Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου.
Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.
Άγιος Πορφύριος
.
"Ώστε αν αμελήσετε την πίστιν όπου σας παραδώσαμεν, Ορθόδοξην Ανατολικήν, και σας την κλέψουν....
"Ώστε αν αμελήσετε την πίστιν όπου σας παραδώσαμεν, Ορθόδοξην Ανατολικήν, και σας την κλέψουν, αν πέσετε στις παραλυσίες κι αφήσετε τα κάστρα αφύλαχτα και σας τα πάρουν, ούτε να ζήσετε μπορείτε ούτε να πεθάνετε..
Παρηγοριέστε, ότι θα βρείτε εκεί που θα πάτε τους γενναίους πατέρες σας το Διάκο, τον Υψηλάντη, τον Κολοκοτρώνη, το ‘Δυσσέα...
.... θα σας ζητήσουν τα αίματα πίσω που χύθηκαν για την ελευθερία της πατρίδος.
Και καθώς τα αίματα δε γυρίζουν πλέον, θε να είστε καταδικασμένοι.
Όθεν, αγαπητά μου Ελληνόπουλα, κάνετε τα καλά σας και μη σκολάτε τις προσευχές σας και τις μετάνιές σας για τούτη την άγια πατρίδα, τηράτε να ’χετε το νου καθαρό και Ορθόδοξο και το σώμα τυραννισμένο, για να αντέχει τους κόπους και να πηγαίνετε τούτες τις μέρες στους τάφους μας και να στοχάζεστε τα χρέη σας.
Ότι εμείς από μέσ’ απ’ αυτούς τους τάφους μας μια μέρα θ’ αναστηθούμε και θα σας κρίνουμε."
Γιάννης Μακρυγιάννης
"ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ "
Το «δόσιμο» σου με πληγώνει…
Δεν φτάνει να με βοηθάς, θέλω να με αγαπάς. Μου "δίνεις", αλλά το δόσιμο σου με πληγώνει. Βλέπω στην ματιά σου, ένα οίκτο, μια λύπηση, πολλές φορές ίσως υποτίμηση.
Στέκεσαι από την θέση του ισχυρού και εγώ του χαμένου.
Το βλέπω στα μάτια, στις λέξεις, στις κινήσεις του κορμιού σου, αισθάνεσαι νικητής και με κοιτάς ως λάφυρο σου.
Αρκετές δε φορές με χρησιμοποιείς για να νιώσεις καλός χριστιανός, γίνομαι «εισιτήριο στην τσέπη σου», για να μπεις στο παράδεισο. Το σκαλοπάτι είμαι που… ...θα πατήσεις πάνω για να ανέβεις στην ουράνια μακαριότητα.
Πιστεύω ο Θεός να λείπει από αυτήν. Μια και δεν είναι σίγουρα αυτό που θέλει Εκείνος. Δηλαδή μια κοινωνία αλαζόνων.
Δεν με αγαπάς λοιπόν με λυπάσαι.
Μα εγώ δεν ζητώ την συναισθηματική ανοχή σου, αλλά την αγάπη σου, την εν συναίσθησή σου.
Να έρθεις λιγάκι εδώ στα βρώμικα και σκοτεινά που κάθομαι, να δεις λίγο από τα δικά μου μάτια πόσο μαύρα φαίνονται όλα.
Να νιώσεις ελάχιστα με το κορμί μου, πόσο πονάω.
Να αναπνεύσεις έστω ένα λεπτό με τις λιγοστές ανάσες μου, και τότε εάν δεν μπορείς να με αγαπήσεις και να με νιώσεις, άσε με να πεθάνω.
Γιατί ο τρόπος σου μυρίζει κόλαση.
plibyos.blogspot.com
Οι Δυο Όψεις του Πόνου
Πονάμε πολύ. Υποφέρουμε. Μα κάπου εκεί βαθιά μέσα μας, μια φωνή μας λέει, «κράτα, μην φοβάσαι, πρέπει να το περάσεις, σου χρειάζεται για το ταξίδι.»
Σήμερα νιώθεις γυμνός. Κρυώνεις πολύ. Ναι το ξέρω. Μα αύριο αυτή η εμπειρία θα είναι το ρούχο που θα ζεστάνει την καρδιά σου, και θα αλλάξει την ζωή σου. Θα το δεις, αυτό που σήμερα σε πληγώνει αύριο θα σε δυναμώνει…
Ξέρεις τα φωτοστέφανα που ποθείς τι σταυρό έχουν; Τα χαρίσματα, με τι παθήματα ανθίζουν; Ξέρεις οι μεγάλοι έρωτες τι πόνο κρύβουν; Εκείνα τα σ» αγαπώ” με τι χείλη ξεραμένα στην μοναξιά προφέρονται;
Και αυτά τα γέλια που ακούς, γνωρίζεις σε τι κλάμα ξεπλένονται;
Πίσω από τον παράδεισο είναι η κόλαση, και πίσω από το χαμόγελο όλα εκείνα που μας πόνεσαν πολύ…
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Όταν πρόκειται για την πίστη να μην σιωπούμε!
Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης – Επιστολή 81 στον λογοθέτη Παντολέοντα.
«… Καθόσον είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η πίστη.
Γιατί λέγει να μιλάς και να μη σωπαίνεις και• «Εάν υποχωρεί, δεν ευαρεστείται η ψυχή μου σ’ αυτόν» και• «Εάν αυτοί σιωπήσουν, θα φωνάξουν δυνατά οι πέτρες».
Ώστε, όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να πούμε. Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από πού; Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου τροφή. Δεν έχω λόγο, ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό.
Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις σιωπηλός και αδιάφορος;
Η αναίσθητη φύση υπάκουσε στον Θεό, και συ μένεις αδιάφορος;
Αυτό που δεν έχει ψυχή ούτε λογοδοτεί στο δικαστήριο, φοβούμενο κατά κάποιον τρόπο την εντολή, βροντοφωνάζει, και συ που πρόκειται να λογοδοτήσεις στον Θεό τον καιρό της κρίσεως ακόμα και για μια λέξη ανωφελή, έστω και αν είσαι ζητιάνος, λες απερίσκεπτα, Τί με νοιάζει γι’ αυτό;
«Αυτά», δεσπότη μου, λέγει ο Παύλος, «τα εφάρμοσα στον εαυτό μου και στον Απολλώ για χάρη σας, για να διδαχθείτε με το παράδειγμά μας, να μη φρονείτε περισσότερο από ό,τι είναι γραμμένο».
Ώστε ακόμα και ο φτωχός την ήμερα της κρίσεως δεν θα έχει καμμιά δικαιολογία, αν τώρα δεν μιλά, γιατί θα κριθεί και μόνο γι’ αυτό.
Και φυσικά δεν θα εξαιρεθεί κανένας από αυτούς που βρίσκονται ψηλά, ούτε και αυτός που φορά το στέμμα. Και η καταδίκη τους θα είναι η ανώτερη που υπάρχει. Γιατί λέγει, «Οι δυνατοί θα δικαστούν αυστηρότερα», και, «Καταδίκη φρικτή θα επιβληθεί στους άρχοντες».
Να μιλάς λοιπόν, κύριέ μου, να μιλάς. Γι’ αυτό και εγώ ο ταλαίπωρος, επειδή φοβάμαι το δικαστήριο, μιλώ…. «
Να μιλάς μέχρι τα θεοήχητα αυτιά του ευσεβούς βασιλιά, γιατί είσαι ένας από αυτούς που υπερέχουν.
(Θεοδωρου Στουδιτη, εκδ. ΕΠΕ Φιλοκαλια τομος 18Γ σελ. 77)
Μακεδονικό: Παρέμβαση του π. Ιερόθεου Αργύρη Ιεροκήρυκος της Ι.Μ. Πειραιώς
Μακεδονικό: Του Αρχιμ. π. Ιεροθέου Αργύρη, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πειραιώς «Και άλλα πρόβατα έχω α ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης· κακείνα δει με αγαγείν, και της φωνής μου ακούσουσιν, και γενήσονται μία ποίμνη, εις Ποιμήν» (Ιωάνν. ι 16). Αίτιον δημιουργίας του Σκοπιανού ζητήματος.
Εδώ και δεκαετίες ιδρύθη το λεγόμενο «Κράτος των Σκοπίων». Αυτό ήτο δημιούργημα του κομμουνιστού Γιόσιπ Μπροζ Τίτου, με το ψευδεπίγραφο όνομα «Μακεδονία», ώστε να αποτελέση το όχημα εξόδου της Γιουγκοσλαβίας προς το Αιγαίο και την Θεσσαλονίκη.
Ο «Πνευματικός Νόμος»
Οι θεοφώτιστοι Πατέρες πάντοτε τονίζουν την διαχρονική ισχύ και εφαρμογή του «Πνευματικού Νόμου». Σύμφωνα με αυτό τον αδήριτο νόμο, οι παραβάσεις και παρεκτροπές της ηθικής τιμωρούνται πάντοτε σε πραγματικό, άλλα άγνωστο στη διάρκειά του χρόνο. Έτσι, ο «Πνευματικός Νόμος» κάνει πάντοτε κύκλους με χρονική διάρκεια που ρυθμίζει μόνον ο ίδιος ο Θεός, ο διοικών τον κόσμον.
Αυτός ο νόμος εξεπληρώθη με την περίπτωσι του «Κράτους των Σκοπίων». Οι Γιουγκοσλάβοι έκτισαν ένα Ομόσπονδο Κρατίδιο με σκοπό, να κατακτήσουν και μέρος της Μακεδονίας εντός των Ελληνικών γεωγραφικών συνόρων. Αλλά, τα πράγματα κατέληξαν στη διάλυσι του κράτους της Γιουγκοσλαβίας εις έξη (6) Ανεξάρτητα Κράτη η Κράτη-Προτεκτοράτα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνον δεν εκέρδισαν την Θεσσαλονίκη, αλλά έχασαν και τα Σκόπια, το Μοναστήριον και την Βυζαντινή Αχρίδα, τα οποία είχαν ουσιαστικά στην κατοχή τους.
Ποίοι κατοικούν εις τα σημερινά Σκόπια;
Και ερωτά κανείς: Ποιοί είναι οι κάτοικοι του σημερινού «Κράτους των Σκοπίων»; Μα είναι απλό. Τα παιδιά και τα εγγόνια των γονέων και των παππούδων τους. Και γνωρίζουμε ποιοί είναι αυτοί. Έχουμε καλή γνώσι, την μόνη αντικειμενική και αληθινή, που δεν χωρά ουδεμία λογική και επιστημονική αμφισβήτησι.
Είναι η απογραφή, η οποία έγινε από το Οθωμανικό Κράτος κατά το 1910-1912, προ των Βαλκανικών πολέμων. Η εν λόγω απογραφή είναι αληθής και ακριβής, διότι οι κατακτητές Τούρκοι δεν είχαν κανένα λόγο να αλλοιώσουν τα στοιχεία υπέρ κάποιου από τους λαούς των Βαλκανίων, Έλληνες, Ιλλυριούς (Αλβανούς), Σέρβους και Βουλγάρους. Το πολύ να υποθέσουμε ότι, θα ενίσχυαν κάπως διακριτικά το Ιλλυρικό στοιχείο, λόγω Ισλαμικού θρησκεύματος.
Και ιδού τα πραγματικά διαχρονικά δεδομένα Αίματος, θρησκεύματος, γλώσσης, συνειδήσεως, που αποκαλύπτει αυτή η αντικειμενική απογραφή:
Ιλλυριοί (Αλβανοί) 37%, με την όποια ενίσχυσι εδόθη από τους απογραφείς Τούρκους Μουσουλμάνους.
Έλληνες 33%, συν 10% των Βλάχων, οι οποίοι είναι καθαροί Έλληνες, ομιλούντες την Βλαχική Διάλεκτο, μία αρχαιοελληνική δημώδη Αιολοδωρική (από την οποία αντλεί τα πλείστα στοιχεία της η Λατινική γλώσσα). Επομένως, σύνολον Ελλήνων 43%.
Σέρβοι 10%.
Βούλγαροι 10%.
Ο πρόεδρος Μιλόσεβιτς επιβεβαιώνει
Υπάρχει και μία απρόσμενος περίτρανος απόδειξις, ότι τα ανωτέρω ποσοστά είναι πραγματικά και ακριβή, όσον αφορά τον Ελληνικό πληθυσμό.
Εσχάτως κοινοποιήθηκε, η γνωστή ήδη στους γνωρίζοντες, πρότασις του Προέδρου της Γιουγκοσλαβίας, του Σέρβου Σλ. Μιλόσεβιτς προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Κ. Μητσοτάκη το 1991-92, να μοιράσουν το Κράτος των Σκοπίων. Να καταλάβη το μισό του Νότιο τμήμα, ως δικαιούται, η Ελλάς και το Βόρειο τμήμα η Γιουγκοσλαβία. Η πρότασις ευκαιρίας απερρίφθη από τον Κ. Μητσοτάκη κατ’ εντολήν των θεωρουμένων «φίλων» Ευρωπαίων και «συμμάχων» Αμερικανών.
Προφανώς, η πρότασις του Προέδρου Σλ. Μιλόσεβιτς ήτο αυτή, διότι εγνώριζε καλώς από τα μυστικά αρχεία του Τίτο, του κομμουνιστού δημιουργού της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, ότι οι μισοί περίπου κάτοικοι των Σκοπίων είναι καθαρόαιμοι Ρωμιοί-Έλληνες.
Διαφορετικά, δεν θα παρέδιδε ο Πρόεδρος της Ενωμένης τότε Γιουγκοσλαβίας, ο Σέρβος Σ. Μιλόσεβις το μισό Ομόσπονδο Κράτος της καλουμένης «Μακεδονίας», σε μια ξένη Χώρα, αφού αυτή την περιοχή την είχε απελευθερώσει ο Σερβικός στρατός στους Βαλκανικούς Πολέμους κατά το 1912-13. Ποτέ δεν θα διενοείτο να παραχωρήση περιοχή κατοικουμένη κυρίως από Σέρβους, η έστω Σλάβους και Ιλλυριούς στην Ελλάδα, παρά μόνον γνωρίζοντας την πραγματική δομή και κατανομή του πληθυσμού των Σκοπίων.
Είκοσι πέντε εκατομμύρια εις την λεγομένην Τουρκίαν
Παρενθετικώς σημειώνουμε ότι στην μνημονευθείσα ήδη Τουρκική απογραφή του 1910-12, οι Έλληνες της Μικράς Ασίας ήσαν περί τα 14 εκατομμύρια, συν 10 εκατομμύρια στον Ανατολικό και Δυτικό Πόντο, στην Καππαδοκία, στην Λυκία, στη Κιλικία κ.τ.λ., σύνολον 24 εκατομμύρια.
Γνωρίζουμε πως με την Μικρασιατική Καταστροφή έφθασαν στην Ελλάδα περί το 1,5 εκατομμύρια Έλληνες. Που να πήγαν οι υπόλοιποι Ρωμιοί; Ασφαλώς ευρίσκονται ακόμη εκεί, στον τόπο των Πατέρων τους, ως Κρυπτο-Χριστιανοί, Κρυπτο-Ορθόδοξοι και Κρυπτο-Έλληνες, Κρυπτο-Ρωμιοί και αναμένουν την αποκάλυψί τους και την αποκατάστασί τους. Υπολογίζεται ότι σήμερα είναι περί τα 25 εκατομμύρια εκ των οποίων τα 12 εκατομμύρια είναι ήδη βαπτισμένοι με βάπτισμα η αεροβάπτισμα.
Σ’ αυτό τον αριθμό πρέπει να προστεθούν και άγνωστος αριθμός Ελλήνων, που κρύβονται μέσα και πίσω από τους «Αλεβίτες», τους οποίους οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι αποκαλούν με χαρακτηριστικό βαθύ νόημα «μικρούς Χριστιανούς».
Προσθέτουμε στα προηγούμενα και μία ολοφάνερη, αλλά άγνωστη λεπτομέρεια: Ακόμη και κόρη του Προέδρου της ονομαζομένης σημερινής Τουρκίας, του Ποντίου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ονομάζεται «Σουμελά» (Σουμεγιέ), δηλ. Μαρία, από το όνομα της Παναγίας του Σουμελά.
Μυστικός Ελληνισμός κατά τον Άγιον Κοσμάν τον Αιτωλόν
Προφανώς λοιπόν, δίπλα μας γύρω μας, στα Σκόπια, στην Ασία, αλλά και αλλαχού ζη πραγματικά ένας Μυστικός και Κρυφός Ελληνικός Χριστιανικός πληθυσμός. Αυτό μας το επιβεβαιώνει με σαφείς προφητείες ο Εθναπόστολος και Ισαπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Υπάρχουν τουλάχιστον δύο μυστηριώδεις, συνάμα και σαφείς προφητείες από τον μεγάλο Εθνεγέρτη:
«Ξένος στρατός θα έλθη, Χριστό θα πιστεύη, γλώσσα δεν θα ξέρη… «.
«Θαρθή και μια φορά ασκέρι ξένο που το Χριστό θα πιστεύη. Αλλά σεις δεν θα το ξέρετε». («Κοσμάς ο Αιτωλός», Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, εκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Ο Σταυρός»)
Σύγκρουσις του Διαδόχου Αρχιστρατήγου Κωνσταντίνου ΙΒ με τον Πρωθυπουργόν Ελ. Βενιζέλον
Εκτός από τις αποδείξεις της μεγάλο-Ελληνικότητος των Ρωμιών των Σκοπίων, που παρέχει η απογραφή του 1910-12 και η πρότασις του Σ. Μιλόσεβιτς, υπάρχει και μία τρίτη ατράντακτος απόδειξις.
Όταν ο Ελληνικός Στρατός, κατά τους Βαλκανικούς πολέμους προήλαυνε και απελευθέρωνε την Ήπειρο και τη Μακεδονία, τότε προέκυψε μέγα στρατιωτικό δίλημμα:
Ο Ελληνικός Στρατός, υπό τον Αρχιστράτηγο Διάδοχο τότε Κωνσταντίνο ΙΒ ἔπρεπε να βάδιση προς απελευθέρωσι της Θεσσαλονίκης η του Ελληνικού Μοναστηρίου. Ο μεν Ιων. Δραγούμης επρότεινε την απελευθέρωσι του Ελληνικού Μοναστηρίου, αλλά ο Ε. Βενιζέλος της Θεσσαλονίκης, για να μη προλάβουν να εισέλθουν εις αυτή οι Βούλγαροι. Τότε επελέγη η Θεσσαλονίκη, αλλά αφέθηκε ακάλυπτο το Μοναστήριον, που κατελήφθη από τους Σέρβους.
Η επιλογή από πλευράς Στρατιοτικοπολιτικής συζητείται, διότι επιφανείς αναλυταί διατείνονται ότι με την αντίθετο επιλογή θα είχαμε και το Μοναστήριον και τη Θεσσαλονίκη. Εν πάση περιπτώσει, δυστυχώς τότε εχάθη το Ρωμαίϊκο Μοναστήριο και οι άλλες Ελληνικές περιοχές, όπως η πανέμορφη Βυζαντινή Αχρίδα με τα εξαίσια μνημεία της κ.λπ.
Προφανώς, ο Ελληνικός Στρατός δεν εστόχευε να κατακτήση περιοχή, όπου κατοικείτο από Σλάβους, αλλά μία σφύζουσα από Ελληνισμό Επαρχία με πολυπληθές, ισχυρό, ακμαίο και ομοιογενές στοιχείο. Δεν θα προήλαυνε να απελευθερώση περιοχή με κύριο πληθυσμό, Σέρβων η Ιλλυριών η Βουλγάρων.
Δυστυχώς, η περιοχή, αφού κατελήφθη από τους Σέρβους, ωνομάσθη αργότερα από τον Κομμουνιστή Γιόσιπ Μπροζ Τίτο «Μακεδονία», για το σκοπό που ήδη εξηγήσαμε, κάτι που, δυστυχώς, το ανέχθησαν επί δεκαετίες σχεδόν όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις.
Ένα απαγορευμένον δημοσίευμα δια τον «Αρχιεπίσκοπον Στέφανον των Σκοπίων»
Διακεκριμένος φίλος δημοσιογράφος, κορυφαίας Αθηναϊκής Εφημερίδος, μου εζήτησε τη βοήθεια, για να λάβη συνέντευξι από τον Αρχιεπίσκοπο της λεγόμενης «Μακεδονικής Εκκλησίας», τον κ. Στέφανο, για την πολυσέλιδο Κυριακάτικη Έκδοσι της Εφημερίδος.
Κατέθεσα αρκετά βασικά στοιχεία προς τον λειτουργό του τύπου. Τέλος, ανάμεσα στα υπόλοιπα του επρότεινα να θέση και μία κρίσιμο ερώτησι προς τον «Αρχιεπίσκοπο των Σκοπίων κ. Στέφανο», ο οποίος εγεννήθη εις μικρό χωρίο, κείμενο μόλις 27 χιλόμετρα έξω από το Ελληνικό Μοναστήριο:
-Επειδή οι Χριστιανοί των Σκοπίων είναι κατά ποσοστό 43% Έλληνες, 10% Σέρβοι και 10% Βούλγαροι, πέστε μας παρακαλώ εσείς σε ποιά από τις τρεις Εθνότητες ανήκετε; Αληθεύει ότι είστε Έλλην;
Ο φίλος δημοσιογράφος αιφνιδιασμένος, αντέδρασε άμεσα λέγοντάς με:
-Πάτερ μου, όλα τα άλλα που προετοιμάσαμε είναι άριστα, αλλά αυτή την πρότασι δεν μπορώ να την θέσω, αν δεν ερωτήσω πρώτα τον ίδιο τον ιδιοκτήτη της εφημερίδος, τον κ. Τάδε.
Ήτο Πάσχα, Τετάρτη της Διακαινησίμου, ευρισκόμουν στην Πατρίδα μου την Καρδίτσα και περίμενα στο κινητό εναγωνίως την απάντηση του επωνύμου και πασίγνωστου Ιδιοκτήτου της μεγάλης Αθηναϊκής Εφημερίδος.
Δεν πέρασε, πάρα μισή ώρα περίπου και το τηλέφωνο εσήμανε, χαρούμενα θα έλεγα.
-Πάτερ, μου είπε ο φίλος, ο κ. Τάδε, χάρηκε πολύ για όλες τις ερωτήσεις και κυρίως για την επίμαχη, την οποία και εγκρίνει εκθύμως και με Εθνικό Ενθουσιασμό.
Ευχαρίστησα τον φίλο δημοσιογράφο και του εζήτησα να μεταφέρη την ευαρέσκειά μου και τα συγχαρητήρια προς τον ιδιοκτήτη της εφημερίδος, τον κ. Τάδε.
Χαρούμενοι αμφότεροι εκλείσαμε το τηλέφωνο και αφήσαμε τα πράγματα να πάρουν την Ελληνική και Χριστιανική τους πορεία.
Αλλά… δυστυχώς.
«Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει», διακηρύσσει συχνά ο κάθε πονεμένος Έλλην Ορθόδοξος Χριστιανός.
Οι Δημόσιες Υπηρεσίες της ελευθέρας Πατρίδος ενημερώθηκαν εγκαίρως για το δημοσίευμα και το καυτό περιεχόμενό του. Έτσι επενέβησαν οι Πράκτορες, Προδότες και Πουλημένοι (Π.Π.Π.) ώστε το επίμαχο σημείο να αφαιρεθή εντελώς από την συνέντευξι, … με το δόλιο και πονηρό επιχείρημα, «… να μη χαλάσουμε το φιλικό κλίμα… με τα Σκόπια …».
Πλήθος Βυζαντινών Μνημείων εις τα Σκόπια
Αλλά ο Κύριός μας αναφέρει χαρακτηριστικώς ότι, ακόμη και εάν εμείς σιωπήσουμε για ουσιώδη θέματα, ακόμη και οι πέτρες θα σηκωθούν και θα μιλήσουν. «Αποκριθείς (ο Ιησούς) είπε· λέγω υμίν· εάν ούτοι σιωπήσωσιν· οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. ιθ 40). Πραγματι:
Εάν αναζητήσουμε την πραγματική ταυτότητα των Σκοπίων οφείλουμε να μελετήσουμε προσεκτικά τα δεκάδες Μνημεία και να προσεγγίσουμε τους «Ομιλούντες Λίθους».
Να καταφύγουμε στην Ελληνική πόλι του Μοναστηρίου, όπου τα πάντα βοούν ευγλώττως για την Ελληνισμό.
Να προσκυνήσουμε ταπεινοί στην πανέμορφη Βυζαντινή Αχρίδα, με το πλήθος Βυζαντινών Μνημείων, Ι. Ναών και Ι. Μονών, επιγραφών, αρχιτεκτονημάτων κ.λπ., που διακηρύττουν εναργέστατα, «Εδώ Βυζάντιο», «Εδώ Βυζάντιο», «Εδώ Ρωμαίϊκο».
Να καταλήξουμε στο υπέροχο Αρχαιοελληνικό κοιλο Θέατρο, το οποίο ακόμη δεσπόζει ακατάλυτο από το 200 π.Χ., ώστε να διασαλπίζει την Ελληνικότητα της όλης περιοχής εδώ και 3000 χρόνια.
Ποίον όνομα να δοθή εις το Κράτος των Σκοπίων
Αναφερόμενοι στο όνομα που πρέπει να δοθή στο «Κράτος των Σκοπίων» φρονούμε ότι, ουδόλως επιτρέπεται να περιέχη τον όρο «Μακεδονία».
Επιπροσθέτως, παραλλήλως και συγχρόνως, οφείλουμε να πράξουμε το καθήκον μας και για τον φιμωμένο-παγιδευμένο Ελληνικό πληθυσμό των Σκοπίων, που ξεπερνά, όπως ήδη επαρκώς ετεκμηριώσαμε, το 43% του συνόλου των κατοίκων του. Αυτό το Ελληνικό και Ορθόδοξο Αίμα, πρέπει να αναγνωρισθή και να αποκατασταθή δεόντως από την Ελληνική Ελεύθερη Πατρίδα, αλλά … και από την Ελληνική Ορθόδοξο Εκκλησία. Να προστατευθή δε όπως έχουμε χρέος και δυνατότητα.
Πως; Με μυριάδες τρόπους… Να αρχίση η αναγνώρισις των Ελλήνων με … την χορήγησι Ελληνικών Διαβατηρίων στους «ομαίμους ημών».
Ο στόχος εις ένα πλαίσιον κείται εκτός του πλαισίου
Για το ζήτημά μας πρέπει να γνωρίζουμε ότι το πραγματικό Πλαίσιό του ευρίσκεται εκτός του παρουσιαζομένου από τους εχθρούς μας Πλαισίου.
Θα πρέπει σε αυτό το Κράτος να συντελεσθούν τρία κυρίως ουσιαστικά βήματα:
Να γίνη υποχρεωτική διδαχή της Γλώσσης του Μ. Αλεξάνδρου, δηλ. τα Ελληνικά, στα Σχολεία όλων των βαθμίδων.
Να καθιερωθή η διδαχή της Ελληνικής Ιστορίας, συνολικώς μαζί με την Ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου.
Να εγερθή υπαγωγή της λεγόμενης «Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Μακεδονίας» στην Ελληνική Ορθόδοξο Εκκλησία και άμεσο εκχώρησις της Αυτονομίας η Αυτοκεφαλίας από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ι.Σ.Ι.), όχι από τη Βουλγαρική. Αυτό βάσει των σαφών Ιερών Κανόνων, που επιτάσσουν αυτό να συντελεσθή από την πλησιεστέρα Ορθόδοξο Εκκλησία, γεωγραφικά και πληθυσμιακά, αλλά και συμφώνως προς τις πάγιες Ευαγγελικές διατάξεις της φιλαδέλφου και μετά σεβασμού ελευθερίας.
Απίστευτα πράγματα θα πη κανείς. Αλλά, δυστυχώς, μας έχουν τόσο πολύ δηλητηριάσει με τις εθνομηδενιστικές προπαγάνδες, ώστε ακόμη και εμείς οι ίδιοι δεν πιστεύουμε στην ολοφάνερη απαστράπτουσα αλήθεια.
Μεγάλα και χρόνια προβλήματα επιλύονται εντός πέντε λεπτών
Όταν κανείς προσπαθή να τακτοποιήση μεγάλα προβλήματα, με βάσι γνωστά πονηρά γεωστρατηγικά συμφέροντα, ουδέν επιτυγχάνει. Εν προκειμένω, η επίλυσις του ζητήματος του «Χάρτου» των Σκοπίων, είναι περίπλοκος με τις λογικές των «Γεροκολασμένων Μεγάλων (αθλίων πράγματι) Δυνάμεων της γης».
Με βάση όμως το δίκαιο και την αλήθεια, το θέμα επιλύεται ευκόλως, καλώς και σταθερώς, προς όφελος όλων των Πολιτών της ενιαίας Πατρίδος της Οικουμένης.
Ας συντελεσθούν όσα ήδη αναφέραμε. Η επίσημος ελευθέρα Ελληνική Πολιτεία ας αναγνωρίση και ας προστατεύση τα παιδιά της Ελλάδος που αναπνέουν Ρωμαίϊκα εκτός των γεωγραφικών συνόρων της. Η Ελλαδική Εκκλησία ας μη βλέπη εκ του μακρόθεν και αδιαφόρως το θέμα, μεταφέροντάς το σε άλλους.
Επί πλέον ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ και τους πραγματικούς Έλληνες (και τους Βλαχοφώνους) των Σκοπίων, που είναι πλήθη και έχουν ικανότητες μεγάλες να λάβουν θάρρος και δύναμι, να κραυγάσουν και να αποκαλύψουν τον «Αυτό-Εαυτό» τους. Το Ελληνικό Ορθόδοξο Αίμα τους, που καίει ως ηφαίστειο μέσα στην καρδιά τους.
Τέλος ας αρχίσουμε όλοι μαζί, Εκκλησία, Πολιτεία, Ρωμιοί του Μοναστηρίου και της Αχρίδος να άδουμε το Ψαλμοτράγουδο:
«Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η Χώρα.
Μακεδονία Μοναστηριού η Αλεξάνδρου Χώρα,
Μακεδονία της Αχρίδος και Αλεξάνδρου η Χώρα,
που εδίωξες κατακτητές κ’ ελεύθερη είσαι τώρα…».
Ένα είδος υπερηφανείας
Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι απελπίζονται και αποκαρδιώνονται, πράγμα που με τον τρόπο του αποτελεί ένα είδος υπερηφάνειας.
Εάν ένας άνθρωπος αγαπά τα πράγματα του κόσμου, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί στην απογοήτευση, διότι δεν πρόκειται να βρει σε αυτά τον Θεό.
Κάθε άνθρωπος νιώθει μερικές φορές μόνος, ακόμα και όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που απελευθερώνεται από τα πράγματα του κόσμου. Σε αυτό το σημείο, ο Θεός έρχεται και τον παρηγορεί.
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
Άγιος Παΐσιος: Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις
Γέροντα, πώς θα δείξω αγάπη;
– Να δείξω αγάπη; Δεν το καταλαβαίνω. Αυτό είναι κάτι ψεύτικο, υποκριτικό. Να υπάρχη η αγάπη μέσα μας και να μας προδώση, ναι. Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Αγάπη είναι να ακούσης με πόνο την στενοχώρια του άλλου. Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα
πης με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζη κάποια δυσκολία. Αγάπη είναι να συμμερισθής την λύπη του, να τον αναπαύσης στην δυσκολία του. Αγάπη είναι να σηκώσης έναν βαρύ λόγο που θα σου πη. Όλα αυτά βοηθούν περισσότερο από τα πολλά λόγια και τις εξωτερικές εκδηλώσεις.
Όταν πονάς εσωτερικά για τον άλλον, ο Θεός τον πληροφορεί για την αγάπη σου και την καταλαβαίνει χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Όπως και όταν δεν εκδηλώνεται η κακία μας, αλλά είναι εσωτερική, πάλι ο άλλος την καταλαβαίνει. Βλέπεις, και ο διάβολος, όταν παρουσιάζεται ως «άγγελος φωτός», φέρνει ταραχή, ενώ ο Άγγελος ο πραγματικός φέρνει μια απαλή ανέκφραστη αγαλλίαση.
– Τι είναι αυτό, Γέροντα, που με εμποδίζει να πληροφορούμαι την αγάπη των άλλων;
– Μήπως δεν έχεις καλλιεργήσει την αγάπη; Όποιος αγαπάει, πληροφορείται για την αγάπη του άλλου, αλλά και πληροφορεί τον άλλον για την αγάπη του.
Καταλαβαίνει ο άλλος αν υποκρίνεσαι ή αν τον αγαπάς πραγματικά, γιατί πάει σαν τηλεγράφημα η αγάπη. Αν κάνουμε λ.χ. μια επίσκεψη σ’ ένα ορφανοτροφείο, τα παιδιά αμέσως θα καταλάβουν με τι διάθεση πήγαμε. Είχαν έρθει μια φορά στο Καλύβι να ζητήσουν τη γνώμη μου κάποιοι που ήθελαν να κάνουν ένα ίδρυμα για εγκαταλελειμμένα παιδιά. «Το κυριώτερο από όλα, τους είπα, είναι να πονέσετε τα παιδιά αυτά σαν παιδιά σας και ακόμη περισσότερο. Αυτό είναι που θα πληροφορήση τα παιδιά για την αγάπη σας. Αν δεν τα πονάτε, μην ξεκινάτε να κάνετε τίποτε». Τότε ένας γιατρός, πολύ ευλαβής, είπε: «Έχεις δίκαιο, Πάτερ.
Κάποτε μια συντροφιά είχαμε επισκεφθή για πρώτη φορά ένα ορφανοτροφείο και τα παιδιά κατάλαβαν την διάθεση του καθενός. “Ο κύριος τάδε, είπαν, είναι περαστικός∙ ο κύριος τάδε ήρθε να περάση την ώρα του μαζί μας∙ ο κύριος τάδε μας αγαπάει πραγματικά”». Βλέπετε πώς πληροφορεί η αγάπη.
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ – ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 2007
Άνθρωποι και σταυροί μοναδικοί...
Πολλές φορές και ενώ επι χρόνια ενδεχομένως, παλεύουμε με τα πάθη και τις δυσκολίες της ζωής, κουρασμένοι και εξαντλημένοι, αναφωνούμε, «πόσο ακόμη θα παλεύω με αυτό το πάθος; Γιατί να μην είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι που είναι φυσιολογικοί;». Αυτή είναι μια κατά πάντα ανθρώπινη κραυγή, την οποία οφείλουμε να σεβόμαστε αλλά όχι και να αποδεχόμαστε. Και τούτο, διότι έχει δομικές γνωστικές διαστρεβλώσεις:
1. Είμαστε απόλυτα μοναδικοί ώστε να κάνουμε το λάθος να συγκρίνουμετον εαυτό μας με τους άλλους.
2. Δεν υπάρχει άνθρωπος, τέλειος και «φυσιολογικός», δηλαδή δίχως πάθη, αδυναμίες και προβλήματα.
3. Θεραπευμένος δεν νοείται εκείνος στον οποίο εξαλείφτηκαν τα προβλήματα του, αλλα εκείνος που έμαθε να ζει και να διαχειρίζεται τα τραύματα του. Να χαίρεται την ζωή χωρίς να δρουν οι πληγές του ανασταλτικά.
4. Κανείς άνθρωπος δεν είναι δίχως σταυρό και δοκιμασίες στην ζωή, και πιστέψτε με, ουδείς εάν ήξερε δεν θα παραπονιόταν, ούτε θα ήθελε να πάρει τον σταυρό που σηκώνει ο άλλος, γιατί αυτό που έχουμε στην ζωή μας, είναι πάντα εκείνο που μπορούμε να αντέξουμε.
"Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη...''
Θεόφιλος Καΐρης «διαφωτιστής» της «παρέας» Κοραή.
"Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης
και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη...''
απόσπασμα ομιλίας π. Ευάγγελου Παπανικολάου
....Οι Βαυαροί κλείσαν τα Μοναστήρια όλα. Μεγάλη ιστορία ο Φαρμακίδης.
Εσείς γλιτώσατε γιατί ήσασταν στον Τούρκο. Ο Τούρκος δεν σας τα πείραζε τα Μοναστήρια. Οι Βαυαροί, οι Γερμαναράδες, οι Προτεσταντάδες και οι Καθολικοί, ο Καθολικός ο Όθωνας...
Πού το ‘χατε ξαναδεί;
Ορθόδοξος λαός, Καθολικός βασιλιάς, Προτεσταντική αντιβασιλεία...
Άντε βγάλε άκρη. Καταλάβατε τί βάλανε;
Και σ’ όλα αυτά τί κάναμε; Ποιόν αντιτάξαμε; Τον Παπουλάκο.
Και να ‘ναι ο Φαρμακίδης με τον Καΐρη, και ο ένας ο Καΐρης να λέει βασφημίες.
κατ’ Αυτής της Κυρίας Θεοτόκου. Να αρνείται το Αειπάρθενο της Παναγίας...
Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη, που ήταν παπάς!
Προσέξτε. Έχουμε κι αυτά, έχουμε τους τάχα καλλιεργημένους, τους ''μορφωμένους'', τους λιμοκοντόρους, έχουμε κι αυτούς. Και είπε ότι η Παναγία δεν είναι Αειπάρθενος. Γιατί είχε πάει στις Εσπερίες ο Καΐρης...
Και πάει ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης και τον εσπάνε στο ξύλο και του λένε:
«Αυτό, για την Αειπαρθενία της Παναγίας», του είπανε.
«Εσύ», λέει, «πράγμα τζιβαέρικο που είναι η Πίστη μας, θα πεις εσύ για την Παναγία; Να και τούτη, να και τ’ άλλη...»
Τον εκάμαν τον παπά μαύρο.
Το καταλάβατε; Τον Καΐρη. Τον Θεόφιλο Καΐρη, που του ‘χουνε αδριάντα εκεί στην Άνδρο. Του ‘χουνε μία προτομή με τα γένια του κει πέρα. Τί να τον κάμεις; Φτύσιμο θέλεις αφού είπες για την Παναγία μας. Και είχε κακό θάνατο κιόλας...
Ο Παπουλάκος; Τον εψήσανε ζωντανό τον Παπουλάκο.
Τον εκλείσανε - η Ιερά Σύνοδος τον έκλεισε, ποιός τον έκλεισε; - γιατί έλεγε απλά...
''ούκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος'', πρέπει να πιστεύουμε στον Χριστό, θέλουμε ο βασιλιάς μας να είναι Χριστιανός, θέλουμε να ‘χουμε χριστιανικούς νόμους, θέλουμε να μας αφήσετε τα Μοναστήρια μας, μην μας πειράζετε τα Μοναστήρια μας, και ν’ αγαπάτε τον λαό...
Αυτά έλεγε ο Παπουλάκος και όλα αυτά θεωρήθηκαν αφορμή ''ανταρσίας'' και τον κλείσανε μέσα τη αδεία της Ιεράς Συνόδου, η οποία έκανε και κάτι χειρότερο.
Τί έκανε;
Του απαγόρευσε τη Θεία Κοινωνία.
Γιατί; Τί έκανε; Πόρνος ήτανε; Μοιχός ήτανε; Παλιάνθρωπος ήτανε; Αυτά τα αμαρτήματα κλείνουνε τη Θεία Κοινωνία. Τί έκανε ο άνθρωπος; Αντιστρατεύτηκε την εκκλησιαστική αρχή του τόπου μαζί με τον βασιλέα.
Τ΄ ακούτε; Γι’ αυτό, τί να δει ο Θεός;
Αυτά δεν είναι μέχρι σήμερα τα ίδια;
Τα ίδια ακριβώς που είναι και τώρα, και χειρότερα.
Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.
Δαιμονική ἐπήρρεια, κατάθλιψη καί ψυχοπάθεια
Ἡ Κατάθλιψη εἶναι δαιμονική ἐπήρρεια
Μέ τήν ὁρολογία τῶν ἁγίων Πατέρων ἡ κατάθλιψη θά μποροῦσε νά
ὁρισθεῖ σάν ἀκηδία, δαιμονική ἐνέργεια, αἰχμαλωσία ἀπό τούς λογισμούς, ἀπώλεια τῆς ὑπόστασής μας (δηλ. τοῦ προσώπου μας).
Ἔλεγε, ὁ μακαριστός π. Πορφύριος, ἀναφερόμενος σέ μία γυναίκα πού εἶχε κατάθλιψη: «Αὐτή τυλιγµένη στό πάπλωµα, σοῦ λέω, ὅπως µοῦ τά ἔλεγε, νηστική, ζοῦσε, ἄς ποῦµε, τήν κατάθλιψη.
Εἶναι ἕνα αἴσθηµα δυσάρεστο, τό ὁποῖο σέ καταλαµβάνει, καί σέ καθηλώνει. Οὔτε νά σκεφθεῖς, οὔτε... Σκέφτεσαι αὐτό. Νοµίζεις ὅτι ἐσύ σκέφτεσαι σοβαρά πράγµατα. Ἐνῶ ἐσύ εἶσαι αἰχµάλωτος µιᾶς ἰδέας[1]. Ἔχω πολλά νά σᾶς πῶ πάνω σ’ αὐτά πού ἔχω ἰδεῖ στή ζωή µου, ἀπό ἀνθρώπους, πού κατείχοντο ἀπό τέτοια συναισθήµατα, δηλαδή σατανικά συναισθήµατα. Δηλαδή ὁ διάβολος, ὁ κακός ἑαυτός µας, κατορθώνει καί παίρνει ἀπό τή µπαταρία τῆς ψυχῆς µας, πού ἔχει τή δύναµη γιά νά κάνοµε τό καλό, τήν προσευχή, τήν ἀγάπη, τή χαρά, τήν εἰρήνη, τήν ἕνωση µας µέ τό Θεό. Αὐτός κατορθώνει καί µᾶς παίρνει αὐτή τήν ἐνέργεια καί τήν κάνει θλίψη, κατάθλιψη, καί ξέρω πῶς τά λένε οἱ λεγόµενοι ψυχίατροι.
Ἐµεῖς δέν τά λέµε ἔτσι, τά λέµε σατανική ἐνέργεια. Λέµε ἀκηδία, λέµε λογισµοί, καί λέµε ὁ διάβολος τῆς ἀκηδίας, ὁ διάβολος τῆς πορνείας, ὁ διάβολος, ὁ διάβολος, ὁ διάβολος. Διάφοροι διάβολοι, γιά κάθε σατανική ἐνέργεια πού µᾶς δηµιουργοῦν»[2]. Κατορθώνει ὁ διάβολος νά παραπλανήσει τόν ἄνθρωπο (νά διαβάλει τάς ὁδούς Κυρίου τάς εὐθείας) καί νά τόν ὁδηγήσει στό νά κάνει κακή διαχείρηση τῆς ψυχικῆς του ἐνέργειας. Ὁ ἄνθρωπος «παραδίδει» ἑκουσίως τήν ψυχική του δύναμη στόν ἐχθρό.
Κάνει κακή χρήση τῆς λύπης πού εἶναι δύναμη δοσμένη ἀπό τόν Θεό γιά νά μετανοήσει. Ὁ ἄνθρωπος ἀντί νά τήν χρησιμοποιήσει κατά Θεόν καί νά ὁδηγηθεῖ στήν μετάνοια, κλείνεται μέ παρακίνηση τοῦ πονηροῦ στόν ἑαυτό του τρέφοντας τόν ἐγωισμό του καί ὁδηγεῖται στήν κατάθλιψη. Οἱ «λεγόμενοι» ψυχίατροι παραποιοῦν τήν ἀλήθεια ἀφοῦ δέν λένε ὅτι ἡ αἰτία τῆς κατάθλιψης καί των ἄλλων «ψυχολογικῶν» εἶναι οἱ δαίμονες καί τά πάθη.
Ὁ Γέροντας ὀρθά ὁμιλεῖ γιά «λεγόμενους» ψυχιάτρους καί ὄχι ἀληθινούς ψυχιάτρους, ἀφοῦ μόνο ὁ Χριστός καί η Ἁγία Του Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἀληθινός ἰατρός τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ «ἄλλη γλώσσα» καί ὁρολογία τῶν «λεγομένων» ψυχιάτρων, ὑπάρχει διότι ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου καί τῶν ἐνεργειῶν του.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης.
Ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐργασία: Τά πάθη ἡ κύρια αἰτία τῆς κατάθλιψης (Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου).
[1] Κατάθλιψη εἶναι ἡ αἰχμαλωσία σέ μία ἰδέα, σέ ἕναν λογισμό, σέ μία δαιμονική ὑποβολή.
[2] Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη, Ἐκδόσεις Ἡ Μεταφόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι, ἐμπεριεχόμενο φυλλάδιο, σελ. 10 καίΣυνομιλία με τον Γέροντα Πορφύριο,
Μόνο με το "μυαλό" δεν ζεις....
Δεν υπάρχει πιο μάταιη προσπάθεια να ψάχνεις απαντήσεις με το μυαλό για θέματα της ζωής. Το μυαλό δεν μπορεί να...
....απαντήσει στην ζωή, γιατί εκείνο θέλει βεβαιότητες ενώ η ζωή δεν έχει καμία. Οπότε μας μένουν δύο επιλογές, να εμπιστευόμαστε την πρόνοια του Θεού, και να αφηνόμαστε στην ροή των πραγμάτων.
Να μην ξεχνάμε, καμία επιλογή μας, δεν θα είναι τέλεια, ας είναι όμως εκείνη που μας αρέσει και αγαπάμε.
plibyos.blogspot.com
᾿Αδελφοι μου συναμαρτωλοι!… Τα σημεια των καιρων αυξηθηκαν, ο διεθνης οριζωντας θολωνει, μαυρα συννεφα συμπυκνωνονται, κεραυνοι πεφτουν, αστραπαι φαινονται,ακοαι πολεμων ακουονται, τα εθνη αναστατα. Η προθεσμια που μας δινει ο Θεος περνα χωρις μετανοια
Απὸ τὸ βιβλίο
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αὐγουστίνου Καντιώτου,
σελ. 76
Η προθεσμία περνά άπρακτη
Οἱ ἡμέρες μᾶς κυλοῦν «ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε!
Οἱ κήρυκες τοῦ Θείου Λόγου, οἱ ὁποῖοι συνιστοῦν μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴ, ἐμπαίζονται καὶ χλευάζονται, ὅπως ἐνεπαίζετο καὶ ἐχλευάζετο ὁ Νῶε, ποὺ συνιστοῦσε μετάνοια εἰς τοὺς συγχρόνους του. 120 ἔτη προθεσμία εἶχε δώσει ὁ Κύριος γιὰ νὰ μετανοήσῃ ἡ γενεὰ τοῦ Νῶε. ᾿Εν τούτοις οὔτε ἕνας μετανόησε. ῾
Η προθεσμία πέρασε ἄπαρκτη γιὰ τοὺς ἀνθρῴπους ἐκείνους.
᾿Αδελφοί μου συναμαρτωλοί! ῎Ας τὸ καταλάβωμε, ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν προφητεία τοῦ Κυρίου, αἱ ἡμέραι μας εἶνε ὥσπερ αἱ ἡμέραι Νῶε. Δὲν πηγαίνουμε καθόλου καλά. Τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν αὐξήθηκαν, ὁ διεθνὴς ὁρίζωντας θολώνει, μαῦρα σύννεφα συμπυκνώνονται, κεραυνοὶ πέφτουν, ἀστραπταὶ φαίνονται, ἀκοαὶ πολέμων ἀκούονται, τὰ ἔθνη ἀνάστατα, νομίζεις ὅτι ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ θ’ ἀνοίξουν οἱ καταρρᾶκτες τοῦ οὐρανοῦ γιὰ νὰ ρίξουν στὰ κεφάλια τῶν ἀνόμων, ὅλων μας, ὄχι πλέον νερό, ἀλλὰ φωτιά ποὺ θὰ καίῃ χίλιες φορὲς περισσότερο ἀπὸ τὸν ἡλιο…
Ριξτε μια ματια στην κοινωνια
Ῥῖξτε μιὰ ματιὰ στὴν κοινωνία καὶ θὰ δῆτε ὅτι ὅλοι, ἄνδρες, γυναῖκες, μικρὰ νήπια καὶ ἀσπρομάλληδες γέροντες, ποὺ ἔχουν τὸ ἕνα πόδι τους στὸν τάφο, ὅλοι ―λαϊκοὶ καὶ κληρικοί―, εὑρισκόμαστε ἔξω ἀπὸ τὴν τροχιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅλοι ἁμαρτάνουμε….
Μπροστὰ στὸν θάνατο οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀδύναμοι
Μπροστὰ στὸν θάνατο οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀδύναμοι σὰν τὰ κουνούπια, σὰν τὰ πετραδάκια.
Γιὰ ποιὸ πρᾶγμα καυχᾶσθε ὦ ἄνθρωποι;
Γιὰ τὸν πλοῦτο, τὴν ἐπιστήμη, τὴν φιλοσοφία καὶ τὴν κουλτούρα;
Ὅλα αὐτὰ εἶναι σκύβαλα - σὺ καὶ ἐγὼ δοῦλοι τοῦ θανάτου! Κάθε ἄνθρωπος εἶναι δοῦλος τοῦ φόβου, δοῦλος τοῦ θανάτου.
Μπορεῖ νὰ γίνει ἄνθρωπος σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο μὲ χαρά;
Ὄχι δὲν μπορεῖ.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ θὰ ἀντικρίσει σοβαρὰ τὸν ἑαυτό του καὶ μὲ σοβαρότητα θὰ κοιτάξει τὸν θάνατο σὰν τὸν ἔσχατο σταθμὸ αὐτῆς τῆς ζωῆς, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει χαρὰ σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο, δὲν ὑπάρχει γι' αὐτὸν καμιὰ ἀπόλαυση ἐδῶ. Ὅλες οἱ ἀπολαύσεις εἶναι ἕνα ψέμα, ἐὰν ὁ θάνατος ἀποτελεῖ γιὰ μένα καὶ γιὰ σένα τὸν τελευταῖο σταθμὸ αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Ποιὸς εἰσήγαγε τὸν θάνατο σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο;
Ποιὸς ἄλλος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία;
Στὸν ἄνθρωπο ἀνήκει δυστυχῶς, αὐτὸς ὁ γεμάτος ντροπὴ ρόλος αὐτῆς τῆς ζωῆς, τῆς εἰσαγωγῆς δηλ. τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο.
Δὲν τὸ ἔπραξαν αὐτὸ μήτε οἱ τίγρεις μήτε οἱ ἀλεποῦδες, τὸ ἔπραξε ὁ ἄνθρωπος.
Γι' αὐτὸ καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλάσμα ντροπιασμένο μπροστὰ σὲ ὅλα τὰ ζώα καὶ ὅλα τὰ φυτά καὶ ὅλα τὰ πετούμενα.
Πρέπει νὰ ντρέπεται ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ ἐκλιπαρεῖ γιὰ συγνώμη ἀπὸ τὸ κάθε πουλὶ γιὰ τὸ ὅτι αὐτὸς εἶναι ποὺ ἔφερε τὸν θάνατο στὸν κόσμο αὐτό, ἔφερε τὸν θάνατο καὶ στὰ πουλιά καὶ στὰ ζῶα καὶ στὰ φυτά.
Τὰ πάντα φθείρονται καὶ ἀποθνήσκουν.
Μέχρι πότε ὅμως;
Μέχρι τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ὅταν ὁ Κύριος θὰ κρίνει τὸν κόσμο καί, στὴ θέση τῆς παλαιᾶς γῆς, θὰ δώση καινὴ γῆ, ὅταν ὅλα θὰ γίνουν ἀθάνατα ἐπάνω της.
Αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ ἐμεῖς δὲν μποροῦμε μὰ οὔτε καὶ ξέρουμε νὰ τὸ συλλάβουμε, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἡ καλὴ εἴδηση τοῦ Κυρίου καὶ Χριστοῦ μας.
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)