.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Να θυμάσαι...

Όλοι βασανιζόμαστε λίγο ή πολύ. Αλλά να θυμάσαι, ότι είμαστε όλοι μαζί. Ο πόνος μας ενώνει. Η θλίψη σου είναι και θλίψη μου. Το δάκρυ σου είναι δάκρυ μου. 
Θα' θελα να τρέξουν στο δικό μου μάγουλο λίγα απ'τα δάκρυά σου. Αγωνιζόμαστε μαζί, πονάμε μαζί, προσευχόμαστε μαζί. Όσα εμπόδια και αν ορθώνονται μπροστά σου, εσύ μη χάνεις το κουράγιο σου.
Έχεις δύναμη, γιατί έχεις Χριστό. Να αγωνίζεσαι, γιατί ξέρεις ότι είσαι φίλος με τον πιο δυνατό απ'όλους. Ξύπνα τον ήρωα μέσα σου! Αυτόν που δε λυγίζει! 
Που δεν τα παρατάει ποτέ! Προσευχήσου. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό στον κόσμο απ'τη δύναμη της προσευχής που βγαίνει από μια πονεμένη, ειλικρινή καρδιά. 
Μια καρδιά που παλεύει. 
Μην χάνεις το κουράγιο σου και μην απελπίζεσαι…