.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Απάντηση (κατά τας γραφάς) προς το ψεύδος, την υποκρισία την πλάνη και την παραπληροφόρηση, του...


..αποκαλυπτικού άρθρου: ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ του π. ΒΑΡΝΑΒΑ ΓΙΑΓΚΟΥ που δημοσιεύτηκε στο site hellasforce.com

Αδελφοί μου, βεβαίως και συμφωνώ πως ο χριστιανός πρέπει να έχει ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ γιατί διαφορετικά υπηρετεί τα πάθη του. Επ’αυτού καμία αντίρρηση. Στις ημέρες μας όμως, εάν κάποιος μιλήσει για τον Κύριο μας και Θεό μας, τον πατέρα και αδελφό μας, εάν «τολμήσει»να γίνει λίγο ζηλωτής ή λίγο βοηνεργής, θα θεωρηθεί λίαν επιεικώς λάθος και το χειρότερο σχισματικός και ζηλωτής με μεγάλη ψυχική ασθένεια! (θα καταλάβετε παρακάτω).

Λάθος διότι εγκολπώθηκε το «όπου 2 ή 3 συναγόμενοι στο όνομά μου (όχι επί ματαίω βεβαίως) τότε Εγώ θα είμαι δίπλα σας να κατευθύνω την (συν – ζήτηση)». Να μια ευκαιρία να έχεις πάντα δίπλα σου τον Χριστό! Τι μήπως μας το είπε ψέματα; Σχισματικός και ζηλωτής δε διότι κάθεσαι στον καναπέ (έτσι λένε) και ασχολείσαι με θεολογικά θέματα, θαρρείς και είναι κατοχυρωμένα και αποκλειστικότητα κάποιων. (Τον διάβολο τον καίει αφάνταστα η έρευνα-μελέτη των γραφών).

Όσο γι’αυτούς που κάθονται στους καναπέδες και μιλούν για δήθεν σοβαρά θέματα και τους άλλους που ασχολούνται με τους πρώτους, δεν πρέπει να ασχολούμαστε καθόλου. Διότι αυτοί ούτως ή άλλως είναι του καναπέ και της αργολογίας (μακάρι να συνέρθουν).
Δεν επηρεάζουν όμως ψυχές ούτε έχουν πνευματική γνώση και δύναμη να μολύνουν διαστρεβλώνοντας τον Λόγο, διότι απλά έχουν άγνοια. Συνεπώς γελοιοποιούνται. Δεν κινδυνεύουμε οι Χριστιανοί από αυτούς.

Αυτοί όμως που επηρεάζουν ψυχές και λαλούν το ψεύδος άθελα ή ηθελημένα, -έχει μεγάλη διαφορά βεβαίως- ζημιώνουν τις ψυχές λόγω άγνοιας αυτών (των ψυχών) και καλλιεργώντας την προσωπολατρία και όχι την Χριστο-λατρεία, μοδηγούν όντας τυφλοί και πονηροί, τους τυφλούς στον λάκκο.

Σας δίνω ένα ζωντανό παράδειγμα που οι λέξεις κόβονται και ράβονται στα μέτρα τους, ώστε το αποτέλεσμα του νοήματος να είναι διαφορετικό! Γι’αυτό σας συνιστώ προσοχή, να εξετάζετε καλά ό,τι σας λένε και ό,τι διαβάζετε. Η αλήθεια διαστρεβλώνεται και παρουσιάζεται όπως θέλει να την παρουσιάσει ο «γράφων» επικαλούμενος Άγιο που μιλάει για την ακρίβεια μάλιστα. (Θα στενοχωριέται ο Άγιος με αυτές τις βλασφημίες!). Σας τα παρουσιάζω ακριβώς για να διακρίνετε και να κρίνετε εσείς!

Διότι ο Άγιος Ιωανν. Χρυσόστομος λέγει: «το μη κρίνετε, ίνα μην κριθείτε, περί βίου εστίν, ου περί πίστεως».
ο γράφων–ιερέας λέει: «ο ζηλωτής άνθρωπος ουδέποτε φτάνει στην ειρήνη, είναι ξένος της ειρήνης και της χαράς. Η ειρήνη είναι η τέλεια υγεία της διανοίας, ο δε ζήλος είναι ενάντιος της ειρήνης και συνεπώς, όποιος έχει μικρό ζήλο έχει μεγάλη ψυχική ασθένεια».

λέγει ο Άγιος:
«ο ζηλωτής άνθρωπος ουδέποτε φθάνει στην ειρήνη της διανοίας αυτού. και όστις είναι ξένος της ειρήνης, αυτός είναι ξένος και της χαράς. Διότι εάν ως λέγουσιν, η ειρήνη είναι η τέλεια υγεία της διανοίας, ο δε ζήλος υπάρχει ενάντιος της ειρήνης, έπεται λοιπόν, όστις έχει μωρόν ζήλον, αυτός ασθενεί μεγάλην ψυχικήν ασθένειαν. Ω άνθρωπε, συ νομίζων, ότι δια του ζήλου σου θεραπεύεις τα ξένα σφάλματα, αποδιώκεις την υγείαν της ψυχής σου. Εάν αληθώς επιθυμείς να θεραπεύσεις τους ασθενείς κατά την ψυχήν, γνώριζε καλώς, ότι οι ασθενείς και άρρωστοι κατά την ψυχήν χρειάζονται μάλλον συμπαθείας, παρά επιπλήξεως. Και πάλιν, όταν συ δεν έχεις συμπάθειαν προς τους άλλους, προξενείς εις εαυτόν μεγάλη ψυχικήν βλάβην…..».
( ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΛΟΓΟΣ Ν.Η΄ σελ.290 ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΖΗΛΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΙΖΟΜΕΝΟΥ ΩΣ ΘΕΙΟΥ……..)

Σε απάντηση του γράφοντα, τον παραπέμπω στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού βεβαίως (και όχι άλλων, διότι πολλοί τώρα βγάζουν δικά τους ευαγγέλια): «Εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν, Ο ΖΗΛΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΣΟΥ ΚΑΤΑΦΑΓΕΤΑΙ ΜΕ»(Ιωανν.β’17). Άρα ο Κύριός μας, οι μαθητές Αυτού και ο προφητάναξ Δαυίδ (κατά τον γράφοντα) έχουν μεγάλη ψυχική ασθένεια! Και όλοι φυσικά οι μάρτυρες και Άγιοι μας συμπεριλαμβανόμενου του Άγιου Νικόλαου που ράπισε τον Άρειον.
Τα ξεχάσαμε αυτά;

Αυτά συμβαίνουν όταν αφαιρούμε ή προσθέτουμε δικές μας λέξεις στον Λόγο και του αλλάζουμε εντελώς το νόημα. Επειδή τέτοια κατά καιρούς, διδάσκονται, από πατέρες ,γι’ αυτό και ο Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος μας λέει να προσέχουμε και να : «….μην παραδώσεις τον εαυτόν σου σε άπειρο ή εμπαθή δάσκαλο, για να μη διδαχθείς αντί Ευαγγελική τη διαβολική ζωή. Γιατί των καλών δασκάλων είναι καλά τα μαθήματα ενώ των κακών κακά. Και οι κακοί σπόροι οπωσδήποτε δίνουν κακούς καρπούς.» (ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ Δ’ΑΓ.ΣΥΜΕΩΝ νέος θεολόγος κεφ.32 σελ.18.)

Τον έχοντα μεγάλο ζήλο πως άραγε,θα τον αποκαλούσε ο γράφων; Πιο πάνω όμως, ο Άγιος αναφέρεται στο θείο ζήλο που- ευλογημένε πάτερ- γι’αυτόν τον ζήλο μιλάμε και όχι για τον μωρό-ανόητο ζήλο. Μη συγχέεις τον ΘΕΙΟ με τον ανόητο ζήλο. Ούτε ο μωρός ζήλος είναι ο μικρός ζήλος. Δηλαδή, όπως λέμε: μωρές παρθένες και όχι μικρές παρθένες. Καταλάβατε; «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Δεν τον μικραίνει, τον μωραίνει. Τον κάνει ανόητο,όσες γνώσεις και αν έχει,όποια θέση και αν κατέχει! Πιό παραδειγματικά δεν μπορώ να τα εξηγήσω, συγχωρέστε με!

Ωστόσο, στην αρχή του λόγου του, μας προτρέπει να ερευνούμε τα κίνητρα μας. Ας κάνει το ίδιο και ο γράφων! Τα κίνητρα που με οδήγησαν στην συγγραφή του ανωτέρω κειμένου είναι η αποκατάσταση της αλήθειας και η ωφέλεια των αδελφών μου.

Ο θαυμάσιος για την ακρίβεια Αγιος Ισαάκ ο Σύρος στο κεφάλαιο αυτό,αγαπητοί μου αδελφοί,τονίζει ότι πρέπει να πονάμε,να σκεπάζουμε και να συμπάσχουμε με τις αδυναμίες,τα ελαττώματα και προπαντός τις ψυχικές και σωματικές ασθένειες των αδελφών μας.Π.χ. Σκέπασε με το ένδυμά του ο ένας υιός του Νώε τον πατέρα του και δεν τον εξέθεσε, τον νοιάστηκε με πόνο, με αγάπη παρότι ήταν σε οικείο περιβάλλον.

Γι΄αυτό και ο Αποστ. Παύλος λέγει «Οι δυνατοί να βαστάζετε τα ασθενήματα των αδυνάτων». Αυτά που λέγει ο Άγιος δεν σχετίζονται με τις κακοδοξίες και τις αιρέσεις που μολύνουν τους εν αγνοία αδελφούς μας. Γιατί μπερδεύουν τα νοήματα και τα λόγια των Αγίων; Το θράσος τους δεν έχει όρια. Επιδιώκουν να πλανήσουν όσους περισσότερους μπορούν, λόγω της άγνοιάς τους,αδιαφορώντας για το ότι γίνονται περίγελος.

Μας προτρέπουν άραγε να δικαιολογούμε και να αγκαλιάζουμε τους αιρετικούς-oικουμενιστές εχθρούς του Ιησού και να τους συγκαλύπτουμε; Έτσι το εισπράττει η αναξιότητά μου. Το να μην ελέγχεις κανέναν ούτε τους πολύ κακούς, πολλοί το συγχέουν και χωρίς διευκρίνιση είναι επικίνδυνο! Γι΄αυτό ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος μας συμβουλεύει: «να διακρίνουμε και να εξετάζουμε και μάλιστα ως σε καθρέπτη τα λόγια και τις πράξεις των δασκάλων μας» (Φιλοκαλία Δ σελ.18 κεφ.33). Και πείτε μου, πώς θα εξετάσεις εάν δεν ελέγξεις; Και πώς θα ελέγξεις εάν δεν εξετάσεις;

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος αναφέρεται στους ελέγχους των αδελφών μας σχετικά με τις αμαρτίες τους και τις ασθένειές τους, πως δεν πρέπει να τους ελέγχουμε, δηλαδή να τους ψέγουμε ή να επικρίνουμε αυτούς. Γι΄αυτό και ο Μέγας Βασίλειος λέγει: «το να εφησυχάζει κανείς όταν το κινδυνευόμενον είναι η πίστις, τούτο είναι ίδιον της αρνήσεως,το δε να ελέγχει είναι ομολογία ειλικρινής.»

Ο Άγιος Ισαάκ στη λέξη ελέγχει, εννοεί να μην εξετάζεις και να μην φανερώνεις τις ασθένειες του αδελφού σου. Όλοι οι Άγιοι τα ίδια λέγουν, συμφωνούν. Εμείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε την ακρίβεια του λόγου τους και τα νοήματα που θέλουν να μας δώσουν σε κάθε περίπτωση. Πολλές φορές κατανοούμε αλλά συνεργαζόμαστε με τον αντίθετο,για να μην κατανοήσουν οι άλλοι. 

ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ από εμάς τους ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ χριστιανούς!!

Εάν δεν αντιλαμβανόμαστε τους Αγίους που αναλύουν τον λόγο του Ευαγγελίου πως θα κατανοήσουμε το ίδιο το Ευαγγέλιο; Και το λέω αυτό γιατί δεν θέλω να πιστέψω πως έγινε ηθελημένα ούτε ότι ανήκει σε αυτούς που δεν θα κατανοήσουν το Ευαγγέλιο, όπως λέει ο Κύριός μας.

ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙ ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑΝ!

Ο Άγιος Ιωαν. ο Χρυσόστομος λέγει: «Ο μη λέγων την Θείαν αλήθειαν υπεύθυνος εστί του αίματος, τουτέστι της σφαγής των ψυχών των πλανεμένων».

Το κείμενο στο οποίο αναφερόμαστε έχει ή δεν έχει ψέμα και καπήλευση του λόγου του Αγίου; 
Συνεχίζετε να επευφημείτε, αδελφοί μου, αυτό το κείμενο; 
Έχετε εμπιστοσύνη να εναποθέσετε τη σωτηρία της ψυχής σας σε τέτοιους οδηγούς;

Και αν τα γράφει αυτά άσχετος και αμαθής δε θορυβείσαι, αλλά λυπάσαι.
Όταν όμως τα γράφει «σχετικός», τότε σε διακατέχει ανησυχία. Αυτά συμβαίνουν στις ημέρες μας που λέγεται το «πικρό γλυκό και το κακό καλό».

Πάντα μιλάμε «κατά τας γραφάς», ορθοτομώντας τον λόγο της αλήθειας!
«Μακάριοι οι ακούοντες τον Λόγον και φυλάσσοντες αυτόν».
ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΔΙΑ ΤΗΣ «ΑΚΡΙΒΟΥΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΔΑΧΗΣ». «Και δεν προσθέτουμε ή αφαιρούμε ούτε ένα γιώτα (ι)», διότι ομοούσιος σημαίνει ο έχων την ίδια ουσία,ενώ ομοιούσιος σημαίνει ο έχων όμοια ουσία και όχι ίδια. Πόσo όμοια; Ε; Όσο θέλει ο καθένας!! Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά!

ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί ΜΕ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΣΤΕ!
«Τον διά της μετανοίας εναγκαλίσθει». ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ!!
Σε Αυτόν ανήκουν τα πάντα (και σε μας χάρη μας δίνετε) και η τιμή και η δόξα και η προσκύνηση,στους αιώνας. Αμήν.
Τέλος και τω ΘΕΩ ΔΟΞΑ!! Καλόν παράδεισο!

Με εν Χριστώ αγάπη
ο αμαρτωλός και απείρως ελάχιστος
Γεώργιος Φλώρος