.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Παΐσιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Παΐσιος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Kαι πώς πεθαίνει, Γέροντα, ο Εγωισμός;



Όταν πληγώνεται ο εγωισμός σου, μην τον περιθάλπεις. Άφησέ τον να πεθάνει. 
Αν πεθάνει ο εγωισμός σου, θα αναστηθεί η ψυχή σου.

– Και πώς πεθαίνει, Γέροντα, ο εγωισμός;

– Πρέπει να θάψουμε το εγώ μας, να σαπίσει και να γίνει κοπριά, για να αναπτυχθεί η ταπείνωση και η αγάπη. 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Έχουμε ευθύνη - Άγιος Παΐσιος


Άγιος Γέροντας Παΐσιος

“Σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνει ό,τι γίνεται ανθρωπίνως και ό,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας ότι κάναμε εκείνο πού μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι προγονοί μας από τους τάφους.”

Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν. ‘Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια· άλλαξαν όλο τον κόσμο.
Έγραψε ένας κάτι βλάσφημα για την Παναγία και κανείς δεν μίλησε. Λέω σε κάποιον: 

«Δεν είδες τι γράφει εκείνος;». «Έ, τι να τους κάνεις, μου λέει. Θα λερωθείς, αν ασχοληθείς μαζί τους». Φοβούνται να μιλήσουν..

– Τι είχε να φοβηθεί, Γέροντα;

– Να μη γράψουν τίποτε γι’ αυτόν και εκτεθεί, και ανέχεται να βλασφημείται ή Παναγία! Να μη θέλουμε να βγάλει ό άλλος το φίδι από την τρύπα, για να έχουμε εμείς την ησυχία μας. Αυτό είναι έλλειψη αγάπης. Ύστερα αρχίζει ό άνθρωπος να κινείται από συμφέρον. Γι’ αυτό βλέπεις ένα πνεύμα σήμερα: «Με τον τάδε να έχουμε σχέσεις, για να μας λέει καλά λόγια. Με τον άλλο να τά έχουμε καλά, για να μη μας διασύρει κ.λπ. Να μη μας πάρουν για κορόϊδα, να μη γίνουμε θύματα».Άλλος αδιαφορεί και δεν μιλάει. «Να μη μιλήσω, λέει, για να μη με γράψουν οι εφημερίδες». Οι περισσότεροι δηλαδή είναι τελείως αδιάφοροι. Τώρα άρχισε λίγο κάτι να γίνεται – τόσον καιρό δεν έγραφε κανένας τίποτα.
Είχα βάλει τις φωνές πριν από χρόνια σε κάποιον στο Άγιον Όρος. «Πολύ πατριωτισμό έχεις», μού λέει. Πριν από λίγο καιρό ήρθε και με βρήκε: «Όλα τά διέλυσαν, μου λέει, οικογένεια, παιδεία…». Τού λέω καί εγώ με την σειρά μου: «Πολύ πατριωτισμό έχεις!»
.
Όλη αυτή ή κατάσταση έχει κάνει ένα κακό καί ένα καλό. Το κακό είναι ότι και εκείνοι πού είχαν κάτι μέσα τους, άρχισαν να αδιαφορούν, γιατί λένε: «Εγώ θα σιάξω την κατάσταση;». Το καλό είναι ότι πολλοί άρχισαν να προβληματίζονται και να αλλάζουν. Μερικοί έρχονται και με βρίσκουν και προσπαθούν να δικαιολογήσουν ένα κακό πού έκαναν προηγουμένως, γιατί έχουν προβληματισθεί.
.
– Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα να ομολογούμε το «πιστεύω» μας;

– Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές πού δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές πού πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε.Σ’ αυτά τά δύσκολα χρόνια ό καθένας μας πρέπει να κάνει ότι γίνεται ανθρωπίνως καί ότι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας ότι κάναμε εκείνο πού μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι προγονοί μας από τους τάφους.

Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι’ αυτήν; Ή Ελλάδα, ή Ορθοδοξία, με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό!
.
Είπα σε κάποιον. «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά πού κάνει ο τάδε;». «Τι να πεις, μού λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάει όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν.Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, τού λέω, “δεν συμφωνώ μ’ αυτό”. Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα;».
Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν. ‘Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια· άλλαξαν όλο τον κόσμο. Και στην βυζαντινή εποχή μια εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία και αντιδρούσε ό κόσμος.

Εδώ ό Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, και εμείς να αδιαφορούμε!
.
Λόγοι Γέροντος Παΐσιου, τόμος Β, σ.34-38

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μᾶς συμβουλεύει πῶς νά φερόμαστε σέ δύσκολα παιδιά

(Ἐπιστολὴ γραμμένη ἀπὸ τὸν γέροντα Παΐσιο σὲ μιὰ οἰκογένεια ποὺ ἦταν πολὺ πιστή, μορφωμένη κοινωνικὰ καὶ πνευματικά, καὶ βρισκόταν σὲ ἀπόγνωση λόγω τῆς συμπεριφορᾶς τῆς κόρης τους).

Ἀγαπητέ μου ἀδελφὲ «Χαῖρε ἐν Κυρίῳ.

Σχετικὰ μὲ τὸ παιδί σας πού μοῦ γράφετε, ἔχω τὴ γνώμη ὅτι μία αὐστηρὴ στάση θὰ τὸ κάνη πολὺ χειρότερα... 

Νὰ τοῦ λέτε τὸ καλὸ μὲ καλὸν τρόπο καὶ νὰ μὴν τὸ πιέζετε μετά, ἀλλὰ νὰ δείχνετε ὅτι στενοχωρεῖσθε γιὰ τὸν δρόμο ποὺ τραβάει (πράγμα ποὺ θὰ φαίνεται μόνο του, γιατί οὔτε ἡ χαρὰ κρύβεται οὔτε καὶ ἡ στενοχώρια).
Θὰ κάνετε ἐσεῖς τὸ καθῆκον σας μὲ τὶς συμβουλὲς καὶ μετὰ νὰ τὸ ἐμπιστευθῆτε στὸν Θεό. Νομίζω ὅτι περισσότερα ἀποτελέσματα θὰ φέρη, ὅταν ὁ πόνος ἀξιοποιηθῆ στὴν προσευχή, παρὰ νὰ πονᾶτε γιὰ τὶς ἀταξίες τοῦ παιδιοῦ ἐπιμένοντας, γιατί τὸ παιδὶ τώρα εἶναι ἀναστατωμένο ἀπὸ τὴν σάρκα καὶ ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τοῦ πονηροῦ, γιατί τοῦ ἔδωσε δικαιώματα.

Μπόρα εἶναι καὶ θὰ περάση. Μὴν στενοχωρεῖσθε, θὰ συνέλθη ἀργότερα. Οὔτε καὶ νὰ τὸ πάρετε κατάκαρδα, ποὺ θὰ χάση τὴν ἁγνότητά του καὶ τί θὰ γίνη μετά, γιατί οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας ἔχουν ἄλλο τυπικό, τὴν ἁμαρτία τὴν ἔκαναν μόδα. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήση. Κοιτάξετε ὅσο μπορεῖτε νὰ μὴν τὸ ἀποπαίρνετε, ὅπως ἀνέφερα, γιὰ νὰ μὴν κόψη τὸ σκοινὶ καὶ φύγη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, γιατί θὰ συνέλθη μετὰ καὶ δὲν θὰ θέλη νὰ πλησίαση ἀπὸ ἐγωισμό, ὁπότε θὰ χαθῆ τελείως…

…Νὰ κάνετε ἕνα μικρὸ διάστημα ὑπομονή, νὰ παραβλέπετε τὶς ἀταξίες της, νὰ σᾶς πλησίαση λίγο περισσότερο καὶ τότε νὰ βρῆτε καμιὰ ἀφορμὴ μὲ τρόπο νὰ τὴν συμβουλέψετε… Πάντως μὴ στενοχωρεῖσθε, δὲν θὰ ἀφήση ὁ Θεός, οὔτε καὶ τὶς ἁμαρτίες τῶν παιδιῶν τῆς ἐποχῆς μας (τώρα) θὰ τὶς κρίνη τὸ ἴδιο μὲ τὶς ἁμαρτίες τῶν παιδιῶν τῆς δικῆς μας (τότε, παλιότερης) ἐποχῆς.

Εὔχεσθε, καὶ ἐγὼ θὰ εὔχομαι, καὶ ὁ καλὸς Θεὸς νὰ βοηθήση καὶ τὸ παιδί σας καὶ ὅλα τὰ παιδιά σας καὶ ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ κόσμου.

Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ

Αν δεν πετάξεις τον εαυτό σου, θα σε πετάξει ο εαυτός σου!



Κοίταξε να πετάξεις τον εαυτό σου, γιατί αν δεν πετάξεις τον εαυτό σου, θα σε πετάξει ο εαυτός σου.
Αν πετάξεις τον εαυτό σου, μετά θα πετάς. Τι τον κρατάς τον εαυτό σου για τον εαυτό σου; 
Το κομμάτι της αγάπης που κρατάς για τον εαυτό σου, το αφαιρείς από την ολοκληρωτική αγάπη που πρέπει να έχεις για τους άλλους.
Αν γνωρίσεις τον εαυτό σου, θα δεις ότι δεν έχεις τίποτα δικό σου και τίποτε δεν μπορείς να κάνεις χωρίς τη βοήθεια του Θεού.
Αν λοιπόν καταλάβεις πως ότι καλό κάνεις είναι από τον Θεό και όσες χαζομάρες κάνεις είναι δικές σου, τότε θα πάψεις να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και θα απαλλαγείς από την αυτοπεποίθηση.
Σε κάθε σου ενέργεια, ακόμη και στην παραμικρή σου κίνηση, κέντρο να είναι ο Θεός. Στρέψε όλο τον εαυτό σου προς τον Θεό.

Άγιος Παϊσιος

Της πνευματικής ζωής τα μυστικά



Αν καταλάβει κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνει την ψυχή…

Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν. Αλλιώς είναι βάσανο» ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει.

Εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες. Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, βρίζουν τον Θεό, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; Λένε. Να, ο άλλος έχει τόσα καλά! Θεός είναι αυτός;» Δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται.

Ενώ οι φιλότιμοι λένε: «Δόξα τω Θεώ! Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεό. Ο Θεός για το καλό μου το έκανε». Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία, μετά αρχίζουν να εκκλησιάζονται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν.
Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός τους πολύ σκληρούς τους φέρνει κάποια στιγμή με μια δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο, που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή και εξιλεώνονται με τον πόνο που νιώθουν για όσα έκαναν.

Άγιος Παΐσιος

Πως να ζητάω απο Τον Θεό;




«Ζητείτε και θα λάβετε», είπε ο Χριστός. 

Αν αυτό που ζητάς είναι καθαρό, και για το συμφέρον σου, (το πνευματικό), θα το λάβης.

Αν ζητάς από τον Θεό δύναμη, για να προσεύχεσαι να συγχωρήση τις αμαρτίες σου, και να βοηθήση τούς άλλους… αυτό είναι καλό και θα σού το δώση… 

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Άγιος Παΐσιος: «Ο Θεός μας δίνει ευκαιρίες αλλά εμείς…»



Για ν’ απαντήσει ο Θεός στο αίτημα μας και να μας δώσει ότι του ζητάμε, 
πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε ταπείνωση.
Την οποία εμείς δεν έχουμε.
Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, έχουμε πολύ εγωισμό.
Και δεν δεχόμαστε υπόδειξη και παρατήρηση.
Όλα τα γνωρίζουμε, είμεθα όλοι σοφοί.
Όταν μας κυριεύει ο εγωισμός, μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς.
Ο Θεός μας δίνει πολλές ευκαιρείες.
Για να κερδίσουμε τον Παράδεισο.

Αλλά εμείς αυτές τις ευκαιρείες δεν τις δεχόμαστε.
Όλες, τις διώχνουμε.
Εάν όσα οφείλει ο άνθρωπος τα ξεπλήρωσε σ’ αυτή τη ζωή
Σώζεται.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καί τελικά αὐτοκαταστρέφονται»

Οἱ χριστιανοὶ συχνὰ ἀνησυχοῦν ἀπὸ τὴ δραστηριότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ξεχνώντας ὅτι ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καὶ τελικὰ αὐτοκαταστρέφονται. 
Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα καθησυχαστικός: 
«Ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὴν πίστη δὲν πρέπει νὰ μᾶς τρομάζουν. 
Δὲν τὰ βάζουν μὲ μᾶς. Τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεό. Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σοῦ. 
Καὶ ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεὸ κάνουν γκάφες καὶ αὐτογελοιοποιοῦνται, ἀλλὰ ὁ Θεὸς καὶ τὸ κακὸ τὸ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸ ἀγαθό» (σελ. 359).



«Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924–1994)» Β´ τόμος. 

https://paraklisi.blogspot.gr

«Να κάνεις τον αγώνα σου, όχι για να αγιάσεις, αλλά για να χαρεί ο Χριστός»



– Πέστε μου κάτι, Γέροντα, για τον αγώνα μου.

– Παλληκαριά, λεβεντιά, φιλότιμο! Με το φιλότιμο να εργάζεσαι στον Χριστό. Και ο Χριστός στην ψυχή που έχει καλή διάθεση, αγωνιστικό πνεύμα και φιλότιμο, εργάζεται αθόρυβα.

– Γέροντα, γιατί δεν γεμίζω από την προσευχή, ενώ φροντίζω να είμαι συνεπής στα πνευματικά μου καθήκοντα;

– Ε, πώς να γεμίσης; Έτσι θα γεμίσης; Θέλει γύρισμα το κουμπί αλλού.

Εξέτασε να δης πόσο δουλεύεις στην πνευματική ζωή με την λογική και πόσο με την καρδιά• πόσο κινείσαι από την ευρωπαϊκή συνέπεια και πόσο από το ορθόδοξο φιλότιμο.

Αυτό που λέμε «συνέπεια», μερικές φορές είναι εγωισμός και μας κλέβει. Να φανώ συνεπής, για να δείξω στους άλλους ότι είμαι σε όλα εντάξει. Τότε όμως η ζωή μου γίνεται μια μεγάλη αταξία πνευματική. Να κινήσαι παντού με φιλότιμο, γιατί σ’ αυτήν την συχνότητα κινούνται ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι… Χωρίς φιλότιμο δεν έρχεται η θεία Χάρις.

– Γέροντα, η διαρκής εγρήγορση κουράζει;

– Κουράζει, όταν μπαίνη ο εγωισμός, γιατί τότε ο άνθρωπος πιέζει τον εαυτό του. Όταν όμως μπαίνη το φιλότιμο, ο αγώνας γίνεται με την καρδιά, και τότε δεν κουράζει, γιατί τον γλυκαίνει το φιλότιμο.

Εσύ, νομίζω, ζορίζεσαι λίγο στον αγώνα σου, γιατί λες: «πρέπει να κάνω εκείνο και εκείνο», έτσι με μια πειθαρχία• και, χωρίς να το καταλαβαίνης, μπαίνη και ο εγωισμός: «Να το κάνω, για να αγιάσω». Να κάνης τον αγώνα σου, όχι για να αγιάσης, αλλά για να χαρή ο Χριστός. Αν δούλευες, για να χαρή ο Χριστός, θα ήταν απαλός ο αγώνας σου και θα είχες μέσα σου θεία παρηγοριά. Τώρα ο αγώνας σου είναι σκληρός και δεν έχει παρηγοριά. Ο Χριστός είναι στοργικός Πατέρας και όχι τύραννος. Τον φιλότιμο αγώνα μας χαίρεται ο Χριστός.

Όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται πνευματικά με φιλότιμο, νιώθει εσωτερική αγαλλίαση, γιατί ο Θεός του δίνει πνευματική ευχαρίστηση. Βέβαια, ο φιλότιμος ποτέ δεν αγωνίζεται για την ανάπαυση και την ευχαρίστηση.

Κι αν δεν του δώση ο Χριστός και τον Παράδεισο, δεν θα τον πειράξη, γιατί δεν λέει: 

«να αγωνισθώ, για να πάω στον Παράδεισο, για να περνάω καλά και να μην υποφέρω 
στην κόλαση», αλλά από φιλότιμο δεν αμαρτάνει, γιατί δεν θέλει να πάη στην κόλαση και 
να πληγώση τον Ευεργέτη του Χριστό. Κι αν ο Χριστός του πη ότι και στον Παράδεισο θα έχη μαρτύρια κ.λπ., πάλι θα θέλη να πάη εκεί για τον Χριστό.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007

Γίνε αστροναύτης του Θεού..!



Ο π. Παΐσιος είχε γεμίσει τη γη με αγγέλους, είχε γεμίσει τη γη με τη χάρη του Θεού.
Άναβε τενεκεδάκια και έβαζε μέσα κεράκια, ακόμα και την ώρα που κοιμότανε και άφηνε το κεράκι να καίγεται και έλεγε: "Κύριε, αυτό είναι υπέρ των ασθενών, υπέρ των ναρκομανών, αυτό είναι υπέρ υγείας των τάδε" και προσευχόταν για όλους.
Και έκανε επισκέψεις απ'το Άγιον όρος. Είχε ταξιδέψει με την προσευχή όλη τη γη. 
Είχε γίνει, λέει, αστροναύτης τ' ουρανού! Αγκάλιαζε όλη τη γη με την προσευχή του.
Κάν'το και συ αυτό, γίνε αστροναύτης του Θεού. Βγες από την έλξη της γης, τη βαρυτική αυτή δύναμη και μπες στην αγάπη του Θεού. Και αγκάλιασε, προσευχήσου για όλους, και μετά βγες…

Η πίστη μας, η σκέψη μας, τό είναι μας πρώτα στόν Θεό... και τελευταία στους Γεροντάδες»

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης:

«Ἡ πίστη μας, ἡ ἀναφορά μας, ἡ σκέψη μας καί ὅλο τό εἶναι μας νά στρέφεται πρῶτα στόν Τριαδικό Θεό, μετὰ στήν Παναγία μας, ἐν συνεχείᾳ στούς Ἁγίους μας καί στο τέλος στούς Γεροντάδες»


Στὶς μέρες μας ὑπερτονίζεται ὁ ρόλος τῶν πνευματικῶν καὶ τῶν γερόντων. Πολλοὶ μιλοῦν μὲ καύχηση, γιατὶ γνωρίζουν κάποιον φημισμένο Γέροντα, χωρὶς ὡστόσο ἡ γνωριμία αὐτὴ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ καὶ σὲ συνειδητὴ χριστιανικὴ ζωή.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος διευκρίνιζε σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτό: «Ἡ πίστη μας, ἡ ἀναφορά μας, ἡ σκέψη μας καὶ ὅλο τὸ εἶναι μας νὰ στρέφεται πρῶτα στὸν Τριαδικὸ Θεό, μετὰ στὴν Παναγία μας, ἐν συνεχείᾳ στοὺς Ἁγίους μας καὶ στὸ τέλος στοὺς Γεροντάδες.

Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ δίνουμε τὴν προτεραιότητα σὲ κανέναν ἄλλον καὶ γιὰ κανένα λόγο, παρὰ μόνο στὸν Τριαδικὸ Θεό, γιατὶ διαφορετικὰ κινδυνεύουμε νὰ φτάσουμε ἀκόμη καὶ σὲ αἵρεση.
Δουλεύει κι ὁ ἐγωϊσμός —αὐτὸ τὸ μεγάλο θηρίο—καὶ ἔτσι πρέπει νὰ γίνεται μεγάλη προσπάθεια καὶ μεγάλη μετάνοια, γιὰ νὰ διορθωθοῦν τὰ πράγματα» (σελ. 105).

Πηγή: «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924–1994» β´ τόμος.

Γέροντας Παΐσιος:... Το Άγιο Πνεύμα θα κινήσει γη και ουρανό...



Ο Θεός τις έσχατες μέρες θ’ απλώσει το πνεύμα Του κι εκτός της επίσημης εκκλησιαστικής δομής. Απλοί άνθρωποι θα μπορούν να λένε ουράνια πράγματα, σ’ αντικατάσταση κι εξισορρόπηση της φτώχειας των γερόντων και των λοιπών πνευματικών καθοδηγητών. Όσο θ’ αυξάνει η ανομία κι η αποστασία, κι η επίσημη Εκκλησία θα γίνεται ανεπαρκής και δεν θα πείθει, τότε θα πλουτίζονται κάποιες καρδιές με την παρουσία και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Κι αυτή θα είναι η λύση από δω και πέρα.
Η Θεία Πρόνοια θα φροντίσει με πολλή προσοχή κι αγάπη όλες τις δύσκολες κι αποφασιστικές στιγμές της ζωής σου. Κι αν χρειαστεί, δεν θα διστάσει και εκ των λίθων να εγείρει τέκνα τω Αβραάμ, εφ’ όσον απολιθώθηκαν αυτοί που έπρεπε να διδάσκουν τα μυστικά της πνευματικής ζωής, υγιώς, στον λαό του Θεού.
Θα σου πω ένα γεγονός, τι σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα θα εγείρει τέκνα τω Αβραάμ εκ των λίθων. Όταν συζητήσαμε με τον γέρο-Σωφρόνιο και του μετέφερα το ερώτημα κάποιων πατέρων, ότι στο Σινά υπάρχει βαθιά πνευματική ορφάνια και τέλεια εγκατάλειψη των παιδιών, αυτός πόνεσε πολύ και μου απάντησε: “Αδελφός υπ’ αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά εστί. Κι ο Θεός έχει υποχρέωση να καλύψει τα υπόλοιπα”.
Τότε αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα, να δω αν λειτουργεί αυτό το φαινόμενο. Σε κάποιο Μοναστήρι στην Ελλάδα, υπήρχε ένα ησυχαστήριο όπου ζούσε γέροντας και υποτακτικός. Ο γέροντας αυτός μούστειλε μήνυμα στο Σινά ότι θέλει να με δει. Όταν έφθασε η ώρα που θα πήγαινα στην Ελλάδα, αντιμετώπισα ένα ηθικό δίλημμα. Στο Μοναστήρι αυτό είχαμε διαφωνήσει με τον ηγούμενο και προφανώς η παρουσία μου εκεί, θα δημιουργούσε ένταση. Απ’ την άλλη, κάποιοι μοναχοί αυτού του Μοναστηριού, απλά παιδιά, μούστειλαν το δικό τους μήνυμα μ’ ένα μου γνωστό: “Πληγωθήκαμε που πέρασες και δεν ήρθες να μας δεις. Μη το ξανακάνεις”.
Δηλαδή το θέμα ήταν πολύ απλό: Ο μεν άγιος Καθηγούμενος και 2-3 μοναχοί του που αποτελούσαν την κάστα του, φοβόντουσαν ότι ετούτος είναι επαναστάτης και θα χαλάσει τα καλογέρια του (και με το δίκιο του βέβαια φοβόταν). Αλλά τα καλογέρια αγαπούσαν τον επαναστάτη, διότι είναι πανανθρώπινο φαινόμενο αυτό· ο επαναστάτης ν’ αγαπιέται σχεδόν απ’ όλους.
Μπροστά λοιπόν σ’ αυτό το δίλημμα, πήγα σ’ ένα μοναχό που τάτσουζε συχνά· κι εκείνη τη στιγμή τάχε τσούξει λίγο παραπάνω. Όταν άκουσε το πρόβλημά μου, έκανε το κεφάλι του μερικές κινήσεις πέρα-δώθε σαν εκκρεμές, ψάχνοντας το κέντρο για να σταθεροποιηθεί· κι αφού το κατόρθωσε, μου απάντησε:
– Άκου δω Μιχαήλ. Θα πρέπει ν’ ανεξαρτοποιηθείς από τέτοια φαινόμενα. Έχεις δουλειά σ’ αυτό το ησυχαστήριο; Τράβα να κάνεις τη δουλειά σου. Και μετά, δες μέσα σου· εάν σου πάει να περάσεις για καφέ απ’ το Μοναστήρι, μην υπολογίζεις κανένα. Τράβα και στρώσου στο αρχονταρίκι και πιες τον καφέ σου άνετα και γράψτους όλους. Αν όμως η καρδιά σου σφίγγεται, μην πας. Όσο δε για τον τρόπο σου, είναι υπερβάλλοντες συναισθηματισμοί όλ’ αυτά και δεν είναι για μας τέτοια πράγματα. Γι’ αυτό γινόμαστε και μοναχοί, να ζούμε αδέσμευτοι κι ελεύθεροι σαν τα πουλιά.
Άπλωσε το χέρι του κι έπιασε ένα μπουκάλι και συνέχισε:
– Να σε κεράσω ένα κονιάκ πριν φύγεις.
Συμπέρασμα: Εάν πραγματικά το θέλεις και χρειάζεσαι κάτι πνευματικό, από μια απλή συμβουλή μέχρι καθοδήγηση κι επεξήγηση σε υψηλή προσευχητική κατάσταση, τότε το Άγιο Πνεύμα θα κινήσει γη και ουρανό για να βρει τον κατάλληλο που σου χρειάζεται. Κι αν δεν υπάρχει αυτός, τότε θα σου στείλει άγγελο για να κάνει τη δουλειά Του. Αρκεί μόνο να λαχταράς πραγματικά μέσα σου το Θεό.

Ἅγιε Γέροντα Παΐσιε, πῶς μποροῦμε νά κρίνουμε μία πίστη;



Τὴν ἀπάντηση τὴν δίνει ὁ Ἰησοῦς Χριστός: «Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασιπροβάτων, ἔσωθεν δὲ εἰσὶ λύκοι ἅρπαγες. ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς…» (Ματθ. ζ΄15-16)
Ἀπὸ τοὺς καρποὺς ποὺ ἔχει ἡ κάθε μία πίστη, ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «καρποὺς» μπορεῖ κανεὶς νὰ βγάλει συμπεράσματα.

* Ἔτσι λοιπὸν οἱ Μωαμεθανοί, ἀκολουθώντας τὴν πίστη τους, ἔχουν καταδικάσει σὲ ἐξευτελισμὸ καὶ δυστυχία τοὺς μισοὺς ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς τους, τὶς γυναῖκες!!! Δὲν τὶς δέχονται οὔτε στὰ τζαμιά… εἶναι μέσα στὸ κοινωνικὸ σύστημα τοῦ Ἰσλάμ, πολίτες… ἀνύπαρκτοι, ἔσχατης κατηγορίας. «Καρπὸς» λοιπὸν τοῦ Ἰσλάμ, ἡ δυστυχία τῶν γυναικῶν, ἡ πολυγαμία, καὶ ἡ ὁμοφυλοφιλία. Ἄλλος καρπὸς τοῦ Ἰσλὰμ ὁ «ἱερὸς πόλεμος». Γιὰ νὰ σὲ πείσουν νὰ λατρεύσεις τὸν Ἀλλὰχ καὶ τὸν «προφήτη» τους Μωάμεθ, θὰ σὲ ἐκβιάσουν καὶ θὰ σὲ σκοτώσουν ἂν ἀρνηθεῖς. Ὄχι ἀπὸ διαστρέβλωση τοῦ «θείου νόμου», ἀλλὰ γιατί ἔτσι διδάσκει τὸ κοράνι!!!...

* Καρπὸς τοῦ Ἰνδουισμοῦ ἡ σημερινὴ κατάντια τῆς Ἰνδίας. Κοινωνικὴ στασιμότητα, στραγγαλισμὸς τῶν λαϊκῶν δυνάμεων μέσω τοῦ ρατσιστικοῦ συστήματος τῶν καστῶν, ποὺ ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τὶς «θεόπνευστες» Βέδες καὶ τοὺς «θεόπνευστους» Βραχμάνους. Δουλοποίησαν ὁλόκληρη τὴν κοινωνία καὶ αὐτὴ ἀντέδρασε μὲ τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν ἀπάθεια. Τώρα πληρώνουν μὲ τὴν ἀπέραντη φτώχεια καὶ δυστυχία τοὺς «καρποὺς» τῆς πλάνης τους. Εἶναι γνωστὴ ἡ ἀνατολίτικη «ἀπάθεια» καὶ «ἀδιαφορία» ποὺ ὀφείλεται στὸ συνεχῆ στραγγαλισμὸ τῶν δημιουργικῶν δυνάμεων τῶν ἀτόμων ἀπὸ τὸ σύστημα τῶν καστῶν, ποὺ ὁδηγεῖ τὰ πρόσωπα στὴν ἀπογοήτευση, τὴν ἀδιαφορία, τὴν ἀδράνεια, τὸ μαρασμό, τὰ ναρκωτικά, τὴ μοιρολατρεία…

* Ἂς δοῦμε τοὺς «καρποὺς» τῆς παπικῆς πλάνης: 1) Πουλοῦσαν «συγχωροχάρτια». Δηλαδή, ἔναντι χρηματικῆς ἀμοιβῆς στὸν Πάπα τῆς Ρώμης, ἔπαιρνες ἄφεση ἁμαρτιῶν καὶ ἀγόραζες ἔτσι θέση στὸν Παράδεισο. 2) Ἡ Ἱερὰ ἐξέταση: Καίγανε στὴν φωτιὰ ὅποιον τολμοῦσε νὰ κάνει κριτικὴ στὶς πράξεις τοῦ Πάπα καὶ τὶς διεστραμμένες αἱρετικὲς διδασκαλίες του. 3) Σταυροφορίες: Δηλαδὴ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς θρησκείας σκότωναν, λεηλατοῦσαν, διψασμένοι γιὰ ἐξουσία καὶ πλοῦτο. 4) Οὐνία: Μεταμφίεση, ὑποκρισία, προσπάθεια ἐξαπάτησης τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων καὶ βίαιος προσηλυτισμὸς κατὰ περίπτωση. 5) Τὸ παπικὸ ἀλάθητο: εἶναι ἡ χειρότερη αἵρεση ποὺ ἐμφανίστηκε στὴν Ἱστορία… μιὰ ἀνταρσία χωρὶς προηγούμενο κατὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ…. Ὁ πάπας «ἐξόρισε» τὸ Χριστὸ στὸν οὐρανὸ καὶ ἔγινε ὁ ἴδιος ἐπίγειος, ἀλάθητος Θεός…

* …Οἱ φανατικοὶ Ἰουδαῖοι – Ἑβραῖοι (Σιωνιστὲς) προβάλλουν τὴν ἄποψή τους, ὅτι αὐτοὶ εἶναι «ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ» ποὺ εἶναι προορισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ κυριαρχήσει πάνω στὴ γῆ. Ἔτσι δικαιολογοῦν τὰ σχέδια καὶ τὶς προσπάθειές τους γιὰ παγκόσμια κυριαρχία σήμερα. Μάλιστα λένε ὅτι τὶς δέκα ἐντολὲς ποὺ δόθηκαν στὸν προφήτη Μωυσῆ στὸ ὅρος Σινά, ἀφοροῦν τὶς σχέσεις μόνο μεταξὺ τῶν Ἑβραίων καὶ ὄχι μεταξὺ Ἑβραίων καὶ ἄλλων λαῶν. Ἔτσι, γιὰ παράδειγμα τὸ «οὐ κλέψεις», τὸ «οὐ φονεύσεις», τὸ «οὐ μοιχεύσεις» εἶναι ἁμαρτία ὅταν παραβιασθεῖ ἀπὸ Ἑβραῖο σὲ Ἑβραῖο. Ὅταν ὅμως κάποιος Ἑβραῖος κλέψει, φονεύσει κάποιον μὴ Ἑβραῖο, τότε ἠθικὰ καὶ νομικὰ εἶναι ἀδιάφορο, γιατί πᾶς μὴ Ἑβραῖος εἶναι «γκοΐμι», δηλαδὴ ἀνθρωπόμορφο κτῆνος γεννημένο γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν Ἑβραίων. Αὐτὰ πρεσβεύουν οἱ σύγχρονοι Σιωνιστές.

* … Τέτοιου εἴδους φαινόμενα δὲν παρουσιάσθηκαν ποτὲ στὸ χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας σὲ ὅλη τὴν μακρόχρονη ἱστορία τῶν 2.000 χρόνων της… Ποτὲ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς διδασκαλία, ὡς σύνολο δὲν γνώρισε, παρήγαγε ἢ στήριξε τέτοιες φρικιαστικὲς καταστάσεις. Ἀντίθετα, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καὶ στὴ σημερινὴ δύσκολη ἐποχή, συνεχίζει νὰ «παράγει» Ἁγίους, παρόλες τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Πράγμα μοναδικὸ σ’ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη.


«Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση, να κοιτάξουμε να βάλουμε καμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού»



– Γέροντα, στεναχωριέμαι ,όταν οι άλλοι δεν έχουν καλή γνώμη για μένα.

– Καλά που μου το είπες! Από σήμερα θα κάνω ευχή οι άλλοι να μην πουν ποτέ καλή γνώμη για σένα, γιατί αυτό σε συμφέρει, καλό μου παιδί. Οικονομάει ο Θεός να μας αδικήσουν οι άνθρωποι ή να μας πουν καμιά κουβέντα ,για να εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή για να αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δεν μπορώ να καταλάβω, πως την θέλετε εσείς την πνευματική ζωή; Δεν έχετε καταλάβει ακόμη το πνευματικό σας συμφέρον και θέλετε εξόφληση εδώ. Για τον ουρανό δεν αφήνετε τίποτε. Πως τα παίρνεις έτσι τα πράγματα; Τι διαβάζεις; Ευεργετινό διαβάζεις; Εκεί δεν σου λέει τι πρέπει να κάνης; Ευαγγέλιο διαβάζεις; Να διαβάζης κάθε μέρα.

– Γέροντα, όταν κάνω ένα καλό , λυπάμαι, αν δεν το αναγνωρίσουν οι άλλοι.

– Καλά, εσύ τι θέλεις, αναγνώριση από τον Χριστό ή από τους ανθρώπους; Πιο πολύ όφελος δεν έχεις από την αναγνώριση του Χριστού; Σε το βοηθάει να σε προσέχουν οι άνθρωποι; Αν τώρα σου αναγνωρίζουν το καλό που κάνεις, στην άλλη ζωή θα ακούσης: «Απέλαβες συ τα αγαθά σου» . Πρέπει να χαιρώμαστε , όταν δεν αναγνωρίζουν οι άλλοι τους κόπους μας και δεν μας ανταμείβουν, γιατί αυτούς τους κόπους τους λαμβάνει υπ ’ όψιν του ο Θεός και θα μας ανταμείψη με πληρωμή αιώνια. Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση , να κοιτάξουμε να βάλουμε καμμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού. Πρέπει να δεχώμαστε την αδικία σαν μεγάλη ευλογία , γιατί αποταμιεύουμε από αυτήν ουράνια ευλογία.

– Όταν, Γέροντα, δέχεται κανείς την αδικία, όχι γιατί σκέφτεται την μέλλουσα Κρίση ,αλλά γιατί αυτό το θεωρεί καλό , είναι σωστό;

– Ε, και αυτό εκεί δεν καταλήγει; Μόνο να προσέξη να μην το κάνη, για να γίνη απλώς καλός άνθρωπος, γιατί έτσι κάνουν οι Ευρωπαίοι. Να σκέφτεται πως είναι εικόνα Θεού και πρέπει να μοιάση στον Πλάστη του. Αν υπάρχη αυτό το κίνητρο , βαδίζει σωστά. Διαφορετικά κινδυνεύει να πέσει στον ανθρωπισμό των Ευρωπαίων.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ΄ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007

Oι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μη φοβηθείς



Oι δοκιμασίες κάνουν καλό. 
Μη φοβηθείς. 
Ό Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην ερημον, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. 
Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας. 
Συχνά, για ωφέλειά μας, επιτρέπει και δυνατή λύπην. 
Για λίγο νοιώθουμε πώς μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το έλεος Του, ή στοργή Του. 
Μη φοβηθείς ποτέ, 
μόνον αγάπα τον Χριστό μας.

Άγιος Παϊσιος

Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο

- Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;
- Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε. Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.
Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται, όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένει αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του. «Μακάριος ανηρ ος υπομενει πειρασμον», λέει ο Άγιος Ιάκωβος (Ιακ. α' 12). Γι’ αυτό να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία...

Η ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μια συνεχής άσκηση και ο καθένας μας ασκείται με διαφορετικό τρόπο.
Να σκέφτεσθε τι τράβηξε ο Χριστός σ’ εκείνα τα δύσκολα χρόνια! Πόσα προβλήματα του δημιουργούσαν οι Εβραίοι και δεν μιλούσε καθόλου! Αλλά και ο Απόστολος Παύλος τι υπομονή έκανε! Ενώ είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πάει στη Ρώμη, έμεινε στην φυλακή δυο χρόνια, γιατί ο ηγεμόνας καθυστερούσε την δίκη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος πάλι τι υπέφερε! Για έναν μικρό γογγυσμό υπέστη ναυάγιο...
Βλέπετε, επιτρέπει ο Θεός να ταλαιπωρηθούν για μικρά πράγματα οι Άγιοι, για να έχουμε εμείς παραδείγματα, ώστε να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς με υπομονή, με προσευχή, αλλά και με χαρά.

Πηγή: Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Ε'

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης γιὰ τὰ «συνέδρια ποὺ ζαλίζουν καὶ σκανδαλίζουν τοὺς πιστοὺς»...



Δυστυχῶς ὁ δυτικὸς ὀρθολογισμὸς ἔχει ἐπιδράσει καὶ σὲ ἀνατολικοὺς ὀρθόδοξους ἄρχοντες καὶ ἔτσι βρίσκονται σωματικὰ μόνο στὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ὅλο τὸ εἶναι τους βρίσκεται στὴ Δύση ποὺ τὴ βλέπουν νὰ βασιλεύη κοσμικά. Ἐὰν ἔβλεπαν τὴ Δύση πνευματικά, μὲ τὸ φῶς τῆς Ἀνατολῆς, μὲ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ τότε θὰ ἔβλεπαν τὸ πνευματικὸ ἡλιοβασίλεμα τῆς Δύσης, ποὺ χάνει σιγὰ-σιγὰ τὸ φῶς τοῦ νοητοῦ ἥλιου, τοῦ Χριστοῦ, καὶ προχωρεῖ γιὰ τὸ βαθὺ σκοτάδι. Μαζεύονται καὶ συνεδριάζουν καὶ κάνουν συζητήσεις ἀτελείωτες γιὰ πράγματα ποὺ δὲν χωράει συζήτηση, ποὺ οὔτε οἱ Ἅγιοι Πατέρες συζήτησαν ἐδῶ καὶ τόσα χρόνια. 
Ὅλες αὐτὲς οἱ ἐνέργειες εἶναι τοῦ πονηροῦ, γιὰ νὰ ζαλίζουν καὶ νὰ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, καὶ νὰ τοὺς σπρώχνουν ἄλλους στὴν αἵρεση καὶ ἄλλους σὲ σχίσματα, καὶ νὰ...
κερδίζει ἔδαφος ὁ διάβολος. 
 Πά, πά… βασανίζουν καὶ μπερδεύουν τὸν κόσμο αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι!

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο» Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου – Λόγοι Α΄, ἔκδ. Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης

"Ἄν στήν Ἐκκλησία δέν λειτουργῆ σωστά ἡ Σύνοδος τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό"



Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντα λειτουργοῦσε μέ Συνόδους. Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λειτουργῆ ἡ Σύνοδος στήν Ἐκκλησία καί ἡ Γεροντική Σύναξη στά Μοναστήρια. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Σύνοδος νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἡγούμενος ἤ ἡ ἡγουμένη καί τό ἡγουμενοσυμβούλιο νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος εἶναι πρῶτος μεταξύ ἴσων. Καί ὁ πατριάρχης δέν εἶναι πάπας· ἔχει τόν ἴδιο βαθμό μέ τούς ὑπόλοιπους ἱεράρχες. Ἐνῶ ὁ πάπας ἔχει ἄλλο βαθμό —κάθεται ψηλά καί τοῦ φιλοῦν τό πόδι!— ὁ πατριάρχης κάθεται μαζί μέ τούς ἄλλους ἱεράρχες καί συντονίζει. Καί ἕνας ἡγούμενος ἤ μία ἡγουμένη σέ σχέση μέ τούς προϊσταμένους εἶναι πάλι πρῶτοι μεταξύ ἴσων.

Δέν μπορεῖ ὁ ἀρχιεπίσκοπος ἤ ἕνας ἡγούμενος νά κάνη ὅ,τι θέλει. Φωτίζει ὁ Θεός τόν ἕναν ἱεράρχη ἤ προϊστάμενο γιά τό ἕνα θέμα, τόν ἄλλον γιά τό ἄλλο. Βλέπεις, καί οἱ τέσσερις Εὐαγγελιστές συμπληρώνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ἔτσι καί ἐδῶ λέει τήν γνώμη του ὁ καθένας, καί ὅταν ὑπάρχη ἀντίθετη γνώμη, καταχωρίζεται στά πρακτικά. Γιατί, ὅταν πρόκειται γιά μιά ἀπόφαση ἀντίθετη μέ τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί ἕνας δέν συμφωνῆ, ἄν δέν ζητήση νά καταχωριστῆ ἡ γνώμη του, θά φαίνεται ὅτι…. συμφωνεῖ. 

Ἄν δέν συμφωνῆ καί ὑπογράψη, χωρίς νά καταχωριστῆ ἡ γνώμη του, κάνει κακό καί φέρει εὐθύνη· εἶναι ἔνοχος. Ἐνῶ, ἄν πῆ τήν γνώμη του, καί ἡ πλειοψηφία νά εἶναι ἀντίθετη, αὐτός εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι στόν Θεό. Ἄν στήν Ἐκκλησία δέν λειτουργῆ σωστά ἡ Σύνοδος ἤ στά Μοναστήρια ἡ Σύναξη, τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό. Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λέη καί νά καταχωρίζη ὁ καθένας τήν γνώμη του, ὄχι νά μή μιλάη, γιατί φοβᾶται, ἤ νά κολακεύη, γιά νά τά ἔχη καλά μέ τόν ἀρχιεπίσκοπο ἤ μέ τόν ἡγούμενο.

Ἀπό τό βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α´, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή, Θεσσαλονίκης, 2002, σσ. 329-330.

Ο Άγιος Παΐσιος είναι και πάλι εδώ μαζί μας

Δέος, θαυμασμό, ευαρέσκεια και δόξα πρέπει να αποδώσουμε στον Θεό ημών Κύριο Ιησού Χριστό και στον αγαπημένο μας Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Δεν ενδιαφέρονται μόνον για την σωτηρία των ψυχών ημών ως εν διαρκή μετανοία παροτρύνοντες ημάς να ευρισκόμεθα αλλά και πολύ ουσιαστικές λεπτομέρειες μας διδάσκουν για να παρευρεθούμε στην μεγάλη χαρά του καλέσματος στην Αγια-Σοφιά. Πρέπει να βιαστούμε αδελφοί στην ταχύτητα της μετανοίας για να μην απογοητεύσουμε τον Άγιο Θεό μας και τον Άγιο μας Παΐσιο τον Αγιορείτη. Ετοιμαστείτε, τα γεγονότα είναι πιο κοντά από ότι τα προσδιορίζουμε στο μυαλό μας. Ακολουθεί το κείμενο με τις νέες ουράνιες αποκαλύψεις του Αγίου Παΐσίου του Αγιορείτου.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη 
Παναγία Αρβανίτισσα 
να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης 


Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος 
23-10-2016 

Πώς να επιβιώσετε δίνω σε σας τεκνία, γι’ αυτά που τώρα έρχονται σας δίνω λόγια θεία. 
Η Υπερμάχος Στρατηγός έδωσε εντολή, από το χέρι αμαρτωλού να δώσω διδαχή. 
Ο Άγιος Παΐσιος σας λέω μην φοβηθείτε. Από το χέρι του Χριστού πιαστείτε να σωθείτε. 
Να έχετε λιβάνι, κεράκι καθαρό, να είναι το καντήλι σας συνέχεια ανοιχτό. 
Να κάνετε τις νύκτες με βάρδιες προσευχή. Ο Κύριος σαν περνάει, άγρυπνους να σας βρει. 
Όταν θα ‘ρθεί ο Νυμφίος «εν τω μέσω της νυκτός» μακάριος ο δούλος που θα βρει γονατιστό. 
Κάντε το σήμα του Σταυρού γύρω απ’ το κάθε σπίτι. Οταν θα έρθει η στιγμή να μην το πάρει η δίνη.
Εξομολογηθείτε. Να είστε καθαροί. Κανείς δεν θα γνωρίζει ξαφνικά, που μέλλει να βρεθεί. 
Ανοίξτε Ευαγγέλιο. Διαβάστε Ιωάννη. Έρχονται οι ώρες του Θεού. Του Άγιου Ιωάννη. 
Βάλτε Σταυρό μ’ ευχέλαιο πόρτες και παραθύρια. Για την Αγια-Σοφιά τυπώθηκαν τα άγια εισιτήρια. 
Η ίδια η Θεοτόκος θα δώσει μυστικά, σ’ όσους τον Κύριο έχουν βαθειά μέσ’ την καρδιά. 
Σ’ όσους στο Ευαγγέλιο δεν άλλαξαν κεραία. Σ’ όσους τον Τίμιο Σταυρό τον έχουν για σημαία. 
Εσταύρωσε ο Κύριος την εδική Tου ποίμνη. Έρχεται μπόρα δυνατή. Μεγάλη θα ‘ναι η δίνη. 
Μέσα της θα τραβήξει, μοιχούς, αρσενοκοίτες. Όσους την πίστη πρόδωσαν. Όλους τους Σοδομίτες. 
Του Οικουμενισμού η ψεύτικη η άχνα σύντομα θα χαθεί. Βάρυνε από την αμαρτία η γη. 
Στα δύο θα σχιστεί. 
Αλλάξατε το Ευαγγέλιο. Τους άγιους Πατέρες. Του Ασώτου Υιού πετάξατε τις άγιες τις βέρες. 
Γυρίσατε την πλάτη στον Άγιο Πατέρα. Ξανά τα ξυλοκέρατα τρώτε την κάθε μέρα. 
Μένει ο Πατέρας στοργικά εκεί και περιμένει. Το δάκρυ του θα κάψει, όλη την Οικουμένη. 
Κλαίει τον κάθε του υιό. Το πλάσμα το δικό Του. Για όλους αυτούς σταυρώθηκε ο Υιός, Μονάκριβός Του. 
Πάνω στην Πόλη (Κωνσταν/λη) σαν φανεί σημάδι θεϊκό, να πέσετε στα γόνατα. Κρατήστε τον Σταυρό. 
Όταν φανεί αστέρι κι ο Τίμιος Σταυρός πάνω απ’ την Κωνσνταντινούπολη, έρχεται βρυχηθμός. 
Η Υπερμάχος Στρατηγός σ’ ουράνια νεφέλη, πάνω απ’ την Αγια-Σοφιά, κρατάει Σταυρό στο χέρι. 
Σταυρώνει την Ελλάδα και την Μ. Ασία, Κύπρο, Πόντο, Αιγαίο και την Αγια- Σοφιά. 
Τα ουράνια στρατεύματα στη γη έχουν κατέβει. Ο Αρχάγγελος ο Μιχαήλ την τάξη επιβλέπει. 
Έχει σπαθί στα χέρια του. Αστράφτει η πανοπλία. Το σήμα περιμένει αυτός απ’ τον Μεσσία. 
Αέρα, γη και θάλασσα, Αρχάγγελοι φρουρούν. Την Υπερμάχον Στρατηγόν μπροστά τους θα την δουν. 
Του Αγίου Ιωάννη (Βατάτζη) εβγήκε το σπαθί. Μέσα στην άγια Πόλη, πολλοί τον έχουν δει. 
Μιλάει μυστικά στους κρυπτοχριστιανούς, και δείχνει το σπαθί του στους Τούρκους στρατηγούς. 
Τους λέει πως στο αίμα σύντομα θα πνιγούν. Των απ’ αιώνων οι σφαγές πως θα δικαιωθούν. 
Οι άγιοι Δημήτριος, Μηνάς και Αϊ Γιώργης, συνάζουν τους Κρυπτοχριστιανούς μέσα στην άγια Πόλη. 
Τους δίνουν οδηγίες πως θα προστατευτούν, όταν τα τύμπανα πολέμου σύντομα θ’ ακουστούν. 
Σε μυστικές στοές υμνούνε τον Θεό. Κάνουνε λειτουργίες. Κρατάνε τον Σταυρό. 
Η Υπερμάχος Στρατηγός σταύρωσε τα παιδιά της. Αυτά που χρόνια μυστικά υμνούνε τ’ όνομά της. 
Κεράκια αναμμένα κάτω απ’ την άγια γη. Θα γίνουνε λαμπάδες, η γη να φωτιστεί. 
Έρχεται η ώρα Χριστιανοί. Έφτασε η στιγμή. Η Ορθοδοξία ν’ απλωθεί σ’ ολόκληρη τη γη. 
Εξομολογηθείτε. Να είστε καθαροί. 
Έρχεται η οργή του ουρανού σ’ ολόκληρη τη γη. 
Ολόκληρη η σφαίρα κρέμεται σε κλωστή. Στο φύσημα τ’ ανέμου γρήγορα θα κοπεί. 
Το φύσημα τ’ ανέμου θα φέρει ο Αετός (δικέφαλος) που πάνω απ’ την Κωνσταντινούπολη επέταξε αυτός. 
«Εν Τούτω Νίκα» γράφει ψηλά στον ουρανό. Πάνω από την Ελλάδα βρίσκεται ο Χριστός. 
Πατήρ, Υιός και Πνεύμα σταυρώσαν την Ελλάδα. Τον λύχνο του φωτός Ευαγγελίου τη δάδα. 
Όταν σημείο θεϊκό φανεί πάνω απ’ την Πόλη, το «Τη Υπερμάχω» θ’ ακουστεί στην Οικουμένη όλη. 
Το θυμιατό να καίει μπροστά στην Παναγιά. Ο Κύριος ευρίσκεται μεσ’ την Αγιά Σοφιά. 
Το στόμα του Ιμάμη πολύ δεν θα προλάβει, στης Θεοτόκου τον ναό, αλλαλαγμό να κάνει. 
Γιατί σε λίγο ο Κύριος <<ευλογητός>> θα πει. Το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» στο σύμπαν θα ψαλεί. 
Θυμιάζουνε οι άγγελοι τον άγιο ναό. Οι δώδεκα Απόστολοι φρουρούν τον τόπο αυτό. 
Στα τέσσερα σημεία γύρω απ’ την Αγια-Σοφιά, οι δώδεκα Απόστολοι στέκονται μυστικά. 
Ουράνιες δυνάμεις με σχήμα του Σταυρού γύρω απ’ την άγια πόλη, τον Κύριο υμνούν. 
Στην Ελλάδα των μαρτύρων τζαμί θέλουν να κτίσουν. Τη σπάθα του Αρχάγγελου στην κεφαλή τους έχουν. 
Δεν θα αφήσει ο Θεός εδώ τζαμί να κτίσουν. Πρωτού η πρώτη πέτρα μπει, ευθύς θα γονατίσουν. 
Μετανοείτε Χριστιανοί γιατί έφτασε η ώρα. «Ευλογημένη» θ’ ακουστεί η Βασιλεία τώρα. 
Η ευχή του Ιησού μη λείψει από τα χείλη. Σταυρώστε με ευχέλαιο το κάθε παραθύρι. 
Να λέτε το <<Τη Υπερμάχω>> στην Άγια Παναγιά. Τα <<Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε>>, στολίζουν την Μαρία. 
Το κάθε «Χαίρε» που θα λες, ρόδο εις την στολή της. Τα «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» κρίνα εις την αυλή της. 
Τα κρίνα αυτά τα παίρνουν άγγελοι μυστικά. Το άγιο Της Μαφόριο κεντάνε με αυτά. 
Είναι τα κρίνα της αυγής. Της μιας Ορθοδοξίας. Του Ευαγγελισμού. Της νέας της ημέρας. 
Τα ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΕΙ ΘΕΣΕΙ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ, ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΝΑ ΔΩΣΕΙ. 
Αυτός θα κυβερνήσει τη νέα Ορθοδοξία. Του ουρανού θα έχει όλη την εξουσία. 
Σ’ αυτούς που θα σταυρώνει, θα είναι ο Χριστός. Στους νέους αποστόλους θα δώσει τ’ άγιο φως. 
Το στόμα του θα είναι ο λόγος του Κυρίου. Η λαλιά του Ιησού. Του άγιου Ευαγγελίου. 
Όσοι δεν είναι καθαροί, κλήρος και λαός, δεν θα τολμήσουν να βρεθούν στο θρόνο του εμπρός. 
Θα σκύψουν το κεφάλι θα φύγουν μακριά. Οι λύκοι θα πετάξουν την ψεύτικη προβιά. 
Του Παναγίου Πνεύματος η χάρις θα καλύψει την κάθε σπιθαμή σ’ ολόκληρη την κτίση. 
Η Ελλάδα τώρα βρίσκεται σ’ ένα συναγερμό. Κρατήστε το Ευαγγέλιο στα σπίτια ανοικτό. 
Ούτε μία τρίχα από σας τώρα δεν θα χαθεί, σ’ όσους το δάκρυ της ψυχής σας ο Κύριος το δει. 
Αντίδωρο να έχετε στα σπίτια κι αγιασμό. Μ’ ευχέλαιο σταυρώστε το κάθε σπιτικό. 
Με ένα μικρό αντίδωρο για μέρες θα περνάτε. Με λίγο αγιασμό ποτέ δεν θα διψάτε. 
Μα πρέπει η ψυχή σας να είναι καθαρή. Στο πετραχήλι αφήστε το κάθε σας γιατί. 
Μίση, μνησικακία, αφήστε στον Θεό. Δεν ξέρετε τι θα συμβεί το επόμενο λεπτό. 
Με ένα νεύμα του ο Θεός τη γη όλη θ’ αλλάξει. Ευλογημένη θ’ ακουστεί ξανά σ’ όλη την πλάση. 
Δεν έχετε τα περιθώρια ούτε για μια στιγμή. Κάνετε προσευχή. Η γη απ’ την αμαρτία πολύ θα τρανταχτεί. 
Ο Ρώσικος στρατός με χέρι στη σκανδάλη. Νύχτα ξανά επόμενη, δεν θα υπάρξει άλλη. 
Σήκωσε τη σημαία ο Ρώσικος στρατός. Του Βυζαντίου πέταξε ψηλά ο Αετός. 
Η Παναγιά η Σουμελά φόρεσε πανοπλία. Ξεκίνησε απ’ το Βέρμιο για την Αγιά Σοφία. 
Μπροστά της προπορεύεται ο Τίμιος Σταυρός. Πιο πίσω του Πόντου οι μάρτυρες. Του Πόντου ο στρατός. 
Λόγια επιβιώσεως σας έδωσα τεκνία. Ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω λόγια θεία. 
Η Υπερμάχος Στρατηγός σταύρωσε τον αιθέρα. Ευλόγησε το κάθε τέκνο της, υιό και θυγατέρα. 

Αμήν και τω Θεώ Δόξα

Πως προετοιμαζόμαστε για την Θεία Κοινωνία…

Πάντοτε πρέπει να είναι έτοιμος κανείς αλλά, όταν πρόκειται να κοινωνήσει, καλά είναι να κάνει κάτι περισσότερο από τα πνευματικά που κάνει συνήθως, για να ετοιμασθεί καλύτερα. Η καλύτερη προετοιμασία είναι η ταπεινή αντιμετώπιση, η συντριβή, το φιλότιμο. Για την Θεία Κοινωνία δεν προετοιμάζεται κανείς αλλάζοντας τα ρούχα και πλένοντας τα δόντια. Το κυριότερο είναι να εξετάσει τον εαυτό του, να δει :
Αισθάνεται την Θεία Κοινωνία ως ανάγκη; Είναι τακτοποιημένος; Μήπως υπάρχει κάτι που τον εμποδίζει από την Θεία Κοινωνία και δεν το έχει εξομολογηθεί; Για να νιώσουμε την Θεία Κοινωνία, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. Η καλύτερη προϋπόθεση είναι η ταπεινή προσπάθεια να κόψουμε τα πάθη μας, για να μείνει στην καρδιά μας ο Χριστός. Αλλιώς ο Χριστός έρχεται με την Θεία Κοινωνία μέσα μας, αλλά φεύγει αμέσως και δεν αισθανόμαστε τίποτε. Όταν παραμένει ο Χριστός γίνεται μια αλλοίωση στον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους τον Χριστό από την μία Θεία Κοινωνία μέχρι την άλλη χωρίς διακοπή.

Όταν ο ιερέας λέει: «Μετά φόβου Θεού», να σκέφτεσαι ότι γίνεται νοσηλεία και να προσέρχεσαι στην Θεία Κοινωνία με συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου, ζητώντας ταπεινά το έλεος του Θεού…

Άγιος γέροντας Παΐσιος