.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η ΘΛΙΨΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ



Γιατί να μην κάνουμε τη θλίψη μας δύναμη και ύψος προσευχής; Καμιά θλίψη δεν έρχεται μάταια και άσκοπα, για να πάει χαμένη στην πνευματική ζωή· χάρη σ’ αυτή κάθε μας ικεσία αποκτά φτερούγες ταπείνωσης. Καμιά θλίψη δεν έρχεται στη ζωή μας χωρίς την ευεργετική παραχώρηση του Θεού· του Θεού, που είναι υπέρλογη Αγάπη για όλους και για τον καθένα προσωπικά. Καμιά θλίψη δεν έρχεται για να κατατροπώσει και να νικήσει εκ προοιμίου την καρδιά που πιστεύει· τον άνθρωπο που προσφεύγει ολόψυχα στον Θεό και, με τη δύναμη της προσευχής, μπορεί να διαφεύγει τον μεγάλο κίνδυνο που υπάρχει στο ζοφερό κέντρο όλων ανεξαιρέτως των θλίψεων και που λέγεται «απόγνωση».

π. Δαμιανός