.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Δεν πρέπει ένας κακούργος να βρίσκεται με τους αθώους

Ένας Βασιλιάς την ημέρα της ονομαστικής του εορτής, επισκέφθηκε τους φυλακισμένους με την πρόθεση να χαρίσει σε μερικούς την ποινή τους.
– Τί έχεις κάνει εσύ; ρωτά τον πρώτο.
– Εγώ τίποτε, άρχοντά μου, είμαι αθώος.
Την ίδια απάντηση έδωσαν και ο δεύτερος και ο τρίτος.
Τότε ρώτησε τον τέταρτο.
– Εγώ, άρχοντά μου, είμαι ένας άθλιος κακούργος.
– Πολύ καλά, είπε ο μονάρχης και γυρνώντας στον δεσμοφύλακα, του λέει:
– Αυτόν εδώ να τον βγάλετε γρήγορα από εδώ, δεν πρέπει ένας κακούργος να βρίσκεται με τους αθώους. 

Έτσι ελευθερώθηκε εκείνος που ταπεινά ομολόγησε τα σφάλματά του.

Χωρίς αγώνα και χωρίς να χύσεις αίμα μη περιμένεις να ελευθερωθείς από τα πάθη



''Βάζε μετάνοια όταν σφάλεις καί μή χάνεις καιρό...'' 

Ἔλαβα, παιδί μου, τὴν ἐπιστολή σου, καὶ εἶδα σ’ αὐτὴ τὴν ἀνησυχία σου. 

Ὅμως μὴ λυπᾶσαι, παιδί μου. Μὴν ἀνησυχεῖς τόσο. Καὶ ἂν πάλι ἔπεσες, πάλι σήκω. Ὀνομάσθηκες οὐρανοδρόμος. Δὲν εἶναι, παράξενο νὰ σκοντάφτει ἐκεῖνος ποὺ τρέχει. Μόνον χρειάζεται νὰ ἔχει ὑπομονὴ καὶ μετάνοια κάθε στιγμή. 

Βάζε λοιπὸν μετάνοια συνεχῶς, ὅταν σφάλεις, καὶ μὴ χάνεις καιρό. Γιατί, ὅσον ἀργεῖς νὰ ζητήσεις συγχώρηση, τόσον δίνεις ἄδεια στὸν πονηρὸ νὰ ἁπλώνει μέσα σου ρίζες. 
Μὴν τὸν ἀφήνεις νὰ ἀποκτᾶ δικαιώματα εἰς βάρος σου. 

Λοιπὸν μὴν ἀπελπίζεσαι ὅταν πέφτεις, ἀλλὰ ἀφοῦ σηκωθεῖς πρόθυμα βάζε μετάνοια λέγοντας· – Συγχώρησε μέ, Χριστέ μου, ἄνθρωπος εἶμαι καὶ ἀσθενής. 

Δὲν εἶναι ἐγκατάλειψη αὐτό. Ἀλλά, ἐπειδὴ ἔχεις ἀκόμα μεγάλη ὑπερηφάνεια κοσμική, κενοδοξία πολλή, σὲ ἀφήνει ὁ Χριστός μας νὰ σφάλλεις, νὰ πέφτεις. Νὰ μαθαίνεις κάθε μέρα αἰσθητὰ τὴν ἀδυναμία σου καὶ νὰ ὑπομένεις τοὺς φταῖχτες. Νὰ μὴν κατακρίνεις τοὺς ἀδελφούς, ἐὰν σφάλλουν, ἀλλὰ νὰ τοὺς ὑπομένεις. 

Ὥστε, ὅσες φορὲς πέφτεις, πάλι νὰ σηκώνεσαι, καὶ ἀμέσως νὰ ζητᾶς τὴ συγχώρηση. 

Μὴν ἀφήνεις...λύπη στὴν καρδιά σου. Διότι ἡ χαρὰ τοῦ πονηροῦ εἶναι ἡ λύπη, ἡ ἀθυμία, ἀπὸ τὴν ὁποία γεννιοῦνται πολλὰ καὶ μὲ τὰ ὁποία γεμίζει πικρία ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ποὺ τὰ ἔχει. Ἐνῶ ἡ διάθεση τοῦ μετανοοῦντος λέει: «Ἥμαρτον, συγχώρησον, Πάτερ»! 

Καὶ διώχνει τὴ λύπη. «Μήπως, λέει, δὲν εἶμαι ἄνθρωπος ἀσθενής; Λοιπόν, τί πρέπει νὰ κάνω»; Πράγματι, παιδί μου, ἔτσι εἶναι. Ἔχε θάρρος... 

Μόνον ὅταν ἔλθει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, τότε στέκει στὰ πόδια τοῦ ὁ ἄνθρωπος. Ἀλλιῶς, χωρὶς χάρη, πάντοτε παρασύρεται καὶ πάντοτε πέφτει. Νὰ ἔχεις ἀνδρεία λοιπὸν καὶ μὴ φοβᾶσαι καθόλου. 

Εἶδες πῶς ὑπέμεινε τὸν πειρασμὸν ὁ ἀδελφὸς ποῦ γράφεις; Τὸ ἴδιο κᾶνε καὶ σύ. Ἀπόκτησε γενναῖο φρόνημα στοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται ἐναντίον σου. Πάντως θὰ ἔλθουν. Ἔχεις ἀνάγκη ἀπ’ αὐτούς. Γιατί ἀλλιῶς δὲν καθαρίζεσαι. 

Ἄφησε τί λέει ἡ ἀκηδία καὶ ἡ ραθυμία σου. Μὴν τοὺς φοβᾶσαι. Καθὼς μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ πέρασαν οἱ προηγούμενοι, ἔτσι θὰ περάσουν καὶ αὐτοί, ἀφοὶ κάνουν τὸ ἔργο τους. 

Φάρμακα εἶναι οἱ πειρασμοὶ καὶ βότανα ἰατρικά, ποὺ θεραπεύουν τὰ πάθη τὰ φανερὰ καὶ τὶς ἀόρατες πληγές μας. 

Ἔχε λοιπὸν ὑπομονὴ γιὰ νὰ κερδίζεις καθημερινά, νὰ ἀποταμιεύεις μισθό, ἀνάπαυση καὶ χαρὰ στὴν οὐράνια Βασιλεία. Γιατί ἔρχεται νύχτα, δήλ. ὁ θάνατος, ποὺ τότε κανεὶς πλέον δὲν μπορεῖ νὰ ἐργασθεῖ. 

Γι’ αὐτό τρέξε. Εἶναι λίγος ὁ καιρός... 

Γνώριζε δὲ καὶ αὐτό· ὅτι καλλίτερα εἶναι μία ἡμέρα ζωῆς γεμάτη νίκες μὲ βραβεῖα καὶ στεφάνια, παρὰ χρόνια πολλὰ καὶ νὰ ζεῖς μὲ ἀμέλεια. Γιατί μίας ἡμέρας ἀγώνας μὲ γνώση καὶ αἴσθηση ψυχῆς, ἰσχύει γιὰ πενήντα χρόνια κάποιου ἄλλου, χωρὶς γνώση ἀλλὰ ποὺ ἀγωνίζεται μὲ ἀμέλεια. 

Χωρὶς ἀγώνα καὶ χωρὶς νὰ χύσεις αἷμα μὴ περιμένεις νὰ ἐλευθερωθεῖς ἀπὸ τὰ πάθη. 

Ἀγκάθια καὶ τριβόλια φυτρώνει ἡ γῆ μας μετὰ τὴν παράβαση. Πήραμε ἐντολὴ γιὰ κάθαρση· ἀλλὰ μὲ πόνο πολύ, μὲ ματωμένα χέρια, καὶ μὲ πολλοὺς ἀναστεναγμοὺς ξεριζώνονται. 

Κλάψε λοιπόν, χύσε δάκρυα ποταμούς, καὶ μαλακώνει ἡ γῆ τῆς καρδιᾶς σου. 

Καί, ἀφοῦ τό χῶμα βραχεῖ, εὔκολα ξεριζώνεις τά ἀγκάθια... 

Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστού 

(«Ἔκφρασις Μοναχικῆς ἐμπειρίας», ἔκδ, Ι.Μ.Φιλοθέου, Ἄγ. Ὅρος, 
σ. 127-129. σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση.)

Νά κρύβεις ἐντελῶς τήν καλωσύνην σου, νά τήν γράφεις σέ νερό, νά λησμονιέται!



Αφού ο Χριστός αρκετά διακωμώδησεν εκείνους (τους επιδειξιομανείς) και τους κατηγόρησε τόσο πολύ, ώστε να τους ντρέπονται οι ακροατές, διορθώνει πάλιν τη γνώμη που είναι άρρωστη σχετικά μ’ αυτά. Προηγουμένως είπε πώς δεν πρέπει να ελεούμε, τώρα υποδεικνύει τον τρόπο ελεημοσύνης «Μὴ γνώτω , λέγει, ἡ ἀριστερά σου, τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου». 

Φυσικά εδώ δεν υπονοεί ο Χριστός τα χέρια, αλλά χρησιμοποιεί υπερβολή γι’ αυτό. Αν είναι δυνατόν ν’ αγνοήσεις τον εαυτόν σου, φρόντισε, περισπούδασε να υπάρχει αυτό, έστω και αν είναι δυνατόν να ξεφύγεις εσύ από τα δικά σου χέρια.

Ο Χριστός δεν υπονοεί εδώ, όπως ισχυρίζονται μερικοί ότι πρέπει ν’ αποφεύγουν τους «σκαιούς» (= κακούς ) ανθρώπους .

Ο Χριστός διατάσσει ότι πρέπει να λανθάνει ( να ξεφεύγει) όλους γενικά τους ανθρώπους. ( Η καλωσύνη να είναι επτασφράγιστο μυστικό) . Έπειτα να συλλογίζεται πόσο μεγάλος θα είναι ο μισθός σου (για την κρυφήν ελεημοσύνη σου ) . Αφού ωμίλησε για την τιμωρίαν, που προέρχεται από την επιδειξιομανία, και την τιμήν που προκαλεί η αθέατη, μυστική καλωσύνη, παρώτρυνε και από τις δύο πλευρές να έχουν όλοι υψηλά, θεϊκά διδάγματα.
[ Ο Γκαίτε γράφει κάπου « Η επιδειξιομανία είναι άκρα σκληρότητα, γιατί ο υπερφίαλος άνθρωπος προσπαθεί να κερδίζει δόξαν με την ανάγκη, την πείνα, την δυστυχία του άλλου».

Συχνά επαναλαμβάνει: «Θεε μου, κάνε τους ανθρώπους καλούς και στους καλούς χάριζε όμορφη καλωσύνη». ]. Ο Θεός θέλει να γνωρίζομε πολύ καλά ότι ο Θεός βρίσκεται πανταχού. Ο Χριστός βεβαιώνει ότι η πορεία του ανθρώπου δεν σταματά στην παρούσα ζωήν, αλλά ότι υπάρχει και μας περιμένει ένα τρομερό δικαστήριο, που θα επιβραβεύσει όλες τις καλές πράξεις και θα τιμωρήσει τις κακές».

Ο Θεός υπάρχει πανταχού και πληροί τα πάντα. Αν αυτό το πιστεύεις ακράδαντα, ελεείς πρόθυμα και διατηρείς την γαλήνη σου. ΟΙ κενόδοξοι εγκαταλείπουν και τον Θεό και τους ανθρώπους. Αντίθετα οι ταπεινοί ( όσοι αποφεύγουν τον έπαινο) ,κερδίζουν και τα δύο. Ο Θεός βλέπει την κρυφή ελεημοσύνη και γενικά κάθε κρυφή αρετή και δοξάζει τους ταπεινούς και σε τούτη την ζωήν και στην άλλην. Αν εσύ κρύβεις την ελεημοσύνη, την αρετήν σου, σίγουρα θα την φανερώσει ο Θεός ) .

«ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΝ»
ΤΕΥΧΟΣ 10ΟΝ
Εκδόσεις «ΛΥΧΝΙΑ»

''Όποιος από εσάς αδικείται, και θελήσει να ζητήσει το δίκιo του..''

ας γνωρίζει ότι...

Δέν κερδίζει ο έξυπνος, ο ευγενής ή ο πλούσιος, αλλά όποιος υβρίζεται και μακροθυμεί, όποιος αδικείται και συγχωρεί, όποιος συκοφαντείται και υπομένει. 

Εκείνος που γίνεται σπόγγος και καθαρίζει ό,τι του λέ­γουν ό,τι ακούει. Αυτός καθαρίζεται και λαμπρύνεται περισσότερον. Αυτός φθάνει εις μέτρα μεγάλα. Αυτός εντρυφά εις θεωρίας μυστηρίων. 

Και τέλος αυτός είναι απ’ έδώ μέσα εις τόν Παράδεισον.

Όθεν, αδελφοί μου καλοί και ηγαπημένοι, όποιος από εσάς αδικείται εις τον κόσμον αυτόν και θελήσει να ζητήσει το δίκαιον, ας γνωρίζει ότι είναι αυτό. 

Να βαστάζει το βάρος του αδελφού του, του πλησίον του, μέχρις εσχάτης πνοής, και να κάμνει υπομονήν εις όλα τα λυπηρά της παρούσης ζωής. 

Διότι η κάθε θλίψις όπου μας γίνεται, αδελφοί μου, είτε εξ ανθρώπων είτε εκ δαιμόνων, είτε εξ αυτής της ι­δίας μας φύσεως, πάντοτε έχει κλεισμένον εντός αυτής το ανάλογον κέρδος... 

Και όποιος την περνά δι’ υπομο­νής λαμβάνει την πληρωμήν· ενταύθα τον αρραβώνα, εις την άλλην ζωήν το τέλειον.

Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού
Έκφρασις μοναχικής εμπειρίας

Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι!


Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θερα­πεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του. 

Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να με­ταβάλει τη θεϊκή απόφαση (Δ’ Βασ. 20:1-6).

Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λό­για κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών (Λουκ. 23:42-43). 

Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη (Ιερ. 45:6) και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία (Δαν. 6:16) και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους (Ιων. 2:1-2), όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές, που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.

«Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;», θα με ρωτή­σεις. Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!», παρακαλούσε εκείνη. «Η θυ­γατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο» (Ματθ. 15:22). «Ελέησέ με, Κύριε!», θα παρακαλάς κι εσύ. «Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο… αμαρτωλός αποδοκιμάζεται. «Ελέησέ με!». Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρω­πίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.

Και όταν βρίσκεσαι έξω από την εκκλησία, φώνα­ζε μυστικά: «Ελέησέ με!». Φώναζε με τη σκέψη σου, χωρίς να κινείς τα χείλη σου. Γιατί ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε. Δεν απαιτείται τόσο τόπος, όσο τρόπος προσευχής. Και στο λουτρό αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όλη η κτίση είναι ναός του Θεού. Εσύ ο ίδιος είσαι να­ός του Θεού, και ψάχνεις τόπο για να προσευχηθείς;

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Δραματικόν ερώτημα. -- Καταργούμεν τον Χριστόν; -- Του Αρχιμ. Αρσενίου Κομπούγια

Κατάπληξιν μου επροξένησε και έμεινα εκστατικός από την πληροφορία της εφημερίδος «Καθολική» την εφημερίδα των εν Ελλάδι Παπικών. Η πληροφορία κεραυνός, που δικαιώνει πλήρως τους φόβους, ότι η λεγομένη Οικουμενική κίνησις με το λεγόμενον Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών, είναι όντως εφεύρημα του Σατανά. 
Ο αρχηγός είναι ο ίδιος ο Σατανάς, με διάδοχον κατάστασιν τον ερχόμενον αντίχριστον. Ιδού τι γράφει η εφημερίς «Καθολική»: «Στις 26-2-85 ημέρα Τετάρτη, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, εκάλεσε χριστιανούς, Ιουδαίους και Μωαμεθανούς να συναθροισθούν γύρω από έναν μόνον Θεόν». Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Πάπας επεκτείνει την ένωσιν των λεγομένων Εκκλησιών και με ετεροθρήσκους και μάλιστα ακόμη προχωρεί πιο πολύ, να ενωθούμε χριστιανοί, Μωαμεθανοί και Εβραίοι, κάτω από ένα μόνο Θεό! Εννοείται χωρίς Χριστόν και Μωάμεθ. Κύριε ελέησον! 
Ο «μοναδικός» αντιπρόσωπος του Χριστού, καταργεί τον Χριστόν και τον εαυτόν του! δηλαδή ο πάπας κάμνει εκείνο, που θα διακηρύξη ο ερχόμενος αντίχριστος και εκείνο, που επιδιώκουν οι Εβραίοι, διότι η διακήρυξις αυτή, εξυπηρετεί μόνον αυτούς, αρκεί αυτούς να εγκαταλείψουν οι Χριστιανοί τον Χριστόν και οι Μουσουλμάνοι τον Μωάμεθ. 
Όντως ευρισκόμεθα προ μιας αρνήσεως του Χριστού, του μόνου Λυτρωτού και Σωτήρος του κόσμου. Αλλά «άγιε» Πάπα, ποίον Θεόν εννοείται; Θεόν Πατέραν μόνον ο εκ του ουρανού καταβάς Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός απεκάλυψε. 
Με αυτά που διακηρύσσεις, δυνάμεθα ευκόλως να πιστεύσωμεν, ότι κατά πάσαν πιθανότητα, είσθε μάλλον το δικέρατον θηρίον της Αποκαλύψεως (Αποκ. ΙΓ: 12). Το οποίον θηρίον θα ποιή πάντας να προσκυνούν τον αντίχριστον και να λαμβάνουν το χάραγμα αυτού επί των μετώπων αυτών, ή της δεξιάς χειρός (Αποκ. ΙΓ: 16-19). 
Άλλωστε εσείς έχετε τα δύο κέρατα, δηλαδή την διπλήν εξουσίαν. Κατόπιν όλων αυτών με δυνατήν φωνήν, αλλά και με όλον τον σεβασμόν, απευθυνόμεθα ιδίως προς τον Οικουμ. Πατριάρχην και όλους τους Πατριάρχας και Αρχιεπισκόπους και παρακαλούμεν, φύγετε πάραυτα από το λεγόμενον (συνονθύλευμα του Σατανά) παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών. Φέρετε τεραστίαν ευθύνην ενώπιον του Κυρίου. Εκ νέου θα γίνετε αιτία διαιρέσεως της Ορθοδοξίας. 
Αι ημέραι που διερχόμεθα είναι ημέραι προφητικαί, ημέραι αποκαλύψεως και του αντιχρίστου. Μη καταργείτε, ίσως άθελά σας, τον Χριστόν μας και την αγίαν μας Ορθοδοξίαν.

Με αγάπη Χριστού
Αρχιμ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΟΜΠΟΥΓΙΑΣ

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: «Όταν γίνωσιν αι γυναίκες άνδρες και οι άνδρες γυναίκες, τότε να γνωρίσητε ότι πλησιάζει το τέλος..»



…Πού είσθε Άγιοι Αρχιερείς και ιερείς της υποδούλου Ελλάδος, οίτινες επί πέντε αιώνας υπό κάτω του σκληροτάτου ζυγού της δουλείας εφυλάξατε ακριβή, ανόθευτον και ασάλευτον την ορθόδοξον πίστιν ημών, τας ιεράς παραδόσεις και όλα τα σεμνά και χριστιανικά ήθη και έθιμα, δια να ίδητε την κατάντια της σημερινής γενεάς και να κλαύσητε και θρηνήσετε την σημερινήν ελεεινήν και οικτράν μας κατάστασιν!

Πού είσαι Ηλία Μηνιάτη, διαπρύσιε κήρυξ της Εκκλησίας να κηρύξεις στεντορείως. Ω ήθη! Ω καιροί! Υιοί των Ελλήνων χριστιανών έως πότε βαρυκάρδιοι; Ίνα τι αγαπάτε ματαιότητα και ζητείτε ψεύδος; Ω Έλληνες και Ελληνίδες όσοι επλανήθητε από τον άρχοντα του σκότους, όσοι εσκοτίσθητε, αποδιώξατε το σκότος, προσέλθετε εις τον άρχοντα του Φωτός τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, όστις είναι το φως το αληθινόν το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, προσέλθετε προς αυτόν και φωτίσθητε και τα πρόσωπά σας δεν θέλουν καταισχυνθή, προσέλθετε εν μετανοία ειλικρινεί, προσέλθετε χωρίς αναβολήν, ότι το τέλος ήγγικεν, ο θάνατος εστιν άδηλος και εν τω άδη ουκ έστι μετάνοια.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μεταξύ άλλων σημείων, όσα θα ακολουθήσουν ολίγον προ της συντελείας του κόσμου και περί ων αναφέρουσιν οι Ιεροί Ευαγγελισταί, τους είπε ακόμη και εν άλλο από εκείνα τα οποία δεν είναι γραμμένα αλλά διεσώθη εκ παραδόσεως και το οποίον ανέγνωσα εις αρχαίον βιβλίον. Όταν ίδητε τα ανωτέρω σημεία και όταν γίνωσιν αι γυναίκες άνδρες και οι άνδρες γυναίκες, τότε να γνωρίσητε ότι πλησιάζει το τέλος.
Το βλέπομεν και αυτό σήμερον. Πόσαι γυναίκες δεν περιπατούν με πανταλόνια και με σιγάρα στα χέρια και στα στόματα, οι δε άνδρες των και οι πατέρες των και αι μητέρες των τας καμαρώνουν!
Ο δε φωστήρ της Εκκλησίας μας Θείος Χρυσόστομος ερωτηθείς πότε έρχεται το τέλος, απήντησεν, όταν εκλείψη η αιδώς από τας γυναίκας. Η αιδώς ου μόνον εξέλιπεν από τας πλείστας των γυναικών, αλλά και ευρίσκεται εν διωγμώ ως έγραψεν ορθότατα και αληθέστατα ο φιλευσεβέστατος και ζηλωτής των πατρίων αγαπητός κ. Μ. Τριανταφύλλου εις φυλλάδιόν του δημοσιευθέν εν Θεσσαλονίκη το 1950 «Η αιδώ εν διωγμώ».
Το να εξετάζωμεν διά να μάθωμεν ακριβώς περί της ημέρας της συντελείας του κόσμου και της Δευτέρας Παρουσίας δεν μας ωφελεί τόσον, όσον μας ωφελεί να πιστεύσωμεν ότι το τέλος είναι εγγύς, ότι θα αποθάνωμεν, ότι μετά θάνατον υπάρχει ζωή αιώνιος, ότι θα δώσωμεν λόγον των πράξεών μας και έκαστος εκ των ιδίων έργων ή δοξασθήσεται ή αισχυνθήσεται και ότι η Παρουσία του Κυρίου θα έλθη αιφνιδίως και ως αστραπή, και ότι πρέπει να είμεθα πάντοτε έτοιμοι ως παραγγέλλει ημίν ο Κύριος «Προσέχετε εαυτοίς μήποτε βαρυνθώσιν υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη και μερίμναις βιωτικαίς και αιφνίδιος εφ’ υμάς επιστή η ημέρα εκείνη· ως παγίς γαρ επελεύσεται επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης· αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρώ δεόμενοι, ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου» (Λουκ. ΚΑ’ 34,35)…

*απόσπασμα από το κείμενο
Από: ΚΙΒΩΤΟΣ – ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ, Τόμος Β’ Ιανουάριος 1953 Αριθμ. Φύλλου. 13

Εμπιστοσύνη Στο Θεό

«Να καταλάβουμε το Θεό μέσα στην ταπείνωση Του όταν μας ανέχεται, όταν μας αγαπά, όταν μας συγχωρεί, όταν μας αφήνει να κάνουμε το κακό, όταν σέβεται την ελευθερία μας, όταν εμείς Τον βρίζουμε κι Αυτός δε μας βρίζει, όταν εμείς σκοτώνουμε κι Αυτός δε μας σκοτώνει, όταν εμείς Τον πικραίνουμε κι Αυτός δε μας πικραίνει.

Τότε να Του εκφράσουμε του Θεού την εμπιστοσύνη μας κι αυτός ξέρει τι θα κάνει με μας.

Είναι ο ίδιος Θεός που είχε πει «γενηθήτω φως» εις το χάος και έγινε φως. Θα γίνει το ίδιο φως και σε μας».

Αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς, Ελένη Κονδύλη, εκδ. Ακρίτας

Προσευχή για συκοφαντία

(Για ενδυνάμωση και στήριξη από τον Κύριο) 


Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 

Δόξα σοί ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί. 

Βασιλεῦ οὐράνιε, παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν, καί καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος, καί σῶσον, Ἀγαθέ, τάς ψυχᾶς ἠμῶν. 

Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ καί ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς, Κύριε, ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον. 

Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ καί ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

Πάτερ ἠμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου, ἔλθετω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῶ καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ. 

(Ψαλμός 16)
Προσευχή για συκοφαντία – Προσευχὴ τοῦ Δαυΐδ. 

ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, Κύριε, τῆς δικαιοσύνης μου, πρόσχες τῇ δεήσει μου, ἐνώτισαι τὴν προσευχήν μου οὐκ ἐν χείλεσι δολίοις. ἐκ προσώπου σου τὸ κρῖμά μου ἐξέλθοι, οἱ ὀφθαλμοί μου ἰδέτωσαν εὐθύτητας. ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου, ἐπεσκέψω νυκτός· ἐπύρωσάς με, καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία. ὅπως ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληράς. κατάρτισαι τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖς τρίβοις σου, ἵνα μὴ σαλευθῶσι τὰ διαβήματά μου. ἐγὼ ἐκέκραξα, ὅτι ἐπήκουσάς μου, ὁ Θεός· κλῖνον τὸ οὖς σου ἐμοὶ καὶ εἰσάκουσον τῶν ῥημάτων μου. 
θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου, ὁ σῴζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ ἐκ τῶν ἀνθεστηκότων τῇ δεξιᾷ σου. φύλαξόν με ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ· ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου σκεπάσεις με ἀπὸ προσώπου ἀσεβῶν τῶν ταλαιπωρησάντων με. οἱ ἐχθροί μου τὴν ψυχήν μου περιέσχον· 
τὸ στέαρ αὐτῶν συνέκλεισαν, τὸ στόμα αὐτῶν ἐλάλησεν ὑπερηφανίαν. ἐκβαλόντες με νυνὶ περιεκύκλωσάν με, τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἔθεντο ἐκκλῖναι ἐν τῇ γῇ. ὑπέλαβόν με ὡσεὶ λέων ἕτοιμος εἰς θήραν καὶ ὡσεὶ σκύμνος οἰκῶν ἐν ἀποκρύφοις. ἀνάστηθι, Κύριε, πρόφθασον αὐτοὺς καὶ ὑποσκέλισον αὐτούς, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ ἀσεβοῦς, ρομφαίαν σου ἀπὸ ἐχθρῶν τῆς χειρός σου.Κύριε, ἀπὸ ὀλίγων ἀπὸ γῆς διαμέρισον αὐτοὺς ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν, καὶ τῶν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη ἡ γαστὴρ αὐτῶν, ἐχορτάσθησαν υἱῶν, καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν. ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου. 

Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα. 

Ὁσίως ἐβίωσας, ὡς Ἱεράρχης σοφός, δοξάσας τὸν Κύριον, δι’ ἐναρέτου ζωῆς, Νεκτάριε Ὅσιε. Ὅθεν του Παρακλήτου, δοξασθεὶς τῇ δυνάμει, δαίμονας ἀπελαύνεις, καὶ νοσοῦντας ἰᾶσαι, τους πιστῶς προσιόντας, τοῖς θείοις λειψάνοις σου. 

Δί’ εὐχῶν τῶν ἅγιων Πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἠμῶν, ἐλέησον ἠμᾶς. Ἀμήν.

Το σκοτάδι όταν το πολεμάς βαθαίνει....

Ας σταματήσουμε επιτέλους να ασχολούμαστε με τις αμαρτίες και τα λάθη μας, με το σκοτάδι που έχουμε μέσα μας. Ας πάψουμε όλο αυτό το ανακάτεμα των λογισμών γύρω από το πόσο χάλια είμαστε, γιατί με αυτόν τον τρόπο βαθαίνει το τραύμα. 
Δεν το καταλαβαίνουμε ότι όλη αυτή η εμμονική και αγχωτική ενασχόληση με τον εαυτό μας είναι εγωισμός; 
Όλο αυτό το βαβάλισμα του εαυτούλη μας μη και τσαλακωθεί το προφίλ μας και ραγίσει το αυτοείδωλο μας. Γι’ αυτό επιτρέπει ο καλός Θεός δοκιμασίες, μήπως και σπάσει το σκληρό κέλυφος της ενάρετης ψευτιάς μας. 
Ας στραφούμε όπως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος στο φως, στο Χριστό, και να μην ασχολούμαστε με το σκοτάδι. «Περιφρονήστε τα πάθη, μην ασχολείστε με το διάβολο. Στραφείτε στον Χριστό!... Βρίσκεστε στο σκοτάδι και θέλετε ν'απαλλαγείτε; Μην αγωνίζεστε να το διώξετε χτυπώντας το. Δεν πετυχαίνετε τίποτα. Θέλετε φως; Ανοίξτε μια τρυπίτσα, και θα έρθει μια ακτίνα του ήλιου, θα έρθει το φως. 
Αντί να διώχνετε τον εχθρό, να μην μπει μέσα σας, ανοίξτε τα χέρια στην αγκάλη του Χριστού. 
Αυτός είναι ο πιο τέλειος τρόπος: 
Να μην πολεμάτε απευθείας το κακό, αλλά ν'αγαπήσετε τον Χριστό, το φως Του, και το κακό θα υποχωρήσει….».... 

plibyos.blogspot.com

Όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο…



Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που κάνουν τη δουλειά τους με το φως του ηλίου από το πρωί μέχρι το σούρουπο, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Ήλιο, χωρίς να αισθανθούν τον Ήλιο, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Ήλιο!
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που περνούν τη ζωή τους με το φως, τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Θεό, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Θεό!
Και ο Ήλιος σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να φέγγει ασταμάτητα. Και ο Θεός σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να βοηθά ασταμάτητα.
Όμως...
...όταν γίνεται σκοτάδι, όταν πέσει ομίχλη , όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο, στρέφονται προς τον Ήλιο, επαινούν τον Ήλιο. αναστενάζουν για τον Ήλιο.
Έτσι και όταν γίνονται συμφορές, ανέχεια, βάσανα αβοήθητα και στενά αδιέξοδα, οι άνθρωποι θυμούνται το Θεό, στρέφονται προς το Θεό, δοξάζουν το Θεό, αναστενάζουν για το Θεό.

Ο Θεός τίποτε δεν αγαπάει τόσο, όσο την ευσπλαγχνία. 
Όλο το Ευαγγέλιο συνοψίζεται στην ευσπλαγχνία.

Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Αχρίδος ο Βελιμίροβιτς

iconandlight.wordpress.com

Με εκείνα που εξώργισες τον Θεό, με αυτά κάνε τον και πάλι σπλαχνικό απέναντί σου



Και συ λοιπόν, με εκείνα που εξώργισες τον Θεό, με αυτά κάνε τον και πάλι σπλαχνικό απέναντί σου. Τον εξώργισες αρπάζοντας χρήματα; Με αυτά συμφιλιώσου μαζί Του και επιστρέφοντας σε όσους αδίκησες εκείνα που άρπαξες και δίνοντας σ’ εκείνους και άλλα επί πλέον, πες σαν τον Ζακχαίο∙ «Αποδίδω τετραπλάσια από όσα άρπαξα» ( Λουκ. 19,8 ). 

Τον εξώργισες βρίζοντας και κακολογώντας πολλούς; Εξιλέωσέ Τον πάλι με την γλώσσα σου, αναπέμποντας προς Αυτόν καθαρές προσευχές, μιλώντας με καλά λόγια για εκείνους που σε βρίζουν, εγκωμιάζοντας εκείνους που σε κακολογούν, συγχωρώντας εκείνους που σε αδικούν. 

Αυτά δεν χρειάζονται ημέρες, ούτε χρόνια πολλά, αλλά μόνο καλή διάθεσι, και κατορθώνονται μέσα σε μία ημέρα. Απομάκρυνε την πονηρία, προσπάθησε ν’ ασκήσης την αρετή, σταμάτησε την κακία και υποσχέσου ότι δεν θα τα ξανακάνης και σου είναι αρκετό αυτό για απολογία. Σας δίνω εγώ την υπόσχεσι και την εγγύησι, ότι ο καθένας από μας που αμαρτάνει, αν , αφού απομακρυνθή από τα προηγούμενα κακά, υποσχεθή στον Θεό με όλη του την ειλικρίνεια , ότι δεν θα τα ξανακάνη πλέον, τίποτε άλλο ο Θεός δεν θα ζητήση για μεγαλύτερη απολογία. Γιατί ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και σπλαχνικός και, όπως ακριβώς εκείνη που υποφέρει από τους φοβερούς πόνους του τοκετού επιθυμεί να γεννήση, έτσι και αυτός επιθυμεί να χύση πλούσιο το έλεός Του∙ αλλά οι αμαρτίες μας Τον εμποδίζουν να το κάνει αυτό.

Ας καταστρέψουμε λοιπόν το τείχος και ας κάνουμε αρχή της εορτής από εδώ ήδη αφήνοντας όλα κατά μέρος τις πέντε αυτές ημέρες∙ ας πάνε στο καλό τα δικαστήρια, ας πάνε στο καλό τα βουλευτήρια∙ ας διαμαρτύρωνται τα βιωτικά πράγματα, τα συμβόλαια και τα συναλλάγματα∙ την ψυχή μου θέλω να σώσω. Διότι, «Τι έχει να ωφεληθή ο άνθρωπος, εάν όλον τον κόσμο κερδίση, αλλά ζημιώσει την ψυχή του;» ( Μαρκ. 8, 36 ) . Αναχώρησαν οι μάγοι από την Περσία∙ εγκατάλειψε κι εσύ τα κοσμικά πράγματα και βάδισε προς τον Ιησού ∙ δεν είναι μεγάλη η απόστασις , αν θέλουμε. Διότι δεν χρειάζεται να διαπλεύσης πέλαγος, ούτε να περάσης πάνω από βουνοκορφές, αλλά καθισμένος στο σπίτι σου, δείχνοντας ευλάβεια και μεγάλη κατάνυξι, μπορείς να καταστρέψης το τείχος, να απομακρύνης το εμπόδιο, να συντομεύσης το μήκος της οδού∙ διότι λέγει∙ 

«Εγώ είμαι Θεός, που βρίσκομαι πολύ κοντά και όχι Θεός που βρίσκεται μακριά» ( Ψαλμ. 144, 18 ) ∙ και «ο Κύριος βρίσκεται πολύ κοντά σ’ εκείνους που τον επικαλούνται αληθινά» ( Ιερ. 23, 23 ) .

( Περί ακαταλήπτου, ΣΤ΄, ΕΠΕ 35, 210-214. PG 48, 753-755 )
Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
ΣΤ΄»
2η Έκδοσις
( Επηυξημένη και βελτιωμένη)
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
2008

ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΩΣ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ" !!!



Ο γέροντας Αθανάσιος σε μια ομιλία του από τη σειρά : "Πράξεις των Αποστόλων",ομιλία 206η, στις 9-1-1996, αναφέρει τα εξής προφητικά για το μείζον θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ως "Μακεδονίας" :

... Καί όταν επιμένουν για τη Μακεδονία, να έχουν το όνομα "Μακεδονία", είναι ώστε την επόμενη, ο Θεός να μας ελεήσει, την επόμενη της κατοχυρώσεως του ονόματος να μας πουν, "εμείς είμαστε η Δημοκρατία της Μακεδονίας". Οι κάτοικοι της Μακεδονίας ; Είναι δούλοι, δηλαδή είναι κάτω από την Ελληνική κατοχή. Η Μακεδονία είναι δική μας. Την επόμενη της αναγνωρίσεως θα εγείρουν δικαιώματα εφ' όλης της Μακεδονίας μας. Τα ξέρετε αυτά δεν σας είναι καινούρια, τα ξέρετε. Γι΄αυτό και πολύς καυγάς γύρω από το θέμα αυτό.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΟΜΙΛΙΑ 206η
Ὁ Παῦλος ἀποχαιρετᾶ τούς ἀδελφούς καί ἀναχωρεῖ ἀπό τήν Ἔφεσο, πορευόμενος εἰς Μακεδονίαν. Καί ἀφοῦ ἐκεῖ πολλά τούς ἐδίδαξε ἦλθε στήν Κόρινθο ὅπου παρέμεινε μήνας τρεῖς. Οἱ Ἰουδαῖοι σχεδιάζουν τήν δολοφονία του κατά τόν πλοῦν εἰς Συρίαν, γιαυτό ἐπιστρέφει διά Μακεδονίας. ( Πράξ. 20, 1 - 3 09/01/94)

Οι προδότες και οι… ΠΡΟΔΟΤΕΣ


«Ο τε γαρ τους πολεμίους ευεργετών, προδότης» 
 (Αυτός που ευεργετεί τους εχθρούς, είναι προδότης)
Μέγας Φώτιος




Αυτός που ευεργετεί τους εχθρούς, είναι προδότης. Αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί. 
Η προδοσία της Μακεδονίας: Το απεχθέστερο έγκλημα στην εθνική μας ιστορία. Αδίστακτοι προδότες. Ποιος Εφιάλτης; Ο Εφιάλτης έδειξε το μονοπάτι στον Ξέρξη για να περικυκλώσει τον Λεωνίδα. Τι ήταν ο Εφιάλτης; Καντιποτένιος. Ουτιδανό, δειλό, φιλοχρήματο υποκείμενο. Δεν είχε κάποιον ηγετικό ρόλο, δεν καταδίκασε, δεν συμπαρέσυρε η προδοσία του ένα ολόκληρο κράτος στην καταστροφή ούτε βύθισε έναν λαό στην ντροπή και στην εξουθένωση. Πλήρωσε με το κεφάλι του την προδοσία, η οποία μας κατέλειπε το μεγαλειώδες «μολών λαβέ». Ο Λεωνίδας, ο ηγέτης, δόξασε την πατρίδα. 
Ο Πήλιος Γούσης πρόδωσε και φτάσαμε στο Ζάλογγο. Ούτε αυτός ήταν αρχηγός των Σουλιωτών. Ο Νενέκος ήταν ασήμαντος μικροκαπετάνιος, του γυάλισαν τα πουγκιά τον Μπραϊμη-«ταλαρίσιος» που έλεγε ο Καραϊσκάκης-και «τούρκεψε». Τον έστειλε κι αυτόν ο Κολοκοτρώνης εκεί που του άξιζε: στο χώμα, το σκωληκόβρωτον. 
Οι τωρινοί προδότες είναι πιο επαίσχυντοι από αυτούς. Κατέχουν τρανά αξιώματα. Ακόμη και οι δωσίλογοι πρωθυπουργοί της Γερμανικής Κατοχής ωχριούν μπροστά τους. 
Ο Τσολάκογλου, ο Λογοθετόπουλος, ο Ράλλης έχουν και κάποια «ελαφρυντικά». (Σ’ αυτές βέβαια τις περιπτώσεις ισχύει το «εν αμίλλαις πονηραίς αθλιώτερος ο νικήσας»). Το 1941 η πατρίδα είχε καταληφθεί από τους Γερμανούς, ήταν κράτος κατεχόμενο, είχε καταλυθεί η οντότητά του. Διορίστηκαν ως πρωθυπουργοί από τους Γερμανούς, δεν τους επέλεξε κανένας λαός. Ήταν πειθήνια ενεργούμενά τους, οι όποιες αποφάσεις τους δεν είχαν καμιά ισχύ, ποταποί τυχοδιώκτες ήταν και τίποτε άλλο. Οι ίδιοι εξευτελίστηκαν, μαγάρισαν το όνομά τους. Οι υπογραφές τους ούτε δέσμευαν ούτε υπονόμευαν το κράτος. 
Για τους Τσολάκογλου και Λογοθετόπουλο ιδίως, ταιριάζει απόλυτα το άλλο σοφό ρητό των αρχαίων «προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». Πώς μπόρεσαν τέτοιοι άνθρωποι να φτάσουν στην προδοσία, να λερώσουν ανεπανόρθωτα την υπόληψή τους; 
Ο Τσολάκογλου φορτωμένος παράσημα ανδρείας στους Βαλκανικούς πολέμους και στην Μικρασία, κατάντησε συνεργάτης των Γερμανών και πέθανε μες στην ντροπή το 1948, καταδικασμένος σε θάνατο, που μετατράπησαν σε ισόβια δεσμά. Ο Λογοθετόπουλος, καθηγητής ιατρικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών, παρασημοφορήθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους υπηρετώντας ως χειρουργός στην «πρώτη γραμμή». Καταδικάστηκε και αυτός ως συνεργάτης των εχθρών και πέθανε εν μέσω χλεύης και περιφρόνησης το 1961. 
Και μια και είμαστε στην ταραγμένη εκείνη περίοδο, κατά την οποία ξεβράστηκαν αθλιότητες αλλά και αναδείχθηκαν μεγαλεία, καλό είναι να αναφερθούμε και στην στάση των αρχιεπισκόπων της εποχής. (Αλήθεια η μισή Ελλάδα κατέβηκε και συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα, για να βροντοφωνάξει υπέρ της Μακεδονίας. Που ήταν ο οικοδεσπότης αρχιεπίσκοπος; “Ουκ ην φωνή ουκ ην ακρόασις”. Έχει άδικο ο απλός λαός που πικραμένος μουρμουρίζει «πού είσαι ρε Χριστόδουλε;»). 
Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, είναι ο λαμπρός και σπουδαίος και μέγας πατριώτης Χρύσανθος Φιλιππίδης, ο από Τραπεζούντος. Διέπρεψε ο αείμνηστος ιεράρχης ως μητροπολίτης Τραπεζούντος σε τραγικές για το Γένος στιγμές. («Προτιμώ ιπτάμενος ως αετός να πέσω ή έρπων να ζήσω», θα πει στον ενθρονιστήριο λόγο του στην Τραπεζούντα). Ζήτησαν από τον Χρύσανθο να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου. 
«Εις τοιαύτας υπόπτους και αντεθνικάς ενεργείας δεν είναι δυνατόν να δώση η Εκκλησία τον όρκον και την ευλογίαν της… έργον του Αρχιεπισκόπου είναι όχι να υποδουλώνη, αλλά να ελευθερώνη» θα πει ο αγέρωχος, γενναίος και μαρτυρικός Ιεράρχης. (Από το βιβλίο “Ήρωες και Προδότες στην κατοχική Ελλάδα”, του Τ. Κοντογιαννίδη, εκδ. “ΠΕΛΑΣΓΟΣ” σελ. 119). 
Αποχώρησε από τον θρόνου του ο πλήρης πνεύματος ιεροπρεπείας και ελληνοπρεπείας, αλύγιστος αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, δίνοντας και το σύνθημα της αντιστάσεως εναντίον των λυκανθρώπων του Βορρά. (Αν, σκέφτομαι, αν ο νυν αρχιεπίσκοπος παραιτούνταν τώρα που ξεπουλούν όσια και ιερά οι σημερινοί «Τσολάκογλου», τι τεράστια εντύπωση θα έκανε και πόσο θα παρηγορούσε τον λαό. Θα κέρδιζε σπουδαία θέση στις καρδιές μας και στην ιστορία). 
Τον διαδέχτηκε στον θρόνο του, ο Δαμασκηνός Παπανδρέου, ο από Κορινθίας, λαμπρός κι αυτός. 
Τον Μάρτιο του 1943, ο Δαμασκηνός ηγήθηκε συλλαλητηρίου στην Αθήνα για την ματαίωση της Πολιτικής Επιστράτευσης που είχαν εξαγγείλει οι Γερμανοί. 
Όταν ένας Γερμανός αξιωματικός τον απείλησε με εκτέλεση, ο αρχιεπίσκοπος απάντησε ατάραχος με τούτα τα σπουδαία λόγια: «Ακούστε καλά και μην με απειλείτε. Σε τούτον τον τόπο είναι συνήθεια τους δεσποτάδες οι εχθροί να μην τους τουφεκίζουν, αλλά να τους κρεμάνε!!». (Αναφερόταν βέβαια στον μαρτυρικό θάνατο του αγίου Γρηγορίου του Ε΄ κατά την έναρξη του Ιερού Αγώνος του 1821). 
Την επομένη η Γερμανική Ανωτέρα Στρατιωτική Διοίκηση απέσυρε το διάταγμα της Πολιτικής Επιστράτευσης. «Ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται» λέει ο θυμόσοφος λαός. Καλώς ειπώθηκε ότι οι επίσκοποι είναι όχι μόνον διάδοχοι «τόπων» (θρόνων), αλλά και τρόπων. 
Έβλεπα, όσο άντεχα, τούτες τις “σκοτεινές” ημέρες την συζήτηση στην Βουλή πιάνοντας την μύτη μου, όταν ανέβαιναν στο βήμα οι προσκυνημένοι. Άλλοι αμήχανοι, κάποιοι εν συγχύσει, αρκετοί παγεροί και στυγνοί, κατάλοιπα και αποκαΐδια του σταλινισμού, αρτηριοσκληρωτικοί διεθνιστές, ψέλλιζαν, εν μέσω ιδεοπενίας και αναμάσησης της θλιβερής επιχειρηματολογίας τους, την φράση «πατριωτικό καθήκον». «Παν απωθούμενο, προβάλλεται» κατά την ψυχολογία του Βάθους. “Απωθείς αισθήματα ενοχής στο ασυνείδητο. Η απώθηση μετασκευάζεται εις ψυχικόν σύμπλεγμα. 
Το σύμπλεγμα προβάλλεται” (Ι. Κορναράκη “Ο Ιούδας”, εκδ. Κυριακίδη, σελ. 95). 
Για να εκτονωθεί ο συμπλεγματικός, για παράδειγμα ο ανήθικος, θα μιλήσει για ηθική και θα καταδικάζει, μετά βδελυγμίας, τους διεφθαρμένους. Ο φιλάργυρος θα κατηγορεί τους φιλοχρήματους και θα εξυμνεί τα καλά της γενναιοδωρίας. Ο προδότης θα επικαλείται τον πατριωτισμό, γιατί τον πνίγει, τον ροκανίζει το αίσθημα ενοχής. 
Το εσωτερικό δικαστήριο δύσκολα μπαζώνεται. Όσο αθεόφοβοι και ασυνείδητοι να είναι κάποιοι, κάποιο “γρατσούνισμα” υπάρχει στον «μέσα άνθρωπο». Όσο μιλούσαν, λέξεις-καρφιά στο φέρετρο της Μακεδονίας, κοιτούσαν στο διπλανό πρωθυπουργικό έδρανο. 
Εκλιπαρούσαν για ένα νεύμα, ένα βλέμμα επιδοκιμασίας. Μικρά μυαλά. Θα έρθει η στιγμή που αρκετοί θα σκυλομετανιώσουν. Όταν φύγουν τα αρρωστημένα φώτα της δημοσιότητας και βρεθούν χωρίς ασυλίες και αξιώματα, θα πουν, σαν τον Ιούδα, «ήμαρτον αίμα αθώον παραδούς», το αίμα των Μακεδονομάχων. Και τότε η Ιστορία, τα κόκκαλα τα ιερά των Ελλήνων, θα πουν στο καθένα τους το αμείλικτο: «τι προς υμάς; συ όψει…». 
Ας όψονται οι νεκροθάφτες… Τα προκλητικά χαχανητά και οι γελοίες αγκαλίτσες στην Βουλή, σε κλαυθμό και οδυρμό θα καταλήξουν…

Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος-Κιλκίς

Σε λίγο δεν θα έχεις σπίτι και Πατρίδα να γυρίσεις…



Ξεπούλησαν οι εθνομηδενιστές την Πατρίδα μας και το μέλλον των παιδιών μας….εσύ γιατί δεν μιλάς;
Εσύ Αστυνομικέ που δεν μιλάς,νομίζεις ότι επειδή παίρνεις ακόμη έναν μισθό και κάποια αναδρομικά που σου πέταξαν,θεωρείς ότι δεν έχεις ευθύνη; Πώς σου επιτρέπει η συνείδηση σου να πετάς χημικά στα παιδιά σου,στους παππούδες Σου,στα αδέρφια σου; Ποιός σου δίνει το δικαίωμα να χλευάζεις αυτούς που υπερασπίζονται την ΠΑΤΡΊΔΑ ΣΟΥ; Σε λίγο δεν θα έχεις ΠΑΤΡΙΔΑ…

Εσύ δημόσιε υπάλληλε γιατί κοιτάς αμέτοχος;Φοβάσαι μην σε στοχοποιήσουν και χάσεις τον μισθό σου;;;;Σε λίγο δεν θα έχεις μισθό….

Εσύ στρατιωτικέ που έδωσες όρκο να υπερασπίζεσαι μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος σου τα όσια και τα ιερά που είσαι;Σε λίγο δεν θα έχεις όσια και ιερά….

Εσύ αγρότη που καλλιεργείς την γή σου,γιατί δεν αντέδρασες;Είχες δουλειά να κάνεις είπες;Μα σε λίγο δεν θα έχεις γή να καλλιεργήσεις….

Εσύ επιχειρηματία που ήσουν όταν σε πουλούσαν;Έκανες μπίζνες και είχες σημαντικά ραντεβού να δεις;Μα σε λίγο δεν θα μπορείς να επιχειρήσεις…..

Εσύ ιερέα γιατί δεν ξεσηκώθηκες,να αγκαλιάσεις το ποίμνιό σου και να βγεις μπροστά;Τι περιμένεις;Σε λίγο το ποίμνιό σου θα αποτελείται από αλλόθρησκους…..

Εσύ χριστιανέ;Δεν μιλάς;Τα χριστιανικά σου καθήκοντα ξεκινούν και τελειώνουν σε μία ευπρεπή παρουσία την Κυριακή στην εκκλησία;Μα δεν γνωρίζεις ότι ο καλός χριστιανός είναι πρώτα καλός πατριώτης;Σε λίγο δεν θα έχεις εκκλησιά να λειτουργηθείς γιατί ΕΣΎ θα την έχεις πουλήσει….

Εσύ που πήγες εκδρομή και δεν αντέδρασες, γύρισες στο σπίτι σου;Σε λίγο δεν θα έχεις σπίτι να γυρίσεις….

Εσύ πολιτικάντη που πρόδωσες θα ξεφύγεις νομίζεις από την δίκαιη οργή του λαού;Ακόμη κι αν ξεφύγεις από τον λαό,δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις από το φοβερό δικαστήριο του ΔΙΚΑΊΟΥ ΚΡΙΤΉ… Εσύ ψηφοφόρε που τους ψήφισες από ιδιοτέλεια ,τώρα τι κάνεις;Κάθεσαι στον καναπέ σου;Σε λίγο δεν θα έχεις δικαίωμα ψήφου…

Εσύ νεαρέ που καθόσουν στην καφετέρια γιατί δεν σηκώθηκες να μπείς στην πορεία,αλλά γελούσες και κοροίδευες;Μα σε λίγο δεν θα μπορείς να γελάσεις……

Εσύ που κάθεσαι αμέτοχος,να θυμάσαι ότι εάν είχες παρουσιαστεί όταν η Πατρίδα σε κάλεσε,ίσως να μην μπορούσαν να προδώσουν….Αναλογίσου την ευθύνη που κουβαλάς στους ώμους σου και την απολογία που θα δώσεις στην ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ και κλάψε πικρά….

Νίκος Ανδρεαδάκης
Μέλος Συλλόγου Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών
Τμήμα Χανίων