Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια.

Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια. Οι πιστοί, που αγωνίζονται για να κρατήσουν την Ορθοδοξία, είναι ολίγοι. Το ρεύμα το μεγάλο και το απέραντο είναι εκείνο που σιγά – σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξο πίστη.

Θα πω ένα λόγο, που ποτέ δεν τον είπα. Θα τον πείτε εγωιστικό, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά, για να ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους. Η ζυγαριά αυτή ποια είναι; Ποιο είναι το γνώρισμα του πάπα; Να μαζεύει πρόσφορα; Να κάνει ωραίες ακολουθίες; Να κηρύττει χαριτωμένα και να χρηστολογεί από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους στοχαστικούς του λογισμούς; Ποιο είναι το γνώρισμα του πάπα και του δεσπότη σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος, ότι «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται». Αν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, που δεν διώκεται, αλλά απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι», να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός δεν βαδίζει καλώς. Ή αν λέγεται ορθόδοξος και δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, την χιονοστιβάδα αυτή που κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο. Ο παπάς ο ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα. Ο Μέγας Αθανάσιος ένας ήτο, αλλά κράτησε στους ώμους του ως Άτλας ολόκληρη της Ορθοδοξία. Ο Μάρκος ο Ευγενικός ένας ήτο, αλλά κράτησε στα χέρια του ολόκληρη της Ορθοδοξία. Ο ιερός Φώτιος τα ίδια. Ολίγοι είναι, αλλά δεν νικάει με τα νούμερα, νικάει με την πίστη. Γιατί όσο αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος, όσο αξίζει ένας λαϊκός και μία γυναίκα δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς. Λοιπόν να μη πτοούμεθα διότι γίνεται αυτή η προδοσία της πίστεως μας δεξιά και αριστερά.

Ένα σας συνιστώ. Μη μου λέτε, ότι Αυτός είναι καλός, αυτός είναι θεολόγος σπουδαίος, αυτός κάνει διαλεκτική, αυτός άνοιξε ακαδημία του Πλάτωνος και άμα τον ακούσεις είναι θαύμα!… Μέτρησε τον αν έχει μία σπίθα από το Μάρκο τον Ευγενικό, αν έχει μία σπίθα από τον ιερό Φώτιο, αν έχει μία σπίθα από τον Κηρουλάριο, αν έχει μία σπίθα από τον Παπουλάκο (ο αγράμματος αυτός στάθηκε απέναντι ολόκληρου του κόσμου).

Τα λέγω αυτά έχων επίγνωση της θέσεως μου ως Έλληνος και ως επισκόπου έχοντος τεράστια ευθύνας. Είμεθα έτοιμοι τα πάντα να θυσιάσωμεν. Τολμώ, ίσως για τελευταία φορά από του βήματος αυτού, να πω, Όσοι αγαπάτε το Χριστό, όσοι αγαπάτε την Εκκλησία, έχουμε την Παναγία μαζί μας, έχουμε μαζί με όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ορθόδοξο πίστη μας.

Όσοι είναι με το διάβολο, να κάτσουν κάτω, να κλείσουν τα στόματα τους. Διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η δελεαστικότης των, διάβολος τα επιχειρήματα των, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυραννιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας.

Εμείς έχομεν ανέκαθεν ως σύνθημα τον όρκο των εφήβων των Αθηνών. Τα παλικάρια της αρχαίας Ελλάδος επάνω από την Ακρόπολη ορκίζονταν και λέγανε,«Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά υπερασπιώ». Και εγώ, μικρός στρατιώτης, το δηλώνω παρρησία, Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά της πίστεως θα τα υπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μου. Και εσείς αντί χειροκροτημάτων ματαίων, τα οποία ουδέν λέγουν, αντί επαίνων, να προσευχηθείτε πολύ. Γιατί οι ορθόδοξοι έμειναν ολίγοι και η μάχη επεκτείνεται και θα βρεθούμε προ νέων γεγονότων. Όχι μόνο στην μικρά μας Ελλάδα, αλλά και εις όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης ο εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για να ξεριζώσει μέσα από τα στήθη των ανθρώπων την ορθόδοξο πίστη. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν οι επίσκοποι που επαύσαμε το μνημόσυνο του Αθηναγόρου και οι άλλοι κληρικοί οι οποίοι είναι γύρω μας. Δεν ξέρω σε ποιο Άγιον Όρος θα καταφύγωμεν. Ένα γνωρίζω πως ότι και αν γίνει, ότι και αν συμβεί και τα άστρα να πέσουν και οι ποταμοί να ξηραθούν και άνω κάτω να γίνει ο κόσμος, ένα γνωρίζω – το πιστεύω ακραδάντως, ότι στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία. Όταν θα έρθει η στιγμή του διωγμού των ορθοδόξων, τότε έχομε και ημείς το σχέδιο μας, όπως και πάς πιστός. Και εσείς όλοι – είστε εδώ 3.000;- αυτά που σας είπα να τα σκορπίσετε παντού. Ο ένας να γίνει δύο. Οι δύο τέσσερις, οι τέσσερις οκτώ… Να γίνει μεγάλο κύμα θαλάσσης, να ξεπλύνομε την πατρίδα μας εις τρόπον ώστε η Ελλάς να γίνει άστρον του ουρανού, ορθόδοξος τόπος, παράδεισος της Ορθοδοξίας αμήν.

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου 
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 39-41

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

"Η αληθινή ζωή κρύβεται μέσα στην απλότητα των πράξεων, μέσα στην σιωπή των λόγων, μέσα στα βουρκωμένα πρόσωπα των μετανοούντων."

Την φτώχια της ψυχής δεν την αναπληρώνουν τα πολυτελή ενδύματα, τα ψεύτικα χαμόγελα και το ...μακιγιάρισμα.

Από την άλλη μεριά την αρχοντιά της ψυχής δεν μπορεί να την καλύψει η ενδυματολογική ένδεια, ούτε τα ταλαιπωρημένα πρόσωπα από τον κόπο και τον μόχθο της ζωής.

Η αληθινή ζωή κρύβεται μέσα στην απλότητα των πράξεων, μέσα στην σιωπή των λόγων, μέσα στα βουρκωμένα πρόσωπα των μετανοούντων.

Η κοσμική ζωή ερωτοτροπεί με τα ψέμα, την οίηση, την αποξένωση, την φαυλότητα, την ψυχοπάθεια, την καταστροφή.

Άνθρωποι χαμογελαστοί, μακιγιαρισμένοι, ευπρεπισμένοι, καθωσπρέπει, βαδίζουν αργά αλλά σταθερά προς μια βουτιά θανάτου. Βαδίζουν παρασύροντας ο ένας τον άλλο προς την απώλεια τους Φωτός, της Αλήθειας, της Ζωής.

Άνθρωποι που τονίζουν το χαμόγελό τους με κραγιόν και λευκασμένες οδοντοστοιχίες, ζουν μέσα στην απελπισία της μοναξιάς, μέσα στο σκοτάδι της κατάθλιψης. Διότι επέλεξαν μία ζωή χωρίς γνησιότητα, επέλεξαν να πορεύονται με πονηρία και εμπάθεια, επέλεξαν την δόξα, την εξουσία, το χρήμα, την σάρκα, τα εύκολα και όχι τις δυσπρόσιτες κορυφές των αρετών.

Η ζωή του κόσμου (κοσμικό φρόνημα), προσφέρει μία καλή βιτρίνα, είναι μία "εξαιρετική" κάλυψη της ανεπάρκειας των ανθρώπων να ευτυχίσουν προσφέροντας το εγώ τους θυσία προς τους άλλους.

Το θέμα δεν είναι να ζήσουμε μέσα σε μία βιτρίνα ζωής, αλλά να ζήσουμε την όντως Ζωή.

Το θέμα δεν είναι να έχουμε πάντοτε ένα λαμπρό χαμόγελο, αλλά να είμαστε ευτυχισμένοι και ειρηνικοί διαμέσου του βιώματος της αγάπης του Θεού.

Το θέμα δεν είναι να πορευόμαστε κρατώντας το λάβαρο του καθωσπρεπισμού ψηλά, αλλά να βαδίζουμε μέσα στα μονοπάτια της ταπείνωσης και της σιωπής, στα ηλιοβασιλέματα της αναζήτησης Εκείνου.

Διότι μόνο Εκείνος μπορεί να μας δώσει νόημα στην ζωή μας, μόνο Εκείνος μπορεί να μας φωτίσει ώστε οι προτεραιότητες και οι επιλογές της ζωής μας να αποκτήσουν και μία εσχατολογική προοπτική.

Η ζωή του χριστιανού είναι μία ζωή «ξένη». Ξένη προς τις απαιτήσεις και τα "πρέπει" του κόσμου. Ξένη προς τα μακιγιαρισμένα πρόσωπα της θλίψης και των αδιεξόδων.

Η ζωή του χριστιανού είναι η απόδειξη ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζει χωρίς να είναι υπόδουλος στην μόδα, στις ηθικιστικές συμπεριφορές, στα προσωπεία της αυτοτελείωσης.

Ο Χριστός στέκει αναλλοίωτος μπροστά στην ανθρωπότητα. Ο χριστιανός στέκει αναστημένος μπροστά στην πτώση της αμαρτίας.

Ζούμε και Επιλέγουμε.

Ζούμε είτε με την αγωνία να βρούμε τον Θεάνθρωπο τείνοντας προς την Ατέλεστη Τελειότητά Του ή θα κυλιόμαστε μέσα στα σπασμένα αυτοείδωλα της εγωπάθειας του κόσμου, χαμένοι μέσα στις κοσμικές αγορές των ψεύτικων χαμόγελων.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

http://imverias.blogspot.gr

Μέ ὅ,τι ἐξώργισες τόν Θεό, μέ αὐτό κάνε τον σπλαχνικό ἀπέναντί σου.

Και συ λοιπόν, με εκείνα που εξώργισες τον Θεό, με αυτά κάνε τον και πάλι σπλαχνικό απέναντί σου. Τον εξώργισες αρπάζοντας χρήματα; Με αυτά συμφιλιώσου μαζί Του και επιστρέφοντας σε όσους αδίκησες εκείνα που άρπαξες και δίνοντας σ’ εκείνους και άλλα επί πλέον, πες σαν τον Ζακχαίο∙ «Αποδίδω τετραπλάσια από όσα άρπαξα» ( Λουκ. 19,8 ) . Τον εξώργισες βρίζοντας και κακολογώντας πολλούς; Εξιλέωσέ Τον πάλι με την γλώσσα σου, αναπέμποντας προς Αυτόν καθαρές προσευχές, μιλώντας με καλά λόγια για εκείνους που σε βρίζουν, εγκωμιάζοντας εκείνους που σε κακολογούν, συγχωρώντας εκείνους που σε αδικούν. Αυτά δεν χρειάζονται ημέρες, ούτε χρόνια πολλά, αλλά μόνο καλή διάθεσι, και κατορθώνονται μέσα σε μία ημέρα. Απομάκρυνε την πονηρία, προσπάθησε ν’ ασκήσης την αρετή, σταμάτησε την κακία και υποσχέσου ότι δεν θα τα ξανακάνης και σου είναι αρκετό αυτό για απολογία. Σας δίνω εγώ την υπόσχεσι και την εγγύησι, ότι ο καθένας από μας που αμαρτάνει, αν , αφού απομακρυνθή από τα προηγούμενα κακά, υποσχεθή στον Θεό με όλη του την ειλικρίνεια , ότι δεν θα τα ξανακάνη πλέον, τίποτε άλλο ο Θεός δεν θα ζητήση για μεγαλύτερη απολογία. Γιατί ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και σπλαχνικός και, όπως ακριβώς εκείνη που υποφέρει από τους φοβερούς πόνους του τοκετού επιθυμεί να γεννήση, έτσι και αυτός επιθυμεί να χύση πλούσιο το έλεός Του∙ αλλά οι αμαρτίες μας Τον εμποδίζουν να το κάνει αυτό.

Ας καταστρέψουμε λοιπόν το τείχος και ας κάνουμε αρχή της εορτής από εδώ ήδη αφήνοντας όλα κατά μέρος τις πέντε αυτές ημέρες∙ ας πάνε στο καλό τα δικαστήρια, ας πάνε στο καλό τα βουλευτήρια∙ ας διαμαρτύρωνται τα βιωτικά πράγματα, τα συμβόλαια και τα συναλλάγματα∙ την ψυχή μου θέλω να σώσω. Διότι, «Τι έχει να ωφεληθή ο άνθρωπος, εάν όλον τον κόσμο κερδίση, αλλά ζημιώσει την ψυχή του;» ( Μαρκ. 8, 36 ) . Αναχώρησαν οι μάγοι από την Περσία∙ εγκατάλειψε κι εσύ τα κοσμικά πράγματα και βάδισε προς τον Ιησού ∙ δεν είναι μεγάλη η απόστασις , αν θέλουμε. Διότι δεν χρειάζεται να διαπλεύσης πέλαγος, ούτε να περάσης πάνω από βουνοκορφές, αλλά καθισμένος στο σπίτι σου, δείχνοντας ευλάβεια και μεγάλη κατάνυξι, μπορείς να καταστρέψης το τείχος, να απομακρύνης το εμπόδιο, να συντομεύσης το μήκος της οδού∙ διότι λέγει∙ «Εγώ είμαι Θεός, που βρίσκομαι πολύ κοντά και όχι Θεός που βρίσκεται μακριά» ( Ψαλμ. 144, 18 ) ∙ και «ο Κύριος βρίσκεται πολύ κοντά σ’ εκείνους που τον επικαλούνται αληθινά» ( Ιερ. 23, 23 ) .

( Περί ακαταλήπτου, ΣΤ΄, ΕΠΕ 35, 210-214. PG 48, 753-755 )

Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

ΣΤ΄»

2η Έκδοσις

( Επηυξημένη και βελτιωμένη)

Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους, 2008

http://talantoblog.blogspot.gr

Θέλω να γίνω Χριστιανός...

Ξεκινήσαμε σχετικώς πρωί για τις φυλακές. Σε τρεις ώρες περίπου θα φτάναμε.

Σ’ όλη τη διαδρομή ήμουν ανήσυχος. Ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν κορεατικές φυλακές και δεν ήξερα τι θα συναντούσαμε. Σκεφτόμουν διάφορα. Ο κ. Κιμ, ο Κορεάτης οδηγός, δεν φαινόταν κι αυτός να ‘χε όρεξη για πολλές κουβέντες. Σιωπηλοί και σκεπτικοί διανύαμε τα χιλιόμετρα που μας έφερναν όλο και πιο κοντά στις φυλακές.

– Τι μπορεί, στ’ αλήθεια, να πάθει κανείς; Διέκοψε κάποια στιγμή την σιωπή. Να βρεθεί στα καλά καθούμενα στην φυλακή!

– Πώς έγινε; τον ρώτησα. Δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες. Ξέρω μόνον ότι ο καημένος ο Γιοχάν είναι αθώος.

– Ο Γιοχάν δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Ξέρετε, πάτερ, πόσοι άνθρωποι βρίσκονται άδικα στη φυλακή μετά την τελευταία οικονομική κρίση που έπληξε την Κορέα(1); Ένας από αυτούς είναι κι ο δικός μας Κατηχούμενος. Ήταν συνέταιρος, συνέχισε να μου εξηγεί ο κ. Κιμ, με κάποιον σε μία επιχείρηση. Τελευταία οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά. Η επιχείρηση φαινόταν πως οδηγούνταν στην διάλυση. Ο Γιοχάν έδειξε εμπιστοσύνη στον συνέταιρό του και την πάτησε. Εκείνος βλέποντας την άσχημη κατάσταση μπόρεσε, πλαστογραφώντας την υπογραφή του Γιοχάν, να πάρει όσα χρήματα είχαν στις Τράπεζες και να φύγει στο εξωτερικό. Έμεινε πίσω ο Γιοχάν να χρωστάει τεράστια ποσά. Έτσι, χωρίς να το καταλάβει, από την μία μέρα στην άλλη βρέθηκε στην φυλακή!

– Η οικογένειά του;

– Έπιασε, ευτυχώς, δουλειά η γυναίκα του και τα ψευτοβγάζουν…

Βυθισμένοι και πάλι στις σκέψεις μας μέναμε σιωπηλοί. Μέχρι που φτάσαμε έξω απ’ την τεράστια σιδερένια εξώπορτα της φυλακής.

– Κύριε Κιμ, πόσοι είναι οι κρατούμενοι;

– Πολλοί, μου απάντησε απρόθυμα. Δώσαμε τα στοιχεία μας και μπήκαμε στην λίστα αναμονής.

– Βλέπετε, πάτερ, μου λέει ο κ. Κιμ και μου έδειξε το γραφείο παραλαβής και ελέγχου αντικειμένων. Οι φύλακες κι όχι οι ίδιοι οι επισκέπτες, δίνουν στους κρατούμενους αυτά που τους φέρνουν. Οι φυλακισμένοι δεν έχουν καμιά σωματική επαφή με τους επισκέπτες τους.

Άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο αυστηρά ήταν τα μέτρα ασφαλείας. Ήρθε η σειρά μας. Παραδώσαμε για έλεγχο ένα βιβλίο, λίγους ξηρούς καρπούς, ένα κομποσχοίνι και έναν μεταλλικό Σταυρό. Μας επέστρεψαν ως απαράδεκτα το κομποσχοίνι και τον Σταυρό!

– Αυτά δεν επιτρέπονται.

– Μα γιατί, διαμαρτυρήθηκα.

– Απαγορεύεται από τον Νόμο, μας εξήγησε με το γνωστό ασιατικό χαμόγελο μία ένστολη δεσποινίδα, που δεν άφηνε περιθώρια για περαιτέρω συζητήσεις.

– Πάτερ, μην επιμένετε, με συμβούλευσε ο κ. Κιμ. Φοβούνται τις αυτοκτονίες, που τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί δραματικά. Απαγορεύουν κάθε τι με το οποίο μπορεί κάποιος να αφαιρέσει την ζωή του.

– Κατάλαβα, είπα και κάθισα σε έναν πάγκο αμίλητος.

Μία σκέψη μόνο κυριαρχούσε έντονα στο μυαλό μου: Οι επισκέψεις των πρώτων Χριστιανών στους κρατουμένους για την πίστη τους στον Χριστό. Με πόσες δυσκολίες τους επισκέπτονταν. Και με πόσες προφυλάξεις. Διακινδυνεύοντας την ίδια τους την ζωή, τους μετέφεραν την Θ. Κοινωνία!

Μετά από μίας ώρας αναμονή ήρθε η σειρά μας. Δρασκελίσαμε το κατώφλι της εξώπορτας με χαρά που θα βλέπαμε τον Γιοχάν, αλλά και με δυσαρέσκεια για την ολιγόλεπτη άδεια επισκέψεως.

– Τι να πρωτοπείς μέσα σε πέντε λεπτά; μουρμούρισα.

Περάσαμε από τις πόρτες ασφαλείας και φθάσαμε σ’ έναν μεγάλο διάδρομο. Ένας τοίχος χώριζε τους κρατουμένους από τον έξω κόσμο. Από τη μέσα κι έξω μεριά του τοίχου υπήρχαν σ’ όλο το μήκος του κολλημένοι θαλαμίσκοι δύο ατόμων. Στον εσωτερικό θάλαμο ο κρατούμενος με τον δεσμοφύλακα-πρακτικογράφο και στον εξωτερικό οι επισκέπτες. Στο ύψος του προσώπου μας ένα παράθυρο με χοντρές σιδεριές κι ένα παχύ τζάμι με μικρές τρύπες μόλις για να ακούγεται η συνομιλία. Καμιά άλλη δυνατότητα ανθρώπινης σωματικής επαφής.

Ο Γιοχάν ερχόμενος από μακριά, μόλις μας αντίκρυσε έκανε την γνωστή ασιατική υπόκλιση και το σημείο του Σταυρού. Συγκλονίστηκα. Η σκέψη μου έτρεξε ασυναίσθητα και πάλι τους πρώτους Χριστιανούς. Το ένιωθες πως δεν υπήρχε καμιά ουσιαστική διαφορά, εκτός απ’ αυτήν του χρόνου και του τόπου.

Ήταν συγκινημένος. Μετά από τα πρώτα λόγια επικοινωνίας μας εξέφρασε το παράπονό του. Καταλάβαμε πως περνούσε δύσκολες στιγμές. Η αδικία του συνεργάτη του τον είχε τσακίσει. Η πίστη του είχε κλονιστεί.

– Γιατί, ξέσπασε, να βασανίζομαι άδικα; Γιατί το επιτρέπει αυτό ο Θεός; Αφού είμαι αθώος. Γιατί…

Άρχισε να κλαίει απαρηγόρητα. Τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις την μεγάλη αξία που έχει η σωματική επαφή. Να μην μπορείς να σφίξεις το χέρι του συνανθρώπου σου για να του ζεστάνεις την καρδιά του!

Καθώς έκλαιγε σαν μικρό παιδί, ο δεσμοφύλακας-πρακτικογράφος σήκωσε τα μάτια του απ’ τα χαρτιά του και με κοίταξε κατάματα. Ένιωσα σαν να μου έλεγε:

– Ορίστε, λοιπόν. Για να δούμε τι απάντηση έχει η θρησκεία σου να δώσει στο πρόβλημα αυτού του ταλαίπωρου ανθρώπου!

Την ώρα που ο κ. Κιμ προσπαθούσε κάτι να πει για να δώσει λύση στην αμηχανία της στιγμής, μίλησα με τον Θεό. Του ζήτησα τον φωτισμό Του. Τον παρακάλεσα. Εκείνος να «μιλήσει», να «εξηγήσει»… Ύστερα πήρα το θάρρος και του είπα:

– Κάνε υπομονή. Μπορεί ο Θεός να επέτρεψε να βρεθείς στην φυλακή για να κάνεις γνωστό το όνομά Του σε κάποιες ψυχές που ψάχνουν αν Τον βρουν. Πού ξέρεις. Θυμήσου τις ιστορίες απ’ την ζωή των μαρτύρων. Θυμήσου τον Απόστολο Παύλο τι έγραφε μέσα από το κελί της φυλακής. Θυμήσου αυτά που λέγαμε πέρυσι στην κατήχηση.

– Σας ευχαριστώ, πάτερ. Χρειάζομαι βοήθεια. Είμαι αδύναμος στην πίστη. Η μοναξιά της φυλακής, ένα χρόνο τώρα, μ’ έφερε σε απελπισία. Συγγνώμη…

– Σε καταλαβαίνω. Είναι ανθρώπινο να κλονιστεί κανείς μετά από μία τέτοια αδικία, που την πληρώνει, μάλιστα, τόσο πολύ ακριβά. Στη θέση σου δεν ξέρω κι εμείς τι θα κάναμε. Σε παρακαλούμε, όμως, στο όνομα του Θεού της Αγάπης στον Οποίο πιστεύουμε, δείξε μεγαλοψυχία στον συνέταιρό σου. Συγχώρα τον, μέσα από την καρδιά σου, για ό,τι σου έκανε. Έτσι θα ηρεμήσεις. Και μην ξεχνάς να προσεύχεσαι για την σωτηρία του. Αυτό δεν μας δίδαξε ο Χριστός πάνω στον Σταυρό; Προσπάθησε με το παράδειγμά σου να μιλήσεις για τον Χριστό στους συγκρατουμένους σου.

– Ποιος να καταλάβει από τέτοια, πάτερ, εδώ μέσα. Η φυλακή αγριεύει τον άνθρωπο. Άλλωστε, όπως ξέρετε, οι περισσότεροι εδώ μέσα είναι βουδδιστές ή άθρησκοι.

– Προσπάθησε εσύ και τ’ άλλα άφησέ τα στα χέρια του Θεού. Κάποιες φορές υπάρχουν άνθρωποι όχι μακριά μας, αλλά δίπλα μας, πολύ κοντά μας που αναζητούν τον αληθινό Θεό της Αγάπης και της Συγγνώμης. Διψούν για λίγη ζεστασιά και πρέπει εμείς οι Χριστιανοί να τους προσφέρουμε…

Καθώς μιλούσα, από την μία έβλεπα τον Γιοχάν να συνέρχεται, να ξαναβρίσκει την κλονισμένη πίστη κι εμπιστοσύνη του στον Θεό και απ’ την άλλη τον δεσμοφύλακα-πρακτικογράφο να γράφει και να με κοιτάζει περίεργα. Όταν συναντιόντουσαν οι ματιές μας έξυνε αμήχανα το κεφάλι του σαν να ήθελε να πει κάτι. Στο τέλος τ’ αποφάσισε και μίλησε.

– Θέλω να γίνω Χριστιανός! μας είπε.

– Τι;

– Ναι, χρόνια ψάχνω να βρω έναν Θεό που να διδάσκει την αγάπη, όπως την άκουσα από σας σήμερα…

Οι τελευταίες λέξεις του καλύφθηκαν από τον εκκωφαντικό θόρυβο της σειρήνας που ειδοποιούσε για την λήξη του πεντάλεπτου.

Καθώς φεύγαμε, αφήναμε πίσω μας τον Γιοχάν με το πρόσωπό του να λάμπει από χαρά και έναν «κρυπτοχριστιανό» -τον δεσμοφύλακα- να φωνάζει προστακτικά να περάσει ο επόμενος φυλακισμένος στον θαλαμίσκο του επισκεπτηρίου.

– Γιοχάν, πρόλαβα να πω με υπονοούμενα, τον δεσμοφύλακα και τα μάτια σου…

Τσο Σονγκ Αμ

Σεούλ Κορέας

___________________________

1 Η μεγάλη οικονομική κρίση της Κορέας (IMF) ξέσπασε το 1997 και τερματίστηκε μετά από δύο χρόνια.

2 Ο δεσμοφύλακας-πρακτικογράφος στέκεται πάντα δίπλα στον κρατούμενο και κρατάει τα πρακτικά της συζητήσεως. Επεμβαίνει ή διακόπτει την συζήτηση, όταν εκείνος κρίνει, σύμφωνα με τις κορεατικές αρχές, ως ακατάλληλο το περιεχόμενό της. Για τον λόγο αυτό απαγορεύεται η συζήτηση να γίνει σε ξένη γλώσσα.

Εκ του περιοδικού Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Τεύχος 93.

Από την Ιεραποστολή στην Κορέα.

http://proskynitis.blogspot.gr

Προφητεία της Παναγίας για το 'Αγιον Όρος. ( Καρυές 07/1993)

Αγιορείτης Γέρων Παίσιος ο Κρητικός

Σήμερα μίλησα με τον γέροντα όπου μου ζήτησε να μεταφέρω από εδω στον κόσμο τα εξής:

Η σάρκα είναι ωκεανός και η ψυχή το λιμάνι.

Ο Έλληνας είναι χαμένος στον ωκεανό της σάρκας της ύλης και της αμαρτίας.

Πρέπει να επιστρέψει στο λιμάνι της ψυχής όπου θα "δέσει" στον Θεό για να προστατευθει.

Φοβάται ο Έλληνας και σκοτίζεται με πολέμους και καταστροφές ενώ δεν βλέπει την αλήθεια.

Πως ζει στο σκοτάδι.

Ζει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου υπάρχει ο διακόπτης και το φως αλλά λείπει το καλώδιο όπου θα το κάνει να ανάψει.

Και το καλώδιο είναι η προσευχή.

Όσο δεν προσεύχεται δεν μπορεί να καταλάβει που βρίσκεται.

Δεν μπορεί να βρει την οδό μετανοίας.

Κι έτσι ζει όπως ο διάβολος θέλει.

Στο αιώνιο σκοτάδι.

Θα καταλάβουμε πως ο Έλληνας μετανόησε όταν όλοι μας ενωθούμε κατά εκείνων που έφεραν την Ελλάδα σε αυτό το χάλι.

Όταν σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το ανθρωποκτόνο έργο των ηγετών του κόσμου.

Όταν όλοι μας θα αναγνωρίζουμε καθαρά που είναι το φως και που το σκοτάδι.

Όπως αναγνωρίζει η μάνα το παιδί της και το παιδί την μάνα του.

Τότε μόνον θα έχουμε μετανοήσει και θα χαράξουμε όλοι μας την οδό σωτηρίας με Βασιλεα τον Χριστό.

Όχι με ευχολόγια αλλά με πράξεις.

Αν το κάνουμε ο Θεός θα μας βοηθήσει.

Μέχρι τότε θα μας δοκιμάζει για να κατανοήσουμε τα λάθη μας.

Να μας σώσει θέλει όχι να μας τιμωρήσει.

Κάνει τόσα για μας.

Ας τον βοηθήσουμε να μας βγάλει από το σκοτάδι.

Ας εισακουσθει από το περιβόλι της Παναγίας στα πέρατα του Ελληνισμού ένα μήνυμα:

Αδιαλείπτως προσεύχεσθε.

Μετανοείτε.

https://www.facebook.com/agioritisdiakonitis

Το Άγιον Όρος θα βουλιάξει από σεισμό, για να μην εισέλθουν μεσα οι βέβηλοι... Εσείς οι μοναχοί που θα ζείτε τότε την εποχή του αντίχριστου  θα βγείτε μόνο από το περιβόλι με το ράσο σας και δεν θα πάρετε τίποτα άλλο... 

Πριν γίνει αυτό η Θεοτόκος θα έλθει ολοζώντανη και θα σας ειδοποίηση, να βγειτε απο το Άγιον Όρος και να κηρύξετε στους χριστιανούς μετάνοια... 

Η χερσόνησος θα σχιστεί σε κομμάτια και ο Άθως σαν Ηφαίστειο θα σφυρίζει και ο ήχος του ανάλογά με τον καιρό θα φτάνει μεχρι την Κρήτη..

Βασίλειος Μαυρομιχάλης

http://elladapoyantisteketai.blogspot.gr

ΣΤΑΧΤΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΗΛΟΣ...

Τίποτε δεν είναι τυχαίον εις τον κόσμο. Την ζωή μας και όλα τα της ζωής μας τα διοικεί ο Δεσπότης Χριστός. Εις τον πόνον και τας πικρίας μας έρχεται εις συνάντησιν το Άγιο Πνεύμα και εξάγει χαράν θεοδώρητον. Δεν αντιλαμβανόμεθα πολλάκις την παρουσίαν του, διότι είμεθα απερροφημένοι από την καθημερινότητα των μεριμνών μας.

Όμως Aυτό, πνέον όπου θέλει, πνέει και εις την καρδίαν μας κα την δροσίζει. Ως βάλσαμον χύνεται επάνω μας η θεία παράκλησις. Το έλεος του Θεού κατέρχεται από τον ουρανόν κα πλημμυρίζει την ζωήν μας. Όσον πιο πολλαί είναι αι οδύναι μας τόσο περισσότεραι αι επισκέψεις του Θεού.

Ανοίγεις τα πνευματικά βιβλία και βλέπεις να σου μιλά ο Θεός.

Νοιώθεις αμέσως το φτερούγισμα του Πνεύματος. Νοιώθεις να απαντά ο Θεός στις απορίες σου. Βλέπεις να διαλύη τα σκοτάδια σου, να ανοίγει τους δρόμους σου, όταν υπάρχει μπροστά σου αδιέξοδο. Βλέπεις να μην αφήνει κανένα σημάδι σκοτεινό μέσα στο περασμά σου. Τότε γεμάτος χαρά φωνάζεις “νυν ηρξάμην λαλήσαι προς τον Κύριο μου. Εγώ δε ειμί γη και σποδός”. Άρχισα να κουβεντιάζω με τον Θεό μου, με τον Χριστόν μου. Και τι είμαι εγώ που μιλάω μαζί του;

Στάχτη είμαι, πηλός είμαι. Μου κάνει όμως αυτήν την χάρι ο Θεός.

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΑΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ 

http://www.agioritikovima.gr/

Μετάνοια...

Στ᾿ ἀλήθεια δέν ξέρει κανείς ποῦ βρίσκεται ἡ μεγαλύτερη παραφροσύνη τοῦ σύγχρονου κόσμου πού ἔχει ἐκπέσει ἀπό τόν Χριστό... Παντοῦ βλέπει κανείς αὐτό πού ὀνομάζουμε χυδαῖο καί βάρβαρο. Ἐκεῖ πού ὁ Χριστός εἶναι ἀπών, ἐκεῖ περισεύει τό ψεῦδος καί ἡ βία θριαμβεύει...

Ἄν ὅλοι Σέρβοι ( Ἕλληνες ) μετανοοῦσαν, ὁ Θεός θά τούς ἐλεοῦσε σύντομα, καθώς ἐλέησε ἐκεῖνον τόν μετανοημένο ( ἐκ δεξιῶν ) ληστή. Ὁ Θεός ὅμως, ἀναστέλλει τό ἔλεός Του ἐξαιτίας ἐκείνων πού θαρροῦν πώς εἶναι ἀναμάρτητοι καί μάλιστα, φτάνουν νά βλαστημοῦν τό Θεό, πού δέν τούς σώζει ἐπί τοῦ σταυροῦ ὡς ἀναμάρτητους.

Ὅταν ὁ Θεός ἐπιθυμεῖ νά ἀφυπνίσει καί νά συνετίσει ἕνα λαό Του μέ τήν τιμωρία, τίς περισσότερες φορές χρησιμοποιεῖ ἄπιστους καί φονιάδες καί ὄχι δικαίους καί ἁγίους... Μέ ἕνα λόγο, δέν ὑπάρχει πράγμα στή γῆ καί κάτω ἀπό τόν οὐρανό, τό ὁποῖο δέν ἔχει χρησιμοποιήσει ὁ Θεός γιά νά συνετίσει, νά διορθώσει καί νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Ὅλη ἡ φύση εἵναι ἕνα ἐργαλεῖο στό θαυματουργό Του χέρι.

Ἀδελφοί μου, ἡ μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μία πράξη κατά τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἐπαναστατεῖ στόν ἴδιο του τόν ἑαυτό καί αὐτή τήν ἐπανάσταση τήν ξεκινᾶ ὁ ἄνθρωπος ἀπό μόνος ὅταν συνειδητοποιήσει πώς ὁ ἐχθρός βρίσκεται μέσα του!

Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μέ τήν αὐταπάτη, πώς ὅλοι οἱ ἐχθροί του εἶναι ἔξω ἀπό τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό, ὥς τότε δέν ἐξεγείρεται ἐνάντια στόν ἑαυτό του. Ὅταν ὅμως μία στιγμή ἀνοίξουν τά ἀνθρώπινα μάτια καί ἀναγνωρίσουν πώς οἱ «κλέφτες» καί οἱ «ληστές» βρίσκονται μέσα στήν οἰκία του, τότε ξεχνάει ἐκείνους πού ἐπιτίθενται στό σπίτι ἀπ᾿ ἔξω καί χρησιμοποιεῖ ὅλη τή δύναμή του νά βγάλει ἔξω ἐκείνους πού ἀπρόσκλητοι μπῆκαν μέσα καί ἐγκαταστάθηκαν. 

Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ἄξια ὦν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνωμεν

Πολλοί είναι οι αντίχριστοι. Αλλά ο καθαυτό αντίχριστος δέν ήρθε ακόμα. ΄Οπου να᾿ναι εμφανίζεται. Αυτή είναι η γνώμη μου. Όλα αυτά τα προμηνύματα (διαφθορά, αναρχία, εκφυλισμός) δέν είναι καλά…

Η αναρχία ξαπλώνεται παντού. Όταν θα επικρατήση, θα έρθη ο αντίχριστος και θα πει: Εγώ είμαι το κράτος, εγώ είμαι Θεός· δεν σου χρειάζεται, δεν έχεις ανάγκη από άλλο Θεό…

«Μή πεποίθατε επ” άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ούκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145,3). Μή στηρίζετε τις ελπίδες σας σε ανθρώπους ατελείς, αμαρτωλούς, γεμάτους ελαττώματα. Ελπίζετε μονάχα στον Κύριο.

Θά εκλέξουμε λοιπόν εμείς, η ανθρωπότης, Ιησούν τόν Ναζαραίον; Άν τον εκλέξουμε, χαρά και ευτυχία. Δεν τον εκλέγουμε; «ΑΞΙΑ ΩΝ ΕΠΡΑΞΑΜΕΝ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ» (ΛΟΥΚ. 23,41). Και η μεγαλύτερή μας τιμωρία θα είναι ο αντίχριστος, ο οποίος έρχεται και θα τους ταπεινώση όλους.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»

(«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, Β΄ έκδοση, σελ. 86)

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν...παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα. Ποιά εἶναι τά "καλά και συμφέροντα";

Τα συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών. Τα καλά και συμφέροντα πού ζητούμε από τον Κύριο, δεν είναι εκείνα που οι κοσμικοί άνθρωποι ονομάζουν "καλά και συμφέροντα". Διότι «για τούς πιστούς είναι άλλος ο χαρακτήρας των συμφερόντων, όχι αυτός πού νομίζει ο πολύς κόσμος». Ο χριστιανός γνωρίζει ότι υπάρχει ψυχή και άλλη ζωή, και βλέπει τα πάντα με το πρίσμα της αιωνιότητος. Ωστόσο, επειδή οι χριστιανοί πολλές φορές δεν γνωρίζουμε το συμφέρον τής ψυχής μας, παρακαλούμε τον Χριστό να μας δίνη ό,τι Εκείνος κρίνει ως συμφέρον. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος:...«Δεν γνωρίζεις εσύ εκείνα που σε συμφέρουν, όπως τα γνωρίζει ό Θεός πολύ καλά. Πολλές φορές ζητάς βλαβερά και επικίνδυνα πράγματα, ο Θεός όμως που ενδιαφέρεται περισσότερο για την σωτηρία σου δεν προσέχει την αίτηση, αλλά σε κάθε περίπτωση φροντίζει για το συμφέρον σου». Έτσι ο πιστός δεν θλίβεται εάν δεν λάβει εκείνο που ζήτησε, διότι πιστεύει ότι ο Κύριος είναι ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονόμων και το συμφέρον πάσιν απονέμων. Και είτε λάβει απάντηση στο αίτημα του είτε όχι, ευχαριστεί και δοξολογεί την αγάπη Του. Εάν δεν λαμβάνουμε από τον Θεό ό,τι ζητούμε, είναι επειδή ζητούμε λίθο και όχι τον Αρτο της ζωής. «Ας είναι πνευματικά όλα τα αιτήματα σου, και θα λάβεις οπωσδήποτε», τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος. Ο ίδιος ο Κύριος μας προτρέπει να μην ζητούμε ασήμαντα πράγματα, διότι, όπως μας διαβεβαίωσε, ενός έστι χρεία. Κι εμείς στην θεία Λειτουργία ζητούμε από τον θεό τον ουράνιο Αρτο, τον Χριστό. Αυτός είναι το Έν το οποίο μας συμφέρει: Μας φέρει όλους μαζί κοντά στον ουράνιο Πατέρα.

Ιερομονάχου Γρηγορίου, "Η Θ.Λειτουργία", Αγιο Όρος, 2006

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Δεν νοείται τις ζωντανός εν Χριστώ άνευ προσευχής.

Κανείς μας δὲν ἀγνοεῖ, ὅτι ἡ προσευχὴ εἶναι πρωταρχικὴ ἀνάγκη κάθε ψυχῆς, δένδρον ζωῆς, τὸ ὁποῖον τρέφει τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν ἀφθαρτοποιεῖ, διότι τὸν καθιστᾶ κοινωνὸν τοῦ ἀϊδίου καὶ ἀφθάρτου Θεοῦ. Ὅπως δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρὶς ψυχήν, ἔτσι καὶ δὲν νοεῖται τὶς ζωντανὸς ἐν Χριστῷ ἄνευ προσευχῆς. 

Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

http://anastasiosk.blogspot.gr

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

Λόγια αγάπης από το γεροντικό του Αγίου Όρους...

Στην Σκήτη της Αγίας Άννας, ό Μοναχός Προκόπιος από την Καλύβα «Είσόδια της Θεοτόκου» είχε μεγάλη επιθυμία να μάθει μουσικά, για να δοξολογεί κι αυτός το Θεό, όπως και οι άλλοι αδελφοί.

Επειδή όμως ήταν λίγο παράφωνος αποφεύγανε οι Πατέρες να τον μάθουν μουσικά.

Ό αδελφός Προκόπιος είχε χάρισμα από το Θεό λάβει να λέει ακατάπαυστα την ευχή το «Κύριε Ίησοϋ Χριστέ υιέ του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλό» και στο αριστερό του χέρι κρατούσε πάντα το κομβοσχοίνι, το όποιο δεν αποχωριζόταν ποτέ. 

Μια μέρα, ήταν πολύ λυπημένος, πού δεν μπορούσε να βρει κανένα για να τον μάθει μουσική και συλλογιζόμενος αυτό το πράγμα, από την πολύ του λύπη, είχε σταματήσει να λέει την ευχή.

Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά του ένας σεβάσμιος, αλλά άγνωστος σ' αυτόν γέροντας ό όποιος του είπε: «Αδελφέ Προκόπιε, τι έχεις κι είσαι τόσο λυπημένος; τι σε απασχολεί; Ό Προκόπιος του απάντησε: «τι να έχω γέροντα, να, θέλω κι εγώ να μάθω λίγα μουσικά και δε βρίσκεται κανένας να με μάθει, γιατί μου λένε πώς είμαι λίγο φάλτσος». Ό ασπρογένης γέροντας τότε του είπε: «Γι' αυτό κάθεσαι και στενοχωριέσαι καημένε, εγώ θα σε μάθω μουσικά και θα σε κάνω να γίνεις ό καλύτερος ψάλτης του Αγίου Όρους, θα κελαηδάς σαν το καλύτερο αηδόνι, αλλά θέλω κι εσύ να μου κάνεις μια χάρι».

«Δηλαδή τι ζητάς από μένα, του είπε ό Προκόπιος, θέλεις να σε πληρώσω; Εγώ ότι θέλεις θα σου δώσω!». Τότε ό ασπρογένης του είπε: «Ή πληρωμή ή δική μου είναι να πετάξεις από τα χέρια σου αυτό πού λέτε κομποσχοίνι και να πάψεις να λες αυτό πού λέτε ευχή και θα σε μάθω 'γώ, ότι θέλεις».

Ό Μοναχός Προκόπιος άμα άκουσε αυτά κατάλαβε πώς ό φαινόμενος δεν ήταν Μοναχός, άλλα ό παμπόνηρος Δαίμονας, πού ήθελε νά τον κάνει να σταματήσει την προσευχή, και αμέσως έκαμε το σταυρό του και είπε: «Υπάγε οπίσω μου Σατανά παμπόνηρε, δε μου χρειάζονται τα μουσικά σου και οι πονηρές και οι καλοσύνες σου» κι ό Δαίμονας έγινε άφαντος.

Άπ' αυτό μαθαίναμε πόσο ό Διάβολος φοβάται το κομβοσχοίνι, για το οποίο καλά λένε οι Πατέρες ότι είναι το όπλο του χριστιανού κατά του Διαβόλου και την ευχή, ή οποία καίει τον Δαίμονα. Ενώ τους ψάλτες δεν τους φοβάται τόσο και δεν τους υπολογίζει, γιατί, εύκολα με το ψάλσιμο αφαιρούνται από την προσευχή και πέφτουν στον εγωισμό και την υπερηφάνεια!

http://exomologistetokirio.blogspot.gr

Οἱ τρεῖς τάξεις τῆς χάριτος.

Σε τρεις τάξεις διαιρείται η χάρις: Καθαρτική, φωτιστική, τελειωτική. 

Σε τρεις και η ζωή μας: Κατά φύσιν, υπέρ φύσιν, παρά φύσιν. 

Σε αυτές τις τρεις τάξεις ανέρχεται και κατέρχεται. 

Τρία είναι και τα μεγάλα χαρίσματα, που λαμβάνει:Θεωρία, αγάπη, απάθεια. 

Λοιπόν στην “πράξιν” συνεργεί χάρις καθαρτική, η οποία βοηθά στην κάθαρση. Και κάθε ένας, που μετανόησε, η χάρις είναι που τον προτρέπει στη μετάνοια. Και όσα κάνει της χάριτος είναι, αν και δεν το γνωρίζει αυτός που την έχει, όμως αυτή τον τροφοδοτεί και τον οδηγεί. Και ανάλογα με την προκοπή του, ανέρχεται ή κατέρχεται ή μένει στην ιδία κατάσταση.

Εάν έχει ζήλο και αυταπάρνηση ανεβαίνει σε θεωρία, την οποία διαδέχεται φωτισμός θείας γνώσεως και λίγη απάθεια. Εάν ψυχρανθεί ο ζήλος, η προθυμία, τότε συστέλλεται και η ενέργεια της χάριτος.

Γι’ αυτόν που λες ότι γνωρίζει να προσεύχεται, είναι εκείνος που γνωρίζει τι εύχεται και τι ζητά από τον Θεό.Αυτός που γνωρίζει να προσεύχεται δεν βαττολογεί, δεν ζητά περιττά· αλλά γνωρίζει τον τόπο, τον τρόπο και τον καιρό και ζητά τα αρμόδια και ωφέλιμα της ψυχής του. Επικοινωνεί νοερά με το Χριστόν. Τον πιάνει και τον κατέχει και “δεν θα σε αφήσω, λέγει, εις τον αιώνα”. 

Εκείνος που προσεύχεται ζητά την άφεση των αμαρτιών, ζητά το έλεος του Κυρίου. Εάν ζητά και μεγάλα, όχι στον κατάλληλο καιρό, δεν του τα δίδει ο Κύριος. Διότι ο Θεός τα δίνει με τάξη. Και, αν εσύ τον κουράζεις ζητώντας, αφήνει το πνεύμα της πλάνης και προσποιείται τη χάρη και σε πλανά, δείχνοντάς σου άλλα αντί άλλων. Γι’ αυτό δεν είναι ωφέλιμο να ζητά κανείς τα υπέρμετρα. Αλλά, και αν εισακουσθεί προ του καθαρισμού, όταν δεν είναι στην τάξη, γίνονται φίδια και βλάπτουν. Συ έχε μετάνοια καθαρή, κάνε σε όλους υπακοή, και μόνη της η χάρη θα έλθει χωρίς εσύ να το ζητάς.

Ο άνθρωπος σαν βρέφος που ψελλίζει ζητά από τον Θεό το θέλημά του το άγιο. Ο Θεός, σαν Πατέρας υπεράγαθος, του δίδει τη χάρη, αλλά του δίδει και πειρασμούς, Εάν υπομένει αγόγγυστα τους πειρασμούς λαμβάνει προσθήκη της χάριτος. Όση περισσότερη χάρη λαμβάνει, τόσο αυξάνονται και οι πειρασμοί.

Οι δαίμονες, όταν πλησιάζουν, για να σε πολεμήσουν, δεν πηγαίνουν εκεί που εσύ εύκολα θα τους νικήσεις, αλλά δοκιμάζουν, πού έχεις αδυναμία.

Εκεί που εσύ δεν τους περιμένεις, εκεί πολιορκούν το κάστρο. Και, όταν βρουν ψυχή ασθενική και μέρος αδύνατο, πάντα εκεί νικούν και τον κάνουν υπεύθυνο για την ήττα του.

Ζητάς χάρη από τον Θεό; Αντί χάριτος σου αφήνει πειρασμό. Δεν αντέχεις τον πόλεμο, πέφτεις; Δεν σου δίνεται προσθήκη της χάριτος. Πάλι ζητάς; Πάλι ο πειρασμός. Πάλι ήττα; Πάλι στέρηση εφ’ όρου ζωής. Πρέπει λοιπόν να βγεις νικητής. Άντεξε τον πειρασμό μέχρι θανάτου. Πέσε πτώμα στη μάχη, φωνάζοντας κάτω παράλυτος:

“Δεν θα σε αφήσω, γλυκύτατε Ιησού! Ούτε θα σε εγκαταλείψω! Αχώριστος θα μείνω στον αιώνα, και για την αγάπην Σου ξεψυχώ στη μάχη”. 

Και ξαφνικά εμφανίζεται στη μάχη και φωνάζει δυνατά: “Εδώ είμαι! Μάζεψε όλες τις δυνάμεις σου και ακολούθησέ με !

Συ δε γεμίζεις όλος φως και χαρά: Αλλοίμονο σε μένα τον δυστυχή! Αλλοίμονο σε μένα τον πονηρό και αχρείο! Προηγουμένως άκουα για σένα, τώρα δε σε είδαν οι οφθαλμοί μου· γι’ αυτό και κατηγόρησα τον εαυτόν μου, τον θεώρησα δε χώμα και στάχτη”.

Τότε γεμίζεις από θεία αγάπη. Και φλέγεται η ψυχή σου σαν του Κλεόπα. Και σε καιρό πειρασμού δεν καταλείπεις πλέον τη μάχη, αλλά υπομένεις τις θλίψεις σκεπτόμενος- ότι όπως πέρασε ο ένας πειρασμός και ο άλλος, έτσι θα περάσει και αυτός.

Όταν όμως δειλιάζεις και γογγύζεις και δεν υπομένεις τους πειρασμούς, τότε, αντί να νικάς πρέπει διαρκώς να μετανοείς· για τα σφάλματα της ημέρας, για την αμέλεια της νύκτας. Και, αντί να αυξάνεται η χάρις, μεγαλώνεις τις θλίψεις σου.

Γι’ αυτό μη δειλιάζεις μη φοβάσαι τους πειρασμούς. Και αν πέσεις πολλές φορές, σήκω. Μη χάνεις τη ψυχραιμία σου. Μην απογοητεύεσαι. Σύννεφα είναι και θα περάσουν. 

Και όταν, με τη βοήθεια της χάριτος που σε καθαρίζει από όλα τα πάθη, περάσεις όλα αυτά που λέγονται “πράξις”, τότε γεύεται ο νους φωτισμό και κινείται σε θεωρία.

Και πρώτη θεωρία είναι των όντων: 

Πως όλα τα δημιούργησε για τον άνθρωπον ο Θεός, και αυτούς ακόμη τους Αγγέλους για να τον υπηρετούν. Πόσην αξία, πόσο μεγαλείο, τί μεγάλο προορισμό έχει ο άνθρωπος – αυτή η πνοή του Θεού! Όχι για να ζήσει εδώ τις λίγες ημέρες της εξορίας του, αλλά να ζήσει αιώνια με τον Πλάστη του. Να βλέπει τους θείους Αγγέλους. Να ακούει την άρρητη μελωδία τους. Τί χαρά! Τί μεγαλείο! Μόλις τελειώνει αυτή η ζωή μας και κλείνουν τα μάτια, αμέσως ανοίγουν τα άλλα και αρχίζει η νέα ζωή. Η αληθινή χαρά, που πλέον τέλος δεν έχει.

Αυτά σκεπτόμενος βυθίζεται ο νους σε μία ειρήνη και γαλήνη, που απλώνεται σε όλο το σώμα, και ξεχνά τελείως ότι υπάρχει σ’ αυτή τη ζωή.

Τέτοιες θεωρίες διαδέχονται η μία την άλλη. Όχι να πλάθει φαντασίες με το νου του, αλλά η κατάσταση είναι τέτοια – ενέργεια χάριτος, που φέρνει νοήματα και ασχολείται ο νους στη θεωρία. Δεν τα πλάθει ο άνθρωπος· μόνα τους έρχονται και αρπάζουν το νου στη θεωρία. Και τότε απλώνεται ο νους και γίνεται διαφορετικός. Φωτίζεται. Είναι όλα ανοικτά σ’ αυτόν. Γεμίζει σοφία, και σαν υιός κατέχει τα του Πατρός του. Ξέρει ότι είναι μηδέν, πηλός, αλλά και υιός Βασιλέως. Δεν έχει τίποτε, άλλα όλα τα έχει. Γεμίζει θεολογία.

Φωνάζει αχόρταστα, με πλήρη επίγνωση, ομολογώντας ότι η ύπαρξή του είναι μηδέν. Η καταγωγή του είναι ο πηλός· η δε ζωτική δύναμή του, η πνοή του Θεού – η ψυχή του. Αμέσως πετά η ψυχή στον ουρανό! – Είμαι το εμφύσημα, η πνοή του Θεού! Όλα διεσώθησαν, έμειναν στη γη, απ’ όπου και ελήφθησαν! Είμαι Βασιλέως αιωνίου υιός! Είμαι θεός κατά χάρη! Είμαι αθάνατος και αιώνιος! Είμαι, μετά μία στιγμή, κοντά στον ουράνιο Πατέρα μου!

Αυτός είναι ο αληθινός προορισμός του ανθρώπου· γι’ αυτό πλάσθηκε, και οφείλει να έλθει απ’ όπου ήλθε. Τέτοιου είδους είναι οι θεωρίες, με τις οποίες ασχολείται ο πνευματικός άνθρωπος. Και περιμένει την ώρα που θα αφήσει το χώμα και θα πετάξει η ψυχή στα ουράνια.

Έχε θάρρος λοιπόν, παιδί μου, και με αυτή την ελπίδα υπόμενε κάθε πόνο και θλίψη. Αφού μετά από λίγο θα αξιωθούμε να απολαύσουμε αυτά. Για όλους μας είναι τα ίδια. Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού. Αυτόν φωνάζουμε ημέρα και νύκτα και την γλυκειά μας Μανούλα, τη Δέσποινα του Παντός, την οποίαν όποιος παρακαλεί, δεν τον αφήνει ποτέ.

(Γέροντος Ιωσήφ, «Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας», επιστ. Ι΄, εκδ. Ι.Μ.Φιλοθέου, σ. 84-88. – απόσπασμα σε νεοελληνική απόδοση.)

http://anavaseis.blogspot.gr

Ρίξε το βλέμμα σου προς τον ουρανό κι αναλογίσου με ποιόν συνομιλείς.

Επειδή, λοιπόν, είναι μεγαλύτερο το κέρδος και μεγαλύτερη η ευκολία σ' εκείνους που πλησιάζουν τον Θεό, ας μην περιφρονούμε την προσευχή. Γιατί τότε θα συμφιλιωθείς και θα συνομιλήσεις καλύτερα μ' Αυτόν, τότε σου δίνει ευκολότερα εκείνο που ζητάς, όταν εσύ ο ίδιος τον παρακαλείς, όταν η καρδιά σου είναι καθαρή, όταν οι λογισμοί σου συνοδεύονται από σωφροσύνη, όταν δεν Τον παρακαλείς με αδιαφορία, πράγμα που κάνουν πολλοί, και η μεν γλώσσα τους λέει τα λόγια της προσευχής, ενώ η ψυχή περιφέρεται σε πολλά μέρη του σπιτιού, της αγοράς, των δρόμων!

Αυτή είναι η όλη δολιότητα που επινόησε ο διάβολος. Επειδή δηλαδή γνωρίζει ότι κατά την ώρα εκείνη της προσευχής μπορούμε να επιτύχουμε τη συγχώρηση των αμαρτιών μας, θέλοντας να μας φράξει το λιμάνι της προσευχής, εξεγείρεται κατά την ώρα εκείνη, απομακρύνει τη σκέψη μας απ' τα λόγια της προσευχής, ώστε να φύγουμε ζημιωμένοι μάλλον, παρά κερδισμένοι».

Γνωρίζοντας λοιπόν αυτά, όταν προσέρχεσαι στο Θεό, σκέψου σε ποιόν προσέρχεσαι, και σου είναι αρκετό για σωφροσύνη το αξιόπιστο Εκείνου που πρόκειται να σου δώσει τη χάρη.

Ρίξε το βλέμμα σου προς τον ουρανό κι αναλογίσου με ποιόν συνομιλείς. Γιατί, εάν κάποιος συνομιλώντας με κάποιον άνθρωπο που έχει ανεβεί λίγο τις ανθρώπινες τιμές, κι αν ακόμη είναι ο πιο αδιάφορος απ' όλους, οπωσδήποτε τότε συγκεντρώνει τον εαυτό του και κάνει πιο προσεκτική την ψυχή του, πολύ περισσότερο αν σκεφθούμε εμείς, ότι συνομιλούμε με τον Κύριο των αγγέλων, θα μας γίνει αυτό σπουδαία αφορμή για να γίνουμε προσεκτικοί.

Αν όμως χρειάζεται ν' αναφέρω και κάποια άλλη μέθοδο, με την οποία θα μπορέσουμε ν' αποφύγουμε την αδιαφορία αυτή, θα μπορούσα να πω, ότι, πολλές φορές, αφού κάναμε την προσευχή μας, φύγαμε χωρίς ν' ακούσουμε τίποτε από εκείνα που είπαμε! Αν λοιπόν σκεφτούμε αυτό, αμέσως θ' αποκτήσουμε και πάλι την προθυμία γι' αυτήν. Και αν πάλι πάθουμε το ίδιο, ας επαναλάβουμε αυτή για τρίτη και τέταρτη φορά, και να μη σταματήσουμε προηγουμένως την προσευχή μας, μέχρι που να την πούμε ολόκληρη με σκέψη και καρδιά γεμάτη από σωφροσύνη.

Αν αντιληφθεί ο διάβολος, ότι δεν απομακρυνόμαστε από την προσευχή μας, μέχρι που να την πούμε με προθυμία και με καρδιά και σκέψη γεμάτη από σωφροσύνη, θ' απομακρυνθεί ο πανούργος, γνωρίζοντας ότι δεν θα κερδίσει τίποτα απ' την επιβουλή του αυτή, παρά το να μας αναγκάζει να επαναλαμβάνουμε την ίδια προσευχή.

Πολλά τραύματα, αγαπητοί, καθημερινά δεχόμαστε απ' τούς δικούς μας και τους ξένους στην αγορά, στο σπίτι, από τα δημόσια πράγματα, από τα ιδιωτικά, απ' τους γείτονες, από τους φίλους. Σ' όλα εκείνα τα τραύματα ας βάλουμε φάρμακα κατά την ώρα της προσευχής. Γιατί ο Θεός έχει τη δύναμη, εάν προσέλθουμε σ' Αυτόν με σκέψη γεμάτη από σωφροσύνη, με ψυχή κυριευμένη απ' τη φλόγα του πόθου μας γι' Αυτόν, και με θερμή συνείδηση και Του ζητήσουμε συγγνώμη, να μας δώσει τη συγχώρηση για όλα τα αμαρτήματά μας ...».

(Αγ. Ιω. Χρυσόστομος «Εις την Μ. Εβδομάδα»)

http://1myblog.pblogs.gr

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΙΣΗ; ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ…ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΚΡΙΣΗ; ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ…

Μέχρι καὶ τὴ δεκαετία τοῦ ’80, ἡ Δυτικὴ Οἰκονομία (δηλ. ἡ Εὐρώπη & ἡ Ἀμερικὴ) κατεῖχαν καὶ ἔλεγχαν τὸ 65% τοῦ παγκόσμιου ἐπενδυόμενου κεφαλαίου καὶ τὸ 60% τῆς παγκόσμιας παραγωγῆς, ἐκμεταλλευόμενη ἔτσι τὴν παγκόσμια οἰκονομία, ἂν θέλετε, τὸν ὑπόλοιπο κόσμο, τὴν Ἀφρική, τὴν Ἀσία τὴν Μέση Ἀνατολή. Αὐτὸ γινότανε εἴτε ἐλέγχοντας τοὺς πλουτοπαραγωγικοὺς τομεῖς τους, εἴτε ἐλέγχοντας τὸ παγκόσμιο ἐμπόριο. Οἱ ἐγκέφαλοι ποὺ καθοδηγοῦσαν καὶ ἔλεγχαν τὴν παγκόσμια οἰκονομία, κυρίως τῆς Ἀμερικῆς, συνεπικουρούμενοι καὶ ἀπὸ κάποιους τῆς Εὐρώπης, ζώντας καὶ ἀπολαμβάνοντας τὴν ἐποχὴ τῆς «ἀποθέωσης τοῦ χρήματος»,τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, ἀνακάλυψαν τὴν ἔννοια παγκοσμιοποίηση. Ὁ λόγος εἶναι ὅτι μόνον αὐτοὶ δροῦσαν σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, καὶ φυσικὸ ἦταν αὐτοὶ νὰ ἀνακαλύψουν τὴν ἔννοια τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ὄχι φυσικὰ κάποιοι ποὺ ζοῦσαν στὸ Ἰρὰκ ἢ στὸ Ἀφγανιστὰν (μετέπειτα τρομοκράτες) καὶ οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν καὶ ἐνεργοῦσαν σὲ τοπικό, ἄντε ἐθνικὸ ἐπίπεδο.

Τί σημαίνει ὅμως παγκοσμιοποίηση; Τί σημαίνει στὴν οἰκονομία ὁ ὅρος αὐτός; Εἶναι πάρα πολὺ ἁπλό. Ἀπελευθέρωση κεφαλαίων καὶ πρώτων ὑλῶν, μὲ ταυτόχρονη παγκόσμια δικτύωση(γιὰ νὰ γίνεται εὔκολα ἡ μεταφορὰ τοῦ χρήματος, κ.τλ.). Μία δικτύωση ἡ ὁποία ἐπεκτάθηκε στὴν ἐπικοινωνία καὶ τὴν πληροφόρηση. Ἔτσι ἦταν πολὺ πιὸ εὔκολο γι’ αὐτοὺς ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ καθοδήγηση τῶν πληθυσμῶν. Ἦταν πιὸ εὔκολο νὰ ἐπέμβουν καὶ νὰ ἀλλάξουν συνήθειες, ἤθη καὶ ἔθιμα, ἀξίες καὶ νὰ κατευθύνουν τοὺς λαοὺς πρὸς τὴν ἀχαλίνωτη κατανάλωση, τὰ ὡραῖα αὐτοκίνητα, τὰ ὡραῖα σπίτια, τὶς διακοπὲς πολυτελείας, τὰ ἐπώνυμα ροῦχα κ.τλ. Ἀποτέλεσμα: περισσότερα χρήματα καὶ μεγαλύτερος ἔλεγχος ἀπ’αὐτούς.

Ζώντας ὅμως μέσα σὲ αὐτὴν τὴν εὐδαιμονία τῆς «ἀποθέωσης τοῦ χρήματος» γιὰ λόγους τοὺς ὁποίους δὲν εἶναι τοῦ παρόντος, πιθανὸν ὁ ἔλεγχος τῆς κατάστασης νὰ ξέφυγε λίγο, ἔτσι ὥστε ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ χρήματος καὶ τῶν πρώτων ὑλῶν ἔδωσε τὴ δυνατότητα στὶς χῶρες ΒΡΙΚ (Βραζιλία, Ρωσία, Ἰνδία, Κίνα), ποὺ οἱ λαοὶ τους πεινάγανε καὶ πεινᾶνε, νὰ πάρουν τὴν παγκόσμια ἀνάπτυξη στὰ χέρια τους, λόγῳ τοῦ πλεονεκτήματος τοῦ φθηνοῦ ἐργατικοῦ κόστους. Ἔτσι σήμερα, 30 χρόνια μετὰ, τὰ προαναφερόμενα ποσοστὰ νἄχουν πέσει στὸ 35% καὶ 30% ἀντίστοιχα. Δηλαδὴ τί συνέβη; Ἁπλᾶ ἡ ΔΥΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Εἶναι αὐτὸ ποὺ κρύβουν καὶ αὐτὸ ποὺ δὲν λένε οἱ κυβερνήσεις τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Εὐρώπης. Τώρα προσπαθοῦν μὲ εἰσπρακτικὰ μέσα νὰ ἀφαιρέσουν τὴν ἀγοραστικὴ δύναμη τῶν πολιτῶν, οὕτως ὥστε νὰ μὴν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ καταναλώνουν γιὰ νὰ μειωθοῦν οἱ εἰσαγωγὲς ἀπὸ τὶς χῶρες ΒΡΙΚ, καὶ νὰ σταματήσει ἡ ἀφαίμαξη τοῦ δυτικοῦ πλούτου ἀπὸ τὶς χῶρες αὐτές. Δύσκολο τὸ πρόβλημα.

Μαζὶ ὅμως μὲ τὴν ἀνάπτυξη χάθηκαν οἱ ἀξίες καὶ οἱ θεσμοί. Ὑπάρχει Οἰκογένεια; Ὑπάρχει Πατρίδα; Θρησκεία; Σεβασμός; Ἀξιοπρέπεια; Ὑπάρχει Ἀγάπη; Εἰλικρίνεια; Ὑπάρχει Ἐλευθερία; Ὑπάρχει…

Ἄρα ἡ κρίση ποὺ ὑπάρχει δὲν εἶναι οἰκονομική, εἶναι κρίση ἀξιῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο σήμερα. Ὅλοι βιώνοντας, λίγο ἢ πολὺ ὁ καθένας, τὴν οἰκονομικὴ κρίση ἀναγνωρίζουμε ὅτι πρέπει νὰ ἀλλάξουμε.

Ποιὸς νὰ ἀλλάξει; Οἱ ἄλλοι; Ὄχι, ἐμεῖς, ὁ καθένας πρέπει νὰ ἀλλάξει γιὰ νὰ ἀλλάξει τὸ σύνολο καὶ ἡ πραγματικότητα ποὺ βιώνουμε.

Ἂς ξεκινήσουμε λοιπόν, ὅλοι μαζὶ καὶ ὁ καθένας ξεχωριστὰ αὐτὴ τὴν προσωπικὴ-ἀτομικὴ ἀλλαγὴ πρὸς τὴν ἀνεύρεση τῶν χαμένων ἀξιῶν, ἔτσι ὥστε νὰ ἐπέλθει ἡ ἀτομική μας ἰσορροπία, τὴν ὁποία ἔχουμε χάσει.

Ἡ ἐλπίδα εἶναι ὅτι θά ’ρθει ἕνα καλύτερο αὔριο γιὰ τὰ παιδιά μας, ἐξάλλου τοὺς τὸ ὀφείλουμε, ἐὰν ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς πραγματικὰ ἀλλάξει.

Γ. Ι. Καλαβρουζιώτη

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Ι΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΑΠΡ.-ΙΟΥΝ. 2012

http://www.enromiosini.gr

Γιατί καθυστερεῖ ἡ παρέμβαση τοῦ Θεοῦ στό παρατεινόμενο δράμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ;

Οι γέροντες, οι μαγικές συνταγές και τα δώρα της μετάνοιας!

«Αδελφέ σώσε με! Πρέπει να βρω τον γέροντα ασκητή του Παγγαίου Όρους. 

Καταστρέφεται η οικογένειά μου. Άρχισαν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί και δεν ξέρω τι να κάνω. Και δεν έφθαναν όλα αυτά ξεκίνησαν και οι καυγάδες με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Για όλα φταίω εγώ. Πιστεύω όμως ακράδαντα πως κάποιος η κάποια μου έχει κάνει μάγια! Γι’ αυτό αναζητώ τον γέροντα να μου λύσει το πρόβλημα…»!...

Η απογοήτευση και η απελπισία διακρινόταν από τη φωνή του και αποτελούσαν δείγμα της τραγικής κατάστασης που βρισκόταν ο ανωτέρω χριστιανός! Καθώς μου περιέγραφε με λεπτομέρειες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τον διέκοψα ξαφνικά και του είπα:

-Άκουσε Παναγιώτη ο γέροντας δεν μπορεί να σου δώσει λύση. Δεν νομίζω ότι διαθέτει συνταγές-λύσεις. Τη λύση πρέπει να τη δώσεις εσύ.

-Δηλαδή μου ζητάς να αυτοκτονήσω; Γιατί προσωπικά μόνο αυτή τη λύση βλέπω.

-Όχι δεν σου ζητώ να καταδικαστείς στην κόλαση αιωνίως. Σου ζητώ όμως να ανακαλύψεις τον Θεό μέσα από τη μετάνοια. Να μετανοήσεις σου ζητώ, όχι να αυτοκτονήσεις.

- Μα εξομολογήθηκα στον πνευματικό μου. Κοινώνησα και προσεύχομαι στον Χριστό και την Παναγία να με βοηθήσουν. Δεν παίρνω όμως καμία απάντηση.

- Αυτό δεν σε προβληματίζει; Είναι άραγε ο γέροντας που ζητάς να συναντήσεις ανώτερος από τον Χριστό και την Παναγία; Πρέπει να εξετάσεις γιατί οι προσευχές σου δεν εισακούονται και καθυστερούν τη λύση.

- Και πώς θα το δω αυτό; Υπάρχει τίποτα που δεν κάνω σωστά;

-Άκουσε Παναγιώτη μου ο Θεός για να σε σκεπάσει τώρα που σ’ απειλεί το αγιάζι και η παγωνιά της απογοήτευσης χρειάζεται να παρουσιαστείς γυμνός ενώπιόν Του, όπως ακριβώς σε γέννησε η μάννα σου.

- Δηλαδή να προσεύχομαι ολόγυμνος; Θεέ και Κύριε, τι ακούω σήμερα.

-Όχι καλέ μου φίλε δεν εννοώ αυτό. Απλά σου λέγω πως επιβάλλεται να απεγκλωβιστείς απ’ όλα αυτά που σε κρατούν δέσμιο και καρφωμένο στη γη. Να γίνεις ένας μικρός Ιώβ και να πεις: Συ Κύριέ μου έδωσες να διαχειριστώ και τα οικόπεδα και τα σπίτια και τα αυτοκίνητα. Δικά Σου είναι και Συ αποφασίζεις. Εγώ απλά θέλω να ζω και να είμαι μαζί σου ακόμη κι αν ζω σαν τον φτωχό Λάζαρο που ζητιάνευε.

- Ξέρεις αυτά πως δεν γίνονται σήμερα. Έχω κάποιο όνομα στην κοινωνία. Τι θα πουν αυτοί που με γνωρίζουν; Δεν γίνονται αυτά…

-Από τα λεγόμενά σου και τις απαντήσεις σου διαπιστώνω πως ζητάς βοήθεια από το Θεό αλλά ήδη σ’ αυτή τη βοήθεια έχεις θέσει τους προσωπικούς σου όρους, που στην περίπτωση αυτή λειτουργούν ως οδοφράγματα που εμποδίζουν τον Χριστό και την Παναγία να σε προσεγγίσουν και να σου λύσουν το πρόβλημα. Τι θα μπορέσει λοιπόν περισσότερο να κάνει ο γέροντας;

Ο διάλογος αυτός χριστιανοί μου είναι ενδεικτικός της κατάστασης που ζει σήμερα σχεδόν κάθε Έλληνας! Είναι ενδεικτικό της αμετανοησίας. Κανείς μας δεν θέλει να απωλέσει αυτά που θεωρεί κεκτημένα. Μπορεί να υποφέρει λοιπόν σήμερα ο Έλληνας χριστιανός αλλά δεν παύει στην προσέγγισή του με τον Θεό να βάζει τους όρους του. Κι αυτό ακριβώς το γεγονός καθυστερεί τη λύση που έχει ο Θεός για την Ελλάδα. Τρέχουμε λοιπόν σε γεροντάδες αναζητώντας μία μαγική συνταγή λύσης και όχι να μας εντρυφήσουν και να μας διδάξουν τη μετάνοια, ως άκρα ταπείνωση, ως συντριβή, ως γύμνια που προκάλεσε η αμαρτία…

Ζητούμε το θαύμα, το οποίο όμως όλως τυχαία από πριν έχουμε σχεδιάσει στο νου μας. Και δυσανασχετούμε όταν το θαύμα αυτό δεν έρχεται. Τότε τα βάζουμε με τον Θεό, με τους πολιτικούς, με φίλους και εχθρούς. Τότε η ζωή μας γίνεται μία κόλαση και τα δαιμόνια της απελπισίας, της κατάθλιψης, της απογοήτευσης έρχονται και φωλιάζουν στις καρδιές μας δημιουργώντας μία ανυπόφορη ψυχική κατάσταση.

Ο γέροντας, όπως και κάθε πνευματικός θα προτρέψει μετάνοια, θα παρηγορήσει, θα προσευχηθεί με γνώμονα όμως τη σωτηρία της ψυχής. Κι εκεί ακριβώς κρύβεται το μεγαλύτερο θαύμα. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα δώσει μαγικές λύσεις…

Αναρωτιέστε, λέγει ο γέροντας ασκητής του Παγγαίου όρους τι θα γινόταν αν η γλυκιά μας Παναγιά έβαζε τους δικούς της όρους στην πρόσκληση του Θεού να καταστεί το μέσο και η πύλη της σωτηρίας του ανθρώπου; Ούτε να το σκέπτομαι δεν θέλω. Η Παναγιά μας έγνεψε καταφατικά στην πρόσκληση που έλαβε από το Θεό να γίνει το δοχείο της χαράς και της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, χωρίς να την απασχολήσει πώς ο Θεός θα προχωρούσε το έργο της σωτηρίας. Τον Θεό καλοί μου Χριστιανοί, λέγει ο γέροντας δεν μπορείς να τον πλησιάσεις λέγοντας «ξόφλησε Κύριέ μου τα γραμμάτια και τις επιταγές που με σφίγγουν σαν τη θηλιά και κατόπιν θα είμαι μαζί Σου». Όχι ο Θεός δεν προσεγγίζεται έτσι. Τότε αντιθέτως γίνεται απρόσιτος, απλησίαστος και ο άνθρωπος γίνεται βορά των δαιμόνων.

Αν πραγματικά βλέπαμε τα σχέδια του Θεού για την γλυκιά μας πατρίδα. Αν γνωρίζαμε το τι ετοιμάζει για το γένος μας θα πετούσαμε τη σκούφια μας ψηλά από την χαρά μας. Αν βλέπαμε το πέπλο της Παναγιάς που σκεπάζει την Ελλάδα θα γονατίζαμε ευλαβικά ενώπιόν Της και το μόνο που θα λέγαμε είναι μόνο «ευχαριστώ, ευχαριστώ»! Χριστιανοί μου κοιτάξτε τον Ιώβ. Πόσο σταθερός και ακλόνητος έμεινε στην πίστη παρά τη μεγάλη δοκιμασία. Και η βράβευση, τα δώρα του ουρανού ακολούθησαν και επανέφεραν την χαρά και την ευτυχία που ουδέποτε στην ουσία χάθηκαν.

Ζει Κύριος ο Θεός χριστιανοί μου! Και η δοκιμασία αυτή που βιώνει ο τόπος θα δώσει τους καρπούς της στον ουρανό, όταν εμείς ακολουθήσουμε αδιαμαρτύρητα το παράδειγμα της γλυκιάς μας Παναγίας. Όταν πατήσουμε στα χνάρια της υπομονής του Ιώβ. Τότε οι κοπριές και η δυσοσμία που αναδύουν ( αμαρτίες) θα εξαλειφθούν, θα καούν στο πυρ της θεότητας. Τότε η ψυχική ευωδία θα επενδύσει σε βασίλεια και παλάτια ουράνια. Τότε οι φτωχοί Λάζαροι θ αναδειχθούν πλούσιοι βασιλιάδες.

Εμπρός λοιπόν καλοί μου Χριστιανοί -προτρέπει ο γέροντας ασκητής- αλλάξτε ρότα τώρα και μπείτε στο καθαρτήριο ύδωρ της μετανοίας και της εξομολόγησης. Να εισέλθετε άνευ όρων αφήνοντας τον Σωτήρα Χριστό να ξεπλύνει και να γιατρέψει τις πληγές που δημιούργησε η συνειδητή αποστασία μας. Εμπρός καλοί μου Χριστιανοί ας λύσουμε τα δεσμά της μιζέριας, μίας τεχνητά κατασκευασμένης καθημερινότητας για να απολαύσουμε τα δώρα της θείας Χάρης με τα οποία μας στολίζει ο ουρανός. Εμπρός ζήστε το θαύμα που έζησε η Παναγιά μας ανταποκρινόμενοι άνευ όρων στην πρόσκληση του ουρανού. Ο καιρός εγγύς!

Καλή Παναγιά, καλή λευτεριά…Σ. Ο.

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013

http://kotsarikos.com