Θεία Κοινωνία

(Κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιον Κεφ.6, στ.53-56)

"ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ Yἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς"

δηλαδή: "ειλικρινά και αληθινά σας λέγω, εάν δεν φάγετε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου (δια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας) και δεν πίετε το Αίμα Του, δεν έχετε ζωή μέσα σας"

"ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις"

δηλαδή: "Εκείνος που τρώγει τη σάρκα μου, (δια του Ιερού Mυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας), και πίνει το αίμα μου, έχει ζωή αιώνια και εγώ θα τον αναστήσω ένδοξο κατά τη μεγάλη ημέρα της κρίσεως. Διότι η σάρκα μου είναι πράγματι πνευματική τροφή και το αίμα μου είναι πράγματι πνευματικό ποτό. Και εκείνος που κοινωνεί από αυτά έχει ζωή αιώνια"

"ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ."

δηλαδή: "Καθένας που τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, ενώνεται μαζί μου στενότατα σε ένα πνευματικό σώμα, ώστε αυτός να μένει μέσα σε μένα και εγώ να μένω μέσα σε αυτόν και να τον μεταβάλλω σε κατοικητήριο της Θεότητας"

https://dromosorthodoxias.blogspot.gr

Αλίμονο!

Αλίμονο, πολλοί άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό κάνοντας χρήση της ελευθερίας που ο ίδιος τους έδωσε, καθώς και της δυνατότητας επιλογής τους να γίνουν καλοί ή κακοί. 

Και όταν πέσουν στην αμαρτία, ρέπουν πιο εύκολα στο κακό παρά στο καλό.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

pemptousia.gr

Οι τρεις απλές αρχές της ζωής του π. Σεραφείμ Ρόουζ

Ο π. Αλέξιος θυμάται τρεις απλές αρχές ζωής που έμαθε από τον π. Σεραφείμ. «Τις έμαθα» λέει, «όχι τόσο πολύ από τα βιβλία του π. Σεραφείμ όσο από αυτά που μου είπε σε διάφορες ομιλίες κατά τα χρόνια που πέρασαν. Η πρώτη από αυτές τις αρχές είναι:

“Είμαστε προσκυνητές σ’ αυτήν τη γη και δεν υπάρχει τίποτα μόνιμο για μας εδώ“, πρέπει συνεχώς να τον θυμόμαστε αυτό. Είμαστε απλώς παρεπίδημοι. Αυτή η ζωή είναι μόνο η αρχή μιας συνέχειας που δεν θα τελειώσει ποτέ. Τείνουμε να τη μεταχειριστούμε σαν να είναι μόνιμη και απαίσια σημαντική από την άποψη των σταυροδρομιών και της εκπαίδευσης και της προόδου και όλων εκείνων των πραγμάτων. Αλλά όλα θα πεθάνουν μαζί μας θα πεθάνει το σώμα μας• τίποτα από αυτά δεν θα πάει μαζί μας στον άλλο κόσμο. Ο π. Σεραφείμ θέλησε να μας διδάξει αρχές που θα μας κρατούσαν στην σωστή θέση καθόλη τη διάρκεια της ζωής και θα μας στήριζαν στις νέες και διαφορετικές καταστάσεις, τις περιστάσεις και τα προβλήματα. Επομένως, εάν πήγαινες σε αυτόν με μια ερώτηση για κάποιο ιδιαίτερο θέμα, μπορεί ή όχι να εξέταζε εκείνο το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά θα έδινε μια αρχή με την οποία κάποιος θα μπορούσε να αξιολογήσει ο ίδιος το πρόβλημα και να καταλήξει σε ένα ευλόγα νηφάλιο και αξιόπιστο συμπέρασμα. Αυτό είναι που κρυβόταν πίσω από την υπενθύμισή του σε μας πως είμαστε προσκυνητές σε αυτήν τη γη. Αυτό είναι μια αρχή, μια προϋπόθεση. Εξετάστε όλα τα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει την περασμένη εβδομάδα ή τον μήνα, όλα τα πράγματα στην ιδιωτική ζωή μας που φαίνονται πολύ σημαντικά και μας εκνευρίζουν, συγχύζουν, που μας κάνουν να ανησυχούμε ή φοβόμαστε• και έπειτα ας σκεφτούμε ότι, εάν είχαμε θυμίσει στους εαυτούς μας ότι είμαστε μόνο προσκυνητές εδώ, τα πιο πολλά από τα “ζητήματά μας” είναι πολύ ασήμαντα, και πόση διαφορά θα είχε κάνει αυτό στην ποιότητα της ημέρας μας, της εβδομάδας μας, της ζωής μας.

Μια δεύτερη αρχή που ο π. Σεραφείμ με δίδαξε ήταν ότι η ορθόδοξη πίστη μας δεν είναι “κάτι” το ακαδημαϊκό. Αυτό ίσως φανεί περίεργο να ειπωθεί επειδή έχουμε τα δεδομένα των ογκωδών βιβλίων των αγίων Πατέρων και των ιερών ακολουθιών της Εκκλησίας, και επίσης των βίων των Αγίων – υπάρχουν τόσα πολλά. Φυσικά, υπάρχει ένα ακαδημαϊκό επίπεδο σ’ όλο αυτό το σύνολο, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία. Ο π. Σεραφείμ μου έγραψε μια φορά: “Μην αφήσετε ποτέ κανένα να πάρει όλα τα βιβλία μακριά από σας. Αλλά μην μπερδέψετε την ανάγνωση των βιβλίων με το πραγματικό νόημα, το οποίο είναι η βίωση της Ορθοδοξίας“… Ή Ορθοδοξία, μου είπε, δεν είναι τόσο πολύ θέμα του νου. Είναι ένα βίωμα, και είναι της καρδιάς. Μια φορά, όταν περπατούσαμε κάπου στην περιοχή του μοναστηριού, τον ρώτησα, “Πάτερ Σεραφείμ, ποιά είναι η αγαπημένη σας εικόνα της Θεοτόκου”; Σταμάτησε και είπε, “Δεν είναι κάποια”. “Αυτό είναι αδύνατον!”, είπα – “ο καθένας έχει μια αγαπημένη εικόνα της Θεοτόκου – ποιά είναι η δική σας;”. Σταμάτησε πάλι και με κοίταξε, πραγματικά με κατάπληξη, και είπε, “Δεν καταλαβαίνεις; Μ’ αρέσει πολύ το όλον της Θεοτόκου”. Αυτή ήταν μια πολύ βαθιά απάντηση: δεν μπορείς μόνο να διαλέξεις μία εικόνα και να πεις αυτή είναι η καλύτερη, ή αυτή είναι εκείνη που συμπαθώ περισσότερο. Είναι πράγματι το σύνολο, το όλον! Σε περιστάσεις όπως αυτή, ο π. Σεραφείμ ήταν σε θέση να μου υπενθυμίσει επανειλημμένα ότι η Ορθοδοξία πρέπει να βιωθεί, όχι μόνο να διαβαστεί, να μελετηθεί ή να γραφτεί κάτι σχετικά…

Η τρίτη αρχή ήταν πιθανώς η σημαντικότερη όλων. Ο π. Σεραφείμ μου είπε, “Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε αυτήν τη ζωή, δεν θα Τον βρεις στην άλλη“. Για ένα χριστιανό της Δύσης, αυτή είναι μια καταπληκτική δήλωση. Τί σημαίνει αυτό πρακτικά; Δεν μιλούσε αυτός για τη μυστική εμπειρία ή δεν είχε τα οράματα ή κάτι παρόμοιας φύσεως. Καθένας που γνωρίζει τον π. Σεραφείμ συνειδητοποιεί ότι θα είχε μείνει μακριά από τέτοιου είδους συζήτηση. Αυτό που εννοούσε με το να “βρεις τον Χριστό” σε αυτήν τη ζωή είναι, πως κάποιος πρέπει πρώτα να εστιάζει στον Χριστό διαρκώς, ημέρα και νύχτα. Αυτό δεν αποτελεί μίασυνήθεια προσευχής, όπως κάνει κάποιος στις εικόνες όταν βάζει το καπέλο του για να βγει από την πόρτα. Μάλλον, πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος έχει στον νου του τον Χριστό όλη την ημέρα, σε κάθε περίσταση, σε κάθε ευκαιρία – να υψώνει κάποιος την καρδιά και τον νου του σε Αυτόν. Ο π. Σεραφείμ συνήθιζε να μου λέει, αναφερόμενος στην Καινή Διαθήκη: «Ο Θεός είναι αγάπη κι όποιος ζει μέσα στην αγάπη ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σε αυτόν… Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο» (Α Ιωάν. 4:16,18). Βλέπετε, ήμουν ένα άτομο που φοβόταν, έτσι θα έλεγε, τέτοιου είδους λόγια. Και έπειτα θα εξηγούσε, “Καλά, εμείς δεν μπορούμε να έχουμε τέλεια αγάπη για τον Θεό, ή τον καθένα, επειδή είμαστε ατελείς. Η αγάπη του Θεού είναι τέλεια. Αλλά εάν κατοικούμε στην αγάπη και ο Θεός είναι αγάπη, κατόπιν ο Θεός κατοικεί σε μας. Και αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ερχόμαστε όλο και πιο κοντά, συνεχώς πιο κοντά, στον Χριστό σε αυτό τον κόσμο“. Και έτσι γινόμαστε λιγότερο φοβισμένοι έναντι της ζωής και των άλλων ανθρώπων, των προκλήσεων και των δυσκολιών.

Άλλα εδάφια που του άρεσε να αναφέρει ήταν, “Μικρά μου παιδιά, έφτασε το τέλος” (Ά Ίωάν. 2:18), και “Μη φοβάσαι το μικρό μου ποίμνιο. Σ’ εσάς ευαρεστήθηκε ο Πατέρας σας να δώσει τη βασιλεία του” (Λουκ. 12:32). Στα επόμενα χρόνια θυμήθηκα που ο π. Σεραφείμ επαναλάμβανε τέτοια εδάφια σε μένα – και έρχονταν στον νου μου σε περιόδους φόβου και κινδύνου. Αυτά τα εδάφια ήταν μια ιδιαίτερη ανάπαυση και παρηγοριά για μένα κατά την περίοδο της ξαφνικής ανάπαυσης της Ματιούσκας μου, η οποία συνέβη αρκετά χρόνια αφότου ο π. Σεραφείμ είχε αφήσει αυτόν τον κόσμο. Αλλά, φυσικά, η μεγαλύτερη ανάπαυση από όλα, κατά τον θάνατό της, ήταν που γνώριζα ότι τώρα ήταν μαζί του. Τελικά, θα επιθυμούσα να πω, με πολύ μεγάλη πεποίθηση, ότι ο π. Σεραφείμ βρήκε τον Χριστό σε αυτήν τη ζωή. Δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν έχεις, και αυτός είχε τόσα πολλά να δώσει. Από αυτό μπορούμε να ξέρουμε ότι ο Χριστός κατοίκησε πράγματι μέσα σε αυτόν»

(ΒΙΒΛ. π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ. Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. ΤΟΜΟΣ Γ)

http://imverias.blogspot.gr/

"Ἄν στήν Ἐκκλησία δέν λειτουργῆ σωστά ἡ Σύνοδος τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό"

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντα λειτουργοῦσε μέ Συνόδους. Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λειτουργῆ ἡ Σύνοδος στήν Ἐκκλησία καί ἡ Γεροντική Σύναξη στά Μοναστήρια. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Σύνοδος νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἡγούμενος ἤ ἡ ἡγουμένη καί τό ἡγουμενοσυμβούλιο νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος εἶναι πρῶτος μεταξύ ἴσων. Καί ὁ πατριάρχης δέν εἶναι πάπας· ἔχει τόν ἴδιο βαθμό μέ τούς ὑπόλοιπους ἱεράρχες. Ἐνῶ ὁ πάπας ἔχει ἄλλο βαθμό —κάθεται ψηλά καί τοῦ φιλοῦν τό πόδι!— ὁ πατριάρχης κάθεται μαζί μέ τούς ἄλλους ἱεράρχες καί συντονίζει. Καί ἕνας ἡγούμενος ἤ μία ἡγουμένη σέ σχέση μέ τούς προϊσταμένους εἶναι πάλι πρῶτοι μεταξύ ἴσων.

Δέν μπορεῖ ὁ ἀρχιεπίσκοπος ἤ ἕνας ἡγούμενος νά κάνη ὅ,τι θέλει. Φωτίζει ὁ Θεός τόν ἕναν ἱεράρχη ἤ προϊστάμενο γιά τό ἕνα θέμα, τόν ἄλλον γιά τό ἄλλο. Βλέπεις, καί οἱ τέσσερις Εὐαγγελιστές συμπληρώνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ἔτσι καί ἐδῶ λέει τήν γνώμη του ὁ καθένας, καί ὅταν ὑπάρχη ἀντίθετη γνώμη, καταχωρίζεται στά πρακτικά. Γιατί, ὅταν πρόκειται γιά μιά ἀπόφαση ἀντίθετη μέ τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί ἕνας δέν συμφωνῆ, ἄν δέν ζητήση νά καταχωριστῆ ἡ γνώμη του, θά φαίνεται ὅτι…. συμφωνεῖ. 

Ἄν δέν συμφωνῆ καί ὑπογράψη, χωρίς νά καταχωριστῆ ἡ γνώμη του, κάνει κακό καί φέρει εὐθύνη· εἶναι ἔνοχος. Ἐνῶ, ἄν πῆ τήν γνώμη του, καί ἡ πλειοψηφία νά εἶναι ἀντίθετη, αὐτός εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι στόν Θεό. Ἄν στήν Ἐκκλησία δέν λειτουργῆ σωστά ἡ Σύνοδος ἤ στά Μοναστήρια ἡ Σύναξη, τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό. Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λέη καί νά καταχωρίζη ὁ καθένας τήν γνώμη του, ὄχι νά μή μιλάη, γιατί φοβᾶται, ἤ νά κολακεύη, γιά νά τά ἔχη καλά μέ τόν ἀρχιεπίσκοπο ἤ μέ τόν ἡγούμενο.

Ἀπό τό βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α´, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή, Θεσσαλονίκης, 2002, σσ. 329-330.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Γιατί ξαφνικά ονομάστηκαν οι αιρέσεις «εκκλησίες»;

Εἶναι ὀδυνηρὴ ἡ συνειδητοποίηση τοῦ γεγονότος ὅτι τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἴχαμε βυθιστεῖ σὲ μιὰ τέτοια πνευματικὴ «ὕπνωση» ποὺ δὲν ἀντιληφτήκαμε τὶς φοβερὲς ἀντιπνευματικὲς διεργασίες –κατεδαφιστικὲς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως– ποὺ συνέβαιναν γύρω μας. Καὶ τώρα σὰν νὰ ξυπνᾶμε ἀπὸ ἕνα βαθὺ ὕπνο ἀποκαλύπτεται μπροστά μας ἡ τραγικὴ πραγματικότητα.

 Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦλθε, ἑδραιώθηκε πιὰ συνοδικά, οἱ αἱρέσεις ὀνομάσθηκαν «ἐκκλησίες» καὶ πολλοὶ ἀγουροξυπνημένοι ρωτοῦν ἀκόμα· μὰ ποῦ εἶναι τὸ κακό; Κι ἄλλοι· μὰ πῶς ἔγινε αὐτό; Ἂν δοῦμε ὅμως τὴν ἐξέλιξη τῆς πολιτικῆς τοῦ Βατικανοῦ, τὶς δόλιες μεθόδους μὲ τὶς ὁποῖες μᾶς ἀποκοίμησε –χρησιμοποιώντας ὡς ὄργανα ποιμένες ποὺ «ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ’ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν»– θὰ βροῦμε τὴν ἀπάντηση.

Τὸ Βατικανὸ αὐτοπροσδιοριζόταν (καὶ τὸ κάνει μέχρι σήμερα) ὡς ἡ «Μία Καθολικὴ Ἐκκλησία» καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι, καὶ κυρίως οἱ Ὀρθόδοξοι, ἀποτελοῦσαν τὸ ὑπόλοιπο τοῦ κόσμου, ποὺ ἔπρεπε νὰ ὑποταχθεῖ στὴν ἐξουσία τοῦ «ἀντιπροσώπου» τοῦ Θεοῦ ἐπὶ γῆς Πάπα. Μετὰ ὅμως μία πλειάδα πανηγυρικῶν ἀποτυχιῶν τῆς παπικῆς ἐξουσιομανίας καὶ κατάδειξης τοῦ πραγματικοῦ χαρακτῆρα τοῦ Παπισμοῦ παρέμενε τὸ πρόβλημα, πῶς ἐπιτέλους θά ὑποταχθοῦν αὐτοὶ οἱ ἄλλοι καὶ μάλιστα ἀποκαταστῶντας τὸν «καλὸ» χαρακτῆρα τοῦ Παπισμοῦ, εἰρηνικὰ καὶ οἰκειοθελῶς. 

Μέχρι ποὺ ἐμφανίστηκε ἡ λερναία ὑδρα, ποὺ λέγεται Οἰκουμενισμός.

Στοὺς πρόδρομους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀνήκει ὁ γερμανός Max JosefMetzger (ἐκτελέστηκε τὸ 1944 ἀπό τοὺς Ναζί καὶ ἀνακηρύχθηκε «ἅγιος» ἀπό τὸν Πάπα καὶ ἔπειτα «ὅσιος» ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες). Ὁ Μέτζγκερ ἵδρυσε τὴν κίνηση Una Sancta (”ἡ μία ἁγία (Ἐκκλησία)“), ἡ ὁποία ἄσκησε μεγάλη ἐπίδραση στὸν σχεδιασμὸ καὶ στὴν κατοχύρωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπὸ τὸν Παπισμό. Τὸ Βατικανὸ κατοχύρωσε τὸ 1964 μὲ τὸ διάταγμα Unitatis redintegratio τῆς 2ας Βατικανείου συνόδου τὶς ”καθολικὲς ἀρχὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ“ (Κεφ. Α) καὶ τὴν ”πρακτικὴ πραγματοποίηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ“. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο καὶ μετὰ ἀναγνωρίζει διαδοχικὰ τὸ Βατικανὸ μία ὁλοκληρωμένη ἢ μία μερικὴ συμμετοχὴ τῶν ἄλλων δογμάτων στὴν „Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ“ καὶ ἀπὸ τὸ 2000 μὲ διατάγματα ὅπως τὸ Dominus Iesus χαρακτηρίζει αὐτὰ τὰ δόγματα πρῶτα σὰν „χριστιανικὲς κοινότητες“ καὶ μετὰ σὰν „Ἐκκλησίες“ (μήπως μᾶς θυμίζει κάτι; Βλέπε βιβλιογραφία στὸ τέλος). Ἐκτὸς αὐτοῦ ἀποφασίσθηκε ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ὅρου «Οἰκουμενισμός» μὲ τὸν ὅρο «Οἰκουμένη» καὶ ἀποφασίστηκε ἡ χρησιμοποίηση τοῦ ὅρου «Οἰκουμενικὸς διάλογος».

Αὐτὲς οἱ διαπιστώσεις μᾶς ὁδηγοῦν στὸ συμπέρασμα, ὅτι μόνο τυχαία δὲν εἶναι ἡ σύγχρονη ἐξέλιξη τῆς λέξης «αἵρεση»: Παράλληλα μὲ τὶς ἐξελίξεις στὸ Βατικανὸ ἐξελίχθηκε ἀπὸ τοὺς νεωτεριστές, στὴν Ἑσπερία σπουδαγμένους, μεταπατερι-κοὺς «Ὀρθοδόξους» καὶ στὴν Ὀρθοδοξία ὁ ὅρος «αἵρεση» σὲ «ὁμολογία ἢ κοινότητα» καὶ ἀπὸ «κοινότητα ἢ ὁμολογία» σὲ «ἐκκλησία» κατὰ κόρον δὲ χρησιμοποιήθηκε ὁ ὅρος ἑτερόδοξος. Ὅλα προσχεδιασμένα καὶ συμφωνημένα ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ὅπως τὸ εἶχε ἀποκαλύψει ὁ ἀείμνηστος π. Ἰ. Ρωμανίδης. Καὶ γιὰ νὰ μὴ ἔχει καμία ἀμφιβολία καὶ ὁ πλέον καχύποπτος ἢ ἀδαὴς πιστός, ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς εἶναι προδότες τῆς Πίστεως καὶ προχωροῦν κατόπιν συγκεκριμένου σχεδίου καὶ χρονοδιαγραμμάτων (ἐλαστικῶν καὶ προσαρμοζομένων ἀνάλογα μὲ τὴν ἀντίδραση τῶν Ὀρθοδόξων), παραθέτουμε κάποια ξεχασμένα πειστήρια τῆς συνωμοσίας ἐναντίον τῆς Πίστεως:

Ὁ μητροπολίτης Ἀχαΐας Ἀθανάσιος, ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἀπολογούμενος μάλιστα στὸ Βατικανό, ἐπειδή καθυστεροῦμε νὰ ἐφαρμόσουμε τὰ μυστικῶς συμπεφωνημένα μεταξὺ τῶν ἡγετῶν Φαναρίου καὶ Βατικανοῦ –ποὺ φυσικὰ ὁδηγοῦν στὴν ὑποταγή μας στὸν Πάπα– εἶπε τὸ 2002 τὰ ἑξῆς ἐξωφρενικά, ἀλλὰ διαφωτιστικά:

«Στην Ελλάδα βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ λεπτή κατάσταση, γιατί, ενώ ο αρχιεπίσκοπος (σ.σ. Χριστόδουλος) και οι μητροπολίτες επιθυμούν να έχουν μια σημαντική συνεργασία με την Καθολική Εκκλησία, (σ.σ. ουδεμία αναφορά για επιστροφής τους στην Ευαγγελική Αλήθεια και αποκήρυξη την αιρέσεων) αυτοί έχουν και ευθύνες προς τον κόσμο, τους πιστούς, πολλοί από τους οποίους δεν είναι προετοιμασμένοι στην προοπτική του διαλόγου, ενώ άλλοι έχουν μια άποψη πιο φονταμενταλιστική για την Εκκλησία. Αυτό για μας είναι η μεγάλη πρόκληση να προετοιμάσουμε τον κόσμο, να τον διαπαιδαγωγήσουμε, για να μη αντιδράσει επηρεασμένος από τις προκαταλήψεις και πληροφορίες, που δεν ανταποκρίνονται στα γεγονότα... Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι έχουμε ανάγκη χρόνου, ελπίζω όχι υπερβολικού, γιανα σχηματίσουμε τη συνείδηση του κόσμου»!!! 

(«Ὀρθόδοξος Τύπος», 1444, 1/2/2002).

Αὐτὲς οἱ δηλώσεις τοῦ Ἀχαΐας Ἀθανασίου ἔχουν ἱστορία, καὶ ἡ ἀφετηρία τους βρίσκεται στὶς ἀποφάσεις τῆς Β΄ Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ, οἱ ὁποῖες ἔγιναν ἀποδεκτές ἀπὸ τὸν τότε οἰκουμενιστὴ πατριάρχη Ἀθηναγόρα καὶ ὅσους μετὰ τὸν ἀκολουθοῦν. 

Τὴν ἀποκάλυψη, ὅσων προαποφασίστηκαν ἀπὸ τὰ οἰκουμενιστικὰ κέντρα καὶ προοδευτικὰ πραγματοποιοῦνται ἐρήμην τοῦ λαοῦ καὶ μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν «ὀρθοδοξούντων» ἐπισκόπων, μᾶς δίνει ἤδη ἀπὸ τὸ 1967 ὁ τότε ἀρχιμανδρίτης καὶ κατόπιν Μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων Ροδόπουλος, παρατηρητὴς τῆς Β΄ Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ. Ἔγραφε:

«Διετυπώθη ὑπό τινων ΡΚαθολικῶν συνέδρων μία παράδοξος θεωρία περὶ ἐπιτεύξεως τῆς ἑνώσεως μεταξὺ τῆς ΡΚαθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὀρθοδόξου». Ἡ Ἕνωση θὰ «ἐπιτευχθῆ σταδιακῶς καὶ οὐχὶ διὰ διαπραγματεύσεων ἐκκλησιαστικο-θεολογικῶν» σὲ τρία στάδια:

«α) Φιλία καὶ ψυχολογικὴ προπαρασκευή,

β) μερικὴ μυστηριακὴ κοινωνία καὶ

γ) πλήρης μυστηριακὴ κοινωνία».

(Μπιλάλη Σπυρ., ἀρχιμ., Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός, τ. Β΄, σ. 413)

Ἀπὸ τὴν μία λοιπὸν ἡ πολιτικὴ καὶ κοσμικὴ προδοσία καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ θρησκευτικὴ ἀποστασία καὶ στὴ μέση ἕνα πνευματικὰ ζαλισμένο καὶ συγχυσμένο ποίμνιο.

Εἶναι πιὰ ἡλίου φαεινότερον, ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ μία ξαφνικὴ κρίση ἀγάπης, γιὰ μία ἡρωικὴ πρωτοβουλία εἰρήνης, μία ὑπερευαισθησία γιὰ τὴν παγκόσμια συμφιλίωση. Πρόκειται γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ βατικανίου σχεδίου γιὰ τὴν ἵδρυση μίας νέας παγκοσμίας «Ἐκκλησίας», ἔτσι ὅπως τὴν σχεδίασε ὁ Πάπας καὶ ὅπως τὴν προωθοῦν οἱ σύγχρονοι Ἄρειοι, Νεστόριοι, Βέκκοι και Καλέκες. Τὸ πραγματικὸ ἐρώτημα σὲ ὅλα αὐτὰ -ἀνεξαρτήτως τί θὰ ἀποφασίσει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος- εἶναι: Εἶναι καὶ γιὰ ἐμᾶς, Κληρικούς, Μοναχούς καὶ λαϊκούς, οἱ αἱρέσεις «Ἐκκλησίες», εἶναι καὶ γιὰ ἐμᾶς ὁ Οἰκουμενισμὸς «ἕνα θεάρεστο ὅραμα», ὑπάρχουν καὶ γιὰ ἐμᾶς πολλὲς ὁδοὶ σωτηρίας;

Ἀπομένει πιὰ σὲ ἐμᾶς νὰ ἀποδείξουμε, ἂν θὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε ἢ θὰ τοὺς πολεμήσουμε ἐμπράκτως ὁμολογώντας τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀληθινὴ Μία Ἐκκλησία του. 

Εἴμαστε σὰν Ὀρθόδοξοι ἔτοιμοι νὰ ὁμολογήσουμε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία μας:

«Ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, ἐν σοὶ ζῶμεν

καί ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα·

εἰ δὲ καλέσοι καιρός,

καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα»;

Γιατὶ ἂς μὴν ξεχνᾶμε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ θα μείνει εἰς τὸν αἰῶνα, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ ἡττηθεῖ. Ἐμᾶς ὅμως, ποῦ θὰ μᾶς κατατάξει ὁ Χριστός, ὅταν ἔρθει ἡ φοβερὴ καὶ τρομερὴ στιγμὴ τῆς ἀπονομῆς τῆς Θείας δικαιοσύνης;

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Leonard J. Swidler: The Ecumenical Vanguard - The History of the Una Sancta Movement. (Memento vom 17. Juli 2007 im Internet Archive)
Antonio Calisi: L'Ecumenismo, il Rinnovamento Carismatico Cattolico e la Comunità di Gesù. Chàrisma Edizioni, Bari 2015.
Wolfgang Thönissen: Aufbruch in ein neues Zeitalter der Kirche. Die Entwicklung des Ökumenismus nach dem Zweiten Vatikanischen Konzil. In: Theologische Revue 108 (2012), S. 267-282.
Fr.V. Potapov: „XVI. Ecumenism.“ - Orthodoxy and Heterodoxy. Ecumenism. (Memento vom 27. Dezember 2004 im Internet Archive)

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Όταν σε συκοφαντούν...

Σε κατηγορούν, σου φέρονται αχάριστα και σε αδικούν; μην απαντάς. Σιώπα. Δείξει ότι δεν ζητάς καμιά δικαίωση από τον κόσμο της ψευτιάς και της υποκρισίας τους. Θυμίσου ότι κανείς ποτέ δεν ξεχώρισε δίχως να λασπωθεί και ότι δεν μπορείς να αναστηθείς εάν δεν σταυρωθείς. Οπότε όσο σε λασπολογούν εσύ θα ανθίζεις και όσο σε βρίζουν θα μοσχοβολάς. Τότε θα νιώσεις μια βαθιά ηρεμία και γαλήνη. Μια γλυκιά αίσθηση αγκαλιάς θα κυκλώσει το κορμί σου και η καρδιά σου θα πλημμυρίσει από φως. Είναι η Χάρις του Θεού, που αγκαλιάζει ό,τι ο κόσμος αφήνει ορφανό...

π. λιβυος

http://plibyos.blogspot.gr

Περί Μετάνοιας

(Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον Κεφ.4, στ.17)

"…μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν"

δηλαδή: "…μετανοείτε, διότι έχει πλησιάσει πλέον η Βασιλεία των Ουρανών"

(Κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον)

(Κεφ.5, στ.31-32 και Κεφ.13, στ.2-3 και Κεφ.15, στ.7)

"…οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν"

δηλαδή: "…δεν έχουν ανάγκη από ιατρό οι υγιείς, αλλά οι πάσχοντες από ασθένεια· δεν έχω έλθει να καλέσω δίκαιους, ή εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους δίκαιο, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια"

"…δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο, ὅτι τοιαῦτα πεπόνθασιν; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε"

δηλαδή: "...εκ του γεγονότος ότι έπαθαν αυτά, βγάζετε το συμπέρασμα ότι οι Γαλιλαίοι αυτοί υπήρξαν αμαρτωλοί περισσότερο από όλους τους Γαλιλαίους; Οχι σας λέγω, διότι και οι άλλοι Γαλιλαίοι είναι επίσης αμαρτωλοί. Εάν δε δεν μετανοήσετε και σεις όλοι, κατά τον ίδιο τρόπο θα χαθείτε"

"λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας"

δηλαδή: "σας διαβεβαιώνω, ότι έτσι μεγάλη χαρά θα είναι στον Ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί, περισσότερο κτυπητή από όσο είναι η χαρά για τους ενενήντα εννέα δίκαιους, οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη από μετάνοια"

http://dromosorthodoxias.blogspot.gr

ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

“ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΕΤΕ, ΑΛΛΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΟΛΑ”

“Τα λόγια αυτά του Κυρίου ειπώθηκαν το 2013, στης 5 Ιουλίου 2015 δημοσιεύθηκαν. Προφητείες όπως η προδοσία του Πατριάρχη, των Ιεραρχών της Ελλαδικής Εκκλησίας και το σύμφωνο ομοφυλοφιλίας εκπληρώθηκαν μετά από έναν χρόνο. Ο Κύριος προειδοποιεί για πολλά δεινά, αλλά φέρνει και την ελπίδα της Αναστάσεως της πατρίδος.” Μοναχός Μονής Βορειοδυτικής Ελλάδος.

-Θα κλείσουν τα σύνορα Ελλάδας από Εμένα! Όχι από τους άλλους. Θα κλείσουν για να μην χαλάση ο πυρήνας.

-Ό, τι ακούτε από όλους Μας, είναι από την ίδια πηγή: Πατήρ – Υιός και Άγιον Πνεύμα!

-Το λέω ατράνταχτα! Εσείς οι δικοί μου (το ιερατείο), πρώτα θα με προδώσετε! Θυμηθείτε 2.000 χρόνια πριν: “Νίπτω τας χείρας μου” είπαν. Έτσι θα πουν και τώρα οι παγκοσμιοποιητές. Έτσι θα γίνουν. Έχετε μπει στον δρόμο!

-Ισχύουν τα πάντα που σας είπα, ότι θα γίνουν, αλλά ισχύει και ο Λόγος Μου. Θα υποφέρετε, θα πεινάσετε. Σας είχα πει παλαιότερα, ότι η πίστη θα περάσει από το στομάχι. Εσείς, οι άνθρωποι μου, πρέπει να μιλήσετε ανοιχτά σε όλον τον κόσμο και να μην διακρίνετε, εάν κάποιος είναι Ιεχωβάς ή ο,τιδήποτε άλλο!

-Πρέπει, αυτό που θέλουν να κάνουν αυτοί με την παγκοσμιοποίηση, να το κάνετε εσείς με την Χριστοποίηση του κόσμου, για να μάθουν ποιος είναι ο Χριστός, η Παναγία, να μάθουν για τον Ουράνιο Πατέρα, το Άγιο Πνεύμα και την Αγία Τριάδα, να μάθουν τον βίο των Αγίων.

-Διότι καθένας με τα προβλήματα που περνάει, δεν θα καθήση να διαβάσει τους βίους των Αγίων ή τους Αγίους Πατέρες.

-Ήδη θα ξεχάσουν, ότι μέσα στα σπίτια τους έχουν την Καινή Διαθήκη. Την έχουν στις βιβλιοθήκες, σαν ένα διακοσμητικό βιβλίο, ώστε να λένε ότι: Είμαστε και εμείς Χριστιανοί και έχουμε την Καινή Διαθήκη!

-Διότι έτσι θα σας κάνουν με αυτά που τραβήξατε και τραβάτε.

-Ο κόσμος θα υποφέρη. Όμως σας υπόσχομαι, ότι την Ελλάδα θα την προστατεύσω. Θα γίνουν πράγματα, αλλά θα δείτε, ότι σε χρόνο μηδέν οι Έλληνες θα έχετε προστασία, όχι επειδή είστε οι καλύτεροι, αλλά επειδή δεν μπορώ να σβήσω τον πυρήνα.

-Από πού θα ξεκινήσει πάλι το φως; Από πού θα ξεκινήση να διαδοθή πάλι ο Χριστιανισμός; Αυτά θα τα ισοπεδώσουν αυτοί οι άχαροι, οι άπιστοι και οι αντίχριστοι, που έχουν αρχίσει χρόνια τώρα το έργο του εωσφόρου. Όμως, τώρα, βγήκαν στην επιφάνεια, όπως το λάδι πάνω στα λάχανα.

-Ήδη μέσα στις εκκλησίες, μερικοί νεοεποχίτες ιερείς, θα αρχίσουν να ελαττώνουν και τα μυστήρια. Θα πουν, δεν πειράζει: που δεν τήρησες τις νηστείες και έφαγες κι εχθές, έλα σήμερα να κοινωνήσεις. Δεν πειράζει εάν πήγες με άλλη γυναίκα, έλα εδώ! Και όπως τότε με τον Πάπα, θα σας δίνουν συγχωροχάρτια, γιατί ο Θεός συγχωρεί. Ναι ο Θεός συγχωρεί, διότι είναι εύσπλαχνος και όχι τιμωρός. Αλλά τι γίνεται με αυτούς που συγχωρούν εν ονόματι του Θεού; Εν ονόματι ποίου Θεού θα συγχωρούν τον κόσμο αυτοί;

–Θυμηθείτε! Θα τα εννοήσετε και εσείς οι ίδιοι όλα αυτά με τον ψευδοπροφήτη τον Πάπα, και με την κεφαλή σας (εννοεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο) που θα με προδώσει και θα με δώσει στα χέρια εκείνου. Η κατάσταση θα ομοιάζει με ένα κοπάδι προβάτων που βρίσκεται στην άκρη ενός γκρεμού. Αν πέσει το ένα πρόβατο στον γκρεμό, ακολουθούν το ένα το άλλο και τα άλλα πρόβατα.

–Οι δύο ή τρεις κεφαλές, πρώτα εσείς θα με προδώσετε, οι Ιεράρχες! (το ζούμε).

-Όμως, όπως ο Πατέρας Μου, έτσι και Εγώ, γνωρίζω τι θα γίνει στην Ελλάδα και κρατάω τον λόγο Μου.

-Γνωρίζω πολύ καλά, ότι θέλουν να καταστρέψουν την χώρα Μου! Σας το λέω, όμως, για πολλοστή φορά: Αυτή είναι η χώρα Μου. Δεν πρόκειται να μπει αγκάθι στο πόδι σας και μέσα στην οικογένεια σας (εννοεί τους πιστούς).

-Αυτοί (οι παγκοσμιοποιητές) δεν έχουν ανάγκη από χρήματα. Έχουν, μεγάλη ανάγκη, να καταστρέψουν ψυχές.

-Θέλουν να καταστρέψουν το στράτευμα του Πατέρα Μου. Το δικό Μου στράτευμα!

-Με όλα αυτά που έρχονται σε εσάς, μην φοβηθείτε! Απλώς ανοίξτε το μυαλό σας και τα μάτια σας, ώστε να είστε έτοιμοι, γι’ αυτά που έρχονται. Εγώ, δεν θα σας εγκαταλείψω, δεν θα σας αφήσω στην ερημιά, για να σας ξεσχίσουν τα τσακάλια.

-Αυτοί θα κάνουν την δουλειά τους, γιατί πρέπει να κλείση ο κύκλος και να ξανασφραγιστούν για άπειρα πλέον χρόνια, οι δυνάμεις του κακού. Πρέπει να τελειώσουν εδώ, πρέπει να ξεντροπιασθούν και ο κόσμος να μην τους πιστέψει πλέον.

-Για ποια πείνα μιλάμε; Για τι πείνα μιλάμε και για τι κρίση όταν έχετε υπερπαραγωγή; Μιλάτε για πείνα ή για “πεινασμένους” που θέλουν να σας πιουν το αίμα, να σας καταβροχθίσουν, να σας κατασπαράξουν και να σας εξοντώσουν, επειδή είστε Χριστιανοί και επειδή πιστεύετε ορθά στον Άγιο Πατέρα, σε Εμένα και στο Άγιο Πνεύμα, δηλαδή στην Αγία Τριάδα;

-Όταν πιστεύετε ορθά σε Εμένα, δεν πρόκειται να σας αφήσουν όρθιους.

-Τα είπα όλα αυτά με ορμή και αγανάκτηση, γι’ αυτά που έρχονται και γι’ αυτά που θα γίνουν. Αλλά σας λέω και πάλι και σας υπόσχομαι, ότι δεν θα σας αφήσω.

Να μην φοβηθείτε!

Δεν πρόκειται να σας εγκαταλείψω, αν εσείς δεν με παρατήσετε!

Θα γίνουν πολλά.

Θα έλθη καιρός, που και την τελευταία στιγμή, όλοι θα θέλουν να γίνουν Έλληνες αλλά δεν θα προφθάσουν.

Ακούγεται λίγο απίστευτο αυτό, αλλά είναι αλήθεια. Οι Αμερικανοί θα έλθουν να αγοράσουν 1 κόκκο σίτου για 20 δολάρια. Αλλά θα προηγηθούν άλλα πολλά πρώτα. Τον χρόνο τον γνωρίζει ο Πατέρας Μου.

-Δεν υπάρχει χρόνος (περιθώρια) ώστε να πούμε ότι δεν πειράζει! Δεν πρέπει να ξεχασθείτε και να πείτε: “Δεν πειράζει, εμείς κρατάμε γερά”.

Διότι, όταν έλθη η πείνα, ανέχεια και οι δύσκολες καταστάσεις, ο νους σας δεν θα δουλεύει πλέον για Εμένα. Θα δουλεύει τότε χωρίς ελευθερία, θα πηγαίνει από εδώ και από εκεί.

-Θα ξεχυθούν στον δρόμο πολλοί άνθρωποι, που θα είναι βαλτοί, να δυσφημήσουν εσάς τους Χριστιανούς, την θρησκεία σας και το δόγμα σας.

-Εδώ ξεκινάει η νέα εποχή σκλαβιάς που θα περάσετε! Γι’ αυτό να γίνετε ένα με την εκκλησία!

-Και σε έναν παπά ακόμη να μιλήσετε, αν δείτε ότι δεν κάνει το σωστό.

-Και στην Θεία Λειτουργία, αν δείτε, να αλλοιώνετε έστω και ένα γράμμα, αμέσως να επέμβετε και να πείτε το σωστό! Διότι όλα αυτά θα είναι τα σημεία των καιρών, που θα ζήσετε.

-Ακούγονται όλα αυτά λίγο σκληρά. Αλλά σας βεβαιώνω ότι θα συμβούν. Δεν σας λέω τον χρόνο. Όποιος θέλει ας πιστέψει, όποιος δεν θέλει, ας μην πιστέψη! Όταν όμως έλθουν τα γεγονότα, τότε θα σας ψάξει για να τα ξανακούση!

-Όποιος, όμως, δεν θα σας ξαναψάξη, ε, αφήστε τον, διότι έχει την ελεύθερη βούληση. Αφήστε τον να επιλέξη, ό, τι αυτός θελήσει. Είναι ελεύθερος.

-Εάν εσείς θελήσετε να βρείτε έναν άλλον πατέρα, ελεύθεροι είστε, άνθρωποι με ελεύθερη βούληση, όπως ελεύθερος είναι και ο Πατέρας μας.

-Δεν τελείωσαν τα πράγματα, ούτε με την Ελλάδα, ούτε με την Κύπρο.

-Θα ξαναχτυπήσουν την Κύπρο, αλλά πιο μαλακά.

Θα ζητήσουν και πάλι συγγνώμη και θα πουν: “Πηγαίνετε στο νόμισμα σας. Θα είναι καλύτερο για σας”. Αλλά, θα σας πάνε κατευθείαν στον θάνατο!

-Όσο για την Ελλάδα, επιφυλάσσονται άλλα πράγματα.

-Τα γεγονότα που θα συμβούν, (εννοεί την καταστροφή πολλών κρατών από τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο) δεν είναι για την Ελλάδα, διότι δεν θα αφήσω να καταστραφεί ο πυρήνας, ο οποίος δημιουργήθηκε από Εμένα, από τους Αποστόλους, από τον Απόστολο Παύλο και τις επιστολές του: προς Κορίνθιους, προς Θεσσαλονικείς κλπ.

-Διότι εάν καταστραφεί ο πυρήνας, πως θα διαδοθεί ο Χριστιανισμός στον υπόλοιπο κόσμο και πάλι ποιος θα τον διαδώσει;

-Όλα θα έλθουν με μεγάλη οργή από εκείνους.

-Όσο και ας σας φαίνεται περίεργο, οι κεφαλές της εκκλησίας, θα με προδώσουν! Ναι αυτοί! (έχει ήδη εκπληρωθεί).

-Σε λίγο θα ακούσετε από κάποιους ιερείς: “Έχεις κάνει θρησκευτικό γάμο παιδί μου; Έχεις παντρευτεί; Αν όχι, δεν πειράζει, μπορείς τώρα να έλθης να κοινωνήσεις, αλλά να κάνης και θρησκευτικό γάμο”!.

-Άλλος κληρικός θα πη: “Δεν πειράζει που θα παντρευτούν δύο άντρες μεταξύ τους ή δύο γυναίκες. Αρκεί να παντρευτούν στην εκκλησία. Δεν πειράζει ας είναι ζευγάρι, αρκεί να μπουν, να είναι μέλη της εκκλησίας”.

-Και στην Ελλάδα, με νόμο δικό σας θα βάλετε αυτή την σφραγίδα, για να νομιμοποιήσετε αυτή την παρανομία! (Εκπληρώθηκε).

-Οι κληρικοί θα φτιάξουν καινούργια “μυστήρια” για την εκκλησία, τα οποία θα είναι εκτός Νόμου Εκκλησίας. Γι’ αυτό ο κόσμος θα φύγη από τις Εκκλησίες, λόγω των πολλών σκανδάλων!

Με αυτόν τον τρόπο θα σας βγάλουν από τις εκκλησίες. Όχι με τις κλωτσιές! -Γι΄ αυτό κάποτε σας είπα, ότι θα φτιάξω άλλους κληρικούς που θα φορούν άλλα ράσα!

-Το κακό θα έλθει από το Κεφάλι!

-Όταν θα θολώσουν τα νερά στο Άγιον Όρος, θα κατέβουν στον κόσμο και θα τον δηλητηριάσουν.

-Όταν αυτά θα συμβούν, από αυτούς που σήμερα φιλάτε τα χέρια τους, τότε θα πηγαίνετε, με το άλογο τρεις μέρες δρόμο, για να βρείτε έναν σωστό ιερέα!

-Αυτοί, λοιπόν, οι κληρικοί, που σήμερα τους φιλάτε τα χέρια θα σας πουν: “Τι φοβάστε, αφού έρχεσθε στην εκκλησία δεν πειράζει και να σας σφραγίσουν. Δεν πειράζει και εάν δεν κάνετε την προσευχή σας. Τίποτε δεν πειράζει από αυτά!”.

-Αυτά θα τα ακούσετε από τους παπάδες, που θα έχουν πιει από τα “θολά νερά” και θα έχουν φάει από τα βρωμερά ψάρια (λόγια κι έργα) που ήσαν μέσα σ’ αυτά τα νερά.

-Αυτοί δεν θα είναι ιερείς, αλλά τσέλιγκες θα είναι.

-Ο κόσμος θα τα χάση, από τις πράξεις των.

-Μιλήστε! Μην φοβηθείτε!

-Θα στερέψη η γη από προφήτες, διότι θα βγάλουν άλλους προφήτες της δικής τους ευαρέσκειας, που την ουρά τους θα χτενίζουν με τις κολακείες τους.

-Τα τέρατα, δεν θα είναι τίποτε μπροστά σε αυτούς, διότι θα κάνουν ό, τι τους λένε!

-Όλα αυτά θα γίνουν τόσο γρήγορα, που θα χάσετε τον χρόνο των ειδήσεων. Γι’ αυτό ετοιμασθείτε, διότι έρχονται ραγδαίες εξελίξεις!

-Θα είναι αδίστακτοι αυτοί, χωρίς φρένο! Με το έτσι θέλω, τους πραγματικούς Χριστιανούς θα τους κλείσουν στις φυλακές διότι θα βρίζουν δήθεν τον Θεό!

Αλλά ποιον Θεό; Τον δικό τους Θεό! Όχι τον Πατέρα Μου, Εμένα και το Άγιο Πνεύμα.

-Αυτά θα είναι τα δεινά!

-Θα σας πάω και λίγο πιο πέρα, γιατί μου αρέσει να συζητώ μαζί σας.

-Θα έλθω και πάλι στην χώρα μου. (Ελλάς). Σήμερα μιλώ μόνο για την εκκλησία μου, γιατί την δημιούργησα με τα ίδια μου τα χέρια και με το αίμα μου, γιατί ήταν το θέλημα και η αγάπη του Πατέρα Μου.

-Η χώρα σας είναι ευλογημένη και με την ευλογία της Μητέρας Μου. Πρέπει λοιπόν να εστιάσω στην Εκκλησία μου.

-Η εκκλησία μου είστε εσείς, όσοι προσεύχονται, όσοι με πιστεύουν, όσοι με ακολουθούν, και όσοι θέλουν να με ακολουθήσουν, οι μετανοημένοι και οι αμετανόητοι, γιατί και πολλοί από αυτούς θα μετανοήσουν κάποια στιγμή.

Όμως πρώτα θα περάσετε όλα τα δύσκολα που σας είπα πιο πριν, γιατί θα συμβούν σημεία και τέρατα στα μεγάλα σαλόνια τα δικά σας, σ’ αυτούς που δήθεν σήμερα σας εκφράζουν και στις κεφαλές σας.

-Εγώ όμως, δεν έχω ανάγκη από χρυσάφια. Έχω ανάγκη από ευσπλαχνία γι’ αυτούς που έχετε μπροστά σας και έχετε καθήκον να τους οδηγήσετε στον σωστό δρόμο.

-Είναι καθήκον, δεν είναι θέληση, ούτε για την αγάπη του Θεού. Δεν χρειάζεται τέτοια αγάπη ο Θεός.

-Ας προσέξουν οι κεφαλές της Εκκλησίας Μου, γιατί δεν είναι δική τους!

-Περιουσία δική τους έχουν μόνο την ψυχή τους και περιουσία δική Μου, είναι οι ψυχές σας.

-Το λέω αυτό με νόημα, για να προσέχουν και να είναι σωστοί απέναντι στον κόσμο.

-Διότι είναι η ώρα της ανάγκης και έχουν μεγάλο καθήκον και μεγάλο βάρος στις πλάτες τους.

-Και εγώ ο ίδιος παρακαλώ τον Πατέρα Μου, να μην γίνουν όλα αυτά.

-Και Εγώ ο ίδιος παρακαλώ, οι κεφαλές της Εκκλησίας μου να αλλάξουν γνώμη και γνωμικές να γίνουν και να γνωρίζουν πού βαδίζουν, διότι ήδη έχουν αρχίσει να πίνουν από δύο ποτήρια νερό.

-Το δισκοπότηρο είναι μόνο ένα, δεν υπάρχει δεύτερο. Το άλλο που δεν λέγεται Δισκοπότηρο, έχει μέσα μόνο δηλητήριο!

-Δεν δίνετε σημασία σε αυτόν που πεινάει.

-Σας το έχω πει άπειρες φορές: Την εικόνα Μου, μην περιμένετε να την δείτε μόνο σε εικόνες. Ούτε εγώ, θα βγω μπροστά σας ανοικτά. Δεν ήλθε η ώρα ακόμα. Όμως η εικόνα Μου έρχεται μπροστά σας κάθε στιγμή. Σας χτυπάει την πόρτα κι εσείς την κλείνετε! Έρχεται μπροστά σας με τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη. Έρχεται, ένας και σας ζητάει λίγο ψωμί ή λίγα χρήματα και εσείς τον διώχνετε. Και δεν φτάνει που τον διώχνετε, αλλά του λέτε να πάει να δουλέψει, όπως και εσείς.

-Και Εγώ σας ερωτώ: Γιατί δεν Με γνωρίζετε στο πρόσωπο εκείνων και με ζητάτε στις εικόνες;

-Κάθε πτωχός είναι και εικόνα δική Μου. Δεν επέλεξε αυτός να είναι πτωχός, αλλά έτσι πρέπει να είναι η ροή των πραγμάτων!

-Συνεχώς, μαθητεύετε και δεν έχετε καταλάβει τι εστί Θεός! Ένα έχω να σας πω. Ο Θεός δεν έχει σύνορα. Δεν έχει χρώματα, δεν έχει διαχωρισμούς. Δεν έχει, ο ένας είναι γνωμικός και ο άλλος δεν είναι.

Ο Θεός είναι Σοφία, είναι Φως, είναι Αγάπη, αλλά και άνθρωπος! Εγώ ως άνθρωπος ήλθα στην γη, κι όμως είμαι Θεός!

-Όλα αυτά πρέπει να τα καταλάβετε καλά. Φτιάξτε τις καρδιές σας.

-Να σπέρνετε, όπου πάτε μόνον αγάπη, για να θερίσετε μόνον αγάπη.

-Να σπέρνετε, όπου πάτε, τον Λόγο του Θεού, τον Λόγο τον δικό Μου και τον Λόγο του Αγίου Πνεύματος, για να θερίσετε ανθρώπους του Θεού, όπως πράγματι είστε!

-Θα σας μιλήσω τώρα και για κάτι ευχάριστο που έρχεται.

-Μετά από όλα αυτά που ακούσατε ότι θα γίνουν από την ίδια πηγή, μπορώ να σας πω, ότι το ευχάριστο που έρχεται είναι η ελευθερία στην χώρα την δική σας, που θα είναι τόσο σύντομη.

-Σύντομα θα τελειώσουν τα βάσανα για την Ελλάδα σας και την χώρα μου.

-Διότι σε αυτήν την χώρα καλλιεργούνται ψυχές πραγματικές της πίστεως στον Θεό.

-Τότε μπορείτε να μου πείτε πως θα μπορέσω να ρίξω νερό σε αυτήν την φωτιά (την πνευματική) που άναψα ο ίδιος;

-Μόνο αυτό εάν σκεφθείτε…. Ε! Τότε παιδιά μου, σας τα έχω πει όλα!!!

http://www.ouraniaminimata.gr

Η ΚΑΛΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΜΟΝΗΣ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΟΥ

Αναμφισβήτητα το χρέος της υπακοής μας ως χριστιανοί είναι υψίστης σημασίας και επιβεβλημένο καθήκον, μόνο έτσι όπως αυτό εκφράζεται σε σχέση με το νόμο και το θέλημα του Θεού, έχοντας ως πρότυπο την υπακοή του Χριστού, στον Θεό Πατέρα.Αυτή η υπακοή του Χριστού απέρρεε απ΄ την άρρητη αγάπη Του και εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Θεού Πατέρα και από την πλήρη ταύτιση των προσώπων τους. Η τελειότητα της υπακοής που καρποφορεί και είναι ευάρεστη στο Θεό, δεν έγκειται μόνο στην υποταγή του ενός προσώπου στο άλλο, αλλά στην πλήρη ταύτιση των φρονημάτων εντολοφόρου και εντολοδόχου, σε μια έλξη αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αγάπης. Σ΄ αυτόν τον αγώνα απόρριψης του εαυτού μας και εξαφάνισης του για χάρη του θελήματος του Θεού, νεκρώνουμε το αμαρτωλό «Εγώ» μας για να μην μας γίνεται εμπόδιο στην αγάπη Του που μας θέλει σε όλα δικούς Του.

Στις μέρες μας υπάρχει μεθοδευμένη διάβρωση της Ορθόδοξης Θεολογίας, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και 100 χρόνια περίπου και συστηματική αντικατάσταση της με τον ανθρώπινο λόγο και την ανθρώπινη σκοπιμότητα. Και αυτό κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο λέγετε «αίρεσης».

Οι Ποιμένες μας, είτε αυτοί είναι Αρχιερείς, είτε Ηγούμενοι είτε και αυτός ο Πατριάρχης, μας ζητούν επιτακτικά μια συμπόρευση στην δική τους Εκκλησιολογία (Νεοπατερική Θεολογία), ξένη προς αυτήν του Ευαγγελίου και των Ι. Κανόνων, όπως εκφράστηκαν από Οικουμενικές, Αποστολικές και Πανορθόδουξους Συνόδους. Μέσα λοιπόν από το πρόσχημα της υπακοής η οποία για αυτούς είναι απροϋπόθετη, θέλουν να περάσουν τα οικουμενιστικά τους σχέδια, αδιαφορώντας για το θέλημα του Θεού και το ποίμνιο τους.

Γι΄ αυτό και εξαπολύουν απειλές, για διωγμούς από τα μοναστήρια μας, για καθαιρέσεις και αφορισμούς με απαράδεκτες εκφράσεις για το Εκκλησιαστικό τους κύρος, σε όσους μοναχούς δεν συμφωνούν με την ιδεολογία τους και εκφράζουν την άποψη τους την οποία καλώς πράττουν (οι μοναχοί) και την κοινοποιούν.

Ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού εμείς οι μοναχοί, ισότιμα με τα άλλα μέλη ενώπιον το Θεού, Αρχιερείς, ηγουμένους και λαϊκούς, έχουμε το δικαίωμα να εκφράσουμε την γνώμη μας σε ότι δεν συμφωνούμε. Σε ότι όμως αφορά θέματα πίστεως και επομένως σωτηρίας ψυχών, οφείλουμε με γνώμονα την Αγία Γραφή, τους Αγίους Πατέρες και Ομολογητές, καθώς και την Ιερά Παράδοση όχι μόνο να διαφωνήσουμε αλλά και να αντιταχτούμε κάνοντας ανυπακοή σ΄ αυτούς που δεν εισήλθαν δια της Θύρας αλλά αλλαχόθεν. Ιωνν. 10,1.

Το αυτό προτείνει και ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος στον λόγο του περί «ταπεινοφροσύνης» (παραγρ. 9).

Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Γαλάτας: «Και εάν ημείς (δηλ. οι Απόστολοι) ή άγγελος εξ΄ουρανού ευαγγελίζεται υμίν, παρ΄ο ευηγγελισάμεθα, ανάθεμα έστω» (Γαλ. 1,8).

Στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς: «Όταν οι Αρχιερείς έβγαλαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη από την φυλακή, τους πρόσταξαν να μη ξαναμιλήσουν για τον Ιησού. Και η απάντησή τους ήταν: «είναι προτιμότερο να ακούσουμε το Θεό και να συνεχίσουμε το κήρυγμα, παρά εσάς» (Πραξ. 4, 17-20).

Ένα από τα έργα των μοναχών είναι και αυτό. Να υπερασπίζονται την αλήθεια του Ευαγγελίου και να μην ανέχονται καμία καινοτομία κατά το λόγιο του Κυρίου: «ος εάν ουν λύσει μία των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξει ούτω τους άλλους, ελάχιστος κληθήσετε εν τη βασιλεία των ουρανών» Ματθ. (5,19).

Όσοι από εμάς τους μοναχούς εισήλθαμε στην μοναχική πολιτεία με αγνή διάθεση μετανοίας και αγάπης προς τον Θεό, οδεύοντας σ΄ αυτόν τον δύσκολο δρόμο της καθάρσεως, ζούμε –όσο το ζεί ο καθείς- την αγάπη Του και το έλεος Του. Σε μέρες χαλεπές που χάνονται τόσες ψυχές, πολύ περισσότερες από την εποχή του Αγίου Κοσμά, μας διακατέχει ο λόγος του αποστόλου Παύλου: «μη τα εαυτών έκαστος σκοπείτε, αλλά και τα ετέρων έκαστος». Αν κάνανε αυτοί που μας κατηγορούν, το έργο του Θεού, έτσι όπως εκφράζετε μέσα από τον νόμο Του και όχι έτσι όπως το νομίζουν ή το θέλουν, τότε και εμείς θα καθόμασταν στα κελιά μας, αφοσιωμένοι μόνο στην προσευχή για όλο τον κόσμο.

Βλέπουμε την κρατούσα Εκκλησία όχι μόνο να παραπαίει αλλά και να προδίδει τον Χριστό με τις κεφαλές της. Δείχνει αδιαφορία για την ηθική κατάπτωση και αποστασία του λαού. Δεν κηρύττει μετάνοια, όπως είναι και το μεγαλύτερο χρέος της. Δεν δέχεται τις προφητείες των Αγίων μας, αλλά και της Αποκαλύψεως, προσέχοντας τα σημεία των καιρών που είναι πλέον ολοφάνερα μπροστά μας, έτσι ώστε να αφυπνίσει τον λαό, να τον προετοιμάσει, παρηγορήσει, να τον αγκαλιάσει με την στοργική αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός, σε στιγμές που όλοι σχεδόν οι Έλληνες χτυπιούνται από όλες τις σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου τούτου.

Υποτάχθηκε η Εκκλησία με τη μισθοδοσία από το κράτος στα υποχθόνια σχέδια των Σιωνιστών, έχασε την παλαιά δύναμη ελέγχου σε ότι αντιορθόδοξο και ανθελληνικό.

Δεν μπορούν πλέον να ελέγξουν τους προδότες μισέλληνες πολιτικούς, δεν απειλούν προς αφορισμό, δεν αφορίζουν, δεν αποτοιχίζονται από αυτούς που μας σκοτώνουν και μας ξεπουλούν σε Εβραίους και μουσουλμάνους. Φάνηκε μετά την Ψευτοσύνοδο της Κρήτης η προδοσία και η απιστία τους. Όταν αυτοί καταπατούν Ευαγγελικές εντολές και περιφρονούν τους Ι. Κανόνες των Αγίων, παύουν να είναι εις τόπον και τύπον Χριστού. Εμείς οι μοναχοί δεν κάνουμε υπακοή σε ανθρώπους Α΄Κοριν.(7,23) – τιμής ηγοράσθητε’ μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων – αλλά στο θέλημα του Θεού που είναι στη συγκεκριμένη εποχή, η θυσιαστική αγάπη στον πάσχοντα Έλληνα που έχει τόσο πολύ ανάγκη από το ύδωρ το ζων, τον λόγο του Θεού. Ο Θεός φωνάζει με το στόμα του Προφήτου Ησαΐα: «Παρακαλείτε, παρακαλείτε (παρηγορείστε) τον λαό μου»

Ο λαός έχει ανάγκη από αλήθειες, αγάπη, παρηγοριά και ελπίδα.

Η διπλωματία και η διγλωσσία που είναι απαράδεκτες στο χώρο της Αλήθειας, τους καθιστούν έκπτωτους στα μάτια του λαού.

Αδελφοί μου χριστιανοί, μην αποκοπείτε από την Εκκλησία του Χριστού, που είναι ο ίδιος Αυτός παρατεινόμενος εις τους αιώνας κατά τον Άγιο Αυγουστίνο. Λυπηθείτε τους και παρακαλέστε τον Κύριο να βγάλει αληθινούς εργάτες που θα βοηθήσουν το λαό μας σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει και που θα ΄ρθουν και ας είναι απλοί μοναχοί ή και λαϊκοί.

Ας μετανοήσουμε ειλικρινά εμείς πρώτα που βρισκόμαστε στο χώρο της Εκκλησίας για να βοηθήσουμε με την προσευχή μας και αυτούς που δεν ενδιαφέρονται για τις ψυχές τους.

Μας προσάπτουν χαρακτηρισμούς που όχι μόνο δεν μας αγγίζουν, αλλά εκφράζουν τους ίδιους. Οι λέξεις που βγήκαν από στόματα υψηλόβαθμων ρασοφόρων, για μοναχούς που αφήσανε τα μοναστήρια τους και κηρύττουν αλήθειες, που ελευθερώνουν από την δουλεία της αμαρτίας και αφυπνίζουν συνειδήσεις, είναι πολύ βαριές. Μας είπαν Θεομπαίχτες, αγύρτες και πλανεμένους Και να σιγήσουμε εμείς θα κράξει σε λίγο ο Θεός.

Δεν είναι μακριά η ώρα που ο Κύριος θα τους πάρει την εξουσία που την καταχραστήκανε και θα την δώσει σε άλλους, απλούς, ταπεινούς και αφιλοκερδείς. Μέσα από τα δεινά που καταφθάνουν θα καθαρίσει η ήρα από το σιτάρι.

Αν κοιτάξετε την Εκκλησιαστική ιστορία, θα δείτε ότι ποτέ απλοί μοναχοί δεν δημιούργησαν σχίσματα και αιρέσεις, αλλά Επίσκοποι και Πατριάρχες και Ιερωμένοι.

Αν κάναμε υπακοή στους εκάστοτε Εκκλησιαστικούς ηγέτες στην δισχιλιετή ζωή της Ορθοδοξίας, που αυτοονομάζονταν ως «Εκκλησία», σήμερα εμείς οι Έλληνες θα ήμασταν, μονοφυσίτες, Παπικοί, Ουνίτες, εικονομάχοι, πνευματομάχοι.

Δόξα τω Θεώ που κάποιοι ενίοτε ελάχιστοι μοναχοί, ή Επίσκοποι μοναχοί, όπως ο Άγιος Μάρκος Εφέσου, ή κάποιοι ηγούμενοι μοναστηριών όπως ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης κάνανε ανυπακοή σε αιρετικούς πατριάρχες και είμαστε εμείς σήμερα βαπτισμένοι Ορθόδοξοι.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του μοναχού Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή, ο οποίος έχασε τη γλώσσα και το χέρι του για την καλή ομολογία της πίστεως μας. Τον ρώτησαν οι κυβερνητικοί και εκκλησιαστικοί εκπρόσωποι της Κων/λεως. Εσύ σε ποια Εκκλησία ανήκεις, του Βυζαντίου, της Ρώμης, της Αντιοχείας, της Αλεξάνδρειας; Όλες αυτές έχουν ενωθεί (Τα 4 πατριαρχεία είχαν πέσει στην αίρεση του Μονοφυτισμού), απάντησε: «Μέλη της Εκκλησίας είναι όσοι έχουν την καλή ομολογία της πίστεως, χάριν αυτής είμαι έτοιμος να αποθάνω».

Άλλοτε πάλι είπε: «Δεν σκέφτομαι την ενότητα ή την διαίρεση Ρωμαίων και Ελλήνων, αλλά οφείλω να μην υποχωρήσω από την Ορθή πίστη». Δεν έκανε σε κανένα ανώτερό του υπακοή ο Άγιος, παρά μόνο στην φωνή του Θεού, που του έλεγε: «Μίλα παιδί μου για να κρατηθεί η πίστη».

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης έγραφε: «Όταν οι Αρχιερείς δεν ορθοδοξούν, τότε τον λόγο να τον έχουν οι μοναχοί».

Ποιον να πρωτοπονέσουμε και πόσο να προσευχηθούμε; Αβάσταχτος ο πόνος και λίγες οι δυνάμεις μας. Δεν ανήκουμε στο εαυτό μας, αλλά σ΄ αυτόν που ζει μέσα μας και τον λατρεύουμε. Όποιος γνώρισε την Αγάπη του Χριστού, δεν μπορεί να την κρατήσει για τον εαυτό του, θέλει να την σκορπίσει σ΄ όλο την κόσμο. Γιατί όποιος αγαπάει δεν κρατάει τίποτα για το εαυτό του.

Αυτή η αγάπη στο Χριστό και η συμπόνια για το λαό, έβγαλε τον Άγιο Κοσμά από το Άγιο Όρος. Προτίμησε την συγκακοπάθεια με τον λαό, από την ανάπαυση του κελιού του. Έβλεπε το έθνος να εξισλαμίζετε και να αγριεύει και δεν μπορούσε να το αντέξει.

Στις μέρες μας που η αμαρτία έχει διαποτίσει κάθε υγιές κύτταρο του νου και της ψυχής του Έλληνα, το αποτέλεσμα είναι να συμβαίνει κάτι πολύ ποιο οδυνηρό από την εποχή της τουρκοκρατίας. Τον κολασμό του 80% των Ελλήνων. Το Έθνος μας έχει ανάγκη από μεγάλη μετάνοια πριν ξεσπάσουν τα δεινά για να μην τον αγγίξουν, έτσι μόνο θα αναστηθούμε, καθώς και επαναευγγελισμό.

Όλα αυτά τα υποφέρουμε γιατί εγκαταλείψαμε Αυτόν που μας χάρισε ότι πολύτιμο έχουμε, την ζωή μας και την αθάνατη ψυχή μας. Και προσκυνήσαμε την ύλη που τρέφει μόνο το φθαρτό τούτο σώμα. Η ψυχή του ανθρώπου όμως έχει ανάγκη τον δημιουργό της γιατί από αυτόν προήρθε και σ΄ αυτόν θα καταλήξει ο άνθρωπος, εάν το θελήσει.

Μοναχός Μονής Βορ. Δυτικής Ελλάδος και Κυρίλλου Μονής Κατουνακιώτου

Τα χειρόγραφα Κυρίλλου από την Μονή Κατουνακιώτου στο Άγιο Όρος.

\  

http://www.ouraniaminimata.gr

Τί; θεολόγοι, παπᾶδες, δεσποτάδες, πατριαρχᾶδες μᾶς λένε νὰ πᾶμε νὰ προσκυνήσουμε τὸν Πάπα! Ὄχι, δὲν θὰ τὸ δεχθοῦμε'' (+επόσκοπος Αυγουστίνος καντιώτης)

ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΘΡΟΝΟ, ΜΑ ΠΑΠΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ

Καὶ τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα τὸ παύσαμε

Ἀπὸ νέο, ἐπίκαιρο βιβλίο τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΚΟΡΑΚΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ», σελ. 13-14

Μεγάλο θηρίο ὁ Πάπας, ποὺ τόσα χρόνια βασανίζει τὸν κόσμο. Τί θὰ δοῦν τὰ ματάκιά μας!Ἔρχονται κακιές ἡμέρες, κακά σημάδια ἔχωμε. Ἄς γλεντᾶνε καὶ ἂς διασκεδάζουν καὶ ἂς βγάζουν τὰ μάτια τους, ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Χειρότερη απὸ ἐκείνη ποὺ ζήσαμε τὸ 1940. Θυμᾶστε τὴν πείνα, θυμᾶστε τὴν δυστυχία, θυμᾶστε τὴν σκλαβιά, θυμᾶστε τὶς κρεμάλλες, θυμᾶστε τὶς ἐξορίες, ποὺ τὶς ζήσαμε ὅλοι ὅσοι μείναμε πιστοὶ στὴν πατρίδα καὶ στὴν Θρησκεία; Ἔρχονται πάλι τέτοιες ἡμέρες. Τί; θεολόγοι, παπᾶδες, δεσποτάδες, πατριαρχᾶδες μᾶς λένε νὰ πᾶμε νὰ προσκυνήσουμε τὸν Πάπα! Ὄχι, δὲν θὰ τὸ δεχθοῦμε. Εἴμεθα ἕνα, δύο, τρεῖς (ἐπίσκοποι), τὸ δηλώσαμε· Πέφτουμε ἀπὸ τὸν θρόνο μὰ Παπα δὲν προσκυνᾶμε. Καὶ τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα τὸ παύσαμε. Τρεῖς Μητροπόλεις, μία τῆς Ἐλευθερουπόλεως, ἡ δευτέρα τῆς Φλωρίνης ἡ τρίτη τῆς Παραμυθιᾶς παύσαμε τὸ μημόσυνο του, γιατί; Θέλει μὲ τὸ ζώρι νὰ μᾶς κάνῃ φράγκους! Δὲν θὰ γίνουμε φράγκοι. 

Γράψαμε στὸν Ἀθηναγόρα ὅτι εἴμαστε ἕτοιμοι καὶ θρόνο καὶ τὴν ζωή μας νὰ χάσουμε παρὰ νὰ προσκυνήσουμε τὸν Πάπα. Ἔρχονται τέτοιες ἡμέρες.Ὅλοι θέλουν νὰ πᾶμε στὸν Πάπα, ἐγώ νομίζω ὅτι πρέπει νὰ μείνουμε ὀρθόδοξοι. Ὀρθόδοξοι ὅπως οἱ Πατέρες μας ὅπως γενεαί, γεναιῶν, ὅπως φωνάζει ὁλόκληρος ἡ ἱστορία μας. Εἴμεθα παιδιά τοῦ Μᾶρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου, τοῦ ἁγίου Νικολάου, τοῦ ἁγίου Δημητρίου, εἴμεθα παιδιά τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ μείνουμε Ὀρθόδοξοι. Καὶ πιστεύω στὸν ἀγῶνα αὐτόν, ποὺ ἐγὼ ὁ μικρός ἐπίσκοπος Φλωρίνης δίδω στὴν πατρίδα μου θὰ εἴστε ὅλοι μαζί μου. Εἴθε ὁ Θεός νὰ μᾶς κρατήσῃ μέχρι τέλους (Ἅγιο Νικόλαο Φλωρινης 19.1.1971)

http://emmadimitris.blogspot.gr

Ο ΑΝΗΡ, Η ΓΥΝΗ ΚΑΙ ...

Η ΑΝΔΡΙΔΑ (;)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ...

ΦΡΙΚΤΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΕΙΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΩΝ !!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Προσευχήσου στο Θεό να σου στείλει τη χάρη Του

«...Προσευχήσου στο Θεό να σου στείλει τη χάρη Του, για να μελετάς και να κατανοείς σωστά τους Πατέρες, για να μιμείσαι τα πρότυπα που εκείνοι προβάλλουν, για να δεις καθαρά τη δική σου αδυναμία. 

Δεν θα σ’ αφήσει ο Θεός να ζητάς και να περιμένεις για πολύ. Θα σου δώσει βοήθεια.
Στο μεταξύ, εξέτασε προσεκτικά τις κινήσεις της καρδιάς σου, παρατήρησε τις περιπλοκές των λογισμών σου, εξιχνίασε τις προθέσεις και τα βαθύτερα κίνητρα όλων των λόγων, των έργων και της συμπεριφοράς σου».

Όσιος Μακάριος της Όπτινα

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Περί Συγχωρήσεως

Στην προσευχή στο “Πάτερ ἡμῶν”, την οποία μας δίδαξε ο Ίδιος ο Χριστός,

 παρακαλάμε το Θεό Πατέρα μας (εκτός των άλλων) λέγοντας:

(Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον Κεφ.6, στ.12)

"καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν"

δηλαδή: "και συγχώρησε τα βαρύτατα χρέη μας, δηλαδή τις αναρίθμητες αμαρτίες μας, όπως (ὡς) και εμείς συγχωρούμε εκείνους, οι οποίοι είναι οφειλέτες απέναντί μας εξ αιτίας των αδικημάτων που μας έκαναν"

(Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον Κεφ.6, στ.14-15 και Κεφ.18, στ.21-22)

"Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν."

δηλαδή: "αν και σεις συγχωρείτε με όλη σας την καρδιά τα αμαρτήματα που έκαναν σε σας οι άλλοι, και ο Πατέρας σας ο Ουράνιος θα συγχωρήσει τα δικά σας αμαρτήματα. Εάν όμως δεν δώσετε συγχώρηση στους ανθρώπους για τα αμαρτήματά τους, τότε ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τις δικές σας αμαρτίες"

"Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά"

δηλαδή: "τότε πλησίασε προς Αυτόν ο Πέτρος και είπε: “Κύριε, πόσες φορές θα φταίξει σε μένα ο αδελφός μου και θα τον συγχωρήσω; έως επτά φορές; είπε σε αυτόν ο Ιησούς: δεν σου λέω έως επτά φορές, αλλά έως εβδομήντα φορές επτά, πάντοτε δηλαδή θα συγχωρείς"

http://dromosorthodoxias.blogspot.gr

Ψευδοπροφήτες και ψευδαπόστολοι. «Τὸ δράμα τῆς πλάνης»!

Πρῶτος ὁ Κύριος, μετὰ οἱ Ἀπόστολοι καὶ στὴ συνέχεια οἱ Πατέρες μᾶς ἔχουν προειδοποιήσει γιὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες.

Πρέπει, γράφει ὁ Μ. Βασίλειος, νὰ ἐξετάζουμεπροσεκτικὰ τὰ λεγόμενα τῶν ποιμένων καὶ διδασκάλων, καὶ κυρίως αὐτῶν ποὺ ἔχουν δώσει στοιχεῖα πὼς καινοτομοῦν εἰς τὰ τῆς Πίστεως∙ γιατὶ οἱ ψεδοδιδάσκαλοι-ψευδοποιμένες ὑποκρίνονται ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ ἔχουν τὴν ἱκανότητα νὰ συναρπάζουν τὶς ψυχὲς τῶν ἀπρόσεκτων. 

Καὶ πῶς θὰ καταλάβουμε, ἐρωτᾶ, τὴν γνησιότητα τοῦ ποιμένος; 

Ἀπὸ τὸ ἂν ἀκολουθεῖ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας:

«Ὅτι οὐ δεῖ ἁπλῶς, οὐδὲ ἀνεξετάστως ὑπὸ τῶν ὑποκρινομένων τὴν ἀλήθειαν συναρπάζεσθαι· ἀπὸ δὲ τοῦ δεδομένου ἡμῖν παρὰ τῆς Γραφῆς χαρακτῆρος γνωρίζειν ἕκαστον. “Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασιν προβάτων ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες”» (Ματθ. 7, 15). (Μ. Βασιλείου, Τὰ Ἠθικά, ὅρος ΚΗ΄).

Στὸ κείμενο αὐτὸ τοῦ Μ. Βασιλείου εἶναι σαφέστατο πὼς ὁ χαρακτηρισμὸς “ψευδοπροφῆτες καὶ ψευδαπόστολοι”, δὲν ἀποδίδεται στοὺς ἤδη γνωστοὺς καὶ παγιωμένους στὴν αἵρεση αἱρετικούς (μόνο), ἀλλὰ ταιριάζει κυρίως σὲ "ὀρθόδοξους ποιμένες" ποὺ δὲν ἔχουν ἐπίσημα χαρακτηριστεῖ αἱρετικοί, μὰ δίνουν δείγματα καινοτόμων ποιμένων, παρερμηνεύουν καὶ παραβλέπουν κάποια στοιχεῖα τῆς παραδόσεως κατὰ τὸ δοκοῦν, καὶ δὲν προφυλλάσσουν τὸ ποίμνιο ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς αἱρετικούς, ἀντίθετα τὸ σκανδαλίζουν μὲ τὶς ἐνέργειές τους. Π.χ., συντρώγουν, συμπροσεύχονται καὶ συλλειτουργοῦν μαζί τους, σπέρνοντας ἔτσι τὴν σύγχυση καὶ στὶς δυὸ πλευρές. Ἔτσι δικαίως θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς κατατάξει κανεὶς στὴν κατηγορία τῶν “κακῶν ἐργατῶν”, τῶν ψευδοποιμένων.

Σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Μ. Βασίλειος γράφει: «Μετὰ τῶν οἰκείων τῆς πίστεως εἰρηνεύειν· αἱρετικὸν δὲ ἄνθρωπονἀποστρέφεσθαι»(Λόγος περὶ ἀσκήσεως). «Ὅτι δεῖ τῶν ἀκροατῶν τοὺς πεπαιδευμένους τὰς Γραφάς, δοκιμάζειν τὰ παρὰ τῶνδιδασκάλων λεγόμενα· καὶ τὰ μὲν σύμφωνα ταῖς Γραφαῖς δέχεσθαι, τὰ δὲ ἀλλότρια ἀποβάλλειν· καὶ τοὺς τοιούτοις διδάγμασιν ἐπιμένονταςἀποστρέφεσθαι σφοδρότερον… Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ… καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω.

…Ὅτι δεῖ τοὺς μὴ πολλὴν ἔχοντας τὴν τῶν Γραφῶν γνῶσιν, ἐν τοῖς καρποῖς τοῦ Πνεύματος γνωρίζειν τὸν χαρακτῆρα τῶν ἁγίων· καὶ τοὺς μὲν τοιούτους δέχεσθαι, τοὺς δὲ ἄλλωςἔχοντας ἀποστρέφεσθαι… “Προσέχετε ἀπὸ τῶνψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασιν προβάτων ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες”» (Ματθ. 7, 15) (Μ. Βασιλείου, Τὰ Ἠθικά, Ὅρος ΟΒ΄).

Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο, πάλι ὁ Μ. Βασίλειος, γράφει: «“Βλέπετε τοὺς κύνας, βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας”. Πολλοὶ οἱ κύνες. Τί λέγω κύνες; Λύκοι μὲν οὖν βαρεῖς, ἐν ἐπιφανείᾳ προβάτων τὸ δολερὸν ὑποκρύπτοντες, πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης τὸ Χριστοῦ ποίμνιον διασπῶσιν. 

Οὓς φυλακτέονὑμῖν ἐγρηγορικοῦτινος ποιμένος ἐπιστασίᾳ» 

 (Μ. Βασιλείου,Ἐπιστολές τῇ Ἐκκλησίᾳ Νεοκαισαρείας, ep. 28, s. . 37- 42).

Ἀλλὰ καὶ ὁ Δίδυμος ὁ Τυφλὸς ἐκφράζει τὸ φόβο του, μήπως ἡ δολιότης καὶ ἡ πανουργία ποὺ ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ διαθέτουν, ἀπατήσει τοὺς ἁπλοὺς πιστοὺς ὡς ὁ ὄφις τὴν Εὔα: «Δέος δέ, μὴ ὡς τὴν μητέρα τοῦ γένους ἡμῶν ἔφθειρεν ὁ ὄφις πανουργίᾳ χρησάμενος, φθαρῆτε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ ψευδοδιδασκάλων… Οὗτοι δὲ περὶ ὧν γράφω, ἐνταῦθα μὲν ἐργάται δόλιοι, ἐν ἄλλῃ δὲ ἐπιστολῇ ἐργάται κακοὶ ὀνομάζονται. μετασχηματίζονται οὖν εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ, οὐκ ὄντες τοιοῦτοι ἀλλὰ σχήματι μόνῳ ἀπατῶντες, προαίρεσιν τὴν αὐτὴν ἔχοντες τοῖςψευδοπροφήταις οἳ τὴν γνώμην λύκοιἅρπαγες ὄντεςπεριβάλλονται κώδια, ἵνα δόξωσιν εἶναι πρόβατα. τοῦτο εἰπὼν περὶ αὐτῶν δείκνυσιν ὡς οὐ παράδοξον τὸ εἰρημένον· εἰ γὰρ ὁ αἴτιος τυγχάνων τοῦ τοιούτους αὐτοὺς εἶναι –διάβολος δὲ οὗτος– ὑποκρίνεται ἄγγελος εἶναι φωτός, σκότους ὑπάρχων, ἀκολούθως οἱ πρὸς αὐτοῦ εἰς τὸ πλανᾶν ὁδηγούμενοιμεταχαράττουσιν ἑαυτοὺς ὡς ὑποληφθῆναι ἀκεραίοις, ὅτι διάκονοι δικαιοσύνης εἰσίν…» 

(Διδύμου τοῦ Τυφλοῦ, Fragmenta in epistulam ii ad Corinthios (in catenis), p. . 33).

Μὰ εἶναι δυνατόν –θὰ ποῦν κάποιοι– νὰ ἀντιμετωπίζουμε μὲ τέτοιους χαρακτηρισμοὺς τοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ κηρύττουν τὸ Χριστὸ καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς θυσιάζουν γι’ Αὐτὸν κάτι, μικρὸ ἢ μεγάλο; Ἂς δοῦμε τί γράφουν, οἱ θυσιασθέντες γιὰ τὴν πίστη καὶ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ Ἅγιοι:

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος πάλι, στὴν ἀρχὴ τῆς 24ηὁμιλίας του πρὸς Κορινθίους τοποθετεῖ ὡς τίτλο «Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ»καὶ ἐρωτᾶ: «α΄. Τί λέγεις;».Εἶναι δυνατὸν νὰ θεωροῦνται ψευδαπόστολοι ἀκόμα καὶ «οἱ Χριστὸν κηρύττοντες, οἱ χρήματα μὴ λαμβάνοντες, οἱ Εὐαγγέλιον ἕτερον μὴ ἐπεισάγοντες;».

Καὶ ἀπαντᾶ:

«Ναί· καὶ δι' αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο μάλιστα, ὅτι ταῦτα ὑποκρίνονται πάντα, ἵνα ἀπατήσωσιν. Ἐργάται δόλιοι.Ἐργάζονται μὲν γάρ, ἀλλ' ἀνασπῶσι τὰ πεφυτευμένα. Ἐπειδὴ γὰρ ἴσασιν, ὅτι ἑτέρως οὐκ ἂν γένοιντο εὐπαράδεκτοι, τὸ προσωπεῖον λαβόντες τῆς ἀληθείας, οὕτω τὸ δρᾶμα τῆς πλάνης ὑποκρίνονται. Καὶ μέντοι χρήματα, φησίν, οὐ λαμβάνουσιν. Ἵνα πλείονα λάβωσιν, ἵνα ψυχὴν ἀπολέσωσι. Μᾶλλον δὲ καὶ τοῦτο ψεῦδος· καὶ ἐλάμβανον, ἀλλ' ἐλάνθανον· καὶ τοῦτο δείκνυσιν ἐν τοῖς ἐπιοῦσι» (Χρυσοστόμου Ἰω., 

Ὑπόμνημα εἰς πρὸς Κορινθίους Β, ὁμιλ. α΄, PG 61, 563).

Οἱ Πατέρες, λοιπόν, ἀπὸ συμφώνου ἔχουν διαπιστώσει ὅτι οἱ αἱρετικοί –ποὺ ἀντιστέκονται στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας– χρησιμοποιοῦν δολιότητα, πονηρίες, παλινδρομήσεις στὶς διδασκαλίες τους, ἀνειλικρίνεια καὶ ἀμετανοησία, ἀφοῦ ἡ αἵρεση προκύπτει ἀπὸ τὸν ἐγωϊσμό, ἀναπτύσσεται μὲ ἐγωϊσμὸ καὶ στηρίζεται στὸν ἐγωϊσμό, τὴν ἀπάτη καὶ τὸ ψεῦδος, καὶ ὁ ἐγωϊσμὸς εἶναι πάλι ἐκεῖνος ποὺ τελικὰ ἐμποδίζει τὴν μετάνοια τῶν αἱρετικῶν.

Ὡς ἐκ τούτου εἶναι σύνηθες σ’ αὐτοὺς νὰ παραπληροφοροῦν, νὰ ἀποκρύπτουν διὰ περίτεχνων συλλογισμῶν τὰ πραγματικά τους πιστεύματα καὶ μὲ ὑποκριτικὴ δεινότητα νὰ συσκοτίζουν τὴν ἀληθινή τους ταυτότητα καὶ νὰ παραπέμπουν γιὰ τὴν κατοχύρωση τῶν λεγομένων στὴν Γραφή.

Γράφει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Καθάπερ καὶ οἱ αἱρετικοὶ ποιοῦσιν... Παρὰ μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν συσκιάζουσιν ἑαυτούς· ἐπειδὰν δὲ πολλὴν λάβωσι τὴν παρρησίαν καὶ λόγου τις αὐτοῖς μεταδῷ, τότε τὸν ἰὸν ἐκχέουσι» 

(Χρυσόστομου Ἰω., Ὑπόμνημα εἰς τὸ Κατὰ Ματθαῖον, ὁμιλία Αʹ, PG 58, 477).

Οἱ Ἁγιοι Πατέρες, λοιπόν, μᾶς φανερώνουν τὴν ἀλήθεια. Δυστυχῶς ὅμως, πολλοὶ σύγχρονοι ψευδοποιμένες δὲν θέλουν νὰ τὴν ἀποδεχτοῦν. Καὶ προκαλοῦν σύγχυση στοὺς πιστούς, ἰσχυριζόμενοι ὅτι, ἐκεῖνοι ποὺ ὑπενθυμίζουν τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, τοὺς ἐκβιάζουν νὰ τὴν ἐφαρμόσουν!!! Δὲν θέλουν νὰ καταλάβουν ὅτι, ἄλλο εἶναι ἡ ἐλευθερία νὰ ἀκολουθήσεις τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου (αὐτὸ εἶναι δυνητικό) καὶ ἄλλο νὰ χαρακτηρίζεις τὶς Ἐντολὲς δυνητικές! Οἱ Ἐντολές, ἡ σύμφωνη μὲ τὸ Εὐαγγέλιο διδασκαλία τῶν Ἁγίων, εἶναι ὁ ἀσφαλὴς δρόμοςποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία καὶ ἐδῶ, στὴν προφύλαξη ἀπὸ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀντιμετώπιση (ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν ἀναίρεση τῶν κακοδοξιῶν) τῶν αἱρετικῶν. Καὶ εἶσαι ἐλεύθεροςνὰ τὶς ἀκολουθήσεις ἤ νὰ μὴν τὶς ἀκολουθήσεις!

Σημάτης Παναγιώτης

https://paterikiparadosi.blogspot.gr