.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Στην πιο βαθιά απουσία....



Θα έρθουν στιγμές που κι αυτό το λίγο που σε έκανε χαρούμενο ή αυτή η μικρή προσευχή που σε κρατούσε και σου έδινε ελπίδα δεν θα υπάρχει. Κι αυτή η κουρελιασμένη πίστη σου, που πότε χανόταν και πότε πληγωμένη και αδύναμη την έβρισκες στις ρίμες της καρδιάς σου, δεν θα φτάνει να σε αναστήσει. 
Τότε θα ζήσεις το πιο φρικτό μαρτύριο, την πιο μεγάλη δοκιμασία της ψυχή σου. 
Να περιμένεις; Να υπομένεις, να έρθει Εκείνος ή να βάλεις κάποιος άλλον ψεύτικο Θεό στην θέση του; Για σκέψου, τι αγάπησες Εκείνον ή αυτά που σου έδινε, που μόλις τα έχασες τον ξέχασες και άλλαξες σελίδα στην ιστορία της αγάπης και του έρωτα σου; 
Κι όμως αγάπη σημαίνει να επιμένεις, να θες και να προσδοκάς τον άλλο, ακόμη κι όταν θα έχει πάψει να είναι «αξιαγάπητος». Η πίστη κι αγάπη κτίζεται στην πιο βαθιά απουσία. 
Πόσο πολύ σε αγάπησα ποτέ δεν θα το μάθεις….

Ὑπόδειγμα Ἐπισκόπου ....Προσέξτε καλά

Ὅποιος φρουρός ἐπισκοπών ἐπιτρέπει τήν εἰσοδο αἱρετικοῦ ἐντός τοῦ στρατοπέδου καί δέν τόν ξεμπροστιάζει, ἀλλά ἀντιθέτως συντρώγει μαζί του καί τόν περιποιεῖται, εἶναι σάν νά βάζει φωτιά στό στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή στήν Ἐκκλησία Του. 

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.


Τρεῖς φορές διώχθηκε καί ἐξορίστηκε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπό τήν ‘’ἐπίσημη ἐκκλησία’’. Τήν τελευταία του πνοή, στήν ἐξορία τήν ἄφησε.
Ὁ Μεγάλος μας Ἱεράρχης, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, δέν χαρίστηκε σέ κανέναν ἀπό τούς τότε ἰσχυρούς καί ὑπερήφανους. Ἀντιστάθηκε μέ αὐταπάρνηση στίς αὐθαιρεσίες τῶν δυναστῶν, ἤλεγξε μέ αὐστηρότητα τήν αὐτοκρατορική φαυλότητα, ἀπέβαλε ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας κάθε ἀνάξιον ἐπίσκοπο καί προπαντός ὕψωσε τεῖχος ὑψηλό καί ἀπροσπέλαστο ἀπέναντι στήν αἵρεση καί τήν ἀσέβεια. 

Οἱ διδαχές του πάνω σέ θέματα διαφύλαξης τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν μάστιγα τῶν αἱρέσεων εἶναι σαφεῖς καί ἄκρως ἐπίκαιρες. 
Γράφει σχετικά: 

‘’Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ. Ὀφείλετε μέ προσοχή πολλή νά διερευνᾶτε καί νά ψάχνετε τούς γύρω σας, μήπως εἰσχώρησε στίς τάξεις μας κάποιος ἀλλόφυλος (αἱρετικός ἤ ἀσεβής). Καί νά τόν φανερώνετε ἀμέσως. 
Ὄχι φυσικά γιά νά τόν φονεύσουμε ἤ νά τόν τιμωρήσουμε, ἀλλά γιά νά τόν ἀπαλλάξουμε ἀπό τήν πλάνη καί τήν ἀσέβεια καί νά τόν καταστήσουμε ἐξ ὁλοκλήρου δικό μας. Διότι ὅποιος ξέρει αὐτόν πού κάνει τό κακό καί τόν ἀνέχεται καί τόν ἀποκρύπτει, εἶναι σάν νά τοῦ δίνει τήν ἄδεια νά διαπράττει μέ μεγαλύτερη θρασύτητα τό κακό’’.(*)
Μέ φρόνημα ὑποδειγματικῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης, ὁ Χρυσορρήμων Ἰωάννης διαβλέποντας τούς κινδύνους ἀπό τήν συγκάλυψη τῶν αἱρετικῶν, συμβουλεύει τούς πιστούς καί λέει: 
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ. Βάλτε τριγύρω της ἐπισκόπους, φύλακες προσεχτικούς καί ἄγρυπνους. Τά μάτια σας δεκατέσσερα, μή τυχόν καί σᾶς ξεφύγει κανένας αἱρετικός καί περάσει ἀνενόχλητος μέσα στό στρατόπεδο.
Μόλις ἀντιληφθείτε αἱρετικόν ἤ ἀσεβή νά παραβιάζει τά συρματοπλέγματα καί νά μπαίνει παρανόμως στόν χῶρο τοῦ στρατοπέδου, χτυπῆστε ἀμέσως συναγερμό. 
Πρῶτον, γιατί χρειάζεται ὁ ἴδιος ὁ αἱρετικός βοήθεια -ἀπαλλαγή καί σωτηρία ἀπό τήν πλάνη- καί δεύτερον, νά προλάβουμε, μή τυχόν καί κάνει κακό στούς στρατιῶτες μας.
Προσέξτε καλά. Ὅποιος φρουρός ἐπισκοπών ἐπιτρέπει τήν εἰσοδο αἱρετικοῦ ἐντός τοῦ στρατοπέδου καί δέν τόν ξεμπροστιάζει, ἀλλά ἀντιθέτως συντρώγει μαζί του καί τόν περιποιεῖται, εἶναι σάν νά βάζει φωτιά στό στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή στήν Ἐκκλησία Του. 

(*) ’’Στρατόπεδόν ἐστε τοῦ Χριστοῦ. Μετά ἀκριβείας ἐρευνᾶτε καί περιεργάζεσθε, εἴ τις τῶν ἀλλοφύλων ὑμῖν ἀναμέμικται καί ποιεῖτε δῆλον, οὐχ ἵνα ἀποκτείνωμεν οὐδ’ ἵνα κολάσωμεν καί τιμωρησώμεθα, ἀλλ’ ἵνα αὐτόν ἀπαλλάξωμεν τῆς πλάνης καί τῆς ἀσεβείας καί ἡμέτερον ἐξ ὁλοκλήρου ποιήσωμεν. Ὁ γάρ συνειδώς τῷ τά πονηρά πράττοντί τινι, καί περιστέλλων αὐτόν καί ἀποκρύπτων, πλείονα αὐτῷ παρέχει ραθυμίας ὑπόθεσιν καί μετά μείζονος ἀδείας παρασκευάζει τήν πονηρίαν ἐργάζεσθαι’’. (Ε.Π.Ε. 34, 118)

(Ἀπό τό ‘’Χρυσοστομικό λεξικό’’ τοῦ π. Δανιήλ Ἀεράκη, σελ. 135
22/4/2017 

Φώτης ΜιχαήλἸατρός

«Διαρρήξωμεν τους δεσμούς αυτών και απορρίψωμεν αφ’ ημών τον ζυγόν αυτών» (Ψαλμ. Β΄ 3)

Επιστολή του διωκόμενου μοναχού Παϊσίου 
από το ησυχαστήριον της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου


Πονηροτέρα αίρεση όλων των αιώνων από τον Οικουμενισμό, δεν θα υπάρξει στην Ιστορία της Ανθρωπότητος, αφού μαζί με την Παγκοσμιοποίηση στον κοινωνικό -πολιτικό-οικονομικό χώρο αποτελούν το απαισιότερο και φρικωδέστερο δίδυμο-κίνημα που γνώρισε και βιώνει ο πλανήτης με τελικό στόχο, όπως όλοι μας γνωρίζουμε από την Ιερά Αποκάλυψη, την επικράτηση και κυριαρχία του «υιού της απωλείας».


Διαισθανόμενος ο Βύθιος Δράκων, ο πλανών την Οικουμένην, ότι ο «καιρός εγγύς εστίν» παίζει το τελευταίο του χαρτί, χρησιμοποιώντας όλα τα πτυχία και διπλώματα του ο αλητήριος, για να κερδίσει όσο περισσότερες ψυχές μπορέσει στην αιώνια καταδίκη του. Γνωρίζει δε, πολύ καλά, ότι τούτο το κατορθώνει όχι τόσο δια της βίας (διωγμούς, εξορίες κ.α.), όσο δια μέσου της αιρέσεως, εφ’ όσον έχει αποδειχθεί το ισχυρότερό του όπλο στο διάβα των αιώνων. Και πράγματι, ο εκ της αιρέσεως κίνδυνος καθίσταται σαφώς ισχυρότερος, επειδή δια τηςνοθείας της πίστεως επιδιώκεται η ματαίωσης της εν Χριστώ απολυτρώσεως και άρα η κατά χάριν θέωσις του Ανθρώπου. Αξίους, κατά πάντα συμμάχους στο καταστροφικό του αυτό έργο βρίσκει πάντοτε «καλοθελητές» μόνο που τώρα σε τούτη την εσχατιά των αιώνων, όλοι τούτοι οι «παρατρεχάμενοι» έχουν βαλθεί να ξεπεράσουν και αυτόν τον ίδιο τον «Μέντορά» τους στην δολιότητα και την πανουργία του.
Τελικά οι οικουμενιστές αποδεικνύονται οι χειρότεροι εχθροί της εκκλησίας, ύπουλος εχθρός και δια τούτο ο πιο θανάσιμος κίνδυνος. Άνθρωποι αξιοθρήνητοι, έρμαια των
ακορέστων φιλοδοξιών τους για εξουσία και δόξα του αιώνος τούτου. 
Οδηγοί τυφλοί, δεινότατοι. Αρέσκονται να αναμειγνύουν την αλήθεια με το ψεύδος στα παράνομα σχέδιά τους για να κερδίσουν το θαυμασμό και τον έπαινο των ανθρώπων. «οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτιτῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν, καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν, καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο»[1].
Γεμάτοι αυθάδεια με εωσφορικό εγωισμό και άμετρη αλαζονεία διαστρεβλώνουν κυριολεκτικά τα λόγια του Θεού και των Αγίων Του. Εδώ επαληθεύεται πάλι ο λόγος του Χριστού: «ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν Ἡσαΐας λέγων· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων»[2]. Και αλλού πάλι: «ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε»[3]. Εναντιώνονται συνεχώς στον Θεό πειράζοντες Αυτόν σαν να μην έχει επανειλημμένως μιλήσει και δώσει τέρατα και σημεία για όλα αυτά που αυτοί υπερμαχούν μανιωδώς. Ενδεικτικά μόνο να αναφέρουμε για τον «Τόμο» της Αγίας Ευφημίας, για την φοβερά οργή Του, που ξέσπασε στην Κέρκυρα (Άγιος Σπυρίδων) και την παραδειγματική τιμωρία στους τολμήσαντας την άμικτον-μίξην Λατινόφρονας επί Βέκκου στο Άγιον Όρος. «Οὐ γάρ εἰσιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένα τοῦτα».[4]
Προκαλούμε λοιπόν, κάποιον από όλους αυτούς τους καταφρονητές που λαλούν υπέρογκα. Τολμά μήπως δημόσια να αμφισβητήσει κάτι από αυτά; Αλλά τι λέμε τώρα; Αυτά δεν τους αγγίζουν επειδή δεν έχουμε την ίδια Πίστη. Έχουν δημιουργήσει στην φαντασία τους έναν δικό τους θεό, στα μέτρα τους. Και σίγουρα, όχι βέβαια, τον Έναν και Μοναδικό, Αληθινό Θεό της Ορθοδοξίας. Γιατί ο Θεός ημών είναι ταπεινός και αποστρέφεται τους απειθείς και υπερηφάνους. Ξένοι παντελώς από τον Χριστό και αλλότριοι Αυτού. 
Σπουδαγμένοι στην Εσπερία, σε Βατικάνιες Σχολές και με προτεσταντικές αντιλήψεις και πρακτικές, έχουν διαποτιστεί «ἄχρι ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν»[5] από τα θολά νερά και ρεύματα του ορθολογισμού και εν πολλοίς του αθεϊσμού και έτσι από μόνοι τους έχουν αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο της ορθόδοξης πνευματικότητας και πατερικής παραδόσεως που αποτελούν την μόνη απλανή οδό προς την ουράνια μακαριότητα. Τους μοναδικούς πυλώνας εισόδου στην πόλη του Ζώντος Θεού. Το απύθμενο θράσος τους φθάνει στον παραλογισμό, αφού και αυτόν τον Θεόν θέλουν να διορθώσουν.
Χρόνια τώρα, δυστυχώς δηλητηριάζουν τις ψυχές των πιστών, αφού όπως χαρακτηριστικά λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος «είναι χειρότεροι και από το δηλητήριο, γιατί αυτό φθάνει μέχρι την βλάβη του σώματος, ενώ αυτοί την σωτηρία της ψυχής λυμαίνονται»[6]. 
Περιφρονούν τους πάντες και υποτιμούν την νοημοσύνη των πιστών επειδή απορρίπτουν τα αιρετικά τους φρονήματα και ανοίγματα με αποκορύφωμα την περιβόητη ψευδοσύνοδο. 
Τι και αν γράφονται τόσα και άλλα τόσα λέγονται που αποδεικνύουν περίτρανα την παρανομία και την αναισχυντία τους; Το χαβά τους αυτοί.
Ξέρουν όμως να λοιδορούν, να συκοφαντούν, να υβρίζουν και να απειλούν. 
Ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι. Και δυστυχέστατα επαληθεύτηκαν οι φόβοι μας για την στάση της Ιεραρχίας αλλά και της Ι. Κοινότητος του Αγίου Όρους, σχετικά με τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου …ως συνευδοκούντες αυτής!!! Για αυτούς λέγει ο Κύριος «εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει»[7]. 
Και πάλιν «ουχ ομολόγουν, εφοβούντο γαρ, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένονται»[8]. 
Πάντως η μεθοδικότητα, η σπουδή και η τακτική των οικουμενιστών προς υλοποίηση και εφαρμογή των αποφάσεων της Β΄ Βατικανής Συνόδου είναι πράγματι «αξιοζήλευτες». Αφού και ο ίδιος ο Πάπας, ο πάτρωνάς τους, δεν θα πιστεύει ότι έχει τόσο υπάκουα κοπέλια, που και αυτοί οι Ουνίτες ωχριούν μπροστά στην δολιότητα και την υποκρισία τους.
Όμως έχουν ήδη διανύσει πολύ και μακρύ δρόμο μέσα στα χαώδη και ζοφερά μονοπάτια της αιρέσεως και δια τούτο δεν μπορούν να διακρίνουν το φως από το σκοτάδι και την αλήθεια από το ψεύδος (αίρεση) «οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται»·[9] λέει ο Ψαλμωδός. Αλλά αρκετά τώρα ασχοληθήκαμε με όλους αυτούς τους καταφρονητές και πραγματικά θεομπαίχτες Οικουμενιστές. Όπως έστρωσαν, ας κοιμηθούν. Αυτοί όψονται.

Το λοιπόν αδελφοί και πατέρες, όλοι όσοι έχουμε την Αληθινή Πίστη και ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού, όσοι εβαπτίσθημεν και ενεδύθημεν Αυτόν, όσοι φρονούμε, όσοι ομολογούμε Αυτόν και όσοι τιμούμε τους Πατέρες μας «ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη ποὺ ἐπιποθοῦμε τὸ λογικὸν καὶ ἄδολον γάλα»[10] της διδασκαλίας των, ας γίνουμε και εμείς άξιοι μιμητές των, κατά πάντα, για να μας δεχτούν μετά θάνατον, στις αιώνιες σκηνές ως τέκνα των αγαπητά και γνώριμους φίλους κατά τον Μ. Αντώνιο.
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι λειτουργούν πνευματικοί νόμοι που δεν υπόκεινται, ούτε επηρεάζονται από ανθρώπινες παρεμβάσεις και κοσμικούς συμβιβασμούς κατά το γεγραμμένον «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ λαμβάνει ἔνδικον μισθαποδοσίαν»[11]. 
Τα σημερινά αδιέξοδα, οι ανασφάλειες κυρίως στον κοινωνικό χώρο, η καταρράκωσις των ανθρωπίνων αξιών, ως μη ώφειλε, και γενικά η απαξίωσις της αγαπημένης μας Πατρίδος είναι σίγουρα τα οψώνια της αποστασίας μας από τον Θεό μας. Εκείνο όμως, που ιδιαίτερα επισύρει τη θεία οργή περισσότερο όλων, όπως έχει συμβεί και σε άλλες ιστορικές στιγμές, είναι, φευ, η προδοσία της Πίστεως. Πιστεύουμε ακράδαντα και είμεθα πεπεισμένοι πως σε τούτη ακριβώς την χρονική συγκυρία, η προσωπική ευθύνη της επιλογής του καθ΄ ενός εξ ημών απέναντι της στάσης του προς τον σατανοκίνητο Οικουμενισμό, έχει προεκτάσεις σωτηριολογικού χαρακτήρος,πλέον βαρυνούσης σημασίας επειδή το διακύβευμα είναι αυτή η Πίστις ήτοι η σωτηρία μας. Ο λόγος των Πατέρων είναι σαφής και ξεκάθαρος και δεν επιδέχεται παρερμηνεία. Θα αναφέρουμε εδώ μόνο δύο Πατέρες ενδεικτικά. Ο Μ. Αθανάσιος μας προειδοποιεί: «κάθε άνθρωπος που έχει την δυνατότητα να κρίνει, θα κολασθεί ακολουθώντας αμαθή και πλανεμένο ποιμένα που δέχεται ψευδή δοξασία ως αληθινή»[12] και επίσης μας λέγει: «όποιος θέλει να σωθεί, πρώτα από όλα πρέπει να κρατήσει την καθολική (Αποστολική) πίστη. Αν κάποιος δεν την κρατήσει καθαρή και ολόκληρη, χωρίς αμφιβολία θα κολασθεί»[13]. 
Ο δε Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος χαρακτηρίζει τους αιρετικούς άθεους ενώ όσοι αποδέχονται αιρετικές διδασκαλίες καταδικασμένους «εις απώλειαν»[14].
Ο πάνσοφος Δημιουργός και Κύριος μας Ιησούς ζητεί και τώρα νακαθαρίσει την Άλωνά Του, την ήρα από το σιτάρι, την Πανάμωμο Νύμφη Του Εκκλησία από τον μολυσμό της αιρέσεως. Ανάγκη επιτακτική είναι πλέον να διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, ακολουθώντας το παράδειγμα των Αγίων μας, που όσο πιο πολύ απομακρύνονταν από τους αιρετικούς, τόσο πιο πολύ ενώνονταν με τον Θεόν. Εξάλλου είναι η μόνη ενδεδειγμένη οδός. Δεν δύναται πλέον, ορθόδοξη συνείδηση που ζει και αγαπά τον Χριστό να ανέχεται αυτούς. Δια τούτο και εμείς εδώ στο Άγιον Όρος αρκετοί Πατέρες, διακόψαμε το μνημόσυνο, επειδή ποθούμε και αγαπούμε να είμεθα με τον Χριστό και τους Αγίους μας, εφαρμόζοντας την εντολή Του «διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι υμάς»[15]. 
Και ενώ θα έπρεπε σύσσωμο το Άγιον Όρος να προβεί στην διακοπή μνημοσύνου, συνταράσσοντας τα θεμέλια της οικουμένης δίνοντας αλλά και δεικνύοντας τον μοναδικό δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί, όχι μόνον αυτό δεν έγινε αλλά και όσους αυτόν ακολουθούμε αντιμετωπίζουμε την μήνιν και τα επακόλουθα αυτής. Και επειδή αρκούντος έχουν αναλυθεί και απαντηθεί τα περί νομίμου δικαιώματος (ως θεραπευτικού μέσου και τρόπου) θεολογικώς και… Αγιορειτικώς, ιερών κανόνων και δη του ΙΕ΄ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861) ως δήθεν «δυνητικού» και επειδή δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, αυτοί που μας καταλογίζουν πως δημιουργούμε σχίσμα και διαιρέσεις!!! Έτι δε, και πως είμαστε εκτός Εκκλησίας (sic).
Θα θέλαμε λοιπόν να ρωτήσουμε.
Πρώτον: Επί Αθηναγόρου οι διακόψαντες «ένθεν–κακείθεν» το μνημόσυνον, ήταν εκτός Εκκλησίας και δημιούργησαν σχίσματα και διαιρέσεις;
Και δεύτερον, επειδή πάλι από πολλούς ακούγεται να λένε πώς πρέπει όλοι μαζί να προχωρήσουμε στη διακοπή μνημοσύνου. Απλά ρωτάμε. Δεν θα ισχύουν πια αυτές οι «ΘΕΩΡΙΕΣ» τους; «Ω συμβουλίας εχθίστης! Ω παραινέσεως του δυσμενούς»[16]. 
Ικανόν εστί[17]. Το λοιπόν, όποια άλλη προσέγγιση είναι αμάρτυρη εκκλησιαστικώς και αθεμελίωτη καθώς και θεολογικά ανακριβής ή μάλλον ειπείν, είναι επιλογή του «ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ».
Άπειρες ευχαριστίες και δοξολογίες αναπέμπομεν στον Ποιμένα τον καλόν και μόνο Αρχιποίμενα Χριστόν μας, που και σήμερα όπως έλεγε και ο «παππούλης μας», μας χαρίζει ήδη «νέους Μάρκους Ευγενικούς και Γρηγορίους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολο­γήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας».[18]
Ημέρα τη ημέρα γινόμαστε μάρτυρες και κάποιας νέας απομακρύνσεως-διακοπής μνημοσύνου από τους φιλενωτικούς Οικουμενιστές, είτε μέσα στον Άγιον Όρος είτε εκτός αυτού, και δια τούτο χαιρόμαστε αλλά και θα χαιρόμαστε. Προσευχόμεθα και ευελπιστούμε στον Κύριο μας, αυτό που ξεκίνησε να γίνει χιονοστιβάδα που στο πέρασμά της να εξαλείψει κάθε πονηρά και δόλια επιθυμία όλων αυτών που επιβουλεύονται την Μητέρας μας Ευσέβεια για να μεγαλύνεται ο Δομήτωρ Αυτής και Κύριος των δυνάμεων Ιησούς Χριστός.
Ιδού λοιπόν, ο αγώνας ο καλός άρχισε και η πρόσκλησις είναι προσωπική και εξίσου βέβαια και ο στέφανος της ομολογίας«ὃν ἐπηγγείλατο ὁ ἀψευδὴς Θεὸς»[19] και «ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος Κριτής».[20]
Ας ακολουθήσουμε όλοι μας στα ίχνη που βάδισαν οι Θεορρήμονες και Πνευματέμφοροι Πατέρες μας και ας γίνουμε μιμητές των καθώς γέγραπται, τιμή Οσίου, μίμησις Οσίου, ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ, και έτσι και αυτοί με την σειρά τους να μας παρουσιάσουν μπροστά στον Χριστόν μας, καυχώμενοι εν Κυρίω και λέγοντες «ιδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός» (ΗΣ. Η΄ ,18). Γένοιτο – γένοιτο.
Τω δε μόνω σοφώ Θεώ σωτήρι ημών, δόξα και μεγαλοσύνη, κράτος και εξουσία και νυν και εις πάντας τους αιώνας· αμήν.

ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ
ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Ι.Μ. ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

[1] ΙΟΥΔΑ, 11
[2] ΜΑΤΘ ΙΕ’ 7-9
[3] ΜΑΡΚ ΙΒ’ 27
[4] ΠΡΑΞ ΚΖ’ 26
[5] ΕΒΡ Δ’ 12
[6] ΕΠΕ 30,340
[7] ΙΩΑΝ Θ’ 41
[8] ΙΩΑΝ Θ’ 22
[9] ΨΑΛΜ 81, 5
[10] ΠΕΤΡΟΥ Α’ Β’2
[11] ΕΒΡ Β’2
[12] ΒΕΠΕΣ 33, 214
[13] ΣΥΜΒ ΠΙΣΤΕΩΣ
[14] ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΗΘ’, Τ.Γ’ Σ.257
[15] Β’ ΚΟΡΙΝΘ. ΣΤ’ 17
[16] ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ ΩΔΗ Θ’
[17] ΛΟΥΚ ΚΒ’ 38
[18] ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ 1969
[19] ΤΙΤ Α’ 2
[20] TIM B’, Δ’ 8

Προτάσεις πρὸς τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ πρὸς ὅλους τοὺς οἰκουμενιστὲς αὐλικούς του

Τὸ εἴδαμε καὶ αὐτό: Ἕνας Ὀρθόδοξος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης νὰ καταδικάζει, μὲ τὸν χειρότερο καὶ κάθε ἄλλο ἀπὸ χριστιανικὸ τρόπο, ἀγγλιστὶ καὶ ἐπαινούμενος ἀπὸ τὶς κάθε εἴδους αἱρέσεις τοῦ Π.Σ.Ε ὀρθόδοξους πιστούς ὡς φανατικοὺς καὶ φονταμενταλιστές, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ ἀκολουθοῦν τὶς παρακαταθῆκες τῶν Ἁγίων Πατέρων, τοὺς ὁποίους αὐτὸς καὶ οἱ μισθωτοί, οἱ ὀφφίκια καὶ ἀξιώματα ζητοῦντες αὐλικοί του περιφρόνησαν

Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο προτείνουμε καὶ ἐμεῖς στὸν Πατριάρχη καὶ σὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς νεοφιλελεύθερους, νεοταξικούς, νεοαπόστολους «γεμάτους νέα ἀγάπη νεοχριστιανούς», ἐὰν πράγματι ἡ γραμμὴ αὐτὴ τοῦ Πατριάρχη εἶναι καὶ ἡ δική τους ἐπιλογὴ καὶ τελικὴ ἀπόφαση, τὶς ἀκόλουθες προτάσεις:

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, τὸν Ἅγιο Ἀμβρόσιο Μεδιολάνων καὶ τόσους ἄλλους Ἁγίους ποὺ κήρυξαν ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, φανατικοὺς καὶ φονταμενταλιστές.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ καὶ τοὺς Ἁγίους Νεομάρτυρες ποὺ κατεδίκασαν τὸν Μωαμεθανισμό, φανατικοὺς καὶ φονταμενταλιστές.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τὸν Ἅγιο Ἀρσένιο τὸν Καππαδόκη, ποὺ ἀπαγόρευε στὸ ποίμνιο του νὰ συνομιλοῦν καὶ νὰ βάζουν στὸ σπίτι τους Προτεστάντες κήρυκες, φανατικὸ καὶ φονταμενταλιστή.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, ποὺ ἀνακήρυξε τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεση, φανατικὸ καὶ φονταμενταλιστή.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο τὸν Πάριο, ποὺ κήρυττε ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα νὰ ἀποφεύγουν οἱ Ρωμιοὶ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ δυτικοῦ, διαφωτιστικοῦ καὶ ἀθέου πνεύματος, φανατικὸ καὶ φονταμενταλιστή.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τὸν Ἅγιο Κοσμὰ τὸν Αἰτωλό, ποὺ προέτρεπε τοὺς ξεβράκωτους, κατὰ τὸν Πατριάρχη, ρωμιούς, νὰ καταρασθοῦν τὸν Πάπα, φανατικὸ καὶ φονταμενταλιστή.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τὸν Ἅγιο νεομάρτυρα Πέτρο τὸν Ἀλεούτιο, τὸν ὁποῖο βασάνισαν καὶ κατακρεούργησαν παπικοὶ Ἰησουΐτες, ἐπειδὴ δὲν ἀρνοῦνταν τὴν Ὀρθοδοξία, φανατικὸ καὶ φονταμενταλιστή.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τοὺς Ἁγίους Ἁγιορεῖτες Μάρτυρες ποὺ ἀντιστάθηκαν στὸν ἑνωτικὸ πατριάρχη Ἰωάννη Βέκκο, φανατικοὺς καὶ φονταμενταλιστές.

Νὰ ἀνακηρύξουν ὅλους, ὅσους ἀρνήθηκαν τὴν κακοδοξία καὶ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, Προτεσταντισμοῦ σὲ ὅλες του τὶς παραλλαγές, Μονοφυσιτισμοῦ, Ἰουδαϊσμοῦ, Μωαμεθανισμοῦ, Βουδισμοῦ κλπ. καὶ βαπτίσθηκαν Ὀρθόδοξοι, γιατὶ γνώρισαν τὴν Μία καὶ μοναδικὴ ἀλήθεια, φανατικοὺς καὶ φονταμενταλιστές.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἀγγλιστὶ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ποὺ ἀναθεμάτισε ὅλους, ὅσους δὲν κρατοῦν τὶς παρακαταθῆκες ποὺ τοὺς παραδόθηκαν, φανατικὸ καὶ φονταμενταλιστή.

Νὰ ἀνακηρύξουν ἐν τέλει, ὁλόκληρη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν ἑαυτό Της ὡς τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἐκτὸς τῆς ὁποίας δὲν ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ ἐν Χριστῷ, Ἐκκλησία φανατικῶν καὶ φονταμενταλιστῶν.

Τέλος, ἀφοῦ κάνουν ὅλα αὐτὰ καὶ ἀνακηρύξουν τὴν νέα «Ἐκκλησία» τους τῶν κοστουμιῶν ἀντὶ τῶν ράσων, τῶν συμπροσευχῶν, τῶν δεξιώσεων, τῶν ἐκδηλώσεων, τῶν συναυλιῶν, τῶν τελετῶν ἐντυπωσιασμοῦ, τῶν οἰκολογικῶν δραστηριοτήτων, τῶν ἐπικοινωνιακῶν ἐντυπώσεων εἰς βάρος τῶν ἀδυνάτων καὶ τῶν διωγμένων, τῶν πολιτικῶν σχέσεων, τῆς διπλωματίας, τῆς διπροσωπείας, τῆς διγλωσσίας, τῶν πολλῶν ὁδῶν σωτηρίας, τῆς κακοδοξίας καὶ τῆς παναιρέσεως, νὰ ἀφήσουν ἐμᾶς τοὺς «φανατικοὺς φονταμενταλιστές» νὰ ἀγωνιστοῦμε περαιτέρω γιὰ τὴν σωτηρία μας καὶ τὴν σωτηρία τῶν συνανθρώπων μας, ὅπως μᾶς τὸ παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ οἱ Ἅγιοί Του.

Χριστὸς ἀνέστη!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

ΕΚΤΑΚΤΟ: Ραγδαίες εξελίξεις και πρωτοφανείς διώξεις σε μοναχούς της Μονής Κουτλουμουσίου

ΑΓΙΟΣ ΟΡΟΣ 2017: ΔΙΩΓΜΟΣ.

ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ- ΑΠΕΙΛΕΣ
ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΔΙΑΡΗΞΗΣ ΚΕΛΙΩΝ 
ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ 

Σας μεταφέρουμε αποκλειστικές απολύτως εξακριβωμένες πληροφορίες που μόλις έφτασαν στο ιστολόγιο μας από το Άγιο Όρος (Τρίτη 11 το βράδυ)

Χθες, Δευτέρα, το απόγευμα, 3 πατέρες της Κουτλουμουσίου προσπάθησαν να εισβάλουν παράνομα στο κελί του π.Μακαρίου -δηλαδή να το καταλάβουν. Ο π.Μακάριος απουσίαζε ενώ μέσα φιλοξενούνταν 2 εκδιωκόμενοι πατέρες της Μονής Κουτλουμουσίου. Οι φιλοξενούμενοι πατέρες αρνήθηκαν να τους ανοίξουν.

Σήμερα (Τρίτη 25/4/2017), στις 11 πμ περίπου, ήρθαν μαζί με αστυνομικούς απαιτώντας και πάλι το κελί του π.Μακαρίου. Οι πατέρες κ πάλι δεν άνοιξαν και η κλειδωμένη καγκελόπορτα απέτρεψε τους αστυνομικούς να εισβάλουν μέσα.

Ίδια απόπειρα εισβολής έγινε και σε δεύτερο κελί την περίπου ίδια ώρα, πιθανότατα από τα ίδια άτομα.

Αντίστοιχη απόπειρα εισβολής στο κελί του π,Μακαρίου, έγινε και στις 6 μμ σήμερα (και πάλι μαζί με την αστυνομία)


H Μονή Κουτλουμουσίου διαθέτει και επίσημη ιστοσελίδα με άφθονα άρθρα! 
Δεν γνωρίζουμε αν έκαναν και facebook..

ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΟΥΝ ΤΟΝ 
"ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ". 
ΔΕΝ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΙΣ ΕΦΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ.

Οι πατέρες π.Μακάριος, π.Ιλαρρίων και π.Ιωσήφ, όλοι της Μονής Κουτλουμουσίου, έκαναν ΗΔΗ 2 φορές ΕΦΕΣΗ στην απόφαση του μοναστηριού να τους διαγράψει από το μοναχολόγιο (επειδή λόγω μνημόνευσης του αιρετικού οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίου εφαρμόζοντας τους Ιερούς Κανόνες οι ευσεβείς Αγιορείτες αρνούνταν να συμμετέχουν στις ακολουθίες).

Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους, η ΕΦΕΣΗ θα έπρεπε να διαβιβαστεί ΑΜΕΣΑ στην Επιστασία, η οποία έχει προθεσμία 5 ημερών να τους καλέσει σε απολογία. 

Η Επιστασία ΟΥΔΕΠΟΤΕ τους κάλεσε, γιατί ΟΥΔΕΠΟΤΕ της προωθήθηκε από την Μονή, οι εφέσεις των 3 μοναχών. Η τελευταία έφεση είχε ημερομηνία 29/3/2017 (16/3/2017 με το π.η.).
Εφόσον ΔΕΝ κλήθηκαν σε απολογία -πέρα από την σοβαρότατη παρανομία της Μονής Κουτλουμουσίου- οι ΕΦΕΣΕΙΣ τους θεωρούνται ότι έγιναν δεκτές, άρα παραμένουν εγγεγραμμένοι στο μοναχολόγιο της Μονής.


Η νέα "μόδα" των Αγιορειτών. Κατά την διάρκεια της Σαρακοστής, αντί να μείνουν στο μοναστήρι τους, κόβουν βόλτες για "ομιλίες" ανά την Ελλάδα.

ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΦΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ

Η Μονή Κουτλουμουσίου ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ να παραλάβει τις εφέσεις των πατέρων που διέκοψαν την μνημόνευση του Βαρθολομαίου. Αρνούνταν να τους δώσουν Αριθμό Πρωτοκόλλου οπότε οι πατέρες υποχρεωνόταν να τις καταθέτουν μέσω δικαστικού επιμελητή που έπρεπε να έρθει από εκτός Αγίου Όρους (υποβαλλόμενοι σε πολλαπλάσια έξοδα).


απόσπασμα από έφεση του π.Μακαρίου προς την Ιερά Κοινότητα (δείτε την ολόκληρη εδώ)


Τελεσίγραφο της Μονής προς τον π.Μακάριο


Η απάντηση του π.Μακαρίου, τους υπενθυμίζει ότι οφείλουν να εφαρμόζουν τον Καταστατικό χάρτη του Αγίου Όρους. 
Δείτε την εδώ.

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ Π.ΙΛΑΡΡΙΩΝΟΣ, 
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Ο π.Ιλαρρίων, διαμένει στο κελί του εδώ και 23 ολόκληρα χρόνια, και το κελί είναι εντός του μοναστηριού. 
Ο π.Ιλαρρίων, μετά από πλήθος γεγονότων, αναγκάστηκε για 1η φορά, να κλειδώσει το κελί του (αλλάζοντας τον μύλο). 
Πατέρες την μονής κατέστρεψαν τον μύλο της κλειδαριάς -όπως οι ίδιοι του ομολόγησαν, πιθανότατα με τρυπάνι, με αποτέλεσμα την περασμένη Παρασκευή, της Ζωοδόχου Πηγής, στις 6 μμ, όταν επέστρεψε στο μοναστήρι από την θεία λειτουργία όπου είχε πάει, να μην μπορεί να εισέλθει ούτε καν για να πάρει τα πράγματα του, τα οποία έχουν ουσιαστικά δεσμεύσει -απέμεινε μόνον με ένα μικρό σάκο με τον οποίο πήγε να φιλοξενηθεί στο κελί του π.Μακαρίου. Πατέρες της μονής ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να του επιτρέψουν να πάρει τα πράγματα του, εν γνώσει τους ότι είναι μόνον με αυτόν τον μικρό σάκο.

Ομοίως εκδίωξαν και δεύτερο μοναχό που επίσης συνέχιζε να ζει μέσα στο μοναστήρι, επειδή αρνείται να συμμετέχει στην μνημόνευση του Βαρθολομαίου.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ 
"ΝΙΠΤΟΥΝ ΤΑΣ ΧΕΙΡΕΣ ΤΟΥΣ"

Ο π.Ιλαρρίων απευθύνθηκε την επόμενη μέρα, (το Σάββατο το πρωί) στις τοπικές αστυνομικές αρχές καταγγέλλοντας την απόπειρα παραβίασης/διάρρηξης του κελιού του. Ζήτησε από την αστυνομία να κάνει αυτοψία. 
Η αστυνομία ζήτησε να υπάρχει και ένας "Επιστάτης" (της Επιστασίας), αλλά η Ιερά Κοινότητα τους απάντησε ότι ΔΕΝ μπορεί να δεχθεί την καταγγελία απευθείας από τους μοναχούς και ότι πρέπει "το μοναστήρι" να τους κάνει την καταγγελία!!!

ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Σήμερα (Τρίτη 25/4/2017) το πρωί, αστυνομικοί, ΚΑΤΕΣΧΕΣΑΝ το αυτοκίνητου άλλου μοναχού από το κελί του (αυτοκίνητο που είχε πληρώσει ο ίδιος - απλά τα αυτοκίνητα στο Άγιο Όρος υποχρεωτικά εγγράφονται σε κάποια μονή). Το αυτοκίνητο -όπως πληροφορηθήκαμε- βρίσκεται τώρα στο προαύλιο της μονής Κουτλουμουσίου! Ο μοναχός προσήχθη στο αστυνομικό τμήμα για 4 περίπου ώρες!!! (και του πήραν το αυτοκίνητο και τον προσήγαγαν!)
Με τον τρόπο αυτό εκβιάζουν τους πατέρες αφού χάνουν τα κελιά τους, ακόμη και τα οχήματα που έχουν αγοράσει οι ίδιοι, για να αναγκαστούν να μνημονεύουν τον Βαρθολομαίο.

ΝΤΡΟΠΗ …

Όπως φαίνεται κάποιοι "Αγιορείτες" ΔΕΝ έζησαν Πάσχα. Τους έχει κατακυριεύσει οσατανάς και πασχίζουν να κάνουν ότι μπορούν για να "τιμωρήσουν" τους αγωνιστές, ευσεβείς πατέρες που δεν προσκυνούν την αίρεση του Οικουμενισμού.


Θα σας κρατήσουμε σε διαρκή ενημέρωση για οποιεσδήποτε εξελίξεις.


Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση...



Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δεν θα βρίσκουν Ιερέα και Ποιμένα να τους Προστατέψει απο την Πλάνη και να τους Συμβουλέψει στη Σωτηρία. 

Τότε οι Πιστοί, δεν θα μπορούν να δεχτούν Ασφαλείς οδηγίες απο ανθρώπους άλλα Οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων. Ιδίως σε αυτήν την εποχή ο κάθε Πιστός θα είναι Υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Έκκλησίας.

Άγιος Ιωάννης Ο Μαξίμοβιτς

Ευχή και πόλεμος του διαβόλου

Όταν πολεμείται ο εν μετανοία αγωνιζόμενος χριστιανός, αντιπαλεύει και αντιμάχεται στις προσβολές, που δέχεται από το διάβολο. Και όταν προσβάλλεται από τους λογισμούς, αντιστέκεται με το έργο της Ευχής, προφορικής και νοεράς. Όταν, πάλι, πολιορκείται από τις επιθέσεις των δαιμόνων, με οποιονδήποτε τρόπο, και ειδικότερα όταν βομβαρδίζεται μανιακώς μέσα του, εσωτερικά, και ταράσσεται για τον άλφα ή βήτα λόγο, επικαλείται σε βοήθεια το πυρ εξ ουρανού, λέγοντας συνεχώς και αδιαλείπτως: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», διότι «ο Θεός ημών (εστί) πυρ καταναλίσκον» και Αυτός θα διαλύσει τις φάλαγγες των δαιμόνων και τους αχυρώδεις, ακάθαρτους, πονηρούς, αισχρούς και βλασφήμους λογισμούς.

Όπου πορεύεται κάποιος βασιλεύς, διώκονται οι εχθροί. Έτσι, όπου πηγαίνει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, φυγαδεύονται των δαιμόνων οι φάλαγγες, καθότι «εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων», δηλαδή των δαιμόνων.

Καθημένου του Ιησού Χριστού, του Κυρίου του ουρανού και της δόξης, επί του θρόνου της καρδιάς, τα πάντα υποτάσσονται και υπακούουσιν Αυτώ. Χαρά μεγάλη στον ουρανό της καρδιάς. Διότι αν για κάθε άνθρωπο, που μετανοεί, γίνεται «χαρά εν εν τω ουρανώ», πολύ περισσότερο όταν την καρδιά επισκέπτεται η σωστική θεία Χάρις του Αγίου εν Τριάδι Θεού και δη του Σαρκωθέντως Λόγου. Θεία μακαριότης και ευφροσύνη, απέραντη αγαλλίασης!

Ας προσέξουμε, γιατί σαν πέτρα σκανδάλου, σαν δόλιος νυκτοκόρακας και σαν άγριο θηρίο επιτίθεται κατά του προσευχομένου χριστιανού ο διάβολος. Και αυτό, διότι καταφλέγεται, μαστιγώνεται και δέρνεται από την Ευχή, όπως λέγει ο Γέροντάς μου διηγούμενος κάποτε το εξής γεγονός:

Ένας νέος, πριν από χρόνια, είχε πολλά ψυχικά προβλήματα και είχε φθάσει μέχρι δαιμονοκρατίας. Απεφάσισαν οι δικοί του και ο ίδιος, να μεταβή στο Άγιον Όρος και να ενταχθή σε μια συνοδεία.

Ο Γέροντας της συνοδείας, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, περίφημος για την δύναμη της προσευχής του, τον κράτησε, του έμαθε την προφορική Ευχή και τον έβαλε να σκαλίζει μερικά ξύλινα Σταυρουδάκια. Οποιαδήποτε και αν ήταν η εργασία του, νύχτα, πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, μέσα στη εκκλησία και έξω από αυτήν, όπου και αν ευρίσκετο, θα έπρεπε να λέει συνεχώς με το στόμα του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

Πολλές φορές αναποδογύριζε τα τραπέζια, έκανε άνω-κάτω το μικρό κελλάκι του, κλείδωνε τις πόρτες, ξερρίζωνε τα μικρά σπαρμένα λαχανικά, έκοβε τα δενδράκια, πετούσε πέτρες, φώναζε, τσίριζε, έβγαζε αφρούς από το στόμα του. Και μάλιστα μέσα στη νύχτα συνέβαινε με γυναικεία φωνή να βωμολοχεί χυδαιότατα και να ακούγεται η φωνή του διαβόλου, η οποία του έλεγε:

-Πάψε, με καις! Πές τίποτα άλλο, πες ότι θες, πες από τη Λειτουργία, ψάλλε από το πρωί μέχρι το βράδυ, μόνο αυτό το Όνομα μη λες! Του έλεγε ακόμα:

-Γιατί δεν πας μέσα να βοηθήσεις τον Γέροντα, που είναι μεγάλος και να ψάλλεις μαζί του στην Λειτουργία; (Στην Λειτουργία τον ήθελε ο διάβολος να ψαλλει, την Ευχή όμως δεν τον ήθελε να την λέει!!! Επομένως, καταλαβαίνετε τι αξία έχει αυτό το Όνομα, όταν λέγεται συνεχώς!!!).

Και ο δαιμονισμένος εκαθαρίστηκε και θεραπεύθηκε τελείως. Η δε συμβουλή του Γέροντος Ιωσήφ ήταν να μην βγει έξω, στον κόσμο, διότι το κακό θα επαναλαμβανόταν, με την κοσμική ζωή που θα έκανε.

Δεν άκουσε όμως τον όσιο αυτόν ασκητή και ησυχαστή των ημερών μας (που διέδωσε την Νοερά προσευχή στα νεώτερα χρόνια μας, από το 1950 και έπειτα, σε ολόκληρο τον κόσμο), και πράγματι, όταν γύρισε στον κόσμο, με την αμαρτωλή ζωή του, ξαναδαιμονίσθηκε. Γύρισε πίσω, στο Άγιον Όρος, αλλά το «κουσούρι» πλέον και η δαιμονοκρατία δεν έφευγε από πάνω του.

Αποσπάσμα από το βιβλίο “Η Ευχή μέσα στον κόσμο” του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ !

Ζωοδόχου Πηγής: Το Θαύμα της Αναστάσεως ενός Θεσσαλονικέως



Στο Πεντηκοστάριο τη Παρασκευή της διακαινησίμου διαβάζουμε ότι ένας πλούσιος άνθρωπος ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη με ευλάβεια, προκειμένου να υπάγει στην Ναό της Ζωοδόχου Πηγής να προσκυνήσει, ακούγοντας τα εξαίσια θαύματα που επιτελούσε η παντοδύναμος Θεοτόκος με το ύδωρ εκείνο, από το οποίο είχε πόθο να πιεί προς αγιασμό της ψυχής του. 

Παίρνοντας αρκετά χρήματα για τα έξοδα, και για να δώσει στον Ναό, μπήκε σ΄ ένα καράβι και ταξιδεύοντας στην θάλασσα ασθένησε. Κατανοώντας ότι πεθαίνει είπε στον ναύκληρο : «νομίζω ότι δεν ήμουν άξιος να προσκυνήσω τον Ναό της Υπεραγίας ούτε να πιώ από εκείνο το ύδωρ το αγιότατον. και επειδή οι αμαρτίες μου με εμπόδισαν να πάω ζωντανός, σε ορκίζω στον όνομα της Δεσποίνης Θεοτόκου, να μην με ρίψεις στην θάλασσα, αλλά να με βάλεις σε ένα σεντούκι, να με πας σ΄ εκείνο τον άγιο Ναό, να με ενταφιάσεις εκεί, και έτσι θα έχεις βοηθό την Θεοτόκο. 

Σου αφήνω για τον κόπο σου 100 χρυσά άσπρα και τα υπόλοιπα χρήματά μου να τα δώσεις στον Ναό εκείνο για μνημόσυνο της ψυχής μου. Λέγοντας αυτά ο ασθενής, όρκισε ο καραβοκύρης τον ναύκληρο να κάνει το θέλημά του και κατόπιν παρέδωσε το πνεύμα του από την ασθένειά του. 

Ο ναύκληρος, φύλαξε το λείψανό του, και τρεις ημέρες αργότερα όταν έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη, έβγαλε τον νεκρό από το καράβι και προσκάλεσε τους ιερείς να τον ψάλλουν και να τον ενταφιάσουν στον ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Καθώς έψαλλαν οι ιερείς, ένας εφημέριος άνοιξε το σεντούκι διότι δεν μύριζε οι κοιμηθείς ως οι άλλοι νεκροί. Έριξαν πάνω στο λείψανο πηλό σταυροειδώς κατά το σύνηθες και τότε παίρνοντας ένας σύντροφος του καραβιού λίγο ύδωρ της Ζωοδόχου Πηγής, το έριξε στο λείψανο λέγοντας: «Ω πτωχέ, πόθο είχες να πιείς από τούτο το ύδωρ και δεν πρόφθασες, και τώρα αν και είσαι νεκρός αποδέξου του». 

Κι αμέσως – ω των υπερφυών θαυμασίων σου ζωοπάροχε Δέσποινα – αναστήθηκε ο νεκρός και κάθισε δοξάζοντας τον Κύριο και την Μακαρία Παρθένο. Ευχαρίστησε ικανώς την Υπεραγία Θεοτόκο και με ευγνωμοσύνη έμεινε ως τα τέλη της ζωής του στον Ναό, υπηρετών με προθυμία, λαμβάνοντας το αγγελικό σχήμα. Έρχονταν από διαφόρους τόπους και τον ρωτούσαν για τον Άδη, αλλ΄ αυτός όπως και ο Λάζαρος δεν έλεγε τίποτα. Έζησε θεάρεστα και με θαυμαστό τρόπο ακόμη είκοσι έτη και αναπαύθηκε εν Κυρίω.

ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ.

Πάτερ, δεν θέλω να εξομολογηθώ, η μητέρα μου, που περιμένει έξω, με έφερε σχεδόν με το ζόρ



Πάτερ, δεν θέλω να εξομολογηθώ, η μητέρα μου, που περιμένει έξω, με έφερε σχεδόν με το ζόρι.

Ο ιερέας περίμενε όρθιος τον επόμενο για την εξομολόγηση. Είδε ένα νεαρό παιδί, γύρω στα δεκαπέντε, να προχωρά διστακτικό. Τον καλωσόρισε και του υπέδειξε να καθίσει στην καρέκλα απέναντί του. 

Ο Εσταυρωμένος πάνω στο μικρό τραπεζάκι με το μικρό καντήλι τούς κοίταζε στοργικά και προστατευτικά. Η ατμόσφαιρα μύριζε λιβάνι από τον εσπερινό που μόλις είχε προηγηθεί. 

Ο νεαρός με κατεβασμένο το κεφάλι δεν μιλούσε. Ο ιερέας περίμενε κι αυτός κάνοντας μία σύντομη προσευχή, όπως συνήθιζε να κάνει και για όλους τους πιστούς που έβρισκαν το κουράγιο να έλθουν στο μυστήριο της μετανοίας. 

«Πάτερ», είπε κάποια στιγμή το παλληκαράκι. «Δεν θέλω να εξομολογηθώ. Η μητέρα μου που περιμένει έξω με έφερε σχεδόν με το ζόρι. Είναι της Εκκλησίας άνθρωπος και με «πρήζει» κάθε φορά με την εξομολόγηση. Είναι καλή γυναίκα και γι’ αυτό δεν θέλω να τη στενοχωρήσω. Υπάκουσα λοιπόν για χάρη της και γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ. Αλλά εγώ δεν νιώθω έτοιμος για κάτι τέτοιο». 

Ο ιερέας δεν έσπευσε να απαντήσει. Ύψωσε νοερά το βλέμμα του στον Εσταυρωμένο και προσευχήθηκε πιο έντονα για το νεαρό παιδί. 

«Παιδί μου», είπε στοργικά. «Όπως ξέρεις η εξομολόγηση είναι μυστήριο της Εκκλησίας μας και προϋποθέτει την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Μόνον όποιος έρχεται ελεύθερα, μόνον όποιος έχει νιώσει την ανάγκη να ανοίξει την καρδιά του στον Χριστό, μπορεί και να εξομολογηθεί. Αν ο ίδιος ο Κύριος είπε «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν», τότε κανείς με καταναγκασμό δεν μπορεί να Τον ακολουθήσει ή να επιτελέσει οποιοδήποτε λόγο Του. Η ελευθερία, παιδί μου, είναι το οξυγόνο της Εκκλησίας. Χωρίς αυτήν, οτιδήποτε κι αν γίνεται, έστω κι αν φαίνεται καλό, δεν είναι τελικά καλό. Δεν το δέχεται ο Θεός». 

«Ναι, πάτερ», είπε το παιδί και ύψωσε λίγο το κεφάλι του αναθαρρημένο. «Χαίρομαι που ακούω να λέτε αυτά τα λόγια, και μακάρι και η μάνα μου να το καταλάβαινε. Αλλά, σας είπα, είναι καλή γυναίκα, μόνη στη ζωή –ο πατέρας μου έχει πεθάνει– και γι’ αυτό όσο μπορώ δεν θέλω να την κακοκαρδίζω». 

«Λοιπόν», είπε ο παπάς, νιώθοντας μια απέραντη τρυφερότητα για το καλόκαρδο αυτό νεαρό παλληκάρι που έδειχνε μία μεγάλη ωριμότητα με τη στάση του, «δεν χρειάζεται να εξομολογηθείς τώρα. Κάτσε λίγα λεπτά ακόμη, ώστε η μητέρα σου να πιστέψει ότι εξομολογείσαι, κι έπειτα φύγε και πήγαινε στην ευχή του Θεού. Μέχρι τότε όμως, πες μου το όνομά σου, την τάξη στο σχολείο που φοιτάς, ό,τι άλλο νομίζεις ότι μπορούμε να πούμε για να καλυφθεί η ώρα». 

Μετά από λίγο το παιδί σηκώθηκε να φύγει. Ο ιερέας το αγκάλιασε και του ευχήθηκε τα καλύτερα για τη ζωή του. Η μητέρα του ήταν έξω και φαινόταν ευχαριστημένη για τον «εξομολογημένο» γιο της. Ο ιερέας όμως ήταν βέβαιος ότι ήταν θέμα χρόνου το παιδί να έλθει και πάλι, αλλά αυτήν τη φορά μόνο του. «Τέτοια παιδιά, με τόσο καλή καρδιά, δεν χάνονται ποτέ», μουρμούρισε ο ιερέας, την ώρα που παραμέριζε για να περάσει ο επόμενος πιστός. «Δεν τα αφήνει ποτέ ο Κύριος, και μάλλον φαίνεται να είναι από τα αγαπημένα Του». 

Πάτερ. Γεωργίου Δορμπαράκη.

Ο πραγματικά σοφός άνθρωπος

Σοφία είναι το να ζει κανείς με ευαγγελική «ευ­ταξία», με ευαγγελική «ακρίβεια». Αφροσύνη πάλι εί­ναι το να ζει κάποιος διασκεδάζοντας ατάκτως, ανα­λώνοντας την ψυχή του σε αμαρτίες και πάθη.

Σοφός εκείνος πού χτίζει το οικοδόμημα της ψυχής του στην τήρηση των ιερών εντολών του Ευαγγελίου. 

Άφρων είναι εκείνος πού πράττει το αντίθετο.

Γιατί όλα όσα οικοδομούνται επάνω στον Ιησού Χριστό αντέχουν σε όλες τις καταιγίδες και φουρτούνες και στα δεινά των πειρασμών, της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. 

Ότι πάλι οικοδομείται δίχως Χριστό και ερήμην του Χριστού και ενάντια στον Χριστό, εύκο­λα καταρρέει και συντρίβεται μόλις φανούν οι φουρτούνες των πειρασμών, των αμαρτιών και των παθών, μα κυρίως όταν φανούν ο άνεμος του θανάτου και του δαιμονισμού. 

Για μάς τούς Χριστιανούς, τούς φωτισμένους και διαφωτισμένους εν Χριστώ, τα πάντα σε αυτό τον κόσμο έχουν νόημα και αξία εφόσον αποτελούν μέ­σον και οδό προς την αιωνιότητα. Επειδή εμείς, βλέ­πουμε εκείνο πού δεν φαίνεται και ατενίζουμε το αό­ρατο.

Ρυθμίζουμε όλη μας την ζωή μέσα στον χρόνο με βάση εκείνο πού είναι αιώνιο, το ανθρώπινο με βά­ση το Θεανθρώπινο. Όσο υπάρχει κάτι το αιώνιο μέ­σα στα όρια του χρονικού, συντηρούμαστε με αυτό. Όταν όμως αυτό εκλείπει, το αναζητούμε πέρα από τον χρόνο, στο Βασίλειο του ατελεύτητου και αορά­του. Ατενίζουμε τα πάντα υπό το πρίσμα της αιωνιότητας, δηλ. υπό το πρίσμα του Χριστού, αφού Εκεί­νος είναι ό αιώνιος Θεός και Κύριος.

Ό αγώνας μας είναι ενάντια στους εχθρούς της αιωνιότητας και της αθανασίας μας. Αυτοί είναι: οι α­μαρτίες μας, τα πάθη μας, οι πόθοι μας, τα πνευματικά της πονηρίας (Έφ. 6, 12). Κάθε αμαρτία κλέβει και λί­γη από την αιωνιότητα μας και απονεκρώνει την αθα­νασία μας. Ας μη γελιόμαστε: ή φιλία με την αμαρτία είναι έχθρα με τον Θεό, έχθρα με τον Κύριο και Χρι­στό. 

Δίχως την πίστη στον Κύριο και Χριστό, δίχως την αναγέννηση εν Χριστώ τω Κύριο, δίχως την ζωή εν Χριστώ τω Κυρίω ό άνθρωπος είναι και παραμένει εργαστήριο δαιμόνων. 
Πώς μπορεί ό άνθρωπος να αποδείξει πώς σήμε­ρα είναι του Χριστού ενώ μέχρι χτές δεν ήταν δικός Του; 
Δίχως αμφιβολία, με καινές σκέψεις στην θέση των παλαιών, με καινά αισθήματα στην θέση των πα­λαιών, με καινές επιθυμίες στην θέση των παλαιών, με μια λέξη: 

με καινή ζωή στην θέση της παλαιάς και μάλιστα ζωή ευαγγελική και Θεανθρώπινη.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Κυκλοφόρησε η microchip κάρτα πολίτη για αλλοδαπούς στην Ελλάδα

Η φωτογράφιση της κάρτας έγινε σήμερα.

Οι πληροφορίες που έχουμε λένε, ότι το καλοκαίρι θα κυκλοφορήσει και η δική μας κάρτα πολίτη.


Οσον ούπω η Εκκλησία συνεργάζεται με το σύστημα, μοιράζοντας υπνοθεραπεία στους πιστούς.


Οι διαδηλώσεις της εκκλησίας τα προηγούμενα 25 χρόνια τι ρόλο έπαιζαν;

Σήμερα γιατί δεν μιλάει κανείς;

Κοιμήσου Ραγιά... αυτό σπούδασες. 




Σχόλιο:
Η "εκκλησία", συνεργάζεται εδώ και δεκαετίες με το Σύστημα... ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, στην πλειοψηφία του...
Ελάχιστοι οι ιερείς και οι μοναχοί, που βρίσκονται στον δρόμο ΤΟΥ.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ, Σ' ΟΣΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Καλλιόπη Σουφλή 

AIΣΧΟΣ ! ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ ΠΑΠΙΚΩΝ - ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ !

Νά ἐμφυσήσεις στήν ψυχή σου τήν θεία ἀγάπη Του Χριστοῦ. Μήν περιμένεις νά πάψουν οἱ δοκιμασίες πού αὐτός (ὁ πονηρός) μηχανεύεται εἰς βάρος σου



Δεν θα ζήσουμε, ψυχή μου, τον χρόνο της παρούσης ζωής μας μέσα στην οκνηρία, την απραγία και την ανοησία, σαν άπειρα νήπια, θεωρώντας ότι είναι αρκετή για την σωτηρία μας η παραμονή μας σε αυτόν τον τόπο, τον απρόσιτο στις γυναίκες και τους κοσμικούς ανθρώπους, γιατί έτσι θα μείνουμε στην πλάνη. Διότι και στα αρχαία χρόνια στους Ισραηλίτες, που με την βοήθεια του Υψίστου και με την καθοδήγηση του Μωυσή έφυγαν από την Αίγυπτο και τον Φαραώ, δεν ήταν αρκετό για την ευσέβεια τους το γεγονός ότι πέρασαν σαράντα χρόνια σε τόπο απρόσιτο, δηλαδή στην έρημο, επειδή ακριβώς δεν διατήρησαν την σοφή πίστη στον Θεό, που τους έσωσε από αναρίθμητες δυσκολίες...
Δεν αρκούν τα άθλια αυτά κουρέλια, ψυχή μου, για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο των πάντων. Με ένα από αυτά, την διαμονή στην έρημο, επιτυγχάνεται η απόλυτη σιωπή και με το άλλο η απόλυτη ταπείνωση.Εάν όμως και στο πρώτο και στο δεύτερο κάποιος περιβάλλεται με δόξα και κοσμικές μέριμνες, αυτός δεν διαφέρει σε τίποτε από τον σκύλο που επιστρέφει στα ξεράσματά του, κατά τον λόγο του μεγαλυτέρου των αποστόλων. Αυτά τα μαύρα κουρέλια, ψυχή μου, αποτελούν την εικόνα του θρήνου και της νεκρώσεως, η οποία αφορά εμάς που επιλέξαμε να θεωρούμε τον εαυτό μας πάντοτε νεκρωμένο εκουσίως για την παρούσα ζωή. Η νέκρωση αυτή συνίσταται στο να μισούμε πάντοτε ολόψυχα κάθε σαρκική ηδονή και κάθε επίγεια δόξα και να ζούμε αφιλοκερδώς και όσια, αποκτώντας τα αναγκαία από την δουλειά μας και θεωρώντας την ένδεια ως μεγάλο πλούτο.
Αν όμως και πάλι ανόητα περιβάλλουμε τον εαυτό μας με απληστία, δόξα, οινοποσία, γέλια, με τα οποία συνήθως ενώνεται κάθε άνομη επιθυμία, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα παραδοθούμε στα απόλυτα βάσανα, επειδή ακριβώς ψευδόμαστε εκούσια και συνειδητά, αντίθετα προς τους όρκους που δώσαμε. Τί μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό; Καλύτερα, λέγει η σοφία του Θεού, να μην υποσχεθούμε και να εκτελέσουμε, παρά να υποσχεθούμε και να ψευσθούμε. Και ο θείος ψαλμωδός διαλαλεί: «Απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος».
Ο Χριστός, ψυχή μου, δεν ευχαριστείται με την αλλαγή του τόπου και της αμφιέσεως, όπως είπαμε προηγουμένως, αλλά με την καθαρότητα της ζωής και την απόκτηση διαφόρων αρετών, που στηρίζονται στην τελεία πίστη. Και, όπως με την βοήθεια της χάριτος του Θεού ξέφυγες από τα δίχτυα της νοερής Αιγύπτου, δηλαδή αυτού του κόσμου, έτσι προσπάθησε με όλη την δύναμή σου, κάτω από την προστασία της πίστης και με τον φόβο του Θεού, να ξεφύγεις από τον διάβολο, που σε κυριεύει και πάντοτε επιτίθεται εναντίον σου με δύναμη και μένος. Και μη σταματάς να τρέχεις για να γλυτώσεις από αυτόν, μέχρις ότου δεις να τον πνίγει η ισχυρή δεξιά του Υψίστου μέσα στην άβυσσο της φωτιάς μαζί με όλα τα άρματα και τους δυνατούς οπλοφόρους του.
Τότε θα δεις τον εαυτό σου να τον σκεπάζει η θεία νεφέλη του Παρακλήτου, ο οποίος δροσίζει την φλόγα που προκαλούν μέσα σου οι ασώματοι εχθροί με τις φλογερές σκέψεις των απαίσιων επιθυμιών. Θα σε οδηγήσει προς την γη της Επαγγελίας όχι το πυρ αλλά η καθαρότητα του ζώντος φωτός. Η γη της Επαγγελίας δεν είναι εκείνη που μοίρασε στους Ισραηλίτες ο Ιησούς του Ναυή, αλλά αυτή που υποσχέθηκε ο πρωτότοκος όλων των ζώντων ο «ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων», ο οποίος γεννήθηκε από την πανάχραντη και Παναγία Παρθένο, ο Χριστός Ιησούς, ο οποίος πρώτος εισήλθε εκεί, αφού νίκησε τον θάνατο.
Να είσαι πάντοτε σε εγρήγορση, ψυχή μου, επειδή ο νοερός Φαραώ που σε κυνηγά δεν παύει να εφευρίσκει κακό εναντίον σου. Μην περιμένεις, αγαπημένη μου ψυχή, να πάψουν οι δοκιμασίες που αυτός μηχανεύεται εις βάρος σου. Επειδή από την φύση του είναι φθονερός και θρασύς, η οργή του δεν υποχωρεί ποτέ, αλλά πάντοτε προσπαθεί να σε ρίξει στο πυρ των βασάνων. Επίσης μην τον εμπιστεύεσαι, όταν υποχωρεί, επειδή τότε ακριβώς προσπαθεί με ξεχωριστή πονηριά να σε αρπάξει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτός ο κάκιστος προσπαθεί να σε υποτάξει, οδηγώντας σε μακριά από την συνεχή και σταθερή νήψη σου, για να σε βρει οκνηρή και να σε πετύχει με ένα από τα πολλά ψυχοφθόρα βέλη του, ή με την ολέθρια υπερηφάνεια, να σε βγάλει από τον δρόμο που οδηγεί σε μεγαλύτερες αρετές. Επειδή είναι νους πολύ έμπειρος στην εξεύρεση του κακού, ξέρει τί όφελος έχουμε, όταν είμαστε νηφάλιοι, παρά τις δυστυχίες που μας επιφέρει, αφού είμαστε προστατευμένοι από την Χάρη του Θεού.
Επειδή, όταν είμαστε νηφάλιοι, οι δυστυχίες που μας δίνει μπορούν να γίνουν για εμάς αιτία μεγάλων επαίνων, όπως η πάλη με έναν δυνατό αντίπαλο παρέχει στον έμπειρο παλαιστή την δυνατότητα να λάβει μεγάλους επαίνους. Μπορείς με την βοήθεια του Σωτήρος σου να ξεφύγεις από τα χέρια του ολέθριου Φαραώ και να περάσεις τα βάθη των φλογερών παθών της Ερυθράς Θαλάσσης διά ξηράς και όχι διά θαλάσσης, όπως μυστικώς μας διδάσκει ο θεόπνευστος λόγος. Αν λοιπόν περάσεις μέσα στην πτώχεια και την ένδεια, και μάλιστα με τα πόδια και όχι επάνω στο άλογο, δηλαδή συνειδητοποιώντας πάντοτε στις σκέψεις σου την ταπεινότητα και την μεγάλη αναξιότητά σου, τότε θα εγκατασταθείς στο Σινά, μέσα στην έρημο, δηλαδή θα φθάσεις την ιερά οικία της απάθειας, που ευφραίνει το Άγιο Πνεύμα.
Να προσέχεις, ακόλαστη, να μην πέσεις και εσύ σε κάποιο μανιώδες πάθος, όπως οι αχάριστοι άνθρωποι. Να μην παραδοθείς στην λαιμαργία, την οινοποσία και τους χορούς, για να μην θεωρήσεις την κοιλιά σου σαν το πιο ακριβό και το πιο ιερό πράγμα, και να μην την προσκυνήσεις, όπως προσκύνησαν τον μόσχο, και χάσεις τα μέλλοντα αγαθά, όπως εκείνοι πού έχασαν την γη της επαγγελίας. Έτσι δεν θα παραδοθείς σε ατελείωτα βάσανα, από τα οποία θα υποφέρεις χειρότερα από όλους, που ζούσαν πριν από τον νόμο. 
Αν όμως πράγματι αγαπάς τον Χριστό, τον Βασιλέα σου, που υπέμεινε για χάρη σου σταυρικό θάνατο, τότε προσπάθησε με όλη την δύναμή σου να εμφυσήσεις στην ψυχή σου την θεία αγάπη Του.
Αυτό θα το πετύχεις, μόνο αν ελέγξεις αρκετά όλες τις επιθυμίες σου. Και θα τις ελέγξεις, μόνο αν εμφυσήσεις στην καρδιά σου τον φόβο του Θεού. Και αυτόν τον φόβο θα τον αποκτήσεις, αν διώξεις από τον εαυτό σου κάθε αμφιβολία, αλλά και επιθυμία να φαίνεσαι σοφή, και αν ακολουθήσεις ως άκακο παιδί τον Κύριό σου τηρώντας τις εντολές Του. 
Όπως η αγάπη είναι η εκτέλεση όλου του νόμου, έτσι και η πίστη είναι το θεμέλιο όλων ανεξαιρέτως των αρετών. Από την πίστη γεννιέται ο φόβος, και από αυτόν η τήρηση των εντολών, διά της οποίας ο νους πληρούται από τον θείο έρωτα. Αφού αξιωθείς αυτά, να σκέπτεσαι ταπεινά θεωρώντας τον εαυτό σου σκόνη, για να απολαμβάνεις πάντοτε τις θειες ευλογίες.

Αγίου Μαξίμου του Γραικού

http://askitikon.eu