ποὺ εἶναι πονηρὸ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ λάτρεψαν τὰ ἀγάλματα τοῦ Βάαλ. «Ἐξεπόρνευσαν ὀπίσω θεῶν ἑτέρων» (Κριτ. β´17)· ἐγκατέλειψαν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ἐξαγριώθηκαν λατρεύοντας ψευδοθεούς. Ὁ ξεπεσμὸς τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραὴλ στὴν εἰδωλολατρία περιγράφεται μὲ τὴν φρικιαστικὴ λέξη «ἐξεπόρνευσαν».

Ἡ συμβίωση μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες, οἱ καθημερινὲς συχνὲς συναλλαγὲς μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λαοὺς συνετέλεσαν στὸ νὰ κάνουν στενὲς φιλίες καὶ γνωριμίες μεταξύ τους. «Ἔλαβον τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἑαυτοῖς εἰς γυναῖκας καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἔδωκαν τοῖς υἱοῖς αὐτῶν» (Κριτ. γ´ 6), δηλαδὴ ἄρχισαν τὰ συνοικέσια. Πῆραν αὐτοὶ γυναῖκες ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τὶς κόρες τους τὶς ἔδωσαν στὰ παιδιὰ τῶν εἰδωλολατρῶν.

Δὲν ἐλάμβαναν ὑπ᾽ ὄψη τους ὅτι αὐτοὶ μὲν πιστεύουν καὶ λατρεύουν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ βρίσκονται στὸ φῶς τῆς ἀλήθειας, ἐνῶ οἱ ἄλλοι τρέχουν στὰ εἴδωλα καὶ βρίσκονται στὸ ψέμα καὶ στὸ σκοτάδι. Τὰ ἀντιμετώπιζαν ἐπιπόλαια καὶ χωρὶς νὰ δίνουν βαρύτητα στὸ τί θὰ ἐπακολουθοῦσε μὲ αὐτὸ τὸν ἄφοβο συγχρωτισμό τους. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ τοὺς ἐγκαταλείπει ὁ Θεὸς στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν τους καὶ νὰ περιέρχονται σὲ κατάσταση σκλαβιᾶς καὶ δυστυχίας γιὰ πολλὰ χρόνια. Ὅταν κάποτε συνειδητοποιοῦσαν τὸ κατάντημά τους καὶ κατέφευγαν μὲ μετάνοια στὸν Κύριο, ἐκεῖνος, φιλεύσπλαγχνος καὶ ἐλεήμων, ἄκουε τὴν κραυγὴ τῆς ἀγωνίας τους καὶ τοὺς ἐλευθέρωνε (Κριτ. γ´ 15).

Ἀσφαλῶς πολλὰ ἔχουν νὰ μᾶς διδάξουν αὐτὰ τὰ γεγονότα καὶ μᾶς τοὺς σημερινοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες. Τὰ τελευταῖα χρόνια τὴν χώρα μας τὴν κατακλύζουν πλήθη ἀλλοεθνῶν προσφύγων καὶ λαθρομεταναστῶν. Πολλοὶ παραμένουν ὡς μόνιμοι κάτοικοι. Ἄλλοι συνεχίζουν τὸ ταξίδι τους στὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες. Ταυτόχρονα ἡ ἐλεύθερη διακίνηση μεταξὺ τῶν κρατῶν-μελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως δίνει τὴ δυνατότητα στοὺς πολίτες της νὰ ἐγκαθίστανται στὴ χώρα τῆς προτιμήσεώς τους καὶ νὰ ἀναπτύσσουν ἐκεῖ ἐπαγγελματικὲς καὶ ὅποιες ἄλλες δραστηριότητες. Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν πρόβλημα στὴν αὐτοσυνειδησία μας ὡς Ἑλλήνων καὶ μάλιστα Ὀρθοδόξων, ὅπως ζήσαμε μέσα ἀπὸ ἀμέτρητες δυσκολίες τόσους αἰῶνες.

Τώρα πιὰ καλούμαστε νὰ συμβιώσουμε καὶ νὰ συνεργαστοῦμε μὲ πλῆθος λαοῦ καὶ μάλιστα ἀλλοδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων. Αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ τὸ λάβουμε πολὺ σοβαρὰ ὑπ᾽ ὄψη μας. Διατρέχουμε κίνδυνο νὰ χάσουμε τὸν προσανατολισμό μας, τὴν πίστη μας, τὴν ἀλήθεια. Τὸ νὰ ἔχεις γνωρίσει τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὴ βρεφικὴ ἡλικία, ἀπὸ γονεῖς καὶ προγόνους, ποὺ πίστευαν καὶ λάτρευαν τὸν ἀληθινὸ Θεό, νὰ ἔχεις ἀκούσει θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν προστασία τοῦ ἔθνους σου, καὶ τώρα νὰ Τὸν ἀρνεῖσαι καὶ νὰ παρασύρεσαι σὲ ἄλλα ρεύματα, τάχα προοδευτικά, εἶναι βαρὺ καὶ ἀσυγχώρητο σφάλμα. Καὶ θὰ πληρωθεῖ πολὺ ἀκριβά.

Λοιπόν, χρειάζεται πολλὴ προσοχὴ καὶ συνεχὴς ἐπαγρύπνηση. Νὰ μὴν κάνουμε ἀβαρίες στὰ θέματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ λατρείας μας. Νὰ μένουμε πιστοὶ στὴν παράδοση τῶν πατέρων μας, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι καὶ Ἕλληνες. Μόνο μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις νὰ μπορέσουμε νὰ ἐπιζήσουμε ὡς ἔθνος. Καὶ ὄχι μόνο νὰ ἐπιζήσουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀκτινοβολήσουμε τὴν ἀλήθεια τῆς Ορθοδοξίας μας στὴν Εὐρώπη καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο.

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΕΘΝΟΣ
Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2128, 01.03.16
Ἠλ. στοιχειοθ.: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»