.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εξαρτωμενος απο το Οικουμενικο Πατριαρχειο ο αποδημος Ελληνισμος κινδυνευει να υποστη βαθεια διαβρωσι θρησκευτικη & εθνικη

Ειναι απολυτως αναγκη να υπαχθη στην Αυτοκεφαλο Εκκλησια της Ελλαδος για να μην μπορη να αλωνιζη τον αποδημο Ελληνισμο ο Αθηναγορας & τα «τσιρακια» του που αποκαλουν την Τουρκια φιλτατη των πατριδα & αγκαλιαζωνται & συμπροσευχωνται με πολυωνυμους αιρετικους της Δυσεως.

Τα 3.000.000 του αποδημου Ελληνισμου κινδυνευουν να υποστουν μεγαλη διαβρωσι θρησκευτικη & εθνικη απο τον οικουμενικο Πατριαρχη, που αποκαλει την Τουρκια φιλτατη του πατριδα & αγκαλιαζεται & συμπροσευχεται με πολυωνυμους αιρετικους της Δυσης.


ΧΡΙΣΤΙΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ φυλ. 268, Ἰανουαριος 1964 (μικρο ἀπόσπασμα)
Βρίσκεται και στο βιβλίο «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ» σελ. 97-98
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡμεῖς δέ, βλέποντες πλέον ὅτι 3 περίπου ἑκατομμύρια Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Ἀμερικῆς, Εὐρώπης καὶ Αὐστραλίας, ἐξαρτώμενα πνευματικῶς ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κινδυνεύουν λόγω τῆς τακτικῆς τοῦ Πατριάρχου νὰ ὑποστοῦν βαθεῖαν διάβρωσιν τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς συνειδήσεώς των, διʼ είδικοῦ ἄρθρου ὑπεδείξαμεν, ὅτι παρίσταται ἀπόλυτος ἀνάγκη ὅπως ὁ ἀπόδημος αὐτὸς Ἑλληνισμὸς ὑπαχθῆ ἐκκλησιαστικῶς εἰς τὴν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, προαγομένην εἰς Πατριαρχεῖον. Ἔτσι δὲν θὰ ἠδύνατο νʼ ἀλωνιζη τὸν ἀπόδημον Ἑλληνισμὸν ὁ Ἀθηναγόρας καὶ τὰ «τσιράκια» του, καὶ νʼ ἀποκαλοῦν τὴν Τουρκίαν φιλτάτην των πατρίδα, καὶ νὰ ἐναγκαλίζωνται καὶ νὰ συμπροσεύχωνται μετὰ τῶν πολυωνύμων αἱρετικῶν τῆς Δύσεως (Ἴδε τὰ ὑπʼ ἀριθμ. 148, 161, 183, 218, 223, 248, 251 φύλλα τῆς «Σπίθας»).
Ταῦτα ἐπὶ μίαν δωδεκαετίαν ἐλέγομεν καὶ ἐγράφομεν, ἀπηχοῦντες τὰς σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματα πιστῶν τῆς Ορθοδοξίας τέκνων Ἐσωτερικοῦ καὶ Ἐξωτερικοῦ, ποὺ ἐξέφραζον εἰς ἡμᾶς, προφορικῶς καὶ ἐγγράφως, τὰς ἀνησυχίας των διὰ τὴν τακτικὴν τοῦ Πατριάρχου. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν εἰσηκούσθημεν. Δὲν ἐλήφθησαν τὰ προσήκοντα μέτρα. Δὲν ἐχαράχθη αὐστηρὰ γραμμή. Καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας συνέχισε τὴν καταστρεπτικὴν πορείαν του. Καὶ ἰδοὺ τὰ τελευταῖα γεγονότα τῆς συναντήσεως Πατριάρχου καὶ Πάπα, συναντήσεως, τὴν ὁποίαν οὗτος ὅλως αὐθαιρέτως, ἄνευ προηγουμένης συννενοήσεως μετὰ τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπεδίωκε καὶ ἐπέτυχεν, ἔρχονται νὰ ῥίψουν φῶς ἐπὶ τῆς ψυχοσυνθέσεως τοῦ Πατριάχου Ἀθηναγόρου, καὶ νὰ ἀποδειχθῆ, ὅτι σκεπτόμενος οὗτος ὡς σκέπτεται, καὶ ἐνεργῶν ὡς ένεργεῖ, ἀποβαίνει μέγας διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν κίνδυνος.