.
Γεροντας Φιλοθεος Ζερβακος: «Ἐαν ολοι οι χριστιανοι ακολουθουσαν κατα γραμμα τους Επισκοπους σε ολα, ουτε Εκκλησια ουτε & ορθοδοξος χριστιανος θα υπηρχε!»
(Τήν επιστολή την έγραψε ο π. Φιλόθεος, ο ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Λογγομβαρδας Πάρου,-πνευματικός πατέρας του μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου, από τα παιδικά του χρόνια-, και την εστειλε το 1930 στο μητροπολίτη Αἰτωλοακαρνανίας Ἱερόθεο. Ὁ Μητροπολίτης Ἱερόθεος κάλεσε, μετά από λίγα χρόνια στὸ Μεσολόγγι, τὸν π. Αὐγουστῖνο καὶ τὸν χειροτόνησε διάκονο).
…Ἐάν, Σεβασμιώτατε, τήν γνώμη τοῦ θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἰγνατίου ἀκολουθοῦσαν ὅλοι οἰ χριστιανοί κατά γράμμα, νά ἀκολουθοῦν δηλαδή τούς Ἐπισκόπους σέ ὅλα, ἀλλοίμονον τότε, οὔτε Ὀρθοδοξία οὔτε Ἐκκλησία οὔτε ὀρθόδοξος χριστιανός θά ὑπῆρχε σήμερα. Ἐάν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀκολουθοῦσαν τούς πατριάρχες καί ἐπισκόπους Ἀπολιναρίους, Μακεδονίους, Εὐτυχεῖς, Διοσκόρους, Σαββελίυς, Σεβήρους, Εὐσεβίους καί πολλούς ἄλλους καί δεχόνταν τά φρονήματά τους, ποῦ τότε Ὀρθοδοξία; ποῦ χριστιανός εὐσεβής καί ὀρθόδοξος!
Καί τί λέγω ἀνθρώπους πατριάρχες καί μητροπολῖτες καί δέν λέγω Συνόδους ἀπό 100, 200 καί 348 μητροπολῖτες καί ἐπισκόπους ἀποτελούμενες; Διότι 348 τόν ἀριθμό συνῆλθαν στήν Κωνσταντινούπολη τό 754 καί ἐξέδωσαν ὅρο πού ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ὁμόφωνα ὁρίζομε νά εἶναι ἀπόβλητη καί ξένη καί βδελυγμένη ἀπό τῆς Ἐκκλησίας τῶν Χριστιανῶν κάθε εἰκόνα ἀπό κάθε ὕλη καί χρωματουργική τῶν ζωγράφων κακοτεχνία κατασκευασμένη. Στό ἑξῆς νά μή τολμήση ὁ ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος νά ἀσκῆ αὐτό τό ἀσεβές καί βδελυρό ἔργο, ὅποιος ὅμως θά τολμήση στό ἑξῆς νά κατασκευάση εἰκόνα ἤ νά προσκυνήση ἤ νά τοποθετήση σέ ἐκκλησία, ἤ σέ ἰδιωτικό σπίτι, ἤ νά κρύψη, ἐάν μέν εἶναι ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος ἤ διάκονος, νά…καθαίρεται, ἐάν δέ εἶναι μοναχός ἤ λαϊκός, νά ἀναθεματίζεται καί νά εἶναι ὑπόλογος στούς νόμους τούς βασιλικούς, ὡς ἀντιμέτωπος στά προστάγματα τοῦ Θεοῦ, καί ἐχθρός στά δόγματα τῶν πατέρων».
Ὁ ἀριθμός 348, Σεβασμιώτατε, εἶναι πολύ σεβαστός. Ἐν τούτοις τόν τότε πατριάρχη Κωνσταντῖνον καί τόν βασιλέα Κοπρώνυμο καί τούς 348 μητροπολῖτες, πολλοί μοναχοί, κληρικοί καί λαϊκοί δέν τούς ἄκουσαν, ἀποσχίσθηκαν ἀπό αὐτούς, τούς ἔλεγχαν καί τούς ἀποκαλοῦσαν κακοδόξους, εἰκονομάχους κ.λ.π., καί ἐξακολουθοῦσαν νά ἀσπάζωνται καί νά σέβωνται καί νά τιμοῦν τίς ἁγίες εἰκόνες. Ἄρά γε οἱ τέτοιοι εἶναι σχισματικοί, αἱρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, ἀναθεματισμένοι, καί μαζί μέ αὐτούς καί ἐμεῖς, πού προσκυνοῦμε καί σεβόμαστε σχετικά καί κατά τήν παράδοση, τίς ἅγιες εἰκόνες; Ἐμεῖς ἔχουμε τήν γνώμη καί ὁμολογοῦμε ὅτι εἶναι ἄξιοι κάθε ἐπαίνου γιατί δέν πειθάρχησαν καί ἀποσχίσθηκαν, καί ἀξιώθηκαν οὐρανίων στεφάνων γιά τήν «παρακοή» τους ἐκείνη, καί σήμερα τούς τιμοῦμε ὡς Ἁγίους καί τούς ὀνομάζουμε· ὁ Ἅγιος Γερμανός, ὁ Ἅγιος Ταράσιος, οἱ Ἅγιοι Στέφανος καί Θεόδωρος καί Θεοφάνης οἱ Γραπτοί, Θεόδωρος ὁ Στουδίτης κ.λ.π.· τήν δέ σύνοδο τοῦ 754 ὀνομάζουμε παράνομον, μιαράν καί Καϊαφικό συνέδριο…
Ὁ Θεοκήρυξ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παραγγέλλει· «ἐάν τις εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐαγγελισάμεθα ἀνάθεμα».
Πατήρ δέ τῆς Ἐκκλησίας λέγει τά ἑξῆς: «Πᾶς ὁ λέγων παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ἦ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῇ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενος» (Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος)·
καί ἡ Ζ΄ Οἰκουμ. Σύνοδος ὁρίζει· «εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἐκκλησιαστική ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ· ἀνάθεμα»…
(ἐγράφη τό 1930 πρός τόν Μητροπολίτην Αἰτωλοακαρνανίας Ἱερόθεο)
Πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀποφασιστικὴ ρήξη μὲ τὸν Οἰκουμενισμό...
“Πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀποφασιστικὴ ρήξη μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του. Ὁ δρόμος μας δὲν εἶναι ὁ δικός τους. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὶς πράξεις μας. Μία ἐποχὴ πραγματικῆς ὁμολογίας ἔρχεται γιά μας, μία ἐποχὴ ποὺ ἴσως παραμείνουμε μόνοι καὶ διωκόμενοι. Στὸ βαθμὸ ποὺ ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν πλέον εἰσέλθει στὶς τάξεις τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» καὶ ἔχουν ὡς ἐκ τούτου προδώσει τὴν Ὀρθοδοξία, ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα τῆς πλήρους ἀπομονώσεώς μας. Δὲν μποροῦμε καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ ἀποστάτες τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ἐὰν ἀπαιτηθεῖ, νὰ ἀναχωρήσουμε στὶς “κατακόμβες”.
Ἡ θέση μας ὡς μαχητὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς καθαρῆς καὶ ἀμόλυντης ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θέτει κάτω ἀπὸ μεγάλη ὑποχρέωση, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορᾶ στὸ παρελθόν.
(Γραμμένο τὸ 1969)
Ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς
ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΕΡΗΜΩ
Θαύμα: Μια ευκαιρία για καλύτερη προετοιμασία
Δεν γίνονται θαύματα για να ζήσουμε περισσότερο και να περάσουμε ωραία τρώγοντας και πίνοντας.
Σε όποιον έγινε θαύμα δεν σημαίνει ότι θα σωθεί κιόλας αν η μετέπειτα ζωή του δεν μαρτυρεί τον έρωτα του για Αυτόν που του έκανε το θαύμα, τον Κύριό μας.
Το θαύμα είναι παράταση μετανοίας. Είναι μια ευκαιρία να επανορθώσω την ύπαρξη μου με την μετάνοια, να αλλάξω πνευματικούς προσανατολισμούς. Μας δίνει ο Κύριος με το θαύμα μια περίοδο χάριτος για να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την άλλη ζωή. Μας μιλάει ο Θεός μέσα από το θαύμα, θα τον ακούσουμε;
Τα θαύματα είναι σημεία της παρουσίας του Παραδείσου στον κόσμο της πτώσης. Εκεί που πεθαίνω, αναμορφώνονται όλοι οι νόμοι και μου δίνει ο Κύριος μια ευκαιρία να προετοιμαστώ για να Τον συναντήσω με ένδυμα γάμου.
Το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο είναι η μετάνοια, η εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου. Δεν είναι μέγα θαύμα η θεραπεία από μια αρρώστια διότι η υγεία θα χαθεί κάποια στιγμή. Ενώ η μετάνοια δεν έχει τέλος και φτάνει ο άνθρωπος να γίνει στολίδι του Ουρανού.Ο σωματικός θάνατος θα έρθει κάποια στιγμή, δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Πολλές φορές όμως επιλέγουμε τον πνευματικό θάνατο και τότε αυτή η επιλογή γίνεται προθάλαμος της αιώνιας απώλειας. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια θα ζήσουμε, αλλά το πώς θα τα ζήσουμε. Στο ΠΩΣ και στον ΤΡΟΠΟ ζωής μας κρύβεται το κλειδί του Παραδείσου.
Θα επιλέξουμε να παραδοθούμε στα πάθη μας ή στην αγκαλιά του Κυρίου ώστε να βρούμε θεραπεία;
Ας μην φοβόμαστε τον Θάνατο, την αρρώστια και τον πόνο. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, αυτά είναι τα πανεπιστήμια της ζωής. Πανεπιστήμια αγιότητας. Μας λέει ο Κύριος ««Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε». Τι να φοβηθώ όταν έχω εμπιστοσύνη σε Αυτόν που με έφτιαξε και έχει μετρημένες τις τρίχες της κεφαλής μου; Τι να φοβηθώ όταν μου κατήργησε τον θάνατο, μου άνοιξε τον Παράδεισο και με έκανε ουρανοπολίτη. Δεν έχω τίποτα να φοβηθώ από τη ζωή.
Ένα μόνο πράγμα είναι η αλήθεια ότι φοβάμαι…Τον εαυτό μου, αυτόν τον άγνωστο…
Τον φοβόμαστε γιατί δεν τον γνωρίζουμε…διότι δεν τον ακούμε που πονά και κάτι θέλει.
Με το θαύμα ο Κύριος μας λέει «Παιδί μου άλλαξε , σε περιμένω δεν έχεις χρόνο» Θα τον ακούσουμε ;
Θαύμα δεν είναι μόνο να γίνω καλά από κάποια σωματική αρρώστια. Θαύμα είναι να γίνω καλά από την αρρώστια του εγωϊσμού μου για να μπορώ να αντικρίσω το Χριστό. Τι άλλο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε; Ποιο είναι το μεγαλύτερο θαύμα ; Να γκρεμίζει η Θεία Χάρις το τείχος της φιλαυτία μας ώστε να δούμε τον Κύριο όπως τον έβλέπαν και τον βίωναν οι Άγιοι. Θαύμα ακόμα μπορεί να είναι ότι πόνεσα Κύριε και μέσα στον πόνο σε γνώρισα! Τι μέγα θαύμα Θέε μου! Η μεγάλη συνάντηση με τον Αναστάσιμο Φως του Κυρίου στα σκοτεινά δωμάτια του πόνου και της αγωνίας.
Το μεγαλύτερο θαύμα το βίωσε η μάνα του ληστή. Εκεί που όλα είχαν τελειώσει ψυχή και σώματι για τον γιό της ξαφνικά γίνεται πρώτος πολίτης του Παραδείσου.
Απίστευτο δώρο…Εκεί που είσαι και ζείς στην κόλαση ξαφνικά σου απλώνει το χέρι ο Κύριος και σου λέει «Ελθέ» όπως είπε στον Πέτρο και γίνονται όλα παράδεισος.
Μην ξεχνιόμαστε ο Λάζαρος ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ, έζησε 30 χρόνια και ΠΕΘΑΝΕ…
Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος έζησε άλλα τριάντα χρόνια μετά την έγερσή του. «Εν παραδόσεσιν εύρομεν ότι τριάκοντα ετών ήταν τότε ο Λάζαρος ότε εγήγερται, μετά δε το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έζησε, και ούτω πρός Κύριον εξεδήμησε κοιμηθείς».
Καλή Ανάσταση!
π. Σπυρίδων Σκουτής
Η νίκη ανήκει στον Χριστό !
ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙ
Ἐὰν ἡ μελέτη τῆς Ἀποκαλύψεως εἶνε πάντοτε ὠφέλιμος, πολὺ περισσότερο στὶς ἡμέρες τῶν μεγάλων θλίψεων. Τότε φαίνεται ἡ ἀξία τοῦ βιβλίου αὐτοῦ τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Ὁ χριστιανὸς ποὺ ἀγωνίζεται τὸν ἀγῶνα τῆς πἰστεως καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ εἰς τὴν πορεία του συναντᾶ μεγάλα ἐμπόδια καὶ τρομεροὺς πειρασμούς, καὶ βλέπει τὸν σατανᾶ νὰ ὠρύεται ἕτοιμο νὰ τὸν καταπιῇ καὶ ὀλιγοπιστεῖ καὶ ἀπελπίζεται καὶ νομίζει ὅτι δὲν ὑπάρχει καμμία διέξοδος, καμμία ἐλπίδα, καμμία ἀκτίνα φωτός, ἔρχεται ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου καὶ δείχνει τὸν ἀστέρα τὸν λαμπρὸ τὸν πρωϊνὸ καὶ λέγει·
«Ἡ νίκη ἀνήκει στὸν Χριστὸ καὶ εἰς τοὺς πιστοὺς ποὺ μένουν κοντά Του, τοὺς ἀγωνιζομένους μέχρις ἐσχάτων.
Καμμία ὀλιγοπιστία.
Καμμία δειλία ἄς μὴ σὲ ἀπομακρύνη ἀπὸ τὴν πορεία, τὴν ὁποία ἐχάραξε ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου.
Ὁ Χριστὸς θὰ θριαμβείσῃ.
Οἱ ἐχθροί Του θὰ νικηθοῦν.
Οἱ μισοῦντες Αὐτὸν θὰ καταστραφοῦν.
Οἱ ἀγαπῶντες Αὐτὸν θὰ εὐλογηθοῦν ἀπεριγράπτως».
Ὤ πόσους ἔχει παρηγορήσει καὶ ἐμψυχώσει ἡ Ἀποκάλυψις…
Ναί, εἴμαστε μία μειοψηφία...
Ναί, εἴμαστε μία μειοψηφία. Ναί, ἡ ὑπόλοιπη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀποκόψει – καὶ θὰ διπλασιάσει τὶς προσπάθειές της...
Ναί, εἴμαστε συνειδητοὶ ὅτι ὑπερασπιζόμαστε τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία ποδοπατοὺν σήμερα οἱ ἴδιοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες. Ἀλλὰ πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ σὲ αὐτὸ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο τὸν 4ο αἰώνα, ποὺ βρήκε κάθε ναὸ στὴν πόλη, ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν, στὰ χέρια τῶν Ἀριανῶν;
Πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ὁ ὁποῖος ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι τρεῖς Πατριάρχες εἴχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς Μονοθελητές, δήλωσε: «Ἀκόμη καὶ ἄν ὄλος ὁ κόσμος κοινωνήσει μαζὶ τους, ἐγὼ μόνος δὲν θὰ τὸ κάνω!»;
Πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ ἀπὸ τὸν ἅγιο Μάρκο τῆς Ἐφέσου, ποὺ ἀψήφισε μία «Οἰκουμενικὴ Σύνοδο» καὶ κάθε ἱεραρχία μὲ τὴν «καθαρὴ, σεκταριστική, παραληρηματικὴ» πεποίθηση ὅτι μόνος του ἤταν στὴν ἀλήθεια;!
(π. Σεραφείμ Ρόουζ, ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ ἔτους 1970)
ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΕΡΗΜΩ
Από την εμπειρία μου στον οικουμενισμό
Γράφει ο ιερέας Δανιήλ από το Σάτου Μάρε
Ο Πάπας Ρώμης Ιωάννης Παύλος Β’ φιλάει το κοράνιο
Αναφορικά με το πρόβλημα του οικουμενισμού, θα σας μιλήσω συνοπτικά για την εμπειρία μου στον οικουμενισμό.
Όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο, ήθελα να γνωρίσω την Ευρώπη, να ανοιχτώ, να κάνω φίλους σε όλες τις γωνιές του κόσμου, να έχω πρόσβαση σε μεγάλες βιβλιοθήκες. Δεν μπόρεσα να πάρω υποτροφία από τη σχολή μου, επειδή οι θέσεις για το Πανεπιστήμιο του Αγίου Σεργίου δίνονταν μόνο σε αυτούς που έκαναν καθαριότητα στους καθηγητές και σε αυτούς που φρόντιζαν τα παιδιά τους. Τελικά, αυτό το κατάφερα μόνο μέσω ενός οικουμενιστικού ιδρύματος.
Η καθολική εκκλησία του Χριστού – της Ελπίδας του κόσμου. Ντονάου, Αυστρία
Οι ιδέες των οικουμενιστών συνέπιπταν με την αφελή μου επιθυμία να αρχίσουμε διάλογο, να ανοιχτούμε, να μάθουμε τι σκέφτεται ο άλλος. Θεωρούσα ότι μόνο με διάλογο και εξωστρέφεια θα μπορούσαμε να είμαστε γνήσιοι χριστιανοί. Με γοήτευε η ιδέα της ένωσης των χριστιανικών εκκλησιών σε μια ενιαία χριστιανική εκκλησία προκειμένου να προκαλέσουμε πλήγμα σε όλους τους γιόγκι, τους βουδιστές, τους ινδουιστές, τους οπαδούς του κινήματος της «Νέας Εποχής» (Νιού Έιτζ), που συνέχεια έλεγαν ότι ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία του παρελθόντος και αναρωτιόνταν για το πώς μπορούν να ασπάζονται μια θρησκεία χωρισμένη σε τόσες εκκλησίες που λογομαχούν μεταξύ τους.
Το συγκεκριμένο αυτό ίδρυμα μού είχε προτείνει μια υποτροφία για ένα χρόνο. Στις συναντήσεις τους γλωσσολαλούσαν, γεγονός που με έκανε να αναρωτιέμαι, άραγε είναι καθολικοί ή πεντηκοστιανοί; Διαπίστωσα ότι τα δικά τους παρεκκλήσια μοιάζουν με αυτά του κινήματος της «Νέας Εποχής». Δηλαδή, αφηρημένα σύμβολα, αγάλματα σε αφρικανικό στιλ, εξπρεσιονιστικοί πίνακες αντί για εικόνες. Οι νεώτεροι ναοί τους, με αρχιτεκτονική Νιού Έιτζ, κάνουν μόνο για να νιώθει καλά εκεί ο αντίχριστος. Είχα την εντύπωση ότι η Καθολική Εκκλησία, μέσα στις δεκαετίες «ατζορναμέντο» (εκσυγχρονισμού), είχε πνευματικά και τεχνικά προετοιμαστεί για να αποδεχτεί τον αντίχριστο.
Μου είπαν ότι θέλουν να παραμείνω ορθόδοξος, να μην μετακινηθώ προς αυτούς. Φτάνει ο καθένας από μας να εμπλουτίζει τη δική του θρησκεία, μοιράζοντας τη θρησκευτική του εμπειρία. Οπότε, εγώ κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν δυνατόν, επειδή:
Η Ορθοδοξία δεν τους ενδιέφερε. Προσπάθησα να τους μιλήσω για τον Άγιο Σιλουανό, για τον Άγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο, για τον πατέρα Στανιλοάε, αλλά αυτά δεν τους προκάλεσαν ενδιαφέρον
1) Δε μάθαιναν τίποτα από την Ορθοδοξία. Αυτό ούτε καν τους ενδιέφερε. Προσπάθησα να τους μιλήσω για τον Άγιο Σιλουανό, για τον Άγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο, για τον πατέρα Στανιλοάε, αλλά αυτά δεν τους προκάλεσαν ενδιαφέρον.
2) Στις οικουμενιστικές συναντήσεις του ιδρύματος, με προτεστάντες διάφορων αποχρώσεων, καθολικούς και ορθόδοξους, οι ορθόδοξοι είχαν ρόλο ντεκόρ, για να τους προσδίδουν κύρος με τα ρεπορτάζ: «να, κοιτάξτε, και οι ορθόδοξοι είναι εδώ». Στην πραγματικότητα, το διάλογο τον έκαναν μόνο προτεστάντες και καθολικοί, και η γνώμη μου είναι ότι οι καθολικοί σήμερα έχουν αλληθωρίσει πολύ προς τον προτεσταντισμό. Οπότε, η υπόθεση για μια αποτελεσματική ένωση των καθολικών με τους ορθόδοξους, σήμερα, έχει ακόμα μικρότερες πιθανότητες, μια και οι καθολικοί έχουν απομακρυνθεί ακόμα πιο πολύ από μας. Όπως και να χει, δεν νοιάζονται καν για αυτό.
3) Έχω συναντήσει παραδοσιακούς καθολικούς, καθηλωμένους στον καθολικισμό της εποχής πριν από τη Β’ Σύνοδο του Βατικανού. Είναι δυσαρεστημένοι με τον Πάπα για το πνεύμα της «Νέας Εποχής», για τη συρρίκνωση της Λειτουργίας, για τους νεοτερισμούς, για την προτεσταντικοποίηση. Ποιοι, άραγε, είναι οι καρποί του οικουμενισμού, όταν οι καθολικοί παλαιάς κοπής τον αρνούνται; (και η πλειοψηφία των καθολικών τους θεωρεί «συντηρητικούς, καθυστερημένους, φονταμενταλιστές και πολύ βλάκες»).
4) Εμένα, προσωπικά, ο οικουμενισμός δε μου πρόσφερε τίποτα, εκτός από το πνεύμα σύγχυσης του κοσμοπολιτισμού, επιφανειακές γνωριμίες με νέους με διαφορετικά πιστεύω από διάφορες χώρες, γνωριμίες που δεν έχουν εξελιχθεί σε σταθερή χριστιανική φιλία. Με την ίδια επιτυχία θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε μια τέτοια φιλία και μέσω ιντερνέτ.
Ο Δαλάϊ Λάμα και ο καθολικός ιερέας Λόουρενς Φρίμεν κάνουν διαλογισμό
5) Δεν πλούτισα καθόλου πνευματικά. Δεν έμαθα να προσεύχομαι καλύτερα. Δε με έκανε πιο ανεκτικό. Δεν ανοίχτηκα σε άλλους. Αντί για αυτό, ένιωσα ότι υπάρχει ο κίνδυνος του συγκρητισμού, της διάλυσης της Ορθοδοξίας, της απομάκρυνσης από τη σοβαρή θρησκευτική ζωή, για χάρη κάποιας συγκρητιστικής θρησκείας, πολύ αμφίβολης και πολυσυλλεκτικής.
Όταν εμφανιστεί ο αντίχριστος, οι οικουμενιστές θα τρέξουν σε αυτόν, όπως οι μέλισσες στο μέλι
6) Ο οικουμενισμός δεν άσκησε πάνω μου κάποια σημαντική επιρροή ακόμα και ένα χρόνο μετά τον πειραματισμό μου σε ένα οικουμενιστικό κέντρο του εξωτερικού. Αλλά σε άλλους ορθόδοξους Ρουμάνους, που ήξεραν πολύ επιφανειακά την Ορθοδοξία, άσκησε. Δεν έγιναν καλύτεροι ως ορθόδοξοι, όμως, έγιναν καλύτεροι ως οικουμενιστές. Σήμερα, τους ετοιμάζουν πνευματικά για την αποδοχή της «Νέας Εποχής», και όταν εμφανιστεί ο αντίχριστος, θα τρέξουν σε αυτόν, όπως οι μέλισσες στο μέλι, αφού έχουν ετοιμαστεί για την αποδοχή των ιδεών του.
7) Ο κίνδυνος του οικουμενισμού έγκειται ακριβώς σε αυτή τη «Νέα Εποχή», η οποία θα γίνει η παγκόσμια θρησκεία του αντίχριστου. Τις ιδέες του οικουμενισμού μέχρι τελευταία τις έβρισκα στην ηλεκτρονική σελίδα του Μαϊτρέγια.
8) Ως ορθόδοξος ιερέας, από την εμπειρία της προσευχής και ιεραποστολής μου, κατάλαβα ότι ο πιο σίγουρος δρόμος για να αποφεύγουμε τους πολύμορφους σύγχρονους πειρασμούς είναι να ζούμε σύμφωνα με την Ορθοδοξία, ακόμα και «μέχρις αίματος»[1].
9) Πρέπει να τηρούμε τους κανόνες της Ορθοδοξίας, τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, πρέπει να κάνουμε υπακοή, δεν πρέπει να συρρικνώνουμε τη Λειτουργία και να επιχειρούμε νεοτερισμούς. Πρέπει να είμαστε σύγχρονοι, αντλώντας μόνο από το θησαυροφυλάκιο των Αγίων Πατέρων. Πρέπει να είμαστε ορθόδοξοι μέχρι και τη μαρτυρική θυσία αν χρειαστεί. Δεν πρέπει να προσευχόμαστε με ανθρώπους άλλων θρησκειών, αφού με αυτό τους νομιμοποιούμε. Πώς τότε θα τους δώσουμε ευκαιρία να ασπαστούν την Ορθοδοξία;
Θα είχαν προσχωρήσει στην Ορθοδοξία ο Σεραφείμ (Ρόουζ), ο Κάλλιστος (Γουέαρ), ο Πίτερ Γκίλκουιστ, αν τους λέγαμε ότι η θρησκεία τους είναι καλή;
Θα είχαν προσχωρήσει στην Ορθοδοξία ο Πλακίδας (Ντεσέϊ), ο Ολιβιέ Κλεμάν, ο Ντέιβιντ Χιούστον, ο Σεραφείμ (Ρόουζ), ο Κάλλιστος (Γουέαρ), ο Πίτερ Γκίλκουιστ, αν τους λέγαμε ότι η θρησκεία τους είναι καλή; Και τι θα γίνει αν ο Χριστός στην Κρίση θα μας καλέσει να λογοδοτήσουμε για τις ψυχές αυτών που τους αφήσαμε στην πίστη τους, επειδή έτσι μας έμαθε η ιδέα του οικουμενισμού; Ο Απόστολος Παύλος δεν ήταν οικουμενιστής, οι Άγιοι Πατέρες, επίσης, δεν ήταν. Εμείς, δηλαδή, είμαστε πιο σοφοί από αυτούς;
10) Κατάλαβα για τον εαυτό μου ότι η δύναμη της ιεραποστολής μου ήταν πολύ χαμηλή, όταν δεν τηρούσα όλους τους ορθόδοξους κανόνες μέχρι και τον τελευταίο όρο. Όμως, όσο εμβάθυνα στην ενεργή Ορθοδοξία, ο λογισμός μου στερεωνόταν, η καρδιά μου φωτιζόταν και οι άνθρωποι γύρω μου άρχιζαν να με καταλαβαίνουν και να έρχονται στον Χριστό ευχαριστιακά. Άρχιζαν να προσεύχονται μόνοι τους και να προχωρούν στο δρόμο της σωτηρίας.
11) Τι το καινούργιο μπορεί να φέρει ο οικουμενισμός που δεν έχει η Ορθοδοξία; Εξωστρέφεια, συμπόνοια, αρμονία, ανοχή υπάρχουν και στην Ορθοδοξία. Οι κίνδυνοι, όμως, του οικουμενισμού είναι αμέτρητοι. Ο οικουμενισμός είναι οι πύλες μέσα από τις οποίες ο αντίχριστος θα μπει στην Εκκλησία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο οικουμενισμός έχει μασονική καταγωγή.
Έχω διαβάσει στην ιστοσελίδα του Μαϊτρέγια ότι μέσω του οικουμενισμού θέλει να οδηγήσει τους ορθόδοξους «φονταμενταλιστές» στο στάβλο του, αν και ομολογεί ότι θα του προκαλούν πολλά προβλήματα και ότι περίπου το ένα τρίτο δε θα τον αποδεχτεί. Οπότε, ποιος θα τον αποδεχτεί; Μήπως αυτοί που θεωρούν ότι όλες οι θρησκείες είναι καλές, και ότι, επομένως, το σύνολό τους, δηλαδή η Νέα Εποχή, είναι καλύτερη από όλες επειδή τις εμπεριέχει όλες;
Ποιος δε θα δεχτεί τον αντίχριστο και τη δική του συγκρητιστική θρησκεία; Οι ορθόδοξοι. Και θα κατηγορούνται ότι είναι «συντηρητικοί» και «αντιδραστικοί»
12) Και ποιος δε θα δεχτεί τον αντίχριστο και τη δική του συγκρητιστική θρησκεία; Οι ορθόδοξοι, σαν κι εμένα, οι οποίοι θα κατηγορούνται ότι είναι «φονταμενταλιστές», «συντηρητικοί», «απαρχαιωμένοι», «καθυστερημένοι», «ταλιμπάν», «αντιδραστικοί», «τρομοκράτες».
Μην εκπλήσσεστε. Αυτές οι κατηγορίες θα νομιμοποιήσουν το μεγάλο διωγμό, «όμοιο προς το οποίο ούτε έχει γίνει από την αρχήν του κόσμου έως τώρα ούτε και θα γίνη».[2] Με αυτές τις κατηγορίες η αυριανή πλειοψηφία της «Νέας Εποχής» θα βγει εναντίον της ορθόδοξης μειοψηφίας, που «αντιστέκεται πεισματικά σε κάθε τι καινούργιο».
13) Ο αντίχριστος, όταν έρθει, θα μιλάει τηλεπαθητικά σε όλο τον πλανήτη, θα έχει λουσιφερική δύναμη για τον υπνωτισμό των ανθρώπων, θα κάνει θαύματα, θα περπατάει στα σύννεφα, θα μετατρέπει τις πέτρες σε ψωμί, θα προτείνει στον πλανήτη ειρήνη, ευημερία, λύση στα προβλήματα του τρίτου κόσμου, μια θρησκεία, καλή για όλους, τον τερματισμό των θρησκευτικών συγκρούσεων. Όμως, αυτός θα ισχυριστεί ότι οι αιματηροί πόλεμοι ανάμεσα στις θρησκείες δεν μπορούν να σταματήσουν, αν πρώτα η φονταμενταλιστική ορθόδοξη πλειοψηφία δεν εξαφανιστεί δια παντός. Αλλιώς, θα κάνει διωγμούς εναντίον όλων των ορθόδοξων.
14) Και τώρα να ρωτήσω: Ποιος νομίζετε ότι θα τον δεχτεί και ποιος όχι; Νομίζω ότι θα τον δεχτούν όλες οι μη χριστιανικές θρησκείες, οι αιρέσεις, η πλειοψηφία των καθολικών, οι προτεστάντες και εκείνοι οι ορθόδοξοι οι οποίοι είναι χαλαροί, επιπόλαιοι και που στην πραγματικότητα δεν έχουν εμβαθύνει στην Ορθοδοξία, όπως και οι οικουμενιστές που είναι πνευματικά προετοιμασμένοι για να δεχτούν τις ιδιοφυείς ιδέες του για την ειρήνη σε όλο τον κόσμο και την αλληλοκατανόηση. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «ὅταν γὰρ λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος»[3].
Ερώτηση προς όλους: αν δεν καταφέρνω να είμαι καλός ορθόδοξος, πώς να βρω χρόνο για να είμαι και οικουμενιστής;
15) Και τελευταία ερώτηση προς όλους, οικουμενιστές και μη: αν δεν καταφέρνω να είμαι καλός ορθόδοξος, πώς να βρω χρόνο για να είμαι και οικουμενιστής;
Δεν καταφέρνω να προσεύχομαι πραγματικά, δεν προσεύχομαι όσο πρέπει, δε διαβάζω την πατρολογία, όπως θα ήθελα, δεν κάνω ιεραποστολή, όπως θα ήθελα, δεν έχω χρόνο για να είμαι πραγματικός ορθόδοξος, όπως πρέπει να είμαι. Γιατί τότε να χάνω χρόνο για τον οικουμενισμό;
Εσείς το καταφέρνετε; Περνάτε τρείς-τέσσερις ώρες την ημέρα σε απερίσπαστη προσευχή; Έχετε περάσει όλη τη νύχτα μέσα στην προσευχή; Πηγαίνετε, κάθε βδομάδα, σε νοσοκομεία, άσυλα, ορφανοτροφεία, φυλακές, για να τηρήσετε την εντολή του Κυρίου, βάσει της οποίας θα κριθεί ο κόσμος;[4]
Έχετε ντύσει γυμνούς που ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων, κάθε μέρα, κάτω από τα παράθυρα της πολυκατοικίας σας. Έχετε νοιαστεί για αυτούς που κοιμούνται στο σκουπιδότοπο της πόλης, για αυτούς που έχουν χάσει το σπίτι τους και καταφεύγουν με μικρά παιδιά στην όχθη των ποταμών;
Έχετε αγωνιστεί ενάντια στην ηθική αποσύνθεση ανάμεσα στους ορθόδοξους; Έχετε αγωνιστεί ενάντια στις εκτρώσεις, τη μέθη, την ακολασία, το σατανικό ροκ, τις αιρέσεις, τη βία κατά των γυναικών και την έξωση των παιδιών στο δρόμο, μέσα στη νύχτα, με αποτέλεσμα ο διάβολος να θερίζει τη συγκομιδή του στο κοπάδι του Χριστού και να καταστρέφει με μανία τους ορθόδοξους;
Έχετε οδηγήσει ανθρώπους στην πύρινη πίστη με τις ομιλίες σας, με τις προσπάθειές σας, μιλώντας για τον Χριστό «ευκαίρως ακαίρως»;[5] Έχετε ενδιαφερθεί ποιος στη γειτονιά σας έχει ανάγκη, κάποια πολύτεκνη μητέρα που δεν έχει να ζήσει και σκέφτεται να πέσει από το παράθυρο, επειδή την απειλούν να τη διώξουν από το σπίτι και να πουλήσουν το διαμέρισμά της;
Οικουμενιστική προσευχή στην κοινότητα Τεζέ
Έχετε αγωνιστεί ενάντια στην άγνοια των νέων για τον αποκρυφισμό, τις ανατολικές θρησκείες, τη μαγεία, το σατανισμό, που φυτρώνουν ανάμεσα στους νέους;
Έχετε διαθέσει χρήματά σας, τον υπολογιστή σας, το χρόνο σας, την καρδιά σας, τη ζωή σας για να υπηρετείτε τον Χριστό;
Έχετε διαθέσει χρήματά σας, τον υπολογιστή σας, το χρόνο σας, την καρδιά σας, τη ζωή σας για να υπηρετείτε τον Χριστό;
Νιώθετε ότι εσείς είστε εκείνος ο δούλος, αγαθός και πιστός, τον οποίον ο Δεσπότης, όταν ήρθε, τον επαίνεσε και ἐπὶ πολλῶν τον κατέστησε;[6] Ή, το αντίθετο, είστε ο δούλος που ασχολούταν με βιοτικές μέριμνες και δεν έκανε τίποτα για τον Γλυκύτατο Χριστό; Νιώθετε ότι είστε οι ευλογημένοι που σας καλούν στον παράδεισο[7], επειδή Τον ψάχνατε στις φυλακές, στα άσυλα, στα νοσοκομεία, στα ορφανοτροφεία;
Αν ναι, τότε ελάτε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αγωνιστούμε μαζί ενάντια στην σατανική εντροπία, που πολεμά την Ορθοδοξία. Ελάτε, να μοιραστούμε την εμπειρία μας, ελάτε, να μοιραστούμε ιδέες, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον με προσευχή, ελάτε να γίνουμε μια ψυχή και μία καρδία, και ο Χριστός θα μας στηρίξει και θα μας αγαπήσει!
Αν όχι, τότε ελάτε να αξιοποιήσουμε τον περιορισμένο μας χρόνο, αφού ο σατανάς ζητάει να μας κοσκινίσει.[8] Ελάτε να μοιράζουμε φυλλάδια ενάντια στον αλκοολισμό και τις εκτρώσεις. Ελάτε θα οργανώνουμε ιεραποστολές και να ντύνουμε το φτωχό και το γυμνό, τον ορφανό και τη χήρα και να φέρνουμε την καλή ορθόδοξη είδηση εκεί που δύσκολα φτάνει: σε φτωχές γειτονιές, όπου η ακολασία, η ύβρις, η απόλυτη φτώχεια, η μέθη, ο τζόγος και οι κλοπές φέρνουν την καταστροφή.
Ελάτε να προσευχόμαστε θερμά ο ένας για τον άλλον, όπως δίδασκε ο Απόστολος Ιακώβ[9]. Εσείς οι λαϊκοί να δίνετε σε εμάς, τους ιερείς, τα δίπτυχα με όλους όσους γνωρίζετε ότι έχουν απομακρυνθεί από την αγάπη του Χριστού: τους αδιάφορους νέους, τους πεισματάρηδες γέρους, τους μεθύστακες, τους άπιστους, τους φτωχούς, τους διωκόμενους, τους κρατούμενους, τους δυστυχείς, και εμείς θα προσευχόμαστε για αυτούς σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Εσείς, οι μοναχοί, να προσεύχεστε θερμά για μας, να μνημονεύετε τα ονόματά μας στα Σαρανταλείτουργα και την ώρα που διαβάζετε το Ψαλτήριο, να μας στηρίζετε στον αγώνα μας ενάντια στις δυνάμεις του κακού που αδιάκοπα στήνουν το πεδίο ενός αόρατου πολέμου.
Ελάτε να ανεβάζουμε στο ιντερνέτ ορθόδοξα βιβλία ζωτικής σημασίας, που δε φτάνουν στους φτωχούς ανθρώπους. Να τους δίνουμε δωρεάν αποσπάσματα από αυτά, μια και δεν τους φτάνουν τα χρήματα ούτε για φαγητό!
Να διαθέτετε τους ηλεκτρονικούς σας πόρους στη διάθεση μεγάλου αριθμού «χλιαρών ορθόδοξων» και να διαδίδετε δωρεάν εκτυπωμένους ακάθιστους ύμνους, προσευχές, κείμενα των Αγίων Πατέρων!
Να μαζεύετε, κάθε βδομάδα, σε σπίτια φιλάνθρωπων γνωστών σας τρόφιμα και ρούχα και να ψάχνετε τα παιδιά που έχουν φύγει από τα σπίτια τους και που ξενυχτάνε σε πάρκα και παραλίες. Φέρτε τους το χαμόγελο, το δάκρυ, τις προσευχές, το φαγητό, τα ρούχα και τον Χριστό!
Να οργανωθείτε σε ομάδες σε κάθε πόλη και να ψάχνετε τον Χριστό σε κάθε μαρτύριο, σε κάθε θλίψη, σε κάθε κρυφό δάκρυ του γείτονα και κάθε άγνωστου που συναντήσατε στο δρόμο!
Να οργανώνετε βραδιές προσευχής στο σπίτι σας, όπου να αφιερώνετε χρόνο για να διαβάζετε βίους αγίων, παλαιές προσευχές του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη[10], να ψέλνετε κοινωνικά και απολυτίκια, να βλέπετε ταινίες για το Άγιο Όρος, να ακούτε κηρύγματα μεγάλων πνευματικών. Ας έρχονται και οι φίλοι σας, και η νεολαία από την απέναντι πολυκατοικία, για να ανακαλύψουν και αυτοί την ομορφιά της Ορθοδοξίας και να μην πηγαίνουν πλέον στις ντισκοτέκ, ροκοτέκ και λαϊκοτέκ!
Να παίρνετε τα παιδιά από τα ορφανοτροφεία και να τους πηγαίνετε σε πάρκα για να παίζουν εκεί, να τους ψέλνετε τα κάλαντα, να τους δίνετε γλυκά που σας περίσσεψαν, μια και έχετε χορτάσει πλέον!
Να ενδιαφερθείτε, πού είναι η χήρα που δεν έχει κανέναν και που κινδυνεύει να πεθάνει από την πείνα και να βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης, χωρίς ένα κερί στο προσκεφάλι, στο δωματιάκι της[11]. Να δείτε πού βρίσκεται ο εργαζόμενος που έχασε το σπίτι του, επειδή δεν μπορούσε να πληρώνει τους λογαριασμούς, και τώρα ξενυχτάει κάτω από τον ανοιχτό ουρανό και πίνει για να «ζεσταθεί».
Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι σήμερα η Εκκλησία δεν πρέπει να κτίζει άσυλα και ορφανοτροφεία, επειδή αυτό πρέπει να το κάνει το κράτος. Και δεν πρέπει! Δε χρειάζεται! Όμως, το να ψάχνουμε τον θλιμμένο, να τον παρηγορούμε, να τον βοηθάμε στα δεινά του και στη μοναξιά του, αυτό είναι που ζητάει από μας ο Χριστός. Και αυτό θα είναι το κριτήριο της Κρίσης[12].
Αδελφάκια και αδελφούλες μου, τότε θα νιώθετε τη Λειτουργία αγγελικά, θα προσεύχεστε με δύναμη, θα ανυψώνετε την καρδιά σας μέχρι τον ουρανό και πάλι πίσω, και θα ανοίξει η καρδιά σας για κάθε πόνο στον κόσμο, και θα συμπονάτε σε κάθε μαρτύριο στον κόσμο που σπάει στον κυματοθραύστη του Θεού, λες και είναι ένα τεράστιο κύμα από κλάματα.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι φτάνει να προσευχόμαστε μόνο. Εγώ λέω, ναι, στην αρχή να προσευχόμαστε, αλλά μετά να βγαίνουμε και να ψάχνουμε τους δυστυχισμένους, αν θέλουμε να ακούσει ο Θεός την προσευχή μας. Να τι λέει ο πατήρ Αρσένιος (Μπόκα):
«Ο άνθρωπος που μπορεί να κάνει το καλό και δεν το κάνει είναι ένα τιποτένιο ον. Χωρίς ελεημοσύνη, η ίδια η προσευχή είναι άκαρπη. Με ποια ελπίδα θα προσεύχεσαι στον Θεό, όταν δεν ακούς τις παρακλήσεις των φτωχών ανθρώπων; Πώς θα ζητάς με τους πιστούς στο ναό: «Παράσχου, Κύριε», όταν ο ίδιος δεν παρέχεις στους φτωχούς, παρόλο που μπορείς να το κάνεις; Με τι στόμα θα πεις: «Εισάκουσόν με, Κύριε», όταν ο ίδιος δεν ακούς το φτωχό, ακριβέστερα, τον Χριστό που βοά σε σένα μέσω του φτωχού;
Όπως συμπεριφερόμαστε εμείς στη σχέση με τους πλησίον μας, έτσι και ο Χριστός θα συμπεριφερθεί στη σχέση με μας. Εσύ περιφρόνησες τον φτωχό; Και ο Θεός θα σε περιφρονήσει. Δεν άνοιξες σε αυτόν που χτυπούσε την πόρτα; Και για σένα δε θα ανοίξουν οι πύλες της Βασιλείας του Θεού. Δεν άκουσες τους αναστεναγμούς αυτών που πάσχουν; Δε θα ακουστεί και η κραυγή της προσευχής σου».
Λοιπόν, η προσευχή, στην αρχή, μάς ενισχύει στο να κάνουμε το καλό και το καλό είναι ο γλυκός καρπός της προσευχής.
Να, αυτή είναι η πραγματική εξωστρέφεια στον κόσμο και όχι ο οικουμενισμός. Η πραγματική ανεκτικότητα είναι, όταν παραμένεις ορθόδοξος και εμβαθύνεις στην Ορθοδοξία
Να, αυτή είναι η πραγματική εξωστρέφεια στον κόσμο και όχι ο οικουμενισμός. Η πραγματική ανεκτικότητα είναι, όταν παραμένεις ορθόδοξος και εμβαθύνεις στην Ορθοδοξία, θυσιάζοντας όλο το χρόνο σου, τα υπάρχοντά σου, τις δυνάμεις σου για χάρη του Χριστού, μέχρι που να αρχίσεις να Τον αγαπάς τόσο πολύ που θα είσαι έτοιμος και τη ζωή σου να δώσεις για Αυτόν!
Και μεγαλύτερη αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει, από το να δώσεις τη ζωή σου για τον Χριστό[13].
Τότε θα είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε με ανδρεία τον οδοστρωτήρα του αντίχριστου, ως άξιοι στρατιώτες του Χριστού του Ουράνιου, στον αγώνα ενάντια στις δυνάμεις του κακού.
Τότε θα αξίζουμε να ονομαζόμαστε άνθρωποι, ορθόδοξοι, χριστιανοί, ακόλουθοι του Χριστού!
Αν όχι, ο αντίχριστος θα μας σκουπίσει από τη σκηνή της ιστορίας όπως τα άχρηστα φύλλα.
Να φροντίζετε! Να κάνετε ιεραποστολή τώρα που μπορείτε ακόμα, αφού το σκοτάδι έρχεται και τότε κανένας δε θα μπορεί να κάνει πράξεις του φωτός[14].
Να κάνετε ιεραποστολή τώρα που μπορείτε! Να κάνετε καλές πράξεις τώρα που σας επιτρέπεται! Να αγωνίζεστε για τον Χριστό σήμερα, όταν δεν απαιτούν ακόμα το αίμα σας για να παραμείνετε χριστιανοί!
Είθε να μας βοηθήσει ο Θεός εν Τριάδι να ξεπεράσουμε τις δοκιμασίες αυτές.
Ας προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον!
Να μου στείλετε τα δικά σας ονόματα και τα ονόματα των δεινοπαθούντων γνωστών σας και θα προσεύχομαι συνέχεια για σας και θα τα δώσω σε όλους τους γνωστούς μου ιερείς που αγωνίζονται για χάρη του Χριστού!
Να ενωθείτε στις πόλεις και να συναντιέστε για να είστε πιο δυνατοί στην αγαθοεργία! Είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς μόνος. Μαζί είναι πιο εύκολο, αφού όπου είναι μαζί δύο ή τρείς μαζεμένοι στο όνομα του Χριστού, εκεί είναι και ο Χριστός ανάμεσά τους[15].
«Μαρὰν ἀθᾶ»! «Έρχου, Κύριε»![16]
Ας μπούν ή όλοι στον παράδεισο ή κανένας στον κόλαση, όπως έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης!
Είθε να σωθείτε όλοι, αδελφάκια και αδελφούλες εν Χριστώ!
Ιερέας Δανιήλ από την πόλη Σάτου Μάρε
Αναστασία Νταβίντοβα
[1] Εβρ.12:4
[2] Μτ. 24:21
[3] Βλ. Α’ Θες. 5:3
[4] Βλ. Μτ. 25:34-46
[5] Βλ. Β’ Τιμ. 4:2
[6] Βλ. Μτ. 25:21
[7] Βλ. Μτ. 25:34
[8] Βλ. Εφ. 5:16, Α’ Κορ. 7:29 και Λκ. 22:31
[9] Βλ. Ιακ. 5:16
[10] Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «Απάνθισμα λίαν κατανυκτικών ευχών»
[11] Σύμφωνα με την παλαιά παράδοση, όταν ο άνθρωπος φεύγει για τον άλλον κόσμο, χρειάζεται να ανάβουμε ένα κερί.
[12] Βλ. Μτ. 25:31-46
[13] Βλ. Ιω. 15:13
[14] Βλ. Ιω. 12:35
[15] Βλ. Μτ. 18:20
[16] Βλ. Α’ Κορ. 16:22 και Αποκ. 22:20
gr.pravoslavie.ru
(Γέροντας Γαβριήλ ο Αγιορείτης)...Πότε δικαιολογεῖται ἡ ἀνυπακοή εἰς τούς πνευματικούς;
Με όσα συμβαίνουν τελευταία με αφορμή τις δαιμονικές μάσκες και την επιβολή τους από Επισκόπους και ιερείς, θυμηθήκαμε τα όσα προ καιρού είχε πει για τα όρια της λεγόμενης υπακοής στο ιερατείο ο αγιασμένος Γέροντας Γαβριήλ ο Αγιορείτης.
– Πολλοὶ Πατριάρχες καὶ Δεσπότες γέροντα ἀκοῦμε νὰ λένε πὼς ὁ Πάπας εἶναι ὄντως Ἐκκλησία. Ἐμεῖς τί πρέπει νὰ κάνουμε; Πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοὴ σὲ αὐτούς;
– Ὀφείλουμε ὑπακοὴ στοὺς Δεσποτάδες μας, στοὺς πνευματικούς μας, ὅταν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας.
Ὅταν ὅμως δὲν ὀρθοτομοῦν τὸ λόγο τῆς ἀληθείας καὶ λένε αἱρετικὰ πράγματα, ὄχι μόνο σὲ αὐτοὺς δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή, ἀλλὰ καὶ σὲ ἕνα Ἄγγελο ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἂν κατέβει καὶ μᾶς πεῖ ἀντίθετα μὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή.
Ἔχουμε καθήκοντα πρὸς τοὺς πνευματικούς μας Πατέρες καὶ καθήκοντα πρὸς τὸν Θεό. Τὰ καθήκοντα πρὸς τὸν Θεὸν εἶναι ὑπέρτερα τῶν καθηκόντων πρὸς τοὺς πνευματικούς μας Πατέρες.
Ἂν ἕνα καθῆκον πρὸς τοὺς πνευματικούς μας Πατέρες συγκρούεται μὲ τὸ καθῆκον μας πρὸς τὸν Θεόν, τότε παύει νὰ ἰσχύει, καταργεῖται.
Παράδειγμα ἔχουμε τὴν Ἁγία Γραφή.
Τί διαβάζουμε στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων;
Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, οἱ Ἰουδαῖοι ἀρχιερεῖς ἤτανε οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες στὴν ἐποχὴ τοῦ Κυρίου μας. Έπιασαν τοὺς Ἀποστόλους, τοὺς βάλαν φυλακὴ καὶ τοὺς εἶπαν νὰ μὴ κηρύττουν. Πῆγε Ἄγγελος Κυρίου καὶ τοὺς ἔβγαλε καὶ τοὺς εἶπε νὰ κηρύξουν. Τοὺς ξαναπιάσαν καὶ τοὺς εἶπαν:
Τί σᾶς εἴπαμε; Γιατί δὲν κάνετε ὑπακοή; Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες!
Τότε ἀπολογήθηκε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος: «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5, 29).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τί λέει πρὸς τοὺς Γαλάτας· (1, 8) «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».
Ἦταν δυνατὸν ποτὲ ἕνας Ἄγγελος νὰ πάει στοὺς Γαλάτας καὶ νὰ κηρύξει ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ δίδαξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Ὄχι βέβαια! Ἔ, τότε γιατί τὸ γράφει ὁ Ἀπόστολος αὐτό; Ἄσκοπο εἶναι; Περιττὸ εἶναι; Ἄστοχο εἶναι;
Ἔτσι εἰκῇ κι ὡς ἔτυχε τὸ ἔβαλε;
Τὸ ἔβαλε γιὰ νὰ μὴ παρασυρθοῦμε καὶ ποῦμε ὁ Δεσπότης μας εἶναι Ἅγιος.Μὲ τὴν προσευχή του ἀνασταίνει νεκρούς, ἀνορθεῖ παραλύτους,ἀνοίγει τὰ μάτια ἀπὸ τυφλούς, μετακομίζει ὄρη μὲ ἕνα πρόσταγμά του.Ὅλα νὰ τὰ κάνει αὐτά, ἐφόσον λέει κάτι ποὺ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν Ἐκκλησία,δὲν πρέπει νὰ τὸν κάνουμε ὑπακοή.
Διαβάστε στὸ βίο τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου:
Ὁ Ἅγιος θέλει νὰ φύγει ἀπὸ ἡγούμενος καὶ καλεῖ τὸν νέο ἡγούμενο καὶ ὅλη τὴν ἀδελφότητα καὶ τοὺς δίνει συμβουλές.
Στὸ τέλος τί τοὺς λέει; Ἂν καὶ αὐτὸς σὰν ἄνθρωπος κάνει κάτι ποὺ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν Ἐκκλησία, μὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία, τότε προσωρινὰ νὰ κάνετε ὑπακοὴ καὶ οἱ γεροντότεροι νὰ πᾶνε νὰ τὸν ποῦνε νὰ κάνει διόρθωση. Καὶ ἂν δὲν κάνει διόρθωση, ὄχι μόνο σὲ αὐτὸν νὰ μὴ κάνετε ὑπακοὴ ἀλλὰ οὔτε καὶ σὲ Ἄγγελο ἐξ οὐρανοῦ, ἂν ἔρθει νὰ σᾶς τὸ πεῖ.
Αὐτὰ εἶναι λόγια τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου.
Ἔρχονται μερικοί ἱερεῖς στό κελλί καί μοῦ λένε:
Μοῦ εἶπε ὁ Δεσπότης νά στεφανώσω ἕνα ὀρθόδοξο μέ ἕνα ἑτερόδοξο.
Καὶ ὅταν τοῦ λέω ὅτι αὐτὸ ἀπαγορεύεται, οἱ κανόνες, ὁ Ἅγιος Νικόδημος στὸ Πηδάλιο.
Λέει δὲν εἶναι Ἅγιον. Ἐμεῖς εἴμαστε! Θὰ κάνεις ὑπακοὴ σὲ μᾶς. Τὶ λέει ὁ Ἀπόστολος; «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε…» (Ἑβρ. 13:17).
Καὶ ἀπαιτοῦνε ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς νὰ κάνουν ὑπακοὴ καὶ σὲ πράγματα ποὺ εἶναι ἀντίθετα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας…Πῶς ἑρμηνεύει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τό «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε…»;
Ρωτάει ὁ Ἅγιος: Τὶ οὖν, φησίν, ὅταν πονηρός, ᾖ, καὶ μὴ πειθώμεθα;Καὶ ρωτάει καὶ προτρέπει ὡς ἑξῆς: Πονηρός, πῶς λέγεις; εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἂν ἄνθρωπος, ᾖ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών.
Διδάσκουν καί τήν ἀνυπακοήν οἱ Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Λένε μερικοὶ χριστιανοί: Ἀφοῦ τὸ εἶπε ὁ Δεσπότης πρέπει νὰ τὸν κάνουμε ὑπακοή! Κι ἐμεῖς ρωτᾶμε: Ἂν ὁ Δεσπότης σοῦ ἔλεγε νὰ μὴ φᾶς γιὰ ἕνα ἑξάμηνο θὰ ἔκανες ὑπακοή;
– Ὄχι! Σὲ αὐτὸ δὲν κάνουμε ὑπακοή!
Στὴν ὑλικὴ τροφὴ λοιπὸν δὲν κάνουμε ὑπακοή,γιατὶ μᾶς βλάπτει αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Δεσπότης….
Στὰ πνευματικὰ ποὺ μᾶς βλάπτουν καὶ ἀφοροῦν τὴν αἰωνιότητα πῶς κάνουμε ὑπακοή;
Ὅταν λέει κάτι ὁ Δεσπότης ποὺ εἶναι σύμφωνο μὲ τὴν Ἐκκλησία θὰ κάνουμε ὑπακοή. Ἀλλὰ, ὅταν λέει κάτι ποὺ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν Ἐκκλησία, πῶς θὰ κάνουμε ὑπακοή; Σέ αὐτοὺς ποὺ λένε πὼς πρέπει νὰ κάνουμε ἀδιάκριτη ὑπακοή, ἕνας ἅγιος μακαριστὸς γέροντας ἁγιορείτης ἔλεγε: Αὐτοὶ εἶναι εὐλαβεῖς βλαμμένοι!
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ στῦλος τῆς ὀρθοδοξίας, λέει στὰ συγγράμματά του: «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι, Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον ἢ μετ᾽ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (P.G. 35, 33-ΒΕΠΕΣ 33, 199).
Ἐκεῖ θὰ πᾶμε μὲ τὸν Ἄννα καὶ τὸν Καϊάφα στὴν γέεννα τοῦ πυρός,ἂν ἀκολουθήσουμε τοὺς Δεσποτάδες ποὺ λένε ὅτι ὁ Πάπας εἶναι Ἐκκλησία καὶ ἔχει Μυστήρια καὶ πρέπει νὰ ἑνωθοῦμε.
Ἂν ἕνας, Πατριάρχης εἶναι αὐτός, Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι, Ἐπίσκοπος, ὅ,τι καὶ νὰ εἶναι δὲν σέβεται τοὺς Ἀποστολικοὺς Κανόνες, δὲν σέβεται τοὺς Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν συνόδων, δὲν τηρεῖ αὐτὰ ποὺ δίδαξαν οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας αὐτὸς δὲν εἶναι ποιμένας. Τί εἶναι;
Μᾶς τὸ λέει ἕνας μεγάλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας τοῦ 1ου αἰῶνος. «Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα ἢ πράσσων, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ φθορὰν προβάτου κατεργαζόμενος» (Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος P.G. 5, 912).
»Αὐτὸς ὁ Πατριάρχης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὁ Ἐπίσκοπος, ὅποιος καὶ νὰ εἶναι, ποὺ λέει πράγματα ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν Ἐκκλησία, μὲ αὐτὰ ποὺ δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶναι ποιμένας, εἶναι λυκοποιμένας καὶ ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγίας.»
Λένε πολλοί: Ἀφοῦ εἶναι ἐπίσκοπος καὶ τὸ λέει αὐτό, θὰ κάνουμε ὑπακοή. Τότε ὅταν ὁ Νεστόριος, ποὺ ἦταν Πατριάρχης, ἔλεγε γιὰ τὴν Παναγία ὅτι ἦταν ἀνθρωποτόκος καὶ Χριστοτόκος ἔπρεπε οἱ χριστιανοὶ νὰ κάνουν ὑπακοὴ σὲ αὐτόν;
Ἐπειδὴ ἦταν Πατριάχης; Καὶ νὰ ποῦνε ἀφοῦ τὸ λέει ὁ Πατριάρχης θὰ κάνουμε ὑπακοή; Τί θὰ γινόταν ἔτσι; Θὰ γίνονταν ὅλοι αἱρετικοὶ καὶ θὰ χάνονταν. Δὲν θὰ σωζόταν κανένας, ἂν τὸν ἀκολουθοῦσαν.
Ἔρχονται στὸ κελλί μου μερικοὶ ὑποψήφιοι ἱερεῖς καὶ μοῦ λένε· ἔχει εὐλογία νὰ γίνω ἱερέας; Τοὺς ρωτάω: Εἶχες σχέση ὁλοκληρωτικὴ μὲ γυναῖκα ἢ ἄνδρα πρίν…; Ἢ μέσα στὸ γάμο σου μήπως μοίχευσες; Καὶ μοῦ λένε: – Μὰ ὁ Δεσπότης εἶπε πὼς μπορῶ.
Τοὺς ἀπαντῶ: Ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως δὲν θὰ σὲ κρίνει ὁ Δεσπότης
ἀλλὰ ὁ Δεσπότης Χριστός.
– Μοῦ εἶπαν πὼς ἂν ὑπάρχει πραγματικὴ μετάνοια, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ σκεπάσει…
Σημασία δὲν ἔχει τί λέω ἐγὼ ἢ τί λέτε ἐσεῖς ἢ τί σᾶς λένε ἄλλοι.
Σημασία ἔχει τί λένε οἱ Ἅγιοι. Σημασία ἔχει ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ…
Ιερό κελί της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, πλησίον του κελίου του Αγίου Γέροντα Παϊσίου
Πῶς βλέπει τά 200 χρόνια ἀπό τήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821,ὁ «πνευματικός» καί «καλλιτεχνικός» μας κόσμος;
Ἡ Σακελλαροπούλου, ἐννοεῖται, πώς τά βρῆκε ὅλα πολύ ἐνδιαφέροντα !
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου ξεναγήθηκε το πρωί της Κυριακής 4 Απριλίου από τον Δήμαρχο της Αθήνας Κώστα Μπακογιάννη στην έκθεση που έχει στηθεί στην Β. Όλγας για να τιμηθούν δυο κομβικές για τη χώρα, επέτειοι: τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και τα 40 χρόνια συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η έκθεση, η οποία συνδιοργανώνεται από τον Δήμο Αθηναίων, το grmag και το pod.gr, περιλαμβάνει αφίσες πρωτότυπων έργων από σημαντικούς εικαστικούς, φωτογράφους, σκιτσογράφους, γραφίστες και δημιουργικά γραφεία επικοινωνίας που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση για ένα διαφορετικό αφιέρωμα στα «200 χρόνια Ελλάδα». (ἐδῶ)
Ὁρῖστε,παρακαλῶ,καμαρῶστε τά ...ἰδιαίτερα καί «πανηγυρικά» ἔργα τους !
Ὁ ἥρωας τοῦ ᾿2, ἔχει ἰδρώση.Ἡ Παναγία σηματοδοτεῖται ἀπό πινακίδα τοῦ νοσοκομείου,ἕνας ἄγγελος γυμνός,γεμάτος τρίχα, μέ μουστάκια καί τσαρούχια, ὁ ἐθνικός ποιητής Σολωμός πού θά μποροῦσε νά λεγόταν καί «μπακαλιάρος», οἱ πάλες τῶν ἀγωνιστῶν πού τεμαχίζουν τόν γῦρο κεμπάπ, μία ἐγγλέζα καρυάτιδα καί φεμινίστρια, τρεῖς ῥασοφόροι ἱερεῖς καί ἕνα φέρρυ ! «Μπράβο» στόν καλλιτέχνη πού ἐξευτέλισε τήν Μεγάλη Ἐπέτειο, «μπράβο» στόν δήμαρχο πού ἔκρινε πώς αὐτά ἀποτελοῦν «τιμή γιά τά 200 χρόνια», «μπράβο» καί στούς Ἀθηναίους πού ἔκαναν τήν σωστή ἐπιλογή δημάρχου, γιά νά θαυμάζουν τέτοιες δημιουργίες!
Οι 21 αφίσες που έχουν αναρτηθεί σε ειδικά σταντ του Δήμου Αθηναίων είναι πρωτότυπα έργα σημαντικών εικαστικών, φωτογράφων, σκιτσογράφων, γραφιστών και δημιουργικών γραφείων επικοινωνίας που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του gr mag και δημιούργησαν το δικό τους έργο για τα 200 χρόνια Ελλάδα.
Ταυτοχρόνως ο Σταύρος Θεοδωράκης ανατρέχει στις στιγμές που καθόρισαν την είσοδο μας στην Ευρώπη.
Ποῦ ἀκριβῶς ψάχνουμε νά ῾δοῦμε τήν ἀπεικόνησιν τῶν 200 χρόνων ἀπό τό 1821; !!! Καί ἐκεῖνο τό «Ο» μέ τό μάτι στό μέσον, ὑπονοεῖ κάτι; ... Ὅ,τι καί τό «ΛΟΙ», φαντάζομαι,στό μυαλό τοῦ ποιητή Φανφάρα ! Ναί, στό λειψό του μυαλό...Ἅνθρωπος τῶν «γραμμάτων» ἦταν κι᾿ἐκεῖνος...
Τα έργα που θα συναντήσουν οι περιπατητές στη Β.Όλγας είναι των:
Beetroot, Δημιουργικό γραφείο, Αλέξανδρος Βασμουλάκης, εικαστικός, Γιώργης Γερόλυμπος, αρχιτέκτονας- φωτογράφος,Ino, εικαστικός, Ολυμπία Κρασαγάκη, φωτογράφος, Φίλιππος Αβραμίδης, εικονογράφος, Γιάννης Μπουρνιάς, φωτογράφος, Ζωή Κατσιγιάννη, infographer, Δημήτρης Χαντζόπουλος, σκιτσογράφος, Bob Studio, δημιουργικό γραφείο, Ευάγγελος Κασσαβέτης, γραφίστας, Θάλεια Μπίθα, εικονογράφος, Γιωργιάννα Νταλάρα, εικαστικός, Χαμπής Τσαγγάρης, χαράκτης, Odd Bleat, animation & design studio,Αργύρης Αθανασιάδης, γραφίστας, Kemosabe DS, δημιουργικό γραφείο, Μάριος Θεολόγης, φωτογράφος, Δάρρα Χριστίνα, ζωγράφος, Ροβύθη Καρολίνα, ζωγράφος, Cacao rocks, εικαστικός, Μιχάλης Κατζουράκης, εικαστικός ( ἀπό ἐδῶ)
Καί βεβαίως συμβάλλουν στήν «μεγάλη αὐτή καί δημιουργική» ἐκδήλωσιν, οἱ «πνευματικοί» ἄνθρωποι τῆς Ἑλλάδος, ἀνάμεσα στούς ὁποίους εἶναι ὁ γνωστός... καθηγητής Βερέμης, ἠθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφεῖς, στιχουργοί ἀλλά καί ἐπιχειρηματίες μέχρι καί Extreme Aerial Dancer !!!
Τό φαντάζονταν, ἄρα γε, ποτέ αὐτό, οἱ Ἀγωνιστές ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν, ὑπέρ τῆς Ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος μας,Ἕλληνες πρόγονοί μας; Πῶς θά ἐτύγχανον τέτοιας «τιμῆς» ;
Ὤ Ἑλλάς ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα ! ! !
Υ.Γ. Γιά τόν συσχετισμό τοῦ «καί 40 χρόνια Εὐρώπη»,δέν θέλω νά τό σχολιάσω,διότι θά «ξεφύγω» καί δέν εἶναι πρέπον...
Ἡ Πελασγική
Βλέπουν τόν Σταυρό καί δαιμονίζονται!
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας:
Σύμβολο Ιουδαϊσμού: Το άστρο του Δαυίδ
Σύμβολο του ισλάμ: Η Ημισέληνος
Σύμβολο του χριστιανισμού: Το αυγό !!!
Καί διπλό τό ἄστο τοῦ Δαυΐδ ! ! ! Πολύ ...περιούσιο γάρ...
ἀπό ΕΔΩ
Καί βεβαίως τό μόνιμο μήνυμα: Μακριά ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἐπικοινωνία!
Ὅσο πιό μακριά γίνεται!
Ὁ θάνατός της ἡ ...ζωή σου...
Σατανάδες!
Καί κάτι ἀκόμη ἐπίσης σημαντικό. Ἡ μουσουλμάνα παρουσιάζεται ὡς μία νέα γυναῖκα.
Ὁ ἑβραῖος ὡς ἕνας νέος ἄνδρας.Ἡ Χριστιανή ὡς μία ἡλικιωμένη γυναῖκα. Ναί,ὅπως ἀκριβῶς τό καταλαβαίνετε καί ὅπως θέλουν νά τό περάσουν καί ὅπως τό ἐπιθυμοῦν διακαῶς, βεβαίως:
Ὁ Χριστιανισμός πρός τήν δύσιν τῆς ζωῆς του...
Ἡ Πελασγική
Γ Ι Α Τ Ι ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ... ε ὐ χ α ρ ι σ τ ε ῖ τὴν κυβέρνηση; ΑΠΑΝΤΗΣΗ; Ορίστε;
Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, ὅπως καὶ ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ σώματος τῶν Ἱεραρχῶν, τηροῦν μία πρωτοφανῆ ΣΙΓΗ γιὰ ὅσα δραματικὰ συμβαίνουν στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία αὐτὸν τὸν καιρό...
Παρὰ τὸ γεγονὸς, ὅτι οἱ πόρτες τῶν ἐκκλησιῶν παραμένουν μανταλωμένες, μὲ τὶς ἐτσιθελικὲς ἀποφάσεις τοῦ μασονικοῦ κράτους καὶ τὴν πρωτοφανῆ στέρηση βασικῶν ἐλευθεριῶν τοῦ λαοῦ, ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ...ρεμβάζει καὶ ρέγχει!
Καὶ ὄχι μόνον αὐτό: εὐχαριστεῖ τὴν ἀντίχριστη κυβέρνηση γιὰ τὰ ὅσα κάνει σὲ βάρος τοῦ πιστοῦ λαοῦ, μὲ πρόσφατη ἀπόφασή της!
«Ὁ Πρόεδρος καὶ τὰ Μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου εὐχαρίστησαν τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση καὶ εὐχήθηκαν κάθε παρὰ Θεοῦ εὐλογία, δύναμη καὶ σοφία, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσει ἐπιτυχῶς τὴν δεινὴ κατάσταση τῆς Πατρίδας ἐκ τῆς πανδημίας... τοῦ κορωνοϊοῦ Covid–19»!
Ναί, εὐχήθηκαν στοὺς ὑβριστὲς τῆς Θείας Κοινωνίας, στοὺς καταστολεῖς τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, στοὺς ἐπιβάλλοντας ὑπέρογκα πρόστιμα σὲ ἱερεῖς, ποὺ «τόλμησαν» νὰ κοινωνήσουν πιστούς, στοὺς «εἰδικούς», οἱ ὁποῖοι προαναγγέλλουν ὅτι τὴ Μ. Τεσσαρακοστὴ καὶ τὸ Πάσχα θὰ τὸ περάσουμε στὶς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων, «κάθε παρὰ Θεοῦ εὐλογία, δύναμη καὶ σοφία»!
Καὶ ξέρετε γιατί;
Διότι τοὺς ἔρριξε ἡ κυβέρνηση λίγα εὐρὼ γιὰ τὴν πληρωμὴ κάποιων ὑπαλλήλων!
Τὰ ἀργύρια συνεχίζουν, ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια, νὰ παραδίδουν τὸ Χριστό!
orthodoxostypos
Στὴν Βουλὴ ἡ τροπολογία γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ οἰκονομικὴ ἐνίσχυση πρὸς τὴν Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ ἐνισχύσει τὸ φιλανθρωπικό της ἔργο καὶ νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς προκλήσεις ποὺ ἀνέκυψαν ἐν μέσω πανδημίας, περιλαμβάνεται μεταξὺ ἄλλων στὴν τροπολογία ποὺ κατέθεσε ἐσπευσμένα ἡ κυβέρνηση, καὶ ἐντάσσεται σὲ νομοσχέδιο τοῦ ὑπουργείου Ὑγείας.
Εἰδικότερα, σύμφωνα μὲ τὶς τροποποιήσεις ποὺ κατατέθηκαν καὶ φέρουν τὶς ὑπογραφὲς τοῦ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν Χρήστου Σταϊκούρα, τῆς ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων Νίκης Κεραμέως καὶ τοῦ ἀναπληρωτῆ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν Θεόδωρου Σκυλακάκη:
«Τὸ Δημόσιο δύναται νὰ καταβάλει ἐφάπαξ ἔκτακτη ἐπιχορήγηση πρὸς τὸ νομικὸ πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὸ νομικὸ πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις Δωδεκανήσου, τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο Ἑλλάδος (Κ.Ι.Σ.Ε.), τὰ Ἐκκλησιαστικὰ Νομικὰ Πρόσωπα (Ε.Ν.Π.), τὰ Θρησκευτικὰ Νομικὰ Πρόσωπα (Θ.Ν.Π.) τοῦ ν. 4301/2014 (Α’ 223), ποὺ διαθέτουν ἄδειες εὐκτήριου οἴκου καὶ τὶς θρησκευτικὲς κοινότητες ποὺ διαθέτουν ἄδειες εὐκτήριου οἴκου, προκειμένου νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς ἔκτακτες ἀνάγκες τους λόγω τῆς ἐμφάνισης καὶ διάδοσης τοῦ κορωvοϊοῦ COVID – 19 καὶ νὰ ἐνισχύσουν τὸ φιλανθρωπικό τους ἔργο».
Ἐπίσης: «Μὲ κοινὴ ἀπόφαση τῶν Ὑπουργῶν Οἰκονομικῶν καὶ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων καθορίζονται τὸ ὕψος τῆς ἐπιχορήγησης, τὰ κριτήρια καὶ οἱ προϋποθέσεις χορήγησής της ἀνὰ δικαιοῦχο, ἡ διαδικασία ὑποβολῆς σχετικῆς αἴτησης, τὰ ἀπαιτούμενα στοιχεῖα καὶ δικαιολογητικά, ἡ διαδικασία καὶ ὁ τρόπος χορήγησης τῆς ἐνίσχυσης, οἱ ὑποχρεώσεις τῶν δικαιούχων, καὶ κάθε ἄλλο συναφὲς ζήτημα γιὰ τὴν ἐφαρμογή».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ
Οἱ σχετικὲς διατάξεις συζητοῦνται σήμερα καὶ θὰ ψηφιστοῦν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς, τῶν ἄρθρων καὶ τοῦ συνόλου τοῦ σχεδίου νόμου. Τὸ παραπάνω νομοσχέδιο θὰ συζητηθεῖ καὶ ψηφισθεῖ μὲ τὴ διαδικασία τοῦ κατεπείγοντος (ἄρθρα 76 παρ. 4 τοῦ Συντάγματος καὶ 109 τοῦ Κ.τ.Β.) ὕστερα ἀπὸ πρόταση τοῦ ἁρμόδιου Ὑπουργοῦ, τὴν ὁποία ἀπεδέχθησαν οἱ συναρμόδιες Διαρκεῖς Ἐπιτροπές.
Ὑπενθυμίζεται ὅτι κατὰ τὴν συνεδρίασή της γιὰ τὸν μήνα Μάρτιο, στὶς ἀρχὲς τοῦ μήνα ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐνημερώθηκε ἀναφορικὰ μὲ τὴ θετικὴ ἀνταπόκριση τοῦ πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στὸ αἴτημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὴν ἀρωγὴ τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μέσω τῆς μερικῆς συμβολῆς στὶς ἐτήσιες δαπάνες μισθοδοσίας τοῦ λαϊκοῦ προσωπικοῦ τῶν ἐκκλησιαστικῶν φορέων.
Φορεῖς καὶ προσωπικὸ ποὺ εἶναι αὐτοχρηματοδοτούμενοι ὡς τώρα καὶ δὲν ἀνήκουν στὸν δημόσιο τομέα ἀλλὰ καὶ δὲν ἐπιχορηγοῦνται ἀπὸ τὸν κρατικὸ προϋπολογισμό. Τὸ προσωπικὸ αὐτὸ βοηθᾶ οὐσιαστικὰ στὴν ἐπιτέλεση τοῦ ποιμαντικοῦ καὶ φιλανθρωπικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο παρὰ τὴν κρίση καὶ τὴν ἐλαχιστοποίηση τῶν ἐσόδων, λόγω τῆς ἀναστολῆς λειτουργίας τῶν Ἱερῶν Ναῶν, δὲν σταμάτησε νὰ προσφέρεται, ἐνῶ καὶ κανένας λαϊκὸς ἐργαζόμενος δὲν ἀπελύθη κατὰ τὸ διάστημα αὐτό.
Ὁ Πρόεδρος καὶ τὰ Μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου εὐχαρίστησαν τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση καὶ εὐχήθηκαν κάθε παρὰ Θεοῦ εὐλογία, δύναμη καὶ σοφία, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσει ἐπιτυχῶς τὴν δεινὴ κατάσταση τῆς Πατρίδας ἐκ τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ Covid–19.
«Οι ποιμένες..., άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι, ως λύκοι γενήσονται...»
Ἅγιος Ἱππόλυτος
«Οἱ ποιμένες ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ ἱερεῖς τὸ ψεῦδος ἀσπάσονται. Οἱ μοναχοί τὰ τοῦ κόσμου ποθήσουσιν...».
Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης καὶ Μυροβλύτης
«Ὅταν πλησιάσει ὁ καιρὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ σκοτισθεῖ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληθυνθεῖ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ ἀνομία...
Οἱ ποιμένες τῶν Χριστιανῶν Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς θὰ εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, μὴ γνωρίζοντες παντελῶς τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἀπὸ τὴν ἀριστεράν...
Αἱ ἐκκλησίαι δὲ τοῦ Θεοῦ θὰ στερηθοῦν εὐλαβῶν καὶ εὐσεβῶν Ποιμένων καὶ ἀλλοίμονον τότε εἰς τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένους Χριστιανοὺς οἱ ὁποῖοι θὰ στερηθοῦν τελείως τὴν πίστιν, διότι δὲν θὰ βλέπουν ἀπὸ κανένα φῶς ἐπιγνώσεως...».
Ὁ Ἀββᾶς Μωϋσής «Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις... θέλουν προχειρίζεσθαι ἡγούμενοι καὶ ποιμένες ἄνδρες ἀδόκιμοι ἀρετῆς, ἄπιστοι... μὴ διακρίνοντες τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἐκ τῆς ἀριστερᾶς, ἀμελεῖς, φιλομέριμνοι, τὰ πρωτεῖα μὲ δῶρα ἁρπάζοντες... μὴ γνωρίζοντες κατηχείν καὶ νουθετεῖν τὸ ποίμνιον... ἐκ τῆς τοιαύτης δὲ ἀμελείας καὶ καταφρονήσεως τῶν ποιμένων ἀπολοῦνται οἱ ἀδελφοί...».
Φωτογραφίζουν οἱ ἅγιοι τὴν ἐποχή μας μὲ ποιμένες ριψάσπιδες τῆς πίστεως καὶ κληρικοὺς ἀδιάφορους καὶ ἀσεβεῖς (πάντα μὲ ἐξαιρέσεις), ἀλλὰ καὶ λαὸ ἄνομο κι ἁμαρτωλό.
Τρέχουν ἀ φ η ν ι α σ μ έ ν ο ι πιά, χωρίς προκαλύψεις καί π ρ ο σ χ ή μ α τ α…
Τρέχουν ἀφηνιασμένοι πιά, χωρίς προκαλύψεις καί προσχήματα…
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Ἀρκετό θόρυβο προκάλεσε ἡ δημόσια παραδοχή ἀπό τίς βατικανοφαναριώτικες σφηκοφωλιές τῆς οἰκουμενιστικῆς Παναίρεσης γιά τό σχέδιο τοῦ μελλοντικοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ (!!!)τοῦ Πάσχα (καί συγκεκριμένα κατά τό ἔτος 2025, ὁπότε καί θά ἔχουν ὁλοκληρωθεῖ, ὅπως προφανῶς νομίζουν οἱ ταλαίπωροι, οἱ διαδικασίες γιά ὅσα ἐδῶ καί δεκαετίες μεθοδικά μᾶς ἐτοιμάζουν: τήν ἐκκλησιαστική ψευδοένωση καί τό Κοινό Ποτήριο).
Μᾶλλον ἀπαρατήρητο ὅμως πέρασε ἕνα ἐξίσου σοβαρό συμβάν, το ὁποῖο ἀκόμη καί ἀνθρώπους πού γνωρίζουν πολλά σχετικά μέ τή λαίλαπα τῆς Νέας Τάξης και τῆς Νέας Ἐποχῆς ἴσως νά τούς ξένισε - κυρίως μέ τό ἐντελῶς ἀπροκάλυπτο πλέον τῆς σφοδρότητάς του.
Ὁ λόγος για μία συνέντευξη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου προ ὁλίγων ἡμερῶν, στήν ὁποία μᾶς ἐξέθεσε ὅλες τίς φιλοδοξίες καί τούς στόχους του (καί μαζί καί τῆς παγκόσμιας συμμορίας πού βρίσκεται ἀπό πίσω του, ἀλλά ὁλοένα καί λιγότερο κρύβεται πιά).
Ὄχι φυσικά πώς δέν τά γνωρίζαμε, ὅμως ἄλλη ἀξία ἔχει νά τά ἀκοῦς ἀπό τά ἴδια του τά χείλη - καί δή μέ τέτοια ἀπροσχημάτιστη σπουδή.
Στή συνέντευξη λοιπόν στό «Vatican News», μέ ἀφορμή τό νέο βιβλίο τοῦ Πάπα πού μόλις κυκλοφόρησε μέ τίτλο «God and the World to Come» (Ὁ Θεός καί ὁ Κόσμος πού πρόκειται νά Ἔρθει), περιέχονται μέ ἀπολύτως ἐξυμνητικό τρόπο βασικά σημεῖα τοῦ διαβόητου σχεδίου τῆς Παγκόσμιας Ἐπανεκκίνησης, πού μέ πρόσχημα τό ἀφήγημα τῆς δῆθεν πανδημίας ἐπιχειρεῖται ἐδῶ καί ἕνα χρόνο να ἐφαρμοστεῖ ἀπό τά καθάρματα πού ποδηγετοῦν τόν πλανήτη καί τυραννούν τούς λαούς.
Τοῦ σχεδίου πού φυσικά τό εὐαγγελίζεται μέ ἐνθουσιασμό καί ὁ ἴδιος ὁ Πάπας.
Σε πρῶτο πλάνο βεβαίως τῆς συνέντευξης (καί εἰκάζω καί τοῦ βιβλίου) δείχνει να κυριαρχεῖ ὅλη αὐτή ἡ γνωστή πλέον καί ἀπολύτως προβλέψιμη καί ἀναγνωρίσιμη κενοτιποτολογία περί τῆς παγκόσμιας συναδέλφωσης και συνεργασίας ἡ ὁποία χτίζεται κατά την ἐπόμενη μέρα «ἑνός κόσμου πού μετά τόν κορωνοϊό δέν θά ξαναείναι πιά ποτέ ὁ ἴδιος», μαζί μέ πολλές κορῶνες γιά τήν ἀνάγκη νά ἐξαλειφθεῖ ἡ παγκόσμια ἀδικία καί ἀνισότητα καί «νά οἰκοδομηθεῖ μιά Νέα Παγκόσμια Τάξη, πού θά βασίζεται στήν ἀλληλεγγύη, τήν πράσινη οἰκονομία, τίς νέες συνθῆκες τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς καί τήν ἐξάλειψη τοῦ ἐκφοβισμοῦ, τῆς κερδοσκοπίας, τῆς φτώχειας καί τῆς διαφθορᾶς».
Πίσω όμως ἀπό την ἀφόρητη αὐτή ἀγαπολογία (πού μόνο κλινικά κρετίνους ἤ παντελῶς ἄσχετους μέ τήν ἐμπεδωμένη ἐδῶ καί πολύ καιρό ὁρολογία τῆς νεοταξίτικης ἀτζέντας μπορεῖ νά ξεγελάει πιά) ἔρχεται καί τό πραγματικό κήρυγμα γιά τόν βασικό σκοπό τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος.
Τήν πορεία δηλαδή πρός τήν παγκόσμια πνευματική ἐνοποίηση μέσα ἀπό τήν ἔνωση τῶν θρησκειῶν στό πλαίσιο τῆς κυοφορούμενης Πανθρησκείας (αὐτός εἶναι ὁ περιβόητος «νέος ρόλος τοῦ Χριστιανισμοῦ», περί τοῦ ὁποίου γιά μία ἀκόμη φορά ἔκανε λόγο ὁ Πάπας) καί συγχρόνως τήν πορεία πρός τήν Παγκόσμια Κυβέρνηση μέσα ἀπό τήν ὑποχώρηση τῆς σημασίας τῶν ἐθνῶν.
«Ἐνάντια σέ αὐτήν τήν πλανητική τραγωδία τῆς πανδημίας πού καταπνίγει τό μέλλον τῆς ανθρωπότητας ἐν τῇ γενέσει του, χρειαζόμαστε πολιτική δράση πού εἶναι ὁ καρπός τῆς διεθνοῦς ἀρμονίας», διακήρυξε ὁ Φραγκίσκος, προτρέποντας expressis verbis γιά τόν τερματισμό τοῦ «κοντόφθαλμου ἐθνικισμοῦ» καί ἄλλων μορφῶν «πολιτικῆς ἐγωισμοῦ», ὑπέρ τῶν πολυμερῶν λύσεων.
Τόν τερματισμό δηλαδή τῆς πολιτικῆς τοῦ κάθε ἔθνους ξεχωριστά, ὥστε νά δράσουμε ἐφ’ ἑξῆς ὅλοι μαζί, ἔθνη καί κυβερνήσεις, γιά νά φέρουμε μία Παγκόσμια λύση, στό πλαίσιο τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης, «πρός ἕνα πιό εὐοίωνο καί ἀδελφικό μέλλον».
Προχτές μάλιστα ἀρκετά ἀπό αὐτά τά ἐπανέλαβε καί στό κήρυγμά του κατά τή διάρκεια τῆς «λειτουργίας» του Ρωμαιοκαθολικοῦ Πάσχα, ὅπου κυριάρχησε ἡ ἐπίμονη…διαβεβαίωση περί τῆς νέας ἀρχῆς πού δῆθεν καλεῖ ὁ Κύριος γιά νά κάνει ὅλος ὁ πλανήτης μετά ἀπό τήν καταστροφική ἐμπειρία τοῦ κορωνοϊοῦ.
Πολλαπλασιάζονται λοιπόν οἱ ἐπίσημες φωνές ὅσων προαναγγέλλουν μία Νέα Τάξη Πραγμάτων πού θά ἀκολουθήσει τόν κορωνοϊό καί τή Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση, γιά μία νέα παγκόσμια πραγματικότητα.
Γιά ἕναν «γενναῖο νέο κόσμο» μέ…ἰσότητα, ὁμόνοια, ἀδελφότητα, θρησκευτική ἐνότητα καί (φυσικά) μία παγκόσμια ἡγεσία. Καί ὅταν αὐτά λέγονται ὄχι μόνο ἀπό τά φανερά ὄργανα τοῦ παγκόσμιου πολιτικοῦ διευθυντηρίου, ἀλλά καί ἀπό πρόσωπα πού παριστάνουν τούς χριστιανούς ταγούς (καί δέν ἀναφερόμαστε ἀσφαλῶς τώρα μόνο στό Βατικανό, ἀλλά καί στούς σύγχρονους νεοεποχίτικους ἐσμούς τῶν κατ’ ὄνομα τουλάχιστον Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων), γίνεται για μία ἀκόμη φορά κατανοητό τό ὅτι κάποιοι ἔχουν κυριολεκτικά ἀφηνιάσει, ὅτι εἶναι πιά ἀπολύτως σίγουροι πώς ἦρθε ἐπιτέλους ἡ στιγμή τῆς ὁλοκληρωτικῆς ὑλοποίησης τοῦ σχεδίου τοῦ ζοφεροῦ Ἀφέντη τους και ὅτι στη βιασύνη τους δέν τηροῦν πιά οὔτε τά προσχήματα.
Και μιλοῦν ἀπροκάλυπτα γιά Ἐπανεκκινήσεις καί γιά Παγκόσμιες Ἀλλαγές ἤδη ἀπό τήν πρώτη μέρα πού ἐμφανίστηκε ἡ δῆθεν πανδημία, ἐνῶ συνεχίζουν μέ ακόμη μεγαλύτερη εὐκολία νά μιλοῦν καί τώρα, μετά δηλαδή ὄχι ἀπό μία ὄντως μεγάλη παγκόσμια καταστροφή (που θα μποροῦσε ἐν πάση περιπτώσει να χρησιμοποιηθεῖ ὥς λογικοφανές ἄλλοθι), ἀλλά μετά ἀπό μία τουλάχιστον ἀμφιλεγόμενη ἀσθένεια, τήν ὁποία θρασύτατα ἐπιμένουν νά βαφτίζουν «παγκόσμια καταστροφή», ἔξω ἀπό κάθε λογική καί μέ κατάφωρη παραβίαση ὅλων τῶν γεγονότων καί δεδομένων.
Προφανῶς ἐπειδή αἰσθάνονται πλέον τόσο ἰσχυροί, πού νομίζουν ὅτι δέν χρειάζονται πιά οὔτε ἄλλοθι οὔτε δικαιολογίες.
Αὐτό ὅμως ἐμᾶς δέν μπορεῖ νά μᾶς πτοεῖ. Κι ἄς εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ἐφ’ἑξῆς θά τό βιώνουμε ὁλοένα καί ἐντονότερα ὁλόγυρά μας ὅλο αὐτό τό δαιμονικό καί ἄκρως φασιστικό καί ὁλοκληρωτικό κλῖμα ὑπέρ τῆς παγκόσμιας πολιτικῆς καί θρησκευτικῆς «ἐνότητας». Μέσα στό ὁποῖο κλίμα, ὅποιοι ἀντιδροῦμε, θά ἐξουθενωνόμαστε ὡς συνωμοσιολόγοι, σκοταδιστές, ψεκασμένοι, κοινωνικά ἀπροσάρμοστοι καί ἀσυνείδητοι «ἐχθροί τοῦ λαοῦ».
Καί θα δοκιμάζουμε ἀποκλεισμούς καί παντοειδεῖς διώξεις ἐπίσης ὅλο καί πιό ἐκτεταμένα καί ἀπροκάλυπτα.
Ὄλοι αὐτοί θά κάνουν τή δουλειά τους, γιά ὅσο ἀκόμη θά τούς τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός καί γιά τούς λόγους πού Ἐκεῖνος γνωρίζει.
Καί ἐμεῖς ὅμως, πού δέν ἔχουμε αὐτοεγκλωβιστεῖ σέ κάποια γελοία ψευδαίσθηση ὅτι ζοῦμε σέ καιρούς…προόδου, δημοκρατίας καί πολυπολιτισμικῆς συναδέλφωσης ἤ ὅτι κυβερνιόμαστε ἀπό κοσμικές καί θρησκευτικές ἡγεσίες πού θέλουν τό…καλό μας, καιρός νά κάνουμε τή δική μας δουλειά.
Νά ὁπλιστοῦμε δηλαδή - σύν Θεῷ και ἐν μετανοίᾳ - μέ πνεῦμα ἀντιστάσεως, μέ φρόνημα ἀγωνιστικό καί ὁμολογιακό καί κυρίως μέ ὅλα τα ἀπαραίτητα πνευματικά ἐφόδια, γιά νά σταθοῦμε ὄρθιοι στήν ἐπικείμενη λαίλαπα μπροστά μας.
Ἐμεῖς τόν τελικό Νικητή τόν γνωρίζουμε πολύ καλά ἐξ ἄλλου…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)