.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η Πόλις Εάλω- Εκκωφαντική σιωπή της Επισήμου Εκκλησίας



Η Επίσημη εγκαθίδρυση ουδετερόθρησκου και οδουτεροεθνούς Κράτους, υπό των, Ορθοδοξοφικών και εθνοφοβικών προβατόσχημων λυκοποιμένων

Τα προηγούμενα άρθρα μου, ήχησαν εις επήκοον όλων, ως προφητικά, κατόπιν της οψιγενούς και επισυμβάσας δυσμενούς εξελίξεως, υπό του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και δη επί κυβερνήσεως, πλέον της πολύφερνης Νέας Δημοκρατίας, η οποία ενστερνίστηκε ευθαρσώς και γηθοσύνως, την πρόταση της Ανεξάρτητης Αρχής Προσωπικών δεδομένων, περί της καθολικής απαλοιφής του θρησκεύματος και της Ιθαγενείας από τα σχολικά πιστοποιητικά, διπλώματα και εν γένει έγγραφα και βεβαιώσεις.

Η απόφαση, αυτή, συνιστά μία βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του έθνους μας, ισχυρός κόλαφος προς την Συνταγματική νομιμότητα ενώ εις τον αντίποδα συνιστά εγκατάσταση ανοικτής πλέον θύρας, και ουχί απλώς κερκόπορτας προς την επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση, του πολυπολιτισμού και της εγκαθίδρυσης της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Πλέον, η κυβέρνηση στεντορείως και ουχί απλώς ακροποδητί συμβάλλει εις τον να παρατηρήσουμε ότι όχι μόνον η πόλις αλίσκεται βαθμηδόν, αλλά η Πόλις Εάλω.
Καθίσταται ιταμή πρόκληση, το Υπουργείο να συντάσσεται, στερούμενο νομικής επιχειρηματολογίας με μία απλή γνωμοδότηση μη νομικώς δεσμευτικού χαρακτήρα την ίδια ώρα την οποία αρνείται κατηγορηματικά να συμμορφωθεί ως όφειλε με τις έκπαγλες αποφάσεις της Ολομελείας του Σ.τ.Ε (ΣτΕ Ολ 660/2018 και ΣτΕ Ολ 926/2018), αναφορικώς με τα ακυρωθέντα σχολικά βιβλία των θρησκευτικών, δια τα οποία, κωφεύει και εθελοτυφλεί, καίτοι έχει την υποχρέωση δυνάμει της παραγράφου 5 του άρθρου 95 του Συντάγματος.
Είναι λοιπόν πρόδηλο ότι το περιεχόμενο της διατάξεως αυτής αναφέρει ρητώς :
« Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται με τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως Νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για την διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοικήσεως»
Εν ολίγοις λοιπόν, αντί να συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις οι οποίες καθίστανται απολύτως δεσμευτικές δια την διοίκηση και είναι εξαναγκαστικού χαρακτήρα, άμεσα εκτελεστές, τουναντίον ευθυγραμμίζεται, μετά φανών και λαμπάδων, παράνομα με την « γραμμή» του προκατόχου της, Υπουργού Παιδείας, επί Σύριζα, του κ. Φίλη και εν συνεχεία κ. Γαβρόγλου, ενώ την ίδια στιγμή, σπεύδει, άνευ ετέρου τινός, να ενστερνιστεί μία απλή μη δεσμευτική νομικά γνωμοδότηση, η οποία δεν θεσπίζει κανόνα δικαίου, από της Ανεξάρτητης Αρχής προσωπικών δεδομένων.
Η νομική τοιαύτη αστοχία, η παράνομη αυτή στάση της κυβερνήσεως καθίσταται πρόδηλη και πέμπει πολιτικής φύσεως μηνύματα, σαφώς αρνητικά δια το μέλλον του τόπου μας, διότι οι αναθεωρητές και οι διαπρύσιοι θιασώτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, πλήττουν αταλάντευτα και βαθμηδόν τον πυρήνα της εθνικής μας συνειδήσεως τα θεμελιώδη και ουσιώδη συστατικά στοιχεία της ταυτότητάς μας, μολονότι η Συνταγματική έννομη Τάξη τα προστατεύει.
Ζούμε πρωτοφανείς επιθέσεις και οι φωνές αντιδράσεων καθίστανται «θεσμικώς» μεμονωμένες, υπό την έννοια ότι η Εκκλησία, ως επίσημος φορέας στρουθοκαμηλίζει, τηρώντας αιδήμονα σιωπή αντί να κλυδωνίσει την βάση του κλήρου αλλά και του ποιμνίου, απευθυνόμενη συντεταγμένα, εις τους γρηγορούντες πολίτες της κοινωνίας ίνα αφυπνισθούν και να δράσουν οργανωμένα.
Ως εκ τούτου λοιπόν, η δρομολόγηση αυτών των εξελίξεων, υπό το πρόσχημα και τον εύγλωττο νομικό μανδύα, δημιουργεί την απατηλή πεποίθηση, στον λαό, ότι οι σημαίνουσες δήθεν προσωπικότητες, έλαβαν μία απόφαση με νομικό στοχασμό προς προάσπιση των προσωπικών δεδομένων, μην αναλογιζόμενοι, ότι τούτο συνιστά μόνον το επιφαινόμενο, διότι κατ’ ουσία υποκρύπτεται, ο μαινόμενος πόλεμος κατά της Ορθοδοξίας και εν γένει των δομικών στοιχείων της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας.
Σας υπενθυμίζω, από τούτο εδώ το βήμα, παρέθετα τις επονείδιστες τροποποιήσεις του νέου ποινικού κώδικα, περί της αποποινικοποιήσεως της κακόβουλης βλασφημίας του θεού, της καθύβρισης θρησκεύματος και της περιυβρίσεως των νεκρών, με ποικιλότροπες και παντοδαπές κοινωνικό- πολιτικές προεκτάσεις, καθώς βαίνουμε αφεύκτως, εκόντες- άκοντες, ως έθνος- κράτος, σε κινούμενη άμμο, ένεκεν του κεκαλυμμένου εποικισμό, ο οποίος συντελείται, επί καθημερινής βάσεως, ένεκεν της ανέλεγκτης, αναρίθμητης και αθρόας προσελεύσεως των μεταναστών, με ό,τι επαχθείς γεωστρατηγικές συνέπειες, τούτο συμβαίνει.
Άρα η αλληλουχία των συμβάντων, είναι δεδομένη, ποινικός κώδιξ, ανεξάρτητη αρχή δεδομένων, μη εφαρμογή αποφάσεων, κατασυκοφάντηση προς την Ορθόδοξη παράδοση, υποστήριξη του Ισλάμ και όλων των άλλων θρησκειών.
Όλα αυτά τεκταίνονται, ενώ εμείς καθεύδουμε τον νήδυμο ύπνο, χάσκοντες και προσδοκώντες, από την παρούσα κυβέρνηση της αποκατάσταση του εθνικού μας κύρους, τον σεβασμό προς την ιερά μνήμη των προγόνων μας, και την περιποίηση τιμών προς την Ορθόδοξη παράδοσή μας, αντί αυτών, βιώνουμε την καταφρόνηση και την απαξία.
Το ίδιο το Σύνταγμά μας, το οποίο συνιστά τον καταστατικό χάρτη της πατρίδας μας και είμεθα εξ αυτού υποχρεωμένοι, να το τηρούμε απαρεγκλίτως, ήτοι στην παράγραφο 2 του άρθρου 120, αναφέρει ρητώς περί της υποχρεώσεως να είμεθα αφοσιωμένοι εις την Πατρίδα και την Δημοκρατία και ωσαύτως να ομνύουμε πίστη εις προς το Σύνταγμα και τους Νόμους οι οποίο συμφωνούν, με αυτό.
Με κράτιστο λοιπόν γνώμονα, την προμετωπίδα του Συντάγματός μας, η οποία αναφέρει « Εις το Όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», όπερ και τούτο σημαίνει ότι ανέκαθεν το Σύνταγμα της Πατρίδας μας ήτο ακραιφνώς Χριστιανικό, υποδηλώνοντας τα θέμεθλα του πολιτισμού μας, τις διαχρονικές αργόσυρτες συνιστώσες του, οι οποίες έχουν ποτίσει γενεές, με τον νάμα της ζώσης ορθοδόξου Παραδόσεως, έθνος και Εκκλησία, εν μία κεραία, βαίνουν συναλλήλως και αλληλοπεριχωρούνται συγκροτώντας ένα αρμονικό αμάλγαμα το οποίο αναδεικνύει την ταυτότητα μας ως λαό εις την πορεία του έθνους μας.
Κατά συνέπεια λοιπόν, στρέφουμε τα βέλη εξ οικείων, αν δεν καταφάσκουμε την Ορθοδοξία, τόσο θεσμικά, όσο και πολιτισμικά, δια της πνευματικής διαστάσεως της, ωσεί κιβωτός του γένους, η οποία διαφύλαξε τον ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την γλώσσα, κατά την Τουρκοκρατία.
Η ορθοδοξία καθίσταται σμιλεμένη εις την ταυτότητά, τόσο ουσιαστικά όσο και συμβολικά αλλά και εν κατακλείδι και αμιγώς νομικά.
Ο Χριστιανικός Χαρακτήρας του Συντάγματος αναδύεται επίσης από τις διατάξεις των άρθρων 13, άρθρο 14 παρ. 3, άρθρο 16 παρ. 2,
Ειδικότερον η διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος αναφέρει περί της σκοπού της Παιδείας, ο οποίος συνίσταται, μεταξύ άλλων εις την καλλιέργεια της θρησκευτικής συνειδήσεως, η οποία κατά πλειοψηφία, καθότι είναι ιστορικώς άρρηκτα συνδεδεμένη με τους αγώνες του έθνους, είναι Χριστιανική Ορθόδοξη, εξ αυτού του λόγου εις το άρθρο 3 του Συντάγματος γίνεται ρητή μνεία περί επικρατούσης θρησκείας, ως θεμέλιο δια το Γένος μας,
Ωσαύτως, εις το ίδιο πνεύμα εντάσσονται και λοιπές διατάξεις, των άρθρων 30 παράγραφος 3 και 33 παράγραφος 2, οι οποίες προβλέπουν την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και τον τύπο αυτής.
Είναι δε ιδιαιτέρως σημαντικό ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ορκίζεται εις το όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, όπως ρητώς αναγράφεται εις το προοίμιο του Συντάγματός μας, το αυτό πράττουν αντιστοίχως και οι βουλευτές σύμφωνα με το άρθρο 59 παρ. 1, απτό και αδιάσειστο γεγονός, το οποίο επιρρωνεύει έτι περαιτέρω τον Χριστιανικό χαρακτήρα του Συντάγματος.
Η διχοστασία, και η λυσσώδη επίθεση, παντοιοτρόπως με την μετέλευση υποχθονίων και υποδορίων μέσων, κατά της Ορθοδοξίας, υποκρύπτει τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, την υποτίμηση της Ορθοδοξίας υπό το πρόσχημα του ουδετερόθρησκου Κράτους, το αυτό και με το έθνος, άρα Εκκλησία και έθνος υπό διωγμόν, υπό το πρόσχημα των ατομικών δικαιωμάτων και δήθεν τώρα των προσωπικών δεδομένων. Τα εργαλεία επιβολής των αποδομητικών εθνομηδενιστικών των σχεδίων είναι πάμπολλα και νομιμοφανή.
Υπό την ρητορική του ουδέτερου θρησκευτικά Κράτους, διατί άραγε αγκαλιάζουν οι «δικαιωματιστές» μόνον τους Μουσουλμάνους, δια ποιο λόγο σέβονται τις συνήθειες και τις εορτές των Μουσουλμάνων και χαρακτηρίζουν τους Ορθοδόξους ως σκοταδιστές, ασφαλώς και αναφανδόν δύο μέτρα και δύο σταθμά, τι τεκταίνεται άραγε παρασκηνιακά;
Ο εποικισμός της Πατρίδας μας, ενόψει της Παγκοσμιοποιήσεως, επιχειρεί να καταλύσει οιοδήποτε φραγμό αντίστασης και αφύπνισης της βοσκηματώδους μάζης, η οποία έχει εθιστεί εις την ανοχή των πάντων, βιώνοντας έναν ανίατο και επάρατο κοινωνικό μιθριδατισμό.
Μία κοινωνία, η οποία παρακολουθεί παθητικά, διανοητικά ευνουχισμένη, με απονεκρωμένα αντανακλαστικά το νομικοπολιτικό γίγνεσθαι αναμηρυκάζοντας χρεοκοπημένα συνθήματα περί Μαρξισμού και άλλα τέτοιας φύσεως βδελυρά φληναφήματα, σημαίνει ότι είμεθα, αμβλύωπες, προσκολλημένοι μυωπικά, προς τον εθνικό θάνατό μας.

Η λύσις, μελέτη, προσευχή και αντίσταση !

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Ο Θεός είναι αίσθηση χαράς...

Ο Θεός είναι μια βαθιά αίσθηση χαράς, αγάπης και ειρήνης. Δεν μπορεί να ερμηνευτεί, γιατί δεν είναι μια χαρά ενδοκοσμική, δεν είναι μια χαρά αντικειμένου. Η χαρά αυτή δεν ήλθε στην ζωή σου, γιατί πέτυχες, πλούτησες, κατέκτησες, κατάφερες, πήρες και αγόρασες ένα αντικείμενο που τόσο πολύ ήθελες. Άλλωστε κι αυτό σε λιγάκι όσο κι αν το πόθησες, δεν θα σε εκπλήσει πια. 
Η παρουσία του Θεού είναι μια βαθιά αίσθηση συγκίνησης και κατάνυξης, δίχως λόγια και προφανείς αιτίες. Απλά ήρθε. Απλά συνέβη. Απλά σε πλησίασε η αιωνιότητα σε συνθήκες θανάτου. 
Εισήλθε στην καρδιά σου, στην όλη ύπαρξη και ζωή σου, και σε πλημύρισε φως. Και ξέρεις το θαυμαστό είναι, ότι αυτό το φως του Θεού, δεν εισήλθε μέσα από τις επιτυχίες σου ή τα κατορθώματα σου, αλλά από τις ρωγμές σου. 
Από εκεί εισέρχεται ο Θεός, από τα πιο βαθιά τραύματα σου. Γι αυτό όταν η ζωή σε ραγίζει μην βιάζεσαι με άχρηστα υλικά να μπαλώνεις τις ρωγμές, γιατί απ’ εκει θα εισέλθει το φως.

Απέναντι στη «γοητεία» της οικουμενιστικής πλάνης



Αυτές οι λίγες γραμμές ξεκίνησαν να γράφονται με αφορμή το κείμενο μιας συνέντευξης γνωστού για τις οικουμενιστικές θέσεις του θεολόγου, που έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου. Στη συνέντευξη αυτή ο εν λόγω καθηγητής, πέρα από τις γνωστές αγαπολογικές απόψεις (για την τεκμηρίωση της «ανάγκης» συνέχισης και ολοκλήρωσης των «εκκλησιαστικών διαλόγων»), υπεραμυνόταν και της «αναγκαιότητας» εκμοντερνισμού της λειτουργικής ζωής (κυρίως με τις μεταφράσεις λειτουργικών κειμένων). Είχε βεβαίως προηγηθεί και όλος εκείνος ο πόλεμος οργής, λάσπης και χλεύης εναντίον της Ιεράς Συνόδου για το θέμα των εκτρώσεων, αλλά και εναντίον του μητροπολίτη Μόρφου (που έκανε το… εγκληματικό λάθος να επισημάνει μέσα σε ομιλίες του πράγματα που ήδη έχουν πει σπουδαίοι άγιοι της Εκκλησίας μας πάνω σε θέματα φιληδονίας, σαρκολατρείας και ομοφυλοφιλίας). Βλέποντας όλα αυτά, προσπάθησα να μπω στη θέση του μέσου σημερινού συμπατριώτη μας (και μάλιστα όχι κατ’ ανάγκην του πλέον κακοπροαίρετου), που η επαφή του με την πίστη των προγόνων του είναι σε γενικές γραμμές από ελλειμματική έως επιδερμική και που έχει υποστεί όλη τη γνωστή πλέον εδώ και 3-4 δεκαετίες ψυχοδιανοητική επεξεργασία σταδιακής εξοικείωσης με τη νεοταξική ατζέντα των (πνευματικών και πολιτικών) αφεντικών του πλανήτη. Δεν ξέρω πόσο το κατόρθωσα.

Τη θλίψη πάντως από το πόσο πολύ έχει μεταλλάξει τη σκέψη μας όλη αυτή η (ας μου επιτραπεί ο όρος) «γοητεία της πλάνης», όλη αυτή η νεωτερική προσέγγιση με στόχο τον «εκσυγχρονισμό» της εκκλησιαστικής μας Παράδοσης και των Ιερών Κανόνων, που πλέον αντιμετωπίζονται ουσιαστικά ως ξεπερασμένοι, όλη αυτή η νέα αναθεωρητική «μεταπατερική» ψευδοθεολογία, που δήθεν προσαρμόζει και εναρμονίζει την Εκκλησία μας με τις ανάγκες και τα προβλήματα της σημερινής εποχής, αυτή τη βαθιά θλίψη πράγματι κατάφερα να τη νιώσω.

Ναι, είναι ξεκάθαρο ότι μέγα μέρος του λαού της πάλαι ποτέ αγιοτόκου πατρίδας μας τελεί όντως υπό την καταλυτική επήρεια όλης αυτής της πλάνης. Έχοντας διαποτιστεί από τα νεοταξικά προτάγματα της «αγάπης», του «σεβασμού στη διαφορετικότητα», των «ανοιχτών συνόρων», της προσέγγισης λαών, πολιτισμών και θρησκειών, οι περισσότεροι βρίσκουν όχι μόνο φυσιολογικούς αλλά και απαραίτητους τους «διαλόγους» και τα αγαπολογικά ανοίγματα προς ετεροδόξους ή και αλλοθρήσκους. Πόσοι και πόσοι άλλωστε βαφτισμένοι Ορθόδοξοι συμπατριώτες μας, δεν έχουν πλέον την πεποίθηση ότι λίγες και ασήμαντες είναι οι διαφορές μας με τον Παπισμό και με τις αιρέσεις της Δύσης, αλλά και ότι ακόμη και σε σχέση με το Ισλάμ και τις άλλες θρησκείες, όλοι κατά βάθος «στον ίδιο Θεό πιστεύουμε»; Πόσοι επίσης δεν είναι υπέρ του εκμοντερνισμού της Εκκλησίας (και αναφέρομαι σε ανθρώπους που μπορεί και να εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή); Πόσοι δεν τα βρίσκουν φυσιολογικά και δεδομένα όλα αυτά, πόσοι δεν θεωρούν τις μεταπατερικές πλάνες προοδευτικές και φρέσκιες απόψεις (αφού…«ο κόσμος εξελίσσεται και οφείλει και η Εκκλησία να ακολουθήσει»), ενώ τις ορθόδοξες θέσεις πολύ συχνά τις επικρίνουν ως σκοταδιστικές, μουχλιασμένες και ξεπερασμένες; Πόσοι δεν έχουν πραγματικά γοητευθεί από την πλάνη της άνευ ορίων «αγάπης» από τη μια και της ανάγκης από την άλλη για πρόοδο και νεωτερισμό;

Και ο νεωτερισμός φυσικά τα περιλαμβάνει όλα, ξεκινώντας από τα τύποις πιο αθώα (αλλαγές στην ένδυση των κληρικών, νόθευση εκκλησιαστικής μουσικής, μεταφράσεις κάποιων – όχι φυσικά όλων εξαρχής – κειμένων στη λατρεία) και φτάνοντας μιθριδατικά μέχρι τα μείζονα, όπως ο νεο-νικολαϊτισμός και η αποδοχή της σαρκολατρείας ακόμη και στις πλέον διαστροφικές της μορφές («άλλωστε ο Χριστός δεν μιλησε για την κρεβατοκάμαρά μας»), η υποτίμηση της νηστείας και της άσκησης, η σταδιακή άμβλυνση έναντι της ομοφυλοφιλίας («αφού εξάλλου όλοι παιδιά του Θεού είμαστε»), η καύση των νεκρών, το «δόγμα» ότι ο Θεός ως αγάπη δεν υποβάλλει σε δοκιμασίες τον άνθρωπο (ούτε καν παιδαγωγικά) και τόσα ακόμη. Κεντρική θέση μέσα σε όλα αυτά κατέχουν, όπως ήδη προαναφέρθηκε, η άκριτη αγαπολογία, η «αναγκαιότητα» εκσυγχρονισμού και εναρμόνισης της Εκκλησίας με τους νέους καιρούς (και με στόχο την καλύτερη προσέγγιση με τον κόσμο), ο «σεβασμός του Άλλου» και η δήθεν ανάγκη εξάλειψης των θρησκευτικών φανατισμών.

Υπό το άλλοθι και το προσωπείο όλων αυτών περάσαμε στον επιλεκτικό εξοβελισμό των Ιερών Κανόνων και της Ιεράς Παράδοσης, στη θεολογία των κλάδων, στην ισοτιμία των θρησκειών, στην άποψη ότι όλες μπορούν να οδηγήσουν στον Θεό (εκπεφρασμένη μάλιστα από στόματα πατριαρχών και επισκόπων) και στην έναρξη επομένως της παρασκευής της παγκόσμιας Πανθρησκείας. Δεν δείχνουν όλα αυτά πράγματι καινούργια, δημοκρατικά και προοδευτικά, έναντι δογμάτων και Κανόνων που γράφτηκαν πριν από πολλούς αιώνες και που φαντάζουν πια αφόρητα συντηρητικοί, σκοταδιστικοί και απολύτως ξεπερασμένοι από το «φιλελεύθερο» πνεύμα της Νέας μας Εποχής; Δεν δείχνουν σαφέστατα πιο ελκυστικά και γοητευτικά εν τέλει;

Όσοι όμως γνωρίζουμε την αλήθεια (και παρά τα υπόλοιπα βαρύτατα πνευματικά χάλια μας), έχουμε καθήκον να αντιδρούμε απέναντι σε όλες αυτές τις κακοδοξίες (και τη «γοητεία» τους). Και να θυμίζουμε στους αδελφούς μας πως ανέκαθεν «ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν» ήταν πλατιά και ευχάριστη, πως πάντοτε η πλάνη φαινόταν νεωτερικά δροσερή και γοητευτική και πως οι μεγαλύτεροι αιρεσιάρχες (από τον Άρειο και εξής) ήταν άνθρωποι μορφωμένοι, γοητευτικοί και «χαρισματικοί». Είναι αλήθεια άλλωστε ότι ο «άρχων της πλάνης» στολίζει και αυτός τους ακολούθους του με κάποια…«χαρίσματα».

Και απέναντι σε όσους τελούν υπό το κράτος αυτής της «γοητείας» και βρίσκουν από τη μια υγιείς και φρέσκιες τις νεοεποχίτικες κακοδοξίες (και κακοπραξίες) και από την άλλη αρρωστημένα, μουχλιασμένα και φανατικά τα απολύτως αυτονόητα και κατά γράμμα συμμορφούμενα σε όλη μας την πατερική θεολογία περί Παπισμού και άλλων αιρέσεων, αλλά και τα πασιφανή ως προς τη δήθεν ανάγκη για «εκκλησιαστικό εκσυγχρονισμό», εμείς ας έχουμε πάντοτε στον νου μας και ας απαντούμε με τη φράση του Κυρίου μας ότι «ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν…» (Ματθ. 5,17-19).

Όσο για τους «μεταπατερικούς» και «εκσυγχρονιστές» κληρικούς και θεολόγους των ζοφερών καιρών μας, αυτή την ολοένα και αυξανόμενη πράγματι ομάδα ανθρώπων, μπορεί να μιλούν για Χριστό και Ορθοδοξία, δεν κατορθώνουν όμως παρά να μας φέρνουν στον νου την προειδοποίηση του Αποστόλου Παύλου «ὅτι εἰσελεύσονται… λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν». Και δυστυχώς, με το κύρος που θεωρητικά τους προσδίδουν τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα ή οι πανεπιστημιακές τους έδρες, αλλά και με τη συνήθη τους αγαπολογική (και…νανουριστική) μειλιχιότητα, κατορθώνουν να ξεγελούν και να παρασύρουν πολλούς πιστούς, σε μία εποχή που δυστυχώς ο λαός μας χαρακτηρίζεται από βαθιά άγνοια πάνω στα θέματα των δογμάτων της πίστης μας και που η ανάγκη επανευαγγελισμού του είναι επιτακτική. Και αντί αυτού, εκείνοι γίνονται υπαίτιοι ακόμη μεγαλύτερης ζημιάς, πνευματικού ολέθρου και απώλειας ψυχών.

Απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση, θα επαναλάβω ότι το επιτακτικό μας καθήκον είναι να αντιστεκόμαστε στην εξάπλωση της πλάνης και να παραμένουμε, όσο μπορούμε, απαρασάλευτοι στην πίστη μας. Και πάνω απ’ όλα βέβαια οφείλουμε να παρακαλάμε με πόνο τον Θεό να παρέχει σε όλους (και βεβαίως και σ’ εμάς) φωτισμό, οδούς μεταστροφής και πνεύμα ειλικρινούς μετανοίας. Αυτόν τον απότομο κατήφορο άλλωστε στον οποίο κατρακυλούμε πνευματικά, μόνο Εκείνος μπορεί να τον ανασχέσει…

Του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

''Έρχονται οι εχθροί του Υιού μου, οι παπικοί...'' Εμφάνιση της Παναγίας σε Ζωγραφίτη μοναχό

''Η Παναγία προειδοποιεί Αγιορείτη μοναχό που απήγγειλε συνεχώς τους Χαιρετισμούς, ότι έρχονται οι εχθροί του Υιού Της, οι παπικοί, για να υποτάξουν το Άγιον Όρος στον Πάπα...''

Στις 22 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει το φοβερό μαρτύριο των 26 Οσιομαρτύρων Ζωγραφιτών Μοναχών.

Ο ομολογιακός και στη συνέχεια μαρτυρικός αγώνας των 26 οσιομαρτύρων της Μονής Ζωγράφου έχει ιδιάζουσα σημασία για εκείνους που επιθυμούν να φυλάξουν τον πολύτιμο μαργαρίτη της Ορθοδόξου πίστεως καθαρό και αλώβητο από τις αιρέσεις. 

Το μαρτύριο των 26 Ζωγραφιτών μοναχών αποτελεί μνημειώδες παράδειγμα ορθόδοξης ομολογίας, ψυχικής ανδρείας και ακλονήτου σθένους. Ας έλθουμε τώρα πιο κοντά στο παράδειγμα των 26 οσιομαρτύρων... 

Με την σύνοδο που συνεκάλεσε ο πάπας Ουρβανός στην Λυών το 1274, έγινε η πρώτη σοβαρή απόπειρα ένωσης η για να είμαστε ακριβέστεροι, υποδούλωσης των ορθοδόξων στους Λατίνους. 

Στην σύνοδο αυτή, συμμετείχαν δυστυχώς και εκπρόσωποι της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με αρχηγό τον πρώην Πατριάρχη Γερμανό Γ’, λόγω άρνησης του κανονικού Πατριάρχου Ιωσήφ (και του ευσεβούς ποιμνίου του να συμμετάσχει σ’ αυτήν.) 

Η αυτοκρατορική πρεσβεία, που επίσης συμμετείχε, ενεχείρησε στην σύνοδο χωρίς κανένα θεολογικό διάλογο γραπτή ομολογία πίστεως εκ μέρους του λατινόφρονα Μιχαήλ Η’ του Παλαιολόγου βάσει της οποίας η Ανατολική Εκκλησία δέχονταν το πρωτείο του Πάπα, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού καθώς και το καθαρτήριον πυρ. 

Μετά την ψευδοσύνοδο της Λυών, ο αυτοκράτορας έθεσε σε εφαρμογή τις αποφάσεις της. Αντικατέστησε τον ανθενωτικό Πατριάρχη Ιωσήφ με τον Λατινόφρονα Ιωάννη Βέκκο, διέταξε να εγγραφεί το όνομα του Πάπα στα δίπτυχα της Εκκλησίας και κήρυξε επίσημα την ''ένωση των Εκκλησιών'' στις 16 Ιανουαρίου 1275. 

Οι μοναχοί λοιπόν του Αγίου Όρους, αρχικά απέστειλαν δύο επιστολές (μία στόν αυτοκράτορα και μία στη Σύνοδο του Πατριάρχου Ιωάννη Βέκκου) μέσα απο τις οποίες τους συμβούλευαν και ταυτόχρονα τους ήλεγχαν για την πολιτική της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. 

Όταν ο Αυτοκράτορας και ο Πατριάρχης Βέκκος παρέλαβαν τις επιστολές, έγιναν έξω φρενών και λαβόντες στρατό ήρθαν στο Άγιον Όρος. 

Εκεί άρχισαν να φονεύουν, να πνίγουν και να απαγχονίζουν οποιονδήποτε μοναχό τολμούσε να τους ελέγξει και να αντιταχθεί στα φιλενωτικά τους σχέδια... 

Πρώτον πάντων εφόνευσαν τον Πρώτον του Αγίου Όρους, π. Κοσμά ο οποίος βρισκόταν στην Σκήτη των Καρυών. Οι φιλενωτικοί αφού αρχικά του έκοψαν με τσεκούρι τα δύο πόδια του σεβασμίου Ιερομονάχου, στη συνέχεια έκοψαν και την τιμίαν του κεφαλή. Κατόπιν πάνω σε ένα μάρμαρο αποκεφάλισαν και άλλους πατέρες με το ίδιο φονικό όργανο... 

Αφού ανεχώρησαν απο τις Καρυές, κατευθύνθηκαν πρός την Ιερά Μονή Ζωγράφου προκειμένου να υποτάξουν όσους μοναχούς κοινοβίαζαν εκεί. Ομως η Κυρία Θεοτόκος δεν άφησε απροειδοποίητους τους δούλους της. 

Λίγο έξω απο τη Μονή, ασκήτευε μέσα σε ένα κελλάκι ένας πολύ ενάρετος γέροντας. Αυτός νήστευε και αγρυπνούσε τακτικά ενώ είχε την ευλογημένη συνήθεια να λέει πολλές φορές την ημέρα τον Αρχαγγελικό ύμνο, δηλαδή τους Χαιρετισμούς της Παναγίας... 

Η συνοδία των λατινοφρόνων πλησίαζε στην Ιερά Μονή... 

Ο μοναχός κατά την συνηθειά του, έλεγε γονατιστός τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου. 

Όταν δε έφθασε στον στίχο «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» τότε απάντησε η Παναγία από την εικόνα της: «Χαίρε και συ, γέρων του Θεού»! 

Ο γέροντας τρόμαξε «Μη φοβού»! συνέχισε η φωνή εκ της εικόνος «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον τοις Αδελφοις και τω Καθηγουμένω ότι οι εχθροί Εμού και του Υιού Μου επλησίασαν. Όστις ουν υπάρχει ασθενής τω Πνεύματι εν υπομονή κρυβήτω, έως του παρελθήναι πειρασμόν, οι δε στεφάνων μαρτυρικών εφιέμενοι παραμενέτωσαν εν τη Μονή άπελθε ουν ταχέως». 

Μόλις ο Γέροντας έφθασε στην είσοδο της Μονής είδε παράδοξο πράγμα και εξέστη. Είδε την εικόνα της Θεομήτορος, μπροστά στην οποία συνήθιζε να διαβάζει τους Χαιρετισμούς στο κελλί του, να είναι τοποθετημένη στην πύλη της Μονής! 

Αφού την προσκύνησε μέχρι εδάφους, την πήρε στα χέρια του και με αυτή πήγε στον ηγούμενο και του είπε καταλεπτώς την υπόθεση. 

Αφού άκουσε απο τον γέροντα αυτά ο ηγούμενος της Μονής Θωμάς, μαζί με άλλους είκοσι πέντε Πατέρας δεν εγκατέλειψαν τον τόπο της ασκήσεως και μετανοίας τους, αλλά παρέμειναν και εμαρτύρησαν! 

Ανέβηκαν λοιπόν στον πύργο του Μοναστηριού έτοιμοι για το μαρτύριο και απο εκεί ήλεγξαν τον Λατινόφρονα Πατριάρχη. «Δέν υποτασσόμεθα στην αίρεση», είπαν με μια φωνή, «αλλά δέν αναχωρούμε από την μετανοιά μας». 

Οι 26 Οσιομάρτυρες δεν άνοιξαν τις πόρτες του Μοναστηριού στους Λατινόφρονες.

Τους ζητήθηκε να συλλειτουργήσουν με τουν παπικούς και να αναγνωρίσουν τον Πάπα ως κεφαλή όλης της Εκκλησίας και αυτοί απο τον Πύργο επάνω απάντησαν ότι κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και όχι ο Πάπας. «Ευκολώτερα εμείς αποφασίζουμε να πεθάνουμε, παρά να υποχωρήσουμε στα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεως και να αναγνωρίζουμε τον αιρετικό πάπα της Ρώμης ως κεφαλή της Εκκλησίας, ώστε να μολυνθεί αυτός ο τόπος απο την δική σας βία και τυραννία, δεν σας ανοίγουμε τις πόρτες του Μοναστηριού! Φύγετε απ’ εδώ!».

Οι δε Λατινόφρονες μαζί με τους Λατίνους απάντησαν με οργή: «Πρέπει λοιπόν να πεθάνετε...» 

Τότε, αφού συγκέντρωσαν πολλά φρύγανα και ξύλα, τα έβαλαν γύρω από τον πύργο, άναψαν μεγάλη φωτιά και τους κατέκαυσαν την 10η Οκτωβρίου του έτους 1274. 

Οι 26 Οσιομάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Δεσπότη Χριστό, ομολογήσαντες μόνον Αυτόν ως κεφαλή της Εκκλησίας και όχι τον Πάπα. 

Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα. 

Ἀπό τό βιβλίο: «Ἐμφανίσεις καί θαύματα τῆς Παναγίας», Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου. Οἱ Ζωγραφίτες Ὁσιομάρτυρες. 


Ποιά εἶναι ἡ ''ἐπίσημη'' Ἐκκλησία; Μά «ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία» σταύρωσε τό Χριστό...

''Κάποιος ἔλεγε πρό ἡμερῶν ἀπ’ τήν τηλεόρασι, ἐγώ λέει, ἐδῶ, "ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία λέει αὐτό"..!

Νομίζουνε ὅτι, ἐπειδή ἔχουνε ἕνα ἀξίωμα, ὅτι κατέχουν καί τήν ἀλήθεια! Ὅποιος άποκτήσει ἕνα διοικητικό ἀξίωμα γίνεται ''ἐπίσημη'' Ἐκκλησία;

Μά «ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία» σταύρωσε τό Χριστό!

Οἱ ἐπίσημες Ἐκκλησίες, κατά διαστήματα καί κατά καιρούς, ἐδίωξαν τούς ἁγίους...

Τί εἶναι τό «ἐπίσημο»; Αὐτό πού ἔχει ἀξίωμα; Αὐτό πού ἔχει ἐξουσία εἶναι τό «ἐπίσημο»;

Τι ἐπισημότητα εἶχε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος!

Ποιὸς ἐπίσημος ἱεράρχης ἁγίασε τὰ 150 τελευταῖα χρόνια! Τόση ἐπισημότητα δὲν ἔπρεπε νὰ συνοδεύεται μὲ ἁγιότητα; Ὁ τελευταῖος ἐπίσημος ἱεράρχης ποὺ ἁγίασε εἶναι ὁ ἁγιος Γρηγόριος ὁ Ε΄ κι’ αὐτὸς ἱεράρχης τῆς Τουρκοκρατίας...

Ἐπίσημος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ θεωρεῖται ''πολυτελής''. Ἡ πολυτέλεια θέλε ιτελειότηταˑ δὲ θέλει …ἀκριβὰ ῥοῦχα!

Ἀντὶ κάποιος ποὺ ἀποκτᾶ ἀξίωμα νὰ διερωτᾶται:“Ἆραγε μπῆκα στὴ χορεία τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων μὲ τὸ ἀξίωμα ποὺ πῆρα; Μήπως κάτι δὲν πάει καλὰ μὲ ἐμένα καὶ πῆρα αὐτὸ τὸ ἀξίωμα”;

Ἀντὶ νὰ διερωτηθοῦμε... (ὑποστηρίζουμε): «Ἐγώ εἶμαι ἡ Ἐκκλησία ἡ Ἐπίσημη» !

Ποιά εἶναι ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία; Μά «ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία» σταύρωσε τό Χριστό...

Πατήρ Βασίλειος Βολουδάκης

(Απόσπασμα από ομιλία του π. Βασιλείου, με οδηγό το βιβλίο του Αγίου Αυγουστίνου " Εξομολογήσεις", τόμος Β΄την Κυριακή 16-6-2013.)

Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Ἔχετε βρὴ ποτὲ στὴν Ἁγία Γραφὴ κάποιο χωρίο πού νὰ μιλάη ξεχωριστὰ γιὰ πνευματικότητα λαϊκῶν ἢ γιὰ πνευματικότητα κληρικῶν; Δὲν ὑπάρχει τέτοιο πράγμα στὴν Ἁγία Γραφή...


Ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικότης εἶναι μία γιά ὅλους τούς πιστούς. Ἄρα, δὲν εἶναι ἡ Χάρις τῆς Ἀρχιερωσύνης ἐκείνη ποὺ ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία «εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν». Ὁ Χριστὸς μιλάει ἐδῶ γιὰ κάτι ἄλλο, τὴν φώτισι καί τὴν θέωσι...

Αὐτὴ ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικότης εἶναι στὴν οὐσία της μία θεραπευτικὴ ἀγωγή, ἡ ὁποία προσφέρεται ἀπὸ τὸν Χριστὸ σὲ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Δὲν εἶναι μόνο γιὰ τοὺς μοναχοὺς ἢ τοὺς παπάδες, ἢ τοὺς μορφωμένους ἢ διανοούμενους...'' ~ «Πατερικὴ Θεολογία», π. Ιωάννης Ρωμανίδης

Δεν είναι ούτε προσφυγικό ούτε μεταναστευτικό, είναι μαζική εισβολή μουσουλμάνων στην Ελλάδα και είναι η υπ' αριθμόν ένα εθνική απειλή για την πατρίδα μας

Ξυπνήστε επιτέλους!


Εικόνα από την εισβολή μουσουλμάνων στη Λέσβο με 13 φουσκωτά σκάφη, που είχε τον χαρακτήρα στρατιωτικής απόβασης (29-08-2019)

Σάββας Καλεντερίδης

Πριν από λίγες μέρες το Κοινοβούλιο της Βουλγαρίας ενέκρινε νόμο με 156 ψήφους επί 240, σύμφωνα με τον οποίο θα αναπτυχθούν στα σύνορα με την Τουρκία 11.000 στρατιώτες, οι οποίοι θα επιχειρούν μαζί με χίλιους αστυνομικούς που εποπτεύουν τα σύνορα σήμερα.
Να θυμίσουμε ότι τα χερσαία σύνορα της Βουλγαρίας με την Τουρκία είναι μήκους 260 χιλιομέτρων, στα οποία υπάρχει φράκτης μήκους 30 χιλιομέτρων για την αποτροπή της εισόδου ξένων στο έδαφος της Βουλγαρίας.

Την ίδια περίοδο που οι Βούλγαροι βουλευτές συζητούσαν για το θέμα και αποφάσιζαν να προστατέψουν τα σύνορά τους από την εισβολή ξένων, κάποιοι συμπατριώτες τους έστελναν στην Ελλάδα –και συγκεκριμένα στο ακριτικό Ορμένιο του Έβρου– 26 Αφγανούς και Πακιστανούς. Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες, όμως, δεδομένης της αστυνόμευσης που υπάρχει από την άλλη πλευρά των συνόρων, είναι αδιανόητο αυτοί οι 26 άνθρωποι να πετάχτηκαν στην Ελλάδα από τους διακινητές, χωρίς τουλάχιστον τη γνώση αν όχι την παρότρυνση της βουλγαρικής αστυνομίας.
Και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, μας τους έστειλαν σχεδόν ολόγυμνους, με ένα μόνο εσώρουχο, για να πάρουμε το μήνυμα και εμείς, οι Έλληνες, και πιο συγκεκριμένα η Ελλάδα, κυβέρνηση και κράτος, αλλά και οι ξένοι εισβολείς, ότι παιχνίδια με τη Βουλγαρία δεν μπορεί να παίζει κανείς και ότι η χώρα αυτή έχει κράτος και κυβέρνηση που την υπερασπίζεται!
Ένα άλλο κράτος που σέβεται τον εαυτό του είναι η Αλβανία, η οποία ζήτησε δύναμη της Frontex να περιπολεί στο αλβανικό έδαφος, για να αποτρέπεται η εισβολή ξένων από το έδαφος της Ελλάδας.

Επίσης, η Αλβανία έχει διαθέσει ένα σκάφος στη δύναμη του ΝΑΤΟ που επιτηρεί ποιος-ξέρει-τι στο Αιγαίο, το οποίο διασώζει και μεταφέρει ξένους εισβολείς στα ελληνικά νησιά.
Ενώ γίνονται όλα αυτά, η Ελλάδα συνεχίζει να είναι η πιο απροστάτευτη και άρα η πιο ελκυστική χώρα της Ευρώπης, για να μην πούμε το κόσμου, για εκείνους που από οποιαδήποτε άλλη χώρα πείθονται από τους επιτήδειους των συμμοριών εμπορίας ανθρώπινων ψυχών ότι η Ευρώπη είναι ένας επίγειος παράδεισος, που τους εξασφαλίζει στέγη, τροφή και υγειονομική περίθαλψη βρέξει-χιονίσει και χωρίς να χρειαστεί να εργαστούν.
Για όσους επικαλούνται επιχειρήματα του τύπου «η Ελλάδα λόγω γεωγραφικής ιδιαιτερότητας δεν μπορεί να προστατέψει τα σύνορά της», «και τι να κάνουμε, να τους πνίγουμε;» ή «είμαστε υποχρεωμένοι να τους δεχόμαστε από τις διεθνείς συμβάσεις που έχουμε υπογράψει ως χώρα», να τους υπενθυμίσω ότι η Ισπανία απέχει μόλις μερικά χιλιόμετρα από τις ακτές του Μαρόκου, και έλυσε το πρόβλημα με μέτρα αποτροπής.
Η Βουλγαρία είναι πιο εύκολη γιατί δεν μεσολαβεί ποτάμι, όπως ο Έβρος, και έχει χερσαία σύνορα μεγαλύτερου μήκους με την Τουρκία απ’ ό,τι η Ελλάδα. Επίσης έχει και θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Με μια βάρκα, σε μερικά λεπτά από το τουρκικό Μπεγεντίκ βρίσκεσαι στο βουλγαρικό λιμάνι του Ρέζοβο.
Όμως κι εδώ, ω του θαύματος, οι ροές είναι σχεδόν μηδενικές, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, που γίνεται το έλα να δεις.
Το λέγαμε από το 2014, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε την κυβέρνηση Σαμαρά για τα κλειστά κέντρα κράτησης, για τις επαναπροωθήσεις και για το φράχτη στον Έβρο, λέγοντας μάλιστα ότι όταν έλθει στην κυβέρνηση, θα ακολουθήσει πολιτική ανοικτών συνόρων, που είναι η μόνη εξαγγελία που υλοποίησε, γιατί ούτε μνημόνια έσκισαν με ένα νόμο και ένα άρθρο, όπως μας έλεγαν, τουναντίον υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο που ήταν και το... μακρύτερο, ούτε την Τρόικα έδιωξαν, απλά την μετονόμασαν σε... θεσμούς, για να εξαπατήσουν τον κόσμο, ούτε τον ΕΝΦΙΑ κατήργησαν, τον οποίο έλεγαν ότι θα καταργήσουν «γιατί είναι ένας νόμος παράνομος και αντισυνταγματικός».
Τότε τους λέγαμε, και το γράφαμε σε άρθρα, ότι αν ανοίξουν τα σύνορα, η Ελλάδα θα καταστεί ελκυστικός προορισμός για τους απανταχού συμμορίτες που διακινούν ανθρώπους και αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την πατρίδα αλλά και για την Ευρώπη.
Τώρα η νέα κυβέρνηση παρακολουθεί κι αυτή απαθής την καταστροφή της Ελλάδας, αντί:
να πάρει άμεσα ριζοσπαστικά μέτρα, να απομακρύνει από τα νησιά και τον Έβρο για λόγους εθνικής ασφάλειας και να απαγορεύσει για ένα τρίμηνο τη δράση όλων των ΜΚΟ μέχρι να ελεγχθούν από την εφορία, το υγειονομικό, την αστυνομία, την αρμόδια υπηρεσία για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος,
να ξηλώσει τα δίκτυα διακίνησης ανθρώπων,
να καταγγείλει αντί να χαϊδεύει την Τουρκία για μεθοδευμένη και σκόπιμη αποστολή ξένων στην Ελλάδα – κάτι που δεν κάνει στη Βουλγαρία,
να παγώσει τη διαδικασία εξέτασης χορήγησης ασύλου για ένα εξάμηνο και
να στέλνει την ίδια μέρα, άντε την επομένη, όλους όσους εισβάλουν στην Ελλάδα εξυπηρετώντας με τη θέλησή τους ή μη –δεν έχει σημασία– τους σχεδιασμούς της Τουρκίας, που πλήττουν καίρια εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Χτυπήσαμε το καμπανάκι του κινδύνου στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έγκαιρα και δεν εισακουστήκαμε, με αποτέλεσμα:
να γίνει η Ελλάδα η χαρά των συμμοριών, ΜΚΟ,** λαθροδιακινητών, πρακτόρων της ΜΙΤ και πόσων άλλων χωρών, εκπρορνευτών ανηλίκων κ.ά.,
να δώσουμε στα χέρια του Ερντογάν ένα διαπραγματευτικό χαρτί το οποίο του έχει εξασφαλίσει ήδη 5,5 δισ. ευρώ, πιθανή ελεύθερη πρόσβαση των Τούρκων πολιτών στην ΕΕ (άρση βίζας),
να δώσουμε στα χέρια του τουρκικού κράτους ένα όπλο με το οποίο μπορεί σε μια πενταετία να μετατρέψει την Ελλάδα σε μουσουλμανική χώρα, ανατρέποντας στην ουσία την Επανάσταση του 1821, η οποία στην ουσία έγινε εναντίον του Ισλάμ, αφού ο σουλτάνος ήταν ο χαλίφης, που σημαίνει ο τοποτηρητής του Μωάμεθ στη γη, και ο αγώνας που έκανε ήταν ιερός, τζιχάντ, για την εξάπλωση του Ισλάμ, εξού και οι εξισλαμισμοί των χριστιανών που σταμάτησαν για έναν και μόνο λόγο: Για να έχει έσοδα η οθωμανική κρατική μηχανή από τους αυξημένους φόρους που πλήρωναν οι χριστιανοί. Αν δεν ήταν αυτό, δεν θα είχε μείνει χριστιανός στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ξυπνάτε λοιπόν η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι πολιτικοί γενικώς, πριν να είναι αργά.
Και μην νομίζετε ότι οι πολίτες δεν έχουν σημειώσει τη στάση που τηρήσατε όλοι σας στο Μαρακές, όταν η κυβέρνηση υπέγραψε το παγκόσμιο Σύμφωνο του ΟΗΕ για τη μετανάστευση, και η αξιωματική αντιπολίτευση... πετούσε χαρταετό!
Κουνηθείτε και σώστε τη χώρα από την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα.
Κουνηθείτε.

*Εισβολή ξένων: Χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο, γιατί αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας έχει τα χαρακτηριστικά εισβολής που έχει σχεδιαστεί από συμμορίες και την Τουρκία και στοχεύει στην καρδιά της Ελλάδας.
**Η δράση των ΜΚΟ στρέφεται εναντίον των εθνικών συμφερόντων της πατρίδας μας και πρέπει να απαγορευτεί κυρίως στα νησιά και τον Έβρο για λόγους εθνικής ασφάλειας, ενώ όπου αλλού δραστηριοποιούνται, να είναι υπό ασφυκτικό έλεγχο.

Μετάνοια σημαίνει ...

Μετάνοια σημαίνει ανανέωση του βαπτίσματος, συμφωνία με τον Θεό για νέα ζωή.

Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωση με τον Κύριο, με έργα αρετής αντίθετα προς τα παραπτώματά μας.

Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός της συνειδήσεως και θεληματική υπομονή όλων των θλιβερών πραγμάτων.

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης

Κάποτε ένας φωτισμένος Μοναχός έλεγε...

Προσέξτε μη γκρινιάζετε. 
Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό, αχαριστία. 
Αρχίζετε την ημέρα σας με προσευχή και με χαμόγελο! Θυμηθείτε ότι αυτό έκαναν οι παλαιότεροι. 
Στους καθρέπτες και στα προσόψιά τους γράφανε το «Καλήμερα» και το «Δόξα Σοι ο Θεός»! 
Ξέρανε να ζήσουνε! 
Μήπως δεν είχανε και τότε βάσανα, αρρώστιες και φτώχεια; 
Κι όμως τα περνούσαν όλα με ψυχική λεβεντιά!
Ήταν φτωχοί, αλλά αξιοπρεπείς, άρχοντες.
Είχαν συνεχώς στο στόμα τους και στην καρδιά τους το 
«Έχει ο Θεός»…!
Γνώριζαν να προσεύχονται,
να καρτερούν και να νικούν!
Ελέγαν!
«Και να θέλω δεν μπορώ να στενοχωρηθώ.
Όταν στενοχωριόμαστε είναι σαν να λέμε στον Θεό
«Δεν συμφωνώ. 
Δεν τα κάνεις καλά».
Ύστερα είναι κι αχαριστία…

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: «ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ. ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ & ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΡΑΣΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥΝ ΝΑ ΦΟΡΕΣΟΥΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ… ΘΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ»! ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ; ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ. ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ

Ἄς ἀκούσουμε ἀπομαγνητοφωνημένα τα λόγια που εἶπε στὶς 24-8-1975 σε στελέχη της Κατασκηνώσεως

«Ἕνας φτωχὸς δάσκαλος μὲ δέκα παιδιά, ἀπο την Αἰτωλοακαρνανία, ὅταν ἄκουσε τὸν ἐπιθεωρητή του νὰ βλασφημᾶ το Θεό, ἐξεράγη καὶ τον πέταξε ἔξω ἀπὸ τὴν τάξη. Τὴν ἱερὴ αὐτὴ ἀγανάκτησή του, τὴν πλήρωσε μὲ διωγμό. Ὁ ἐπιθεωρητής, ὡς ἐξουσία ἔχων, ἔκανε κακή ἔκθεση καὶ ἀπέλυσε τὸν δάσκαλο ἀπὸ τὴν θέση του. Και ὁ Μακρυγιάννης ὅταν εἶδε ἕναν εὐρωπαῖο νὰ γελᾶ εἰρωνικά, ποὺ ἔκανε τὸν σταυρό του, τὸν ἔδιωξε ἀπό τὸ σπίτι του.
Ἐκείνους ποὺ θὰ καταδιώξουν οἱ ἐχθροί τῆς πίστεως δὲν θὰ ’νε οὔτε παπάδες, οὔτε δεσποτάδες, γιατὶ αὐτοὶ θὰ τὰ ’χουν πάντοτε καλά μαζί τους, βολεμένα μὲ τὸ κράτος. Ἂν τοὺς ποῦνε νὰ φορέσουν και κόκκινα ράσα, θὰ τὰ φορέσουν…

Τὰ ξέρουν οἱ διῶκτες, ἔξυπνοι εἶνε, τετραπέρατοι εἶνε, ἡ ρίζα εἶνε οἱ θρησκευτικοὶ ἄνθρωποι. Τὸ γνωρίζουν καλὰ καὶ χτυποῦνε δυνατὰ τὰ καρποφόρα δέντρα, τὰ δέντρα τὰ ἄκαρπα δὲν τὰ χτυποῦνε.
Καὶ ἐδῶ (στὴ Φλώρινα) ποὺ ὑψώνεται ἡ σημαία τοῦ Χριστοῦ θὰ τὴν καταλάβουν καὶ τότε θὰ πᾶμε στὴν Ἐκκλησία τῶν κατακομβῶν, στὴν Ἐκκλησία τῆς διασπορᾶς καὶ θὰ ἀντιγράψουμε, ἂν θέλῃ ὁ Θεός, τὰ ἡρωϊκὰ παραδείγματα τῆς Φαβιόλας καὶ τῶν ὅλων ἐκείνων προσώπων, ποὺ δακρύζουμε ὅταν τὰ διαβάζουμε, τὰ ὁποία δὲν εἶνε μῦθος, ἀλλὰ μιὰ πραγματικότης καὶ ὡχρὰ ἀπόδοσις τῆς φοβερᾶς ἐκείνης καταστάσεως. Ἐκεῖ πᾶμε, σ’ αὐτὲς τὶς μέρες ὁδηγούμεθα…

Πρέπει νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας, ἄν εἴμεθα πιστοί. Καὶ ἂν πιστεύουμε, νὰ δείξουμε τὴν πίστι μας με τὰ ἔργα μας.

Ἂν πάρουμε κόσκινο καὶ κοσκινίσουμε τὸν ἑαυτό μας, θὰ τον βροῦμε σκάρτο, «μανή, θεκέλ, φάρες»(Δανιηλ. 5, 25), ἐζυγίσθης, ἐμετρήθης καὶ εὑρέθης ἐλλειπής. Εἴμεθα πολὺ πίσω ὅλοι, στὸ στόμα ἔχουμε τὸ Χριστὸ καὶ στὴν καρδιὰ τὸ διάβολο. Θὰ μᾶς δοκιμάσῃ ὁ Θεός.
Καὶ αὐτὸ ποὺ συνέβει σὲ μᾶς, μιὰ ἀρχὴ εἶνε, «πατάξω τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα». Καὶ θὰ ρθῃ ὥρα κατὰ τὴν ὁποίαν – καὶ τὸ Χριστὸ τὸν ἐγκαταλείψανε καὶ ἄπαντες ἔφυγαν. Ποῦ ’νε ὁ Πέτρος; Ποῦ ’νε ὁ Ἰωάννης; Φύγανε, καὶ ἕνας νέος ἀπὸ τὸ φόβο του ἄφησε τὸ σεντόνι καὶ ἔφυγε γυμνός.
Χρειάζεται προετοιμασία. Ἔχουμε;

Εἴδατε, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός; Ζητοῦσε ὡς χάρη ἀπὸ τὸ Θεό· «Ἀξίωσε με Κύριε νὰ χύσω τὸ αἷμα μου γιὰ σένα, ὅπως ἐσὺ ἔχυσες τὸ αἷμα Σου γιὰ μένα». Εἶχε πόθο μαρτυρίου. Νὰ καλλιεργοῦμε αὐτὸν τὸν πόθο καὶ ἐμεῖς.

Με τα πρόβλημα ζούμε κοιτώντας την Ανάσταση...

Στην ζωή μετα από αρκετές μάχες με το εαυτό μας, τους άλλους και τον ίδιο το Θεό, θα καταλάβουμε ότι κάποια προβλήματα αλλάζουν, μερικά πολύ λίγο και ορισμένα καθόλου. 
Αυτά τα τελευταία, που είναι και εκείνα που μας παιδεύουν περισσότερο, θα χρειαστεί να τα αποδεχθούμε, να τα αγκαλιάζουμε και να μάθουμε να ζούμε μαζί τους. 
Πιστέψτε με δεν είναι καθόλου απλό, και δεν θα γίνει εξ αρχής με χαμόγελο και χαρές. Καθ’ άλλο. 
Θα προηγηθεί φόβος, άρνηση, αμέτρητες προσπάθειες άρνησης και αλλαγής, γεμάτες πόνο και αγωνία μέχρι να έρθει η ώρα της συνειδητοποίησης, «θα πρέπει να μάθω να ζω με τον σταυρό μου…». Άλλωστε Ανάσταση προσδοκά μονάχα εκείνος που είναι σταυρωμένος. Η ανάσταση προϋποθέτει σταυρό και στην ζωή αυτή δεν γνώρισα κανένα άνθρωπο που να μην ανέβηκε στο Γολγοθά. 
Μην κάνετε το λάθος, να συγκρίνεται και να μετράτε με ανθρώπινες λογικές μεζούρες αυτό που σας συμβαίνει. Ειλικρινά δεν βγαίνει πάντοτε νόημα και ούτε ερμηνεύονται όλα, με τα δικά μας μέτρα και αντιλήψεις. 
Σε ότι μας ξεπερνάει πρέπει να μάθουμε να αφηνόμαστε. Δηλαδή να εμπιστευόμαστε τον Θεό και την ροή της ζωής. 
Για να είμαι ειλικρινής με αρκετά από τα προβλήματα μας, θα περάσουμε όλη τη ζωή μας παρέα. 
Θα συγκατοικήσουμε. Οπότε ας κοιτάξουμε τουλάχιστον να περάσουμε ωραία. Άλλωστε εκείνοι που έζησαν χαρούμενοι δεν είχαν λύσει όλα τα προβλήματα τους, απλά είχαν πάρει την απόφαση να μην αφήσουν το σταυρό να κρύψει την ανάσταση.

πλ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)



Σεβασμιότατε,

μας εκπλήσσει η προσπάθεια άρσης της αγιότητας, που επιχειρήσατε προσφάτως, ενός Αγίου των ημερών μας. Κι ακόμη χειρότερα, με πρόχειρο τρόπο, ανάξιο του αξιώματος ή του διακονήματος του οποίου χάριτι Θεού είστε φορέας. Όχι μέσω μιας οποιασδήποτε Συνοδικής διαδικασίας ή έστω μιας επιστημονικής ημερίδας, αλλά μέσω προσωπικού λογαριασμού σας σε κοινωνικό δίκτυο.

Δεν αποτελεί ξεπεσμό, η εκφορά απόψεων για τόσο σοβαρά θέματα, μέσα από προσωπικούς λογαριασμούς στο facebook;

Καλά οι πλανητάρχες, πολιτικοί, εγχώριοι και μη, πρωθυπουργοί και υπουργοί, να κάνουν δηλώσεις διαδικτυακές, αλλά και μητροπόλεις; Ή μήπως κάνοντας τη δήλωση αυτή, πάψατε για λίγο να είστε επίσκοπος και μιλάτε ως ιδιώτης ή λαϊκός; Σεβασμιότατε είστε δημόσιο πρόσωπο και δη μητροπολίτης. Δεν εκφέρετε απλές γνώμες σε μια παρέα ιδιωτική.

Σε λίγο σεβασμιότατε που θα φθάσουμε; Nα γίνονται Σύνοδοι μέσω teamviewer και skype; Να τελούνται μυστήρια διαδικτυακά; Nα δογματίζετε μέσω emails και sms;

Διαπράξατε μεγάλο ατόπημα σεβασμιότατε, εκτός κι αν ο λογαριασμός αυτός που δημοσίευσε το μήνυμα, δεν ανήκει σε εσάς, αλλά σε δολίους που σας εχθρεύονται και σας φθονούν.

Δεν αμφισβητήσατε απλώς την αγιότητα και τη μαρτυρία του διωκόμενου Ρώσου επισκόπου της διασποράς, αλλά τον κατακρίνατε και τον καθυβρίσατε ποικιλοτρόπως.

Το μύνημά σας :


«ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΟΤΙ Ο ΡΩΣΣΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΣ. ΤΑ ΦΡΙΚΑΛΕΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΟΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΣ ΑΚΑΤΑΡΤΙΣΤΟ, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟ, ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟ, ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ. ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ.»

Ποιοι είναι αυτοί που διέπραξαν τέτοιο αδίκημα; Τέτοιο αμάρτημα;

Mήπως κάθε χριστιανικό βιβλιοπωλείο που διαθέτει σε περίοπτη θέση βιβλία σχετικά με τον βίο του αγίου;

Μήπως όλα τα ορθόδοξα ιστολόγια που επίσης αναφέρονται στον μεγάλο άγιο της ορθοδοξίας;

Μήπως ο ελληνορθόδοξος λαός που δεν εθνικοποιεί την πίστη, αλλά ευλαβείται τον νεοφανή άγιο;

Mήπως ο Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος Γεώργιος με τα θυρανοίξια του Ιερού Παρεκκλησίου του νεοφανούς Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς, στον Ιερό Ναό Αγίας Άννης Κατερίνης;

Πέρα απ’ αυτούς τους «κάποιους» στην Ελλάδα ποιοι άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν; Οι εκατομμύρια Ρώσοι ορθόδοξοι αδελφοί μας;

Mήπως ο π. Σεραφείμ Ρόουζ που μεταξύ άλλων είπε: «… Ήταν πλέον γνωστό, ότι ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς δεν ήταν απλώς ένας δίκαιος άνθρωπος και ασκητής, αλλά κυρίως ένας άνθρωπος τόσο κοντά στο Θεό που του είχε δωθεί το προορατικό χάρισμα και οι προσευχές του έφερναν την ίαση και τη θεραπεία… »

Στο Παρίσι γράφτηκε γι’ αυτόν το εξής:
«Ζει πέρα από το δικό μας επίπεδο ύπαρξης. Δεν είναι τυχαίο πως σ’ ένα ναό του Παρισιού, που υπάγεται στη Ρώμη, ένας παπικός ιερέας, απευθυνόμενος στους νέους είπε:

«Ζητάτε αποδείξεις; Λέτε ότι πια δεν υπάρχουν ούτε θαύματα, ούτε άγιοι. Γιατί χρειάζεστε θεωρητικές αποδείξεις, όταν ένας ζωντανός άγιος περπατά στους δρόμους του Παρισιού, ο Άγιος Ιωάννης ο Ανυπόδητος!».

Εσείς σεβασμιότατε, που μάλλον αναγνωρίζετε μυστήρια και ενέργεια της Θείας Χάρης στους παπικούς και αιρετικούς, δεν εμπιστεύεστε τον παπικό ιερέα;

Μήπως ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, που είπε σε κάποιον:

«Αν θερμά επιθυμείς να δεις ένα ζωντανό άγιο, πή­γαινε στο Μπίτολ (επισκοπή Αχρίδας) στον π. Ιωάννη» και σε μία μικρή ομάδα ιεροσπουδαστών είπε: «Παιδιά, να ακούτε τον πατέρα Ιωάννη. Είναι ένας άγγελος του Θεού με τη μορφή ενός ανθρώπου».

Δεν θα επεκταθώ σε Μαρτυρίες και Θεοσημεία (όπως το άφθαρτο σκήνωμά του και τα θαύματα) που οδήγησαν, όχι στην «αγιοποίηση», αλλά στην αναγνώριση της αγιότητας του Ιωάννη Μαξίμοβιτς από λαό και ιεραρχία. Αυτά τα ξέρετε και δεν σας συγκινούν. Δεν σας συγκινούν γιατί ξεβολεύεστε. Θίχθηκε ο Οικουμενικός Θρόνος.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελεί σύμβολο, αξία , προπύργιο της Ορθοδοξίας. Το τιμάμε και το ευλαβούμαστε. Ο εκάστοτε Πατριάρχης όμως, κρίνεται και απ’το Θεό και απ’τον λαό («φωνή λαού, οργή Θεού») εάν είναι αιρετικός, σχισματικός ή μασονοκινούμενος.

Δεν θα παρασυρθώ σε αναλύσεις και κρίσεις σχετικά με το θέμα των εδαφών του Οικουμενικού Πατριαρχείου, γιατί θα παρεκκλίνω απ’το ζητούμενο.

Πιθανόν ο άγιος να σφάλλει, πιθανόν όχι.

Σφάλλουν οι άγιοι;

Στην εποχή των Αγίων Αποστόλων γνωρίζουμε τη διαφωνία των δύο κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου όσον αφορά το θέμα της περιτομής των ειδωλολατρών. Ο Απ. Πέτρος υποστήριζε ότι έπρεπε να περιτέμνονται, ενώ ο Απ. Παύλος υποστήριζε το αντίθετο. Η Αποστ. Σύνοδος έλυσε το πρόβλημα. Αφού υπάρχει το βάπτισμα δεν χρειάζεται η περιτομή. Ο Απ. Πέτρος έκανε λάθος. Μετανόησε και δέχθηκε την αλήθεια.

Ο Άγιος Φώτιος, Πατριάρχης Κων/λεως γράφοντας στον Μητροπολίτη Ακυλείας για το θέμα αναφέρει:

«…Πόσαι δε περιστάσεις πραγμάτων πολλούς (=πατέρες) εξεβιάζοντο, τα μεν παραφθέγξασθαι, τα δε προς οικονομίαν ειπείν, τα δε και των απειθούντωνεπαναστάντων, τα δε και αγνοία, οία δη περιολισθήσαιανθρώπινον… Ει δε παρεφθέξαντο μεν ή διά τινααιτίαν νυν αγνοουμένην ημίν της ευθύτητος εξετράπησαν, ουδεμία δε ζήτησιςαυτοιςπροσενήνεκται, ουδ’ εις μάθησιν της αληθείας ουδείς αυτούς παρακάλεσε, πατέρας μεν ουδέν ελλάτοναυτούς, ει και μη τούτο είπον, επιγραφόμεθα… τοις λόγοις τούτων, εν οιςπαρηνέχθησαν, ουχ εψόμεθα…» (Φωτίου, Επιστολή Ε΄, Προς τον ΑκυλουΐαςΙωάννην ι΄, εις Ι. Βαλέττα, Φωτίου Επιστολαί, Λονδίνο 1864, σ. 196).

(«…Ακόμη, πόσες δυσκολίες των καταστάσεων ανάγκαζαν πολλούς Πατέρες άλλα να τα παραποιούν, άλλα να τα λεν με πνεύμα συγκατάβασης, άλλα να λεν όταν ξεσηκώνονταν οι απείθαρχοι, άλλα νατα λεν από άγνοια, καθώς βέβαια είναιανθρώπινο να σφάλει κανείς. Και αν παραποίησαν κάτι ή, γιακάποιο λόγοπου εμείς τώρα αγνοούμε, παρεξέκλιναν από την ορθή πορεία, τη στιγμή μάλισταπου δεν τους ζητήθηκε να εκφέρουν άποψη ούτε κανείς τους παρακάλεσε να του διδάξουν την αλήθεια, τους αναγνωρίζουμε το ίδιοως Πατέρες, όπως θα τους αναγνωρίζαμε και αν δεν εξέφραζαν αυτή την άποψη… τη διδασκαλία τους στην οποία πλανήθηκαν δε θα την ακολουθήσουμε…» )

Μπορούν λοιπόν οι άγιοι να σφάλλουν –σπάνια βέβαια – σε ορισμένα θέματα που δεν είναι πρωτεύοντα.

Σε άλλα βέβαια,ὀπως στο θέμα του δόγματος και των αιρέσεων, όλοι οι Άγιοι και οι Πατέρες της Ορθοδοξίας δεν σφάλλουν. Όπως στο θέμα του Οικουμενισμού για παράδειγμα, που άγιοι αλλά και σεβάσμιοι γέροντες, όπως ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης,ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς,ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός,ο Άγιος Ιωάννης ο Μαξίμοβιτς,ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ο Άγιος ΠαΙσιος,ο γέρων Αθανάσιος Μυτιλιναίος, ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης, ο γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, ο π Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης, ο γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο άγιος Νεκτάριος (τελειωμό δεν έχουν) συμφωνούν απόλυτα και δε σφάλλουν.

Έτσι θεμελιώνεται ένα φρόνημα στο λαό,που ήδη προϋπάρχει απ’ την ανάγνωση του Ευαγγελίου και των Πατερικών λόγων, σχετικά με την αλλοίωση της πίστεως από ψευδοποιμένες.

Σίγουρα σεβασμιότατε, ένας άγιος κάνει σφάλματα, καθ’ ότι αποκλειστικά άγιος και αλάνθαστος είναι μόνο ο Θεός. Αυτό όμως δεν καθιστά τον αγιασμένο άνθρωπο ακατάρτιστο, ανερμάτιστο, αγράμματο και κακομοίρη όπως τόσο απερίσκεπτα λέτε. Ειδικά ένα τέτοιο άγιο με τέτοια παρακαταθήκη.

Σας βεβαιώνω ότι όλοι που τον ευλαβούμαστε, το κάνουμε ελεύθερα χωρίς καταπίεση κι επιβολή.

Μάλλον σεβασμιότατε εσείς είστε, που προσπαθείτε να μας πείσετε για τα αδικαιολόγητα κι ανεξήγητα.

Χαρακτηρίζετε «φρικαλέα» τα γραφόμενα του αγίου.

Φρικαλέο κι ανορθόδοξο είναι που υπερασπίζεστε εσείς, με πάθος και ζήλο, τη «μεγάλη σύνοδο» όπως λέτε του Κολυμπαρίου.

Μια Σύνοδο που δεν ακυρώνει απλώς ένα Πατριάρχη ή εγείρει εδαφικές διεκδικήσεις, αλλά προσβάλλει την Πατερική παράδοση, τα μαρτύρια των αγίων, αίρει τα δόγματα και υβρίζει το Χριστό.

Αν αναζητάτε τη «φρίκη» θα τη βρείτε σε αυτή τη Σύνοδο,που και μικρή ήταν σε συμμετοχή, και ελάχιστη σε αποδοχή, αλλά και επικίνδυνη στις διαπιστώσεις της.

Αψηφάτε επίσης εκατομμύρια λαού που ευλαβείται τον άγιο, σε ολόκληρη την ορθόδοξη οικουμένη, με αυτό το αδόκιμο, άστοχο και υβριστικό σας τηλεμύνημα.

Επίσης διαπράττετε και ιεροκατάκριση, όταν εκφράζεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, για ένα διάδοχο των Αγίων Αποστόλων, καθ’ ὀτι δεν κρίνετε τον άγιο για θέματα πίστεως και αίρεσης. Τότε θα είχατε το δικαίωμα, όπως μας τονίζει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:«Τό, Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως».

Μετά ποιος θα έχει σειρά; Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που μας προτρέπει να καταριώμαστε τον Πάπα; O άγιος Νεκτάριος που λέει ότι ο Πάπας ξεθεμελίωσε τον Χριστό απ’την εκκλησία;

Aνανήψτε σεβασμιότατε και συνέλθετε. Ζητείστε τις πρεσβείες του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς για Θεία Συγχώρεση!

«Πᾶνος»

Πως θα καταλάβουν την Εκκλησία και τα Μοναστήρια οι άνθρωποι που προετοιμάζουν την άφιξη του Αντιχρίστου

Από τον Άγιο γέροντα και Μάρτυρα Ανατόλιο 
τον νεότερο, της Όπτινα (+1922)

«Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα δρα με πανουργία για να οδηγήσει στην αίρεση, αν ήταν δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Δεν θα ξεκινήσει με την ψυχρή απώθηση των δογμάτων της Αγίας Τριάδος, της Θεότητος του Κ. Ι. Χριστού, και της παρθενίας της Θεοτόκου, αλλά θα ξεκινήσει ανεπαίσθητα να καταστρέφει τις διδασκαλίες και τις παραδόσεις της Εκκλησίας και την μεγάλη τους πνευματικότητα, που έφτασε σε μας μέσω των Αγίων Πατέρων, από το Άγιον Πνεύμα.
Λίγοι θα παρατηρήσουν αυτά τα καλοπιάσματα του εχθρού, μόνον εκείνοι που είναι πολύ πεπειραμένοι στην πνευματική ζωή. 
Οι αιρετικοί θα αποκτήσουν ισχύ πάνω στην Εκκλησία, και θα τοποθετήσουν τους υπηρέτες των παντού. 
Οι ευλαβείς θα ατενίζονται καταφρονητικά. Ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι από τους καρπούς των θα τους αναγνωρίσετε, και έτσι, από τους καρπούς των καθώς και από τις ενέργειές των αιρετικών, προσπαθήστε να τους διακρίνετε από τους αληθινούς ποιμένες. Αυτοί είναι πνευματικοί κλέφτες, διαρπάζοντες τη πνευματική ποίμνη, και θα εισέλθουν στο μαντρί (την Εκκλησία), σκαρφαλώνοντας με κάποιο άλλο τρόπο, χρησιμοποιώντας δύναμη και καταπατώντας τους ιερούς κανόνες. 
Ο Κύριος καλεί αυτούς ληστές (Ευαγ. Ιω. 10/1). Πράγματι, η πρώτη τους ενέργεια θα είναι η καταδίωξη των αληθινών ποιμένων, η φυλάκιση και η εξορία τους, διότι χωρίς αυτό θα είναι αδύνατο γι αυτούς, να διαρπάσουν το ποίμνιο.
Γιαυτό το λόγο παιδί μου, όταν βλέπεις την καταπάτηση της πατρικής παραδόσεως και των θείων εντολών στην Εκκλησία, των εντολών που ορίσθηκαν από το Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και κατά το χρόνο δράσης τους μπορεί να κρύβουν την ασέβειά τους, ή να καταστρέφουν την Αγία Πίστη ανεπαίσθητα, προκειμένου να επιτύχουν καλύτερα στην σαγήνευση και προσκόλληση των απείρων στα δίχτυα τους.
Η καταδίωξη θα κατευθύνεται όχι μόνον εναντίον των ποιμένων αλλά εναντίον όλων των δούλων του Θεού, διότι όλοι όσοι θα καθοδηγούνται από την αίρεση δεν θα υποφέρουν την ευσέβεια. Αναγνωρίζετε αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτου από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και την αγάπη της ισχύος. 
Θα είναι συκοφάντες, προδότες, παντού δεικνύοντες έχθρα και κακοήθεια. Γιαυτό ο Κύριος είπε ότι οι καρποί τους θα τους κάνουν γνωστούς. 
Οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού είναι ταπεινοί, αγαπούν τον συνάνθρωπό τους και είναι υπάκοοι στην Εκκλησία.
Οι Μοναστές θα ταλαιπωρηθούν υπερβολικά από τους αιρετικούς, και η μοναστική ζωή θα καταφρονηθεί. 
Τα (ενεργά) Μοναστήρια θα σπανίζουν, ο αριθμός των μοναχών θ ελαττωθεί, και αυτοί που θα παραμείνουν θα υποφέρουν από βία. Αυτοί που μισούν την μοναστική ζωή, εντούτοις, έχοντας μόνο την αμφίεση της ευσεβείας, θα αγωνίζονται να προσελκύσουν τους μοναχούς με το μέρος τους, υποσχόμενοι σ’ αυτούς προστασία και κοσμικά αγαθά, και απειλώντας αυτούς που τους αντιτίθενται με εξορία. Αυτές οι απειλές θα προκαλέσουν μεγάλη απόγνωση στους μικρόψυχους, αλλά εσύ παιδί μου, να χαίρεσαι για το ότι έχεις ζήσει μέχρι αυτό τον καιρό, διότι τότε οι πιστοί που δεν θα έχουν δείξει άλλες αρετές, θα λάβουν στέμματα, μόνο διότι θα έχουν μείνει σταθεροί στην πίστη, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου. (Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ευαγ. Ματ. Ι-32).
Φοβού τον Κύριο τέκνο μου. Φοβού να χάσεις το στέμμα που ετοιμάστηκε για σένα, φοβού το να ριχτείς από το Χριστό στο εξώτερο σκότος και στα αιώνια βάσανα. Στάσου γενναίος στην πίστη, και αν είναι αναγκαίο, υπόμεινε καταδίωξη και άλλες λύπες, διότι ο Κύριος θα είναι μαζί σου και οι άγιοι Μάρτυρες και πνευματικοί θα κοιτάζουν σε σένα και τον αγώνα σου με ευχαρίστηση.
Αλλά αλλοίμονο στους μοναχούς εκείνες τις ημέρες που θα καθηλωθούν από ιδιοκτησίες και πλούτη, οι οποίοι λόγω της αγάπης της ειρήνης (ανάπαυσης) θα είναι έτοιμοι να υποταχθούν στους αιρετικούς. Θα αποκοιμίζουν την συνείδησή τους, λέγοντας «Εμείς διατηρούμε και σώζομε το Μοναστήρι και ο Κύριος θα μας συγχωρήσει. Οι ατυχείς και τυφλοί αυτοί δεν λογαριάζουν καθόλου ότι δια της αιρέσεως οι δαίμονες θα εισέλθουν στο Μοναστήρι, και κατόπιν δεν θα είναι ένα Άγιο Μοναστήρι, αλλά μόνο τοίχοι, από τους οποίους η Χάρη θα έχει απομακρυνθεί.
Ο Θεός εντούτοις είναι ισχυρότερος από τον εχθρό, και δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τους δούλους του. Οι αληθινοί Χριστιανοί θα παραμείνουν μέχρι το τέλος αυτής της περιόδου, μόνο θα προτιμήσουν να ζουν σε απομονωμένα ερημικά μέρη. 
Μη φοβηθείτε θλίψεις,μάλλον να φοβηθείτε την ολέθρια αίρεση, διότι μας γυμνώνει από τη Χάρη και μας απομονώνει από τον Χριστό…

Oὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι. Ο του κανόνος τοις ακοινωνήτοις κοινωνών, και τούτον ακοινώνητον είναι




Οι Ι. Κανόνες της Εκκλησίας, με οικουμενικό κύρος, που αναφέρονται στην απαγόρευση συμπροσευχής με αιρετικούς και σχισματικούς είναι: 

1. Κανών Ι΄ των Αγ. Αποστόλων: «Ει τις ακοινωνήτω, καν εν οίκω συνεύξηται, ούτος αφοριζέσθω»

2. Κανών ΙΑ΄ των Αγ. Αποστόλων: «Ει τις καθηρημένω, κληρικός ων, κληρικώ συνεύξηται, καθαιρείσθω και αυτός».

3. Κανών ΜΕ΄ των Αγ. Αποστόλων: «Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως Κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρείσθω»

4. Κανών ΞE΄ των Αγ. Αποστόλων: «Ει τις Κληρικός, ή Λαϊκός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω»

5. Κανών ΟΑ΄ των Αγ. Αποστόλων: «Ει τις Χριστιανός έλαιον απενέγκοι εις ιερόν εθνών, ή εις συναγωγήν Ιουδαίων εν ταις εορταίς αυτών, ή λύχνους άπτοι, αφοριζέσθω»

6. Κανών ΣΤ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Περί του, μη συγχωρείν τοις αιρετικοίς εισιέναι εις τον οίκον του Θεού, επιμένοντας τη αιρέσει»

7. Κανών Θ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Περί του, μη συγχωρείν εις τα κοιμητήρια, ή εις τα λεγόμενα μαρτύρια πάντων των αιρετικών απιέναι τους της Εκκλησίας, ευχής ή θεραπείας ένεκα, αλλά τους τοιούτους, εάν ώσι πιστοί, ακοινωνήτους γίνεσθαι μέχρι τινός, μετανοούντας δε, και εξομολογουμένους εσφάλθαι, παραδέχεσθαι»

8. Κανών ΛΒ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Ότι ου δεί αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αίτινές εισιν αλογίαι μάλλον, ή ευλογίαι»

9. Κανών ΛΓ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Ότι ου δεί αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι«

10. Κανών ΛΔ΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου. Ότι ου δεί πάντα χριστιανόν εγκαταλείπειν μάρτυρας Χριστού και απιέναι προς τους ψευδομάρτυρας, τουτέστιν αιρετικών, ή αυτούς προς τους προειρημένους αιρετικούς γενομένους· Ούτοι γαρ αλλότριοι του Θεού τυγχάνουσιν. Έστωσαν ουν ανάθεμα οι απερχόμενοι προς αυτούς.

11. Κανών ΛΖ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Ότι ου δεί παρά των Ιουδαίων ή αιρετικών τα πεμπόμενα εορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζειν αυτοίς»

12. Κανών Θ΄ του Τιμοθέου Αλεξανδρείας: «Ερώτησις. Ει οφείλει Κληρικός εύχεσθαι, παρόντων Αρειανών, ή άλλων αιρετικών; ή ουδέν αυτόν βλάπτει, οπόταν αυτός ποιή την ευχήν, ήγουν την προσφοράν; Απόκρισις. Εν τη θεία αναφορά ο Διάκονος προσφωνεί προ του ασπασμού. «Οι ακοινώνητοι περιπατήσατε.» Ουκ οφείλουσιν ουν παρείναι, ει μη αν επαγγέλλωνται μετανοείν και εκφεύγειν την αίρεσιν» 

13. Κανών Β΄ της εν Αντιοχεία Συνόδου: «Πάντας τους εισιόντας εις την Εκκλησίαν και των ιερών Γραφών ακούοντας, μη κοινωνούντας δε ευχής άμα τω λαώ ή αποστρεφομένους την αγίαν μετάληψιν της ευχαριστίας κατά τινα αταξίαν, τούτους αποβλήτους γίνεσθαι της Εκκλησίας, έως αν εξομολογησάμενοι και δείξαντες καρπούς μετανοίας και παρακαλέσαντες τυχείν δυνηθώσι συγγνώμης, μη εξείναι δε κοινωνείν τοις ακοινωνήτοις, μηδέ κατ” οίκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοις μη τη εκκλησία συνευχομένοις, μηδέ μη συναγομένοις. Ει δε φανείη τις των επισκόπων, ή πρεσβυτέρων, ή διακόνων, ή τις του κανόνος τοις ακοινωνήτοις κοινωνών, και τούτον ακοινώνητον είναι, ως αν συγχέοντα τον κανόνα της Εκκλησίας». 

Η "Ορθοδοξία" της Μητροπόλεως Πειραιώς!



Ὁ ἀμοραλισμὸς καὶ ἡ ὑποκρισία τοῦ μητροπολίτη Πειραιώς και τῶν συνεργατῶν του, ἄλλη μιὰ φορά …θριάμβευσε. Στὸ περιοδικὸ «Πειραϊκὴ Ἐκκλησία», λοιπόν, τοῦ κ. Σεραφεὶμ καὶ τῶν ἱερέων του π. Παύλου Δημητρακόπουλου καὶ π. Ἀγγέλου Ἀγγελακόπουλου (ὁ πρῶτος ἐπαινεθεὶς πολλάκις ὡς «λέων» τῆς Ὀρθοδοξίας από τον π. Θεόδωρο Ζήση καὶ ὁ τελευταῖος στενὸς συνεργάτης του, ὅπως καὶ τῆς «Κατάνυξις») δημοσιεύονται κείμενα τοῦ μητρ. Ἀργολίδος Νεκταρίου, τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ, τοῦ π.Βαρνάβα Γιάγκου καὶ ἄλλων τῶν ἰδίων ἰδεολογιῶν-κακοδοξιῶν. Πρόκειται γιὰ ἐκείνους ποὺ ὑποστηρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ δίνουν συγχωροχάρτι στὴν ὁμοφυλοφιλία συμπλέοντες μὲ τὸν καθηγητὴ Γιανναρᾶ! Σήμερα λοιπὸν συνεργαζόμαστε, κοινωνοῦμε καὶ συλλειτουργοῦμε μὲ τοὺς ὑποστηρικτὲς τῆς ὁμοφυλίας καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ αὔριο βγάζουμε πύρηνα ἄρθρα ἐναντίον τους!

Αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ τῶν συνεργατῶν της!

Τὸ περιοδικό