ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ - ΑΘΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ , ΜΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΟΛΕΤΗΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ , 3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ - ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΕΠΙΑΣΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΕΙΝΑ.....

Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 3 χρόνια από την ταφόπλακα της Ορθοδοξίας, την επαίσχυντηΣύνοδο του Κολυμπαρίου, η οποία οδήγησε στην δημιουργία μιας μαζικής και ισχυρής αντίδρασης που ονομάστηκε “αγία ανυπακοή”. 

Ιερείς και μοναχοί μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια υπέστησαν τα πάνδεινα διωκόμενοι ανηλεώς από τους κατά τόπους Μητροπολίτες, ηγουμένους μονών και γενικά όσους ευθυγραμμίστηκαν με τις Φαναριώτικες εντολές, επειδή τόλμησαν και “εκίνησαν την πτέρναν” όχι “κατά του ευεργέτου” αλλά κατά όσων παζαρεύουν τα ιερά και όσια της πίστης μας. 

Πριν από δύο χρόνια οι διακοπές μνημόνευσης του Πατριάρχη Βαρθολομαίου ή Μητροπολιτών έπεφταν βροχή. Αλλά το κίνημα αντίστασης ήταν ισχυρό παρά τις επίμονες “διαταγές” Βαρθολομαίου περί διάδοσης των αποφάσεων της Συνόδου της Κρήτης με κάθε κόστος , ώστε να γίνουν κτήμα των Ορθοδόξων πιστών. 

Έπειτα όμως το μικρόβιο της διχόνοιας δηλητηρίασε την “αγία ανυπακοή” και κατά συνέπεια την αποδυνάμωσε. 

Όμως ακόμη και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που δεν το βάζουν κάτω αντιμετωπίζοντας βέβαια και τις συνέπειες. 

Τελευταίο παράδειγμα ο Γέρων Χερουβείμ, μοναχός Ιερού Κελλιού Αγίων Αρχαγγέλων-Κουκουζέλη, τον οποίον άρον άρον εκδιώκει η αγιορείτικη Μονή Μεγίστης Λαύρας. 

Ο μοναχός κατηγορείται για συμμετοχή σε σχίσματα και προσηλυτισμό, ότι καθυβρίζει τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ότι προπαγανδίζει αντιεκκλησιαστικές θέσεις, ενώ γίνεται αναφορά και στο θέμα που ανέδειξε το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ με αντικείμενο “Υπογραφές των Αγιορειτών Πατέρων διά την διακοπήν του μνημοσύνου του ονόματος του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου”. 

Ο μοναχός κατηγορείται πως ενώ οι υπόλοιποι υπογράφοντες είτε επέμειναν στις θέσεις τους και απομακρύνθηκαν , είτε “μεταμελήθηκαν” και παρέμειναν, ο ίδιος συνεχίζει να επιδεικνύει “αντιμοναστηριακή, αντιαγιορείτικη παγιωθείσα συμπεριφορά”. 

Ο ίδιος ο μοναχός αντιτίθεται στις κατηγορίες με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία και παρ’ όλη την εξοντωτική δυναμική που φαίνεται να ΄χουν αυτές συνεχίζει να δίνει την μάχη του, παρά το γεγονός πως του έχει ζητηθεί να εγκαταλείψει το Κελλί και να παραδώσει τα κλειδιά. 

Σε επικοινωνία που είχε το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ με τον μοναχό, διαπιστώθηκε πως εκκρεμούν υποθέσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και στην Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους και πως ο ίδιος είναι αποφασισμένος να δώσει τον αγώνα του με τα ελάχιστα μέσα που του έχουν απομείνει, και βέβαια με την πίστη του στον έναν και μοναδικό Κριτή!

ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;

— Λέγει ο δίκαιος Ιώβ: «Αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω» (Ιώβ 5,7). Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο και πόνο (Ρωμ.8,21). Ο πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3,16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ.7,14-16).

Αλλ' όμως, εάν δεχώμεθα κάθε πόνο με υπομονή και ευχαρίστησι, λαμβάνουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια πολύτιμη για την σωτηρία της ψυχής μας. Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται η αμαρτία και η πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται και ο πόνος, δηλαδή η πείνα, η σύγχυσις, οι πόλεμοι, οι παντός είδους ασθένειες και ο θάνατος. Η φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωσι, την υπομονή και τότε όλα τα βάσανα μας θα ολιγοστεύσουν και θα έλθη μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.

Ο πόνος είναι αρραβών των αιωνίων βασάνων, η το αντίλυτρο των αμαρτιών μας; 

Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως του πόνου;

—Ο σκοπός του πόνου για τούς χριστιανούς είναι ένας και μοναδικός: Η συγχώρησις των αμαρτιών εδώ στην γη με κάθε είδους ασθένειες, στενοχώριες και θλίψεις, επίσης ο εξαγνισμός και η σωτηρία της ψυχής μας. Γι' αυτούς που δεν θέλουν να διορθωθούν και μετανοήσουν, ο πόνος είναι ο αρραβών των αιωνίων βασάνων. Ενώ αυτοί που δέχονται τον πόνο με υπομονή και με ευχαριστία στον Θεό και ζουν με μετάνοια, τότε είναι γι' αυτούς ο καλλίτερος δρόμος για την διόρθωσι και συγχώρησι των αμαρτιών των, διότι λυτρώνονται από τις αιώνιες θλίψεις της κολάσεως.

Βλέπουμε ότι εδώ στην γη αυτοί που υποφέρουν περισσότερο, είναι ειρηνικοί με τη συνείδησί των, ενάρετοι και ισχυροί απέναντι των πειρασμών, πλησιέστερα στον Θεό από τούς άλλους και σώζονται ευκολώτερα, όπως ο δίκαιος Ιώβ, ο πτωχός Λάζαρος, οι Άγιοι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι και τόσοι άλλοι. Ενώ αυτοί που ζουν άνετα, είναι υγιείς, έχουν περιουσία και κάθε απολαυστικό στην γη, είναι συνήθως αδύνατοι στην πίστι, άσπλαχνοι, τυραννικοί, γαστρίμαργοι, εγωϊσταί, φοβούνται τον θάνατο και πεθαίνουν με βαρείες αμαρτίες, προς αιώνια τιμωρία των.

Ο πόνος επετράπη άνωθεν για την σωτηρία και την συγχώρησι των αμαρτιών μας και για την πνευματική μας πρόοδο, εάν εμείς τον δεχόμεθα με ευχαρίστησι, ως από το χέρι του Θεού, όπως λέγη ο προφήτης Δαβίδ: «Η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρεκάλεσαν» (Ψαλμ.22,5). Οπότε λοιπόν, η ράβδος και η βακτηρία του πόνου τους ευσεβείς και πιστούς χριστιανούς τους στηρίζουν, τους εμπνέουν στα καλά έργα, τους καθαρίζουν από τις αμαρτίες και τους καταξιώνουν μεγαλυτέρων στεφάνων και απολαύων στον ουρανό. Ενώ για τους κακοπροαίρετους, η ράβδος του πόνου είναι τιμωρία επάνω στην τιμωρία και χαλινός στο στόμα, διότι δεν θέλουν να πλησιάσουν τον Κύριο (Ψαλ.31,10).

Γέροντος Κλεόπα Ηλιέ

Πνευματικοί Διάλογοι

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Ο Σατανᾶς εἶναι τὸ αἴτιον τῆς ἁμαρτίας

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος λέγει, ὅτι ὁ Σατανᾶς ἐστιν ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην (Ἀποκ. ιβ´ 9). 

Αὐτὸς εἶναι τὸ αἴτιον τῆς ἁμαρτίας, καθότι ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτὸς ἥμαρτεν, ἔπειτα δὲ εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον ἡ ἁμαρτία, καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει, εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου (Α´ Ἰω. γ´ 8).

Πνευματικός Kαθρέπτης

https://amartolon-sotiria.blogspot.com

Ο Θεός μάς στέλνει ανθρώπους...

Το λάθος μας πάντα είναι ότι δεν παίρνουμε στα σοβαρά αυτό που είναι η δεδομένη, η παρεχομένη σημερινή ημέρα της ζωής μας, το ότι ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον και το ότι όλο και περιμένουμε κάποιαν ιδαίτερη μέρα, οπότε η ζωή μας θα ''ξεδιπλωθεί'' και θα αποκτήσει όλη την σημασία και σπουδαιότητά της...

και δεν προσέχουμε ότι η ζωή μας κυλάει και φεύγει σα νερό, που διαρρέει μέσα από τα δάκτυλα του χεριού, ή όπως τον πολύτιμο σπόρο, που διαπερνά και πέφτει από μη σφιχτοδεμένο σακκί. 

Συνεχώς, την κάθε μέρα και την κάθε ώρα, ο Θεός μας στέλνει ανθρώπους είτε περιστάσεις είτε καθήκοντα, που πρέπει να χρησιμεύσουν σαν αφετηρία στην αναγέννησή μας, αλλά εμείς δεν του δίνουμε προσοχή, με αποτέλεσμα την κάθε ώρα να εναντιωνόμαστε στο θέλημα Του Θεού για μας. 

Και πράγματι, πως μπορεί ο Θεός να μας βοηθήσει; 

Μόνο στέλλοντάς μας στην καθημερινή μας ζωή συγκεκριμένους ανθρώπους και συγκεκριμένες συγκυρίες περιστάσεων. 

Αν δε την ώρα της ζωής μας την δεχόμαστε σαν την ώρα, όπου εκδηλώνεται του Θεού το θέλημα για μας και σαν την αποφασιστική, την σπουδαιότατη και μοναδική ώρα της ζωής μας, οποίες ως την ώρα εκείνη κρυμμένες πηγές χαράς, αγάπης και δύναμης θα ξεπηδούσαν και θα ανέβλυζαν από τα βάθη της ψυχής μας! 

Να δεχόμαστε, λοιπόν, με σοβαρότητα κάθε άνθρωπο, που συναπαντούμε στον δρόμο της ζωής μας και να παίρνουμε στα σοβαρά κάθε ευκαιρία και δυνατότητα να κάνουμε έργο καλό και νάστε βέβαιοι ότι μ' αυτό τον τρόπο κάνετε αυτό, που θέλει ο Θεός για σας στις συγκεκριμένες εκείνες περιστάσεις, την δεδομένη εκείνη ημέρα και ώρα...

Αν αγαπούσαμε τον Θεό περισσότερο, πόσο εύκολα θα Του εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο ολόκληρο με όλες τις αντινομίες του και τις ακατανόητες πλευρές του! 

Όλες οι δυσκολίες οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλον αρκετά.

Εκεί όπου υπάρχει αγάπη δεν μπορούν να υπάρχουν δυσκολίες. 

Πολλή από την σύγχυση, που υπάρχει ανάμεσα στους σύγχρονους Χριστιανούς, θα διαλύοταν, αν είμαστε πραγματικά Χριστιανοί με την κυριολεκτική, Ευαγγελική σημασία της λέξης, θα λυόταν, ανάμεσα σ' άλλα, και το θέμα της σημασίας του πόνου στη ζωή, του να υποφέρουμε "όπως ο Κύριος υποφέρει"... και άλλα πολλά. 

Λαμβάνοντας υπόψη την ακόρεστη και άπληστη προσκόλλησή μας στα αγαθά του κόσμου τούτου - όταν η ίδια η προσκόλληση στα αγαθά του κόσμου τούτου - όταν αυτή η ίδια η προσκόλληση γίνεται πρόξενος πολλού πόνου - για ποιο θρησκευτικό και πνευματικό νόημα της ζωής μας, περιλαμβανομένου και του δικού μας πόνου, μπορούμε να μιλούμε;

π. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ

“Καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν”

Τί σημαίνει “πειρασμός”; Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης τόν ταυτίζει μέ τήν ἐνέργεια τοῦ διαβόλου καί μᾶς λέγει τά ἑξῆς: “Νομίζω ὅτι ὁ Κύριος ἀποδίδει στόν Κακό ὀνομασίες μέ πολλούς καί διαφόρους τρόπους.

Ἀνάλογα μέ τίς διαφορές τῶν πονηρῶν ἐνεργειῶν του τόν ἀποκαλεῖ μέ πολλά ὀνόματα, ὅπως διάβολο (ἐπειδή διαβάλλει), Βεελζεβούλ, μαμμωνᾶ (ἐπειδή κυριαρχεῖ διά τῆς φιλαργυρίας), κυρίαρχο τοῦ κόσμου, δολοφόνο τῶν ἀνθρώπων – “ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς” – πονηρό, πατέρα τοῦ ψεύδους καί ἄλλα παρόμοια. Ἴσως λοιπόν ἕνα ἀπό τά ὀνόματα, πού ἀποδίδονται σ᾿ αὐτόν, νά εἶναι καί τό “πειρασμός”.

Τήν ὑπόθεσι αὐτή τήν ἐπιβεβαιώνει καί ὁ τρόπος, πού εἶναι διατυπωμένα τά λόγια στήν Κυριακή Προσευχή. Λέγοντας “μή μᾶς ὁδηγήσης στόν πειρασμό”, προσθέτει καί τό “γλίτωσέ μας ἀπό τόν πονηρό”, ἐπειδή ὑποδηλώνεται ὁ ἴδιος καί μέ τά δύο ὀνόματα, “πειρασμός” καί πονηρός”.

Ὅποιος ὡδηγήθηκε σέ πειρασμό, ἀναγκαστικά βρίσκεται στόν πονηρό. Αὐτό σημαίνει πώς ἡ λέξις “πειρασμός” καί ἡ λέξις “πονηρός” ἔχουν μία τήν αὐτή ἔννοια.

Καί τί μᾶς παραγγέλλει αὐτή ἡ διδασκαλία τῆς προσευχῆς; ρωτᾶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης. Νά ἀπομακρυνώμεθα ἀπό ὅσα θεωροῦνται σπουδαῖα μέ τά κοσμικά κριτήρια. Γιατί, ὅπως λέγει σέ ἄλλο σημεῖο πρός τούς Μαθητές Του ὁ Κύριος, ὅλος ὁ κόσμος βρίσκεται στόν πονηρό: “ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται”. 

Συνεπῶς, ὅποιος θέλει νά ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν πονηρό, ἀναγκαστικά θά πρέπει νά ἐκτοπίση τόν ἑαυτό του τροπικά μακρυά ἀπό τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου. Καί καταλήγει λέγοντας: Μή μᾶς ὁδηγήσης, Θεέ μου, μέσα σέ πειρασμό, δηλαδή στίς συμφορές τῆς ζωῆς, ἀλλά λύτρωσέ μας ἀπό τόν πονηρό, πού ἔχει μεγάλη τή δύναμι στόν παρόντα κόσμο”.

Ὁ Ἅγιος Βαρσανούφιος μᾶς λέγει ὅτι ὑπάρχουν δύο εἴδη πειρασμῶν. “Ὑπάρχει πειρασμός προκαλούμενος ἀπό ἐμᾶς καί ὑπάρχει πειρασμός πού συμβαίνει κατ᾿ εὐδοκίαν Θεοῦ5. Αὐτός πού προέρχεται ἀπό ἐμᾶς, ἀποβλέπει σέ βλάβη τῆς ψυχῆς. Γι᾿ αὐτό φωνάζει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος λέγοντας: “κανένας πειραζόμενος νά μήν πῆ ὅτι πειράζομαι ἀπό τόν Θεό, γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀπείραστος ἀπό τά κακά”, “πειράζει δέ αὐτός οὐδένα”.

Ὁ κατ᾿ εὐδοκίαν Θεοῦ ὅμως πειρασμός ἀποβλέπει στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς, διότι γίνεται γιά δοκιμασία τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ δοκιμασία ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίδα δέν ντροπιάζει, σύμφωνα μέ τήν ἁγία Γραφή: ἡ δοκιμή κατεργάζεται ἐλπίδα, “ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει”.

Ὁ π. Ἡσύχιος ὁ Ἁγιαννανίτης, ὁ περίφημος Πνευματικός, ὅταν πρωτοπῆγε γιά νά μονάση στόν Γέροντα Λεόντιο στήν Ἁγία Ἄννα – νεαρό παλληκάρι ἦταν ἀκόμη – μέ τό καΐκι ἔφθασε στόν ἀρσανᾶ τῆς Ἁγίας Ἄννας. Ἀνεβαίνοντας τόν ἀνήφορο, συνάντησε ἕναν καλόγερο ἀσπρομάλλη καί ἀσκητικό.

Εὐλόγησον, πάτερ, λέει ὁ νέος.

Ὁ καλόγερος δέν ἀπάντησε “ὁ Κύριος”, ἀλλά ἀμέσως τόν ρώτησε:

Ποῦ πηγαίνεις, παιδί μου;

Πάω γιά μοναχός ἐδῶ, στήν Ἁγία Ἄννα.

Σέ ποιούς πᾶς;

Στήν καλύβα τοῦ Ἁγίου Μοδέστου, ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ παπα Λεόντιος ὁ Πνευματικός.

Ἄαα! Σ᾿ αὐτόν πᾶς; Αὐτός δέν εἶναι καλός ἄνθρωπος. Εἶναι πονηρός καί κακός. Χτυπάει καί καταστρέφει τά νέα καλογέρια του. Καί δέν ξέρει ἀπό καλογερική… Ἔλα σέ μένα καί θά σέ μάθω πολλά πνευματικά καί καλογερικά καί οὐράνια πράγματα!…

Καί ἀπάντησε ὁ νέος:

Ὄχι… δέν χρειάζεται νά μοῦ πῆς ἐσύ ποιός εἶναι ὁ π. Λεόντιος. Ἐγώ θά πάω ἐκεῖ, ὅπου εἶναι θέλημα Θεοῦ…

Καί κάνοντας τόν Σταυρό του ξεκίνησε γιά νά φύγη, νά συνεχίση τό μονοπάτι. Τότε ὁ φαινόμενος σάν καλόγερος γκρεμοτσακίσθηκε κάτω σέ μιά χαράδρα, ἀφήνοντας στό μέρος πού στεκόταν ἕνα σύννεφο μαύρου καπνοῦ μέ ἔντονη τήν βρωμερή μυρωδιά ἀπό ἀκαθαρσίες καί φωνάζοντας:

Φεύγω, φεύγω ἀπό δῶ!… Μοῦ χαλάει τή δουλειά ὁ γεροτράγος, ὁ Λεόντιος. Μοῦ πῆρε ὅλους τούς μοναχούς!!!

Ἀπό τό βιβλίο: “ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ”

Πρωτ. π. Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστόπουλου

iellada

"Μας κατατρώει το τίποτα*…"

Θερίζει ο καρκίνος, όπως σε κάθε εποχή και μια σοβαρή ασθένεια.Τις προάλλες μου ανέφεραν πάλι δυο νέους ανθρώπους που έφυγαν από κοντά μας. Και καθημερινά φεύγουν πολλοί. Ωστόσο αναλογίζεται κανείς ότι ο θάνατος μέσα στο απόλυτο μαύρο του έχει και φως. Κοιτάζοντας το αναπόφευκτο του, μπορεί να σε ευεργετήσει, από την άποψη ότι ξυπνά μέσα σου την επιθυμία για ζωή. 

Τόσο εγώ προσωπικά όσο και πολλοί φίλοι και γνωστοί, μετα από μια περιπέτεια υγείας ή κάποιο σοβαρό ατύχημα, επανεκτίμησαν την ζωή στην ολότητα της. Είδαν εκ νέου αυτά που πριν απλά κοιτούσαν. Άλλαξαν τις σάπιες αξίες τους, και αναθεώρησαν την άποψη περί αυτονοήτων. Όχι δεν υπάρχουν αυτονόητα. Είναι απάτη να πιστεύεις κάτι τέτοιο. Όλα τα στήνουμε κάθε μέρα από την αρχή. Κανείς δεν μας υπόσχεται ότι το πρωί θα δούμε ξανά εκείνους που αγαπάμε, αυτά που μας αρέσουν, αυτά που κάνουν όμορφη την ύπαρξη μας. 

Γι’ αυτό όσο μεγαλώνω, πιστεύω ότι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής είναι να συνειδητοποιήσουμε την θνητότητα μας. Αυτό δηλαδή στο οποίο επιμένει ο Χριστός. Γιατί; Γιατί αυτή η κατανόηση θα μας ωθήσει στην ζωή. Μονάχα όσοι συνάντησαν τον θάνατο έτρεξαν με ορμή και δίψα προς την ζωή. Το να κοιτάξω κατάματα και με βαθιά αποδοχή την θνητότητα μου, θα γκρεμίσει τις ψεύτικες επιφανειακές αξίες μου. 

Θα καταλάβεις πόσο ανόητο είναι όλη μέρα μετα μανίας να κυνηγάς λεφτά, φήμη, δόξα, και επιβεβαίωση. Στα πιο ανόητα και σάπια θέματα φεύγει η ζωή μας. 

Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Mark Manson, «αυτή η αποδοχή του θανάτου μου, η κατανόηση της εύθραυστης φύσης μου, έχει κάνει τα πάντα ευκολότερα -με απάλλαξε από εθισμούς και με βοήθησε να διακρίνω και να αντιμετωπίσω τον εγωισμό μου, όπως επίσης και τα αποδεχθώ την ευθύνη για τα δικά μου προβλήματα- να υποφέρω τους φόβους και τις αβεβαιότητες μου, να δέχομαι τις αποτυχίες μου και να αγκαλιάζω τις απορρίψεις- όλο αυτό το φορτίο έγινε πιο ελαφρύ μέσα από την σκέψη του δικού μου θανάτου. Όσο περισσότερο κοιτάζω μέσα στο σκοτάδι, τόσο πιο φωτεινή γίνεται η ζωή, τόσο πιο ήρεμος γίνεται ο κόσμος, τόσο μικρότερη ασυναίσθητη αντίσταση νιώθω απέναντι σε… οτιδήποτε.» Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η Ανάσταση του Χριστού, είναι μια βαθιά μεταμόρφωση της ζωής που δεν γνωρίζει θάνατο. 

*(η φράση ανήκει στον Τσαρλς Μπουκόφσι)

http://plibyos.blogspot.com

ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - Όλη η Αλήθεια σε λίγα λεπτά - Ένας υπέροχος λόγος από το εξωτερικό.!

https://www.youtube.com/channel/UCtT-DiETmstDMk9ANn9kSJQ

Θετικά ξυπνήματα...

Ο Άγιος Παίσιος έλεγε πως η γκρίνια είναι κατάρα στην ζωή μας. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Πολλοί μου λένε, «πάτερ η καθημερινότητα μου είναι κόλαση». Και τους απαντώ «μα πως να μην είναι, όταν από το πρωί που ξυπνάς δεν σκέφτεσαι και δεν λες τίποτα όμορφο, φωτεινό, αισιόδοξο, ελπιδοφόρο;». 

Οι περισσότεροι από εμάς ξεκινάμε την μέρα μας, με γρίνια, «ουφ, πως θα περάσει και η σημερινή μέρα….ωχχ ποιος πάει τώρα στην δουλειά…πως θα δω τα μούτρα του τάδε στο γραφείο, θα με πεθάνει η ζέστη, θα με διαλύσει το κρύο, θα έχει κίνηση και θα νευριάσω, έχω τόσα θέματα να αντιμετωπίσω, κ.α πολλά. …..». 

Όμως ο τρόπος που ξυπνάμε το πρωί σε μεγάλο ποσοστό καθορίζει το υπόλοιπο της ημέρας μας. 

Θα πρότεινα λοιπόν, να δοκιμάσουμε, να κοιμόμαστε όσο πιο νωρίς μπορούμε, ώστε να δώσουμε στο εαυτό μας, την δυνατότητα να ξυπνήσει νωρίτερα πριν πάει ή αρχίσει την δουλειές του. Και αφού σηκωθούμε να δοξάσουμε τον Θεό που μας χάρισε ακόμη μια μέρα με τις χαρές και δυσκολίες της. Έπειτα να δώσουμε μια κίνηση στο σώμα μας, ακόμη κι αν είναι ένα απλό τέντωμα, αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε με ένα σώμα που όλη νύχτα έμεινε σε ακινησία. 

Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι ένα Ον εν κινήσει προς την Βασιλεία του Θεού, δεν φτιάχτηκε για την ακινησία αλλά για την εξέλιξη, για αυτό και αρρωσταίνει σε νοητικές, ψυχικές και σωματικές στατικότητες, μη δηλαδή εξελίξιμες καταστάσεις. 

Έπειτα να πιούμε ένα ρόφημα που θα μας βοηθήσει να ξυπνήσουμε λιγάκι. 

Αυτό το πρότεινε ο Γέροντας Ιωσή ο Ησυχαστής. Εκεί το άκουσα και εγώ. Και μετά μπορούμε να αρχίσουμε να λέμε για λίγα λεπτά την «Ευχή του Ιησού» μαζί με δοξολογία και ευχαριστία. 

Νομίζω ότι με αυτό τον πρωινό πρόγραμμα η ζωή μας θα κατακλειστεί από την θετική-αγιαστική παρουσία του Παρακλήτου Πνεύματος που μόνο ομορφιά και φως μπορεί να χαρίσει στην ζωή μας.

http://plibyos.blogspot.com

«Μίσησον δέ πάσαν πλάνην, αίρεσιν καί διδασκαλίαν...»! --"Μίσησον", δεν σημαίνει να κοινωνείς "κατ' οικονομίαν" με αυτήν!

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος:

Αγωνίσου υπέρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας!

…Καί εἰς τάς ἐσχάτας καί πονηράς αὐτάς ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας πάντες ἐξέκλιναν ἄμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἀφῆκεν τήν Ἐκκλησίαν Του ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, τήν ὁποίαν Αὐτός μόνος ἵδρυσε καί ἐστερέωσε, ἵνα μένη ἀσάλευτος εἰς τόν ἅπαντα αἰῶνα… Ἀλλά καθώςεἰς πάσας τάς γενάς, πολεμουμένη καί κινδυνεύουσα ὑπό ἀοράτων καί ὁρατῶν ἐχθρῶν, ζητούντων ἀφανίσαι Αὐτή, ἀνέδειξεν ἄνδρας πλήρεις πίστεως καί ἀγάπης, πλήρεις ζήλου, ἀνδρείας, σοφίας, χάριτος, συνέσεως καί λόγου Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι ὡς λέοντες κατεδίωξαν μακράν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον, οὕτω καί νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας δέν θά παύση νά ἀναδεικνύη τοιούτους ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι δέν θά κλίνουν γόνυ τῷ νέῳ Βάαλ Πάπα καί τούς δούλους αὐτοῦ.

Καί ἄν πάντα τά ἔθνη καί πάντες οἱ λαοί προσκυνήσουν τό θηρίον

τό ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου, διά νά διαφθείρη τούς κατοικοῦντας τήν γῆν, οἱ δίκαιοι, οἱ στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ θεηγόροι ὁπλῖται παρατάξεως Κυρίου θά ψάλωσιν· «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καί ἠττᾶσθε, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός…».

Ἐπειδή, ἀγαπητόν πνευματικόν μοι τέκνον, ἔφθασα εἰς βαθύ γῆρας καί μετ’ ὀλίγον ἀναχωρῶ ἐκ τῆς γηΐνου καί ξένης πατρίδος καί μεταβαίνω εἰς τήν ἀληθινήν, τήν οὐράνιον πατρίδα, σοῦ ἀφήνω τήν πατρικήν μου συμβουλήν. Μεῖνον στερεός εἰς τήν ἀληθινήν πίστιν τήν Ὀρθόδοξον, τήν ὁποίαν νηπιόθεν ἐδιδάχθης φυλάσσων πάντα ἀκριβῶς, ὅσα μᾶς διδάσκει ἐν Εὐαγγελίοις ὁ Κύριος καί ἐν ταῖς Γραφαῖς οἱ Ἅγιοι Προφῆται, Ἀπόστολοι καί Θεοφόροι Πατέρες οἱ συγκροτήσαντες τάς 7 ἁγίας οἰκουμενικάς Συνόδους,καθώς καί πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον, Ἀποστολικήν καί Πατερικήν. Μίσησον δέ πᾶσαν πλάνην, αἵρεσιν καί διδασκαλίαν ἐναντιουμένην εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἀγωνίσου ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἵνα λάβης τόν ἄφθαρτον στέφανον ἐν οὐρανοῖς.

Ἐδόξασα τόν πανάγαθο Θεό, ὁ Ὁποῖος εὐδόκησε νά ὑπάρχουν καί στήν ἁμαρτωλή γενεά μας καί λίγοι ἐκλεκτοί, γιά νά παρηγοροῦνται καί ἀλληλοστηρίζονται στήν πίστη, στόν φόβο τοῦ Θεοῦ, στήν ἀγάπη καί τίς λοιπές ἀρετές καί ἄλλοι πιστοί.

Ἐκδόσεις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

https://katanixi.gr

"Ουρανός" μια νέα πατρίδα...

Ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς, φανερώνοντας ποια είναι πλέον η θέση του ανθρώπου. Η ανθρώπινη φύση υιοθετείται από τον Θεό. Τώρα γνωρίζουμε οτι η ιστορία του κάθε ανθρώπου δεν τελείώνει στο χώρο και τον χρόνο, στις αισθήσεις και τις νοήσεις, αλλα πέρα απ ολα αυτά, σε κάτι πιο υπαρκτικά αληθινό, στον "ουρανό". 

Η φοβερή όμως εικόνα της σημερινής εορτής, είναι οι νεφέλες που καλύπτουν την ανάληψη του Χριστού. Δηλαδή ο Θεός κρύβει τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν θέλει να επιβληθεί αλλά να αναγνωριστεί. Φεύγει και χάνεται, για να τον αναζητήσουμε. Θέλει η σχέση μαζί του να μην είναι νοητικό συμπέρασμα ή αποτέλεσμα μεταφυσικής απειλής και εκφοβισμού, αλλά πράξης ελευθερίας, πίστεως και αγαπητικής εμπιστοσύνης. 

Γι’ αυτό σήμερα μας κρύβεται για να τον ψάχνουμε αιώνια, με οτι αυτό σημαίνει για την ανάπτυξη της ύπαρξης μας.

http://plibyos.blogspot.com

Ἂς ἐπιστρέψουμε ὁ καθένας μας στὸ Θεὸ ...

Ἂς ἐπιστρέψουμε ὁ καθένας μας στὸ Θεὸ καὶ στὸν ἑαυτό του. Ἂς μὴ μείνει κανένας μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, γιὰ νὰ μὴ χάσει τὸ φῶς του ἀπὸ τὴν ἐπέλαση τοῦ τρομακτικοῦ σκοταδιοῦ τῶν ἀλλοεθνῶν μὲ τὰ «ὡραῖα» ὀνόματα καὶ τὰ «φανταχτερὰ» ροῦχα.

Ἂς προσπαθήσει ὁ καθένας μας νὰ κατακτήσει τὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἔτσι μόνο θὰ ἐπιβιώσει τὸ κράτος μας πάνω στὴ γῆ γιὰ μεγαλύτερο χρονικὸ διάστημα. 

Ἂν εἴμαστε δίκαιοι ὁ οὐρανὸς θὰ προσέχει τὸ κράτος μας. Στὴν οὐράνια Βασιλεία βασιλεύουν ἡ δικαιοσύνη, ἡ πίστη, ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλήθεια, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ σοφία, ἡ καθαρότητα....

Ἂς σκεφτεῖτε ἂν ἔχετε αὐτὲς τὶς ἀρετές, καὶ ἂν ὄχι καλύτερα νὰ ἀγωνιστεῖτε νὰ τὶς ἀποκτήσετε ὅλες. 

Ἔτσι θὰ γίνετε τέλειοι, ὅπως τέλειος εἶναι καὶ ὁ μεγάλος Πατέρας σας, ὁ οὐράνιος.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Καί ἄν ἀκόμη...

«Καί ἄν ἀκόμη ζήσουμε σ΄ αὐτό τό βίο χίλια χρόνια, δέν θά μπορέσουμε ποτέ νά φθάσουμε τήν τελειότητά της, ἀλλά ὀφείλουμε νά ἀγωνιζόμαστε πάντοτε καθημερινά μέσα σ΄ αὐτή, σάν νά βάζουμε ἀρχή».

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος Λόγος 5, 84

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Οι Σύγχρονοι Κληρικοί είναι Προδότες της Πίστεως»!

https://www.youtube.com/channel/UC6GJ8_Uaw6oKGqwpLITlhNg

Ἡμάρτομεν γὰρ καὶ ἠνομήσαμεν...

«Ἡμάρτομεν γὰρ καὶ ἠνομήσαμεν, καὶ οὔκ ἐσμεν ἄξιοι ᾆραι τὰ ὄμματα ἡμῶν, διότι κατελίπομεν τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης σου, καὶ ἐπορεύθημεν ἐν τοῖς θελήμασι τῶν καρδιῶν ἡμῶν».

Εὐχὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ Θ΄ΩΡΑΣ

Ψαλτῆρι: Αὐτό μαστίζει τούς δαίμονες

«Αν ξεκινούσα την ζωή μου τώρα,

ένα θα πάσχιζα να κάνω,

να αποστηθίσω το ψαλτήρι.

Αυτό είναι η γονική μήτρα της νοεράς προσευχής.

Αυτό είναι το εύφορο χώμα,

όπου ευδοκιμεί ο σπόρος της ευχής.

Αυτό μαστίζει τους δαίμονες.»

γ. Θεόδωρος Αγιοφαραγγίτης

www.hristospanagia.gr