.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Aν οι δεσποτάδες μας έχουν φθηνή αντίληψι για την Ορθοδοξία

ας μη λησμονούν ότι υπάρχει λαός, υπάρχει το λείμμα της ευσεβείας, κληρικοί & λαικοί, οι οποίοι πεθαίνουν για την Ορθοδοξία… & δεν θα επιτρέψουν στους νεωτεριστάς νεοορθόδοξους & νεοπάτορες να νοθεύσουν την πίστη & να υποτάξουν την Ορθοδοξία


«…Δὲν θα παύσωμε νὰ λαλοῦμε μὲ τὴν γλῶσσα τῆς ἀληθείας, ἔστω καὶ ἂν διωχθοῦμε, ὅπως διωχθήκαμε στὸ παρελθόν. Ἐμεῖς πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὡς πολυτιμότερο ἀγαθὸ θεωροῦμε τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ τὴν διαφυλάξουμε ἀκεραία καὶ ἀλώβητη.
Ἂν κάποιοι κληρικοὶ καὶ μοναχοὶ θέλουν νὰ τὴν προδώσουν καὶ νὰ τὴν παραδώσουν στὸν ἀντίχριστο πάπα, ὁ λαός, ὁ εὐσεβὴς λαός, ὁ πάντοτε σταθεὶς ἄγρυπνος ὡς φρουρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ τώρα θὰ ὑψώσῃ τὸ ἀνάστημά του καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ τέτοια προδοσία.
Ἐκφράζω βαθυτάτη λύπη, διότι τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ ὁποῖο θεωρεῖται πρόμαχος τῆς Ὀρ­θοδοξίας καὶ ὑπερασπιστὴς τῶν ἱερῶν παραδόσεων –κατ᾽ ἐμὲ δὲ καὶ ἀλεξικέραυνον τῆς ὀρθοδόξου Ἑλλάδος–, προδίδεται ἀπὸ μοναχοὺς οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν βλασφήμους ἱεράρχας… 
Εἶνε τοῦτο σημεῖον ἐσχάτης καταπτώσεως! Ἀλλ᾽ ἄν αὐτοὶ τόσο φθηνὴ ἀντίληψι γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἔχουν ἂς μὴ λησμονοῦν ὅτι ὑπάρχει λαός, ὑπάρχει τὸ λεῖμμα τῆς εὐσεβείας, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι πεθαίνουν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἔχουν ὡς σύνθημα «Ὀρθοδοξία ἢ θάνατος» καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψουν στοὺς νεωτεριστὰς νεορθοδόξους καὶ νεοπάτορες νὰ νοθεύσουν τὴν πίστι καὶ νὰ ὑποτάξουν τὴν Ὀρθοδοξία.

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ρώτησα Τον Θεό και Αυτός μου Είπε…



Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα…

– Σαν γονιός, ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας;»

Ο Θεός απάντησε χαμογελώντας:

– «Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν. 
Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν.

-Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο τα πράγματα που έχουμε στη ζωή… 
μας, αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας.

– Να μάθουν ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους.

– Να μάθουν ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.

Να μάθουν ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορείς ν’ ανοίξεις στον άλλο πληγές που μετά παίρνει χρόνια πολλά να τις γιατρέψεις.

– Να μάθουν τη συγχώρεση συγχωρώντας.

– Να μάθουν πως υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν πραγματικά, που όμως δεν ξέρουν πώς να δείξουν ή να εκφράσουν τα αισθήματά τους.

– Να μάθουν ότι τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα …
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!

– Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα και να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα.

– Να μάθουν ότι δεν φτάνει πάντα να σε συγχωρούν οι άλλοι!

Πρέπει να μπορείς να συγχωρήσεις κι ο ίδιος τον εαυτό σου…

Δεν πρέπει να εμπιστευώμαστε, ούτε να δίνουμε θάρρος ποτέ στον εαυτό μας



Τὸ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι τὸν ἑαυτόν σου, ἀγαπητέ μου ἀδελφέ, εἶναι τόσο ἀναγκαῖο σε αὐτὸν τὸν πόλεμο, ποὺ χωρὶς αὐτό, νὰ εἶσαι βέβαιος, ὅτι, ὄχι μόνον δὲν θὰ μπορέσεις νὰ πετύχεις τὴ νίκη ποὺ ἐπιθυμεῖς, ἀλλ᾿ οὔτε κἂν νὰ ἀντισταθεῖς στὸ παραμικρὸ καὶ αὐτό, ἂς τυπωθεῖ καλὰ στὸ νοῦ σου.

Γιατὶ, ἐμεῖς πράγματι, ὄντας φυσικὰ διεφθαρμένοι ἀπὸ τὴ φύσι μας ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, ἔχουμε σὲ μεγάλη ὑπόληψι τὸν ἑαυτό μας, ἡ ὁποία ἂν καὶ δὲν εἶναι ἀλήθεια, παρὰ ἕνα ψέμα καὶ τίποτα ἄλλο, ἐμεῖς ὅμως, νομίζουμε μὲ μία ἀπατηλὴ ἐντύπωση, πὼς εἴμαστε κάποιοι. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἐλάττωμα, ποὺ πολὺ δύσκολα ἀναγνωρίζεται, καὶ ποὺ δὲν ἀρέσει στὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς μία γνῶσι χωρὶς δόλο γι᾿ αὐτὴ τὴν βεβαιότατη ἀλήθεια.

Δηλαδή, νὰ ξέρουμε, ὅτι κάθε χάρι καὶ ἀρετὴ ποὺ ἔχουμε, προέρχεται ἀπὸ αὐτὸν μόνο, ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ κάθε ἀγαθοῦ καὶ ὅτι, ἀπὸ μᾶς, δὲν μπορεῖ νὰ προέλθη κανένα καλό, οὔτε κανένας καλὸς λογισμός, ποὺ νὰ τοῦ ἀρέσῃ. Ἂν καὶ αὐτὴ ἡ ἀναγκαιότατη ἀλήθεια (δηλαδή, τὸ νὰ μὴ πιστεύουμε στὸν ἑαυτόν μας) εἶναι ἔργο τοῦ θεϊκοῦ του χεριοῦ, ποὺ συνηθίζει νὰ τὸ δίνη στοὺς ἀγαπημένους του 
φίλους, πότε μὲ ἐμπνεύσεις καὶ φωτισμούς, πότε μὲ σκληρὰ μαστιγώματα καὶ θλίψεις, πότε μὲ βίαιους καὶ σχεδὸν ἀνίκητους πειρασμούς, καὶ πότε μὲ ἄλλα μέσα, ποὺ ἐμεῖς δὲν καταλαβαίνουμε· μὲ ὅλα αὐτά, θέλει νὰ γίνεται καὶ ἀπὸ μέρους μας ἐκεῖνο, ποὺ ἀνήκει, καὶ εἶναι δυνατὸν σὲ μᾶς. Γι᾿ αὐτὸ λοιπόν, ἀδελφέ μου, σοῦ σημειώνω ἐδῶ τέσσερεις τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους μπορεῖς, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ πετύχης αὐτὴ τὴν ἀμφιβολία τοῦ ἑαυτοῦ σου, δηλαδή, τὸ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι ποτὲ τὸν ἑαυτό σου...

Ὁ α´ εἶναι τὸ νὰ γνωρίσῃς τὴν μηδαμινότητά σου καὶ νὰ σκεφθῇς, ὅτι ἀπὸ μόνος σου δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς κανένα καλό, γιὰ τὸ ὁποῖο νὰ γίνῃς ἄξιος της βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

Ὁ β´ τὸ νὰ ζητῇς γι᾿ αὐτὸ πολλὲς φορὲς βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ θερμὲς καὶ ταπεινὲς δεήσεις, ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι χάρισμα δικό Του· καὶ ἂν θέλῃς νὰ τὸ πάρης, πρέπει πρῶτα νὰ σκεφθῇς τὸν ἑαυτό σου, ὄχι μόνο γυμνὸ ἀπὸ αὐτὴ τὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ σου, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰ πάντα ἀδύνατο νὰ τὴν ἀπόκτησεις· ἔπειτα, νὰ μιλᾷς μὲ οἰκειότητα πολλὲς φορὲς μπροστὰ στὴ μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστεύω σταθερά, ἐξ αἰτίας τοῦ πελάγους τῆς εὐσπλαγχνίας του, θὰ σοῦ τὴν δώσῃ, ὅταν αὐτὸς γνωρίσῃ, μὴν ἀμφιβάλλῃς καθόλου, ὅτι θὰ τὴν ἀπολαύσεις.

Ὁ γ´ τρόπος, εἶναι τὸ νὰ συνηθίσῃς νὰ φοβᾶσαι πάντα τὸν ἑαυτό σου· νὰ φοβᾶσαι τοὺς ἀναρίθμητους ἐχθρούς, στοὺς ὁποίους, δὲν εἶσαι δυνατὸς νὰ κάνῃς οὔτε τὴν παραμικρὴ ἀντίστασι, νὰ φοβᾶσαι τὴ πολὺ δυνατή τους συνήθεια στὸ νὰ πολεμοῦν τὶς πανουργίες, τὰ στρατηγήματά τους, τὶς μεταμορφώσεις τους σὲ ἀγγέλους φωτός· τὰ ἀναρίθμητα τεχνάσματα καὶ παγίδες, ποὺ σοῦ στήνουν κρυφὰ στὸν ἴδιο τὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς.

Ὁ δ´ τρόπος εἶναι, ὅταν πέσῃς σὲ κανένα ἐλάττωμα νὰ σκεφθῇς καθαρὰ τὴν ἀπόλυτη ἀδυναμία σου· ἐπειδή, γι᾿ αὐτὸ τὸ σκοπὸ παραχώρησε ὁ Θεὸς νὰ πέσῃς, γιὰ νὰ μάθης καλύτερα τὴν ἀσθένεια σου (11)καὶ ἔτσι νὰ μάθης, ὄχι μόνο νὰ περιφρονῇς ἐσὺ ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό σου σὰν ἕνα τίποτα, ἀλλὰ καὶ νὰ θέλῃς νὰ σὲ καταφρονοῦν καὶ οἱ ἄλλοι σὰν τέτοιου εἴδους ἀσθενῆ. Γιατὶ χωρὶς αὐτὴ τὴν θέλησι, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ ἐνάρετη δυσπιστία τοῦ ἑαυτοῦ σου, ἡ ὁποία ἔχει τὸ θεμέλιό της στὴν ἀληθινὴ ταπείνωσι καὶ στὴν προλεγόμενη ἔμπρακτη γνῶσι τῆς δοκιμῆς.

Ὁπότε, καθ᾿ ἕνας βλέπει πόσο ἀπαραίτητο εἶναι σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ ἑνωθῇ μὲ τὸ οὐράνιο φῶς, τὸ νὰ γνωρίσῃ τὸν ἑαυτό του, τὴν ὁποία γνῶσι συνηθίζει νὰ τὴν δίνη ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ στοὺς ὑπερήφανους καὶ προληπτικούς, μέσα ἀπὸ τὶς πτώσεις, ἀφίνοντάς τους δηλαδὴ μὲ δίκαιο τρόπο νὰ πέφτουν σὲ κανένα ἐλάττωμα (ἀπὸ τὸ ὁποῖο νομίζουν πὼς ἠμποροῦν νὰ φυλαχτοῦν) γιὰ νὰ γνωρίσουν τὴν ἀδυναμία τους, καὶ νὰ μὴ ἐπιστεύωνται πλέον στὸν ἑαυτόν τους καθόλου.

Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ μέσο, τὸ τόσο ἄθλιο καὶ ἀναγκαστικό, δὲν συνηθίζει νὰ τὸ μεταχειρίζεται πάντοτε ὁ Θεός, παρά, ὅταν τὰ ἄλλα μέσα, τὰ πιὸ ἐλεύθερα, ὅπως εἴπαμε, δὲν προξενοῦν στὸν ἄνθρωπο αὐτὴ τὴν ἐπίγνωσι τοῦ ἑαυτοῦ του· γιατὶ τότε παραχωρεῖ νὰ πέσῃ ὁ ἄνθρωπος σὲ σφάλματα τόσο μεγαλύτερα ἢ μικρότερα, ὅσο εἶναι μεγαλύτερη ἢ μικρότερη καὶ ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ὑπόληψις, ποὺ ἔχει γιὰ τὸν ἑαυτό του· ὥστε, ὅπου δὲν ὑπάρχει καμία ἀπολύτως ὑπόληψις, καθὼς συνέβη στὴν Παρθένο Μαρία, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει παρομοίως οὔτε καὶ καμία πτῶσις· λοιπόν, ὅταν ἐσὺ πέσεις, τρέξε ἀμέσως μὲ τὸν λογισμὸ στὴ ταπεινὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ σου, καὶ μὲ ἐπίμονη προσευχὴ ζήτησε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ σοῦ δώσῃ τὸ ἀληθινὸ φῶς, γιὰ νὰ γνωρίσῃς τὴν μηδαμινότητά σου καὶ νὰ μὴν δείχνῃς ἐμπιστοσύνη καθόλου στὸν ἑαυτόν σου, ἐὰν θέλῃς νὰ μὴ πέσῃς πάλι καὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερη βλάβη καὶ φθορά.

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
Ἀόρατος Πόλεμος

Έκκληση των παγκοσμιοποιητών για παγκόσμιο κοινοβούλιο



Ποιοι Έλληνες βουλευτές υπογράφουν

Του Κίμωνα Χαραλάμπους

1.500 βουλευτές από περισσότερες από 120 χώρες ζητούν επίσημα την δημιουργία παγκόσμιου κοινοβουλίου υπογράφοντας έκκληση για την άμεση πραγμάτωση του σχεδίου!
Τα Ηνωμένα Έθνη ιδρύθηκαν επίσημα στις 24 Οκτωβρίου 1945, όταν ο Καταστατικός τους Χάρτης επικυρώθηκε από την πλειοψηφία των 51 ιδρυτικών Κρατών Μελών. Η ημέρα αυτή εορτάζεται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο ως Ημέρα των Ηνωμένων Εθνών.

Σκοπός των Ηνωμένων Εθνών είναι να ενώσουν όλα τα έθνη του κόσμου ώστε να εργαστούν για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης για την «ειρήνη και την ανάπτυξη, με βάση τις αρχές της δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ευημερίας όλων των ανθρώπων», όπως μας λένε.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν 192 μέλη που συνεδριάζουν στη Γενική Συνέλευση, η οποία μοιάζει με ένα παγκόσμιο κοινοβούλιο αλλά δεν είναι ακόμα.
Αυτό όμως πρόκειται να αλλάξει καθώς όλα δείχνουν πως βρίσκεται προ των πυλών η παγκόσμια κυβέρνηση των πολιτικών, η οποία και θα δώσει έπειτα την θέση της στον έναν παγκόσμιο ηγέτη.
Για όσους δεν γνωρίζουν υπάρχει η διεθνής «εκστρατεία» για παγκόσμιο Κοινοβούλιο στα Ηνωμένα Έθνη με τα αρχικά UNPA (United Nations Parliamentary Assembly). Πλέον η εν λόγω προοπτική έχει την στήριξη 1.500 πρώην και νυν βουλευτών χωρών του πλανήτη και περισσότερων από 120 κρατών.
Η… έκκληση για παγκόσμιο κοινοβούλιο των Ηνωμένων Εθνών, η οποία έχει υπογραφεί από βουλευτές, ζητά «δημοκρατική συνεργασία και αντιπροσώπευση σταδιακά και σε παγκόσμιο επίπεδο»! Στα «δημοκρατικά» πλαίσια μάλιστα οι βουλευτές κάνουν λόγο για «ανάγκη συμμετοχής των παγκόσμιων πληθυσμών στην δραστηριότητα του Ο.Η.Ε.»
Έτσι όπως οι πληθυσμοί... συμμετέχουν στην δραστηριότητα των χωρών τους ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το όλον θέμα αποτελεί, όπως καταλαβαίνετε, μια κοροϊδία και μοναδικός στόχος είναι η περαιτέρω συγχώνευση των κρατών ή των τραστ κρατών σε ένα κυβερνητικό κέντρο, το οποίο θα δώσει την θέση του στον παγκόσμιο ηγέτη με τον κοινοβουλευτισμό να μετατρέπεται σε αριστερόστροφη δικτατορία.
Όλα γίνονται σταδιακά, όπως το ποντίκι ροκανίζει ένα σκοινί.
«Η έκκληση (για παγκόσμιο κοινοβούλιο) είναι ένα σημαντικό λιθαράκι», ανέφερε ο συντονιστής της «εκστρατείας», Andreas Bummel.
«Το γεγονός πως ένας τόσο μεγάλος αριθμός βουλευτών από όλες τις περιοχές του κόσμου στηρίζει την ιδέα ενός παγκόσμιου κοινοβουλίου δείχνει πως ήρθε η ώρα, τα Ηνωμένα Έθνη να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό το σχέδιο», τόνισε ο ίδιος.
Σε αυτούς που έχουν υπογράψει την έκκληση για παγκόσμιο κοινοβούλιο ανήκουν ο πρόεδρος του παναφρικανικού κοινοβουλίου, Roger Nkodo Dang από το Καμερούν, σημαντικοί κοινοβουλευτικοί αντιπρόσωποι από όλον τον κόσμο αλλά και την Ευρώπη, όπως ο Γερμανός ΥΠΕΞ, Sigmar Gabriel, το μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ψηφιακή οικονομία και κοινωνία, Mariya Gabriel από την Βουλγαρία, ο Πρόεδρος της Ιρλανδίας, Michael D. Higgins, η Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Federica Mogherini, ο πολυπολιτισμικός Πρόεδρος του Καναδά, Justin Trudeau, κ.α.
Από την Ελλάδα υπέγραψαν ο Γιάννης Δραγασάκης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιάννης Μανιάτης του ΠΑΣΟΚ και ο Δημήτρης Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ. Τους περισσότερους βουλευτές έχει η Γερμανία και ακολουθεί ο Καναδάς.
ΕΔΩ όλη η λίστα!
Στην αρχή συνένωσαν τις χώρες σε τραστ και τώρα πλησιάζει η ώρα για παγκόσμια συγχώνευση των κοινοβουλίων σε ένα, το οποίο και θα αποφασίζει για τις τύχες των λαών μέχρι να καταργηθεί και αυτό από τον έναν ηγέτη. Ο καιρός είναι πολύ πιο κοντά από όσο φαντάζεστε!

... καλύτερα να προσεύχεσαι στον Θεό



Αντί να καυχάσαι για το αύριο, καλύτερα να προσεύχεσαι στον Θεό να δώσει την ημέραν ταύτην, τον άρτον ημών τον επιούσιον. 

Η σημερινή ημέρα μπορεί να είναι η τελευταία μας επί της γης. 

Γι’ αυτό είναι καλύτερα να περάσουμε αυτή την ημέρα εν μετανοία, μετανιώνοντας για όλες τις μέχρι τώρα ημέρες μας επί της γης, παρά να φανταζόμαστε το αύριο, μία ημέρα που μπορεί να μην ξημερώσει για εμάς. 

Οι μάταιες φαντασιώσεις για το αύριο δεν μπορούν να μας αποφέρουν τίποτα καλό· αντιθέτως, η μετάνοια μέχρι δακρύων για μία ημέρα μπορεί να μας σώσει από το αιώνιο πυρ.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

inpantanassis.blogspot.gr

Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα ή θησαυρό...



Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα ή θησαυρό, θυμήσου ότι ο ακένωτος θησαυρός μας, από τον οποίο αντλούμε όλους τους θησαυρούς της ψυχής και του σώματός μας, η ανεξάντλητη πηγή κάθε ευλογίας, είναι ο Θεός. 
Ευχαρίστησέ Τον με όλη την καρδιά σου, και μην κλείνεις τους θησαυρούς σου μέσα σου, μήπως έτσι κλείσεις την είσοδο της καρδιάς σου στον ανεκτίμητο και ζωντανό θησαυρό, τον Θεό, αλλά μοίρασε μέρος της περιουσίας σου σ᾽ αυτούς που έχουν ανάγκη, στους άπορους, στους φτωχούς αδελφούς σου, οι οποίοι έχουν μείνει σ᾽ αυτήν τη ζωή για να φανερώσεις σ᾽ αυτούς την αγάπη και την ευγνωμοσύνη σου στον Θεό, και να αμειφθείς γι᾽ αυτό στην αιωνιότητα από τον Θεό.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Να Ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό!



«Να προσεύχεσαι κάθε φορά που κάθεσαι στο τραπέζι.

Όταν δέχεσαι το ψωμί, να αποδίδεις την ευχαριστία σ’ Αυτόν που το έδωσε. Όταν με οίνο στηρίζεις την ασθένεια του σώματος, να θυμάσαι Αυτόν που σου παρέχει το δώρο για να ευφραίνεται η καρδιά και να καταπραΰνονται οι ασθένειες.
Πέρασε η ανάγκη των φαγητών; Η μνήμη όμως του Ευεργέτη να μην παρέλθει. Κάθε φορά που φοράς τον χιτώνα να ευχαριστείς Αυτόν που σου τον έδωσε. Όταν ντύνεσαι το ρούχο, να αυξήσεις την αγάπη στον Θεό, ο οποίος μας χάρισε κατάλληλα σκεπάσματα και για τον χειμώνα και για το καλοκαίρι, τα οποία και τη ζωή μας προφυλάσσουν και την ασχήμια καλύπτουν.
Τελείωσε η ημέρα; Να ευχαριστείς Αυτόν που μας χάρισε τον ήλιο για να μας εξυπηρετεί στα έργα της ημέρας και που έδωσε το φως για να φωτίζει τη νύχτα και να εξυπηρετεί τις λοιπές ανάγκες της ζωής».

Αγίου Βασιλείου Μεγάλου

ΕΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΓΕΡΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (ένα βίντεο από παλιά του ομιλία)



Ένας πραγματικά άξιος μοναχός που αγωνίστηκε για την Ορθοδοξία, που απαρνήθηκε καριέρες και κοσμικότητες και αφιερώθηκε στην υπηρεσία στον Ύψιστο. Είχαμε προσωπική γνωριμία και οι αναμνήσεις μας θα είναι πάντα δυνατές.


Το πρωί της 10ης Αυγούστου 2017 ο αγαπητός σε όλους μας αρβανίτης Γέρων Νεκτάριος από την Ι.Μ. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης εν μετανοία και θερμή πίστη για να ψάλλει αενάως στον Ουρανό.

Τα τελευταία χρόνια ο Γέροντας αντιμετώπιζε ανίατη ασθένεια, όμως μέχρι και το τέλος του τον διέκρινε o ακούραστος και μαχητικός νους. Σήκωνε το βάρος των προσωπικών του σωματικών δυσκολιών αγόγγυστα και ακατάπαυστα προσευχόμενος δόξαζε τον Κύριο. Το αντιοικουμενιστικό του πνεύμα, οι αγώνες για την ανάδειξη της Παναγίας της Αρβανίτισσας και την ελληνικότητα της αρβανίτικης καταγωγής, η αγάπη του για την πατρίδα μας και οι ωφέλιμες πνευματικές του νουθεσίες πάντα θα ομιλούν και θα αγγίζουν τις καρδιές μας.

O παρών διαδικτυακός τόπος, (του Γέροντα ονομαστικός), τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε προσωπική φωνή και ανησυχία του Γέροντα και ένα ηχηρό κάλεσμα για επαγρύπνηση του κόσμου. Οι στενοί συνεργάτες του εκφράζουμε τις θερμές ευχαριστίες μας για την άμεση ανταπόκριση και την αγάπη σας και εκ των πραγμάτων ανακοινώνουμε την παύση λειτουργίας του blog. Ωστόσο το αρχειακό υλικό θα παραμείνει ανοικτό και άμεσα διαθέσιμο για τον καθένα από εσάς.

Η απώλειά του Γέροντα είναι μεγάλη αλλά, η παρηγοριά για τη μεσιτεία του προς τον Χριστό μας, αφήνει σε όλους μας μία εσωτερική χαρά, χαρά που αφήνουν μόνο οι γνήσιοι δούλοι του Θεού.

Ας προσευχηθεί ο καθένας μας για την ανάπαυση της ψυχής του.

Καλό Παράδεισο Πάτερ Νεκτάριε… την ευχή τη δική σου και της Παναγίας Αρβανίτισσας να ‘χουμε!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

«Νά ζητᾶτε τήν ἕνωσή σας μέ τόν Χριστό ἀνιδιοτελῶς»

Να μην εκβιάζομε με τις προσευχές μας τον Θεό. Να μη ζητάμε απ’ τον Θεό να μας απαλλάξει από κάτι, ασθένεια κ.λπ. ή να μας λύσει τα προβλήματά μας, αλλά να ζητάμε δύναμη και ενίσχυση από Εκείνον, για να τα υπομένομε.
Όπως Εκείνος κρούει με ευγένεια την πόρτα της ψυχής μας, έτσι κι εμείς να ζητάμε ευγενικά αυτό που επιθυμούμε κι αν ο Κύριος δεν απαντάει, να σταματάμε να το ζητάμε. 
Όταν ο Θεός δεν μας δίδει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του...
Εφόσον πιστεύομε στην αγαθή Του πρόνοια, εφόσον πιστεύομε ότι Εκείνος γνωρίζει τα πάντα απ’ τη ζωή μας κι ότι πάντα θέλει το αγαθόν, γιατί να μη δείχνομε εμπιστοσύνη; Να προσευχόμαστε απλά και απαλά, χωρίς πάθος και εκβιασμό. Ξέρομε ότι παρελθόν, παρόν και μέλλον, όλα είναι γνωστά, γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιον του Θεού. … 
Εμείς να μην επιμένομε· η προσπάθεια κάνει κακό αντί για καλό. Μην κυνηγάμε ν’ αποκτήσομε αυτό που θέλομε, αλλά να τ’ αφήνομε στο θέλημα του Θεού. Γιατί όσο το κυνηγάμε τόσο αυτό απομακρύνεται.
Άρα, λοιπόν υπομονή και πίστη και γαλήνη. Κι αν το ξεχάσομε εμείς ο Κύριος ποτέ δεν ξεχνάει κι αν είναι για το καλό μας, θα μας δώσει αυτό που πρέπει κι όταν πρέπει.
Εύκολα ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε. Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ’ μου τούτο, εκείνο …». Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού ελέησόν με». Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του. Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού· αυτό είναι το πιο συμφέρον το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε.
Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός δεν γίνεται τίποτα.
Όταν έχομε με τον Χριστό σχέση απολύτου εμπιστοσύνης, είμαστε ευτυχισμένοι, έχομε χαρά. Έχομε τη χαρά του Παραδείσου. Αυτό είναι το μυστικό. … «ότι ευρίσκεται τοις μη πειράζουσιν Αυτόν, εμφανίζεται δε τοις μη απιστούσιν Αυτώ».
Έτσι ν’ αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία. Το απλό και απαλό είναι ένας αγιότατος τρόπος της πνευματικής ζωής, αλλά δεν είναι δυνατό να το μάθεις έτσι απ’ έξω. Πρέπει μυστικά να μπει μέσα σου, ώστε η ψυχή σου να ενστερνίζεται τον τρόπο αυτόν με την χάρι του Θεού. … Όταν το θέλεις όταν εκβιάζεις το θείον δεν έρχεται. Θα έλθει «ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷς καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκεις». Εδώ υπάρχει το μυστήριο· δεν μπορώ να σας το εξηγήσω.
Όταν χάνετε τη θεία χάρη να μην κάνετε τίποτα. Να συνεχίζετε τη ζωή σας και τον αγώνα σας απλά, απαλά, ώσπου χωρίς αγωνία να έλθει πάλι η αγάπη και ο έρωτας και η λαχτάρα στον Χριστό. Και τότε όλα πάνε καλά. Και τότε η χάρις σας γεμίζει και χαιρόσαστε.
Ένα μυστικό είναι οι ακολουθίες. Να επιδίδεσθε σε αυτές και η χάρις του Θεού μυστικά θα έλθει. Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοικτά τα χέρια. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων.
Μόλις άνοιγαν τα χέρια τους, τους επεσκέπτετο η θεία χάρις. Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική τη μονολόγιστη ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή. Την ευχή δεν μπορεί κανείς να τη διδάξει, ούτε τα βιβλία, ούτε ο γέροντας, ούτε κανείς. 
Ο μόνος διδάσκαλος είναι η θεία χάρις. Αν σας πω ότι το μέλι είναι γλυκό είναι ρευστό είναι έτσι κι έτσι, δεν θα καταλάβετε, αν δεν το γευθείτε. Το ίδιο και στην προσευχή, αν σας πω, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ. δεν θα καταλάβετε, ούτε θα προευχηθείτε, «ει μη εν Αγίω Πνεύματι». 
Μόνο το Πνεύμα το Άγιον μόνο η χάρις του Θεού μπορεί να εμπνεύσει την ευχή.
Μόλις ακούσετε προσβλητικό λόγο, λυπάσθε και μόλις σας πουν καλό λόγο, χαίρεσθε και λάμπετε; Μ’ αυτό δείχνετε ότι δεν είστε έτοιμοι, δεν έχετε τις προϋποθέσεις. 
Για να έλθει η θεία χάρις, πρέπει ν’ αποκτήσετε τις προϋποθέσεις, την αγάπη και την ταπείνωση, διαφορετικά δημιουργείται αντίδραση. Για να μπείτε σ’ αυτή τη «φόρμα», θα ξεκινήσετε απ’ την υπακοή. Πρέπει πρώτα να δοθείτε στην υπακοή, για να έλθει η ταπείνωση. Βλέποντας την ταπείνωση, ο Κύριος στέλνει τη θεία χάρη κι έπειτα έρχεται μόνη, αβίαστα η προσευχή. Αν δεν κάνετε υπακοή και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή δεν έρχεται και υπάρχει φόβος πλάνης.
Να ετοιμάζεσθε σιγά-σιγά, απαλά-απαλά και να κάνετε την ευχή μέσα στο νου. Ό,τι είναι στο νου, είναι και στην καρδιά.

Πηγή: Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου - Βίος και Λόγος

«ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΑΤΣΑ»!

Οἱ διωγμοί συνεχίζονται ἀπὸ Ἁγιορεῖτες πρὸς Ἁγιορεῖτες!!!

Τώρα οἱ Οἰκουμενιστές (μετὰ τὸν π. Μάξιμο Καραβά) ἔβαλαν στὸ στόχαστρο τὸν π. Εὐστράτιο!



Ἐδῶ ὁ π. Εὐστράτιος βαπτίζει ὀρθόδοξα
κι ὄχι ὅπως βάπτισε πρόσφατα ὁ
οἰκουμενιστὴς μητροπ. Λαγκαδᾶ! 

Από εξακριβωμένη πηγή μάθαμε ότι η Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας αποφάσισε να διώξει τον ιερομόναχο γέροντα Ευστράτιο από το μετόχι της «Άξιον Εστί» στην Βαρυπόμπη (και από ότι φαίνεται ακολουθεί και η δίωξη του μοναχού π. Κοσμά του Κουτλουμουσιανού), επειδή διέκοψε την μνημόνευση του Πατριάρχη και όσων των μνημονεύουν, πιστός στην διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, ως προς τί πρέπει να πράττουν τα μέλη της Εκκλησίας σε καιρό αιρέσεως.

Έχουν μάλιστα κλειδώσει το κελί του γέροντα στη Μονή, το οποίο μοιράζεται με τον αγωνιστή γέροντα Σάββα με λουκέτο, ώστε να μην μπορούν να μπουν χωρίς την άδειά τους.

Το γεγονός ότι διώκουν πάλι έναν καταξιωμένο γέροντα φανερώνει, ότι οι οικουμενιστές έχουν πια αποφασίσει την πάταξη κάθε αντίδρασης, από όποιον και αν προέρχεται μία πρακτική που είναι κοινός τόπος όλων των αιρετικών. Οι πανίσχυροι οικουμενιστές και οι μονές του σαθρωμένου πια οπωρωφυλακίου του Αγίου Όρους, (κατά τον αείμνηστο Ι. Κορναράκη), αποδεικνύουν έτσι, η τάχα αδιαφορία τους τόσα χρόνια, ήταν προσποιητή και υπολογισμένη. Τώρα που βλέπουν ότι οι Διακοπές των Μνημοσύνων των Παναιρετικών Οικουμενιστών πληθαίνουν, βάζουν σε εφαρμογή την μέθοδο τῶν απειλών και διώξεων, αφού τρέμουν την φωνή του κάθε ορθοδόξου, διότι αυτή τους ελέγχει και τους αναδεικνύει ως παναιρετικούς.

Είναι πια η ώρα για το ορθόδοξο ποίμνιο, ν’ αφήσει πια τους δισταγμούς ή τις αμφιβολίες. Να δείξει και αυτό ότι κατάλαβε πια τα υποχθόνια σχέδια των Οικουμενιστών. Να δείξει ότι αξίως φέρει το όνομα ορθόδοξος Χριστιανός και ως φύλαξ των δογμάτων της Εκκλησίας δεν θα επιτρέψει στους Οικουμενιστές να συνεχίσουν το ανόσιο έργο τους.

Π.Π.

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr

Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας



Ο Θεός θέλει ολόκληρη την καρδιά μας καθαρή, κι όχι μόνο ένα μέρος. Κανένα μέρος της καρδιάς μας να μη παραχωρήσουμε στον διάβολο, που θέλει την καταστροφή μας.

Να συγκεντρώνεις τον νου σου στον Θεό και να μην τον αφήνεις ελεύθερο να γυρίζει από εδώ κι από εκεί.

Όταν προφυλάξεις τον νουν σου θα φυλαχθεί και η καρδιά σου καθαρή, γιατί από τον νουν οι σκέψεις και οι επιθυμίες έρχονται στην καρδιά. Ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που έχουν καθαρή την καρδιά τους, γιατί θα δουν τον Θεό. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο.

Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και επαγρύπνηση, γιατί ο πονηρός περιμένει την ώρα που θα μας βρει ανέτοιμους, για να μπει την καρδιά μας και να μας μολύνει.

Στις καρδιές που έχει λερώσει η αμαρτία δεν έρχεται ο Θεός. Μην περιμένουμε πνευματική προκοπή αν δεν κάνουμε την καρδιά μας δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Όταν βασιλέψει ο Χριστός στην καρδιά μας θα έλθει και η ειρήνη που μόνο Αυτός δωρίζει και την οποία κανείς δεν μπορεί να μας πάρει.

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

Άγιος Παΐσιος: «Ο Θεός μας δίνει ευκαιρίες αλλά εμείς…»



Για ν’ απαντήσει ο Θεός στο αίτημα μας και να μας δώσει ότι του ζητάμε, 
πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε ταπείνωση.
Την οποία εμείς δεν έχουμε.
Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, έχουμε πολύ εγωισμό.
Και δεν δεχόμαστε υπόδειξη και παρατήρηση.
Όλα τα γνωρίζουμε, είμεθα όλοι σοφοί.
Όταν μας κυριεύει ο εγωισμός, μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς.
Ο Θεός μας δίνει πολλές ευκαιρείες.
Για να κερδίσουμε τον Παράδεισο.

Αλλά εμείς αυτές τις ευκαιρείες δεν τις δεχόμαστε.
Όλες, τις διώχνουμε.
Εάν όσα οφείλει ο άνθρωπος τα ξεπλήρωσε σ’ αυτή τη ζωή
Σώζεται.

Αφού συνεχώς αμαρτάνουμε....



Αφού συνεχώς αμαρτάνουμε, γι’ αυτό και συνεχώς να προσευχόμαστε!
Αν η προσευχή δεν καταλαμβάνει το κύριο μέρος της ζωής μας, τότε ο πνευματικός μας θάνατος είναι βέβαιος.

Γέροντος Γερμανού Σταυροβουνιώτου

Άγιος Γέροντας Πορφύριος: «Η μοναξιά της πολυκοσμίας»

Ο Χριστός δεν Σταυρώθηκε για να έχουμε παρέα και ζεστασιά. Οχι πως υπάρχει κάτι κακό στο να τα έχουμε αυτά. 
Και ανθρώπινο είναι και ευκτέο.
Αλλά δεν είναι ο στόχος μας. 
Δεν είναι ο σκοπός μας. 
Είναι ανθρώπινες παρηγοριές.

Τι σημαίνει όμως παρέα ζεστασιά και αποδοχή για έναν Χριστιανό;

Παρά το ότι είναι ευλογημένα και καλά, αν πρέπει για να τα αποκτήσεις αυτά πρέπει να εξευτελιστείς ως προσωπικότητα (και δεν εννοώ την ταπείνωση, αλλά το να κάνεις παραχωρήσεις στις αρχές σου ως Χριστιανός και να γίνουν κλωτσοσκούφι) και να λες πράγματα που μπορεί να χαροποιούν τον κόσμο, απλά για να είσαι ο γελωτοποιός τους , για να νοιώθουν όμορφα , ευχάριστα, χαρούμενα, δότε δεν κάνεις τίποτα. Δεν είναι show business η πνευματική ζωή. Μπορεί να είσαι ανάποδος, γκρινιάρης και απαιχθής τύπος και να έχεις δίκιο και μπορεί να είσαι αγαπητός , δημοφιλής και πράος και να βρεθείς στα σκουπίδια της ιστορίας. Ο Χριστιανισμός δεν είναι ηθική. Δεν είναι αυτοδικαίωση. Δεν είναι η γνώμη των άλλων.

Ο Ντοστογιέφσκι δεν ήταν «καλός άνθρωπος», Καθαρματάκι ήταν. Αλλά υπηρέτησε τον Χριστό. Ηξερε να ψυχογραφεί τόσο καλά τον άνθρωπο , την ψυχή , γιατί γνώριζε απο πρώτο χέρι την ΔΙΚΗ ΤΟΥ διαφθορά. Τα δικά του καλά – κακά που συνυπάρχουν μέσα σε όλους. Το ίδιο άλλοι πολλοί στην ιστορία. Ο Χριστός δεν σταυρώθηκε για τα «καλά παιδιά» αλλά κυρίως για τα κακά.

Το να μην ακολουθήσεις το κοινωνικό μάρκετινγκ τελικά σε διώχνει μακριά. Μένεις μόνος. Φταις και εσύ που έχεις μείνει μόνος; Αναμφίβολα. Αλλά και τι έγινε; Καλύτερα να περάσεις την κόλαση εδώ παρά μετά. Δεν δικαιωνόμαστε αναμεταξύ μας με ψηφο όπως στα καλλιστεία. Πρέπει όμως και εσύ να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν. Πράγμα δύσκολο. Αν θέλεις να σε αγαπούν, τότε είσαι εγωϊστής (Αγ. Πορφύριος). Αυτό φέρνει σε νέα μέτρα την πνευματική μας πρόοδο: πρέπει να αγαπούμε, αλλά δεν είναι απαραίτητο να μας αγαπούν !

Αν υψωθούν πολλοί εναντίων σου τότε δεν πρέπει να θελεις γίνεις δημοφιλής γιατί θα περάσεις κόλαση. Αλλά και πάλι, και τι έγινε; 🙂 Ξέρετε πόσοι περνάνε πραγματική κολαση ; Τι είναι η μοναξια μπροστά σε φριχτούς πόνους η σε μια ζωή τυρρανισμένη; Τιποτα. Δεν είμαστε εδώ για να περνάμε καλά, ούτε για να κάνουμε «χαρούμενες προτεστάντικες παρέες» τραγουδώντας σε οργανώσεις. Ειμαστε εδώ για να μάθουμε. Και ολοι δεν μαθαίνουμε με τον ίδιο τρόπο. Ολους όμως μας αγαπάει ο Θεός. Και τα στραβοξυλα. ΚΥΡΙΩΣ τα στραβόξυλα, γιατί αυτά τον χρειάζονται περισσότερο.

Γι’αυτό η αποδοχή της μοναξιάς, μπορεί να είναι θεραπευτική αδελφέ και να σε δυναμώσει. Και ενώ οι άλλοι σε οικτίρουν , εσύ περνάς καλύτερα και αυξάνεσαι. Και νομίζουν πως είσαι στην κόλαση, ενώ κόλαση ζουν εκείνοι, που έχουν ανταλλάξει για λίγη επίγεια «παρέα» ολα οσα είναι αγαθά. Και αντάλλαξαν τον πόνο, που είναι πηγή της πραγματικής χαράς με την κοσμική χαρά και νομίζουν πως αυτό είναι ταπείνωση. Και χτυπούν χωρίς να κοιτούν, και πάλι νομίζονται ταπεινοί. Και κρίνουν χωρίς να ξέρουν και πάλι κάνουν τον δάσκαλο. Και ελέγχουν -νομίζουν εμμέσως- ενώ είναι ένοχοι. Ενώ δεν το καταλαβαίνουν. Ισως δεν μπορούν. Ισως δεν θέλουν. Ο Κύριος γνωρίζει.

Γιατί περιμένουν απο τον άλλον μια συμπεριφορά σε κουτάκι. Και αν δεν μπαίνει στο κουτάκι, νομίζουν πως είναι αμαρτωλός. Και είναι -όπως όλοι- αμαρτωλός. Αλλά αυτό δεν δίνει δικαίωμα στους «φιλους» του να τον χτυπούν επειδή είναι διαφορετικός. 
Επειδή εκείνοι νομίζουν πως έχουν δικαίωμα να χτυπούν. Γιατί στο τέλος, ο πληγωμένος εγωϊσμός είναι κακός δάσκαλος. Και βαπτίζει την αμαρτία αρετή και αυτοπροστασία, κάτω απο τα μάτια σου. Γιατί αν δεν σου αρέσει η διαφορετικότητα του άλλου -του κάθε άλλου- απλά ασε τον στην ησυχία του. Αλλά δεν μπορείς. Θες «να τον βοηθήσεις» και στην πραγματικότητα του ανοίγεις τον λάκο. Και είναι Χριστιανικό τω τρόπω και το σκάψιμο και το θάψιμο.

Και ισως κάποιος δεν απαντά στις επικρίσεις και απομονώνεται. Γιατί δεν είναι Χριστιανικό. Γιατί δεν πρέπει. Γιατί αν το κάνει, θα στεναχωρηθεί ο Χριστός. Ενώ μπορεί, δεν είναι αδύναμος. Δεν είναι οτι δεν μπορεί να απαντήσει. Μπορεί να τους συντρίψει αν θέλει, αλλά κάθεται και «τις τρώει» και τον εμπαίζουν και τον απομονώνουν και αφήνει και διαδίδονται ένα σωρό -νομίζουν- πίσω απο την πλάτη του.

Αλλά δεν τον νοιάζει πλέον. Γιατί τον έχει ενδυναμώσει Εκεινος. Τοτε αυτός ο άνθρωπος αν και φαίνεται μόνος, δεν είναι. Είναι ολοι οι υπόλοιποι μόνοι τους. Αλλά δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Και τότε τον παρακαλούν να αλλάξει στάση για να μην είναι μόνος. Αλλά δεν μπορείς να ανταλλάξεις την παρέα που ήδη έχεις για μία ψεύτικη, ανθρώπων που είναι έτοιμοι να σε κατασπαράξουν.

Γιατί δεν είσαι μόνος, αδελφέ.

Ποτέ δεν ήσουν.

Κανένας μας δεν είναι.

Απλά δεν θέλουμε να δούμε Εκείνον που είναι πάντα δίπλα μας.

Ο κόσμος δεν θα σε συγχωρέσει αν δεν του μοιάζεις. Εμείς ομως πρέπει να τον συγχωρούμε και να πορευόμαστε.

Σε αυτή την ζωή δεν ήρθαμε ούτε για ζεστασιά, ούτε για αποδοχή απο την κοινωνία. Μπορεί να είσαι κάθαρμα της Γης. Αξίζεις γιατί είσαι εικόνα Χριστού. Μπορεί να είσαι το χειρότερο κατακάθι, αλλά δεν είναι θέμα ηθικής. Δεν θα σωθείς γιατί πέτυχες ηθικά η κοινωνικά. Θα σωθείς γιατί επέλεξες τον Χριστό και όχι τις δημόσιες σχέσεις. 
Θα σωθείς γιατί δεν απάντησες οταν σε κατέκριναν, θα σωθείς γιατί εδειξες συγχώρεση ενώ δεν έπρεπε. Θα σωθείς, επειδή Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΑΣ, οχι επειδή είσαι εσύ. Αυτό είναι κάτι που το ξεχνάμε και πέφτουμε σε ψυχαναλύσεις και ψυχοθεραπείες και αντι να βοηθηθεί ο άλλος εν Χριστώ, προσπαθούμε να τον κάνουμε λειτουργικό κοινωνικό στοιχείο. Αλλά αυτά είναι αηδίες. Γιατί με ποιο μέτρο ορίζεις το «λειτουργικό»; Λειτουργικό ως προς τι; 
Ως προς τις κοινωνικές απαιτήσεις;

Γι’αυτό και η ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση μπορεί να είναι κάτι πολύ επικίνδυνο. 
Οχι επειδή είναι πλάνη, όχι απαραίτητα. Αλλά επειδή είναι ΣΟΦΙΑ. Κοσμική σοφία όμως. Και η κοσμική σοφία είναι όμορφη φιλοσοφία και χρήσιμη. Και ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ. Θα είμασταν ανόητοι αν δεν το αποδεχόμασταν. Αλλά το να γίνει κάποιος «λειτουργικός» δεν είναι ο σκοπός του Χριστιανισμού. Είναι υποπροϊόν του. Ενώ στην φιλοσοφία η στην ψυχολογία είναι σκοπός. Και ανταλλάσσουμε το εφήμερα ομορφο και λειτουργικό , για το αιώνιο, πολλές φορές. Γιατί δεν αντέχουμε πλέον. Γιατί ο Σταυρός μας φάνηκε βαρύς. Γιατί ο πόνος είναι πολύς. Ομως ο πόνος θεραπεύει. Και οταν ωριμάσει γεννά χαρά. Ο Αγιος Πορφύριος έλεγε «Πονάω πολύ, σαν να μου έχουν κολλήσει καυτό τηγάνι στο μάγουλο, τι ωραία«. Εμάς αυτό μας φαίνεται παράνοια, σαδισμός, αρρωστημένο. Δεν είναι «λειτουργικό» η «ομορφο». Γιατί δεν είναι κατα κόσμον σοφία. Είναι πέρα απο τα δικά μας μέσα. Είναι υπερλογη.

Τον πόνο δεν τον νικάς. Ούτε καν να του ξεφύγεις δεν γίνεται. Η μόνη πορεία είναι η υπέρβαση ολόκληρου του κόσμου. Αλλά αυτή συμβαίνει μόνο όταν αγαπήσεις. Τα πάντα . Και τον πόνο σου. Η υπέρβαση του πόνου θα συμβεί όταν αγκαλιάσουμε τον Χριστό. Αυτό είναι και το νόημα της θέωσης.

Η ζωή αυτή δεν είναι καλλιστεία. Μπορεί κάποιος να συμπεριφέρεται αντιαισθητικά αλλά χωρίς αμαρτία. Οι περισσότεροι δεν αντέχουμε να δούμε την εσωτερική μας ασχήμια. Κερδίζει όποιος αντέξει να αντικρύσει την ασχήμια της ψυχής του και να πει «έτσι είμαι δυστυχώς, αλλά με αγαπάει ο Χριστός» . Και να την αγκαλιάσει και να πορευτεί με αυτήν και αν θέλει ο Χριστός να την μετατρέψει σε λουλούδι. ΑΝ θέλει και ΑΝ πρέπει. Γιατί μπορεί να ΜΗΝ θέλει ο Χριστός και να ΜΗΝ πρέπει, για λόγους που αγνοούμε. Οπότε θα παραμείνουμε αγωνιζόμενοι μέχρι τέλους. Ακόμα και με λάθος τρόπο να αγωνιζόμαστε (και ποιος είναι ο σωστός;) ο αγώνας μετράει. Γιατί το λάθος ο Χριστός μπορεί να το διορθώσει. Από εμάς ζητάει την ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ και μόνο.

Και τότε θα βάλει την μονάδα μπροστά και τα μηδενικά μας θα γίνουν…περιουσία.

Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι μιλούνε
για απωθημένα και κληρονομικά,
γιατί δεν γνωρίζουν την ανθρώπινη ψυχή,
που μόνο με τον θείο έρωτα θεραπεύεται
και ζεί στην εν Χριστώ χαρά.

Άγιος Πορφύριος

(Από το βιβλίο “Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο. Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται”, του Κων/νου Γιαννιτσιώτη)

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καί τελικά αὐτοκαταστρέφονται»

Οἱ χριστιανοὶ συχνὰ ἀνησυχοῦν ἀπὸ τὴ δραστηριότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ξεχνώντας ὅτι ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καὶ τελικὰ αὐτοκαταστρέφονται. 
Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα καθησυχαστικός: 
«Ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὴν πίστη δὲν πρέπει νὰ μᾶς τρομάζουν. 
Δὲν τὰ βάζουν μὲ μᾶς. Τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεό. Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σοῦ. 
Καὶ ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεὸ κάνουν γκάφες καὶ αὐτογελοιοποιοῦνται, ἀλλὰ ὁ Θεὸς καὶ τὸ κακὸ τὸ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸ ἀγαθό» (σελ. 359).



«Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924–1994)» Β´ τόμος. 

https://paraklisi.blogspot.gr