.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΝΕΟΣΥΛΛΕΚΤΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ

«Ευλογημένο μου παιδί, η Παναγία μας να σε δυναμώσει στον αγώνα της ψυχής σου μέχρι τέλος. Βλέπω την απογοήτευση της ψυχής σου· μοιάζεις με τα “γιαννάκια” του πολέμου, δηλαδή με τους νεοσύλλεκτους φαντάρους που τους πηγαίνουν στο μέτωπο του πολέμου και μόλις δουν να πέφτουν σφαίρες, βόμβες κλπ., αμέσως χάνουν το ηθικό τους και ζητούν να φύγουν πίσω. Αλλά η εμπειρία των στρατηγών κανόνισε να τους σμίγουν με τους παλιούς και ψημένους στρατιώτες και αυτοί να τους ενθαρρύνουν μέχρι να συνηθίσουν στον πόλεμο. Επαινώ τη θέληση και την προαίρεσή σου να φτάσεις στην τελειότητα και την απάθεια, προς την οποία πρέπει να τείνουν όλες σου οι προσπάθειες, όμως δεν πρέπει να σου διαφεύγει με ποιον έχεις να παλέψεις. Το ότι απογοητεύεσαι, γνώριζε ότι τούτο είναι πόλεμος, είναι ένας κανονιοβολισμός του εχθρού· είναι μια πληγή από τα παθήματα. 
Μη σου σκοτεινιάζει τον ουρανό των ελπίδων σου αυτό. Άρα θέλει υπομονή, καρτερία, θάρρος. Πίστευε ότι ο Θεός γνωρίζει όλες τις διαθέσεις του καθενός και ποτέ δεν παρέβλεψε και δεν αντάμειψε αγαθή προαίρεση και βία (προσπάθειας). Βλέπουμε και τους αγίους πατέρες, στα πρώτα τους χρόνια, ότι υπέφεραν ξηρασίες, τρομερές απογοητεύσεις μαζί και άλλους εξοντωτικούς πειρασμούς, αλλά κράτησαν γερά την υπομονή και τη βία (του αγώνα) και, κατόπιν, τους επισκέφθηκε η Χάρη, ανάλογα με ό,τι υπέμειναν προηγουμένως…».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

[Γέροντος Εφραίμ:
«Πατρικαί Νουθεσίαι»,
κεφ. η΄, σελ. 238–239,
έκδοσις Ιεράς Μονής Φιλοθέου,
Άγιον Όρος 19984.]