.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρχιμ. Αθανάσιος Μυτιληναίος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρχιμ. Αθανάσιος Μυτιληναίος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

«Φοβηθείτε τόν μουσουλμανισμό! Η Ευρώπη θά γίνει μουσουλμανική»!



Προφητικός λόγος του π. Αθανάσιου Μυτιληναίου 
από το1992!

«Φοβηθεῖτε τόν μουσουλμα-νισμό, 
εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός, φοβηθεῖτε! 
Ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς».
«Ἡ Εὐρώπη θά γίνει μουσουλμανική, 
θά πάψει νά εἶναι χριστιανική»!

«Προσέξτε τώρα ἐδῶ κάτι, πολύ νά προσέξομε αὐτό, γιατί δυστυχῶς δέν τό ἔχομε προσέξει δεόντως καί μένομε ἐγκληματικῶς ἀπαθεῖς. Ὁ μουσουλμανισμός ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς. Αὐτό τό ὁποῖο λέμε ἕνα τόξο, ἐδῶ στά Βαλκάνια, μουσουλμανικό, καί τό βλέπομε, βεβαίως ἀπό πολιτικῆς πλευρᾶς, εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό ἕνα τόξο. Ἐπιχειρεῖ, θά ἐπαναλάβω καί νά τό θυμᾶστε, ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς!

῞Οπως καί ἐγώ θυμᾶμαι τόν μακαριστό πατέρα Ἄγγελο Νησιώτη, πού εἶχε πεῖ -πρό τοῦ ’40- καί ἔλεγε: «Φοβηθεῖτε τόν μουσουλμανισμό, εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός, φοβηθεῖτε!». 
Τό κράτησα στή μνήμη μου καί τό ἀνεκάλεσα πολλές φορές, ἰδίως τά τελευταῖα χρόνια, πού βλέπω αὐτή τήν κίνηση τοῦ μουσουλμανισμοῦ. Τί; Ξέρετε πόσα ἑκατομμύρια μουσουλμάνοι ὑπάρχουν στήν Ἀσία, Πολυνησία, Ἀφρική; Πολλά ἑκατομμύρια μουσουλμάνοι ὑπάρχουν. Τό εἶπαν:
«Θά ἐπιχειρήσομε ἐπίθεση κατά τῆς Εὐρώπης»!
Τό εἶπαν, νά μήν πῶ τώρα πολιτικά πρόσωπα, δέν μοῦ ἀρέσει νά ἀνακατεύω πολιτικά πρόσωπα, ὅτι: «Ἡ Εὐρώπη θά γίνει μουσουλμανική, θά πάψει νά εἶναι χριστιανική»! Ξέρετε πόσα τεμένη ὑπάρχουν στό Παρίσι;
Ἐμεῖς ἐν ὀνόματι τῆς ἀνεξιθρησκείας κτλ. τούς πάντες ὑποδεχόμεθα. Ἑτοιμάζουν νά κάνουν καί στήν Ἀθήνα τέμενος μουσουλμανικό, ἐνῶ ἀναφέρθηκε ἐκεῖ, στά Ἐμιρᾶτα τῆς Ἀραβίας, ἀπέναντι ἀπό τό Ἰράκ, ζητήθηκε νά γίνει Λειτουργία φέτος [1992] τό Πάσχα, ὄχι μόνο νά γίνει ναός ἀπό τούς ἐκεῖ ῞Ελληνες, -ἐνῶ ἐκεῖνοι ζητοῦν στήν Ἀθήνα νά γίνει ναός-, ἀλλά οὔτε καν σέ ἕνα δωμάτιο τῆς Πρεσβείας, νά γίνει Θεία Λειτουργία Πασχαλινή! Ναί, γιατί ἔχει τό στοιχεῖο τοῦ φανατισμοῦ.
Ἀνεξιθρησκεία γιά τούς μουσουλμάνους δέν ὑπάρχει, εἶναι παραμύθια αὐτά.
Γι’ αὐτό λοιπόν ἐπιχειρῶντας νά καταλάβει τήν Εὐρώπη θρησκευτικῶς, θά τήν καταλάβει καί πολιτικῶς».
(Ὁμιλία 141η, Σειράχ)

«Ἄν μέ ρωτήσετε, χωρίς βέβαια νά διεκδικῶ προφητικό χάρισμα, ἀλλά εἶναι κάτι πού κάθε πιστός μπορεῖ νά τό δεῖ, ἄν θά ἔπρεπε νά μέ ρωτήσετε: «Πῶς τά βλέπετε τά πράγματα στή σύγχρονη ζωή μας ἐδῶ στήν Ἑλλάδα [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 17-1-1982] καί σέ μία παγκόσμια κλίμακα;», θά σᾶς ἔλεγα: «Πολύ ἄσχημα!». Ἐγώ ξημερώνομαι καί βραδιάζομαι πάντοτε σάν κάτι νά περιμένω. Εἶναι τά τελευταῖα χρόνια αὐτό, σάν κάτι περιμένω. Τί περιμένω;
Τί νά σᾶς πῶ πιό πολύ, κάτι περιμένω. Γιατί δέν πᾶμε καλά ὡς λαός. Ἔχομε τόσο ξεφρενιάσει, ἔχομε βγάλει στή δημοσιότητα πιά τό βρώμικο ὑποσυνείδητό μας καί κινούμεθα μέ τέτοιο βαθμό καλπάζοντα ἀποστασίας, ὥστε δέ μένει παρά νά ἐξαντληθεῖ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ καί νά ἔρθει τιμωρία.
Ἔτσι τό αἰσθάνομαι».
 (Ὁμιλία 38η, Ἀποκάλυψις)

Ξέρετε ὅτι οἱ πρωτεύουσες τῆς Εὐρώπης ὑπάρχουν πολλὰ τζαμιά. Καὶ οἱ -θὰ τὸ πῶ- οἱ κουτοφράγκοι δὲν καταλαβαίνουν ὅτι εἰσδύει ὁ Ἰσλαμισμὸς στὴν Εὐρώπη καὶ μιὰ μέρα θὰ ἀναποδογυρίσει ὁ Ἰσλαμισμὸς τῆς Εὐρώπη. Τὸ εἶπε ὁ Καντάφι. Θὰ κάνωμε, λέει, Ἰσλαμικὴ τὴν Εὐρώπη. Κι αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια. Πάρα πολλοὶ χριστιανοὶ Εὐρωπαῖοι στρέφονται πρὸς τὸν Ἰσλαμισμόν. Ποιός φταίει; Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία, ὁ Καθολικισμός. Γιατί φταίει;
Γιατί εἶναι ἐκκοσμικευμένη. Τί νὰ πεῖ κανείς. Χάος! Χάος! Αὐτὸ εἶχε γίνει καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα. Ξέρετε ποιά ἦταν ἡ ἄμεση ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ;
(Ὁμιλία 2η, Εἰς τὸν προφήτην Ἰεζεκιήλ)

«Την αγάπην σου την πρώτην αφήκας»!



Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ἐφέσου ἔρριξε τὸ βάρος τῆς Ἐκκλησίας του, ποῦ λέτε; Εἰς τὸ σημεῖον ποὺ σημειώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅτι «οὐ δύνει βαστᾶσαι κακούς καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ οὐκ ἐκοπίακας». Δηλαδή, δὲν μπόρεσες νὰ ἀντέξεις τοὺς κακούς, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἐκράτησες τὸ ὄνομά μου καὶ δὲν ἀπόκαμες. Δηλαδή, τὸ βάρος τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου ἔπεσε ἐπάνω εἰς τὸ θέμα τῶν αἱρετικῶν, δηλαδὴ στὸν ἀγώνα τὸν ἀντιαιρετικὸν καὶ παρημελήθη ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν.
Ἔχετε προσέξει, ἀγαπητοί, ὅτι πάρα πολλὲς φορὲς συμβαίνει στὴν Ἐκκλησία μας αὐτό; 
Λίγο νὰ ρίξετε μιὰ ματιὰ γύρω σας θὰ τὸ δεῖτε αὐτὸ τὸ σημεῖο· ὅτι δηλαδή, ρίχνουμε τὴν προσπάθειά μας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, πολὺν ἀγώνα, ἀλλὰ ἔχουμε παραμελήσει κάποια ἄλλα πράγματα. Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς θὰ δεῖτε πιστοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται πάρα πολὺ ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ἡ δική τους ὅμως ἡ ζωὴ εἶναι ἀμελημένη.
Καὶ φοβᾶμαι μήπως καὶ ἐδῶ, ἀνάμεσά μας, βρισκόμεθα ἄνθρωποι, ποὺ ἀγωνιζόμεθα ἐναντίον τοῦ κακοῦ, ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, ἐναντίον τῆς κακοδοξίας, παρὰ ταῦτα, ὅμως, δὲν ἔχουμε ἐμεῖς ἐπιμελημένη ζωή. Ἐγὼ τὸ ἔχω προσέξει αὐτὸ σὲ πάρα πολλοὺς πιστούς μας, (γι' αὐτὸ) ἄς λάβουμε τὰ μέτρα μας ἰδιαιτέρως. Ἔρχεσθε νὰ μοῦ ἀναγγείλετε μιὰ προσπάθειά σας, ἐναντίον τῶν κακοδόξων, ἀλλ' ἡ ἰδία ἡ δική σας ἡ ζωὴ δὲν εἶναι προσεγμένη. Ὑπάρχει μία ἐπιπολαιότης.
Δηλαδή, πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ἀγάπη, διὰ τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ὁμιλεῖ, ὅτι ἐγκατελήφθη, "δὲν ἔχεις τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην", λέγει, δὲν νοεῖται ὡς ἐξαντλουμένη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὀρθοπραξίαν. Δὲν πρέπει νὰ λέμε μόνο, θὰ κυνηγάω τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ πῶς ἐγὼ ἰδιαιτέρως ζῶ. Ἐδῶ δηλαδή, πρέπει ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ ἔλειπε ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν στὴν Ἔφεσον, αὐτὴ ἡ ἰδιαιτέρα ἀγαπητικὴ ἀνάβασις τῆς καρδίας πρὸς τὸν Θεόν.
Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς παρατηρεῖται, ἄνθρωποι μιᾶς δραστηριότητος, νὰ μὴν ἔχουν αὐτὲς τὶς πνευματικὲς ἀναβάσεις. Καὶ ἀντιστρόφως· ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν μίαν πνευματικὴν ἀνάβασιν τῆς καρδίας, νὰ μὴν ἔχουν μίαν δραστηριότητα.
Ὁ Κύριος τὸ ἐλέγχει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Θὰ δοῦμε σὲ ἄλλη ἐπιστολή, νὰ ἐλέγχει ἀκριβῶς, γιατὶ ἀφέθηκαν αἱρετικοί· πρέπει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Δὲν θὰ πρέπει νὰ ρίξουμε στὸν ἕνα τομέα μόνον τὸ βάρος, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ δοῦμε ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ νὰ ποῦμε: Θὰ δουλέψω ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, δὲν θὰ ἀμελήσω ὅμως τὸν δικό μου πνευματικὸν καταρτισμόν.
Δὲν μπορῶ νὰ ἐξασφαλιστῶ καὶ νὰ λέγω ὅτι, ἀφοῦ πολεμάω τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸ εἶναι ἕνα δεῖγμα ὅτι πηγαίνω καλά. Ποιός σᾶς τὸ εἶπε, ἀγαπητοί μου, ὅτι πηγαίνουμε καλά; 
Νομίζετε ὅτι μὲ τὸ νὰ ὁμολογοῦμε Ὀρθοδοξίαν αὐτὸ σημαίνει καὶ σωτηρία; 
Καὶ ἡ Ὀρθοπραξία ποῦ πηγαίνει;

Που είναι η πνευματική ηγεσία; «Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει» «Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!



Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;


Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν
π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου
(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)
«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,
μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα
τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. 
Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. 
Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς… 
Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. 
Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. 
Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» 
(1Κορ. 14, 20)… 
Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. 
Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; 
Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. 
Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.
Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; 
Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. 
Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. 
Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. 
Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὰ ἀκούσατε; 
Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: 
Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὸ καταλάβατε; 
Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. 
Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;
Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.
Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. 
Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».


Ἀπομαγνητοφώνηση:
«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»
(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). Διεύθυνση ἱστολογίου: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

Πρίν έρθει η Πανθρησκεία και ο αντίχριστος, ο...οικουμενισμός!

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος:

Πρίν ἔρθει η Πανθρησκεία και ὁ ἀντίχριστος 
θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός.


«Ὁ οἰκουμενισμός, νά ξέρετε παιδιά, εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, γιατί, ὅταν θά γίνει… μία ἰσοπέδωση θρησκευτική καί πολιτική-κυβερνητική, θά ὑπάρξει ἕνας μόνο, πού θά κυβερνήσει τόν κόσμο. Αὐτός ὁ ἕνας, κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες, 

θά εἶναι ὁ ἀντίχριστος. Ἔτσι, ὁ οἰκουμενισμός, χωρίς περιστροφές, ἀπό τούς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας χαρακτηρίστηκε ἀντίχριστο σύστημα». 


Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ 


(Δανιήλ, ὁμιλία 5η) 

Εἶναι ἐπί θύραις ὁ οἰκουμενισμός, ἄς τό προσέξουμε αὐτό [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 6-12-1993]. Λυποῦμαι πού τά λέγω, ἀλλά πρέπει νά εἰπωθοῦν γιά νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά ξέρομε. Τό πρῶτο βῆμα ἡ ἕνωση Ὀρθοδοξίας-Ρκαθολικισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ. Αὐτοί προσεταιρίζονται τόν Ἰουδαϊσμό-Μωαμεθανισμό, τό δεύτερο βῆμα. Καί αὐτά τά πέντε ἑνωμένα. Καί πᾶμε στό τρίτο βῆμα, πού εἶναι ὅλες οἱ λεγόμενες φυσικές θρησκεῖες, πού εἶναι εἰδωλολατρικές, Βουδισμός κτλ., νά ἑνωθοῦν ὅλα. Αὐτή ἡ λεγόμενη «Ὑπερθρησκεία». 

Πρίν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός. Ὅταν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θά καταργήσει τόν οἰκουμενισμό, θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες, ὥστε σέ αὐτόν τό ναό τοῦ Θεοῦ, σάν θεός θά καθήσει καί θά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι θεός, δέν ὑπάρχει ἄλλος θεός», θά ἀποδεικνύει μέ ψευδοθαύματα τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θεός» (Ἡσαΐας, ὁμιλία 9η)

Ομιλία ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, του π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ και Νικ. Σωτηρόπουλου



Εἶναι προφητευμένο ὅτι στὶς ἔσχατες ἡμέρες ἀκόμα καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ θὰ πλανηθοῦν. Καὶ δυστυχῶς βλέπουμε στὶς μέρες μας τοῦτο νὰ συμβαίνει σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς, σὲ βαθμὸ ποὺ καθένας νὰ ἀναρωτιέται, ἂν βαδίζει σωστά. Ἡ ἀπάντηση βέβαια εἶναι ὅτι ἀσφάλεια ἔχει κανεὶς ἂν ἀκολουθεῖ ἀπαραχάρακτη τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ καθοδηγεῖται ἀπὸ πνευματικὸ ποὺ πορεύεται ἀποδεδειγμένα κι αὐτὸς σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγιοπνευματικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας κι ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν λογική του καὶ σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὴν θέληση τῆς καρδίας του.
Ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα στὰ ὁποῖα κάποιοι ἔχουν ναυαγίσει εἶναι καὶ στὰ ἐσχατολογικὰ θέματα, μάλιστα στὸ θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ξεκάθαροι στὸ σημεῖο αὐτό, ἐν τούτοις κάποιοι σύγχρονοι θεολογοῦντες νομίζουν πὼς ἔχουν νὰ ποῦν κάτι ἀντίθετο, ὅτι τάχα ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ εἶναι πρόσωπο, ἀλλὰ μιὰ ἀντίθεη κατάσταση. Καὶ μᾶς λένε ἀκόμα ὅτι τὸ λεγόμενο σφράγισμα δὲν θὰ εἶναι κάτι ἐξωτερικό, ἀλλὰ μιὰ ἐσωτερικὴ διάθεση καὶ συγκατάθεση πρὸς τὸ κακό.
Στὰ θέματα αὐτὰ ἔχει ἀπαντήσει -ἐκτὸς τῶν ἄλλων- καὶ οἱ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος καὶ ὁ θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος. Ἔχουμε ἀναρτήσει κάποιες σχετικὲς ὁμιλίες. Συνεχίζουμε σήμερα μὲ δύο ὁμιλίες· μία τοῦ π. Ἀθανασίου καὶ μία τοῦ ἀείμνηστου Σωτηρόπουλου.
Ἡ σημερινὴ ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανασίου, πραγματοποιήθηκε κατὰ τὰ ἔτη 1992-1993 πρὸς τοὺς νέους τῆς Λαρίσης, καὶ στὸ ἐρώτημά τους «Ποιός μπορεῖ νὰ μείνει ὄρθιος στὶς ἡμέρες τοῦ Ἀντιχρίστου».
Ἀναφέρεται περιληπτικὰ στὸ τί θὰ προηγηθεῖ πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου καὶ μιλᾶ γιὰ τοὺς διάφορους ψευδοπροφῆτες: «Ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ ψευδοπροφῆτες; Ὅσοι λέγουν, εἴτε ἄμεσα εἴτε ἔμμεσα, γιὰ μιὰ εὐτυχισμένη ἐποχή, γιὰ ἕνα πρόσωπο ποὺ θὰ κάνει εὐτυχισμένη τὴν ἐποχή, αὐτοὶ λέγονται ψευδοπροφῆτες».
Ἐπίσης ἀναλύει ἀπὸ τὴν «Διδαχή των Αποστόλων» τὴν παράγραφο: «εν γαρ ταις εσχάταις ημέραις πληθυνθήσονται οι ψευδοπροφήται και οι φθορείς, και στραφήσονται τα πρόβατα εις λύκους, και η αγάπη στραφήσεται εις μίσος. αυξανούσης γαρ της ανομίας μισήσουσιν αλλήλους και διώξουσι και παραδώσουσι, και τότε φανήσεται ο κοσμοπλανής ως υιος θεού, και ποιήσει σημεία και τέρατα, και η γη παραδοθήσεται εις χείρας αυτού, και ποιήσει αθέμιτα, α ουδέποτε γέγονεν εξ αιώνος».
Μιλᾶ ἀκόμα γιὰ τὴν ἀνομία τῶν ἔσχατων καιρῶν, ποὺ ἤδη παρατηρεῖται στὸν κόσμο, γιὰ τὴν ἔξαρση τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ποὺ θὰ τὴν χρησιμοποιήσει γιὰ τοὺς σκοπούς του, γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων, τὰ σημεῖα τῆς ἀληθείας, κ.ἄ.




"Ο Σιωνισμός θα φέρει τον Αντίχριστο"!



– Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, ο Σιωνισμός, ο Αντίχριστος και ο πειρασμός των Χριστιανών.


Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών αν τα διαβάσετε, αξίζει, εκ πρώτης όψεως μοιάζουν σαν μυθώδη, εκ πρώτης όψεως. Θα έλεγε κανείς: άντε από κει τώρα, τι είναι αυτά; Βλέπουμε όμως αγαπητοί μου ότι πραγματώνονται αυτά. Τα Πρωτόκολλα λοιπόν των Σοφών της Σιών, -βιβλιαράκι που πουλιέται έξω, να το βρείτε να το διαβάσετε- δεν είναι παρά ένας μακρύς κατάλογος προσπαθείας διαφθοράς των εθνών. Να καταστρέψουν και να διαφθείρουν τα έθνη.

Όταν η τηλεόραση βάζει αυτά που βάζει, όταν υπάρχουνε εκείνα που υπάρχουν στην ψυχαγωγία, στην πολιτική, στην οικονομία, παντού, στην εκπαίδευση. Διαβάστε και θα εκπλαγείτε. Θα πείτε: μα γιατί να καταστρέψουν;

Να χτυπήσουν τα έθνη σα χταπόδι επάνω στο βράχο να μαλακώσει. Να παραλύσουν τα έθνη.
Και τότε, θα έρθει ο Αντίχριστος και θα πει: εγώ τώρα θα σας σώσω, εγώ θα σας σώσω. Αφού πια τα έθνη δεν θα μπορούν να αντιδράσουν σε τίποτε. Αντιθέτως, θα ζητούν έναν κυβερνήτη που να κυβερνήσει σ’ όλη τη γη, διότι η διαφθορά τους θα έχει φθάσει στο άκρον άωτον και σ’ αυτό θα έχουνε δουλέψει οι Σιωνισταί.

Να γιατί χαρακτηρίζεται, θα το πω άλλη μια φορά, η Ιερουσαλήμ ‘Σόδομα και Αίγυπτος’. Να διαφθείρει τον κόσμο και να επικρατήσει στον κόσμο. ‘Σόδομα’: να διαφθείρει. ‘Αίγυπτος’: να επικρατήσει. Αν προσέξει κανείς λίγο, θα ιδεί το γράμμα του κειμένου να του φωνάζει την πραγματικότητα.
Ο Αντίχριστος θα κρατάει στα χέρια του όλη την κοσμική δύναμη. Όλη την κοσμική δύναμη. Αρχές και εξουσίες στα χέρια του θα είναι. Ο δικαστικός κόσμος, οι τράπεζες, οι άρχοντες, οι στρατιωτικοί, οι πάντες στα χέρια του θα είναι. Θα κρατάει πάσα κοσμικήν εξουσία. …
Αυτό ήδη το βλέπουμε να γίνεται και να πραγματώνεται. Έχετε προσέξει, αν μπορούμε αυτό να το καταλαβαίνουμε, ότι μέσα στην ιστορία, στις ημέρες μας, γίνεται μια προσπάθεια να περιέλθει στα χέρια ολίγων πάσα εξουσία; Οικονομική στην αρχή εξουσία, να έχουμε το χρήμα, και μετά θα αρχίσουμε να έχουμε και τις άλλες εξουσίες. Και δεν είναι κρυφό, και εις σ’ αυτόν τον ΟΗΕ ακόμη διεκηρύχθη ότι αυτά τα χέρια που μαζεύουν τις εξουσίες, άπασες όλων των λαών της γης, είναι οι Σιωνισταί, ο Σιωνισμός. Αυτοί μαζεύουν πάσαν εξουσία, σιγά-σιγά, με υπομονή, με μακροπρόθεσμα σχέδια, δεν βιάζονται. Κινούνται κατά έναν καταπληκτικό τρόπο.

Το θέμα είναι ότι ο Σιωνισμός είναι ο κατεξοχήν πρόδρομος του Αντιχρίστου. Θα λέγαμε, εν ευρεία εννοία, είναι ο Ψευδοπροφήτης. Λέω ‘εν ευρεία εννοία’ διότι ο Ψευδοπροφήτης, όπως σας είπα προηγουμένως, είναι συγκεκριμένο πρόσωπο.
Ο Σιωνισμός θα φέρει τον Αντίχριστο. Ναι. Διότι Εβραίος θα είναι ο Αντίχριστος, όπως θα δούμε όταν θα φτάσουμε στο σημείο εκείνο.
Εδώ όμως, προβάλλεται ένας πειρασμός. Αυτό προσέξετέ το τώρα. Ένας πειρασμός φοβερός για τους Χριστιανούς. Είναι ο εξής.

Γιατί εμείς οι Χριστιανοί που επιτέλους δεν είμεθα μία αμελητέα δύναμις, μία αμελητέα ποσότης, γιατί να αφήνουμε στα χέρια των αντιθέων αυτήν την κοσμική εξουσία και να μην την αναλάβουμε εμείς; Αυτός είναι ο πειρασμός.
Αυτό το σημείο, το καταλαβαίνετε τι πάει να πει; Πολλοί με καταλαβαίνουν τώρα τι πάει να πει. Όταν δηλαδή επιστρατευθεί η Εκκλησία, οι δυνάμεις οι Χριστιανικές να αναλάβουν πάσαν κοσμικήν εξουσίαν.
Αλλά προσέξετε, η απάντησις δόθηκε ήδη σε όσα ελέχθησαν προηγουμένως. 
Ότι ο Χριστιανισμός δεν μπορεί να είναι μία κοσμική εξουσία αλλά ο Χριστιανισμός έρχεται να αποσπάσει από τον διαβολοκρατούμενο κόσμο ανθρώπινες ψυχές για να τις σώσει, να τους κάνει Αγίους. Τίποτε άλλο.
Το Ευαγγέλιο ήδη εχάραξε την πορεία της Εκκλησίας μέσα στην ιστορία, ότι η Εκκλησία θα είναι πάντοτε Διωκομένη. Σας είπα είναι πειρασμός να θέλουμε ως Χριστιανοί να αναλάβουμε την παγκοσμίαν εξουσίαν για να εξουδετερώσουμε τον Αντίχριστο.
Είναι σα να θέλομε να στραφούμε εναντίον δύο πραγμάτων. Το πρώτον, εναντίον του πνεύματος του Ευαγγελίου που είναι σταυρικό και [δεύτερον], εναντίον των προφητειών που δείχνουν ότι τελικά ο Αντίχριστος θα αναλάβει πάσαν την κοσμικήν εξουσία με την οποία θα πολεμήσει τους πιστούς.
Τι πάμε λοιπόν να κάνουμε; Μία ματαιοπονία και όχι μόνο ματαιοπονία αλλά νομίζω ότι θα αμαρτάναμε κιόλας εφόσον θα στρεφόμεθα εναντίον του πνεύματος του Ευαγγελίου το οποίον είναι σταυρικόν.
Το πνεύμα του Ευαγγελίου είναι αυτό εδώ, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, και να το θυμόμαστε αγαπητοί μου:
Πάντες οί θέλοντες εύσεβώς ζήν έν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
Ομιλία μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου (1927 – 2006)

Για ποιό Αντίχριστο μιλά ο άγιος Κοσμάς

Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου:

«Οἱ σχέσεις τῶν δύο θηρίων»

Στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τὸ πρῶτο θηρίο (ὁ Ἀντίχριστος) συμβολίζεται μὲ τὰ δέκα κέρατα καὶ τὸ δεύτερο θηρίο (ὁ ψευδοπροφήτης) συμβολίζεται μὲ τὰ δύο κέρατα, τὰ ὁποῖα εἶναι ὑπὸ μορφὴν κριοῦ, δηλαδὴ ἕνα ἥμερο ζῶο. 

Ποια ἡ σχέση μεταξὺ αὐτῶν;

Ὁ ψευδοπροφήτης εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ σκοπὸς γιὰ τὸν ὁποῖον ἔρχεται ὁ ψευδοπροφήτης εἶναι νὰ ἀνοίξει τὸ δρόμο νὰ προσκυνηθεῖ ὁ Ἀντίχριστος καὶ δι’ αὐτοῦ ὁ Διάβολος.
Ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται μὲ μίαν δυναμικὴ μορφή μὲ σκοπὸ νὰ ὑποτάξει καὶ νὰ καταστρέψει τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς δειλούς. 
Ἀλλὰ αὐτὸς ὁ τρόπος δὲν εἶναι 100% ἀποτελεσματικός. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο θἀρθεῖ καὶ μ’ ἕναν ἄλλο τρόπο. Τὸν τρόπο τῆς πλάνης. Καὶ τὸν ρόλον αὐτὸν θὰ τὸν παίξει ὁ ψευδοπροφήτης. Αὐτὸ συμβολίζουν τὰ δύο κέρατα τοῦ κριοῦ.
Αὐτὲς οἱ δύο μορφές, ἡ δυναμικὴ μορφή, ἀλλὰ καὶ ἡ ἄλλη τῆς πλάνης, καὶ τῆς ἀφελείας, καὶ τῆς ἁπλότητος, ἡ εἰρηνικὴ δηλ. μορφή, αὐτὲς οἱ δυὸ μορφὲς δροῦν διαρκῶς μέσα στὴν ἱστορία, σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σὲ κάθε γενιά. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέγει: ὁ Ἀντίχριστος ἀκούσατε ὅτι ἔρχεται καὶ τώρα ὑπάρχουν πολλοὶ Ἀντίχριστοι. Συνεπῶς καὶ ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται καὶ ὑπάρχουν πολλοὶ Ἀντίχριστοι, καὶ ὁ ψευδοπροφήτης ἔρχεται, γιατὶ κι αὐτὸς εἶναι πρόσωπο, ἀλλὰ πολλοὶ ψευδοπροφῆτες ὑπάρχουν στὴν ἐποχή μας. Καὶ συνεπῶς τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας διαρκῶς ἐνεργεῖται σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σὲ κάθε γενεά. Μάλιστα ἡ πρώτη, ἡ δυναμικὴ μορφὴ τοῦ Ἀντιχρίστου, δρᾶ ὡς ἐξουσία, ἐνῶ ἡ Δευτέρα μορφὴ τοῦ ψευδοπροφήτου δρᾶ ὡς ἰδεολογία, ὡς αἵρεση, πάντως μὲ πνευματικὴ διάσταση.
Ἡ ἀποστολικὴ γενεὰ ἀντιμετώπισε τὸν Ἀντίχριστο εἰς τὸ πρόσωπο τοῦ Νέρωνος, τὸν δὲ ψευδοπροφήτη εἰς τὴν αἵρεση τῶν Νικολαϊτῶν. Ἡ ἐποχὴ τοῦ Μ. Ἀθανασίου ἀνεγνώρισε καὶ αὐτὴ τὴν δυναμικὴ μορφὴ τοῦ Ἀντιχρίστου στὸ πρόσωπο τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ τὸν ψευδοπροφήτη στὸν Ἄρειο.
Ἀργότερα ὁ Ἀντίχριστος ἔδρασε διὰ τοῦ Μωάμεθ, ὡς δυναμικὸν πρόσωπον τοῦ Ἀντιχρίστου. Μάλιστα σᾶς θυμίζω τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Πῶς ὁ ἅγιος Κοσμᾶς λέει ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἦλθε; Γιατὶ βλέπει τὸν Ἀντίχριστο στὸν Μωάμεθ. Εἶναι αὐτοὶ οἱ Ἀντίχριστοι ποὺ ἔχουν ἔρθει καὶ ἔρχονται διαρκῶς καὶ εἶναι πρόδρομοι τοῦ κυρίως Ἀντιχρίστου. 
Βλέπει, λοιπόν, κι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Μωάμεθ τὸν Ἀντίχριστο. Τίνος Μωάμεθ; Ὄχι ἁπλῶς τὸν Μωάμεθ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς ὁμωνύμου θρησκείας, ἀλλὰ κυρίως στὸ πρόσωπο τοῦ Μωάμεθ τοῦ πορθητοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ τὶς ἐπιτυχίες του στὸν χριστιανικὸ κόσμο τὶς κατακτητικές, προσπάθησε νὰ ἐξαπλώσει τὸν Μωαμεθανισμὸ καὶ νὰ καταργήσει τὸν χριστιανισμό. Ὕστερα εἶναι γνωστὸν ὅτι οἱ ἐπιτυχίες τῶν Ἀράβων καθ’ ὅλο τὸ μῆκος τῆς Β. Ἀφρικῆς ἕως τῆς Ἰσπανίας ἐπέφερε τὸ ξεκλήρισμα τῶν Ἐκκλησιῶν.
Ὡς ψευδοπροφήτη δέ, καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἀλλὰ ἔτσι τὸ κρίνουμε καὶ τὸ βλέπουμε, ποιός λέτε νὰ εἶναι, ὅσο κι ἂν θὰ ἔμοιαζε τὸ πρᾶγμα, ὅτι θὰ μιλούσαμε μὲ κάποιον φανατισμόν. Εἶναι ὁ Πάπας. Ποιός Πάπας; Εἶναι ὁ Δυτικὸς χριστιανισμός, ὁ ὁποῖος ἐπιφέρει τὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση, ἤτοι τὴ νοθεία τοῦ χριστιανισμοῦ μὲ σκοπὸ τὴν ματαίωση τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.

Στοὺς καιρούς μας ὁ Ἀντίχριστος δρᾶ μὲ τὰ ἀντίθεα καὶ ἀντιχριστιανικὰ κοινωνικὰ συστήματα ἢ ἀκόμα καὶ κράτη ποὺ χρησιμοποιοῦν μεθόδους ἐξοντώσεως τῆς Ἐκκλησίας, μάλιστα κατ’ ἐπιστήμην. Ὁ ψευδοπροφήτης δρᾶ μὲ τὶς ποικιλώνυμες αἱρέσεις, ὅπως εἶναι ὁ Χιλιασμὸς ἢ ὁ Οἰκουμενισμός,ἢ ὅ,τιδήποτε ἄλλο προσφέρεται σὰν αἵρεση καὶ νοθεία τοῦ χριστιανικοῦ πνεύματος. Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα πρέπει νὰ τὰ προσέξουμε, ὅταν βλέπει κανένας πῶς ἐνεργοῦν καὶ δροῦν οἱ φοβερὲς ἀντίθεες δυνάμεις μέσ’ στὴν ἱστορία καὶ πῶς ὑποκύπτουν οἱ ἄνθρωποι.

Πού είναι η πνευματική ηγεσία; «Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει» «Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!



«Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;»

Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν
π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου
(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,
μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα
τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;»
 (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.
Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς... Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» (1Κορ. 14, 20)... Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.
Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.
Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.
Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.
Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸνΟἰκουμενισμό. 
Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; 
Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;
Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.
Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. 
Παρακαλῶ προσέξατέ το.
Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».

Ἀπομαγνητοφώνηση:
«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»

(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). 
Διεύθυνση ἱστολογίου: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

«Σήμερα, η αποστασία έγινε “θεολογία” και τρόπος ζωής!»






Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος γράφει: «Ο διωγμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας εις τον κόσμον. Εκκλησία διωκομένη είναι απόδειξις ότι ευρίσκεται εις ορθήν οδόν και έχει χάριν από τον Θεόν.





Αναμφίβολα, η νίψη, η προσευχή, η Μυστηριακή ζωή στα όρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η ορθή Εκκλησιαστική ζωή –γνώση γύρω από τα εσχατολογικά θέματα, συντελούν στην αύξηση του Θείου φόβου στους κρίσιμους αυτούς καιρούς που ζούμε. Η Εκκλησία της Σμύρνης στην Αποκάλυψη επαινείται εξ ολοκλήρου από το Χριστό, ενώ παράλληλα προειδοποιείται για μελλοντικό διωγμό, για τον οποίο ο Κύριος παρηγορεί και συμβουλεύει: «Μηδέν φοβού α μέλλει παθείν» (Αποκ. 2, 10).
Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος γράφει: «Ο διωγμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας εις τον κόσμον. Εκκλησία διωκομένη είναι απόδειξις ότι ευρίσκεται εις ορθήν οδόν και έχει χάριν από τον Θεόν. Εκκλησία μη διωκομένη και που συμμαχεί με τον κόσμον, έχει αποδοκιμασθεί από τον Χριστόν».
Η μελέτη του μαρτυρολόγιου της Εκκλησίας είναι ένα αντίδοτο στην σημερινή οικουμενιστική σήψη. Λειτουργεί λυτρωτικά, αγωνιστικά. Είναι ένα πέρασμα από τη σημερινή ζοφερήεκκλησιαστική πραγματικότητα στον πνευματικό χώρο της μαρτυρικής Εκκλησίας (Αποκ. 6, 9).

Η πρόσφατη ανακοίνωση–τοποθέτηση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, για τη «σύνοδο της Κρήτης» και η διαφοροποίησή της από την εκκλησιολογική δυναμική–γραμμή των παλαιών μοναστών του Άθωνα, είναι εκτροπή από τον αγωνιστικό, δογματικό και εσχατολογικό άξονα της Ορθοδοξίας. Έχει γραφεί: «Οι κυρίαρχοι μιας κοινωνίας αποτελούν στην πραγματικότητα την εικόνα της, τους εκφραστές της πολιτικής συνειδήσεως και νοοτροπίας του λαού. Το ίδιο ισχύει κατ’ αναλογία για την Εκκλησία». Με την έννοια αυτή δεν βλέπουμε αντίλογο στα σοφίσματα του Οικουμενισμού από κλήρο και λαό, γενικά.
Η σύγχρονη επίσημη Αγιορειτική συνείδηση δεν έδωσε το νόημα της καθολικότητας της Εκκλησίας, όπως παλαιότεροι μοναχοί του Αγίου Όρους. Δεν καθήλωσε με Αγιογραφικά και Πατερικά επιχειρήματα την «σύνοδο της Κρήτης» στην αιρετική της μορφή. Κάθε συνείδηση, που δεν ξεπερνάει–αποδοκιμάζει την αίρεση, δεν έχει τη διάθεση να συγκρίνει τη σημερινή εκκλησιαστική πραγματικότητα με παρόμοιες φάσεις της διωκόμενης Ορθοδοξίας στο κοντινό και απώτερο παρελθόν. Όσοι πιστοί, κλήρος και λαός, δεν αιθεροβατούν και προετοιμάζονται για τα επερχόμενα, ας προσέξουν το πεδίο σημασιοδότησης του οικουμενισμού, χωρίς λογική έντασης, μέσα σε μια αγιορείτικη προκήρυξη του 1964. Μια ομολογία–διακήρυξη, που δεν υποκρίνεται, δεν συναλλάσσεται αλλά είναι διάφανη, ατόφια ορθόδοξη, εμποτισμένη στο αίμα της καρδιάς των μοναχών. Διαβάζουμε:
«Οι κάτωθι Αγιορείται Πατέρες, Καθηγούμενοι, Ιερομόναχοι και Μοναχοί, λαβόντες γνώσιν για τα εσχάτως τεκταινόμενα εναντίον της αμωμήτου ορθοδόξου ημών πίστεως υπό της Παπικής ανταρσίας και τα φιλενωτικά συνθήματα του Οικουμενικού Πατριάρχου και των συνεργατών του, διακηρύσσομεν… και μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστιν, ακολουθούντες όσα προεφήτευσαν οι Θεηγόροι Προφήται και εδίδαξαν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, ο των Θεοφόρων Πατέρων σύλλογος, αι επτά αγίαι Οικουμενικαί Σύνοδοι και αι Τοπικαί τοιαύται…
Ποιούμεν έκκλησιν προς τον Οικουμενικόν ημών Πατριάρχην να παύση εξακολουθών τας φιλενωτικάς του ενεργείας, καθόσον, εάν συνεχίση, θ’ αποκηρύξωμεν και αυτόν» (23 Ιανουαρίου 1964 – Υπογράφει πλήθος ηγουμένων και μοναχών).
Να αναφερθούμε και σε μια άλλη διακήρυξη Ελλήνων Ορθοδόξων μοναχών, που εμπεριέχει Ορθόδοξη υγεία και σθεναρή ομολογία (1963). Την διακήρυξη (ως Επιτροπή αγώνος) υπογράφουν:
Φιλόθεος Ζερβάκος, Γαβριήλ Διονυσιάτης και Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.
Σ’ ένα σημείο της διακήρυξης υπογραμμίζουν: «Οι Έλληνες μοναχοί με το όπλον της πίστεως ανά χείρας και με άγρυπνον όμμα θα παρακολουθήσωμεν τα γεγονότα, έτοιμοι να θυσιασθώμεν δια την ματαίωσιν της Προδοσίας».
Οι διακηρύξεις αυτές καταδεικνύουν, ότι οι ημέρες που ζούμε είναι αποκαλυπτικές, πνευματικά κρίσιμες, ημέρες αποστασίας. Ο πνευματικός προσανατολισμός των διακηρύξεων αυτών ήταν μαρτυρικός, Αποκαλυπτικός, με πιστότητα μέχρι θανάτου. Σήμερα, η αποστασία έγινε «θεολογία» και τρόπος ζωής! Από την άποψη της παλαιότερης αγιορείτικης αγωνιστικότητας, να θυμηθούμε τα γεγονότα τα «εν τω Άθω συμβάντα» επί αυτοκράτορος Μιχαήλ του λατινόφρονος (1274).
Στη μονή των Ιβήρων «οι οσιώτατοι μοναχοί ουκ ενέδωσαν τη δειλία» και δεν πρόδωσαν την Ορθόδοξη ευσέβεια.
Και συνεχίζει ο ιστορικός: «Ουδέ υπήχθησαν τω της Λαύρας πονηρώ υποδείγματι, αλλ’ αντέστησαν στερρώς και ανενδότως, και επί Κύριον πεποιθότες, ως όρος Σιών ουκ εσαλεύθησαν, αντεχόμενοι των αποστολικών και πατρικών παραδόσεων». Επίσης, τους περισσότερους μοναχούς της Μ. Ιβήρων τους έπνιξαν, ενώ της Μ. Βατοπαιδίου τους κρέμασαν. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε το ολοκαύτωμα των 26 Πατέρων στην Ι. Μ. Ζωγράφου.
Στην Ι. Μονή Ξηροποτάμου «οι οικούντες φόβω βληθέντες αντί των αιωνίων τα πρόσκαιρα προτιμήσαντες, ετέλεσαν λειτουργίαν τους αιρετίζοντας μνημονεύσαντες».
Παλαιότερα, βλέπαμε το Άγιο Όρος ως αγωγό αντιστασιακού λόγου, λόγου Ορθοδοξίας και εν Χριστώ ελευθερίας, λόγο ελπίδας προς το πλατύ Ορθόδοξο πλήρωμα.
Παλαιότερα, όλο σχεδόν το Άγιο Όρος, ενεργοποιούσε φανερά και ομολογιακά τον εσωτερικό ορθόδοξο πνευματικό δυναμισμό του.
Το Άγιο Όρος ενέπνευσε και στον π. Φιλόθεο Ζερβάκο το ιερό άγχος για την πορεία της Ορθοδοξίας την κρίσιμη περίοδο 1964 – 1971.
Γράφει επαινετικά ο μεγάλος γέροντας (άγιος) π. Φιλόθεος: «Το Άγιον Όρος απ’ άκρου εως άκρου διεμαρτυρήθη εναντίον της ψευδοενώσεως, τινές δε έπαυσαν και το μνημόσυνο του Πατριάρχου και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν και αυτήν την ζωήν των, παρά να δεχθούν ένωσιν μετά αιρετικών, Παπικών, Παπολατρών κ.λ.π.».
Πανελλαδικά, τότε, καμία αδράνεια της Εκκλησιαστικής συνείδησης! Επαινώντας ο π. Φιλόθεος τον τότε δυναμισμό του Αγίου Όρους, έγραφε σε άλλο σημείο: «Το άγιο Όρος ως βράχος ισχυρός και ασάλευτος διαμένει. Τεθεμελίωται γαρ επί την πέτραν την στερράν της Ορθοδόξου πίστεως, και κατά τον ιερόν ψαλμωδόν «Οι πεποιθότες επί Κύριον εοίκασιν όρει τω αγίω, οι ουδαμώς σαλεύονται προσβολαίς του Βελήαρ» (Αντίφων Γ΄, ήχος β΄).
Τότε θα σαλευθή το Άγιον Όρος, όταν σαλευθή η πίστις των Αγιορειτών μοναχών και παύσουν οι μοναχοί να πολιτεύωνται ως αληθείς Μοναχοί… 

Ας προσέξουν οι νυν οικούντες τω Αγίω Όρει να φυλάξουν καλώς την καλήν παρακαταθήκην, μιμούμενοι τους προτετελευτηκότας Πατέρας αυτών» (1970).

Η τελευταία ευχή του π. Φιλοθέου Ζερβάκου, μήπως είναι μια προφητική φιλόθεος ανησυχία;

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

“Αλλά η πορεία της ανθρωπότητας δεν πηγαίνει προς το καλύτερο και μάλιστα η χριστιανική ανθρωπότητα πηγαίνει προς το χειρότερο!”



Συλλογή ἀναφορῶν τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου για τήν Ἑλλάδα.

«Μόνο ἡ μετάνοια καταργεῖ ἤ μεταθέτει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἄν προσέχαμε ὅλα αὐτά τά σημάδια πού μᾶς δίνονται, θά ἤμαστε καί προσεκτικότεροι στή ζωή μας. Ἐγώ δέν σᾶς κρύβω ὅτι φοβᾶμαι, τρέμω, ὅτι ὁ λαός μας θά πληρώσει, γιατί ἀποδώσαμε, μέ τήν ἀρχαία ἔννοια τῆς λέξεως, τήν ὕβριν στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ναί, θά πληρώσουμε καί πολύ ἀκριβά. Δέν ξέρομε πότε. Σᾶς εἶπα, ἡ κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ὁ Θεός τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων. Δέν ξέρω, ὁ Θεός πάντως νά μᾶς ἐλεήσει, ὅσο ἐγκαίρως, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψομε στήν καθαρά πίστη, στόν Ἰησοῦ Χριστό».

«Ἄν μέ ρωτήσετε ποιά εἶναι ἡ ὑψηλότερη φιλοπατρία πού θά μποροῦσε ἕνας πολίτης νά διαθέτει ὑπέρ τῆς πατρίδας του, θά σᾶς ἔλεγα εἶναι αὐτή: «Τό νά μήν ἁμαρτάνει ὁ ἴδιος καί νά βοηθᾶ μέ κάθε τρόπο τήν πατρίδα του νά ἀνεβαίνει πνευματικά.». Δέν ὑπερηφανεύομαι, ἀλλά δοξάζω τό Θεό, ὁ Θεός μέ βοήθησε, αὐτή τή θέση πού σᾶς λέω αὐτή τή στιγμή τήν εἶχα ὅταν ἤμουν στρατιώτης, τήν ἴδια θέση. Οὔτε ἀφαίρεσα, οὔτε πρόσθεσα σέ αὐτά πού σᾶς λέω. Καί τότε τό ἔλεγα σέ συναδέλφους ὅτι ὁ καλύτερος, ὁ ὑψηλότερος, ἔχων τήν φιλοπατρία μέσα του εἶναι ὁ Χριστιανός. Αὐτός πού ζεῖ ἀληθινή χριστιανική ζωή».

«Ἐγώ ἔχω πεῖ τό ἑξῆς: Νά μή ζῶ, ἄν ὁ Θεός ἐπιτρέψει καί ἔρθει στήν Ἑλλάδα ἡ δυτική πνευματικότητα, νά μή ζῶ, νά μή τό δῶ! Ἐάν ζῶ καί ἔλθει, σᾶς βεβαιώνω, δέν ξέρω πῶς θά αἰσθανθῶ, εἶναι φοβερή ἡ δυτική πνευματικότητα σέ σχέση μέ τήν ἀνατολική πνευματικότητα. Ἀπορρέει ἀπό τίς δογματικές τοποθετήσεις».

«Ἄν μέ ρωτήσετε, χωρίς βέβαια νά διεκδικῶ προφητικό χάρισμα, ἀλλά εἶναι κάτι πού κάθε πιστός μπορεῖ νά τό δεῖ, ἄν θά ἔπρεπε νά μέ ρωτήσετε: «Πῶς τά βλέπετε τά πράγματα στή σύγχρονη ζωή μας ἐδῶ στήν Ἑλλάδα [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 17-1-1982] καί σέ μία παγκόσμια κλίμακα;», θά σᾶς ἔλεγα: «Πολύ ἄσχημα!». Ἐγώ ξημερώνομαι καί βραδιάζομαι πάντοτε σάν κάτι νά περιμένω. Εἶναι τά τελευταῖα χρόνια αὐτό, σάν κάτι περιμένω. Τί περιμένω; Τί νά σᾶς πῶ πιό πολύ, κάτι περιμένω. Γιατί δέν πᾶμε καλά ὡς λαός. Ἔχομε τόσο ξεφρενιάσει, ἔχομε βγάλει στή δημοσιότητα πιά τό βρώμικο ὑποσυνείδητό μας καί κινούμεθα μέ τέτοιο βαθμό καλπάζοντα ἀποστασίας, ὥστε δέ μένει παρά νά ἐξαντληθεῖ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ καί νά ἔρθει τιμωρία. Ἔτσι τό αἰσθάνομαι».

«Ὅπως παρατηροῦμε, ὁδεύουμε πρός τά ἔσχατα, δέν θά καλυτερεύει ἡ ἀνθρωπότητα. Κάποτε τό πίστευα, ξέρετε, αὐτό, τουλάχιστον γιά τήν πατρίδα μας, ὅτι θά πηγαίναμε στό καλύτερο. Μάλιστα, μετά τήν κατοχή, τό ’45, θυμᾶμαι τί κίνηση εἶχε γίνει μέ τά Κατηχητικά Σχολεῖα, μέ κάτι ἐξάρσεις, ἐκδηλώσεις, γιά μία Ἑλλάδα νέα, γιά μία καινούργια Ἑλλάδα κτλ., κτλ. Ποῦ εἶναι αὐτά, ποῦ εἶναι; Φιλότιμος ἡ περίπτωση καί φιλότιμος ὁ πόθος, δέν ὑπάρχει οὔτε μία ἀντίρρηση γι’ αὐτό. Ἀλλά ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας δέν πηγαίνει πρός τό καλύτερο καί μάλιστα ἡ χριστιανική ἀνθρωπότητα πηγαίνει πρός τό χειρότερο!».


Πώς μπορούν ακόμα να κοινωνούν με ανθρώπους που μολύνουν και δηλητηριάζουν ψυχές;

Καλῶς κάνουν ποὺ δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, ὅσοι δὲν παραδέχονται ὅτι εἶναι αἱρετικοί.
Ὅσοι ὅμως τὸ παραδέχονται, καὶ μάλιστα ἀποκαλοῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ Παναίρεση, ποιά δικαιολογία ἔχουν νὰ παραμένουν σὲ κοινωνία μαζί τους;
Ἂς δοῦμε τί εἶναι καὶ τί μεταδίδουν οἱ αἱρετικοί, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ὅπως συνοπτικὰ παρουσιάζει σὲ ὁμιλία του ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:

Χαρακτηρισμοὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων
γιὰ τὴν αἵρεση.

Τί εἶναι αἵρεσις; Ἀπαντᾶ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «Μολυσμὸς ψυχῆς, ἰὸς ἀσπίδων (δηλητήριο φιδιῶν).

Τί εἶναι αἵρεσις; Λέγει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας: «Φθορὰ πίστεως». «Θεομίσητός ἐστιν ἡ αἵρεσις, κἂν ἀνθρώπους ἔχει προστάτας», λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος. Εἶναι «ἡ κυρίως βλασφημία», γι’ αὐτό, ὅποιος βλασφημίσει εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, δὲν ἔχει συγχώρεση
Ὁ δὲ ἱ. Χρυσόστομος λέγει πὼς «αἵρεσις εἶναι ἡ ἀποστασία»
Οἱ δὲ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, χαρακτήρισαν τὴν αἵρεσιν «παντελῆ ἀθεΐα»! Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης εἶπε γι’ αὐτήν: εἶναι «ἀλλοτρίωσις Χριστοῦ»
Καὶ πάλι ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας μᾶς λέγει «τοῖς ἐκείνου (τοῦ διαβόλου) μερίδος εἰσίν» οἱ αἱρετικοί. 
Κι ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος Ἀλεξανδρείας λέγει ὅτι εἶναι «πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου»
Κι ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἀποκαλεῖ τὴν αἵρεση «βοτάνην διαβόλου».
Εἴδατε τί χαρακτηρισμοὺς δίδουν καὶ Σύνοδοι καὶ Πατέρες γιὰ τὴν αἵρεση;
Ἡ αἵρεσις δὲν σώζει, ἐπειδὴ εἶναι βλασφημία κατὰ τοῦ Θεοῦ. 
Ἂν λοιπόν, κάτι δὲν σώζει, θὰ ἦταν φανατισμὸς νὰ πολεμηθεῖ ἡ αἵρεση;

(π. Ἀθ. Μυτιληναίου, ὁμιλία «Εἰς τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου»)

Ἀλήθεια! Πῶς μποροῦν οἱ Ποιμένες –κυρίως οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστές- νὰ συλλειτουργοῦν καὶ νὰ κοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς ποὺ οἱ Ἅγιοί μας μᾶς διδάσκουν ὅτι φέρνουν «Μολυσμὸ ψυχῆς», μεταγγίζουν «δηλητήριο φιδιῶν», διδάσκουν διδασκαλίες «θεομίσητες» καὶ «βλάσφημες», ὁδηγοῦν σὲ «ἀποστασία» καὶ «παντελῆ ἀθεΐα»; 
Πῶς μποροῦν νὰ συνεχίζουν τὴν κοινωνία μὲ ἀνθρώπους ποὺ διδάσκουν τὴν «ἀλλοτρίωση ἐκ τοῦ Χριστοῦ», ποὺ ἀποτελοῦν «μερίδα καὶ βοτάνη διαβόλου, εἶναι «πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου».

Καὶ πῶς, τολμοῦν νὰ διδάσκουν στὰ πνευματικά τους παιδιά νὰ παραμένουν σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση ποὺ δὲν σώζει;