ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΒΛΑΣΦΗΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Αυτήν την περίοδο σε θεατρική αίθουσα της Αθήνας προβάλλεται η βλάσφημη θεατρική παράσταση "Ιησούς Χριστός Σούπερ Σταρ (JESUS CHRIST SUPERSTAR)". 

Ο γέροντας Αθανάσιος είχε πει, σε ομιλία του, για τις βλάσφημες παραστάσεις τα ακόλουθα: 

"Γι’ αὐτό, ἀγαπητοί μου, προτροπή μου εἶναι, κανείς, μά κανείς, ἔστω ἀπό περίεργα, νά μήν πάει νά δεῖ μία τέτοια βλάσφημη ταινία ή παράσταση. Εἶπα οὔτε ἀπό περιέργεια, γιατί αὐτός πού θά τολμήσει νά πάει νά δεῖ ἀπό περιέργεια -τό ξαναλέω, ὄχι ἀπό ἀσεβῆ διάθεση- ξέρετε τί θά πάθει; Ἀκοῦστε τί θά πάθει. Θά δεχτεῖ τόν κόλαφο τοῦ δαίμονα τῆς βλασφημίας ἰσοβίως!Δέν θά τοῦ φεύγουν ἐκεῖνα πού θά δεῖ καί θά ἀκούσει ποτέ μέσα ἀπό τήν ψυχή του! Θά κάνει προσευχή καί θά τοῦ ἔρχονται οἱ εἰκόνες αὐτές. Θά πηγαίνει στήν ἐκκλησία καί θά τοῦ ἔρχονται αὐτές οἱ βλασφημίες, θά τόν δέρνει, ὑπογραμμίζω, ἰσόβια ὁ δαίμων τῆς βλασφημίας! Εἶναι φοβερός ὁ δαίμων τῆς βλασφημίας. Μήν δώσομε εὐκαιρίες στό δαίμονα τῆς βλασφημίας νά δοῦμε τέτοια πράγματα, γιατί δέν θά ἡσυχάσομε ποτέ!»

(Πράξεις, ὁμιλία 88η)

http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr

Συζυγικές σχέσεις - Απορίες προς τον π. Αθανάσιον

(Μια ενδιαφέρουσα απορία προς τον μακαριστό Γέροντα π.Αθανάσιο Μυτιληναίο.

Μπορείτε να ακούσετε, ακριβώς την ομιλία του Γέροντος,στον παρακάτω σύνδεσμο.

Ενδιαφέρουσα για κληρικούς,Θεολόγους και για όλους τους ενδιαφερομένους για την πνευματική τους ζωή.) Σ.Μ.

(Ολόκληρος η ομιλία στον παρακάτω σύνδεσμο στο YOUTUBE

https://www.youtube.com/watch?v=5MlMxg5PL_4

Υπάρχει ερώτηση για την εγκράτεια των συζύγων και την αποφυγή της τεκνοποιϊας (εάν είναι αμαρτία, είναι υποχρεωτική η εγκράτεια κλπ).

Στο θέμα αυτό υπάρχει σύγχυση και μεταξύ των πνευματικών, επιτρέψτε μου να πω.

Στα θέματα αυτά υπάρχει μια ελευθερία. Δεν αναφέρεται κάτι για τα θέματα αυτά (εγκράτεια συζύγων, αποφυγή τεκνοποιϊας κλπ) στην Αγία Γραφή ή στους Πατέρες μας.

Η ζωή των συζύγων είναι εσωτερική ζωή, στην οποίαόχι μόνο η μάνα μου και πατέρας μου δεν μπορούν να μπουν αλλά ούτε και ο Πευματικός , εάν δεν του ζητηθεί. Σφάλλονται και βεβηλώνουν αυτό το εσωτερικόν της ζωής και αυτό το μυστήριο-να μου επιτραπεί να πω- της συζυγικής ζωής, όταν ορισμένοι φλυαρούν και λένε διάφορα μεταξύ τους (πως το ένα,πως το άλλο κλπ).

Η εκκλησία αφήνει μία ελευθερία μεταξύ των συζύγων, εάν θα εγκρατεύονται και πόσο θα εγκρατεύονται. Εάν θα κάνουν παιδιά και πόσα παιδιά θα κάνουν . Ακούσατε,ναι,ναι. Με ξέρετε ουδέποτε ελευθεριάζω.Το δηλώνω αυτό.Υπάρχει μία ελευθερία που ούτε και ο πνευματικός δεν μπορεί να κάνει κάτι. Δεν δίνουμε εντολή αλλά μπορούμε να πούμε π.χ.…γιατί δεν κάνετε ακόμη ένα παιδάκι. Μα θα μου πείτε η αποφυγή της τεκνοποιϊας δεν είναι αμάρτημα;

Η αποφυγή της τεκνοποιϊας είναι αμάρτημα. Σημειώστε ότι τα θέματα αυτά, δεν λέγονται από άμβωνος. Όμως, δεν είναι σωστό αυτό. Αμα δεν μας τα πει αυτά η Εκκλησία ποιος θα μας τα πει η σεξολογία θα μας τα πει. Αν δεν τα πει η εκκλησία ποιός θα τα πεί.

«Αν δεν στα πω εγώ παιδί μου ποιος θα σου τα πει,το πεζοδρόμιο»,έγραψε ένα Ούγγρος συγγραφέας,Ορθόδοξος, σε ένα βιβλίο του για την αγνότητα.

Σεμνά θα απαντάμε, χωρίς να προσβάλλουμε την αιδώ (την ντροπή) αλλά πρέπει να μιλάμε. Παρακαλώ όμως πολύ, αν κάτι δεν καταλάβετε καλά, μην το παραδώσετε στην φαντασία σας και το συμπληρώσει διαφορετικά, δεν πρέπει είναι αμαρτία.

Η αποφυγή τεκνοποιϊας, είναι η παρεμπόδιση της τεκνοποιϊας.Αυτό λέγεται αυνανισμός,μην σας παραξενεύει αυτό,είναι η γνωστή ιστορία με τον Αυνάν.

Πριν από τον Μωσαϊκό Νόμο υπήρχε ο Βαβυλωνιακός νόμος του Χαμπουραμπί, πριν από το 2.100 χρόνια που έζησε ο Αβραάμ. Η νομοθεσία αυτή έλεγε «αν κάποιος δεν αφήνει παιδιά, είναι άτεκνος, θα πρέπει -εάν πέθαινε ο άνδρας -να νυμφευθεί στην συνέχεια τον επόμενο επιζήσαντα αδελφό κλπ, ώστε να αφήσει το όνομα του πρώτου της άνδρα, για να συνεχισθεί το όνομα κλπ. κλπ .

Κατόπιν αυτό παγιώθηκε στην νομοθεσία του Θεού. Αυτό γίνεται δυνάμει της εικόνος του Θεού που υπάρχει στον άνθρωπο ανεξάρτητα αν είναι ειδωλολάτρης. Στον Χριστιανισμό δεν ισχύει αυτό.

Ο Αυνάν,για να επανέλθουμε στο θέμα μας, έκανε παρεμπόδιση συλλήψεως και αυτό, λέγει η Γραφή, «…εφάνη στον Θεόν πονηρόν και εθανάτωσε τον Αυνάν…». Αυνανισμός κατά λέξη είναι αυτό και όχι το συνηθισμένο που λένε για ένα άγαμο άνδρα. Στη γλώσσα την εκκλησιαστική λέγεται ακαθαρσία (ψηλαφάν,το απαρέμφατο).

Η περεμπόδιση της συλλήψεως γι` αυτό όντως είναι αμάρτημα. Δεν το θέλει ο Θεός.

Γι` αυτό σαν κανόνα σας βάζουμε να εγκρατευθείτε, να μην κοινωνήσετε, ώστε να μπορέσουν σιγά- σιγά οι σύζυγοι να συνηθίσουν στο θέλημα του Θεού.

Και πόσα παιδιά θα κάνουμε; Η Εκκλησία θα το πεί;

΄Όχι,θα το αποφασίσουν οι γονείς.Προχθές πήρα ένα προσκλητήριο για μια βάπτιση ενός παιδιού που είναι το 10ο της οικογενείας. Πόσα παιδιά θα κάνουν ; Όσα θέλουν οι δύο οι σύζυγοι. Ο πνευματικός δεν επεμβαίνει, το λέω για Τρίτη φορά. Προσέξτε μπορεί η γυναίκα πολύ γρήγορα να μην συλλαμβάνει ενώ έχει 2-3 παιδιά.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουν να μην συνέρχονται,

αρκεί να μην παρεμποδίζουν.Το να συνέρχονται οι σύζυγοι δεν είναι αμάρτημα. Αυτό το λέει και η Ορθόδοξη δογματική.

Ο΄Αγιος Νικόδημος λέει να είναι τρεις ημέρες η εγκράτεια εκείνων που συνέρχονται και θέλουν να κοινωνούν.

Η παρεμπόδιση είναι αμαρτία και όχι απλώς το συνέρχεσθαι. Οι σύζυγοι που δεν κάνουν παιδιά δεν πρέπει να συνέρχονται; Αν είναι δυνατόν. Και αυτό γιατί ,διότι δεν πρέπει να εγκρατεύεται ο άλλος άκοντος (=παρά την θέληση) του άλλου,για την ακράτεια υμών, για να μην πέφτουν σε πειρασμόν. Τι λέει ο Απ.Παύλος; Η γυναίκα δεν εξουσιάζει το σώμα της αλλά ο ανήρ,ο άνδρας το εξουσιάζει.Αλλά δεν είναι μονομέρες.Και ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του αλλά η γυναίκα του το εξουσιάζει .Εκ συμφώνου μόνον επιτρέπεται η εγκράτεια των συζύγων. Εάν συμφωνήσουν και οι δυό και όχι οι γονείς ή οι Πνευματικοί. Δικαίωμά σου να βελτιώνεις την ψυχή σου και να προοδεύεις πνευματικά όσο θέλεις.

Αυτό είναι δικό σου θέμα. Στο θέμα των συζύγων δεν είναι δικό σου θέμα, εάν ο σύζυγος ή η σύζυγος δεν το θέλει. Αυτό αποκλειστικά και μόνον στην γενετήσια σχέση ισχύει αυτό. Εάν η σύζυγος θέλει να νηστεύσει και εσύ όχι δεν θα σε ρωτήσει γι αυτό, ούτε εσύ μπορείς να την εμποδίσεις.

«…και μην αποστερείτε αλλήλους»,λέγει ο Απ.Παύλος,ο οποίος ήταν άγαμος και λέγει μάλιστα-7 φορές αυτό το λέει-ότι ο ίδιος θα ήθελε να είναι όλοι άγαμοι.

Και συνεχίζει «…δια δε τας πορνείας,έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω».Γιατί το λέει έτσι (πορνεία δηλαδή),για τις συχνότερες περιπτώσεις,πέραν της τεκνοποιϊας εννοεί. Λέει ο ι.Χρυσόστομος που ερμηνεύει τον Απ.Παύλο,….βλέπετε δεν λέει « για την τεκνογονία να μην το κάνετε αυτό»,αλλά για τις πορνείες. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας και πνευματικής αγωγής η εγκράτεια, διότι υπάρχουν νέοι με εγκράτεια και μεγάλης ηλικίας που δεν μπορούν. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Υπάρχουν νέοι, επαναλαμβάνω νέοι, που κάνουν παρατεταμένη εγκράτεια. Και λένε μερικές «μα,πως πήγες κοινώνησες και πως το έκανες αυτό,δεν είσαι παντρεμμένη;».Υπάρχει και το άλλο που λένε ότι τον πρώτο χρόνο δεν πρέπει να κοινωνάει η γυναίκα.! Μα τι είναι αυτό,είναι δυνατόν; Εγκράτεια 3 ημέρες πριν της Θείας Κοινωνίας και θα κοινωνήσεις, λέει ο΄Αγιος Νικόδημος. Η εγκράτεια είναι το χαλινάρι και τονώνει την αγάπη των συζύγων.

Οι εντολές που θεσπίζει η Εκκλησία είναι εντολές του Αγίου Πνεύματος.

Οι νεόνυμφοι νηστεύουν και εγκρατεύονται όπως το είπα, στις νηστείες κλπ.

Ο Πνευματικός δεν επεμβαίνει ποτέ των ποτών τι θα αποφασίσουν οι σύζυγοι και μάλιστα για την ισόβια εγκράτεια. Ειδικά γι την ισόβιον εγκράτειαν αυτό ποτέ των ποτών ο Πνευματικός δεν πρέπει να το κάνει.

Σας το λέω για πολλοστί φορά.Και βεβαίως, ποτέ αντικείμενο τάματος δεν γίνεται η ισόβιος εγκράτεια. Να τάξεις ένα κερί ή ότιδήποτε αλλά δεν θα τάξεις αυτό. Μου το λένε ορισμένοι μερικές φορές, ναι αλλά το έταξα. Και τους λέω τι; Αν συμφωνήσατε καλώς, αλλά όχι τάμα, διότι σάρκα φορούμε, άνθρωποι είμαστε, αν…, λέω αν, χαλάσει το τάμα τί γίνετε; Σας το είπα πολλές φορές ώστε να μην υπάρξει κάποιος να μην το ακούσει.

Η εγκράτεια είναι αρετή. Το συνέρχεσθαι δεν είναι αμαρτία. Μου λένε πολλοί, χαλάσαμε την εγκράτεια και τους απαντώ. Καλά, ξαναπροσπαθήστε, δεν λέω μην κοινωνήσετε. Ο γάμος είναι το ύστερον θέλημα του Θεού. Ευλογήθηκε όμως το ύστερον θέλημα ο γάμος στην Κανά. Όπως και η κρεατοφαγία που είναι το ύστερον θέλημα του Θεού,διότι στον κατακλυσμό,ο Θεό, ευλόγησε την χορτοφαγία, (απαγορεύονταν τα κρέατα και τα κυνήγια). Επομένως η εγκράτεια είναι αρετή.

Ο Χριστός,ο Θεός που ενανθρώπισε ήταν άγαμος,αλλά δεν απαγορεύει τον γάμον στους ανθρώπους.Μην λέτε ότι είμαι έγγαμος και δεν θα σωθώ. Ελάχιστοι στην Π.Διαθήκη ήταν άγαμοι,οι περισσότεροι ήταν έγγαμοι. Είναι αρετή και εάν εκ συμφώνου μετέρχεσθε την εγκράτεια.Πρώτος σκοπός του γάμουείναι η αλληλοβοήθεια για την Θέωσιν («ποιήσωμεν βοηθόν κατ` αυτόν»), δηλ.βοηθόν σε τι ,στο να σωθούν και να Θεωθούν.Δεύτερος σκοπός του γάμου είναι η κατασίγασις της γενετησίου ορμής για να μην πέφτει κανένας στην πορνεία,γι` αυτό ο Ιω.Χρυσόστομος προτρέπει να παντρεύονται οι νέοι προ της στρατείας (προ του στρατού),για τον λόγο αυτό,να μην πέφτουν στην πορνεία. Βέβαια σήμερα είναι άλλες συνθήκες, υπάρχουν σπουδές , στρατός κλπ.

« Η αγάπη ουκ ασχημονεί»,λέει ο Απ.Παύλος. Αυτό να μην το ξεχνάτε οι έγγαμοι και να το έχετε σαν επιγραφή στο δωμάτιό σας.Μερικοί λένε να μην έχουν εικόνες στο δωμάτιό τους, αυτό είναι στρουθουκαμηλισμός ,εάν δεν έχεις την εικόνα στο δωμάτιο και είναι στον διάδρομο του σπιτιού δεν σε βλέπει ο Θεός; Είναι αμαρτωλός ο γάμος; Δεν είναι καθόλου αμαρτωλός ο γάμος. Είναι ευλογημένος.΄Η παρθενία ή γάμος, ευλογημένα και τα δύο.

Τώρα, με ποιόν τρόπο εγκρατευόμαστε;

Εγκράτεια συζύγων,γίνεται όταν νηστεύουμε. Όποτε έχουμε νηστεία (Τετάρτη και Παρασκευή και Τεσσαρακοστές).Αλλά προσοχή σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να έχουμε συμφωνία μεταξύ των συζύγων, διότι λέει ο Απ.Παύλος «…εκ συμφώνου….»,διότι η γυνή δεν εξουσιάζει του ιδίου σώματος παρά ο άνδρας της και το αντίστροφον ,του σώματος του ανδρός εξουσιάζει όχι ο άνδρας αλλά η σύζυγος. Αυτά θα τα βρείτε στο 6ο κεφ. της Α΄ Κορινθίους επιστολής του Απ.Παύλου.

Εάν το αρνηθεί κάποιος σύζυγος τότε αμαρτάνει, διότι εάν εξ αιτίας αυτής της άρνησης οδηγηθεί ο άλλος στην μοιχεία τότε σε καταλογίζω όλη την αμαρτία σε σένα, λέει ο ι.Χρυσόστομος. Επίσης, στις εύσχημες ημέρες (Κυριακές και μεγάλες εορτές).Η εγκράτεια δεν τηρείται από το βράδυ,δηλ.Τρίτη βράδυ,εάν συνέβαινε αυτό οι σύζυγοι τότε θα ήταν ελεύθεροι την Τετάρτη βράδυ.Στους Εβραίους η νηστεία ήταν από ανατολή ηλίου έως δύση ηλίου (το ίδιο γίνεται και στο Ισλάμ).Η νηστεία είναι όπως καθορίζει ο Θεός ή εν προκειμένω όπως καθορίζει η Εκκλησία. Συνοδά με την νηστεία πάει η εγκράτεια. Επομένως όπως νηστεύουμε έτσι και εγκρατευόμαστε. Ειδικά για τις μνήμες των Αγίων έχουμε μια παραχώρηση, καλόν είναι να εγκρατευθούμε από βραδίς.Το ίδιο και το Σάββατο για την Κυριακή,χωρίς να σημαίνει ότι Κυριακή βράδυ δεν έχουμε εγκράτεια.

Ερώτηση.Σάββατο και Κυριακή κάνουμε μετάνοιες;

Το Σάββατο και Κυριακήν δεν κάνουμε μετάνοιες.Αλλά την Κυριακή το βράδυ,αν θέλει κάποιος,μετά τον εσπερινό,μπορεί να κάνει μετάνοιες.

(Από ομιλία του Γέροντος π.Αθανασίου): Οι Πατέρες της εκκλησίας μας εθεολόγησαν στην Ελληνική γλώσσα,πάρα πολύ σπουδαίο. Ο Απ.Παύλος ομίλησε στα Ελληνικά. Γι αυτό πρέπει οι αξίες αυτές, όπως η γλώσσα η ελληνική πρέπει να διατηρηθούν. Και η ελληνική γλώσσα είναι αξία.

Άλλο πράγμα όμως να συνδέεται η Ορθοδοξία με την Ελλάδα. Μπορείς να βρεις Ορθόδοξο παντού σε όλον τον κόσμο, στα πέρατα της Οικουμένης.

Σ.Μ.

http://agonasax.blogspot.gr

Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος – το υπ’ αριθμόν 1 αμάρτημα του Ελληνικού λαού

-Η αποδοχή του δυτικού ορθολογιστικού ουμανισμού (το αμάρτημα αρνήσεως της Εκκλησίας).

-Ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας από εγκάθετους επισκόπους (δεν είμεθα σε θέση να σας ποιμάνομε, φροντίστε να σωθείτε μόνοι σας).

-Ο πόλεμος εναντίον των Μοναστηριών.

-Οι ολέθριες εθνικές συνέπειες με την απώλεια εδαφών και αιχμαλωσία του λαού.

-Η δύναμη της μετανοίας και της εν Χριστώ ζωής.

ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 25/04 του 1983.Κἂν ὁλόκληρος δὲ λαὸς ἁμάρτῃ, οὐ νικᾷ τὴν τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν. Ἐμοσχοποίησεν ὁ λαὸς, καὶ οὐκ ἀπέστη ὁ Θεὸς τῆς φιλανθρωπίας· ἠρνήσαντο οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἑαυτὸν οὐκ ἠρνήσατο. Οὗτοι οἱ θεοί σου Ἰσραὴλ, εἰρήκασιν· καὶ πάλιν συνήθως ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ, σωτὴρ αὐτῶν ἐγένετο. Καὶ οὐ μόνος δ’ ὁ λαὸς ἥμαρτε, ἀλλὰ καὶ Ἀαρὼν ὁ ἀρχιερεύς. Μωϋσῆς γάρ ἐστιν ὁ λέγων, Καὶ ἐπ’ Ἀαρὼν ἐγένετο ὀργὴ Κυρίου· καὶ ἐδεήθην, φησὶν, ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ συνεχώρησεν αὐτῷ ὁ Θεός. Εἶτα Μωϋσῆς μὲν αἰτῶν ὑπὲρ ἀρχιερέως ἁμαρτάνοντος, ἐδυσώπει τὸν Κύριον· Ἰησοῦς δὲ ὁ μονογενὴς, αἰτῶν ὑπὲρ ἡμῶν οὐ δυσωπεῖ τὸν Θεόν; Κἀκεῖνον μὲν διὰ τὸ πταισθὲν οὐκ ἐκώλυσεν ἐλθεῖν εἰς ἀρχιερωσύνην· σὲ δὲ ἐξ ἐθνῶν ἐλθόντα, κεκώλυκεν εἰσελθεῖν εἰς τὴν σωτηρίαν; Μετανόησον, ἄνθρωπε, λοιπὸν καὶ αὐτὸς ὁμοίως, καὶ οὐ κεκώλυταί σοι ἡ χάρις.

Ακόμη, λέγει, όχι μόνο άτομα αλλά και λαός ολόκληρος ακόμη αν αμαρτήσει και αυτόν ο Θεός μπορεί να τον συγχωρήσει, διότι δεν νικούν την φιλανθρωπία του Θεού οι αμαρτίες ενός ολοκλήρου λαού. Και έχει το παράδειγμα εδώ της μοσχοποιήσεως του Ισραήλ. Πριν προχωρήσω όμως για να δούμε την μοσχοποίηση του Ισραήλ θα ‘θελα να σας έλεγα το εξής.

Αλήθεια, ο λαός μας αυτή τη στιγμή έχει πολλές αμαρτίες; Βέβαια κάθε λαός έχει αμαρτίες, όχι ως πρόσωπα αλλά ως λαός. Διότι έχει πάρα πολύ σημασία αυτό, το να δούμε όχι τα άτομα αλλά τον λαό σαν σύνολο. Έχει πάρα πολύ σημασία, το ξαναλέγω. Πράξεις τις οποίες δεν κάνουν πρόσωπα αλλά κάνει ο λαός. Αυτή τη στιγμή ο λαός μας έχει φοβερές αμαρτίες. Όταν λέγω ‘αυτή τη στιγμή’ βέβαια, 160 τόσα χρόνια, να εξηγούμεθα, δηλαδή μετά το 1821. Πράγμα που σας το έχω ξανααναφέρει εδώ, θα το ενθυμήστε αλλά δεν πειράζει αν το ξαναπούμε, ότι ο λαός μας άρχισε να αμαρτάνει όσο δεν αμάρτανε τα 400 χρόνια δουλείας εις τους Τούρκους. Ως λαός το ξαναλέγω.

Και ποια ήταν η αμαρτία του λαού μας; Όχι βεβαίως πορνείες και μοιχείες, αυτά αφορούσαν τον κάθε πολίτη, τον κάθε άνθρωπο και τον κάθε Χριστιανό, αλλά το ξεκίνημα της αμαρτίας του λαού μας ήταν το εξής. Όταν εκείνοι που ήσαν στην Ευρώπη, Έλληνες, και είχαν σπουδάσει έξω και δεν είχαν ζήσει τις λαχτάρες του λαού μας αλλά ζούσαν στην ασφάλεια της Ευρώπης και εκεί εσπούδαζαν, αυτοί είχαν προ πολλού χάσει την Ελληνική τους και την Ορθόδοξή τους ταυτότητα. Ναι μεν ίσως να πίστευαν ακόμα στο θέμα Ελλάς αλλά δεν πίστευαν πια στο θέμα Ορθόδοξος Εκκλησία διότι είχαν υποστεί πολλή φθορά έξω στην Ευρώπη. Και η Ελληνική τους ακόμα αγάπη και αυτή είχε ακόμη υποστεί φθορά, μην το ξεχνάμε. Αυτοί οι άνθρωποι όμως θέλησαν, αλλοτριωμένοι από τις λαχτάρες όπως σας είπα του λαού μας και τις περιπέτειές του, θέλησαν όταν η Ελλάς ελευθερώθηκε να ‘ρθουν στην Ελλάδα και να κυβερνήσουν τον λαό μας. Οι άνθρωποι αυτοί όμως είχανε μείνει ήδη ξένοι στα αισθήματα του λαού καιπροσπάθησαν να μεταφέρουν στην Ελλάδα τον Ευρωπαϊκόν δυτικόν ανθρωπισμόν με τον οποίον θα αντικαθιστούσαν την Εκκλησίαν.

Βέβαια το θέμα αυτό δεν ήταν καινούριο πάλι και γι’ αυτούς, διότι η περίπτωσις εισόδου του Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού-ουμανισμού ήδη είχε σημειωθεί από τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Βλέπομε μία κίνηση μετά τον 10ον αιώνα να υπάρχει αυτή η τάσις να εισαχθεί στο Βυζάντιο ο δυτικός ουμανισμός. Εξάλλου τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου εδοκιμάσθησαν πολλοί από αυτήν την προσπάθεια και πολλοί λαοί του Βυζαντίου είχανε ήδη χωρισθεί, οι μεν εδέχοντο την Ορθόδοξον Πίστη και θέση και συνεπώς από την Ορθόδοξον Πίστη ΑΠΕΡΡΕΕ ο σωστός θα λέγαμε ανθρωπισμός να το πω έτσι, δηλαδή η σωστή χριστιανική ανθρωπολογία, και εκείνοι οι οποίοι εδέχοντο απ’ τη Δύση τα καινούρια εκείνα φρούτα ως ‘φώτα’ που ήρχοντο δήθεν και που φυσικά αυτοί δεν ξεκινούσαν από την Πίστη αλλά από την φιλοσοφία ή από τον ορθολογισμόν.

Σας σημειώνω μόνον έναν σταθμόν σε αυτήν την περίπτωση, τονΝικόλαο Καβάσιλα. Ο Νικόλαος Καβάσιλας, Θεσσαλονικεύς, θεολόγος μεγάλος, πάρα πολύ ηγωνίσθη εναντίον του ήδη εισερχομένου εις την Ανατολή δυτικού ανθρωπισμού και τα έργα του, όπως είναι κάποιες ομιλίες στην Θεοτόκο ή η εν Χριστώ ζωή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία απάντησις. Μόνο που ένας που θα τα διαβάσει δε ξέρει γιατί τα έγραψε αυτά ο Καβάσιλας. Τα ‘γραψε ακριβώς για να αναχαιτίσει αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν. Το υπογραμμίζω αυτό: αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν. 

Το αποτέλεσμα είναι ότι ήρθε η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως και ανεκόπη αυτή η διείσδυσις του δυτικού ανθρωπισμού.

Έφυγαν Έλληνες έξω και εκεί εμπολιάστηκαν με αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν. Ο λαός μας όμως ακριβώς ένεκα της μακροτάτης αυτής κατοχής των Τούρκων στην Ελλάδα εγλίτωσε από αυτόν τον ορθολογιστικόν ουμανισμόν, τον φιλοσοφικόν ουμανισμόν. Γλίτωσε. Είναι όπως ακριβώς συμβαίνει με τα αρχαία κτίσματα που σώζονται όσο είναι θαμμένα και δεν τα ανακαλύψαμε. Απ’ τη στιγμή που θα κάνουμε ανασκαφή και θα τα βγάλουμε στην επιφάνεια τότε συμβαίνει το εξής: κινδυνεύουν από τους αρχαιοκαπήλους ή από την φθορά. Όσο μένουν θαμμένα είναι προφυλαγμένα. Εξάλλου η αρχαιολογική υπηρεσία το ξέρει αυτό γι’ αυτό και δεν κάνει ανασκαφές αν ξέρει ότι κάπου κάτι έχει να βρει, για να γλιτώσει ακριβώς αυτά τα κτίσματα από τους αρχαιοκαπήλους και τη φθορά, προπαντός από τους αρχαιοκαπήλους. 

Όταν ελευθερώθηκε η Πατρίδα μας, και φυσικά την ελευθέρωσαν οι άνθρωποι οι ντόπιοι, οι αγωνισταί οι ντόπιοι,τότε ήρθαν οι απ’ έξω Έλληνες, μορφωμένοι αυτοί πλέον αλλά και μπολιασμένοι με τον δυτικόν ουμανισμόν, για να εκτοπίσουν την Ορθοδοξία και την Εκκλησία μας και να εισαγάγουν αυτόν τον δυτικόν ουμανισμόν. Σημειώσατε ότι αυτό είναι το αμάρτημα. Το φοβερόν αμάρτημα. Το παμέγιστον αμάρτημα. Έγιναν πάρα πολλές προσπάθειες. Σας θυμίζω στο καινούριο πια Κράτος το Ελληνικό τον Φλαμιάτο, σας θυμίζω τον Παπουλάκο. Διαβάσετε αυτές τις μορφές για να αντιληφθείτε τι εγίνετο εδώ στην Ελλάδα. ..

Όπως σας είπα όμως αυτό το αμάρτημα δεν είναι τι άλλο παρά αποστασία, στοιχειοθετεί αποστασίαν από τον Θεόν. Και έβλεπε κανένας όσο περνούσαν οι δεκαετίες, τόσο το πράγμα εγίνετο χειρότερο. Και τι δεν προσέβαλε αυτό το πνεύμα. Προσέβαλε ακόμη και την Θεολογική μας Σχολή Αθηνών, η οποία έβγαλε θεολόγους οι οποίοι εγίνετο μετά επίσκοποι. Σημειώσατε ότι για να γίνει κανείς επίσκοπος έπρεπε να είναι θεολόγος και για να είναι θεολόγος έπρεπε να περάσει από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά περνώντας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών έπαιρνε και τα φρούτα της Δύσεως. Και έτσι η Εκκλησία μας άρχισε να χάνει από τους επισκόπους της σιγά-σιγά το Ορθόδοξό Της φρόνημα, διότι οι διδάσκοντες καθηγηταί πάρα πολλές φορές πλην εξαιρέσεων δεν είχαν Ορθόδοξο φρόνημα. Αυτό βεβαίως επηρέασε πάρα πολύ την εκκλησιαστική ζωή του τόπου μας, αναμφισβήτητα. 

Μέχρι, για να μην πολυπραγμονώ, μέχρι που μπήκαμε στην ΕΟΚαυτό το αμάρτημα συνεχίζει, διότι μπαίνοντας στην ΕΟΚ αυτός ο σκοπός υπήρχε: ό,τι απέμεινε από την Ορθόδοξον τοποθέτηση του λαού μας να πεταχτεί έξω. Στην πραγματικότητα λοιπόν εκείνοι που μας κυβέρνησαν στα 160 τόσα χρόνια μέχρι σήμερα -πλην εξαιρέσεων το ξαναλέγω- απέβλεπαν ή λίγο ή πολύ, ή συνειδητά ή ασυνείδητα, ή από πολιτική σκοπιμότητα ή όχι, το θέμα είναι ότι απέβλεψαν όλοι στο να εξωστρακίσουν την Ορθόδοξο Πίστη από τον λαό μας και να εισαγάγουν τον ορθολογιστικόν, δυτικού τύπου ουμανισμόν-ανθρωπισμόν. 

Και αυτή τη στιγμή δε στις ημέρες μας το βλέπομε να καλπάζει. Γιατί λέγω στις ημέρας μας να καλπάζει; Διότι απλούστατα η πορεία αυτής της καταστάσεως ακολουθεί όχι αριθμητική καμπύλη αλλά γεωμετρική, εκθετική καμπύλη. Με αυτήν την έννοια. Επόμενον ήτανε στην αρχή ο λαός να έχει μεγάλη αντίσταση, τώρα η αντίστασή του όλο και μικραίνει και μικραίνει, και ερχόμενο αυτό το πνεύμα διαρκώς να επιβληθεί ο λαός πια ή δεν το καταλαβαίνει ή έτσι του αρέσει πια. Αποδέχεται αυτό το ουμανιστικό πνεύμα της Δύσεως και απεμπολεί αυτό που είχε πατρογονικό. Αυτό είναι το μεγάλωμα και το υπ΄ αριθμόν ένα αμάρτημα του λαού μας. Τώρα όλα τ’ άλλα είναι αποτέλεσμα αυτού του πνεύματος. Όλα τ’ άλλα. Για να καταλάβετε δηλαδή τί θα πει αμαρτάνει ένας λαός.

Και λέγει τώρα εδώ ο Άγιος Κύριλλος, είδες, η Χάρις του Θεού μπορεί να σώσει έναν λαό όταν μετανοήσει γιατί έχει αμαρτήσει.Δεν ξέρω βέβαια αν ο λαός μας αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να μετανοήσει. Δεν ξέρω. Για την ώρα δεν έδειξε δείγματα να μετανοεί, αντιθέτως μάλιστα κινείται με κάθε προσπάθεια και δύναμη όλο και να τονίσει την αποστασία του από τον Θεό, με κάθε τρόπο. Με κάθε τρόπο. 

Αλλά αυτό ξέρετε με τι αντιστοιχεί με τον αρχαίο λαό του Ισραήλ; Το ότι ο λαός του Ισραήλ εμοσχοποίησε, που το αναφέρει εδώ ο Άγιος Κύριλλος. Τί ήτο αυτό; Αγαπητοί μου 40 μέρες ανέβηκε ο Μωυσής πάνω εις το όρος Σινά για να πάρει κατ’ εντολή του Θεού τις Εντολές. Σαράντα ημέρες, όχι παραπάνω. Και επέρασαν οι μέρες και ο λαός άρχισε να ανησυχεί τι απέγινε ο Μωυσής και τότε είπαν, α ο Μωυσής πρέπει να χάθηκε.. Τι; Να χάθηκε; Καλά για σταθείτε. Δεν είδαν το βουνό να είναι πυρίκαυστο χωρίς να είναι ηφαίστειο το Σινά; Δεν είδαν τον γνόφον και τον ζόφον επί της κορυφής; Δεν άκουσαν την φωνή του Θεού σαν σάλπιγγες δυνατές που τους έπιασε φόβος και τρόμος; Τα ξέχασαν; Τα ξέχασαν. Μέσα σε λιγότερο από 40 ημέρες αγαπητοί μου τα ξέχασαν. Μα είναι δυνατόν; 

Εμείς άμα διαβάζουμε την ιστορία των Εβραίων λέμε, ‘μα είναι δυνατόν;΄ Α, κάποτε το έλεγα κι εγώ αλλά είναι δυνατόν για τον κάθε λαό. Και εμείς ξεχνάμε έτσι. Έτσι είμεθα επιλήσμονες των θαυμάτων του Θεού και της παρουσίας του Θεού. Αποτέλεσμα. Πιάνουν τον Ααρών και του λένε, θα μας κάνεις ένα μοσχάρι κατά απομίμηση της λατρείας των Αιγυπτίων και θα το λατρεύσουμε. Αυτός θα είναι ο Θεός μας από εδώ και εμπρός. Βρε αμάν -με συγχωρείτε με την γλώσσα που μιλάω έτσι- μα δεν είναι σωστό.. Εκ των υστέρων ο Ααρών όταν είδε τον οργισμένο Μωυσή εδικαιολογήθηκε έτσι, ξέρεις λέγει κύριε την ορμή αυτού του λαού, εζήτησαν να με φονεύσουνε όταν εγώ αρνήθηκα. Εζήτησαν να με φονεύσουνε και προκειμένου να μην με φονεύσουν τους είπα, ε μαζέψτε ότι χρυσά αντικείμενα έχετε, φέρτε τα μου τα εδώ να τα βάλω σε χυτήρα να σας βγάλω το μοσχάρι και να το λατρεύετε. Αυτό έκανα. Έτρεμε ο καημένος ο Ααρών όταν τα έλεγε αυτά εις τον Μωυσέα, τον οργισμένον πολύ δικαιολογημένα Μωυσέα. 

Και τότε όταν έκαναν το μοσχάρι αυτό το έστησαν σε εμφανές σημείον του στρατοπέδου των και άρχισαν να γιορτάζουν, να λατρεύουν οργιαστικά, δηλαδή όπως είχανε πάρει από την Αίγυπτο κτλ, που οι λατρείες των ειδώλων ήσαν συνοδευόμενες με όργια, γενετήσια όργια. Και εδώ στην Ελλάδα η λατρεία του Βάκχου, του Διονύσιου, η λατρεία της Αφροδίτης ήτανε θα λέγαμε οργιαστικές λατρείες. 

Και τότε κατέβηκε ο Μωυσής, είδε τον λαό να αμαρτάνει. Σε τί; Στη μοσχοποίηση, στην αποστασία. Και τότε αγαπητοί μου επέταξε τις πλάκες χάμω, τις έσπασε και είπε, ένας λαός που με τόσην ευκολία μπορεί να ειδωλολατρεί, δεν είναι άξιος να πάρει θεοχάρακτες πλάκες που είναι γραμμένος εκεί ο νόμος του Θεού. Και τότε έπεσε σφαγή μέσα στο στρατόπεδο και τότε έτρεμε μπροστά στην οργή του Μωυσέως ο Ααρών κτλ. Αλλά ο λαός όμως μετενόησε και όταν μετενόησε ο Θεός συνεχώρησε τον λαό. Είναι κάτι που πραγματικά κάνει πολύ εντύπωση. Εξάλλου ολόκληρη η ιστορία του Ισραήλ δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποστασία, τιμωρία, μετάνοια, δικαίωσις, και πάλι αποστασία, τιμωρία, μετάνοια, δικαίωσις. Αυτούς τους κύκλους όλη τους τη ζωή οι Ισραηλίται έκαναν απέναντι στον Θεό. 

Ακούστε αυτή τη φρασούλα: ἠρνήσαντο οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἑαυτὸν οὐκ ἠρνήσατο. Οὗτοι οἱ θεοί σου Ἰσραὴλ, εἰρήκασιν· 

Είπαν, αυτοί είναι θεοί σου, όπως το μοσχάρι το χρυσό·

καὶ πάλιν συνήθως ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ, σωτὴρ αὐτῶν ἐγένετο.

και πάλι ο Θεός, ως συνήθως, πάλι εγίνετο ο Θεός τους και ο Σωτήρας τους. Τους τιμωρούσε αλλά πάλι όμως τους συγχωρούσε γιατί μετανοούσε ο λαός. Και όχι μόνο τον λαό συνεχώρησε ο Θεός αλλά και τον αμαρτήσαντα αρχιερέα τον Ααρών. Διότι προσευχήθηκε ο Μωυσής υπέρ του Ααρών και ο Θεός συνεχώρησε τον Ααρών. Βλέπετε λοιπόν ότι ο Θεός συγχωρεί έναν αμαρτήσαντα λαόν; 

Αγαπητοί μου κι εμείς όπως και άλλοτε σας έχω πει είμαστε πολύ κοντά στον τυπικό λαό του Ισραήλ ή περίπου είμεθα κι εμείς ένας ‘τυπικός’ λαός επειδή δεχθήκαμε πρώτοι το Ευαγγέλιο, επειδή είμεθα Ορθόδοξοι, επειδή, επειδή, επειδή, συνεθέσαμε την πίστη με την ζωή την εθνική και είμεθα θα λέγαμε ένα πιστό αντίτυπον του λαού του Ισραήλ που είναι ‘τύπος’. Και στο θέμα της τιμωρίας, κι εκεί πρέπει να είμαστε κάπως έτσι. Μην μας τιμωρήσει ο Θεός. Εγώ σας είπα το αμάρτημά μας. Σας το είπα, είδατε ποιο είναι τώρα αυτό. ΑΡΝΟΥΜΕΘΑ ΠΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Βλέπει δε κανείς τα τελευταία χρόνια, συστηματικά -τελευταία χρόνια, πείτε 10, πείτε 20 χρόνια, δεν ξέρω- συστηματικά να υπάρχει αυτή η προσπάθεια να προσβληθεί η Εκκλησία. 

ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΑΤΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΥΧΑΙΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; 

Εγώ θα σας έλεγα ότι δεν μπαίνουν παρά σκοπίμως .. ΣΚΟΠΙΜΩΣ. Ευοδώνουν και Πατριάρχες ακόμα αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις για να εξωθήσουν την Εκκλησία του Χριστού, να Την αλώσουν. Ναι, ναι, ούτε καινούρια πράγματα λέω, ούτε πρωτοφανή. Λίγο πολύ θα έχετε διαβάσει και θα ξέρετε.Προωθούν σε μεγάλες θέσεις ιερατικές, ανθρώπους που ξέρουν ότι θα τους επιβάλουν οι σκοτεινές δυνάμεις τη θέλησή τους για να προσβάλουν τελικά την Εκκλησία. Η Μασωνία έχει δουλέψει πάνω στον τομέα αυτόν φοβερά, φοβερά έχει δουλέψει. 

Λοιπόν τί λέτε; Όταν από την άλλη μεριά προσπαθούν κάθε εκκλησιαστικό θεσμό να τον προσβάλλουν. Τελευταία αρχίζουν να προσβάλλουν τα Μοναστήρια. Βεβαίως δεν είναι καινούριο αυτό. Η πρώτη προσβολή που έγινε των Μοναστηριών ήταν το1833. Δεν είναι καινούριο πράγμα. Εκεί είχαμε μία δήωση των Μοναστηριών, λεηλάτηση άνευ προηγουμένου. Διώξιμο μοναχών και μοναζουσών άνευ προηγουμένου. Ένα πλήγμα εναντίον των Μοναστηριών μόλις αγαπητοί μου δέκα περίπου χρόνια μετά από την απελευθέρωση της Πατρίδος μας, που συνετέλεσαν τα Μοναστήρια τα μέγιστα υπέρ της ελευθερίας της Πατρίδος μας. Από τότε κατά περιόδους ο αγώνας εναντίον του θεσμού του μοναχισμού είναι αμείλικτος και μάλιστα πολύ τελευταία φαίνεται ότι πια επήραν την απόφαση να κάνουν δουλειά γερή και να τελειώνει η ιστορία, γιατί απλούστατα τα Μοναστήρια .. είναι αντίσταση. Εγώ θα έλεγα και θετική και αρνητική αντίσταση αλλά ας το πάρουμε από την αρνητική αντίσταση, δηλαδή, είναι κυματοθραύσται αυτών των ρευμάτων που έρχονται, απ’ όπου έρχονται. Και σου λέγει, δεν γίνεται, πρέπει να φύγουν από τη μέση, να φύγουν από τη μέση, δεν πρέπει να υπάρχουν τα Μοναστήρια και με κάθε τρόπο τα διαβάλλουν.

Τελευταία ετέθη σε πολλά σχολεία το ερώτημα στα παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου: τί γνώμη έχετε για τα Μοναστήρια; Μας χρειάζονται; Και απήντησαν τα παιδιά εν φωνή, δεν μας χρειάζονται τα Μοναστήρια. Προπαρασκευή ξηλώματος του μοναχικού θεσμού. Και προσπαθούν τώρα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, και ότι εμείς δεν προσβάλλουμε την Εκκλησία, ότι δεν έχει καμμία σχέση ο θεσμός του μοναχισμού με την Εκκλησία. Αν είναι δυνατόν! Μόνο αθεολόγητοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν ότι δεν έχει σχέση η Εκκλησία με τον μοναχισμόν. Οι ρίζες του μοναχισμού είναι μέσα στην Αγία Γραφή. Εκεί είναι οι ρίζες του μοναχισμού. Αυτός ούτος ο Κύριος 40 ημέρες έζησε εις την έρημον και αυτός ούτος ο μείζων εν γεννητοίς γυναικών Ιωάννης ο Βαπτιστής ήτο από νήπιον εις την έρημον, ασκητής που δεν τον έφτασε ποτέ κανένας στα μέτρα της ασκήσεως και του οποίου χαρακτηριστικά η ιδία η Αγία Γραφή αναφέρει όταν λέγει: φορούσε μόνο ένα τρίχινο ένδυμα, έτρωγε μόνον ακρίδες και μέλι άγριο, φορούσε μια λωρίδα για ζώνη και ήτανε ασκητικότατος. Αυτά ακριβώς που βρίσκουμε στον μοναχισμό. Και θα λέγαμε ότι ο μοναχισμός είναι κάτι ξένο από την Εκκλησίαν; [σ.σ. δυστυχώς τώρα έχουν βρει έναν πιο ύπουλο και αποτελεσματικό τρόπο να υποτάξουν τον μοναχισμό, τον αλλοιώνουν εκ των έσω, αλλοιώνουν αυτά ακριβώς τα ασκητικά του χαρακτηριστικά με ευρωπαϊκά κονδύλια]. 

Αυτά όλα είναι η προσβολή κατά της Εκκλησίας, των τελευταίων οχυρών θα λέγαμε της Εκκλησίας, ακριβώς για να επικρατήσει αυτός ο δυτικού τύπου, σας είπα, ορθολογιστικός ουμανισμός. Δεν είναι καινούρια αυτά που σας λέγω ούτε άγνωστα. Δεκαετίες πίσω δουλέψαν άνθρωποι για να γίνουν αυτά και γίνονται και τελεσιουργούνται. Εγώ σας καλώ σε μία επαγρύπνηση. 

Μάλιστα συμπτωματικά, τώρα το θυμήθηκα παρότι θα σας το έλεγα την ώρα των αποριών, ακούστε τώρα να ιδείτε και θα πάρετε μία εικόνα. Λυπούμαι που θα το πω αλλά τί να κάνουμε; Η ‘Απογευματινή’, 13 Απριλίου του ’83, δημοσίευσε το εξής: «Με εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Δαμασκηνός που έστειλε στις Εκκλησίες της περιφερείας του, γνωστοποιεί ότι με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας αποκαταστάθηκε εκκλησιαστικώς η Αθανασία Σάμαρη (Αγία Αθανασία Κρικέτου) και γίνεται δεκτή όπως κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός στα Μυστήρια της Εκκλησίας.» Τι θα λέγατε για αυτό; Τι θα λέγατε για αυτό! Όταν αυτή είναι μια δαιμονισμένη γυναίκα και λοιπά .. να μην λέω πιο πολλά. Και γίνεται εγκύκλιος και την αποκαθιστά. 

Δεν έχω παρά να σας πω τούτο: είναι τα αποτελέσματα των όσων σας είπα. Προσέβαλαν την Εκκλησία εκ των έσω. Έβαλαν ανθρώπους κατά καιρούς να διοικούν την Εκκλησία που δεν είχαν καμμία σχέση με την Εκκλησία. Εδώ είναι το μέγα δυστύχημα και σαν συμπέρασμα εγώ θα σας έλεγα το εξής αγαπητοί μου: Αυτήν την στιγμή ο λαός ας φροντίσει να ποιμάνει τον εαυτόν του γιατί εμείς δεν είμεθα σε θέση να σας ποιμάνομε. Λυπούμαι που το λέγω. Φροντίστε να σωθείτε. ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙΤΕ.

Όλα είναι καρποί αυτού του μεγάλου αμαρτήματος. Πόσο το τόνισα. Ας μετανοήσουμε λοιπόν. Όπως μετανόησε και ο παλιός Ισραήλ ας μετανοήσουμε για να μην έρθει πραγματικά η καταστροφή. Και ο Θεός απειλούσε, να σας πω μία από τις απειλές, με πολλά πράγματα απειλούσε ο Θεός αλλά δύο ήταν οι κυριότερες:Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.Μάλιστα το θέμα της αιχμαλωσίας και ο Μωυσής το προφήτευσε και μάλιστα είπε ότι από Βορρά θα σας αιχμαλωτίσουν. Και ήρθαν οι Νινευΐται πρώτα, οι Ασσύριοι, και αιχμαλώτισαν το Βόρειον Βασίλειον και μετά ήρθαν οι Βαβυλώνιοι, ο Ναβουχοδονόσωρ, και αιχμαλώτισε το Νότιον Βασίλειον. Αλλά και τα όρια άρχισαν να σμικρύνονται. Τα μεγαλύτερα όρια που ποτέ είχε ο Ισραήλ ήταν στην εποχή του Δαυίδ και του Σολομώντος. Ήταν η ‘χρυσή εποχή’ του Ισραήλ αλλά ο Σολομών ημάρτησε και του λέγει ο Θεός, δεν θα τιμωρήσω εσένα για χάρη του πατέρα σου, θα τιμωρήσω όμως οπωσδήποτε τους απογόνους σου. Ο γιος του έχασε τον Βορρά, τη Σαμάρεια, και έγινε άλλο Βασίλειο. Χώρισε ο λαός σε δυο Βασίλεια και από εκεί οι ποικίλες σμικρύνσεις.

Λοιπόν. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΜΙΚΡΥΝΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΧΑΣΟΜΕ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ. Και αυτό, να βάλει ο Θεός το χέρι Του ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ. Να το ξέρετε αυτό το πράγμα γιατί υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο και ερμηνευτικά στην Αγία Γραφή είναι κατατεθειμένο. Διότι δεν κάνομε ερμηνεία φιλοσοφική της ιστορίας αλλά έχομε αποκάλυψη της ερμηνείας της ιστορίας. Διότι εκεί εξηγεί ο Θεός, θα σας μικρύνω τα όρια επειδή επαναστατείτε εναντίον μου. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα φιλοσοφικής κριτικής, φιλοσοφικής ερεύνης, φιλοσοφικής σκέψεως, το γιατί και πως και το τι. Όχι, αλλά το αποκαλύπτει ο Θεός αυτό. Συνεπώς ας το προσέξουμε. Και τότε που μικρύναμε και η Κωνσταντινούπολις έμεινε μόνο μία πόλις, εκείνη η παλιά μεγάλη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ήταν αυτός ο λόγος. 

Αν μου πείτε ότι οι Αυτοκρατορίες και οι λαοί κάποια στιγμή μεγαλώνουν πολύ και μετά αρχίζουν και μικραίνουν και κάποτε χάνονται, αυτό είναι ένας ιστορικός νόμος.. Δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι. Αν θα θέλαμε να δούμε την ιστορία βεβαίως φιλοσοφικά θα βγάζαμε αυτούς τους ιστορικούς νόμους. ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ και οποιοσδήποτε λαός, ή Χριστιανικός ή μη Χριστιανικός, στέκεται σωστά ή όχι σωστά, ο Θεός μεγαλώνει ή μικραίνει. Δεν μου λέτε παρακαλώ, τί είπε ο Θεός για τους Βαβυλωνίους; Θα τους εξαφανίσω από τον χάρτη και απ’ την ιστορία. Εξαφανίστηκαν. Τί είπε ο Θεός; Είπε ο Θεός ότι τους Βαβυλωνίους θα τους τιμωρήσουν οι Πέρσαι και τους Πέρσας θα τους τιμωρήσουν οι Έλληνες, και αυτά ειπώθηκαν, πριν γίνουν, στις περίφημες εκείνες προφητείες του Δανιήλ που προφητεύει και για τους Έλληνες. Αλλά και οι Έλληνες λέει θα τιμωρηθούν. Ήρθαν οι Ρωμαίοι διότι ναι ήσαν ειδωλολάτρες οι Έλληνες.. μπορούσαν να λατρεύουν την Αθηνά, ήθελαν και την Αρτέμιδα -ειδωλολάτρες το ξαναλέγω. Αλλά εσείς υπερβήκατε και την φύση την ίδια. Όταν λατρεύετε την Αφροδίτη και τον Βάκχο και μετέχετε σε παραφύσιν αμαρτήματα ω Έλληνες, παραφύσιν αμαρτήματα, ω Έλληνες!, τότε θα σας τιμωρήσει ο Θεός γιατί πια εδώ υπερβήκατε τον γραπτόν νόμον της συνειδήσεως. Παραβήκατε αυτήν την ίδια την φύσιν. Γι’ αυτό τιμωρούσε ο Θεός. Ο Θεός λοιπόν τιμωρεί τους λαούς και δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι που κρίνουν τα πράγματα. Όχι δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι. Ο Θεός κυβερνά τους λαούς, αναδεικνύει ή τιμωρεί.

Μετανόησον, ἄνθρωπε, λοιπὸν καὶ αὐτὸς ὁμοίως, καὶ οὐ κεκώλυταί σοι ἡ χάρις.

Μετανόησε λοιπόν άνθρωπε κι εσύ και δεν θα σε εμποδίσει η Χάρις του Θεού.

Ἀνεπίληπτόν σου παράστησον εἰς τὸ ἑξῆς τὸν τρόπον· 

Αλήθεια, τώρα που ακούσατε αυτά που σας είπα, και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που τα είπα αυτά, πες τε μου πως αισθάνεσθε; Μέσα σας αγανακτείτε, πονάτε. Ε, ακούστε να σας πω. Ακούστε να σας πω. Αν είμεθα εδώ κάποιοι άνθρωποι, ένας κάποιος αριθμός, όχι μικρός και μάλιστα άνδρες και νέοι οι πιο πολλοί άνθρωποι, ακούστε κάτι: ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Μα θα μου πείτε, προηγουμένως σας είπα ότι εδώ δεν αμαρτάνουν πρόσωπα αλλά ένας λαός. Μάλιστα. Αλλά και στα Σόδομα ένας λαός είχε αμαρτήσει αλλά ο Θεός τελικά δέχεται αν παρέμεναν 10 άνθρωποι καθαροί να μην καταστρέψει ένα ολόκληρο λαό. Έτσι, και αυτό κατατεθειμένο στην Αγία Γραφή είναι. Έχομε την Αποκάλυψη, έχομε την βεβαιότητα της Αποκαλύψεως. Δεν είναι κατ’ επίνοιαν το συμπέρασμα αλλά είναι κατά αποκάλυψιν, που σημαίνει, αν σε κάθε πόλη Ελληνική και σε κάθε χωριό Ελληνικό υπάρχουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι ζουν την ζωή της μετανοίας και οδύρονται για την κατάσταση που υπάρχει, της αποχριστιανοποιήσεως του λαού μας -γιατί πια, τι είπα τώρα, καταρχάς είπα για την Ορθοδοξία, όχι μόνο πάμε να χάσουμε την Ορθοδοξία μας αλλά και την Χριστιανική μας ιδιότητα– τότε ο Θεός ίσως συγχωρήσει τον λαό μας, ανεχθεί τον λαό μας και δεν μας τιμωρήσει ένεκα αυτών των ανθρώπων οι οποίοι θα έχουνε μετανοήσει. 

Άρα έχουμε καθήκον αν αγαπάμε τον λαό μας, αν αγαπάμε την Πατρίδα μας, εμείς να μην αμαρτάνομε και να είμεθα εν μετανοία. Αν με ερωτήσετε ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ, ΘΑ ΣΑΣ ΕΛΕΓΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ: ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ. 

Δεν υπερηφανεύομαι αλλά δοξάζω τον Θεό, ο Θεός με βοήθησε, αυτή τη θέση που σας λέγω αυτή την στιγμή την είχα όταν ήμουν στρατιώτης. Την ίδια θέση. Ούτε αφήρεσα ούτε πρόσθεσα τίποτα σε αυτά που σας λέγω. Και τότε το έλεγα σε συναδέλφους, ότι ο καλύτερος, ο υψηλότερος έχων την φιλοπατρία μέσα του είναι ο Χριστιανός. Αυτός που ζει αληθινή Χριστιανική ζωή, αυτός που ζει εν παρθενία ακόμη εάν θέλετε, όχι αυτοί που τρέχουν και κυνηγάνε τις γυναίκες.. Αυτοί δεν αγαπάνε την Πατρίδα τους γιατί αυτοί είναι παράγοντες καταστροφής της Πατρίδος των, θετικώς και αρνητικώς. Όχι μόνο από πλευράς τιμωρίας του Θεού που παραβαίνουν τις εντολές Του, αλλά και από την πλευρά ακόμη ότι οι ίδιοι ως μέλη μια Πατρίδος γίνονται ανίκανοι να κρατήσουν την Πατρίδα τους όρθια. Είναι σάπιοι άνθρωποι, ούτε να δουλέψουνε δεν μπορούνε. Συνεπώς, βλέπετε ποιος είναι ο αληθινά φιλόπατρις και ποιος αληθινά αγαπάει την Πατρίδα του; Εκείνος που ζει όπως ο Θεός θέλει και ακόμη φροντίζει με κάθε τρόπο να μην αμαρτάνει και να είναι εν μετανοία. 

Ας μετανοούμε λοιπόν αγαπητοί μου και να είστε σίγουροι, αν ο Θεός κρίνει δεν θα τιμωρήσει την Πατρίδα μας αν δει την μετάνοια έστω αυτών των λίγων πιστών ανθρώπων. 

Πηγή Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου. Ομιλία αριθμός 17 που έγινε στις 25/04/1983.

Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ [από 20:45 έως τέλος]

http://agonasax.blogspot.gr

Πού είναι η πνευματική ηγεσία; «Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει» «Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!

«Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;»

Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,

μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα

τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς... Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» (1Κορ. 14, 20)... Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.

Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸνΟἰκουμενισμό. Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: 

Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.

Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».

Ἀπομαγνητοφώνηση:

«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»

(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). 

Διεύθυνση ἱστολογίου:

 http://www.pantocrator.info/gr/modules.phpname=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

http://agonasax.blogspot.gr

ΜΕΤΑΝΟΙΑ Η ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΝΑΓΚΗ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

JOEY JOEY

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Σε έναν επικείμενον πειρασμόν, θα προχωρήσουμε σε ένα μαρτύριο ή σε έναν κρυπτοχριστιανισμόν;

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Αποσπάσματα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 23/03 του 1986.

σ.σ. Βρισκόμαστε στις Πράξεις των Αποστόλων κεφ. 4. Οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης επιστρέφουν από ένα Συνέδριο στο οποίο κλήθηκαν να απολογηθούν επειδή θεράπευσαν έναν χωλό. Μήπως μας θυμίζει κάτι αυτό;

Ας πιάσουμε όλοι μαζί το νήμα από την αρχή να δούμε τι έκαναν τότε οι Απόστολοι σ’ εκείνο το Συνέδριο και πως συμπεριφέρθηκαν στους πιστούς αμέσως μετά. Συγκλονίζει το πόσο έχουμε απομακρυνθεί από το ‘ήθος’ και τον ‘τρόπο’ της παλαιάς Εκκλησίας. Ποιο όμως πρέπει να είναι το σημείο αναφοράς μας; Η σταυρική πορεία της Εκκλησίας μέσα εις τους αιώνες ή οι κοσμικές ‘προτεραιότητες’, ‘ανάγκες’ και ‘αντιλήψεις’ της δικής μας εποχής; Το ερώτημα, προφητικό θα έλεγε κανείς, που θέτει στο τέλος ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος πραγματικά προκαλεί ρίγος για την ακρίβειά του.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Αποσπάσματα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 23/03 του 1986.

Θα ενθυμείστε αγαπητοί ότι οι δύο Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης μετά από την θεραπείαν εκείνου του χωλού στις αυλές του ναού του Σολομώντος συνελήφθησαν και οδηγήθησαν εις το Συνέδριον. Είδαμε εκεί τι διημείφθη και πώς οι δύο αυτοί Απόστολοι ομολόγησαν τον Χριστόν και κατέστησαν τους κατηγόρους κατηγορουμένους. Εκείνοι μη έχοντες τι άλλο να κάνουν τους ηπείλησαν και τους απέλυσαν. Δηλαδή τους είπαν να μην ομιλούν δια το όνομα αυτό του Ιησού κι εκείνοι είπαν ότι αν πρέπει να μιλάμε ή να μη μιλάμε και αν πρέπει να πειθαρχούμε μάλλον στον Θεό παρά στους ανθρώπους, κρίνατε εσείς μόνοι σας.

Ευρισκόμενοι λοιπόν στο τέταρτον κεφάλαιον στίχος 23 σημειώνει ο Ιερός Ευαγγελιστής:

᾿Απολυθέντες δὲ ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπον.

Αφού απελύθησαν, λέγει, από το Συνέδριον, ήρθαν στους δικούς των και ανεκοίνωσαν ό,τι οι αρχιερείς τους είπαν και οι πρεσβύτεροι.

Βλέπουμε εδώ ότι η περιπέτεια των δύο Αποστόλων έληξε, ή μάλλον θα λέγαμε έγινε η αρχή, διότι όλη η ζωή των Αποστόλων δεν θα ήτο παρά μία περιπέτεια. Και τώρα επιστρέφουν οι δύο Απόστολοι από το Συνέδριον προς τους ιδίους, δηλαδή προς τους δικούς των, για να τους διηγηθούν όσα συνέβησαν.

Είναι αξιοπρόσεκτον ότι μετά από την απόλυσή τους δεν κρύβονται -κάτι που θα έκαναν ίσως κάποιοι άλλοι που θα έφευγαν από προσώπου δικαστηρίου- αλλά σπεύδουν εις την Εκκλησίαν διότι οι Απόστολοι έλαβαν πια γεύση της απειλής. Είναι εκείνο που λέμε στον στρατό ‘πήραν το βάπτισμα του πυρός’ και πλέον ο φόβος είχε εξοριστεί, δεν εφοβούντο πλέον. Πού σπεύδουν; Στους δικούς των, προς τους ιδίους και αυτοί είναι οι οικείοι της Πίστεως οι οποίοι αν το θέλετε, και αυτό αποδεικνύεται διαρκώς, είναι ανώτεροι από κάθε συγγενικό δεσμό. Μ’ εκείνον που συνδεόμεθα πνευματικά, συνδεόμεθα περισσότερο παρ’ ότι ίσως κάποτε και με τα ίδια μας τ’ αδέλφια, τα κατά σάρκα αδέλφια.

Κι εκεί αγαπητοί εις την Εκκλησίαν, εις τους πνευματικούς αδελφούς, εις τους οικείους της Πίστεως, διηγούνται ότι το Συνέδριο και τους είπε και τους επέβαλε. Και διηγούνται εκεί εις την Εκκλησίαν όχι βεβαίως δια να υπερηφανευθούν ή να ηρωποιήσουν τον εαυτόν τους και να πουν, ξέρετε εμείς τι τραβήξαμε, τι πάθαμε κτλ. Διότι συνηθίζουμε όταν περάσουμε μια περιπέτεια και διηγούμεθα την περιπέτειά μας να ηρωοποιούμε τον εαυτόν μας. Όχι. Καθόλου. Απλώς δείχνουν τί συνέβη εκεί για να αποκαλύψουνε τη Χάρη του Χριστού. 

Και δείχνει αυτό ότι μπορούμε κι εμείς να λέμε κάτι που μας συνέβη, μόνο και μόνο για να δείξομε πως εργάστηκε ο Θεός με τη Χάρη Του επάνω σε μας και συνεπώς με τον τρόπον αυτόν να δοξάζεται και να τιμάται ο Θεός.

Είναι ακόμη αξιοπρόσεκτον ότι οι Απόστολοι δείχνουν μίαν ανακοινωτικότητα εις την Εκκλησσίαν και δεν έχουνε οι ίδιοι προσωπικά μυστικά. Ό,τι συνέβη εκεί το ανακοινώνουν εις την Εκκλησίαν. Βλέπετε εκείνα τα νεότερα μετά τεχνάσματα και τερτίπια της λεγομένης πολιτικής, η οποία δυστυχώς έχει μπει και μέσα εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας. Αυτά τα πράγματα και τα καμώματα οι Απόστολοι δεν τα ήξεραν. Εκείνο που κάποτε είπαν στον Χριστόν, ότι σε πρόσωπο ανθρώπου δεν βλέπεις αλλά λες την αλήθεια, πες μας επιτρέπεται να πληρώνουμε φόρο στον Καίσαρα ή όχι; Είδατε τί του είπαν; Επειδή πρόσωπο δεν λαμβάνεις υπόψιν. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο.

Δυστυχώς αγαπητοί μου μες στην Εκκλησία εμείς όταν διοικούμε τα της Εκκλησίας πράγματα πολιτευόμεθα. Και όταν λέγω πολιτευόμεθα δεν εννοώ ότι ανήκομε σε ένα πολιτικό κόμμα, αλλά χρησιμοποιούμε τους κανόνες ούτως ειπείν της πολιτικής τους οποίους κανόνες χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του κόσμου τούτου. Καλώς ή κακώς δεν λέγω τίποτα δια την πολιτικήν. Η πολιτική είναι η πολιτική και η πολιτική έχει τους κανόνες της, πρέπει να κάνεις τους ελιγμούς σου, πρέπει τούτο πρέπει εκείνο, αλλά αυτό όμως είναι ένα ξένο πράγμα για την Εκκλησία. Ή διοικεί την Εκκλησία το Πνεύμα του Θεού ή δεν διοικεί. Δεν είναι οι πολιτικοί μου ελιγμοί τους οποίους θα κάνω για να μπορώ να γλιτώνω μερικά πράγματα ή να επιτυγχάνω μερικά πράγματα. Αυτό νομίζω πρέπει να το προσέξουμε.

Βέβαια τί να κάνομε, δεν ξέρω, είναι ένα δυστύχημα αλλά δεν πρέπει να υπάρχει αυτό. Και μην νομίσετε, μην πάει το μυαλό σας στους Πατριάρχες και στους Αρχιεπισκόπους. 

Και ο εφημέριος ακόμα μπορεί κάποτε να δημιουργεί τεχνάσματα πολιτικά, ελιγμούς πολιτικούς για να γλιτώνει μερικά πράγματα. Δεν είναι πάντοτε εκείνο που θέλει ο Θεός. Άλλο πράγμα είναι η διάκρισις που ξέρει κανείς πως θα κινηθεί εν Πνεύματι Αγίω και άλλο πράγμα είναι το να διεπώμεθα από τους κανόνες συμπεριφοράς του κόσμου τούτου.

Στο περιβάλλον της οικογενείας ομοίως είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει αυτή η ανακοινωνικότις, διότι οι Απόστολοι είπαν ότι συμβαίνει. Ο λαός έπρεπε να ξέρει. Προσέξτε τι είπα. Έπρεπε να ξέρει ο λαός. Η διοίκησίς του δεν μπορούσε να έχει μυστικά από τον λαό διότι η Εκκλησία αυτό είναι. Η Εκκλησία πρέπει να γνωρίζει που πηγαίνει, τί κάνει. Αυτό αν το εφαρμόσουμε στην οικογένεια, η οποία είναι η κατ’ οίκον Εκκλησία, αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Πως θα το κάνουμε αυτό. Όταν υπάρχει ανακοινωτικότητα μεταξύ των συζύγων και μεταξύ των παιδιών και των γονέων. Θα σας παρακαλέσω αυτό το πράγμα προσέξατέ το. Πως θα κάνομε τα παιδιά μας, ό,τι βλέπουν, ό,τι ακούν, ό,τι συναντούν να ΄ρθουν να μας το πουν.

…

Και αυτά τώρα που αναγγέλλουν οι Απόστολοι είναι χρήσιμα βεβαίως να τα μάθουν οι πιστοί μες στην Εκκλησία, διότι εφεξής η Εκκλησία θα δεχθεί από τον εχθρικώς διακείμενον κόσμον πολλά δεινά και οι πιστοί πρέπει να μάθουν ότι η ιδιότητα του Χριστιανού κοστίζει. Ότι το να είσαι Χριστιανός δεν είναι μία μικρή υπόθεση, ότι πολύ κοστίζει. 

Όπως για να γίνεις μέλος σ’ ένα σωματείο, ίσως ευάριθμον, να ‘χει λίγα μέλη και να είναι περιώνυμο το σωματείο αυτό. Θα απαιτούσε πολύ κόπο και προσπάθεια να γίνεις μέλος εκείνου του σωματείου. Έτσι και πολύ περισσότερο κοστίζει το να είσαι Χριστιανός.

Η Εκκλησία λοιπόν πρέπει να γνωρίζει την πορεία Της, πρέπει να γνωρίζει τί θα συναντήσει στο μέλλον, και μάλιστα εκείνη η πρώτη Εκκλησία η Οποία δεν είχε προηγούμενον. 

Εμείς έχουμε προηγούμενον, έχουμε τους μάρτυρες, τους διωγμούς και μέχρι σήμερα μπορούμε να βρούμε πλουσία βιβλιογραφία και να ενημερωθούμε το τί γίνεται εις τον κόσμον δια την Εκκλησίαν. Τότε όμως τι. Έπρεπε λοιπόν να γνωρίζουν οι πιστοί. Και μια φανέρωσις της πραγματικότητος έχει πολλή ποιμαντική αξία. Δεν θα κρύψομε από τους πιστούς και θα πούμε ότι ‘όλα είναι πολύ ωραία’. Όχι. Θες να είσαι Χριστιανός; Έχει μαρτύριο, έχει αγώνα, έχει θυσία. Δεν σε πιέζει κανείς, αλλά να το έχεις υπόψη σου ότι ενδέχεται να δώσεις και τη ζωή σου.

Θα ξαναγυρίσω όμως από την μεγάλη Εκκλησία, την μεγάλη οικογένεια των πιστών, στην μικρή Εκκλησία, στην οικογένεια, την κατ’ οίκον Εκκλησία. Βλέπετε αγαπώ πολύ αυτό το κύτταρο της Εκκλησίας που λέγεται οικογένεια. Το αγαπώ πολύ γιατί απλούστατα, όταν η οικογένεια σταθεί σωστά, τότε αναμφισβητήτως και η Εκκλησία θα πηγαίνει καλά. 

Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος την αποκαλεί την οικογένεια κατ’ οίκον Εκκλησία.

Πολλοί γονείς αποκρύπτουν από τα παιδιά τους διάφορες καταστάσεις που υπάρχουν μέσα στο σπίτι, όπως μία οικονομική δυσπραγία ή ακόμα έναν θάνατο προσφιλούς προσώπου και δεν ξέρω τι άλλα πράγματα. Τα κρύβουν από τα παιδιά ώστε τα παιδιά να μην μάθουν για να μην γίνουν δυστυχή. Και οι γονείς επιθυμούν τα παιδιά τους να είναι πάντοτε ευτυχή και πάντοτε αμέριμνα. Το παιδί μου, λέει, να μην ξέρει τίποτα. Να πάει στο σχολειό του, να βρει και το φαγητό του. Τώρα θα δανειστώ εγώ, θα κόψω το σβέρκο μου -με συμπαθάτε- τι θα κάνω εγώ για να μεγαλώσω το παιδί μου, αυτό δεν ενδιαφέρει. Δεν νομίζετε πως αυτό είναι μία κακή τακτική; Ότι τα παιδιά μας πρέπει να τα ενημερώνομε στην πορεία της οικογενείας μας; Με την εξής διαφορά. Ότι εδώ, ανάλογα με την ηλικία των παιδιών και ανάλογα με την ψυχολογία των παιδιών μας -υπάρχουν παιδιά που είναι ευαίσθητα, υπάρχουν παιδιά που δεν είναι πολύ ευαίσθητα- θα πρέπει να τους κάνομε κοινωνούς των κοινών. Εκείνα που έχουμε στο σπίτι μας να τα γνωρίζουν. Να πει η μητέρα, παιδιά μου κοιτάξτε η δουλειά του πατέρα σας δεν πάει καλά, ή περνάμε μία οικονομική κρίση δεν θα ξοδεύουμε, πρέπει να κάνουμε οικονομία. …

Προσέξτε, οι γονείς πρέπει να είναι ανακοινωτικοί, με διάκριση όμως. Πρέπει ακόμη να πούμε ότι ένα πρόσωπο προσφιλές πέθανε. Με τρόπο θα το πούμε. Θα πάρουμε τα παιδιά μας σε μία κηδεία. Βεβαίως δεν θα είναι ίσως η κηδεία προσφιλούς προσώπου αλλά θα είναι μία κηδεία. Περνάμε από μία Εκκλησία κι εκεί βλέπουμε μία κηδεία. Θα πάρομε τα παιδιά μας και θα πάμε μέσα εις την Εκκλησίαν. Και τα παιδιά μας δεν θα πάθουν κάτι πολύ άσχημο γιατί το πρόσωπο αυτό δεν ήταν γνωστό, αλλά επήραν όμως μία γεύση του περιβάλλοντος του πένθους και της κηδείας. Τι πετυχαίνομε; Πετυχαίνομε αγαπητοί μου την προσαρμογή των παιδιών μας με την πραγματικότητα της ζωής.Το παιδί μας αν δεν το φέρομε σε επαφή με την πραγματικότητα της ζωής θα είναι ένα παιδί ωμό, ένα παιδί που δεν θα μπορεί να κινηθεί και να ζήσει στη ζωή του. Πρέπει να ξέρει ότι κάποτε θα είναι μετρημένα εκείνα που θα ξοδέψει, ότι υπάρχει ο θάνατος εις τον κόσμον, ότι υπάρχει η αρρώστια, υπάρχει ο πόλεμος, υπάρχει ότι υπάρχει. Και θα πρέπει το παιδί να το προσαρμόζομε εις την ζωή. Δεν νομίζετε ότι έτσι πρέπει να γίνεται;

Όπως λοιπόν οι ποιμένες της Εκκλησίας πρέπει να ειδοποιούν τον λαό ότι θα περάσει δεινά ο λαός του Θεού, ότι ο Χριστιανός θα περάσει δεινά γιατί το όνομα Χριστιανός επαναλαμβάνω κοστίζει, έτσι και οι γονείς θα πουν στα παιδιά τους την πραγματικότητα της ζωής. …

Όταν η Εκκλησία αγαπητοί άκουσε όλα αυτά που οι δύο Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης διηγήθηκαν, τι έκανε άραγε;

Ξέσπασε σε προσευχή. Είναι η δευτέρα προσευχή μετά από εκείνην που η Εκκλησία απηύθυνε στον Χριστό δια την εκλογή Αποστόλου στη θέση του προδότου Ιούδα. Είναι μία προσευχή σύντομη, επίκαιρη, δυνατή και ολόθερμη. Είναι η εξής:

24 …. Δέσποτα, σὺ ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς,

25 ὁ διὰ στόματος Δαυῒδ παιδός σου εἰπών· ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;

26 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ.

27 συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδα σου ᾿Ιησοῦν, ὃν ἔχρισας, ῾Ηρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσι καὶ λαοῖς ᾿Ισραήλ,

28 ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι.

29 καὶ τὰ νῦν, Κύριε, ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν, καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου

30 ἐν τῷ τὴν χεῖρά σου ἐκτείνειν σε εἰς ἴασιν καὶ σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου παιδός σου ᾿Ιησοῦ.

Αυτή αγαπητοί μου είναι η προσευχή που η Εκκλησία απηύθυνε προς τον Θεόν. Επίκαιρη όπως θα δούμε. Η προσευχή αυτή περιέχει το προοίμιό της που είναι μία επίκλησις. Το κύριο θέμα της που αποτελείται από έναν ψαλμικό στίχο που είναι προφητεία. Γίνεται ιστορική επαλήθευσις αυτής της προφητείας και αναφέρεται ότι όλα γίνονται κατά πρόγνωσιν και κατά παραχώρησιν Θεού. Κατόπιν στην προσευχή αυτή ζητείται από τον Θεόν όπως δώσει δύναμιν εις την Εκκλησίαν δια να λαλείται ο Λόγος του Ευαγγελίου μετά παρρησίας. Και τέλος, όπως επιτελούνται θαύματα, να δώσει το θαυματουργικόν χάρισμα ο Θεός στο όνομα του Ιησού Χριστού δια να φανερώνεται έτσι η ταυτότητα του Προσώπου του Ιησού Χριστού και συνεπώς να δοξάζεται ο Χριστός και οι μαθηταί Του.

Και τώρα ας δούμε αγαπητοί μου λίγο αναλυτικότερα την προσευχή αυτή της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας.

Καταρχάς παρατηρούμε ότι η Εκκλησία μπροστά σε μία απειλή καταφεύγει στην προσευχή. Λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος,

Καί σκόπει, πώς πάλιν επί τήν αληθή βοήθειαν κατέφυγον, επί τήν συμμαχίαν την άμαχον, καί πάλιν ομοθυμαδόν, καί μετά σπουδής·

Πρόσεξε, κοίταξε -σκόπει-, εξέτασε και δες ότι καταφεύγουν στην αληθινήν βοήθειαν, καταφεύγουν στην συμμαχίαν την ακατανίκητον και την ακαταμάχητον, και πάλι όλοι μαζί με μια καρδιά και μετά σπουδής.

Ώστε η προσευχή βλέπομε εδώ αγαπητοί μου ότι είναι η ακαταμάχητος συμμαχία. Ό,τι μας συμβεί πρέπει να καταφεύγομε εις την προσευχήν. Βεβαίως θα καταφύγομε και σε πρόσωπα. Βεβαίως θα καταφύγομε και σε ενέργειες. Πρώτα όμως θα καταφύγομε εις την προσευχήν. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία και αξία.

Έχομε εδώ αγαπητοί μου μία προσευχή της Εκκλησίας και είναι οι προσευχές των Αγίων. Δηλαδή είναι ο τρόπος που οι Άγιοι μίλησαν στον Θεό. Είναι οι προσευχές της Εκκλησίας. Μέσα στην Καινή Διαθήκη και στην Παλαιά Διαθήκη θα βρούμε πολλές προσευχές. Προσέξτε όμως. Εμείς κατ’ επίδραση προτεσταντική θεωρούμε τις προσευχές των Αγίων σαν τυπικές, σαν ξένες προς ημάς. Ενώ αντιθέτως θεωρούμε πολύ δικές μας τις αυτοσχέδιες προσευχές σαν δήθεν πιο θερμές, πιο δικές μας, πιο προσωπικές μας προσευχές, και υποτιμούμε τις προσευχές της Εκκλησίας. Δηλαδή δεν θα πάρομε το Ωρολόγιον να χρησιμοποιήσουμε από εκεί μία Ακολουθία, μία Παράκλησή ή οτιδήποτε άλλο, ένα Απόδειπνο, αλλά θα πούμε λόγια δικά μας λέγοντας ότι εκείνα δεν τα καταλαβαίνομε. Ύστερα λέμε, γιατί να χρησιμοποιήσω τους Ψαλμούς του Δαυίδ; Εκείνος είχε τα προβλήματά του, είχε τα θέματα της ψυχής του, τα εξέθετε εις τον Θεόν. Εγώ τι σχέση έχω με τον Δαυίδ; Έτσι σκεφτόμαστε αγαπητοί μου και εδώ πρέπει να σας το πω ότι προτεσταντίζουμε. …

Φυσικά όταν λέμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε τις προσευχές των Αγίων, δεν σημαίνει ότι δεν θα χρησιμοποιήσουμε μια δική μας προσευχή, μίαν αυτοσχέδιον προσευχήν. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ασφαλώς θα χρησιμοποιήσουμε και δική μας προσευχή. Ασφαλώς θα κάνομε έγχυσιν της καρδιάς μας, των προβλημάτων μας, της ψυχής μας, του πόνου μας προς τον Θεό και θα μιλήσομε με τα λόγια εκείνα που νοιώθουμε, που καταλαβαίνομε, που μας πονάνε. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποκλείσω τις προσευχές των Αγίων ή ακόμη ότι το ένα από τα δυο θα αποκλείεται. Όχι. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο.

Και προσέξτε τι αξία έχουν οι προσευχές των Αγίων. Μην ξεχνάμε ότι με τις προσευχές αυτές οι Άγιοι εισηκούσθησαν και συνεπώς εάν προσοικειωθούμε την προσευχήν των Αγίων -πάρτε τον 50ο Ψαλμό, ποιος δεν γνωρίζει τον 50ο Ψαλμό ‘Ελέησόν με ο Θεός ..’ που ο Δαυίδ είπε στον Θεό σαν προσευχή μετανοίας και συντριβής- εάν κανείς προσοικειωθεί το περιεχόμενο του Ψαλμού, ξέρει τι λέει, το κατανοεί αυτό, πες τε μου σας παρακαλώ, δεν θα ευαρεστήσει εις τον Θεόν; .. εάν μείνω εις την αυτοσχέδιον προσευχήν και δεν χρησιμοποιήσω την προσευχή των Αγίων κινδυνεύω να ζητήσω από τον Θεό τα μη ανήκοντα, εκείνα που δεν πρέπει. Θα ιδείτε στην συνέχειαν της προσευχής ότι δεν ζήτησαν, η Εκκλησία προσευχομένη, να απαλλαγούν από τον πειρασμό αλλά ζήτησαν κάτι άλλο. Εμείς, -θα μου πείτε αυτονόητο είναι- θα σταθώ στην προσευχή μου και θα πω στον Θεόν να με απαλλάξει από τον πειρασμόν. Να αμέσως η παγίδα. Διότι εγώ με το μυαλό μου δεν μπορώ να κρίνω τι αρέσει στον Θεό, ενώ οι προσευχές των Αγίων είναι δοκιμασμένες. Διότι επήραν την απάντηση οι Άγιοι, διότι ήσαν αγιασμένοι άνθρωποι, γιατί είχανε τη Χάρη του Θεού και ήξεραν τι να ζητούν.

Στην προκειμένη εδώ προσευχή γίνεται αναφορά στην δημιουργικότητα των πάντων υπό του Θεού «Δέσποτα, σὺ ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς», συνεπώς είσαι ο απόλυτος Δημιουργός και ο απόλυτος Κύριος και τα πάντα υπακούουν εις το δικό Σου το θέλημα. Αλλά Κύριε, το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι που είναι δημιουργήματα δικά σου δεν υπακούουν στο δικό Σου το θέλημα. Ενώ τα πάντα υπακούουν, οι άνθρωποι που βεβαίως ελευθέρους τους εδημιούργησες, αυτοί δεν θέλουν να σε ακούσουν. Παράδειγμα, η συμπεριφορά τους απέναντί Σου. Είναι μία συμπεριφορά κακοήθης, μία συμπεριφορά που Σε προσβάλλει.

Γι’ αυτό ακριβώς και το προοίμιον είναι κατάλληλον για ό,τι παρακάτω θα ζητηθεί εις την προσευχήν. Και δια να το επιβεβαιώσουν αυτό οι πιστοί εις τον Θεόν, στην προσευχή τους μέσα επιστρατεύουν τον 2ον Ψαλμόν του Δαυίδ και λέγουν, «ὁ διὰ στόματος Δαυῒδ παιδός σου εἰπών·», που με το στόμα του Δαυίδ του δούλου Σου Εσύ είπες, «ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;» γιατί εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί κάθισαν και σκέφτηκαν κούφια πράγματα; «παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ», έκαναν συμβούλια εναντίον του Κυρίου «κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ», κατά του Θεού Πατρός και κατά του Υιού Του του Χριστού.

Τι βλέπομε εδώ αγαπητοί; Βλέπομε ότι ο Θεός είναι Εκείνος που βάζει στο στόμα την προφητεία αυτή και η προφητεία αυτή αναφέρεται στην συμπεριφορά την ανοίκειον των εθνών αλλά και του Ισραήλ έναντι του Θεού εξ’ αφορμής της εμφανίσεως του Χριστού εις τον κόσμον. Και ερωτά ο Θεός δια του Δαυίδ, για ποιον λόγο οι εθνικοί και οι φυλές του Ισραήλ -οι λαοί του Ισραήλ είναι οι φυλές του Ισραήλ- εφρύαξαν [είναι του ρήματος φρυάττω, φρυάσσω που θα πει καταλαμβάνομαι από μια μανιώδη οργή, θα πει λυσσάω από οργή] και κάθισαν και σκέφθηκαν ανόητα και κούφια πράγματα; Και τούτο διότι βασιλείς και άρχοντες της γης, τόσο από τον εθνικόν κόσμον όσο και από τον Ισραήλ, έκαναν κοινές διαβουλεύσεις και πήραν κοινές αποφάσεις κατά του Θεού και του Υιού Του Ιησού Χριστού.

Αυτή η προφητεία την οποίαν προβάλλει η Εκκλησία εις τον Θεόν πραγματοποιείται εκείνη την στιγμή και εφεξής πραγματοποιείται μέσα εις την ιστορία όσο θα υπάρχουν -και θα υπάρχουν μέχρι το τέλος της ιστορίας- οι σκοτεινές δυνάμεις του Άδου που θα στρέφονται πάντοτε κατά του Χριστιανισμού. Είναι λοιπόν η πρώτη χρήσις αυτής της προφητείας κατά κυριολεξία.

Και ο λόγος που στρέφονται εναντίον του Θεού και του Υιού Του;

Λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, φρύαγμα εστί το αλόγιστον κίνημα. Τι είναι λέει το φρύαγμα; 

Η κίνηση που θα κάνει ο άνθρωπος αλλά θα είναι αλόγιστος, δηλαδή παράλογος. Δεν υπάρχει απάντησις, δεν υπάρχει λόγος, είναι ένας παραλογισμός επειδή είναι κίνημα δαιμονικό. Ο δαίμων, ο διάβολος έδειξε συμπεριφορά απέναντι στον Θεόν παράλογον και συνεπώς εφεξής εμπνέει τον παραλογισμόν αυτόν και εις τους ανθρώπους. Το να στραφείς εναντίον του Θεού, να στραφείς εναντίον του Αγαθού, αυτό είναι ένας παραλογισμός. Και αυτό το παράλογον κίνημα που λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, προσέξτε, ζει πάντοτε μέσα εις την Εκκλησίαν. Το ζουν οι πιστοί οι οποίοι είναι μέσα εις τον κόσμον αυτόν.

Προ ολίγου, είναι απορία του Αποστόλου Πέτρου και του Αποστόλου Ιωάννου. Στο θαύμα του χωλού. Ερωτούν τους άρχοντας, ημείς σήμερα ανακρινώμεθα επί ευεργεσία ανθρώπου ασθενούς. Εμείς σήμερα ανακρινώμεθα γιατί κάναμε έναν άνθρωπον καλά. Πού είναι η ενοχή μας; Δεν υπήρχε ενοχή στους Αποστόλους, υπήρχε ο φθόνος εις τους ανθρώπους και συνεπώς υπήρχε το αλόγιστον κίνημα, ο παραλογισμός. …

Βλέπετε εδώ στην Ελλάδα είμεθα Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Έρχονται από Αμερικές και Ευρώπες Προτεστάνται να κάνουν προσηλυτισμό στον Χριστιανισμό. Δηλαδή τί; Δηλαδή ότι η Πίστις μας δεν είναι σωστή; Έρχεστε να μας πείτε πώς να πιστεύομε; Πηγαίνετε παραπέρα, εκεί που δεν πίστεψαν στον Χριστό να τους πείτε ό,τι θέλετε. Έρχεστε σε εμάς; Γιατί; Περίεργα πράγματα. Αγαπητοί μου, είναι το αλόγιστον κίνημα. Υπάρχει παραλογισμός και μες στον παραλογισμόν αυτόν υπάρχει ο φθόνος και όλα τα πάθη. Έτσι ο πιστός ζει αυτήν την κατάσταση σε όλους τους αιώνες και σε όλες τις εποχές. Ο πιστός ευεργετεί τον κόσμον και ευεργετώντας τον περισσότερο πλήττεται από τον κόσμον. …

Και τώρα αγαπητοί μου έρχεται η Εκκλησία στην προσευχή Της να ερμηνεύσει αυτήν την προφητεία ως πραγματουμένη, όπως σας είπα προηγουμένως, στις ημέρες τις δικές Της. Και έχομε έτσι στην προφητεία [σ.σ. μάλλον στην προσευχή ήθελε να πει] την ιστορικήν αναφοράν της προφητείας. Προσέξτε αυτό είναι πολύ σπουδαίο, είναι πολύ σπουδαίο. Έχομε μία προφητεία και την πραγμάτωσή της. Πότε μία προφητεία πραγματώνεται; Πότε; Αυτό η Εκκλησία θα το πει. Αυτό οι Άγιοι θα το πουν. Όπως λέγει ο Απόστολος Πέτρος, καμία προφητεία δεν γράφτηκε έξω από το Πνεύμα του Θεού και καμία προφητεία δεν ερμηνεύεται έξω από το πνεύμα του Θεού. Θεόπνευστοι προφητεύουν και θεόπνευστοι λύουν την προφητεία, δηλαδή την ερμηνεύουν την προφητεία. Κι έτσι τι λέγει εδώ τώρα η Εκκλησία; Η Θεόπνευστος Εκκλησία. Λέγει, αυτό τώρα που Εσύ είπες κάποτε δια στόματος του Δαυίδ του παιδός Σου, αυτό τώρα πραγματώνεται. Είναι σπουδαίο.

Ξέρετε κάποτε η Εκκλησία τι θα πει στους πιστούς; Αυτός είναι ο Αντίχριστος. Ή, πριν έρθει ο Αντίχριστος, το πνεύμα του Αντιχρίστου. Η Εκκλησία θα πει, ξέρετε τι είναι αυτό, αυτό το ρεύμα, αυτό το κλίμα, αυτή η ατμόσφαιρα που επικρατεί; Αυτό είναι το πνεύμα του Αντιχρίστου και προετοιμάζει τον ερχομό του. Ποιος θα το πει αυτό; Η Εκκλησία. Αυτή μόνη διακρίνει. Δεν μπορεί να διακρίνει ο κόσμος εκείνο που υπάρχει στον κόσμον. 

Η Εκκλησία διακρίνει εκείνο που υπάρχει στον κόσμον και αυτό εν Πνεύματι Αγίω.

«συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδα σου ᾿Ιησοῦν, ὃν ἔχρισας,». Πραγματικά λέει μαζεύτηκαν, επ’ αληθείας μαζεύτηκαν, συγκεντρώθηκαν, εναντίον του παιδός Σου Ιησού Χριστού τον Οποίον Εσύ έχεις χρίσει, Εσύ έστειλες εις τον κόσμον.

«῾Ηρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος». Να και τα ονόματα.

Ποιο είναι το όνομα του Αντιχρίστου; Θα το πει η Εκκλησία τότε. Διότι οι δύο εκείνοι προφήται θα πουν, ‘Αυτός’. Αλλά αυτός θα έχει ένα όνομα και θα πει τότε η Εκκλησία, να το 666. Η Εκκλησία θα πει το όνομα του Αντιχρίστου, μην ακούτε απ’ έξω τίποτα. Η Εκκλησία θα πει το όνομα του Αντιχρίστου. Εδώ τι λέγουν; Η προφητεία που είπε ο Δαυίδ 1,000 χρόνια πίσω, το είπε για τον Ηρώδη και για τον Πόντιον Πιλάτο. Λέει και ονόματα.

«σὺν ἔθνεσι καὶ λαοῖς ᾿Ισραήλ,». Με εθνικούς / ειδωλολάτρας, και με τους λαούς του Ισραήλ, δηλαδή με τις φυλές.

«ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι». Και να γίνουν όσα το χέρι Σου και η βουλή Σου έχουν προορίσει να γίνουν.

Εδώ βλέπομε τον Ηρώδη αγαπητοί μου σαν εκπρόσωπο των Εβραίων, μαζί με τις φυλές του Ισραήλ, και τον Πιλάτο σαν εκπρόσωπο των εθνικών, των ειδωλολατρών, μαζί με τους εθνικούς στρατιώτες, τους ειδωλολάτρες. Και πράγματι αυτοί κατεδίκασαν τον Χριστόν κι έτσι ηρνήθησαν και τον Πατέρα, τουλάχιστον ως προς τους Εβραίους. Διότι έλεγαν ότι πιστεύουν εις τον Θεόν αλλά ηρνήθησαν και τον Πατέρα αρνούμενοι τον Υιόν.

Και όλα αυτά δεν έγιναν έξω από τη βουλή του Θεού, αλλά τώρα ότι ο Θεός παραχωρεί να γίνουν αυτά. Βεβαίως δεν είναι το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Θεού, αλλά είναι το κατά παραχώρησιν. Όταν ο Ιησούς Χριστός βαπτίζεται στον Ιορδάνην λέγει ο Πατήρ, εν ώ ηυδόκησα, εν το οποίον ηυδόκησα. Συνεπώς κάνει το θέλημά μου κατ’ ευδοκίαν όπως το θέλω εγώ. Αλλά όταν αφήνει να κάνει το θέλημά του ο Ηρώδης και ο Πιλάτος, αυτό είναι όχι κατ’ ευδοκίαν αλλά κατά παραχώρησιν. Το λέγω για να μην σκανδαλίζονται μερικοί και θεωρούν ότι ο Θεός είναι ανήμπορος να αντιμετωπίσει το κακόν.

Όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος εν προκειμένω,

Ό ούν λέγουσι, τούτο εστίν· ούκ αυτοί ίσχυσαν αλλά σύ τό πάν, ό επιτρέψας καί είς πέρας αγαγών, ειργάσω, ό ευμήχανος καί σοφός, ό τοίς εχθροίς είς τό βούλημά σου χρησάμενος.

Ο Θεός χρησιμοποιεί αγαπητοί μου και το κακόν, και τους εχθρούς Του τους χρησιμοποιεί στις βουλές Του. Όχι ότι τους παρεσκεύασε ο Θεός.

Πάντως είναι αξιοπαρατήρητο αγαπητοί μου το εξής. Προσέξτε τη σειρά των λέξεων. «ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι» Θα μου πείτε είναι ένα πρωθύστερο σχήμα, έτσι το λέμε στο συντακτικό. Όσα το χέρι σου και η σκέψη σου έχει προορίσει να γίνουν. Αλλά αυτό που θα το λέγαμε στους ανθρώπους, δεν ισχύει εδώ. .. Ο άνθρωπος πρώτα σκέπτεται και μετά ενεργεί με τα χέρια του. Εδώ λέγει, πρώτα ενήργησες με τα χέρια σου και μετά με τη βουλή σου, με τη σκέψη σου. Ξέρετε τι σημαίνει; Σημαίνει ότι το χέρι του Θεού γίνεται ταχύτερα αισθητό από την βουλή του Θεού. Και δεν είναι πρωθύστερον σχήμα που λέμε στο συντακτικό. Ξαναλέγω, ότι το χέρι του Θεού γίνεται ταχύτερο από τη βουλή του Θεού, αισθητά ταχύτερο, δηλαδή όχι ότι προηγείται η ενέργεια της βουλήσεως αλλά ότι η φράση δείχνει ότι εδώ την βουλή του Θεού δεν την βλέπεις, βλέπεις την ενέργεια του Θεού, την βουλή του Θεού θα την μάθεις αργότερα …

Μετά την αναφοράν της προφητείας και την πραγμάτωσή της στις ημέρες των Αποστόλων, ζητά τώρα η Εκκλησία την προστασία του Θεού αφού οι λαοί και τα έθνη εμελέτησαν κενά, δηλαδή κούφια πράγματα, χωρίς βεβαίως στην πραγματικότητα να μπορέσουν να ματαιώσουν το Σχέδιο του Θεού. Τι λέει; «καὶ τὰ νῦν, Κύριε, ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν, καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου» Και τώρα Κύριε, κοίταξέ μας. Κοίταξε ότι ήμεθα κάτω από τις απειλές των. Δες τις απειλές των .. και δώσε σε μας τους δούλους Σου παρρησία να λαλούμε τον Λόγον Σου.

Σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος, λέγει. Προσέξτε τι λέγει. Προσέξτε:

Οράς τήν φιλοσοφίαν, καί πώς ουχί καταρωμένων εστί ταύτα;

Βλέπεις την ευσέβειαν; Δεν καταρρώνται, να πουν οι δείξοι και οι μπήξοι Κύριε, οι αλητήριοι, οι ελεεινοί, οι τρισάθλιοι, οι εχθροί Σου. Δεν λέγουν τίποτε.

Και όρα· ούκ είπον, ράξον αυτούς, κατάβαλε αυτούς· αλλά τι;

Κοίτα. Δεν είπαν στην προσευχή τους, σύντριψέ τους, κατάβαλε αυτούς. Αλλά τι;

καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου

και δώσε το χάρισμα σε μας στους δούλους Σου ώστε να λαλούμε τον Λόγον Σου μετά παρρησίας.

Και συνεχίζει ο Ιερός Χρυσόστομος,

Ούτω μανθάνωμεν εύχεσθαι καί ημείς.

Έτσι μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και εμείς.

Είναι αυτό που σας έλεγα προηγουμένως για τις προσευχές των Αγίων. Έτσι λέει μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και ημείς.

Καίτοι γε πόσου ούκ άν τις εμπλησθείη θυμού, είς άνδρας εμπεσών ανελείν αυτόν επιχειρούντας, και απειλούντας τοιαύτα; πόσης ούκ άν απεχθείας πληρωθείη;

Να βρεθεί μπροστά σε άνδρες που τον απειλούν. Δεν θα γέμιζε η καρδιά του από απέχθεια εναντίον των;

Αλλ’ ούχ οι άγιοι ούτοι.

Αλλά αυτοί λέγει οι Άγιοι δεν συμπεριφέρονται έτσι, να γεμίσουν από οργή, από σιχαμάρα γι’ αυτούς τους ελεεινούς ανθρώπους. Τίποτε.

Έτσι μας μαθαίνουν να προσευχόμαστε. Να σε τι χρειάζονται οι προσευχές των Αγίων. Διότι αν προσευχηθούμε μόνοι μας θα πούμε, Κύριε κεραυνούς να τους ρίξεις.

Θυμόσαστε τι είπε ο Άγιος Ιάκωβος και ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, τα δύο αδέλφια. Κύριε να πούμε να πέσει φωτιά από τον ουρανό να τους κάψει επειδή δεν σε δέχτηκαν σε εκείνη την πόλη των Σαμαρειτών. Ο Κύριος τι είπε; Δεν ξέρετε ποιου πνεύματος είσαστε εσείς. Το ‘μαθαν αργότερα.

Δεν μπορούμε να καταρώμεθα. Δεν μπορούμε να υβρίζουμε. Δεν μπορούμε να ζητάμε από τον Θεό την τιμωρία των άλλων. Τι πρέπει να ζητούμε; Το έλεος του Θεού σ’ αυτούς και το δεύτερον, την δύναμη του Θεού σε μας. Και τι λέγουν εδώ; Ζητούν να τους δώσει ο Θεός δύναμη ώστε μετά παρρησίας να λαλούν τον Λόγο του Ευαγγελίου. Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Και δεν ζητούν την απαλλαγή τους από τον πειρασμό, σας το έλεγα πιο μπροστά εδώ τώρα το αναλύω. Προσέξτε. Αυτό δείχνει απόλυτη αποδοχή του Σταυρικού Ευαγγελίου.

Εμείς θέλομε να αναιρέσουμε το Σταυρικόν Ευαγγέλιον. Θέλομε ένα Ευαγγέλιον χωρίς πειρασμούς. Ένα Ευαγγέλιον χωρίς Σταυρό. Αγαπητοί μου να το πάρομε απόφαση. 

Θα ‘χουμε πειρασμούς και θα ‘χουμε περιπέτειες στη ζωή μας, όποιος, όπου είναι ο καθένας. Μικρός, μεγάλος, μορφωμένος, λιγότερο μορφωμένος, άνδρας, γυναίκα, οικογενειάρχης, άγαμος, κληρικός, λαϊκός. Έχομε όλοι πειρασμούς και όταν λέγω πειρασμούς εννοώ, πώς μας κατατρέχει ο κόσμος, πώς μας κατατρέχει ο διάβολος. Δεν θα λείψουν ποτέ οι πειρασμοί. Και λέγει εδώ ο Ιερός Χρυσόστομος σχολιάζοντας αυτό, ότι δεν ζητούν να απαλλαγούν αλλά ζητούν δύναμη να ανταποκριθούν.

Κύριε απάλλαξέ μας, εμείς αυτό λέμε, απάλλαξέ μας, αλλά εδώ λέγουν, όχι, δώσε μας δύναμη να παλέψουμε διότι θέλομε, οικειούμεθα το Σταυρικό Σου Ευαγγέλιον. …

Βλέπομε εδώ την Εκκλησία του Χριστού να έχει έναν ιεραποστολικόν χαρακτήρα και να ζητάει το «μετὰ παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου», όπως λέγει. Με κάθε παρρησία να μιλάμε, να κηρύσσουμε τον λόγο Σου.

Αγαπητοί μου προσέξτε.

Σε μια δοκιμασία της Εκκλησίας, άραγε, αυτός ο ιεραποστολικός χαρακτήρας θα διατηρηθεί; Ή μήπως θα υπάρχει μία συντηρητική κατάστασις κρυπτοχριστιανισμού; 

Και όταν λέω κρυπτοχριστιανισμού είναι κάτι φοβερό.

Ο κρυπτοχριστιανισμός έχει διάφορες μορφές. Έπεσε στα χέρια μου τελευταία ένα βιβλίο, έκδοσις των Μακεδονικών Σπουδών Θεσσαλονίκης, δια τους κρυπτοχριστιανούς. 

Ότι μπορούσε ο ιερεύς να γίνει χότζας και το πρωί να είναι στο τζαμί και το βράδυ να κάνει Ορθόδοξη Λειτουργία.

Αυτό αγαπητοί μου είναι απαράδεκτον πράγμα. Και τέτοια, μάλιστα στην εποχή των Τούρκων, είχαμε άφθονα και υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Αυτό είναι απαράδεκτον πράγμα.

Γιατί;

Διότι ο Χριστιανός στέκεται με έναν συντηρητισμό απέναντι στο Ευαγγέλιον, φοβείται το μαρτύριον.

Ή θα είσαι ή δεν θα είσαι. Η Εκκλησία, η παλαιά Εκκλησία, η αρχαία ένδοξος Εκκλησία του Χριστού, δεν εγνώρισε τον κρυπτοχριστιανισμόν με την έννοια που σας είπα.

Βέβαια ο πιστός δεν έλεγε στον κόσμο, ‘ξέρετε είμαι Χριστιανός’. Όχι.

Ζούσε.

Τον συνελάμβαναν; Ομολογούσε. Ούτε άλλαζε την Πίστη του. Ομολογούσε.

Και τους λέγανε οι ίδιοι, οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι εθνικοί, οι ειδωλολάτραι, ‘ρίξτε μια φούχτα λιβάνι στον θεόν Καίσαρα και μην πιστεύετε εκείνο το οποίο κάνετε’.

Όοοοχι, αυτό που πιστεύω θα πω. Αυτό έλειψε.

Γι’ αυτό σας είπα. Θα προχωρήσουμε σε ένα μαρτύριο ή σε έναν κρυπτοχριστιανισμόν; Αυτό είναι το πρόβλημα σε έναν επικείμενον πειρασμόν.

ΑπομαγνητοφώνησηΦαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ

Πηγή arnion.gr [Ομιλία νο. 40 Πράξεις Αποστόλων Κεφ. 4, 23 – 29]

«Φοβηθείτε τόν μουσουλμανισμό! Η Ευρώπη θά γίνει μουσουλμανική»!

Προφητικός λόγος του π. Αθανάσιου Μυτιληναίου 

από το1992!

«Φοβηθεῖτε τόν μουσουλμα-νισμό, 

εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός, φοβηθεῖτε! 

Ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς».

«Ἡ Εὐρώπη θά γίνει μουσουλμανική, 

θά πάψει νά εἶναι χριστιανική»!

«Προσέξτε τώρα ἐδῶ κάτι, πολύ νά προσέξομε αὐτό, γιατί δυστυχῶς δέν τό ἔχομε προσέξει δεόντως καί μένομε ἐγκληματικῶς ἀπαθεῖς. Ὁ μουσουλμανισμός ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς. Αὐτό τό ὁποῖο λέμε ἕνα τόξο, ἐδῶ στά Βαλκάνια, μουσουλμανικό, καί τό βλέπομε, βεβαίως ἀπό πολιτικῆς πλευρᾶς, εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό ἕνα τόξο. Ἐπιχειρεῖ, θά ἐπαναλάβω καί νά τό θυμᾶστε, ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς!

῞Οπως καί ἐγώ θυμᾶμαι τόν μακαριστό πατέρα Ἄγγελο Νησιώτη, πού εἶχε πεῖ -πρό τοῦ ’40- καί ἔλεγε: «Φοβηθεῖτε τόν μουσουλμανισμό, εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός, φοβηθεῖτε!». 

Τό κράτησα στή μνήμη μου καί τό ἀνεκάλεσα πολλές φορές, ἰδίως τά τελευταῖα χρόνια, πού βλέπω αὐτή τήν κίνηση τοῦ μουσουλμανισμοῦ. Τί; Ξέρετε πόσα ἑκατομμύρια μουσουλμάνοι ὑπάρχουν στήν Ἀσία, Πολυνησία, Ἀφρική; Πολλά ἑκατομμύρια μουσουλμάνοι ὑπάρχουν. Τό εἶπαν:

«Θά ἐπιχειρήσομε ἐπίθεση κατά τῆς Εὐρώπης»!

Τό εἶπαν, νά μήν πῶ τώρα πολιτικά πρόσωπα, δέν μοῦ ἀρέσει νά ἀνακατεύω πολιτικά πρόσωπα, ὅτι: «Ἡ Εὐρώπη θά γίνει μουσουλμανική, θά πάψει νά εἶναι χριστιανική»! Ξέρετε πόσα τεμένη ὑπάρχουν στό Παρίσι;

Ἐμεῖς ἐν ὀνόματι τῆς ἀνεξιθρησκείας κτλ. τούς πάντες ὑποδεχόμεθα. Ἑτοιμάζουν νά κάνουν καί στήν Ἀθήνα τέμενος μουσουλμανικό, ἐνῶ ἀναφέρθηκε ἐκεῖ, στά Ἐμιρᾶτα τῆς Ἀραβίας, ἀπέναντι ἀπό τό Ἰράκ, ζητήθηκε νά γίνει Λειτουργία φέτος [1992] τό Πάσχα, ὄχι μόνο νά γίνει ναός ἀπό τούς ἐκεῖ ῞Ελληνες, -ἐνῶ ἐκεῖνοι ζητοῦν στήν Ἀθήνα νά γίνει ναός-, ἀλλά οὔτε καν σέ ἕνα δωμάτιο τῆς Πρεσβείας, νά γίνει Θεία Λειτουργία Πασχαλινή! Ναί, γιατί ἔχει τό στοιχεῖο τοῦ φανατισμοῦ.

Ἀνεξιθρησκεία γιά τούς μουσουλμάνους δέν ὑπάρχει, εἶναι παραμύθια αὐτά.
Γι’ αὐτό λοιπόν ἐπιχειρῶντας νά καταλάβει τήν Εὐρώπη θρησκευτικῶς, θά τήν καταλάβει καί πολιτικῶς».

(Ὁμιλία 141η, Σειράχ)

«Ἄν μέ ρωτήσετε, χωρίς βέβαια νά διεκδικῶ προφητικό χάρισμα, ἀλλά εἶναι κάτι πού κάθε πιστός μπορεῖ νά τό δεῖ, ἄν θά ἔπρεπε νά μέ ρωτήσετε: «Πῶς τά βλέπετε τά πράγματα στή σύγχρονη ζωή μας ἐδῶ στήν Ἑλλάδα [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 17-1-1982] καί σέ μία παγκόσμια κλίμακα;», θά σᾶς ἔλεγα: «Πολύ ἄσχημα!». Ἐγώ ξημερώνομαι καί βραδιάζομαι πάντοτε σάν κάτι νά περιμένω. Εἶναι τά τελευταῖα χρόνια αὐτό, σάν κάτι περιμένω. Τί περιμένω;
Τί νά σᾶς πῶ πιό πολύ, κάτι περιμένω. Γιατί δέν πᾶμε καλά ὡς λαός. Ἔχομε τόσο ξεφρενιάσει, ἔχομε βγάλει στή δημοσιότητα πιά τό βρώμικο ὑποσυνείδητό μας καί κινούμεθα μέ τέτοιο βαθμό καλπάζοντα ἀποστασίας, ὥστε δέ μένει παρά νά ἐξαντληθεῖ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ καί νά ἔρθει τιμωρία.
Ἔτσι τό αἰσθάνομαι».
 (Ὁμιλία 38η, Ἀποκάλυψις)

Ξέρετε ὅτι οἱ πρωτεύουσες τῆς Εὐρώπης ὑπάρχουν πολλὰ τζαμιά. Καὶ οἱ -θὰ τὸ πῶ- οἱ κουτοφράγκοι δὲν καταλαβαίνουν ὅτι εἰσδύει ὁ Ἰσλαμισμὸς στὴν Εὐρώπη καὶ μιὰ μέρα θὰ ἀναποδογυρίσει ὁ Ἰσλαμισμὸς τῆς Εὐρώπη. Τὸ εἶπε ὁ Καντάφι. Θὰ κάνωμε, λέει, Ἰσλαμικὴ τὴν Εὐρώπη. Κι αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια. Πάρα πολλοὶ χριστιανοὶ Εὐρωπαῖοι στρέφονται πρὸς τὸν Ἰσλαμισμόν. Ποιός φταίει; Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία, ὁ Καθολικισμός. Γιατί φταίει;
Γιατί εἶναι ἐκκοσμικευμένη. Τί νὰ πεῖ κανείς. Χάος! Χάος! Αὐτὸ εἶχε γίνει καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα. Ξέρετε ποιά ἦταν ἡ ἄμεση ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ;

(Ὁμιλία 2η, Εἰς τὸν προφήτην Ἰεζεκιήλ)

http://agonasax.blogspot.gr/

«Την αγάπην σου την πρώτην αφήκας»!

Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ἐφέσου ἔρριξε τὸ βάρος τῆς Ἐκκλησίας του, ποῦ λέτε; Εἰς τὸ σημεῖον ποὺ σημειώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅτι «οὐ δύνει βαστᾶσαι κακούς καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ οὐκ ἐκοπίακας». Δηλαδή, δὲν μπόρεσες νὰ ἀντέξεις τοὺς κακούς, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἐκράτησες τὸ ὄνομά μου καὶ δὲν ἀπόκαμες. Δηλαδή, τὸ βάρος τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου ἔπεσε ἐπάνω εἰς τὸ θέμα τῶν αἱρετικῶν, δηλαδὴ στὸν ἀγώνα τὸν ἀντιαιρετικὸν καὶ παρημελήθη ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν.

Ἔχετε προσέξει, ἀγαπητοί, ὅτι πάρα πολλὲς φορὲς συμβαίνει στὴν Ἐκκλησία μας αὐτό; 

Λίγο νὰ ρίξετε μιὰ ματιὰ γύρω σας θὰ τὸ δεῖτε αὐτὸ τὸ σημεῖο· ὅτι δηλαδή, ρίχνουμε τὴν προσπάθειά μας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, πολὺν ἀγώνα, ἀλλὰ ἔχουμε παραμελήσει κάποια ἄλλα πράγματα. Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς θὰ δεῖτε πιστοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται πάρα πολὺ ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ἡ δική τους ὅμως ἡ ζωὴ εἶναι ἀμελημένη.

Καὶ φοβᾶμαι μήπως καὶ ἐδῶ, ἀνάμεσά μας, βρισκόμεθα ἄνθρωποι, ποὺ ἀγωνιζόμεθα ἐναντίον τοῦ κακοῦ, ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, ἐναντίον τῆς κακοδοξίας, παρὰ ταῦτα, ὅμως, δὲν ἔχουμε ἐμεῖς ἐπιμελημένη ζωή. Ἐγὼ τὸ ἔχω προσέξει αὐτὸ σὲ πάρα πολλοὺς πιστούς μας, (γι' αὐτὸ) ἄς λάβουμε τὰ μέτρα μας ἰδιαιτέρως. Ἔρχεσθε νὰ μοῦ ἀναγγείλετε μιὰ προσπάθειά σας, ἐναντίον τῶν κακοδόξων, ἀλλ' ἡ ἰδία ἡ δική σας ἡ ζωὴ δὲν εἶναι προσεγμένη. Ὑπάρχει μία ἐπιπολαιότης.

Δηλαδή, πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ἀγάπη, διὰ τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ὁμιλεῖ, ὅτι ἐγκατελήφθη, "δὲν ἔχεις τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην", λέγει, δὲν νοεῖται ὡς ἐξαντλουμένη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὀρθοπραξίαν. Δὲν πρέπει νὰ λέμε μόνο, θὰ κυνηγάω τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ πῶς ἐγὼ ἰδιαιτέρως ζῶ. Ἐδῶ δηλαδή, πρέπει ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ ἔλειπε ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν στὴν Ἔφεσον, αὐτὴ ἡ ἰδιαιτέρα ἀγαπητικὴ ἀνάβασις τῆς καρδίας πρὸς τὸν Θεόν.

Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς παρατηρεῖται, ἄνθρωποι μιᾶς δραστηριότητος, νὰ μὴν ἔχουν αὐτὲς τὶς πνευματικὲς ἀναβάσεις. Καὶ ἀντιστρόφως· ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν μίαν πνευματικὴν ἀνάβασιν τῆς καρδίας, νὰ μὴν ἔχουν μίαν δραστηριότητα.

Ὁ Κύριος τὸ ἐλέγχει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Θὰ δοῦμε σὲ ἄλλη ἐπιστολή, νὰ ἐλέγχει ἀκριβῶς, γιατὶ ἀφέθηκαν αἱρετικοί· πρέπει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Δὲν θὰ πρέπει νὰ ρίξουμε στὸν ἕνα τομέα μόνον τὸ βάρος, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ δοῦμε ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ νὰ ποῦμε: Θὰ δουλέψω ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, δὲν θὰ ἀμελήσω ὅμως τὸν δικό μου πνευματικὸν καταρτισμόν.

Δὲν μπορῶ νὰ ἐξασφαλιστῶ καὶ νὰ λέγω ὅτι, ἀφοῦ πολεμάω τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸ εἶναι ἕνα δεῖγμα ὅτι πηγαίνω καλά. Ποιός σᾶς τὸ εἶπε, ἀγαπητοί μου, ὅτι πηγαίνουμε καλά; 

Νομίζετε ὅτι μὲ τὸ νὰ ὁμολογοῦμε Ὀρθοδοξίαν αὐτὸ σημαίνει καὶ σωτηρία; 

Καὶ ἡ Ὀρθοπραξία ποῦ πηγαίνει;

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Που είναι η πνευματική ηγεσία; «Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει» «Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!

Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;

Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,

μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα

τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. 
Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. 
Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς… 
Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. 
Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. 
Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» 
(1Κορ. 14, 20)… 
Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. 
Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; 
Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. 
Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.

Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; 
Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. 
Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. 
Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. 
Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὰ ἀκούσατε; 
Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: 
Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὸ καταλάβατε; 
Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. 
Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;
Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.

Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. 
Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».

Ἀπομαγνητοφώνηση:

«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»

(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). Διεύθυνση ἱστολογίου: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr/