.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ποιά εἶναι ἡ ''ἐπίσημη'' Ἐκκλησία; Μά «ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία» σταύρωσε τό Χριστό...

''Κάποιος ἔλεγε πρό ἡμερῶν ἀπ’ τήν τηλεόρασι, ἐγώ λέει, ἐδῶ, "ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία λέει αὐτό"..!

Νομίζουνε ὅτι, ἐπειδή ἔχουνε ἕνα ἀξίωμα, ὅτι κατέχουν καί τήν ἀλήθεια! Ὅποιος άποκτήσει ἕνα διοικητικό ἀξίωμα γίνεται ''ἐπίσημη'' Ἐκκλησία;

Μά «ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία» σταύρωσε τό Χριστό!

Οἱ ἐπίσημες Ἐκκλησίες, κατά διαστήματα καί κατά καιρούς, ἐδίωξαν τούς ἁγίους...

Τί εἶναι τό «ἐπίσημο»; Αὐτό πού ἔχει ἀξίωμα; Αὐτό πού ἔχει ἐξουσία εἶναι τό «ἐπίσημο»;

Τι ἐπισημότητα εἶχε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος!

Ποιὸς ἐπίσημος ἱεράρχης ἁγίασε τὰ 150 τελευταῖα χρόνια! Τόση ἐπισημότητα δὲν ἔπρεπε νὰ συνοδεύεται μὲ ἁγιότητα; Ὁ τελευταῖος ἐπίσημος ἱεράρχης ποὺ ἁγίασε εἶναι ὁ ἁγιος Γρηγόριος ὁ Ε΄ κι’ αὐτὸς ἱεράρχης τῆς Τουρκοκρατίας...

Ἐπίσημος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ θεωρεῖται ''πολυτελής''. Ἡ πολυτέλεια θέλε ιτελειότηταˑ δὲ θέλει …ἀκριβὰ ῥοῦχα!

Ἀντὶ κάποιος ποὺ ἀποκτᾶ ἀξίωμα νὰ διερωτᾶται:“Ἆραγε μπῆκα στὴ χορεία τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων μὲ τὸ ἀξίωμα ποὺ πῆρα; Μήπως κάτι δὲν πάει καλὰ μὲ ἐμένα καὶ πῆρα αὐτὸ τὸ ἀξίωμα”;

Ἀντὶ νὰ διερωτηθοῦμε... (ὑποστηρίζουμε): «Ἐγώ εἶμαι ἡ Ἐκκλησία ἡ Ἐπίσημη» !

Ποιά εἶναι ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία; Μά «ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία» σταύρωσε τό Χριστό...

Πατήρ Βασίλειος Βολουδάκης

(Απόσπασμα από ομιλία του π. Βασιλείου, με οδηγό το βιβλίο του Αγίου Αυγουστίνου " Εξομολογήσεις", τόμος Β΄την Κυριακή 16-6-2013.)

Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Ἔχετε βρὴ ποτὲ στὴν Ἁγία Γραφὴ κάποιο χωρίο πού νὰ μιλάη ξεχωριστὰ γιὰ πνευματικότητα λαϊκῶν ἢ γιὰ πνευματικότητα κληρικῶν; Δὲν ὑπάρχει τέτοιο πράγμα στὴν Ἁγία Γραφή...


Ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικότης εἶναι μία γιά ὅλους τούς πιστούς. Ἄρα, δὲν εἶναι ἡ Χάρις τῆς Ἀρχιερωσύνης ἐκείνη ποὺ ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία «εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν». Ὁ Χριστὸς μιλάει ἐδῶ γιὰ κάτι ἄλλο, τὴν φώτισι καί τὴν θέωσι...

Αὐτὴ ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικότης εἶναι στὴν οὐσία της μία θεραπευτικὴ ἀγωγή, ἡ ὁποία προσφέρεται ἀπὸ τὸν Χριστὸ σὲ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Δὲν εἶναι μόνο γιὰ τοὺς μοναχοὺς ἢ τοὺς παπάδες, ἢ τοὺς μορφωμένους ἢ διανοούμενους...'' ~ «Πατερικὴ Θεολογία», π. Ιωάννης Ρωμανίδης