.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Πρόσεχε μέ ἀκρίβεια τόν ἑαυτό σου, μέ τήν σκέψι ὄτι βρίσκεσαι πάντοτε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μήν ἐλπίζης τίποτε ἀπό κανένα, παρά μόνον ἀπό τόν Θεό, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη σ' Αὐτόν




Καί ἄν ἔχης κάποια ἀνάγκη, νά Τόν παρακαλῆς νά τήν ἱκανοποιῆ σύμφωνα μέ τό θέλημά Του. Πάντοτε νά Τόν εὐχαριστῆς γιά ὅσα σοῦ προσφέρουν, σάν νά σοῦ τά πρόσφερε ὁ Ἴδιος. 

Ἐάν πάλι στερηθῆς κάτι, ἐφ' ὅσον δέν ἐλπίζεις καθόλου σέ ἄνθρωπο, νά μή λυπηθῆς ἤ γογγύσης καθόλου ἐναντίον κανενός, ἀλλά νά ὑποφέρης τόν πειρασμό μέ προθυμία καί ἡρεμία, πιστεύοντας ὅτι γιά τίς ἁμαρτίες σου ἀξίζει νά δοκιμάσης πολλές θλίψεις. 

Ὁ Θεός ὅμως, ἐάν θέλη νά σ' ἐλεήση, μπορεῖ καί μέ τό λίγο καί μέ τό τίποτε νά ἱκανοποιήση κάθε σου ἀνάγκη. 

Παραινετικά Κεφάλαια,
Ἀββᾶ Ἀμμωνᾶ