"Ο Σιωνισμός θα φέρει τον Αντίχριστο"!

– Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, ο Σιωνισμός, ο Αντίχριστος και ο πειρασμός των Χριστιανών.

Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών αν τα διαβάσετε, αξίζει, εκ πρώτης όψεως μοιάζουν σαν μυθώδη, εκ πρώτης όψεως. Θα έλεγε κανείς: άντε από κει τώρα, τι είναι αυτά; Βλέπουμε όμως αγαπητοί μου ότι πραγματώνονται αυτά. Τα Πρωτόκολλα λοιπόν των Σοφών της Σιών, -βιβλιαράκι που πουλιέται έξω, να το βρείτε να το διαβάσετε- δεν είναι παρά ένας μακρύς κατάλογος προσπαθείας διαφθοράς των εθνών. Να καταστρέψουν και να διαφθείρουν τα έθνη.

Όταν η τηλεόραση βάζει αυτά που βάζει, όταν υπάρχουνε εκείνα που υπάρχουν στην ψυχαγωγία, στην πολιτική, στην οικονομία, παντού, στην εκπαίδευση. Διαβάστε και θα εκπλαγείτε. Θα πείτε: μα γιατί να καταστρέψουν;

Να χτυπήσουν τα έθνη σα χταπόδι επάνω στο βράχο να μαλακώσει. Να παραλύσουν τα έθνη.

Και τότε, θα έρθει ο Αντίχριστος και θα πει: εγώ τώρα θα σας σώσω, εγώ θα σας σώσω. Αφού πια τα έθνη δεν θα μπορούν να αντιδράσουν σε τίποτε. Αντιθέτως, θα ζητούν έναν κυβερνήτη που να κυβερνήσει σ’ όλη τη γη, διότι η διαφθορά τους θα έχει φθάσει στο άκρον άωτον και σ’ αυτό θα έχουνε δουλέψει οι Σιωνισταί.

Να γιατί χαρακτηρίζεται, θα το πω άλλη μια φορά, η Ιερουσαλήμ ‘Σόδομα και Αίγυπτος’. Να διαφθείρει τον κόσμο και να επικρατήσει στον κόσμο. ‘Σόδομα’: να διαφθείρει. ‘Αίγυπτος’: να επικρατήσει. Αν προσέξει κανείς λίγο, θα ιδεί το γράμμα του κειμένου να του φωνάζει την πραγματικότητα.

Ο Αντίχριστος θα κρατάει στα χέρια του όλη την κοσμική δύναμη. Όλη την κοσμική δύναμη. Αρχές και εξουσίες στα χέρια του θα είναι. Ο δικαστικός κόσμος, οι τράπεζες, οι άρχοντες, οι στρατιωτικοί, οι πάντες στα χέρια του θα είναι. Θα κρατάει πάσα κοσμικήν εξουσία. …

Αυτό ήδη το βλέπουμε να γίνεται και να πραγματώνεται. Έχετε προσέξει, αν μπορούμε αυτό να το καταλαβαίνουμε, ότι μέσα στην ιστορία, στις ημέρες μας, γίνεται μια προσπάθεια να περιέλθει στα χέρια ολίγων πάσα εξουσία; Οικονομική στην αρχή εξουσία, να έχουμε το χρήμα, και μετά θα αρχίσουμε να έχουμε και τις άλλες εξουσίες. Και δεν είναι κρυφό, και εις σ’ αυτόν τον ΟΗΕ ακόμη διεκηρύχθη ότι αυτά τα χέρια που μαζεύουν τις εξουσίες, άπασες όλων των λαών της γης, είναι οι Σιωνισταί, ο Σιωνισμός. Αυτοί μαζεύουν πάσαν εξουσία, σιγά-σιγά, με υπομονή, με μακροπρόθεσμα σχέδια, δεν βιάζονται. Κινούνται κατά έναν καταπληκτικό τρόπο.

Το θέμα είναι ότι ο Σιωνισμός είναι ο κατεξοχήν πρόδρομος του Αντιχρίστου. Θα λέγαμε, εν ευρεία εννοία, είναι ο Ψευδοπροφήτης. Λέω ‘εν ευρεία εννοία’ διότι ο Ψευδοπροφήτης, όπως σας είπα προηγουμένως, είναι συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ο Σιωνισμός θα φέρει τον Αντίχριστο. Ναι. Διότι Εβραίος θα είναι ο Αντίχριστος, όπως θα δούμε όταν θα φτάσουμε στο σημείο εκείνο.

Εδώ όμως, προβάλλεται ένας πειρασμός. Αυτό προσέξετέ το τώρα. Ένας πειρασμός φοβερός για τους Χριστιανούς. Είναι ο εξής.

Γιατί εμείς οι Χριστιανοί που επιτέλους δεν είμεθα μία αμελητέα δύναμις, μία αμελητέα ποσότης, γιατί να αφήνουμε στα χέρια των αντιθέων αυτήν την κοσμική εξουσία και να μην την αναλάβουμε εμείς; Αυτός είναι ο πειρασμός.

Αυτό το σημείο, το καταλαβαίνετε τι πάει να πει; Πολλοί με καταλαβαίνουν τώρα τι πάει να πει. Όταν δηλαδή επιστρατευθεί η Εκκλησία, οι δυνάμεις οι Χριστιανικές να αναλάβουν πάσαν κοσμικήν εξουσίαν.

Αλλά προσέξετε, η απάντησις δόθηκε ήδη σε όσα ελέχθησαν προηγουμένως. 

Ότι ο Χριστιανισμός δεν μπορεί να είναι μία κοσμική εξουσία αλλά ο Χριστιανισμός έρχεται να αποσπάσει από τον διαβολοκρατούμενο κόσμο ανθρώπινες ψυχές για να τις σώσει, να τους κάνει Αγίους. Τίποτε άλλο.

Το Ευαγγέλιο ήδη εχάραξε την πορεία της Εκκλησίας μέσα στην ιστορία, ότι η Εκκλησία θα είναι πάντοτε Διωκομένη. Σας είπα είναι πειρασμός να θέλουμε ως Χριστιανοί να αναλάβουμε την παγκοσμίαν εξουσίαν για να εξουδετερώσουμε τον Αντίχριστο.

Είναι σα να θέλομε να στραφούμε εναντίον δύο πραγμάτων. Το πρώτον, εναντίον του πνεύματος του Ευαγγελίου που είναι σταυρικό και [δεύτερον], εναντίον των προφητειών που δείχνουν ότι τελικά ο Αντίχριστος θα αναλάβει πάσαν την κοσμικήν εξουσία με την οποία θα πολεμήσει τους πιστούς.

Τι πάμε λοιπόν να κάνουμε; Μία ματαιοπονία και όχι μόνο ματαιοπονία αλλά νομίζω ότι θα αμαρτάναμε κιόλας εφόσον θα στρεφόμεθα εναντίον του πνεύματος του Ευαγγελίου το οποίον είναι σταυρικόν.

Το πνεύμα του Ευαγγελίου είναι αυτό εδώ, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, και να το θυμόμαστε αγαπητοί μου:

Πάντες οί θέλοντες εύσεβώς ζήν έν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Ομιλία μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου (1927 – 2006)

http://agonasax.blogspot.gr

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Kosmas - Agrinio

Για ποιό Αντίχριστο μιλά ο άγιος Κοσμάς

Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου:

«Οἱ σχέσεις τῶν δύο θηρίων»

Στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τὸ πρῶτο θηρίο (ὁ Ἀντίχριστος) συμβολίζεται μὲ τὰ δέκα κέρατα καὶ τὸ δεύτερο θηρίο (ὁ ψευδοπροφήτης) συμβολίζεται μὲ τὰ δύο κέρατα, τὰ ὁποῖα εἶναι ὑπὸ μορφὴν κριοῦ, δηλαδὴ ἕνα ἥμερο ζῶο. 

Ποια ἡ σχέση μεταξὺ αὐτῶν;

Ὁ ψευδοπροφήτης εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖον ἔρχεται ὁ ψευδοπροφήτης εἶναι νὰ ἀνοίξει τὸ δρόμο νὰ προσκυνηθεῖ ὁ Ἀντίχριστος καὶ δι’ αὐτοῦ ὁ Διάβολος.

Ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται μὲ μίαν δυναμικὴ μορφή μὲ σκοπὸ νὰ ὑποτάξει καὶ νὰ καταστρέψει τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς δειλούς. 

Ἀλλὰ αὐτὸς ὁ τρόπος δὲν εἶναι 100% ἀποτελεσματικός. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο θἀρθεῖ καὶ μ’ ἕναν ἄλλο τρόπο. Τὸν τρόπο τῆς πλάνης. Καὶ τὸν ρόλον αὐτὸν θὰ τὸν παίξει ὁ ψευδοπροφήτης. Αὐτὸ συμβολίζουν τὰ δύο κέρατα τοῦ κριοῦ.

Αὐτὲς οἱ δύο μορφές, ἡ δυναμικὴ μορφή, ἀλλὰ καὶ ἡ ἄλλη τῆς πλάνης, καὶ τῆς ἀφελείας, καὶ τῆς ἁπλότητος, ἡ εἰρηνικὴ δηλ. μορφή, αὐτὲς οἱ δυὸ μορφὲς δροῦν διαρκῶς μέσα στὴν ἱστορία, σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σὲ κάθε γενιά. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέγει: ὁ Ἀντίχριστος ἀκούσατε ὅτι ἔρχεται καὶ τώρα ὑπάρχουν πολλοὶ Ἀντίχριστοι. Συνεπῶς καὶ ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται καὶ ὑπάρχουν πολλοὶ Ἀντίχριστοι, καὶ ὁ ψευδοπροφήτης ἔρχεται, γιατὶ κι αὐτὸς εἶναι πρόσωπο, ἀλλὰ πολλοὶ ψευδοπροφῆτες ὑπάρχουν στὴν ἐποχή μας. Καὶ συνεπῶς τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας διαρκῶς ἐνεργεῖται σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σὲ κάθε γενεά. Μάλιστα ἡ πρώτη, ἡ δυναμικὴ μορφὴ τοῦ Ἀντιχρίστου, δρᾶ ὡς ἐξουσία, ἐνῶ ἡ Δευτέρα μορφὴ τοῦ ψευδοπροφήτου δρᾶ ὡς ἰδεολογία, ὡς αἵρεση, πάντως μὲ πνευματικὴ διάσταση.

Ἡ ἀποστολικὴ γενεὰ ἀντιμετώπισε τὸν Ἀντίχριστο εἰς τὸ πρόσωπο τοῦ Νέρωνος, τὸν δὲ ψευδοπροφήτη εἰς τὴν αἵρεση τῶν Νικολαϊτῶν. Ἡ ἐποχὴ τοῦ Μ. Ἀθανασίου ἀνεγνώρισε καὶ αὐτὴ τὴν δυναμικὴ μορφὴ τοῦ Ἀντιχρίστου στὸ πρόσωπο τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ τὸν ψευδοπροφήτη στὸν Ἄρειο.

Ἀργότερα ὁ Ἀντίχριστος ἔδρασε διὰ τοῦ Μωάμεθ, ὡς δυναμικὸν πρόσωπον τοῦ Ἀντιχρίστου. Μάλιστα σᾶς θυμίζω τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Πῶς ὁ ἅγιος Κοσμᾶς λέει ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἦλθε; Γιατὶ βλέπει τὸν Ἀντίχριστο στὸν Μωάμεθ. Εἶναι αὐτοὶ οἱ Ἀντίχριστοι ποὺ ἔχουν ἔρθει καὶ ἔρχονται διαρκῶς καὶ εἶναι πρόδρομοι τοῦ κυρίως Ἀντιχρίστου. 

Βλέπει, λοιπόν, κι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Μωάμεθ τὸν Ἀντίχριστο. Τίνος Μωάμεθ; Ὄχι ἁπλῶς τὸν Μωάμεθ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς ὁμωνύμου θρησκείας, ἀλλὰ κυρίως στὸ πρόσωπο τοῦ Μωάμεθ τοῦ πορθητοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ τὶς ἐπιτυχίες του στὸν χριστιανικὸ κόσμο τὶς κατακτητικές, προσπάθησε νὰ ἐξαπλώσει τὸν Μωαμεθανισμὸ καὶ νὰ καταργήσει τὸν χριστιανισμό. Ὕστερα εἶναι γνωστὸν ὅτι οἱ ἐπιτυχίες τῶν Ἀράβων καθ’ ὅλο τὸ μῆκος τῆς Β. Ἀφρικῆς ἕως τῆς Ἰσπανίας ἐπέφερε τὸ ξεκλήρισμα τῶν Ἐκκλησιῶν.

Ὡς ψευδοπροφήτη δέ, καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἀλλὰ ἔτσι τὸ κρίνουμε καὶ τὸ βλέπουμε, ποιός λέτε νὰ εἶναι, ὅσο κι ἂν θὰ ἔμοιαζε τὸ πρᾶγμα, ὅτι θὰ μιλούσαμε μὲ κάποιον φανατισμόν. Εἶναι ὁ Πάπας. Ποιός Πάπας; Εἶναι ὁ Δυτικὸς χριστιανισμός, ὁ ὁποῖος ἐπιφέρει τὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση, ἤτοι τὴ νοθεία τοῦ χριστιανισμοῦ μὲ σκοπὸ τὴν ματαίωση τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.

Στοὺς καιρούς μας ὁ Ἀντίχριστος δρᾶ μὲ τὰ ἀντίθεα καὶ ἀντιχριστιανικὰ κοινωνικὰ συστήματα ἢ ἀκόμα καὶ κράτη ποὺ χρησιμοποιοῦν μεθόδους ἐξοντώσεως τῆς Ἐκκλησίας, μάλιστα κατ’ ἐπιστήμην. Ὁ ψευδοπροφήτης δρᾶ μὲ τὶς ποικιλώνυμες αἱρέσεις, ὅπως εἶναι ὁ Χιλιασμὸς ἢ ὁ Οἰκουμενισμός,ἢ ὅ,τιδήποτε ἄλλο προσφέρεται σὰν αἵρεση καὶ νοθεία τοῦ χριστιανικοῦ πνεύματος. Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα πρέπει νὰ τὰ προσέξουμε, ὅταν βλέπει κανένας πῶς ἐνεργοῦν καὶ δροῦν οἱ φοβερὲς ἀντίθεες δυνάμεις μέσ’ στὴν ἱστορία καὶ πῶς ὑποκύπτουν οἱ ἄνθρωποι.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ελληνισμός και Χριστιανισμός

ΕΛΛΑΣ-ΑΦΥΠΝΙΣΗ-ΤΩΡΑ

Σημεία των καιρών...

valantis ioannou

Πού είναι η πνευματική ηγεσία; «Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει» «Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!

«Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;»

Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,

μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα

τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;»

 (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς... Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» (1Κορ. 14, 20)... Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.

Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸνΟἰκουμενισμό. 

Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; 

Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 

Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;

Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. 

Παρακαλῶ προσέξατέ το.

Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».

Ἀπομαγνητοφώνηση:

«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»

(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). 

Διεύθυνση ἱστολογίου: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

Θα υπάρχουν ιερείς στα έσχατα;

ΕΛΛΑΣ-ΑΦΥΠΝΙΣΗ-ΤΩΡΑ

«Σήμερα, η αποστασία έγινε “θεολογία” και τρόπος ζωής!»

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος γράφει: «Ο διωγμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας εις τον κόσμον. Εκκλησία διωκομένη είναι απόδειξις ότι ευρίσκεται εις ορθήν οδόν και έχει χάριν από τον Θεόν.

Αναμφίβολα, η νίψη, η προσευχή, η Μυστηριακή ζωή στα όρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η ορθή Εκκλησιαστική ζωή –γνώση γύρω από τα εσχατολογικά θέματα, συντελούν στην αύξηση του Θείου φόβου στους κρίσιμους αυτούς καιρούς που ζούμε. Η Εκκλησία της Σμύρνης στην Αποκάλυψη επαινείται εξ ολοκλήρου από το Χριστό, ενώ παράλληλα προειδοποιείται για μελλοντικό διωγμό, για τον οποίο ο Κύριος παρηγορεί και συμβουλεύει: «Μηδέν φοβού α μέλλει παθείν» (Αποκ. 2, 10).

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος γράφει: «Ο διωγμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας εις τον κόσμον. Εκκλησία διωκομένη είναι απόδειξις ότι ευρίσκεται εις ορθήν οδόν και έχει χάριν από τον Θεόν. Εκκλησία μη διωκομένη και που συμμαχεί με τον κόσμον, έχει αποδοκιμασθεί από τον Χριστόν».

Η μελέτη του μαρτυρολόγιου της Εκκλησίας είναι ένα αντίδοτο στην σημερινή οικουμενιστική σήψη. Λειτουργεί λυτρωτικά, αγωνιστικά. Είναι ένα πέρασμα από τη σημερινή ζοφερήεκκλησιαστική πραγματικότητα στον πνευματικό χώρο της μαρτυρικής Εκκλησίας (Αποκ. 6, 9).

Η πρόσφατη ανακοίνωση–τοποθέτηση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, για τη «σύνοδο της Κρήτης» και η διαφοροποίησή της από την εκκλησιολογική δυναμική–γραμμή των παλαιών μοναστών του Άθωνα, είναι εκτροπή από τον αγωνιστικό, δογματικό και εσχατολογικό άξονα της Ορθοδοξίας. Έχει γραφεί: «Οι κυρίαρχοι μιας κοινωνίας αποτελούν στην πραγματικότητα την εικόνα της, τους εκφραστές της πολιτικής συνειδήσεως και νοοτροπίας του λαού. Το ίδιο ισχύει κατ’ αναλογία για την Εκκλησία». Με την έννοια αυτή δεν βλέπουμε αντίλογο στα σοφίσματα του Οικουμενισμού από κλήρο και λαό, γενικά.

Η σύγχρονη επίσημη Αγιορειτική συνείδηση δεν έδωσε το νόημα της καθολικότητας της Εκκλησίας, όπως παλαιότεροι μοναχοί του Αγίου Όρους. Δεν καθήλωσε με Αγιογραφικά και Πατερικά επιχειρήματα την «σύνοδο της Κρήτης» στην αιρετική της μορφή. Κάθε συνείδηση, που δεν ξεπερνάει–αποδοκιμάζει την αίρεση, δεν έχει τη διάθεση να συγκρίνει τη σημερινή εκκλησιαστική πραγματικότητα με παρόμοιες φάσεις της διωκόμενης Ορθοδοξίας στο κοντινό και απώτερο παρελθόν. Όσοι πιστοί, κλήρος και λαός, δεν αιθεροβατούν και προετοιμάζονται για τα επερχόμενα, ας προσέξουν το πεδίο σημασιοδότησης του οικουμενισμού, χωρίς λογική έντασης, μέσα σε μια αγιορείτικη προκήρυξη του 1964. Μια ομολογία–διακήρυξη, που δεν υποκρίνεται, δεν συναλλάσσεται αλλά είναι διάφανη, ατόφια ορθόδοξη, εμποτισμένη στο αίμα της καρδιάς των μοναχών. Διαβάζουμε:

«Οι κάτωθι Αγιορείται Πατέρες, Καθηγούμενοι, Ιερομόναχοι και Μοναχοί, λαβόντες γνώσιν για τα εσχάτως τεκταινόμενα εναντίον της αμωμήτου ορθοδόξου ημών πίστεως υπό της Παπικής ανταρσίας και τα φιλενωτικά συνθήματα του Οικουμενικού Πατριάρχου και των συνεργατών του, διακηρύσσομεν… και μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστιν, ακολουθούντες όσα προεφήτευσαν οι Θεηγόροι Προφήται και εδίδαξαν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, ο των Θεοφόρων Πατέρων σύλλογος, αι επτά αγίαι Οικουμενικαί Σύνοδοι και αι Τοπικαί τοιαύται…

Ποιούμεν έκκλησιν προς τον Οικουμενικόν ημών Πατριάρχην να παύση εξακολουθών τας φιλενωτικάς του ενεργείας, καθόσον, εάν συνεχίση, θ’ αποκηρύξωμεν και αυτόν» (23 Ιανουαρίου 1964 – Υπογράφει πλήθος ηγουμένων και μοναχών).

Να αναφερθούμε και σε μια άλλη διακήρυξη Ελλήνων Ορθοδόξων μοναχών, που εμπεριέχει Ορθόδοξη υγεία και σθεναρή ομολογία (1963). Την διακήρυξη (ως Επιτροπή αγώνος) υπογράφουν:

Φιλόθεος Ζερβάκος, Γαβριήλ Διονυσιάτης και Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.

Σ’ ένα σημείο της διακήρυξης υπογραμμίζουν: «Οι Έλληνες μοναχοί με το όπλον της πίστεως ανά χείρας και με άγρυπνον όμμα θα παρακολουθήσωμεν τα γεγονότα, έτοιμοι να θυσιασθώμεν δια την ματαίωσιν της Προδοσίας».

Οι διακηρύξεις αυτές καταδεικνύουν, ότι οι ημέρες που ζούμε είναι αποκαλυπτικές, πνευματικά κρίσιμες, ημέρες αποστασίας. Ο πνευματικός προσανατολισμός των διακηρύξεων αυτών ήταν μαρτυρικός, Αποκαλυπτικός, με πιστότητα μέχρι θανάτου. Σήμερα, η αποστασία έγινε «θεολογία» και τρόπος ζωής! Από την άποψη της παλαιότερης αγιορείτικης αγωνιστικότητας, να θυμηθούμε τα γεγονότα τα «εν τω Άθω συμβάντα» επί αυτοκράτορος Μιχαήλ του λατινόφρονος (1274).

Στη μονή των Ιβήρων «οι οσιώτατοι μοναχοί ουκ ενέδωσαν τη δειλία» και δεν πρόδωσαν την Ορθόδοξη ευσέβεια.

Και συνεχίζει ο ιστορικός: «Ουδέ υπήχθησαν τω της Λαύρας πονηρώ υποδείγματι, αλλ’ αντέστησαν στερρώς και ανενδότως, και επί Κύριον πεποιθότες, ως όρος Σιών ουκ εσαλεύθησαν, αντεχόμενοι των αποστολικών και πατρικών παραδόσεων». Επίσης, τους περισσότερους μοναχούς της Μ. Ιβήρων τους έπνιξαν, ενώ της Μ. Βατοπαιδίου τους κρέμασαν. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε το ολοκαύτωμα των 26 Πατέρων στην Ι. Μ. Ζωγράφου.

Στην Ι. Μονή Ξηροποτάμου «οι οικούντες φόβω βληθέντες αντί των αιωνίων τα πρόσκαιρα προτιμήσαντες, ετέλεσαν λειτουργίαν τους αιρετίζοντας μνημονεύσαντες».

Παλαιότερα, βλέπαμε το Άγιο Όρος ως αγωγό αντιστασιακού λόγου, λόγου Ορθοδοξίας και εν Χριστώ ελευθερίας, λόγο ελπίδας προς το πλατύ Ορθόδοξο πλήρωμα.

Παλαιότερα, όλο σχεδόν το Άγιο Όρος, ενεργοποιούσε φανερά και ομολογιακά τον εσωτερικό ορθόδοξο πνευματικό δυναμισμό του.

Το Άγιο Όρος ενέπνευσε και στον π. Φιλόθεο Ζερβάκο το ιερό άγχος για την πορεία της Ορθοδοξίας την κρίσιμη περίοδο 1964 – 1971.

Γράφει επαινετικά ο μεγάλος γέροντας (άγιος) π. Φιλόθεος: «Το Άγιον Όρος απ’ άκρου εως άκρου διεμαρτυρήθη εναντίον της ψευδοενώσεως, τινές δε έπαυσαν και το μνημόσυνο του Πατριάρχου και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν και αυτήν την ζωήν των, παρά να δεχθούν ένωσιν μετά αιρετικών, Παπικών, Παπολατρών κ.λ.π.».

Πανελλαδικά, τότε, καμία αδράνεια της Εκκλησιαστικής συνείδησης! Επαινώντας ο π. Φιλόθεος τον τότε δυναμισμό του Αγίου Όρους, έγραφε σε άλλο σημείο: «Το άγιο Όρος ως βράχος ισχυρός και ασάλευτος διαμένει. Τεθεμελίωται γαρ επί την πέτραν την στερράν της Ορθοδόξου πίστεως, και κατά τον ιερόν ψαλμωδόν «Οι πεποιθότες επί Κύριον εοίκασιν όρει τω αγίω, οι ουδαμώς σαλεύονται προσβολαίς του Βελήαρ» (Αντίφων Γ΄, ήχος β΄).

Τότε θα σαλευθή το Άγιον Όρος, όταν σαλευθή η πίστις των Αγιορειτών μοναχών και παύσουν οι μοναχοί να πολιτεύωνται ως αληθείς Μοναχοί… 

Ας προσέξουν οι νυν οικούντες τω Αγίω Όρει να φυλάξουν καλώς την καλήν παρακαταθήκην, μιμούμενοι τους προτετελευτηκότας Πατέρας αυτών» (1970).

Η τελευταία ευχή του π. Φιλοθέου Ζερβάκου, μήπως είναι μια προφητική φιλόθεος ανησυχία;

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

http://agonasax.blogspot.gr

πατηρ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ''Πως θά ελθει ο αντίχριστος στόν κόσμο;''

megasfilippos

Η τέλεια εγκατάλειψη της ζωής μας στα χέρια του Θεού

valantis ioannou

“Αλλά η πορεία της ανθρωπότητας δεν πηγαίνει προς το καλύτερο και μάλιστα η χριστιανική ανθρωπότητα πηγαίνει προς το χειρότερο!”

Συλλογή ἀναφορῶν τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου για τήν Ἑλλάδα.

«Μόνο ἡ μετάνοια καταργεῖ ἤ μεταθέτει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἄν προσέχαμε ὅλα αὐτά τά σημάδια πού μᾶς δίνονται, θά ἤμαστε καί προσεκτικότεροι στή ζωή μας. Ἐγώ δέν σᾶς κρύβω ὅτι φοβᾶμαι, τρέμω, ὅτι ὁ λαός μας θά πληρώσει, γιατί ἀποδώσαμε, μέ τήν ἀρχαία ἔννοια τῆς λέξεως, τήν ὕβριν στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ναί, θά πληρώσουμε καί πολύ ἀκριβά. Δέν ξέρομε πότε. Σᾶς εἶπα, ἡ κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ὁ Θεός τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων. Δέν ξέρω, ὁ Θεός πάντως νά μᾶς ἐλεήσει, ὅσο ἐγκαίρως, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψομε στήν καθαρά πίστη, στόν Ἰησοῦ Χριστό».

«Ἄν μέ ρωτήσετε ποιά εἶναι ἡ ὑψηλότερη φιλοπατρία πού θά μποροῦσε ἕνας πολίτης νά διαθέτει ὑπέρ τῆς πατρίδας του, θά σᾶς ἔλεγα εἶναι αὐτή: «Τό νά μήν ἁμαρτάνει ὁ ἴδιος καί νά βοηθᾶ μέ κάθε τρόπο τήν πατρίδα του νά ἀνεβαίνει πνευματικά.». Δέν ὑπερηφανεύομαι, ἀλλά δοξάζω τό Θεό, ὁ Θεός μέ βοήθησε, αὐτή τή θέση πού σᾶς λέω αὐτή τή στιγμή τήν εἶχα ὅταν ἤμουν στρατιώτης, τήν ἴδια θέση. Οὔτε ἀφαίρεσα, οὔτε πρόσθεσα σέ αὐτά πού σᾶς λέω. Καί τότε τό ἔλεγα σέ συναδέλφους ὅτι ὁ καλύτερος, ὁ ὑψηλότερος, ἔχων τήν φιλοπατρία μέσα του εἶναι ὁ Χριστιανός. Αὐτός πού ζεῖ ἀληθινή χριστιανική ζωή».

«Ἐγώ ἔχω πεῖ τό ἑξῆς: Νά μή ζῶ, ἄν ὁ Θεός ἐπιτρέψει καί ἔρθει στήν Ἑλλάδα ἡ δυτική πνευματικότητα, νά μή ζῶ, νά μή τό δῶ! Ἐάν ζῶ καί ἔλθει, σᾶς βεβαιώνω, δέν ξέρω πῶς θά αἰσθανθῶ, εἶναι φοβερή ἡ δυτική πνευματικότητα σέ σχέση μέ τήν ἀνατολική πνευματικότητα. Ἀπορρέει ἀπό τίς δογματικές τοποθετήσεις».

«Ἄν μέ ρωτήσετε, χωρίς βέβαια νά διεκδικῶ προφητικό χάρισμα, ἀλλά εἶναι κάτι πού κάθε πιστός μπορεῖ νά τό δεῖ, ἄν θά ἔπρεπε νά μέ ρωτήσετε: «Πῶς τά βλέπετε τά πράγματα στή σύγχρονη ζωή μας ἐδῶ στήν Ἑλλάδα [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 17-1-1982] καί σέ μία παγκόσμια κλίμακα;», θά σᾶς ἔλεγα: «Πολύ ἄσχημα!». Ἐγώ ξημερώνομαι καί βραδιάζομαι πάντοτε σάν κάτι νά περιμένω. Εἶναι τά τελευταῖα χρόνια αὐτό, σάν κάτι περιμένω. Τί περιμένω; Τί νά σᾶς πῶ πιό πολύ, κάτι περιμένω. Γιατί δέν πᾶμε καλά ὡς λαός. Ἔχομε τόσο ξεφρενιάσει, ἔχομε βγάλει στή δημοσιότητα πιά τό βρώμικο ὑποσυνείδητό μας καί κινούμεθα μέ τέτοιο βαθμό καλπάζοντα ἀποστασίας, ὥστε δέ μένει παρά νά ἐξαντληθεῖ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ καί νά ἔρθει τιμωρία. Ἔτσι τό αἰσθάνομαι».

«Ὅπως παρατηροῦμε, ὁδεύουμε πρός τά ἔσχατα, δέν θά καλυτερεύει ἡ ἀνθρωπότητα. Κάποτε τό πίστευα, ξέρετε, αὐτό, τουλάχιστον γιά τήν πατρίδα μας, ὅτι θά πηγαίναμε στό καλύτερο. Μάλιστα, μετά τήν κατοχή, τό ’45, θυμᾶμαι τί κίνηση εἶχε γίνει μέ τά Κατηχητικά Σχολεῖα, μέ κάτι ἐξάρσεις, ἐκδηλώσεις, γιά μία Ἑλλάδα νέα, γιά μία καινούργια Ἑλλάδα κτλ., κτλ. Ποῦ εἶναι αὐτά, ποῦ εἶναι; Φιλότιμος ἡ περίπτωση καί φιλότιμος ὁ πόθος, δέν ὑπάρχει οὔτε μία ἀντίρρηση γι’ αὐτό. Ἀλλά ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας δέν πηγαίνει πρός τό καλύτερο καί μάλιστα ἡ χριστιανική ἀνθρωπότητα πηγαίνει πρός τό χειρότερο!».

http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr/

Πώς μπορούν ακόμα να κοινωνούν με ανθρώπους που μολύνουν και δηλητηριάζουν ψυχές;

Καλῶς κάνουν ποὺ δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, ὅσοι δὲν παραδέχονται ὅτι εἶναι αἱρετικοί.

Ὅσοι ὅμως τὸ παραδέχονται, καὶ μάλιστα ἀποκαλοῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ Παναίρεση, ποιά δικαιολογία ἔχουν νὰ παραμένουν σὲ κοινωνία μαζί τους;

Ἂς δοῦμε τί εἶναι καὶ τί μεταδίδουν οἱ αἱρετικοί, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ὅπως συνοπτικὰ παρουσιάζει σὲ ὁμιλία του ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:

Χαρακτηρισμοὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων

γιὰ τὴν αἵρεση.

Τί εἶναι αἵρεσις; Ἀπαντᾶ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «Μολυσμὸς ψυχῆς, ἰὸς ἀσπίδων (δηλητήριο φιδιῶν).

Τί εἶναι αἵρεσις; Λέγει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας: «Φθορὰ πίστεως». «Θεομίσητός ἐστιν ἡ αἵρεσις, κἂν ἀνθρώπους ἔχει προστάτας», λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος. Εἶναι «ἡ κυρίως βλασφημία», γι’ αὐτό, ὅποιος βλασφημίσει εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, δὲν ἔχει συγχώρεση. 

Ὁ δὲ ἱ. Χρυσόστομος λέγει πὼς «αἵρεσις εἶναι ἡ ἀποστασία». 

Οἱ δὲ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, χαρακτήρισαν τὴν αἵρεσιν «παντελῆ ἀθεΐα»! Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης εἶπε γι’ αὐτήν: εἶναι «ἀλλοτρίωσις Χριστοῦ». 

Καὶ πάλι ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας μᾶς λέγει «τοῖς ἐκείνου (τοῦ διαβόλου) μερίδος εἰσίν» οἱ αἱρετικοί. 

Κι ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος Ἀλεξανδρείας λέγει ὅτι εἶναι «πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου». 

Κι ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἀποκαλεῖ τὴν αἵρεση «βοτάνην διαβόλου».

Εἴδατε τί χαρακτηρισμοὺς δίδουν καὶ Σύνοδοι καὶ Πατέρες γιὰ τὴν αἵρεση;

Ἡ αἵρεσις δὲν σώζει, ἐπειδὴ εἶναι βλασφημία κατὰ τοῦ Θεοῦ. 

Ἂν λοιπόν, κάτι δὲν σώζει, θὰ ἦταν φανατισμὸς νὰ πολεμηθεῖ ἡ αἵρεση;

(π. Ἀθ. Μυτιληναίου, ὁμιλία «Εἰς τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου»)

Ἀλήθεια! Πῶς μποροῦν οἱ Ποιμένες –κυρίως οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστές- νὰ συλλειτουργοῦν καὶ νὰ κοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς ποὺ οἱ Ἅγιοί μας μᾶς διδάσκουν ὅτι φέρνουν «Μολυσμὸ ψυχῆς», μεταγγίζουν «δηλητήριο φιδιῶν», διδάσκουν διδασκαλίες «θεομίσητες» καὶ «βλάσφημες», ὁδηγοῦν σὲ «ἀποστασία» καὶ «παντελῆ ἀθεΐα»; 

Πῶς μποροῦν νὰ συνεχίζουν τὴν κοινωνία μὲ ἀνθρώπους ποὺ διδάσκουν τὴν «ἀλλοτρίωση ἐκ τοῦ Χριστοῦ», ποὺ ἀποτελοῦν «μερίδα καὶ βοτάνη διαβόλου, εἶναι «πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου».

Καὶ πῶς, τολμοῦν νὰ διδάσκουν στὰ πνευματικά τους παιδιά νὰ παραμένουν σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση ποὺ δὲν σώζει;

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ποτέ! Ποτέ! Ποτέ! Δέν θά κάνουμε κοινή προσευχή μέ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους! Οὔτε συχνή συναναστροφή. π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Δημόσια συμπροσευχή τοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου 

καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου μέ τόν αἱρετικό Πάπα, στήν Λέσβο 2016…

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

KOSMAS - AGRINIO

π.Θεόδωρος Ζήσης, Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος για την ''Αγία και Μεγάλη Σύνοδο''

Katihisis

Με την «Πανορθόδοξο» Σύνοδο οι ψευδοποιμένες ξαναγυρίσουν για να αποτελειώσουν τον Πύργο της Βαβέλ

Μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ ἐπαναλαμβάνουμε 

τὴν πυργοποιΐα τῆς Βαβέλ!

Ἡ Πεντηκοστὴ στάθηκε διορθωτικὴ τῆς ἀλαζονείας τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀποπειράθησαν νὰ ὑψώσουν τὸν Πύργον τῆς Βαβέλ.Καὶ ἐφεξῆς ἐκεῖνο ποὺ ἑνώνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.

Ἐνῶ ἔχουμε τόσα προνόμια ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποιός ποτὲ θὰ πίστευε, ποιός ποτὲ θὰ πίστευε ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἔλαβαν τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θὰ ἐσκέπτοντο νὰξαναγυρίσουν γιὰ νὰ ἀποτελειώσουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ.Ποιός ποτὲ θὰ τὸ φανταζόταν νὰ ξαναγυρίσουν οἱ Χριστιανοὶ νὰ χτίσουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ; Καὶ ὅμως, ἀγαπητοί μου, τί εἶναι αὐτό; Εἶναι τὸ ξαναχτίσιμο τοῦ Πύργου τῆς Βαβέλ, ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς, ποὺ λέγεται Παγκοσμιοποίησις.

Τ’ ἀκούσατε; Ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς λέγεται Παγκοσμιοποίησις. Ζητοῦμε τὴν ἕνωση τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, προπαντῶς εἰς τὴν θρησκευτική ἕνωση, αὐτὸ ποὺ ἀκριβῶς λέμε Οἰκουμενισμός.

Θέτουμε, λοιπόν, «ἐκ ποδῶν» τὸν Θεόν, ποὺ σταμάτησε τὴν πυργοποιΐα, τότε, καὶ μᾶς ἔδωσε τὴν Πεντηκοστή. Τὸνδιώχνουμε τὸν Θεό, δὲν τὸν χρειαζόμαστε τὸν Θεό. Αὐτὴ ἡἑνότητα εἶναι ἀκραιφνῶς, ἀκραιφνῶς δαιμονική.

Καί, προσέξτε, μὲ αὐτὴν τὴν ἑνότητα θὰ τελειώσει ὁ κόσμος. Δὲν ξαναγυρίζει ὁ Θεός, τελείωσε. Αὐτὴ εἶναι ἡ διαδρομή: Πύργος Βαβέλ, Πεντηκοστή, ξαναγυρίζουμε στὸν Πύργο τῆς Βαβέλ, ἐκεῖ θὰ τελειώσει ὁ κόσμος. Καὶ τὸ τέλος του θὰ εἶναι τραγικό. Τὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ τὸ ἐμπνέει ὁ διάβολος, ὁ Ἀντίχριστος καὶ ὁ ψευδοπροφήτης.

Ὁλόκληρο τὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας:

Ἡ Πεντηκοστὴ στάθηκε διορθωτικὴ τῆς ἀλαζονείας τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀποπειράθησαν νὰ ὑψώσουν τὸν Πύργον τῆς Βαβέλ. Καὶ ἐφεξῆς ἐκεῖνο ποὺ ἑνώνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Χωρὶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον δὲν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε. Ἂν οἱ ἄνθρωποι πάσχουν, εἶναι γιατί δὲν ἔχουν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, γιατὶ δὲν τὸ ἀποδέχονται. Μὲ τὴν προϋπόθεση ὅμως, ὅτι ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι πιστεύσει εἰς τὸν Χριστόν. Θὰ ἔχεις τὸν Χριστόν, γιὰ νὰ ἔχεις τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.

Καὶ τί μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον; Πρώτιστα, μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀποκτοῦμε «νοῦν Χριστοῦ». Δεύτερον ἔχουμε τὸ

«Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Τρίτον. Λέγει ὁ Ἡσαΐας ὅτι ἔχουμε «Πνεῦμα φόβου Θεοῦ». Ἡ ἀφοβία ἔβγαλε τοὺς πρωτοπλάστους ἀπὸ τὸν Παράδεισον, ἀλλὰ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἰσήγαγε τὸν ληστὴν εἰς τὸν Παράδεισον: «οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν;». Διὰ τὸν μὴ ἔχοντα φόβον Θεοῦ «ὅλα ἐπιτρέπονται», ὅπως λέγει ὁ Ντοστογιέφσκυ, θεμιτὰ καὶ ἀθέμιτα. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λαός μας λέει «αὐτὸς εἶναι ἀ-θεόφοβος». Ἀντιθέτως, οἱ χριστιανοὶ ἐλέγοντο στὴν ἀρχαία ἐποχή: «Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον». Καὶ τὸ ἐξόχως σπουδαῖον (τέταρτον), γίνεται γιὰ μᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον πνεῦμα ἐλευθερίας. Ἕνα πέμπτο σημεῖο. Λέγει ὁ ψαλμωδὸς ὅτι λαμβάνουμε πνεῦμα ἡγεμονικόν. «Καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με». Εἶναι ὁ ἡγεμὼν νοῦς. Καὶ ἕνα ἀκόμα σημεῖο, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μᾶς δίδει τὸ πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας, «ἐν ᾧ κράζομεν ἀββᾶ, ὁ Πατήρ». Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μᾶς ἐμπνέει νὰ λέμε τὸν Θεὸν Πατέρα. Καὶ ὅταν λέμε «Πάτερ ἡμῶν...», αὐτὸ εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἐκ τῆς υἱοθεσίας γεννᾶται τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας. Δηλαδὴ τὸ νὰ πῶ τὸν Θεὸν Πατέρα μὲ ὅλη τὴ συνέπεια, αὐτὸ ἔχει τεραστίαν ἀξίαν ψυχολογική.

Ἐνῶ ἔχουμε τόσα προνόμια ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποιός ποτὲ θὰ πίστευε, ποιός ποτὲ θὰ πίστευε ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἔλαβαν τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θὰ ἐσκέπτοντο νὰ ξαναγυρίσουν γιὰ νὰ ἀποτελειώσουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ. Ποιός ποτὲ θὰ τὸ φανταζόταν νὰ ξαναγυρίσουν οἱ Χριστιανοὶ νὰ χτίσουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ; Καὶ ὅμως, ἀγαπητοί μου, τί εἶναι αὐτό; Εἶναι τὸ ξαναχτίσιμο τοῦ Πύργου τῆς Βαβέλ, ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς, ποὺ λέγεται Παγκοσμιοποίησις.

Τ’ ἀκούσατε; Ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς λέγεται Παγκοσμιοποίησις.

Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὰ ὅρια τῶν Ἐθνῶν. Ὁ Θεὸς θέλει σύνορα. Ὅπως θέλει καὶ ντουβάρια στὸ κάθε σπίτι. Ξέρετε κάποτε εἶχε γίνει στὴν Ρωσία τὸ πείραμα· τι θὰ πεῖ οἰκογένεια; Κοινὰ ὅλα. Γρήγορα κατάλαβαν ὅτι αὐτὸ τὸ πρᾶγμα δὲν στέκεται. Ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ τὰ ἔθνη. Καὶ δὲν εἶναι γιατὶ ἁπλῶς ἔχουμε μία πολιτισμικὴ ἰσοπέδωση. Αὐτὸ εἶναι, πιστέψτε με, αὐτὸ εἶναι τὸ λιγότερο. Ἀλλὰ ζητοῦμε τὴν ἕνωση τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, στὴν κοινωνικὴ ἕνωση, στὴν ἐμπορικὴ ἕνωση, στὴν πολιτισμικὴ ἕνωση καί, προπαντῶς, εἰς τὴν θρησκευτική ἕνωση, αὐτὸ ποὺ ἀκριβῶς λέμεΟἰκουμενισμός. Στὴ χοάνη αὐτὴ νὰ ρίξουμε ὅλες τὶς θρησκεῖες, νὰ βγάλουμε αὐτὸ ποὺ λέμε Οἰκουμενισμός.

Θέτουμε, λοιπόν, «ἐκ ποδῶν» τὸν Θεόν, ποὺ σταμάτησε τὴν πυργοποιΐα, τότε, καὶ μᾶς ἔδωσε τὴν Πεντηκοστή. Τὸν διώχνουμε τὸν Θεό, δὲν τὸν χρειαζόμαστε τὸν Θεό. Αὐτὴ ἡ ἑνότητα εἶναι ἀκραιφνῶς, ἀκραιφνῶς δαιμονική.

Καί, προσέξτε, μὲ αὐτὴν τὴν ἑνότητα θὰ τελειώσει ὁ κόσμος. Δὲν ξαναγυρίζει ὁ Θεός, τελείωσε. Αὐτὴ εἶναι ἡ διαδρομή: Πύργος Βαβέλ, Πεντηκοστή, ξαναγυρίζουμε στὸν Πύργο τῆς Βαβέλ, ἐκεῖ θὰ τελειώσει ὁ κόσμος. Καὶ τὸ τέλος του θὰ εἶναι τραγικό. Τὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ τὸ ἐμπνέει ὁ διάβολος, ὁ Ἀντίχριστος καὶ ὁ ψευδοπροφήτης. Αὐτὴ ἡ ἀνίερος τριάδα. Εἶπε ὁ Κύριος ὅταν θὰ ξαναέλθει, θὰ βρεῖ τὴν πίστη ἐπὶ τῆς γῆς; Αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ἔθεσε. Ἀγαπητοί μου, θὰ τὴν βρεῖ τὴν πίστη ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ σὲ λίγους, στὸ «λεῖμμα», ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Γι’ αὐτὸ σήμερα γιορτάζουμε τὴν Ἁγία Πεντηκοστή. Ἔχουμε ἀντιληφθεῖ τὴν μεγάλη σημασία καὶ τὸ τί μᾶς ἐχάρισε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον; Χωρὶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον δὲν ἔχουμε λόγον ὑπάρξεως, ὅπως δὲν εἶχαν οἱ ἄνθρωποι πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ. Τὰ κηρύγματα τῶν ποικίλων παγκοσμιοποιήσεων περιφρονήσατέ τα, προπαντῶς δὲ στὸ θρησκευτικὸ τομέα, τὸν Οἰκουμενισμό. Κλεῖστε τ’ αὐτιά σας καὶ σφίξατε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μέσα στὴν καρδια σας.

Ἔχουμε εἰσέλθει εἰς τὸν χῶρο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν. Ὅλα τὸ δείχνουν. Ἐμεῖς ἔχοντες τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον νὰ γινόμεθα ἁγιότεροι καὶ ἁγιότεροι. Καὶ τότε ἀναμένομεν τὸν Κύριον Ἰησοῦν ποὺ μᾶς βεβαιώνει: «Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ. Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη» (δηλ. τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ἡ Ἐκκλησία, διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μένει στὴν Ἐκκλησία) «Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη» μὲ ἕνα στόμα (διότι βοηθάει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὴν νύμφη, δηλ. τὴν Ἐκκλησία) «λέγουσιν· ἔρχου. καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω· ἔρχου». Ἀμήν.

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου (Ἰούνιος 2000)

(Άπομαγνητοφώνηση: ¨Πατερικὴ Παράδοση¨)

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Οικουμενισμός & μασωνία το όχημα του αντίχριστου

Ελλάδα και Ορθοδοξία

ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - ΟΜΙΛΙΑ 195η ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ "ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ"

... Δέν ξέρω λοιπόν ἄν μπορέσαμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι αὐτός ὁ ναός τῆς Ἁγίας Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολη ἀφιερώθηκε στήν Ἐνανθρωπίσασα Σοφία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή στόν Ἰησοῦ Χριστό. Βέβαια ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες χριστιανοί θά θέλαμε νά ἐπανακτήσομε τήν Πόλη καί τόν περιώνυμο ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Ὅσοι πηγαίνουν ἐκεῖ ὡς προσκυνητές μέ συγκίνηση μπαίνουν στόν ναό. Ἀλλά εἴτε αὐτό ἀποτελεῖ ἕνα ὄνειρο, εἴτε εἶναι δύσκολο, ἀπό τίς ποικίλες θά λέγαμε ἱστορικές συγκυρίες τίς ὁποῖες στίς μέρες μᾶς ἰδιαίτερα ζοῦμε, μέ τή σχέση μας μέ τήν Τουρκία, ἕνα προέχει. Ὄχι βεβαίως ἡ ἐπανάκτηση τοῦ ναοῦ, ὅσο κυρίως ἡ κατανόηση τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας πού οἱ Πατέρες μᾶς ὕψωσαν καί ἀφιέρωσαν πρός τιμή τῆς τόν ὁμώνυμο ναό. Θά ἐπαναλάβω δέν ἔχει σημασία ἄν θά ξαναπάρομε πίσω τήν Πόλη καί τήν Ἁγία Σοφία. Τό θέλομε. Δέν ξέρομε ὅμως. Ὁ Θεός ξέρει. Ἀλλά ἐκεῖνο πού προέχει ἐπαναλαμβάνω εἶναι νά κατανοήσομε Ἐκεῖνον στόν ὁποῖο ἀφιερώθηκε ὁ ναός αὐτός, νά κατανοήσομε δηλαδή τόν Ἰησοῦ Χριστό. ….

Ἄν θέλετε, ἴσως ὅταν φθάσομε σέ αὐτή τήν κατανόηση καί τήν βίωση τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας, ἴσως τότε νά μᾶς χαριστεῖ καί αὐτός ὁ λαμπρός ἅγιος ναός της, στήν Κωνσταντινούπολη.Ἴσως.

Τίποτα δέν εἶναι ἀδύνατο στό χέρι τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι νά πραγματοποιηθεῖ ἐκεῖνο τό ὄνειρο «πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς, πάλι δικά μας θάναι». Ἔτσι λέει ἡ λαϊκή δημοτική μας παράδοση. Μήν λησμονοῦμε ὅμως καί δέν πρέπει ποτέ αὐτό νά τό λησμονοῦμε ὅτι καί τήν Πόλη καί τήν Ἁγία Σοφία χάσαμε ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Μήν τό ξεχνοῦμε. Ἄν λοιπόν προσέξομε, στραφοῦμε πίσω στίς ρίζες μας καί γίνομε πνευματικότερος λαός ἴσως ὁ Θεός μᾶς ξαναχαρίσει τήν πόλη μέ τό ναός της. Μήν λησμονοῦμε ἀκόμη ὅτι τότε τόν 15ο αἰώνα οἱ βλέψεις τῆς σωτηρίας μᾶς στέφονταν στήν ἐκκλησιαστικά παρηκμασμένη Δύση, πού τελικά ἡ δύση μᾶς πρόδωσε. Ἐκεῖ στρέφαμε τήν προσοχή μας. Ἀπό ἐκεῖ περιμέναμε τήν βοήθειά μας. Ἐνῶ διάσημοι ἱεροκήρυκες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης φώναζαν, διέτρεχαν τούς δρόμους τῆς Πόλης ὅτι πρέπει νά μετανοήσομε νά ἐξαλειφθεῖ ἡ ἁμαρτία ἀπό τήν Πόλη εἶναι διάχυτη, ξέχειλη ἡ ἁμαρτία, ἀλλά δέν τούς ἄκουσαν. Καί εἰδοποίησαν οἱ τότε, νά μήν ἀναφέρω ὀνόματα, ὅτι θά πέσει ἡ Πόλη ἐπειδή δέν ὑπῆρχε διάθεση διόρθωσης τοῦ λαοῦ. Ἔγιναν πολλές ἁμαρτίες σέ αὐτή τήν Βυζαντινή Αὐτοκρατορία. Πολλές φορές νομίζομε ὅτι περιβάλλεται μέ ἕνα φωτοστέφανο ἁγιότητας. Δέν εἶναι ἔτσι τά πράγματα. Μπορεῖ μέν νά ἀποδέχθηκε τόν Χριστιανισμό καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐπέτρεψε τήν ἐκκλησία νά ἀνέβει ἀπό τίς κατακόμβες στήν ἐπιφάνεια ἦταν ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, ἀλλά ἡ ἁμαρτία πάντοτε ὑπῆρχε. Ἡ δέ εἰδωλολατρεία κατά τή διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ὅλοι τό ξέρομε …

(Σοφία Σειράχ, ὁμιλία 195η, 07/05/96)

http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr

Από το προφητικό κείμενο του π. Αθανασίου Μυτιληναίου για την Πανορθόδοξη

«Ακριβώς αυτό επιδιώκουν: 

Να γίνουν σχίσματα 

και να προσβάλλουν την Εκκλησία»!…

«Γνωρίζομεν ότι σε αιρετικές θέσεις δεν υπάρχει σωτηρία. Αλλά δεν σταματάει το κακό εκεί. Έχομε και μία ακόμη φάση: Είναι η φάση ενώσεως του Χριστιανισμού με τις άλλες θρησκείες!

Βέβαια όλα αυτά έχουν ήδη μπει σε δοκιμασία (τεστ). Δηλ. όπως όταν θέλομε να κάνομε μία θεατρική παράσταση γίνεται μία δοκιμή και δεύτερη και τρίτη μετά γίνεται και μία γενική πρόβα. Έτσι όλες αυτές οι συναντήσεις που γίνονται πότε εδώ και πότε εκεί και που συμμετέχουν δυστυχώς και Ορθόδοξοι είτε είναι στην Ευρώπη είτε είναι στην Αμερική, είναι καμώματα της γενικής πρόβας. Να δουν δηλ. πως πάει το πράγμα. Θα υπάρξουν αντιδράσεις;

Ώστε λοιπόν το μεθεπόμενο βήμα είναι αυτή η ένωση! Τώρα όμως σας ρωτώ: Γιατί να είμαι Χριστιανός (αφού κι άλλες θρησκείες κλπ είναι καλές); Τότε γιατί να λέμε ότι ο Χριστιανισμός σώζει και τίποτε άλλο δεν σώζει; Ότι η Ορθοδοξία σώζει και τίποτε άλλο δεν σώζει»;

…«Δεν θέλει ο άλλος την αλήθεια, καλημέρα δεν θα του πείτε. Στο σπίτι σας δεν θα τον βάλετε. Η αγάπη δεν είναι σαλιαρίσματα ούτε φτηνοί συναισθηματισμοί, ματς και μουτς! Η αγάπη πρέπει να είναι εν Αληθεία. Θα σε αγαπώ αν είσαι εν αληθεία· αν είσαι Ορθόδοξος. Αν δεν είσαι θα σε αγαπώ με την έννοια να σε σώσω· δεν θα έχω όμως κοινωνία μαζί σου. Διότι αν χάσομε το κριτήριο της αληθείας της Ορθοδοξίας που είναι η σωτηρία τότε τι κάνομε; Δεν κάνομε τίποτε. Δυστυχώς οι ταγοί της Εκκλησίας μας έχουν αλωθεί! Θα το πω άλλη μια φορά τους ενδιαφέρει μόνο το κοινωνικό στοιχείο»…

Από λόγο της Κυριακής 17 Νοεμβρίου 1991

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/

Ὁ Δούρειος Ἵππος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

ΕΙΝΑΙ ἀνησυχητικό φαινόµενο ὅτι στή Χώρα µας ἐλάχιστοι κληρικοί ἐκδηλώνονται δηµοσίως κατά τοῦ οἰκουµενισµοῦ, χωρίς νά ὑπολογίζουν τήν ἐνόχληση τῶν πρωτεργατῶν του, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς εἶναι µεγαλόσχηµοι κληρικοί.

Ἡ δειλία πολλῶν µπροστά στή σκληρότητα τῶν οἰκουµενιστῶν εἶναι ἀδικαιολόγητη, γιατί ὅταν ὑποστηρίζεις τήν ἀλήθεια, ὅταν ἔχεις βιωµατική πίστη καί ἀκολουθεῖς τόν παραδοσιακό δρόµο τῶν ἁγίων, δέν ὑπολογίζεις τίποτα οὔτε βέβαια ὑποστέλλεις τή σηµαία τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Μπορεῖ νά χάσεις τήν εὔνοιά τους, µπορεῖ νά σέ βάλουν στό περιθώριο, µπορεῖ νά σέ ἀποµακρύνουν ἀπό τό κέντρο, µπορεῖ νά σέ θεωρήσουν φανατικό, ἀδιάλλακτο, µέ περιορισµένη ἀντίληψη, ὅµως ἐσύ µένεις στή βίγλα σου, ἀρνεῖσαι τίς οἰκουµενιστικές ἐκδηλώσεις, διακηρύττεις ὅτι οἱ λεγόµενοι ἑτερόδοξοι εἶναι αἱρετικοί καί ὡς τέτοιοι πρέπει νά ἀντιµετωπίζονται καί νά µή θεωροῦνται µέλη τῆς διαιρεµένης Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα πρέπει νά ἑνωθοῦν, γιά νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ Ἐκκλησία. ∆ηλαδή, δέν πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ µία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία. 

Οἱ οἰκουµενιστές στούς διαλόγους δέν ἀναφέρουν τήν ἁπλή πρόταση, πού θά ἔλυνε τό πρόβληµα µέ τούς ἑτερόδοξους. ∆έν τούς ὑπενθυµίζουν ὅτι ἔχουν ἀποµακρυνθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία καί περιπλανῶνται µέ τίς αἱρετικές τους ἐπιλογές καί πρέπει µέ ταπείνωση καί καλή προαίρεση νά ἀπαρνηθοῦν τίς πλάνες τους καί νά ἐπιστρέψουν ἐν µετανοίᾳ στήν Ἐκκλησία. 

Ὅλα τά ἄλλα εἶναι σχέδια ἀνθρώπων, πού ὑπηρετοῦν ἐφήµερες σκοπιµότητες καί ὑπαγορεύονται ἀπό τούς… µεγάλους τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι θέλουν τήν ἀνώδυνη πανθρησκεία, γιά νά ἔχουν τό µυαλό τους ἥσυχο, νά µποροῦν νά διατηροῦν τούς λαούς τῆς γῆς σέ µερική νάρκωση καί νά τούς καταδυναστεύουν καταλλήλως.

Ὁ ἀείµνηστος πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔλεγε ὅτι «ὁ οἰκουµενισµός εἶναι ἕνας δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾶ τόν ἀντίχριστο. Ναί, ναί! Καί ὅµως τό σύνθηµα, παρακαλῶ, τοῦ οἰκουµενισµοῦ εἶναι: ἀγάπη! ἀγάπη! Καί ὑπηρέτησαν αὐτό τό σχῆµα τοῦ οἰκουµενισµοῦ, καί τό ὑπηρετοῦν αὐτή τήν στιγµή, καί ὀρθόδοξοι κληρικοί, ἀνωτάτων βαθµῶν! ∆υστύχηµα! 

Ὁ µακαριστός πατήρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε ὅτι ὁ οἰκουµενισµός δέν εἶναι µιά αἵρεση, ἀλλά εἶναι παναίρεση, δηλαδή ἔχει µέσα ὅλες τίς αἱρέσεις! Στήν πραγµατικότητα εἶναι µία κατάργηση τοῦ χριστιανισµοῦ. Καί ὅµως ἐµφανίζεται ἐν ὀνόµατι τῆς ἀγάπης! Καί ὅταν κανείς στραφεῖ ἐναντίον τοῦ οἰκουµενισµοῦ, τοῦ λένε ὅτι “στρέφεται ἐναντίον τῆς ἀγάπης, εἶναι κήρυκας τοῦ µίσους”» 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

(Ὑπάρχει διέξοδος στά ἀδιέξοδά µας; Βεβαίως ὑπάρχει, ἔκδοση «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2015, σελ.151-152).

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Ο π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ

Σέ όρθόδοξα πλαίσια κινεῖται καί ἡ σκέψη τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, ὁ ὁποῖος διετέλεσε ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Δημητρίου Κομνηνείου στό Στόμιο Λαρίσης, καί, κατά κοινή ὁμολογία, ἦταν ὀρθοδοξότατος στό φρόνημα, ἐμβριθής μελετητής τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ὁ καλύτερος καί πιστότατος ἑρμηνευτής καί ἀναλυτής της στόν 20ό αἰῶ. Ὁ π. Ἀθανάσιος σέ μιά ὁμιλία του τό 1991, ἑρμηνεύοντας τό 15ο κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, ἀναπτύσσει τά σχετικά μέ τήν Ἀποστολική Σύνοδο καί τήν συγκρίνει μέ τήν μέλλουσα Πανορθόδοξη Σύνοδο. Ἔχει, ὅπως θά διαπιστώσουμε, καί πολλές ἀναφορές στόν ὅσιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς. 

Λέει, λοιπόν: «Ὁ σκοπὸς μιᾶς Συνόδου εἶναι νὰ φέρει τὴν εἰρήνη… Φημολογεῖται ἡ συγκρότηση μιᾶς Συνόδου Οἰκουμενικῆς, ἡ ὁποία θὰ γίνει στὶς μέρες μας… Ἐρωτοῦμε: τί θὰ περιέχει αὐτὴ ἡ Σύνοδος; Δηλαδὴ μὲ τί θὰ ἀσχοληθεῖ;…Ὅπως λέει ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, εἶναι χαρακτηριστικό, πὼς σὲ κάθε προσυνοδική ἐργασία, ποὺ γίνεται, αὐτῆς τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου, ἀλλάζουν καὶ τὰ πράγματα. Καὶ ἔτσι δὲν μένει κάτι σταθερό. Αὐτὸ βέβαια τὸ κατακρίνει ὁ π. Ἰουστῖνος. . . 

Εἶναι, ὅμως, καὶ κάτι ἄλλο. Ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι θὰ συγκαλέσουν τὴν Σύνοδο, ἢ ἐκεῖνοι, ποὺ θὰ παρακαθίσουν στὴ Σύνοδο, ποιοί θὰ εἶναι; Οἱ Ἐπίσκοποι, ποὺ θὰ καθίσουν, γιὰ νὰ συζητήσουν τὰ θέματα τῆς Συνόδου, σὲ ποιά πνευματικὴ καταστάση βρίσκονται; Ὀρθοδοξοῦν ἢ δὲν ὀρθοδοξοῦν; 

Αὐτοὶ, λοιπὸν, οἱ ἄνθρωποι, ἅμα θὰ καθίσουν στὸ τραπέζι τῶν συζητήσεων, θὰ κινηθοῦν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ; Εἶναι πολὺ σοβαρὰ πράγματα. Προσέξτε! Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις ἔχουν ἤδη χαλκεύσει καὶ ἔχουν ἤδη πείσει αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν οἰκουμενιστικὲς θέσεις. Βεβαίως, εἶναι Οἰκουμενιστές! Δυστυχῶς, πλὴν ἐξαιρέσεων. Λοιπόν, στὸ σχέδιο τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ποὺ ἔχουν ἐγκλωβίσει ἤδη τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὑπάρχει τὸ ἑξῆς σχέδιο: Νὰ ἐπέλθει ἡ «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν». Ὀρθοδοξίας, Ρωμαιοκαθολικισμοῦ καὶ Προτεσταντισμοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη φάση.

Ἀλλὰ, δὲν σταματάει τὸ κακὸ ἐκεῖ. Ἔχουμε ἀκόμα μία φάση. Εἶναι ἡ φάση ἑνώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ, μὲ τὰ τρία αὐτὰ (Ὀρθοδοξία, Ρωμαιοκαθολικισμὸς καὶ Προτεσταντισμὸς), μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Ὅλα αὐτὰ ἤδη ἔχουν μπεῖ σὲ δοκιμασία. Δηλ., ὅπως, ὅταν θέλουμε νὰ κάνουμε μία θεατρικὴ παράσταση, γίνεται μία δοκιμή καὶ δεύτερη καὶ Τρίτη, καί μετὰ γίνεται μία πρόβα τζενεράλε, μία γενικὴ πρόβα. Ὅλες αὐτὲς οἱ συναντήσεις, ποὺ γίνονται, πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, καὶ ποὺ συμμετέχουν, δυστυχῶς, καὶ ὀρθόδοξοι, μὰ στὴν Εὐρώπη εἶναι, μὰ στὴν Ἀμερική, εἶναι καμώματα τῆς γενικῆς πρόβας. Νὰ δοῦν πῶς πάει τὸ πρᾶγμα. Ὥστε, λοιπὸν, τὸ μεθεπόμενο βῆμα εἶναι αὐτό. Εἶναι ἡ ἕνωση ὅλων τῶν θρησκειῶν.

Μὰ, σᾶς ἐρωτῶ: Τότε γιατί νὰ εἶμαι Χριστιανός; Καὶ ἂν λέμε ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς σώζει καὶ τίποτα ἄλλο δὲν σώζει, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία σώζει καὶ τίποτα ἄλλο δὲν σώζει, τότε; Τότε τὸ κριτήριο δὲν εἶναι πιὰ ἡ σωτηρία. Ποιό θὰ εἶναι τὸ κριτήριο; Τὸ κριτήριο εἶναι κάτι ἄλλο. Ἂς ποῦμε ὅτι εἶναι πολιτικό. Ἂς ποῦμε ὅτι εἶναι κοινωνικὸ τὸ κριτήριο. Διότι, μὴν ξεχνᾶτε, οἱ σύγχρονοι ἡγέτες, οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες σὲ ὅλο τὸν κόσμο, τὴν θρησκεία τὴν βλέπουν σὰν ἕνα στοιχεῖο, μέ τό ὁποῖο μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐπηρεάζει τὰ πλήθη, νὰ ἐπηρεάζει τοὺς λαούς.

Ἂν ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα, δὲν τούς ἐνδιαφέρει τὸ φαινόμενο, ποὺ λέμε σωτηρία, τοὺς εἶναι τελείως ἀδιάφορο. Θὰ ἔχουν ἐπιτύχει κάτι ἄλλο· τὴν λεγομένη παγκόσμια «εἰρήνη» καὶ τὴν παγκόσμια «ἀγάπη». Γι’ αὐτὸ πολὺ ὀρθά, ἐστάλη μήνυμα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Φλωρίνης (τόν μακαριστό Αὐγουστῖνο Καντιώτη). Ναί, εἶπε, ἀγάπη, ἀλλὰ «ἐν ἀληθείᾳ». Καὶ αὐτὸ τὸ «ἀγάπη ἐν ἀληθείᾳ»εἶναι φράσεις τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

Θὰ ἔχουμε «εἰρήνη» στὴν κοινωνία, στὸν κόσμο. Δὲν θὰ ἔχουμε πολέμους, θὰ ἔχουμε «ἀγάπη». Ἐκεῖ σταματᾶμε; Πέστε μου, πότε ἐμφανίστηκε μεγαλύτερη αἵρεση ἀπὸ αὐτὴ ἐδῶ, τὴν ὁποία σερβίρει, ἡ παναίρεση, κατὰ τὸν π. Ἰουστῖνο, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὸ ἀντιλαμβάνεστε; Δὲν ἔχουμε τὸ στοιχεῖο τῆς σωτηρίας, καὶ συνεπῶς ματαιοπονοῦμε. Κατεβάσαμε τὸν Χριστιανισμό, στὸ ἐπίπεδο τοῦ κοινωνισμοῦ.

Λοιπόν, αὐτὰ ποὺ λέμε, μὲ κύριο στοιχεῖο τήν μέλλουσα Σύνοδο, ξέρετε ὅτι ἀποτελοῦν ἕναν πειρασμὸ στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας παγκοσμίως. Ναί, ἕνας πειρασμός. Αὐτὸς ὁ πειρασμός ξέρετε τί ἐπιδιώκει νὰ ἐπιτύχει; Καὶ γιατὶ εἶναι πειρασμός; Γιατὶ, θὰ προσπαθήσει νὰ ξεθωριάσει τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ, ποὺ ὁ Ἄρειος δὲν τὰ κατάφερε, καὶ ἐκεῖ, ποὺ ὁ Μονοφυσιτισμὸς δὲν τὰ κατάφερε, ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔβαλε μπροστὰ νὰ τὰ καταφέρει. Διότι, ὅταν ξεθωριάσουν καὶ τὸ ἀνθρώπινο καὶ τὸ θεῖο στοιχεῖο στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε τί ἔχουμε;

Αὐτὸς ὁ πειρασμὸς φαίνεται ὅτι θὰ εἶναι ὁ τελευταῖος τῆς ἱστορίας. Πειρασμός δεινός, διότι εἶναι προφητευμένο. Τὸ προφητεύει ὁ Χριστός καὶ εἶναι στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως. Ἀκοῦστε τί λέει: «Ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ, τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης πειρᾶσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔρχομαι ταχύ, κράτει ὃ ἔχεις ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου». Ἐπειδὴ, λέγει, ἐσὺ φύλαξες (τήρησες) τὸν λόγο τῆς ὑπομονῆς Μου, καὶ Ἐγὼ θὰ σὲ φυλάξω. Ἐδῶ δηλ. ὁ λόγος τῆς ὑπομονῆς τοῦ Χριστοῦ τί εἶναι; Εἶναι ἡ ὑπομονὴ, ποὺ δίδει ὁ Χριστὸς σ’ὲκείνους, ποὺ πῆραν τὴν ἀποφάσι νὰ μείνουν κοντά στὸν ἀνόθετο Χριστό. Δηλ. σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στὸ νὰ ἔχεις ὑπομονὴ καὶ να μὲ κρατᾶς ἐμένα τὸν Κύριο μέσα σὲ ἀντίξοες καταστάσεις. Ἐπειδὴ τήρησες, κι Ἐγὼ θὰ σὲ τηρήσω, θὰ σὲ φυλάξω. Ἀπὸ ποῦ θὰ σὲ φυλάξω; Ἀπὸ τὴν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ, ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθει ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης! Πολὺ μεγάλος πειρασμός. Ἀλλ’«ἔρχομαι ταχύ», γρήγορα. Κράτα καλὰ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο ἔχεις, γιὰ νὰ μὴν πάρει κανεὶς τὸ στεφάνι τῆς τιμῆς σου καὶ τῆς δόξης σου.

Ἀλλὰ, προσέξτε ἐδῶ! Ποιός εἶναι ὁ πειρασμὸς αὐτός; Εἶναι γραμμένο. Ὁ πειρασμὸς αὐτός, ἀφοῦ θὰ καλύπτει ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη, δὲν θὰ εἶναι παρὰ ἡ μεγάλη νοθεία τῆς πίστεως στὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὸ θὰ τὸ πετύχει μόνο ὁ Οἰκουμενισμός, ἀφοῦ θὰ ἑνωθεῖ μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμὸς κατ’ οὐσίαν προσβάλει τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μέχρι νὰ τὸ ἐξαφανίσει. Ἀλλά, ἀφοῦ τήν ἐξαφάνιση τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ Χριστοῦ θὰ τήν κάνει ὁ Ἀντίχριστος, τότε τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός; Εἶναι ἀντίχριστος μέθοδος, ἀντίχριστος τρόπος.

«Κράτει ὃ ἔχεις». Τί ἔχεις; Αὐτὸ, ποὺ ἔχουμε, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ πίστη, ἡ ὀρθὴ πνευματικότητα καὶ ἡ ὀρθὴ ὁμολογία. Τρία πράγματα. Ἡ ὀρθὴ πιστὴ εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία γεννάει τὴν ὀρθὴ πνευματικότητα. 

Ἔτσι, οἱ πιστοί, ἀγαπητοί μου, ὅταν βλέπουν τέτοιες Συνόδους καὶ οἰκουμενιστές συνέδρους, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ χαίρουν, ὅπως ἔχαιραν τότε οἱ παραλῆπτες τῆς ἐπιστολῆς τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου; «Ἐχάρησαν», λέγει. Εἶχαν τοὺς λόγους τους νὰ χαίρονται. Σήμερα δὲν ἔχουμε τοὺς λόγους μας νὰ χαιρόμαστε. Οἱ πιστοὶ χαίρονται μόνο γιὰ ὅ,τι εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Μόνο τότε χαίρονται»!

Του Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ

https://fdathanasiou.wordpress.com/