.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Γιατί στα λαβωμένα μονοπάτια φτιάχνονται οι ωραιότεροι δρόμοι....

Θαυμάζουμε και συγχρόνως αισθανόμαστε ντροπή και ενοχή, νιώθουμε λίγοι μπροστά στην επιτυχία εκείνου που βρήκε και πέτυχε τον στόχο του. 
Όμως κανείς δεν σκέφτεται ούτε καν αναφέρει, μια αλήθεια, μια παρηγορητική πραγματικότητα, για όλους εμάς που ακόμη δεν τα καταφέραμε. 
Ότι πριν υπάρξει αυτή η επιτυχής βολή προς τον στόχο, υπήρξαν εκατοντάδες αποτυχημένες προσπάθειες σε ικανό χρόνο. Οπότε όταν εκθειάζουμε την επιτυχία κάποιου, και λανθασμένα συγκρινόμαστε μαζί του, δεν θα βγάζουμε έξω από την ιστορία τις πολλές και σημαντικές ήττες που προηγήθηκα. Διαφορετικά διαβάζουμε με λάθος τρόπο την επιτυχία που δεν υπάρχει δίχως την αποτυχία. 
Γιατί στα λαβωμένα μονοπάτια φτιάχνονται οι ωραιότεροι δρόμοι….

πλ