Η φρικτότερη πλάνη του Εωσφόρου είναι να νομίζει κανείς ότι βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, αλλά να είναι εκτός αυτής και μέλος άλλης «εκκλησίας», διά της κοινωνίας του όμως με αιρετικούς ποιμένες, να οδηγείται στην απώλεια της σωτηρίας του. Φρικτό και ανατριχιαστικό αυτό!
Ομολογώ, ένα από τα συγκλονιστικότερα Αγιοπατερικά χωρία που έχω διαβάσει στους Αγίους Πατέρες, είναι αυτό του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου:
“Το μνημόσυνο του αιρετικού επισκόπου είναι μόλυνση της Πίστεως! Άλλοι έγιναν αιρετικοί και χάθηκαν, άλλοι παρέμειναν oρθόδοξοι και χάθηκαν γιατί είχαν εκκλησιαστική επικοινωνία με αιρετικούς.” (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης 759 – 826).
Αλήθεια, πώς γίνεται να παραμένει κανείς Ορθόδοξος και όμως να χάνεται; Ακόμη χειρότερο από αυτό είναι όχι μόνο να διατηρεί κάποιος εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς, αλλά να οδηγεί και άλλες ψυχές σε αυτήν την κολάσιμη κοινωνία με αιρετικούς, εν ονόματι μάλιστα μίας αντιπατερικής, ανεπίτρεπτης, υπερπαρατεταμένης και άκαιρης οικονομίας.
Είναι φοβερή πλάνη να ομολογεί ένας Ορθόδοξος πιστός την Αλήθεια, να απομακρύνεται/αποτειχίζεται από τους αιρετικούς ποιμένες και παράλληλα να αναγνωρίζει και να διδάσκει την ύπαρξη του Αγίου Πνεύματος στους αιρετικούς οικουμενιστές, από τους οποίους πρωτίστως αποκόπηκε.
Με την αναγνώριση όμως αυτή, καθιστά αυτομάτως άκυρη και ανυπόστατη την αποτείχισή του, καθότι πιστεύει ότι δήθεν μπορεί ελεύθερα να λαμβάνει αγιασμό, χάρι και σωτηρία από τα «έγκυρα» μυστήρια των αιρετικών.
Από τη μια απομακρύνεται από τον αιρετικό και από την άλλη ξαναεπιστρέφει στον αιρετικό για να λάβει Βάπτιση, Γάμο και Θεία Κοινωνία. Από ποιόν; Από αυτόν τον οποίο διά της Αποτειχίσεώς του αναθεματίζει και καταδικάζει ως αιρετικό εκτός Εκκλησίας.
Διακατεχόμενος από αυτή την εκκλησιολογική σχιζοφρένεια, ο Ορθόδοξος πιστός επανέρχεται «στο ίδιον εξέραμα» και παρακαλάει αυτόν τον εκτός Εκκλησίας αιρετικό, να τον θέσει πάλι εντός Εκκλησίας… διά της Βαπτίσεως.
Ο Ορθόδοξος πιστός παρακαλάει τον αιρετικό, ο οποίος ήδη έλαβε οριστικό διαζύγιο από τον Θεό και την Αλήθεια, να συνάψει τον Ορθόδοξο πιστό σε γάμο και να παντρέψει τον εαυτό του και τα παιδιά του.
Παρακαλάει τον αιρετικό, ο οποίος είναι νεκρωμένος πλέον στην ψυχή και στην πίστη, να κηδεύσει τον Ορθόδοξο πιστό και να τελεί τα καθέκαστα μνημόσυνα, ποιός; Ο πνευματικά νεκρός αιρετικός, αυτός ο οποίος μνημονεύει αιρεσιάρχες και μεγάλους αντιχρίστους και θάπτει το τάλαντο της Πίστεως στην διαθρησκειακή στάχτη του Παναιρετικού Π.Σ.«ε».
Το άκρως λυπηρό και τραγικότατα θλιβερό είναι ότι ανάμεσα στα πρόσωπα αυτά είναι και αποτειχισμένοι γέροντες, ομολογητές και ασκητές οι οποίοι μάλιστα διώκονται για την μαρτυρία τους αυτή, αλλά και θεολόγοι πτυχιούχοι και ακαδημαϊκοί οι οποίοι εμλπέκοντια διπλωματικώς στην εκκλησιολογική αυτή διαπλοκή με αλλοπρόσαλλη και διάτρητη ομπρέλα, με θούρειο και ασπίδα παραβατική… την «Οικιακή» Ενοριακή Οικονομία.
Στα αρχαία ελληνικά η σύνθετη λέξη «οἰκονομία» προέρχεται από (= «οἶκος» + «νέμομαι» ) και σημαίνει την καλή ή την κακή διαχείριση μίας οικίας καθώς και των υλικών ή πνευματικών αναγκών προς στερέωση αυτού του οίκου. «Τούτον τον Οίκον στερέωσον, Κύριε!»
Σκοπίμως όμως οι θιασώτες της μεγάλης συγχρόνου πλάνης του «Οικονομισμού», αποκρύπτουν τις δύο σημαντικές άκρως αντίθετες έννοιες της Οικονομίας, τονίζοντας μόνο την πρώτη:
α) εξοικονόμιση, διακυβέρνηση, διαχείριση και
β) συγκατάβαση, συμβιβασμός, παρανομία.
Ενώ λοιπόν κάνουν – όχι χρήση – αλλά κατάχρηση της οικονομίας, ενώ διαπράττουν συμβιβασμό και καταφεύγουν συνειδητά στην παρανομία, επικαλούνται την νομιμότητα, την επικείκια και την μακροθυμία για δήθεν «διευκόλυνση της σωτηρίας.»
Αν είναι ποτέ δυνατόν να πηγαίνω σε έναν αιρετικό οικουμενιστή επίσκοπο «για να διευκολίνει αυτός την σωτηρία μου» και σαν βγαίνω από τον Ναό, να τον αναθεματίζω διά της Αποτειχίσεώς μου και να του επισημαίνω ότι χάνει την σωτηρία του διά της κοινωνίας του με αιρετικούς λυκοποιμένες.
Αν είναι ποτέ δυνατόν, να εισέρχομαι σε ναό Οικουμενιστών, σε σπήλαιο ληστών της Θείας Χάριτος, «από τον οποίο ναό έχει αποχωρήσει οριστικώς ο φύλακας άγγελος» (Μέγας Βασίλειος) , και να παρακαλώ αυτούς τους ληστές, καταφρονητές, καταπατητές και βλασφήμους αιρετικούς να με αγιάσουν με τα δήθεν «έγκυρα μυστήριά τους».
Οι αιρετικοί «αυτοί σε άδειους οίκους (ναούς) συναθροίζονται κάθε μέρα και εξαιτίας του διασκορπισμού του λαού βαριά καταδίκη προετοιμάζουν για τον εαυτό τους” (Μέγας Βασίλειος).
Αν είναι δυνατόν να δηλώνω με τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου ότι «οι αιρετικοί αυτοί έχουν τους ναούς, εμείς όμως έχουμε τον Ένοικο Θεό» ο Οποίος πρώτα κατοικούσε στους Ναούς, όταν οι Ναοί αυτοί κάποτε απέδιδαν Ορθή Λατρεία, τώρα που βυθίζονται στην αίρεση, εγκατέλειψε ο Θεός τους Οίκους: «Ιδόυ αφίεται ο οίκος υμών έρημος!»
Αν είναι δυνατόν, οι αιρετικοί, τα κτήνη όπως τα ονομάζει η ίδια η Αγία Γραφή και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, να βεβηλώνουν τους ναούς με την μολυσματική και βορβορώδη αίρεσή τους, και εγώ από πείσμα αγνωσίας και με δόση αχαριστίας να αποκαλώ τον ναό των αιρετικών «άγιο» και να παρακαλώ τους αιρετικούς να μας αγιάσουν!
Ας ακούσουμε την φωνή του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, του Μεγάλου αυτού Ομολογητού, ο οποίος επαινείται και δοξάζεται («τους δοξάζοντάς Με δοξάσω») από την Αγία Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο στο Συνοδικό της Κυραικής της Ορθοδοξίας (και αυτό το τονίζω για να μην υπεραίρονται κάποιοι βλασφημοι ότι αυτός ήταν μία μονάδα, ένας άσημος μοναχός»). Στην Επιστολή του, “Προς Ιωάννη Λογοθέτη”, (Αρχιγραμματεύα της Αυτοκρατορίας, αναφερόμενος στην δολοφονία του Λέοντος του Ε’ του Αρμενίου) γράφει:
“Μολονότι όμως δολοφονήθηκε στον ναό, εν τούτοις δεν πέθανε σε τόπο άγιο, έστω και αν είναι φοβερό το λεγόμενο. Διότι δεν είναι ναός άγιος αυτός ο οποίος έχει βεβηλωθεί από Αιρετικούς, αλλά είναι κοινός οίκος…» Θα αποφύγω επί του παρόντος να σας ερμηνεύσω τί ακριβώς σημαίνει «κοινός οίκος» διότι κάποιοι ευσεβούληδες θα με που “υβρεολόγο!” Μένω όμως στην μεγάλη αυτή αλήθεια την συγκλονιστική και ανατρεπτική: «Δεν είναι ναός ‘άγιος’ ο τόπος που έχει βεβηλωθεί από Αιρετικούς!»
Εσείς όμως, τον ναό των αιρετικών τον αποκαλείτε «άγιο» και σωτηριολογικό και τα μυστήριά τους «έγκυρα…» Μας συμβουλεύετε αντίθετα από τους Αγίους Πατέρες τους οποίους υπεραρκετώς και μακροχρονίως χρησιμοποιείτε.
Το χειρότερο και ελεεινότερο είναι ότι, στην πλάνη τους αυτή οι γέροντες και πνευματικοί, οι θιασώτες της οικονομίας, επιστρατεύουν και τους Αγίους Πατέρες, ότι τάχα και αυτοί δίδασκαν «εγκυρότητα μυστηρίων» στους αιρετικούς, χωρίς φυσικά να παρουσιάζουν ούτε ένα επιχείρημα, ούτε μισό χωρίο, ούτε μία επαρκής παραπομπή η οποία να υποστηρίζει την πλάνη τους αυτή.
Καταφεύγουν βασανιστικώς σε βεβιασμένα δικά τους συμπεράσματα, σε αυθαίρετες και αόριστες ερμηνείες, σε αφηρημένες περιπτώσεις, ασαφείς μαρτυρίες και τελείως άσχετες περιστάσεις οι οποίες μοιάζουν επιφανειακώς, φαινομενικώς και πείθουν μόνο τους αφελείς και αδαείς.
Τολμούν επί πλέον να διατείνονται κάποιοι θεολόγοι με τέτοια εξοργιστική και αθεόφοβη πονηρία ότι οι Άγιοι Πατέρες τάχα δίδαξαν την εγκυρότητα μυστηρίων στους αιρετικούς απλά και μόνο επειδή δεν αναφέρθηκαν κατά λέξιν σε κάποια «ακυρότητα.» Ντύνουν και στολίζουν την αίρεση διά της Αποφατικής Θεολογίας! Φρίξον ήλιε!
Με αυτό το πλανεμένο σκεπτικό, και η ίδια η Καινή Διαθήκη δεν αναφαίρεται πουθενά στην Παναγία κατά λέξιν ως «Θεοτόκο» αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να υποστηρίζουμε ότι δεν είναι Θεοτόκος…
Με την Θεόσδοτη ευκαιρία της Δεσποτικής Εορτής της Πεντηκοστής, θα αποκαλύψουμε την πλάνη αυτή και θα αποδείξουμε περίτρανα την Αγιογραφική και Αγιοπατερική Αλήθεια.
Αναφερόμενοι όμως στην Αλήθεια, θα πρέπει πρωτίστως και προκαταβολικώς να υπογραμμίσουμε ότι η Αλήθεια δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, δεν είναι ένα ιδεώδες ούτε κάποιο ιδανικό από το οποίο πρέπει να διέπεται μία κοινωνία. Η Αλήθεια είναι Πρόσωπο, είναι το Θεανδρικό Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, η Ενυπόστατη Αλήθεια. Η Αυτο-Αλήθεια.
Δεν αρκεί κανείς να λέγει την αλήθεια αλλά πρέπει και να έχει την Αλήθεια, να διακατέχει ασφαλώς την Ενυπόστατη Αλήθεια. Να ανήκει στην Αλήθεια, να υπηρετεί την Αλήθεια και “να αγωνίζεται έως θανάτου υπέρ της Αληθείας!” Πρέπει να έχει την Αγία Τριάδα, τον Πατέρα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Η άρνηση της Αληθείας συνεπάγεται άρνηση του Χριστού: «πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει!» (Α΄ Ιωάν. 2, 23). Και όποιος δεν έχει τον Πατέρα και τον Υιό, δεν έχει ούτε το Πνεύμα το Άγιον. Είναι άθεος και ας δηλώνει «Ορθόδοξος».
Ο Χριστός είνα η Αυτο-Αλήθεια. Αυτομάτως ο Λόγος Του, είναι η Αλήθεια. Τί διδάσκει ο Λόγος του Θεού για τους αιρετικούς;
Η Επιστολή του Ιούδα του ΑδελφοΘέου είναι άκρως καυστηριακή και καταδικαστική για τους αιρετικούς. Κατακεραυνώνει όχι μόνο τους ηθικώς αμαρτωλούς, αλλά και τους αιρετικούς οι οποίοι σπέρνουν ζιζάνια και διαιρέσεις. Μας προτρέπει να προσπαθούμε εάν φυσικά είμαστε σε θέση, να τους σώζουμε από την φωτιά της αιρέσεως αλλά παράλληλα να μισούμε, προσέξτε βαρύτατη λέξη, να μισούμε ακόμη και τον μολυσμένο χιτώνα τους, τα ρούχα τους και το ράσο τους!
«Οὓς δὲ ἐν φόβῳ σῴζετε, ἐκ τοῦ πυρὸς ἁρπάζοντες, μισοῦντες καὶ τὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένον χιτῶνα!» (Ιούδα 1, 23). Μίσος για την αίρεση και τους οικουμενιστικούς μαύρους χιτώνες. Δεν είναι “ράσα ιερά” αυτά.
«Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες!» (Ιούδα. 1, 19). Αυτοί οι αιρετικοί δημιουργούν διαιρέσεις εις την Εκκλησίαν, άνθρωποι ζωώδεις που κυριαρχούνται από τα κατώτερα ένστικτα και οι οποίοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ το Άγιο Πνεύμα του Θεού!» Το λέγει ξεκάθαρα: Δεν έχουν το Άγιο Πνεύμα!
Μην πει κανείς ότι εδώ η Αγία Γραφή μιλάει «περί βίου…» Το λέγει και το υπογραμμίζει η Ίδια η Καινή Διαθήκη στην ίδια Επιστολή, στο ίδιο Κεφάλαιο, στο αμέσως επόμενο χωρίο: «Ὑμεῖς δέ, ἀγαπητοί, τῇ ἁγιωτάτῃ ὑμῶν Πίστει ἐποικοδομοῦντες ἑαυτούς!» (Ιούδα 1, 20). Το «δε» σημαίνει «όμως». Εσείς όμως να εποικοδομείτε τον εαυτό σας στο Αποστολικό και Αγιοπατερικό θεμέλιο της αγιοτάτης μας Ορθοδόξου Πίστεως!
Η Αγία Γραφή διδάσκει σαφέστατα και απερίφραστα ότι οι αιρετικοί (δεν μιλάει καθόλου για «καταδικασμένους» και «μη καταδικασμένους») δεν έχουν την Ορθόδοξη Αλήθεια. Δεν έχουν Αγιο Πνεύμα. Δεν έχουν την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Δεν παρέχουν σωτηρία. Ας το προσέξουμε αυτό. Δεν το λέγει ο “Πανταζής”. Το λέγει το Παντοκρατορικόν, Πανεπίσκοπον και Πανσθενές Πανάγιον Πνεύμα. Το λέγει ο Παράκλητος. Παρακαλώ πολύ. “Πνεῦμα μὴ ἔχοντες.”
Εσύ… πες ό,τι θέλεις. Διαφώνησε όσο θέλεις. Το λέγει ο Θεός. Το λέγει η Γραφή: “Πνεῦμα μὴ ἔχοντες.” Ούτε κατ’ οικονομίαν, ούτε κατ’ αγνωσίαν, ούτε κατά νεαράν ή γεροντικήν ηλικίαν. Δεν έχουν Άγιο Πνεύμα. Εάν εσύ θέλεις να επιμένεις ότι έχουν, διαψεύδεις την Αγία Γραφή. Βγάζεις τον Θεό “ψεύτη.” Θα υποστείς και εσύ λοιπόν τις συνέπειες του Νόμου, της διαφθοράς της Αληθείας. Παρανομείς και καταπατείς τα δίκαια του Θεού.
Δεν είναι όμως καθόλου δίκαιο ούτε συνιστά ήθος Ορθόδοξο, εξ’ αιτίας της ελλείψεως επιχειρημάτων τους (και ελλείψεως αντικειμενικότητος) να μας κατηγορούν και να μας συκοφαντούν ως πλανεμένους και «φωτισμένους» ή «φτασμένους» σε ύψος τάχα “προσωπικής επικοινωνίας με το Άγιο Πνεύμα…” Άπαγε, δεν τρελλαθήκαμε! Δεν θεωρούμε τους εαυτόυς μας “Αθανασία του Αιγάλεω…” Ακολουθούμε την Αγία Γραφή και τους Αγίους Πατέρες, χωρίς να νοθεύουμε την διδασκαλία της, εξ΄ αιτίας όποιασδήποτε αδυναμίας μας να εφαρμοστεί η «ωμή και σκληρή» Αλήθεια. Η Αλήθεια είναι αυτή, ασχέτως εάν εγώ μπορώ ή όχι να την εφαρμόσω και κατά πόσον θα μου κοστίσει.
Θέλεις και άλλη απόδειξη; Άκουσε τί λέγει ο Θεός: “εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει,οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ )” (Ρωμ. 8, 9). Όσοι δεν έχουν το Άγιο Πνεύμα, δεν είναι του Χριστού, δεν ανήκουν στον Χριστό ούτε στην Εκκλησία του Χριστού, δεν αποτελούν το Σώμα του Χριστού. Όταν δεν είσαι του Χριστού, δεν έχεις έγκυρα μυστήρια του Χριστού.
Εσύ, με πνεύμα αντιλογίας προς τον Λόγο του Θεού, διαφωνείς και διατείνεσαι πως “όχι, οι αιρετικοί είναι του Χριστού, παρέχουν Χριστό, παρέχουν σωτηρία…” Και επιμένεις να βρίσκεσαι σε τραγική αντίθεση με τον Θεό τον Ίδιο. Επιμένεις στον λογισμό σου: «Οι αιρετικοί έχουν μυστήρια, έχουν Άγιο Πνεύμα…» Πραγματικά, δεν σ΄ ακολουθώ, δεν ξέρω τί να πω… Φοβερή τύφλωση, Θεέ μου!
Θέλεις και άλλη απόδειξη; Άκουσε τί λέγει και τί προαναγγέλλει ο Χριστός ο Ίδιος:
“᾿Εὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε, καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν Πατέρα καὶ ἄλλον Παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται.” (Ιωάν. 14, 15-17).
Ο Χριστός ο Ίδιος ονομάζει το Άγιο Πνεύμα ως «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας!» Από εκεί το πήρε η Υμνογραφία και συνέγραψε το «Βασιλεύ, ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας!» Η Παναίρεση του Οικουμενισμού δεν περιέχει ούτε κατέχει το Πνεύμα της Αληθείας αλλά το πονηρό πνεύμα του σκότους, της πλάνης και της βλασφημίας.
Οι αιρετικοί οικουμενιστές επίσκοποι, όσοι τους μνημονεύουν αλλά και όσοι παραμένουν σε παράνομη και αντίθεη εκκλησιαστική / μυστηριακή κοινωνία μαζί τους, δεν έχουν την Αγία Ορθόδοξη Αλήθεια αλλά διδάσκουν ακόμη και Συνοδικώς πως “όλες οι αιρέσεις είναι Εκκλησία του Χριστού.” Αυτοί όλοι, είναι εκτός Εκκλησίας, είτε υπέργραψαν, είτε όχι, είτε παρέστησαν, είτε όχι. Παραμένουν σε εκκλησιαστική / μυστηριακή κοινωνία με αιρεσιάρχες.
Εσύ, παρ΄ όλα αυτά, «θεολογείς» και διδάσκεις κόντρα με τον Χριστό, αντίθετα με τον Χριστό και λέγεις ότι οι αυτοί οι αιρετικοί οικουμενιστές, «λόγω ποιμαντικών αναγκών» έχουν «έγκυρα μυστήρια!» Διαψεύδεις τον Χριστό, βγάζεις τον Χριστό ψεύτη και πλάνο.
Ο Χριστός όμως το υπογραμμίζει και προειδοποιεί: «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ Αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό!» Ο παναιρετικός, οικουμενιστικός κόσμος του Π.Σ. «ε» δεν μπορεί να έχει ποτέ το Άγιο Πνεύμα, «οὐ δύναται λαβεῖν», δεν μπορούν να το λαμβάνουν ούτε να το μεταδίδουν, «ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ». Διότι δεν το βλέπουν, ούτε στον ύπνο τους, ούτε στο ξύπνιο τους. Δεν κατοικεί στους παναιρετικούς ναούς τους. «Οὐδὲ γινώσκει αὐτό!» Δεν το γνωρίζουν ούτε Θεολογικώς, ούτε εκκλησιολογικώς, ούτε μυστηριακώς, ούτε σωτηριολογικώς.
Μη λοιπόν, αγαπητέ μου, ανατρέπεις την Γραφή, τον Θεάνθρωπο Χριστό και πλάθεις δικές σου θεωρίες. Δεν σε συμφέρει και δεν ωφελεί την ψυχή σου, ούτε τις ψυχές ωφελείς τις οποίες στέλνεις στο στόμα του λύκου, στην αγέλη των λυκοποιμένων. Δεν θς σου βγει σε καλό και το λέγω αυτό διότι σε αγαπώ και δεν έμαθα να κολακεύω.
Δες και άλλη μία απόδειξη: «οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ Πνεῦμά Μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας…» (Γέν. 6, 3). Δεν πρόκειται να παραμείνει, να κατοικήσει το Άγιο Πνεύμα Μου σε αυτούς τους σαρκικούς, οι οποίοι μόνο νοιάζονται για το τομάρι τους! Και δεν αναφαίρεται μόνο στις σαρκικές αμαρτίες διότι και οι ειδωλολατρείες και σατανολατρείες από σαρκικούς «ψυχικούς» εκπηγάζουν και από σαρκικά-ψυχοπαθολιγικά πάθη καταλήγουν σε βλασφημίες και αιρέσεις. Η φράση “διά το είναι αυτούς σάρκας” δεν αναφέρεται μόνο στα σαρκικά αμαρτήματα αλλά και σε αυτούς οι οποίοι μολύνουν ακόμη και το πνεύμα τους με βλασφημίες και αιρέσεις.
“Ταύτας οὖν ἔχοντες τάς ἐπαγγελίας, ἀδελφοί, καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντόςμολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ!” (Β’ Κορ. 7, 1).
Υπάρχουν λοιπόν δύο είδη μολυσμού: ο μολυσμός της σαρκός και ο μολυσμός του πνεύματος διά των αιρέσεων και βλασφημιών, δια των αρνήσεων και προδοσιών, διά των καταπατήσεων, καταφρονήσεων και καινοτομιών, διά των αντιφάσεων, αντιθέσεων και αυθαιρεσιών.
Ο Παντοκράτωρ Κύριος λέγει «οι αιρετικοί δεν έχουν Άγιον Πνεύμα». Ετούτοι οι ιερείς και θεολόγοι λέγουν «έχουν και παραέχουν, ακούστε εμάς, εμείς ξέρουμε καλύτερα, οικονομούμε βαθύτερα, ορίζουμε σοφότερα και αποφασίζουμε ορθότερα!» Αντε και εις ανώτερα… και μη χειρότερα!
Θέλετε απόδειξη Αγιοπατερική; Ο Μέγας Αθανάσιος καταδικάζει την πλάνη της υποτιθέμενης εγκυρότητος των μυστηρίων των αιρετικών, λέγοντας:
“Πολλές αιρέσεις αναφέρουν το όνομα της Αγίας Τριάδος κατά το βάπτισμα, αλλά μην πιστεύοντας ορθά και μην έχοντας υγιή Πίστη (Ορθόδοξη), καθιστούν το νερό του βαπτίσματος ανώφελο διότι λείπει η λυτρωτική ευσέβεια!“ (Μέγ. Αθανασίου, Κατά Αρειανών 2, 42-43, P.G. 26, 237B).
Όταν το νερό του βαπτίσματος δεν ωφελεί την ψυχή διότι λείπει από αυτό η «λυτρωτική ευσέβεια», δηλαδή η σωτηριώδης χάρις, τότε το μυστήριο είναι ΑΚΥΡΟ. Ας μην ξεχνούμε ότι εδώ δεν μιλάει για εκτός Εκκλησίας αιρετικούς αλλά για «Ορθοδόξους» οι οποίοι ασπάζονταν την αίρεση του Αρείου και κρατούσαν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του. ΑΚΥΡΑ τα μυστήριά τους! Μάταια και ανώφελα! Λείπει από αυτά η λυτρωτική χάρη του Αγίου Πνεύματος! Μερικοί όμως της Απολυτρώσεως θα λυτρώσουν και το Άγιο Πνεύμα!
Εάν τα μυστήρια των Αρειανών ήταν έγκυρα πριν ο Άρειος καταδικαστεί από την Αγία Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, τότε θα ήταν παράλογη και «ανόητη» η εντολή του Μεγάλου Αθανασίου και του Μεγάλου Αντωνίου προς τους πιστούς λαϊκούς να μην πηγαίνουν«ούτε απ΄ έξω από αυτούς τους ναούς!» Θα έλεγαν «εντάξει, να πηγαίνετε, να κοινωνάτε και μετά να τους γυρίζετε την πλάτη και να τους παρατάτε…»
Οι θιασώτες της Οικονομίας, οι Οικονομιστές, διαφωνούν και παροτρύνουν τους πιστούς, όχι μόνο να μπαίνουν μέσα κανονικά αλλά και να συμμετέχουν στην λατρεία των αιρετικών και να λαμβάνουν τάχα «έγκυρα μυστήρια» από τους αιρετικούς. Έτσι, θέλουν δεν θέλουν διαψεύδουν και διακωμωδούν τον Μέγα Αθανάσιο και τον Μέγα Αντώνιο.
Οι θιασώτες της Οικονομίας, οι Οικονομιστές, επικαλούνται τον Άγιο Κύριλλο. Μπρεδεύουν όμως πολύ τα πράγματα. Τότε η αίρεση του Αρείου ήταν πρωτοφανής και άγνωστη στους πιστούς. Οι Άγιοι Πατέρες έκαναν άσκηση οικονομίας μήπως και συνετιστεί ο Άρειος και καταλάβει το σφάλμα του και μετανοήσει.
Όταν είδαν όμως ότι δεν υπήρχε πλέον τέτοια ελπίδα, τον αναθεμάτισαν για την κόλαση ακόμη και πριν την καταδίκη του από την Αγία Α΄ Οικουμενική Σύνοδο! Ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Αλέξανδρος όταν είδε ότι ο Άρειος δεν μετανοούσε αλλά επέμενε και βλασφημούσε τον Χριστό ως κτίσμα, τον αναθεμάτισε επί τόπου μαζί με όλη την συνοδεία του!
Ο Μασόνος πατριάρχης Αθηναγόρας γνώριζε καλά τα Αναθέματα τα οποία αναφέρονταν σε πολύ γνωστές αιρέσεις και ήδη καταδικασμένες από Οικουμενική Σύνοδο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Εάν ο Άγιος Κύριλλος ή οποιοσδήποτε άλλος Άγιος Πατέρας εφήρμοζε κάποια οικονομία μετά την Συνοδική καταδίκη του Αρείου, τότε το επιχείρημα θα ίσχυε και θα ήταν υποστατό και αρκετό. Κανένας όμως Άγιος Πατέρας δεν ήσκησε οικονομία μετά την Συνοδική καταδίκη ενός αιρετικού.
Ο Μασόνος πατριάρχης Αθηναγόρας γνώριζε καλά ότι ο Παπισμός ήταν ήδη συνοδικώς καταδικασμένος και από πολλούς μάλιστα προκατόχους του. Δεν μετανόησε όμως. Δυστυχώς, κανένας επίσκοπος δεν τον αναθεμάτισε. Ο Μασόνος πατριάρχης Δημήτριος συνέχισε τα ίδια μα δεν μετανόησε. Κανένας επίσκοπος δεν τον αναθεμάτισε. Ο Μασόνος πατριάρχης Βαρθολομαίος συνεχίζει τα ίδια και χειρότερα. Συγκροτεί «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» και θεσπίζει επισήμως πλέον την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Κανένας επίσκοπος δεν τον αναθεμάτισε. Όλοι μένουν στα λόγια και στα άρθρα.
Έχουν το θράσος όμως να επικαλούνται όλοι τους την τεραστίων διαστάσεων πλάνη ότι «ο Βαρθολομαίος δεν καταδικάστηκε ακόμη.» Την αίρεση αυτή του «Αχρικαιριτισμού»την δίδαξε πρώτος ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Είχε την αξίωση να ασχοληθεί και πάλι μαζί μας ο Θεός και να ξανασυγκροτήσει για χάρη μας νέα Σύνοδο η οποία θα ξανα-αναθεματίσει ήδη καταδικασμένες αιρέσεις, χιλιοειπωμένες. Φιλότιμο και αξιοπρέπεια μηδέν.
Βλέπουμε δυστυχώς και τους σημερινούς θιασώτες της Αντιπατερικής Οικονομίας να επικαλούνται με αδικαιολόγητη πάντως αφέλεια και κατά πάντα ύποπτη «αθωότητα» την θλιβερή και εξευτελιστική δικαιολογία πως το θέμα της εγκυρότητος ή μη των μυστηρίων των αιρετικών θα το λύσει μία μέλλουσα σύνοδος Αποτειχισμένων.
Αυτό το θέμα όμως, έχει ήδη λυθεί και ήδη ξεκαθαριστεί. Ποιά άλλη Σύνοδος χρειάζεται να συγκληθεί; Ποιοί Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες στο ύψος των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων των Εννέα πρώτων Συνόδων θα παραστούν ως Συνοδικά Μέλη; Εμείς… οι έσχατοι, πανθαμαρτωλοί και μυρμυγκιένιοι αποτειχισμένοι, αποτυχημένοι πλήρως στην διατήρηση της αγάπης και ενότητος μεταξύ μας;
Ποιοί θα τολμήσουν να εξυψώσουν το μηδαμινό τους ανάστημα και να αυτοπροβληθούν ως «μυρίπνοα άθη του Παραδείσου και αστέρες πολύφωτοι του νοητού στερεώματος;» Ποιοί θα σταθούν και θα αυτοδιαφημιστούν ως «λύρα του Πνεύματος», την στιγμή που η δική μας λύρα είναι όχι μόνο «φάλτσα» αλλά και ραγισμένη τριγύρω αφού την χρησιμοποιούμε ως ρόπαλο για να κοπανάμε κατακούτελα τον εν Χριστώ αδελφό μας επειδή τόλμησε να διαφωνήσει μαζί μας;
Θέλετε Σύνοδο;
Ας ακόυσουμε τους Αγίους Πατέρες της εν Καρχηδόνι Συνόδου:
«Διά παντός ισχυρώς και ασφαλώς κρατούμεν μηδένα βαπτίζεσθαι δύνασθαι έξω της Καθολικής Εκκλησίας, ενός όντως Βαπτίσματος και εν μόνη τη Καθολική Εκκλησία υπάρχοντος!»
Εσείς, ώ πατέρες της υπερπαρατεταμένης οικονομίας, μας διδάξατε ότι οι αιρετικοί οικουμενιστές επίσκοποι λυκοποιμένες είναι εκτός Εκκλησίας, δεν ανήκουν στην Διαχρονική Εκκλησία του Χριστού και σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, την οποία πάλι εσείς μας την μάθατε, εφ΄ όσον δεν έχουν την Αγία Ορθόδοξη Αλήθεια, δεν έχουν τον Χριστό, δεν είναι του Χριστού και της Εκκλησίας Αυτού.
Εδώ η Αγία Σύνοδος της Καρχηδόνος (ισότιμη και ισόκυρη Οικουμενικής) μας διδάσκει Θεοπνεύστως πως δεν έχει την δυνατότητα κανένας μα κανένας να βαπτίζει, την στιγμή που βρίσκεται εκτός Εκκλησίας. Εσείς, με ποιό Θεόσδοτο, Θεαρχικό διακίωμα, εν τίνι εξουσία διδάσκετε ότι οι εκτός Εκκλησίας αιρετικοί οικουμενιστές μπορούν άνετα και «έγκυρα» να βαπτίζουν και μας στέλνετε σε αυτούς, απλά επειδή εσείς ατομικώς, αρνείστε να τελείτε όλα τα μυστήρια και περιορίζεστε εκ του ασφαλούς στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας;
Πού το βρήκατε αυτό; Ποιά Σύνοδος και ποιός Κανόνας αναγνωρίζει εγκυρότητα μυστηρίων στους αιρετικούς; Ας δούμε όμως τί μας λέγει στην συνέχεια αυτός ο Α΄ Κανόνας της εν Καρχηδόνι Συνόδου:
«Γέγραπται γαρ: «Εμέ εγκατέλιπον, Πηγήν ύδατος Ζώντος, και ώρυξαν εαυτοίς λάκκους συντετριμμένους, τους μη δυναμένους ύδωρ συσχείν!»
Οι αιρετικοί οικουμενιστές και μάλιστα οι δεδηλωμένοι ΜΑΣΟΝΟΙ πατριάρχες,(προσέξτε, ο Μασόνος στην Στοά προσκυνά και λατρεύει τον Εωσφόρο ως «Θεό αλληθινό και Μέγα Αρχιτέτκονα του Σύμπαντος»), εγκατέλειψαν τον Χριστό και την Εκκλησία Του και δημιούργησαν την Νέα «Εκκλησία» της Παγκοσμιοποιήσεως και του Διαθρησκειακού Συγκριτισμού, αυτοί λοιπόν έσκαψαν μόνοι τους τον αδηφάγο λάκκο του Π.Σ.«ε» και του Κολυμπαρίου και σεις, ώ πατέρες του πλάνης του Οικονομισμού μας λέτε ότι έχουν ύδωρ πηγήν ύδατος Ζωής και έγκυρα μυστήρια;
Δεν φοβείσθε τον Θεό και δεν ντρέπεστε τους Αγίους Πατέρες που καταφρονείτε; Πως αποκαλείτε αυτούς τους αιρετικούς «τους μη δυναμένους ύδωρ συσχείν» οι οποίοι δεν έχουν καμία δυνατότητα να αγιάσουν και να διατηρήσουν αγιασμό, ότι αγιάζουν αυτοί εμάς και τα τέκνα μας; Πως μας στέλνετε αναισχύντως σε αυτόν τον «συντετριμμένο λάκκο;»
Εμείς σας αγαπήσαμε, δεχτήκαμε να κρέμονται οι ψυχές μας στο πετραχίλι σας και σεις μας στέλνετε στους αιρετικούς και μας διδάσκετε ότι έχουν αυτοί «έγκυρα μυστήρια;» Επειδή εμείς έχουμε παιδιά; Και οι παπικοί έχουν γέροντες και μικρά παιδιά. Ποιά η διαφορά; Αιρετικοί και οι δύο.
Δέστε τί λέγει και πάλι στη συνέχεια η εν Καρχηδόνι Σύνοδος:
«Και πάλιν η Αγία Γραφή προμηνύουσα λέγει: ‘Από ύδατος αλλοτρίου απέχεσθε και από πηγής αλλοτρίας μή πίετε!»
Γιατί το κάνετε αυτό, αγαπητοί μας πατέρες; Η Αγία Γραφή λέγει από ύδωρ αλλότριο, ξένο, ετερόδοξο να απέχετε, να μην πίνετε και σεις μας λέτε «πηγαίνετε και πιείτε (κοινωνείστε) ελεύθερα!» Δεν σας ανησυχεί αυτή σας η αντίφαση; Δεν σας κεντρίζει την συνείδηση; Και συνεχίζει η εν Καρχηδόνι Σύνοδος:
«Διά τε Ιεζεκιήλ του Προφήτου λέγει Κύριος: ‘Και ραντίσω υμάς καθαρώ ύδατι, και καθαριώ υμάς. Και δώσω υμίν καρδίαν καινήν και πνεύμα καινόν δώσω υμίν!’ Πώς δε δύναται καθαρίσαι και αγιάσαι ύδωρ ο ακάθαρτος ων αυτός (στην πίστη) και παρ΄ ω Πνεύμα Άγιον ούκ έστι;»
Βλέπετε ότι η Σύνοδος αυτή συμφωνεί απολύτως με την Αγία Γραφή; «παρ΄ ω Πνεύμα Άγιον ούκ έστι;» Οι αιρετικοί δεν έχουν Άγιον Πνεύμα! Να η ομοφωνία και αρμονία!
Εσείς όμως, διαφωνία και πνεύμα αντιλογίας: «όχι, έχουν Άγιο Πνεύμα, κατ΄ οικονομίαν!» Μα… θα καταπιέσουμε εμείς οι θνητοί το Άγιο Πνεύμα να κατοικεί στους αιρετικούς και να επικυρώνει την βλασφημία τους προς το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα, διά της «εγκυρότητος των μυστηρίων τους, επειδή το θέλουμε εμείς;»
Δεν τελείωσε όμως ο Κανόνας, έχει κι άλλα να μας πει:
«Λέγοντος του Κυρίου εν τοις Αριθμοίς ‘Και πάντων ων άψεται ο ακάθαρτος, ακάθαρτα έσται. Πώς βαπτίζων δύναται, άλλω δούναι άφεσιν αμαρτιών, ο μη δυνηθείς τα ίδια αμαρτήματα έξω της Εκκλησίας αποθέσθαι;» Πώς, μα πώς έχει την δυνατότητα να βαπτίζει και να παρέχει σε άλλους άφεση αμαρτιών, αυτός ο οποίος δεν μπορεί τα δικά του αμαρτήματα να αποτινάξει, μιας και βρίσκεται έξω από την Εκκλησία;
Πατέρες Οικονομιστές, καταχραστές των Πατέρων, θα μας τρελλάνετε! Μπορούν να βαπτίσουν τα παιδιά μας αυτοί οι οποίοι βρίσκονται ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας; Και τώρα ποιόν να ακούσουμε, εσάς ή την Αγία και Θεόπνευστη Σύνοδο; Και γιατί δεν σας φτάνει αυτή, ακυρώνετε αυτήν, αχρηστεύετε αυτήν και έχετε την αξίωση να ξανασυγκροτήσει άλλη μία Σύνοδο για χάρη σας ο Θεός και να ξανακαταδικάσει τους αιρετικούς;
Δεν σας φτάνουν οι Εννέα Οικουμενικές Σύνοδοι; Θέλετε και Δεκάτη; Δεν σας βάζει σε σκέψεις το ότι για κάποιον σοβαρό και υποστατό λόγο σταμάτησε να συγκροτεί Συνόδους ο Θεός, ενώ παλαιότερα συνέβαιναν κάθε 50 και εκατό χρόνια; Λέτε να μας «ξέχασε» τόσους αιώνες ο Θεός ή μήπως θεωρεί πως δεν υπάρχει πλέον ανάγκη να ξανα-ασχοληθεί με θέματα ήδη προ πολλού λυμμένα; Και θα τα λύσουμε ξανά εμείς οι πεπερασμένοι;
Δεν ακούτε την Αγία εν Καρχηδόνι Σύνοδο του Θεού; Εσάς κατά πρόσωπον ρωτάει ο Θεός μέσω της Συνόδου: «Τίς δε δύναται δούναι, όπερ αυτός ουκ έχει; ή πώς δύναται πνευματικά εργάζεσθαι ο αποβαλών Πνεύμα Άγιον;» Δεν το καταλαβαίνετε; ΟΥΚ αν λάβοις παρά του μη έχοντος! Δεν πρόκειται να σου δώσουν αυτό που οι ίδιοι δεν έχουν.
Κοντός ψαλμός, αλληλούϊα και ήδη πάρα πολλά σας είπα. Ή έχουν, ή δεν έχουν Άγιο Πνεύμα! Ή το απέβαλαν διά της αιρέσεως ή το κατέχουν ασφαλώς, σχετικώς της εκάστου προαιρέσεως; Πού το βρήκατε αυτό; Σε ποιόν Κανόνα; Έχει και άλλα πολλά ο παρών Κανόνας νας μας πει και να μας διδάξει, αλλά σταματώ εδώ και το αφήνω στην προαίρεσή σας να τα αναζητήσετε μόνοι σας.
Ένα μόνο σας υπενθυμίζω: το Άγιον Πνεύμα δεν μιλάει αόριστα, αφηρημένα, ποιητική αδεία. Μας διαβεβαιώνει και πιστοποιεί διά του ΙΕ’ Κανόνος της Αγίας Πρωτοδευτέρας Απιστολικής Συνόδου (η οποία – σημειωτέον – είναι ισότιμη και ισόκυρη Οικουμενικής), ότι οι αρετικοί οικουμενιστές είναι ψευδεπίσκοποι, είναι κυριολεκτικώς (όπως το λέγει η λέξη) «ψεύτικοι επίσκοποι» με ψευδή επισκοπική ιεροσύνη και ψεύτικα μυστήρια.
Μην τα αλλάζετε, μη τα ποδοπατείτε και τα τροποιείτε προς το δικό σας βολικό συμφέρον. Ή είναι ψεύτικοι επίσκοποι, ή είναι αληθινοί. Ο Θεός δεν μας κοροϊδεύει αλλά και μεις δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε τον Θεό! Δεν μπορούμε να διδάσκουμε «είναι και ψεύτικοι, είναι και αληθινοί, εξαρτάται πως τους βλέπει ο καθένας…» Ας σοβαρετούμε λιγάκι!
Αγαπητοί,
Η Αγία Πεντηκοστή δεν είναι απλά η Γενέθλιος Ημέρα της Εκκλησίας. Δεν γιορτάζουμε απλώς την κάθοδο και επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος αλλά και την βέβαιη κατοχή του Αγίου Πνεύματος, την κυρίαρχη και δεσπόζουσα παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία, όχι την διοικούσα και δεσποτοκρατική, όχι την παγκοσμιοποιημένη και οικουμενιστική αλλά την Ορθόδοξη και Διαχρονική.
Εκκλησία δεν είναι το σύνολο συμβιβασμένων στην παναίρεση εξουσιαστών ιεραρχών, δεν είναι το δεσποτοκρατικό σώμα λυκοποιμένων και προδοτών, αλλά το μικρό ποίμνιο, η λιγοστή χούφτα των Ορθοδόξων πιστών οι οποίοι δεν διέφθειραν την Πίστη και αγωνίζονται να την διατηρήσουν ανόθευτη από κάθε μολυσμό της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Όσοι επιθυμούμε να μην μολύνουμε την Πίστη, όσοι φοβούμαστε να μην κολαστούμε, ας αποτειχιστούμε από τους αιρετικούς οικουμενιστές και ας μην διατηρούμε ουδεμία εκκλησιαστική ή μυστηριακή κοινωνία μαζί τους. Εάν έχουμε όντως ποιμαντικές ανάγκες, όπως και έχουμε, τότε θα μας λυπηθεί και θα φροντίσει ο Θεός για μας, την στιγμή που του ζητούμε “ένα ψυχίο από της τραπέζης», δεν θα μας πετάξει πέτρα κατά πρόσωπον!
Εάν όμως βολευόμαστε με τους αιρετικούς και μας ικανοποιούν οι οικουμενιστές, μας αγιάζουν και μας σώζουν οι αιρετικοί, τότε για ποιό λόγο να επέμβει ο Θεός; Τότε ο Παντοκράτωρ Κύριος θα μας πει: «Μην εξέρχεστε καθόλου εκ μέσου αυτών, μείνατε εκεί όπου είστε!»
Τέτοιοι είμαστε, τέτοιοι εκκλησιαστικοί ηγέτες μας αξίζουν!
