.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Αδιάκοπος πόλεμος με τους νοητούς εχθρούς


Συμβουλευτικοί λόγοι

Όταν ο διάβολος βρίσκεται στην καρδιά, τότε ο άνθρωπος νιώθει ένα ασυνήθιστο βάρος να τον πλακώνει, μιαν οδυνηρή φωτιά να του καίει το στήθος. Τότε η ψυχή του φοβάται υπερβολικά, ενοχλείται από τα λόγια και τη συμπεριφορά των άλλων, στερείται την ορθή κρίση, βλέπει παντού κακές προθέσεις και κυριεύεται από εκδικητικότητα…

Όταν μέσα στην καρδιά σου ανάψει το μίσος εναντίον κάποιου, τότε πίστεψε πως ενεργεί μέσα σου ο διάβολος. Διώξε αμέσως και τον ίδιο και το έργο του. Μη θεωρήσεις το μίσος δικό σου, μην το αποδεχθείς. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισε και τα άλλα πάθη.

Έχουμε καθήκον να προσευχόμαστε και για τους άλλους ανθρώπους που είναι υποδουλωμένοι σε πάθη. Μέσα τους, όπως και μέσα μας, ενεργεί ο εχθρός.

Ο Κύριος θέλει όλους να τους ενώσει. Απεναντίας, ο διάβολος θέλει όλους να τους χωρίσει. Προσπαθεί να διασπάσει την ενότητα των μελών της οικογένειας, του χωριού, της πόλης, του κράτους, των αδελφοτήτων. Πολεμάει ιδιαίτερα εκείνους που ομολογούν την ορθόδοξη πίστη και ξεσηκώνει διωγμούς εναντίον της Εκκλησίας…

Σκοπός του είναι να μολύνει τον άνθρωπο, να τον αποξενώσει από τον Θεό και τον πλησίον, να σβήσει την αγάπη, να εξαλείψει κάθε αρετή, να εξεγείρει την ψυχή εναντίον του Θεού και της Εκκλησίας και, τελικά, να την οδηγήσει αιχμάλωτη στον άδη.

Η ψυχή μας δέχεται όχι μόνο τις εμπνεύσεις του Θεού και των φωτεινών αγγέλων, αλλά και την επενέργεια των σκοτεινών δαιμόνων. Έτσι γίνεται πεδίο μάχης ανάμεσα στο καλό και στο κακό.

Η ζωή μας πάνω στη γη είναι πόλεμος, αδιάκοπος πόλεμος. Αδυσώπητα μας πολεμούν οι νοητοί εχθροί μας με τα διάφορα πάθη… Σχεδόν κάθε καλή μου σκέψη, κάθε καλό μου αίσθημα, πρέπει να το υπερασπίζομαι με αγώνα… Το ληστρικό πλήθος των πονηρών πνευμάτων ενεργεί μέσα μου πρωί και βράδυ, νύχτα και μέρα, ακόμα και στα όνειρα!

Τι άντρο νοητών ληστών είναι η ψυχή μου! Πόσο μολυσμένη είναι η καρδιά μου! Πόσο παραμορφωμένη είναι μέσα μου η εικόνα του Θεού! Τι θύελλες ξεσηκώνουν τα πάθη μου!

Κύριε, βοήθησέ με στον αγώνα μου! Δυνάμωσε, παντοδύναμε Αρχηγέ, τους στρατιώτες Σου! Χωρίς Εσένα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 67, 68, 70.


ἙΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΥΒΕΡΝΟΥΜΕΝΟ ἈΠΟ ΤΗΣ ΣΥΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΕ ΠΡΩΤΟ ΤΟΝ ΜΑΣΟΝΙΣΜΟ, ἘΞΕΔΩΣΕ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ἈΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΡΝΗΣΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ & ΤΗΣ ἨΘΙΚΗΣ ΤΟΥ ΕΥ̓ΑΓΓΕΛΙΟΥ. ΧΩΡΙΣΜΟ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ! ΌΧΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ῬΑΧΗ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ἘΞΟΥΣΙΑΣ! ὌΧΙ ΜΟΣΧΑΡΙ & ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΚΑΤΩ ἈΠ᾽ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΖΥΓΟ, ΟΧΙ ΜΑΖΙ ΠΙΘΗΚΟΣ & ΑΓΓΕΛΟΣ. ΟΠΩΣ ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΓΟΡΓΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ & ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΠΟΚΤHΣEI ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝH ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ & ΚΡΑΤΟΥΣ

Χωρισμον, σεβασμιωτατοι!

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου(Τὴν εὔσημη τούτη ἡμέρα ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε τὴ διδαχὴ τοῦ ἀειμνήστου γέροντος π. Αὐγουστίνου μεταφέροντάς την ἐδῶ μέσα ἀπὸ ἕνα γνωστὸ ἔργο του· εἶνε τὸ τέλος τοῦ βιβλίου Ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία [Ἀθῆναι 1954-55, σσ. 209-212, σὲ μεταγλώττισι]. Ἐκφράζει τὸν πόνο του γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ μὲ παρρησία ἀγωνίζεται νὰ ξυπνήσῃ τὶς συνειδήσεις τῶν τότε ποιμένων της ποὺ συγκροτοῦσαν τὴν ἱ. Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας. Πέρασαν βέβαια ἀπὸ τότε 70 χρόνια· μήπως ἆραγε ὁ λόγος του ἔγινε πιὰ ἀνεπίκαιρος καὶ ἀταίριαστος γιὰ τὴν κατάστασι ποὺ ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα; Ἂς τὸν ἀκούσουμε.)


Ὤ πῶς κοιμῶνται οἱ ἱεράρχες μας, αὐτοὶ ποὺ κατὰ τὴ χειροτονία τους, μπροστὰ σὲ χιλιάδες λαοῦ, πατώντας ἐπάνω στὸν δικέφαλο ὡρκίστηκαν, πὼς θά ᾽νε ἄγρυπνοι φύλακες τῶν νόμων τῆς Ἐκκλησίας μας;

Ἀλλὰ δὲν λείπουν καὶ ἱεράρχες ποὺ ἀναστενάζουν γιὰ τὴ δουλεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀείμνηστος Κασσανδρείας Εἰρηναῖος, ὅταν γύρω στὸ 1930 ὡς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐλάμβανε πρώτη φορὰ μέρος σὲ συνεδρίασι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, εἶχε τὸ θάρρος νὰ διακηρύξῃ, ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ κράτος, κυβερνώμενο ἀπὸ τῆς συστάσεώς του ἀπὸ σκοτεινὲς δυνάμεις μὲ πρώτη τὸν μασονισμό, ἐξέδωσε νόμους ποὺ ἀποτελοῦν ἄρνησι τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ γεμᾶτος ἱερὰ ἀγανάκτησι ἐπρότεινε, ἡ Ἱεραρχία ἐπει γόν τως, τελεσιγραφικά, νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὴν κυ βέρνησι μέσα σὲ ὡρισμένη προθεσμία «τὴν ἀπάλειψι ἀπὸ τὴ Νομοθεσία κάθε Νόμου ποὺ ἀντιστρατεύεται στὰ δόγματα, τὰ μυστήρια, τὸ Κανονικὸ Δίκαιο, τὶς παραδόσεις καὶ τὸν ἠθικὸ βίο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Καὶ ἂν ἡ προθεσμία περάσῃ ἄπρακτη, ἡ Ἐκκλησία νὰ χωριστῇ ἀπὸ τὸ κράτος· νὰ διακηρυχθῇ, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μας βρίσκεται σὲ διωγμό, καὶ ν᾿ ἀνατεθῇ ἡ ὑπεράσπισί της στὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸ λαό, τὸ μόνο φύλακα τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐθνικῶν μας παραδόσεων. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἀρχιεπί­σκοπος Ἀθηνῶν Σπυρίδων, στὸ συνέδριο τῶν θεολόγων ποὺ ἔγινε στὴν Ἀθήνα τὸ 1949, εἶχε τὴν εἰλικρίνεια νὰ ὁμολογήσῃ, ὅτι ζῇ καὶ αὐτὸς ὡς πρωθιεράρχης μέσα στὴν ἀθλιότητα τῆς δουλείας, ὅτι βλέπει τὴν Ἐκκλησία δεμένη ἀπὸ τὸ κράτος χειροπόδαρα, καὶ γι᾽ αὐτὸ ἔκανε ἔκκλησι στοὺς συνέδρους, νὰ ἐργασθοῦν καὶ αὐτοὶ στὸν κύκλο τους γιὰ νὰ σπάσουν τὸ συντομώτερο τὰ δεσμὰ τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅπως ἐξελίσσονται γοργὰ τὰ πολιτικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ γεγονότα, ἐνισχύεται καθημερινὰ ἡ πίστι, ὅτι ἡ ῥιζικὴ λύσι ποὺ θ᾽ ἀποδώσῃ τὴν ἐλευθερία στὴν Ἐκκλησία εἶνε ὁ χωρισμὸς ἐκκλησίας καὶ κράτους. Δὲν μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία ἐπ᾿ ἄπειρον νὰ παίζῃ διελκυστίνδα μὲ τὸ κράτος· κάποτε τὸ σχοινὶ θὰ κοπῇ. Ὁ χωρισμὸς εἶνε ἀναπόφευκτος. Μετὰ τὸ χωρισμὸ ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας δὲν θὰ ἔχῃ βέβαια τὴν ἐξωτερικὴ αὐτὴ αἴγλη ποὺ ἔχει σήμερα, ποὺ φέρεται ὑψωμένη πάνω στὴ ῥάχη τοῦ θηρίου, τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας· δὲν θὰ ἔχῃ τὸ προβάδισμα στὶς δημόσιες τελετές· δὲν θ᾿ ἀποδίδωνται στοὺς ἀρχιερεῖς τιμὲς ἀντιστρατήγων, οὔτε θὰ τοὺς ἀπονέμωνται μεγαλό σταυροι, οὔτε θὰ κροτοῦν ὁμοβροντίες ὅπλων στὸν ἐνταφιασμό τους. Δὲν θὰ ἔχουν βέβαια καμμία ὑλικὴ βοήθεια ἀπὸ τὸ κράτος, ζώντας πλέον κατὰ τὸ πατερικὸ ῥητὸ «Βιώσομαι ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον μᾶλλον, ἢ ψωμὸν ἐκ μισθωμάτων πόρνης», θὰ ζήσω δηλαδὴ τρώγοντας ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριο, παρὰ ψωμὶ ἀπὸ χρήματα πόρνης. Ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; «Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή». Μία ὥρα ἐλευθέρας Ἐκκλησίας εἶνε μύριες φορὲς προτιμότερη ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια μονότονης ζωῆς μέσα σὲ μία δούλη Ἐκκλησία, ταπεινὴ ὑπηρέτρια, «γκαρσόνι» τῶν θελημάτων τοῦ κόσμου. Γιατὶ ὅ,τι μπορεῖ νὰ γίνῃ μέσα σὲ μία ὥρα στὴν ἐλευθέρα Ἐκκλησία, δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ μέσα σὲ ἕναν αἰῶνα στὴ δούλη Ἐκκλησία, ποὺ οἱ κληρικοί της λογίζονται ὡς «ἀριθμημένα κομμάτια τῆς κρατικῆς μηχανῆς», καθὼς κινοῦνται κατὰ τὶς διαταγὲς τῶν κρατούντων. Ὁ ἀέρας τῆς ἐλευθερίας ποὺ θὰ πνεύσῃ θὰ εἶνε τέτοιος, ὥστε τὸ σημερινὸ τέλμα τῶν βατράχων ποὺ κοάζουν θὰ διαλυθῇ. Νέος κόσμος θὰ ξεπηδήσῃ, ὁ κόσμος τῆς «ἐλευθερίας τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (πρβλ. ῾Ρωμ. 8,21). Θά ᾽νε ζηλευτὴ ἡ Ἐκκλησία ποὺ οἱ ἐπίσκοποί της θὰ ἄρχουν σὲ ὄντα ἐλεύθερα. «Βουλομένων γάρ», ὅπως λέει ὁ Γρηγόριος ὁ θεολόγος, «οὐ τυραννουμένων τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον», τὸ μυστήριο δηλαδὴ τῆς πίστεώς μας τὸ ζοῦν ἄνθρωποι ποὺ τὸ θέλουν, ὄχι ἄνθρωποι ποὺ ἀναγκάζονται νὰ τὸ ζήσουν. Οἱ ἐπίσκοποί μας, ἐλευθερωμένοι ἀπὸ τὸν θανάσιμο ἐναγκαλισμὸ τοῦ κράτους, ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ τὴ γραφειοκρατία, τὶς διαρκεῖς ἐνοχλήσεις κι ἀνιαρὲς ἐπισκέψεις τῶν ἐπισήμων, θὰ ξαναβροῦν τὸ χαμένο ἑαυτό τους, θὰ γίνουν πιὸ πνευματικοί, πιὸ ἀποστολικοί, θὰ θυμηθοῦν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, τὸ «ἄτερ βαλλαντίου καὶ πήρας», δίχως πουγγὶ καὶ τρουβᾶ, χωρὶς πορτοφόλι καὶ σακκίδιο (Λουκ. 22,35)· καὶ ἂν τὸ κράτος γίνῃ λῃστὴς κι ἁρπάξῃ καὶ τὸ τελευταῖο τετραγωνικὸ μέτρο κι ἀφήσῃ τὴν Ἐκκλησία χωρὶς περιουσία, ἡ Ἱεραρχία ἂς μὴν τρομάξῃ. Γυμνὴ ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἐγκόσμια ἀγαθά, πλούσια ὅμως καὶ ἀκμάζουσα στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ καὶ κινουμένη δραστηρίως γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυσι τῆς βασιλείας του στὶς καρδιές, «περιάγουσα περὶ ἑ αυτὴν (ἀκτινοβολώντας γύρω της) τὸν ἥλιον τῆς πνευματικότητός της», θὰ συγκεντρώσῃ καὶ πάλι ὅ,τι ὑλικὸ χρειάζεται γιὰ τὸ ἔργο της. Γιατὶ ἐκεῖνος ποὺ ὑποσχέθηκε «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6,33) δὲν λέει ψέματα.

«Μασονικὸ κράτος ἡ Ἑλλάδα», διακήρυττε μὲ θάρρος ἕνας ἡρωικὸς ἱεράρχης καὶ τὸ ἀποδείκνυε μὲ ἐπιχειρήματα (βλ. περ. «Ἁγιορειτικὴ Βιβλιοθήκη», τ. 161/Φεβρουάριος 1950). «Οἱ μασόνοι, ἅγιοι ἀδελφοί», ἔλεγε στὴν ἱστορικὴ προσφώνησί του πρὸς τὴν Ἱεραρχία ὁ Κασσανδρείας Εἰρηναῖος, «οἱ μασόνοι καυχῶνται, ὅτι κατὰ 90% αὐτοὶ κυβερνοῦν κι αὐτὴ τὴν Ἑλλάδα». Ἀντιστρέφοντας λοιπὸν τὸ ῥητὸ ἂς ποῦμε· «Διαρρήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀπορρίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν», ἂς σπάσουμε δηλαδὴ τὰ δεσμά τους κι ἂς πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὸ ζυγό τους (πρβλ. Ψαλμ. 2,3). Χωρισμὸ τῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ κράτος! φωνάζει ἡ ἀδιάφθορη συνείδησι τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος· δὲν τὴν ἀκοῦνε ἆραγε οἱ ἅγιοι συνοδικοὶ πατέρες;

Χωρισμός! Νά τὸ φάρμακο –πικρὸ μὲν στὸ στόμα μερικῶν ἀλλὰ σωτήριο–, ποὺ θὰ ἐξυγιάνῃ ὅλο τὸν ἐκκλησιαστικὸ ὀργανισμό, ὁ ὁποῖος κινδυνεύει νὰ ὑποστῇ ὁλοκληρωτικὸ σάπισμα. Χωρισμός! αὐτὸ πρέπει νὰ γίνῃ σύνθημά μας. Χωρισμός! Ὄχι μοσχάρι καὶ γάιδαρος κάτω ἀπ᾽ τὸν ἴδιο ζυγό, ὄχι μαζὶ πίθηκος καὶ ἄγγελος. Χωρισμός. Ἐμπρός, τὸν ζυγὸν λύσατε! Καὶ ποιοί εἶνε ἁρμόδιοι νὰ κηρύξουν τὸν χωρισμό; Ἐμεῖς δὲν βλέπουμε ἄλλους ἀπὸ τοὺς ἱεράρχας ποὺ συγκροτοῦν τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας. Ἡ Ἱεραρχία, αὐτὴ εἶνε ἡ κατ᾿ ἐξοχὴν ἁρμοδία γιὰ νὰ λύσῃ τὸ ἐπίμαχο ζήτημα.

Θὰ προχωρήσῃ ἆραγε στὸν χωρισμὸ καὶ θ᾿ ἀποδώσῃ τὴν Ἐκκλησία ὡς Νύμφη στὸν Νυμφίο Χριστό; Αὐτό, ὅπως ἔλεγε ὁ καθηγητὴς Ἀνδροῦτσος, εἶνε κυρίως ΖΗΤΗΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ. Ἐὰν οἱ ἱεράρχαι μας ἔχουν βαθειὰ τὴν πίστι, τότε θ᾿ ἀποκτήσουν τὶς «δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου» (Ἀπ. 12,14), θὰ ὑψωθοῦν πάνω ἀπὸ τὰ μικρὰ καὶ ταπεινά, πάνω ἀπὸ χωράφια καὶ οἰκόπεδα, θὰ ἐπισκοπήσουν τὸν ὁρίζοντα, θὰ δοῦν τὴν Ἐκκλησία σὲ ἀθλία κατάστασι, θὰ πενθήσουν, καὶ κάνοντας ΑΓΡΥΠΝΙΑ, ΟΛΟΝΥΚΤΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙ, «ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου» (πρβλ. Μᾶρκ. 16,2) θ᾿ ἀνοίξουν τὶς θύρες τοῦ Συνοδικοῦ Μεγάρου καὶ θὰ δώσουν στὴ δημοσιότητα τὸ ἑξῆς λακωνικὸ ἀνακοινωθέν, ποὺ θ᾿ ἀξίζῃ περισσότερο ἀπὸ μακροσκελεῖς δηλώσεις.

«Δόξα τῇ ἁγίᾳ Τριάδι. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ σήμερα τὸ πρωὶ κηρύσσεται ἐλευθέρα. Τὸ “δούλειον ἦμαρ”, ἡ περίοδος τῆς δουλείας, ἔδυσε. “Υἱοὶ φωτὸς οἱ πρὶν ἐσκοτισμένοι” , αὐτοὶ ποὺ προηγουμένως ἦταν σκοτισμένοι ἔγιναν παιδιὰ τοῦ φωτός (καταβ. Φώτ. ᾠδ. η΄)».

Θὰ τὸ πράξουν; Ἂν ἔχουν τὴν πίστι ὅλοι οἱ ἱεράρχαι μας, ἀσφαλῶς ὁ χωρισμὸς θὰ συντελεσθῇ καὶ ἡμέρες δόξης θ᾿ ἀνατείλουν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Γένος μας, τὸ ὁποῖο μόνο μία ἐλευθέρα Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ τὸ σώσῃ. Ἂν ὅμως δειλιάσουν καὶ προταθοῦν κάποιοι συμβιβασμοί, τότε ἂς ἐξακολουθήσουν –οἱ διάδοχοι αὐτοὶ Βασιλείων, Γρηγορίων καὶ Χρυσοστό μων– νὰ συνωστίζωνται στοὺς διαδρόμους τοῦ ὑπουργείου, γιὰ νὰ περιμένουν πότε θ᾿ ἀνοίξῃ ἡ θύρα τοῦ γραφείου καὶ νὰ τοὺς δεχθῇ ὁ γενικὸς δερβέναγας, γιὰ νὰ παίρνουν ἀπ᾽ αὐ τὸν κατευθύνσεις πῶς θὰ κυβερνᾶται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος… Ἔφτασε πιὰ ἡ ὥρα ἡ Ἱεραρχία νὰ ὑψώσῃ στὸ κατάρτι τὸ σῆμα τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας τῆς Ἐκκλησίας.

Μακαριώτατε-σεβασμιώτατοι, ἀφουγκρασθῆτε τὸ λαό μας. Οἱ εὐκαιρίες δὲν περιμένουν. Πρὶν εἰσέλθουμε σὲ ἀκόμη μεγαλύτερο σκοτάδι, προσευχηθῆτε κατα­νυκτικά, σκεφθῆτε σοβαρά, ἀποφασίστε ἀνεπηρέαστα, ἐνεργῆστε γρήγορα, τολμῆστε γενναῖα, σπάστε τὰ δεσμὰ χωρὶς δισταγμό, ἐλευθερῶστε τὴν Ἐκκλησία, καὶ τότε θὰ σᾶς μνημονεύουν αἰωνίως ἐπάνω στὴν ἑλληνικὴ γῆ.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(*) Οἱ τρεῖς τελεῖες ὑπαινίσσονται τὴ μασονικὴ ἰδιότητα τοῦ ἀνωτέρου ἐκείνου ὑπαλλήλου.(ἐπίλογος τοῦ βιβλίου Ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία [Ἀθῆναι 1954-55, σσ. 209-212, μεταγλώττισις καὶ μικρὰ συντόμευσις], ἀπὸ τὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος· βλ. καὶ βιβλίο Προφητικοὶ λόγοι ἀφυπνίσεως…, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2013, σσ. 33-40)



«Να κρατάς γερά τα πηδάλια της ζωής!»


Να κυβερνάς τα μάτια σου, για να μην πέσει κάποτε πάνω σου ορμητικό το κύμα της επιθυμίας από τα μάτια.

Να κυβερνάς......τη γλώσσα, την ακοή για να μην δεχθείς κάτι το βλαβερό, για να μην πεις κάτι απ’ αυτά που απαγορεύονται.

Να μη σε αναποδογυρίσει η ζάλη απ’ το θυμό, να μη σε κατακλύσουν οι αιφνίδιοι φόβοι, ούτε να σε καταποντίσει βαριά λύπη.

Κύματα είναι τα πάθη.

Όταν κρατάς ψηλότερα τον εαυτό σου,θα σαι καλός κυβερνήτης της ζωής.

Εάν δε το καθένα απ’ αυτά δεν τον διακυβερνάς με εμπιστοσύνη και σταθερότητα, με το να περιφέρεσαι , σαν κάποιο ανερμάτιστο πλοίο, απ’ αυτά που συμβαίνουν κάθε φορά, θα εξαφανιστείς στο πέλαγος της αμαρτίας.

Μέγας Βασίλειος


«Ναι έρχομαι ταχύ». Μη έρχου, Κύριε Ιησού, άχρι καιρού!

Ἡ ἔλλειψη ἐσχατολογικῆς ἀνησυχίας στοὺς σημερινοὺς Χριστιανούς


Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ἔχουν εἰπωθεῖ καὶ γραφτεῖ οὐχ ὀλίγες φορὲς οἱ ἐλλείψεις τῶν σημερινῶν Χριστιανῶν, ποὺ ἐπιτρέπουν τὴν ἐπικράτηση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ: ἔλλειψη εὐσεβείας, ἔλλειψη ὑπακοῆς στὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, ἔλλειψη κατηχήσεως, ἔλλειψη συνέπειας, ἔλλειψη θάρρους, ἔλλειψη μιμήσεως καί, ὡς ἐκ τούτου τιμῆς τῶν ἁγίων Πατέρων, ἔλλειψηπνευματικότητας κλπ.

Μία ἔλλειψη ὅμως ποὺ ἀποσιωπεῖται ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κατηχητὲς καὶ ταγούς, ἀκριβῶς διότι ἡ ἐπισήμανσή της θὰ τοὺς ἐξέθετε ξεκάθαρα καὶ θὰ ἀφύπνιζε τὸ κοιμώμενο ποίμνιο, εἶναι ἡ ἔλλειψη μίας βιωματικῆς ἐσχατολογικῆς ἀνησυχίας καὶ ἑρμηνείας τῶν ἐξελίξεων ἐκ μέρους τῶν Χριστιανῶν.

Μὲ τὸν ὅρο «ἔσχατα» δὲν νοεῖται στὴν Ἐκκλησία ἡ προφητειολαγνεία, ἡ ἀρρωστημένη ἐμμονὴ μὲ ἡμερομηνίες, γεγονότα καὶ ἐξελίξεις γεωπολιτικῆς καὶ στρατηγικῆς φύσεως, ἡ ἀνάγνωση βιβλίων ποὺ περιέχουν μυστήρια καὶ θεωρίες ψευδοπροφητῶν γιὰ τὸ ἐπερχόμενο τέλος, ἡ ἐπανάκτηση χαμένων γεωγραφικῶν τόπων σὲ ἐθνικὸ ἐπίπεδο τοῦ κάθε λαοῦ, ἡ φοβία καὶ ὁ τρόμος. Ἀπό ὅλα αὐτὰ εἶναι ἡ ἐποχή μας γεμάτη καὶ ἀποδεικνύει, πόσο ἔχειπροχωρήσει ἡ πλάνη, πόσο μακρυὰ εἴμαστε ἀπὸ τὴν σωστὴ κατανόησητοῦ ὅρου «ἔσχατα» καὶ τῆς μ’ αὐτὸν συνδεδεμένης πνευματικῆς στάσης.

Μὲ τὸν ὅρο αὐτὸν δὲ νοεῖται μόνο τὸ τέλος τοῦ κόσμου, ὅπως τὸν ξέρουμε, καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Κυρίου, ὅπως μᾶς ὑποσχέθηκε καὶ ὅπως τεκμηριώνεται στὴν Ἁγία Γραφή, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀντιμετώπιση τῆς κάθε μέρας τῆς ζωῆς μας ὡς τελευταίας, ὡς ἡ τελευταία εὐκαιρία νὰ διορθωθοῦμε πρὶν τὴν τελικὴ κρίση. Ὅταν ὁ Χριστιανὸς διακατέχεται ἀπὸ τὴν ἐσχατολογικὴ ἀνησυχία καὶ τὴν βιώνει ἀληθινά, τότε προσπαθεῖ κάθε στιγμὴ νὰ τηρήσει τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, καὶ διαπιστώνοντας τὴν ὅποια ἀδυναμία του νὰ βρίσκεται ἐν συνεχῇ ταπείνωση καὶ μετανοία, προσπαθώντας παράλληλα νὰ διατηρήσει τὴν πίστη του ἀνόθευτη καὶ καθαρή, ὥστε νὰ μὴν λογοδοτήσει μπροστὰ στὸν Κύριο καὶ βρεθεῖ ἐκτὸς τοῦ Νυμφῶνος.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν πρώτων χρόνων ἦταν κυρίως ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρος. Ὁ χαρακτῆρας αὐτὸς στηρίζονταν στὰ χωρία τῆς Π. Διαθήκης (π.χ. Ψαλμ. 7, 7-15 καὶ 9, 5, 97, 2-6, Δαν. 12, 2-3 καὶ 7, 9-14 Ἡσαΐας κεφ. 24-27) καὶ κυρίως στὰ χωρία τῶν Εὐαγγελίων καὶ τῶν ἀποστολικῶν Ἐπιστολῶν.

Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς ἀποκάλυψε καὶ μᾶς προειδοποίησε πολλὲς φορές γιὰ τὰ ἔσχατα (Ματθ. κδ΄ 25-36 καὶ κε΄ 31-46· Μάρκ. ιγ΄ 24-37· Λουκ. ιζ΄ 24-37 καὶ κα΄ 27-36∙ Ιω. γ΄ 17-21) τονίζοντας τὴν σημασία τῆς ἐσχατολογικῆς ἀνησυχίαςκαὶ ἐγρήγορσης καὶ τῆς καθαρότητας τῆς Πίστεως μὲ τὴν ἐπανάληψη τῶν λόγων «γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ. 25, 13)· «Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρός ἐστιν… γρηγορεῖτε οὖν· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται»(Μαρκ. 13, 33 καὶ 35)· «ὃς ἐὰν ζητήσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὃς ἐὰν ἀπολέσῃ αὐτήν, ζωογονήσει αὐτήν» (Λουκ. 17, 33)· «ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται, ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. 3,18).

Ὁ δὲ Παῦλος –γιὰ νὰ ἀναφέρουμε τὸν ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν– τόνιζε πάντα στὶς ἐπιστολές του τὴν ἐσχατολογικὴ ἀνησυχία, ὥστε οἱ πιστοὶ ἀλληλοστηριζόμενοι νὰ διατηρήσουν τὴν πίστη τους ἀσάλλευτη καὶ καθαρή: «τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν» (Β' Κορ. ε', 10)· «βαπτισμῶν διδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου» (Ἑβρ. 6, 2)· «ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα… Ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις… Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι·… 
Ἄρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν… Διὸπαρακαλεῖτε ἀλλήλους καὶ οἰκοδομεῖτε εἷς τὸν ἕνα, καθὼς καὶ ποιεῖτε» (Α΄ Θεσ. 4, 13‐18 καὶ 5, 1‐11)· «ἔνδειγμα τῆς δικαίας κρίσεως τοῦ Θεοῦ, εἰς τὸ καταξιωθῆναι ὑμᾶς τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὑπὲρ ἧς καὶ πάσχετε…οἵτινες δίκην τίσουσιν ὄλεθρον αἰώνιον ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ, ὅταν ἔλθῃ ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ καὶ θαυμασθῆναι ἐν πᾶσι τοῖς πιστεύσασιν, ὅτι ἐπιστεύθη τὸ μαρτύριον ἡμῶν ἐφ᾿ ὑμᾶς, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ» (Β΄. Θεσ. 1, 5‐10).

Αὐτὴ ἡ ἐσχατολογικὴ ἀνησυχία ποὺ διδάχθηκε ἀπὸ τὸν Χριστό, ἐπαναλήφθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους καὶ διατηρήθηκε ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, δόξασε τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν κήρυξε νικήτρια ἔναντι ὅλων τῶν ἐχθρῶν Της. 
Ἡ ὑμνογραφία Της καὶ ἡ ἁγιογραφία Της τὴν διατηροῦσαν συνέχεια ζωντανή. Ὅλοι οἱ ἑρμηνευτὲς καὶ διδάσκαλοι τῶν Γραφῶν συμφωνοῦν, ὅτι ἡ διδασκαλία περὶ ἐσχάτων δὲν ἀφοροῦσε μόνο τὴν Δευτέρα Παρουσία, ἀλλὰ καὶ κάθε μέρα τῆς ζωῆς τῶν Χριστιανῶν, ἀφοῦ ὁ δρόμος πρὸς τὰ ἔσχατα εἶχε ἀρχίσει ἀμέσως μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου. Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες βιαζόντουσαν νὰ ὑποστοῦν τὸ μαρτύριο γιὰ νὰ βρεθοῦν μία ὥρα νωρίτερα στὸν Κύριο. 
Οἱ Ἅγιοι Ὁμολογητὲς ὁμολογοῦσαν τὴν πίστη τους, ἀνεξαρτήτως ἀριθμοῦ καὶ καταστάσεων, γιὰ νὰ μὴ βρεθοῦν ὑπόλογοι μπροστὰ στὸ φοβερὸ βῆμα τοῦ Κυρίου. Οἱ Χριστιανοὶ διατήρησαν τὴν πίστη τους ὑπὸ τὴν ἐξουσία αἱρετικῶν, ἀθέων καὶ ἐχθρικῶν καθεστώτων γιὰ νὰ μὴν βρεθοῦν ἐκτὸς τοῦ Νυμφώνος τοῦ Κυρίου.

Ἡ συνεχὴς ἐνθύμηση τῶν ἐσχάτων καὶ ἡ ἀντιμετώπιση κάθε ἡμέρας τῆς ζωῆς μας ὡς τελευταία (ἂς θυμηθοῦμε καὶ τὸ σοφὸ λαϊκό «μέχρι αὔριο ποιός ζεῖ, ποιός πεθαίνει» καὶ «τί ψυχή θὰ παραδώσεις;») πολεμοῦσε τὴν προσκόλληση στὰ ὑλικά, ἐμπόδιζε τὴν ἐκκοσμίκευση νὰ ριζώσει στὴν Ἐκκλησία καὶ διατηροῦσε παράλληλα ζωντανὴ τὴν μετάνοια καὶ τὴν πίστη σὲ ἐγρήγορση. Ἡ δὲ λησμονὴ τῆς διδασκαλίας αὐτῆς ὁδηγοῦσε σὲ λήθαργο καὶ ἀτονία τῆς Πίστεως. «Ὁρᾷς ὅτι ἀναγκαῖον συνεχῶς ταῦτα λέγειν… οὕτω καὶ ὑμεῖς ἂν μὴ τῇ συνεχεῖ μνήμῃ τὰ καταβληθέντα περιστείλωμεν, εἰς τὸν ἀέρα πάντα ἐρρίψαμεν» (Χρυσοστόμου, εἰς τὴν Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς, λόγος Γ, Γ, P.G. 482-483).

Κάθε ἐχθρὸς τῆς Πίστεως ὀνομαζόταν καὶ ἀντιμετωπίζετο ὡς ἀντίχριστος, ὡς τύπος καὶ πρόδρομος τοῦ ἑνὸς τελικὰ ἀντιχρίστου ποὺ θὰ ἐμφανιστεῖ πρὶν τὴν Δευτέρα Παρουσία «Ἴδε ἄλλη ἀντιχριστιανικὴ προδρομία» (Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1032c). Σὲ κάθε ἀμετανότητο αἱρετικὸ προσέδιδαν τὸν χαρακτηρισμὸ ἀντίχριστος γιὰ νὰ ὑπενθυμίσουν στοὺς πιστοὺς ἐναντίον ποιοῦ ἐπρόκειτο ὁ ἀντιαιρετικὸς ἀγώνας νὰ ἐκθειάσουν τὸν ἐσχατολογικό του χαρακτῆρα. Ὁ ἅγ. Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος χαρακτηρίζει ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς ἀντιχρίστους (Ἐρωτήσεις καὶ Ἀποκρίσεις, Ἔργα ἁγ. Ἐφραίμ, ἐκδ. «Τὸ περιβόλι τῆς Παναγιᾶς», τομ. 6, σελ. 234). Τὸ ἴδιο πράττει καὶ ὁ ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης («Ἑρμηνεία εἰς τὰς καθολικὰς ἐπιστολὰς» ἐκδ. «Ὀρθόδοξη Κυψέλη», σελ. 493ff.) 
Ὁ ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ὀνόμασε ἀντιχρίστους τὸν Πάπα καὶ τοὺς Τούρκους/μωαμεθανούς (Αὐγουστίνου Καντιώτου, «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός», σελ. 286-287) καὶ γενικὰ ὅλοι οἱ Ἅγιοι μεταχειρίστηκαν τοὺς ἴδιους χαρακτηρισμοὺς καὶ καλοῦσαν τοὺς πιστοὺς σὲ μετάνοια, ἐγρήγορση, ὁμολογιακὴ ἀγωνιστικότητα, ἀπομόνωση καὶ καταδίκη τῶν αἱρετικῶν καὶ ἂν οἱ καιροὶ τὸ ἀπαιτοῦσαν σὲ μαρτύριο.

Σήμερα ὅμως, δυστυχῶς, συμβαίνει τὸ ἀντίθετο. Οἱ σημερινοὶ πιστοὶ ξεχάσαμε τὴν ἐσχατολογικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε γιατὶ δὲν κατηχηθήκαμε, εἴτε γιατὶ ἀδιαφοροῦμε. Ἡ ζωή μας καὶ ἡ σχέση μας μὲ τὴν Ἐκκλησία χαρακτηρίζεται ἀπὸ μία ἀναβλητικότητα τῶν καθηκόντων καὶ ὑποχρεώσεων μας, μία ἀντίληψη ὅτι ἔχουμε ἀκόμα καιρό. Τὸ «ἄχρι καιροῦ» ἔγινε «ἀξίωμα τῆς Πίστεως».

Περιμένουμε μάλιστα παρὰ τὴν ἀδιαφορία καὶ ἀπραξία μας μὲ περίσσεια ἔπαρση ὄχι μόνο νὰ ἐπέμβει ὁ Θεός ἀλλὰ καὶ νὰ μᾶς ἀμείψει π.χ. μὲ τὴν ἐπανάκτηση τῆς Κων/πολης ἢ μὲ τὴν λάμψη τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Καὶ δὲν ρωτοῦμε: τὸ ἀξίζουμε ατό; 
Πράττουμε ἔργα ποὺ τὸ ἀξίζουν; Ὑπῆρξε ποτὲ λαός ποὺ νὰ ἀποστάτησε στὴν πλειοψηφία του ἀπὸ τὸν Θεό καὶ νὰ ἀμοίφθηκε γι’ αυτό; Ἡ δὲ στάση μας ἐνάντια στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ κυριαρχεῖ πιὰ καὶ καταπίνει συνειδήσεις, εἶναι ἀπογοητευτικὴ καὶ ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

Οἱ δὲ ποιμένες δὲν ὑπολογίζουν πιὰ τὸ φοβερὸ βῆμα τοῦ Θεοῦ, δὲν τρέμουν ὅτι θὰ λογοδοτήσουν ἐκεῖ μπροστά, μπροστὰ στὸν δίκαιο Κριτή (φοβερὴ εἰκόνα, ἀλήθεια) γιὰ τὴν ἀδράνεια, τὴν ἀσυνέπεια καὶ τὴν ψευδοδιδασκαλία τους. 
Κι ἂν θέλουν νὰ μετανοήσουν καὶ αὐτὸ μετατίθεται στὸ ἀπώτερω μέλλον, ὅταν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέψουν, ἀφοῦ ἔσχατη μέρα γι’ αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει. Σχεδὸν κανεὶς δὲν ὀνομάζει τοὺς αἱρετικοὺς ὄφεις ἢ ἀντίχριστους, οὔτε κἂν αἱρετικούς, σχεδὸν κανεὶς δὲν βλέπει τὴν ἐσχατολογικὴ πλευρὰ τῶν ἐξελίξεων, σχεδὸν κανεὶς δὲν προτιμάει τὴν ἀπόρριψη, μὲ ὅ,τι αὐτὴ συνεπάγεται, τῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ διαλέγει νὰ συγκατατεθεῖ μετὰ τοῦ Ἄννα καὶ τοῦ Καϊάφα, γιὰ νὰ δανειστῶ τὰ λόγια τοῦ ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.

Σήμερα ἐπικρατεῖ ἡ ἀνατροπὴ τοῦ εὐαγγελικοῦ ἐσχατολογικοῦ κηρύγματος τῆς Ἐκκλησίας: ὁ ἀχρικαιρισμὸς καὶ ἡ ἀτελείωτη ἢ ἡ προσαρμοσμένη στὰ ἰδιωτικὰ συμφέροντα οἰκονομία. 

Τὸ “ἄχρι καιροῦ”, στὸ ὁποῖο ὁ καιρὸς ποτὲ δὲν προσδιορίζεται, παρὰ μένει ἀσαφὴς καὶ ἀόριστος μιλώντας παράλληλα γιὰ κάποιες «κόκκινες γραμμές»ποὺ συνεχῶς ἀναθεωροῦνται καὶ ἐπαναπροσδιορίζονται (τώρα εἶναι ἡΣύνοδος ποὺ θὰ γίνει τὸ 2025 μὲ στόχο τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν). Ἡ ἀτέρμονη, ἀτελείωτη καὶ ἀδιάκριτη οἰκονομία ἀκυρώνει τὸ «ἰδοὺ ὁ καιρὸς ἐγγύς» καὶ τὸ μεταθέτει στὶς ὅποιες ρωμαϊκὲς καλένδες. 

Ὁ ἀχρικαιρισμὸς καὶ ἡ ἀδιάκριτη Οἰκονομία, θυσιάζει στὸν βωμὸ τῆς ἀνάπαυσης καὶ τοῦ συμφέροντος τὴν ὅποια ἁγιοπατερικὴ ἀντίδραση θυσιάζοντας μὲ ὑπολογισμοὺς ἀριθμῶν ἀντὶ φρονήματος, μὲ λόγια καὶ κείμενα ἄνευ ἔργων, μὲ ρητορείες ἄνευ οὐσίας, μὲ μελλοντικὲς ὑποσχέσεις ἄνευ παρουσῶν ἐνεργειῶν, με γεροντισμὸ ἀντὶ πατρικότητας. 
Θυσιάζει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας θυμιάζοντας μὲ προσωπικὲς ἑρμηνεῖες, πανεπιστημιακὰ διπλώματα καὶ ὁμαδοποιήσεις. Μὲ τὸν ἀχρικαιρισμὸ καὶ τὴν ἀτελείωτη οἰκονομία, τὰ βασισμένα στὴν ἐσχατολογικὴ διδασκαλία ἀντανακλαστικὰ τοῦ ποιμνίου ναρκώνονται καὶ ὅπως εἶπε παραπάνω ὁ ἅγ. Χρυσόστομος, «τὰ πάντα ρίπτονται στὸν ἀέρα».

Δυστυχῶς σήμερα στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μὲ τὰ ὁποῖα τελειώνει ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου «Ναὶ ἔρχομαι ταχύ», ἐμεῖς δὲν ἀπαντοῦμε, ὅπως ὁ Ἰωάννης, «ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ», ἀλλὰ ἂνευ ντροπῆς «Μὴ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ, ἄχρι καιροῦ»!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ & ΤΗΝ ΑΦΕΤΙΑ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ & ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ. (ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΕΙ «ΚΛΕΦΤΕΣ & ΛΗΣΤΕΣ» (ΙΩΑΝ. 1-42). ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΕΘΑ ΤΑ ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙΑ, ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΕ ΣΤΗΝ ΡΑΧΗ ΤΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ & Η ΔΟΞΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, 
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ, 
ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ 
ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Οἱ τιμές τοῦ πιστοῦ λαοῦ στοὺς ἐπισκόπους δὲν εἶναι γιὰ τὸ πρόσωπό τους, δὲν εἶναι γιὰ τὴν ἀφετιά τους, ἀλλὰ γιὰ τὸ Χριστό & τὴν Ἐκκλησία, για το επισκοπικό αξίωμα.
Ἐμεῖς εἴμαστε τὰ ονάρια, ποὺ φέρνουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ & ἡ δόξα δὲν ἀνηκεῖ σὲ μᾶς, ἀλλὰ στὸ Χριστό»


Το δίχτυ της αγάπης


Όταν ζω τα γεγονότα της ζωής μου και αντιμετωπίζω τις δυσκολίες και τους πειρασμούς της, η πρώτη σκέψη μου είναι:

«Γιατί άραγε το επιτρέπει ο Θεός;»

Και είναι αλήθεια βέβαια, ότι ο Θεός επιτρέπει τα γεγονότα της ζωής μας.

Ο Θεός μοιάζει να με σκεπάζει μ” ένα δίχτυ.

Το δίχτυ της αγάπης.

Ο Θεός πατέρας μας επιτρέπει να περάσει μέσα από το δίχτυ μόνο αυτό που θα μας ωφελήσει.

Ότι είναι προς το συμφέρον μας.

Αν Εκείνος δει ότι μια δοκιμασία θα μας λυγίσει ή ένας πειρασμός θα μας νικήσει, τότε το δίχτυ της αγάπης Του το μεταβάλλει σε ασπίδα προστασίας που εξοστρακίζει κάθε επιβουλή

«Ουκ εασει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε» ( Α’Κορ. 10,13)

romioitispolis.gr

ΟΔΥΝΗ... Πανεπιστήμια της Δύσεως, α π α γ ο ρ ε ύ ο υ ν τήν λέξη «Χ ρ ι σ τ ο ύ γ ε ν ν α »! – Α φ ρ ί ζ ο υ ν μέ τόν Χριστιανισμό οι «politically correct» ν ε ο φ α σ ί σ τ ε ς!

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΘΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ 

Ο ΑΣΤΕΡΙΣΚΟΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ!

Ι Δ Ι Α Ι Τ Ε Ρ Ω Σ !.....


Πανεπιστήμια της Δύσεως, 

α π α γ ο ρ ε ύ ο υ ν τήν λέξη

«Χριστούγεννα» – Αφρίζουν μέ τόν χριστιανισμό

οι «politically correct» νεοφασίστες!

Στο Πανεπιστήμιο του Μπράϊτον της Αγγλίας αποτρέπεται η λέξη «Χριστούγεννα» - Το ίδιο επιχειρούν και οι «βρώμικες» Βρυξέλλες - Λύσσα εναντίον κάθε τι χριστιανικού!

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Απαγορευμένα τα Χριστούγεννα: 

Δεν κρύβουν τις προθέσεις τους πλέον τα διάφορα «κατευθυντήρια» για το σχέδιο αποχριστιανοποίησης του Δυτικού κόσμου, με όλο και περισσότερους φορείς που νέμονται την εξουσία να επιχειρούν να εξαλείψουν οτιδήποτε παραπέμπει στον Χριστιανισμό.

Ένα χρόνο μετά την αποκάλυψη για εσωτερικό έγγραφο της Κομισιόν που ζητούσε σε αξιωματούχους και προσωπικό να μην χρησιμοποιείται η λέξη «Χριστούγεννα» (άλλα να προτιμάται η λέξη «γιορτές») και να μην επιλέγονται λέξεις που προσδίδουν το βιολογικό φύλο, έρχεται μια αποκάλυψη της Daily Mail για εσωτερικό έγγραφο που μοιράστηκε στο προσωπικό του Πανεπιστημίου του Μπράϊτον στην Βρετανία, στο οποίο – μεταξύ άλλων ανεκδιήγητων οδηγιών – παρουσιάζει την λέξη

«Χριστούγεννα» ως… ανάρμοστη και προκλητική για τα άτομα άλλων θρησκειών!

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η Daily Mail, στο προσωπικό του Πανεπιστημίου Μπράϊτον εστάλη ένα έγγραφο εννέα σελίδων με διάφορες φράσεις που πρέπει να αποφεύγονται. 

Σε αυτές τις οδηγίες συμπεριφοράς σημειώνεται πως οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να λένε «Χριστούγεννα», άλλα να προτιμήσουν να λένε… «χειμερινή περίοδος κλεισίματος», διότι – 

σύμφωνα με το έγγραφο πάντα – η λέξη «Χριστούγεννα» είναι πολύ «χριστιανοκεντρική».

Επίσης γίνεται σύσταση στο προσωπικό να μην ρωτά τους μαθητές «ποιο είναι το χριστιανικό σας όνομα», άλλα να λένε «ποιο είναι το μικρό σας όνομα» ή «ποιο είναι το όνομα σου». 

Σε άλλη οδηγία επισημαίνεται πως πρέπει να αποφεύγονται εκφράσεις όπως «χριστιανική χώρα» και να προτιμάται η περιγραφή «μια κατά πλειοψηφία χριστιανική χώρα».

Ακόμα, στο έγγραφο αναφέρεται πως το προσωπικό θα πρέπει να «εξουσιοδοτηθεί» να χρησιμοποιεί «γλώσσα χωρίς αποκλεισμούς με αυτοπεποίθηση και αποτελεσματικότητα, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τόσο οι μαθητές όσο και το προσωπικό αισθάνονται ασφάλεια, εκτίμηση και σεβασμό».

Για ποια ελευθερία έκφρασης μιλάμε;

Καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της χουντοποίησης που επιφέρει αυτή η «δικαιωματιστική» παράνοια, όταν ένα Πανεπιστήμιο που θεωρείται κατ’ εξοχήν χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών, επιβάλλει λογοκρισία στην έκφραση θρησκευτικών ιδεών και πεποιθήσεων. 

Είναι προφανές πλέον πως τέτοιες διεστραμμένες ντιρεκτίβες δίνονται στα εκπαιδευτικά συστήματα της Δύσης, ώστε οι εκπαιδευτικοί να ελπίζουν σε καριέρα και επαγγελματική ανέλιξη.

Μια νεοεποχίτικη νοοτροπία που έχει εισχωρήσει σε όλα τα κέντρα εξουσιών και βεβαίως λειτουργεί προς όφελος της Μουσουλμανικής θρησκείας (κυρίως), καθ΄ότι ο Δυτικός κόσμος έχει χριστιανικές καταβολές που καλείται να απεκδυθεί χάριν μιας «politically correct» χούντας.

Σε μια προσπάθεια να μετατραπούν οι κοινωνίες σε άμορφο «χυλό» (όπως προφητικά έλεγε ο Μακαριστός Χριστόδουλος) χρησιμοποιείται ένα επίπλαστο αφήγημα ισότητας, ώστε να σβηστεί από όλα τα κατάστιχα η χριστιανική πίστη και να επικρατήσει η πανθρησκεία της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Στον αναποδογυρισμένο κόσμο που ζούμε, δεν θεωρείται προκλητικό από τις αρχές και τις εξουσίες αν βροντοφωνάζεις τις παραφιλίες που συμβαίνουν στην κρεββατοκάμαρα σου, αν καυχιέσαι για το πόσα παιδιά σφάζεις με εκτρώσεις τον χρόνο ή αν δηλώνεις «γάτα» ή «σκύλος» ή καταπιεσμένο «κομοδίνο» που αποστρέφεται την «τοξικότητα» των «στερεοτύπων». 

Δεν θεωρείται καν προκλητικό το να βανδαλίζεις εκκλησίες και εικόνες, ή το να καις εθνικά σύμβολα. 

Ούτε θεωρείται προκλητικό και κολάσιμο το να

βλασφημείς δημόσια τα ιερά πρόσωπα (αρκεί να

είναι του Χριστιανισμού βέβαια), όπως μάθαμε

και στην Ελλάδα με τον χυδαίο Μόσιαλο* ο 

οποίος εξύβρισε την Παναγία και κατά την άποψη της

κυβέρνησης «εξέφρασε προσωπική άποψη».

Όλα αυτά τα φαινόμενα ζούγκλας υπάγονται στο πλαίσιο της «ελεύθερης έκφρασης» που στην ουσία σημαίνει «ελεύθερη ασυδοσία και αποκτήνωση». 

Όμως το να τολμάς να προφέρεις την λέξη «Χριστούγεννα» και μάλιστα να εύχεσαι να είναι και «καλά»; Ε, όχι, αυτό πάει πολύ! Προκαλείς! 

Πες το «χειμερινή περίοδο κλεισίματος», πες το «γιορτές», πες το «γιορτή του Έλατου» ή «Υule» ή «γέννηση του Μίθρα» ή «καταναλωτικό πανηγύρι» ή οποιαδήποτε αποδομητική βλακεία σου έρχεται στο μυαλό, πάντως όχι Χριστούγεννα!

Η διαστροφική μανία κατά του Χριστιανισμού με σταθερό τρόπο επιχειρεί να ποινικοποιήσει την λέξη «Χριστούγεννα» παρουσιάζοντας την ως… «προκλητική», ενώ η ίδια η φύση της εορτής των Χριστουγέννων αντιπροσωπεύει ό, τι πιο ειρηνικό, ό, τι πιο αγνό, ό, τι πιο ανεξίκακο έχει να επιδείξει η ιστορία του ανθρώπινου Γένους, το οποίο υποδέχθηκε την γέννηση του Θεανθρώπου.

Σάρωσαν τα πάντα και απέμεινε το όνομα

Ο εξοβελισμός των Χριστουγέννων από την ζωή των Δυτικών λαών είναι μια προσπάθεια που δεν είναι καθόλου καινούργια. 

Ας αναλογιστεί κάποιος μόνο, πως τις τελευταίες δεκαετίες έχει «εξοριστεί» από παντού το σωτηριώδες νόημα της γέννησης του Χριστού. 

Στις «Χριστουγεννιάτικες» κινηματογραφικές παραγωγές προβάλλεται οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, εκτός από το ίδιο το γεγονός των Χριστουγέννων.

Στις ταινίες παρελαύνουν οι «Santa Claus» της Coca Cola, τα ξωτικά, οι τάρανδοι, τα χιονισμένα βασίλεια, ο τραγόμορφος Κράμπους, οι σαχλοκομεντί και τα «love story» με εορταστικό backround. 

Πουθενά ο Χριστός. 

Χριστούγεννα – Αχριστούγεννα. Γιορτή για ά-Χριστους και αχρηστευμένους. Γιορτή χωρίς περιεχόμενο, χωρίς νόημα και χωρίς προορισμό. 

Διακοπές για να χαιδεύουμε τα αυτιά μας με ανέξοδα παραμύθια και να καταναλώνουμε σαν ζώα σε εορταστική βοσκή.

Ουσιαστικά η λέξη «Χριστούγεννα» είναι το τελευταίο προπύργιο που απέμεινε όρθιο στην κοσμική νοοτροπία, και τώρα ζητούν να το γκρεμίσουν και αυτό ώστε να τελειωθεί η κουλτούρα της ισοπέδωσης.

Η «ελίτ» των σκοτεινών κέντρων γνωρίζει καλά πως οι λέξεις διαθέτουν δύναμη στο συνειδητό και το υποσυνείδητο, ακόμα και αν αυτές είναι ανενεργές νοηματικά για τον πολύ κόσμο. 

Και μόνο που ο άλλος προφέρει τη λέξη «Χριστούγεννα» ή που μετρά την χρονολογία με βάση την γέννηση του Χριστού (δεν αποκλείεται να θελήσουν να το αλλάξουν και αυτό), είτε το αντιλαμβάνεται – είτε όχι, πορεύεται στην ζωή του σύμφωνα με σημεία αναφοράς που παραπέμπουν στον Θεάνθρωπο, τον μόνο αληθινό Θεό που έλαβε σάρκα την μέρα των Χριστουγέννων. 

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων θέλει να εξαλείψει όλα αυτά τα σημεία αναφοράς, για να επιβάλλει τα δικά της σημεία της συμφοράς.

Ας αναλογιστούμε μόνο πως η μετάλλαξη του χαρακτήρα των Χριστουγέννων ήταν ένα από τα βασικά μελήματα του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος εκτόπισε εντελώς από την εορτή οτιδήποτε παρέπεμπε στον Χριστό, άλλαξε τους στίχους στα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και εξόρισε από την γερμανική κοινωνία ακόμα και τα – χριστιανικής χροιάς – στολίδια, άλλα και τις Φάτνες.

Όλα αυτά συνδέονται απόλυτα και με το βορβορώδες τοπίο που επικρατεί στην Κομισσιόν, εκεί που με τα όσα βγαίνουν στην φόρα με το σκάνδαλο του Qatar Gate και την αυτοκρατορία των λόμπι, αποδεικνύεται πως για τα χρήματα ξεπουλιέται η θρησκεία, ο πολιτισμός, τα έθνη και τα ήθη, προκειμένου να διαμορφωθεί το γκλομπαλιστικό έκτρωμα που θα κιμαδοποιήσει τους λαούς και τις εξουσίες. 

Από αυτήν την δεξαμενή διαφθοράς και εκποίησης των αξιών που εδρεύει στης Βρυξέλλες, προκύπτουν τέτοιες φασιστικές ντιρεκτίβες που προάγουν την «ορθοπολιτική» παράκρουση. 

Το ίδιο συμβαίνει και σε όλες σχεδόν τις χώρες του Δυτικού κόσμου και ιδιαίτερα στους Αγγλοσάξονες και την Αμερική.

Εμείς από την μεριά μας δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλά Χριστούγεννα στους «politically correct» νεοφασίστες και να φροντίσουμε με την πνευματική ζωή μας να κρατήσουμε ζωντανό το αληθινό μήνυμα των Χριστουγέννων, που δεν είναι άλλο από το «Χριστός γεννάται, δοξάσατε. 

Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε. Χριστός επί της γης, υψώθητε. 

Άσατε τω Κυρίω πάσα η γή και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται».

sportime.gr,
14 Δεκεμβρίου 2022


*Από τήν στιγμή που αυτός ο άνθρωπος - πρώην

υπουργός του "αξέχαστου" Γιωργάκη 

Παπανδρέου, γιά όσους ΔΕΝ θυμούνται -

υπογράφει τά βιβλία του που εκδίδει στό 

εξωτερικό, ως Ελάϊας Μοσσιά, τότε τί 

....μπούρδες 

(δήθεν) Μόσιαλο τόν αποκαλούν, όσοι 

(επιμένουν νά) δημοσιογραφούν στό 

Ελλαδιστάν; Τί σόϊ ενημέρωση έχουν;

Εκτός κι άν δέν θέλουν νά ...μάθουν!



Πρόσεχε σεαυτὸν, ὦ ἱερεῦ μὴ τὸ ἅγιον ποτήριον ἐγχειρισθῇ ὑπὸ αἱρετικῶν!



Πρόσεχε σεαυτὸν, ὦ ἱερεῦ... μηδὲ μεταδίδῳς τὸ θεῖον σῶμα ὅπου οὐ χρή… μὴ μεταδίδῳς ἀναξίοις ἢ λαϊκοῖς, παρὰ ἐπιστρέψαι αὐτοὺς τῇ ὀρθοδόξῳ πίστει… Ὅρα οὖν μὴ τὸ ἅγιον ποτήριον… ἐγχειρισθῇ ὑπὸ αἱρετικῶν· 
(Μ. Βασιλείου)

τοῦ Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

Παρόλο που τόσοι Ἅγιοι καὶ φωτισμένοι γέροντες μᾶς παρέδωσαν τὴν ἐντολὴ νὰ θεωροῦμε τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς Παναίρεση, Αἵρεση τῶν Ἐσχάτων, Τρίτο κέρατο τοῦ Διαβόλου, Δαιμονικὴ Ἐφεύρεση κλπ. ἡ πλειοψηφία τῶν πιστῶν, λαϊκῶν καὶ ἱερέων -ἐνῶ βλέπει τὴν προδοσία καὶ ἀποστασία τῶν Οίκουμενιστῶν- δὲν θεωρεῖ σημαντικὸ πράγμα τὴν μυστηριακὴ ἕνωση μαζί τους, καὶ δὲν πιστεύει ὅτι μ' αὐτὸ τὸν τρόπο πράττει κάτι κακό. 

Ἔτσι τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν πιστῶν, λαϊκῶν καὶ ἱερέων, συνεχίζει νὰ τοὺς μνημονεύει ὡς ὀρθοτομοῦντες ψευδόμενο μπροστὰ στὸν Θεό, διότι ὁ αἱρετικὸς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι συγχρόνως καὶ ὀρθοτομομὼν καὶ αἱρετικός, καὶ παράλληλα συνεχίζει νὰ συλλειτουργεῖ καὶ νὰ κοινωνεῖ μαζί τους, πάλι ψευδόμενο. Καὶ λέω ψευδόμενο, γιατὶ οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ διὰ μέσου τῶν Ἁγίων Του ὄχι μόνο ἀπαγορεύουν τὴν ἐν γνώσει κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ -καὶ ἀντίθετα μ' αὐτοὺς ποὺ δὲν βλέπουν ἐπιτίμιο στοὺς Κανόνες- ἐκφράζουν τὸ φοβερὸ "οὐαί"!

Ὡς τρανὸ καὶ ἀδιάσειστο παράδειγμα τῶν παραπάνω φέρνω τὸν Μ. Βασίλειο καὶ τὸν λόγο του "Περὶ καταστάσεως ἱερέων" στὸν ὁποῖο ὁ μέγας αὐτὸς πατὴρ προειδοποιεῖ (μεταξὺ ἄλλων) ὡς δεσποτικὴ ἐντολὴ τὸν ἱερέα νὰ μὴν κοινωνεῖ λαϊκοὺς ποὺ δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι ἢ φρονοῦν ἀνορθόδοξα, ἕως ὅτου αὐτοὶ νὰ γυρίζουν στὴν Ὀρθοδοξία καὶ κυρίως ἀπαγορεύει -λέγοντας τὸ "οὐαί" στοὺς πράττοντες τὸ ἀντίθετο- τὸ συλλείτουργο καὶ τὴν κοινωνία μὲ αἱρετικούς. Ἐκτὸς ἂν πιὰ οἱ Οἰκουμενιστές δεν θεωροῦνται αἱρετικοὶ καὶ οἱ Ἅγιοι μὴ ἀξιόπιστοι.

Ἀκολουθεῖ ὁ λόγος τοῦ Μ. Βασιλείου:


Πρόσεχε σεαυτὸν, ὦ ἱερεῦ, καὶ βλέπε τὴν διακονίαν, ἣν παρέλαβες, ἵνα ἀναπληρώσῃς αὐτὴν μετὰ φόβου Θεοῦ. Βλέπε λοιπόν· οὐ γὰρ ἐπίγειον διακονίαν ἐνεχειρίσθης ἀλλὰ οὐράνιον, οὐκ ἀνθρωπίνην ἀλλ' ἀγγελικήν· σπούδασον σεαυτὸν παραστῆσαι ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας· πρόσεχε, μὴ στῇς εἰς σύναξιν ἔχων ἔχθραν μετά τινος, ἵνα μὴ φυγαδεύσῃς τὸν Παράκλητον.

Ἡμέρᾳ συνάξεως μὴ δικάζου, μηδὲ φιλονείκει τὸ καθόλου· ἀλλὰ κρυπτόμενος εὔχου, ἀναγινώσκων μέχρι ταύτης τῆς ὥρας· καὶ οὕτω παράστα ἐν κατανύξει τῷ ἁγίῳ θυσιαστηρίῳ· μηδὲ περιβλεπόμενος ὧδε κἀκεῖσε· μὴ ἐν σπουδῇ τὰς εὐχὰς συντέμνοις· ἀλλὰ παρακαλῶν, μὴ λάμβανε πρόσωπόν τινος, ἀλλ' ὅρα τὸν προκείμενον βασιλέα, καὶ τὰς παρεστώσας δυνάμεις κύκλωθεν· καὶ μὴ ὑποκρίνου, μηδὲ μεταδίδῳς τὸ θεῖον σῶμα ὅπου οὐ χρή. Σεαυτὸν ἄξιον ποίησον τῶν ἱερῶν κανόνων, καὶ συλλειτούργει ὡς οἱ κανόνεςἀπόθενται.

Ὅρα οὖν πῶς παρίστασαι τῇ ἁγίᾳ τραπέζῃ, καὶ πῶς ἱερουργεῖς, καὶ τίνος μεταδίδως, καὶ πῶς καταστέλλεις· ὅρα οὖν, μὴ ἐπιλάθῃ τὰς δεσποτικὰς ἐντολὰς καὶ τῶν ἁγίων αὐτοῦ μαθητῶν τὰς παραδόσεις· φησὶ γάρ· «Μὴ δότε τὰ ἅγια τοῖς κυσί, μηδὲ ῥίπτετε τοὺς μαργαρίτας μου ἔμπροσθεν τῶν χοίρων». Ὅρα οὖν καὶ σύ, μὴ φόβῳ ὑπαχθῇς ἀνθρωπίνῳ, καὶ παραδώσῃς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ εἰς χεῖρας ἀναξίων· ἀλλὰ μὴ ἐντραπῇς τινα τῶν ἐνδόξων τῆς γῆς, ἀλλὰ μηδὲ αὐτῶν τῶν τὸ διάδημα φορούντων πτοηθῇς ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ ὅτε ἱερουργήσαις. Βλέπε τοὺς βουλομένους τὰ δῶρα μεταλαμβάνειν ἐν τοῖς οἴκοις· σὺ ὄψει, ὅτι καὶ ὑπὸ γυναικῶν χαρίζονται, ἀλλὰ καὶ ἀναξίων.

Ὅρα οὖν, ὡς οἱ θεῖοι κανόνες καὶ αἱ σύνοδοι τῶν ἁγίων Πατέρων ἐπεκύρωσαν· οὕτω πράττε, καὶ μὴ μεταδίδῳς ἀναξίοις ἢ λαϊκοῖς, παρὰ ἐπιστρέψαι αὐτοὺς τῇ ὀρθοδόξῳ πίστει. Οὐαὶ δὲ τοῖς μεταδιδοῦσιν αὐτοῖς! Ὅρα οὖν μὴ μυῖαι ἐμπέσωσι εἰς τὸ ἅγιον ποτήριον, ἢ ἐξ ἀμελείας σου νοτισθῇ, ἢ μοχλιάσῃ, ἢ κονοπισθῇ, ἢ ἐγχειρισθῇ ὑπὸ αἱρετικῶν· ἀλλὰ βλέπε πῶς καταστέλλεις μετὰ τὴν συμπλήρωσιν τῆς θείας λειτουργίας, μὴ σπεύδων μαργαρίτης ἀποπέσῃ, ἢ ἀπομείνῃ ἐν τῷ ποτηρίῳ· ἢ ἔχον νᾶμα τὸ ἅγιον ποτήριον, καὶ κονοπισθῇ· ἀλλὰ ἀμφότερα καταστείλας, πορεύου ἐν εἰρήνῃ. Ταύτην τὴν παράδοσιν ἐὰν φυλάξῃς, ὦ ἱερεῦ, σώσεις σεαυτόν, καὶ οὓς μέλλεις διδάσκειν· εὐχόμενος καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ τοῦ τάλανος πρὸς Κύριον, ᾧ πρέπει δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.



Φώτης Κόντογλου: Τὸ δίπορτο – Ὑποκρισία

Καὶ ὅμως, ἡ πονηρὴ γνώμη τοῦ ἀνθρώπου ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ συμβιβάσει: 


Τί νὰ πεῖ κανένας γιὰ ἐκείνους ποὺ λέγονται χριστιανοί, ποὺ πᾶνε στὴν ἐκκλησία καὶ παρακαλοῦνε τὸν Θεὸ νὰ τοὺς βοηθήσει στὴ ζωή, καὶ ποὺ λένε πὼς ἔχουνε τὴν ἐλπίδα τους στὸ Χριστό, στὴν Παναγία καὶ στοὺς Ἁγίους, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ εἶναι φιλάργυροι, δὲν δίνουνε τίποτα στ’ ἀδέρφια τους, τοὺς φτωχούς, κι’ ὁλοένα μαζεύουνε χρήματα καὶ πλούτη.
Στὴ ζωή μου εἶδα, πὼς οἱ τέτοιοι λεγόμενοι χριστιανοὶ εἶναι οἱ περισσότεροι κι ἀπορεῖ κανένας, πῶς μποροῦνε νὰ συμβιβάσουν μία ζωὴ συμφεροντολογική μὲ τὰ λόγια του Χριστοῦ, ποὺ λέει καὶ ξαναλέει:
«Μὴ φροντίζετε γιὰ τὸ τί θὰ φᾶτε καὶ γιὰ τὸ τί θὰ πιεῖτε καὶ γιὰ τὸ τί θὰ ντυθεῖτε. Κοιτάξετε τὰ πουλιά, μήτε κοπιάζουν, μήτε μαζεύουν, καὶ ὅμως ὁ Πατέρας τους ὁ οὐράνιος τὰ θρέφει.
Κοιτάξετε μὲ πόση μεγαλοπρέπεια εἶναι ντυμένα τὰ ἀγριολούλουδα, ποὺ κι ὁ ἴδιος ὁ Σολομώντας δὲν στολίσθηκε σὰν αὐτὰ τὰ τιποτένια λουλούδια.
Λοιπόν, ἂν γιὰ τὸ χορτάρι τοῦ χωραφιοῦ, ποῦ σήμερα λουλουδίζει κι’ αὔριο τὸ καίουνε στὸν φοῦρνο, φροντίζει ὁ Πατέρας σας ποὺ εἶναι στὸν οὐρανό, πόσο περισσότερο θὰ φροντίσει γιὰ σᾶς, ὀλιγόπιστοι;».
Αὐτὰ εἶναι λόγια καθαρά, ἁπλά, σίγουρα, καὶ δείχνουν πὼς πρέπει νὰ εἶναι ἡ βάση καὶ τὸ θεμέλιο τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.
Γιατί πῶς μπορεῖ νὰ ἔχει πίστη στὸν Χριστὸ ἕνας ἄνθρωπος καὶ μαζὶ νὰ εἶναι κολλημένος στὰ χρήματα καὶ στὸ συμφέρον, πολλὲς φορὲς μάλιστα περισσότερο κι ἀπὸ τοὺς ἄθεους; Θα πεῖ πὼς νομίζει, πὼς θὰ ξεγελάσει τὸν Θεό. Ἀλλὰ «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται», δηλαδή, ὁ Θεὸς δὲν περιπαίζεται.
Καὶ ὅμως, ἡ πονηρὴ γνώμη τοῦ ἀνθρώπου ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ συμβιβάσει: Νὰ εἶναι γαντζωμένος καλὰ στὸ χρῆμα, δηλαδὴ στὸ διάβολο, ποὺ τὸν λέγει ὁ Χριστὸς Μαμωνά, θεὸ τῆς φιλαργυρίας, καὶ τὸν ἴδιο καιρὸ νὰ παρουσιάζεται γιὰ χριστιανός, νὰ πηγαίνει στὴν ἐκκλησιά, νὰ κάνει σταυροὺς καὶ μετάνοιες, νὰ κλαίει πολλὲς φορὲς ἀπὸ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸν Χριστό, ἀλλὰ νὰ μὴ μπορεῖ νὰ ξεγαντζωθεῖ ἀπὸ τὰ λεφτὰ κι ἀπὸ τὴ μανία τοῦ παρά.
Λογικὴ δὲν χωρᾶ καθόλου σ’ αὐτούς. Εἶναι ὁλότελα ἀναίσθητοι καὶ πονηροί κι ὅ,τι κάνουν, τὸ κάνουν γιὰ νὰ τὸ ἔχουν δίπορτο, κι ὅ,τι κερδίζουν.
«Βάστα γερά, σοῦ λέει, τὰ λεφτά, ποὺ εἶναι χειροπιαστά, ἄναβε καὶ κανένα κερί, κάνε καὶ καμιὰ μετάνοια, γιὰ να ‘χεις τὸ μέσο καὶ μὲ τὸν Χριστό.
Ἂν βγοῦνε ἀληθινὰ τὰ λόγια του γιὰ παράδεισο καὶ γιὰ κόλαση, ἔχουμε κι’ ἀπὸ κεῖ τὴ σιγουράντζα. Ὅ,τι καὶ νὰ γίνει, εἶναι κανένας κερδισμένος».

Διαρκῶς ἀνίερος ἐπιβράβευσις…


Γράφει ὁ κ. Ἀναστάσιος Πολυχρονιάδης, Δρ. Θεολογίας

Διαβάζοντας στὸ πρακτορεῖο ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων romfea.gr (9/12/2022) τὶς ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ποὺ συνῆλθε ἀπὸ τὶς 7-9/12/2022, σταθήκαμε σὲ ἐκείνη περὶ τῆς ἀποστολῆς συγχαρητήριου Συνοδικοῦ ἐγγράφου πρὸς τὸν Μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως, Ἄνθιμο, «γιὰ τὴν ὑπ’ αὐτοῦ ἔκδοση ἀναμνηστικοῦ μεταλλίου μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἵδρυση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλεως» (romfea.gr).

Μὲ ἀποκλίνουσες, ὡς πρὸς τὸ Ὀρθόδοξο δόγμα, θέσεις τοῦ ἐν λόγῳ μητροπολίτη εἴχαμε ἀσχοληθεῖ σὲ παλαιότερη ἀνάρτησή μας στὴ romfea.gr. Ἐδῶ, θὰ μνημονεύσουμε ἐκείνη περί τῆς, ἐκ μέρους του, ἀνατροπῆς τῆς Ὀρθόδοξης Σωτηριολογίας.

Περὶ τῆς θεοπνευστίας τοῦ Εὐαγγελίου

…μὲ ἀφορμή, τὴ θέση τοῦ Μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως περὶ τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἐνθυμούμαστε μία ἀκόμη τοποθέτησή του σχετικὰ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ὁποία διατύπωσε ἀπὸ βήματος δημόσιου τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ.

«Ἐγώ», τόνισε, «θὰ πῶ αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, δηλαδὴ τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν». «Θὰ ἀφουγκραστῶ τοὺς χριστιανούς, τί λένε, ποιὸ θεωροῦν σωστό. Ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὸ ποὺ οἱ Χριστιανοί μας θεωροῦν σωστό, ἀκόμη κι ἂν εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ἐγὼ θὰ ὑπερασπιστῶ αὐτὸ ποὺ λένε οἱ Χριστιανοί μας, γιατί οἱ Χριστιανοί μας ἔφτιαξαν τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἔφτιαξε τὸ Εὐαγγέλιο τὴν Ἐκκλησία».

Τί νὰ εἰπωθεῖ γιὰ τὸ ἐν λόγῳ σχόλιο τοῦ μητροπολίτη; Δηλαδή, γιὰ τὴν ἐκ μέρους του ἀμφισβήτηση τῆς θεοπνευστίας τοῦ Εὐαγγελίου, γεγονὸς ποὺ ἀνατρέπει πλήρως τὴν Ὀρθόδοξη Σωτηριολογία.

Γιὰ ἀπάντηση ἀρκεῖ τὸ Παύλειο τῆς Πρὸς Γαλάτας (1,11) «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον», καθώς καὶ ἐκεῖνο τῆς Β΄ Τιμόθεον (3,16) «πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος» καὶ φυσικὰ τὸ Κυριακό: «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (romfea.gr)».

Συνεπῶς, ἡ ἀπόδοση συγχαρητηρίων ἐκ μέρους τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἀνθίμου ἁπλὰ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἐπιβράβευση τῆς διαστρέβλωσης τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς σημασίας τῆς Θεοπνευστίας του. Αὐτὸ θέλουν οἱ «χριστιανοὶ» ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους τους; Ἢ μήπως ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως θέτοντας ὡς προπέτασμα τὸν ἀφηρημένο ὅρο «χριστιανοί», θέλει νὰ καλύψει τὴν παρὰ σκοπὸν στροφὴ στὴν κατηφόρα, μακριὰ ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη πνευματικότητα;

Διαρκῶς ἀνίερος ἐπιβράβευσις... - Ορθόδοξος Τύπος (orthodoxostypos.gr)



ΘΕΕ καί ΚΥΡΙΕ! Dr. Janci Lindsay: «Τά ΔΙΑβόλια θά μπoρoύσαv δ υ v n τ ι κ ά vά ΣΤΕΙΡΩΣΟΥΝ μiα oλόκλnρn ΓΕΝΕΑ....

Σε πρόσφατη συζήτηση που διοργάνωσε ο Αμερικανός Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Ρόν Τζόνσον, η τοξικολόγος Dr. Janci Lindsay μιλώντας γιά τά εμβόλια κατά της 'Covid-19', είπε ότι....


«Δεν μπορούμε να πούμε σε αυτό το σημείο ότι είναι ασφαλή ή αποτελεσματικά» και ότι θα μπορούσαν «δυνητικά να στειρώσουν μια ολόκληρη γενιά»!

Φυσικά όλοι οι παριστάμενοι έμειναν άφωνοι, καθώς επί μία διετία άκουγαν από τις φαρμακευτικές εταιρείες και το ιατρικό κατεστημένο, ότι τα εμβόλια ήταν ....απολύτως ασφαλή!



Η Dr. Janci Lindsay είναι εμπειρογνώμων τοξικολογίας, με περισσότερα από 30 χρόνια επιστημονικής εμπειρίας.

Eίναι Διευθύντρια Τοξικολογίας και Μοριακής Βιολογίας για Υπηρεσίες Υποστήριξης Τοξικολογίας, LLC. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος (PhD) στηn Βιοχημεία και τηn Μοριακή Βιολογία από το Πανεπιστήμιο του Τέξας Graduate School of Biomedical Sciences, MD Anderson Cancer Center-Houston.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι καταξιωμένη επιστήμονας και όχι κάποια… της σειράς και συνεπώς γνωρίζει πολύ καλά τι λέει.

Εξέδωσε μια ισχυρή προειδοποίηση σχετικά με την πιθανή αναπαραγωγική βλάβη που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τα εμβόλια mRNA-COVID.

Είπε ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να προσδιοριστούν οι επιπτώσεις των εμβολίων στην αναπαραγωγή.

Συγκεκριμένα τόνισε ότι τα εμβόλια για τον COVID-19 θα μπορούσαν «δυνητικά να στειρώσουν μια ολόκληρη γενιά» ή «να περάσουν στις επόμενες γενιές ως ακούσια μεταφορά γονιδίων».

Ως εκ τούτου, η Lindsay υποστήριξε ότι είναι «απολύτως ανεύθυνο να συνεχιστεί οποιοδήποτε από αυτά τα εμβόλια» για παιδιά και άτομα σε αναπαραγωγική ηλικία «χωρίς να διερευνηθεί διεξοδικά», δηλώνοντας, «Δεν μπορούμε να πούμε αυτή τη στιγμή ότι είναι ασφαλή, ή αποτελεσματικά».

Τελείωσε την σύντομη ομιλία της ζητώντας την διερεύνηση των πιθανών κινδύνων του εμβολιασμού για την ανθρώπινη αναπαραγωγή.

«Τα ποσοστά γεννήσεων μειώνονται παγκοσμίως μετά την έναρξη του μαζικού εμβολιασμού!» είχε πει το καλοκαίρι ο Δημήτριος Γάκης και δημιουργούνται πολλά ερωτήματα καθώς είναι γνωστό, πως διάφορα κέντρα εξουσίας αναζητούν τρόπους ελέγχου του πληθυσμού και στην αρχή τουλάχιστον μία μεγάλη μείωσή του καθώς θεωρούν πως τα 8 δισ. ανθρώπων που διαβιούν αυτή την στιγμή στον πλανήτη, είναι πάρα πολλά....

Η πιο σοβαρή, τεκμηριωμένη και υπεύθυνη καταγγελία για το τι προκαλούν τα εμβόλια κατά του Covid-19 στα παιδιά, έρχεται από την παιδοχειρουργό Βασιλική Σουλεϊμάνοβα του Νοσοκομείου της Λάρισας, η οποία μιλώντας σε ανοικτό ακροατήριο στην Χαλκίδα, κατέθεσε πραγματικά ανατριχιαστικά πράγματα. 

Να σημειώσουμε πως αυτά που λέει μας τα έχουν πει ιδιωτικώς πολύ ιατροί, τουλάχιστον δυο παιδοχειρουργοί οι οποίοι όμως φοβούνται να τα πουν δημοσίως.

Τα όσα καταθέτει η Βασιλική Σουλειμάνοβα δείχνουν ανάγλυφα γιατί στη Δανία απαγορεύτηκε την προηγούμενη εβδομάδα ο εμβολιασμός των παιδιών κάτω των 18 ετών, γεγονός που μόνο το pronews.gr και το ygeiamasnews.gr ανέδειξαν στην Ελλάδα.

Με απλά λόγια η παιδοχειρουργός καταγγέλλει μεταξύ άλλων ότι οι σκωληκοειδίτιδες μυστηριωδώς έχουν αυξηθεί κατά 300-400% από την έναρξη των εμβολιασμών των μικρών παιδιών, αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό.

Το χειρότερο είναι η γήρανση που παρουσιάζουν οι ιστοί της παιδικής σάρκας, οι οποίοι «γερνούν» μέσα σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα και μετατρέπονται σε «ζελέ» όπως είπε χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται ιδιαίτερα ακόμα και το πιο απλό χειρουργείο.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: 

«Στην εφημερία έρχονται παιδιά με σκωληκοειδίτιδα, αυξήθηκαν κατά 300-400%, αλλά αυτό που με συγκλόνισε, είναι αυτό που βρήκα στην αρχή τυχαία, ότι ανοίγοντας τους ιστούς για να φτάσω στη σκωληκοειδή υπόφυση βρήκα μια κατάσταση ιστών τόσο αλλοιωμένη, που πραγματικά σάστισα, δυσκολεύτηκα πάρα πολύ στην εξέλιξη του χειρουργείου, χρειάστηκα εργαλεία τα οποία εμείς συνήθως δεν χρησιμοποιούμε στα παιδοχειρουργικά περιστατικά, χρειάστηκε να ανοίξουμε και άλλο σετ με εργαλεία ενηλίκων, να βάλουμε άγκιστρα… γιατί οι ιστοί δεν συγκρατούνταν.

Ήταν μια κατάσταση ζελέ των ιστών… χλαπάτσας, που δικαιολογείται από κάποιες καταστάσεις χρονίως πάσχοντων ενηλίκων με τις καταχρήσεις και τις χρόνιες βαριές ασθένειες, δεν δικαιολογείται ούτε καν σε μετρίου βαθμού ασθένειας στον ενήλικα.

Σε βαριές καταστάσεις λοιπόν, σε καρκινοπαθείς με πολλαπλές χημειοθεραπείες & ακτινοθεραπείες, καμιά φορά βλέπουμε αυτή την εικόνα.

Αυτή την εικόνα λοιπόν, την αντίκρισα σε παιδιά».

Και συνεχίζει: «Να σας πω τη μαύρη αλήθεια, επειδή ο εμβολιασμός, αυτός κάθε αυτός, εμένα ως παιδοχειρουργό δεν με αφορά, ανοίγοντας και αντικρίζοντας αυτή την εικόνα, δεν ήμουν ενήμερη αν το παιδί αυτό είναι εμβολιασμένο ή όχι και, στην αρχή δεν μου πέρασαν καν από το μυαλό ότι μπορεί να υφίσταται τέτοιο πράγμα, περίμενα τελείως διαφορετικές παρενέργειες, περίμενα θρομβώσεις ας πούμε».

Η καταγγελία είναι υπεύθυνη και από το πλέον αρμόδιο άτομο.

Κάποιος Εισαγγελέας δεν θα συγκινηθεί για να την διερευνήσει; Το ότι οι Σουηδοί κατάργησαν τον εμβολιασμό με τα σκευάσματα κατά Covid-19 στις ηλικίες κάτω των 18 ετών, δεν έχει συγκινήσει κάποιον στην Ελλάδα;


Ελευθέριος Ανδρώνης: Εμετικό και κτηνώδες σύνθημα από αναρχικές κολεκτίβες: «Χριστούγεννα τέλος, φέτος κάνω έκτρωση»


Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Σαν να μην έφταναν οι υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου για τους θιασώτες του εωσφορικού συνθήματος «my body, my choice», έπρεπε να μας καταστήσουν σαφείς τις προθέσεις τους απέναντι στα ανυπεράσπιστα έμβρυα που κυοφορούνται, ιδιαίτερα τώρα, που πλησιάζουν οι άγιες μέρες που η Εκκλησία μας ζει ξανά και εορτάζει την ενανθρώπιση του Θεού Λόγου.

Είναι προφανές, ότι οι εν λόγω κύριοι και κυρίες, εκτός από τρικυμία εν κρανίω, διακρίνονται και από λύσσα ενάντια στην ίδια τη ζωή, αφού σπεύδουν να μας ενημερώσουν ότι φέτος δεν θα γιορτάσουν Χριστούγεννα, αφού θα είναι απασχολημένοι με το να διαπράττουν εκτρώσεις. Το εμετικό σύνθημα που επέλεξαν να μοστράρουν στις ρυπογόνες και ρυπαρές αφίσες τους, είναι: «Χριστούγεννα τέλος, φέτος κάνω έκτρωση. Τα σώματα και οι ζωές μας, μας ανήκουν».

Με μια πρώτη (και τελευταία) ματιά στην αφίσα – κάλεσμα για πορεία ενάντια σε… γενικώς, ενάντια σε όλα, εύκολα διαπιστώνουμε ότι το δημιουργικό τμήμα της κολεκτίβας, το υπεύθυνο για την πρόσκληση στην μισανθρωπική πορεία αυτή, πάσχει από έλλειψη έμπνευσης και στοιχειώδους αισθητικής, αφού πέταξε πρόχειρα εκεί ένα παπικό άγαλμα μιας αναποδογυρισμένης Μαντόνας… (το πιάσαμε όλοι το… λεπτοφυές υπονοούμενο; Τα παιδιά είναι «ανάποδα», επαναστάτες, ανατρέπουν το κατεστημένο, όχι αστεία…).

Το γεγονός ότι σε αυτούς τους ανταριασμένους εγκεφάλους που βρίσκονται πίσω από αυτήν την προσπάθεια, γεννήθηκε η ιδέα να συνδεθεί το έγκλημα των εκτρώσεων με την εορτή των Χριστουγέννων, αποδεικνύει περίτρανα το σατανικό και διεστραμμένο υπόβαθρο που υπάρχει σε κινήματα υπέρ των εκτρώσεων.

Το ότι συνυπάρχουν σε ένα και μόνο σύνθημα η λύσσα για την θανάτωση των εμβρύων και το μίσος για την γέννηση του Χριστού, μαρτυρεί ότι αυτή η υπόθεση δεν έχει να κάνει ούτε με δικαιώματα, ούτε με διεκδικήσεις, ούτε καν με την αποζήτηση ελευθερίας. Είναι καθαρός εωσφορισμός. Ένας ανοιχτός πόλεμος του σκότους εναντίον του φωτός. Μια σατανική μανία των φορέων του θανάτου, εναντίον της ζωής.
Το μίσος τους, ξεσκεπάζει τις προθέσεις

Μισούν κάθε ανθρώπινη ζωή που έρχεται στον κόσμο και περισσότερο από όλα μισούν τον ερχομό του Θεανθρώπου στην ζωή, γιατί Αυτός καίει και τσουρουφλίζει τη νοσηρή μισανθρωπία τους. Γιατί Αυτός φωτίζει τα χάσματα που χάσκουν στις ερεβώδεις ψυχές τους. Είδατε ποτέ καμία κολεκτίβα που μισεί τις θρησκευτικές εορτές που συνδέονται με γεννήσεις να κυκλοφορεί καμία βλάσφημη αφίσα για την μουσουλμανική εορτή της γέννησης του Μωάμεθ; Δεν είδατε. Ούτε και θα δείτε ποτέ. Γιατί Άλλος είναι ο διαχρονικός και μόνος στόχος. Πάντα ο Χριστός. Και γιατί ως γνήσιοι εκμεταλλευτές καταχρώνται την ανεκτικότητα και το πνεύμα αγάπης που διακατέχει (μόνο) την Ορθοδοξία.

Μίσος λοιπόν, ατόφιο και ξεκάθαρο για αθώα πλάσματα που δεν πρέπει να γεννηθούν, αλλά, μίσος και για κάτι ακόμη: Για τον Δημιουργό της ίδιας της ζωής, την όντως Ζωή, τον ενσαρκωμένο Λόγο, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.

Διόλου τυχαία η επιλογή των ημερών αυτών για την οργάνωση της πορείας τους, που παρά τη γραφικότητά της και την παντελή έλλειψη πρωτοτυπίας όσον αφορά στην έκφραση της έχθρας κατά του Θεού και της Εκκλησίας (θυμίζει το γνωστό θλιβερό Δείπνο της Μεγάλης Παρασκευής που διοργανώνεται κάθε χρόνο από διάφορους καημένους), δεν παύει να αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Χριστός μας, το αιώνια αντιλεγόμενο σημείο, δεν θα παύει ποτέ να ενοχλεί όσους δεν μπορούν να Τον δεχτούν στις καρδιές τους, όσους δεν μπορούν να καταλάβουν ορθολογικά σκεπτόμενοι το «σκάνδαλο» της ενανθρώπισης, όσους προτιμούν το σκοτάδι από το Φως και τη Ζωή.
Εκεί που η «επανάσταση» συναντά τις… Βρυξέλλες

Ας σκεφτεί κανείς πως είναι τόσο… «επαναστατική» η στάση αυτών των ταλαίπωρων, που το μίσος τους για την εορτή των Χριστουγέννων ταυτίζεται απόλυτα με τις ντιρεκτίβες που δίνει η υπερκαπιταλιστική Κομισιόν και οι χαρτογιακάδες των Βρυξελλών. Το πνεύμα της αφίσας της κολεκτίβας παρουσιάζει εκπληκτική σύμπνοια με τους ευρω – γιάπηδες που μοιράζουν εσωτερικά έγγραφα όπου δίνεται οδηγία να απαλειφθεί ο όρος «Χριστούγεννα» από τον δημόσιο βίο. Του χρόνου, στην επόμενη αντιχριστουγεννιάτικη πορεία, ας καλέσουν και την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να μιλήσει στην Πλατεία Αμερικής.

Αυτοί οι δύστυχοι φωνάζουν πως το σώμα τους, τους ανήκει. Η ζωή ενός κυοφορούμενου εμβρύου όμως δεν τους ανήκει, διότι είναι σώμα μέσα στο σώμα και άνθρωπος μέσα σε άνθρωπο. Και για να το πούμε στην γλώσσα τους, επιδεικνύουν καθαρό ταξικό μίσος ενάντια στο πιο ευάλωτο και ανυπεράσπιστο κομμάτι της κοινωνίας, τα αγέννητα παιδιά. Σε σφαγές τόσο απροστάτευτων θυμάτων και σε τέτοιο άνισο συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ θύτη και θύματος, μόνο οι μεγαλύτεροι τύραννοι και φασίστες της ιστορίας είχαν επενδύσει.

Λοιπόν, σε όλους αυτούς απαντάμε πως πολύ θα τους στεναχωρήσουμε, αφού και φέτος και πάντα και έως συντελείας του αιώνος, θα κάνουμε Χριστούγεννα, σε πείσμα των πεισιθάνατων συνθημάτων τους. Ευχόμαστε Καλά Χριστούγεννα (και όχι «καλές γιορτές…») σε όλους, πρωτίστως σε αυτούς που ενοχλούνται. Είθε ο καλός Θεός να συνεχίσει να μας ανέχεται και να μας ελεήσει όλους. 

πηγή: https://www.sportime.gr/
«Πᾶνος»




Ευαρεστείται ο Θεός με την Φιλανθρωπία της Μητροπόλεως Πειραιώς αλλά και άλλων Μητροπόλεων που μεθοδεύουν προς τούτο βδελυρές κοσμικευμένες διασκεδάσεις που προσβάλλουν την πίστη μας;

“Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου…” (Ιερεμ. 12, 10)

Οἱ πλεῖστοι τῶν σημερινῶν ἀρχιερέων ἀδιαφοροῦν γιά τό θεῖον θέλημα καθολοκληρίαν. 

Δέν τούς μέλει περί τῶν προβάτων, ἐκτός ὀλίγων ἐξαιρέσεων. Ἀλλοίμονον!

Οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ, πού κατήντησαν!…

«Ένθα όρχησις, εκεί διάβολος» Ιωάννης Χρυσόστομος.
Αυτός ο άνθρωπος αυτός… που είναι ο άλλος τους εαυτός! (βίντεο)



Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Θαρρείς και οι μητροπόλεις είναι τσιφλίκια των κατά τόπους μητροπιλιτών, φέουδα και τιμάριά τους, και οι τελευταίοι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν!

Έχει παραγίνει τα τελευταία χρόνια η απαίσια-δαιμονόπνευστη και δαιμονοκίνητη μόδα των κοσμικότροπων συναυλιών κάποιων ιερών μητροπόλεων.

Με σκοπό την καταπολέμηση της φτώχειας και τον εορτασμό εθνικών επετείων το βδέλυγμα της ερημώσεως τείνει να παγιώσει την παρουσία του εν τόποις αγίοις.

Δυστυχώς, δεν σημειώνονται αντιδράσεις ούτε από την πλευρά του κλήρου, ούτε των μονών, ούτε των ιεραποστολικών αδελφοτήτων, ούτε από την πλευρά των θεολόγων.

Ελάχιστες, μονάχα, αντιδράσεις από πολύ λίγα ιστολόγια και από την πλευρά μεμονωμένων πιστών. 

Και οι κοσμικόφρονες επίσκοποι, αποθρασύνονται. 

Και δίδουν την εντύπωση ότι τυγχάνουν οπαδοί του απαίσιου δόγματος «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». 

Ως πότε θα μας ανέχεται ο Κύριος; 

Ποιος μπορεί, άραγε, να λησμονήση την αποφράδα εκείνη ημέρα κατά την οποία έλαβε χώρα η γνωστή συναυλία της αισχύνης εντός του ιερού ναού του Αγίου Παντελεήμονος της οδού Αχαρνών με την σκανδαλώδη παρουσία των αρχιεπισκόπων Τιράνων και Αθηνών;
Το ανίερο και βέβηλο αυτό συμβάν;
Το παρόν, μαχητικό ιστολόγιο, έχει σχολιάσει και άλλες, κοσμικού τύπου, συναυλίες ιερών μητροπόλεων, όπως π.χ. της μητροπόλεως Πατρών.
Ειδικά στη μητρόπολη του Πειραιά, υπάρχει μια «ενορία εν δράσει» που πρωτοστατεί στη διοργάνωση τέτοιου είδους εκδηλώσεων που δεν εκπέμπουν «Χριστού ευωδία» αλλά αποπνέουν κοσμική δυσωδία.
Με την ευλογία, προφανώς, του μητροπολίτη Πειραιώς

ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΑΙΣΧΗ ΤΟΥΣ;




ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

 

Ι.Ν. Παναγία Ελευθερώτρια

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ



Ὁ φωτογραφικὸς φακὸς ἀπαθανατίζει τὸν κ. Πλεύρην
μὲ τὸν Ἡγούμενον κ. Ἐφραίμ (Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου, 17.11.2022).

«Ἄς σταματήσουμε ἐπιτέλους νὰ βλασφημοῦμε
τὴν Παναγίαν μέσα στὸ ἴδιο τὸ Περιβόλι της»

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΙΚΗΣ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Τὸ ἀλλόκοτον Θεομητορικὸν ἐγκώμιον τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου συναγωνίζεται
εἰς βλασφημίαν τὸ ἀφελὲς μὲν ἀλλὰ δογματικὰ κακόηθες
σχόλιον τοῦ κ. Ἠλ. Μοσιάλου διὰ τὸ Ἀειπάρθενον τῆς Παναγίας.

Γράφει ὁ π. Μάξιμος Λαυρεώτης, Πίτερχαουζ, Πανεπιστήμιον Κέμπριτζ

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀνέκαθεν ὑπῆρξε ἡ συνισταμένη τῆς προσευχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἡ μνήμη καὶ μόνον τοῦ Ὀνόματός Της ἐν πάσῃ γενεᾷ πιστῶν, ἀρκοῦσε νὰ καταδείξει τὴν τεράστια διαφορά τους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους οἱασδήποτε ἀποχρώσεως . Εἶναι πασίγνωστο μετὰ ἀπὸ εἴκοσι αἰῶνες ἐν Χριστῷ Ζωῆς , ἔστω καὶ ἐλαχίστων ὀρθοδοξούντων ἀνθρώπων, ὅτι ἅπαν τὸ Μυστήριον τῆς ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας συμπίπτει ἀπόλυτα μὲ τὴν ἐν τῷ κόσμῳ διηνεκῶς ἐπιτελουμένη Σωτηρία τοῦ Ἀδαμιαίου Γένους, τὴν ὁποία καμμία ἀντίξοος δύναμις δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ καταστείλει.

Ἀλλὰ τὰ πράγματα δὲν βαίνουν πάντοτε κατ’ εὐχήν. Πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι «ἐκτροχιάζονται” ἀπὸ τὴν κατὰ φύσιν περιφορὰ τους πέριξ τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης , εἴτε ἀπὸ ἄγνοια, εἴτε σκοπίμως καὶ τότε, ἐξαίφνης , ἡ Μήτηρ τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Σωτηρίας παύει νὰ εἶναι Πανύμνητος, ὁσάκις μερικὲς ἀστοχίες μας, συνιστοῦν ἀνεπίγνωστα, ἀπόπειρες ἀμαυρώσεως τοῦ Μεγαλείου Της.

Τὸν τελευταῖο καιρὸ παρατηρήθηκαν ἐνορχηστρωμένες, τρόπον τινὰ, ἀπόπειρες νὰ παρουσιασθεῖ ἡ Πανύμνητος ὅπως ΔΕΝ εἶναι. Ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριῶν στὴν μερικῶς Ὀρθόδοξη κοινωνία μας ὁσάκις ἐκφράσθηκαν ἀπὸ στόματα θεολογικῶς ἀδαῶν ἢ ἀθέων, ἀλλὰ ἀντιμετωπίσθηκαν μὲ ἀπόλυτη ἀφασία ὅταν προβλήθηκαν ἀπὸ κάποιους κύκλους “εἰδημόνων”, μηδὲ τοῦ­το εἰδότων, ὅτι ἀγνοοῦσι…

Δύο πολὺ χαρακτηριστικὰ παραδείγματα ἀξίζει νὰ ἀναφερθοῦν ἐδῶ. Τὸ πρῶτο πῆρε μεγάλη δημοσιότητα, προερχόμενο ἀπὸ κάποιον ἐπιστήμονα Μόσιαλο, καθηγητὴ τῆς πολιτικῆς τῆς ὑγείας. Ὑπέκυψε προφανῶς στὸν ἰὸ «χυδαιότης», καὶ ἄρχισε τὶς σκωπτικὲς ἀναφορὲς σὲ κρίνα καὶ σὲ ρόδα, ἀγνοώντας βέβαια, ὅτι στὸ Ὀρθόδοξο κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου δὲν ἔχουν ἀνάμιξη οὔτε λουλούδια, οὔτε σποράκια, οὔτε εὐωδιαστοὶ κάλυκες. Εἶπε λοιπὸν τὸν Δυτικῆς προέλευσης ἀστεϊσμὸ του, νομίζοντας ὅτι χτυπάει ἕνα καρφὶ κατὰ τῆς Ἀειπαρθενίας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Γέλασαν μόνον ὅσοι δὲν μποροῦσαν νὰ φανταστοῦν τὴν ἀπέραντη ἄγνοιά του σὲ θέματα ποὺ ὑπερβαίνουν φύσεως τάξιν… Θὰ ’λεγε κανεὶς, ὅτι τὸ ἀφελὲς μὲν ἀλλὰ καὶ δογματικὰ κακόηθες σχόλιό του, ἀντιμετωπίσθηκε εὔστοχα ἀπὸ κληρικοὺς καὶ λαϊκούς.

Τὸ δεύτερο παράδειγμα εἶναι πολὺ πιὸ ἀλλόκοτο, διότι προέρχεται ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀπὸ Μοναστήρι ἀφιερωμένο στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς αὐτῆς, ὁ ὁποῖ­ος, στὴν ἀπέλπιδα προσπάθειά του νὰ πλέξει τὸ Ἐγκώμιο τῆς Πανυμνήτου Θεομήτορος, τόλμησε νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἡ Θεοτόκος ΔΕΝ εἶναι Ἀναμάρτητος, Ἄσπιλος καὶ Ἀμόλυντος κατὰ φύσιν, ἀλλά… μόνον κατὰ Χάριν! Δηλαδὴ, ὄντας ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος κι’ Αὐτὴ, ὅπως ὅλοι μας, ἔδωσε ἁμαρτωλὴ ἀνθρώπινη σάρκα καὶ αἷμα στὸν Υἱό Της, βοηθώντας ἔτσι νὰ ἐνανθρωπήσει ἄλλος ἕνας ἁμαρτωλὸς διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν! Ἀπ’ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη, ὡς γνωστὸν, ὅτι θὰ μποροῦσε ἡ Παναγία νὰ γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν “κατὰ Χάριν” , ἀλλὰ ποτὲ κατὰ φύσιν!!! Δηλαδὴ, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ προσέλαβε ἁπλῶς “Χάρη” καὶ ὄχι ἀνθρώπινη φύση, προκειμένου νὰ γίνει ἄνθρωπος καὶ νὰ φορέσει τὴν Δούλου Μορφή!!! Καὶ ἐπειδὴ τὸ ἀπρόσληπτον παραμένει καὶ ἀθεράπευτον, κατὰ τοὺς Θεοφόρους Πατέρες, οὐδέποτε ἐθεραπεύθη ὁ πεσὼν ἄνθρωπος, οὐδέποτε ἀνέστη, οὐδέποτε ἐσώθη… Αὐτὸ λοιπὸν τὸ πελώριο ἀτόπημα δὲν τὸ πρόσεξε κανεὶς, δὲν τὸ σχολίασε κανείς, δὲν διαμαρτυρήθηκε κανεὶς γιὰ τὴν δημοσίευσή του στὸ Ἴντερνετ ἀπὸ τὸν περασμένο Δεκέμβριο!!! Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι γιὰ μία ἀκόμη φορά, ὄχι πρὸς ὕμνον ἀλλὰ πρὸς ὕβριν τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἀπὸ ἄγνοια βέβαια, ὄχι ἐκ προθέσεως …Ἀλλὰ ποιὸς μπορεῖ ν’ ἀρνηθεῖ ὅτι καὶ ὁ Ἄρειος πρωτίστως ἀπὸ ἄγνοια κήρυττε κτίσμα τὸν Μονογενῆ Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ; Ἔπειτα , τί εἴδους Χάρη ἦταν αὐτὴ ποὺ δὲν ἀφαίρεσε καμμία ἁμαρτία ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση τῆς Θεοτόκου , ἀλλὰ τὴν ἔκαμε δῆθεν ἀναμάρτητη κατὰ Χάριν καὶ μόνον; Ὡς γνωστὸν ἡ κατ’ Ἀνατολάς Ὀρθοδοξία πιστεύει ὅτι ἡ Χάρις τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι Ἄκτιστος, ἐνῷ ἡ αἱρετικὴ Δύση ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Ἀκτίστου Θεοῦ εἶναι κτιστὴ καὶ μόνον κτιστή… Τὸ ἀλλόκοτο Θεομητορικὸ ἐγκώμιο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου δὲν διευκρινίζει περὶ ποίας χάριτος ὁμιλεῖ ὁ Ἡγούμενος. Ἀλλὰ τέτοια τρομακτικὴ ἀσάφεια σὲ τόσο εὐαίσθητο δογματικὸ σημεῖο, περὶ τοῦ ὁποίου ἑκατοντάδες σελίδες ἔχουν γραφτεῖ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν Βατοπαιδινὸ Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ , δὲν προδίδει Ὀρθόδοξες πεποιθήσεις γιὰ τὸν παραπεσόντα ἐγκωμιαστή. Καὶ ἡ ἐπακολουθήσασα ἀφόρητος σιωπὴ ἐπὶ τόσους μῆνες, πρὸς συγκάλυψη μίας τόσο σοβαρῆς παρεκκλίσεως, ἔχει ἀφήσει ἐκτεθειμένη σύμπασα τὴν ἀδελφότητα τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου…

Ἂς ποῦμε ξεκάθαρα ἐδῶ τὴν πατερικὴ θέση περὶ τῆς κατ’ οὐσίαν Ἀναμαρτησίας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπως τὴν διατύπωσε σαφέστατα ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ , ποὺ κοινωνοῦμε κατὰ τὴν Θεία Εὐχαριστία, εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα ποὺ προσέλαβε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τῆς Θεοτόκου. Ἀπὸ τὴν παν­άμωμη μητέρα του δανείσθηκε τὴν παναμώμητη σάρκα Του, καὶ ἀντὶ αὐτῆς Τῆς δώρησε τὴν θεότητα -τί παράξενη καὶ καινὴ συν­αλλαγή!- ἐνῷ ἀπὸ τοὺς ἁγίους δὲν λαμβάνει βέβαια σάρκα, μεταδίδει ὅμως σ’ αὐτοὺς τὴν θεωμένη σάρκα του. Καὶ πρόσεχε, σὲ παρακαλῶ, τὸ βάθος τοῦ μυστηρίου. Ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος λοιπόν, δηλαδὴ τὸ πῦρ τῆς θεότητας, εἶναι τοῦ Σωτῆρος μας καὶ Θεοῦ ἀπὸ τὴν φύση καὶ τὴν οὐσία του, τὸ σῶμα του ὅμως δὲν εἶναι ἀπὸ ἐκεῖ, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν πάναγνη καὶ ἁγία σάρκα τῆς Θεοτόκου καὶ ἀπὸ τὰ πανάχραντα αἵματά της, καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀνέλαβε καὶ τὴν ἰδιοποιήθηκε, κατὰ τὸ ἱερὸ λόγιο, «καὶ ὁ Λόγος ἔγινε σάρκα». Αὐτὴν λοιπὸν μεταδίδει στοὺς ἁγίους ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἄχραντης Παρθένου· ἀπὸ τὴν φύση καὶ τὴν οὐσία τοῦ συναϊδίου Πατρὸς Του μεταδίδει, ὅπως λέχθηκε, τὴν χάρη τοῦ Πνεύματος, δηλαδὴ τὴν θεότητα, ὅπως λέγει διὰ τοῦ προφήτου «καὶ θὰ συμβεῖ στὶς ἔσχατες ἡμέρες νὰ διαχύσω ἀπὸ τὸ Πνεῦμα μου ἐπάνω σὲ κάθε σάρκα», ποὺ ἐπίστευσε δηλαδή· ἀπὸ τὴν φύση καὶ τὴν οὐσία ὅμως ἐκείνης ποὺ τὸν γέννησε κυρίως καὶ ἀληθῶς μεταδίδει τὴν σάρκα τὴν ὁποία ἀνέλαβε ἀπὸ αὐτήν. Κι ὅπως ἀκριβῶς ὅλοι ἐμεῖς ἐλάβαμε ἀπὸ τὸ πλήρωμά του, ἔτσι ὅλοι μεταλαμβάνομε ἀπὸ τὴν ἀμώμητη σάρκα τῆς παναγίας Μητέρας Του, τὴν ὁποία ἀνέλαβε ἀπὸ αὐτήν· κι ὅπως ὁ Χριστὸς καὶ Θεὸς μας ἔγινε Υἱός της καὶ Θεός, ἐνῷ διετέλεσε ἀδελφός μας, ἔτσι κι ἐμεῖς – τί ἀνέκφραστη φιλανθρωπία!- θὰ γίνομε υἱοὶ τῆς Θεοτόκου μητέρας Του καὶ ἀδελφοί τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ… (ΕΠΕ φιλοκαλία τόμος 19 Β).

Οὔτε τὸ Σῶμα αὐτό, οὔτε τὸ Αἷμα εἶναι Χάρις. Εἶναι ἀνθρώπινη οὐσία καὶ φύση καὶ μάλιστα τεθεωμένη, «διὰ τὸ χρῆναι ἁγιασθῆναι τῷ ἀνθρωπίνῳ τοῦ Θεοῦ τὸν ἄνθρωπον». Τὸ ἀνθρώπινον τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνθρώπινη οὐσία καὶ φύσις. Δὲν εἶναι Χάρις. Καὶ εὐτυχῶς ποὺ δὲν εἶναι, διότι ὁ Θεὸς δὲν ἐπεδίωξε ποτὲ νὰ ἑνώσει τὴν προσληφθεῖσα ἀπὸ τὴν Θεοτόκο ἀνθρώπινη φύση Του, ἁπλῶς μὲ τὴν Χάρη Του, ἀλλὰ μὲ αὐτὴν ταύτην τὴν δική Του Θεία Φύση καὶ δὴ ὑποστατικῶς. Ὑπάρχει διαφορὰ ὑποστάσεων μόνον, ἀλλὰ ὄχι φύσεων. Ἀπὸ τὴν Θεοτόκο δὲν ἔλαβε ποτὲ Χάρη ὁ Χριστός. Ἂν, λοιπόν, ἡ ἀνθρώπινη φύση τῆς Θεοτόκου δὲν ἦτο ἄσπιλος καὶ ἀμόλυντος κατ’ οὐσίαν, οὔτε τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀνθρώπινη φύση θὰ ἦταν ἄσπιλη καὶ ἀμόλυντη κατ’ οὐσίαν, διότι περὶ μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς ἀνθρωπίνης φύσεως πρόκειται. Ὁπότε ἂν ἡ Θεοτόκος δὲν ἦτο κατὰ φύσιν καὶ οὐσίαν Ἀναμάρτητη, οὔτε καὶ ὁ Χριστὸς θὰ ἦτο δυνατὸν ποτὲ νὰ γεννηθεῖ κατὰ τὴν ἀνθρωπότητά Του ἀναμάρτητος καὶ τότε καὶ ἡ Θεία Κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ θὰ ἦτο καὶ αὐτὴ …ἁμαρτωλότατη!

Καὶ γιὰ νὰ μὴ κατηγορηθοῦμε ἀπὸ «εἰδικούς” ποὺ διυλίζουν τὸν κώνωπα καὶ καταπίνουν τὴν κάμηλον θὰ θέλαμε νὰ ἀπαντήσουμε στὴν δῆθεν ἀπορία ποὺ θὰ τοὺς γεννηθεῖ γιὰ τὴν φύση καὶ τὴν ἐνέργεια αὐτῆς ἐπιστρέφοντας στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου, ὅπου μπροροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε, γιατί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀδυνατοῦσαν νὰ διακρίνουν στὸ σωτήριο αὐτὸ γεγονὸς ὁποιασδήποτε μορφῆς δίλημμα, δοκιμασία τῆς προαιρέσεως ἢ πειθαναγκασμὸ ἐλεύθερης ἐκλογῆς: τὸ φυσικὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου, τὸ φυσικὸ αὐτεξούσιο ἡ κατὰ φύσιν ἐλευθερία του, ἀπηλλαγμένη ἀπὸ κάθε μεταπτωτικὴ γνωμικὴ “ποιότητα” ἐκδηλώνεται ἐνεργεῖ καὶ θέλει ὅσα καὶ ὁ Δημιουργός τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως θέλει. Δὲν χορήγησε δηλαδὴ ὁ Θεὸς στὶς λογικὲς φύσεις ἁπλῶς μία οὐδέτερη αὐτεξουσιότητα, κάτι, σὰν τυφλὴ δυνατότητα, αὐτοδιαθέσεως, ἀλλὰ προσανατόλισε πρὸς τὸν ἑαυτό Του, ἐκ δημιουργίας τὴν θελητικὴ τῆς φύσεως δύναμη, οὕτως ὥστε τὸ κατὰ φύσιν θέλειν καὶ τὸ κατὰ Θεὸν θέλειν νὰ συμπίπτουν ἀπόλυτα. Καὶ ὅπου ἡ “κατὰ φύσιν» ἐλευθερία ἐνεργεῖ ἐκεῖ καὶ τὸ «παρὰ φύσιν ἀνύπαρκτον ὅτι καὶ ἀδρανές». Οὐ γὰρ ἔχομεν πρὸς γέννεσιν κακίας φυσικὴν δύναμιν. Ὥστε ἡ δύναμις γιὰ νὰ λεχθεῖ τὸ μὴ γένοιτο, τὸ ὄχι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντληθῆ ἀπὸ τὴν φύση. Μπορεῖ νὰ εἶναι «παρὰ φύσιν» πάθος, ἔκφραση γνωμικοῦ θελήματος ἀπολύτως ἀνελευθέρου καὶ «κατὰ σύμβασιν κακία». Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦσε ποτὲ νὰ ὑπάρξη ἢ νὰ συμβῆ αὐτὸ στὴν Παρθένο καὶ εἶχε τελεσίδικα ἐκ τῶν προτέρων ἀποκλεισθῆ.

Σὲ τέτοιες βλακώδεις αἱρέσεις ὁδηγεῖ ἡ μοντέρνα Ἁγιορείτικη Νεορθοδοξία …Καὶ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι δὲν βρέθηκε οὔτε ἕνας καλόγερος στὸ διάστημα ἑνὸς ἔτους νὰ διαμαρτυρηθεῖ καὶ νὰ πεῖ “Ἂς σταματήσουμε ἐπιτέλους νὰ βλασφημοῦμε τὴν Παναγία μέσα στὸ ἴδιο τὸ Περιβόλι Της”. Ἀλλὰ μήπως βρέθηκε τουλάχιστον κάποιος ἐπίσκοπος ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ποζάρουν καθημερινὰ στὸ Ἴντερνετ ὡς δογματολόγοι; Οὔτε ἕνας γιὰ δεῖγμα!

Ἂν ὁ Μόσιαλος μποροῦσε νὰ ἀνακαλύψει καὶ νὰ κατανοήσει τί ἀκριβῶς ἐλέχθη εἰς βάρος τῆς Κυρίας Θεοτόκου μέσα στὸ ἴδιο τὸ Περιβόλι Της , θὰ εἶχε ὀργανώσει μεγάλο γλέντι, γιὰ νὰ πανηγυρίσει τὸ ὅτι ἄλλοι εἶναι πλέον οἱ κατέχοντες τὸ Πρωτεῖο τῆς βλασφημίας καὶ μάλιστα ἐκ τῶν θεωρουμένων “οἰκείων” Της καὶ ὄχι αὐτός.

Σημ. Ο.Τ.: Δημοσιεύομεν τό παρόν, ἔχοντες ἐμπιστοσύνην εἰς τήν θεολογικήν κατάρτισιν τοῦ π. Μαξίμου, μέ τήν ἐπιφύλαξιν εἰς ὁρισμένα σημεῖα, τά ὁποῖα χρήζουν περαιτέρω διευκρινίσεων.

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - Ορθόδοξος Τύπος (orthodoxostypos.gr)

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Δαιμονισμός είναι...


Δαιμονισμός δεν είναι μόνο, το να σε έχει ο διάβολος υπό την κυριαρχία του (υποστατικός δαιμονισμός), αλλά και ο,τιδήποτε απομακρύνει από τον Χριστό ή διατηρεί μακριά από τον Χριστό. 

Επομένως δαιμονισμένοι δεν είναι μόνο εκείνοι, που παρουσιάζουν συμπτώματα δαιμονισμού, αλλά και εκείνοι, που είναι μακριά από τον Θεό. 

Δύο πράγματα δαιμονίζουν τον άνθρωπο: η απιστία και η αμαρτία. 

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος






Μακαριστός Ιεροκήρυκας ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ - Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η !!! ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ!!! / Β Ι Ν Τ Ε Ο

 

Χριστιανικό Κανάλι

Αλίμονό σου ιερέα που φοράς μάσκα! Γέροντας Δoσίθεoς

 

Πάθη καὶ ἀρετές

Τί Ἐκκλησία, τί χάβρα, τί τζαμί; Ἄ ρ ν η σ ι ς τῆς ΘΕΙΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΟΣ!


Ὁ οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος – ἀπὸ τὸ 1998 καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ – ἐξισώνει ἄ­νευ φόβου τὴν ἄμωμον ἐξ οὐρανοῦ Ἀλήθειαν καὶ Χάριν τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς ἐπινοήσεις ἀν­θρωπίνων διανοιῶν, τὶς δαιμονικὲς συμπιλήσεις τοῦ Μωάμεθ καὶ τὶς σατανικὲς ἐμ­μονὲς καὶ παρερμηνεῖες τῶν καμ­­παλιστῶν Ἰουδαίων. 

Στὶς 23/27-09-1998 δήλωσε τὰ ἑξῆς:


«Τὸ κύριο πρόβλημα στὴν ἀλληλοκατανό­ηση, τὴν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη καὶ συν­ερ­γασία μεταξὺ τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ ἀπολυτότης. 

Ἡ θέση δηλαδὴ τῆς κάθε θρησκείας ὅτι αὐτὴ καὶ μόνον κατέχει τὴν ἀπόλυτη πε­ρὶ Θεοῦ καὶ κόσμου ἀλήθεια. 

Ὡστόσο, ἐ­πειδὴ ὁ Θεὸς μόνος εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀ­λή­θεια, ἀπὸ τὴν ὁποία κάθε ἄν­θρω­πος γνωρίζει ὄψεις μόνον τῆς ἀληθείας, γι᾽ αὐτὸ ὁ καθένας ὀφείλει νὰ ὁμολογεῖ, ὅ­πως ὁ Σωκράτης, τὴν ἄγνοιά του καὶ νὰ εἶναι ἀνοικτὸς πρὸς τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλ­λων. 

Ἑπομένως οἱ δυσκολίες στὴ διαθρησκειακὴ ἐπικοινωνία ἀνακύπτουν ἀ­πὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ καθένας γνωρίζει μὲν διάφορες ὄψεις τῆς ἀ­ληθείας, ἀλλὰ αὐτὲς τὶς ἀπολυτοποιεῖ καὶ θέ­λει νὰ τὶς ἐπιβάλλει στὸν ἄλλο. 



Οἱ θρησκευτικοὶ ἡ­γέτες καθῆκον ἔχουν νὰ ἀπορρίπτουν τέτοιες ἀπολυτοποιήσεις. 

Ἀκριβῶς τὸ κα­θῆ­κον αὐτό, ποὺ ἐκφράζει τὸν σεβα­σμὸ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου πρὸς τὴν θρησκευτικὴ πίστη καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεση τῆς θρησκευτικῆς συνυπάρξεως καὶ τῆς κα­λῆς συνεργασίας τῶν ἀνθρώπων. 

Ὁ Θεὸς προίκισε τὸν ἄνθρωπο μὲ ἐλευθερία βου­­λήσεως καὶ δὲν εὐαρεστεῖται οὔτε μὲ τὴν βιαία καὶ ἀπατηλὴ ἐπιβολὴ τῆς πίστης σ᾽ αὐ­τὸν οὔτε μὲ τὴν κατάλυση τῆς ἐλευθερίας του. 

Ἑπομένως, ὁ διάλογος μεταξὺ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ μόνη θεάρεστη [;;;;;;;;;;;;;;;] ὁδὸς μαρτυρίας (!!!!!!) καὶ μεταδόσεως τῆς ἀληθείας»!!!!!

[πηγή· Περιοδικὸ «Ὀρθοδοξία» Δ΄ (1998) 749-752].

Πολλὰ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ σχολι­άσῃ στὸ κείμενο αὐτό, ἀλλὰ θὰ χρειαζόταν ἄρθρο ὁλόκληρο. Τὴν τρομερὴ εὐ­θύ­νη τῶν δηλώσεων αὐτῶν ἀντιλαμβάνεται κάθε βαπτισμένος στὸ ὄνομα τῆς ἁ­γίας Τριάδος καὶ φωτιζόμενος ἀπὸ τὸ πανάγιο Πνεῦμα. 

Ἀρκεῖ νὰ σκεφθῇ, ὅτι γιὰ τὴν ἀποκάλυψι καὶ προσφορὰ στὸ ἀνθρώπινο γένος τῆς ἀμωμήτου αὐτῆς Πίστεώς μας ἐνανθρώπησε καὶ ἐσταυρώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν παράδοσί της –ἀκεραίας καὶ ἀνοθεύτου– οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ σεπτοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας θυσίασαν τὰ πάντα. 

Γιὰ τὶς δηλώσεις αὐτὲς ἀναρτήθηκαν στὸ διαδίκτυο καὶ σχόλια ὅπως αὐτά·

• «Μόνο ἕνας μασόνος ὑποστηρίζει τὴν σχετι­κότητα μὲ τόσο ἐκκωφαντικὸ τρόπο. Τί δὲν καταλαβαίνεις, φίλε ἀναγνώστη;».

• «Τὴν ἀρχικὴ φρίκη, ποὺ δημιουργεῖται στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μὲ αἰτία τίς δαιμονόπνευστες αὐτὲς δηλώσεις, τὴ διαδέχεται ταχέως ἡ ἀγανάκτηση. 

Ναί, ἡ ἀγανάκτηση! 

Ἀγανάκτηση γιατὶ ἕνας κορυφαῖ­ος ἐκ­κλησιαστικὸς ἀξιωματοῦχος μὲ τίς θέσεις ποὺ ἀνερυθρίαστα ὑποστηρίζει – ἐξυπηρετεῖ τὴ στοχοθεσία τοῦ σατανᾶ. Ἀγανάκτηση γιὰ τὴ στάση τῶν ἄλλων “προκαθημένων” ποὺ τὸν ἔχουν ἀφήσει ἀσύδοτο νὰ κακοποιεῖ βάναυσα τὴν ἀλήθεια ἀντὶ νὰ τὸν καταστήσουν κανονικῶς ὑπόδικο, ὅπως ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὶς ἱεροκανονικὲς ἐπιταγές. 

Ἀγανάκτηση γιὰ τὴ στάση τῶν “νεοχωριτῶν”, Ἑλλαδιτῶν μητροπολιτῶν ποὺ τὸν ὑποδέχονται μὲ τιμὲς καὶ τὸν ἐπαινοῦν σκανδαλωδῶς. 

Ἀγανάκτηση καὶ γιὰ κάποιες μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ ἔχουν καταστεῖ ὑποχείρια τοῦ Φαναρίου. 

Τί δὲ νὰ ποῦ­με καὶ γιὰ κάποια ἱστολόγια καὶ “πρακτορεῖα ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων” ποὺ τὸν λιβανίζουν μέρα-νύκτα; 

Ποῦ καταντήσαμε ἀλήθεια; Ποῦ μᾶς ἔχει ὁδηγήσει ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα καὶ ἡ ἐπάρατη σκοπιμότητα;».

Καὶ ἂν ληφθῇ ὑπ᾽ ὄψιν ἀπὸ τίνος τὰ χείλη βγῆ­καν τὰ λόγια αὐτά, τότε! τότε…

Πηγή: «Χριστιανικὴ ΣΠΙΘΑ» ἀρ. φύλ. 777 Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2022

Ορθόδοξος Τύπος


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ετσι ακριβως ειναι. Εδω κ χρονια ο ανθρωπος κηρυσσει αιρεση. Κι ολοι κανουν πως δεν καταλαβαινουν. Κι αντι να τον συνεφερουν τον λιβανιζουν. Να δουμε τι θα απολογηθουν, οταν βρεθουν μπροστα στο Θεο. Γιατι σιγουρα δεν θα ζησουν αιωνια.4 Δεκεμβρίου 2022 - 4:54 μ.μ.http://aktines.blogspot.com/2022/12/blog-post_84.html#more