.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Φύλακα Άγγελε, φύλαξέ με



Μια φορά, στη Ρωσία ένα ορφανό αγοράκι μεγάλωνε με τη γιαγιά του. 
Η γιαγιά του εντελώς αγράμματη γυναίκα, δεν ήξερε καμιά προσευχή αλλά τον έμαθε μόνο να λέει: «Φύλακα άγγελε, φύλαξέ με».

Έτσι το παιδί συνήθισε πάντα να λέει αυτή την προσευχούλα. Πρωΐ και βράδυ και παντού όπου βρισκόταν. Το παιδί μεγάλωσε, υπηρέτησε στο Αυτοκρατορικό Ναυτικό και όταν απολύθηκε με τα χρήματα της αποζημίωσης ξεκίνησε για τα μέρη του. Ωστόσο καθόταν αρκετά μακρυά από την θάλασσα και έπρεπε να περάσει μέσα από δάση.

Στη Ρωσία υπάρχουν κατά διαστήματα πανδοχεία, που επιδοτούνται από το κράτος για να προσφέρουν κατάλυμα στους οδοιπόρους και ταξιδιώτες. Υποχρεωτικά. Αλλιώς τιμωρούνται.

Ο απολυμένος ναύτης αναγκάστηκε να ζητήσει καταφύγιο σε μια τέτοια καλύβα που την φύλαγαν ένας γέρος με μια γρηά.
Διστακτικά κτύπησε την πόρτα, αλλά από μέσα άκουσε βρισιές και βλασφήμιες, αντί να τον ανοίξουν ως ώφειλαν.

— Φύγε, του φώναξαν, δεν υπάρχει κατάλυμα για σένα. Τράβα πιο κάτω.
— Σας παρακαλώ, ανοίξτε μου, παρακάλεσε το παιδί. Δείξτε Λίγη καλωσύνη. Η νύχτα απόψε είναι πολλή άγρια και φοβάμαι. Θα με φάνε οι λύκοι και τα άγρια θηρία.
— Διώξτον, διώξτον, φώναζε η γρηά στο γέρο. Δεν θέλω απόψε ξένους εδώ.
— Σας παρακαλώ, επέμενε και πάλι το παιδί...

Τότε ο γέρος άνοιξε λίγο την πόρτα, ξεπρόβαλε ένα πολύ άγριο μούτρο, ενώ τα χνώτα του μύριζαν άφθονο οινόπνευμα. Αλλά και γενικά από μέσα αναδιδόταν μπόχα από μυρωδιά ποτού.

— Τι θέλεις, ξανάπε ο γέρος άγρια για να φύγει.
— Σας παρακαλώ, είπε και πάλι το παιδί. Μη με διώχνετε. Είναι άγρια η νύχτα. Εν ανάγκη και να πληρώσω. Έχω λεφτά. Ορίστε.

Κι έβγαλε τα λεφτά. Αθώο παιδί. Ο γέρος μόλις άκουσε για λεφτά γούρλωσε τα μάπα.

— Είπες λεφτά; έκανε. Και που τα βρήκες εσύ τα λεφτά;

Το παιδί εντελώς αθώο του έδειξε τα λεφτά του.

— Να ορίστε έχω λεφτά. Τώρα απολύθηκα και έχω...

Ο γέρος, όταν είδε τα λεφτά, άνοιξε την πόρτα. 
— Άντε πέρνα, του είπε.

Εν τω μεταξύ η γρηά όλο και φώναζε από μέσα μεθυσμένη να τον ξαποστείλει από 'κει που ήρθε.

"Πω-πω! κακία", σκέφτηκε το παιδί. "Είπα να περάσω μια νύχια και κάνουν έτσι. Πού να τους έλεγα, ότι θέλω να μείνω κανένα χρόνο!"

Τον πέταξαν σε μια γωνιά στο σκοτεινό δωμάτιο και πήγαν να συνεχίσουν την κραιπάλη τους. Ο νέος φοβήθηκε πολύ τα πρόσωπά τους, μετάνοιωσε, αλλά τώρα ήταν ήδη πολύ αργά. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Είπε την προσευχούλα, που την έμαθε η γιαγιά του «φύλακα άγγελε, φύλαγέ με» και όπως ήταν ψόφιος από την κούραση, τον πήρε γρήγορα ο ύπνος. Αλλά ξαγρυπνούσαν οι άγγελοι του! Τί μεγάλο πράγμα! Διότι μόλις πέρασε λίγη ώρα και κατάλαβαν ο γέρος με τη γρηά, ότι τον πήρε ο ύπνος, ανοίγει σιγά-σιγά ο γέρος την πόρτα και μπαίνει μέσα. Στο μισόφως φάνηκε να κρατάει ένα τσεκούρι στο χέρι και σιγά- σιγά πηγαίνει πάνω απ' το κεφάλι του παιδιού, να το σκοτώσει. 
— Τελείωνε γρήγορα, φώναξε αχνά η γρηά. Πριν προλάβει να ξυπνήσει κατέβασέ το! Μια κι έξω σου λέω.

Κι όμως σαν να σκούντησε κάποιος το παιδί και άνοιξε τα μάτια του. Τι να δει! Ο γέρος έτοιμος να του κατεβάσει το τσεκούρι στο κεφάλι. Κρύος ιδρώτας τον έλουσε!
Και ξαφνικά εκείνη τη στιγμή κάποιος χτύπησε την εξώπορτα. Τραντάχτηκε όλο το σπίτι. Τάκα, τάκα, τάκα...

— Αστυνομία, ανοίξτε, ανοίξτε γρήγορα... Τάκα, τάκα, τάκα και τα χτυπήματα όλο και πλήθαιναν.
— Ανοίξτε γρήγορα! Αστυνομία! Θα σπάσουμε την πόρτα. Κάντε γρήγορα, Αστυνομία....

Γέρος και γρηά τάχασαν. Ο γέρος έκρυψε γρήγορα το τσεκούρι κάτω από το κρεβάτι και έπεσε στα πόδια του ναύτη και τον εκλιπαρούσε να μην πει τίποτα στην αστυνομία. Να μην τον προδώσει. Ενώ η γρηά έκαμνε κάτι σαστισμένα κι έλεγε:

— Ναι, ναι, τώρα, τώρα αμέσως, μια στιγμή... θ' ανοίξω...
— Ανοίξτε, ανοίξτε γρήγορα έκανε πάλι απ' έξω η φωνή. Τελείωσε η υπομονή μας, γρήγορα...
— Σε παρακαλώ, μην με προδίδεις, έλεγε ο γέρος.
— Εγώ, τόλμησε να κάνει το παιδί... δεν...όχι...

Με το που πήγε ο γέρος προς την εξώπορτα, ο νέος ανοίγει το παράθυρο και πηδάει απ' έξω και το σκάζει. Ισόγειο, βλέπετε, ήταν το σπιτάκι. Πήγε πίσω από κάτι θάμνους και τι να δει! Ούτε αστυνομία, ούτε άλογα, ούτε τίποτα.
Όλα τα είχαν κάνει οι Άγγελοι, που τους είχε επικαλεστεί τόσες φορές για να τον φυλάγουν. Και φύλαγαν.

Διαλέξτε ένα Σταυρό ανάλογα με το φιλότιμό σας



Τα χρόνια περνάνε οι άνθρωποι γερνάνε. Μη κάθεστε λοιπόν στο σταυροδρόμι, διαλέξτε ένα Σταυρό ανάλογα με το φιλότιμό σας και προχωρείτε σ' ένα δρόμο, από τους δύο της Εκκλησίας μας, και ακολουθείστε τον Χριστό στην Σταύρωση, εάν θέλετε να χαρείτε αναστάσιμα. 

Άγιος Παΐσιος

«…Εάν δε ένας τυφλός οδηγή άλλον τυφλόν, θα πέσουν και οι δύο εις βαθύν λάκκον


ΑΦΗΣΑΤΕ ΤΟΥΣ, («άφετε αυτούς») είναι οδηγοί τυφλοί που οδηγούν τυφλούς. 

Κάθε άνθρωπος δηλαδή, που λόγω της αναξιότητός του δεν τον προώρισεν ο Πατήρ μου δια την Βασιλείαν του, θα αποβληθή και θα ξεριζωθή από αυτήν.» (Ματθ.ΙΕ’13-14.) 

Αφήσατέ τους μας λέει, δεν μας λέει «συγχωρέστε τους», ούτε να πάμε κοντά τους.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: 

Ευλογείτε! Με απέραντο σεβασμό και αγάπη προς τους αδελφούς, που έχουν χάσει την όρασή τους. Η ωραία απεικόνιση που δανείστηκα και το κείμενο της αναξιότητάς μου έχουν πνευματικό σκοπό και μόνο.

Παρεμπιπτόντως, επειδή αναφέρθηκε το «άφετε αυτούς» που ερμηνεύεται «αφήσατέ τους» το κρατάμε στη μνήμη μας, διότι αλλού το ερμηνεύουν διαφορετικά «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ…(…)» για το οποίο θα μιλήσουμε άλλη φορά.

{Στο θέμα μας τώρα.}

Το θράσος και η τάση αρχηγίας που χαρακτηρίζει τα όργανα του διαβόλου, σε συνδυασμό με την έλλειψη γνώσεως, ανδρείου φρονήματος, θάρρους, τόλμης και θείου ζήλου του «πιστού», είναι οι λόγοι που καθηλώνουν την ψυχή και την υποτάσσουν, μη δυνάμενη να ενδιαφερθεί ακόμα και για τη σωτηρία της.

Ενώ εξωτερικά, φαίνεται να κινείται από ευσέβεια, η πραγματική αιτία είναι άλλη. Μας την αναδεικνύει ο Κύριος παρακάτω:

«…Ο λύχνος, που δίδει φως εις το σώμα, είναι το μάτι. Όπως ο λύχνος, που φωτίζει την ψυχή, είναι ο νους. Εάν λοιπόν το μάτι είναι υγιές, όλον το σώμα σου θα είναι γεμάτον φως, σαν να ήτο ολόκληρον το σώμα σου μάτι. Έτσι θα φωτίζεται και η ψυχή σου, εάν ο νους σου και η καρδιά σου δεν έχουν τυφλωθή από την φιλαργυρίαν και την προσκόλλησιν εις τα μάταια.» (Ματθ.ΣΤ’22.)

Ιδού πως το αποδεικνύει: 

«…διότι εκεί όπου θα είναι ο θησαυρός σας, θα είναι και η καρδιά σας.» (Ματθ.ΣΤ’21.)

Αυτός είναι ο κύριος λόγος που ενώπιον του σεβαστού ράσου, το στόμα φράζει, μη δυνάμενο να ελέγξει το «περιεχόμενο» (του ράσου) όταν αυτό βλασφημεί.

Εν ολίγοις, όλα είναι θέμα Πίστης.

Ας μη λέμε επομένως, απερίσκεπτα πως πιστεύουμε αφού και ο διάβολος πιστεύει.

Το όλο θέμα είναι τι κάνουμε, τι πράττουμε από αυτά που πιστεύουμε. Από αυτό φαίνεται η Ορθή Πίστη και η αγάπη προς τον Ιησού Χριστό μας!!

Η Ελλάς ήταν, είναι και θα είναι δάσκαλος πνεύματος και αξιών. Αργά ή γρήγορα θα κατανοήσει τα βρώμικα παιχνίδια που παίζονται εις βάρος της.

Τους πολιτικούς τους γνωρίζουμε πολύ καλά!

Οι ρασοφόροι μας λυπούν για την προδοσία τους, αλλά και αυτό ακόμα είναι …προφητευμένο.

Αν θες να λέγεσαι ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, πρέπει να έχεις θάρρος, δύναμη ψυχής, ΟΧΙ θράσος!

Ρώτα λοιπόν, με αγάπη και σεβασμό τον πνευματικό σου, όποιος και αν είναι….

Είναι ΥΠΕΡ του Π.Σ.Ε. ;

Είναι ΥΠΕΡ της ΨΕΥΔΟ-συνόδου Κρήτης;

Είναι ΥΠΕΡ της ένωσης των αιρέσεων και του κοινού ποτηρίου με αυτούς;

Αν σου πει «ναι» ή διάφορα διπλωματικά-ακαταλαβίστικα ή ότι «θα κάνουμε ότι μας πει η «εκκλησία» …τότε ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ όσο είναι νωρίς.

Η Εκκλησία του Χριστού τα έχει προείπει και καταγράψει όλα, για την εκκλησιαστική ευταξία και τη δογματική ακρίβεια.( βλ. Πηδάλιο)

Συνεπώς, δεν είναι δυνατόν η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ να μας πει να ενωθούμε και να κοινωνήσουμε με τους εχθρούς Της, τους αιρετικούς.

Επομένως, όταν μας πουν «θα κάνουμε ό,τι μας πει ..η «εκκλησία»», να είμαστε σίγουροι ότι μιλάνε για μία άλλη «εκκλησία» που ονομάζεται .. «παράταξη» η οποία ανήκει και εξουσιάζεται από τον εχθρό του Χριστού, τον διάβολο και όσοι την υπηρετούν είναι όργανά του!!

Αν σου πει ότι καταδικάζει τα προαναφερθέντα, αλλά συνεχίζει να είναι με τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ μέσα στους ναούς, τότε στη θεωρία λέει άλλα και στην πράξη κάνει τα αντίθετα… αφού μνημονεύει τους ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ!!

Τι θα πιστέψεις τώρα αυτά που λέει ή αυτά που κάνει;

Πώς θα αποδείξει ότι δεν είναι κρυφός ουνίτης, αρχι-αιρετικός ,οικουμενιστής «ερχόμενος εκ δεξιών;»

Πες του λοιπόν-ευλογημένε-να καταδικάσει δημοσίως επί του άμβωνα, αυτά που λέει εν κρυπτώ. Έτσι θα καταλάβεις «ποιόν Θεό… λατρεύει!!»

Έχεις ιερή υποχρέωση να τον «ξεσκεπάσεις», να «τον σημαδέψεις δηλαδή και μετά να φύγεις μακράν από αυτόν.»(Ρωμ.ΙΣΤ’17) αν είναι οικουμενιστής .

Πρώτα όμως ας εγκολπωθούμε τι θέλει ο θεός από εμάς και πώς μας συμβουλεύει: 

«Εάν δε, θέλετε να εύρετε τον δρόμον αυτόν της αιωνίου σωτηρίας, προσέχετε να μη παρασυρθείτε από ΚΑΚΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ… που έρχονται εις σας με το εξωτερικόν φαινόμενον της αθωότητος και ημερότητος του προβάτου, από μέσα των δε, είναι άγριοι και αισχροκερδείς, σαν ΛΥΚΟΙ που ΑΡΠΑΖΟΥΝ.» (Ματθ.Ζ’15.)

Τα ίδια μας λένε και οι Άγιοι: 

«…μην παραδώσεις τον εαυτό σου σε άπειρο ή εμπαθή δάσκαλο, για να μη διδαχθείς αντί Ευαγγελική τη διαβολική ζωή.» (Αγ.Συμεών ο νέος Θεολ., Φιλοκ.Δ’κεφ.32.σελ.18)

Επίσης, να μην λέμε πως την ψυχή μας την έχουμε εναποθέσει στον πνευματικό μας και πως αυτός θα έχει την ευθύνη..

Γιατί …αν αυτός πλανηθεί τότε πάει «περίπατο» και η δική μας ψυχή.

Αυτό μας προανέφεραν ο Ιησούς Χριστός, οι Απόστολοι και οι Άγιοί μας!

Μην λέμε πως πιστεύουμε όταν άλλα μας συμβουλεύει ο Κύριος για τη σωτηρία μας και άλλα κάνουμε εμείς, υπακούοντας στο δικό μας θέλημα που υποκινείται από «άλλον».

Μετά, δεν υπάρχει «γιατί;».

Διότι μας λέει πως: 

«Δεν ευθύνεται το Ευαγγέλιό Μου , αλλά η κακία των ανθρώπων.»

Δεν πείθουμε όμως πως είμαστε τόσο αφελείς. Ας ψάξουμε μέσα μας, μήπως μας βολεύει η εναπόθεση των ευθυνών στον πνευματικό μας μιας και δεν θέλουμε να σβήσουμε τις ανομίες μετανοιωμένοι και εξομολογούμενοι ειλικρινώς, αφού έτσι εξασφαλίζουμε συγχωροχάρτι…!

«Αυτό είναι πλάνη και ανήκει στην πρώτη κατηγορία ψεύδους στην σκέψη.» (κατά τον Άγιο Δωρόθεο) που πολυκαιρίζοντας διαστρέφει την ψυχή κατά τον Απ. Παύλο και δεν την αφήνει να ερευνά τις γραφές, με τη δικαιολογία πως αυτά θα μας τα πει ο πνευματικός μας.

Αυτός τα έχει αναλάβει, αφού βεβαίως εμείς του τα αναθέσαμε εν λευκώ.

Αυτό σημαίνει ότι ο πνευματικός θα μας οδηγήσει στα «λιβάδια» (όπως από τους ίδιους έχει ειπωθεί) που αυτός …ξέρει.

Αν αυτός τώρα, μας καταστρέψει την ψυχή, μετά από εκεί που θα μας έχει «στείλει» ας του ζητήσουμε ..τα ρέστα!

Εξέταζε λοιπόν αν οι λόγοι που ακούς είναι από του Θεού και «όσα είναι ξένα και νόθα, απόβαλλέ τα για να μη διδαχθείς αντί την Ευαγγελική, την διαβολική ζωή. Διότι, να ξέρεις ότι πολλοί ΨΕΥΔΟ-διδάσκαλοι υπάρχουν σήμερα…» (Άγ.Συμεών ο νέος Θεολόγος). Γράφτηκε το 1000μ.Χ.

Φανταστείτε σήμερα που μιλάμε πόσοι είναι οι ΨΕΥΔΟ-διδάσκαλοι και πόσοι οι Ευλογημένοι Άξιοι δούλοι Κυρίου!

Να γιατί κατά τον Ιερό Χρυσόστομο δικαιολογείται το: «Δεν βλέπω πολλούς ιερείς να σώζονται ,αλλά μάλλον να κολάζονται.»

Και αλλού αιτιολογεί: «Διότι το θέμα της ιεροσύνης είναι μεγάλο πράγμα.»

«Ο ΤΥΦΛΟΣ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΣΤΟ ΛΑΚΚΟ,ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΚΚΟ.»

Μετά ο ένας θα λέει στον άλλο: 

-Με έριξες στον λάκκο, γιατί δεν πρόσεχες; Στηρίχτηκα σε εσένα.

Θα του απαντάει ο άλλος..

-Μα δεν είδες ότι είμαι τυφλός; Τι περίμενες από εμένα; 

Και θα του λέει πάλι...

-Και εγώ τυφλός είμαι… αλλά στηρίχτηκα σε εσένα γιατί εσύ ήσουν ο … «διδάσκαλος»!

Ο πονηρότερος ,δε, θα απαντά:

-Ναι, κατάλαβα ότι είσαι τυφλός αλλά έκανες ότι έβλεπες, έκανες τον έξυπνο και με ακολουθούσες εμπνευσμένος και ενθουσιασμένος ,μάλιστα!

Δεν πρόβαλλες ποτέ καμιά αντίρρηση σε όσα σου έλεγα. «Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει… έλεγες!»

Είμαστε το ίδιο τυφλοί και οι δύο. Έχουμε κοινά χαρακτηριστικά. Θέλαμε να κάνουμε το δικό μας θέλημα. Ακολουθήσαμε δικό μας δρόμο, αγνοήσαμε το φως και τον δρόμο της Αλήθειας. Τώρα ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Μη μου επιρρίπτεις επομένως, ευθύνες, διότι έπρεπε τουλάχιστον να γνώριζες ότι τον εωσφόρο δεν τον παραπλάνησε κανείς. 
Μόνος, έχοντας αυτεξούσιο, επέλεξε τον δρόμο της απώλειας.

ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ;

ΓΙΑΤΙ,ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΣ ΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΥΓΕΣ ΟΣΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ;

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ, ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΓΕΣ.

ΑΝ ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ ΚΑΤΗΧΗΜΕΝΟΣ,ΩΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΥΟΣ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ,ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ.ΓΙ’ΑΥΤΟ ΕΠΙΜΕΝΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΥΦΛΟΙ. ΕΣΥ ΛΟΙΠΟΝ,ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ ΔΕ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩ.

Αδελφοί μου, μετά το πέρας της προσωρινής ζωής μας δεν θα μπορούμε τίποτα να διορθώσουμε. Τώρα έχουμε δυνατότητα να σώσουμε την ψυχή μας, ομολογώντας την Ορθή Πίστη, αγωνιζόμενοι μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, τον καλόν αγώνα.

Άλλη Εκκλησία ΔΕΝ υπάρχει!!

Αν και τώρα ,δεν βλέπουμε ,ότι το Π.Σ.Ε. είναι ένας εκ των πολλών αντίχριστων, μασονικών οργανισμών που κατάφερε μετά από περίπου 70 χρόνια (κατόπιν αναβολών γιατί υπήρχαν πύρινες φωνές αντίστασης) να αλλοιώσει τους «ορθόδοξους αρχιερείς» πείθοντάς τους να περάσουν κάτω από το σύμβολο της παν-θρησκείας και να υπογράψουν αντίχριστα κείμενα στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο, ε!!... τότε όχι μόνο τυφλοί είμαστε, αλλά ούτε κόγχες οφθαλμών δεν έχουμε.

Όποιος θέλει να λέγεται Ορθόδοξος Χριστιανός οφείλει, έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να ρωτήσει, να διαβάσει, να μάθει περί του Π.Σ.Ε. και τότε θα αντιληφθεί τι σκάρωσαν στην πλάτη του, εν αγνοία του οι «ΥΠΕΡ-ΠΑΝ-ΑΓΙΟ-ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΙ ΑΡΧ-ιερείς και ιερείς.»

(Βλέπε:

Μα κι αν «αυτό (το Π.Σ.Ε.)… 
είναι χιλιάδες χρόνια τώρα» που δεν είναι χιλιάδες αλλά 70, αυτό σημαίνει ,πατέρα μου, ότι εμείς πρέπει να το διαιωνίσουμε ή όταν το αντιληφθούμε να φύγουμε μακριά από αυτό; 

Πόσοι από τους χριστιανούς γνώριζαν τα κρυφά έργα των αντιχρίστων-προδοτών ,τόσα χρόνια;

Τώρα τα αναδεικνύουν οι ίδιοι, για να φέρουν τον «αρχηγό». Γι’ αυτό φρόντισαν να κρατήσουν το ποίμνιο …σε άγνοια.

Τώρα όμως είναι μια ευκαιρία να τους συντρίψεις και να αποδείξεις ότι αυτά που δίδασκες τα πίστευες.

Μέσα στον καλό αγώνα κάθαρσης συγκαταλέγεται και η προσοχή μας από τον κόσμο της αμαρτίας και από τον ίδιο μας τον εαυτό, διότι μας λένε οι Άγιοι ότι «τρεις είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί κατά του ανθρώπου».

Ο πρώτος είναι ο εαυτός μας, το σώμα μας, ο δεύτερος είναι ο κόσμος εκ του κόσμου της αμαρτίας που άρχεται εκ του διαβόλου και τρίτος, ο ίδιος ο διάβολος που ασχολείται προσωπικά με τους «προχωρημένους».

Ο λόγος του Θεού μας το αναφέρει ως εξής: 

«Προσέχετε ακόμη, μήπως παραπλανηθείτε και από τον εαυτόν σας»(Ματθ.Ζ’21.)

«Επειδή πρέπει κανείς να αντισταθή και να αντιδράση όχι μόνον εις τας κακάς παρακινήσεις των ανθρώπων, αλλά και εις τας κακάς συνηθείας και κλίσεις του εαυτού του. Δι’ αυτό ολίγοι είναι εκείνοι που ευρίσκουν τον δρόμον αυτόν, που φέρει εις την αιώνιον ζωήν.»(Ματθ.Ζ’14.)

Εμείς έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Ο διάβολος, μόνο εισηγείται ,διαβάλλοντας. Από εμάς εξαρτάται αν τον ακούσουμε ή όχι.

Συνεπώς οι αιρέσεις εκ του κόσμου είναι μέρος των εισηγήσεων (προσβολών) του διαβόλου και δεν είναι μόνο αυτές ,αλλά πλήθος εκκοσμικευμένων τακτικών, με απώτερο σκοπό την παραπλάνησή μας.

Αν μας ενδιαφέρει η σωτηρία της ψυχής, ακολουθώντας τον Ευαγγελικό τρόπο ζωής, ας έχουμε πεντακόσιους οφθαλμούς γιατί τους « μύριους οφθαλμούς πρέπει να τους έχουν οι ρασοφόροι» (Ιωαν. Χρυς.) 

Εύχομαι να σωθούμε όλοι, αν και οι Γραφές αναφέρουν το αντίθετο, ότι δηλ. θα σωθούν… ολίγοι!!

Ας συντριβούμε και ας κοιτάξει ο καθένας τις αμαρτίες του.. και πρώτος εγώ μήπως και ο φιλεύσπλαχνος Θεός μας λυπηθεί. Επιβάλλεται όμως να είμαστε μαζί Του και όχι με τους εχθρούς Του.

Ας προσέξουμε, επίσης, να μη μας ρίξει εκ δεξιών ο πονηρός και χωρίς να το θέλουμε βρεθούμε ανάμεσα σε αυτούς που αναφέρει η προφητεία: 

«Κατά τους έσχατους χρόνους ο ένας θα καταγίνεται εναντίον του άλλου».

Να είμαστε σίγουροι πως αυτά που θα προκύψουν στο μέλλον… ο Κύριός μας και Θεός μας, ο γλυκύτατος Πατέρας μας εκ του οποίου απολαμβάνουμε την ιδιαίτερη φροντίδα και προστασία, ….θα μας τα διευκρινίσει ξεκάθαρα!!

Πρέπει όμως και εμείς να αποκτήσουμε πνευματικούς οφθαλμούς-τουλάχιστον μερικώς- προς διάκριση των όσων μας επιτρέπει προς κατανόηση ο Πατέρας μας. 

Δεν θα κατανοηθεί κάτι παραπάνω, αν πρώτα δεν κατανοηθεί πόσο σοβαρός και επιβεβλημένος είναι ο λόγος της αποτείχισης από τους διεστραμμένους αιρετικούς, οι οποίοι μετά την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο αυτο-προσδιορίστηκαν και αυτο-καταδικάστηκαν «όντες αυτο-κατάκριτοι» (Απ.Παύλου.)

Δεύτερο όροφο δεν μπορείς να οικοδομήσεις, αν δεν στερεωθείς στον πρώτο.

Μετά θα εξηγηθούν όλα όσα συμβαίνουν από τις αντίχριστες δυνάμεις. Μέχρι τότε, με νηφαλιότητα, τάξη και σειρά έχουμε άπαντες ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να συμβάλλουμε στην ενημέρωση των αδελφών, στηριζόμενοι μόνο σε θεολογικά επιχειρήματα.

Επιβάλλεται λοιπόν, όλοι μας να καταδικάσουμε το Π.Σ.Ε. και όσους είναι μέσα σε αυτό. Να καταδικάσουμε την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης, όσους την ψήφισαν και αυτούς που την ακολουθούν, ως ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ-ΕΧΘΡΟΥΣ του Χριστού μας, προ συνοδικής αποφάσεως, διότι είναι ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ αφού κηρύττουν αίρεση, αντίθετα του Ευαγγελίου κατά τους Ιερούς και Απαρασάλευτους κανόνες του ΠΗΔΑΛΙΟΥ.

Έτσι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα (πνευματική και υλική) θα είναι καθαρή, για τη συνέχεια του καλού αγώνα (κάθαρση).

Άλλοι «έσπειραν» με πολύ κόπο ως και μαρτύριο.

Άλλοι «θέρισαν και σύναξαν τους καρπούς της σποράς», επίσης με κόπο, διωγμούς και μαρτύρια, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα την γλυκύτητα αυτών των καρπών. Αυτοί όλοι το έκαναν εκουσίως και με χαρά.

Εμείς ,τώρα, καλούμαστε με παρακλήσεις και συμβουλές να απολαύσουμε μόνο, τρώγοντας τους καρπούς που κληρονομήσαμε και να τους διαφυλάξουμε. Αυτό δε, για τη σωτηρία της ψυχής μας. Παρόλ’ αυτά ούτε τους καρπούς αυτούς τρώμε ούτε τους διαφυλάσσουμε!

Μετά φταίει ο Θεός αν εμείς «επενδύουμε» λάθος και περιφρονούμε τον «Μαργαρίτη»;

Ας διαφυλάξουμε ό,τι παραλάβαμε στο ακέραιο, ακολουθώντας την πεπατημένη οδό των Αγίων μας ,την ασφαλή οδό, διότι «ήγγικεν η ώρα»!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ…ΔΟΞΑΣΑΤΕ!!

ΚΑΛΑ και ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΦΩΤΙΣΗ και ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ !


Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον

Γεώργιος Φλώρος

Ειρήνη στην καρδιά σας



"Ειρήνη στην καρδιά σας.! 

Στον αγωνιώδη, απογοητευτικό χρόνο της γενικής κατάρρευσης, του χάους και των μελλοντικών καταστροφών, όταν πολλοί έχασαν όχι μόνο την εικόνα του Θεού αλλά και την ανθρώπινη μορφή τους, θυμηθείτε την αιωνιότητα! 

Γνωρίζετε ότι εκτός του Χριστού είναι όλα ένα ψέμα, γιατί ο Χριστός είναι η Αλήθεια. 

Και πρέπει η ψυχή σας να ηρεμήσει, η οποία είναι ακριβότερη από ολόκληρο τον κόσμο.

Και αν σας αγγίξει ο Κύριος, προσευχηθείτε για μένα, ώστε αυτός που ζητά μετάνοια να μην πεθάνει χωρίς μετάνοια ».

Ιερομόναχος Ρωμανός (Matyushin)

Η φωτιά δεν σβήνει με τη φωτιά



Η πραότητα και η υπομονή έχουν μεγαλύτερη δύναμη απ’ ό,τι ο θυμός και το πείσμα. 

Η φωτιά δεν μπορεί να σβήσει με τη φωτιά αλλά με το νερό, ούτε η οργή νικιέται με την οργή, αλλά με την πραότητα και την πολλή υπομονή. 

Είναι προτιμότερο να κόβεις τον ερεθισμό σου με ένα χαμόγελο, παρά να ορμάς σαν αγριεμένο θηρίο.

Όσιος Αρσένιος Μπόκα

Όταν σκοράρεις στις καθυστερήσεις...



Στην ζωή δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ, ακόμη κι όταν βλέπουμε ή νιώθουμε ότι όλα "τελείωσαν" ή ότι ποτέ δεν θα είναι καλά και όμορφα όπως πριν. 
Αυτό ποτέ δεν το ξέρεις. 
Και τούτο διότι τόσο η ζωή, όσο κι ο εαυτός μας, μα πίσω κι' από τα δύο ο Θεός αγαπάει τις εκπλήξεις. Ιδιαιτέρως στο Θεό αρέσει να σκοράρει στα τελευταία λεπτά του αγώνα. 
Μη διερωτάσθε το γιατί. Είναι η δική του τακτική. 
Οπότε εμείς πρέπει να ελπίζουμε και να παίζουμε στον αγώνα της ζωής και τα 90’ λεπτά, γιατί το γκολ μπορεί να έρθει και στις καθυστερήσεις.

Κάθε άνθρωπος έχει κάποιο χάρισμα...



Κάθε άνθρωπος έχει κάποιο χάρισμα. Βρες το χάρισμά του και επαίνεσέ τον. Χρειάζεται και ο έπαινος (προς τόνωσιν) και η καλωσύνη και η αγάπη. 
Τότε ο άλλος και πολύ καλός να μη είναι, δια την τιμήν, τον έπαινον, την αγάπην που του εκδηλώνουν ελέγχεται και γίνεται καλύτερος.

Γέρων Ἱερώνυμος τῆς Αἰγίνης

Η αγάπη θα πρέπει να είναι στην καρδιά, όχι στη γλώσσα, και πρέπει να το δείχνει στην πράξη



"Η αγάπη θα πρέπει να είναι στην καρδιά, όχι στη γλώσσα, και πρέπει να το δείχνει στην πράξη, και όχι μόνο με μια λέξη: 

αλλιώς υποκριτική αγάπη θα είναι. 

Όποιος έχει αγάπη στην καρδιά του, βλέπει την ανάγκη του αδελφού του και τον βοηθά. 

Άγιος Τίχωνας του Ζαντόνσκ

Δεν ήρθαμε στη ζωή να γίνουμε δούλοι, καμίας κατάστασης...



Δεν πρέπει να απολυτοποιούμε στη ζωή τίποτα. 

Δεν ήρθαμε στη ζωή για να γίνουμε δούλοι καμίας κατάστασης

ούτε της δουλειάς, 
ούτε των χρημάτων, 
ούτε του γάμου, 
ούτε της φιλοσοφίας ιδεών. 

Άνθρωποι έγκλειστοι σε νοοτροπίες που πνίγουν την εν Χριστώ ελευθερία, 
είναι υπόδουλοι της κοσμικότητας, 
και δεν θα μπορέσουν να συναντήσουν ποτέ το πρόσωπο του Θεού...

Πάτερ Αθανάσιος Μυτιληναίος

Κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην "αγαπάς"...



Ο Θεός ως πατέρας όλων των ανθρώπων δέχεται κάθε αμαρτωλό πίσω στην αγκαλιά Του. 
Δεν υπάρχει ανθρώπινη αμαρτία που ο Θεός να μην τη συγχωρεί όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει. Για την Εκκλησία μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι που ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρήσει. 

Όμοια με τον Θεό, που ποτέ δεν παύει να αγαπά και να συγχωρεί τον αμαρτωλό, πρέπει και οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο.
Η ανταπόκριση ή όχι του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού δημιουργεί την κόλαση ή τον παράδεισο. Κόλαση είναι η ανικανότητά μου να αγαπήσω τον συνάνθρωπο, η αδυναμία μου να τον θεωρήσω ως αδελφό και φίλο. 
Η αυτοκαταδίκη μου στην απομόνωση και τον ατομικισμό εισάγει την εμπειρία της κόλασης. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Τιμωρός γίνεται ο εγωκεντρισμός μου, που μου στερεί την αίσθηση της οικειότητας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Μήπως ο πατέρας δεν κάλεσε και τον μεγάλο γιο για να εισέλθει στη γιορτή και να ευφρανθεί; Ο ίδιος ο μεγαλύτερος γιος δεν ήθελε και γι’ αυτό προγεύεται το μαρτύριο της κόλασης: να μην μπορεί να συμμετάσχει στη χαρά, να ζει στον τόπο της αγάπης και να αρνείται να αγαπήσει. 
Κόλαση είναι ο αυτοακρωτηριασμός των υπαρκτικών μου δυνατοτήτων. Ενώ είμαι δημιουργημένος για να αγαπώ και να αγαπιέμαι, αρνιέμαι την αγάπη ως γνώμονα ζωής και έτσι η ζωή μου ολόκληρη μετατρέπεται σε βάσανο και ταλαιπωρία. Όπως αριστοτεχνικά το συνόψισε ο Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι στο αριτούργημά του «Αδελφοί Καραμάζοφ», «κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς». 
Την κόλαση αυτή γεύεται καθημερινά ο έγκλειστος στη φιλαυτία πεπτωκώς άνθρωπος. Εθελούσια αποκομμένος από κάθε βαθύ υπαρξιακό δεσμό, βιώνει συνεχώς τη μοναξιά, την αποξένωση, την ανωνυμία.Κόλαση είναι η ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου να απομακρύνεται από τον Θεό, την πηγή και το πλήρωμα της αγάπης. 
Αντίθετα, παράδεισος είναι η ανταπόκριση στην αγάπη του Θεού, η εμπειρία της ένωσης μαζί Του. Τελικά, παράδεισος και κόλαση είναι η στάση μας απέναντι στην αγάπη. Η αποδοχή της είναι παράδεισος και ζωή. Η άρνησή της είναι κόλαση και θάνατος. Η εκλογή επαφίεται στον άνθρωπο. 

Σταύρος Σ. Φωτίου
Ορθόδοξα μηνύματα «Ερμηνεία ευαγγελικών περικοπών»

Μακαριστός Γέροντας Εφραίμ Ξηροποτάμου:Αυτό τον ρόλο παίζει η τυπική προσευχή στην όλη πνευματική ζωή



Γέροντα, σε μας η προσευχή γίνεται εντελώς τυπική τις περισσότερες φορές.

-Από την τυπική, όπως λέτε, προσευχή δεν ξέρετε πόσα αγαθά μπορούν να προκύψουν.

Γιατί η προσευχή η τυπική, σε τακτές ώρες, μοιάζει με την γεννήτρια που δίνει φως. 

Μπορεί να δώσει το φως της πάντα ή μόνον τότε που χρειάζεται. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση, για να δώσει φως, είναι, να φορτίζεται ή να τροφοδοτείται με καύσιμη ύλη.

Αυτό τον ρόλο παίζει η τυπική προσευχή στην όλη πνευματική ζωή. 

Φορτίζει την γεννήτρια και της δίνει την δύναμη, για να μας παρέχει φως, όταν πάει να σκοτεινιάσει.

Καταγραφή από συντροφιά φοιτητών.

«Αγιορείτικη Μαρτυρία», εκδ. Ι.Μ. Ξηροποτάμου, τ.1, σ.19-24

Εάν θέλεις να ζήσεις τον Θεό αληθινά...



Εάν θέλεις να ζήσεις τον Θεό αληθινά, πρέπει να μπορέσεις να ζήσεις στη συγκεκριμένη οικογένεια στην οποία ανήκεις...

Nα μπορείς να χαίρεσαι και να ζεις αυτόν που σε βρίζει, αυτόν που σε καταριέται, αυτόν που σε κλωτσάει, αυτόν που δε σε χωνεύει, αυτόν που σε μιλάει με τον αγριότερο τρόπο, αυτόν που σε ονειδίζει, αυτόν που το μαύρο το λέει άσπρο, αυτόν που τον κάμπο τον ονομάζει βουνό… αυτόν που παρεξηγεί το καθετί σε σένα, οφείλεις να βαστάζεις το ρήμα του πλησίον σου, γιατί ο καθένας θα σου μιλάει κατά τον πόνο του.

Όταν ανοίξει το στόμα του ο άλλος θα σου μιλήσει, όχι όπως σου πρέπει, αλλά ανάλογα με το τί έχει μέσα στην καρδιά του...

Εφόσον πονάει, εφόσον είναι άνθρωπος αγροίκος, αγενής, απερίτμητος τη καρδία, σκληρός, χωρίς αγάπη, χωρίς πνεύμα, χωρίς Θεό, έτσι θα σου μιλήσει...

Πρέπει να δέχεσαι τους ανθρώπους όπως είναι.

Εάν θέλεις να αλλάξει ο λόγος τους, η ζωή τους, το βλέμμα τους, η καρδιά τους, η στάση τους απέναντι σου, δεν πρόκειται να κάνεις τίποτε, αντίθετα θα εγερθούν πόλεμοι μέσα στην καρδιά σου, οι οποίοι θα σε κάνουν να λυπάσαι...

Πράγματι, ο πονεμένος άνθρωπος, ο μελαγχολικός, όποιος αντιδράει και παραπονιέται, αυτός ταλαιπωρείται, διότι δεν κατάλαβε πως ό,τι του είπε ή του έκανε ο άλλος ακριβώς αυτό του χρειάζεται...

Θα ήταν αμφίβολη η σωτηρία μας εάν ο άλλος δεν ήταν ακριβώς αυτό που είναι.

Αντιθέτως, εάν δεν ανέχομαι τον άλλον, σκληραίνει η καρδιά μου και πονάει, οπότε γίνομαι ανισόρροπος. (...)

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου 
Λόγοι Ασκητικοί (Ερμηνεία στον Αββά Ησαϊα)

Γιατί στα λαβωμένα μονοπάτια φτιάχνονται οι ωραιότεροι δρόμοι....

Θαυμάζουμε και συγχρόνως αισθανόμαστε ντροπή και ενοχή, νιώθουμε λίγοι μπροστά στην επιτυχία εκείνου που βρήκε και πέτυχε τον στόχο του. 
Όμως κανείς δεν σκέφτεται ούτε καν αναφέρει, μια αλήθεια, μια παρηγορητική πραγματικότητα, για όλους εμάς που ακόμη δεν τα καταφέραμε. 
Ότι πριν υπάρξει αυτή η επιτυχής βολή προς τον στόχο, υπήρξαν εκατοντάδες αποτυχημένες προσπάθειες σε ικανό χρόνο. Οπότε όταν εκθειάζουμε την επιτυχία κάποιου, και λανθασμένα συγκρινόμαστε μαζί του, δεν θα βγάζουμε έξω από την ιστορία τις πολλές και σημαντικές ήττες που προηγήθηκα. Διαφορετικά διαβάζουμε με λάθος τρόπο την επιτυχία που δεν υπάρχει δίχως την αποτυχία. 
Γιατί στα λαβωμένα μονοπάτια φτιάχνονται οι ωραιότεροι δρόμοι….

πλ

Ο Αντίχριστος δεν θέλει ...σύνορα!

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: 
Ποιος θέλει σύνορα λαών, ποιος όχι;


– Σημάδι ερχομού του αντιχρίστου.

Ομιλεί ο Μακαριστός Γέρ. π. Αθαν. Μυτιληναίος
(1927 – 2006)

Απόσπασμα από την πνευματική διαθήκη του Τωβίτ, δόθηκε 10/11/1991. Συνεχίζομε παιδιά το θέμα μας για την αγάπη προς την πατρίδα και τους συμπατριώτες μας. Είπαμε την άλλη φορά ότι η πατρίδα είναι κάτι που καθορίζεται από τον λόγο του Θεού. Δηλαδή, ο ίδιος ο Θεός θέλει να υπάρχουν σύνορα λαών και συνεπώς, επί μέρους πατρίδες. Έτσι, όλη η γη μας είναι χωρισμένη, μοιρασμένη σε πατρίδες οι οποίες έχουν σύνορα...
Αλλά, ενώ ο Θεός, προσέξτε αυτό το σημείο που θα σας πω, ενώ ο Θεός καθορίζει σύνορα εις τους λαούς, που λέγει ο Απόστολος 
Παύλος στους Αθηναίους, «ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας τοις κατοικίαις αυτών», τα οροθέσια είναι τα σύνορα και ο Θεός κανονίζει, ακόμη, πόσο θα ζήσει ένας λαός. Τους προστεταγμένους, ορίζει δηλαδή, τους προστεταγμένους καιρούς.

Λοιπόν, αυτό που θέλω να προσέξετε τώρα, είναι το εξής. Αντίθετα, εδώ προσέξτε, είναι πολύ σπουδαίο, ο αντίχριστος, θα σπάσει τα σύνορα των λαών, και θα γίνει κοσμοκράτωρ εφ όλης της γης. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το αναμένομε, και μάλιστα με το επιχείρημα ότι, επειδή γίνονται πόλεμοι μεταξύ των λαών,  πρέπει να ενωθούν οι λαοί, να μην υπάρχουν σύνορα, ώστε να μην υπάρχει πόλεμος.
Αυτό όμως είναι έργο του αντιχρίστου. Μας καθορίζεται αυτό, όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες την Αγία Γραφή.

Αν δείτε λοιπόν ότι γίνεται τώρα με την Ευρώπη, ένα παρακάτω βήμα είναι να μην υπάρχουν σύνορα. Τότε θα πείτε ότι έρχεται ο αντίχριστος. Όλα αυτά είναι προπαρασκευή της βασιλείας, της αυτοκρατορίας του αντιχρίστου…

Πηγή arnion.gr 
[Ομιλία 24 «Ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα καί στούς συμπατριώτας» (β΄).]

Όλα θα παρέλθουν....



Oλα θα παρέλθουν....
και τα δύσκολα και τα εύκολα,
τα λυπηρά και τα χαρμόσυνα.

Κι εμείς το ίδιο.

Φεύγουμε, αποχωρούμε μέρα με τη μέρα,
λεπτό στο λεπτό...

Δεν έχουμε κάνει κανένα συμβόλαιο αθανασίας
και αιωνιότητας σε τούτη τη ζωή!

Αλλού είναι τα παλάτια μας!

Ετοιμάσου!

Μη χάνεις χρόνο.

π. Ιγνάτιος - Ηγουμενος Ιεράς Μονής των Ποιμένων Βηθλεέμ - Άγιοι Τόποι