.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

H ΣKEΨH MAΣ NA EINAI ΣTO XPIΣTO

NA KAΨOYME THN ΣΦHΓKOΦΩΛIA


Ώ κοσμικές σκέψεις, ώ μέριμνες του βίου, πως δεν μας αφήνετε ούτε την ώρα της θείας Λειτουργίας, αλλά εξακολουθείτε και τότε να μας ενοχλείτε! 
Σαν τις σφήγκες μας περικυκλώνετε, μας κεντάτε, μας ενοχλείτε. Aλλ' όπως μια σφηκοφωλιά που ενοχλεί τους διαβάτες βάζουν φωτιά και την καίνε και απαλλάσσονται οι διαβάτες από την ενοχλητική παρουσία της, έτσι και τις πονηρές αυτές σκέψεις, που μας ενοχλούν και δεν μας αφήνουν ανεπηρέαστους να παρακολουθήσουμε τη θεία Λειτουργία, πρέπει να βρούμε τρόπο να τις εξοντώσουμε, να τις απομακρύνουμε από τη συνείδησή μας και να κάψουμε τη φωλιά τους.
Xρειάζεται φωτιά. Xρειάζεται, δηλαδή, φλογερή αγάπη στο Xριστό. 
Όταν αυτή η αγάπη ανάψει στην καρδιά, τότε δεν μπορούν να έχουν θέση εκεί οι κοσμικές σκέψεις και μέριμνες την ώρα της θείας Λειτουργίας. Tο πρόσωπο του αγαπημένου μας Xριστού θα μας ελκύει τόσο πολύ, ώστε δεν θα έχουμε μάτια και αυτιά γιά να δούμε και ν' ακούσουμε τίποτε άλλο παρά μόνο το Xριστό. Έτσι θα μπορέσουμε να εκτελέσουμε την προτροπή της Eκκλησίας: «Πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν, ως τον Bασιλέα των όλων υποδεξόμενοι».

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Kαντιώτης –Από το βιβλιο, Eις την θ. Λειτουργία B΄, σελ. 48.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Ο ΛΑΟΣ «Ἡ “Μεγάλη” Σύνοδος δὲν μπόρεσε ἢ δὲν θέλησε νὰ ὁμολογήσει τὴν ἀλήθεια».

Ὑπερασπιστὴς καὶ καύχημα
τῆς Ὀρθοδοξίας
τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

Στὸν ἀπόηχο τῆς συγκλήσεως τῆς Μεγάλης Συνόδου εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας δύο κείμενα σφόδρα ἐπικριτικὰ ἐναντίον ὅσων μὲ ποικίλους τρόπους ἀντέδρασαν στὴ σύγκληση καὶ τὸ ἔργο τῆς Συνόδου.

Τὸ ἕνα κείμενο, γραμμένο ἀπὸ λαϊκό, ζητοῦσε καθαιρέσεις καὶ ἀφορισμοὺς τῶν ἀντιδρώντων πιστῶν. Τὸ ἄλλο, γραμμένο ἀπὸ ἐπίσκοπο, ἐκφεύγει κάθε κριτικῆς. Διότι δὲν μπορεῖ νὰ ταιριάζουν σὲ κάλαμο ἐπισκόπου τέτοιες διατυπώσεις σὰν αὐτές:

«Ὅλη ἡ καχυποψία, ὅλη ἡ δυσπιστία, ὅλη ἡ μικροψυχία, ὅλη ἡ στενοκαρδία, ὅλη ἡ μικρόνοια, ὅλη ἡ ἡμιμάθεια, ὅλη ἡ ψυχικὴ τύφλωσις ἐπιστρατεύθηκαν κατὰ τῆς Συνόδου, καθὼς ἐπλησίαζε ὁ καιρὸς τῆς συγκλήσεώς της!… Ἀρχιερεῖς (εὐάριθμοι εὐτυχῶς)…, συνταξιοῦχοι πανεπιστημιακοὶ δάσκαλοι ποὺ ἐζήλωσαν ὄψιμες δάφνες Ὁμολογητῶν, καλόγηροι ποὺ μᾶλλον ἔχουν βρῆ μονότονο τὸ κομ­ποσκοίνι καὶ φλέγονται ἀπὸ τὸν πόθο νὰ σώσουν τὴν οἰκουμένη μέσῳ τοῦ διαδικτύου, τῶν ΜΜΕ, διαφόρων “συνεδρίων” καὶ διαφωτιστικῶν ἐκδηλώσεων ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν οἰκουμένη, ἱερομόναχοι καὶ ἔγγαμοι ἱερεῖς κινούμενοι μεταξὺ τυφλοῦ φανατισμοῦ καὶ ἰδεοληψίας, λαϊκοὶ μὲ πρόδηλα χαρακτηριστικὰ παρανοίας, ἐθνοφυλετιστές, ψευδο-κανονολόγοι, σύνολα ἑτερόκλητα, ἀρειμάνια, κράζοντα, ἀλαλάζοντα, βοῶντα, ἄδραξαν τ’ ἄρματα νὰ πολεμήσουν τὴν Σύνοδο…».

Δὲν θὰ κρίνουμε τὸ δημοσίευμα. Εἶναι προτιμότερο νὰ τὸ καλύψει ἡ σιωπή. Τοῦτο μόνο θὰ σημειώσουμε: Ὅταν τὰ σκυλιὰ γαβγίζουν, ὁ καλὸς τσοπάνης χαίρεται· ἀκόμη κι ὅταν συμβεῖ νὰ γαβγίσουν γιὰ γνωστὰ καὶ φιλικά του πρόσωπα. Χαίρεται, διότι ξέρει πὼς ἔτσι τὸ κοπάδι του εἶναι ἀσφαλισμένο ἀπὸ τοὺς λύκους.

Καὶ ὅσοι πιστοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί – ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ – ἀντέδρασαν στὴ Μεγάλη Σύνοδο, δὲν τὸ ἔκαναν γιὰ κάποιο προσωπικό τους συμφέρον. Ἡ ἀγωνία νὰ κρατηθεῖ ἀμετάβλητη ἡ πίστη τῶν πατέρων τους τοὺς παρακινοῦσε νὰ ἐκφράσουν τοὺς φόβους τους ἔντονα. Ἐπιθυμοῦσαν νὰ δοῦν τὴ Σύνοδο νὰ αἴρεται στὸ ὕψος τῶν προηγουμένων Συνόδων καὶ νὰ ὁμολογήσει μαζί τους ἀκαινοτόμητη τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵ­ρεση, διάδοχος τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Κι εἶναι πόνος μεγάλος καὶ ὀδύνη ἀφόρητη γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ἡ διαπίστωση ὅτι ἡ Μεγάλη Σύνοδος δὲν μπόρεσε ἢ δὲν θέλησε νὰ ὁμολογήσει τὴν ἀλήθεια.

Αὐτός, ὁ τώρα ὑβριζόμενος λαός, ἦταν πάντα τὸ καύχημα τῶν Ἐπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως καὶ τῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατο­λῆς, οἱ ὁποῖοι στὴν ἱστορικὴ ἀπάντησή τους στὸν πάπα Πίο τὸν Θ´ τὸ 1848 ὁμολόγησαν: «Παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ».

Αὐτὸς ὁ μαχόμενος λαὸς εἶναι καὶ σήμερα καὶ θὰ παραμείνει ὁ ὑπερασπιστὴς καὶ τὸ καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Να το αναθέσουν σε "επιτροπή"..., για ΝΑ ΜΗΝ ΛΑΒΟΥΝ ΘΕΣΗ για την ψευδοΣύνοδο!

Πηγή: "Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ"


Γράψαμε (δείτε εδώ) για την επιστολή ΔΕΚΑΔΩΝ (ίσως και εκατοντάδων) αγιορειτών, προς την Διπλή Σύναξη του Αγίου Όρους, που τους καλούν να τοποθετηθούν για την (ψευσο)Σύνοδο στην Κρήτη:
"Παρακαλοῦμε λοιπόν καί ἀναμένουμε, καθώς θεωροῦμε ὡς ἐπιβεβλημένο πνευματικό σας καθῆκον, νά συγκαλέσετε ἄμεσα Ἔκτακτον Διπλήν Σύναξιν καί νά καταδικάσετε,βάσει τῶν ἀνωτέρω ἐκτεθέντων ἐνστάσεων, τήν ἐν λόγῳ σύνοδο ὡς αἱρετική, ἀντικανονική καί ληστρική."

Αν και πέρασε καιρός ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. 

Η διπλή Σύναξις του Αγίου Όρους ΔΕΝ συνέρχεται για να αποφασίσει!

Η διαρροή της απόρρητης έκθεσης - εισήγησης του ηγουμένου της Σταυρονικήτα

Για κακή τους τύχη όμως διέρρευσε η απόρρητη έκθεση του ηγουμένου της Σταυρονικήτα, ο οποίος συμμετείχε στην ψευδοΣύνοδο. 
Ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέρονται που αποκαλύπτουν το μέγεθος και την εσκεμμένη προδοσία, την επιστολή του ο ηγούμενος, κλείνει με την προτροπή: "Θα ήθελα να μου επιτρέψητε, πριν κλείσω την ελλιπή μου ταύτην έκθεσιν, να προτείνω ταπεινώς προς το Ιερόν Σώμα, την ανάθεσιν εις επιτροπήν η όπως άλλως κρίνη Αύτη, την επεξεργασίαν και τοποθέτησιν επί διαφόρων θεολογικών και εκκλησιαστικών θεμάτων της Αγιορειτικής Κοινότητος εν ηρεμία και χωρίς οιανδήποτε χρονικήν πίεσιν, ως ευσυνειδήτου διακονίας και ταπεινής συμβολής εις την Ορθόδοξον θεολογικήν επίγνωσιν και ενίσχυσιν της πίστεως του πληρώματος της Εκκλησίας."

Προτείνει να αναθέσουν το θέμα σε "επιτροπή" ... 
(όταν ακούτε να το αναθέσουμε σε επιτροπή καταλαβαίνετε ... είναι μια δικαιολογία για να μην τοποθετηθούν) προσέξτε όμως το πιο εξοργιστικό:
"εν ηρεμία και χωρίς οιανδήποτε χρονικήν πίεσιν".

Βλέποντας τις διακοπές μνημοσύνου που πολλαπλασιάζονται, γνωρίζοντας ότι οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές, προσπαθούν να "θάψουν" το θέμα.

Ο Οικουμενισμός προχωράει, σε κάθε μέρος και σε κάθε εκδήλωση εμφανίζεται πλέον και ένας παπικός (πχ Ζάκυνθος, πχ Σμύρνη κλπ), 


Ζάκυνθος, Σεπτέμβριος 2016, εορτή πολιούχου Αγίου Διονυσίου. Μαζί με τον "γνωστό" δεσπότη Ζακύνθου, συμμετέχει στην περιφορά και παπικός! Με τις υγείες μας!! 
Η φωτογραφία από τοπικό ειδησιογραφικό κανάλι, εδώ


μαζί με τους ορθόδοξους κληρικούς, στην λιτανεία και ο παπικός!

Σμύρνη, ο παπικός "δεσπότης" εντός του ορθοδόξου ναού και ΠΑΡΟΝ στην λειτουργία κατά την ενθρόνιση του ορθοδόξου μητροπολίτη! Σεπτέμβριος 2016. 3 μήνες μετά την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης..!

Ο Αγιορείτης ηγούμενος Σταυρονικήτα Τύχων, προτείνει να το καθυστερήσουν κι άλλο μέσω της έξυπνης λύσης της "ανάθεσης σε επιτροπή" (προφανώς για να προλάβουν να καρατομήσουν - εκτοπίσουν τους διωκόμενους αγωνιστές αγιορείτες!)

Ηγούμενε Τύχωνα
όπως βλέπεις, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και όσα ενημερώνεις και εισηγείσαι αποκαλύφθηκαν.

ή με τον Θεό ή με τον διάβολο, "Ουδείς οικέτης δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν"


Προσέξατε την "αντίδραση" του αρχιεπισκόπου (που παραδόξως βρήκε την λαλιά του για τον Φίλη -όχι όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ- σικέ "καυγάς") ;
Προσπαθούν να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κόσμου σε άλλα θέματα και όχι στην ψευδοΣύνοδο και στην αίρεση που εισέβαλε επίσημα μέσα στην εκκλησία μας.

Ελάχιστα τους φοβίζουν τα 10-20 σοβαρά και τεκμηριωμένα άρθρα για την ψευδοσύνοδο (που αναρτώνται μεν στα ορθδόδοξα ιστολόγια αλλά φροντίζουν να "θάβονται" από τα εκκλησιαστικά πρακτορεία ειδήσεων).

Αυτό που πραγματικά ΤΡΕΜΟΥΝ είναι μην επεκταθούν οι ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ,
Γι αυτό και θέλουν να το τρενάρουν, να ξεθυμάνει η δίκαια οργή των πιστών. 
Σιγά σιγά οι μάσκες πέφτουν... και των αγιορειτών ηγουμένων.

Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

ΥΓ. Η απόρρητη έκθεση δημοσιεύθηκε χθες στην Ορθόδοξο Τύπο, εδώ.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀρνεῖται συνάντηση μὲ Προτεστάντη!



Ὁ κ. Τσολάκης Βασίλειος, Ἀστυνομικὸς ἀπὸ τὴν Ἀριδαία, διηγεῖται: 

Κάποιος γνωστός μου εἶχε πάει στὸ ἐξωτερικό. Δυστυχῶς ἐκεῖ ἔμπλεξε μὲ Προτεστάντες μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀρνηθεῖ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ γίνει Προτεστάντης. 
Μιὰ μέρα μὲ ἐπισκέφτηκε στὸ γραφεῖο μου καὶ βλέποντας τὴ φωτογραφία τοῦ π. Παϊσίου μου εἶπε ἔντρομος: Αὐτὸν τὸν ξέρω. Πρὶν 10 χρόνια πῆγα στὸ Κελλί του μὲ ἄλλους δύο. Μόλις φθάσαμε, μόνο ἐμένα δὲν μοῦ ἐπέτρεψε νὰ μπῶ. Διότι μου εἶπε ὅτι εἶμαι αἱρετικός, γιατί δὲν πιστεύω στὴν Παναγία καὶ στοὺς Ἁγίους!

(Ἀπὸ τὸ Βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου, σέλ. 611)

Τα παιδιά μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα είναι ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις…



Έρχονται δύσκολοι καιροί επειδή λιγόστεψε η πίστη. Εξ’ αιτίας της φτώχειας οι άνθρωποι θα πουλήσουν την ψυχή τους για τροφή και ρούχα.

Ο κόσμος θα γίνει κακός, θα εξαφανιστεί η αγάπη και το έλεος μεταξύ των ανθρώπων. Ιερείς και λαικοί θα γίνουν ένα και δεν θα υπάρχει κάποιος να καθοδηγήσει τους πιστούς. Οι πιστοί δεν θα μπορούν να βρουν τον ποιμένα, ούτε και τον σωστό δρόμο. Θα κυβερνάει το χρήμα και η επιθυμία να κάνουν περιουσίες.

Κανείς δεν θα φροντίζει για τις ψυχές των ανθρώπων. Όλα θα περιοριστούν σε μία απλή συναλλαγή.

Όλοι θα αδιαφορούν για την σωτηρία τους, για την πίστη, δεν θα έχουν φόβο Θεού, το καθήκον, η υποχρέωση, η ευθύνη θα είναι άγνωστες έννοιες. Όλα θα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα.

Ο ένας θα πουλάει τον άλλον, η κακία στον κόσμο θα είναι ανυπόφορη. Θα ζήσουμε τους έσχατους καιρούς. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολα θα είναι. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι περιμένει εμάς και τα παιδιά μας.

Τα παιδιά μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα είναι ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις, επειδή οι γονείς σήμερα δεν διδάσκουν στα παιδιά τον φόβο του Θεού και την ντροπή προς τους ανθρώπους.

Γι’ αυτόν τον λόγο θα πέσουν θύματα πολλών κακών. Μητέρες μην αφήσετε τα παιδιά σας να τα παρασύρει το κύμα αυτού του διεφθαρμένου αιώνα. Θα κλαίτε αιώνια που δεν σώσατε τα παιδιά σας και θα τα κάνετε υιούς της γέενας του πυρός. Εαν σταματούσε η αμαρτία στον κόσμο και οι άνθρωποι μετανοούσαν δεν θα ζούσαμε εμείς τους έσχατους καιρούς.

Πηγή: Γέροντας Ιλαρίωνας Αργκάτου (1913-2006) ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ρουμάνους πνευματικούς

Αυτός είναι ο Οικουμενισμός!

ΟΤΑΝ Η ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ


Τέτοιοι "Ορθόδοξοι" Ποιμένες περιμένετε να σας οδηγήσουν εις τας ευθείας οδούς Του Κυρίου;

Νονός έγινε ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης και μάλιστα οι Αρχιερείς που τέλεσαν το Μυστήριο ήταν δύο Μητροπολίτες που του έχουν ασκήσει σκληρή κριτική.
Ο φακός του «Secret», της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, βρέθηκε στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη, στον λόφο του Φιλοπάππου, και απαθανάτισε τον Νίκο Φίλη να κρατάει στην αγκαλιά του τον μικρό Ιωνα, γιο ενός φιλικού του ζευγαριού.
Το Μυστήριο τέλεσαν δύο μητροπολίτες οι οποίοι έχουν πρωτοστατήσει στις αντιδράσεις εναντίον του κ. Φίλη. Πρόκειται για τον μητροπολίτη Πατρών, κ. Χρυσόστομο (είναι συγγενής της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Πειραιώς, Γεννιά Γεωργίας), ο οποίος είχε στείλει επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα στις 23 Σεπτεμβρίου, ασκώντας δριμύτατη κριτική στον Νίκο Φίλη, και τον μητροπολίτη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, κ. Κύριλλο.
Την ώρα, μάλιστα, που ο Νίκος Φίλης κρατούσε στην αγκαλιά του τον νεωφότιστο Ιωνα, ο μητροπολίτης Χρυσόστομος με ένα μειδίαμα -αναφέρει, μεταξύ άλλων το δημοσίευμα, παρακολουθούσε τον υπουργό Παιδείας να βεβαιώνει την πίστη του, λέγοντας από στήθους το «Πιστεύω».

Πηγή: ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Σχόλιο: Και φανταστείτε ότι οι εν λόγω Αρχιερείς θεωρούνται από τους πλέον σοβαρούς .
Τί να περιμένουμε άραγε και από τους υπολοίπους!
Θλιβερώς διαπιστώνουμε πως ακόμη και οι άνθρωποι της νύχτας έχουν μεγαλύτερη ειλικρίνεια και τιμιότητα από τους Δεσποτάδες που κυβερνάνε τις ψυχές μας.

Ὁ οἰκουμενισμὸς – τά ἀκάθαρτα Πνεύματα καὶ ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης

Ἁπλοϊκὸς ἀλλὰ καίριος προβληματισμός:


Μία Σύνοδος, ἀκόμα καὶ ἂν συνεκλήθη ὡς Ἁγία καὶ Μεγάλη καὶ Οἰκουμενικὴ καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν συμμετεχόντων ἐπισκόπων ἀξιολογεῖται τελεσίδικα ἀπό τήν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ κυρίως σέ ἀναφορά μέ τίς ἀποφάσεις της. Τὸ ἴδιο δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἰσχύσει καὶ γιὰ τὴν ὡς «Ἁγία καὶ Μεγάλη» καὶ Πανορθόδοξο συγκληθεῖσα Σύνοδο τῆς Κρήτης.
Ἀσφαλῶς, δέν εἴμαστε ἐμεῖς ἁρμόδιοι, οὔτε εἶναι τοῦ παρόντος ἡ ἀξιολόγηση τῆς Συνόδου. Θέτουμε ὅμως ἕναν ἁπλοϊκὸ ἀλλὰ καίριο προβληματισμό:
Γιά πρώτη φορά σέ ἐπίσημο συνοδικό κείμενο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀποτιμᾶται θετικά ἡ Οἰκουμενική Κίνηση, καὶ ἡ Σύνοδος ἐπιχαίρει καὶ ἐγκρίνει τὴ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν σὲ αὐτή! 
 Μὲ ἰδιαίτερα θετικὰ λόγια ἡ Σύνοδος ἀναφέρεται στὸν ἐπίσημο φορέα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ) [βλ. κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸ χριστιανικὸ κόσμο», κυρίως τίς §§16-21]!

Ὅμως:
Ὁ πέραν πάσης ἀμφισβητήσεως πνευματοφόρος καί χαριτωμένος Γέροντας π. Ἐφραίμ Κατουνακιώτης ἔχει ἀποκαλύψει ὅτι κατόπιν θερμῆς του προσευχῆς ὁ Θεός τοῦ φανέρωσε ὅτι «ὁ οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα»[1]! «”Μία δυσωδία μὲ γεύση ξυνή, ἁλμυρή, πικρή… 
Νά! Αὐτὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα”, ἔλεγε μὲ ἀποτροποιασμό»[2]! 
Τονίζουμε ἰδιαίτερα ὅτι ὁ Γέροντας δὲν εἶπε ὅτι εἶναι δική του ἐκτίμηση, ἀλλὰ ὅτι αὐτὸ τοῦ τὸ ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς κατόπιν θερμῆς του προσευχῆς!
Καί αὐτή ἡ προσωπική, χαρισματική ἀποκάλυψη ἔρχεται καί συμφωνεῖ ἀπολύτως μέ τήν πεποίθηση ὅλων τῶν συγχρόνων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας (concensus patrum) καί τῶν χαριτωμένων ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ προσώπων σέ πανορθόδοξο ἐπίπεδο (Ἃγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ἃγ. Παΐσιος, Ἃγ. Ἰω. Μαξίμοβιτς, Ἃγ. Πορφύριος, Ἃγ. Νεομάρτυρας Ἰλαρίων (Τροΰτσκυ), Ἃγ. Νικόλαος Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς), π. Φιλόθεος Ζερβάκος, π. Σωφρόνιος Ζαχάρωφ, π. Κλεόπα (Ἰλίε), π. Ἰωσήφ Ἡσυχαστής κοκ), οἱ ὁποῖοι γιά τόν ἴδιο αὐτό λόγο ὄχι μόνο δέν ἀναπαύονται στήν Οἰκουμενική Κίνηση, ἀλλά τήν ἔχουν ἀπορρίψει ρητά καί κατηγορηματικά ὡς ἀντίθετη καί ξένη πρός τό Ὀρθόδοξο φρόνημα.
Τό κρίσιμο λοιπόν ἐρώτημα εἶναι:
Ὅταν ἡ ζῶσα ἁγιοπνευματική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτή ἐκφράζεται αὐθεντικά ἀπό τούς συγχρόνους Ἁγίους καὶ χαριτωμένους ἀνθρώπους, ἀπορρίπτει τόν οἰκουμενισμό, πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἐπαινεῖ;
Ποιά Ὀρθόδοξη, ἐκκλησιαστική, ἁγιοπνευματική ἐμπειρία ἐκφράζει αὐτή ἡ Σύνοδος; καί κατά συνέπεια: τελικά, τί Σύνοδος εἶναι αὐτή;
Ὅταν ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει κατὰ θαυμαστό, χαρισματικὸ καὶ ἁγιο-πνευματικὸ τρόπο ὅτι «ὁ οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα» καὶ ἀναδύει «δυσωδία», πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἐπαινεῖ; 
Τελικὰ, ποίου πνεύματος εἶναι ἡ Σύνοδος αὐτή; τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας ἢ …;
Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται ὑπεύθυνα νά ἀποφανθεῖ!

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος
Πρωτοπρεσβύτερος


[1] Μαρτυρία καθηγητοῦ Δημ. Τσελεγγίδη, στό “Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”. Μία Σύνοδος μέ ἔλλειμμα συνοδικότητας καί Ὀρθόδοξης αὐτοσυνειδησίας», ἔκδ. «Συνάξεως Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν “Φώτης Κόντογλου”», Τρίκαλα, Μάρτιος 2016, βλ. καὶ Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, ἔκδ. Ι. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγ. Ὂρους, 2000, σ. 144.
[2] Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου ‘Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγ. Ὂρους, 2000, σ. 144. Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης «συχνὰ ἔλεγε ὅτι ὁρισμένες βαριὲς ἁμαρτίες τὶς αἰσθανόταν σὰν δυσωδία»! ὅπ.π.

Ετερόδοξες «εκκλησίες», δηλαδή αιρέσεις



«Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἕν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν` προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν».

Στους πρωτόγνωρους και απερίγραπτους σε απανθρωπιά και εγκατάλειψη καιρούς, που ο Θεός παραχώρησε να `ρθουν και να αλλάξουν άρδην και «εντυπωσιακώς» τη ζωή μας, αντί να νιώθουμε την άνεση και τη χαρά της συσπείρωσης κάτω από τη σκέπη της Αγίας Ορθοδοξίας, ακολουθώντας τους ποιμένες μας, βλέπουμε και ακούμε πολλούς απ` αυτούς, να προσπαθούν, πάση θυσία, να κάνουν το αντίθετο. Να μας ανεβάσουν, άκοντες εκόντες, στο άρμα του Οικουμενισμού, μη αισθανόμενοι (;) το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί απέναντι στο ποίμνιό τους και στο Θεό, που τους εμπιστεύτηκε αυτήν τη διακονία.
Είναι, λέει ο ορθόδοξος ποιμένας, ο παπισμός, ο δεύτερος πνεύμονας, που αναπνέει η «εκκλησία». Ναι, αλλά αυτός ο πνεύμονας πάσχει βαρέως. Ασθενεί και χρειάζεται θεραπεία, δηλαδή μετάνοια. Και αφού θεραπευθεί, μπορεί να προσαρμοστεί στο σώμα και να προσφέρει «τον υγιή αέρα». Αλλιώς θα το μολύνει. Έτσι μας λένε οι άγιοι.
Πώς όμως να γίνει αυτό, αφού παντού και πάντοτε σιωπάται ηχηρώς και απολύτως και σκοπίμως η λέξη «αίρεση» και χρησιμοποιείται και προβάλλεται αντ` αυτής, επιμόνως, η λέξη «ετεροδοξία» και τα ομόρριζά της; 
Βέβαια, όσο κι αν θέλουν να καλύψουν το κενό και την πλάνη με λεξιλογικά παιχνίδια, αυτές οι λέξεις μιλάνε από μόνες τους. Δεν αποκλείεται, δηλαδή, να σημαίνουν ακριβώς αυτό που θέλουν να αποφύγουν.Μάλιστα, όταν το σημαίνον αναφέρεται στην πίστη και στα δόγματα της Εκκλησίας, το εννοιολογικό του περιεχόμενο, το σημαινόμενο, ταυτίζεται με αυτό της αίρεσης.
Ανατρέχοντας σε έγκυρα λεξικά, κάναμε μια καταγραφή ερμηνείας αυτών των λέξεων, όπου φαίνεται ξεκάθαρα η ως άνω παρατήρηση: 
ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ LIDDELL-SKOTT:
Ετεροδοξέω-ώ = έχω ετέραν δοξασίαν, «δόξαν είναι ψευδή το ετεροδοξείν» (Πλάτων). Παρά δε Εκκλησιαστικοίς, είμαι ετερόδοξος, αιρετικός (Ιγνάτιος, Ευσέβιος).
Ετεροδοξία = το υπολαμβάνειν (το να πιστεύει κάποιος) εν πράγμα αντί ετέρου, πλάνη γνώμης. Παρά δε Εκκλ. το να είναι τις ετερόδοξος, αιρετικός (Ιγνάτιος, Ευσέβιος, Αθανάσιος, Επιφάνιος).
Ετερόδοξος = ο έχων διάφορον δόξαν, διάφορον γνώμην, αντίθ. του ομόδοξος 2) ο πρεσβεύων άλλο παρά το ορθόν, ο ακολουθών πλάνην, αντίθετον του ορθόδοξος. Παρά Εκκλ. αιρετικός. 
ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΡΗΜΑΤΩΝ ΚΟΝΤΕΟΥ:
Ετεροδοξέω-ώ = δοξάζω ψευδή, έχω ετέραν δοξασίαν, είμαι αιρετικός. ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: Το ρήμα παρασύνθετον εκ του ετερόδοξος (έτερος+δόξα) εξ ου και ετεροδοξία (αντίθ. ομόδοξος ή ορθόδοξος) = ο ψευδή δοξασίαν έχων, 2. Παρ` εκκλ.= ο μη ορθόδοξος.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ:
Ετεροδοξία = πλάνη γνώμης 2. Εκκλ. η ιδιότης του ετεροδόξου.
Ετερόδοξος = ο έχων διάφορον ή πεπλανημένην γνώμην 2. Εκκλ. ο αιρετικός. β) ο πρεσβεύων δόγμα διάφορον του επικρατούντος εν τη χώρα της διαμονής του.
ΛΕΞΙΚΟ Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ:
Ετερόδοξος = αυτός που πιστεύει σε θρησκευτικό δόγμα διαφορετικό από αυτό που επικρατεί στη χώρα διαμονής του. ΑΝΤ. Ομόδοξος, ομόθρησκος.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΠΡΩΪΑΣ:
Ετεροδοξία = η ιδιότης του ετεροδόξου΄// (κατ` επέκτ.), εσφαλμένη δοξασία, πεπλανημένη γνώμη.
Ετερόδοξος = ο πρεσβεύων άλλο θρησκευτικόν ή φιλοσοφικόνδόγμα΄ // (κατ` επέκτ.), ο πεπλανημένα πρεσβεύων, αιρετικός.
ΠΟΛΥΛΕΞΙΚΟ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΖΩΗ:
Ετερόδοξα επίρ. = όχι σύμφωνα με το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, αλλά σύμφωνα με τις δοξασίες των αιρετικών. Αντίθ.: ορθόδοξα.
Ετεροδοξία = 1. Η ιδιότητα του ετεροδόξου, το να ανήκει κάποιος σε άλλο δόγμα ή σε θρησκευτική αίρεση. 2. Το να ανήκει κάποιος σεθρησκευτικό δόγμα διαφορετικό από αυτό που επικρατεί στη χώρα του. 3. (με επέκτ.) η λανθασμένη γνώμη.
Ετερόδοξος = 1. Αυτός που πιστεύει σε διαφορετικό θρησκευτικό ή φιλοσοφικό δόγμα, από αυτό που επικρατεί στη χώρα του, ο αλλόθρησκος. 2. Ο αιρετικός.
Δεν είμαστε βέβαιοι, αν ακολουθούμε τον ενδεδειγμένο τρόπο παρουσίασης, από φιλολογική και θεολογική άποψη. Το βέβαιο είναι πως, σε όλες τις ερμηνείες, μεταξύ των άλλων, επισυνάπτονται, αυτή του άλλου δόγματος και εν κατακλείδι της αίρεσης.
Επειδή όλα τα λήμματα, ερμηνεύοντας τη λέξη «ετερόδοξος», αναφέρονται στη διαφορετικότητα του δόγματος και για να φανεί ξεκάθαρα πως αυτή η διαφορετικότητα είναι στην ουσία της αίρεση, θα δούμε τι λέει σχετικά ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης: «Τα δόγματα είναι οι αποφάνσεις των αγίων Πατέρων στις Οικουμενικές Συνόδους, όταν αντιμετώπιζαν αιρετικές διδασκαλίες, που αλλοίωναν την αποκαλυπτική αλήθεια».
Επίσης: «Δόγμα ονομάζεται η οριοθέτηση της αποκαλύψεως. Στην ουσία, όμως, το δόγμα δείχνει τον αποκαλυπτόμενο εν δόξη Χριστό. Πρόκειται για την έκφραση των θεοφανειών, τόσο της Παλαιάς, όσο και της Καινής Διαθήκης. Το δόγμα δεν είναι μια απλή εξωτερική ομολογία, αλλά είναι η διατύπωση της αποκαλυπτικής αλήθειας. Και αυτό το έκαναν οι άγιοι Πατέρες, γιατί υπήρχε ειδικός λόγος, αφού οι αιρετικοί αμφισβητούσαν την αποκάλυψη. Έτσι υπάρχει διαφορά δόγματος και ερμηνείας». (Μητρ. Ναυπάκτου Ιεροθέου, «Εμπειρική Δογματική», τόμος Α΄).
Είναι λογικό και φυσικό λοιπόν πως, το ετέρως δοξάζειν ακολουθείται από το ετέρως διδάσκειν, το οποίο διαπλάθει το έτερον ήθος και δι` αυτού αναδύεται το ετέρως ζην και πολιτεύεσθαι, τουτέστιν αιρετικώς και πάντως όχι ορθοδόξως.

Ηλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 28-9-2016

ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Ο συνάδελφος δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλλιος πέθανε. Αυτοκτόνησε με »μη υποβοηθούμενη ευθανασία,» όπως ονόμασε την προσχεδιασμένη, φαρμακευτική αυτοχειρία του. Ο δημοσιογραφικός και πολιτικός κόσμος πανηγυρίζει διθυραμβικά για την ηρωική »έξοδο» του ανδρός στον ανεπίστρεπτο, εγωπαθή αυτοεγκλεισμό του, για την λιποτακτική αυτομόληση στον θάνατο, για τον »αξιοπρεπή» διαμελισμό της διαβεβλημένης και πάσχουσας ψυχής του. Νιώθω συντετριμμένος… Με τον πλήρη και άναρχο ιδεοληπτικό εκφασισμό του Παραλόγου, με τα κατεγνωσμένα, σχιζοφρενικά »Ζήτω» υποψηφίων τροφίμων δημόσιου φρενοκομείου, με την ολοκληρωτική επέμβαση »αλλαγής φύλου» στο λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας. Ο Πρωθυπουργός εξήρε την γενναιοφροσύνη του εκλιπόντος, τα κόμματα απέστειλαν θριαμβευτικούς επαίνους στην οικογένειά του και κάποιοι επαγγελματίες γραφιάδες από το πρωί μιλούν για το »δικαίωμα στον θάνατο»! Αυτή η χώρα γεννά και αναγεννά παραφροσύνη! Ο πολιτικός αμοραλισμός και η άθλια, άθεη σπέκουλα των προβοκατόρων της ζωής μετέβαλλαν και την αυτοχειρία, ως ανοικό ιδεολόγημα στον δύστυχο και παρωχημένο βίο τους. Ολημερίς γράφηκαν άρθρα, που ανατριχιάζεις με τον δημόσια απονομή επαίνου στον ίδιο, αυτόν τον θάνατο! Η εν γνώση και προγραμματισμένη λιποταξία απ’ την ζωή βαπτίστηκε αξιοπρέπεια κι η βιασμένη αυτοκτονία του νοός, ως πρωτοπορεία στα ελληνικά ειωθότα. Η νεοκαθεστωτική εφημερίδα του Αναστασιάδη έγραψε το -εκπληκτικά- σχιζοφρενικό, πως »ο Αλέξανδρος Βέλλιος αυτοκτόνησε για τις ιδέες του»… Ποιές ιδέες του; Γνωρίζουμε -αρκετά καλά- πως δουλεύουν τα τεκτονικά συγκροτήματα στον Τύπο και ο εκλιπών ήταν -εγνωσμένης απόδειξης- »βιολογικό» παιδί τους. Το να επιχειρείτε να μοστράρετε την ευθανασία, ως ένα ρομαντικό και ατελεύτητο ταξίδι στους γαλαξιακούς πλανήτες της απούσας ενδοχώρας σας, το καταλαβαίνουμε. Τα νεοταξικά αφεντικά σας έχουν αναγάγει την προπαγάνδα, σε παρεχόμενη επιστήμη με σύστημα άνευ διδασκάλου. Η αυτοχειρία εν πολλοίς είναι σαν την άμβλωση. Κάνεις έκτρωση και την βαπτίζεις, ως »διακοπή ανεπιθύμητης κύησης». Κάνεις »ευθανασία» και την βαπτίζεις, ως αξιοπρεπή έξοδο απ’ την ζωή… Εισβάλλατε ακόμη και στον θάνατο. Αφού πυρπολήσατε τις ελπίδες των ανθρώπων και σαλαμοποιήσατε με χειρουργική ακρίβεια την απόστατη ζωή τους, είπατε να βάλετε χέρι και σ’ αυτό το γήινο, παρηκμασμένο τέλος τους.
Αποδεικνύεται με οφθαλμοφανή μεγαλοπρέπεια εκείνο εκ του Γεροντικού, πως η μεγαλύτερη επιτυχία του διαβόλου στον άνθρωπο είναι να τον πείσει, πως δεν υπάρχει διάβολος. Τον Δεκέμβριο του 2000 αυτοκτόνησε το αφεντικό της Minoan Flying Dolphins και ιδρυτικό στέλεχος των Μινωικών Γραμμών, ο επιχειρηματίας Παντελής Σφηνιάς. Στήθηκε τότε ένα ανεπανάληπτο και παροιμιώδες παρασκήνιο μεταξύ πολιτικών και εκκλησιαστικών ανδρών, προκειμένου η αυτοχειρία να μην λογισθεί ως εκούσια, αλλά ως »ακούσιος θάνατος»… Ήταν τότε, που ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος -το αγαπημένο παιδί του επιχειρηματικού κόσμου- δια παραγγελίας έκανε διαχωρισμό στις αυτοκτονίες και την πτώση του Σφηνιά, την βάπτισε ως »μεθυσμένο θάνατο»… Με αυτόν τον τρόπο πέτυχαν να γίνει »κανονικώς» η εξόδιος ακολουθία του και η ταφή του, ως συμβαίνει με κάθε φυσική κατάληξη!… Με τον δυστηχή δημοσιογράφο δεν θα χρειασθεί τίποτα από αυτά. Ήταν γνωστό, πως ήταν άθεος. Ο ίδιος -είναι καταπληκτικό- πως φρόντισε με περισσή ενδελέχεια την εγωπαθή υστεροφημία του. Αφού δια τηλεόρασης διαφήμισε -γιατι αυτό έκανε- την επιχειρούμενη αυτοχειρία του, ετοίμασε μέχρι και ηχητικό βίντεο, ώστε να ιδεολογικοποιήσει ιδεατά ακόμη και την αυτοκτονία του! Αν η προγραμματισμένη αυτομόληση στον θάνατο υποθάλπει εγωισμό και έπαρση, τότε η ανάγκη για την καλή και αξιοθαύμαστη υστεροφημία, τι υποκρύπτει; Σε ύστερο, ιδιόχειρο σημείωμά του γράφει: »Η βασική μου επιθυμία είναι να μην υπάρχει σταυρός στον τάφο μου. Μια απλή στήλη, στην οποία θα αναγράφεται το όνομα και οι χρονολογίες γέννησης και θανάτου μου. Πάνω στη μαρμάρινη πλάκα, να χαραχθεί η εξής φράση: Ευ ζην, ευ θνήσκειν». Ο Λιαντίνης -χρόνια πριν- είχε προστεθεί στο πάνθεον των -ιδεολογικά- ιδεοληπτικών αυτοχείρων, για να επιβεβαιωθεί πλήρως το του Αποστόλου Παύλου για την αποκλειστικότητα αυτής της πρόσκαιρης και μάταιης κοσμικής σοφίας, που την αποκαλεί »μωρίαν παρά τω Θεώ»! Λυπάμαι απερίφραστα για τον ανέξοδο χαμό του ανδρός, θρηνώ για την »επική» νίκη των δαιμόνων στην διάτρητη ψυχή του, απεχθάνομαι όμως μετά βδελυγμίας αυτήν την θιασώτικη αβροφροσύνη δημοσίων ημιόνων, που επιχαίρουν για τον θάνατο, πάνω σε μια χώρα που μυρίζει θάνατο!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ



ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ
ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Αφού λεηλάτησαν με την κατευθυνόμενη οικονομική κρίση κάθε περιουσιακό μας στοιχείο θέλουν τώρα να αρπάξουν ο,τιδήποτε πολυτιμότερο έχουμε :
την ψυχή και το μέλλον των παιδιών μας!
ΕΔΩ ΟΜΩΣ ΠΛΕΟΝ Ο ΚΟΜΠΟΣ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΧΤΕΝΙ
ΚΑΙ
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ
ΤΩΝ ΑΘΡΗΣΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
Όπως αναφέρει σχετικά και ο Μ. Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο της κυβερνήσεως :ΕΔΩ

«…Μετά τις πρόσφατες απαράδεκτες αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών στην χώρα μας οι οποίες υπηρετούν (κοινά ή μη κοινά αποδεκτούς) σκοπούς πολιτικής καθοδηγήσεως και αφού πλέον το μάθημα των Θρησκευτικών προσπαθεί, με σαφή πολιτικά κριτήρια, να κατηχήσει και να στρατεύσει τους μαθητές σε μια εκκοσμικευμένη στάση απέναντι στο θρησκευτικό φαινόμενο, ενώ παράλληλα συντηρεί μία θεολογικά ρηχή προσέγγιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εκμηδενίζοντας την ιδιαιτερότητα του Ορθόδοξου δόγματος και της Χριστιανικής παράδοσης, υποβιβάζοντας και μελετώντας τα στο επίπεδο του απλού κοινωνικού ή φιλοσοφικού κινήματος, όπως ο τροσκισμός ή η οικολογική κίνηση.»
Αν έχουμε λοιπόν και την ελάχιστη Ορθόδοξη συνείδηση και αγάπη για την ψυχή και το μέλλον των παιδιών μας
Καταθέτουμε όλοι οι Γονείς αίτηση απαλλαγής των παιδιών μας από το μεταλλαγμένο μάθημα των Θρησκευτικών.

ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΗΣ
Συμπληρώνουμε οι Γονείς (ή νόμιμοι κηδεμόνες) του παιδιού από μία υπεύθυνη δήλωση ν.1599/1986 ο καθένας (2 ίδιες δηλαδή) στις οποίες γράφουμε:

Βάσει της Εγκυκλίου 12773/Δ2/23-01-2015 της ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ με τίτλο «Ρυθμίσεις μαθητικών θεμάτων», επιθυμώ να απαλλαγεί ο γιος μου/η κόρη μου …………………, μαθητής/ήτρια της ……… τάξης, του …σχολείου από το μάθημα των θρησκευτικών, επικαλούμενος/η λόγους θρησκευτικής συνείδησης, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 4/2015 (Γ/ΕΞ/1279-1/06-08-2015) γνωμοδότηση της ολομέλειας της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα»

Υπογραφή…

Τέλος θα πρέπει να ζητήσουμε να πρωτοκολληθεί η αίτηση στο σχολείο και κρατάτε αντίγραφο με τον αριθμό πρωτοκόλλου.


-1η Οκτωβρίου 2016 –
ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

Ἡ Γερμανική adidas ἔφτιαξε παντόφλες νά πατᾶνε τήν Ἑλληνική Σημαῖα καί τόν Σταυρό! (Φωτό)




Ἀποκλεῖστε τήν ἐν λόγῳ "φίρμα"!
Παραπονοθεῖτε στούς Γερμαναράδες
μέ ἐπιστολές, τηλέφωνα καί μέηλ,
ἀλλά καί στούς Ἕλληνες ἀντιπροσώπους
πού ἀγοράζουν τέτοια ταπεινωτικά 
γιά τήν Ὀρθοδοξία μας καί τό Ἔθνος μας προϊόντα 
καί τά μοσχοπουλᾶνε εἰς βάρος τῶν ὑψίστων ἀξιῶν
καί τῶν συμπολιτῶν τους!
Μήν ἀγοράζετε προϊόντα adidas
καί εἰ δυνατόν ΤΙΠΟΤΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ!


Πηγή πληροφορίας: https://www.facebook.com/apostolosgemo?fref=nf

Η ‘’αδελφή εκκλησία’’ και ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης

Ως γνωστόν, σύνοδοι συγκροτούνταν πάντοτε με αφορμή την διατάραξη της ειρήνης του πληρώματος της Εκκλησίας, λόγω της εμφάνισης και της διάδοσης κάποιας αιρέσεως.(1) 

Πώς, λοιπόν, ο λαός μας ο πιστός να αναγνωρίσει την αναγκαιότητα της ‘’αγίας και μεγάλης συνόδου’’, η οποία ούτε επεσήμανε ούτε και καταδίκασε κάποια αίρεση;

Πώς οι φιλότιμοι παπάδες μας και ο απλός πιστός ελληνικός λαός να πούνε το ‘’ναι’’ σε αποφάσεις μιας συνόδου, που αντί να καταδικάσει τις αιρέσεις, τις ονόμασε ‘’εκκλησίες’’και αντί να αναθεματίσει τους αιρετικούς, τους έβαλε και κάθισαν σε θέσεις τιμητικές, όχι μονάχα μέσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων, αλλά και μέσα στην Θεία Λειτουργία, ημέρα της Πεντηκοστής;(2) 

Το πλήρωμα της Εκκλησίας δεν εφησυχάζει, όπως διακαώς θα επιθυμούσαν μερικοί.

Το πλήρωμα της Εκκλησίας αγρυπνεί. 
Και για την επαγρύπνηση αυτή, όλως παραδόξως, φρόντισαν οι ίδιοι οι διοργανωτές του Κολυμπαρίου!(3)

Ο δογματικός ενδοτισμός και η εκκλησιολογική μειοδοσία της ‘’συνόδου’’ της Κρήτης, αντί να καταστούν εργαλείο στα χέρια των οικουμενιστών, τελικά με την Χάρι του Θεού, λειτούργησαν εντελώς αντίθετα: Αφ’ ενός μεν ξύπνησαν τις μισοναρκωμένες συνειδήσεις των Πιστών, αφ’ ετέρου δε, αποκάλυψαν το πραγματικό φρόνημα ενός εκάστου των μελών της αρχιερατικής αυτής συνάξεως.(4) 

Οι αποφάσεις οποιασδήποτε συνόδου δεν επιβάλλονται διά της βίας, ούτε και εφαρμόζονται με αποκλειστική αρμοδιότητα των επισκόπων. ‘’Έσχατος κριτής της ορθότητας και της εγκυρότητας των αποφάσεων των Συνόδων είναι το πλήρωμα της Εκκλησίας. Οι κληρικοί, οι μοναχοί και ο πιστός λαός του Θεού’’.(5) 

Είναι εντελώς ξένο προς την Ορθόδοξη παράδοση, να λένε ιερωμένοι στα πνευματικά τους παιδιά, ότι τάχα τα κείμενα και οι αποφάσεις της ‘’αγίας και μεγάλης συνόδου’’ δεν τους αφορούν και ότι δεν είναι δουλειά δική τους, να ασχολούνται με τα θέματα αυτά. 

Οι κάθε λογής υπονομευτές της πολυτίμητης Ορθοδοξίας μας, με αφορμή τα γεγονότα της ‘’συνόδου’’ της Κρήτης, κατάλαβαν πολύ καλά, ότι σε θέματα σχέσεων με τους αιρετικούς, το πλήρωμα της Εκκλησίας δεν πείθεται από ‘’θεολογικές ορθότητες’’ ούτε από αγαπολογίες δυτικής κοπής. 

Γνωμοδοτείται μονάχα από αγιασμένους και φωτισμένους Πατέρες, δοχεία του Αγίου Πνεύματος, που προπορεύονται και το οδηγούν. Μονάχα οι Άγιοι μπορούν και υψώνονται, ως οδοδείκτες του πληρώματος της Εκκλησίας μας, απέναντι στην μανία των αιρετικών. 

Η παρακαταθήκη, για παράδειγμα, του αγίου γέροντα και μάρτυρα Ανατολίου της Όπτινα(+1922) δεν αφήνει περιθώρια αμφιταλάντευσης: ‘’Μη φοβηθείτε θλίψεις, μάλλον να φοβηθείτε την ολέθρια αίρεση, διότι μας γυμνώνει από τη Χάρη και μας απομονώνει από τον Χριστό’’.

Όπως επίσης και ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Για κάθε πιστό και προπαντός για κάθε αξιωματούχο ιερωμένο, σε θέματα σχέσεων με τους αιρετικούς, ο άγιος αυτός επίσκοπος αναδεικνύεται με την ζωή του, γνώμονας ασφαλής, ανόθευτος και ακέραιος. 

Ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, ως απεσταλμένος του Πατριαρχείου μας, πολέμησε σκληρά επί εφτά ολόκληρα χρόνια, για να σώσει τον λαό της Μικράς Ρωσίας (της σημερινής Ουκρανίας) από τις κακοδοξίες του παπισμού. Και τα κατάφερε. Με την βοήθεια του Θεού, κατατρόπωσε τους μισσιοναρίους του πάπα και έφερε σε πέρας την αποστολή του.(6) 

Ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, το ‘’κλέος των Ελλήνων’’, με την δράση του και τα συγγράμματά του, μας δίδαξε τρία πράγματα, εξόχως επίκαιρα:

Πρώτον, ότι ο παπισμός είναι αίρεση. Γι’ αυτό και τον πολέμησε με ζήλο.

Δεύτερον, ότι ο πάπας δεν πρόκειται για ‘’αδελφή εκκλησία’’, ούτε για ‘’κλάδο της εκκλησίας’’, ούτε και συνιστά ‘’τον άλλο πνεύμονα της Μίας Εκκλησίας’’. Γι’ αυτό και δεν συνδιαλέχθηκε ούτε στιγμή μαζί του. 

Και τρίτον, ότι στις επιθέσεις των αιρετικών δεν καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα και τα στόματα κλειστά. Αγωνιζόμαστε με φιλότιμο εκεί, όπου έταξε τον καθένα μας ο καλός μας Θεός. Στην οικογένεια, στον χώρο εργασίας, στην ενορία, στην Μητρόπολη, στην Ιεραρχία. Οι ποιμένες, ως ευρισκόμενοι σε κατάσταση φωτισμού, προπορεύονται σε αυτόν τον αγώνα και δίνουν το παράδειγμα.

Συμπέρασμα: Τα πράγματα για εμάς τους Ορθοδόξους, σε ότι αφορά σε κάποιες ανίερες αποφάσεις της ‘’συνόδου’’ της Κρήτης, είναι ξεκάθαρα: 

Ἤ υπακούμε, ως οφείλουμε, στους Ιερούς Κανόνες και στους Αγίους Πατέρες μας και μιμούμαστε εν προκειμένω τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό ἤ γινόμαστε ένα με τους αιρετικούς και χάνουμε την ψυχή μας μια για πάντα.(7,8) 

Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Ἡ... playlist τῶν Μαθημάτων Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα! Μεταλλάσσονται σέ διαθρησκειακά "μαθήματα" καί σέ "μαθήματα Μουσικῆς" τῆς Νέας Ἐποχῆς μέ καλλιτέχνες πού προωθοῦν τόν σατανισμό, ὅπως ἡ Ριάννα!!! (καί βίντεο)



Δεῖτε σχετικά μέ τήν Ριάννα καί τό συναφές παλαιότερο ἄρθρο μας (24-10-2015) ἐδῶ:



Τοῦ Μάνου Χαραλαμπάκη

Τα τραγούδια που θα διδάσκονται οι μαθητές στο μάθημα των θρησκευτικών. Από Σαββόπουλο, Ξυλούρη, Πορτοκάλογλου, μέχρι Τρύπες, Μωρά στη Φωτιά, Beatles, Rihanna και Springsteen

Η playlist των θρησκευτκών περιλαμβάνει από Κατσιμιχαίους, Σαββόπουλο, Τρύπες και Μωρά στη Φωτιά μέχρι Springsteen και Rihanna.

Τα νέα προγράμματα σπουδών για το μάθημα των θρησκευτικών δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου περιλαμβάνουν και πολλά τραγούδια. Οι δάσκαλοι και οι θεολόγοι θα μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ως διδακτικό υλικό σε συνδυασμό με τα κείμενα. Οι μαθητές θα μπορούν ακούσουν και να δουν – σε βίντεοκλιπ – από Μιλτιάδη Πασχαλίδη, Διονύση Τσακνή, Αφροδίτη Μάνου, Νίκο Πορτοκάλογλου, Νίκο Ξυλούρη, Βασίλη Λέκκα, Παύλο Σιδηρόπουλο, Τρύπες, Γιάννη Αγγελάκα, Mωρά στη Φωτιά, Στέλιο Καζαντζίδη, Δημήτρη Μητροπάνο, Φοίβο Δεληβοριά και Νικόλα Άσιμο, έως Bruce Springsteen και Rihanna!
Κάποιοι είπαν ότι με τέτοια τραγούδια το μάθημα των θρησκευτικών θα θυμίζει πλέον φεστιβάλ της ΚΝΕ ή αντίστοιχα φεστιβάλ νεολαιών της αριστεράς. Άλλοι έλεγαν ότι το μάθημα θα γίνει σαν τα λεωφορεία του ΟΑΣΑ όπου σύντομα οι επιβάτες θα ακούν μόνο «έντεχνα» τραγούδια. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος από την πλευρά του, στην επιστολή που έστειλε στον Πρωθυπουργό, διαμαρτυρήθηκε επισημαίνοντας τι σχέση μπορούν να έχουν τέτοια τραγούδια με ένα μάθημα θρησκευτικών.
Η αλήθεια είναι ότι η…playlist των θρησκευτικών έχει πολλά κομμάτια από το λεγόμενο «έντεχνο» τραγούδι αλλά έχει και τραγούδια που ερμηνεύει ο Ξυλούρης, συνθέσεις του Χατζηδάκι, του Σπανουδάκη και πολύ ροκ. Αυτή η «ιερή» playlist έχει απ’ όλα και Τρύπες, και Σιδηρόπουλο, και Αηδονίδη, και Αλεξίου. Βέβαια η λίστα περιέχει και δεκάδες ψαλμούς και θρησκευτικά τραγούδια. Αλλά αυτό είναι το σύνηθες.

Δείτε όλη την playlist των θρησκευτικών

Γ΄ Δημοτικού

«Ο Στάθης» (Μ.Λοΐζου) ερμηνεύει η Αφροδίτη Μάνου
«Οι δικοί μου» (Μ.Λοΐζου) ερμηνεύει η Τάνια Τσανακλίδου
«Η γκρίνια» Μαρία Κηλαδόνη
«Το τραγούδι της Αγάπης» Καίτη Κουλλιά
«Τα παιδιά ζωγραφίζουν» Τάνια Τσανακλίδου
«Όλα τα παιδιά της γης» Μαριάνα Ευστρατίου
«Ας κρατήσουν οι χοροί» Διονύσης Σαββόπουλος
«Εις το βουνό ψηλά εκεί» Φλέρυ Νταντωνάκη, Λουκιανός Κηληαδόνης
«Τι έπαιξα στο Λαύριο» Διονύσης Σαββόπουλος
«Η μικρή ελπίδα» Χαΐνηδες
«Της γης το χρυσάφι» Βασίλης Λέκκας
«Πουλιά στα χίλια χρώματα» Αλκηστη Πρωτοψάλτη
«Ανατολή και Δύση» Σαββίνα Γιαννάτου
«Λαλούν τα αηδόνια» Λουκιανός Κηλαηδόνης
«Τα τζιτζίκια» Μιχάλης Βιολάρης
«Το κυκλάμινο» Ελένη Βιτάλη
«Το τριζόνι» Μαργαρίτα Ζορμπαλά
«Χρυσό πουλί» Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
«Μία απλή αλήθεια» Βασίλης Παπακωνσταντίνου
«Δειλινό» Κώστας Θωμαΐδης
«Η γη μας» Ελένη Τσαλιγοπούλου
«Ο σουλτάνος της βαβυλώνας και η γυναίκα» Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Δ΄ Δημοτικού

«Ψαλμός – κόκκινη κλωστή» Δήμητρα Γαλάνη
«Είμαι ένα μικρό παιδάκι» Λουκιανός Κηλαηδόνης
«Προσευχή» Μαρία Φαραντούρη
«Kora Mosaic» Μαρία Φαραντούρη
«Νανούρισμα Κοιμήσου αγγελούδι μου» Σαββίνα Γιαννάτου
«Νανούρισμα» Χαρούλα Αλεξίου
«Χαίρε θάλασσά μου» (Σταμάτη Σπανουδάκη) Μικτή χορωδία Σπύρου Λάμπρου
«Μία Παναγιά» (Μ.Χατζηδάκι) Ηλίας Λιούγκος. Τραγούδι που γράφτηκε για την ταινία του Ηλία Καζάν AMERICA AMERICA (1963).
«Μητέρα μεγαλόψυχη» Νίκος Ξυλούρης
«Παιδιά ενός κατώτερου Θεούς» Γιώργος Νταλάρας
«Μικρό παιδί σαν ήμουνα» Γιώργος Ζωγράφος
«Ο σακάτης» Κώστας Χατζής
«Ο φιλομαθής Πτωχός» Νίκος Ξυδάκης
«Τα παιδιά που χάθηκαν» Διονύσης Σαββόπουλος 
«Παιδί δε μιλάς» Μίκης Θεοδωράκης
«Παιδί με μία φωτογραφία» Δημήτρης Μητροπάνος
«Τα μικρά παιδιά» Αρλέτα
«Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» Μαργαρίτα Ζορμπαλά
«Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο» Μαρία Δημητριάδη
«Δημιουργία» Κώστας Χατζής
«Θα προφέρω τ’όνομά σου» Μαρία Φαραντούρη
«Πες μου το όνομά σου» Αλίκη Καγιαλόγλου
«Στο καλύβι του Μπαρμπά Θωμά» Κώστας Χατζής
«Ο προσκυνητής» Αλκίνοος Ιωαννίδης
«Το ταξίδι» (Μ.Χατζιδάκι) Βασίλης Γισδάκης
«Δι ευχών» Χαρούλα Αλεξίου
«Ξένος στη στράτα κι ορφανός» Μανώλης Μητσιάς
«Περιστεράκι» Νένα Βενετσάνου
«Με την Ελλάδα καραβοκύρη» Φλέρυ Νταντωνάκη, Μάνος Χατζιδάκις
«Άγιος και ο Ασίκης» Αργύρης Μπακιρτζής, Κώστας Σιδέρης
«Ο ανέμελος σαλός» Αργύρης Μπακιρτζής, Κώστας Σιδέρης

Ε΄ Δημοτικού

-«Κανονάκι» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Τι θέλω» Βασίλης Παπακωνσταντίνου
-«Ο μέρμηγκας» Μάνος Λοΐζος
-«Βαβέλ» Νατάσα Μποφίλιου
-«Με το φορητό τον ουρανό μου» Μανώλης Μητσιάς 
-«Ο παπαγάλος» Μιλτιάδης Πασχαλίδης
-«Ο άσωτος» Τζένη Καρέζη και χορωδία
-«Κεμάλ» Βασίλης Λέκκας 
-«Ο καλόγερος» Νίκος Ξυλούρης
-«Άγγελος Εξάγγελος» Διονύσης Σαββόπουλος (σε μουσική Μπομπ Ντίλαν)
-«Τη μέρα της Πεντηκοστής» Νίκος Ξυλούρης

Στ΄ Δημοτικού

-«Εφτά ποτάμια» Γιάννης Χαρούλης
-«Βγήκε από τη θάλασσα η αρχόντισσα» Σαββίνα Γιαννάτου και Primavera en Salonico
-«Άνοιξη στη Σαλονίκη» Σαββίνα Γιαννάτου και Primavera en Salonico
-«Μαριλού» Αρετή Κετιμέ
-«Mi corazon» Γιασμίν Λεβί

Α΄ Γυμνασίου

-«Η μπαλάντα του οδοιπόρου» Βασίλης Λέκκας
-«Η τράτα» Βασίλης Παπακωνσταντίνου
«Ο κηπουρός» Βαγγέλης Γερμανός
-«Ο κόσμος που αλλάζει» Αλκίνοος Ιωαννίδης
-«Ο ποδηλατιστής» Αργύρης Μπακιρτζής, Διονύσης Ρούσσος & Σταύρος Καραμανιώλας
-«Που πας καραβάκι» Αφροδίτη Μάνου
-«Ρωτώ να μάθω την αλήθεια» Νένα Βενετσάνου
«Στην αρχή του τραγουδιού» Ελευθερία Αρβανιτάκη
-«Σαν ανοιξιάτικο καράβι» Νένα Βενετσάνου
-«Τι είναι αυτό» Βασίλης Λέκκας
-«Το όνειρο» Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Νένα Βενετσάνου
-«Όνειρα κι όνειρα» Άλκηστη Πρωτοψάλτη
-«Πόλεις του καλοκαιριού» Νένα Βενετσάνου
-«Το πηγάδι της γραφής» Νίκος Ξυδάκης
-«Το τραγούδι της Ευριδίκης» Λένα Πλάτωνος
-«Ο Δίας» Ψαραντώνης
-«Πότε θα ξαναμιλήσεις» Βασίλης Λέκκας 
-«Ο γυρισμός του ξενιτεμένου» Λάκης Χαλκιάς και Ιωάννα
-«Ο παντοκράτορας» Νίκος Ξυδάκης
-«Ο Ορφέας στον Άδη» Γιάννης Μαρκόπουλος, Χαράλαμπος Γαργανουράκης
-«Αυτόν τον κόσμο τον καλό» Νίκος Ξυλούρης
-«Και τι ζητάω» Διονύσης Σαββόπουλος, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας 
-«Ο εφιάλτης της Περσεφόνης» Μαρία Φαραντούρη
-«Πώς να σωπάσω» Νίκος Ξυλούρης
-«Βαβέλ» Νατάσα Μποφίλιου
-«Ρίσκο» Νίκος Πορτοκάλογλου και Φατμέ
-«Γλυκό σταφύλι» Παντελής Θαλασσινός
-«Κυριακή στη Σαλονίκη» Μπάμπης Τσέρτος

Β΄ Γυμνασίου

-«Τσε μία φωτογραφία σου» Μάνος Λοΐζος
-«Εικόνα αχειροποίητη» Ορφέας Περίδης
-«Η φωτογραφία (Μία μάνα κλαίει)» Στέλιος Καζαντζίδης 
-«Η φωτογραφία» Μανώλης Μητσιάς
-«Όνειρα της άμμου» Άλκηστις Πρωτοψάλτη
-«Παιδί με μία φωτογραφία» Δημήτρης Μητροπάνος
-«Την εικόνα σου» Νίκος Ξυλούρης
-«Τάδε έφη ο καθρέφτης» Λουδοβίκος των Ανωγείων
-«Φωτοβολίδα» Ορφέας Περίδης
-«Ο καθρέφτης» Φοίβος Δεληβοριάς
-«Τα είδωλα» Μωρά στη φωτιά 
-«Τι είναι αυτό που σε φοβίζει» Βασίλης Λέκκας
«Σαν να μην έζησα ποτέ» Μαργαρίτα Ζορμπαλά
«Ο νέγρος ο ζωγράφος» Μαρία Φαραντούρη
-«Ήθελα να σε ζωγραφίσω» Χάρις Αλεξίου
-«Την πόρτα ανοίγω το βράδυ» Μίκης Θεοδωράκης
-«Χρωματίζω πουλιά» Βασίλης Παπακωνσταντίνου
-«Και μπήκαμε στα χρόνια» Σταμάτης Σπανουδάκης, Ελένη Βιτάλη
-«Ο άσωτος – το μεγάλο μας τσίρκο» Τζένη Καρέζη και χορωδία
-«Καλώς ήρθες παράξενε ξένε» - Active Member 
-«Ο ξένος» - Δήμητρα Γαλάνη
«Ο σαμάνος» Διονύσης Σαββόπουλος και Θανάσης Παπακωνσταντίνου
«Ο μικρός ήρωας» Λουκιανός Κηλαηδόνης
-«Η τίγρης» Ψαραντώνης
-«Αθανασία» Δήμητρα Γαλάνη
-«Μάσκες» Βαγγέλης Γερμανός
-«Το ρώτημα» Χαΐνηδες
-«Δελτίον Ταυτότητος» Λουκιανός Κηλαηδόνης
-«Ο ήλιος ο Θεός» Βασίλης Σκουλάς
-«Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα» Σούλα Μπιρμπίλη
-«Δημιουργία» Κώστας Χατζής
-«Πάω να δω τ΄αστέρια» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Για τη ζωή» Μάνος Λοΐζος
-«Χρωματίζω πουλιά» Βασίλης Παπακωνσταντίνου
-«Η κόρη του πασά» Νίκος Ξυλούρης
-«Ο άγιος και ο Ασίκης» Χειμερινοί κολυμβητές
-«Ο ανέμελος σαλός» Χειμερινοί κολυμβητές
-«Το σκοτεινό τρυγόνι» Σωκράτης Μάλαμας
-«Ο Ιρλανδός και ο Ιουδαίος» Γιώργος Ζωγράφος
-«Ξένος στη στράτα κι ορφανός» Μανώλης Μητσιάς
-«Ο Αντώνης» Μαρία Φαραντούρη
-«Οδραπέτης» Μαρία Φαραντούρη
-«Ο γέρο νέγρο Τζιμ» Μαρία Φαραντούρη
-«Σαν το μετανάστη» Μαρία Φαραντούρη
-«Άμα τελειώσει ο πόλεμος» Μαρία Φαραντούρη
-«Τα πουλιά της δυστυχίας» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ» Θανάσης Παπακωνσταντίνου
-«Στο καλύβι του μπαρμπα Θωμά» Κώστας Χατζής
-«Αν η μισή μου καρδιά» Μαρία Δημητριάδη
-«Ξενιτεμένο μου πουλί» Γιώργος Μπαγιώκης 
-«Η Σμύρνη» Γιώργος Νταλάρας
-«Η προσφυγιά» Γιώργος Νταλάρας
-«Σμύρνη Κωνσταντινούπολη» Σωτηρία Μπέλλου
-«Μες του Βοσπόρου τα στενά» Γιώργος Νταλάρας
-«Η δική μου η πατρίδα» Γιώργος Νταλάρας
-«Φράγκοι πατήσαν το Μοριά» Δημήτρης Πουλικάκος
-«Πρώτη άλωση» Γιώργος Νταλάρας
-«Θέλω να δω τον Πάπα» Δήμητρα Γαλάνη
-«Οι δύο προφήτες» Χαΐνηδες
-«Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα» Φίλιππος Πλιάτσικας
-«Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη» Νίκος Ξυλούρης
-«Θούριος» Νίκος Ξυλούρης
-«Το τρελοβάπορο» Νίκος Δημητράτος
-«Κουβέντα μ’ ένα λουλούδι» Μαρία Φαραντούρη
-«Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» Άλκηστις Πρωτοψάλτη
-«Ας κρατήσουν οι χοροί» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Γιατί πουλί μου δεν κελαηδείς» Χρόνης Αηδονίδης
-«Να πέταγα πολύ ψηλά» Χρόνης Αηδονίδης
-«Φίλοι κι αδέρφια – Το μεγάλο μας Τσίρκο» Νίκος Ξυλούρης

Γ΄ Γυμνασίου

«Οι προσευχές των ναυτικών» Ξέμπαρκοι
«Εν κατακλείδι» Παύλος Σιδηρόπουλος
-«Η μπαλάντα του Ούρι» Βασίλης Λέκκας
«Μία φορά κι έναν καιρό» Δήμητρα Γαλάνη
-«Τι είναι αυτό που σε φοβίζει» Βασίλης Λέκκας 
-«Αλή» Παύλος Σιδηρόπουλος
-«Τα πουλάκια και τα’ αηδόνια» Χρόνης Αηδονίδης, Κώστας Λειβαδάς
-Μπορείς αν θέλεις» Άλκηστις Πρωτοψάλτη
-«Βιετνάμ» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Χιροσίμα» Μαρία Φαραντούρη
-«Άσμα Ασμάτων» Μαρία Φαραντούρη
-«Η μαϊμού» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Ο χορός των σκύλων» Μάνος Χατζιδάκις και Αλίκη Καγιαλόγλου
-«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος» Νίκος Δημητράτος
-«Τα παιδιά που χάθηκαν» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ» Θανάσης Παπακωνσταντίνου
-«Αιρετικό» Γιάννης Αγγελάκας
-«Τίποτα δεν πάει χαμένο» Μάνος Λοΐζος
-«Το φαινόμενο του θερμοκηπίου» Ψαραντώνης
-«Κόκκινη βροχή» Μαρία Φαραντούρη και Fuat Saka
-«Ωραίος που είσαι αυγερινέ» Νίκος Ξυλούρης
«Άδικα μου κλέψαν τη ζωή» Μανώλης Μητσιάς
-«Άδεια μου αγκαλιά» Διονύσης Σαββόπουλος
-«ΤΙ δεν έμαθε ο Θεός» Φίλιππος Πλιάτσικας
-«Εφτά ποτάμια» Γιάννης Χαρούλης
-«Τα νησιά της ειρήνης» Πάνος Κατσιμίχας και Μπάμπης Στόκας
-«Άτμαν – Βραχνός προφήτης» Γιάννης Αγγελάκας 
-«Τα όσα η μοίρα μου έγραφε» Χαΐνηδες
-«Το μερτικό μου απ’ τη χαρά» Στέλιος Καζαντζίδης
-«Σιγά μην κλάψω» Γιάννης Αγγελάκας
-«Η μικρή ελπίδα» Χαΐνηδες
-«Ωκεανός» Γιάννης Αγγελάκας
-«Τις νύχτες» Νίκος Ξυλούρης 
-«Πάμε γι’ άλλες πολιτείες» Ελένη Βιτάλη
-«We shall overcome» Bruce Springsteen
-«Γιορτή» Τρύπες
-«Και να αδερφέ μου» Νίκος Ξυλούρης
-«Η μέρα εκείνη» Δήμητρα Γαλάνη
-«Θα σημάνουν οι καμπάνες» Γρηγόρης Μπιθικώτσης 
-«Αυτός που πάει τη ζωή» Ορφέας Περίδης
-«Βρε δε βαριέσαι αδελφέ» Κώστας Χατζής
-«Ήρθε ο καιρός» Νίκος Δημητράτος
«Λίγο ακόμα» Μαρία Φαραντούρη
-«Πώς να σωπάσω» Νίκος Ξυλούρης
-«Σαν τον Κερέμ» Μαρία Φαραντούρη
-«Και τι ζητάω» Διονύσης Σαββόπουλος, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
-«Στη γιορτή της αυγής» Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
-«Απ’ το αεροπλάνο» Κώστας Χατζής
-«Ολαρία ολαρά» Διονύσης Σαββόπουλος
«Πού είναι ο ουρανός» Γιάννης Κούτρας Ελένη Βιτάλη 
-«Το περιβόλι» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε» Μάνος Λοΐζος
-«Χαμήλωσε» Αφροδίτη Μάνου
-«Η πιο όμορφη θάλασσα» Μαρία Δημητριάδη
-«Ιθάκη» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Μία φορά σ’ αυτή τη ζήση» Διονύσης Σαββόπουλος, Αλκίνοος Ιωαννίδης
-«Νυχτερινό», Σωκράτης Μάλαμας 
-«Ο ακροβάτης» Χαΐνηδες
-«Ο κήπος» Σωκράτης Μάλαμας
-«Παράκληση» Χαρούλα Αλεξίου, Αλκίνοος Ιωαννίδης
-«Η ζωή μου όλη» Στέλιος Καζαντζίδης
-«Το μυστικό» Μαρία Φαραντούρη
-«Οδός Ονείρων» Βασίλης Λέκκας

Α΄ Λυκείου

«Ο προσκυνητής» Αλκίνοος Ιωαννίδης
-«Οne of us» Joan Osborne
-«Μπαγάσας» Νικόλας Άσιμος
-«Περιβόλι» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Συννεφούλα» Διονύσης Σαββόπουλος 
-«Umbrella» Rihanna
-«Δίψα» Νίκος Πορτοκάλογλου
-«Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» Διονύσης Σαββόπουλος
-«Beatles» Eleanor Rigby 
-«Ας κρατήσουν οι χοροί» Διονύσης Σαββόπουλος»
-«Φυλακή» Μανώλης Φάμμελος
-«Εν κατακλείδι» Παύλος Σιδηρόπουλος
-«Να με προσέχεις» Νίκος Πορτοκάλογλου

Β΄ Λυκείου

-«Ανόητες αγάπες» Πυξ Λαξ, Χάρης Κατσιμίχας, Πάνος Κατσιμίχας
-«Διόδια» Σταύρος Σιόλας, Φωτεινή Βελεσιώτου 
-«Αν είσαι πλάι μου» Δημήτρης Μητροπάνος
-«Το τραγούδι του Αρχιπελάγους» Άλκηστις Πρωτοψάλτη
-«Dance me to the end of Love» Leonard Cohen

Γ΄ Λυκείου

-«Την πόρτα ανοίγω το βράδυ» Μίκης Θεοδωράκης
-«Up and Up» Coldplay

Όπως αναφέρουν οι υπεύθυνοι του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ ) του Υπουργείου Παιδείας «αν η ακρόαση ψαλμών και ύμνων οδηγεί στον λατρευτικό πυρήνα της θρησκευτικής κοινότητας από όπου αυτοί εκπορεύονται, η ακρόαση τραγουδιών και μουσικών αναδεικνύει την εμβέλεια, τον βαθμό επιρροής, αλλά και τις διαφορετικές προσλήψεις αυτού του λατρευτικού πυρήνα από τον πολιτισμό κάθε τόπου και εποχής».
Σημειώνεται επίσης πως η χρήση του υλικού δεν είναι δεσμευτική. Επιπλέον, τα νέα προγράμματα των θρησκευτικών, όπως τονίστηκε στη Βουλή από τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Παιδείας, θα αξιολογηθούν εκ νέου στο τέλος της χρονιάς.

Πηγή: http://www.tanea.gr/news/greece/article/5393669/to-playlist-twn-thrhskeytikwn/

Κατά πόσο η πίστη μας είναι συνειδητή;



Εδώ στην Ελλάδα «κληρονομούμε» την πίστη μας.

Αυτό όμως ίσως είναι και επικίνδυνο.

Επικίνδυνο, διότι όταν η πίστη δεν είναι εσωτερικός μας καρπός -καρπός πάλης με την αμφιβολία, με τον πόνο, με την λογική- τότε καταντά καθήκον. Χάνεται η δυναμική της. Βιώνεται στα όρια της παράδοσης, του εθίμου και όχι της σχέσης με τον Θεό.
Γι’αυτό και Εκκλησία σημαίνει για τους Έλληνες: παπάδες, σκάνδαλα, μιζέρια, «όχι και πρέπει».
Οι χριστιανοί καταντούν άνθρωποι με απωθημένα, φυλακισμένοι σε μια ζωή με καθήκοντα και υποχρεώσεις. Και η πίστη περνά στο περιθώριο.Πιο μεγάλη αξία έχει η διατήρησή της πίστης ως έννοιας και χαρακτηριστικό του γένους μας παρά ως Χάρη, ως Σχέση, ως Ελευθερία, ως Εμπιστοσύνη.

Πιστεύουμε στον Θεό επειδή είμαστε Έλληνες ή επειδή ματώσαμε μέσα στην γέννα της αναζήτησης; Είναι ένα ερώτημα που καλούμαστε ο καθένας να απαντήσει ειλικρινά.
Δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες, ακριβώς γι’αυτό –επειδή είναι κατα συγκυρία πιστοί και όχι κατα συνείδηση- καταντούνε στο όνομα της δήθεν πίστης τους να αναθεματίζουμε άλλους ανθρώπους λόγο χρώματος, εθνικότητας.
Πιστεύουν λένε οι Έλληνες στην Ορθοδοξία αλλά πολεμούν τον μοναχισμό, τους κληρικούς.
Πιστεύουν λένε οι Έλληνες στην Ορθοδοξία αλλά συγχρόνως φλερτάρουν και με κάθε είδους ειδωλολατρία.
Γιατί τελικά η καρδιά μας μένει αμέτοχη της Χάρης. Δεν ζητούμε τον Θεό, αλλά μένουμε στα «πέριξ» του Θεού.

Είναι επικίνδυνο να λες ότι πιστεύεις επειδή και μόνο έτσι σου μάθανε.
Επικίνδυνο γιατί η πίστη δεν είναι ρούχο που το παίρνεις και το φοράς· διότι με την ίδια ευκολία θα το βγάλεις και θα το πετάξεις.
Η Πίστη κατοικεί μέσα σε καρδιές, μέσα σε δάκρυα, μέσα στο αίμα που χύνεται στις σιωπηλές μας στιγμές. Είναι κάτι το προσωπικό, το βαθύ, το απύθμενο.
Η Πίστη δεν «κληρονομείται», τελικά.
Η Πίστη είναι ο πιο μεγάλος πόνος.
Πόνος μιας γέννας που σε φέρνει στην Αλήθεια, στο Φως, στο Αιώνιο. 
Και αυτός ο πόνος είναι δώρο. Δώρο που σου δόθηκε όχι γιατί το άξιζες αλλά γιατί το ζήτησες, το θέλησες…
Πιστεύω. Μεγάλη κουβέντα.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος 

imverias.

Μη το ξεχνάς! Είσαι Ορθόδοξος Έλλην



Δυστυχώς, πολλοί το λησμονούν ή και το… προδίδουν! Αλλά τ’ όνομά σου μήπως το λησμονάς; Ποιος λησμόνησε ποτέ τ’ όνομά του; Ποιος λογικός αγνοεί τα στοιχεία της ταυτότητάς του;

Μη το ξεχνάς! Είσαι Ορθόδοξος Έλλην. Έχεις τον ωραιότερο και υψηλότερο και τιμητικότερο τίτλο στον κόσμο. Και μην ανησυχείς! Δεν πρόκειται για σχήματα λόγου ή για σωβινισμούς! Ποτέ. 
Αυτή είναι μια ιστορική αλήθεια, γι’ αυτό και γνήισα και αυθεντική και αναμφισβήτητη.

Από τότε, που κηρύχτηκε στην Ελλάδα ο Ιησούς Χριστός, ο αληθινός Θεός και Σωτήρας του κόσμου, οι θεοί του μύθου και της πλάνης, εκθρονίστηκαν από τον Όλυμπο και χάθηκαν στης απάτης το έρεβος. Από τότε, “η Χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο” (Ιω. Α’ 17). “Ο Ελληνισμός έχει αποκτήσει αιώνιο χαρακτήρα μέσα στην Εκκλησία”, γράφει ο π. Γ. Φλωρόφσκυ.“Ένας μόνο τρόπος υπάρχει, για να είναι η θεολογία μας καθολική: να είναι Ελληνική”. 
Με αυτό το πνεύμα του Χριστιανικού Ελληνισμού ή της Ελληνορθοδοξίας ήταν εμπνευσμένες οι τελευταίες υποθήκες του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, όταν έλεγε στα πνευματικά του παιδιά: “Να αγαπάτε τους Έλληνας, διότι αυτοί μας οδήγησαν εις την πίστη του Χριστού και αυτοί διατηρούσι την Πατερικήν Παράδοσιν της Ορθοδοξίας”.

Μία προφητεία και ένας ύμνος στην Ορθοδοξία ήταν τα λόγια του μεγάλου βυζαντινολόγου Στηβ Ράνσιμαν από το B.B.C. στις 13.1.1994, κατά την απονομή τιμής του από την Ελληνική Κοινότητα του Λονδίνου. Μεταξύ των άλλων, τόνισε τα εξής: “Κατά τον επόμενον αιώνα η Ορθοδοξία θα επικρατήσει μεταξύ όλων ων ιστορικών θρησκειών, ενώ το μέλλον του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού είναι αβέβαιο. Η Ορθοδοξία διατηρεί τα στοιχεία της Πίστεως, ενώ οι άλλες Χριστιανικές ομολογίες έχουν καταπέσει σε έναν ξερό ορθολογισμό…”

Η Ορθοδοξία υπήρξε μέγα και ανεκτίμητο δώρο του Θεού. Είναι θησαυρός και κιβωτός της αλήθειας. Κλείινει μέσα της όλο το μεγαλείο της Θείας Αποκάλυψης. Στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης η χρυσοκάμωτη κιβωτός φύλασσε τις πλάκες του Νόμου με τις δέκα εντολές του Θεού. Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός φυλάσσει σαν ακοίμητος φρουρός την αμώμητη πίστη του Ευαγγελίου και της Ιεράς Παράδοσης, που είναι καταχωρημένη στα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων και τις αποφάσεις των επτά Οικ. Συνόδων.

Μονάχα η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η “Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία”. Οι άλλες είναι ομολογίες και όχι “εκκλησίες”. Άλλωστε δεν είναι δυνατό να υπάρχουν πολλές “εκκλησίες”. Όλες οι λεγόμενες “εκκλησίες”, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά χριστιανικές αιρέσεις – δηλαδή, σάπια παρακλάδια του Χριστιανισμού. Καθώς δίδασκε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: “Όλες οι πίστες είναι ψεύτικες. Τούτο εκατάλαβα αληθινά – μόνο η πίστη των Ορθοδόξων είναι καλή και Αγία… Να ευφραίνεσθε οπού είσθε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να κλαίετε δια τους ασεβείς και αιρετικούς, όπου περιπατούν εις το σκότος”.

Και για να θυμηθούμε το σχετικό Συνοδικό της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου: “Οι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Χάρις ως έλαμψεν, ούτω κηρύττομεν. Αυτή η πίστις των Αποστόλων, αυτή η πίστις των Πατέρων, αυτή η πίστις των Ορθοδόξων, αυτή ηπίστις την οικουμένην εστήριξεν”.

Μπροστά στα μεγάλα θέματα της Πίστης δε χωράει καμιά υποχώρηση και κανένας συμβιβασμός. “Ου συγχωρεί συγκατάβασις εις τα της πίστεως”, διακηρύττει ο Αγ. Μάρκος ο Ευγενικός.

Μη το ξεχνάς! ΕΙΣΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝ. Και να θυμάσαι ότι: Όποιος αρνείται τη θρησκεία του, είναι εξωμότης! Όποιος αρνείται την Πατρίδα του, είναι προδότης! 
Δυο συνώνυμες λέξεις εσχάτης αισχύνης και ατίμωσης. Λοιπόν η απάντησή σου;

“Πιστός άχρι θανάτου”!

Του Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

από το φυλλάδιο: “Φωτιστικά κείμενα για την σωτηρία μας” – Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύνδεσμος Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων