.
Εσείς, πάτερ Νικόλαε, ξεχνάτε ότι καταργείτε Αγιογραφικές Εντολές περί απομακρύνσεως από τους αιρετικούς!
(Τὰ λόγια σας, μετὰ τὸ 10ο λεπτό, ἐδῶ,:
Το άρθρο της Τετάρτης:
Θεομάχοι μητροπολίτες καταργούν Ιερούς Κανόνες λόγω... παλαιότητας!
Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης
Εφημέριος του Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης*
Άρθρα για το "Ιστολόγιο Κατάνυξις" 2017
Αφορμή για το παρόν άρθρο έλαβα από περιστατικά που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα και που με πόνο ψυχής δύο αδελφοί μου ιερείς που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες μου τα διηγήθηκαν. Αποδεικνύουν περίτρανα και είναι πολύ λυπηρό, πως πολλοί ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, διακατέχονται από αλλότριο Πνεύμα, από δαιμονικό, όσον αφορά τη σχέση τους με την ιερά Παρακαταθήκη της Πίστεως για την οποία ορκίστηκαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων πως θα την διαφυλάξουν ακέραια. Αντ' αυτού, καταπατούν τους ιερούς Κανόνες των αγίων Οικουμενικών Συνόδων αλλά και άλλων επικυρωμένων από αυτές τις Συνόδους που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της Εκκλησίας.
Εμπνευστής και καθοδηγητής τους σε αυτήν την αιρετική οδό που βαδίζουν είναι ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Πάντοτε, αλλά ιδίως μετά την λεγομένη “Αγία και Μεγάλη Σύνοδο” της Κρήτης, την ψευδοσύνοδο, με λόγους και έργα διατρανώνει την βούλησή του να καταστρατηγήσει όσους ιερούς κανόνες δε “βολεύουν”. Και βρίσκει συμπαραστάτες ανοήτους μητροπολίτες, οικουμενιστές της κακιάς ώρας, που δεν έχουν ως θεωρητική βάση στις επιλογές τους ούτε καν θέσεις δικές τους. Στηρίζονται ως επί τω πλείστον σε ότι πιο αιρετικό εκπέμπεται από τον κ.Βαρθολομαίο και σε μερικούς ακόμα Φαναριώτες - θεωρητικούς της παναιρέσεως. Όλοι τους βέβαια βρίσκουν “καταφύγιο” στη θεολογία της νέας εποχής, την μεταπατερική, από την Ακαδημία του Βόλου.
Το πρώτο παράδειγμα μητροπολίτου πολύ μεγάλης Μητροπόλεως της Μακεδονίας, προκαλεί τον οίκτο αλλά και την οργή. Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την αρνητική του στάση στο θέμα της διακοπής του μνημοσύνου, προέβην σε μια δήλωση ντροπιαστική για Ορθόδοξο Ιεράρχη. Μην έχοντας τί να απαντήσει στα αγιοπατερικά επιχειρήματα του ιερέως που είχε ενώπιόν του και αισθανόμενος “στριμωγμένος” από τα παραδείγματα των αγίων και τις θέσεις των ιερών κανόνων περί του θέματος, έθεσε ως άμυνα το γνωστό Φαναριώτικο όπλο. Οι κανόνες που αποδομούν τις αιρετικές του απόψεις είναι κακοί κανόνες και δεν πρέπει να υπάρχουν!
Με μία φράση έδειξε την ποιότητα της Πίστης του: “Αυτοί οι κανόνες είναι παλαιοί και δεν ισχύουν στην σύγχρονη εποχή που ζούμε”. Χαίρε βάθος της πλάνης και της κοκοδοξίας! Χαίρε της υποκρισίας το μέγεθος και της ιεραρχίας το όνειδος! Γι αυτόν τον ιεράρχη, δεν έχει την παραμικρή σημασία η εντολή και η προειδοποίηση της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου που μνημονεύω παρακάτω, ότι όποιος καταργήσει έναν από τους ιερούς κανόνες θα πρέπει να καθαιρείται. Να θυμίσουμε δε στον γηραιό αυτόν ποιμενάρχη ότι οι γηραιοί κανόνες που τους ονομάζει παλαιούς, είναι νεώτεροι σε σύγκριση με το Ευαγγέλιο Του Χριστού μας! Μήπως ο στόχος είναι και η κατάργηση του Ευαγγελίου κι εδώ λόγω παλαιότητος επίσης; Μήπως να καταργήσουμε και την τιμή των αγίων που θέσπισαν αυτούς τους κανόνες διότι αμφισβητούμε το έργο τους με το οποίο αγίασαν; Αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι άστοχες ούτε είναι αποκυήματα της φαντασίας μου. Αφορούν την σύγχρονη διοικούσα Εκκλησία που σε πολλές περιπτώσεις μητροπολιτών της, υπερβαίνεται ακόμα και το άκρον άωτον της κακοδοξίας. Αυτό γίνεται φανερό από το δεύτερο παράδειγμα που ακολουθεί.
Σε ιερατική Σύναξη που πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα ιεράς μητρόπολης της Κεντρικής Ελλάδος πριν λίγες ημέρες, διανεμήθηκε στους κληρικούς, εγκύκλιος του μητροπολίτη σχετική με τους μικτούς γάμους. Βλέπεται ο μητροπολίτης αυτός, συνεπής με τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου, βιάστηκε να ικανοποιήσει τους “ανωτέρους” του στο ζήτημα αυτό[1]. Όμως κάποιοι εκ των ιερέων αντέδρασαν. “Πώς είναι δυνατόν να παραβαίνουμε τους ιερούς κανόνες, το άγιο Ευαγγέλιο, για να εφαρμόσουμε την απόφαση του μητροπολίτου; Θα έπρεπε αυτήν η εγκύκλιος να είναι στην ίδια γραμμή με το ιερό Ευαγγέλιο”. Τότε ανέλαβε δράση ο πρωτοσύγκελος. Με μία φράση όλο “βάθος και σοφία” αποστόμωσε τους αντιδρώντες. Στην κυριολεξία, αποσβολώθηκαν από το ξένο και παράδοξο άκουσμα. “Η εγκύκλιος του μητροπολίτου είναι ανώτερη από το Ευαγγέλιο” είπε! Τί σημασία έχει γι αυτήν την μητρόπολη αν η Ορθοδοξία ολόκληρη στηρίζεται στους δύο πυλώνες της, την Αγία Γραφή και την ιερά Παράδοση; Καμία.
Η Εγκύκλιος με την υπογραφή του ποιμενάρχου υπερέχει των πάντων. Αυτό μας θυμίζει τον Πάπα της Ρώμης, που ως αιρετικός και πλανεμένος, δικαιολογημένα θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας. Αναφορικά όμως με τον προαναφερθέντα Ιεράρχη και δυστυχώς γι αυτόν, αποτελεί νόμο της Εκκλησίας, πως ότι είναι σύμφωνο με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση αυτό είναι έγκυρο και άγιο. Ότι αντίκειται σε αυτά, είτε Άγγελος Κυρίου το διδάξει, είτε Πατριάρχης, είτε μητροπολίτης, είτε ακόμα και Σύνοδος, είναι άκυρο και αιρετικό.
Αλήθεια, πού στηρίζονται όλοι αυτοί οι νεωτεριστές επίσκοποι της Εκκλησίας ώστε να αμφισβητούν, να καταργούν και να περιφρονούν τα ιερά και όσια της Πίστης μας; Χρειάζεται περισσή τόλμη και αναίδεια να στέκεσαι με αυτόν τον ανευλαβή τρόπο απέναντι στα σεβάσματα της Ορθοδοξίας. Όμως το κάνουν "ελαφρά τη καρδία", χωρίς να ελέγχονται. Φυσικά δεν δέχονται κανένα να τους υποδείξει το λάθος ή πολύ περισσότερο να διαμαρτυρηθεί, να αντιδράσει, να εφαρμόσει την αγία ανυπακοή ή να οδηγηθεί ακόμα και στη Διακοπή του μνημοσύνου ενός τέτοιου επισκόπου που μένει αμετανόητος ως ψευδεπίσκοπος. Με σφοδρότητα πέφτουν επάνω του όχι μόνον ο επίσκοπος, με απειλές, διώξεις, συκοφαντίες, δικαστήρια, αλλά ένας συρφετός αλλόφρονων συμμάχων του. Σου δημιουργείται η εντύπωση πως πρόκειται ξεκάθαρα για εγκληματική οργάνωση. Πού το βρίσκουν αυτό το δικαίωμα;
Η απάντηση θαρρώ δίνεται εύκολα. Ο “Πατριάρχης του Έθνους”, “ο φύλαξ των δογμάτων” που δεν σέβεται πλέον απολύτως τίποτα από την Ορθοδοξία, αυτός τους εμπνέει και τους θωρακίζει πνευματικά ώστε να μην αισθάνονται τύψεις. Έχουν καταλάβει πολύ καλά ποια είναι η “ορθοδοξία” που πραγματεύεται εκείνος και τον ακολουθούν.
Είτε εκ πεποιθήσεως είτε εκ φόβου. Η διδασκαλία του είναι σαφής και δεν χωρά αμφισβητήσεις. Σε άλλες εποχές θα συγκλειόταν εκτάκτως μεγάλη Σύνοδος για να καταδικάσει άμεσα αυτόν και τους ομόφρονές του που προωθούν και προάγουν την παναίρεση και πάσης φύσεως κακοδοξίες ώστε να προστατευτεί το ποίμνιο από την αίρεση και τους αιρετικούς. Αλλά σήμερα όχι! Το ίδιο πνεύμα που εμφορεί τον ίδιο σκεπάζει και τους περισσότερους εκ των διοικούντων την Εκκλησία. Το πνεύμα αυτό διατυπώνεται γραπτώς από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Το απόσπασμα που παραθέτω και αποτελεί την απόδειξη της πατριαρχικής αλαζονείας, είναι από την παλικαρίσια και αποστομωτική απάντηση του σεβαστού πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, ομοτίμου καθηγητού του ΑΠΘ, στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο που μπορείτε ολόκληρη να τη βρείτε εδώ.
Γράφει ο πατήρ Θεόδωρος:
“ ...Ο νυν Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος συμπροσεύχεται ασύστολα, όχι μόνο με Χριστιανούς αιρετικούς, αλλά και με αλλοθρήσκους στις πάμπολλες και αναρίθμητες διαθρησκειακές εκδηλώσεις και συναντήσεις, εκτός του ότι χαρακτήρισε τους Ιερούς Κανόνες ως «τείχη του αίσχους»[2], από νεαράς ηλικίας, ως αρχιμανδρίτης ακόμη, είχε αναλάβει το γκρέμισμα των Ιερών Κανόνων με την διδακτορική του διατριβή «Περί την κωδικοποίησιν των Ι. Κανόνων και των κανονικών διατάξεων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία», η οποία μάλλον για τον λόγο αυτό δεν έγινε δεκτή στην Ορθόδοξη τότε Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και υπεβλήθη σε παπικό Πανεπιστήμιο της Ρώμης, απ᾽ όπου έλαβε και τον τίτλο του διδάκτορος. Στην προδρομική λοιπόν αυτή μελέτη του μετέπειτα έργου του γράφει: «Δεν δύνανται να εφαρμοσθούν σήμερα και πρέπει να τροποποιηθούν αι διατάξεις αι κανονίζουσαι τας σχέσεις των ορθοδόξων Χριστιανών προς τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους. Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ᾽ αυτών συμπροσευχήν, καθ᾽ ην στιγμήν αύτη δια των εκπροσώπων αυτής προσεύχεται από κοινού μετ᾽ αυτών δια την τελικήν ένωσιν εν τη πίστει, τη αγάπη, τη ελπίδι. Περισσοτέρα αγάπη πρέπει να “αρδεύση” πολλάς κανονικάς διατάξεις προς “ζωογονίαν”. Επιβάλλεται τροποποίησις ορισμένων διατάξεων επί το φιλανθρωπότερον και ρεαλιστικώτερον. Η Εκκλησία δεν δύναται και δεν πρέπει να ζη εκτός τόπου και χρόνου»[3]. Δεν υπολόγισε τον Β´ κανόνα της εν Τρούλλω ΣΤ´ Οικουμενικής Συνόδου (680), ο οποίος διαγορεύει τα εξής για την τήρηση όλων των Κανόνων ανεξαιρέτως: «Μηδενί εξείναι τους προδηλωθέντας παραχαράττειν κανόνας ή αθετείν ή ετέρους παρά τους προκειμένους παραδέχεσθαι κανόνας... Ει δε τις αλώ κανόνα τινα των ειρημένων καινοτομών ή ανατρέπειν επιχειρών, υπεύθυνος έσται κατά τον τοιούτον κανόνα, ως αυτός διαγορεύει, την επιτιμίαν δεχόμενος»”.
Ολοκληρώνοντας την σκέψη μου πάνω σε αυτό το τόσο σοβαρό και επίκαιρο θέμα, θα ήθελα να θυμίσω στους σεβαστούς ποιμένες της Εκκλησίας μας, όλων των βαθμίδων της ιεροσύνης, κυριότερα όμως στους Επισκόπους και Πατριάρχες, το αυτονόητο. Ο σεβασμός και η αφοσίωση στις Παραδόσεις της Πίστης μας, η ερευνητική διάθεση στη μελέτη των Γραφών, των Παραδόσεων και των Κανόνων είναι στοιχείο της αυτοσυνειδησίας τους.
Η αληθινή γνώση των θείων Γραφών είναι η ουσία του ιερατικού έργου.
Η βεβαιότητα και η πίστη στην ακρίβεια της τήρησης των ιερών Κανόνων, αποτελεί την επιβεβαίωση της κλίσης τους για την χειροτονία τους. Μαζί με αυτό το τόσο σημαντικό μα και άγνωστο για τους πολλούς, υπάρχουν και οι φοβερές τιμωρίες για όσους καταλύουν, "οδηγούν στην απόσυρση" τους ιερούς Κανόνες που στηρίζουν την Ορθοδοξία στην πορεία της μέσα στον κόσμο. Αυτά δεν είναι λόγια δικά μου. Είναι ενός πολύ μεγάλου αγίου μας, του Μεγάλου Φωτίου, που είχα την ευλογία πριν λίγες ημέρες να κάνω μια ειδική Ομιλία για αυτό, η οποία θα δημοσιευθεί σύντομα. Στο απόσπασμα που παραθέτω κλείνοντας το άρθρο αυτό, λέγει ο άγιος ότι πρέπει ο χειροτονούμενος επίσκοπος να αποδέχεται με βεβαιότητα ότι θα φυλάει τους κανόνες, και αν όχι, να μην χειροτονείται, προβλέποντας το χάλι που θα ακολουθούσε στα χρόνια μας!
Αυτό το απόσπασμα το αφιερώνω στον διώκτη μου, τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.Άνθιμο και τους συνεργάτες του, που αυτόν τον καιρό επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για να τιμωρήσουν τόσο εμένα, όσο και τον αγαπητό μου αδελφό και δάσκαλο πατέρα Θεόδωρο Ζήση. Έχουν πάρει όρκο, όπως φαίνεται από τη μανία τους και επείγονται να συνθέσουν κατηγορίες για να χαρεί η ψυχούλα τους. Νομίζουν ότι δε γνωρίζουμε τί ακριβώς συμβαίνει στην μητρόπολη… Όλα θα αποκαλυφθούν σύντομα...
Τους το αφιερώνω με την ευχή να συνέλθουν από την Οικουμενιστική κατηφόρα στην οποία “τρέχουν” αλαφιασμένοι. Να προσπαθήσουν ώστε με τις πράξεις τους να πετύχουν την ανδρεία στην ψυχή τους που θα τους βοηθήσει να καταδικάσουν την παναίρεση του Οικουμενισμού, τις κακοδοξίες και αιρετικές πράξεις του Πατριάρχη, να καταδικάσουν τις αιρετικές αποφάσεις της ψευδοσυνόδου της Κρήτης.
Με αυτό τον τρόπο, θα σταματήσουμε και εμείς τη διακοπή του μνημοσύνου του κ. Ανθίμου από τις ακολουθίες μας και περιχαρείς τότε θα βάλουμε στρωτές μετάνοιες να του φιλήσουμε τα αγιασμένα του ποδαράκια. Ειδάλλως οι Ερινύες από την παράνομη δίωξή μας, τα ελεγχόμενα σχέδια, τις μυστικές συνεργασίες, τις βοήθειες από “ψηλά”, τις σχεδιαζόμενες συκοφαντίες και την συνεχιζόμενη απάνθρωπη τιμωρία μας, θα τον καταδιώκουν και δεν θα τον αφήνουν σε ησυχία, ούτε αυτόν ούτε τους εμπαθείς ρασοφόρους που τον περιστοιχίζουν.
“ …Να έχει την προθυμία (ο επίσκοπος) να διαβάζει με πνεύμα ερευνητικό και όχι επιπόλαιο και τους ιερούς κανόνες (λίγο ποιο πάνω πρόταξε την μελέτη του Ψαλτηρίου), το άγιο Ευαγγέλιο, το βιβλίο του θείου Αποστόλου, και όλη τη θεία Γραφή, και γενικά να ασχολείται με τις θείες εντολές και να διδάσκει τον λαό του. Γιατί η ουσία του ιερατικού έργου μας είναι τα λόγια που μας έχουν παραδοθεί από τον Θεό, δηλαδή η αληθινή γνώση των θείων Γραφών, όπως είπε ο μέγας Διονύσιος.
Αν όμως έχει αντιρρήσεις και δεν του αρέσει αυτό και δεν διδάσκει μ’ ευχαρίστηση, να μη χειροτονείται· γιατί ο Θεός είπε μέσω του προφήτη «Εσύ απέρριψες την γνώση, και εγώ θα σε αποκλείσω, ώστε να μη γίνεις ιερέας μου»[4].
...Σε όσα παρά την εκκλησιαστική παράδοση, τη διδασκαλία και τη διατύπωση των αγίων και μακαρίων Πατέρων έγιναν καινοτομίες ή θα γίνουν μελλοντικά, να είναι αναθεματισμένοι αυτοί.
...Όσοι περιφρονούν τους ιερούς και θείους κανόνες των μακαρίων Πατέρων μας, οι οποίοι στηρίζουν και την αγία Εκκλησία και, βάζοντας σε τάξη όλη τη χριστιανική πολιτεία, την οδηγούν στη θεία ευλάβεια, να είναι αυτοί αναθεματισμένοι.[5]”.
Μήπως ο άγιος Φώτιος έπασχε από έλλειψης αγάπης ή μήπως ο Χριστός, η οντολογική Αγάπη, με τον αγιασμό του Φωτίου αγιοποίησε το μίσος; Όλοι αυτοί που πρεσβεύουν την ψευδοαγάπη, δεν φτάνουν τον μεγάλο αυτόν άγιο ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι.
Γι αυτό υποβιβάζουν το έργο του και αναθεματίζουν αυτόν και όλους τους άλλους αγίους που αγωνίστηκαν ενάντια στην κακοδοξία και την αίρεση. Ο ίδιος ο οικουμενικός Πατριάρχης, έδειξε το μίσος που τρέφει εναντίον του Φωτίου και των υπολοίπων αγίων.
Με μία διατύπωση εωσφορική, διέγραψε τους αγώνες και τις θυσίες τους. Απαξίωσε την τεράστια προσφορά τους στην δεύτερη χιλιετία του Χριστιανισμού.
Πρόκειται για την προσφώνηση του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, κατά τη θρονική εορτή του Πατριαρχείου στις 30.11.1998 προς την παπική αντιπροσωπεία, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Καρδινάλιος William Η. Keeler. Το πλήρες κείμενο δημοσιεύεται στο περιοδικό του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως «Επίσκεψις» [αρ. τεύχους 563 (1998), σελ. 4-8]. Εξέφρασε ο Πατριάρχης τα εξής βλάσφημα ανάμεσα σε άλλα: "Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν τον χρόνον εις αναζητήσεις ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων"[6].
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, νομίζω πως όλοι αντιλαμβανόμαστε το τέλμα που υπάρχει στα εκκλησιαστικά ζητήματα της εποχής μας. Αν οι άνθρωποι που διοικούν την Εκκλησία δεν προσπαθήσουν να αφήσουν τις πλάνες τους, θα οδεύουν συνεχώς προς την απώλεια. Όμως δε θα τους ακολουθήσουμε. Θα προσευχόμαστε γι αυτούς να τους φωτίσει ο Κύριος ώστε να μετανοήσουν, αλλά εμείς θα ακολουθήσουμε τους αγίους μας. Με μπροστάρηδες τους λίγους εναπομείναντες Ορθοδόξους πατέρες, θα πορευθούμε μέσα στον κόσμο, προσκομίζοντας το Φως της Ορθοδοξίας στους λαούς των εθνών.
[1] ΜΙΚΤΟΣ ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Σε περίπτωση Μικτού Γάμου, μεταξύ Ελλήνων πολιτών, Ορθοδόξου και Ετεροδόξου (Ρωμαιοκαθολικού ή Προτεστάντη με Τριαδικό Βάπτισμα), εκτός των ως άνω δικαιολογιτικών από το Ετερόδοξο μέλος απαιτούνται επι πλέον τα εξής:
1. Πιστοποιητικό Βαπτίσματος. Εκδίδεται από το Ναό (τον αιρετικό Ναό) όπου τελέσθηκε το Βάπτισμα.
2. Πιστοποιητικό Αγαμίας. Εκδίδεται απο την ετερόδοξη Ενορία.
3. Υπεύθυνη Δήλωση του Ν. 1599/1986 (που αντικατέστησε το Ν.105) ότι συμφωνεί τα τέκνα που θα προέλθουν από το γάμο, θα βαπτισθούν και θα ανατραφούν σύμφωνα με το Ορθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα.
[2] Περιοδικὸ Ἐπίσκεψις ἀριθμ. τεύχους 423, 15.7.1989, σελ. 6-7.
[3] Ἀρχιμ. Βαρθολομαιου Αρχοντωνη, Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, Ἀνάλεκτα Βλατάδων σελ. 73.
[4] Ψαλ. 118,16 “ἐν τοῖς δικαιώμασί σου μελετήσω, οὐκ ἐπιλήσομαι τῶν λόγων σου”
[5] Μεγάλου Φωτίου, Περί Θεολογίας και Ορθοδόξου Πίστεως, “Ότι πρέπει ο χειροτονούμενος επίσκοπος να αποδέχεται με βεβαιότητα ότι θα φυλάει τους κανόνες, και αν όχι, να μην χειροτονείται” (Σύνταγμα Κανόνων τίτλος Α΄, σελ. 31, ΕΠΕ τόμος 10)[6] Επιχειρήθηκε να διασκεδαστεί η αλγεινή εντύπωση της βλασφήμου διατυπώσεως ως παραδρομής ή λαθεμένης αποδόσεώς της, αλλά ολόκληρο το κείμενο διαπνέεται από το εωσφορικό πνεύμα της. Ο καλοπροαίρετος και ορθοδόξως φρονών αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
«Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε William Η. Keeler και λοιποί εν Χριστώ αδελφοί οι αποτελούντες την Αντιπροσωπείαν της Εκκλησίας Ρώμης, […] » Την πάλην ταύτην [μεταξύ του καλού και του κακού] θεωρούντες εν τη διαρρευσάση περιόδω των δύο χιλιετιών, βλέπομεν ότι, ατυχώς ο πονηρός όφις κατόρθωσε να ενσπείρη διχόνοιαν και αμφισβητήσεις και πλάνας ακόμη και μεταξύ των διαδόχων των Αγίων Αποστόλων, εις τρόπον ώστε η υπό του Κυρίου αποκαλυφθείσα αλήθεια να έχη εν πολλοίς καταστή αντικείμενον ερίδων και διενέξεων και ανθρωπίνων επινοήσεων, δηλαδή να έχη υποταχθή εις την ανθρωπίνην θέλησιν, αντί να φωτίζη και κατευθύνη αυτήν.» Η ευθύνη δια την κατάστασιν ταύτην βαρύνει ασφαλώς ημάς τους ανθρώπους και περισσότερον ημάς τους Επισκόπους, οι οποίοι εγκατεμείξαμεν τα ίδια θελήματα και τας προσωπικάς ημών εκτιμήσεις εις τα του Θεού και ούτω κατεστήσαμεν δυσδιάκριτον το μέρος της θείας αληθείας, το ευρισκόμενον εις το συνονθύλευμα των ποικίλων απόψεων, τας οποίας προβάλλομεν εις τα κηρύγματα ημών ως θέλημα του Θεού και ως αποκεκαλυμμένην θείαν αλήθειαν. […] Προβάλλοντες ημείς τας ημετέρας διδασκαλίας μετά του λόγου του Θεού, ακουσίως κρύπτομεν τον τελευταίον εντός των απόψεων ημών και κατ’ανάγκην θα κατακριθώμεν υπό του Κυρίου, του Οποίου εκλήθημεν συνεργοί, ως κρύψαντες το υπ’Αυτού εμπιστευθέν ημίν πολύτιμον τάλαντον, ήτοι τον λόγον Αυτού, υπό τον χουν της χοϊκής ημών υπάρξεως. […] »Η συναίσθησις της βαρείας ημών ευθύνης ταύτης οφείλει να κατευθύνη ημάς προς μίαν σύντονον και επίπονον και αδιάκοπον προσπάθειαν προς επίτευξιν της ενότητος ημών εν τη πίστει, εν τω συνδέσμω της ειρήνης. Η μετάνοια ημών δια το παρελθόν είναι απαραίτητος. Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν τον χρόνον εις αναζητήσεις ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων.» Χρειάζεται τόλμη και γενναιότης και ταπείνωσις, διότι αν και δεν διεπράξαμεν ημείς τα σφάλματα, έχομεν αλλοιωθή την εξ αυτών αλλοίωσιν και αποτελούμεν ζύμην αναπαράγουσαν αυτά. Η εντολή του Κυρίου δια του Αποστόλου Παύλου είναι σαφής: “Εκκαθάρατε ουν την παλαιάν ζύμην, ίνα ήτε νέον φύραμα” (Α΄Κορ. 5,7). […] »Γνωρίζομεν τας δυσχερείας, τας οποίας αντιμετωπίζει εκάστη Εκκλησία ένεκα της ανεπαρκούς και συχνάκις εσφαλμένης κατηχήσεως των μελών αυτής, αδυνατούντων να παραδεχθούν ως σφάλμα το παραδοθέν αυτοίς υπό των πατέρων αυτών ως αλήθειαν. Εν τούτοις πιστεύομεν ότι οφείλομεν να κηρύσσωμεν την αλήθειαν, τον Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον και όχι κατάγοντα κοσμικάς νίκας κατά αδελφών. Δια τούτο επιμένομεν εις τον διάλογον και την δια τούτου επικοινωνίαν και συγκαταβαίνομεν πολλάκις, παρεξηγούμενοι υπό των ιδίων, εις τας πρακτικάς δυσχερείας των αδελφών ημών, των εξ άλλης παραδόσεως προερχομένων. Ελπίζομεν εις την επίτευξιν του ποθουμένου, διότι αγαπώμεν. […]» Είθε να αξιώση ημάς ο Κύριος να ίδωμεν και την ανάστασιν της ενότητος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Αυτού. Αμήν».
Φρίκη! Οικουμενιστική προσευχή στην Αίγυπτο! Η νέα "εκκλησία"!
Με αυτούς κοινωνείτε!
Apostolic Journey of Pope Francis to Egypt.
Ecumenical Prayer Service led by Pope Francis, Tawadros II, Pope of Alexandria of the Coptic Orthodox Church of Alexandria, and Bartholomew I, Ecumenical Patriarch of Constantinople of the Greek Orthodox Church, from El-Botroseya, the St. Peter and St. Paul's Church, in the compound of Saint Mark's Coptic Orthodox Cathedral, Cairo, Egypt.
Viaggio apostolico di Papa Francesco in Egitto.
Preghiera ecumenica guidata da Papa Francesco, Tawadros II, Papa di Alessandria della Chiesa Ortodossa Copta di Alessandria e Bartolomeo I, Patriarca Ecumenico di Costantinopoli della Chiesa Ortodossa Greca, da El Botrodea, la Chiesa di San Pietro e Paolo, nel complesso della cattedrale ortodossa copta di San Marco, il Cairo, in Egitto.
Voyage apostolique du pape François en Egypte.
Prière œcuménique dirigée par le pape Francis, Tawadros II, le pape d'Alexandrie de l'Église copto-orthodoxe d'Alexandrie et Barthélemy I, patriarche œcuménique de Constantinople de l'église orthodoxe grecque, d'El-Botroseya, de l'église Saint-Pierre et de Saint-Paul, dans le complexe de la cathédrale orthodoxe copte de Saint-Marc, au Caire, en Égypte.
Apostolische Reise von Papst Franziskus nach Ägypten.
Ökumenisches Gebet mit Papst Franziskus, Tawadros II von Alexandrien der koptisch-orthodoxen Kirche von Alexandria und Bartholomäus I, Ökumenischer Patriarch von Konstantinopel der griechisch-orthodoxen Kirche, aus der El-Botroseya, Hl. Petrus und Pauluskirche, in der Verbindung der Koptischen Orthodoxen Kathedrale, Kairo, Ägypten.
Viaje Apostólico del Papa Francisco a Egipto.
Oración Ecuménica dirigida por el Papa Francisco, Tawadros II, el Papa de Alejandría de la Iglesia Ortodoxa Copta de Alejandría y Bartolomé I, Patriarca Ecuménico de Constantinopla de la Iglesia Ortodoxa Griega, de El-Botroseya, la Iglesia de San Pedro y San Pablo, en el complejo de la Catedral Ortodoxa Copta de San Marcos, El Cairo, Egipto.
Viagem Apostólica do Papa Francisco ao Egito.
Oração Ecumênica liderada pelo Papa Francisco, Tawadros II, Papa de Alexandria da Igreja Ortodoxa Copta de Alexandria, e Bartolomeu I, Patriarca Ecumênico de Constantinopla da Igreja Ortodoxa Grega, de El-Botroseya, a Igreja de São Pedro e São Paulo, no composto da catedral copta ortodoxa de Saint Mark, o Cairo, Egipto.
Δημοσιεύτηκε στις 28 Απρ 2017
Οι «αντι-Οικουμενιστές» αυτογελοιοποιούνται!
Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία παρόμοια περίπτωση αὐτογελοιοποίησης!
Ἅπαντες οἱ Ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (ἡ περίοδος Οἰκονομίας στοὺς Πατέρες, εἴτε ἀπουσιάζει ὁλοτελῶς, εἴτε εἶναι ἐλάχιστου χρόνου)·
ὁ Εὐαγγελιστὴς διδάσκει πὼς δὲν πρέπει οὔτε ΧΑΙΡΕΤΑΙ νὰ λέμε στοὺς αἱρετικούς (ποῦ νὰ εἶχε ὑπ’ ὄψιν του ὁ Εὐαγγελιστὴς τοὺς σημερινοὺς Οἰκουμενιστὲς αἱρετικούς, τοὺς ὀργανωμένους καὶ πείσμονες καὶ ἐξυπηρετοῦντες σκοπιμότητες σκοτεινῶν δυνάμεων!)·
καὶ οἱ «ἀντι-Οικουμενιστές» ἀποκαλύπτουν συνεχῶς πράξεις καὶ διδασκαλίες τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ ἔχουν «τρομακτικὲς ἐπιπτώσεις» στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, «ἔβλαψαν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη» καὶ ἔχουν μολύνει ὅλον τὸν πλανήτη μὲ τὶς ἐνέργειές τους· καταγγέλλουν πὼς αὐτὲς τὶς πράξεις τὶςἐπισημοποίησαν στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης,
ἀλλὰ παρὰ ταῦτα, ἐκεῖ, ἔχουν γίνει τσιμποῦρι στοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες, τοὺς μνημονεύουν, τοὺς ἐπαινοῦν διὰ τοῦ κ. Σεραφείμ, καὶ βέβαια κοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς τοὺς κακόδοξους!
Ἔτσι ἡ μητρόπολη Πειραιῶς διὰ τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου (καὶ μιμούμενος τὸν Τελεβάντο), γράφει γιὰ τὶς «τρομακτικὲς ἐπιπτώσεις στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα» ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀποδέχεται ὅτι«ἔβλαψαν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη», διαπιστώνει ὅτι «φρίττει κανεὶς καὶ μόνο στὴ σκέψη τῶν παραπάνω κακοδοξιῶν τοῦ Πατριάρχου», καὶ ὅτι πλέον «χωρὶς ἀναστολὲς» τώρα οι οικουμενιστές, κατοχυρωμένοι από τις αποφάσεις της “Συνόδου”, τρέχουν ακάθεκτοι στον "όλέθριο" κατήφορο τους, περιφρονώντας ἅγιες καὶ ἱερὲς Συνόδους, Ἱεροὺς Κανόνες, τὰ πάντα»,
ἀλλὰ κοινωνεῖ καὶ μνημονεύει ὅλους αὐτοὺς τοὺςνεκροθάπτες τῆς Ὀρθοδοξίας!
Καὶ μετὰ διερωτᾶται (γεμᾶτος ἀφέλεια ἢ ἀνοησία):
«Ποῦ εἶναι οἱ Ἅγιοι Μπαρκοι οἱ Εὐγενικοὶ καὶ οἱ Ἅγιοι Γρηγόριοι Παμαάδες;»!
Μὰ ὅσους σᾶς προτρέπουν νὰ τοὺς μιμηθεῖτε, πάτερ Παῦλε, τοὺς θεωρεῖτε ζηλωτὲς καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Δηλώνετε δὲ ὅτι δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὴ ἡ μίμησή τῶν παραπάνω Ἁγίων!
Ἐσεῖς δέ οἱ ἴδιοι ποὺ τὰ γράφετε αὐτά, δὲν τοὺς μιμεῖσθε!
Γιὰ ποιό λόγο λοιπόν, τὰ γράφετε;
Ἔλεος, πάτερ μου. Δὲν κοκκινίζετε γιὰ τὸ ρόλο σας;
ΝΕΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ!
Αρχιμ. Παύλου Δημητρακόπουλου
Προϊσταμένου Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Συμπληρώνεται ήδη ένας χρόνος από τη σύγκληση της «Συνόδου» της Κρήτης και ο κάθε συνειδητός πιστός μπορεί να καταλάβει τις τρομακτικές επιπτώσεις της στο εκκλησιαστικό σώμα. Στη σημερινή εκκλησιαστική πραγματικότητα έχουν διαμορφωθεί δύο κυρίως τάσεις, λίαν αποπροσανατολιστικές σχετικά με την «Σύνοδο» αυτή.
Η μία τάση κατευθύνεται από οικουμενιστικούς κύκλους και ισχυρίζεται, ότι η «Σύνοδος» δήθεν υπήρξε ένα μεγάλο και ιστορικό γεγονός για την Εκκλησία, δεν έβλαψε την Ορθόδοξη πίστη και διεκήρυξε την ενότητα στην πίστη, την λατρεία και στην διοίκηση όλων των κατά τόπους Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Η δεύτερη κατευθύνεται από ορισμένους συντηρητικούς κύκλους, οι οποίοι δυστυχώς δεν μπόρεσαν να διακρίνουν μέσα στα συνοδικά κείμενα την επίσημη συνοδική κατοχύρωση του Οικουμενισμού και την αναγνώριση των ετεροδόξων αιρετικών ως εκκλησιών. Γι’ αυτό και την υποβαθμίζουν, την παρουσιάζουν ως ένα ασήμαντο γεγονός που ήδη «ξεχάστηκε». Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να πουν ότι η «Σύνοδος» αυτή «πέθανε και ετάφη»!
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι! Οι θιασώτες της «Συνόδου» θεωρούν τις αποφάσεις της έγκυρες, υποχρεωτικές και εφαρμοστέες από όλα τα Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες εκκλησίες. Τώρα μάλιστα με περισσότερη άνεση και με περισσότερη θρασύτητα, με τον «αέρα» των αποφάσεων της «Συνόδου», καταπατούν τους Ιερούς Κανόνες που απαγορεύουν τις συμπροσευχές και διακηρύσουν urbi et orbi την εκκλησιαστικότητα των ετεροδόξων αιρετικών, ενώ όσοι διαφωνούν και προχωρούν σε διακοπή μνημοσύνου, υφίστανται ποικίλους διωγμούς και απειλούνται με καθαίρεση.
Αυτό φάνηκε καθαρά από τα τελευταία πρόσφατα γεγονότα, δηλαδή τα
ταξίδια του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην Ευρώπη και στην Αίγυπτο. Σύμφωνα με την ειδησεογραφίαο κ. Βαρθολομαίος επισκέφτηκε το Πατριαρχικό Κέντρο στο Σαμπεζύ της Ελβετίας από 22 έως 24 Απριλίου ε.ε. για να τιμηθεί η 50η επέτειος από την ίδρυση του εν λόγω Κέντρου και η ίδρυση του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών Ορθόδοξης Θεολογίας, που λειτουργεί στο Σαμπεζύ.
Δεν παρέλειψε να επισκεφτεί και την έδρα του Π.Σ.Ε., όπου εξεφώνησε λόγο, δυστυχώς οικουμενιστικό. Μεταξύ άλλων είπε: «Εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε πως σκοπός της οικουμενικής κίνησης και του Π.Σ.Ε. είναι να εκπληρώσει την τελευταία προσευχή του Κυρίου μας: όλοι να γίνουν ένα· και συμπλήρωσε πως, για αυτό το λόγο η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος τόνισε ότι η ορθόδοξη συμμετοχή στο κίνημα για την αποκατάσταση της ενότητας με άλλους Χριστιανούς στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία δεν είναι ξένη προς τη φύση και την ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά μάλλον αντιπροσωπεύει μια συνεπή έκφραση της αποστολικής πίστης και παράδοσης σε νέες ιστορικές συνθήκες», (ιστολόγιο Πενταπόσταγμα). Όποιος έχει στοιχειώδεις γνώσεις Ορθοδόξου θεολογίας και δεν είναι φανατικά προκατειλημμένος από την οικουμενιστική ιδεολογία, μπορεί να καταλάβει, τι ακριβώς εννοεί εδώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
Κατ’ αρχήν δίνει στην περιβόητη φράση της αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου: «ίνα ώσιν έν», (Ιω. 17,11), μια οικουμενιστική ερμηνεία. Γύρω από την ερμηνεία της φράσεως αυτής έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν. Υπενθυμίζουμε εδώ κάποιες ερμηνευτικές παρατηρήσεις. Οι οικουμενιστές, χρησιμοποιούν την εν λόγω φράση, και μάλιστα κατά κόρον, για να δηλώσουν, ότι αυτή δήθεν αναφέρεται στην μελλοντική ενότητα των εκκλησιών και ότι ο Χριστός δήθεν προανήγγειλε, ότι όλες οι χριστιανικές ομολογίες θα αποκτήσουν στο μέλλον ενότητα μεταξύ τους και θα αποτελέσουν τη «Μία» εκκλησία, υπονοώντας, ότι η Εκκλησία τώρα είναι διεσπασμένη. Ωστόσο ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ερμηνεύοντας το χωρίο αυτό παρατηρεί: «Ίνα ώσιν εν, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί, και εγώ εν σοι [...] Τι είναι, λοιπόν, το ‘Εν ημίν’; Στην πίστη προς εμάς. Επειδή βέβαια τίποτε δεν σκανδαλίζει όλους, όσο η διάσπαση, αυτό κατασκευάζει, ώστε να γίνουν ένα. Τι, λοιπόν; Το κατόρθωσε αυτό, λέγουν; Και πάρα πολύ το κατόρθωσε. Διότι, όλοι όσοι πίστευσαν μέσω των Αποστόλων είναι ένα, μολονότι κάποιοι από αυτούς αποσπάστηκαν [...]», (Ε.Π.Ε. 14,594). Δηλαδή η αίτηση του Κυρίου προς τον Θεόν Πατέρα «ίνα πάντες εν ώσιν» εκπληρώνεται ήδη εντός της Μιας Ορθοδόξου Εκκλησίας, διά της ταυτότητος της Ορθοδόξου πίστεως πάντων. Η ενότητα της Εκκλησίας δεν είναι κάτι το ζητούμενο, αλλά είναι δεδομένη, είναι μια πραγματικότητα που υφίσταται. Δεν υφίσταται εκκρεμότητα ως προς την ενότητα, αλλ’ εκείνο που εκκρεμεί είναι η υπό των ετεροδόξων αποδοχή της μόνης αληθούς Ορθοδόξου πίστεως. Η φράση «ίνα ώσιν εν» είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με όσα προηγουμένως είπε ο Κύριος στον παραβολικό λόγο του περί της αμπέλου και των κλημάτων, τα οποία αποκόπτονται από την άμπελο. Τα κλήματα τα οποία δεν φέρουν «καρπόν» αληθούς Ορθοδόξου πίστεως και αγιοπνευματικής ζωής είναι οι αιρετικοί, οι οποίοι «αίρονται», αποκόπτονται από τον αμπελουργό Πατέρα, και παύουν να αποτελούν κλήματα της νοητής αμπέλου, της Εκκλησίας. Παύουν δηλαδή να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας. Επομένως το «ίνα ώσιν εν», που λέει παρά κάτω ο Κύριος, δεν αφορά τα αποκοπέντα κλήματα.Δηλαδή σε καμιά περίπτωση δεν προσεύχεται ο Κύριος, να παραμείνουν τα αποκοπέντα κλήματα, (=οι αιρετικοί), ενωμένα με την άμπελο, (=την Εκκλησία), διότι τα κλήματα αυτά απορρίπτονται εις το «πυρ» το εξώτερο, σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του Κυρίου: «εάν μη τις μείνη εν εμοί, εβλήθη έξω ως το κλήμα και εξηράνθη, και συνάγουσιν αυτά και εις το πυρ βάλλουσι, και καίεται» (Ιωάν.15,6).
Αλλά πέρα από την παρερμηνεία της φράσεως «ίνα ώσιν εν», προσέθεσε και άλλο λάθος ο κ. Βαρθολομαίος. Έκανε λόγο για «αποκατάσταση της ενότητας με άλλους Χριστιανούς στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική εκκλησία», διακρίνοντας και αντιδιαστέλλοντας αυτήν από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ταυτίζεται με την Ορθόδοξη Εκκλησία και επομένως η πολυπόθητη αποκατάσταση δεν μπορεί να επιτευχθεί με άλλο τρόπο, παρά μόνο με την επάνοδο των ετεροδόξων αιρετικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία και την αποδοχή της μόνης αληθούς Ορθοδόξου πίστεως. Πώς όμως θα μπορούσε να μιλήσει για επάνοδο, αφού στην «Σύνοδο» της Κρήτης, οι ετερόδοξοι αιρετικοί αναγνωρίστηκαν πλήρεις και αληθείς εκκλησίες; Ομιλώντας με ένα νεφελώδη και αόριστο τρόπο σε κάποια «Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία», η οποία ψάχνει να βρει την ενότητά της, ουσιαστικά επαναλαμβάνει τις γνωστές προτεσταντικές θεωρίες περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας και της θεωρίας των κλάδων.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία «ο Πατριάρχης μετά το Σαμπεζύ επισκέφτηκε την οικουμενιστική «μοναστική» κοινότητα Ταιζέ στη Γαλλία». Σε ομιλία του μεταξύ άλλων εξήρε την «προσφορά» της «μονής» στην υπόθεση της προωθήσεως του οικουμενισμού λέγοντας: «πως είναι “σαν να μαρτυράτε ότι το πέρασμα του χρόνου φέρνει κοντά τους διαιρεμένους Χριστιανούς επιτρέποντάς τους να προχωρούν μαζί στο δρόμο της ενότητας. ”Η συμφιλίωση είναι επομένως ένα παγκόσμιο ζήτημα για τις εκκλησίες μας και για τον κόσμο γενικότερα» (Ιστ. Πενταπόσταγμα)! Η συμβολή της «Μονής» κατά τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο έγκειται στο γεγονός ότι οι μονάζοντες κατορθώνουν, παρά τις μεταξύ τους δογματικές διαφορές, να ζουν ενωμένοι και να συμβιώνουν σαν μια πνευματική οικογένεια. Με το παράδειγμά τους δίνουν στον κόσμο ένα νέο πρότυπο ζωής, ένα υπόδειγμα ειρηνικής συμβιώσεως και κοινής λατρείας, προωθώντας έτσι σε λαϊκό επίπεδο τον Οικουμενισμό, (λαϊκός Οικουμενισμός).
Οι πρωτοπόροι του Οικουμενισμού καταλαβαίνουν πολύ καλά, ότι η οικουμενιστικού τύπου ενότητα την οποία επιδιώκουν, είναι ανάγκη να προωθηθεί όχι μόνον σε επίπεδο κορυφής, (της εκκλησιαστικής ιεραρχίας), αλλά και σε επίπεδο λαϊκής και μοναστικής βάσεως.
Η φράση του «η συμφιλίωση είναι επομένως….» είναι πολύ αποκαλυπτική. Κατ’ αρχήν ομιλεί για «εκκλησίες μας», τσουβαλιάζοντας στο ίδιο τσουβάλι την Ορθόδοξη Εκκλησία μαζί με την πανσπερμία των προτεσταντικών ομολογιών. Επίσης με τη λέξη «συμφιλίωση» ο κ. Βαρθολομαίος αφήνει να εννοηθεί ότι οι προτεσταντικές «εκκλησίες» δεν αποκόπηκαν από την Ορθόδοξη λόγω αιρετικών διδασκαλιών αλλά επειδή βρίσκονταν σε κατάσταση έχθρας και διαμάχης, με την Ορθόδοξη εκκλησία. Όμως τώρα αυτός ο τσακωμός πρέπει να τερματιστεί και να επέλθει επί τέλους η συμφιλίωση, διότι το ζήτημα της συμφιλιώσεως είναι «ένα παγκόσμιο ζήτημα». Εδώ ο Πατριάρχης δέχεται εμμέσως πλην σαφώς, ότι η συμφιλίωση όλων των χριστιανικών ομολογιών και θρησκειών δεν είναι απλώς ένα θρησκευτικό αίτημα, που πηγάζει από τη φράση «ίνα ώσιν έν», αλλά είναι επί πλέον και ένα παγκόσμιο ζήτημα, ένα ζήτημα που διακαώς επιθυμούν και οι πολιτικοί ηγέτες, οι σχεδιαστές της Νέας Τάξεως πραγμάτων, που προωθούντην παγκοσμιοποίηση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Παρά κάτω αναφέρθηκε σε κάποιο κείμενο Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών: «Ας αναφέρουμε αυτό το ωραίο Λουθηρανικό-Καθολικό κείμενο ‘Από τη σύγκρουση προς την κοινωνία’, το οποίο, αυτή τη στιγμή της μνήμης της 500ης επετείου της Μεταρρύθμισης, αποδίδει απόλυτα την πνευματική και οικουμενική πορεία που συνεπάγεται η αρχή της ‘συμφιλίωσης’…. Η οικουμενική δέσμευση για την ενότητα της Εκκλησίας όχι μόνο ωφελεί την Εκκλησία, αλλά και τον κόσμο, έτσι ώστε ο κόσμος να μπορεί να πιστέψει. Όσο περισσότερο οι κοινωνίες μας γίνονται πλουραλιστικές όσον αφορά τις θρησκείες, τόσο μεγαλύτερο είναι το ιεραποστολικό καθήκον του οικουμενισμού». Δηλαδή η επιδιωκόμενη οικουμενιστικού τύπου ενότητα παρά τις υπάρχουσες δογματικές διαφορές, «όχι μόνο ωφελεί την Εκκλησία, αλλά και τον κόσμο, έτσι ώστε ο κόσμος να μπορεί να πιστέψει».
Μ’ άλλα λόγια όταν η αλήθεια της Ορθοδοξίας ενωθεί με το ψεύδος των αιρέσεων, όταν το φως ενωθεί με το σκότος, τότε αυτό το ανακάτωμα, αυτή η ανάμιξη, όχι μόνο δεν θα είναι ολέθρια για την εκκλησία, αλλά αντίθετα θα είναι ωφέλιμη. Όταν η εκκλησία θα παύσει να είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄Τιμ. 3,15), τότε θα ωφεληθεί η εκκλησία!Αυτή δε αναγκαιότητα της αναμίξεως φωτός και σκότους, κατά τον κ. Βαρθολομαίο, είναι χρέος του οικουμενισμού, είναι το «μεγαλύτερο ιεραποστολικό καθήκον του οικουμενισμού».
Και γιατί είναι χρέος και καθήκον; Διότι έτσι μόνον ο κόσμος θα μπορέσει να πιστεύσει. Αλλά σε ποιο Χριστό να πιστεύσει; Σ’ έναν ανύπαρκτο Χριστό που θα ενσαρκώνει την αλήθεια μαζί με το ψεύδος. Έτσι θα επαληθευθεί ο θεόπνευστος και προφητικός λόγος του αποστόλου: «έσται γαρ καιρός, [και ο καιρός αυτός φαίνεται ότι ήδη έφθασε], ότε [οι άνθρωποι] της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν, και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται», (Β΄ Τιμ.4,3-4). Φρίττει κανείς και μόνο στη σκέψη των παρά πάνω κακοδοξιών του Πατριάρχου.
Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επισκέφτηκε το Κάιρο, προκειμένου να συμμετάσχει σε Διαθρησκειακή Συνάντηση, στις εργασίες της Διεθνούς Διάσκεψης για την Ειρήνη του ιδρύματος Al-Azhar, με τη συμμετοχή εκπροσώπων του θρησκευτικού, πολιτικού και ακαδημαϊκού χώρου από διάφορα κράτη. Σύμφωνα με δημοσιογραφικό σχόλιο: «Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μίλησε για τη σημασία του Διαθρησκειακού Διαλόγου, που αναγνωρίζει τη διαφορετικότητα στις θρησκευτικές παραδόσεις και προωθεί την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία μεταξύ λαών και πολιτισμών, ενώ πρόσθεσε ότι έχει μεγάλη σημασία η γνώση της πίστης και των θρησκευτικών πεποιθήσεων του άλλου για την κατανόηση της ετερότητας και τη θεμελίωση του διαλόγου. Ο κ. Βαρθολομαίος έκανε επίσης ειδική αναφορά στην επί σειρά αιώνων ειρηνική συμβίωση Χριστιανών, Εβραίων και Μουσουλμάνων στον χώρο της Μεσογείου» (Ιστ. Ρομφαία)! Σε κάποιο σημείο μάλιστα της ομιλίας του ετόνισε, ότι «το Ισλάμ δεν μπορεί να εξισωθεί με την τρομοκρατία, καθώς η έννοια της τρομοκρατίας είναι ξένη προς οποιαδήποτε θρησκεία», άρα και στο Ισλάμ. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Όχι βέβαια.
Η αντίληψη ότι δήθεν το Ισλάμ δεν έχει καμία σχέση με την βία και την τρομοκρατία, την οποία εδώ εκφράζει ο κ. Βαρθολομαίος, κατά κόρον προπαγανδίζεται σήμερα στην Ευρώπη από ένα πλήθος μουσουλμανικών οργανώσεων, οι οποίες παρουσιάζουν μια πλασματική εικόνα του Ισλάμ. Όπως έχουμε τονίσει σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μας, οι οργανώσεις αυτές κάνουν λόγο για «ορθόδοξο Ισλάμ» και για «ψευτο-Τζιχάντ των τρομοκρατών και εξτρεμιστών». Τους βολεύει βέβαια αυτή η θέση, όπου παρουσιάζεται το Τζιχάντ σαν κάτι ξένο προς την θρησκευτική διδασκαλία των μουσουλμάνων. Ωστόσο η διδασκαλία περί ιερού πολέμου, ή ορθότερα περί ωμής βίας και ολοκληρωτικής εξαφανίσεως των απίστων, (μη μουσουλμάνων), αποτελεί δόγμα πίστεως, που πρέπει να δονεί και να συνέχει την ψυχή του κάθε αληθινού μουσουλμάνου.
Πάμπολλα είναι τα αποσπάσματα του Κορανίου, που μιλούν ξεκάθαρα και απερίφραστα περί του Τζιχάντ, για τα οποία όμως παραδόξως κανένα λόγο δεν κάνει, ο Παναγιώτατος. Τα αποσπάσματα αυτά κάνουν τον μη μουσουλμάνο αναγνώστη να ανατριχιάζει και ταυτόχρονα να βεβαιώνεται, ότι δεν υπάρχει περιθώριο ειρηνικής συμβιώσεως, (όπως αφελώς νομίζουν οι θιασώτες του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού), με τους πιστούς του Μωάμεθ, οι οποίοι οφείλουν κατ’ επιταγήν του Αλλάχ να διεξάγουν συνεχή και ολομέτωπο αγώνα, αναλόγως των περιστάσεων, για την παγκόσμια επικράτηση του Ισλάμ.
Είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι κατά το Κοράνιο ο φόνος των απίστων δεν είναι έργο των μουσουλμάνων, αλλά προέρχεται ουσιαστικά από τον ίδιο τον Αλλάχ, ο οποίος ευλογεί τον αγώνα των πιστών του. Πράγμα που δείχνει, ότι ο Μωάμεθ φρόντισε να δώσει στο φρικτό αμάρτημα του φόνου θεολογική κατοχύρωση, ώστε οι πιστοί του Αλλάχ να επιδίδονται στα εγκλήματά τους με ήσυχη τη συνείδησή τους, χωρίς αναστολές. Παραθέτουμε στη συνέχεια δύο μόνο, (λόγω ελλείψεως χώρου), από τα πολλά αποσπάσματα του Κορανίου, τα οποία επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές: «Ω προφήτη! Παρότρυνε τους πιστούς στον πόλεμο. Αν υπάρχουν είκοσι από σας που υπομονετικά επιμένουν, θα νικήσουν διακόσιους και αν από σας είναι εκατό, θα νικήσουν χίλιους από τους απίστους…» (Σούρα 8, εδαφ.65). «Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες έχουν περάσει, τότε (πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες, οπουδήποτε κι αν τους βρείτε, και συλλάβετέ τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε (πολεμικό) στρατήγημα». (Σούρα 9, εδαφ.5).
Αλλά για να φανεί πόσο «ειρηνικό» είναι το Ισλάμ και εν προκειμένω το συγκεκριμένο ισλαμικό ίδρυμα Al-Azhar, που κάλεσε τον κ. Βαρθολομαίο και τον αιρεσιάρχη του Βατικανού κ. Φραγκίσκο, παραθέτουμε μια συγκλονιστική και αποκαλυπτική «ταυτότητα» τόσο του εν λόγω Πανεπιστημίου, όσο και του συγκεκριμένου καθηγητή, ο οποίος διοργάνωσε αυτή την φιέστα. Την αποκάλυψη έκαμε ο αγωνιστής θεολόγος κ. Ανδρέας Κυριακού: «Ο σεΐχης Αχμέτ αλ Ταγιέμπ, καθηγητής της μωαμεθανικής φιλοσοφίας στο σουνιτικό πανεπιστήμιο Αλ Άζχαρ και ιμάμης του τζαμιού του, είχε διοργανώσει πρόσφατα το Συνέδριο για την Ειρήνη, στο οποίο μίλησαν, συν τοις άλλοις, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης, μαζί με τον αιρεσιάρχη του Βατικανού Πάπα Φραγκίσκο.
Ο Αλ Ταγιέμπ, που ψηφίστηκε τελευταία ως «ο πιο σημαίνων μουσουλμάνος του κόσμου», έχει την άποψη ότι οι «αποστάτες» (αυτοί που αρνούνται τον Μωαμεθανισμό) πρέπει να εκτελούνται! Ζητά επίσης την ολοκληρωτική κυριαρχία της Σαρίας, (του μωαμεθανικού νόμου), και αρνιέται να καταγγείλει τους αιμοσταγείς τρομοκράτες του «Ισλαμικού χαλιφάτου» (ΙSΙS) ως «μη μουσουλμάνους». Καταγγέλλει την τέχνη ως ανήθικη κι απορρίπτει την ιδέα της μεταρρύθμισης του Μωαμεθανισμού. Φυσικά όταν μιλά με χριστιανούς τα χείλη του στάζουν μέλι… Ο μετριοπαθής μωαμεθανός μεταρρυθμιστής του Ισλάμ Αλ Μπέχερυ ανέφερε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια το 70-80% των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Αίγυπτο είναι προϊόν του Αλ Άζχαρ!!!» (Ιστ. panayiotistelevantos.blogspot.gr)!
Μετά το πέρας της Διεθνούς Διάσκεψης ολοκληρώθηκαν οι οικουμενιστικές φιέστες του Καΐρου με την παράνομη και απαγορευμένη από τους Ιερούς Κανόνες συμπροσευχή σε ναό των μονοφυσιτών Κοπτών, με συμπροσευχομένους τους αιρεσιάρχες «Πατριάρχη» των Κοπτών, τον «Πάπα» Φραγκίσκο, κάποιον Αγγλικανό «Επίσκοπο», τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο κ.α. Η συμπροσευχή έγινε στη μνήμη των 27 αδικοχαμένων Κοπτών, οι οποίοι βρήκαν πριν λίγο καιρό τραγικό θάνατο σε κοπτικό ναό από μουσουλμάνους τζιχαντιστές.
Ιδού λοιπόν ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης είναι ζωντανή, και όχι μόνον δεν «πέθανε και ετάφη» αλλά κινεί τα νήματα του οικουμενισμού! Η σχετική ειδησεογραφία δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας, ότι οι αποφάσεις της αποτελούν σήμερα τον καταστατικό χάρτη της περαιτέρω πορείας του σύγχρονου οικουμενισμού. Χωρίς αναστολές τώρα οι οικουμενιστές, κατοχυρωμένοι από τις αποφάσεις της «Συνόδου», τρέχουν ακάθεκτοι στον ολέθριο κατήφορό τους, περιφρονώντας άγιες και Ιερές Συνόδους, Ιερούς Κανόνες, τα πάντα. Πού είναι οι άγιοι Μάρκοι οι Ευγενικοί και οι άγιοι Γρηγόριοι Παλαμάδες; Καλούμε τον πιστό λαό του Θεού σε περισσότερη επαγρύπνηση, και αγωνιστικότητα. Αλλά και σε θερμή προσευχή να αναδείξει ο Θεός μεγάλα πατερικά αναστήματα, αγίους και θεοφόρους Πατέρες, που θα συνδυάζουν την θεολογική γνώση με το θυσιαστικό και ομολογιακό φρόνημα.
Αρχιμ. Παύλος Δημητρακόπουλος
Δημόσια ἀπάντηση στὸ δημόσιο κατάπτυστο ἄρθρο τοῦ π. Γεωργίου Τσέτση: Σκιαγράφημα τῶν «ου κατ΄επίγνωσιν» νεο-ζηλωτών (http://www.amen.gr/article/skiagrafima-ton-ou-katepignosin-neo-ziloton)
Ξαναχτύπησε ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ πιστοὺς καὶ πιὸ γνωστοὺς ὑπερασπιστὲς τοῦ Φαναρίου δὴ τοῦ οἰκουμενισμοῦ: Ὁ Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Τσέτσης, ὁ ἀρνητὴς τοῦ Ἁγίου Φωτός, ὁ ἀρνητὴς τῆς Ἁγιοπατερικῆς Παράδοσης, τῆς ἀπὸ τὸν ἄλλο μεγαλοαιρεσιάρχη Ἐπίσκοπο Ἰ. Ζηζιούλα ἀποκαλουμένης «παλαιᾶς πολεμικῆς Θεολογίας», ὁ ἀρνητὴς τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῶν ἀγώνων τῶν Ἁγίων.
Καὶ αὐτὴ τὴν φορὰ σοβαροφανῇ καὶ αὐστηρῇ μὲν τῇ ὄψει πεφροντισμένῃ δὲ τῇ κόμῃ ὡς δοκησίσοφος οἰκουμενιστής, τοῦ δ’ ἀπὸ στόματος χολῆς πικρότερος ῥέεν αὐδὴς καὶ ὡς ἕτερος καινονολόγος μὴ φροντίζων «ποῖον ἔπος φύγεν ἔρκος ὀδόντων» ξεχνάει τὸν Ἅγιο Θεόφιλο Ἀντιοχείας ὁ ὁποῖος γιὰ τέτοιες περιπτώσεις ἔγραψε στὰ τρία βιβλία του «Προς Αυτόλυκον»: «Αὐτὰ λέμε, γιὰ νὰ ἐπιδείξουμε τὴν ἀνώφελη καὶ άθεη (σημ. ἐδῶ αἱρετικὴ) διάνοιά τους. Ὅλοι αὺτοί, ἀγαπήσαντες τὴν κενὴ καὶ μάταιη δόξα, οὔτε αὐτοὶ ἐγνώρισαν τὴν ἀλήθεια οὔτε ἄλλους βεβαίως προέτρεψαν πρὸς τὴν ἀλήθεια» (βιβλ. Γ, παρ. 2-3)» ἀλλὰ ««ὑπὸ δαιμόνων δὲ ἐμπνευσθέντες καὶ ὑπ' αὐτῶν φυσιωθέντες (= ἀλαζονευθέντες) ἃ εἶπον δι' αὐτῶν εἶπον φαντασία καὶ πλάνη ἐλάλησαν καὶ οὐ καθαρῷ πνεύματι ἀλλὰ πλάνῳ» (βιβλ. Β, παρ. 8 ).
Χρησιμοποιεῖ ὁ π. Γεώργιος γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὴν ἐπίθεση του κατὰ τῶν ἀντιδρούντων στὸν οἰκουμενισμὸ τὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου γιὰ τοὺς μὴ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτὲς: «Τον μη κατ᾿επίγνωσιν ζηλωτήν χαρακτηρίζει μίσος προς τους ετεροθρήσκους ή ετεροδόξους, ο φθόνος και ο επίμονος θυμός, η εμπαθής αντίστασις προς το αληθές πνεύμα του θείου νόμου, η παράλογος επιμονή εν τη υπερασπίσει των ιδίων φρονημάτων, ο παράφορος ζήλος προς κατίσχυσιν εν πάσιν, η φιλοδοξία, η φιλονικία, η έρις, και το φιλοτάραχον. Ο μη κατ᾿επίγνωσιν ζηλωτής εύχεται τω Θεώ να ρίψη πυρ εξ ουρανού και να κατακαύση πάντας τους μη δεχομένους τας αρχάς και πεποιθήσεις αυτού» καὶ σημειώνει:
«Μη νομισθεί πως οι ως άνω αφορισμοί προέρχονται από την γραφίδα κάποιου αιρετίζοντος σύγχρονου Φαναριώτου, Αλεξανδρινού, Αθηναίου, Κυπρίου ή Ρουμάνου «οικουμενιστού»! Είναι στοχασμοί του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού (Βλ. «Το Γνώθι σαυτόν, ήτοι μελέται θρησκευτικαί και ηθικαί», Αθήναι 1962, σελ. 179. Πρβλ. και «Το γνώθι σαυτόν-Κείμενα αυτογνωσίας», Εκδόσεις Άθως, Αθήνα 2012, σελ. 322 εξ.). Είναι ρήσεις του δημοφιλέστερου Αγίου της Ορθοδόξου Ελλάδος κατά τον εικοστό αιώνα, ο οποίος φαίνεται πως επ΄εσχάτων λησμονήθηκε από τους ποικίλους αυτόκλητους «αμύντορες»» της Ορθοδοξίας του Ελλαδικού χώρου, αφ΄ης στιγμής εμφανίσθηκαν νεοφανείς οσιακές μορφές από την Σερβία και την Ελλάδα, τα αντιδυτικά αποφθέγματα των οποίων προβάλλονται πλέον οιωνεί ως «δόγματα» της Ορθοδόξου Εκκλησίας και χρησιμοποιούνται ως τροχοπέδη σε οποιαδήποτε Πανορθόδοξη προσπάθεια καταλλαγής των χριστιανών. Ευεξήγητη η λησμοσύνη αυτή, μιας και φαίνεται πως απαρέσκει στους ζηλωτές η ανεκτική και φιλάδελφη συμπεριφορά του πράου αυτού εκλεκτού σκεύους του Θεού. Ο οποίος, σημειωθήτω, παρ΄όλον ότι στηλίτευε το κοσμικό φρόνημα των Ρωμαιοκαθολικών της εποχής του, δεν δίσταζε να ομιλεί περί «Παπικής Εκκλησίας» και περί «Εκκλησίας της Ρώμης» (Βλ. Αγίου Νεκταρίου, «Περί Ανεξιθρησκείας», Εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλου, Αθήναι 2000, σελ. 70 και 73). Αναγινώσκοντας τα ανωτέρω, δεν απέφυγα τον πειρασμό να σκεφθώ πως οι μύδροι αυτοί του Αγίου Νεκταρίου φωτογραφίζουν ως άριστα τους σύγχρονους «ου κατ΄επίγνωσιν» ζηλωτές και θεμελιοκράτες, οι οποίοι επ΄εσχάτων, ιδίως δε μέσα στα γενικώτερα πλαίσια της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ενέσκηψαν ως σμήνος ακρίδων στο εκκλησιαστικό προσκήνιο, επιχειρούντες παντοιοτρόπως να εκβάλουν εις το «σκότος το εξώτερον ....» (Ματθ. 25,41) όχι μόνο ετεροδόξους και ετεροθρήσκους, αλλά και τους μετ΄αυτών διαλεγομένους Ορθοδόξους»
Μὰ πολλάκις τῷ λήρῳ χρώμενε, π. Γεώργιε ὁ Ἅγιος μὲ τὰ παραπάνω λόγια ἐσᾶς ἀναφέρει. Διότι στὸ ἴδιο βιβλίο κατὰ τὸν Ἅγιο: «Ζῆλος εἶναι ἡ θέρμη τῆς ψυχῆς... Ὁ ἀγαθὸς ζῆλος ζητᾶ τὴν ἐπικράτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ γῆ... Ὁ χαρακτῆρας τοῦ κατ’ ἐπίγνωση ζηλωτῆ εἶναι αὐτὸς ποὺ λατρεύει, γεμᾶτος ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὴν πίστη του, τὸν Θεό... Ἀκολουθεῖ εὐλαβικὰ τὶς πατρικὲς παραδόσεις καὶ ἐργάζεται μὲ πολλὴ θέρμη γιὰ τὴ δόξα τοῦ ὀνόματός Του... Διακαίεται ἀπὸ τὸν πόθο νὰ διαδώσει τὸν Θεῖο Λόγο, μὲ σκοπὸ τὴ στερέωση τῆς πίστης, τὴν εὐόδωση τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας... τὴν ἀποκατάσταση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ γῆ....... Ὁ κατ’ ἐπίγνωση ζηλωτής... ὅ,τι κάνει, τὸ κάνει μὲ ἀγάπη καὶ αὐταπάρνηση... Ὁ κατ’ ἐπίγνωση ζηλωτὴς εἶναι ὁ τύπος τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ». Ἀντιθέτως ἐσεῖς οἱ οἰκουμενιστὲς, οἱ πραγματικοὶ οὐ κατ’ ἐπίγνωση ζηλωτές, ὡς τὸ πραγματικὸ σμῆνος ἀκρίδων. ποὺ λυμαίνεται τὴν Ἐκκλησία κατακρεουργεῖτε και παραχαράσσετε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσετε τοὺς πονηροὺς σκοπούς σας, ἐσεῖς καταργεῖτε καινοτομώντας ἀσυστόλως τὶς πατρικὲς παραδόσεις, ἐσεῖς διώκετε μοναχούς, καθαιρεῖτε ἱερεῖς, ἀφορίζετε πιστούς, ἀπειλῆτε μὲ ἐπιστολὲς ὅλους ὅσους τολμήσουν νὰ σᾶς ἀντιμιλήσουν ἢ νὰ σᾶς ὑπενθυμίσουν γιατὶ φορᾶτε αὐτὸ τὸ ἄμοιρο τὸ ράσο, τὸ ὁποῖο κατήντησε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἐνδύματα τῆς γκαρνταρόμπας σας. Ὅσο γιὰ τῆν χρησιμοποίηση τοῦ ὅρου «Ἐκκλησία» ἀπὸ τὸν Ἅγιο εἶναι ἡλίου φαεινότερον, ὅτι πρόκειται περὶ συμβατικῆς ὁρολογίας, διότι γιὰ τὸν Ἅγιο -ἐν ἀντιθέσει μὲ ἐσᾶς καὶ τὴν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου- ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση, γι’αὐτὸ καὶ ἔγραψε τὰ «Τίνες οἱ λόγοι τῆς μήνιδος τῶν Δυτικῶν κατὰ τοῦ Φωτίου». Θρακική Ἐπετηρίς, 1897, καὶ τὴν «Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτιῶν τοῦ σχίσματος. Περὶ τῶν λόγων τῆς διαιωνίσεως αὐτοῦ καὶ περὶ τοῦ δυνατοῦ ἢ ἀδυνάτου τῶς ἐνώσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς» (τ. Α΄ 1911, τ. Β΄ 1912), στὴν ὁποία κατονομάζοντας τὸν Πάπα ὡς τὸν λόγο τοῦ σχίσματος γράφει «ὅστις ἀληθῶς εἶναι μέγιστος, διότι ἀνατρέπει τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ὁ σπουδαιότερος δογματικὸς λόγος, διότι εἶναι ἄρνησις τῶν ἀρχῶν τοῦ Εὐαγγελίου».
Αὐτὴ π. Γεώργιε εἶναι ἡ συμφωνία στὰ ἔργα τῶν Πατέρων (consensus Patrum). Ὅλοι οἱ Πατέρες, δίχως καμία ἐξαίρεση, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Φώτιο, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, τὸν Ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, ὡς τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό καὶ τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη αὐτὰ διδάσκουν. Αὐτοὶ σᾶς ἐλέγχουν, σᾶς ἀποκαλύπτουν καὶ κρατοῦν στὴν Πίστη τὸ ποίμνιο. Γι’αὐτὸ καὶ ἐσεῖς ὡς ἄλλες Ἡρωδιάδες ὠρύεσθε γράφοντας:
«Οι σύγχρονοι «ζηλωταί» και οι συνοδοιπορούντες με αυτούς θεμελιοκράται, δεν αποτελούν ομοιογενή μάζα. Προέρχονται από διάφορα στρώματα του Εκκλησιαστικού σώματος, κινούνται δε από διαφορετικά, ο καθείς, ελατήρια... Το φάσμα των περί ων ο λόγος ζηλωτών και των ποικίλης φύσεως «υπερμάχων στρατηγών» που ανέλαβαν την άμυνα της δήθεν «κινδυνεύουσας από την Δύση Ορθοδοξίας» περιλαμβάνει, εν πρώτοις, μια δράκα αυτονομημένων (ελέω Προεδρικού Διατάγματος;) Ιεραρχών, που δραστηριοποιούνται ανεξέλεγκτα και χωρίς καμιά αναφορά στο Συνοδικό Σώμα της Εκκλησίας στην οποία κανονικώς ανήκουν, και καταλαμβάνουν ευκαίρως-ακαίρως το προσκήνιο, προκειμένου να δώσουν την εντύπωση ότι μεταξύ των 80 και πλέον Αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος που Θεοφιλώς και αθορύβως ποιμαίνουν τους πιστούς των, αυτοί μόνον μάχονται για να περιφρουρήσουν την Ορθοδοξία από την λύμη του οικουμενισμού, ευφραινόμενοι προφανώς με τις επιδοκιμασίες των οπαδών τους (fan) και τα «πες τα Δεσπότη μου» που τους απευθύνουν οσφυοκάμπτες υποτελείς τους. Παρ΄αυτοίς υπάρχει μια μαχητική ομάδα παροπλισμένων πανεπιστημιακών, οι οποίοι είχαν ενδεχομένως την εντύπωση πως θα διεδραμάτιζαν κεντρικό ρόλο την Εκκλησία και θα ρύθμιζαν τα Διορθόδοξα και Διαχριστιανικά δρώμενα, αλλά μείναντες έξω του νυμφώνος, εκδικούνται σήμερα αυτούς που θεωρούν υπαίτιους του παραμερισμού των. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που ορέγονται υψηλά εκκλησιαστικά αξιώματα και οι οποίοι με καταιγισμό συγγραμμάτων και πραγματειών επιχειρούν να εμφανίσουν τους τυχόν αντιπάλους των αθεολόγητους και «σκάρτους». Υφίστανται, όμως, και αδέσποτοι Καλόγηροι, που αντί να μονάζουν στη Μονή της μετανοίας των προσευχόμενοι για την σωτηρία της ψυχής των, περιφέρονται ανά τας ρύμας και τας αγυιάς των Βαλκανίων και της Εσπερίας προκειμένου να πείσουν ανίδεους ορθοδόξους χριστιανούς ότι αιρετικά και ανορθόδοξα είναι όσα εθέσπισε η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος˙ όπως υπάρχουν και μέλη του Εφημεριακού κλήρου, που αντί να διακονούν το ποίμνιό τους (να μη λησμονείται ότι γι΄αυτό ακριβώς το λειτούργημά τους μισθοδοτούνται από το Ελληνικό Δημόσιο!) αναλίσκουν τον χρόνο τους σε «διαφωτιστικές» εξορμήσεις εκτός Ελλάδος ή στη συγγραφή αντιαιρετικών βιβλίων, με την φιλοδοξία να αποκτήσουν φήμην μεγάλου Θεολόγου! Στο φάσμα, όμως, αυτό των ζηλωτών συγκαταλέγονται και νεήλυδες προσήλυτοι, οι οποίοι αφού διήλθαν από διάφορες Δικαιοδοσίες όπου δεν ρίζωσαν, κατέληξαν στην Ελλάδα και, παρουσιαζόμενοι «βασιλικότεροι του βασιλέως», επιχειρούν να δίδουν μαθήματα Ορθοδόξου Θεολογίας σε Πατριάρχες, Αρχιερείς και καταξιωμένους Πανεπιστημιακούς».
Τί νὰ πεῖ κανείς; «Πάλιν Ἡρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ὀρχεῖται, πάλιν τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου ζητεῖ λαβεῖν ἐπὶ πίνακι». Ἐὰν μία «δράκα Ἱερέων», ἐὰν κάποιοι «ἀδέσποτοι καλόγεροι», ἐὰν κάποιοι «νεήλυδες προσήλυτοι», ἐὰν μία χούφτα πιστῶν σὰς προκαλοῦν τέτοια ζάλη καὶ τόσο μένος τότε ὁ ἀγῶνας μας φέρνει κέρδος. Τότε τὰ λόγια μας ἀποτελοῦν πονοκέφαλο γιὰ τὴν καλοχτενισμένη κεφαλή σας. Τότε δὲν θὰ σταματήσουμε «νὰ τολμοῦμε»νὰ δίνουμε μαθήματα ὀρθοδόξου Θεολογίας σὲ ὅλους ἐσᾶς «τοὺς Μεγάλους» μιᾶς καὶ ἐσεῖς ξεχνᾶτε -ἀπόδειξη ὅτι γιὰ ἐσᾶς ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι θετρικὴ παράσταση- τὸ «Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς». Γι’ αυτὸν τὸν λόγο γίνεσθε θρασύτατοι λέγοντας:
Την αξιοπιστία και εγκυρότητα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου (την οποία, σημειωτέον, δεν θεωρούν ούτε Αγία, ούτε Μεγάλη, ούτε καν Σύνοδο) θα την κρίνει, ισχυρίζονται, ο πιστός λαός. Ποιός λαός αδελφοί; Αυτός που βρίσκεται σε βαθύ σκότος σε ό,τι αφορά την πίστη την οποία λέγει ότι πρεσβεύει; Αυτός που έχει μετατρέψει τα Μυστήρια της Εκκλησίας σε φιέστα και κοσμικίζουσα κοινωνική εκδήλωση; Αυτός που μετά την περιφορά του Επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή στρώνει φαγοπότια δίκην «μακαριάς» στον ενταφιασθέντα Χριστό; Αυτός που υποδέχεται μεν με φανφάρες και τιμές Αρχηγού Κράτους το Άγιο Φως που μας έρχεται από τον Πανάγιο Τάφο Εκείνου που είπε ότι «η βασιλεία η εμή ου εστιν εκ του κόσμου τούτου», αλλά εξαφανίζεται «ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός» μόλις ηχήσει το «Χριστός Ανέστη» και απαξιοί να συμμετάσχει στην Πασχάλια Θεία Λειτουργία προκειμένου να μεταλάβει Σώμα Χριστού, να γίνει σύσσωμος και όμαιμος του Αναστάντος Κυρίου;»
Ποῦ εἶναι ἡ ἀγαπολογία π. Γεώργιε; Ποῦ ὁ σεβασμὸς στὴν ἑτερότητα; Εἶναι τέτοια ἡ ἔπαρσή σας ποὺ δὲν καταλαβαίνετε πιὰ τί λέτε. Τὸν λαὸ, τὸν ὁποῖο ἐσεῖς ἀφήσατε συνειδητὰ ἀκατήχητο, ἐσεῖς ἐκμεταλευτήκατε μέσω τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τὸν κλῆρο καὶ τὴν ὑπακοή, ἐσεῖς κοροιδέψατε μιλώντας γιὰ ἀρετὲς ποὺ δὲν κατέχετε, ἐσεῖς καταδυναστέψατε βάζοντας συνεχῶς στὴν πλάτη του βάρη ἀβάστακτα, ἐσεῖς ὁδηγήσατε στὴν πτώση κάνοντας τὴν Θεία Λειτουργία φιέστα καὶ συνοδεύοντάς την μὲ κάθε είδους ἐορταστικὲς, κοσμικὲς ἐκδηλώσεις γιὰ νὰ γεμίσετε τὸ παγκάρι, ἐσεῖς καταδικάσατε μέσω τῆς σιωπῆς σας καὶ τῆς συνεργίας σας στὴν καταπάτηση κάθε ἠθικοῦ νόμου καὶ δικαίου, αὐτὸν τολμᾶτε νὰ κατηγορεῖτε; Ποιὸς εἶστε τέλος πάντων; Ποιὸς σᾶς διόρισε κριτὴ τῶν πάντων ἂν δὲν συμφωνοῦν μὲ ἐσᾶς; Γιὰ ἐσᾶς μιλάει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος:
«Προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες· ἀλλ' ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς, ἀπὸ τῶν λόγων, ἐκ τῆς ψευδοπροφητείας, ἐκ τῆς ὑποκρίσεως αὐτῶν, ἐκ τῆς κακοδοξίας αὐτῶν, ἐκ τῆς βλασφημίας αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης αὐτῶν, ἤγουν τῆς αἱρέσεως αὐτῶν».
Καὶ μᾶς προφυλάσσει διδάσκοντάς μας:
Μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν. Ὁρᾶτε, πόσος ὁ λόγος ἐν ἁγίαις Γραφαῖς περὶ τῶν τοιούτων. Διὰ τοῦτο πολλάκις ὑμᾶς ὑπέμνησα περὶ τῶν ἀθέων αἱρετικῶν, καὶ τὰ νῦν παρακαλῶ, τοῦ μὴ συγκαταβῆναι αὐτοῖς ἔν τινι πράγματι, μὴ ἐν βρώμασιν, ἢ ἐν πόμασιν, ἢ φιλίᾳ ἢ σχέσει, ἢ ἀγάπῃ ἢ εἰρήνῃ. Ὁ γὰρ ἐν τούτοις ἀπατώμενος, καὶ συγκαταβαίνων αὐτοῖς, ἀλλότριον ἑαυτὸν καθίστησι τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας. Φρίξατε καὶ τρομάξατε οἱ τὰς ἀγάπας μετ' αὐτῶν ποιοῦντες, καὶ διορθώσασθε, ἵνα μὴ ἀπόλησθε ταῖς ἀσεβείαις αὐτῶν.
(Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Λόγος περὶ ψευδοπροφητῶν, καὶ ψευδοδιδασκάλων, καὶ ἀθέων αἱρετικῶν, καὶ περὶ σημείων τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τούτου. Ἐρρήθη δὲ μέλλοντος αὐτοῦ ἐκδημεῖν ἀπὸ τοῦ σώματος.)
Ἐμεῖς αὐτὸν ἀκοῦμε ἂν καὶ κάτι ἱερεῖς σὰν καὶ ἐσᾶς τὸν καθαίρεσαν ὡς «θεμελιοκράτη», ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία τὸν ἀνακήρυξε Ἅγιο.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου, ἀσήμαντο ἀλλὰ καὶ περήφανο μέλος τῆς «δράκας» τῶν μὴ προσκυνούντων τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενιστῶν.
Η "σέκτα" του Οικουμενισμού αποκαλεί τους Ορθόδοξους "σέκτα"! --Τι να περιμένει κανείς από τον αιρετικό της "διηρημένης" Εκκλησίας Χρυσόστομο Σαββάτο; --Πάντως σφόδρα τους ενοχλεί η αποτείχιση, που με τη στάση τους -δυστυχώς- ναρκοθετούν οι π. Ζήσης-Μανώλης-Βεζύνιας
Ξεσάλωσαν οι Οικουμενιστές στην Κρήτη!
ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ:
Ξεσάλωσαν κατά της “αγία ανυπακοής” οι υπακούοντες στις βουλές του Φαναρίου -Σκληρές εκφράσεις από Μητροπολίτες και καθηγητές
Υμνογραφία και “αποθέωση” της Συνόδου του Κολυμπαρίου αποτέλεσε η Τρίτη Παγκρήτια Ιερατική Σύναξη στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης με πολλά καρφιά για όσους έχουν επιλέξει την “αγία ανυπακοή” αντιδρώντας στα οικουμενιστικά σχέδια του Φαναρίου.
Σέκτα αποκάλεσε τους απόντες και αντιδρώντες στη Σύνοδο ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας. Κόλαση την ακοινωνησία ο Μητροπολίτης Κισσάμου υποστηρίζοντας πως η Εκκλησία έχει ανάγκη από σωτήρες, ο δε καθηγητής κ. Γιάγκου υπογράμμισε την ύπαρξη ενός κύκλου λαϊκισμού, που αποτελείται από ανθρώπους παραπληροφορημένους με ελλιπή κατάρτιση!
Άκρως επιθετικός και ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας που έκανε λόγο και για “νεοζηλωτικούς κύκλους που δείχνουν ασέβεια προς τον ιερό συνοδικό θεσμό και πολυλογούν ατεκμηρίωτα, όντας εγκλωβισμένοι στον πειρασμό της αυτοπροβολής τους”, ενώ για τους απόντες σχολίασε πως «η μη συμμετοχή των τεσσάρων εκκλησιών στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, ήταν ένας μετεωρισμός ανορθόδοξος και εκκλησιολογικώς επικίνδυνος».
Σαφέστατη ήταν και η σφοδρή κριτική του για την Ρωσική Εκκλησία καθώς είπε ότι «οι ύβρεις κατά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου είναι εσκεμμένες και κατευθυνόμενες και επιδιώκουν την κατάκτηση του Οικουμενικού Θρόνου από τη λεγόμενη “Τρίτη Ρώμη”, με την απειλή της “αποτείχισης” εις βάρους της ενότητας της Εκκλησίας»
Αναλυτικότερα, λοιπόν, χθες Τρίτη 16 Μαΐου 2017, πραγματοποιήθηκε στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ), το Γ΄ Παγκρήτιο Ιερατικό Σεμινάριο με ειδικό θέμα: «Θεολογική προσέγγιση των κειμένων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Τις εργασίες του Σεμιναρίου «άνοιξε» ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος με την τέλεση του Αγιασμού και στη συνέχεια ακολούθησε η εισαγωγή στη θεματολογία του Σεμιναρίου, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιο, Πρόεδρο της ΟΑΚ και τον Δρα Κωνσταντίνο Ζορμπά, Γενικό Διευθυντή της ΟΑΚ.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Αμφιλόχιος ανέγνωσε το Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄, σύμφωνα με το οποίο: «η συγκληθείσα εν Κολυμβαρίω Κρήτης Αγία και Μεγάλη Σύνοδος τυγχάνει αναμφιβόλως το σημαντικώτερον γεγονός της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας των τελευταίων ετών, γενομένη προς ενίσχυσιν της ενότητος αυτής και λειτουργίας του θεσμού της συνοδικότητος εν αυτή». Διότι –κατά τον Οικουμενικό Πατριάρχη– «ο ρόλος της προ ενός περίπου έτους πραγματοποιηθείσης Συνόδου ήτο η διατήρησις της ενότητος της Εκκλησίας εις οικουμενικόν επίπεδον, χωρίς όμως τούτο να σημαίνη μείωσιν της πληρότητος και της ελευθερίας εκάστης τοπικής εκκλησίας.
Η Σύνοδος, όπως άλλωστε και τα δύο συστατικά της λέξεως δηλούν, επιβεβαιοί την συνοδοιπορίαν, την κοινήν πορείαν των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών». Γι’ αυτό και «επαινούμεν την υμετέραν αγαπητήν Ιερότητα και τον Γενικόν Διευθυντήν της Ακαδημίας Δρα Κωνσταντίνον Ζορμπάν επί τη διοργανώσει του Γ΄ Ιερατικού Σεμιναρίου, ευχόμενοι ευχύμους τους καρπούς αυτού, προς οικοδομήν εν Χριστώ του αγαπητού και πιστού κλήρου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κρήτης, αγωνιζομένου όπως δίδη την καλήν μαρτυρίαν εις την ολοέν και περισσότερον εκκοσμικευομένην σύγχρονον κοινωνίαν».
Αμέσως μετά την ανάγνωση του Μηνύματος του Οικουμενικού Πατριάρχου, ο κ. Αμφιλόχιος ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους Μητροπολίτες Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιο, Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνό, Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλο και τους ομιλητές του Σεμιναρίου, οι οποίοι –κατά τον ίδιο– «αποτελούν τους κατεξοχήν ειδικούς ομιλητές για το υπό συζήτησιν θέμα».
Ο κ. Αμφιλόχιος υπογράμμισε, επίσης, πως, «είναι πολύ ευτυχές το γεγονός ότι βρισκόμεθα σήμερα σε αυτόν το χώρο, καθώς είναι σημαντικό να κοινωνούμε την κοινωνία των προσώπων που είναι ο Παράδεισος, σε αντίθεση με την ακοινωνησία που είναι η Κόλαση», σύμφωνα με τον αββά Μακάριο, καθώς, «δεν σώζουμε εμείς την Εκκλησία και την Ορθοδοξία, ούτε η Εκκλησία έχει ανάγκη από σωτήρες, διότι ένας είναι ο Σωτήρας Χριστός και όλοι εμείς σωζόμαστε μέσα στη χάρη της, ως μέλη του Σώματος του Χριστού».
O Δρ Ζορμπάς στη σύντομη εισαγωγή του τόνισε πως, «η Ακαδημία θεωρεί υποχρέωσή της να μη μείνει η Σύνοδος στην Ιστορία, ως ένα τυχαίο ιστορικό γεγονός και γι’ αυτόν το λόγο χρειάζεται η αξιοποίηση των κειμένων της, μέσα από την υπεύθυνη μελέτη που είναι μία επιτακτική ανάγκη όσο ποτέ». Κατά τον Δρα Ζορμπά, «βρισκόμαστε σε μια εποχή, όπου, εντός και εκτός των ευρωπαϊκών μας συνόρων, υπάρχει πόνος και χάος και άνθρωποι που υποφέρουν στην απέλπιδα προσπάθεια τους να έρθουν στην Ευρώπη για ένα καλύτερο μέλλον, σε ειρήνη, ασφάλεια και αξιοπρέπεια». Τα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου έχουν οικουμενικό χαρακτήρα και απευθύνονται «προς τα τέκνα της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, αλλά και προς πάντα άνθρωπον «τον μακράν και τον εγγύς» (Εφεσ. β, 17) και «προς τον Ορθόδοξο λαό και κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως».
Αυτό, κατά τον κ. Ζορμπά, σημαίνει ότι μιλούμε όλοι για όλα και δεν ακούγεται μία λέξη για τη στάση της Ορθοδοξίας σε θέματα Βιοηθικής, Οικολογίας, Παιδείας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Οικονομικής κρίσης, Φονταμενταλισμού, Μεταναστευτικής κρίσης, κ.ά., όπως αυτά εκφράσθηκαν μέσα από τα κείμενα της Συνόδου.
Τέλος, κατά τον κ. Ζορμπά, «ο αναστάσιμος θρίαμβος του Ιησού Χριστού είναι θρίαμβος κατά της αδικίας, της βίας, και γενικότερα κατά της αμαρτίας και του θανάτου, η ολοκλήρωσή του έργο Του επί της γης, προς ανακαίνιση του σύμπαντος κόσμου».
Στη συνέχεια, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, παρουσίασε την εισήγησή του, με θέμα: «Τα “υπέρ” και τα “κατά” στο πριν και στο μετά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας: Θέματα και Προβληματισμοί». Ο Σεβασμιώτατος έκανε μία σύντομη ιστορική αναδρομή στις προεργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου κατά τον 20ο αιώνα, καθώς και στο γόνιμο διάλογο που αναπτύχθηκε μέσα από την προβολή της πατερικής σκέψης και τόνισε ιδιαίτερα πως, «η Σύνοδος ήταν απαίτηση των καιρών και η πορεία προς αυτή μονόδρομος». Κατά τον κ. Χρυσόστομο «η Σύνοδος ασχολήθηκε με θέματα όπως, η εκκλησιολογική της αυτοσυνειδησία, η στήριξη της οικογένειας, η αποστολή της Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο, καθώς και άλλα φλέγοντα ζητήματα, τα οποία προέβαλαν την επικαιρότητα και ευαισθησία της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Ο κ. Χρυσόστομος υπογράμμισε, επίσης, πως «η Σύνοδος αυτή αποτελεί τη φανέρωση του συνοδικού θεσμού, που “έβγαλε” τα μέλη της Εκκλησίας από την αυτοάνοση εσωστρέφεια που για αιώνες ταλαιπωρούσε την Εκκλησία, κάτι που αποτελεί μεγάλο κέρδος». Επίσης έκανε λόγο και για τους «νεοζηλωτικούς κύκλους που δείχνουν ασέβεια προς τον ιερό συνοδικό θεσμό και πολυλογούν ατεκμηρίωτα, όντας εγκλωβισμένοι στον πειρασμό της αυτοπροβολής τους, αλλά και άλλων σκοπιμοτήτων», ενώ ταυτοχρόνως τόνισε πως «η μη συμμετοχή των τεσσάρων εκκλησιών στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, ήταν ένας μετεωρισμός ανορθόδοξος και εκκλησιολογικώς επικίνδυνος». Γιατί με αυτόν τον τρόπο «η Εκκλησία από τρόπος ζωής μετατρέπεται σε ιδεολόγημα και σέκτα και οι πιστοί της από μέλη σε οπαδούς, καθώς δεν διαλέγεται με κανέναν άλλον εκτός αυτής». Τέλος, κατά τον κ. Χρυσόστομο, «οι ύβρεις κατά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου είναι εσκεμμένες και κατευθυνόμενες και επιδιώκουν την κατάκτηση του Οικουμενικού Θρόνου από τη λεγόμενη “Τρίτη Ρώμη”, με την απειλή της “αποτείχισης” εις βάρους της ενότητας της Εκκλησίας». Μετά το τέλος της ομιλίας του, ο κ. Χρυσόστομος απήντησε σε ερωτήσεις των κληρικών και ακολούθησε ενδιαφέρουσα εποικοδομητική συζήτηση.
Στη συνέχεια ο κ. Θεόδωρος Γιάγκου, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. ανέλυσε την εισήγησή του, με θέμα: «Η θέση και οι θέσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Ο κ. Γιάγκου έκανε μία συνοπτική ιστορική αναδρομή στην εκκλησιαστική ιστορία σχετικά με τον οικουμενικό διάλογο, τονίζοντας τον φιλάνθρωπο χαρακτήρα της Εκκλησίας, καθώς και την ποιμαντική της πράξη και υπογραμμίζοντας πως, «η γενικότερη πράξη της Εκκλησίας και μάλιστα η συνοδική θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη». Ο κ. Γιάγκου υπογράμμισε την ύπαρξη ενός κύκλου λαϊκισμού, που αποτελείται από ανθρώπους παραπληροφορημένους με ελλιπή κατάρτιση, οι οποίοι καταφέρονται εναντίον της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Ταυτοχρόνως και σε αντίθεση με την ανωτέρω παράλογη «λογική» –κατά τον κ. Γιάγκου– οι αρχές της οικονομίας και της ακρίβειας που εφαρμόζονται από την εκκλησιαστική μας παράδοση, φανερώνουν τον δυναμισμό της πατερικής σκέψης και κατ’ επέκταση της Εκκλησίας.
Στη συνέχεια, ο κ. Γιάγκου ανέλυσε την προβληματική γύρω από τους μικτούς γάμους και τη διαστρέβλωση της σκέψης της ορθόδοξης παράδοσης πάνω σε αυτό το θέμα από ευσεβιστικούς κύκλους.
Έπειτα από την ολοκλήρωση των εισηγήσεων ακολούθησε συζήτηση, καθώς και εξαγωγή των γενικών συμπερασμάτων.
Τις εργασίες του Σεμιναρίου «έκλεισε» ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, ο οποίος συνεχάρη την ΟΑΚ για την πρωτοβουλία και ευχαρίστησε για τη διοργάνωση, προτείνοντας τη συνέχιση και την υιοθέτηση από την Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης, των παγκρήτιων αυτών ιερατικών δράσεων του Ιδρύματος.
Στους παρευρισκομένους προσφέρθηκε δωρεάν το νέο έντυπο των «Αποφάσεων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας» με την επιμέλεια και έκδοση του «Κέντρου Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών “Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου”» (CEMES).
Λοϊζος Λ. για Λείψανα Αγ. Ελένης στην Ελλάδα
Ως προς την υποδοχήν Λειψάνων της Αγίας Ελένης
Του Αρχιμ. Νεκταρίου Ζιόμπολα
Τελικά, μετά την επίσημη υποδοχή των λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας προ διετίας καὶ η επίσημη υποδοχή των όποιων λειψάνων της Αγίας Ελένης, δευτερώνει το «σύρτα φέρτα» μετά των Παπικών.
Και τώρα αβίαστα τίθεται το ερώτημα: Πως ιστορικά και πνευματικά συνδέεται «Κων/λη – Βενετία – Αθήνα»; Πως χαρακτηρίστηκε η αναμενόμενη «υποδοχή Τιμίου Ξύλου και Ιερού Σκηνώματος Αγίας Ελένης της Ισαποστόλου»; Μάλιστα ως «ένα κορυφαίο γεγονός μνήμης για τη Ρωμιοσύνη και την Ευρώπη»; Πως «δένουν» όλα αυτά που αναφέρονται στο διαφημιστικό – ενημερωτικό έντυπο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος δια την υποδοχή εκ της πόλεως Βενετίας της Ιταλίας, που θα γίνει την 14η Μαΐου μπροστά στο Δημαρχείο του Αιγάλεω παρουσία του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου», και το οποίο κλείνει, «μετά της εν Κυρίω αγάπης και τιμής, † Ο Φαναρίου Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας».
Κατ’ αρχήν ως προς τα Ιερά Λείψανα, αφού είναι δεδομένο ότι πάμπολλα αρπάγησαν από τους Λατίνους στις ληστρικές Σταυροφορίες. Τώρα μας κάνουν χάρη και με αυτό τον ερχομό και «βαπτίζεται» ως προς τα της υποδοχής ως «κορυφαίο γεγονός μνήμης»; Ταιριάζει, αντέχει στο σήμερα: Κων/λη – Βενετία – Ρωμιοσύνη και Ευρώπη;
Τα μεγέθη αυτών διάκεινται ακόμη και εχθρικώς και αυτό δεν είναι αυθαίρετο.
Στο ως άνω έντυπο γίνεται λόγος και περί Μ. Κωνσταντίνου. Το «καυτό» ερώτημα: Δέχθηκε, συγχώρησε ο Παπισμός την μεταφορά της πρωτευούσης από Ρώμη στην Κων/λη; Ποτέ. Έλαβε ποτέ Πάπας το όνομα Κωνσταντίνος; Ποτέ. Απεναντίας εύκολα τους τελευταίους αιώνες κάποιοι απ’ αυτούς λαμβάνουν το όνομα Ουρβανός. Ποίος είναι αυτός; Ούγγρος παπικός, όπου μάλλον με παπικά χρήματα ως μηχανικός κατασκεύασε το μεγάλο εκείνο μηχάνημα εκτοξευτού βλημάτων μεγέθους κατά των τειχών της Κων/λης κατά την πτώση αυτής. Πανηγύρισαν δε τον χαμό της Βασιλεύουσας και τίμησαν και τιμούν το όνομα εκείνου. Αγνοείται δε το ποία θέση έχει στους Παπικούς το όνομα της Αγίας Ελένης.
Ως προς το αναφερόμενο Ρωμιοσύνη και Ευρώπη, σαφώς τονίζουμε ότι έστω από τον 20ο αιώνα έως σήμερα καμιά σχέση, αφού στη γηραιά Ήπειρο κυριαρχεί ο αιρετικός Παπισμός και ο προερχόμενος από τα αίματα αυτού Προτεσταντισμός. Συνεπώς λάθος τα σοφισθέντα από τον Επίσκοπο Αγαθάγγελο, δεν αντέχουν, μάλιστα ως «κορυφαίο γεγονός μνήμης». Δεν υπάρχει Ρωμιοσύνη στην Ευρώπη.
Έγινε λόγος προ μηνών ότι ο κ. Αγαθάγγελος μετέβη στη Βενετία (άραγε με ποία άδεια), και εκεί διαμόρφωσε, τα όποια της Ισαποστόλου λείψανα σε είδος λάρνακος σε μέγεθος ανθρωπίνου σώματος, και με ενδύματα, που «αντέχουν» ορθοδόξως. Επιφανειακά σκεπάζονται – καλύπτονται με τωρινή εικόνα της αγ. Ελένης. Έτσι – σύμφωνα με το έντυπο- θα φθάσουν στην Ελλάδα.
Πρωτάκουστη η εφεύρεση προς προσκύνηση λειψάνων. Ορθοδόξως οι πιστοί ασπάζονται απευθείας, τα όποια λείψανα. Απαράδεκτο ήταν και εκείνο το αλλόκοτο είδος κιβωτίου, όταν ήλθαν τα όποια της Αγ. Βαρβάρας.
Ένα βασικό ζητούμενο είναι το αν όντως τα όποια λείψανα ανοίκουν στην αγία Ελένη.
Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Κρήτης κυρός Τιμόθεος Παπουτσάκης, είχε δηλώσει ότι ένας τρόπος ελέγχου το αν λείψανα είναι αγίου ακόμη και όποιου, είναι να ευρεθεί πλησίον πρόσωπο που κατέχεται από δαιμονικό στοιχείο. Όταν είναι πιστά-γνήσια ωρύεται, φεύγει, εάν ψεύτικα κοινού ανθρώπου, ειρωνεύεται, χλευάζει…
Ανεξάρτητα πάντως τα έτοιμα να έλθουν λείψανα, σαφώς δεν έχουν καθαρά, πνευματικά κίνητρα, δεν είναι φυσιολογική η όλη κίνηση και από αιρετικά χέρια, αλλά τεχνικής φύσεως με ελατήρια άγνωστα η και ύπουλα αρνητικά. Παρά την τόση προετοιμασία -είδος διαφημίσεως ακόμη και στο μετρό αφίσσα και δια του Ραδιοφώνου της Εκκλησίας, το όλο γεγονός κατά βάθος παρουσιάζεται ως ένα είδος φιάσκου, φιγούρα ανορθόδοξη και υπό αίρεση, παρά την όποια ετοιμασία προς υποδοχή.
Έγινε λόγος ότι στην Σύνοδο της Εκκλησίας δια το όλο αυτό θέμα υπήρξαν διαφωνίες – διαμαρτυρίες, δια τας ενεργείας του Επισκόπου Αγαθαγγέλου. Είχε προφανώς μόνος του καταρτίσει πρόγραμμα υποδοχής ξένων αρχηγών Κρατών κ.λπ., που τελικά φαίνεται δεν του έγινε αυτό. Με άλλα λόγια ο Επίσκοπος αυτός και λόγω θέσεως παρουσιάζεται τρόπον τινά ανεξέλεκτος.
Τελικά, εφόσον η υποδοχή θα γίνει από τον Μακ. Αρχιεπίσκοπο σημαίνει ότι τα εν λόγω αντικείμενα τα φέρνει η Εκκλησία, και το ζητούμενο ως αρνητικό από που έρχονται, από τον αιρετικό Παπισμό. Άραγε θα συνοδεύονται και από Καρδηνάλιο, όπως εις το της Αγ. Βαρβάρας;
Να τονισθεί δε και τούτο, ότι τα όποια λείψανα -και πολλά κλοπιμαία- στον παπικό κόσμο υπέχουν απλώς μουσειακή θέση. Τόσο αντίθετη σχέση με εμάς ως προς τον σεβασμό και την προσκύνηση, όπου τυγχάνουν άκρας τιμής.
Έγινε λόγος ότι μεταξύ των λειψάνων της Αγ. Ελένης υπάρχει και τμήμα της κάρας της Αγίας. Εδώ να μου επιτραπεί να αναφέρω ότι σε ανύποπτο χρόνο ασχολήθηκα ιδιαιτέρως με τους Αγ. Κων/νο και Ελένη, και ήλθε σε γνώση μου φωτογραφία, ότι η κάρα της Αγίας ευρίσκεται σε δυτικό καθεδρικό ναό στην Πόλη Trier της Γερμανίας, την οποία και παραθέτω, και όπου ευκρινώς φαίνεται το όνομα της Αγίας.
Ενώ ελέχθη ότι κακώς γίνεται λόγος «περί σκηνώματος» αλλά απλώς περί κάποιων λειψάνων, τελικά παρέμεινε περί «Ιερού Σκηνώματος». Απαράδεκτο από πάσης απόψεως. Και ο αποχρών λόγος προς εντυπωσιασμό και όχι μόνο;
Αφού τόσο επίσημα και αυτό, μήπως είμεθα για κλάματα Ιερεμίου;
Προκειμένου περί αυτής της υποδοχής τα όποια λείψανα θα συνοδεύονται και από κάποιο τεμάχιο Τιμίου Ξύλου, αφού τόσο συνδέεται με το Σταυρό αυτή η Αγία. Άραγε θα είναι γνήσιο από παπικά χέρια, όπου όλα αμφισβητούνται; Υπάρχει στην Ι. Μ. Ξηροποτάμου ως γνωστόν το μεγαλύτερο που υπάρχει, μάλιστα και με οπή καρφίου. Τι ποιό ορθόδοξο προγραμματισμένα να ήρχετο στην Αθήνα προς προσκύνηση τις ημέρες του Σεπτεμβρίου, όπου και η εορτή της Υψώσεως.
Και ένα ερώτημα: Όλες αυτές οι κινήσεις, πρωτοβουλίες ανήκουν στα καθήκοντα του Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας;
Έλυσε όλα τα θέματα της αποστολής του και άρχισε ταξίδια στο Βατικανό; Δεν του έφθανε τα όσα και λίγα άκουσε, που τόλμησε να προσφέρει εικόνα Βυζαντινού τύπου τον «άγιο» Φραγκίσκο στον Πάπα Φραγκίσκο;
Και μόνο αυτή του η ενέργεια τον καθιστά άκρως λατινόφρονα και ιδού η συνέχεια – σχέση με τους Παπικούς. Ωσάν εδώ να έχει θέση η τολμηρή όντως φράση του Φωτίου Κόντογλου ότι: «Ο φιλοπαπισμός κατήντησε πιο σιχαμερός και από αυτόν τον Παπισμό».
Ο υπογράφων το παρόν γνωρίζει ότι καίρια θα δυσαρεστήσει ανθρώπους της Εκκλησίας. Όμως τα ελατήρια του είναι αγνά-ορθόδοξα. Τέθηκε γενικά και θέμα συνειδήσεως με αυτή την μεταφορά και σε εποχή αναβρασμού μας με τους παπικούς. Προέχει η αλήθεια, η οποία στο όλο θέμα πάσχει και έχει κενά.
Τι και αν στην επίσημη αυτή υποδοχή θα είναι και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και άλλοι επίσημοι, ουδόλως κατά βάθος μειώνεται η τόλμη – ευθύνη όσοι έτσι θέλησαν για ένα γενικό γι’ αυτούς ενθουσιασμό και αγνώστους πονηρούς σκοπούς με σχέσεις με το Βατικανό.
Βέβαια, μετά από τέτοια υποδοχή, που προηγήθηκε πολλή διαφήμιση, είναι φυσικό να σπεύση κόσμος πιστός να προσκυνήσει, και εφ’ όσον πρόκειται περί ιερού Προσώπου, όπου ο λαός τρέφει ιδιαίτερο σεβασμό. Θα σπεύσει και με το δεδομένο ότι όσα επιλήψιμα αναφέρθηκαν παντελώς τα αγνοεί.
Συνεπώς ως συνέχεια μη σπεύσουν να πουν ότι για το λαό του Θεού όλα έγιναν, επομένως πέτυχε η όλη παρουσία και ο ερχομός των ιερών αντικειμένων. Τότε θα δρουν οι ψευδαισθήσεις, αφού ο ερχομός από την αιρετική Δύση στερείται ειλικρινών ελατηρίων πέρα ως πέρα. Γενικά στο όλο θέμα αυτής της μεταφοράς, υπάρχει και η άλλη πλευρά.
Για τον "μεγάλο" "αντιοικουμενιστή" μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία..."Μητροπολιτικές "κολοτούμπες"
Απο το ιστολόγιο ο παιδαγωγός
Ο Γόρτυνος Ιερεμίας, που ανακάλεσε την υπογραφή του από την "ομολογία πίστεως", λέει τώρα ότι κακώς ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποκαλεί τους Παπικούς εκκλησία!" http://opaidagogos.blogspot.gr/2015/12/blog-post_29.html
...επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, σας θυμίζουμε ότι
ΕΣΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΕ ΑΝΑΚΑΛΕΣΑΤΕ την υπογραφή σας από την Ομολογία Πίστεως και μάλιστα κοινοποιήσατε την ανάκληση (σαν "καλό παιδί") σε όλους τους μητροπολίτες και στον Πατριάρχη, ζητώντας του συγνώμη (όταν δεν ήρθε ο Οικουμενισκός Πατριάρχης στην Δημητσάνα).
ΕΣΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΕ ΟΡΚΙΖΟΣΑΣΤΑΝ δημόσια στον Βαρθολομαίο ότι θα του είναι "πρόθυμον εἰς τά κελεύσματά Σας μέχρι θυσίας".
Ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα από την επιστολή "αποκήρυξης της υπογραφής του", του Γόρτυνος Ιερεμία Φούντα. :
"Μετά πιά ἀπό αὐτό συνέταξα σύντομα ἕνα κείμενό μου πρός τόν Πατριάρχη, τό ὁποῖο ἀπέστειλα μέ fax στό Πατριαρχεῖο. Στό κείμενό μου αὐτό ζητῶ συγγνώμη ἀπό τόν Πατριάρχη μας γιά τήν πικρία πού τοῦ ἐπροξένησα, ἐξηγῶ ὅτι ὑπέγραψα τό κείμενο νομίσας ὅτι θά ὑπογραφεῖ ἀπό πολλούς Ἱεράρχες καί ὄχι μόνο ἀπό τρεῖς καί ἐν τέλει δηλώνω ἐπί λέξει:
«Ἡ ἀλήθεια, Παναγιώτατε, εἶναι ὅτι μέ συγκινοῦν καί μέ ἠλεκτρίζουν οἱ ὑπέρ τῆς πίστεως ἀγῶνες καί καταθέτω τόν ἑαυτόν μου μέ τήν μικράν του δύναμιν ὡς στρατιώτην Σας διά τοιούτους ἀγῶνας, πρόθυμον εἰς τά κελεύσματά Σας μέχρι θυσίας."
Αντιλαμβανόμαστε τώρα γιατί "ξύπνησαν" αυτοί που τόσες δεκαετίες παρίσταναν τους δεσποτάδες.
Αντιλαμβανόμαστε επίσης γιατί παρίσταναν για 1-2 μήνες ότιτάχα διαμαρτυρόταν για τα θρησκευτικά: για να ασχολείται ο κόσμος με αυτό το θέμα, να ασχοληθούν μόνον με αυτό στην Σύνοδο (της Ιεραρχίας) του Οκτωβρίου 2016, να στραφεί η οργή του πιστού λαού στην αριστερή κυβέρνηση και να αποφύγουν το επίμαχο θέμα της ψευδοσυνόδου της Κρήτης.
ΕΣΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΕ ΣΤΗΡΙΖΑΤΕ δημόσια τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο όταν άρχιζε τις διώξεις εναντίον των αντιοικουμενιστών κληρικών του :
Θυμίζουμε :
"Ο μητροπολίτης Γόρτυνος μας καλεί να τιμάμε τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο !"http://opaidagogos.blogspot.gr/2016/01/blog-post_98.html
Δείτε τι προέτρεπε τους πιστούς (Δεκέμβριος 2016), 6 μήνες μετά τις αποφάσεις της ψευδοΣυνόδου της Κρήτης :
"Όχι βεβιασμένες ενέργειες" …
Να περιμένουμε, να εκδιωχθούν όλοι οι ευσεβείς αγωνιστές, να επιβληθεί και de facto η αίρεση και μετά να δούμε! Να περιμένουμε (υπονοεί), μήπως γίνουν κι άλλες συνεδριάσεις που θα κρατήσουν ακόμη χρόνια. Και μέχρι τότε ;; Θα αναγνωρίζουμε μυστήρια στους αιρετικούς και τις αιρέσεις ως Εκκλησίες;
Προχωράμε λοιπόν σήμερα σε μια σειρά αποκαλύψεων του θεολόγου Παναγιώτη Νούνη, μέσα από το ιστολόγιο ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ, για τον μητροπολίτη Γόρτυνος π.Ιερεμία Φούντα. Θα σας αφήσουν κυριολεκτικά άναυδους. Κάθε μέρα θα προβάλουμε και μία νέα αποκάλυψη.
Την ώρα που η αίρεση του Οικουμενισμού επίσημα έχει γίνει αποδεκτή από την Ιεραρχία μας, όσο κάποιοι "ευσεβείς" "αντι-οικουμενιστές" μας καλούν ΝΑ ΣΩΠΑΣΟΥΜΕ,
τόσο οι ασυμβίβαστες ελεύθερες φωνές των Ιστολογίων οφείλουν να αποκαλύψουν τον ρόλο τους:
Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ;
Το τελευταίο διάστημα γίνομαι αποδέκτης περίεργων φοβερών και τρομερών γραπτών αλλά και προφορικών παραπόνων-καταγελιών από αρκετούς ανώνυμους ή και επώνυμους Λαϊκούς, Κληρικούς, Μοναχούς/Μοναχές της εκκλησιαστικής επαρχίας της ιεράς μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως.
Θα προσπαθήσω όμως μέρες Πεντηκοστής που είναι να συγκρατηθώ το κατά δύναμιν ώστε να μη δημοσιεύσω τινάενυπόγραφα καταγγελτικά γράμματα και κείμενα που έλαβα κατά τινών μη Ευαγγελικών ενεργειών του σεβασμιωτάτου κ. Ιερεμία.
Θα προσφέρω όμως κάτι, ως μία πρόγευση του τι πρόκειται να ακολουθήσει στο μέλλον, ώστε να φροντίσει να αναλογιστείπροσεκτικά τις συνέπειες των όποιων πανούργων και απειλητικών κακόδοξων ή αντιΚανονικών ενεργειών και διωγμών που άρχισε φαίνεται να εξαπολύει άμεσα ή και έμμεσα ο ταλαίπωρος σεβασμιώτατος κ. Ιερεμίας Φούντας κατά των σωρηδόν εν λόγοις και πράξεσιν γνησίων και ορθοδόξων αντιΟικουμενιστών.
Δεν μπορώ όμως από την άλλη, να σιωπήσω, μπροστά στην ολοκληρωτική νεοΟρθόδοξη Δεσποτοκρατορία και φαύλη τρομοκρατεία του κ. Ιερεμία Φ. του
και μεγίστου «αντιΟικουμενιστού». Ή μήπως, του και λεγομένου από αρκετούς μεγίστου κυρίου Κωλοτούμπα;
Δεν μπορώ να σιωπήσω, δυστυχώς για εσάς σεβασμιώτατε, αλλά ούτε και να κοιμηθώ από τις απέλπιδες κραυγές τινάς αδελφικής βοηθείας συμπαραστάσεως και να βουλώσω τα αυτιά μου, δήθεν απαθώς, από τους φρικτούς αλαλλαγμούς της ανασφάλειας και απογνώσεως του Κλήρου του Μοναχισμού και του Λαού της εν λόγω μητροπόλεως. Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοιο φαιδρό κατάντημα για τον συγκεκριμένο λόγιο και ακαδημαϊκόν Επίσκοπο. Έχασα πάσα καλή ιδέα για αυτόν τον θαυμάσιο άνθρωπο όπου ο γράφων μαζί με το ιστολόγιόν του τα «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ» τον διακονούσε επτάκις της ημέρας.
Κάνει τα πάντα ο αθεόφοβος Μητροπολίτης προς τη δύση της ζωής του για να κατά-σκανδαλίσει πάν ελάχιστον αδελφόν και αδελφήν του…! Δεν γνωρίζω αν υφίσταντο τινές μυλόπετρες στη Δημητσάνα…
Εννοείται, αδελφοί και πατέρες, πως έπαψα ολοσχερώς από την Πρωτοχρονιά του 2017, να σχετίζομαι ιδιαίτερα και να συνεργάζομαι διαδικτυακώς, με την συγκεκριμένη Ιερά Μητρόπολη Γόρτυνος, για τον σημαίνον λόγο της ύπουλης μεταστροφής και πανουργίστικης υπόσκαψης του αντιΟικουμενιστικού αγώνος από μέρους του ιδίου σεβασμιωτάτου κ. Ιερεμία. Έτσι συνειδητοποίησα κάπως αργά ότι ο σεβασμιώτατος Ιερεμίας μετά των συν αυτώ συνεργατών του με χρησιμοποιούσαν συστηματικά για να δημοσιεύω κείμενά τους.
Διέκοψα παντελώς την επικοινωνία μαζί του. Του διέκοψα το «διαδικτυακόν μνημόσυνο», μιας και συστηματικά του εδημοσίευα τα ενυπόγραφα θεολογικά του κείμενα, τις επίσημες επισκοπικές εγκυκλίους του, τις παλαιοδιαθηκικές ερμηνείες και αναλύσεις του κ.λπ. Έχω αποστείλει μάλιστα, τότε, γραπτά μηνύματα στο μητροπολιτικό γραφείον του, να μη ξαναδιανοηθούσι να με ενοχλήσουσι διότι με ρασοφόρους και δή επαγγελματίες κωλοτούμπες και γιαλατζί θεωρητικούς, δήθεν «αντιΟικουμενιστές», δεν επιθυμώ διόλου να συνεργάζομαι. Διότι όλες αυτές, οι δυστυχησμένες ψυχούλες, συνεργάζονται είτε εν γνώσει είτε και εν αγνοία τους με το πατέρα του ψεύδους.
Απεχθάνομαι και βδελύσουμε μετα πάσης θυσίας την σατανική διγλωσσία των πανούργων Επισκόπων. Όπου την εντοπίζω, επιθυμώ να την τσακίζω δυναμικά αστραπιαία και κατακέφαλα, όπως πράττω στο χωριό μου όταν περπατώ στα χωράφια και δέχομαι επιθέσεις από τις δηλητηριώδεις έχιδνες.
Φαντάζομαι τι σόϊ λυσσαλέους αφρούς που θα βγάζουν, ο σεβαμιώτατος και τα πειθήνια τσιράκια του, με τέτοιου είδους απόρριψη που έφαγε. Τα ήθελε και τα έπαθε. Επέλεξε τους φίλους του και συνάμα τους εχθρούς του. Έτσι με εξανάγκασε να σταθώ εναντίον του, όπως ακριβώς ο αδύνατος τσομπαναραίος Δαβίδ αντιμετώπισε ρωμαλέα τον πολεμοχαρή πάνοπλο και πανίσχυρο Φιλισταίον Γολιάθ με την θανατηφόρο σφενδόνη του, έχοντας μαζί και τον Παντοδύναμο άσαρκο Θεό Λόγο στη καρδιά την ψυχή και την διάνοιά του.
Για περισσότερες λεπτομέρειες παραθέτω προς το τέλος του αντιρρητικού σχολιασμού μας μερικά επιπρόσθετα διαδικτυακά τεκμήρεια. Ακολουθεί τώρα μία μερική αποκαλυπτική πρόγευση, από επώνυμους αναγνώστες μας, που διαβιούν στην εκκλησιαστική επαρχία του σεβασμιωτάτου.
Παραδείγματος Χάριν: Μία εν Χριστώ αδελφή η κυρία Γιαννούλα Μ. στις 20 Απριλίου 2017 μας απέστειλε προς ανάρτηση και δημοσίευση το κάτωθεν σχόλιο:
«Κύριε Νούλη, μην παραξενευεσαι με τις κολοτούμπες του Γορτυνος και Μεγαλουπόλεως κυρίου Ιερεμιου γιατί έκανε μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίων της Ορθοδοξίας. Αυτά είναι πταισματα».
Η απάντηση μας ήτο άμεση:
«Ο καθείς ερευνά και εντοπίζει ανάλογα με τις προσωπικές ευαισθησίες του... αν έχετε αποδεικτικά στοιχεία σοβαρά περι άλλων τινών εγκλημάτων, πληροφορείστε μας παρακαλώ στο προσωπικόν μας ηλεκτρονικό ταχυδρομείον.
Αν είναι κουβέντες του κομωτηρίου, αφήστε τις για κάποιαν άλλη φορά διότι δεν έχω χρόνο για χάσιμο, διότι με περιμένει μια αιωνιότης ατέλευστη».
Δείτε το άρθρο μου Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΥΠΟΣΚΑΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΝ ΑΓΩΝΑ με τον άνωθεν δημόσιο σχολιασμό μας, ΕΔΩ:http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post.html?showComment=1492682673542#c29853345605320346
Στις 22 Απριλίου 2017, έλαβα εν τέλει ένα προσωπικό και συγκλονιστικό μήνυμα που υπογράφεται από την ίδια αξιότιμη κυρία Γιαννούλα Μ.:
«Όπως γνωρίζεις ο Ιερεμιας Φούντας , Μητροπολιτης Γορτυνος και Μεγαλουπολεως, έχει ένα μοναστήρι στα Μεγαρα, το οποίο υπάγεται στο Μητροπολίτη Μεγάρων.Οι μοναχές άρχισαν να του λένε ότι αυτά που λέει είναι υπέρ του οικουμενισμού.
Μία μοναχή , μάλιστα , που λέγεται Αρσενια(Μεγαλοσχημη), όταν είδε το blog σας του είπε τι πράγματα είναι αυτά που λέτε.
Ο Ιερεμιας της είπε να μην κοινωνησει ξανά και πώς θα πει στον Μητροπολίτη Μεγάρων να της πάρει το σχήμα.»
Δεν γνωρίζω με απόλυτη βεβαιότητα, αν όντως αυτά τα πράγματα που καταγγέλλει η κ. Γιαννούλα Μ. ευσταθούν, θα αναμένω όμως, λίγο χρόνο ακόμη, για να διασταυρώσω όλες τις πληροφορίες μου και από άλλες διάφορες οπτικές γωνίες για να καταλλείξω σε κάποιο ασφαλές και αδιαμφησβήτητο συμπέρασμα.
Όποιος αναγνώστης/τρια γνωρίζει επιπρόσθετα στοιχεία, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείον μας και τα υπόλοιπα στοιχεία μας είναι δημοσιεύμενα κάτωθεν χαμηλά του ιστολογίου μας.
Αν θέλει εξ αρχής, η Ιερά Μητρόπολη Γόρτυνος, ας διαψεύσει το εν λόγω μήνυμα, ότι πράγματι δεν εκβιάζει, δεν φοβερίζει, δεν απειλεί καμμία μοναχή ή και κανένα μοναχό, κανένα Κληρικό ή θεολόγο, και κανένα Λαϊκό, ώστε να τα εκλάβουμε ως «Ζηλωτικές» ανοησίες και υπερβολές.
Διαφορετικά, αν μετά την δημοσίευση και ανάγνωση ετούτου του αποκαλυπτικού μηνύματος, ο σεβασμιώτατος κύριος Ιερεμίας, συνεχίζει απτόητος τα βιολιά του, και δεν διαψεύσει τις μομφές και τις κατηγορίες, που ως άνανδρος λυκο-ποιμένας κυνηγάει τις ανδρείες και ομολογήτριες Καλόγριες, θα αναγκαστώ να δημοσιεύσω επιπρόσθετα στοιχεία και ντοκουμέντα που έχω στην κατοχή μου, ώστε να ενημερωθεί η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία της οικουμένης με τι είδους επίσκοπον έχουμε να κάνουμε.
Δεν έχω υπόψη μου πιο μοναστήρι βρίσκεται στα Μέγαρα, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι με ποια εκκλησιαστική δικαιοδωσία παρεμβαίνει σε μοναστήρι που εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Μητροπολίτη Μεγαρέων και Σαλαμίνας; Μήπως του δίδει δικαιώματα ο σεβασμιώτατος Μεγάρων; Αλήθεια όμως, μιας και το έφερε η κουβέντα μας, τι γνώμη έχει για τον Οικουμενισμό ο επίσκοπος Μεγάρων και Σαλαμίνας;
Για το επιτίμιον της ακοινωνησίας της οσιολογιωτάτης Μοναχής Αρσενίας, αν ο Γόρτυνος είναι πράγματι ο Γέρων και πνευματικός οδηγός του μοναστηρίου, έχει προφανώς το Κανονικό δικαίωμα να το βάλει. Και η μεγαλόσχημη Μοναχή να το ανεκτεί με υπομονή, ακόμη κι αν είναι εν αδίκω επιβληθέν, διότι πρός το τέλος των ημερών θα την στεφανώσει ο Δικαιοκρίτης και Θεάνθρωπος της Δόξης.
Όσον αφορά εν κατακλείδι την μεγίστη απειλή του Ιερεμία του Τρομερού, ότι θα βάλει τον φιλάδελφον του Μητροπολίτη Μεγάρων για να «αποσχηματίσει» την νέα Ομολογήτρια Μοναχή, τούτο θα πρέπει να καταγραφεί, όχι στα ανέκδοτα της νεοΕλλαδικής Εκκλησιαστικής ιστορίας, αλλά να καταγραφεί στα ρεκόρ Γκίνες για την άπειρη ηλιθιότητα των αναξίων Επισκόπων που υποκρίνονται τους ορθοδόξους τους παραδοσιακούς και αντιοικουμενιστάς.
Θα απορείτε βέβαια: γιατί τόσον φανατικό μαίνος ο σεβασμιώτατος κατά τινών Μοναχών και Μοναζουσών του; Η απάντηση είναι απλή: για να μη διανοηθεί τις ελάχιστος Μοναχος και Μοναχή ή ο Κληρικός εντός της επαρχίας του να δώσει το γενικό πρόσταγμα για την αγία ανυπακοή και διενεργηθεί έτσι διακοπή εκκλησιαστικής επικοινωνίας και αδειάσουν οι ναοί του ή τέλος πάντων να γινεί και η διακοπή του μνημοσύνου του. Αυτό τρέμει ο σεβασμιώτατος Ιερεμίας.
Γι΄ αυτό και διαστρέφει με πανουργία την Πατερική Θεολογία μας, περί της ιεράς και κανονικής Αποτειχίσεως, και γι΄ αυτό μαχαίρωσε πισώπλατα, όπως έπραξε ο Εφιάλτης στον ήρωα βασιλέα της Σπάρτης Λεωνίδα, τον φίλο του και ιερώς αποτειχισθέντα νεοΟμολογητήν Πρωτοπρεσβύτερον των Θεσσαλονικέων π. Νικόλαον Μανώλη κατά την Πρωτοχρονιάτικη Εγκύκλιον που εξέδωσε στα όρια της επαρχίας του.
Αιδώς Γορτύνιοι! Αθλίοι και ανάξιοι ρασοφόροι που ανέχεστε την αδικία!
Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΤΕΚΜΗΡΕΙΑ:
(1) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΟΥΝΗ, Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΚΑΘΟΤΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΟΛΚΗΣ,http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2016/12/blog-post_76.html
(2) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΟΥΝΗ, Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΥΠΟΣΚΑΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΝ ΑΓΩΝΑ,http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post.html
(3) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΟΥΝΗ, ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΦΑΙΔΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΟΤΙ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ,http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_22.html
(4) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΟΥΝΗ, ΤΟ ΛΑΚΩΝΙΚΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ,http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_31.html
(5) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΟΥΝΗ, «Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ», ΒΙΝΤΕΟ, https://www.youtube.com/watch?v=iHgJpuZzFGM
(6) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΟΥΝΗ, Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΦΑΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ; ,http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_39.html
ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ»,
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)