.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ὁ ἐπίσκοπος Ἀχρίδος Νικόλαος, ἀπευθυνόμενος στοὺς ὑπέρμαχους τῆς ἕνωσης τῶν «ἐκκλησιῶν»

Ὁ ἐπίσκοπος Ἀχρίδος Νικόλαος, ἀπευθυνόμενος στοὺς ὑπέρμαχους τῆς ἕνωσης τῶν «ἐκκλησιῶν» καὶ στὸν τρόπο, ποὺ χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ τὴν πετύχουν, ἔλεγε τὰ ἑξῆς:

«Ὅλοι θέλουμε νὰ δώσει ὁ Θεὸς ἑνότητα πίστεως στὸν κόσμο. 
Μὰ ἐσεῖς τὰ μπερδεύετε τὰ πράγματα. 
Ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων καὶ ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν θρησκειῶν. 
Ὁ Χριστιανισμὸς ἐπιβάλλει ν᾽ ἀγαπᾶμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ τοὺς πάντες, ὅποια πίστη καὶ ἂν ἔχουν! 
Συγχρόνως ὅμως μᾶς διατάζει νὰ κρατᾶμε ἀλώβητη τὴν πίστη μας καὶ τὰ δόγματά της. 
Σὰν χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἐλεεῖτε ὅλο τὸν κόσμο, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους! Ἀκόμη καὶ τὴ ζωή σας νὰ δώσετε γι᾽ αὐτούς. Ἀλλὰ τὶς ἀλήθειες τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχετε τὸ δικαίωμα νὰ τὶς θίξετε. Γιατὶ δὲν εἶναι δικές σας. Ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἰδιοκτησία μας νὰ τὴν κάνουμε ὅ,τι θέλουμε».

Ο διωχθείς π.Νικόλαος Μανώλης μιλάει για τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό


Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός στην φυλακή.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: 
"Ου ποιήσω τούτο ποτέ καν ει τι και γένηται"

Ο Άγιος Μάρκος προς τον εξωμότη μητροπολίτη Βησσαρίων: 
"Συ υπάρχεις κοπέλιν και εποίησας και ως κοπέλιν"
Ακούστε τον π.Νικόλαο Μανώλη να μιλάει για τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό :


Προσευχή του Νεοχρυσοστόμου Πατρός και Διδασκάλου Επισκόπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, 
Συ που ήρθες επί της γης για να δημιουργήσεις την Αγία σου Εκκλησία ρίπτοντας ένα βλέμμα στη σημερινή εποχή, ερχόμεθα να θρηνήσουμε.
Που ειναι τα αρχαία σου Κάλλη Κύριε;
Που είναι οι Μεγάλοι Πατέρες. Που είναι ο Μέγας Αθανάσιος  που είναι ο Χρυσόστομος  που είναι ο Μέγας Βασίλειος.  
Που είναι ο Κοσμάς ο Αιτωλός, Που είναι ο Ευσέβιος Ματθαιόπουλος, Που είναι οι άνδρες οι μεγάλοι και υψηλοί; 
Μία άπνοια υπάρχει στο Έθνος μας, στερείται το Έθνος μας ηγεσίας, Συ το γνωρίζεις καλύτερα από ημάς,  στερείται το ταλαίπωρο ιστορικό έθνος μας των ανδρών εκείνων  Που είναι οι άνδρες εκείνοι οι μεγάλοι; 
Στερείται το έθνος μας ηγεσίας που παρέλαβαν την πατρίδα και την έφεραν μέχρι Αγκύρας και Σόφιας. 
Στερείται το έθνος μας των ανδρών εκείνων των μεγάλων, στερείται σε όλους τους τομείς  στερείται ότι έχουμε ηγεσίαν αντάξιαν στον πολιτικό τομέα  στον εκκλησιαστικό τομέα  στον οικονομικό τομέα, στον στρατιωτικό τομέα, στερούμεθα ηγεσίας, Ω ηγεσία δεν έχουμε.
Συ Κύριε που αγαπάς την Εκκλησία, αν πούμε οτι εμείς αγαπούμε την Εκκλησία ψέματα λέγουμε.
Εσύ μόνο αγαπάς την Εκκλησία που έχυσες το Τίμιο Αίμα σου, Συ Κύριε ανάδειξε άνδρας υψηλούς και μεγάλους, Δώσε στην Εκκλησία Σου να έρθουν τα αρχαία Σου Μεγαλεία  Ανάστησε έναν Μέγα Αθανάσιο  έναν Χρυσόστομο  ένα Βασίλειο  ένα Γρηγόριο Θεολόγο  Δος μας να γεννηθεί μέσα στους ιερείς μας η φλόξ του Παναγίου Πνεύματος να γεννηθεί ενας νεωτερος Κοσμας Αιτωλος, δος μας τα αρχαια Σου καλλη και η μικρα μας Πατρις τότε θα γίνει αετός χρυσαετός που θα διαγράψει φωτεινούς κύκλους μέσα στην ιστορία του κόσμου και τότε πάλι η Εκκλησία μας θα γίνει δένδρο ευσκιόφυλλον και αγλαόκαρπον κάτω από το οποίο θα σκιάζεται ολόκληρος η Ευρώπη και ο Κόσμος,  τότε η Εκκλησία μας θα γίνει Ουρανός Πολύφωτος με αστέρας και εκατομμύρια αστέρας.
Θεέ μου Χριστέ μου άκουσε μας και δος μας και πάλι Πατέρας και Διδασκάλους να ζωντανέψει και πάλι το Έθνος μας να γίνει πάλι μεγάλο και υψηλό, όχι κατ' έκτασιν αλλά κατ' έννοιαν και κατά σύστημα . 
Είθε ο Κύριος δια πρεσβειών της Παναγίας Θεοτόκου και Πάντων των Αγίων ελεήσαι και σώσαι τας ψυχάς ημών.

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

“Τώρα, εάν δεν υπάρξει η πίστη και η μετάνοια, αν γίνει κάτι, πάει…” (Γέροντας Ευσέβιος Βίττης)



*Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μακαριστού Γέροντα Ευσέβιου Βίττη, 
στη Σύναξη της αδελφότητας της Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου το 1998.

…Εάν φύγει η αμαρτία, θα έχουν επανορθωθεί πολλά πράγματα. Άοπλοι να είμαστε… -ούτε με τους S-300 – τίποτε από αυτά δεν θα μας προφυλάξει – θα μας προφυλάξει η Χάρις του Θεού.

Πως η Χάρις του Θεού και της Παναγίας τότε στον αλβανικό πόλεμο μας είχε βοηθήσει; Τι όπλα είχαμε; Ξυπόλυτοι πήγαιναν με πάγο από κάτω οι φαντάροι. Τώρα με πυραύλους να πάμε, δεν κάνουμε τίποτα. Μου έλεγε ένας στρατηγός το 1974 – πότε έγινε… τελευταία, πριν από 5-6 χρόνια εδώ επάνω η κινητοποίηση; Κλάμα… Να δείτε τους φαντάρους να κλαίνε… Να μη λειτουργούν τα μισά οχήματα εκείνη την ώρα… Χαλασμός κόσμου. Αν ερχόντουσαν οι Τούρκοι θα μας έπιαναν, θα μας καθάριζαν.

Τότε τέτοιο πνεύμα υπήρχε, διότι υπάρχει το πνεύμα της αμαρτίας. Όλη την νύχτα ξενυχτούν. Τέσσερις με πέντε η ώρα το πρωί γυρίζουν τα παιδιά. Γι’ αυτό και σκοτώνονται πολλά παιδιά το πρωί, γυρνώντας από τα νυχτερινά κέντρα… Αμαρτία πολύ μεγάλη. Αυτό πρέπει να φύγει αδελφοί μου. “Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού… και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν”.

… Εδώ, επειδή υπήρχε πίστη και μετάνοια μέσα στον ελληνικό λαό, τότε που ήρθαν οι Τούρκοι, μείναμε. Τώρα, εάν δεν υπάρξει η πίστη, αν γίνει κάτι τέτοιο πάει… θα αλλαξοπιστήσουμε οι περισσότεροι. Είμαστε πρόθυμοι γι’ αυτό το πράγμα, διότι δεν έχουμε εσωτερική αντίσταση, διότι πιστεύουμε στην αμαρτία... Μου δίνει λεφτά ο άλλος; Εν τάξει, προδίδω, πάω και καίω… Αν είναι οι εμπρηστές δικοί μας – επειδή δικοί μας θα είναι οι περισσότεροι – παίρνουν λεφτά και το κάνουν αυτό το πράγμα. Δικοί μας δεν είναι αυτοί που πουλάνε ναρκωτικά; Δικοί μας δεν είναι αυτοί που παράγουν απαίσιες ταινίες και τις βλέπει ο κόσμος στην τηλεόραση κ.λ.π.;

Η αμαρτία μας καταστρέφει. Επομένως αυτό πρέπει να προσέξουμε πολύ. Να καταλάβουμε ότι η αμαρτία έχει και κοινωνική διάσταση. Δεν έχει μόνο, ας πούμε, πνευματική διάσταση, μόνο για την Βασιλεία των Ουρανών. Η αμαρτία είναι εκείνη που καταστρέφει το παρόν και η οποία εξαλείφει για μας και την αιωνιότητα την μακαρία… 

από το βιβλίο: “Ο Όσιος Γρηγόριος” – Ετήσια έκδοση Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου (Περίοδος Β’ – Έτος 2015)

Γέρων Σίμων Αρβανίτης: “Πάρα πολλά θα δείτε. Πάρα πολλά για να δοκιμαστεί ο λαός που δεν καταλαβαίνει»



Αποφθέγματα του π. Σίμωνος Αρβανίτη (+1988), επιλεγμένα από τα πέντε βιβλία 
που έγραψε γι’ αυτόν ο μαθητής του π. Ζωσιμάς.

Αρρώστιες, από κατάργηση των νηστειών. Μια συμβουλή, που έδινε σε όλους ο μακαριστός Γέροντας Σίμων, ήταν: Όποιος νηστεύει την νηστεία που λέει η Εκκλησία μας γίνεται καλά. Γι’ αυτό όλος ο κόσμος είναι γεμάτος αρρώστιες σήμερα, διότι κατήργησαν τις νηστείες.

Δύσκολες μέρες. Ο Γέροντας έλεγε πολλά για την κατάσταση της κοινωνίας. Θα έλθουν, έλεγε, πολύ δύσκολες ημέρες. Ο κόσμος έχει ξεφύγει από τον δρόμο. (Α-353). Μια φορά ρωτήθηκε ο πατήρ Σίμων: Τι γίνεται με τις βόμβες που πέφτουν συνέχεια στην Αθήνα; Ήταν η χρονιά του 1982 ή 83 και ο Γέροντας είπε: «Αυτά δεν είναι τίποτα. Πάρα πολλά θα δείτε. Πάρα πολλά για να δοκιμαστεί ο λαός που δεν καταλαβαίνει».

Ίαση και προφητεία. Μια χριστιανή, η οποία είχε ζήσει από κοντά και είχε λάβει πολλές χάρες από τον Γέροντα, σε μια περίπτωση που η κόρη της, ενώ ήταν καταδικασμένη από τους γιατρούς του Νοσοκομείου Παίδων «ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ» και ανέμεναν την κατάληξη του παιδιού μέσα σε λίγες ώρες, η μικρή ασθενής «γύρισε» και έγινε γρήγορα καλά. Η μάνα έκανε τάμα, μόλις έπαιρνε την κόρη της από το Νοσοκομείο, να πήγαινε πρώτα το παιδί της στον Γέροντα και μετά στο σπίτι της. Επί πλέον, να πουλούσε ένα οικόπεδο που είχε προίκα της και να έδινε τα χρήματα στο Μοναστήρι. Όταν, όμως, πήγε με το παιδί στον Γέροντα και του τα είπε όλα αυτά, εκείνος της είπε: «Τι είναι αυτά που λες, παιδί μου; Ο Θεός δεν πληρώνεται. Να αγαπάτε τον κόσμο, να μην κ ρατάτε μίσος στην κ αρδιά σας, ν α μη σας ενδιαφέρει τι κάν ει ο διπλανός σας κ αι να βοηθάτε, όταν βλέπετε άνθρωπο να υποφέρει. Και όταν οι άνθρωποι καταλάβουν ποιο είναι το φάρμακο, θα σωθούνε, ειδεμή θα πάνε χαμένοι». Η μάνα τον ρώτησε: Ποιό είναι το φάρμακο Γέροντα; Και ο Γέροντας της είπε: «Η Αγία Κοινωνία με την Ιερά Εξομολόγηση και μετάνοια, παιδί μου. Θα έρθει ημέρα που δεν θα έχετε μέρος να θάβετε τους νεκρούς και θα τους θάβετε ομαδικά σε λάκκους από τα ατυχήματα και τις αρρώστιες. Αυτή είναι η κατάντια του ανθρώπου από την αμαρτία. Ξέχασε τον Θεό, τις νηστείες. Δεν προσέχει τίποτα ιερό».

Ξεκαθάρισμα. Ο Γέροντας συχνά έλεγε: «Έρχεται η ώρα που θα ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι», εννοώντας πολέμους και ακαταστασίες (υλικές και πνευματικές) και ημέρες εκδικήσεως.

Ανάγκη, για αγιότητα! Ο Γέροντας έλεγε στους πατέρες της Μονής: Ο κόσμος ένα πράγμα έχει περισσότερο ανάγκη, την αγιότητα! Ο άνθρωπος πρέπει να μιμηθεί την απλότητα των μικρών παιδιών και, απευθυνόμενος προς τον Θεόν, να λέγει: «Τι θέλεις, Κύριε, να κάμω»; Προσέχετε τον διάβολο. Θέλει τη διχόνοια, τη σύγχυση, την ακαταστασία. Μην ακούτε τους λογισμούς, που σας ενσπείρει. Ο Χριστός μας, η Παναγία μας, οι Άγιοί μας, είναι γλυκύτατοι, ωραιότατοι, με πολλή αγάπη. Σ’ αυτούς να καταφεύγετε, για να σας προστατεύουν από τους δαίμονες. Όταν κάνεις κάτι από ζήλο και μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό μας, και στραβό να είναι, ο Θεός, επειδή γίνεται από ζήλο και αγάπη για κείνον, το δέχεται και το ευχαριστείται.

Σταύρωμα στα φαγητά. Ο Γέροντας έλεγε, ό,τι πίνουμε ή τρώμε να το κάνουμε πρώτα «στριφτό», εννοώντας να το σταυρώνουμε, γιατί την εποχή μας όλα τα τρόφιμα είναι γεμάτα ορμόνες και φυτοφάρμακα. Έτσι, με το «στριφτό», δεν θα έχουμε πρόβλημα.

Ο κόσμος γεμίζει δαιμονικούς γορίλες. Στη μαρτυρία του για τον Γέροντα, γράφει, μεταξύ άλλων, ένα πνευματικό του τέκνο: «Κοιμάμαι ξανά και βλέπω πάλι τον Γέροντα, με τα πνευματικά του παιδιά, στην κορυφή ενός ψηλού βουνού. Κάποιο απ’ τα παιδιά τόλμησε, ενώ γνώριζε ότι ο Γέροντας είχε κοιμηθεί, να τον ρωτήσει, πώς θα πορευθούμε στη ζωή χωρίς εκείνον. Οδήγησε τότε την ομάδα σε ένα τέτοιο σημείο του βουνού, ώστε να φαίνονται οι πρόποδές του. Στο αντίκρισμα, όλοι τρόμαξαν. Υπήρχε ένας κόσμος γεμάτος από τεράστιους γορίλες. Και λέγει ο Γέροντας. Αυτός θα είναι ο κόσμος σε μερικά χρόνια. Στην ερώτηση, πως θα ανταπεξέλθουμε, απάντησε προφητικά:«Εσείς θα έχετε το αρνί, κι’ εγώ θα σας δίνω το χορτάρι». Το αρνί είναι ο Χριστός, ήθελε να πει ο Γέροντας, όπως αναφέρει και το Ευαγγέλιο. Όταν λοιπόν θα είμαστε στον Χριστό, θα έχουμε την προστασία του Θεού με την ευχή τη δική του».


«Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες στην Ελλάδα» Αγία Σοφία της Κλεισούρας



Ζούμε μια αφόρητη υποβάθμιση διολίσθησης. 
Εξέλιπε η κοινή λογική και η σύμπνοια στο πολιτικό δυναμικό ώστε να οδηγούμεθα με φοβερή ταχύτητα σε μεγάλη κοινωνική έκρηξη. 
Και όλα αυτά την στιγμή που την πατρίδα μας την περιζώνουν κολοβά φίδια όλων των χρωμάτων.
Αναρωτιούνται οι ευκολόπιστοι Νεοέλληνες, εις τας Ευρώπας αποκτήσαμε εταίρους ή κολοβά φίδια; 
Σε λίγο εδώ μέσα ¨θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα¨ και οι δικοί μας πολιτικοί είναι τόσο ψύχραιμοι ώστε να έχουν και χιούμορ. 
¨Κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση τόσο για την καθυστέρηση στη δημιουργία των hot spots, όσο και στο ζήτημα που προέκυψε σχετικά με τη δημιουργία καταυλισμού μεταναστών. 
Ενδεικτικά αναφέρουν πως αρχικά ο καταυλισμός που ήθελαν οι εταίροι είχε το μέγεθος της Λαμίας. Τώρα έχει το μέγεθος της Θεσσαλονίκης, ενώ αν δεν σοβαρευτεί η κυβέρνηση θα φτάσει να έχει το μέγεθος της Βομβάης.¨ με αφορμή 
Το θέμα της δημιουργίας στρατοπέδου 300-400.000 μεταναστών μέσα στην Αθήνα που έθεσε ο Βέλγος υπουργός Εσωτερικών τη Δευτέρα, στη 
Σύνοδο για το μεταναστευτικό στην Ολλανδία. 
Αυτό αποκάλυψε ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας. Μιλώντας στον ΣΚΑΪ, είπε ότι «ο Βέλγος υπουργός έθεσε το ανιστόρητο θέμα για στρατόπεδο 300-400.000 μεταναστών στην Αθήνα». 
Όσο και να θέλουν να μας καθησυχάσουν το θηριοτροφείο άνοιξε τις πύλες του και περιμένει ¨ζωντανές σάρκες.¨ 
¨Διέψευσε ο επίτροπος Μετανάστευσης Δημήτρης Αβραμόπουλος το δημοσίευμα της Le Monde, σύμφωνα με το οποίο όλο και περισσότερες χώρες, όπως η Ουγγαρία, η Αυστρία και η Σλοβενία ζητούν το κλείσιμο των συνόρων της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ, προκειμένου να περιορίσουν δραστικά τη ροή των προσφύγων και των μεταναστών και να μπλοκάρουν τη διάσημη πλέον «βαλκανική οδό». 
Με βάση το δημοσίευμα, σε συνάντησή τους στο Άμστερνταμ, οι υπουργοί Εσωτερικών ζήτησαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ενεργοποιήσει τη διαδικασία που θα επιτρέπει την παράταση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα του χώρου Schengen για δύο χρόνια. Εάν αυτό αποφασιστεί, η 
Ελλάδα, ως το πρώτο σημείο εισόδου προσφύγων στην Ευρώπη, θα πρέπει να αποκλειστεί από τη ζώνη του Schengen. 
«Δεν μιλάμε για αναστολή της Schengen, ούτε για αποκλεισμό κάποιου μέλους. Πρέπει να εφαρμόζουμε τους κανόνες και να ενισχύσουμε εξωτερικά σύνορα» έγραψε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Αβραμόπουλος στην προσωπική του σελίδα στο Twitter.¨ 
Ας πούμε ότι όλα τα δημοσιεύματα τα διαψεύδουμε: 
Le Monde: Αύριο «κληρώνει» αν θα εκδιωχθεί η Ελλάδα από τη Σένγκεν 
FAZ: Γερμανία, Αυστρία, Σουηδία απειλούν την Ελλάδα με «αποκλεισμό» από τη ζώνη Σένγκεν 
FT: Να ανταλλάξει η Ελλάδα χρέος με… πρόσφυγες 
Την φρικτή καθημερινότητα του Έλληνα ποιος μπορεί να την διαψεύσει και να την διαχειριστεί; 
Σήμερα πολλοί άτολμοι ομολογούν ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ. 
Και ολίγοι σωστά προβληματισμένοι διακηρύσσουν ¨από ΘΕΟΥ Άρχεσθαι¨ …μεταξύ αυτών μια ΑΓΙΑ που έζησε τις ημέρες μας και μας έλεγε πριν ικανούς χρόνους. 
«Η Ελλάδα, αν κρατήσει την πίστη, θα σωθεί από το κακό πού πρόκειται νάρθή. 
Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί… 
Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της… 
Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίσει το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια…. ¨ 

Αγία Σοφία της Κλεισούρας 
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Πρός τήν Παναγίαν

Παναγία Παρθένε, μέ εὐχαριστίαν καί πολλήν εὐγνωμοσύνην, δι᾿ ὅσα ἀπό τήν Πηγήν τῆς στοργῆς Σου ἐλάβομεν, ἀπευθυνόμεθα εἰς τήν μητρικήν καρδίαν σου.
Σέ αἰσθανόμεθα, γλυκειά μας Μητέρα, ὅπως ὅλοι οἱ πιστοί πού ἔζησαν, πού ζοῦν καί θά ζήσουν εἰς τό μέλλον· συμπαραστάτην καί βοηθόν εἰς ὅλες τίς θύελλες καί τίς τρικυμίες τοῦ βίου μας. Εἶσαι τό ἱερόν τῶν ἀπηλπισμένων καταφύγιον.
῾Η μόνη προστασία τῶν πιστῶν.
῾Η ἀνεξάντλητος βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων. Διά δέ τό ἀγαπημένον ἀπό Σέ ῎Εθνος μας τεῖχος ἀπροσμάχητον καί ὑπέρμαχος Στρατηγός του, πού τό ὁδηγεῖς εἰς νίκας καί θριάμβους.
Πρέσβευε, Δέσποινα, συνεχῶς πρός τόν Υἱόν Σου καί Θεόν μας, ἵνα φρουρῇ καί σώζῃ ὅλους ἡμᾶς τούς πιστούς καί τήν νεολαίαν σου ἀπό τό ἄθεον καί ὑλιστικόν πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, πού ζητεῖ νά μᾶς καταποντίσῃ εἰς τόν βυθόν τῆς ἀνομίας καί τῆς ἀπωλείας. Δῶσε, πάναγνε Δέσποινα, ἵνα διά τῶν μητρικῶν Σου δεήσεων πνεύσῃ εἰς τήν ἀνθρωπότητα πνεῦμα μετανοίας, πίστεως, ἀγάπης καί ὁμονοίας, πνεῦμα εἰρήνης. «Πνεῦμα φόβου Θεοῦ», ὥστε νά ἴδωμεν καλυτέρας ἡμέρας καί τό ῎Εθνος μας γνησίως Χριστιανικόν καί ᾿Ορθόδοξον νά δοξάζῃ τόν Λυτρωτήν του καί δοξάζεται ἀπό Αὐτόν ἐπί τῆς γῆς. Κάμε μας ἀξίους τῶν πλουσίων δωρεῶν καί τῆς Μητρικῆς Σου προστασίας. Δῶσε νά εἴμεθα ταπεινοί καί εὐλαβεῖς ὑμνηταί τῶν μεγαλείων Σου καί, φεύγοντες ἀπό τόν κόσμον αὐτόν, νά φθάσωμεν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ Σου, διά νά βλέπωμεν μαζί μέ Σέ, τήν Πανάχραντον, τό ἄρρητον κάλλος τοῦ θείου καί λατρευτοῦ προσώπου Του. ᾿Αμήν.

http://paraklisi.blogspot.gr

«Χαῖρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα»

Χιλιάδες χιλιάδων στόματα ἀπὸ τότε ποὺ γράφτηκε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, τὸ θεσπέσιο αὐτὸ τραγούδι πρὸς τὴν ­Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ἔχουν ὑμνήσει μὲ τὰ ὑπέροχα λόγια του. 
Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας εἶναι διαχρονικό κτῆμα καὶ ἀφιέρωμα ὅλου τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος, καθὼς μάλιστα ὁ ποιητής του μᾶς μένει ἄγνωστος· θεία βουλή, θὰ ἔλεγε κανείς, προκειμένου νὰ καθίσταται κοινὴ προσ­φορὰ ὅλων τῶν χριστιανῶν πρὸς τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ!

Ὑμνοῦμε τὴν ἀνύμφευτη Κόρη οἱ πιστοί, καὶ συγχρόνως δεόμαστε σ’ αὐτὴν νὰ μὴν παύσει νὰ δέεται ἡ ἴδια γιὰ μᾶς καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο μπροστὰ στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της. Διότι αὐτὴ εἶναι τὸ «δε­κτὸν πρεσβείας θυμίαμα». Οἱ πρεσβεῖες της εἶναι εὐπρόσδεκτες ἀπὸ τὸν Θεὸ σὰν τὸν καπνὸ τοῦ θυμιάματος, ποὺ ἀνεβαίνει στὸν οὐρανὸ θυσία «εἰς ὀσμὴν εὐωδίας».
Ἔτσι ἔδειξε ὁ Θεὸς ἐξαρχῆς, ἀπὸ τὰ ἀρ­χαιότατα ἀκόμη χρόνια τῆς ­δημιουργίας τοῦ κόσμου, ὅτι κάνει δεκτὲς τὶς προσφορὲς καὶ θυσίες τῶν ἀνθρώπων. Στὸ πρῶτο βιβλίο τῆς ­Παλαιᾶς Διαθήκης, τὴ Γένεση, ­διαβάζουμε γιὰ τὴν πρώτη θυσία ἐπὶ τῆς γῆς. Ὁ πρῶτος καπνὸς ποὺ ἀνέβηκε πρὸς τὸν οὐρανὸ ὡς προσ­ευχὴ ἱκετήριος ἦταν αὐτὸς ποὺ προσφέρ­θηκε στοὺς βωμοὺς ποὺ ἔχτισαν ὁ Κάιν καὶ ὁ Ἄ­­­βελ. Ἀλλὰ ὁ παντοκράτωρ Κύριος, ὁ Δεσπότης τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς
γῆς, ἔκανε δεκτὴ τὴν προσ­ευχὴ τοῦ Ἄβελ, ἐνῶ τοῦ Κάιν ἡ προσ-
ευχὴ δὲν ὑπῆρξε ­εὔθετος μπρο-
στὰ στὰ μάτια Του. Δὲν κατευ­θύν­­θηκε πρὸς τὸν οὐρανὸ τὸ δι­­-
κό του ­θυμίαμα. Ἀπορρί­φ­θηκε ἀπὸ τὸν Θεό, διότι ἡ προσ­φορά του, ἡ θυσία του δὲν ἦταν ἀντάξια τῆς θείας Μεγαλοσύνης (βλ. Γεν. δ΄ 
3-5). 
Γι’ αὐτὸ ἀργότερα καὶ ὁ προφήτης ἐ­­­κεῖνος καὶ βασιλεύς, ὁ θεῖος λυράρης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Δαβίδ, παρακαλοῦ­σε τὸν Θεὸ μὲ τὰ λόγια: ­«κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή» (Ψαλμ. ρμ΄ [140] 2). Αὐτὰ τὰ χέρια ποὺ ὑψώνονται πρὸς ἐσένα, Κύριε, δές τα μὲ εὐνοϊκὸ βλέμμα. Καὶ δέξου τὴν ἑσπερινὴ ἱκεσία μου σὰν τὸ θυμίαμα ποὺ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν οὐρανό. Καὶ ἄλλοτε πάλι ὁ μέγας Μωυσῆς ὕψωνε τὰ γεροντικά του χέρια μὲ κόπο πρὸς τὰ πάνω, προσφέρον­τας δέηση στὸν Κύριο ὑπὲρ τοῦ λαοῦ του ποὺ βρισκόταν σὲ μάχη ­κρίσιμη. Καὶ ὁ Θεὸς ἔκανε δεκτὸ τὸ αἴτημά του ὅση ὥρα τὰ χέρια ἔμεναν ὑψωμένα.
Ἀλλὰ ἂν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Κύριος ἔκανε δεκτὲς τὶς δεήσεις καὶ προσευχὲς καὶ ἱκεσίες τῶν δικῶν Του ἀν­­θρώπων «εἰς ὀσμὴν εὐωδίας», πρὸς ­εὐμένειαν καὶ ἱλασμόν, στὴν Καινὴ Διαθήκη μᾶς γνωστοποιεῖ διαμέσου τῆς γραφίδος τοῦ ἀποστόλου Ἰακώβου ὅτι «πολὺ ἰσχύει ­δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ἰακ. ε΄ 16). Κι ἂν ἡ δέηση ἑνὸς δικαίου ἔχει μεγάλη ἰσχύ, τότε πόση ἰσχὺ πρέπει νὰ ἔχει ἡ «δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου»;
Ἡ πρεσβεία τῆς Ὑπεραγίας ­Θεοτόκου, ἡ δέηση καὶ μεσιτεία της πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της, εἶναι ­περισσότερο ἰσχυρὴ ἀπὸ ὁποιανδήποτε ἄλλη πρεσβεία δικαίου ἢ ἁγίου, καθόσον καὶ ἡ ἰδία ἡ Θεοτόκος εἶ­­ναι «ἡ τῶν ἁγίων ἁγιωτέρα καὶ ἱερῶν ἱερωτέρα καὶ ὁσίων ὁσιωτέρα», κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ ἱεροῦ Δαμασκηνοῦ. Ὡς ἐκ τούτου καὶ ἡ παρρησία της, τὸ θάρρος στὴν ἔκφραση τῶν προσευχητικῶν αἰτημάτων πρὸς τὸν Υἱό της, εἶναι πολὺ μεγαλύτερο καὶ ἀποτελεσματικό. Διότι ἡ Παν­αγία ὡς «ἁγιόπρωτος» στέκεται ἐγγύτερα ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον, ἄνθρωπο ἢ ἄγγελο, στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου...» (Ψαλμ. μδ΄ [44] 10). Εἶναι τέτοια ἡ διακεκριμένη θέση τῆς Παναγίας στὴν οὐράνια ἱεραρχία, ὥστε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λένε ὅτι αὐτὴ κατέχει «τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος», τὴ δεύτερη θέση μετὰ τὴν Ἁγία Τριάδα. Πῶς λοιπὸν καὶ οἱ δεήσεις καὶ ἱκεσίες της νὰ μὴν ἔχουν τὴ μεγαλύτερη ἰσχὺ ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ; 
Ἐπιπλέον τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἴδια ἡ Θεο­τό­κος δάνεισε στὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θε­οῦ τὴ σάρκα, τὴν ἀνθρώπινη φύση, κα­θι­­­στᾶ τὸν Υἱό της τρόπον τινὰ χρεώστη ἀ­­­­πέναν­τί της. Καὶ ἐπειδὴ δὲν πρόκειται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ ­ἀποβάλει ποτὲ αὐτὸ τὸ φυσικὸ δάνειο ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴν Παναγία Μητέρα Του, γι’ αὐτό – ­ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός – ­θέλει νὰ τῆς τὸ ἐξοφλεῖ μὲ τὸ νὰ ­δέχεται ­διαρ­κῶς καὶ νὰ ἱκανοποιεῖ τὰ αἰτήματά της, τὰ ὁ­­­ποῖα προσ­φέρει γιὰ ὅλους ἐμᾶς ποὺ προσφεύγου­με στὴ χάρη της καὶ τὴν παρακαλοῦμε.
Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς, γνωρίζοντας ἐκ ­πείρας τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν θεομητορι­κῶν της δεήσεων, δὲν παύουμε ἀπὸ τὸ νὰ καταφεύγουμε σ’ αὐτὴν καὶ νὰ κρεμᾶμε ὅλες τὶς ἐλπίδες μας ἐπάνω της. Διότι ἡ Παναγία Μήτηρ τοῦ Κυρίου καὶ δική μας Μητέρα ἔχει τὴ δύναμη νὰ συστέλλει τὸν χρόνο τῶν πειρασμῶν, νὰ ἀναστέλλει τὴ δίκαιη ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ διαστέλλει τὰ σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν Του. 
Ἂς τὴν παρακαλοῦμε νὰ ­πρεσβεύει στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της γιὰ τὸ ἔθνος μας ποὺ χειμάζεται, γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας ποὺ πολεμεῖται, γιὰ τὶς οἰκογένειές μας ποὺ δοκιμάζονται. Ἂς τὴν παρακαλοῦμε γιὰ ὅ,τι μᾶς συνέχει βαθύτατα, ἐσωτερικά. Δι­­­ό­τι ἡ Κυρία Θεοτόκος δὲν παύει νὰ δέεται «ὑπὲρ πάσης ψυχῆς χριστιανῶν θλιβομένης τε καὶ καταπονουμένης, ἐλέους καὶ βοηθείας Θεοῦ ἐπιδεομένης».
Καὶ εἶναι τὸ θυμίαμα τῶν πρεσβειῶν της δεκτὸν «ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν».

Η Παναγία είναι η κατά Χάρη Μητέρα μας!

Η Παναγία είναι η κατά Χάρη Μητέρα μας! Αυτό που είπε ο Κύριός μας από τον Σταυρό για την Μητέρα Του στον αγαπημένο μαθητή τον Ιωάννη «ιδού η μήτηρ σου», το λέει κατ΄ επέκταση σε όλους τους Χριστιανούς, σε όλους εμάς. 
Ο Κύριος μας δίνει την Μητέρα Του και για δική μας Μητέρα. Αυτό είναι μία «διαθήκη» σε μας, που την έγραψε ο Χριστός μας πάνω στον αιματοβαμμένο Του Σταυρό. 
Η προσευχή της Παναγίας έχει μεγάλη παρρησία στο Θεό. Και ποτέ δεν πρέπει να απουσιάζει από την προσευχή μας η Παναγία. Όπως ο Χριστός για να κατεβεί ανάμεσά μας πέρασε από την Παναγία, έτσι και εμείς για να ανέλθουμε στον Oυρανό θα πρέπει να επικαλούμαστε συνεχώς την Παναγία. Το μυστήριο της Εκκλησίας κρύβεται στην Θεοτόκο. Πράγματι! Ότι λέγεται για την Εκκλησία λέγεται και για την Παναγία και αντιστρόφως ότι λέγεται για την Παναγία μπορεί να λεχθεί και για την Εκκλησία. Όσοι έχουν τον χρόνο ας κάνουν αυτή την μελέτη από τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας και θα εκπλαγούν. Θα παρατηρήσουν με έκπληξη ότι οι ιεροί υμνογράφοι ταυτίζουν τρία θέματα: Σταυρός – Εκκλησία – Παναγία. Ό,τι λέγεται για το ένα από αυτά λέγεται και για το άλλο.
Ολόκληρος ο μήνας Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία . Είναι Θεομητορικός μήνας. 
Στο μέσον ακριβώς του μηνός, 15 Αυγούστου, εορτάζουμε την μεγάλη Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όπως γνωρίζουμε, πριν από κάθε μεγάλη εορτή έχουμε τα προεόρτια και μετά από αυτή έχουμε τα μεθεόρτια Τα μεθεόρτια τελειώνουν στις 23 Αυγούστου και την ημέρα αυτή «αποδίδεται» η εορτή και λέμε ότι έχουμε την «απόδοση». Πάντοτε όμως στο παρελθόν υπήρχε η τάση να παρατείνουν τον εορτασμό της εορτής .
Έτσι στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους η εορτή αποδίδεται όχι στις 23 αλλά στις 28 Αυγούστου. 
Ένα δε διάταγμα του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ του Παλαιολόγου όριζε να εορτάζεται η μνήμη της Θεοτόκου ολόκληρο το μήνα Αύγουστο μέχρι την 31η του μηνός. Έτσι και την 31η του μηνός καθορίστηκε εορτή της Θεοτόκου, η κατάθεση της Τιμίας Ζώνης Της.
Όπως είναι γνωστό, ο μήνας Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του Εκκλησιαστικού έτους. Γιατί το Εκκλησιαστικό έτος δεν αρχίζει από τον Ιανουάριο αλλά από την 1η Σεπτεμβρίου.Έτσι το έτος αρχίζει με την Εορτή της Γεννήσεως της Παναγίας μας στις 8 Σεπτεμβρίου και λήγει την 31η Αυγούστου με εορτή της Τιμίας Της Ζώνης. Σαν προεόρτια ετοιμασία για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καθορίστηκε από την 1η του μηνός μέχρι τις 14 νηστεία και να ψάλλεται κάθε μέρα ένας παρακλητικός κανόνας στην Υπεραγία Θεοτόκο. Οι παρακλητικοί κανόνες που ψάλλονται στην περίοδο αυτή είναι δύο και μας είναι γνωστοί με το όνομα Μικρός και Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. 
Ο λαός τους κανόνες αυτούς τους γνωρίζει με τις εκφράσεις«Μικρή» και «Μεγάλη» Παράκληση.Και οι δύο Κανόνες έχουν την ίδια διάταξη. Αν παρακολουθήσουμε την διάταξή τους θα δούμε ότι είναι ένας μικρός Όρθρος. Όρθρο λέμε την πρωινή ακολουθία. Δηλαδή η δομή, η κατασκευή του Παρακλητικού κανόνα είναι ένας μικρός Όρθρος . 
Η Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο, είτε η Μικρή είτε η Μεγάλη, δεν λέγεται μόνον την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη ημέρα. Γνωρίζουμε ευσεβείς Χριστιανούς, που λένε κάθε μέρα την Παράκληση στην Παναγία μας, κατά προτίμηση την Μικρή. Είναι εύκολο αυτό; Και βέβαια είναι εύκολο.
Ας κόψουμε χρόνο από τις φλυαρίες μας και από τα άλλα άσκοπα έργα μας για μία Παράκληση στην Παναγία μας. Αλλά εάν δεν είναι εύκολο να κάνουμε κάθε μέρα την Παράκληση, ας την κάνουμε κάθε δεύτερη μέρα ή δύο φορές την εβδομάδα ή μία φορά την εβδομάδα. Η, ας διαβάζουμε από την Παράκληση μόνο δύο ωδές κάθε ημέρα, που δεν είναι καθόλου κουραστικό αυτό, και έτσι την εβδομάδα θα συμπληρώνουμε όλη την Παράκληση.
Ας μάθουμε να προσευχόμαστε με τις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας, με την Παράκληση στην Παναγία μας. Πόσες και πόσες ευλαβείς ψυχές ψέλλισαν με πόθο και με πόνο τα ιερά Της τροπάρια. Αυτά τα τροπάρια στην Παναγία έλεγε ο άγιος Νεκτάριος , που τόσο πολύ Την αγαπούσε. Η σωτηρία μας είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Ας την επικαλούμαστε με την ακολουθία της Παρακλήσεως .Και οι γονείς ακόμη θα πρέπει να συνηθίσουν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία να διαβάζουν μερικά αποσπάσματα από την Παράκληση στην Παναγία. Τουλάχιστον ας λένε τα Μεγαλυνάρια , που είναι τα πιο ωραία από όλη την Παράκληση και έτσι τα παιδιά μας θα νοιώθουν πολύ κοντά τους την Παναγία και θα αισθάνονται την προστασία Της.

Προσευχή ἱεροῦ Αὐγουστίνου

Κύριε ὁ Θεός μου, σέ παρακαλῶ νά μοῦ δώσῃς τήν χάριν σου, διά νά ποθῶ μέ ὅλην τήν καρδίαν μου καί μέ τόν πόθον αὐτόν νά σέ ζητῶ καί ζητῶν νά σέ εὕρω, ἀφοῦ δέ σέ εὕρω, ἀξίωσέ με νά σέ ἀγαπήσω· καί ἀφοῦ σέ ἀγαπήσω εἰλικρινῶς, νά ἐλευθερωθῶ ἀπό ὅλα τά κακά, ὅσα ὑπάρχουν μέσα εἰς τήν ψυχήν μου. ᾿Αφοῦ δέ ἀπαλλαγῶ ἀπό αὐτά, βοήθήσε με διά νά μή γυρίσω πάλιν εἰς τά ἴδια ἁμαρτήματα.
Δῶσε εἰς τήν ψυχήν μου μετάνοιαν ἀληθινήν, Κύριε ὁ Θεός μου, καί εἰς τήν καρδίαν μου λύπην βαθεῖαν διά τάς ἁμαρτίας μου, καί εἰς τά μάτια μου ἄφθονα δάκρυα μετανοίας, καί εἰς τά χέρια μου ἐλεημοσύνας πλουσίας πρός τούς πτωχούς.
Σύ, Κύριε, ὁ βασιλεύς μου, εὐδόκησε νά σβήσῃς μέ τήν χάριν σου τάς ὀρέξεις καί ἐπιθυμίας τῆς σαρκός, πού ἐξεγείρονται καί ἀνάβουν ἐντός μου, καί ν᾿ ἀνάψῃς εἰς τήν ψυχήν μου τήν φλόγα τῆς ἀγάπης πρός σέ.
Σύ, Κύριε, ὁ ἐλευθερωτής μου, ἀποδίωξε ἀπό ἐμέ τό πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας καί ὡς εὔσπλαγχνος εὐδόκησε νά μεταδώσῃς εἰς τήν ψυχήν μου ἀπό τόν ἄφθονον πλοῦτον τῆς ἰδικῆς σου ἀγαθωσύνης.
Σύ, ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ μου, ἀπόστρεψε ἀπό ἐμέ τόν θυμόν τῆς δικαίας ὀργῆς σου διά τάς ἁμαρτίας μου. Δεῖξε καί εἰς ἐμέ τό ἔλεός σου καί τούς οἰκτιρμούς σου καί εὐδόκησε νά περιφράξῃς τήν ψυχήν μου μέ τήν ἀρετήν τῆς ὑπομονῆς, πού ὁμοιάζει μέ ἀσπίδα, προφυλάττει καί ἀσφαλίζει τήν ψυχήν ἀπό τάς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου.
Σύ, Κύριε, ὁ δημιουργός καί πλάστης μου, ξερρίζωσε ἀπό τήν ψυχήν μου κάθε ἀπρεπῆ καί ἐπιβλαβῆ δυσαρέσκειαν καί πικρίαν κατά τῶν ἄλλων, καί δῶσε νά βασιλεύῃ πάντοτε εἰς τόν νοῦν μου τό γλυκύ καί εἰρηνικόν φρόνημα τῆς ἐπιεικείας καί συμπαθείας πρός τόν πλησίον.

«ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ», σσ. 120-121, ῎Εκδοσις «ΣΩΤΗΡΟΣ»

Πότε κάτι είναι κακό και πότε όχι;



Δεν είναι κακές οἱ τροφὲς ἀλλὰ ἡ γαστριμαργία• …οὔτε τὰ χρήματα ἀλλὰ ἡ φιλαργυρία• …οὔτε ἡ ὁμιλία ἀλλὰ ἡ φλυαρία•

...οὔτε τὰ εὐχάριστα τοῦ κόσμου ἀλλὰ ἡ ὑπερβολή , ….οὔτε ἡ ἀγάπη γιὰ τοὺς δικούς μας παρὰ μόνο ὅταν γίνεται ἀφορμὴ νὰ μὴν εὐγνωμονοῦμε τὸν Θεό• ….οὔτε τὰ ροῦχα ὅταν τὰ ἔχουμε γιὰ νὰ σκεπαζόμαστε καὶ νὰ φυλαγόμαστε ἀπὸ τὸ κρῦο καὶ τὸν καύσωνα, ἀλλὰ τὰ περιττὰ καὶ τὰ πολυτελῆ•

…..οὔτε τὰ σπίτια ὅταν τὰ ἔχουμε γιὰ νὰ φυλαγόμαστε ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ μόλις εἶπα καὶ ἀκόμη ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, θηρία καὶ ἀνθρώπους, ἀλλὰ τὰ διόροφα καὶ τριόροφα, τὰ μεγάλα καὶ πολυδάπανα•

…..οὔτε ἡ ἰδιοκτησία ἀλλὰ ὅ,τι δὲν ἀνήκει στὰ ἀπολύτως ἀπαραίτητα• ….οὔτε τὸ νὰ ἔχουν βιβλία βλάπτει ὅσους ἐπιθυμοῦν πολὺ τὴν ἀκτημοσύνη ἀλλὰ τὸ νὰ μὴν τὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ θεοπρεπῆ ἀνάγνωση•

….οὔτε οἱ φίλοι ἀλλὰ οἱ φίλοι ποὺ δὲν κάνουν καλὸ στὴν ψυχή μας• ……οὔτε ἡ γυναίκα εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ ἡ πορνεία• οὔτε ὁ πλοῦτος ἀλλὰ ἡ φιλαργυρία• ……οὔτε τὸ κρασὶ ἀλλὰ ἡ μέθη• ….

οὔτε ἡ φυσιολογικὴ ὀργή, ἐκείνη ποὺ νοιώθουμε ἐναντίον τῆς ἁμαρτιῶν μας, ἀλλὰ ἐκείνη ποὺ νοιώθουμε γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας• …..οὔτε ἡ ἐξουσία ἀλλὰ ἡ ἀρχομανία• …….οὔτε ἡ δόξα ἀλλὰ φιλοδοξία καὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀκόμα χειρότερο, ἡ κενοδοξία•

…..οὔτε ἡ ἀρετὴ ἀλλὰ τὸ νὰ νομίζουμε ὅτι εἶναι δική μας• …..οὔτε ἡ γνώση ἀλλὰ τὸ νὰ νομίζουμε πὼς εἴμαστε γνωστικοὶ καὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀκόμα χειρότερο, ν᾽ ἀγνοοῦμε τὴν ἄγνοιά μας• ……οὔτε ἡ ἀληθινὴ γνώση ἀλλὰ ἡ ἀπατηλή• οὔτε ὁ κόσμος εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ τὰ πάθη• ……οὔτε ἡ φύση ἀλλὰ οἱ διαστροφές• …..οὔτε ἡ ὁμόνοια, ἀλλὰ ἡ ὁμόνοια τῶν κακοποιῶν κι ἐκείνη ποὺ δὲν βοηθάει στὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς• οὔτε τὰ μέλη τοῦ σώματος ἀλλὰ ἡ κακὴ χρήση τους•

……γιατὶ ἡ ὅραση δὲν μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ βλέπουμε ὅσα δὲν πρέπει ἀλλὰ γιὰ νὰ δοξάζουμε τὸν Δημιουργὸ βλέποντας τὰ κτίσματά του καὶ νὰ προοδεύουμε σύμφωνα μὲ τὰ ἀληθινὰ συμφέροντα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας•

……οὔτε ἡ ἀκοὴ γιὰ ν᾽ ἀσχολούμαστε μὲ συκοφαντίες καὶ ἀνοησίες ἀλλὰ γιὰ ν᾽ ἀκοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ κάθε φωνή, ἀνθρώπων, πτηνῶν καὶ ὅλων τῶν ἄλλων, καὶ νὰ δοξάζουμε τὸν Ποιητή τους• …….οὔτε ἡ ὄσφρηση γιὰ νὰ γίνει μαλθακὴ ἡ ψυχὴ καὶ νὰ χάνει τὸ φρόνημά της μέσα στ᾽ ἀρώματα, ὅπως λέει ὁ Θεολόγος, ἀλλὰ γιὰ ν᾽ ἀναπνέουμε καὶ νὰ δεχόμαστε τὸν ἀέρα ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Θεὸς καὶ νὰ τὸν δοξάζουμε γι᾽ αὐτό• …….γιατὶ χωρὶς τὸν ἀέρα κανένα σῶμα δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει οὔτε ἀνθρώπου οὔτε ζώου (…)

Καὶ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια δὲν μᾶς δόθηκαν γιὰ νὰ κλέβουμε καὶ ν᾽ ἁρπάζουμε καὶ νὰ κτυποῦμε τοὺς ἄλλους ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε στὶς θεάρεστες ἐργασίες•

…….οἱ πιὸ ἀδύναμοι στὴν ψυχὴ γιὰ νὰ δίνουν ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχοὺς καὶ νὰ βοηθοῦν ὅσους ἔχουν ἀνάγκη κι ἔτσι νὰ τελειοποιοῦνται, καὶ οἱ ἰσχυρότεροι στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα γιὰ ν᾽ ἀσκοῦν ἀκτημοσύνη καὶ νὰ μιμοῦνται τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἅγιους μαθητές Του καὶ γιὰ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ καὶ νὰ θαυμάζουν πῶς ὑπάρχει καὶ στὰ μέλη μας ἡ σοφία Του. …..

Καὶ πῶς τὰ χέρια αὐτὰ καὶ τ᾽ ἀδύναμα δάκτυλά μας μὲ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανὰ γιὰ κάθε ἐπιστήμη καὶ ἐργασία, γραφὴ καὶ δεξιότητα• ἀπ᾽ ὅπου προέρχεται ἡ γνώση τῶν ἀναρίθμητων τεχνῶν καὶ γραφῶν, τῆς ἐπιστήμης καὶ τῶν διαφόρων φαρμάκων, τόσων γλωσσῶν καὶ γραμμάτων•

καὶ γενικὰ ὅλα ὅσα ἔχουν γίνει καὶ γίνονται καὶ θὰ γίνουν εἶναι δῶρα ποὺ μᾶς ἔχουν δοθεῖ καὶ μᾶς δίνονται συνεχῶς, ἔτσι ὥστε νὰ ἐπιβιώνουμε σωματικὰ καὶ νὰ σωθοῦμε ψυχικά, ἂν ὅλα αὐτὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε σύμφωνα μὲ τοὺς σκοποὺς τοῦ Θεοῦ καὶ ἂν μέσα ἀπ᾽ αὐτὰ τὸν δοξάζουμε μὲ ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη.

Διαφορετικὰ ξεπέφτουμε καὶ καταστρεφόμαστε καὶ ὅλα στὴ ζωὴ αὐτὴ μᾶς ὁδηγοῦν στὴ θλίψη, ἀλλὰ καὶ σὲ αἰώνια κόλαση στὴ μέλλουσα ζωή, ὅπως ἔχει ἤδη εἰπωθεῖ.

Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός


Το οξυγόνο της ψυχής

To πρώτο και κύριο που έχουμε να πούμε για την προσευχή είναι ότι όποιος προσεύχεται συνομιλεί με το Θεό. Τι θα πει να είσαι άνθρωπος και να μιλάς στο Θεό ποιος δεν το ξέρει. 
Να εκφράσει όμως με λόγια αυτή την τιμή κανείς δεν το μπορεί. […]

Η προσευχή σε χωρίζει από τα άλογα ζώα και σε ενώνει με τους αγγέλους. Κι ο άνθρωπος που αφιερώνει όλη του τη ζωή με επιμέλεια στις προσευχές και στη λατρεία του Θεού γρήγορα θα μετατεθεί στην πολιτεία των αγγέλων, στη δική τους την τιμή, την ευγένεια, τη σοφία και τη σύνεση. Τι πιο άγιο, πιο καλό, πιο ευγενικό και γεμάτο σοφία από τους συνομιλητές του Θεού; Αν αυτούς που μιλούν με τους σοφούς τους κάνει η συνεχής συναναστροφή να πάρουν γρήγορα κάτι από τη σοφία τους, τι θα μπορούσαμε να πούμε για κείνους που μιλούν με το Θεό και προσεύχονται; Πόση σοφία, πόση αρετή, και σύνεση και αγνότητα, πόση γλυκύτητα συμπεριφοράς τους γεμίζει η προσευχή και η δέηση; […]...

Νομίζω πως λέει την αλήθεια όποιος πει πως οι προσευχές είναι τα νεύρα της ψυχής. Το σώμα συγκρατείται με τα νεύρα και τρέχει και στέκεται όρθιο και ζωντανό και στέρεο. Αν κάποιος κόψει τα νεύρα, τότε καταστρέφει κάθε ισορροπία του σώματος. Έτσι και οι ψυχές στερεώνονται με τις άγιες προσευχές και στήνονται όρθιες και τρέχουν με ευκολία το δρόμο του Θεού. Κι αν αποστερήσεις τον εαυτό σου από την προσευχή, είναι σαν να βγάζεις ένα ψάρι από το νερό. Όπως για το ψάρι ζωτικός χώρος είναι το νερό, για σένα ζωτικός χώρος είναι η προσευχή. Όπως το ψάρι γλιστράει στο νερό, έτσι και συ με την προσευχή μπορείς να πετάξεις, να διαπεράσεις τους ουρανούς και να βρεθείς κοντά στο Θεό.

Από το βιβλίο “Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς”
Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Για τη φροντίδα της ψυχής



Όπως ο χειμώνας είναι κατάλληλος για την καλλιέργεια της γης, έτσι και οι θλίψεις είναι κατάλληλες για τη φροντίδα της ψυχής. 
Δύο κέρδη φέρνει η θλίψη· μας κάνει αξιολογότερους και προσεχτικότερους.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Της παρουσιάστηκαν στον δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…



Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας, στίς 6 Αυγούστου τό απόγευμα, έπαθε τά εξής. Ή Ευαγγελία από τά μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή.

“Έκανε τήν ζωή της” μή έχοντας καμμία σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Εκκλησία, καί τελευταία συζούσε παράνομα μέ έναν παντρεμμένο, τόν Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει τήν γυναίκα του…

Ό Θεός όμως περίμενε τήν μετάνοιά της…

Στίς 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στίς 7 τό απόγευμα πήγε φαγητό στόν φίλο της πού έβοσκε τά πρόβατα. Τό έδωσε, καί φεύγοντας από εκεί γιά τό σπίτι της, τής παρουσιάστηκαν στόν δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…
Τήν φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πιά ή οργή τού Θεού επάνω της καί έπρεπε νά ξεκαθαρίσει τήν θέση της. Άλλοι τήν έδερναν, άλλοι τήν τραβούσαν νά τήν πνίξουν στό νερό, άλλοι τήν έσπρωχναν δεξιά καί αριστερά…
Τελικά τήν πήγαν σ΄ ένα μαντρί, καί εκεί όλη τήν νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία…
Τήν επόμενη μέρα, στίς 1 τό μεσημέρι, τήν βρήκαν σέ μιά καλύβα βασανιζόμενη από ακάθαρτα πνεύματα.

Είχε δαιμονισθεί !

Τήν πήραν καί τήν έφεραν στό σπίτι της, καί εκεί, δέν έπαψε νά φωνάζει δυνατά καί νά συνομιλεί μέ πονηρά πνεύματα δεχόμενη φοβερό ξύλο από αυτά…
‘Ολα τά παραπάνω τά διαβεβαιώνω σάν ιερέας τού χωριού καί σάν αυτόπτης μάρτυρας, μιά καί μέ κάλεσαν νά τής διαβάσω εξορκιστικές ευχές γιά νά ησυχάσει…
Στίς 6 τό απόγευμα φέραμε στήν δαιμονισμένη, τήν εικόνα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών, καί όπως ομολόγησε μετά ή ίδια, συνέβησαν περίεργα καί θαυμαστά πράγματα…
Μέ τήν είσοδο τής εικόνας τών Αρχαγγέλων στό σπίτι της είδε έναν αστραπόμορφο νέο μέ σπαθί πού τής είπε,
– ” Μή φοβάσαι, εγώ θά σέ απαλλάξω από όλα αυτά, αλλά θά σταματήσης τίς αμαρτίες πού μέχρι σήμερα έκανες καί θά μετανοήσεις. Εγώ θά είμαι μαζί σου ! Νά τό πείς αυτό παντού, ότι ή Εκκλησία έχει ζωντανή θρησκεία, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά μετανοήσει…”
Καί αμέσως, μέ τά τελευταία λόγια τού Αρχαγγέλου, τά πνεύματα τού σκότους διαλύθηκαν, έπαψαν τά φαινόμενα καί επανήλθε ατόν εαυτό της. Σηκώθηκε, προσκύνησε τήν εικόνα ευχαριστώντας τούς Αγίους γιά τήν προστασία τους καί υποσχέθηκε αλλαγή ζωής από τήν ίδια ώρα !…
Σήμερα είναι καλά, διηγούμενη όσα είδε καί έπαθε, καί ενθυμούμενη πάντα τόν Αρχάγγελο Μιχαήλ όμοιο μέ αστραπή μέ τό σπαθί στό χέρι, πού τήν έσωσε από τήν τιμωρία τών ακαθάρτων πνευμάτων…
Τά παραπάνω τά γράφω σάν αυτόπτης μάρτυς τών εν λόγω συμβάντων…
Ο ιερεύς τού χωριού

π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, Βάνια Τρικάλων, 1958 – Αυγούστου 10