Η ικανότητα της συγχώρεσης

«…ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, 

ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…» 

(Ματθ. στ΄ 12).

Δεν είναι κάτι που έχουν όλοι. Κάποιοι άνθρωποι που νιώθουν αδικημένοι και θυμωμένοι από κάποιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή τους δυσκολεύονται αφάνταστα να το ξεχάσουν, να δώσουν τόπο στην οργή, να προχωρήσουν με τη ζωή τους.

Το μυαλό τριγυρνάει συνέχεια στην πληγή και πολλές φορές ανταποδίδουν για να πληγώσουν αυτό το άτομο, για να πονέσει όπως εγώ, σκέφτονται.

Η σκέψη τους, η ψυχή τους, η καθημερινότητα τους μολύνεται από αυτή την οργη, μέχρι που δεν μένει χώρος για τίποτα όμορφο πια. Οι σχέσεις τους μέ άλλους ανθρώπους μολύνονται κι αυτές γιατί ποιος θέλει έναν μεμψίμοιρο άνθρωπο στη ζωή του; Τι να χαρείς με κάποιον που με όλα ξεσπάει, γκρινιάζει κι όταν τον ρωτήσεις τι έχει του φταίνε όλα, από τότε που τον αδίκησαν;

Και ο διαπραξας την αδικία που βρίσκεται, τι κάνει; Τις πλείστες φορές είναι στον δικό του κόσμο όπου όλα πιστεύει πως πάνε καλα και με την δική του ερμηνεία έχει αθωώσει τον εαυτό του. Εκείνος προχώρησε και καλά περνάει. Κι ο άλλος μαζεύει πίκρα και δηλητήριο.

Τι δεν αφήνει κάποιον να συγχωρέσει εκείνον που τον αδίκησε; Να προσπαθεί να πει δεν πειράζει και μετά πάλι να γύρνα πίσω και να θυμώνει;

Το να πει κανείς απλά ότι ο εγωισμός φταίει είναι λίγο. Θα σκεφτεί κανείς, εγώ τόσο υπέφερα και πόνεσα, στεναχωρήθηκα, απογοητεύτηκα ενώ αλλά περίμενα…. Έδωσα τόσα καλά σ’αυτόν τον άνθρωπο και αυτό είναι το ευχαριστώ. Κι ούτε καν κατάλαβε τι έγινε, ούτε ένα συγνώμη δεν άκουσα. Άλλα περίμενα κι άλλα έγιναν…

Δίκιο έχεις…. Μα δεν είμαστε όλοι το ίδιο, και δεν εκτιμούμε όλοι το ίδιο. Δεν έχουμε όλοι την ίδια ικανότητα να αγαπάμε και δεν το δείχνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Όμως δεν ωφελεί να κατηγορούμε, λες κι εμείς είμαστε τέλειοι. Κάποιοι νιώθουν τόσο άνετα στο ρόλο του αθώου θύματος κι αυτό θέλει ψάξιμο…

Και στο κάτω κάτω, που ξέρεις αν δεν έκανες κι εσύ κάτι λάθος; Μήπως έδωσες υπερβολικά εκεί που έπρεπε να κρατηθείς λίγο; Αγνόησες τυχόν σημάδια που σου λέγαν να προσέξεις λιγάκι; Πολλές φορές έχουμε κι εμείς ευθύνη για ότι παθαίνουμε.

Κι εξάλλου, το ξέρεις, ζωή είναι αυτή. Τα πάντα μπορούν να συμβούν, στραβά μα και καλά. Χαλάλι όσα έδωσα και δεν πειράζει που πήγαν στράφι, τίποτα δεν πάει πραγματικά χαμένο στον κόσμο αυτό. Δεν πειράζει αν μου φέρθηκαν σκάρτα, αν εγώ έχω τη συνείδηση μου καθαρή, γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Η πραγματικότητα είναι αυτή. Εκείνος που σε αδίκησε, που σε πλήγωσε χωρίς να νοιαστεί, που τώρα εσύ τρώγεσαι κι αυτός ζει στις ψευδαίσθηση του, εκείνος εκεί, σκάβει σιγά σιγά τον λάκκο του, φτιάχνει κομματάκι κομματάκι τη δικιά του κόλαση. Και χωρίς καν να το ξέρει.

Αν κρατήσεις το θάρρος να είσαι αληθινός στην αγάπη, αληθινός στη φιλία, αληθινός στη ζωή, ακόμα κι αν συναντήσεις κι άλλους που θα σε αδίκησουν και σε πληγωσουν, στο τέλος εσύ μόνο βγαίνεις κερδισμένος. Γιατί θα έχεις αυθεντικές σχέσεις να σε στηρίξουν σε κάθε σου βήμα. Και οι πληγές σου θα σε μάθουν να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους και να κρατάς στη ζωή σου αυτούς που αξίζουν πραγματικά.

Η ζωή έχει πολλά να σου διδάξει και τα πιο σπουδαία σου τα μαθαίνει με πόνο, με απώλεια.

Άνοιξε τώρα τα μάτια σου, άνοιξε το παράθυρο να αλλάξει ο αέρας. Όσο πας να γίνεσαι σοφότερος…

Μαρία Ανδρέου – Ψυχολόγος Mcs – Οικογενειακός Σύμβουλος

http://imverias.blogspot.gr/

Ἐκκλησία ναρκίσσων καί σκανδαλοποιῶν

Οὐκ ἐκάθησα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετά παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω, ἐμίσησα Ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶνοὐ μὴ καθίσω».

(Ψαλμ. ΚΕ΄ στ. 4,5)

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΕΜΝΟΣ μαχητής καί πολυγραφότατος πρωτοπρεσβύτερος, πολυσέβαστος πατέρας Διονύσιος Τάτσης στόν «Ὀρθόδοξο Τῦπο» (4.9.15): «Ἀναγνώριση ἁμαρτωλῶν δικαιωμάτων»; «Ἐντυπωσιάζουνμερικοί ἀρχιερεῖς μέ τίς ἀντιλήψεις τους γιά τό χριστιανικό ἦθος, τήνπαράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί τούς ἱερούς κανόνες. Προσπαθοῦν νά ἀλλοιώσουν τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς πίστεώς μας. Θέλουν νά γίνονται ἀρεστοί στούς ἄπιστους καί νά ἀπολαμβάνουν τήν κοσμική δόξα. Ἀδιαφοροῦν ἐάν γίνονται σκανδαλοποιοί, γιατί τούς σκανδαλιζόμενους τούς θεωροῦν περιορισμένης ἀντίληψης καί ἀνόητους θρησκόληπτους. Ἕνα κροῦσμα (ἀπό τά πολλά) αὐτῆς τῆς νοοτροπίας συνέβη πρόσφατα, ὅταν γνωστός καί μέ μεγάλο ὄνομα ἀρχιερέας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰσηγήθηκε στήν εἰδική ἐπιτροπή, πού προετοιμάζει τή Μεγάλη Σύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων... νά γίνει λόγος γιά “τά δικαιώματα τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων καί πρέπει νά προστατεύονται ἀπό κάθε εἴδους διάκριση καί ἀπό ἀδίκους διωγμούς. Δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά τούς ταπεινώνουμε”.

• ΑΡΑΓΕ μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νά ὑπερασπιστεῖ τήν ὁμοφυλοφιλία; Μπορεῖ νά δεχτεῖ τούς ὁμοφιλοφίλους (γρ. «ἀρσενοκοῖτες) χωρίς νά τούς ἐλέγξει γιά τό βδελυρό ἁμάρτημά τους;» ἐρωτᾶ ὁ π. Διονύσιος!

• ΓΡΑΦΕΙ Η «ΕΝΟΡΙΑ» (Ἀπρίλ. 2015) ὅτι, στίς «31 Μαρτίου 2015 ἔληξε ἡ προθεσμία γιά τήν ἀξιολόγηση τῶν ἐφημερίων καί τῶν διακόνων» ἀλλά δέν μᾶς λέει τίποτα γιά τό πότε λήγει ἡ προθεσμία γιά τήν ἀξιολόγηση τῶν... ἐπισκόπων. Ἤ μήπως, αὐτό τό εἶδος τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἔξω καί πάνω ἀπό ὁποιαδήποτε ἀξιολόγηση; Μήπως αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, μόλις φορέσουν τό αὐτοκρατορικό διάδημα αὐτόματα ἀποκτοῦν καί... θεϊκά χαρίσματα πού εἶναι ὑπεράνω ὅποιας ἀνθρώπινης ἀξιολογήσεως; Μήπως αὐτοί οἱ ἄνθρωποι μεταλλάσσονται ἀκαριαίως κατά τήν χειροτονία τους σέ... ἀναμάρτητους καί «κριτές πάσης τῆς οἰκουμένης»...; Ἔ ρέ βούρδουλα πού ἀξίζουμε ἐμεῖς... οἱ «χριστιανοί»!

•ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ὥρα, οἱ αὐτοκρατορικοί δεσποτάδες, θά ἔπρεπε πρῶτοι νά κηρύξουν στόν ἑαυτό τους Νινευϊτική μετάνοια. Νά κατέβουν ἀπό τούς θρόνους, νά παύσουν νά ἐνδύονται χρυσοστόλιστες στολές, νά παύσουν τίς πομπώδεις πολυαρχιερατικές φιέστες, νά ἀνταλλάξουν τίς Μίτρες μέ καλογερικό σκοῦφο, νά γονατίσουν μπροστά στό Ἅγιο Θυσιαστήριο ταπεινοί λειτουργοί, χωρίς τούς θυμιατιστές «θαλαμηπόλους», νά ἀδειάσουν τίς χλιδάτες αἴθουσες τῶν πολυτελῶν μητροπολιτικῶν μεγάρων καί νά μετακομίσουν (μαζί μέ τά γραφεῖα τους) στά ταπεινά κελιά Μοναστηριῶν τῆς περιφέρειάς τους, γιά νά ἀρχίσουν ἀγρυπνίες, νηστεῖες καί ἐπιτέλους ἄσκηση σωτηρίας τῆς ψυχῆς τους, ἀνύσταχτη προσευχή γιά τή σωτήρια μετάνοια τοῦ ἀπολωλότος ποιμνίου τους καί ὁλόκληρου τοῦ ἀποστατημένου Ἔθνους μας.

• «ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ὥρα δέν θά ἦταν ἄραγε κατάλληλο καί ἐπιβεβλημένο νά καλέσει ἡ Ἐκκλησία τούς Πιστούς Χριστιανούς σέ μία πνευματική συστράτευση μέ καθημερινές Παρακλήσεις σέ ὅλους τούς Ναούς, ὥστε ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός νά λυτρώσει τό λαό Της τῶν σκληρῶν περιστάσεων;»

«ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

http://agonasax.blogspot.gr

ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ, ΛΑΕ, ΙΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΝΑΖΩΡΑΙΟ; Ε, ΑΦΗΣΕ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΚΛΕΓΩΝΤΑΙ ΟΙ ΒΑΡΑΒΒΑΔΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ

ΑΦΟΥ ΤΟΥΣ ΒΑΡΑΒΒΑΔΕΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ, 

ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ!

Aπόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» (Νο2) , εκδοση Γ΄ επηυξημένη, 2015

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Τὸ πιὸσπουδαῖο προσὸν τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἡ ἐλευθερία. Ἀφοῦ δὲν θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ τὸν κυβερνᾷ ὁ Χριστός, θὰ τὸν κυβερνήσῃ ὁ ἀντίχριστος. Εἶνε μυστήριο πρᾶγμα· δὲν θέλει ἡ ἀνθρωπότης τὸν Σωτῆρα της, τὸ Χριστό, θέλει τὸ Βαραββᾶ.

Ἐκείνη ἡ Μεγάλη Παρασκευὴ εἶνε ἕνα δρᾶμα συγκλονιστικό. Ὁ καημένος ὁ Πιλᾶτος, ποὺ κρατοῦσε τὸ ῥωμαϊκὸ δίκαιο, «Ἔ», σοῦ λέει, «ποῦ πᾶνε αὐτοί; Τοὺς ἔθρεψε, τοὺς πότισε, τοὺς θεράπευσε, τοὺς ἀνέστησε καὶ νεκρούς. Τέλος πάντων, τόσο σκληροὶ θὰ μείνουν ἀπέναντί του· θὰ τὸν λυπηθοῦν». Γι᾿ αὐτὸ τοὺς παρουσίασε ἕναν κακοῦργο, τὸ Βαραββᾶ, ποὺ τὰ χέρια του ἦταν βουτηγμένα μέσα στὸ αἷμα, καὶ τοὺς εἶπε· ―Ἔχω τὸ Χριστό, ἔχω καὶ τὸ Βαραββᾶ. Ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο προτιμᾶτε; ποιόν νὰ ἐλευθερώσω; Φώναξαν ὅλοι· ―Τὸ Βαραββᾶ… Κ᾿ ἐμεῖς τὸ ἴδιο ζητᾶμε. Θέλουμε οἱ Βαραββᾶδες νὰ μᾶς κυβερνήσουν. Κι ἀφοῦ τοὺς Βαραββᾶδες διαλέγουμε, αὐτοί θὰ μᾶς κυβερνοῦν.

Ἔχω πολλὰ σχετικὰ παραδείγματα νὰ σᾶς παρουσιάσω. Τέτοιος εἶνε ὁ κόσμος.

Ὅταν πρὶν ἀπὸ τριάντα χρόνια περιώδευα τὴν ἐπαρχία τῶν Γρεβενῶν, ἔφτασα σ᾿ ἕνα χωριό.

Τότε ἤμουν ἱεροκήρυκας. Δὲν εἶχα οὔτε αὐτοκίνητο γιὰ νὰ μὲ κατηγοροῦν (μολονότι τὸ αὐτοκίνητο τὸ ἔχω δωρεὰν καὶ δὲν ξοδεύει πολλὰ καύσιμα, γιατὶ εἶνε μὲ πετρέλαιο· δὲν ἔδωσα δραχμὴ γιὰ ν᾿ ἀγοράσω αὐτοκίνητο). Τότε εἶχα τὸ ὑπ᾿ ἀριθμὸν ἕνα αὐτοκίνητο· περπατοῦσα χιλιόμετρα μὲ τὰ πόδια.

Πάω λοιπὸν σ᾿ ἕνα χωριό, χτυπῶ τὴν καμπάνα, καὶ δὲν ἔρχεται κανένας. Ξέρανε, ὅτι πῆγα νὰ τοὺς κηρύξω τὸ εὐαγγέλιο καὶ νὰ τοὺς μιλήσω γιὰ τὸ Χριστό. Τὸ βράδι κοιμήθηκα στὸ καμπαναριό…

Σὲ λίγο ἔρχεται στὰ πράγματα ἕνας «Βαραββᾶς»· ἦταν τοῦ κόμματος. Εἶπα μέσα μου· «Ἀφοῦ δὲ᾿ θέλετε τὸ Χριστό, ἀπὸ δαύτους θὰ κυβερνηθῆτε». Μετὰ ἀναστέναζαν· παρέλαβε αὐτὸς τὴν ἐξουσία στὸ χωριό, κι ἄρχισε τὸ ξύλο καὶ τὴν τυραννία.

Τοὺς εἶδα μετὰ στὰ Γρεβενά, σ᾿ ἐλεεινὴ κατάστασι. Μπῆκαν σὲ κάτι παράγκες. Πῆγα, τοὺς βρῆκα· τοὺς κατάλαβα. «Δὲν εἶστε», τοὺς λέω, «ἀπὸ τὸ τάδε χωριό;». «Ἄ», λένε, «παππούλη, ἐμεῖς, ὅταν ἦρθες, πήγαμε νὰ βροῦμε αὐτόν, γιατὶ ἐλπίζαμε ὅτι αὐτὸς θὰ μᾶς σώσῃ καὶ θὰ μᾶς βοηθήσῃ…». Ἔτσι λοιπὸν σκότος καὶ Βαραββᾶν ἐκλέγει ἡ ἀνθρωπότης. Δὲ᾿ θέλω νὰ ἐπεκταθῶ περισσότερο.

Καὶ πάλι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ἂν παρουσιαστῇ ἕνας πραγματικὰ πιστὸς Χριστιανός ―τώρα δὲν ὑπάρχει, σᾶς τὸ λέω καθαρά, γιατὶ εἴμαστε ἄξιοι τιμωρίας―, ἂν βρισκόταν ἕνας, καὶ ἔλεγε· «Ἕλληνες, δὲ᾿ θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ ἄλφα ἢ βῆτα ἢ γάμμα κόμμα, ἀλλὰ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, (μὲ τοῦτο ποὺ κρατῶ, ποὺ εἶνε σοφία. Δὲν ὑπάρχει ἄλλο. Ὅλα τ᾿ ἄλλα εἶνε βλακεῖες, ἀνοησίες καὶ κουταμάρες)· τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ σοφία καὶ μ᾿ αὐτὸ θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα», πέστε μου, θὰ τὸν ψήφιζαν οἱ Χριστιανοί; Ἐμένα, λοιπόν, νὰ μοῦ τρυπήσετε τὴ μύτη, ἂν ἡ παράταξί του θὰ ἔπαιρνε ἕνα βουλευτὴ στὴν Ἑλλάδα. Τὸ Βαραββᾶ θὰ ἐκλέξουν, διότι εἶνε κουμπάρος τους, διότι τοὺς εὐνοεῖ…, πολλὰ ἄλλα διότι.

Δὲ᾿ θέλεις, λαέ, Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον; Ἔ, ἄφησε τότε νὰ ἐκλέγωνται οἱ Βαραββᾶδες σου καὶ νὰ σὲ κυβερνοῦν οἱ ἀντίχριστοι.

Δὲ᾿ θέλω νὰ ἐπεκταθῶ περισσότερο, γιατὶ θὰ νομίσετε ὅτι πολιτικολογῶ. Δὲν ἀνήκω σὲ κανένα κόμμα. Τοὺς ξέρω ὅλους, ἐπὶ τόσα χρόνια. Ξέρω ποιός εἶνε ὁ ἕνας καὶ ποιός εἶνε ὁ ἄλλος. Ποιός ἀπ᾿ αὐτοὺς πατάει στὴν ἐκκλησία; ποιός ἐξομολογεῖται; ποιός κοινωνεῖ; Ὁ ἕνας τραβάει ἀπὸ ᾿δῶ κι ὁ ἄλλος ἀπὸ ᾿κεῖ.

Τὸ Εὐαγγέλιο μόνο λύνει τὸ κοινωνικὸ πρόβλημα. Ἡ λύσι τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος εἶνε πάρα πολὺ εὔκολη. Καὶ εἶνε εὔκολη ὄχι μὲ τὸν ἀντίχριστο, ἀλλὰ μὲ τὸ Χριστό.

Πρέπει νὰ γίνῃ στὴν Ἑλλάδα μιὰ κίνησι χριστιανική. Ἀλλὰ ποῦ εἶνε οἱ Χριστιανοί; Εἶνε σπάνιοι οἱ Χριστιανοί, ὅπως σπάνιοι εἶνε καὶ οἱ ἀστροναῦται. Ἀλλ᾿ ὅ,τι καὶ ἂν γίνῃ, τὸ Εὐαγγέλιο θὰ νικήσῃ. Αὐτὸ τὸ τρομερὸ βιβλίο, τὸ ὁποῖο ἐσεῖς δὲν τὸ διαβάζετε.

Τὸ «Αὐτὸ εἶνε δικό μου, κι αὐτὸ εἶνε δικό σου» κατέστρεψε τὴν ἀνθρωπότητα. Ἔχω ἕνα συρτάρι μὲ διαζύγια καὶ τὰ ἐξετάζω· γιατὶ ἡ οἰκογένεια, αὐτή εἶνε ἡ πρώτη κοινωνία, τὸ πρῶτο βασίλειο στὸν κόσμο. Ἔχουν τὰ ἀντρόγυνα ἢ δημοκρατία ἢ δικτατορία. Ἕνας μοῦ παρουσιαζόταν σὰν ἀρχιδημοκράτης. Καὶ τοῦ λέω· «Ρώτησα τὴ γυναῖκα σου καὶ ἔμαθα, ὅτι στὸ σπίτι σου δὲν ἔχεις δημοκρατία ἀλλὰ δικτατορία. Εἶσαι Παπαδόπουλος μὲ βούρδουλα. Ἔχεις σακατέψει τὴ γυναῖκα σου».

Ὅταν πάλι στὸ σπίτι ἀρχίσῃ ἡ γυναίκα νὰ λέῃ, «Αὐτὸ εἶνε δικό μου, κι αὐτὸ δικό σου», πάει, δὲν ὑπάρχει οἰκογένεια. Παντρεύτηκες; Θὰ τὰ ἔχῃς ὅλα τὰ πράγματα κοινά.

Τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια, ποὺ τὰ εἶχαν ὅλα κοινά, ἡ λύσι τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος ἦταν τὸ εὐκολώτερο πρᾶγμα. Ἰσότης, δικαιοσύνη, καὶ δουλειά. Δὲν πεινοῦσε κανένας. Τώρα ποιός τὸ δέχεται αὐτό;

Χρυσά στεφάνια

Όταν συκοφαντηθούμε ή αδικηθούμε είτε από επιπόλαιους είτε από πονηρούς, που έχουν κακότητα και διαστρέφουν και την αλήθεια, εάν μπορούμε, καλά είναι να μη θέλουμε να δικαιωθούμε από τους ανθρώπους, όταν η αδικία αφορά μόνον το άτομό μας. 

Ούτε και να πούμε: «να το βρουν από τον Θεό», γιατί και αυτό είναι κατάρα. Καλά είναι να τους συγχωρέσουμε με όλη την καρδιά μας και να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας δυναμώσει, να μπορέσουμε να σηκώσουμε το βάρος της συκοφαντίας και να συνεχίζουμε την πνευματική ζωή (στην αφάνεια, όσο μπορούμε), και ας συνεχίζουν οι άνθρωποι που έχουν ως τυπικό να κρίνουν και να κατακρίνουν, διότι συνέχεια με τον τρόπο τους αυτό μας ετοιμάζουν χρυσά στεφάνια για την αληθινή ζωή.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

http://agonasax.blogspot.gr

“Για χάρη σου θα σωθούν όλοι οι άλλοι” – Ο Θεός σπλαχνίζεται τους πολλούς για τους λίγους, για τους εκλεκτούς..

“Μέσα σ’ αυτήν την ανεμοθύελλα οι σημερινοί Έλληνες δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη μεγάλη αυτή αλήθεια: ότι ο Θεός σπλαχνίζεται τους πολλούς για τους λίγους, για τους εκλεκτούς. Και η πατρίδα μας σήμερα δεν έχει μόνο πέντε εκλεκτούς. Πιστεύουμε ότι έχει πολλούς. Πολλούς που δεν γονάτισαν ακόμη στις απειλές και τις προκλήσεις, που πιστεύουν, προσεύχονται και περιμένουν..”

Φθινόπωρο ήταν. Το καράβι ταξίδευε αμέριμνα στο πέλαγος. Διακόσιοι εβδομήντα έξι οι επιβάτες. Ρωμαίοι στρατιώτες, ναυτικοί και φυλακισμένοι κατάδικοι.

Χειμώνας πλησίαζε, μα το καράβι έπρεπε να φθάσει στον προορισμό του. Ξάφνου κάπου κοντά στην Κρήτη ξέσπασε άνεμος μανιασμένος και άγριος, ο λεγόμενος «Ευροκλύδων». Το πλοίο άρχισε να παρασύρεται μέσα στην κοσμοχαλασιά.

Και καθώς δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στη βία του ανέμου, ο καπετάνιος αμήχανος το εγκατέλειψε στη μανία των κυμάτων. Για πολλές μέρες δεν φαίνονταν ούτε ήλιος ούτε άστρα, και η κακοκαιρία πλάκωνε όλο και πιο βαριά. Έτσι χανόταν κάθε ελπίδα σωτηρίας. Οι ταξιδιώτες εξαντλημένοι περίμεναν τον θάνατο μέσα στα ζοφερά βάθη της θάλασσας. Σ’ αυτή τη μαύρη απελπισία βρίσκονταν, όταν κάποια στιγμή ακούστηκε βροντερή η φωνή κάποιου φυλακισμένου, του αποστόλου Παύλου:

Μη φοβάστε! Κανείς σας δεν θα χάσει τη ζωή του, «αποβολή γάρ ψυχής ουδεμία έσται εξ υμών πλην του πλοίου». Όλοι μας θα σωθούμε, μόνο το πλοίο θα χαθεί. Μου εμφανίστηκε τη νύχτα αυτή άγγελος του αληθινού Θεού και μου είπε: Μη φοβάσαι, Παύλε. Είναι απαραίτητο να παρουσιαστείς στον αυτοκράτορα. Γι’ αυτό «ιδού κεχάρισταί σοι ο Θεός πάντας τους πλέοντος μετά σου» (Πράξ. κζ’ 22-24)- για χάρη σου θα σώσει ο Θεός και όλους όσοι ταξιδεύουν μαζί σου.

Έτσι και έγινε. Τη δέκατη τέταρτη νύχτα το ακυβέρνητο πλοίο γύρω στα μεσάνυχτα προσέγγιζε επιτέλους κάποια στεριά. Κατά τα ξημερώματα έπεσε πάνω σε ύφαλο. Και καθώς η πλώρη του μπήχθηκε στην άμμο, η πρύμνη του άρχισε να διαλύεται από τη σφοδρότητα των κυμάτων. Τότε ο εκατόνταρχος διέταξε να πέσουν όλοι στη θάλασσα και να βγουν στη στεριά• άλλοι κολυμπώντας και άλλοι πάνω στις σανίδες και τα συντρίμμια του πλοίου. Έτσι κατόρθωσαν να σωθούν όλοι. Διακόσιες εβδομήντα έξι ψυχές. Σώθηκαν όλοι για χάρη του αποστόλου Παύλου.

Έτσι γίνεται στην ιστορία του κόσμου. Για χάρη ενός δικαίου σώζονται αναρίθμητοι άνομοι. Ακόμα και τα Σόδομα θα σώζονταν, εάν μαζί με τον Λωτ βρίσκονταν εκεί συνολικά δέκα δίκαιοι. Ο Θεός λυπάται πολυάνθρωπες πόλεις και χώρες για τους λίγους εκλεκτούς που ζουν σ’ αυτές.

Από την ενέργεια αυτή του Θεού φαίνεται ξεκάθαρα πόσο μεγάλη ευλογία αποτελούν για τον κόσμο μας οι άγιοι του Θεού. Κι ενώ κάποτε μισούνται και διώκονται από τον κόσμο σαν να μην είναι άξιοι να ζουν ανάμεσά του, ο κόσμος διατηρείται και επιβιώνει για χάρη τους. Για τους ελάχιστους εκλεκτούς ο Θεός περιορίζει τις ημέρες της δυστυχίας, της πείνας, του πολέμου, των συμφορών. Γι’ αυτούς ο Θεός διατηρεί τον κόσμο. Γι’ αυτούς τους λίγους σώζει και τους πολλούς. Γι’ αυτούς σπλαχνίζεται και τα άλλα Του πλάσματα που βασανίζονται στο πέλαγος της ζωής, ακόμη και όταν αυτά ταλαιπωρούνται από δική τους υπαιτιότητα. Περιορίζει ο Κύριος τις ημέρες των δοκιμασιών που υφίστανται οι άνθρωποι και οι λαοί εξαιτίας των αμαρτιών τους. Θέτει φραγμούς και όρια στην καταστρεπτική μανία του διαβόλου και των ανθρώπων.

Τι έχουν να πουν όμως όλα αυτά για μας σήμερα, και ιδιαιτέρως για την Πατρίδα μας;

Ταξιδεύει και η πατρίδα μας σήμερα σε θαλασσοταραχή, στο τρικυμισμένο πέλαγος της παγκόσμιας κρίσεως. Οι Ευροκλύδωνες της αναστατωμένης Ευρώπης την κλυδωνίζουν και επιδιώκουν να την βυθίσουν στα απύθμενα βάθη της κακίας. Τα συμφέροντα πολλά, ετερόκλητα, ο στόχος όμως ένας: να καταστραφεί η Ορθόδοξη Ελλάδα, να σβήσει από το χάρτη, να εξαφανιστεί, να μη μείνει τίποτε όρθιο.

Μέσα σ’ αυτήν την ανεμοθύελλα οι σημερινοί Έλληνες δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη μεγάλη αυτή αλήθεια: ότι ο Θεός σπλαχνίζεται τους πολλούς για τους λίγους, για τους εκλεκτούς. Και η πατρίδα μας σήμερα δεν έχει μόνο πέντε εκλεκτούς. Πιστεύουμε ότι έχει πολλούς. Πολλούς που δεν γονάτισαν ακόμη στις απειλές και τις προκλήσεις, που πιστεύουν, προσεύχονται και περιμένουν.

Η πατρίδα μας σήμερα έχει πολλούς αγίους ζωντανούς, που με την αρετή τους, τις προσευχές και τις δεήσεις τους ελκύουν τη Χάρη του Θεού. Και προετοιμάζουν όλοι αυτοί την προσταγή του Θεού, που θα κοπάσει τον άνεμο, θα ανατρέψει τα δεδομένα, θα φέρει τη λύτρωση των πολλών για χάρη των λίγων, των εκλεκτών. Αυτή θα είναι η ώρα του Θεού. Αυτήν την ώρα να την περιμένουμε κι εμείς. Και με μετάνοια, πνευματικό αγώνα και προσευχή να εκζητούμε καθημερινά το έλεος και την επέμβαση του Θεού στην κατατρεχόμενη πατρίδα μας.

Περιοδικό «Ο Σωτήρ», Ιανουάριος Βʹ0ΑʹΓʹ

http://agiameteora.net/

Περί πολέμων

Ὅσον ὅμως προχωρεῖ ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μέσα εἰς τούς αἰῶνας καί θά πλησιάζη πρός τό τέρμα της, πού συμπίπτει μέ τό τέλος τῆς Ἱστορίας, τόσον θά πυκνώνονται καί οἱ πειρασμοί της μέ ἀποκορύφωση τήν παρουσίαν τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία ἀποδύεται σέ ἀγῶνες πού περιγράφονται μεταξύ τῶν Κεφαλαίων Δ΄ 1 καί ΙΘ΄ 10.

Εἶναι «ἅ δεῖ γενέσθαι μετά ταῦτα» (4,1).

Ὁ σκοπός πού θά ἐκτεθοῦν (στὴν Ἀποκάλυψη) οἱ μελλοντικοί ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι νά προετοιμάσει τούς πιστούς σέ τοῦτο, νά τούς παραμυθήσει, νά τούς βοηθήσει νά μή σκανδαλιστοῦν καί νά μή κοσμικοποιηθοῦν.

…Οἱ χριστιανικοὶ λαοὶ εἶναι διεφθαρμένοι. Ὅσο προχωροῦμε πρὸς τὰ ἔσχατα δὲν θὰ ἔχομεν βελτίωσιν τοῦ χριστιανικοῦ πνεύματος, ἀλλὰ χειροτέρευση. Κι ἀφοῦ θὰ ἔχομεν χειροτέρευση, δὲν μποροῦμε παρὰ νὰ ἔχουμε πολέμους. Καὶ δὲν θὰ ἐγκαθιδρύεται ἡ εἰρήνη ἐπάνω στὴν γῆ.

1. Ἡ προφητεία ἔχει τὴ θέση της ἐδῶ, ὅτι θὰ ἔχομε πολέμους κι ὄχι εἰρήνη. Ὅταν ὁ Κύριος (στὴν Ἀποκάλυψη) ὁμιλεῖ περὶ πολέμων, δὲν πρόκειται περὶ τῶν συνηθισμένων πολέμων, ἀλλὰ περὶ ἐκτάκτων καὶ τρομερῶν πολέμων, …οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε προεβλέφθησαν ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο μυαλό. Καὶ φαίνεται ὅτι αὐτὴ ἡ ἀρχὴ (τῶν πολέμων αὐτῶν) ἔγινε. Διαβάστε ὁλόκληρη τὴν ἱστορία ὅλων τῶν λαῶν, πουθενὰ δὲν θὰ βρεῖτε τὸν χαρακτηρισμόν: παγκόσμιος πόλεμος. Κι ὅμως, μέσα στὸν αἰώνα μας ἐσημειώθησαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Ἕνας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, -ἔ, διαβάζετε ἐφημερίδες, ἀκοῦτε εἰδήσεις, θἄχετε μιὰ εἰκόνα- τὶ θὰ σήμαινε ἕνας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Σᾶς λέγω μόνο τοῦτο· ὁ Κύριος εἶπε τὴν ἑξῆς φράση: «ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπὶ ἔθνος». Αὐτὸ φανερώνει ἀκριβῶς παγκόσμιο πόλεμο.

Πρὶν ἀπὸ 80 χρόνια, δὲν μποροῦσαν οἱ ἄνθρωποι νὰ διανοηθοῦν παγκόσμιο πόλεμο. Μποροῦσε, παρακαλῶ, νὰ προβλεφθεῖ ἕνας πυρηνικὸς πόλεμος, κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ μποροῦσε νὰ φονευθεῖ εὐκολότατα τὸ ἓν τέταρτο τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς; Ἀδιανόητον. Θὰ μποροῦσε νὰ διανοηθεῖ κανεὶς ὅτι σὲ ἕνα πόλεμο θὰ μποροῦσαν νὰ λάβουν μέρος 200 ἑκατομμύρια στρατιῶτες; Κι ὅμως στὸ ἔνατο κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, στ. 16, παίρνουν μέρος τρεῖς στρατοί· οἱ κόκκινοι, οἱ κίτρινοι καὶ οἱ κυανοί. Καὶ ὁ πόλεμος θὰ γίνει στὴν Μεσοποταμία! Κι αὐτὰ γράφτηκαν πρὶν δυὸ χιλιάδες χρόνια! Συνεπῶς ἡ προφητεία περὶ πολέμων ἔχει βάση.

π. Αθαν. Μυτιληναίου

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

«Τα δεινά χρόνια πλησιάζουν… σαν στρατιώτες του Χριστού μας οφείλουμε να προετοιμασθούμε»

Λόγοι ενός «αγίου» Γέροντα που μας καλεί να προετοιμαστούμε, με πίστη στο Θεό και ταπείνωση, για τις δύσκολες μέρες που έρχονται στον κόσμο...

...Τα δεινά χρόνια πλησιάζουν. Όταν δούμε πολέμους και σεισμούς και διάφορα γεγονότα, εγγύς το τέλος.

Περιμένουμε πολλά να μας συμβούν – σύμφωνα με τις προφητείες των αγίων, εις τους έσχατους χρόνους θα συμβούν μεγάλα γεγονότα. Και ο λόγος του Θεού και των αγίων είναι αλήθεια.

Το άθλημα, το οποίον περιμένουμε να δώσουμε είναι για την πίστη στην Θεανθρωπία του Ιησού, αφού βέβαια πιστεύουμε ότι ο Χριστός ήτο Θεός κι έγινε άνθρωπος κι ότι κατέβηκε στη γη, να δώσει τη λύτρωση και να διώξει το σκοτάδι της απιστίας και της αθεϊας. Κι εμείς σαν στρατιώτες του Χριστού μας, αφού αποτελούμε το στράτευμα του Χριστού, οφείλουμε να προετοιμασθούμε, να οπλισθούμε.

Ένα κράτος, όταν αντιληφθεί ότι κάποιο άλλο κράτος ετοιμάζει επίθεση αρχίζει την προετοιμασία της άμυνας και της αντεπιθέσεως. Ούτω πως και εμείς. Και η προετοιμασία είναι γνωστή.

Να πιστεύουμε κατά πρώτον, ότι εάν έχουμε πίστη και ταπείνωση θα ελκύσουμε την Χάρη κι αυτή τη μεγάλη δύναμη του Χριστού, για να μαρτυρήσουμε. Ποτέ να μη πιστέψουμε και να τολμήσουμε να σκεφτούμε, ότι εμείς μόνοι μας έχουμε αυτή τη δύναμη. Θα λέμε: «Εγώ είμαι αδύναμος, είμαι ανίκανος, είμαι αμαρτωλός, είμαι μηδέν, είμαι ο πιο άχρηστος άνθρωπος».

Μόνον η ταπείνωση θα ελκύσει τη δύναμη του Χριστού και θα νικήσει. Διότι όπου ο Χριστός επιφοιτά με την υπερφυσική Του δύναμη, υπέρ φύσιν ποιεί πράγματα. Μη νομίσετε ότι με τις προσωπικές και ανθρώπινες δυνάμεις θα αντιμετωπίσουμε οιανδήποτε ενέργεια και επέμβαση του διαβόλου και των συνεργατών του. Ποτέ. Ο άνθρωπος είναι ασθενικός, δεν έχει καμιά δύναμη να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα δεινά, παρά μόνο με τη δύναμη του Θεού.

Να πιστέψουμε ότι, όταν ο Θεός μας καλέσει σε αυτό το μαρτύριο, θα δώσει «συν τον πειρασμό και την έκβασιν» (Α΄Κορινθ. ι΄13) κι ότι όταν εν ταπεινώσει δεχθούμε να δώσουμε αυτή τη μαρτυρία, θα πάρουμε τη Χάρη του Θεού, για να νικήσουμε τον πονηρό και να στεφανωθούμε…

από το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ» – Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου (Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).

https://simeiakairwn.wordpress.com

«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου»

«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου (Ψαλμ. 56, 8)

Αδελφοί μου, είναι μακάριος όποιος μπο­ρεί να πει αυτά τα λόγια στον Κύριό Του! Μακάριος, εκείνος που η καρδιά του είναι εντελώς έτοιμη, να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού!

Τί σημαίνει η ετοιμότητα της καρδιάς του ανθρώπου; Ν’ ακολουθεί με χαρά το θέλημα του Θεού και να μην έχει εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με δικές του σκέψεις και επιθυμίες.

Ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ, αρχικώς, είχε ακολουθήσει τις δικές του αμαρτωλές επιθυμίες και σκέψεις· γι’ αυτό ήταν σαν καράβι ακυβέρνητο μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι η θύελλα θα τον έπνιγε στο τέλος, στράφηκε με μεγάλη μετάνοια και θερμά δάκρυα προς τον Θεό και, ακριβώς τότε, έστρεψε το καράβι της ζωής του ολοκληρωτικά προς το θέλημα του Θεού.

«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη ή καρδία μου!» αναφώνησε με απέραντη ειρήνη στην ψυχή του, διότι γνώριζε ότι είχε παραδώσει το καράβι του στα χέρια του τέλειου Κυβερνήτη. Η θύελλα μαινόταν ακόμη, οι άνε­μοι και τα κύματα τον έδερναν με μανία· εκείνος όμως δεν φοβόταν, πεπεισμένος ότι τίποτα δεν μπορούσε να του συντρίψει το καράβι της ζωής του και ότι το καράβι του θα έπλεε σύντομα με ασφάλεια σε λιμάνι εύδιο.

«Έτοιμη καρδία» σημαίνει: καρδιά καθαρή από την υπερηφάνεια, ταπεινωμένη μπροστά στη μεγαλειώδη δύναμη και σοφία του Θεού.

«Έτοιμη καρδία» σημαίνει καρδιά που έχει αδειάσει απ’ όλες τις κοσμικές επιθυμίες και αυταπάτες και είναι στραμμένη μόνο προς τον Θεό και στην αγάπη προς Αυτόν.

«Έτοιμη καρδία» σημαίνει καρδιά θεραπευμένη από κάθε ανησυχία, φόβο και βιο­τική μέριμνα, καθησυχασμένη και ενδυναμωμένη από την παρουσία της χάριτος του Θεού.

«Θα σε δοξολογήσω ψάλλοντάς σου ύμνους με όλη μου την ψυχή»(Ψαλμ. 56, 8), συνεχίζει ο ψαλμωδός. Εδώ φαίνεται ότι η καρδιά του είναι αληθινά έτοιμη, διότι δεν καυχιέται για τη βασιλική δόξα του, αλλά την αποδίδει στον Θεό. Ταπεινώθηκε, ενώπιον του Θεού σαν να ήταν ένα τίποτα και τώρα μοναδική του απόλαυση είναι να μεγαλύνει και να δοξάζει ακατάπαυστα τον Θεό.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 304-305)

http://proskynitis.blogspot.gr

Να αφεθούμε στην θεία πρόνοια...

Όποιος παρακολουθεί τις ευεργεσίες του Θεού, μαθαίνει να εξαρτά τον εαυτό του από την θεία πρόνοια. Νιώθει μετά σαν το μωρό στην κούνια, που, αν το αφήσει για λίγο η μητέρα του, αρχίζει να κλαίει, μέχρι να τρέξει πάλι κοντά του.

Αν αφεθεί κανείς στον Θεό, είναι μεγάλη υπόθεση. Όταν πρωτοπήγα στην Ιερά Μονή Στομίου, δεν είχα που να μείνω. Όλο το μοναστήρι ήταν γεμάτο μπάζα. Βρήκα μια γωνιά κοντά στην μάνδρα, έβαλα κάτι από πάνω, για να την σκεπάσω λίγο, και εκεί περνούσα τα βράδυα καθιστός, γιατί δεν χωρούσα να ξαπλώσω.

Μια μέρα ήρθε ένας γνωστός μου ιερομόναχος και μου λέει: «Καλά, πως μένεις εδώ;». «Γιατί, του λέω, οι κοσμικοί είχαν περισσότερα από μας; Όταν είπαν στον Κανάρη, τότε που ζήτησε δάνειο, “ δεν έχεις Πατρίδα”, εκείνος είπε: «Θα αποκτήσουμε Πατρίδα» . Αν κοσμικός άνθρωπος είχε τέτοια πίστη, εμείς να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό; Αφού η Παναγία οικονόμησε να βρεθώ εδώ, δεν θα φροντίση για το μοναστήρι της , όταν έρθει η ώρα;» .

Και πράγματι, πώς τα οικονόμησε σιγά-σιγά όλα η Παναγία! Θυμάμαι, όταν έρριχναν οι μάστορες το μπετόν ,για να φτιάξουν την πλάκα στα κελλιά που είχαν καή, δεν έφθασαν τα τσιμέντα. Υπολειπόταν το ένα τρίτο ,για να τελειώσει η πλάκα. Έρχονται οι μάστορες και μου λένε: «Τα τσιμέντα τελειώνουν. Να αραιώσουμε το μπετόν, για να φθάση για όλη την πλάκα» . «Όχι, τους λέω, συνεχίστε κανονικά» . Να φέρουμε άλλα δεν γινόταν, γιατί τα ζώα ήταν στον κάμπο. Έπρεπε να πάνε οι μάστορες δυο ώρες ως την Κόνιτσα και δυο ώρες ως τον κάμπο, στα χωράφια, για να βρουν ζώα. Πότε να πάνε, πότε να γυρίσουν. Ύστερα, οι άνθρωποι είχαν τις δουλειές τους. Δεν μπορούσαν να έρθουν άλλη μέρα. Βλέπω, είχαν ρίξει τα δυο τρίτα της πλάκας. Μπήκα στο εκκλησάκι και λέω: «Τι θα γίνει τώρα ,Παναγία μου; Σε παρακαλώ, βοήθησέ μας» . Μετά βγήκα έξω…

– Και τι έγινε , Γέροντα;

– Και η πλάκα τελείωσε και τα τσιμέντα περίσσεψαν!

– Οι μάστορες το κατάλαβαν;

– Πώς δεν το κατάλαβαν. Είναι μερικές φορές πολύ μεγάλη η βοήθεια του Χριστού και της Παναγίας!

Όσιος Παϊσιος

https://simeiakairwn.wordpress.com

ΜYΣTHPIΩΔHΣ EΛΞH – ΜΗ ΦΟΒΕΙΣΘΕ ΚΑΙ ΑΣ ΣΕΙΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ

Ω! H πίστη στο Xριστό είναι η μυστηριώδης έλξης, με την οποία ελκύεται η ψυχή από τον Xριστό, και από την στιγμή της έλξεως εκείνης εισέρχεται εις την θείαν τροχιά και γίνεται δορυφόρος αυτού, κέντρον της ζωής της έχει τον Kύριο.

EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ

(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.128)

ΜΗ ΦΟΒΕΙΣΘΕ ΚΑΙ ΑΣ ΣΕΙΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ

Ώ πισταί ψυχαί! Oσοιδήποτε και εάν είναι οι σεισμοί που σείουν την οικουμένην, οσαδήποτε και εάν είναι τα ερείπια, τα οποία συσσωρεύουν καθημερινώς η απιστία και η διαφθορά του αιώνος μας, σεις μη κλονισθείτε. Έχετε βράχον, επί του οποίου μπορείτε να σταθείτε. Έχετε άγκυρα, εκ της οποίας δύνασθε να εξαρτηθείτε. Έχετε φως, δια να περιπατείτε εν αυτώ. Έχετε Ήλιον, ο οποίος ανέτειλεν εκ του τάφου. Έχετε Iησούν Eσταυρωμένον και Aναστάντα εκ νεκρών. Tι δειλιάζετε; Tι φοβείσθε; Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Aυτώ, Xριστώ τω Nικητή του θανάτου, τω Nεκρεγέρτη, τω Nικοποιώ, τω Bασιλεί των αιώνων.

http://www.exomologistetokirio.gr

Ἡ Τουρκικὴ ἀλεποῦ μόλις πήδηξε μέσα στὴν γεωπολιτικὴ παγίδα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ μετὰ τὴν κατάρριψη τοῦ Ρώσικου μαχητικοῦ καὶ ἤδη οἱ πρῶτες φρικτὲς εἰκόνες μὲ τὰ κομματιασμένα κορμιὰ τῶν Ρώσων πιλότων ἀπὸ τοὺς Τουρκμένους τζιχαντιστὲς φιγουράρουν στὰ ρωσικὰ δελτία εἰδήσεων σὰν νὰ τοὺς λένε νὰ ἑτοιμάζεται τὰ κόλλυβά σας γιατί ἐρχόμαστε…

Ἀλλὰ καὶ ἡ Τουρκία θὰ ¨τὰ δεῖ ὄλα¨ ἀλλὰ ἀπὸ κάτω καὶ πιασμένη στὰ τέσσερα.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ τὴν εἶδε πῶς θὰ πιαστεῖ «Ἡ Τουρκία εἶναι σὰν τὴν ἀλεποῦ. Ὅλο πονηριὲς κάνει. Ὅταν καταλάβει ὅτι ἔχουν στήσει δόκανα γιὰ νὰ τὴν πιάσουν, ἀρχίζει νὰ πηδάει καὶ μὲ τὰ τέσσερα πόδια, καὶ ἔτσι πιάνεται καὶ μὲ τὰ τέσσερα. Αὐτὸ θὰ πάθει καὶ ἡ Τουρκία.»

«Μαρτυρίες προσκυνητῶν Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης 1924-1994»,τόμος 1, Σελ 66.

¨Τή ναυαρχίδα τοῦ Στόλου τῆς Μαύρης Θάλασσας τὸ πυραυλοφόρο...

καταδρομικὸ "Μόσκβα" ξαναστέλνει ἡ Ρωσία ἐπειγόντως στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο προκειμένου νὰ καλύψει τὰ δυτικά τῆς ρωσικῆς Ἀεροπορίας βάσης στὴν Λαττάκεια ἀπὸ ἐπιχειρήσεις ποὺ πρόκειται νὰ ἀκολουθήσουν στὸ ἄμεσο μέλλον.

Ἡ μετακίνηση τοῦ καταδρομικοῦ Μόσκβα ἀνοικτά τῆς Λαττάκεια προκαλεῖ πανικὸ στοὺς Τούρκους ἐπιτελεῖς, καθὼς πρόκειται γιὰ μία πανίσχυρη μονάδα ἐπιφανείας μὲ τρομακτικὸ ὁπλισμό. Πιὸ συγκεκριμένα τὸ σκάφος διαθέτει 16 βλήματα cruise P-500 Bazalt μὲ ἐμβέλεια 550 χλμ., ἀλλὰ πρακτικὰ μὴ ἀνασχέσιμα καθὼς πετοῦν μὲ ταχύτητα 2,5 mach καὶ μποροῦν νὰ προσβάλλουν στόχους τόσο στὴν ξηρὰ ὅσο καὶ στὴν θάλασσα καὶ θεωροῦνται εἰδκὸ ὅπλο κατὰ ἀεροπλανοφόρων. Ἐναλλακτικὰ τὸ καταδρομικὸ μπορεῖ νὰ μεταφέρει ἰσάριθμα βλήματα τῆς βελτιωμένης ἔκδοσης P-1000 Vulkan, ἀλλὰ μὲ τὴ διπλάσια ἐμβέλεια. τοῦ Πάνου Σπαγόπουλου ¨ pronews.gr

Τὰ τέσσερα πόδια τῆς Τουρκικῆς ἀλεποὺς εἶναι τὰ 4 ΜΕΤΩΠΑ ποὺ θὰ ἀνοίξει ταυτοχρόνως.

1. Μὲ τὴν ΣΥΡΙΑ-στὴν Μ. Ἀνατολὴ

2. Μὲ τὴν Ἑλλάδα-στὸ Αἰγαῖο

3. Μ ἐ τὴν ΡΩΣΙΑ-στὸν Καύκασο καὶ στὰ Στενὰ τοῦ Βοσπόρου

4. Ὑπάρχει καὶ ἕνα πληγωμένο ἀπὸ καιρὸ πόδι ποὺ λέγεται ΚΟΥΡΔΙΚΟ καὶ εἶναι καὶ τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν Τουρκία.

Μπορεῖ ἐμεῖς σὰν Ἕλληνες νὰ μὴν ἔχουμε τὰ ὑπερόπλα τῶν ἰσχυρῶν τῆς Γῆς ποὺ σήμερα μᾶς τὰ ἐπιδεικνύουν , ἀλλὰ ἔχουμε καὶ ἀεροπλανοφόρα καὶ πυρηνικὰ ὄπλα.

Ἀεροπλανοφόρα εἶναι τὰ νησιά μας καὶ εἶναι αὐτὰ ποὺ θὰ μᾶς κτυπήσουν οἱ γείτονες.

Πυρηνικὰ εἶναι τὰ πνευματικά μας ὄπλα ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ καὶ ὁ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΌΣ-Ρωμαίικος Πολιτισμός, τὸ γνήσιο Ἀσκητικὸ –Πατερικὸ φρόνημα ζυμωμένο μὲ τὴν ΠΑΡΑΔΟΣΗ τῆς λεβέντικης καὶ ἡρωικῆς ἐπιβίωσής μας.

Αὐτὸ τὸ πνευματικὸ πυρηνικὸ ὁπλοστάσιό μας ἤδη ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια τὸ κτυποῦν ὄχι οἱ τοῦρκοι ἀλλὰ τὸ ἀντίχριστο εἰσαγόμενο δαιμονικὸ Εὐρωπαϊκὸ πνεῦμα τῆς καλβινικῆς ἀπορύθμισης .

Τὰ ὄπλα μας αὐτὰ ἂν καὶ φαίνονται ὅτι σκούριασαν στοὺς χαλεποὺς αὐτοὺς καιροὺς ἑτοιμάζονται πάλι νὰ δώσουν καρποὺς μοναδικοὺς στὴν Παγκόσμια Ἱστορία.

Καὶ αὐτὰ τὰ πυρηνικὰ πνευματικὰ ὄπλα δὲν τὰ ἔχουμε κρυμμένα σὲ σιλὸ πυραύλων ἀλλὰ σὲ εἰκονοστάσια καὶ ταπεινὰ προσκυνήματα καὶ κάθε βράδυ τὰ ¨ξεσκουριάζουμε¨ μὲ γονυκλισίες καὶ προσευχές.

ΑΥΤΑ θέλουν νὰ μᾶς τὰ πάρουν γιατί γνωρίζουν ὅτι εἶναι πνευματικὰ θανατηφόρα γιὰ αὐτοὺς καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνα.

ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ¨πυρηνικὸ ὄπλο¨ εἶναι καὶ ὁ ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ καὶ ἤδη τοὺς καίει μὲ τὰ λεγόμενά του.

Μὲ πνευματικὴ εὐθύνη καὶ συνείδηση

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ - Η ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ…

Περιμένετε τώρα τα πιο δύσκολα, γι’ αυτό, προσέξτε μη χαθείτε από τον ΧΡΙΣΤΟ. 

Θα έλθουν πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις, η μόνη ελπίδα και σωτηρία σας είναι ο Ουράνιος Πατέρας, ο Υιός του, η Αγία Τριάδα και η πιστις σας προς Αυτήν.

Η πίστης όμως δεν αρκεί χωρίς μετάνοια και εξομολόγηση.

Να είσθε προετοιμασμένοι διότι στο όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ θα μαρτυρήσουν πολλοί και θα είσθε μάρτυρες αυτής της μαρτυρίας. 

Εφαρμόζουν αυτήν την ώρα την καταστροφή της ανθρωπότητας αλλά χωρίς να έχουν λογαριάσει τον ΧΡΙΣΤΟ

Όλα θα γίνουν βάσει του σχεδίου του ΘΕΟΥ…

Θα δείτε σε λίγο την χώρα σας να ανθίζει, επίσης όμως θα δείτε να μαραζώνουν άλλες χώρες, δεν μπορεί η άνοιξις των εποχών να πέραση σε όλους το ίδιο

Η ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ...

Αλλά η παγωμάρα μετά την άνοιξη θα πλήξη παγκοσμίως τον υπόλοιπο κόσμο ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΘΕ ΕΣΕΙΣ ΘΕΑΤΕΣ. 

Μην ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΑΣ…

Σας προετοιμάζω ότι θα περάσετε πολύ περισσότερα δεινά, σας υπενθυμίζω όμως ότι ο ΧΡΙΣΤΟΣ, μας έχει αφήσει την Μητέρα του για προστασία, θα βρίσκεται πάντοτε με σας και μέσα στην ψυχή σας .

Σύντομα θα ζήσετε, παιδιά μου, τις καλύτερες ημέρες αυτής της ζωής στην Γη …

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, επίσης να μην θορυβηθείτε όταν θα δείτε δίπλα σας κάποιον να πεθαίνει αβοήθητος.

Παιδιά μου Ο ΧΡΙΣΤΟΣ δεν θα σας αφήσει ποτέ, δεν θα αφήσει την χώρα μας και τους απανταχού πιστούς εις Αυτόν……….

Σύντομα θα δείτε όσους πιστεύουν ακόμα στο χρήμα, να τους φύγει από την μια μέρα στην άλλη από τα χέρια τους.

Σας μιλούν για μεγάλη ανάπτυξη, θα ακούσετε ότι θα έλθει η μεγάλη βοήθεια που περιμένετε.

Παιδιά μου μην τους πιστεύεται, είναι πιο δαίμονες από τον δαίμονα, την ώρα που θα πουν ότι θα σας δώσουν την βοήθεια, ετοιμασθείτε να τους δώσετε το μεδούλι σας…

Eυχαριστούμε τον φίλο GEWKWN 

Ενέκριναν την εκταμίευση των δύο δισ. ο ESM και το Eurogroup.

Στη θετική πορεία αναφορικά με την επίτευξη του πρώτου πακέτου προαπαιτούμενων αναφέρθηκε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ κατά τη συνέντευξη Τύπου, μετά το πέρας του Eurogroup.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Eurogroup, η Αθήνα πέρασε τον πρώτο σκόπελο, με ανοιχτό να παραμένει το δεύτερο «πακέτο» προαπαιτούμενων, στο οποίο, όπως σημείωσε, μεταφέρθηκε μεταξύ άλλων και το ασφαλιστικό.

Νωρίτερα, την εκταμίευση των δύο δισ. ευρώ ενέκρινε το ΔΣ του ESM και επικύρωσε κατά την αποψινή του συνεδρίαση το Eurogroup. 

Παράλληλα, το προσχέδιο της απόφασης της συνόδου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, που δημοσιεύεται στο Reuters, αναφέρει πως «η Ελλάδα εκπλήρωσε τους όρους και θα λάβει τα 10 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών».

 http://www.protothema.gr/economy/article

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

“Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνεται;”

Και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος – ο Θεός να βάλει το χέρι του – βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος.

Και οι μεγάλοι πως τα φέρνουν! Μαγειρεύουν – μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχτεί σε λίγο η βαλβίδα! Είπα σε κάποιον που είχε μια μεγάλη θέση:

“Γιατί μερικά πράγματα δεν τα προσέχετε; Τι θα γίνει;”

“Πάτερ μου, μου λέει, λίγο χιόνι ήταν πρώτα το κακό – τώρα έχει γίνει ολόκληρη χιονοστιβάδα. Μόνον ένα θαύμα μπορεί να βοηθήσει”.

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο διάβολος βάλθηκε να καταστρέψει τα πλάσματα του Θεού. Λύσσαξε, γιατί άρχισε να μπαίνει στον κόσμο η καλή ανησυχία. Είναι πολύ αγριεμένος, γιατί γνωρίζει ότι είναι λίγη η δράση του. Τώρα κάνει όπως ένας εγκληματίας που, όταν τον κυκλώνουν, λέει: “Δεν έχω σωτηρία. Θα με πιάσουν!” Ή όπως οι στρατιώτες, που εν καιρώ πολέμου, όταν τελειώσουν τα πυρομαχικά, βγάζουν την λόγχη ή το σπαθί και ρίχνονται και ότι γίνει.

Σου λέει: “Έτσι κι αλλιώς χαμένοι είμαστε, ας σκοτώσουμε όσο πιο πολλούς μπορούμε”.

Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνεται;

από το βιβλίο: “Ο Γέρων Παϊσιος” – Ιερομόναχου Χριστόδουλου Αγιορείτου – Άγιον Όρος

https://simeiakairwn.wordpress.com

Να κρατήσουμε την πίστη μας στον Κύριο, και ας έρθουν μέρες δύσκολες και ας έρθουν μέρες δοκιμασίας

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης περί πίστεως

Στους έσχατους χρόνους οι χριστιανοί θα πορεύονται, όπως θα διατάσσει τότε ό Κύριος.

Όμως εκεί θα είναι ό Κύριος και δεν θ’ αφήσει τον άνθρωπο, θα μας βοηθά σε ότι θέλουμε. Δεν θα μας αφήσει, να είστε βέβαιοι και πιστοί. Γιατί αυτό θέλει να έχουμε εκείνες τις μέρες: ΠΙΣΤΗ!

Πάνω απ’ όλα, παιδιά μου, να κρατήσουμε την πίστη μας στον Κύριο, και ας έρθουν μέρες δύσκολες και ας έρθουν μέρες δοκιμασίας. Μέσα στους αιώνες πέρασαν τέτοιες εποχές. Και βλέπουμε, άλλους τούς σταυρώνανε στον σταυρό, άλλους τούς έκοβαν είκοσι κομμάτια, όμως δεν προδώσανε τον Χριστό και ζούνε στους Ουρανούς στους αιώνες των αιώνων. Πόσο μεγάλη πίστη είχαν!

Και αυτή ή πίστη δεν είναι μόνο για τα δύσκολα μελλοντικά πράγματα, είναι γενικώς.

Ή πίστη είναι ή κινητήριος δύναμις και χωρίς αυτήν ό άνθρωπος δεν θα κατόρθωνε τίποτα.

Ζητούσε πίστη ό Κύριος!

και σε άλλο σημείο είχε πει ο Γέροντας:

~ Την πίστη των πατέρων μας τη στραγγαλίσαμε εμείς και τρέχουμε ακατάσχετα μέσα στην απώλεια. Δεν φυλάγουμε τίποτα από εκείνα πού μάς διατάσσει ο Κύριος. Τίποτα!

Ούτε οι μικροί ούτε οι μεγάλοι. Από τόσο δα παιδάκι. Να, ετούτο εδώ, ρώτησέ το κάτι, έχει άγνοια. Δεν ξέρει να σου πει τίποτα, ενώ έπρεπε να είναι ρήτορας μέσα στα εκκλησιαστικά πράγματα. Κι άμα πάει δεκαεπτά χρόνων, από εκεί τον έχασες εσύ, δεν τον ξαναβρίσκεις. Πάει και ποτίζεται, αντί όπως το λουλούδι μέσα στο νερό το δροσερό, μέσα στην κακία.

Ποιος δίδαξε τη νεολαία; Εμείς οι ιερείς και όλοι όσοι είναι χριστιανοί δεν είπαμε σ’ ένα κήρυγμα: «Πρόσεξε, ο δρόμος αυτός είναι της καταστροφής!”

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ. 

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ.

ΤΟΜΟΣ Β. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ

https://simeiakairwn.wordpress.com

ΕΠΙΔΟΜΑ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ.... ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ !!!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ