(Τα σκίτσα εἶναι ἀπο το ἀρχειο του ἀγωνιστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου.
Προσθέσαμε κάποια πρόσωπα στο σκιτσο το δεξιό. Δυστυχῶς, αυτά τα πρόσωπα, που ἔβλεπε στο ὅραμα του και ἔκλαιγε ὁ Μ. Ἀντωνιος εἶναι πολλά στις ἡμέρες μας, τα βλέπουν οἱ πιστοι και τρομάζουν)
(Ἀπό βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Εορδαίας
Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου: «Ελευθερα & Ζωσα Εκκλησια σελ. 28
ἝΝΑ ὍΡΑΜΑ ΤΟΥ Μ. ἈΝΤΩΝΙΟΥ
...’Ενῶ ὁ Μ. Ἀντώνιος εἰργάζετο -διηγεῖται ὁ βιογράφος του, ὁ Μ. Ἀθανάσιος- ἦλθε σε ἔκσταση, εἶδε ὅραμα, τό ὁποῖο τοῦ ἔκαμε τέτοια ἐντύπωση, ὥστε ὁ ἅγιος ἀσκητής ἔτρεμε ἐγονάτισε και προσηυχετο μετὰ δακρύων. «Τί ἔχεις, πάτερ;» τὸν ἐρώτησαν οἱ μαθηταί του ἔντρομοι. Ἀλλ᾽ ὁ Μ. Ἀντωνιος σιωποῦσε, ἡ δὲ ψυχή του ἐβυθίζετο ὁλοένα σὲ θλῖψι βαθύτερη. Ἔβλεπε συνταρακτικό ὅραμα. Τέλος ἀπό τις ἐπίμονες παρακλήσεις τῶν συνασκητῶν του ὁ ἅγιοςἐκάμφθη, ἔλυσε τὴν σιωπή του, ἀναστέναξε βαθειά, καὶ εἶπε: Ὦ τέκνα μου!
Εἶδα ὅραμα. Ἀλλὰ προτιμότερο εἶναι ν᾽᾽ἀποθάνη κανείς παρά νὰ ζήση καὶ νὰ. δῆ τὴν πραγματοποίηση τοῦ ὁράματος. Διότι ὀργή θὰ καταλάβη τὴν Ἐκκλησία, θὰ παραδοφῆ. εἰς ἀνθρωπους ὁμοίους μὲ ἄλογα κτήνη. Εἶδα τὴν Τράπεζα τοῦ Κυρίου νὰ κυκλώνουν ἡμίονοι πολλοί, οἱ ὁποῖοι πηδοῦσαν ἀτακτως καὶ ἐλάκτιζαν (κλωτσιοῦσαν) μανιωδῶς πρὸς πᾶν ὅτιὑπῆρχε ἐντός τοῦ Ἱ. Βήματος. Εἶδα, ἀναστέναξε καὶ ἄκουσα φωνή, ἡ ῾ποῖα μοῦ ἔλεγε: τὸ θυσιαστήριό μου θὰ γίνη βδέλυγμα.
Ἀλλὰ ποῖοι εἶναι οἱ ἡμίονοι; Ὦ Κύριε! Τὸ χέρι μου τρέμει νὰ γράψη ποῖοι εἶναι οἱ ἡμίονοι, ἀλλὰ ἡ καρδιά μου ἐπιβάλλει νὰ κηρυχθῆ ἡ ἀλήθεια Σου, ὁσονδήποτε πικρὰ καὶ ἐὰν εἶναι. Λοιπὸν ἡμίονοι κατὰ τὸ προφητικὸ τοῦτο ὅραμα τοῦ ἀετοῦ τῆς ἐρήμου δὲν εἶναι μόνο οἱ ὁπαδοὶ τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου, οἱ ὁποῖοι διὰ τῆς βίας κατέλαβαν τὰ Ἱερὰ θυσιαστήρια καὶ ἐπὶ αἰῶνα ὁλόκληρο συνετάραξαν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡμίονοι δὲν εἶναι μόνο οἱ σταυροφόροι τοῦ μεσαίωνος, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῆς Δύσεως ὡς ἀγέλη ἡμιόνων εἰσεπήδησεν εἰς τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, ἐξεδίωξε τοὺς κανονικούς ποιμένας, κα`θ ἀσχημόνησαν ἐντὸς τῶν Ἱ. βημάτων τῆς Ὀρθοδοξίαςμας. Ἡμίονοι δὲν εἶναι μόνο ὁ Μωάμεθ, οἱ στρατιῶτες τῆς ἄγριας στρατιᾶς του, οἱ ὁποῖοι εὐθὺς ὡς ἐξεπόρθησαν τὴν βασιλίδα τῶν πόλεων ὥρμησαν ὡς κτήνηεἰς τὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Θεοῦ Ἁγίας Σοφίας καὶ διέπραξαν ἐκεῖ αἴσχη ἀκατανόμαστα, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ ἡ ἱστορία τῆς μαρτυρικῆς μας φυλῆς. Ἡμίονοι ὅλοι αὐτοί! Ναί! Ἀλλὰ ἡμίονοι κατὰ τὴν εὐρυτέρα τοῦ ὁράματος ἑρμηνείαεἶναι καὶ ἄλλοι! Εἶναι ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ κλήρου προερχόμενοι φαῦλοι, ἀσυνείδητοι ἐκεῖνοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι κατέλαβαν διάφορες θέσεις στὴν Ἐκκλησία μετέβαλαν τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ εἰς οἶκον ἐμπορίου καὶ ποικίλης ἐκμεταλλεύσεως, τὰ δὲ ἱερὰ θυσιαστήρια εἰς βδέλυγμα ἐρημώσεως. Ἡμίονοι! Κάτι χειρότερο. Δὲν άκοῦς τὸν Προφήτη ὁ ὁποῖος κλαίων καὶ ὀδυρόμενος διὰ τὴν ἐρήμωσι τῆς πνευματικῆς ἀμπέλου φωνάζει: Κύριε!
Μονιός (=ἀγριογούρουνο ἐλυμήνατο τὸν ἀμπελῶνα Σου;