.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Άνθρωποι και σταυροί μοναδικοί...



Πολλές φορές και ενώ επι χρόνια ενδεχομένως, παλεύουμε με τα πάθη και τις δυσκολίες της ζωής, κουρασμένοι και εξαντλημένοι, αναφωνούμε, «πόσο ακόμη θα παλεύω με αυτό το πάθος; Γιατί να μην είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι που είναι φυσιολογικοί;». Αυτή είναι μια κατά πάντα ανθρώπινη κραυγή, την οποία οφείλουμε να σεβόμαστε αλλά όχι και να αποδεχόμαστε. Και τούτο, διότι έχει δομικές γνωστικές διαστρεβλώσεις: 

1. Είμαστε απόλυτα μοναδικοί ώστε να κάνουμε το λάθος να συγκρίνουμετον εαυτό μας με τους άλλους.

2. Δεν υπάρχει άνθρωπος, τέλειος και «φυσιολογικός», δηλαδή δίχως πάθη, αδυναμίες και προβλήματα. 

3. Θεραπευμένος δεν νοείται εκείνος στον οποίο εξαλείφτηκαν τα προβλήματα του, αλλα εκείνος που έμαθε να ζει και να διαχειρίζεται τα τραύματα του. Να χαίρεται την ζωή χωρίς να δρουν οι πληγές του ανασταλτικά.

4. Κανείς άνθρωπος δεν είναι δίχως σταυρό και δοκιμασίες στην ζωή, και πιστέψτε με, ουδείς εάν ήξερε δεν θα παραπονιόταν, ούτε θα ήθελε να πάρει τον σταυρό που σηκώνει ο άλλος, γιατί αυτό που έχουμε στην ζωή μας, είναι πάντα εκείνο που μπορούμε να αντέξουμε.