Σέ όλες τίς δυσκολίες σου καί στίς πιό μεγάλες πτώσεις σου, να θυμάσαι τήν κραυγή αυτής της Αγίας Εβδομάδος που έχει τήν δύναμη νά σέ αναστήσει:
"Κύριε, πρίν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσον με."
Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς
[ 1894 - 1979 ]
.
Και ο Ιούδας κοινώνησε, απο Τον Ίδιο το Χριστό!
Και ο Ιούδας κοινώνησε, απο Τον Ίδιο το Χριστό!
(Μεγάλη Πέμπτη 2/5/24)
Και Τον ζούσε καθημερινά, και μαθήτευε στόν Κύριο, και ήταν δεκτικός της χάριτος, και έκανε θαύματα κατ εντολή του Κυρίου μαζί με τούς άλλους Αποστόλους...
Και όμως εκείνος που κοινώνησε απο Τον ίδιο το Χριστό τον πρόδωσε.
Και εισήλθε μέσα του η ενέργεια η δαιμονική αφότου κοινώνησε, διότι η προαίρεση του ήταν αλλού, ήταν δέσμιος βλέπετε στο πάθος της φιλαργυρίας. Είχε αποφασίσει μέσα του να εξυπηρετήσει κάποιον άλλο σκοπό...
Για αυτό αγαπητοί μου μην έχετε και πολύν εμπιστοσύνη σε Αρχιερείς και παπάδες και Δεσποτάδες και ''γεροντάδες'' σπουδαίους που έχουν 30 και 40 και 50 χρόνια μέσα στήν Εκκλησία Τού Χριστού...
Και ενω τόσα χρόνια κοινωνούν το σώμα και το αίμα Του, βλέπετε να αλλάζουν το Ευαγγέλιο, να διαστρέφουν τα λόγια Του Χριστού, να αντιμάχονται την διδασκαλία των Αγίων... Να συναγωνίζονται ποιός θα επιφέρει την μεγαλύτερη καινοτομία, ποιός θα κάνει την Εκκλησία Του κοινωνό με τις πλάνες και τις αιρέσεις που οδηγούν στήν απώλεια...
Είδα και επιμένω και δεν υποχωρώ, πως μόνο το Φως, ο Λόγος, μόνο η ενέργεια της χάριτος που εμφανίζεται στήν Ορθοδοξία είναι η αλήθεια.
Η άλλες ενέργειες και αισθήσεις, και θεωρίες, που εμφανίζονται σε διαλογισμούς και ανατολίτικες δοξασίες, σε δωδεκάθεα, σε Μωάμεθ και περισπούδαστους ''προφήτες'' της Μέκας, σε άλλες Βατικάνιες και Παπικές και προτεσταντικές παραφυάδες που θέλουν να ονομαστούν ''εκκλησίες'', είναι όλες πλάνες που οδηγούν μακριά απο την ενέργεια της χάριτος, το Φως Του Χριστού.
Καθώς μαρτυρεί ο Άγιος Μάρκος ο ασκητής που λέει: «Υπάρχει ενέργεια πνευματική και υπάρχει και ενέργεια σατανική, που δεν την ξεχωρίζει ο άπειρος». (εδω)
Και αν ακόμη ενωθούν μια μέρα, (που θα γίνει σύντομα), όλες αυτές οι πλάνες και αιρέσεις να ενωθούν με την Ορθοδοξία, και να κοινωνούν αυτοί σε εμάς και εμείς στούς δικούς τούς ''ναούς''...
Τότε αδελφοί μου να ενθυμείστε τον Ιούδα.
Πως και αυτός κοινώνησε απο Τον Ίδιο Τον Χριστό... αλλά η κοινωνία εκείνη δεν μπόρεσε να τον σώσει. Αλλά έγινε η καταδίκη του.
Διότι υπάρχει αισθητή ενέργεια της χάρις, αλλά υπάρχει και αισθητή ενέργεια της πλάνης. Και μπορεί κανείς να κοινωνά και να εξομολογείτε και να έχει μέσα του δαιμονική ενέργεια...
Ζει Κύριος ο Θεός μας. Μόνο ο τάφος του Αναστάντα Χριστού είναι κενός...
Τα σώματα των άλλων ''ιδρυτών'' σάπισαν στούς τάφους τούς. Οι ''εκκλησίες'' τούς ως δημιουργήματα ανθρώπων στερούνται χάριτος και σωτηρίας.
Ζούμε σε Έσχατους Καιρούς. Είθε να βρεθούμε άξιοι μέχρι τέλους. Καλή Ανάσταση! Εύχεστε!
Δημήτρης Ρόδης
Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος: ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, Ο ΝΕΟΣ ΒΕΚΚΟΣ!
Η προδοσία
«Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;» (Λουκ. 22,48)
Ἡ ἐπισκοπική ὑπευθυνότητα ἔχει ὡς κριτήριά της τήν ἀλήθεια, τό δίκαιο καί τήν ἀγάπη καί μάλιστα ἡ ὑπευθυνότητα δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν διπλωματία οὔτε βέβαια θυσιάζεται γιά τίς ὅποιες σκοπιμότητες καί πολιτικές καί ἐκκλησιαστικές πιέσεις. Ἡ ἀλήθεια, ὅπως αὐτή ἔχει παραδοθῆ μέσα ἀπό τό θεόσδοτο Εὐαγγέλιο, τό δίκαιο, καθώς διαμορφώθηκε μέσα ἀπό τούς θεόπνευστους Ἱερούς Κανόνες καί ἡ ἀρετή τῆς ἀγάπης, τό περιβάλλον μέσα στό ὁποῖο ἀναπτύσσεται καί λειτουργεῖ τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ οὐρανοφάντωρ Βασίλειος σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ἐπιφάνιο Κύπρου, ἀναφερόμενος στόν Μελέτιο Ἀντιοχείας καί θέλοντας νά τοῦ τονίση νά παραμείνη πιστός στούς Ἱερούς Κανόνες καί στίς ἐκκλησιαστικές παραδόσεις καί νά ἀπορρίψη κάθε τι πού ἀλλοιώνει τήν ἐπισκοπική ἐντιμότητα, θά γράψη: «Ἡμεῖς δέ, ἐπειδή καί ὁ πρῶτος παρρησιασάμενος ὑπέρ τῆς ἀληθείας, καί τόν καλόν ἐκεῖνον διαθλήσας ἀγῶνα ἐπί τῶν καιρῶν τοῦ Κωνσταντίου, ὁ αἰδεσιμώτατος Μελέτιός ἐστιν ὁ ἐπίσκοπος, καί ἔσχεν αὐτόν ἡ ἐμή Ἐκκλησία κοινωνόν, ὑπεραγαπήσασα αὐτόν διά τήν καρτεράν ἐκείνην ἀνένδοτον ἔνστασιν· ἔχομεν αὐτόν κοινωνικόν (καί κρατᾶμε αὐτήν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία) μέχρι τοῦ νῦν τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι, καί ἕξομέν γε, ἐάν ὁ Θεός θέλῃ».
Κοινός ἑορτασμός Πάσχα Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος στό μήνυμα πού ἀπηύθυνε πρός τούς αἱρετικούς παπικούς τήν ἡμέρα πού ἑόρτασαν τό Πάσχα εἶπε ὅτι «Ἀποτελεῖ σκάνδαλο ὁ χωριστός ἑορτασμός τοῦ μοναδικοῦ γεγονότος τῆς μιᾶς Ἀναστάσεως τοῦ Ἑνός Κυρίου». Ὁ Πατριάρχης εὐχήθηκε τοῦ χρόνου, τό 2025, ὁ κοινός ἑορτασμός νά μή εἶναι ἁπλῶς σύμπτωση, ἀλλά νά ἀποτελέση τήν ἀπαρχή γιά τήν καθιέρωση τοῦ ἑνιαίου ἑορτασμοῦ. Ὑπογράμμισε, λέγοντας ὅτι «Εἴμαστε αἰσιόδοξοι, καθώς ἑκατέρωθεν ὑπάρχει ἡ πρός τοῦτο καλή θέλησις καί προθυμία».
Οἱ διάδοχοι τῶν ἀποστόλων, οἱ πνευματικοί ἡγέτες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔχουν σήμερα τήν βαρειά εὐθύνη νά μεταφέρουν στόν συγκεκριμένο ἱστορικό χρόνο, ἀκέραιο καί ἀνόθευτο τόν ἐκκλησιαστικό λόγο καί ἀπαραβίαστες τήν ἐκκλησιαστική παράδοση καί ἦθος, πού θέλει «ἐκτός τῆς Μιᾶς αὐτῆς Ἐκκλησίας (τῆς Ὀρθόδοξης), ὅλες οἱ ἄλλες, πού καταχρηστικά ὀνομάζονται ἐκκλησίες, νά μή εἶναι παρά αἱρέσεις καί σχίσματα». Ἆραγε οἱ Μητροπολίτες πού ἄλλοτε ὄρθωσαν τό ἀνάστημά τους καί μέ παρρησία ὁμολόγησαν ὅτι «Ἡ παπική ἐκκλησία εἶναι αἵρεση, αἱρετικό “διδασκαλεῖο”, δηλαδή παρασυναγωγή (ἀντορθόδοξη, ἀντιευχαριστιακή, ἀντιεκκλησιαστική) καί ποτέ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ», τό 2025 θά ὑπεραμυνθοῦν τῆς ἐπισκοπικῆς τους ὑπευθυνότητας καί ἐντιμότητας; Θά ἔχουν τήν παρρησία καί τό θάρρος νά ὁμολογήσουν τήν ἀλήθεια, ὅταν θά ἔλθη ἡ στιγμή πού θά ζητήση ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος νά ἐπικυρώσουν τίς πράξεις του, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε καί μέ τό οὐκρανικό ζήτημα; Θά τοῦ ὑποδείξουν ὅτι βρίσκεται ἐκτός τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί θά τοῦ ἀρνηθοῦν τήν ὅποια ἐκκλησιαστική κοινωνία;
Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ἀποδέχθηκε σάν Πατέρες καί Διδασκάλους της τούς ἁγίους, ἐκείνους δηλαδή πού ἔζησαν μέ πιστότητα καί ἀφοσίωση μέσα στήν Ἐκκλησία, ἐκείνους πού ἀναδείχθηκαν «κανόνες πίστεως, εἰκόνες πραότητος καί ἐγκρατείας διδάσκαλοι», αὐτοί πού δέν ὑπηρέτησαν τήν συμβατικότητα καί τήν διπλωματία. Ἆραγε, οἱ σύγχρονοι πατέρες ἔχουν τήν δύναμη νά περιφρουρήσουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τά δόγματα καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν τούς ζητηθῆ ἤ θά συρθοῦν πίσω ἀπό τούς ὁραματισμούς καί σχεδιασμούς τοῦ νέου Βέκκου τῆς Ἐκκλησίας;
Τό πρωτεῖον ἐξουσίας τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης
Τό ἱστολόγιο τῆς Διεύθυνσης Προώθησης τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητας τοῦ Βατικανοῦ, στήν ὁποία προεδρεύει ὁ καρδινάλιος Kurt Koch, σέ κείμενο πού ἀναρτήθηκε στίς 28/3/23, μέ τίτλο “Εἶναι δυνατή ἡ μυστηριακή ἑνότητα μεταξύ Καθολικῶν καί Ὀρθοδόξων”, πού παρουσιάσθηκε στό Πανεπιστήμιο τοῦ Preson στόν Σλοβακία, ἀναφέρεται στό πῶς κατανοεῖ ἡ παπική ἐκκλησία τήν ἕνωση μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μία κατανόηση ἡ ὁποία υἱοθετεῖται καί ἀπό τό Φανάρι, ὅπως αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τίς δηλώσεις καί τίς πράξεις τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Λέει μεταξύ τῶν ἄλλων τό κείμενο:
«…Κατά τήν διάρκεια τῆς Ὀρθόδοξης Συνόδου πού συνῆλθε στήν Κρήτη τό 2016, ἔγιναν σέ βάθος συζητήσεις γιά τό ἐνδεχόμενο ὕπαρξης Ἐκκλησίας ἐκτός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἡ Σύνοδος ἔλυσε αὐτό τό πρόβλημα καταλήγοντας σέ ἕνα συμβιβασμό: ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει “τήν ἱστορική ὀνομασία ἄλλων μή Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί ὁμολογιῶν πού δέν εἶναι σέ κοινωνία μαζί της”, χωρίς νά θυσιάζη τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας “στήν ὀντολογική της φύση”. Μέ μία καλοπροαίρετη καί αἰσιόδοξη ἑρμηνεία, μπορεῖ κανείς νά διαβάση τήν ἀναγνώριση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ὡς Ἐκκλησίας σέ αὐτήν τήν δήλωση.
… Τό ἔγγραφο (τοῦ Φράιζινγκ 1990) ἐκφράζει τήν διπλή πεποίθηση ὅτι ἡ συνοδικότητα καί ἡ πρωτοκαθεδρία εἶναι ἀλληλοεξαρτώμενες μέ τήν ἔννοια ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη πρωτοκαθεδρία χωρίς συνοδικότητα καί συνοδικότητα χωρίς πρωτοκαθεδρία καί ὅτι αὐτή ἡ συσχέτιση συμβαίνει σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς Ἐκκλησίας, σέ τοπικό, σέ περιφερειακό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο.
…Ἀπό τήν ἄλλη, μπορεῖ κανείς νά περιμένη ὅτι, στόν οἰκουμενικό διάλογο οἱ Ὀρδόδοξες Ἐκκλησίες θά μάθουν ὅτι ἡ πρωτοκαθεδρία, ἀκόμη καί σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἶναι μόνον δυνατή καί θεολογικά θεμιτή, ἀλλά καί ἀπαραίτητη. Οἱ ἐνδοορθόδοξες ἐντάσεις, πού προέκυψαν μέ ἰδιαίτερη σαφήνεια ἰδιαίτερα πρίν καί κατά τήν διάρκεια τῆς “Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου” τῆς Κρήτης τό 2016, θά πρέπη νά μᾶς κάνουν νά κατανοήσουμε τήν ἀνάγκη νά προβληματιστοῦμε γιά μία διακονία ἑνότητας καί σέ παγόσμιο ἐπίπεδο τῆς Ἐκκλησίας ἡ πρωτοκαθεδρία, ἡ ὁποία προφανῶς θά ἔπρεπε νά εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό μία ἁπλή τιμητική πρωτοκαθεδρία, συμπεριλαμβάνοντας καί στοιχεῖα δικαιοδοσίας.
…Ἡ διακονία τοῦ Πέτρου εἶναι ἑπομένως ἕνα μόνιμο στοιχεῖο τῆς φύσης τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης ἐκπληρώνει τό εἰδικό του καθῆκον πάνω ἀπό ὅλα, ζώντας, “προεδρεύοντας στήν φιλανθρωπία” καί συγκεντρώνοντας στήν Εὐχαριστία ὅλες τίς ἰδιαίτερες Ἐκκλησίες τοῦ κόσμου, γιά νά σχηματίσουν τήν μία οἰκουμενική Ἐκκλησία… Ἐάν ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης κατανοήση καί συνειδητοποιήση τήν πρωτοκαθεδρία του μέ αὐτή τήν εὐχαριστιακή ἔννοια, ὑπάρχει ἡ ἐλπίδα καί ἡ προοπτική ὅτι ἡ πρωτοκαθεδρία του θά πάψη νά εἶναι τό κύριο ἐμπόδιο στόν δρόμο τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί θά γίνη ὁ ὑποστηρικτής τῆς οἰκουμενικῆς κατανόησης, καθιστώντας τον ἐγγυητή τῆς ἑνότητας τῶν χριστιανῶν στήν κοινή πίστη…».
Ὁ παπισμός δέν ἔχει ἀποβάλει καμίαν κακοδοξίαν του
Ἆραγε ἀμφιβάλλει κανείς ὅτι ὁ παπισμός δέν ἔχει ἀποβάλει καμία ἀπό τίς κακοδοξίες του καί μάλιστα αὐτή τῆς ἐπιβολῆς ἐπί τῆς ὅλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τό πρωτεῖο ἐξουσίας, τήν πνευματική ἡγεμονία δηλαδή τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ρώμης; Ποιός Ὀρθόδοξος θά ἀνεχθῆ ἆραγε καί τήν παραμικρή κοινωνία μαζί του ἤ θά παραχωρήση τήν πρωτοκαθεδρία στόν πάπα; Ἡ ἀναγνώριση τοῦ πρωτείου σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο δέν θά ἔχη ἐπακόλουθο τήν ἀπαίτηση προνομίων, νά εἶναι ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης πρῶτος σέ κάθε συνοδική δραστηριότητα, νά προεδρεύη σέ αὐτήν, ἀλλά καί τό δικαίωμα ἑνός παγκόσμιου ἐκκλήτου, τόν ρόλο δηλαδή ἑνός παγκόσμιου κριτῆ; Εἶναι δυνατόν ὁ Προκαθήμενος καί οἱ Μητροπολίτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας νά συμβιβασθοῦν καί νά ἀκυρώσουν τήν ἐπισκοπική τους ὑπευθυνότητα, νά ὑποκύψουν σέ πιέσεις καί νά στοιχηθοῦν στά προστάγματα τοῦ νέου Βέκκου, τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, παρά νά ὁμολογήσουν μέ παρρησία τήν ἐκκλησιαστική παράδοση; Αὐτός πού θά συμβιβασθῆ δέν θά ἀποδειχθῆ ὄχι μόνον κατάκριτος, ἐναντιούμενος στούς Ἱερούς Κανόνες, ἀλλά καί θά προξενήση ὡς ἐπακόλουθο στόν ἑαυτό του βαρύτατη κόλαση;
Σημείωνε στήν ἐποχή του ὁ λατινόφρων Πατριάρχης Βέκκος στό ἔργο του “Ἔγγραφος ἀσφάλεια” γιά τό πρωτεῖο τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης, «ἡ ἱερά καί ἁγία τῆς Ρώμης ἐκκλησία ἄκρον καί τέλειον πρωτεῖον καί ἀρχήν ἐπί πᾶσαν τήν καθολικήν ἐκκλησίαν κατέχει». Οἱ πράξεις καί δηλώσεις τῶν ἐνοίκων τοῦ Φαναρίου, ἀλλά καί προσωπικά τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου δέν ἀποδεικνύουν ὅτι υἱοθετοῦν τήν δήλωση αὐτή τοῦ λατινόφρονα Πατριάρχου Βέκκου;
Ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ζηζιούλα, ταυτιζόμενη μέ τήν παπική, ἀναφέρει σχετικά γιά τήν συνοδικότητα καί τό πρωτεῖο, «Ἡ λογική τῆς συνοδικότητας ὁδηγεῖ στό πρωτεῖο καί ἡ λογική τῆς οἰκουμενικῆς συνόδου ὁδηγεῖ στό παγκόσμιο πρωτεῖο». Ὅμως ἡ ἀνάδειξη ὡς ἀνάγκη τῆς ὕπαρξης ἑνός πρώτου, ὁ ὁποῖος θά εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἑνότητας τῆς συνόδου, ἀλλά καί ἡ πηγή, ὁ ἐγγυητής καί ἡ φανέρωση τῆς καθολικῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξένη ἀπό τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καί ἡ υἱοθέτησή του σκοπό ἔχει νά δικαιολογηθῆ καί ἐπιβληθῆ τόσο τό παγκόσμιο πρωτεῖο τοῦ πάπα ὅσο καί τό πρωτεῖο τοῦ πάπα τῆς Ἀνατολῆς.
Στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία σχετικά μέ τήν συνοδικότητα, ἡ παρουσία τῶν ἐπισκόπων “ἐπί τό αὐτό” δέν θεωρεῖται ὡς μία συμβατική πράξη, οὔτε ἁπλῶς μία συλλογική ἐνέργεια, οὔτε βέβαια ὅτι οἱ ἐπίσκοποι συγκροτοῦν συνέλευση αὐτόνομων καί ἑτερόκλητων στοιχείων, πού προσέρχονται γιά νά ὑποστηρίξουν τίς προσωπικές τους ἀπόψεις καί συμφέροντα. Ἡ Σύνοδος εἶναι πράξη μυστηριακή καί οὐσιαστική. Οἱ ἐπίσκοποι συνέρχονται, διασκέπτονται καί συνδιαλέγονται ὑπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, συμφωνοῦν καί συναποφασίζουν, ὁδηγούμενοι ἀπό τήν θεία χάρι καί συνομολογοῦν καί συνδιακηρύττουν τό περιεχόμενο τῆς πίστεως. Γιά τόν λόγο αὐτό ἄλλωστε ἡ συμβολή στήν ἑνότητα ἀποτελεῖ πρωταρχική εὐθύνη, ἡ συμφωνία στήν πίστη καί στό ἦθος ἀποτελοῦν κυρίαρχοι στόχοι τῆς συνοδικότητας καί ἡ σχέση τῆς ἀγάπης εἶναι ἀναμφίβολα τό περιβάλλον μέσα στό ὁποῖο λειτουργεῖ τό συνοδικό σύστημα. Ἆραγε τί εἴδους ἑνότητα μπορεῖ νά ὑπάρξη μέ τούς αἱρετικούς παπικούς, ὅταν παρακάμπτωνται οἱ παραπάνω θεολογικές προϋποθέσεις; Τί εἴδους ἑνότητα μπορεῖ νά ὑπάρξη μέ αὐτούς πού ἐμμένουν σέ ἕνα συνονθύλευμα πλανῶν καί αἱρέσεων, ξένων πρός τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, αἰῶνες τώρα;
Εἶναι φανερό ὅτι μέ τίς ὑπάρχουσες προϋποθέσεις εἶναι θεολογικῶς τελείως ἄστοχο καί ἄσκοπο νά ἐπιχειρεῖται ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτήρα ἑνότητα μέ τούς αἱρετικούς καί ἄν συμβῆ αὐτό μόνον σχίσματα καί διαιρέσεις θά ἔχη ὡς ἐπακόλουθο. Οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ὑποχρέωση νά ἀναλογισθοῦν τίς εὐθύνες τους ἔναντι, τόσο τοῦ Κυρίου, ὅσο καί τῆς Ἐκκλησία του.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι βρισκόμαστθε σέ μία ἐποχή βαθειᾶς ἔνδειας ἐκκλησιαστικῶν ὁραματισμῶν καί ἀνησυχιῶν, τήν στιγμή μάλιστα ὅταν γύρω μας συμβαίνουν πρωτόγνωρες μεταλλαγές καί μία ἀρρωστημένη πλαδαρότητα ἔχει ἀφαιρέσει τήν ὅποια ἀγωνιστικότητα καί ἀντίσταση ἀπό τό ἐκκλησιαστικό σῶμα, τόσο ἀπό τήν διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅσο καί ἀπό τούς πιστούς, ὅμως τό λῆμμα συνεχίζει νά ὑπάρχη. Ἔτσι, ἡ πρωτοβουλία καί ἡ εὐθύνη ἔχει ἀποτεθῆ στίς λίγες, ἀλλά ζωντανές ψυχές, δηλαδή σέ μία πολύ μικρή μειοψηφία τῶν ἐπισκόπων, σέ μία μικρή μερίδα ἀγωνιζόμενων πρεσβυτέρων ἀλλά καί στό μικρό ποίμνιο. Ὅμως αὐτό δέν πρέπει νά μᾶς πτοῆ, ἄλλωστε καί στήν ἐποχή του ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἦταν ἕνας, παρ’ ὅλα αὐτά ὁ τότε ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης ἀναγκάσθηκε νά ὁμολογήση, «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψεν, οὐδέν ἐποιήσαμεν».
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
«Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;» (Λουκ. 22,48)
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Ἡ ἐπισκοπική ὑπευθυνότητα ἔχει ὡς κριτήριά της τήν ἀλήθεια, τό δίκαιο καί τήν ἀγάπη καί μάλιστα ἡ ὑπευθυνότητα δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν διπλωματία οὔτε βέβαια θυσιάζεται γιά τίς ὅποιες σκοπιμότητες καί πολιτικές καί ἐκκλησιαστικές πιέσεις. Ἡ ἀλήθεια, ὅπως αὐτή ἔχει παραδοθῆ μέσα ἀπό τό θεόσδοτο Εὐαγγέλιο, τό δίκαιο, καθώς διαμορφώθηκε μέσα ἀπό τούς θεόπνευστους Ἱερούς Κανόνες καί ἡ ἀρετή τῆς ἀγάπης, τό περιβάλλον μέσα στό ὁποῖο ἀναπτύσσεται καί λειτουργεῖ τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ οὐρανοφάντωρ Βασίλειος σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ἐπιφάνιο Κύπρου, ἀναφερόμενος στόν Μελέτιο Ἀντιοχείας καί θέλοντας νά τοῦ τονίση νά παραμείνη πιστός στούς Ἱερούς Κανόνες καί στίς ἐκκλησιαστικές παραδόσεις καί νά ἀπορρίψη κάθε τι πού ἀλλοιώνει τήν ἐπισκοπική ἐντιμότητα, θά γράψη: «Ἡμεῖς δέ, ἐπειδή καί ὁ πρῶτος παρρησιασάμενος ὑπέρ τῆς ἀληθείας, καί τόν καλόν ἐκεῖνον διαθλήσας ἀγῶνα ἐπί τῶν καιρῶν τοῦ Κωνσταντίου, ὁ αἰδεσιμώτατος Μελέτιός ἐστιν ὁ ἐπίσκοπος, καί ἔσχεν αὐτόν ἡ ἐμή Ἐκκλησία κοινωνόν, ὑπεραγαπήσασα αὐτόν διά τήν καρτεράν ἐκείνην ἀνένδοτον ἔνστασιν· ἔχομεν αὐτόν κοινωνικόν (καί κρατᾶμε αὐτήν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία) μέχρι τοῦ νῦν τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι, καί ἕξομέν γε, ἐάν ὁ Θεός θέλῃ».
Κοινός ἑορτασμός Πάσχα Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος στό μήνυμα πού ἀπηύθυνε πρός τούς αἱρετικούς παπικούς τήν ἡμέρα πού ἑόρτασαν τό Πάσχα εἶπε ὅτι «Ἀποτελεῖ σκάνδαλο ὁ χωριστός ἑορτασμός τοῦ μοναδικοῦ γεγονότος τῆς μιᾶς Ἀναστάσεως τοῦ Ἑνός Κυρίου». Ὁ Πατριάρχης εὐχήθηκε τοῦ χρόνου, τό 2025, ὁ κοινός ἑορτασμός νά μή εἶναι ἁπλῶς σύμπτωση, ἀλλά νά ἀποτελέση τήν ἀπαρχή γιά τήν καθιέρωση τοῦ ἑνιαίου ἑορτασμοῦ. Ὑπογράμμισε, λέγοντας ὅτι «Εἴμαστε αἰσιόδοξοι, καθώς ἑκατέρωθεν ὑπάρχει ἡ πρός τοῦτο καλή θέλησις καί προθυμία».
Οἱ διάδοχοι τῶν ἀποστόλων, οἱ πνευματικοί ἡγέτες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔχουν σήμερα τήν βαρειά εὐθύνη νά μεταφέρουν στόν συγκεκριμένο ἱστορικό χρόνο, ἀκέραιο καί ἀνόθευτο τόν ἐκκλησιαστικό λόγο καί ἀπαραβίαστες τήν ἐκκλησιαστική παράδοση καί ἦθος, πού θέλει «ἐκτός τῆς Μιᾶς αὐτῆς Ἐκκλησίας (τῆς Ὀρθόδοξης), ὅλες οἱ ἄλλες, πού καταχρηστικά ὀνομάζονται ἐκκλησίες, νά μή εἶναι παρά αἱρέσεις καί σχίσματα». Ἆραγε οἱ Μητροπολίτες πού ἄλλοτε ὄρθωσαν τό ἀνάστημά τους καί μέ παρρησία ὁμολόγησαν ὅτι «Ἡ παπική ἐκκλησία εἶναι αἵρεση, αἱρετικό “διδασκαλεῖο”, δηλαδή παρασυναγωγή (ἀντορθόδοξη, ἀντιευχαριστιακή, ἀντιεκκλησιαστική) καί ποτέ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ», τό 2025 θά ὑπεραμυνθοῦν τῆς ἐπισκοπικῆς τους ὑπευθυνότητας καί ἐντιμότητας; Θά ἔχουν τήν παρρησία καί τό θάρρος νά ὁμολογήσουν τήν ἀλήθεια, ὅταν θά ἔλθη ἡ στιγμή πού θά ζητήση ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος νά ἐπικυρώσουν τίς πράξεις του, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε καί μέ τό οὐκρανικό ζήτημα; Θά τοῦ ὑποδείξουν ὅτι βρίσκεται ἐκτός τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί θά τοῦ ἀρνηθοῦν τήν ὅποια ἐκκλησιαστική κοινωνία;
Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ἀποδέχθηκε σάν Πατέρες καί Διδασκάλους της τούς ἁγίους, ἐκείνους δηλαδή πού ἔζησαν μέ πιστότητα καί ἀφοσίωση μέσα στήν Ἐκκλησία, ἐκείνους πού ἀναδείχθηκαν «κανόνες πίστεως, εἰκόνες πραότητος καί ἐγκρατείας διδάσκαλοι», αὐτοί πού δέν ὑπηρέτησαν τήν συμβατικότητα καί τήν διπλωματία. Ἆραγε, οἱ σύγχρονοι πατέρες ἔχουν τήν δύναμη νά περιφρουρήσουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τά δόγματα καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν τούς ζητηθῆ ἤ θά συρθοῦν πίσω ἀπό τούς ὁραματισμούς καί σχεδιασμούς τοῦ νέου Βέκκου τῆς Ἐκκλησίας;
Τό πρωτεῖον ἐξουσίας τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης
Τό ἱστολόγιο τῆς Διεύθυνσης Προώθησης τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητας τοῦ Βατικανοῦ, στήν ὁποία προεδρεύει ὁ καρδινάλιος Kurt Koch, σέ κείμενο πού ἀναρτήθηκε στίς 28/3/23, μέ τίτλο “Εἶναι δυνατή ἡ μυστηριακή ἑνότητα μεταξύ Καθολικῶν καί Ὀρθοδόξων”, πού παρουσιάσθηκε στό Πανεπιστήμιο τοῦ Preson στόν Σλοβακία, ἀναφέρεται στό πῶς κατανοεῖ ἡ παπική ἐκκλησία τήν ἕνωση μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μία κατανόηση ἡ ὁποία υἱοθετεῖται καί ἀπό τό Φανάρι, ὅπως αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τίς δηλώσεις καί τίς πράξεις τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Λέει μεταξύ τῶν ἄλλων τό κείμενο:
«…Κατά τήν διάρκεια τῆς Ὀρθόδοξης Συνόδου πού συνῆλθε στήν Κρήτη τό 2016, ἔγιναν σέ βάθος συζητήσεις γιά τό ἐνδεχόμενο ὕπαρξης Ἐκκλησίας ἐκτός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἡ Σύνοδος ἔλυσε αὐτό τό πρόβλημα καταλήγοντας σέ ἕνα συμβιβασμό: ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει “τήν ἱστορική ὀνομασία ἄλλων μή Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί ὁμολογιῶν πού δέν εἶναι σέ κοινωνία μαζί της”, χωρίς νά θυσιάζη τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας “στήν ὀντολογική της φύση”. Μέ μία καλοπροαίρετη καί αἰσιόδοξη ἑρμηνεία, μπορεῖ κανείς νά διαβάση τήν ἀναγνώριση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ὡς Ἐκκλησίας σέ αὐτήν τήν δήλωση.
… Τό ἔγγραφο (τοῦ Φράιζινγκ 1990) ἐκφράζει τήν διπλή πεποίθηση ὅτι ἡ συνοδικότητα καί ἡ πρωτοκαθεδρία εἶναι ἀλληλοεξαρτώμενες μέ τήν ἔννοια ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη πρωτοκαθεδρία χωρίς συνοδικότητα καί συνοδικότητα χωρίς πρωτοκαθεδρία καί ὅτι αὐτή ἡ συσχέτιση συμβαίνει σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς Ἐκκλησίας, σέ τοπικό, σέ περιφερειακό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο.
…Ἀπό τήν ἄλλη, μπορεῖ κανείς νά περιμένη ὅτι, στόν οἰκουμενικό διάλογο οἱ Ὀρδόδοξες Ἐκκλησίες θά μάθουν ὅτι ἡ πρωτοκαθεδρία, ἀκόμη καί σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἶναι μόνον δυνατή καί θεολογικά θεμιτή, ἀλλά καί ἀπαραίτητη. Οἱ ἐνδοορθόδοξες ἐντάσεις, πού προέκυψαν μέ ἰδιαίτερη σαφήνεια ἰδιαίτερα πρίν καί κατά τήν διάρκεια τῆς “Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου” τῆς Κρήτης τό 2016, θά πρέπη νά μᾶς κάνουν νά κατανοήσουμε τήν ἀνάγκη νά προβληματιστοῦμε γιά μία διακονία ἑνότητας καί σέ παγόσμιο ἐπίπεδο τῆς Ἐκκλησίας ἡ πρωτοκαθεδρία, ἡ ὁποία προφανῶς θά ἔπρεπε νά εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό μία ἁπλή τιμητική πρωτοκαθεδρία, συμπεριλαμβάνοντας καί στοιχεῖα δικαιοδοσίας.
…Ἡ διακονία τοῦ Πέτρου εἶναι ἑπομένως ἕνα μόνιμο στοιχεῖο τῆς φύσης τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης ἐκπληρώνει τό εἰδικό του καθῆκον πάνω ἀπό ὅλα, ζώντας, “προεδρεύοντας στήν φιλανθρωπία” καί συγκεντρώνοντας στήν Εὐχαριστία ὅλες τίς ἰδιαίτερες Ἐκκλησίες τοῦ κόσμου, γιά νά σχηματίσουν τήν μία οἰκουμενική Ἐκκλησία… Ἐάν ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης κατανοήση καί συνειδητοποιήση τήν πρωτοκαθεδρία του μέ αὐτή τήν εὐχαριστιακή ἔννοια, ὑπάρχει ἡ ἐλπίδα καί ἡ προοπτική ὅτι ἡ πρωτοκαθεδρία του θά πάψη νά εἶναι τό κύριο ἐμπόδιο στόν δρόμο τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί θά γίνη ὁ ὑποστηρικτής τῆς οἰκουμενικῆς κατανόησης, καθιστώντας τον ἐγγυητή τῆς ἑνότητας τῶν χριστιανῶν στήν κοινή πίστη…».
Ὁ παπισμός δέν ἔχει ἀποβάλει καμίαν κακοδοξίαν του
Ἆραγε ἀμφιβάλλει κανείς ὅτι ὁ παπισμός δέν ἔχει ἀποβάλει καμία ἀπό τίς κακοδοξίες του καί μάλιστα αὐτή τῆς ἐπιβολῆς ἐπί τῆς ὅλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τό πρωτεῖο ἐξουσίας, τήν πνευματική ἡγεμονία δηλαδή τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ρώμης; Ποιός Ὀρθόδοξος θά ἀνεχθῆ ἆραγε καί τήν παραμικρή κοινωνία μαζί του ἤ θά παραχωρήση τήν πρωτοκαθεδρία στόν πάπα; Ἡ ἀναγνώριση τοῦ πρωτείου σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο δέν θά ἔχη ἐπακόλουθο τήν ἀπαίτηση προνομίων, νά εἶναι ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης πρῶτος σέ κάθε συνοδική δραστηριότητα, νά προεδρεύη σέ αὐτήν, ἀλλά καί τό δικαίωμα ἑνός παγκόσμιου ἐκκλήτου, τόν ρόλο δηλαδή ἑνός παγκόσμιου κριτῆ; Εἶναι δυνατόν ὁ Προκαθήμενος καί οἱ Μητροπολίτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας νά συμβιβασθοῦν καί νά ἀκυρώσουν τήν ἐπισκοπική τους ὑπευθυνότητα, νά ὑποκύψουν σέ πιέσεις καί νά στοιχηθοῦν στά προστάγματα τοῦ νέου Βέκκου, τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, παρά νά ὁμολογήσουν μέ παρρησία τήν ἐκκλησιαστική παράδοση; Αὐτός πού θά συμβιβασθῆ δέν θά ἀποδειχθῆ ὄχι μόνον κατάκριτος, ἐναντιούμενος στούς Ἱερούς Κανόνες, ἀλλά καί θά προξενήση ὡς ἐπακόλουθο στόν ἑαυτό του βαρύτατη κόλαση;
Σημείωνε στήν ἐποχή του ὁ λατινόφρων Πατριάρχης Βέκκος στό ἔργο του “Ἔγγραφος ἀσφάλεια” γιά τό πρωτεῖο τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης, «ἡ ἱερά καί ἁγία τῆς Ρώμης ἐκκλησία ἄκρον καί τέλειον πρωτεῖον καί ἀρχήν ἐπί πᾶσαν τήν καθολικήν ἐκκλησίαν κατέχει». Οἱ πράξεις καί δηλώσεις τῶν ἐνοίκων τοῦ Φαναρίου, ἀλλά καί προσωπικά τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου δέν ἀποδεικνύουν ὅτι υἱοθετοῦν τήν δήλωση αὐτή τοῦ λατινόφρονα Πατριάρχου Βέκκου;
Ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ζηζιούλα, ταυτιζόμενη μέ τήν παπική, ἀναφέρει σχετικά γιά τήν συνοδικότητα καί τό πρωτεῖο, «Ἡ λογική τῆς συνοδικότητας ὁδηγεῖ στό πρωτεῖο καί ἡ λογική τῆς οἰκουμενικῆς συνόδου ὁδηγεῖ στό παγκόσμιο πρωτεῖο». Ὅμως ἡ ἀνάδειξη ὡς ἀνάγκη τῆς ὕπαρξης ἑνός πρώτου, ὁ ὁποῖος θά εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἑνότητας τῆς συνόδου, ἀλλά καί ἡ πηγή, ὁ ἐγγυητής καί ἡ φανέρωση τῆς καθολικῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξένη ἀπό τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καί ἡ υἱοθέτησή του σκοπό ἔχει νά δικαιολογηθῆ καί ἐπιβληθῆ τόσο τό παγκόσμιο πρωτεῖο τοῦ πάπα ὅσο καί τό πρωτεῖο τοῦ πάπα τῆς Ἀνατολῆς.
Στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία σχετικά μέ τήν συνοδικότητα, ἡ παρουσία τῶν ἐπισκόπων “ἐπί τό αὐτό” δέν θεωρεῖται ὡς μία συμβατική πράξη, οὔτε ἁπλῶς μία συλλογική ἐνέργεια, οὔτε βέβαια ὅτι οἱ ἐπίσκοποι συγκροτοῦν συνέλευση αὐτόνομων καί ἑτερόκλητων στοιχείων, πού προσέρχονται γιά νά ὑποστηρίξουν τίς προσωπικές τους ἀπόψεις καί συμφέροντα. Ἡ Σύνοδος εἶναι πράξη μυστηριακή καί οὐσιαστική. Οἱ ἐπίσκοποι συνέρχονται, διασκέπτονται καί συνδιαλέγονται ὑπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, συμφωνοῦν καί συναποφασίζουν, ὁδηγούμενοι ἀπό τήν θεία χάρι καί συνομολογοῦν καί συνδιακηρύττουν τό περιεχόμενο τῆς πίστεως. Γιά τόν λόγο αὐτό ἄλλωστε ἡ συμβολή στήν ἑνότητα ἀποτελεῖ πρωταρχική εὐθύνη, ἡ συμφωνία στήν πίστη καί στό ἦθος ἀποτελοῦν κυρίαρχοι στόχοι τῆς συνοδικότητας καί ἡ σχέση τῆς ἀγάπης εἶναι ἀναμφίβολα τό περιβάλλον μέσα στό ὁποῖο λειτουργεῖ τό συνοδικό σύστημα. Ἆραγε τί εἴδους ἑνότητα μπορεῖ νά ὑπάρξη μέ τούς αἱρετικούς παπικούς, ὅταν παρακάμπτωνται οἱ παραπάνω θεολογικές προϋποθέσεις; Τί εἴδους ἑνότητα μπορεῖ νά ὑπάρξη μέ αὐτούς πού ἐμμένουν σέ ἕνα συνονθύλευμα πλανῶν καί αἱρέσεων, ξένων πρός τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, αἰῶνες τώρα;
Εἶναι φανερό ὅτι μέ τίς ὑπάρχουσες προϋποθέσεις εἶναι θεολογικῶς τελείως ἄστοχο καί ἄσκοπο νά ἐπιχειρεῖται ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτήρα ἑνότητα μέ τούς αἱρετικούς καί ἄν συμβῆ αὐτό μόνον σχίσματα καί διαιρέσεις θά ἔχη ὡς ἐπακόλουθο. Οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ὑποχρέωση νά ἀναλογισθοῦν τίς εὐθύνες τους ἔναντι, τόσο τοῦ Κυρίου, ὅσο καί τῆς Ἐκκλησία του.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι βρισκόμαστθε σέ μία ἐποχή βαθειᾶς ἔνδειας ἐκκλησιαστικῶν ὁραματισμῶν καί ἀνησυχιῶν, τήν στιγμή μάλιστα ὅταν γύρω μας συμβαίνουν πρωτόγνωρες μεταλλαγές καί μία ἀρρωστημένη πλαδαρότητα ἔχει ἀφαιρέσει τήν ὅποια ἀγωνιστικότητα καί ἀντίσταση ἀπό τό ἐκκλησιαστικό σῶμα, τόσο ἀπό τήν διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅσο καί ἀπό τούς πιστούς, ὅμως τό λῆμμα συνεχίζει νά ὑπάρχη. Ἔτσι, ἡ πρωτοβουλία καί ἡ εὐθύνη ἔχει ἀποτεθῆ στίς λίγες, ἀλλά ζωντανές ψυχές, δηλαδή σέ μία πολύ μικρή μειοψηφία τῶν ἐπισκόπων, σέ μία μικρή μερίδα ἀγωνιζόμενων πρεσβυτέρων ἀλλά καί στό μικρό ποίμνιο. Ὅμως αὐτό δέν πρέπει νά μᾶς πτοῆ, ἄλλωστε καί στήν ἐποχή του ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἦταν ἕνας, παρ’ ὅλα αὐτά ὁ τότε ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης ἀναγκάσθηκε νά ὁμολογήση, «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψεν, οὐδέν ἐποιήσαμεν».
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
Καθηγητής Νεκτάριος Δαπέργολας, "Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου"…
Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου…
Πάλι διήμερη Ἀνάσταση θὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ κάνουν, ἂν θέλουν, οἱ τυχεροὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὸ ποίμνιο τοῦ κ. Ἄνθιμου Κουκουρίδη (ποὺ τὸν βλέπετε στὴν φωτογραφία σὲ μία ἀπὸ τὶς πολλές του...ἀνδραγαθίες, κατὰ τὸν Ἰούλιο τοῦ 2020). Καὶ λέμε βεβαίως «ἂν θέλουν», γιατί φέτος στὴν Ἀλεξανδρούπολη, ὁ τιμοκατάλογος ἔχει ἀπ’ ὅλα. Φέτος, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν πρὸ 3ετίας βεβήλωση ποὺ ἦταν γενικευμένη καὶ «ὑποχρεωτική», τώρα ἡ νέα βεβήλωση θὰ εἶναι προαιρετική. Θὰ ἰσχύσει δηλαδὴ ἐπιλεκτικὰ μόνο σὲ ἕνα ναό. Καθότι, ὅπως ἀνέφερε ὁ προρρηθεὶς μητροπολίτης, κατὰ τὸ κήρυγμά του τὴν Κυριακή των Βαϊων, «τὸ βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου, ὅπως μᾶς ζητήθηκε, γιὰ νὰ διευκολυνθοῦν οἱ νέοι γονεῖς μὲ μικρὰ παιδιά, ΜΟΝΟ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Μεταμορφώσεως στὴν Ἀλεξανδρούπολη, οἱ καμπάνες θὰ χτυπήσουν στὶς 9 τὸ βράδυ. Τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» θὰ ἐκφωνηθεῖ στὶς 9.45 καὶ ἡ ἀναστάσιμη θεία λειτουργία θὰ τελειώσει στὶς 11 πρὶν τὰ μεσάνυχτα».
Ἀνάσταση γιὰ ὅλα τὰ γοῦστα συνεπῶς. Διαλέγετε καὶ παίρνετε κι ἀπ’ ὅλα ἔχει τὸ μενοῦ, λὲς καὶ βρισκόμαστε σὲ χασαποταβέρνα. Φυσικά, ἐπειδὴ ποτέ μου δὲν πίστεψα λέξη ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ συγκεκριμένου ἀνθρώπου, ἐννοεῖται πὼς δὲν πιστεύω οὔτε καὶ τὸ ὅτι ὁ λόγος γιὰ τὴ νέα ἐκτροπὴ εἶναι «ἡ διευκόλυνση τῶν νέων γονέων καὶ τῶν μικρῶν παιδιῶν». Ἄλλωστε τέτοιο θέμα οὐδέποτε ἐτέθη ἀπὸ κανέναν πιστὸ ἐδῶ καὶ 20 αἰῶνες γιὰ νὰ τεθεῖ τώρα. Ἐκτὸς καὶ ἂν μιλᾶμε γιὰ ἐνίους «προοδευτικοὺς» γιαλαντζὶ πιστοὺς τῆς ἐκκοσμικευμένης νεοελληνέζικης ἀφασίας ἢ καὶ γιὰ ἕτερα κέντρα, παράκεντρα κι ἀπόκεντρα. Θὰ ἦταν λοιπὸν πραγματικὰ πολὺ χρήσιμο νὰ μάθουμε ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ἀκριβῶς «τοῦ ζητήθηκε» τὸ νέο βδέλυγμα. Γιὰ τὸ ὁποῖο μάλιστα δὲν ὑπάρχει πλέον καὶ τὸ ἄλλοθι (τὸ οὕτως ἢ ἄλλως ἀστεῖο καὶ ἀνυπόστατο ἀσφαλῶς γιὰ ἕναν Χριστιανό, ἀλλὰ πάντως ἄλλοθι) τόσο τῆς δῆθεν πανδημίας, ὅσο καὶ τῆς κυβερνητικῆς ἐντολῆς, ποὺ προέβαλε τότε (καὶ) ὁ συγκεκριμένος κληρικὸς ὡς δικαιολογία.
Ἀλλὰ παρατηροῦμε βεβαίως πὼς ὅσο περνᾶ ὁ καιρὸς καὶ ἐπιταχύνεται ὁ κατήφορος, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ οὔτε δικαιολογίες χρειάζονται πιά, οὔτε προσχήματα. Ἄλλοι βάζουν ὄργανα στὶς ἐκκλησίες, ἄλλοι βγάζουν τοὺς Ἐσταυρωμένους, ἄλλοι διαστρεβλώνουν τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ἄλλοι τελοῦν Θεῖες Λειτουργίες στραμμένοι πρὸς δυσμάς. Καὶ γενικῶς κάνουν κυριολεκτικὰ ὅ,τι τοὺς καπνίσει, λὲς καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ τσιφλίκι τοῦ μπάρμπα τους, βγάζοντας παλαβὰ φιρμάνια, ἐπινοῶντας δικά τους δόγματα καὶ κατακουρελιάζοντας τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Γιατί; Μὰ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, ἐπειδὴ ὅλα τὰ δεχόμαστε, ἐπειδὴ ὁ καλὸς ὁ μύλος ὅλα τὰ ἀλέθει. Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα ἀσφαλῶς ἐπειδὴ βαυκαλιζόμαστε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε τὰ ἀφεντικά.
Πῶς τὸ ἔγραφε δηλαδὴ ἐκείνη ἡ προφητεία του Ἰερεμία, ποὺ ἀπόσπασμά της διαβάσαμε χτὲς τὸ ἀπόγευμα (στὸν Ὄρθρο Μ. Πέμπτης) στοὺς ναούς, ὅτι «ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδαν μου, ἔδωκαν τὴν μερίδαν τὴν ἐπιθυμητὴν εἰς ἔρημον ἄβατον»; Ἔ, ἀκριβῶς ἔτσι..
Νεκτάριος Δαπέργολας
Σιωπά Δ Ι Α Ρ Κ Ω Σ ! Βρέ, μπάς ( καί του "ΔΙΝΟΥΝ" νά ) πίνει τό ..."ΑΜΙΛΗΤΟ ΝΕΡΟ" ;
Απρέπειες του κομματάρχη Ιερώνυμου...
Είναι κατάντια ο Αρχιεπίσκοπος να συμπεριφέρεται λες και η κυβέρνηση τον… κρατά από κάπου!
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος αυτές τις ημέρες έχει εμπλακεί άμεσα στην προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων, παίρνοντας μαχητικά τη θέση υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
· εφημερίδα «δημοκρατία»
Επειδή το κυβερνών κόμμα δείχνει να έχει απώλειες προς εκείνο της Ελληνικής Λύσης, ο Αρχιεπίσκοπος στράφηκε ονομαστικά εναντίον του προέδρου του Κυριάκου Βελόπουλου λέγοντας:
«Εχουμε σταθερές γραμμές, τον λόγο του Θεού. Δεν κάνουμε ούτε αυτό που θα μας πει ο Βελόπουλος ούτε οποιαδήποτε πολιτικός».
Ο κ. Ιερώνυμος δεν μπορεί να γίνει πιστευτός σε αυτόν τον ισχυρισμό του.
Στο πρόσφατο παρελθόν έχει κάνει κατά γράμμα ό,τι του έχουν υποδείξει οι πρωθυπουργοί. Κι αυτό που έπραττε και πράττει είναι η σιωπή.
· Σιωπή για τα Μνημόνια,
· σιωπή για τα σκάνδαλα,
· σιωπή για τη Συμφωνία των Πρεσπών,
· σιωπή για τους κλειστούς ιερούς ναούς με πρόσχημα την αντιμετώπιση του κορονοϊού,
· σιωπή για την απαγόρευση του μυστηρίου της θείας μετάληψης,
· σιωπή για την απαγόρευση της περιφοράς του Επιταφίου,
· σιωπή για την αλλαγή ώρας της αναστάσιμης ακολουθίας,
· σιωπή για τις διώξεις εναντίον των ιερέων που έκαναν το καθήκον τους.
Τόσα έχουν συμβεί στην Ελλάδα, τόσοι πολιτικοί έχουν ασχημονήσει και χλευάσει την πίστη μας, και ο κ. Ιερώνυμος σκέφτηκε να ονοματίσει τον Κυριάκο Βελόπουλο, ο οποίος σχολίασε την υποκρισία των πολιτικών που θα πάνε στους ιερούς ναούς, ενώ έχουν ψηφίσει υπέρ της αναγνώρισης του «γάμου» των ομοφυλοφίλων.
Κι είναι κατάντια ο Αρχιεπίσκοπος να συμπεριφέρεται λες και η κυβέρνηση τον… κρατά από κάπου.
Πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, σε πρακτικό επίπεδο, δεν θα έχουν κάποιο υπολογίσιμο αποτέλεσμα.
Η επιρροή που ασκεί ο κ. Ιερώνυμος στις μάζες των πιστών είναι από αμελητέα έως μηδενική.
Μάλιστα, ορισμένοι αντιμετωπίζουν με τόσο μεγάλη δυσπιστία όσα λέει ο Αρχιεπίσκοπος, ώστε επιλέγουν να κινούνται σε διαφορετική γραμμή από όσα προτείνει.
Ειδικά αυτές τις ημέρες, που βρισκόμαστε εν αναμονή της Μεγαλοβδομάδας, ο Αρχιεπίσκοπος καλό θα είναι να σεβαστεί το σχήμα του και να μη σκανδαλίζει τον λαό κάνοντας τον κομματάρχη.
newsbreak.gr 27.04.2024
«Λιοντάρια» της Ορθοδοξίας. Καμαρώστε
1. Λαϊκοί ανεβασμένοι στην Ωραία Πύλη.
Εκπρόσωπος και αθλητές του Ολυμπιακού -αν και λαϊκοί- είναι ανεβασμένοι στην Ωραία Πύλη! (θυμίζει τον άθεο ινστρούχτορα κομμουνιστή να βγάζει λόγο από την Ωραία Πύλη στην ταινία ΕΛΕΝΗ του Ν.Γκατζογιάννη). Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ που στέκεται δίπλα τους, δεν ενοχλείται καθόλου !
Δυστυχώς οι σημερινοί δεσποτάδες, δεν φαίνεται να έχουν φόβο Θεού. Στο δρόμο που χάραξε ο Ελπιδοφόρος ... Η Ωραία Πύλη ως ντεκόρ για φωτογραφίσεις (ομοφυλόφιλων ζευγαριών που αγόρασαν παιδιά)!
Όπως και δεν ενοχλείται καθόλου για τα λόγια που ακούγονται:
«... από τον ευλογημένο από τον Κύριο Ιησού Χριστό μας Ολυμπιακό, για τον ευλογημένο από τον Κύριο Ιησού Χριστό μας Βαγγέλη Μαρινάκη Πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός ...»
Καμαρώστε το «επικό» βίντεο:
και στο twitter εδώ:
(την είδηση ανέδειξε το ιστολόγιο «ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ», εδώ)
2. Το «λιοντάρι», ο Πειραιώς, μετά το Κολυμπάρι
Ένα μήνα μετά το Κολυμπάρι (Ιούλιος 2016), ευλαβής και αγωνιστής ιερέας από τη Θεσσαλονίκη, μας προέτρεπε να κάνουμε υπομονή μέχρι να συνεδριάσει η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, γιατί ετοιμάζονται τα «λιοντάρια» να αντιδράσουν, 5-6 μητροπολίτες και θα γίνει χαμός! Για την ιστορία, δεν έγιναν συνεδρίες το καλοκαίρι και τον Οκτώβριο που έγινε η 1η Συνεδρίαση, τα «λιοντάρια» έθεσαν το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών!!! Το κλασσικό ρητό: όταν δεν θέλουμε να κλάψουμε για μια μεγάλη αμαρτία, κλαίμε για μια μικρή.
Και τον Νοέμβριο 2016 που συζητήθηκε το θέμα για την (ψευδο)Σύνοδο της Κρήτης στην Ιεραρχία, εκδόθηκε ανακοίνωση που έλεγε ότι έγινε ΟΜΟΦΩΝΑ δεκτή η εισήγηση του μητροπολίτη Σερρών (δείτε εδώ)
3. Το «λιοντάρι», ο Πειραιώς, μετά την ψήφιση του Συμφώνου Συμβίωσης
Θυμίζουμε ακόμη ότι το «λιοντάρι» έλεγε ότι δεν θα δεχθεί όσους ψηφίσουν το Σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, αλλά λίγες ημέρες μετά τους προσφωνούσε και τους μοίραζε την πρωτοχρονιάτικη πίτα! (δείτε εδώ)
Ο βουλευτής και υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Θεόδωρος Δρίτσας, προσφωνείται και παραλαμβάνει το κομμάτι της βασιλόπιτας (και μάλιστα 1ος από τους επισήμους!) ενώ ψήφισε ΥΠΕΡ του συμφώνου συμβίωσης. Μάλιστα του κάνει και χειραψία ο Πειραιώς ...
και άλλα πολλά που μπορείτε να δείτε στην ετικέτα μας Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ (εδώ)
4. Φάπες με τον πρέσβη των ΗΠΑ!
Στην χειροτονία του παραβρέθηκε όλη η πολιτική ελίτ! Το γνωρίζαμε: αυτός θα ανέβει πολύ ψηλά!
Αναδημοσιεύουμε κ πάλι από το «ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ», εδώ :
«σ.σ. Δείτε τον Νέας Ιωνίας Γαβριήλ, αυτόν που είπε ότι ο Χριστός έβαλε το πάθος της ομοφυλοφιλίας στους ανθρώπους, να παίζει σφαλιάρες με τον Τσούνη, τον πρέσβη της Αμερικής που προωθεί στην Ελλάδα την ατζέντα της ομοφυλοφιλίας.
Γλέντια και χαρές για τον εκλεκτό των αμερικάνων Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας Γαβριήλ την κατανυκτική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο οποίος προορίζεται λέει κάποια στιγμή να μας κατσικωθεί και ως αρχιεπίσκοπος. Αλλά ‘θα τον επιλέξει το Άγιο Πνεύμα’ και οι ευλαβείς βλαμμένοι ‘θα πρέπει να του κάνουνε υπακοή’.
Έχει ζήσει χειρότερες στιγμές η Εκκλησία της Ελλάδος;»
5. Μητροπολίτης Λαρίσης Ιερώνυμος «Η Εκκλησία δεν αποκλείει κανέναν»
Εννοεί δεν αποκλείει δηλωμένους ομοφυλόφιλους, αυτούς που ψήφισαν το νομοσχέδιο που δίνει δικαίωμα υιοθεσίας σε ομοφυλόφιλους κλπ.
Δεν είδαμε όμως ποτέ κάποιον μητροπολίτη να υποδέχεται στο γραφείο του και να φωτογραφίζεται χαμογελαστός με βουλευτές της τότε Χρ.Αυγής! Αλλά με τον Κασελάκη να τα φλας και τα χαμόγελα!
Άρα για να το διορθώσουμε: «Η εκκλησία δεν αποκλείει κανέναν άθεο και ομοφυλόφιλο» Τους «φασίστες» τους αποκλείει!
Και για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, προσέξτε σεβασμιότατοι τι λέτε όταν χρησιμοποιείτε τον όρο εκκλησία. Εκκλησία είναι οι Άγιοι, είναι οι μάρτυρες, είναι οι ευλαβείς ιερείς και μοναχοί, είναι οι λαϊκοί, η Ιερά παράδοσή μας. Δεν είναι ούτε τα μητροπολιτικά μέγαρα ούτε οι λμουζίνες ούτε οι όμορφοι διάκονοί σας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχόμαστε όσα κηρύττετε εσείς ως εκπρόσωποι της εκκλησίας.
Σχετικό σχόλιο:
«Δεν αποκλείει κανέναν από τη σωτηρία η φιλάνθρωπη Εκκλησία μας, από τα Μυστήρια όμως και τον εκκλησιασμό αποκλείει τους δημοσίως εξακολουθητικώς αμαρτάνοντες και σκανδαλίζοντες με τη φιλάνθρωπη προοπτική να αφυπνισθούν και να μετανοήσουν…
Αστράφτει και βροντά το Πηδάλιο από τα «καθαιρείσθω» και τα «αφοριζέσθω»,,, Αλλά αυτές οι προσταγές είναι άκρως αντίθετες προς την αιρετική αγαπολογία και την «πολιτική κορεκτίλα» των τρισάθλιων και ελεεινών καιρών μας…
Σήμερα τονίζεται μονοσήμαντα η αγάπη του Θεού και παραθεωρείται σκανδαλωδώς η δικαιοσύνη Του….
Γίναμε εμείς οι σημερινοί «χριστιανοί» φιλανθρωπότεροι των Αγίων και των Πατέρων που με την επιστασία του Αγίου Πνεύματος συνέταξαν τους Θείους και Ιερούς Κανόνες…» (πηγή)
Ας είμαστε λοιπόν λίγο επιφυλακτικοί σε ποιους «κάνουμε υπακοή».
Αληθινά λιοντάρια είναι αυτοί που έχυσαν το αίμα τους για την πίστη μας. Όχι αυτοί που φορώντας το ράσο, βρήκαν τρόπο να κάνουν καριέρα.
Καλή εβδομάδα των Παθών. Καλή Ανάσταση.
Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»
Ω! ΄Αν τά μάτια μας, ήτανε αδιάκοπα ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΑ στόν Θεό!
"Οι οφθαλμοί μου διαπαντός προς τον Κύριον ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου."
Δοκίμαζε τον εαυτό σου πιο συχνά:
πού είναι στραμμένοι και κοιτάζουν οι οφθαλμοί της καρδιάς σου· προς το Θεό και τη ζωή του μέλλοντος αιώνος, προς τις υπερκόσμιες, μακάριες και φωτοφόρες ουράνιες δυνάμεις και στους αγίους που ενδιαιτώνται στους ουρανούς, ή προς τα γήϊνα αγαθά, δηλαδή στην βρώση και την πόση, στα ενδύματα και τις κατοικίες, σ’ ανθρώπους αμαρτωλούς και τις μάταιες ασχολίες τους;
Ω!
Αν τα μάτια μας ήτανε αδιάκοπα προσηλωμένα στο Θεό!
Στην πραγματικότητα όμως μονάχα στις ανάγκες και τις συμφορές μας στρέφουμε τα μάτια μας προς τον Κύριο, ενώ όταν ευημερούμε, τα μάτια μας είναι στραμμένα προς τον κόσμο και τις μάταιές του υποθέσεις.
Αλλά θα πεις· «και τι θα μου αποφέρει το να ατενίζω έτσι τον Κύριο;»
Βαθιά ειρήνη και γαλήνη στην καρδιά σου, φως στο νου σου, άγιο ζήλο στη βούλησή σου και την απελευθέρωσή σου από τις παγίδες του εχθρού.
«Οι οφθαλμοί μου διαπαντός προς τον Κύριον», λέγει ο Δαβίδ και εξηγεί γιατί· «ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου» Ψαλμ. 24,15
Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης
ΟΤΑΝ ΧΑΣΤΟΥΚΙΖΕΙΣ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΝΑ ΣΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕΙ...
TΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ Η ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Γράφει η Καλλιόπη Ταχτσόγλου
Εἶμαι κι έγὼ ἐνάντια στὴν Βία - στὴν βία τῶν ἐμβολίων, τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, τῆς πλαστικῆς διατροφῆς, τῆς εἰκονικῆς ζωῆς,
τῆς ἰδιωτικοποιήσεως τοῦ νεροῦ, τῶν δυνάμεων καταστολῆς, τῆς παραποίησης τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἱστορίας, τῆς ὀλιγαρχίας καὶ τῆς τυραννίας.
Ἕνα χαστούκι δὲν εἶναι Βία - ὅποιος ψηφίζει ΝΑΙ σὲ νόμους ἀντιχριστιανικοὺς καὶ ἀντιλαϊκούς, θέτει ἐαυτὸν ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ Δημοκρατίας, καὶ
πολὺ πιθανόν, νὰ φάῃ καὶ τὰ χαστούκια του, πρὸς συμμόρφωσιν.
ΒΙΑ εἶναι ἡ κατακρεούργησις τῆς γλῶσσας, ἡ αὐθαίρετη κατάργησις τόνων καὶ πνευμάτων, ἡ κατάργησις τῆς τρίτης κλίσεως τῶν ὀνομάτων, ἡ κατάργησις τῆς Δοτικῆς καὶ τῆς Κλητικῆς πτώσεως, οἱ μεταλλάξεις τῶν ἐπιρρημάτων σὲ ἐπίθετα, ἡ ἐπιβολὴ τοῦ Πώ Πώ ! σὲ ποπὸ καὶ τοῦ κοκκάλου σὲ κόκαλο ( ἆραγε ὁ κόκκος καὶ ὀ κόκκινος τί θὰ ἀπογίνουν ;; καὶ στὸ «ἀπ' τὰ κόκκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά » τί θὰ ἀπομείνει;; ( μὲ τὶς ἀποτεφρώσεις, τὰ κόκκαλα ἐπειδὴ δὲν καίγονται, μπαίνουν στὸ μπλεντεράκι καὶ τὰ κάνουνε σκόνη - ὅλα σκόνη λοιπόν, μαζὶ μὲ τὴν διαολόσκονη ποὺ μᾶς στέλνουν, χωρὶς νὰ ἔχουμε Νοτιάδες, ἀπὸ τὴν Ἀφρική.)
ΒΙΑ εἶναι τὰ ἑκατομύρια ἀλλογενῶν ποὺ μὲ ἄνεση κατακλύζουν τὶς γειτονιὲς καὶ τοὺς δρόμους, καὶ ποὺ Κυριακὰς καὶ ἑορτάς, ἔχουν τὰ μαγαζιά τους ἀνοικτά, μέχρι τὶς 2 τὴν νύκτα, ΒΙΑ εἶναι, τὸ νὰ μὴν ἀκούω ἑλληνικά, λὲς καὶ ἔχω ξενιτευθεῖ.
ΒΙΑ εἶναι, ἡ Δυτικὴ μουσικὴ μὲ τὰ 12 ἴσα μέρη ποὺ μᾶς ἐπιβλήθηκε, κάνοντας πέρα τὴν πλούσια ἑλληνικὴ μουσική, μὲ τὰ 72 ἄνισα μέρη.
ΒΙΑ εἶναι, ἡ ΔΕΗ ποὺ μὲ ἀναγκάζει νὰ τὴν διακόψω, ἐπειδὴ δὲν μπορῶ νὰ τὴν πληρώσω.
ΒΙΑ εἶναι ἡ στέγη ποὺ δὲν ἔχω, διότι τὸ ἐνοίκιο εἶναι μεγαλύτερο
ἀπὸ τὸν μισθό μου.
ΒΙΑ εἶναι, οἱ συνεχεῖς ἀπειλὲς γιὰ πανδημίες ποὺ ἔρχονται, γιὰ σεισμοὺς ποὺ θὰ γίνουν, γιὰ πολέμους ποὺ ἁπλώνονται, γιὰ φωτιὲς ποὺ ὅλα θὰ τὰ κάψουν, γιὰ πλημμύρες ποὺ ὅλα θὰ τὰ πνίξουν,
ΒΙΑ εἶναι, οἱ ἀνεμογεννήτριες ποὺ «φυτρώνουν» στὶς κορφὲς τῶν βουνῶν καὶ τὰ φωτοβολταϊκὰ ποὺ «σπέρνονται» στοὺς κάμπους. ΒΙΑ εἶναι, ὁ χλευασμὸς τῆς Πίστεώς μου καὶ τῆς Πατρίδας μου, τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἡρώων μου, καὶ τοῦ Ἁγίου Φωτός μου.
ΒΙΑ εἶναι ὅσα ἔγιναν στὸ ΜΑΤΙ καὶ στὰ ΤΕΜΠΗ, ὅσα ἔγιναν στὸν Ἔβρο, στὴν Ρόδο καὶ στὸν Θεσσαλικὸ κάμπο, ΒΙΑ εἶναι τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας ποὺ δόθηκε ὡς ὄνομα ἔθνους στοὺς Σλαβοἀλβανοβούλγαρους, ΒΙΑ εἶναι, ὅσα «ψήνονται» στὸ Αἰγαῖο.
Ἄν ὀνοματίζεται μὲ ἀποστροφή, ΒΙΑ, ἕνα χαστούκι συνέσεως, τότε, πῶς θὰ ὀνοματίσετε ὅλα ὅσα βιαίως στὸ κεφάλι σας ἀναπόφευκτα θὰ πέσουν, καθ 'ὅτι, ἡ Ἄτη, ἡ Ὕβρις, ἡ Νέμεσις καὶ ἡ Τίσις, ἀκολουθοῦν τὴν πορεία τους, Νομοτελειακῶς !
Καλοί μου ( κατ' εὐφημισμόν) ἄνθρωποι, Μετανοεῖστε- μαζί σας κι ἐγὼ - ἐπειδὴ τὸ « Τὸ ἁμαρτάνειν ἀνθρώπινον, τὸ μετανοεῖν Θεῖον, τὸ δὲ ἐμμένειν τῇ ἁμαρτία, δαιμονικόν» γιὰ νὰ μὴν σᾶς πάρει αὐτὸς ποὺ προσκυνᾶτε.
Ταχτσόγλου Καλλιόπη,
ἠθοποιός
Ο «νερουλός» π. Βαρθολομαίος Αρχοντώνης
Γράφει ο Μέτοικος
Η παροιμία «όπου γάμος και χαρά και η Βασίλω πρώτη», θυμίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Φαναριώτη κληρικού Βαρθολομαίου Αρχοντώνη στα διάφορα Forum και Διεθνή Συνέδρια.
Δεν υπάρχει συνέδριο που, να μη δώσει το παρών. Προχθές συμμετείχε στο 3ο Forum Διπλωματίας της Antalya, χθες στο 9ο Διεθνές Συνέδριο «Our Ocean» που διεξήχθη στην Αθήνα και, από το βήμα του διακήρυξε ότι : «κάθε άνθρωπος εδώ – κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη – είναι η μικρογραφία ενός ωκεανού, ένας μικρόκοσμος των υδάτων που συντηρούν τη ζωή»!!!!
Από πότε για το «νερουλό» π. Βαρθολομαίο, ο άνθρωπος έπαψε να είναι «οἷόν τινα σύνδεσμος τῆς ὁρατῆς τε καὶ ἀοράτου φύσεως» και, από εικόνα του Θεού έγινε «η μικρογραφία ενός ωκεανού»;
Εάν ο άνθρωπος, κατά τη νέα κακοδοξία του π.Βαρθολομαίου είναι «ένας μικρόκοσμος των υδάτων», τότε δεν τον δημιούργησε ο Θεός «…οἰκείαις χερσὶ κατ᾿ οἰκείαν εἰκόνα τε καὶ ὁμοίωσιν· ἐκ γῆς μὲν τὸ σῶμα διαπλάσας, ψυχὴν δὲ λογικὴν καὶ νοερὰν διὰ τοῦ οἰκείου ἐμφυσήματος δοὺς αὐτῷ, ὅπερ δὴ θείαν εἰκόνα φαμέν· τὸ μὲν γὰρ «κατ᾿ εἰκόνα» τὸ νοερὸν δηλοῖ καὶ αὐτεξούσιον, τὸ δὲ «καθ᾿ ὁμοίωσιν» τὴν τῆς ἀρετῆς κατὰ τὸ δυνατὸν ὁμοίωσιν», όπως στο έργο «Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως» λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη νέα βλάσφημη δόξα που διακηρύσσει ο π.Βαρθολομαίος, φαίνεται ότι ο άνθρωπος ανήκει στα «κήτη τὰ μεγάλα καὶ [εις] πᾶσαν ψυχὴν ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε [από] τὰ ὕδατα ὁ Θεός κατὰ γένη αὐτῶν, καὶ πᾶν πετεινὸν πτερωτὸν κατὰ γένος»!
Ο π.Βαρθολομαίος που, ολοφάνερα πρεσβεύει τα δόγματα της παναίρεσης του οικουμενισμού «ἐν Χριστιανισμοῦ προσποιήσει» φαίνεται πως, εγκολπώθηκε τη θεωρία της βιοεξέλιξης του ανθρώπου, όπως αυτή διατυπώνεται από το institute of Human Origins.
Προφανώς, η μέγιστη αυτή κακοδοξία ότι ο άνθρωπος είναι «ένας μικρόκοσμος των υδάτων», εντάσσεται στα «πολύ χρήσιμα πράγματα [που, κατά τον επίσκοπο του άστεως των Αθηνών Ιερώνυμο] έχει να μας πει» κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα, ο Τούρκος πολίτης Βαρθολομαίος Αρχοντώνης.
Γιατί ενοχλεί τον Φαναριώτη κληρικό η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, για τη δημιουργία του ανθρώπου;
Ποια «αλήθεια αγαπά και φιλά, για ποια αλήθεια ζει και φέρει επ’ ώμων» ο π.Βαρθολομαίος Αρχοντώνης;
Την «αλήθεια» πως, ο άνθρωπος είναι «μικρόκοσμος των υδάτων» ή την αλήθεια που «διετράνωσαν ὀρθοδόξως, γεγονυίᾳ τῇ γραφίδι» ο Μέγας Βασίλειος στην Εξαήμερον, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας και, συνελόντι ειπείν, όλοι οι Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας πως : «εἶπεν ὁ Θεὸς, ποιήσωμεν ἄνθρωπον… Κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν [καί] καθ᾿ ὁμοίωσιν» ;
Στη «φάτνη της εκκλησιολογίας» που, με κομπασμό υποστηρίζει ο π.Βαρθολομαίος ότι βρίσκεται μόνο στη Βασιλεύουσα Πόλη, η Ορθόδοξη Θεολογία, «η υμνολογική αγγελοειδής δοξολογία» εξοβελίστηκαν από «τά δῶρα τῶν νέων [νερουλών] Μάγων» που, «προσφέρουν εἰς τήν ἱστορικήν ἐξέλιξιν τῆς Ἐκκλησίας» θεωρίες βιοεξέλιξης του ανθρώπου για να αντικαταστήσουν τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί δημιουργίας του ανθρώπου και «τήν πολύτιμον νηπτικήν ἐμπειρίαν» των Πατέρων και Αγίων της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας;
Μήπως, οι πανάκριβες και εν πλω οικολογικές κρουαζιέρες που οργανώθηκαν από «τὸ ἐχθρὸν τῆς ἀληθείας γένος» των Φαναριωτών στην Αδριατική, στη Μαύρη Θάλασσα, στους ποταμούς Αμαζόνιο και Μισισιπή έγιναν για να εμπεδώσουν οι καλοταϊσμένοι σύνεδροι ότι ανήκουν στα «κήτη τὰ μεγάλα καὶ [εις] πᾶσαν ψυχὴν ζῴων ἑρπετῶν» και πως, πιθανότατα, είναι εξέλιξη των κροκοδείλων;
Λοιπόν! Εάν ο π.Βαρθολομαίος θέλει να υπάρχει βιαιότατης δυσσεβείας κήρυκας ας απεκδυθεί την ιερά περιβολή και, ας φορέσει την τήβεννο του παντογνώστη αφού, μάλιστα, είναι επίτιμος διδάκτορας όλων των Τμημάτων και όλων των Σχολών του ΕΚΠΑ!!! Ώστε, χωρίς αντιδράσεις, χειροκροτούμενος από τους υποστηρικτές της παναίρεσης του οικουμενισμού να κάμψει επίσημα το γόνυ στον Βά’αλ εκστομίζοντας όποια δεινή φλυαρία θέλει και, διακηρύσσοντας όποια πανεπιστήμονα ιδέα έχει από το βήμα διεθνών συνεδρίων.
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΩΣ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ.... ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΔΕΙΓΜΑ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑΤΟΣ...
Φθιώτιδος: «Ο Αρχιεπίσκοπος είναι σκληρός και αμετακίνητος στο Ευαγγέλιο του Χριστού»
Στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή «ActionΤΩΡΑ» του τηλεοπτικού σταθμού Action24 συμμετείχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, .... και απάντησε σε επίκαιρες ερωτήσεις τους.
Ο κ. Συμεών μεταξύ άλλων τόνισε ότι «ο Αρχιεπίσκοπος μας είναι σκληρός και αμετακίνητος στο Ευαγγέλιο του Χριστού», ενώ για το θέμα των σχέσεων μεταξύ κληρικών και πολιτικών ο κ. Συμεών ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «η στάση του Πνευματικού μας Πατέρα και Ηγέτη μας, του Αρχιεπισκόπου μας, κ. Ιερωνύμου, και της συντριπτικής πλειοψηφίας των κληρικών, όλων των βαθμών, αποδεικνύει αυτό που ισχύει και στην Φθιώτιδα, που είναι η δικαιοδοσία μου, όπου έχουμε τέσσερις βουλευτές, έναν Περιφερειάρχη και επτά Δημάρχους, οι οποίοι είναι η οικογένειά μου, είναι τα παιδιά μου, είναι τα αδέλφια μου, είναι οι φίλοι μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να διαπράξουν ένα λάθος, ακόμη και πολύ σοβαρό».
Σε ερώτημα σχετικό με τις φερόμενες απόψεις κάποιων ιεραρχών ή κληρικών ο κ. Συμεών ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «δεν υπάρχουν σκληροί Ιεράρχες, υπάρχουν μοναδικές προσωπικότητες. Εσείς δεν έχετε οικογένεια, δεν έχετε φίλους, δεν έχετε παρέα; Όλοι οι φίλοι σας είναι ίδιοι, όλη η παρέα σας είναι ίδια; Όταν πίνετε καφέ και συζητάτε για ένα θέμα, άλλος είναι πιο αιχμηρός, άλλος είναι πιο χαλαρός… Ας είμαστε λίγο πιο ανεκτικοί και στην ποικιλία»...............
https://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/62887-fthiotidos-o-arxiepiskopos-einai-skliros-kai-ametakinitos-sto-evaggelio-
Ο επαμφοτερίζων αεί μεταμορφούμενος Πειραιώς, ο πρέσβης των ΗΠΑ καύχημα των ΛΟΑΤΚΙ και το Μαρινάκιον άγος
Ο Πρέσβης των ΗΠΑ σε παρέλαση των ΛΟΑΤΚΙ
ΣΧΟΛΙΑ Λυκούργος Νάνης
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ!
Οι «ποιμένες» μας, προδίδουν συνεχώς την αποστολή τους αφού όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να συγκρουσθούν με τους δαιμονοκίνητους πολιτικούς εξουσιαστές και το λοιπό, σατανοκίνητο κατεστημένο (δημοσιογραφικός υπόνομος και υπόκοσμος, οικονομική ολιγαρχία) αλλά τους τιμούν και από πάνω, πότε με προσφωνήσεις και καλωσορίσματα, πότε με μειδιάματα και φωτογραφίσεις , πότε με δώρα προς αυτούς (π.χ. εικόνες), πότε με το να επιτρέπουν στους διαφόρους βλάσφημους και αντίχριστους πολιτικάντηδες την απαγγελία του «Πιστεύω» και του «Πάτερ Ημών», πότε με το ένα, πότε με το άλλο, κ.ο.κ.
Και προκαλούν αφόρητα, κάνοντας συνεχώς λόγο για συνεργασία μαζί τους…. Αντί για αφορισμό των ενόχων και άμεσο χωρισμό της Εκκλησίας από το αντίχριστο Κράτος , αυτοί μιλούν για συμπόρευση , λες και βρισκόμαστε στην εποχή του Βυζαντίου…..
Η σημερινή ανάξια εκκλησιαστική ηγεσία έχει ευτελισθεί στα μάτια παντός τιμίου και λογικού ανθρώπου, όταν την Κυριακή της Ορθοδοξίας ο αρχιεπίσκοπος και οι συνοδικοί εόρτασαν τη μεγίστη αυτή εορτή στη μονή Πετράκη χωρίς την παρουσία των αντιχρίστων πολιτικών , ως έκφραση και εκδήλωση ΔΗΘΕΝ διαμαρτυρίας για τη βδελυκτή ψήφο τους, και την επομένη, εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ο αρχιεπίσκοπος τους δέχθηκε πανηγυρικά στον εορτάζοντα Καθεδρικό Ναό των Αθηνών.
Και δεν ήταν ο μόνος… Παρόμοια συμπεριφορά έδειξαν και άλλοι μητροπολίτες, ομόφρονες και ομότροποί του…. Και από τότε άρχισε ένα κρεσέντο αγαπολογίας, τόσο από την πλευρά του ιδίου , όσο και από μέρους και άλλων επισκόπων (π.χ. Μεσσηνίας….)
Ανυπόφοροι, στη συνείδηση του ορθοφρονούντος ποιμνίου και όχι των κοσμικώς φρονούντων «χριστιανών», έχουν γίνει πλέον οι Ελλαδίτες μητροπολίτες πλην ολιγίστων εξαιρέσεων… Μπαίνεις στο διαδίκτυο και κάθε μέρα όλο και θα βρεις και μια εκδήλωση δουλοπρέπειας έναντι των κυβερνώντων αλλά και ενέργειες, ενδεικτικές και εκφραστικές, ενός ανεπίτρεπτου, εκκλησιαστικώς, πνεύματος εκκοσμικεύσεως με χαρακτηριστικότερο και πλέον εύγλωττο παράδειγμα εκείνο της υπό ιερών μητροπόλεων αλλά και ενοριών,διοργανώσεως κοσμικότροπων συναυλιών με τη συμμετοχή γνωστών «καλλιτεχνών» , θεραπόντων του πνευματοκτόνου κοσμικού φρονήματος.
Τι άλλο παρά πανηγυρικές αποδείξεις της εισβολής του οθνείου και δαιμονιώδους εγκοσμιοκρατικού πνεύματος στην εκκλησιαστική ζωή και του συσχηματισμού της εκκλησιαστικής ηγεσίας αλλά και μέρους του εκκλησιαστικού πληρώματος με τον ά-κοσμο κόσμο και το δαιμονόπνευστο φρόνημά του , συνιστούν τα ως άνω, νοσηρά φαινόμενα;
Ως πότε θα προκαλούν τη συνείδησή μας οι ποιμένες μας; Ως πότε θα προδίδουν την ιερή και υψηλή αποστολή τους; Ως πότε θα καταρρίπτουν το κύρος του αρχιερατικού αξιώματος και θα το περιφέρουν στην περιοχή της ανυποληψίας;
Η καθίζηση του κύρους του αρχιερατικού αξιώματος στις μέρες μας είναι ορατή και σε τυφλό…..
Καθηγητού Δρ.Νεκτάριου Δαπέργολα: Σὲ ἄλλη…πίστα πιά τὸ παιχνίδι τῆς ἐκκοσμίκευσης!
Σὲ ἄλλη…πίστα πιά τὸ παιχνίδι τῆς ἐκκοσμίκευσης!
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορία
Κυριολεκτικά σὲ ἄλλη…πίστα πλέον ἔχουν στείλει τὸ παιχνίδι τῆς ἐκκοσμίκευσης οἱ φερόμενοι ὡς ποιμένες μας. Καὶ ἂν ἡ μετατροπὴ τῶν ναῶν μας σὲ συναυλιακοὺς χώρους (ἐνίοτε δὲ καὶ σὲ μπουζουκερὶ) βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη τὰ τελευταῖα 2-3 χρόνια, πλέον τὸ πρᾶγμα μοιάζει νὰ παίρνει διαστάσεις ἐπιδημίας. Ἡ ὁποία γίνεται ἀκόμη πιὸ θλιβερὴ (καὶ συνάμα προκλητική), ἐπειδὴ συμπίπτει χρονικὰ μὲ τὴν κορύφωση τῆς πλέον ἱερῆς καὶ κατανυκτικῆς περιόδου στὴ ζωὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Καὶ ἀντὶ τῆς πραγματικῆς κατανύξεως, ἀντὶ τοῦ κλάματος γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἀντὶ καὶ τῆς εἰλικρινοῦς μετάνοιας γιὰ τὰ δικά τους τρομακτικὰ λάθη, βγαίνουν οἱ δύστυχοι ποιμένες μας καὶ μᾶς προσκαλοῦν σὲ πολιτιστικὲς «θρησκευτικὲς» δράσεις καὶ λοιπὲς φεστιβαλικὲς ἐκδηλώσεις.
Ὅπως τὴν περιβόητη δηλαδὴ «Λατρευτικὴ Ἑβδομάδα 2024», ποὺ διοργανώνει αὐτὲς τὶς μέρες ὁ Δῆμος Θεσσαλονίκης μαζὶ μὲ τὴν τοπικὴ Μητρόπολη (1η και 2η φωτογραφία), ὅπου (ὅπως διαβάσαμε – καὶ βεβαίως φρίξαμε – στὸ δελτίο τύπου) «βυζαντινοὶ χοροί, χορωδίες εὐρωπαϊκῆς μουσικῆς, μονωδοί, σολίστες, ἀπαγγελίες, θεατρικὰ ἀναλόγια μὲ γνωστοὺς ἠθοποιούς, μουσικὰ σύνολα, ἡ Συμφωνικὴ Ὀρχήστρα τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης, ἀλλὰ καὶ ἡ γαστρονομία στὸ πνεῦμα τῶν ἡμερῶν, συμβάλλουν στὴν ἔκφραση τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος τῶν Θεσσαλονικέων καὶ τῶν ἐπισκεπτῶν τῆς πόλης καὶ δημιουργοῦν μὲ τὸ ὑψηλὸ τους καλλιτεχνικὸ ἐπίπεδο μιὰ ἀτμόσφαιρα ἰδιαίτερης κατάνυξης, μέσα στοὺς Ἱστορικοὺς Βυζαντινοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Ἁγιοτόκου Θεσσαλονίκης μας»!
Μὲ τὸν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης μάλιστα (3η φωτογραφία) νὰ πραγματοποιεῖ στὴν ἐναρκτήρια ἐκδήλωση μέχρι καὶ κάτι σάν…προσωπική του συναυλία μέσα στὸν Ἅγιο Δημήτριο, ὅπου ἔψαλε, λέει, ὁ ἴδιος μεγαλοβδομαδιάτικους ὕμνους, μαζὶ μὲ χορωδία ἱερέων (ἄντε, ἐμεῖς νὰ εὐχηθοῦμε καὶ τενόρος στὴ Λυρική)! Δὲν ξεχνᾶμε ὅμως βέβαια παρόμοιες ἐκδηλώσεις καὶ σὲ ἄλλες πόλεις, μὲ κορυφαία μορφή, θαρρῶ, τὸν μητροπολίτη Χίου ποὺ ἐπέτρεψε πρὸ ἡμερῶν (4η φωτογραφία) νὰ τελεστεῖ στὰ δικά του μέρη, καὶ μάλιστα μέσα στὸν Μητροπολιτικὸ Ναό, διασκευασμένη Θεία Λειτουργία (σὲ μελοποίηση ἀπὸ τὸν Μίκη Θεοδωράκη)!
Τὸ πρᾶγμα δυστυχῶς ξεφεύγει πολὺ ἐπικίνδυνα καὶ ὁ «ἐκσυγχρονιστικὸς» κατήφορος εἶναι πιὰ ἀνεξέλεγκτος. Κατάλαβαν ἄραγε ἐπί τέλους ὅσοι ἀφελεῖς ἔβρισκαν λογικὰ καὶ χρήσιμα κάποτε τέτοια ἀνοίγματα, μὲ τὸ βλακῶδες «ἐπιχείρημα» ὅτι πρέπει ἡ Ἐκκλησία νὰ προσαρμοστεῖ στὶς ἀνάγκες τῶν καιρῶν γιὰ νὰ προσελκύσει κόσμο ἢ «νὰ ἀγγίξει τὶς ψυχὲς τῶν νέων» (sic) – λὲς καὶ πρόκειται δηλαδὴ γιὰ μπακάλικο ποὺ ψάχνει νέα πελατεία; Γιὰ τοὺς περισσότερους φυσικὰ ἀκόμη καὶ τώρα δὲν τρέφω ψευδαισθήσεις. Ἀντιθέτως, αὐτὸ ποὺ δυστυχῶς ἐπιβεβαιώνεται γιὰ πολλοστὴ φορὰ εἶναι ἡ περίφημη ἐκείνη φράση τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου ὅτι ἡ Νέα Ἐποχὴ δὲν ἐπιδιώκει νὰ ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησίες, ἀλλὰ νὰ γεμίσουν ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ ἀλλοιωμένο φρόνημα. Ἀπὸ ἀνθρώπους (προσθέτω ἐγὼ) ἀνίδεους, ἀκατήχητους, χαζοχαρούμενους, ποὺ θὰ χειροκροτοῦν ὡς (μασκοφοροῦντες καὶ μὴ) χάσκακες τὴν κάθε νεωτεριστικὴ ἀχρειότητα καὶ τὸ κάθε δαιμονικὸ σημεῖο τῶν Καιρῶν ὡς φυσιολογικὴ καὶ ἀναγκαία ἐξέλιξη. Καὶ ἄ ναὶ (νὰ μὴν τὸ ξεχάσω) καὶ ὡς ὑψηλοῦ ἐπιπέδου καλλιτεχνικὴ πράξη.
Σὲ αὐτὴ τὴ διαστροφικὰ μεταλλακτικὴ διαδικασία βρισκόμαστε καὶ σὲ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν δυσώδη βοῦρκο βουλιάζουμε ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό…
Θέλεις νά κατανυγεῖς;
Φώτιος Μιχαήλ
Οἱ Πατέρες καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔλεγαν: ἄν θέλεις νά προσευχηθεῖς, στάσου ὄρθιος, στρέψε τό βλέμμα σου πρός τό στῆθος, στήν καρδιά σου, σταύρωσε τά χέρια σου, κλεῖσε τά μάτια σου καί τότε κόλλησε τήν σκέψη σου στό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με».
Μή βλέπεις τίποτε, Μήν ἀκοῦς τίποτε. «Εἴσελθε εἰς τό ταμιεῖον σου» θά ἔλεγε ὁ Κύριος.
Βρίσκεσαι στόν ναό; Κάνε πάλι τό ἴδιο. Κάθισε ἔτσι καί ἄκουσε τά λόγια τοῦ Κυρίου. Μιλάει γιά τήν Παναγία; Σκέψου τήν Παναγία. Ἄν δέν καταλαβαίνεις αὐτές τίς ἀρχαῖες λέξεις, ἄν δέν καταλαβαίνεις τό κείμενο, ἄκουσες ὅμως «Παναγία» στίς λέξεις τοῦ κειμένου· σκέψου τήν Παναγία. Ἄκουσες «Ἅγιος» σκέψου τόν Ἅγιο, σκέψου τά κατορθώματα τοῦ Ἁγίου, τά μαρτύρια τοῦ Μάρτυρα. Σκέψου τα ὅλα αὐτά. Κάνεις προσευχή τότε.
Ἀπό τήν στιγμή, ὅμως, πού θά πάει κανείς μέσα στόν ναό, γιά νά βλέπει τόν ψάλτη ἤ νά βλἐπει τόν παππᾶ ἤ νά βλέπει κάτι ἄλλο, ἄς μοῦ ἐπιτρέψει, δέν θά προσεύχεται. Ὅσο καί ἄν φύγει εὐχαριστημένος, δέν θά ἔχει προσευχηθεῖ. Θά εὐχαριστηθεῖ, ναί.
Θέλεις νά κατανυγεῖς; Πήγαινε στό στασίδι σου, κάθισε μόνος σου στό μισοσκόταδο μέ τό καντηλάκι -ὄχι τἀ ἠλεκτρικά, ὄχι τά φῶτα- μέ τό καντηλάκι αὐτό χαμηλωμένο, πολύ χαμηλωμένο.
Βλέπετε, ὅτι ἀπό τήν στιγμή πού ἀπομακρύνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν προσευχή, φτιάχνει ἀνάλογα καί τούς ναούς του. Μέ πολύ φωτισμό, ἀνακατεμένοι οἱ ἄνδρες μέ τίς γυναῖκες, ἕνα μπέρδεμα , ἕνα ἀνακάτωμα.
ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
Β΄τόμος, σελ. 110-111
Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος»
Ματαμόρφωσις Χαλκιδικῆς
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)