.
π. Αντύπα ΣΥΝΕΛΘΕ! «Εκκλησία» δεν είναι ΟΥΤΕ ο Πατριάρχης ΟΥΤΕ οι δεσποτάδες
« ... καλὸν εἶναι νὰ διαβάσει ἀναλυτικὰ ὅλα τὰ κείμενα τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου.
Ἐκεῖ θὰ δεῖ ὅτι μιλάει ὁ Ἅγιος γιὰ ψευδοπροφῆτες καὶ γιὰ ψευδεπισκόπους.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ἀκολουθῶντας τοὺς προφῆτες καὶ Ἀποστόλους καυτηριάζει τὴν ἐκτροπὴ τῶν ἐπισκόπων, τὴν ὁποία ἐδῶ ὁ Ἱερομόναχος καὶ συγγραφεὺς τὴν προσπερνάει ἀδιάφορα καὶ ἀναίσθητα…!!
Ἡ Ἁγία Γραφή, ἢ μᾶλλον, ὁ Ἴδιος ὁ Τρισυπόστατος Θεός, εἶναι σαφέστατος :
«Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου» ( Ἰερ.12,10).»
Σχόλιο:
Πάντα ήταν «χρήσιμα» τα σκυλάκια της Νέας Τάξης
Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλαμε να χαραμίσουμε μία ακόμη ανάρτηση μας για τα νέα «κατορθώματα» του π.Αντύπα.
Πριν λίγο κάποιος ιερέας έστειλε το βίντεο με την νέα ομιλία του π.Αντύπα! (πήρε φυσικά την απάντηση που έπρεπε).Δεν υπάρχει κίνδυνος (από τους παπικούς)!, λέει ο π.Αντίπας. «Είναι ελληνόρυθμοι! (οι παπικοί που τους επισκέπτονται). Μην στεναχωριέστε, θα γίνουν ορθόδοξοι. Κοιμηθείτε ήσυχα ...
π.Αντύπα, μορφωμένος είσαι (ίσως γι αυτό καβάλησες το καλάμι). Ξέρεις πολύ καλά τι είναι οι Ουνίτες.
Με τον μονόλογό σου στα βίντεο, μπορείς να ωραιοποιείς την αίρεση μια χαρά.
Εμείς οφείλουμε να πούμε την αλήθεια.
Ομάδα εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»
Ακολουθεί το κείμενο-απάντηση Αγιορειτών Πατέρων:
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 9//22.6.2025.
Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων.
Ἀπάντηση στὸν συγγραφέα- ἐπίδοξο «μνηστῆρα» τῆς θεολογίας
τοῦ τευχιδίου «Ἐκκλησία ἢ θάνατος».
Ὑπὸ Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων.
Διαβάσαμε πρόσφατα τὸ νεοκυκλοφορηθὲν βιβλίο « Ἐκκλησία ἢ θάνατος» τοῦ Ἱερομονάχου Ἀντίπα. Ἀκολουθῶντας τό: «ὅ,τι δημοσίως λέγεται, δημοσίως καὶ ἐλέγχεται» ἐπισημαίνουμε τὰ ἑξῆς :
Μιᾶς καὶ ὁ ἀγαπητὸς Ἱερομόναχος ἀρχίζει μὲ λόγια τοῦ Ἅγιου Παϊσίου, θυμόμαστε καὶ ἐμεῖς, παλαιοτέρα, ὅταν ἕνας ὀνομαστὸς Γέροντας εἶχε δημοσιεύσει ἕνα βιβλίο του γιὰ τὴν Ἐκκλησία, καλὴ ὥρα ὅπως τώρα, εἶχε πεῖ -ὁ Ἅγιος Παΐσιος- : «αὐτὸς ἀνακατεύει στὸ βιβλίο του, μαρμελάδες μὲ μύξες». Αὐτὴ τὴν αἴσθηση ἔχουμε καὶ τώρα, διαβάζοντας τὸ « Ἐκκλησία ἢ θάνατος».
Ἔχει σημεῖα στὸ κείμενο ποὺ εἶναι γλυκύτερα ἀπὸ πολλές ... «μαρμελάδες». Ἔχει λόγια, ποὺ κάνεις τὸ σταυρό σου καὶ λὲς «Δόξα σοι ὁ Θεός». Ὅσο προχωρᾶς, ὅμως, καὶ ξεδιπλώνεται ἡ σκέψη τοῦ συγγραφέα, ἀρχίζει ἡ καρδιὰ νὰ σφίγγεται καὶ νὰ ἔρχεται ἡ γεύση της «μύξας» καὶ μάλιστα δυσώδους. Βλέπεις πλέον ξεκάθαρα ὅτι ὑπάρχει στὸ κείμενο στόχευση, παραποίηση καὶ ἀπόκρυψη θεμελιωδῶν στοιχείων τῆς Πίστεως.
Γιὰ παράδειγμα, ὁμιλεῖ γιὰ ὑπακοὴ καὶ ἀφοσίωση στὴν Ἐκκλησία, ὡς τὸ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα. Ποιός ἄραγε ἀντιλέγει; Περιγράφει τὴν ὡραιότητα καὶ τὸ κάλλος τῆς Ἐκκλησίας. Ποιός νὰ μὴ θαυμάσει; Πράγματι, ὁ κόσμος ὅλος δημιουργήθηκε γιὰ νὰ γίνει Ἐκκλησία. Ἀναφέρει ἐξαίρετα χωρία, εἰδικὰ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, περὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλα θαυμαστὰ καὶ ὡραῖα.
Στὴ συνέχεια, ξεδιπλώνεται καὶ μυκτηρίζει τοὺς «ζηλωτὲς τῶν πατρώων παραδόσεων». Φαίνεται ὅτι δὲν ἀποδέχεται τὸ Δ' Μακκαβαίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπως καὶ οἱ προτεστάντες. Ἐκεῖ οἱ Μακκαβαῖοι μαρτύρησαν γιὰ τὶς πατρῶες Ἱερὲς παραδόσεις, καὶ μάλιστα τοῦ Νόμου. Οἱ σύγχρονοι ἔνθεοι πιστοὶ ὀνομάζονται ἐμπαικτικῶς - σύμφωνα μὲ τὴν «οἰκουμενιστικὴ» φρασεολογία του- «ὑπερζηλωτὲς ὀρθόδοξοι». Δὲν καταδέχεται οὔτε νὰ τοὺς ἀκούσει. Φαίνεται καθαρά, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ ἱερομόναχος, μπορεῖ νὰ διαλεχθεῖ μὲ τοὺς πάντες, ἀκόμα καὶ μὲ σαμάνους φυλάρχους τῆς Ἀφρικῆς, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του ὀρθοδόξους, ποὺ γεννηθήκαν ἀπὸ τὴν ἴδια κολυμβήθρα. Ἔχει μιὰ ἀπέχθεια καὶ μιὰ «στραβομουτσουνιὰ» ( μιὰ ἀποστροφὴ) ὅταν τοὺς βλέπει. Μόλις δὲ βλέπει «μίτρες καὶ ἐγκόλπια», ἀνοίγει ἡ καρδιά του καὶ ψάλλει ἀόκνως.
Γράφει, συχνὰ πυκνά, γιὰ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ ὑποταγὴ στὸν ἐπίσκοπο. Ἀκολουθῶντας τὸν ἐκλιπόντα Ζηζιούλα (μὲ τὴν πλανεμένη ζηζιούλεια θεωρία του), ἀναφέρει ἐπιλεκτικὰ ὡραῖα χωρία τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου, περὶ τῆς ἑνότητας γύρω ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο, ποὺ ὡς ἐκφραστὴς καὶ φορέας τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως, τὸν ἀκολουθοῦν οἱ πιστοί, ὡς λογικὰ πρόβατα, ὅταν ἡ Ἐκκλησία εἶναι σὲ περίοδο εἰρήνης καὶ ὀρθόδοξης εὐταξίας. Ὅμως, πέρα ἀπὸ τὰ χωρία αὐτά, καλὸν εἶναι νὰ διαβάσει ἀναλυτικὰ ὅλα τὰ κείμενα τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου. Ἐκεῖ θὰ δεῖ ὅτι μιλάει ὁ Ἅγιος γιὰ ψευδοπροφῆτες καὶ γιὰ ψευδεπισκόπους. Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ἀκολουθῶντας τοὺς προφῆτες καὶ Ἀποστόλους καυτηριάζει τὴν ἐκτροπὴ τῶν ἐπισκόπων, τὴν ὁποία ἐδῶ ὁ Ἱερομόναχος καὶ συγγραφεὺς τὴν προσπερνάει ἀδιάφορα καὶ ἀναίσθητα…!!
Ἡ Ἁγία Γραφή, ἢ μᾶλλον, ὁ Ἴδιος ὁ Τρισυπόστατος Θεός, εἶναι σαφέστατος :
«Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου» ( Ἰερ.12,10).
«Ὅτι ἱερεὺς καὶ προφήτης ἐμολύνθησαν καὶ ἐν τῷ οἴκῳ μου εἶδαν πονηρίας αὐτῶν» ( Ἰερ.23,11).
«Ἀπὸ καρδίας αὐτῶν λαλοῦσιν καὶ οὐκ ἀπὸ στόματος Κυρίου» ( Ἰερ.23,16).
«Οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἠθέτησαν τὸν νόμον μου καὶ ἐβεβήλουν τὰ ἅγια μου» (Ἰεζ.22,26).
Ὅλως ἰδιαιτέρως τὸ Κεφ.34 τοῦ προφήτη Ἰεζεκιὴλ εἶναι ἀφιερωμένο στοὺς ποιμένες. Αὐτὰ ὅλα τῆς Θεοπνεύστου Ἁγίας Γραφῆς δὲν τὰ γνωρίζει ὁ ὀξυγράφος ἱερομόναχος ;
Δὲν γνωρίζει, ὅτι στὴν Ἱερὰ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι συνεχῶς ἐπαναλαμβανόμενα;
Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος καὶ ποιμένας, τηρεῖ καὶ διδάσκει, ἀκριβῶς τὰ ὅσα ὑποσχέθηκε στὴ χειροτονία του, τότε κανεὶς δὲν ἀντιλέγει. Θαυμάζει καὶ ἀκολουθεῖ. Δὲν βλέπει ἄραγε, ὁ μέγας συγγραφέας, ὅτι ἡ ἐκκοσμίκευση ἔχει ἰσοπεδώσει τὶς ἐκκλησιαστικὲς διοικήσεις, κληρικούς, μοναχοὺς καὶ περιάκουστες Μονές;; Ἀλήθεια, σὲ ποιό κόσμο ζεῖ ;
Ἂς μᾶς πεῖ, γιὰ τὰ λογικὰ πρόβατα, τί διδάσκουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία;
Τί ἔκαναν σὲ ταραγμένες ἐποχές, οἱ πιστοί ;; Γιατί, στὸ κείμενό του χειρίζεται τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία κατὰ τὸ δοκοῦν ; Παίρνει ἐξαιρέσεις καὶ τὶς κάνει κανόνα καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τούς πετάει στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Αὐτὴ εἶναι ἡ σύγχρονη «κωδικοποίηση» τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τοῦ νεωτερισμοῦ καὶ τῆς μεταπατερικότητας.
Ἐπίδοξε συγγραφέα,
τὸ «μυστήριο τῆς πίστεως» δὲν εἶναι ἰδιοκτησία κανενός. Ἄλλος ἔδωσε τὸ Αἷμα Του καὶ Σταυρώθηκε καὶ ἄλλοι «καμαρώνουν» μὲ τὸ Ὄνομα Του, σὲ πανηγύρια καὶ συνέδρια. Ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ τοῦ πιὸ μεγίστου, Πατριάρχες, Μητροπολῖτες, Ἐπίσκοποι, κλῆρος καὶ λαός, οἱ ΠΑΝΤΕΣ κρίνονται, ἐπὶ τοῦ μυστηρίου τῆς Πίστεως. Οὐδεὶς ἐπιτρέπεται νὰ τὸ καπηλεύεται γιὰ τὴν «δόξαν» αὐτοῦ.
Κατηγορεῖς, ὅτι αὐτοὶ ποὺ ὑπερασπίζονται τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὶς πατρῶες παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι «αὐτεπάγγελτοι σωτῆρες». Ἐνῷ δὲν τηροῦν οἱ ἴδιοι τίποτε, καταδικάζουν τοὺς ἄλλους. Ὄντως, μπορεῖ νὰ συμβαίνει καὶ αὐτό. Πρόσεχε ὅμως, γιατί τὸ πρόβλημα τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τὰ πρόβατα, ἔστω καὶ ἀτίθασα, ἀλλὰ οἱ «ποιμένες» ποὺ ἔγιναν ΛΥΚΟΙ. Μὴ «διυλίζεις τὸν κώνωπα καὶ καταπίνεις τὴν κάμηλο» (Ματθ.ΚΓ΄,24).
Ἂν ἀγαποῦσες πράγματι τὴν Ἐκκλησία, ὅπως διατείνεσαι, καὶ ἂν εἶχες Ἁγιοπατερικὸ φρόνημα, θὰ μίλαγες γιὰ τὸν ἐμπαιγμὸ καὶ τὶς διαστρεβλώσεις τῆς σωτηριώδους Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ὄχι «νεφελωδῶς» περὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά, ἂν γινόταν αὐτό, θὰ σοῦ κόβονταν οἱ δημόσιες σχέσεις, τὰ δωρεὰν ταξίδια καὶ παρουσιάσεις σὲ συνέδρια καὶ αἴθουσες καὶ οἱ ποικίλες ἐπιδοτήσεις. Ὁπότε, γιὰ νὰ εἶσαι «ἀρεστὸς» ἀσχολεῖσαι μὲ τὰ ἐνοχλητικὰ «κουνούπια», δηλαδὴ τοὺς πιστοὺς ποὺ πονᾶνε γιὰ τὴν πίστη τους, ποὺ ἔστω καὶ χωρὶς ἐπίγνωση, σᾶς τσιμπᾶνε στὴν ἀφράτη ἐπιδερμίδα σας. Οἱ «κάμηλοι», ὅμως, ποὺ παραβλέπεις καὶ κάνεις τὸν τυφλό, αὐτοὶ μὲ πλήρη ἐπίγνωση, ἀσελγοῦν τὸ ἀμώμητο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τοῦ μυστηρίου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Μιᾶς ὅμως, ποὺ ἀναφέρθηκες καὶ στοὺς «Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες», εἶναι φυσικὸ νὰ μὴ τοὺς γνωρίζεις. Οὔτε πόσοι, οὔτε ποιοί εἶναι καὶ ἂν εἶναι πράγματι Ἁγιορεῖτες. Καλὸν εἶναι νὰ μετρήσεις πόσες ἡμέρες τοῦ χρόνου εἶσαι στὸ Κελλί σου καὶ πόσες στὴν «παγκόσμιον δόξαν». Εἶναι φυσικὸ νὰ μὴ γνωρίζεις τὰ ἐσώτερα τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ἡ εἰδικότητά σου εἶναι ἐπὶ πάντων τῶν Πατριαρχείων καὶ Ἐκκλησιῶν, καὶ ἐπὶ πάντων «φιλανθρώπων καὶ πλουσίων» πιστῶν. Μάλιστα, ἐξ ἰδίου αὐτοτιτλοφορεῖσαι ὡς «οἰκουμενικὸς πνευματικὸς» τῆς Ἐκκλησίας. Ὁπότε ἄφησε τοὺς «Ἁγιορείτας Κελλιώτας» νὰ μιλᾶνε γιὰ τὸν «πόνο» τους.
Ἐξ ἄλλου τὸ δικό σου γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα τὸ καταγράφεις «ἰδίαις χερσίν» : «καὶ ἕναν γαΐδαρο νὰ ἁγιοκατατάξει ἡ Ἐκκλησία, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ τὸν προσκυνήσουμε».* Καὶ μάλιστα συνεχίζεις νὰ ἐπιμένεις σ’ αὐτὸ τὸ ἐπικίνδυνο καὶ ἀνόητο ἄκουσμα !
Πρόσεχε «πάτερ», ἤδη ἔχεις παραδώσει τὴ «γῆ». Μένει νὰ παραδώσεις καὶ τὸ «ὕδωρ» γιὰ νὰ ἐπικαθίσει ἐπί τῆς κεφαλῆς σου καὶ ἡ «μίτρα», μὲ πᾶσα βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια ποὺ τόσο ἐπιθυμεῖ ἡ καρδία σου ὑπεράνω τῆς Ὀρθοδόξου Ἀληθείας.
Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες
Θυμίζουμε άλλη ανάρτησή μας:
Είναι υποχρεωτική η «υπακοή στην Εκκλησία» (στον Πατριάρχη). ΑΠΑΝΤΗΣΗ στον π.Αντίπα.
Οἱ Ἀπόστολοι ὡμίλησαν σαφῶς περί τῆς Ἀποστασίας ~ Αγίου Επισκόπου Θεοφάνους, του Εγκλείστου
.jpg)
Το πνεύμα της Αποστασίας στους έσχατους καιρούς
κατά την ερμηνεία
του Αγίου Επισκόπου Θεοφάνους
του Εγκλείστου
''Στους έσχατους καιρούς ένα μόνον μέρος θα κρατήσει την γνήσια πίστη, όπως την παρέδωσαν οι Άγιοι Απόστολοι και την διατηρεί η Ορθόδοξος Εκκλησία...''
...Ο Απόστολος ὁμιλεῖ σαφῶς περὶ τῆς Ἀποστασίας, ἡ ὁποία θὰ συμβῆ στὶς ἔσχατες ἡμέρες, πρὶν ἀπὸ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Περὶ αὐτῆς ἀναφέρεται καὶ σὲ ἄλλες Ἐπιστολές του.
Στὴν Πρώτη πρὸς Τιμόθεον γράφει: «Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων» (Α’ Τιμ. δ’ 1). Ὁμοίως γράφει ὁ αὐτὸς στὴν Β’ Τιμ. γ’ 1 καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος στὴν Β’ Πέτρ. γ’ 1.
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰούδας μαρτυρεῖ, ὅτι ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι ὡμίλησαν περὶ αὐτοῦ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο: «Μνήσθητε τῶν ρημάτων τῶν προειρημένων ὑπὸ τῶν ἀποστόλων καὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἔλεγον ὑμῖν ὅτι ἐν ἐσχάτῳ χρόνῳ ἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἐπιθυμίας πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν. Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες» (Ἰούδ. 17—19).
Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος προεῖπε, ὅτι στὸ τέλος τοῦ κόσμου «πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς, καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. κδ’ 11—12), καὶ ὅτι ὅταν θὰ ἔλθη «ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη’ 8).
Σύμφωνα μὲ αὐτὲς τὶς διαβεβαιώσεις, διαγράφεται στὸν νοῦ μας μία ἐντελῶς ἀπογοητευτικὴ εἰκόνα τῆς ἠθικοθρησκευτικῆς καταστάσεως τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐσχάτου καιροῦ. Τὸ Εὐαγγέλιο θὰ εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους. Καὶ ἕνα μὲν μέρος τοῦ κόσμου θὰ μείνη στὴν ἀπιστία, τὸ ἄλλο δὲ μέρος θὰ δημιουργήση κυρίως αἱρέσεις, ποὺ δὲν θὰ ἀκολουθοῦν τὴν θεοπαράδοτη διδασκαλία καὶ θὰ κτίζουν μία δική τους πίστι βασισμένη στὴν δική τους φαντασία, ἄν καὶ [φαινομενικὰ στηριγμένη] στὴν βάσι τῶν λόγων τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Αὐτὲς οἱ αὐτο-επινοημένες πίστεις θὰ γίνωνται ἀναρίθμητες. Τὴν ἀρχή τους ἔθεσε ὁ Πάπας. Συνέχισαν τὸ ἔργο του ὁ Λούθηρος καὶ ὁ Καλβῖνος. Τὸ θεμέλιο, τὸ ὁποῖο ἔθεσαν αὐτοί, τὴν προσωπικὴ δηλαδὴ ἐπίτευξι τῆς πίστεως μόνον ἐπὶ τῆς Γραφῆς, ἔδωσε ἰσχυρὴ ὤθησι γιὰ τὴν ἐπινόησι πίστεων.
Καὶ τώρα [δεύτερο μισὸ τοῦ ΙΘ’ αἰ.] ὑπάρχουν πάρα πολλὲς Ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες θὰ γίνουν περισσότερες. Κάθε κράτος θὰ ἔχη τὴν δική του πίστι, ὕστερα κάθε νομός, κάθε πόλις καὶ στὸ τέλος πιθανὸν κάθε μυαλὸ θὰ ἔχη τὴν δική του ὁμολογία. Διότι ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν δέχωνται τὴν θεοπαράδοτη πίστι, φτιάχνουν τὴν δική τους, διαφορετικὰ δὲν γίνεται.
Καὶ ὅλοι θὰ ὀνομάζωνται «Χριστιανοί». Ἕνα μόνον μέρος θὰ κρατήση τὴν γνήσια πίστι, ὅπως τὴν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ τὴν διατηρεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ περισσότεροι θὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι μόνον κατ΄ ὄνομα. Στὴν καρδιά τους ὅμως δὲν θὰ ἔχουν τὴν τάξι (κατάστασι/διάθεσι), τὴν ὁποίαν ἀπαιτεῖ ἡ πίστις, διότι θὰ ἔχουν ἀγαπήσει τὸν παρόντα αἰῶνα. Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ εὐρύτατος χῶρος τῆς ἀποστασίας.
Παντοῦ θὰ εἶναι ἀκουστὸ τὸ ὄνομα Χριστιανός. Παντοῦ θὰ ὑπάρχουν Ναοὶ καὶ ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ θὰ εἶναι μόνον στὴν ἐπιφάνεια. Ἐντὸς αὐτῶν θὰ ὑπάρχη τελεία ἀποστασία. Στὸ ἔδαφος αὐτὸ θὰ γεννηθῆ καὶ θὰ αὐξηθῆ ὁ Ἀντίχριστος, μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐπιφανειακότητος, χωρὶς τὴν οὐσία τοῦ πράγματος.
(…) Δέν θὰ τοποθετήσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Θηρίου καὶ στοὺς ναούς; Ἐννοεῖται, ὅτι ἐφ΄ ὅσον θὰ γίνη εὐρυτάτη ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό, μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανοὺς θὰ καταλάβουν καὶ τοὺς ναούς, ὥστε σὲ αὐτοὺς θὰ εἶναι ἀδύνατον πλέον νὰ παραμείνη ἡ τάξις καὶ ἡ κατάστασις τῶν Χριστιανῶν. Ἑπομένως, θὰ τοποθετήσουν κάτι νέο, σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ νέου θεοῦ. Καὶ πρῶτα ἀπ΄ ὅλα τοῦτο σημαίνει τὴν ἐνθρόνισι τοῦ Ἀντιχρίστου στὸν ναό. Ὅπου αὐτὸς θὰ ἐμφανισθῆ προσωπικῶς, ἐκεῖ καὶ θὰ ἐνθρονισθῆ σὰν θεός.
«Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον, ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός» (Β’ Θεσ. β’ 3—4)
(*) Μετάφρασις ἀπὸ τὸ ρωσικὸ πρωτότυπο: Ἐπισκόπου Θεοφάνους, Ἑρμνηνεία Ἐπιστολῶν Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου Πρὸς Φιλιππησίους καὶ Θεσσαλονικεῖς Α’ καὶ Β’, β’ ἔκδοσις, Μόσχα 1895, σελ. 491-492, 497.
ΑΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΡΑΒΔΙ ΤΟΥ, ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ;
«…Αν μας στύψης ὅλους, παπάδες, δεσποτάδες, καλογέρους, ἱεροκήρυκας, θεολόγους τὸ νυχάκι τοῦ ἀποστόλους Παύλου δεν κάνουμε.
Ἕνας Παῦλος ἦταν αυτός, με ἡλεκτρική σκουπα καθαρισε την Ἑλλάδα. Ὅταν τον σκέπτομαι κλαίω. Τώρα 80 δεσποταδες, 100 ἱεροκήρυκες, 8.000 παπάδες και βρώμισε ἡ Ἑλλάδα….
Αν ἐρχόταν και σήμερα ο απόστολος Παῦλος στην Ελλάδα θα εἶχε και σήμερα ἐχθρούς. Ἀλλα ἄς με συγχωρέσει ὁ Θεός για αυτή την πικρά αληθεια, που θα πῶ…
Ποιοί θά ἦταν οἱ ἐχθροί του ἀδελφοί μου, ποὺ δὲν θὰ τὸν ἀφήναν οὔτε 24 ὧρες, να πιει ἕνα ποτἠρι νερό;
Θά ἦταν οἱ δεσποτάδες, ὄχι ὅλοι. Οἱ κακοί ἐπίσκοποι πού ἔδιωξαν ἕναν Βασίλειο, ἕναν Χρυσόστομο, ἕναν Ἀθανάσιο…..
Ποὺ νὰ πάει ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Να πάει στο Μεσσολόγγι; Θα τοῦ ἔλεγαν ἔχουμε ἱεροκηρυκα, νὰ πηγαινε στα Γιαννενα, να πηγαινε στο Βόλο… ὅπου νὰ πηγαινε θα τον ἔδιωχναν! Ευγενέστεροι ἦταν οἱ Ἀθηναῖοι.
Αν ἐρχόταν τωρα, θα τον συλλάμβαναν και θα τον ἔστελναν στην ἐξορία. Ω! θεομπαῖκτες, ω υποκρίται, ω, φεστιβαλ θρησκευτικό!….
Απόσπασμα ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
Ιλιγγιώδεις οι νέες δηλώσεις του Πάπα Λέοντος ΙΔ’
Άρθρο της Ευαγγελίας Ζουλάκη
Νίκαια 1700 χρόνια μετά – η κορωνίδα του Συγκρητισμού
Η είδηση
Από τις 4 έως τις 7 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε Συμπόσιο στο Παπικό Πανεπιστήμιο του Θωμά Ακινάτη, με θέμα «Νίκαια και η Εκκλησία της Τρίτης Χιλιετίας: Προς την Καθολική-Ορθόδοξη Ενότητα». Διοργανωτές του Συμποσίου ήταν το Οικουμενικό Ινστιτούτο Οικουμενικών Μελετών του Angelicum και η Διεθνής Ορθόδοξη Θεολογική Ένωση [1].
Συμμετέχοντες
Μεταξύ των συνέδρων ήταν, εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ και ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Νικήτας, γνωστοί και οι δύο για τις οικουμενιστικές τους δράσεις σε όλους τους τομείς. Ωστόσο αξίζει να αναφερθεί μια αποκάλυψη που είχε κάνει ο Μητροπολίτης κ. Εμμανουήλ.
Είχε αναφέρει πως ο Πάπας Φραγκίσκος του είχε εμπιστευτεί «ότι του χρόνου αναμένεται μία μεγάλη έκπληξη». Τα σχέδια αυτά βέβαια για το κοινό Ποτήριο -την έκπληξη όπως χαρακτηριστικά την ονόμασε ο Πάπας- τα ματαίωσε ο θάνατος του τελευταίου [2].
Δυστυχώς όμως τα σχέδια συνεχίζουν και με τον νέο Πάπα…
Στο Συμπόσιο μίλησε ο Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Ιώβ, συμπρόεδρος της Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου και Παπικών.
Σε άρθρο της Κατάνυξης του περασμένου μήνα είχε σχολιαστεί η απαράδεκτη θέση του Μητροπολίτη Πισιδίας για τη Σύνοδο της Νίκαιας, όπου ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η αίρεση φέρνει διαίρεση. Και αίρεση σημαίνει ότι διαλέγεις μόνο μια πτυχή και ξεχνάς τις άλλες. Αυτό προσπάθησε η Σύνοδος της Νίκαιας να κάνει, να δώσει μια ολιστική περίληψη του μυστηρίου του Χριστού»[3].
Οι δηλώσεις του Πάπα
Ο Πάπας Λεων ΙΔ’ αναφέρθηκε στην Σύνοδο της Νίκαιας χαρακτηρίζοντάς την ως «Όχι απλώς ένα γεγονός του παρελθόντος, αλλά μια πυξίδα που πρέπει να συνεχίσει να μας καθοδηγεί προς την πλήρη ορατή ενότητα όλων των Χριστιανών».
Πλέον δεν κρύβονται καθόλου. Τα λένε στα ίσα και ακόμα η πλειονότητα των λαϊκών, μοναχών και κληρικών θεωρούν πως υπάρχει χρόνος… πως δεν έχουν φτάσει ακόμα τα πράγματα εκεί που πρέπει… δεν έχει επέλθει η κόκκινη γραμμή… Μα αν δεν είναι αυτές οι δηλώσεις κόκκινη γραμμή για να αποτειχιστούν από την αίρεση, τι πιο οφθαλμοφανές περιμένουν;
Χαρακτήριζε μάλιστα την Α’ Οικουμενική Σύνοδο «θεμελιώδη» για την κοινή πορεία που έχουν αναλάβει οι Λατίνοι και οι Ορθόδοξοι από τη Β’ Σύνοδο του Βατικανού [4].
Πρόσθεσε ακόμη ότι «η ενότητα που επιζητούν οι Χριστιανοί δεν θα είναι πρωτίστως καρπός των δικών μας προσπαθειών, ούτε θα πραγματοποιηθεί μέσω κάποιου προκαθορισμένου μοντέλου ή σχεδίου. Αντίθετα, η χριστιανική ενότητα θα είναι ένα δώρο που θα λάβουμε σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού και με τα μέσα που Εκείνος θα επιλέξει, μέσω του έργου του Αγίου Πνεύματος».
Είναι δυνατόν οι κατεξοχήν υβριστές του Αγίου Πνεύματος, οι Παπικοί, να φωτίζονται και να κατευθύνονται από το Άγιο Πνεύμα;
Στο άρθρο «Το Άγιο Πνεύμα ενώνει, δεν διαιρεί» του ομοτ. καθηγητή της Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ. πρωτ/ρου Θεόδωρου Ζήση διαβάζουμε: «Ἡ δεύτερη χριστιανική χιλιετία ἄρχισε μέ τήν ἐπισημοποίηση τῆς ἀπόσχισης τοῦ Παπισμοῦ ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τό 1054 μ.Χ. Ἐπρόκειτο ὄντως γιά μία ὕβρη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ἐναντίον ἰδιαίτερα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τίς αἱρέσεις τοῦ filioque καί τῆς ἄρνησης τῆς ἄκτιστης Χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ Βατικανοῦ καταργεῖ τό συνοδικό σύστημα καί τό «ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν». Ὁ πάπας τοποθετεῖται ὑπεράνω τῆς συνόδου καί ὅλα ἀποφασίζονται «ὡς ἔδοξε τῷ πάπᾳ». Ὅπως παλαιότερα εἴχαμε γράψει, οἱ Παπιστές πιστεύουν ὅτι διάδοχος τοῦ Χριστοῦ μετά τήν Ἀνάληψή Του στούς οὐρανούς δέν εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος, ἀλλά ὁ Πέτρος καί τοῦ Πέτρου ὁ πάπας. Ἡ Ἐκκλησιολογία τοῦ Παπισμοῦ κινεῖται καί ἀναπτύσσεται ἐπί τῆς γραμμῆς Χριστός – Πέτρος – πάπας, ἐνῶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία ἐπί τῆς γραμμῆς Χριστός – Ἅγιο Πνεῦμα – Ἀπόστολοι, δηλαδή σύνοδος. Κατά τήν εὔστοχη παρατήρηση τοῦ Ρώσου θεολόγου Παύλου Εὐδοκίμωφ «ἐνῶ ἡ Ὀρθοδοξία βιώνεται ὡς συνεχιζομένη Πεντηκοστή, ἀντλώντας ἀπό αὐτό τῆς ἀρχή μιᾶς ἐξουσίας συλλογικῆς, συνοδικῆς, στή Δύση ἡ Ρώμη βεβαιώνεται ὡς συνεχιζόμενος Πέτρος, μόνος ἡγεμών καί ἀντιπρόσωπος ὅλων τῶν ἐξουσιῶν τοῦ Χριστοῦ»» [5].
Και ενώ λοιπόν η δεύτερη Χριστιανική χιλιετία άρχισε με «τήν ἐπισημοποίηση τῆς ἀπόσχισης τοῦ Παπισμοῦ ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία», θέλουν τώρα στην τρίτη χιλιετία να ενωθούν οι Ορθόδοξοι μετά των αμετανόητων αιρετικών! Θεός φυλάξει!
Προς επίρρωση των προαναφερθέντων παραθέτουμε επιπλέον ένα απόσπασμα από κείμενο του μακαριστού Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη: «Εν ονόματι αυτού του όλου Θεανθρώπου Χριστού και του όλου Σώματός Του, της Ορθοδοξίας, δεν δυνάμεθα να διαπραγματευθώμεν «επί ίσοις όροις» με τους «παραμορφωμένους Χριστούς» των δυτικών, Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών. Ούτε θέλωμεν να προδώσωμεν τον άνθρωπον, που αναμένει την σωτηρίαν του από τον όλον Θεάνθρωπον. Δι’ αυτό ημπορούμεν να ομολογήσωμεν, ημπορούμεν και να αποθάνωμεν, αλλ’ όχι να συμβιβασθώμεν.Ειδικώτερον όσον αφορά εις τον παπισμόν αισθανόμεθα, αυτό που πάντοτε ησθάνοντο οι Ορθόδοξοι, ότι παραμορφώνει την Αγίαν Τριάδα, ότι παραμερίζει τον Χριστόν, ότι δεν φανερώνει την Εκκλησίαν ως Εικόνα της Αγίας Τριάδος, αλλ’ ως ανθρωπίνην μονοκρατορίαν, ότι δίδει εις το Άγιον Πνεύμα διακοσμητικήν μόνον θέσιν»[6].
Τα θέματα του Συμποσίου
Τα τρία θέματα του συμποσίου ήταν η πίστη της Νικαίας, η συνοδικότητα και ηημερομηνία του Πάσχα. Ο Πάπας τόνισε πως και τα τρία «είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την οικουμενική πορεία των χριστιανών».
Ειδικότερα, υπογράμμισε πως το πρώτο θέμα αποτελεί «μια πολύτιμη ευκαιρία να τονίσουμε ότι αυτό που έχουμε κοινό είναι πολύ ισχυρότερο, ποσοτικά και ποιοτικά, από αυτό που μας χωρίζει. Μαζί, πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό, στον Χριστό ως αληθινά άνθρωπο και αληθινά Θεό, και στη σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τις Γραφές που διαβάζονται στην Εκκλησία και υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος», καθώς και «στην Εκκλησία, στο βάπτισμα, στην ανάσταση των νεκρών και στην αιώνια ζωή».
Εμείς ως Ορθόδοξοι έχουμε αντιρρητικά να πούμε πως αυτά που μας χωρίζουν με τους Παπικούς είναι πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα, καθώς είναι γνωστές οι κακοδοξίες τους, με μεγαλύτερη απ’ όλες την αίρεση του Φιλιόκβε!
Συνεχίζοντας διαβεβαίωσε «Είμαι πεπεισμένος ότι επιστρέφοντας στη Σύνοδο της Νίκαιας και αντλώντας από αυτή την κοινή πηγή, θα μπορέσουμε να δούμε με διαφορετικό μάτι τα σημεία που μας χωρίζουν ακόμα. Μέσω του θεολογικού διαλόγου και με τη βοήθεια του Θεού, θα κατανοήσουμε καλύτερα το μυστήριο που μας ενώνει».
Μάλιστα τόνισε πως με την επέτειο αυτή οι Χριστιανοί θα προχωρήσουν μαζί προς «την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας».
Όσων αφορά το δεύτερο θέμα έδειξε την ελπίδα «ότι η προετοιμασία και ο κοινός εορτασμός της 1700ης επετείου της Συνόδου της Νίκαιας θα αποτελέσουν μια προνοητική ευκαιρία για να εμβαθύνουμε και να ομολογήσουμε μαζί την πίστη μας στον Χριστό και να εφαρμόσουμε μορφές συνοδικότητας μεταξύ των χριστιανών όλων των παραδόσεων».
Ο διαχριστιανικός συγκρητισμός στο αποκορύφωμά του! Θλιβερό κι όμως πραγματικό… Τι άλλο να περίμενε κανείς από το στόμα ενός Αιρεσιάρχη;
Για το τρίτο θέμα είπε τα εξής: «Θα ήθελα να επιβεβαιώσω την ανοιχτή στάση της Καθολικής Εκκλησίας στην αναζήτηση μιας οικουμενικής λύσης που θα ευνοεί την κοινή γιορτή της Ανάστασης του Κυρίου και θα δώσει έτσι μεγαλύτερη ιεραποστολική δύναμη στο κήρυγμά μας για το όνομα του Ιησού και τη σωτηρία που γεννήθηκε από την πίστη στην σωτηριακή αλήθεια του Ευαγγελίου».
Τον λόγο του έκλεισε «με μια προσευχή που προέρχεται από την ανατολική παράδοση...».
Βεβαίως… Αφού εξάντλησε τα οικουμενιστικά του φληναφήματα, είπε να ρίξει και λίγη στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Εμείς από την άλλη θα κλείσουμε με λόγους του Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη ως προς την ενδεικνυόμενη προς τους αιρετικούς στάση, την οποία δυστυχώς ολίγοι ακολουθούν την σήμερον ημέραν.
«Οι Πατέρες της Εκκλησίας, επόμενοι τῃ διδασκαλία της Καινής Διαθήκης και ιδία του Απ. Παύλου και του Ευαγγελιστού Ιωάννου, οι οποίοι καταδικάζουν την αίρεσιν μετά σφοδρότητος, ουδεμίαν εδέχοντο συμφιλίωσιν ή συνύπαρξιν με την αίρεσιν, αρνούμενοι να ίδουν αυτήν υπό το πρίσμα του σχετικισμού και σκεπτικισμού, ως ατυχή αλλά πάντως ευγενή και νόμιμον προσπάθειαν ερμηνείας της χριστιανικής αληθείας. Ούτως οι επιμένοντες τῃ αιρέσει αιρετικοί θεωρούνται από τους αγίους Πατέρας ως «ακάθαρτοι», «αντίπαλοι Χριστού», «ιερόσυλοι και αμαρτωλοί», «αντικείμενοι (τῳ Χριστώ) τουτ’ έστι πολέμιοι και αντίχριστοι», «ους ο Κύριος πολεμίους και αντιπάλους λέγει εν τοις Ευαγγελίοις» (Κανών Καρχηδ.), «νεκροί» (Αγ. Αθαν. λθ’ εορτ. επιστ.), «εχθροί της αληθείας» (α’ ΣΤ’). Η αίρεσις δε χαρακτηρίζεται ως «πλάνη» και «φαυλότης» φέρουσα τον όλεθρον (νζ’ Καρθαγ.), ως «στρεβλότης» (Κανών Καρχηδ.), ως «ελεεινή πλάνη» εις την οποίαν «κατεδέθησαν» οι αιρετικοί (ξστ’ Καρθαγ.), ως «μεμιασμένη κοινωνία» (ξθ’ Καρθαγ.), ως «ρίζα πικρίας άνω φύουσα», ήτις «μίασμα γέγονε τῃ καθολική Εκκλησία, η των χριστιανοκατηγόρων αίρεσις» (ιστ’ Ζ’).
[…]
«παρά δε τοις αιρετικοίς, όπου εκκλησία ούκ έστιν, αδύνατον αμαρτημάτων άφεσιν λαβείν» και «ου γαρ δύναται εν μέρει υπερισχύειν ει ηδυνήθη βαπτίσαι, ίσχυσε και Άγιον Πνεύμα δούναι ει ουκ ηδυνήθη, ότι έξω ων, Πνεύμα άγιον ουκ έχει, ου δύναται τον ερχόμενον βαπτίσαι, ενός όντος του βαπτίσματος και ενός όντος του αγίου Πνεύματος, και μιας εκκλησίας υπό Χριστού του Κυρίου ημών, επάνω Πέτρου του Αποστόλου αρχήθεν λέγοντος, της ενότητος τεθεμελιωμένης και δια τούτο τα υπ’ αυτών γινόμενα ψεύδη και κενά υπάρχοντα, πάντα εστίν αδόκιμα» (Κανών Καρχηδ.). Ο Κανών ούτος δεν αποτελεί τι το καινοφανές εις την Εκκλησίαν. Είναι απήχησις της Εκκλησιολογίας του Απ. Παύλου «εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών εις Κύριος, μια πίστις, εν βάπτισμα» (Εφ. δ’ 4-5). Πάσα άλλη θεώρησις των αιρέσεων θα ανέτρεπε την εκκλησιολογικήν αυτήν βάσιν.
[…]
Εφ’ όσον ο αιρετικός στερείται της χάριτος, δεν είναι δυνατόν να διατηρή την ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας. Το ανάθεμα δεν αποκόπτει αυτόν της Εκκλησίας αλλ’ εξαγγέλλει εις το πλήρωμα της Εκκλησίας την απ’ αυτού του αιρετικού πραγματοποιηθείσαν αυτο-αποκοπήν δια της εκπτώσεώς του από της ορθής πίστεως προς σωτηρίαν και αυτού και των λοιπών μελών της Εκκλησίας» [7].
Κλείστε το στόμα σας καλύτερα, με τις επτά κλειδαριές
Κλείστε το στόμα σας καλύτερα, με τις επτά κλειδαριές, όπως λένε οι άγιοι πατέρες.
Δημιουργήστε μια προσευχή του Ιησού, διότι φέρνει πολύ πόσο καλό στη ζωή». Η σιωπή είναι μια αγγελική προσευχή. Δεν μπορεί να συγκριθεί με την ανθρώπινη προσευχή μας.
Μείνετε ήσυχοι και ακούστε περισσότερο, γιατί από αυτήν (αγγελική προσευχή) θα βοηθηθητε σε όλα!
Η γλώσσα μου είναι εχθρός μου, έτσι είναι . Πόσο κακό και απογοήτευση φέρνει στη ζωή …
Αν καταδικάσουμε τον γείτονα για κάποια αμαρτία, τότε ζει ακόμα σε μας η αμαρτία. . Εάν ένα άτομο μετανοήσει, τότε αυτή η αμαρτία δεν τον αφορά. Όταν η ψυχή είναι καθαρή, δεν θα καταδικαστεί ποτέ. Γιατί «Μην κρίνετε, ώστε να μην κριθείτε» (Ματθαίος 7: 1). »
– Η Γερόντισσα ΑΝΤΩΝΙΑ συμβουλεύει καθημερινά να διαβάζουμε το 17 κάθισμα των ψαλμών είπε: «Στις δυσκολίες ο17 κάθισμα θα είναι ήδη άμυνα για σας».
Ο γερόντισσα πίστευε ότι τα κεριά του Πάσχα δίνουν μια ιδιαίτερη χάρη, και συγκεκριμένα είπε: «Όταν επισκέπτεστε ένα άρρωστο άτομο, διαβάστε μια προσευχή για τους πόνους και ανάψτε κεράκι από το Πάσχα (κόκκινο)».
Ο Λόγος του Θεού είναι τροφή για την ψυχή και το σώμα. Το καθήκον ενός χριστιανού είναι ότι δεν θα πάει να κοιμηθεί αν δεν διαβάσει ένα κεφάλαιο του Ευαγγελίου δύο κεφάλαια των Επιστολών, ξεκινώντας από τις Πράξεις των Αποστόλων και τελειώνοντας με την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, μερικούς Ψαλμούς από το ψαλτήρι..
Και έτσι θα διαβάσουμε σταδιακά ολόκληρη τη Καινή Διαθήκη και το ψαλτήρι, που είναι αυτό που χρειαζόμαστε. … Πρέπει να φτιάξουμε τρεις σελιδοδείκτες και να διαβάσουμε στη σειρά, και όταν διαβάσουμε όλα πάλι από την αρχή σε όλη την διάρκεια τη ζωής μας.
– Πολλοί από εκείνους που ήρθαν στη μητέρα του συμβούλευαν: «Ότι σε κάθε σπίτι να υπάρχουν εικόνες της Μητέρας του Θεού»! Στο σπίτι πρέπει να υπάρχει μια άγια γωνία: για ιερές εικόνες, αγιασμό, αντίδωρο, καντήλι ευχέλαιο. Μπορεί να υπάρχει ναός χωρίς βωμό ή σπίτι χωρίς στέγη; – Έτσι, η οικογένεια δεν πρέπει να ζει χωρίς μια άγια γωνία.
Κατά τη διάρκεια της προσευχής ή στις αργίες, το κανδήλι πρέπει να καίει και είναι καλό να ανάβουμε ένα κερί. Στο σπίτι, όπου αυτό συμβαίνει η χάρη του Θεού πέφτει στο σπίτι αυτό. «.
– «Να έχετε πίστη, δώστε όλες τις αμαρτίες σας στον Θεό. Όλες οι ασθένειες, όλες οι θλίψεις, όλες οι φροντίδες να τις αναθέτετε στον Θεό. Και να είναι εύκολο, να ελευθερώσετε τον εαυτό σας. Ο Θεός ξέρει για σένα. Κάθε πρόσωπο έρχεται στη ζωή να εκτελέσει ένα ρόλο: θα το εκτελέσει – και θα πάει στη ζωή αιώνια Δεν είμαστε εδώ για πάντα, είμαστε εδώ για μια επίσκεψη. Και θα πάμε σπίτι εγκαίρως, όλοι θα πάμε σπίτι.
Ο Κύριος στη γη δεν θα αφήσει κανένα, θα πάρει τον καθένα μας . Η ψυχή δεν πεθαίνει. Το σώμα είναι κοστούμι, είναι ναός της ψυχής. »
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΚΑVESHNIKOVA (1904-1996)
Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Πρέπει να ελέγχουμε ο ένας τον άλλον όταν βλέπουμε κάποια σφάλματα;
Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν βλέπουμε κάποια σφάλματα; Ὑπάρχει διαφορά, ὅταν βρίζει κανεὶς ἢ ὅταν ἐλέγχει κάποιον;
Ἴσως μερικοὶ ἀπὸ σᾶς, ποὺ διαβάζουν τὴν Ἁγία Γραφή, προβληματίζονται, ὅταν βλέπουν πὼς ὁ Κύριος ἐνῶ μᾶς ἀπαγορεύει νὰ λέμε τὸν πλησίον μας «ἀνόητε» καὶ «ἠλίθιε», καί αὐτὸς ποὺ τὸ κάνει, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο Του, εἶναι ἔνοχος τῆς φωτιᾶς τῆς κολάσεως.
Ἐνῶ λοιπὸν λέει αὐτά, ὁ Ἴδιος πολλὲς φορὲς χρησιμοποιεῖ σκληρὰ λόγια γιὰ κάποιους ἀνθρώπους, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ ἀρχισυναγώγου, στὸν ὁποῖον εἶπε· «ὑποκριτά».
Ἐπίσης πολλὲς φορὲς ἔλεγε ὑποκριτὲς τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους.
Αὐτοὺς ἔλεγε ἀκόμα· «ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν» (Μτθ. κγ´, 33).
Μιὰ φορά, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν στὴν Ἰουδαία, Τὸν προειδοποίησαν ὅτι ὁ Ἡρώδης θέλει τὸ θάνατό του καὶ Τὸν συμβούλεψαν ὅσο γίνεται πιὸ γρήγορα νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἰουδαία.
Καὶ τί ἀπάντησε τότε ὁ Χριστός; Πολὺ ἤρεμα εἶπε τὸ ἑξῆς· «Πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ· ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἐπιτελῶ σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι» (Λκ, 13, 32). Ἀλεποὺ εἶπε τὸν Ἡρώδη.
Μιὰ φορὰ ὀνόμασε «Σατανᾶ» τὸν μεγαλύτερο ἀπόστολο καὶ τὸν πιὸ ἀγαπητὸ φίλο του, τὸν Πέτρο· «ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων» (Μτ. 16, 23).
Γνωρίζετε ὅτι μερικὲς φορὲς ὁ Κύριος ὀργιζόταν, δύο φορὲς ἔδιωξε ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ ἀναποδογύρισε τὰ τραπέζια τῶν ἀργυραμοιβῶν. Ἐπίσης γνωρίζετε πὼς μιὰ φορὰ ἔφτιαξε μαστίγιο ἀπὸ σκοινιὰ καὶ ἔδιωξε ἀπὸ τὸ ναὸ αὐτοὺς ποὺ πουλοῦσαν ἐκεῖ ζῶα. Φοβερὴ ἦταν μερικὲς φορὲς ἡ ὀργὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Τί λοιπὸν μποροῦμε νὰ ποῦμε ἐμεῖς; Εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἀκόμα καὶ ἴχνος ἀντίφασης σ’ αὐτὰ ποὺ ἔκανε καὶ ποὺ δίδασκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός; Εἶναι δυνατὸν νὰ παρέβαινε ὁ ἴδιος τὴν ἐντολὴ ποὺ μᾶς εἶχε δώσει καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία εἶναι ἁμαρτία νὰ λέμε ἀνόητο τὸν πλησίον μας;
Ἀσφαλῶς ὄχι. Στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ τὸ «ναὶ» εἶναι «ναὶ» καὶ τὸ «ὄχι» – «ὄχι» καὶ δὲν ὑπάρχει καμία ἀντίφαση. Καὶ οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπάρχει στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Τότε πῶς μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν αὐτὰ τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις τοῦ Χριστοῦ ποὺ σᾶς ἀνέφερα προηγουμένως;
Ἡ ἐξήγηση εἶναι πολὺ ἁπλή· πρέπει νὰ ξεχωρίζουμε τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία τὸ ἔλεγε ἢ τὸ ἔκανε ὁ Κύριος ἀπὸ τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία τὸ κάνουμε ἐμεῖς. Ὑπάρχει διαφορά, ὅταν βρίζεις κάποιον ἢ ὅταν τὸν ἐλέγχεις. Ἐμεῖς ὅταν λέμε στὸν πλησίον μας «ἀνόητε» ἢ «ἠλίθιε», τί ἐκφράζουμε μ’ αὐτὲς τὶς λέξεις; Τὴν περιφρόνησή μας. Τὸν προσβάλλουμε μ’αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τὸν βρίζουμε. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἀπαγορεύει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴν ἐντολή του.
Καὶ ποιά σημασία ἔχουν τέτοια σκληρὰ λόγια στὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ; Γιατί ἔλεγε σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους «ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν» ἢ «πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ»; Τὸ ἔλεγε γιὰ νὰ τοὺς ἐλέγξει. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά, ὅταν βρίζει κανεὶς ἢ ὅταν ἐλέγχει κάποιον. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ προσβάλλουμε τὸν πλησίον μας, ἐνῶ τὸ νὰ ἐλέγχουμε κάτι ποὺ δὲν εἶναι σωστὸ μᾶς τὸ παραγγέλλει ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή· «μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε» (Ἐφ. ε´ 11).
Στὶς ἐπιστολές του πρὸς Τιμόθεον ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει τὴν ἑξῆς ἐντολή· «Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι» (Α´ Τιμ. ε´ 20). «Κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ» (Β´ Τιμ. δ´ 2).
Βλέπετε, τὸ νὰ ἐλέγχουμε κάτι ποὺ δὲν εἶναι σωστὸ, εἶναι ἡ ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὄχι μόνο δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία συμμετοχὴ στὰ ἔργα τοῦ σκότους, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ ἐλέγχουμε. Δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ προσπερνᾶμε μὲ ἀδιαφορία καὶ σιωπὴ τὴν κακία καὶ τὴν ἀσέβεια, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὰ ἐλέγχουμε. Κάθε φορὰ ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλεγε κάποιο λόγο σκληρό, τὸν ἔλεγε, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἐλέγξει τὴν κακία. Δὲν προσέβαλλε τὴν ἀξιοπρέπεια ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους ὀνόμαζε ἀλεποῦδες ἢ ἀκόμα καὶ γεννήματα ἐχιδνῶν. Ἤθελε μόνο νὰ ἐλέγξει τὸ ψέμα ποὺ εἶχαν μέσα τους, διότι ἡ ὑποκρισία εἶναι ἕνα εἶδος ψέματος καὶ ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους εἶναι ὁ διάβολος.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν μποροῦσε νὰ μὴ ἐλέγχει τὸ ψέμα καὶ τὴν ὑποκρισία. Πάντα τὰ ἔλεγχε καὶ πολὺ ἔντονα. Διότι ὑπάρχει ὀργὴ ποὺ εἶναι θεία καὶ μία τέτοια ὀργὴ εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ὀργὴ πρέπει νὰ ἀνάβει μέσα μας κάθε φορά, ὅταν βλέπουμε πὼς προσβάλλουν ἱερὸ καὶ ὅσιο. Τέτοια ὀργὴ ἀνάγκασε τὸν μεγάλο ἱεράρχη καὶ θαυματουργό, τὸν ἅγιο Νικόλαο στὴν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο νὰ χαστουκίσει τὸν Ἄρειο.
Ἀπὸ τὴν ἴδια θεία ὀργὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφτιαξε μαστίγιο ἀπὸ σκοινιὰ καὶ ἔδιωξε τοὺς ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναό. Ἡ φλογερή του ὀργὴ ἔκαιγε τοὺς ἀσεβεῖς. Ὑποκριτὲς ἔλεγε ἐκείνους ποὺ ἦταν τέτοιοι στὴν πραγματικότητα. Ἦταν ἀνάγκη νὰ τοὺς ἐλέγχει μπροστὰ στὸν λαό, νὰ τοὺς βγάλει τὸ προσωπεῖο τῆς εὐλαβείας, νὰ δείξει τὸ πραγματικό τους πρόσωπο, γιὰ νὰ καταλάβουν οἱ ἄλλοι πὼς οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι ψεῦτες. Πολὺ σωστὴ καὶ δικαιολογημένη ἦταν στὸ στόμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἡ λέξη «ὑποκριτά», ποὺ Αὐτὸς εἶπε γιὰ τὸν ἀρχισυνάγωγο. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ὀνομασία ποὺ ἔδωσε στοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους λέγοντάς τους ὄχι μόνο ὑποκριτὲς ἀλλὰ καὶ «ὄφεις» καὶ «γεννήματα ἐχιδνῶν».
Διαβᾶστε τὸ 23ο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου καὶ θὰ δεῖτε πόση ἀλήθεια ὑπάρχει στὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ γιὰ τοὺς Φαρισαίους, ὅτι πολὺ δικαιολογημένα τοὺς ἔδωσε αὐτὲς τὶς προσωνυμίες.
Δικαιολογημένα δὲν ὀνομάστηκε ὁ Ἡρώδης ἀλεπού; Γιατί τὸν εἶπε ἀλεπού ὁ Κύριος; Τί διακρίνει τὴν ἀλεπού μεταξὺ τῶν ἄλλων ζώων; Εἶναι γνωστὴ ἡ πονηριά της, πῶς ξεγελάει καὶ τὸν κυνηγὸ καὶ τὸ θῦμα της. Ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλεγε τὸν Ἡρώδη ἀλεπού, τὸ ἔκανε γιὰ νὰ ἐλέγξει τὴν πονηριά του, τὴν τάση του γιὰ προδοσία. Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος γιὰ τὸν Ἡρώδη δὲν ἦταν προσβολὴ ἀλλὰ δικαιολογημένος καὶ σωστὸς ἔλεγχος.
Γιατί γιὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο ὁ Χριστὸς χρησιμοποίησε τὴν τρομερὴ αὐτὴ λέξη «Σατανᾶ»; Γιατὶ ὅταν ἄκουσε ὁ ἀπόστολος πὼς ὁ Κύριος πρέπει νὰ προδοθεῖ, νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ πεθάνει φοβερὸ θάνατο γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἄρχισε νὰ ἀντιλέγει προσπαθώντας νὰ Τὸν πείσει νὰ λυπηθεῖ τὸν ἑαυτό του.
Αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Σατανᾶ; Ὁ Σατανᾶς δὲν προσπαθοῦσε νὰ ἀποτρέψει τὴν θυσία ποὺ ἤθελε νὰ προσφέρει ὁ Χριστὸς στὸν Γολγοθᾶ; Μὲ τὸ στόμα τοῦ ἀποστόλου μιλοῦσε τότε ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς γι’αὐτὸ καὶ εἶπε ὁ Κύριος τὸν σκληρὸ αὐτὸ λόγο· «ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων» ( Μτθ. ιϛ´ 23).
Βλέπετε ποιά εἶναι ἡ διαφορά μεταξύ ὕβρεως καὶ ἐλέγχου; Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν βλέπουμε κάποια σφάλματα. Καὶ οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἐλέγχουν δημοσίως τοὺς ἁμαρτωλούς, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Καὶ μᾶλλον εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ τὸ κάνουν.
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας: «ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ», τ. Γ´, σελ. 267-282, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2003.
Κράτα ΧΡΙΣΤΕ μου, την Ελλάδα μην σου φύγει
Κράτα ΧΡΙΣΤΕ μου, την Ελλάδα μην σου φύγει εν μέσω των σημερινών επιθέσεων των αντίχριστων δυνάμεων.
Γνωρίζουμε ότι ο ΚΥΡΙΟΣ "εξήλθε νικών και ίνα νικήση" (Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου ) και επειδή ζούμε μέρες ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ που αδυνατούν τα ανθρώπινα να δώσουν λύσεις , να καταφεύγουμε σε αυτό που έλεγε για τον καθένα πιστό ο Γέροντας Ιωήλ Γιαννακόπουλος και να συμπεριλαμβάνουμε και την πατρίδα μας που βιώνει άσχημες καταστάσεις. (Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας)
"Όταν πηγαίνεις να κάμεις την προσευχή σου, • να θυμάσαι τα πάθη σου• τα αδύνατα σημεία σου• την ευκολία, με την οποία ξεφεύγεις και πέφτεις!
Να θυμάσαι, ότι ο Χριστός μπορεί να σε συγκρατήσει• και να σε δυναμώσει• και να σε βοηθήσει να νικήσεις•
• να γονατίζεις λοιπόν ενώπιον Του και να Τον ικετεύεις:
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
Και μη φοβείσαι. Δεν θα σε αφήσει. Είναι φιλάνθρωπος. Και φιλόψυχος" .
Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com
Να πούμε και κάτι άλλο επίκαιρο
«Όπως σε ένα καράβι το ελάττωμα ενός κωπηλάτη δεν συνιστά μεγάλο κακό, ενώ εκείνο του καπετάνιου θέτει σε κίνδυνο όλο το πλοίο, έτσι και όταν ο ηγεμόνας αμαρτάνει, ζημιώνει όλους τους υπηκόους του». ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΛΙΜΝΗΣ - ΡΩΣΙΑ- 9 ΙΟΥΝΙΟΥ η μνήμη αυτού , την ίδια μέρα που τιμούμε και τον ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
αχ αδελφοί ...μας τα είπαν οι Άγιοι Πατέρες αλλά εμείς δεν βλέπουμε
Πώς να τα βλέπεις και να μην κλαίς;
Από την τοιχογραφία της ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗΣ που κοσμεί το Παρεκκλήσι της Παναγίας της Πορταίτισσας στην Ιερά Μονή Ιβήρων επί μέρους λεπτομέρεια με τους Κληρικούς των Εσχάτων Χρόνων
Ευχαριστούμε τον αδελφό που μας τα έστειλε και κάθε λεπτομέρεια ..
ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ μας αν δεν μετανοήσουμε ειλικρινά
Ἀριθμός καταδυναστεύσεως καί τυραννίας
Καί πάλιν προέτρεξεν ἡ Ἱεραρχία νά πλειοδοτήση μὲ μέτρα, εἰς τόν ἀριθμόν, ὅπως καί εἰς τά «μπόλια»
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Μέ ἐπίσημη ἀνακοίνωσή της ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν 13η Ἰουνίου 2025, ἀναφέρει ὅτι καμία θεολογική ἤ συνταγματική ἀμφισβήτηση δέν προκύπτει ἀπό τήν χρήση τοῦ νέου Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ. Διευκρινίσθηκε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν διαπιστώνει πρόβλημα οὔτε ὡς πρός τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις τῶν πολιτῶν, οὔτε σέ σχέση μέ τά ἀτομικά τους δικαιώματα μέ τήν χρήση τοῦ ἐν λόγῳ Ἀριθμοῦ. Μιλώντας στά ΜΜΕ, ὁ ἐκπρόσωπος Τύπου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ἀνέφερε ὅτι ὁ Προσωπικός Ἀριθμός ἔρχεται νά ἀντικαταστήση σταδιακά τόν Ἀριθμό τῆς Ἀστυνομικῆς Ταυτότητας, τό ΑΦΜ καί τόν ΑΜΚΑ, διευκολύνοντας τίς συναλλαγές τῶν πολιτῶν. Ὡστόσο, δέν θά ἀποτελῆ τό μοναδικό στοιχεῖο ταυτοποίησης.Ἡ ΔΙΣ τονίζει ὅτι κατά τίς συναλλαγές τῶν πολιτῶν: Δέν θά χρησιμοποιεῖται ἀποκλειστικά ὁ Προσωπικός Ἀριθμός, ἀλλά θά ἐξακολουθοῦν νά ζητοῦνται καί παραδοσιακά στοιχεῖα ταυτότητας, ὅπως τό ὀνοματεπώνυμο καί τά στοιχεῖα ληξιαρχικῆς φύσεως. Σέ ἐρώτηση δημοσιογράφου γιά τό ἄν ἡ Ἐκκλησία σχεδιάζει εἰδική ἐνημέρωση τῶν πιστῶν, ὁ Μητροπολίτης Ἱερόθεος ἀπάντησε ὅτι δέν προβλέπεται καμία ἐπίσημη ἐνημερωτική δράση ἐντός τῶν ἐνοριῶν, καθώς τό θέμα δέν ἀποτελεῖ θεολογικό ἤ ποιμαντικό ζήτημα.
Τό ἑλληνικόν κράτος ξεγλιστράει μέ ἐπίγνωσιν εἰς τήν βαρβαρότητα
Ἡ Διαρκής Σύνοδος, ὄχι ὁλόκληρη ἡ Ἱεραρχία, ἀπεφάνθηκε ψευδοτύπως ὅτι τά ἐμβόλια, ἐκεῖνα τά τρομερά, τά ἐπικίνδυνα, τά ἐκτρωματικά, τά πειραματικά, τά σχίζοντα τό DNA εἶναι … «θεόσταλτα» καί «ἱερά». Τώρα ἐπαναλαμβάνουν τήν ἠχώ τῶν ἐντολῶν τοῦ πρωθυπουργοῦ γιά τό θέμα τοῦ Ἀριθμοῦ τῆς ἀγχόνης. Ἐπιπλέον, ὁ Μητροπολίτης Ἱερόθεος, ὑπερασπιστής τοῦ Ἀριθμοῦ τῆς ἀγχόνης, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ «Ἐμβολίας», δηλαδή αὐτός πού ἐμβολιάσθηκε ἀντιπροσωπευτικῶς δημοσίως, γιά νά μᾶς πιέση νά κάνουμε τό ἴδιο. Ὁ Χριστός ἀντιπροσωπευτικῶς ἔχυσε τό Αἷμα Του γιά ἐμᾶς, ὁ Σεβασμιώτατος ἀντιπροσωπευτικῶς παρέδωσε τίς φλέβες γιά ἐμᾶς, στήν συνέχεια τήν ἴδια ἡμέρα ἔδωσε 65 συνεντεύξεις στά ΜΜΕ, κηρύσσοντας ὅτι τά ἐμβόλια εἶναι ἡ «σωτηρία» μας. Συνάμα συνοδικά ἀπαγόρευσε σέ ὁποιοδήποτε ἄλλο κληρικό να ἀναφέρεται στά ἐμβόλια. O tempora o mores (ὦ καιροί, ὦ ἤθη). «Ἔξω κλῆρον, νέον κλῆρον» Ἰωάννης Χρυσόστομος.
Ἡ καθημερινότητα τῶν τελευταίων χρόνων ἀποδεικνύει ὅτι ἀπό τήν περίοδο τοῦ κορωνοϊοῦ καί μετά, τό ἑλληνικό κράτος ὅλο καί ξεγλιστράει, θεληματικά καί μέ ἐπίγνωση, στήν βαρβαρότητα, ἀφοῦ ἡ πανδημία ἀνέδειξε τόν κεντρικό ρόλο πού διαδραματίζει ἡ ψηφιακή τεχνολογία στήν οἰκοδόμηση ἑνός ὁλοκληρωτικοῦ κράτους. Ἡ κυβέρνηση ἔχει βρεθῆ μέ διάφορες προφάσεις νά συνωμοτῆ στό κλῖμα τῆς τυραννίας καί τῆς ἀνελευθερίας, νά ἀπειλῆ τόν ἄνθρωπο ὄχι πιά ἀπό τό παρασκήνιο, ἀλλά ἀνοικτά καί ἀπροκάλυπτα. Νά προωθῆ καί νά μεθοδεύη τήν φαλκίδευση τῶν θεσμῶν, νά ὑπονομεύη τήν ζωή καί τήν ἀξιοπρέπεια τῶν Ἑλλήνων, νά περνᾶ ἀόρατες ἁλυσίδες στούς ἐλεύθερους ἀνθρώπους. Ἡ κυβέρνηση τοῦ Κ. Μητσοτάκη, ‟χρισμένη” νά διεκπεραιώση τίς μεταρρυθμίσεις πού θά ὁδηγήσουν τούς θεσμούς καί τήν ἑλληνική κοινωνία στόν νέο ἐξελικτικό στάδιο τῆς εὐρωπαϊκῆς οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς ὁλοκλήρωσης, προχωρᾶ καί στήν ἐφαρμογή τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ. Στά πλαίσια αὐτά ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία λειτουργεῖ ὡς μέσο στήριξης καί “ἀθώωσης” τῶν κυβερνητικῶν ἀποφάσεων καί μάλιστα δέν περιορίζεται στά δικά της “χωράφια”, ἀλλά γνωμοδοτεῖ στό ὄνομα τοῦ δικαστικοῦ σώματος καί ἀποφαίνεται γιά τήν συνταγματικότητα τοῦ Ἀριθμοῦ, προϊδεάζοντας ἔτσι τήν ἑλληνική κοινωνία γιά τήν δῆθεν ἀθωότητά του.
Εἶναι φανερό ὅτι ὁ νέος Προσωπικός Ἀριθμός ἐκδίδεται, γιά νά χρησιμοποιηθῆ ὡς ἕνα ἐνισχυμένο μέσο ταυτοποίησης τῶν στοιχείων τοῦ κατόχου, ὡς ἕνα ἐργαλεῖο τῆς σύγχρονης ψηφιακῆς τεχνολογίας, γιά τήν συγκέντρωση καί ἀποθήκευση πλήθους στοιχείων γιά τόν κάθε πολίτη, ὥστε νά εἶναι πλήρως ἐλεγχόμενη ἡ ζωή του. Ἔτσι, μέ τόν Προσωπικό Ἀριθμό εἶναι ὁρατός ὁ κίνδυνος τῆς πλήρους ἐπιτήρησης καί ἐλέγχου κάθε ἀνθρώπου ἀπό κρατικούς καί ὑπερεθνικούς ὀργανισμούς, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι κάτοχοι αὐτῶν τῶν προσωπικῶν δεδομένων. Ἀφοῦ ἑνοποιοῦνται σέ μία τεράστια ψηφιακή «δεξαμενή» ὅλα τά διάσπαρτα προσωπικά δεδομένα τοῦ κάθε πολίτη· καί δημιουργεῖται μαζί μέ τήν κατάργηση τῶν μετρητῶν, τό τελειότερο μαζικό φακέλωμα, ὥστε νά μποροῦν κατά περίπτωση νά παρακολουθοῦν καί νά ἐλέγχουν, νά ἀξιολογοῦν καί νά χειραγωγοῦν, ἤ ἀκόμα, νά ἐκβιάζουν καί νά καταδικάζουν σέ κοινωνικό ἀποκλεισμό πολίτες μή ἀρεστούς στήν κυρίαρχη ἐξουσία.
Προσπάθεια παραβίασις τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς, τῶν ἐλευθεριῶν καί τῶν βασικῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων
Μέ τό αἰτιολογικό ὅτι θά παρέχεται στούς χρῆστες τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ ἕνα πλῆθος εὐκολιῶν στίς συναλλαγές τους μέ τούς δημόσιους ὀργανισμούς καί τίς ἰδιωτικές ἐπιχειρήσεις, οὐσιαστικά ἀποκρύπτεται ἡ προσπάθεια παραβίασης τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἐλευθεριῶν καί τῶν βασικῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τους.
Ἡ χρήση τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ βασίζεται στήν συλλογή δεδομένων ἀπό κάθε ἀλληλεπίδραση πού γίνεται μέ τόν δημόσιο καί τόν ἰδιωτικό τομέα, ἡ σύνθεση τῶν ὁποίων ὅμως διαμορφώνει γιά πρώτη φορά, λόγῳ τῆς ἀναπτυγμένης ψηφιακῆς τεχνολογίας καί τοῦ συντελούμενου ψηφιακοῦ μετασχηματισμοῦ τῆς οἰκονομίας, καί τοῦ πολιτικοῦ ἐργαλείου ἐπιβολῆς της, τοῦ νέου -ἀστυνομικοῦ χαρακτήρα- κράτους, ἀποτελώντας μία πρωτόγνωρα ἐμπλουτισμένη μέ πληροφορίες ψηφιακή ταυτότητα. Εἶναι ἄλλωστε γνωστό ὅτι ἡ χρήση ἀνάλογων πρακτικῶν συγκέντρωσης πληροφοριῶν, στό πλαίσιο δραστηριοτήτων μικρότερης κλίμακας, ὅπως εἶναι ἡ κατανάλωση ἀγαθῶν καί ὑπηρεσιῶν μέσῳ διαδικτύου, ἔχει ἐπιφέρει ἐπανάσταση στόν τρόπο χειραγώγησης τῶν καταναλωτῶν ἀπό τίς πολυεθνικές ἑταιρεῖες. Ἔχοντας λοιπόν καί τήν πρόσφατη ἐμπειρία τῆς ὁλοκληρωτικῆς διαχείρησης τῆς “πανδημίας” τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀντιλαμβανόμασθε ὅτι αὐτό τό ἐργαλεῖο θά ἀποτελέση ἐπικίνδυνο ὅπλο κατά τοῦ ἀνθρώπου. Τήν στιγμή μάλιστα πού ὑπάρχει ἤδη τό νομικό πλαίσιο (ΚΥΑ, Ἀριθ. 8200/0-109568), τό ὁποῖο δίνει τήν δυνατότητα στίς Ὑπηρεσίες Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης, ὅταν καί ὅποτε τό ἀπαιτοῦν οἱ περιστάσεις, «νά ἀποθηκευτοῦν τά στοιχεῖα πού ἀπαιτοῦνται».
Γεννᾶται λοιπόν τό εὔλογο ἐρώτημα, γιατί νά συγκεντρώνωνται τόσο μεγάλες ποσότητες προσωπικῶν δεδομένων, ἡ ἀξία τῶν ὁποίων στίς ἀγορές, εἰδικά μέ τήν ἔκρηξη τῆς τεχνικῆς νοημοσύνης καί τήν διαρκῆ ἀπαίτηση γιά big data, εἶναι κάτι παραπάνω ἀπό ἀνεκτίμητη, ὅταν γνωρίζουμε ἤδη ὅτι οἱ ἐγκληματίες ἐπικεντρώνουν τίς προσπάθειές τους γιά λιγότερο ἑλκυστικούς στόχους; Νομίζουμε ὅτι κάθε νοήμων ἄνθρωπος μπορεῖ νά δώση τήν ἀπάντηση.
Τέλος, δέν μποροῦμε νά μή ἀναφερθοῦμε στήν προγραμματισμένη γιά τόν Ὀκτώβριο ἀνακοίνωση ἀπό τήν πρόεδρο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς, Οὔρσουλα φόν ντέρ Λάιεν, περί τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ ἠλεκτρονικοῦ εὐρώ στήν ζωή μας. Μέ δεδομένα, πρῶτον τήν ἀνακοίνωση περί ἀποκλειστικῆς κυκλοφορίας τοῦ ψηφιακοῦ εὐρώ καί τήν κατάργηση τῆς ἔντυπης μορφῆς του ἀπό τό 2026, δεύτερον τόν διακαῆ πόθο γιά πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς καί τοῦ οἰκονομικοῦ ἐγκλήματος καί τέλος τό εὖρος τῶν δυνατοτήτων τῶν τεχνολογικῶν προδιαγραφῶν τῆς νέας ψηφιακῆς ταυτότητας καί τήν δεδομένη σύνδεση τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ μέ τό ἠλεκτρονικό νόμισμα· μία τέτοια σύνδεση δέν θά ἔχη ὡς ἐπακόλουθο τόν πλήρη οἰκονομικό ἔλεγχο τοῦ πολίτη, κάτι τό ὁποῖο ἀναπόφευκτα σημαίνει τήν ἐπιτήρηση κάθε πτυχῆς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς; Ἡ χρήση τοῦ Ἀριθμοῦ δέν μπορεῖ νά χρησιμοποιηθῆ ὡς μέσο ἄσκησης πίεσης καί συμμόρφωσης, μπλοκάροντας τίς καταθέσεις τῶν ‟ἀπείθαρχων”, π.χ. τῶν ἀνεμβολίαστων;
Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ταυτίζεται καί ἀπενοχοποιεῖ τήν κυβέρνησιν
Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ὄχι ἁπλῶς ἀδυνατεῖ νά ἀντιληφθῆ τίς κοσμοϊστορικές ἀλλαγές πού γίνονται καί ἑτοιμάζονται στήν Χώρα, καί σέ ὅλο τόν κόσμο καί τό τί πραγματικά τεκταίνεται μέ τόν Προσωπικό Ἀριθμό, ἀλλά ταυτίζεται καί ἀπενοχοποιεῖ τήν κυβέρνηση, προωθώντας τήν ἐπιβολή τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἔπραξε καί κατά τήν περίοδο τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἐπίσκοποι τῶν ὁποίων ἡ σχέση μέ τήν πολιτεία εἶναι σχέση πλήρους ἐξαρτήσεως καί ὑποταγῆς, ἀρκεῖ νά ἀπολαμβάνουν τά προνόμια πού τούς παρέχει ἡ κρατική προστασία, προσφέρουν ὡς ἀντάλλαγμα τήν κάλυψη καί τήν συναίνεση στίς πολιτικές αὐθαιρεσίες καί ἀσυδοσίες.
Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία δέν πρέπει νά ἐγκύψη στό πρόβλημα τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νά παραλάβουν τόν Προσωπικό Ἀριθμό, ἀφοῦ εἶναι καί δικά της τέκνα; Τελικά, ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μητέρα καί τροφός τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἤ ὄχι; Ὅταν ὁ λαός νιώθει τήν ὕπαρξη κινδύνου καί ὅτι τό κράτος παρανομεῖ καί αὐθαιρετεῖ καί τήν ἴδια στιγμή αἰσθάνεται ἀδύναμος καί ἀπροστάτευτος, ἡ Ἐκκλησία δέν ὀφείλει τουλάχιστον νά πιέση νά εἶναι προαιρετική ἡ χρήση τοῦ Ἀριθμοῦ; Τήν στιγμή μάλιστα πού ὄχι μόνον μέρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ἀλλά καί ἐπίσκοποι, ἐξέχοντες ἐπιστήμονες, ὁ πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἀλλά καί τά τρία ἑκατομμύρια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ πρίν εἴκοσι χρόνια, ἔχουν ταχθῆ κατά τῆς ψηφιακῆς ταυτότητας. Ὅλων αὐτῶν οἱ ἀνησυχίες ἦσαν καί εἶναι ἀβάσιμες; Γιατί ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία συνεχίζει νά σέρνεται πίσω ἀπό τήν κυβερνητική ἐξουσία, ὅπως συνέβη κατά τήν ἐποχή τοῦ κορωνοϊοῦ, στό κλῖμα τῆς τυραννίας καί τῆς ἀνελευθερίας;
Γιατί ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀρνεῖται νά θέση ὑπ’ ὄψιν της τήν γνωμοδότηση πού παρουσίασαν στήν Ἱερά Σύνοδο οἱ Σεβασμιώτατοι Πειραιῶς Σεραφείμ καί Σερρῶν Θεολόγου τό 2023, ὅπου μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρεται ὅτι: «…Μετά ἀπό τριακονταπενταετῆ μελέτη τῶν ἐξελίξεων ὅσον ἀφορᾶ τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες, καταλήγουμε στό προφανές συμπέρασμα, ὅτι ἡ ἠλεκτρονική ταυτότητα μετατρέπεται ἀπό μέσο ταυτοποίησης σέ ὄχημα πρόσβασης σέ ὑπηρεσίες καί ἀγαθά ἀφήνοντας καί ἰχνηλασιμότητα στήν χρήση της, (ἀφοῦ θά καταγράφονται οἱ ἀναγνώσεις τῆς ταυτότητας σέ συγκεκριμένα σημεῖα πρόσβασης.) Ἐφ’ ὅσον δέ ἀποκτήσουν δικαίωμα πρόσβασης στήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση καί σέ διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων, ἀνοίγουμε πλέον ἀδιαμφισβήτητα τήν πόρτα τοῦ φακελώματος καί τοῦ μεγάλου ἀδελφοῦ».
Ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου ἀναφέρει «ὅτι δέν προβλέπεται καμία ἐπίσημη ἐνημερωτική δράση ἐντός τῶν ἐνοριῶν, καθώς τό θέμα δέν ἀποτελεῖ θεολογικό ἤ ποιμαντικό ζήτημα», δέν θά ἔπρεπε νά ὁρισθῆ συνεδρίαση, γιά νά διαφωτισθῆ ὁ πιστός λαός ὑπεύθυνα καί θεολογικῶς τεκμηριωμένα; Τό ὅτι ὁ λαός εἶναι ἀκατήχητος δέν βαραίνει πρωτίστως τήν διοικοῦσα Ἐκκλησία καί δευτερευόντως τόν ἴδιο τόν λαό;
Ἔχουμε εἰσέλθει σέ μία ἐποχή ἀπόλυτης καί ἐπικίνδυνης τυραννίας, ὅπου ὁ εὐρύτερος κόσμος βρίσκεται σέ πλήρη ἀναμόρφωση οἰκονομική, κοινωνική, πολιτική καί στήν ἀναμόρφωση αὐτή ὁ Προσωπικός Ἀριθμός ἀποτελεῖ βασικό ἐργαλεῖο. Ἔτσι, ἡ ἀποδοχή του σημαίνει τήν ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου σέ ἕνα ἀπάνθρωπο σύστημα, τοῦ ὁποίου τήν πρόγευση τήν ζήσαμε τήν ἐποχή τοῦ κορωνοϊοῦ καί τά ἀποτελέσματά του στίς ἡμέρες μας μέ τούς ἀναρίθμητους θανάτους πού προκαλοῦν οἱ παρενέργειες τοῦ ἐμβολίου. Καλούμεθα νά ἀντισταθοῦμε στήν ἐπιβολή αὐτοῦ τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ ἐργαλείου καί νά ἀρνηθοῦμε νά τόν παραλάβουμε!
Δασκαλάκης Δημήτριος : ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ eIDAS (2.0) ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ
ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ eIDAS (2.0) ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ
Γράφει ο Δικηγόρος Αθηνών Δασκαλάκης Δημήτριος
20/06/2025
Σας ενημερώνω ότι έχω γίνει αποδέκτης του συγκεκριμένου εμαιλ και από άλλους και όλοι μου θέτουν εναγωνίως τα ίδια ερωτήματα.
Ο Κανονισμός eIDAS ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση εισήγαγε το 2014 τον κανονισμό eIDAS. Το eIDAS (Electronic Identification, Authentication and Trust Services) καθιέρωνοντας ένα ενιαίο νομικό πλαίσιο για την ηλεκτρονική ταυτοποίηση και τις υπηρεσίες εμπιστοσύνης.
Με τον νέο κανονισμό (eIDAS 2.0) εισήχθη και η έννοια του Ευρωπαϊκού Πορτοφολιού Ψηφιακής Ταυτότητας (EUDI Wallet).
Αυτή την στιγμή υλοποιείται ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα πολιτικής με την ονομασία «Ψηφιακή Δεκαετία 2030», σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται η υποχρέωση των κρατών –μελών να χορηγήσουν σε κάθε ευρωπαίο πολίτη ψηφιακή ταυτότητα, που θα χαίρει εμπιστοσύνης και αναγνώρισης σε ολόκληρη την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα επιτρέπει στον κάτοχό της να ταυτοποιείται ηλεκτρονικά οπουδήποτε εντός Ε.Ε. και να έχει ελεύθερη και ασφαλή πρόσβαση σε δημόσιες, ιδιωτικές και διασυνοριακές ψηφιακές υπηρεσίες.
Επειδή ολοένα και περισσότερο η παροχή δημοσίων και ιδιωτικών υπηρεσιών πραγματοποιείται στο διαδικτυακό περιβάλλον υπάρχει αυξανόμενη ανάγκη για γρήγορη, ασφαλή και έγκυρη επαλήθευση της ψηφιακής ταυτότητας
Ο κανονισμός eIDAS παρέχει σε βασικές γραμμές τα εργαλεία εκείνα που συμβάλλουν στην οικοδόμηση (ηλεκτρονικής) εμπιστοσύνης και στην επίτευξη ασφάλειας στην ενιαία ψηφιακή αγορά. Ορισμένες υπηρεσίες όπως η έγκυρη και δεσμευτική ηλεκτρονική υπογραφή θα ενσωματωθούν στο ευρωπαϊκό πορτοφόλι ψηφιακής ταυτότητας με σκοπό την διευκόλυνση, απλοποίηση και επέκταση των ψηφιακών συναλλαγών.
Αυτή την στιγμή πάνω από 350 ιδιωτικές εταιρείες και δημόσιες αρχές σε 26 κράτη-μΈλη της Ε.Ε. εργάζονται στον σχεδιασμό και στην αρχιτεκτονική ασφαλείας του ευρωπαϊκού ψηφιακού πορτοφολιού, που θα βασίζεται σε συμφωνημένα πρότυπα και προδιαγραφές ασφαλείας, κοινά σε ολόκληρη την Ε.Ε.
Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη-μέλη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να θέσουν στην διάθεση κάθε πολίτη, κατοίκου και επιχείρησης τα ευρωπαϊκά πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας το αργότερο μέχρι το τέλος του 2026.
Ο τρόπος αντιμετώπισης του προσωπικού αριθμού που περιγράφεται στο εμαιλ, είναι παραπλανητικός, κωμικός και προσβάλλει την ανθρώπινη νοημοσύνη.
Επισημάνουμε με έμφαση ότι μετά την παρέλευση τρίμηνης προθεσμίας από την δημοσίευση του προεδρικού διατάγματος με το οποίο θεσπίζεται η έκδοση και η χορήγηση του π.α. και εφόσον η προθεσμία δεν παραταθεί για ακόμη έξι μήνες, τότε η Γενική Γραμματεία Ψηφιακής Διακυβέρνησης έχει την δυνατότητα της αυτοματοποιημένης έκδοσης του Π.Α. χωρίς να μεσολαβήσει προηγούμενη ενέργεια του πολίτη, οπότε αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε Έλληνας από το ερχόμενο Φθινόπωρο θα διαθέτει προσωπικό αριθμό, είτε το θέλει, είτε όχι.
Συνεπώς, μετά την πάροδο της νόμιμης προθεσμίας κρίνεται πολύ πιθανό η καθ’ οιονδήποτε τρόπο εκ μέρους των πολιτών χρήση και αξιοποίηση των απορροφηθέντων προηγούμενων αριθμών ταυτοποίησης (Α.Φ.Μ., Α.Μ.Κ.Α., ΑΔΤ,) να ενεργοποιεί τον προσωπικό αριθμό, με αποτέλεσμα κάθε δημόσιο έγγραφο, είτε στην υλική είτε στην ψηφιακή του μορφή να αναγράφει τον αριθμό της ψηφιακής μας υποδούλωσης.
Αυτό θα συμβαίνει επειδή η Γενική Γραμματεία Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Πληροφοριακών Συστημάτων παρέχει την δυνατότητα στους φορείς του δημόσιου τομέα να προβαίνουν σε επαλήθευση της ταυτότητας των φυσικών προσώπων μέσω της αντιστοίχισης του προσωπικού αριθμού με τους αναγνωριστικούς αριθμούς των μητρώων, δηλαδή τους ειδικούς τομεακούς αριθμούς, κυρίως με τον Α.Φ.Μ. και τον ΑΜΚΑ.
Επομένως τονίζουμε ότι από το ερχόμενο Φθινόπωρο κάθε ηλεκτρονική συναλλαγή του πολίτη ή ακόμη συναλλαγή του με φυσική παρουσία, που θα πραγματοποιείται με τα παραδοσιακά μέσα ταυτοποίησης ενδέχεται (είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο) να οδηγήσει σε έμμεση αναγνώριση, χρήση και νομιμοποίηση του προσωπικού αριθμού.
Όμως ο φωτισμένος Ρουμάνος Γέροντας Ιουστίνος Πίρβου (1919-2013), διέγνωσε έγκαιρα ότι στην εξαναγκαστική ηλεκτρονικοποίηση των συναλλαγών υποκρύπτεται μια τεράστια απειλή για την ανθρώπινη ελευθερία και χωρίς περιστροφές μας καλεί να απορρίψουμε το ολοκληρωτικό σύστημα της ψηφιακής διακυβέρνησης, συμβουλεύοντας με πολλή πατρική αγάπη τα εξής:
«Τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν μία ομοιομορφία μέσω της τεχνολογίας. Θέλουν να είμαστε όλοι το ίδιο, δηλαδή νούμερα. Θεωρώ ότι το ηλεκτρονικό σύστημα αποτελεί τον ύστατο ζυγό που επιβάλλεται στον άνθρωπο, ώστε αυτός να μην κινείται πια καθόλου, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, όσο γίνεται πιο δεμένο με την ταΐστρα του, σαν ένα αλυσοδεμένο ζώο, το οποίο δεν τρώει παρά το χόρτο που του δίνει ο ιδιοκτήτης του. Σκοπός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη την ώρα, δεν είναι άλλος από την διάλυση του ανθρώπου και την διάλυση της επαφής μεταξύ των ανθρώπων. Εάν κάποια πολιτικά συστήματα καθυποτάσσουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτό το δικτατορικό ηλεκτρονικό σύστημα θα βάλει σε ζυγό την ψυχή, θα καταδυναστεύει τη σκέψη του ανθρώπου. Κάποιοι θέλουν να γίνουμε μόνο νούμερα, όπως οι κρατούμενοι. Προσπαθούν να διαλύσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Είναι μία προσπάθεια να γίνει η κοινωνία "ρομπότ". Σιγά-σιγά θα εξαφανιστεί απ' αυτήν ο κανονικός άνθρωπος και θα μείνουν μόνο τα ρομπότ που ελέγχονται από τάχα “ανώτερους” ανθρώπους, εκείνους που διευθύνουν τον κόσμο.
Ο σημερινός πολίτης είναι τυφλωμένος, δεν καταλαβαίνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δέχεται σαν ζώο την προσωπική του διάλυση. Πρέπει εμείς να διαλύσουμε εκ των προτέρων αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μην δεχτούμε αυτήν τη νέα ηλεκτρονική τάξη πραγμάτων, αυτόν τον “πολιτισμό” της εικόνας και των οπτικών μέσων στο διαδίκτυο. Παρατηρούμε την απομείωση της αξίας του ανθρώπου, ο οποίος ολισθαίνει από πρόσωπο σε όνομα και, τέλος σε αριθμό. Ο άνθρωπος όμως μοιάζει στον Θεό, είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του και διαθέτει έμφυτα μέσα του όλα τα αποθέματα, ώστε να μην πέσει στην ύπουλη παγίδα. Ας μην πουλήσουμε την ελευθερία μας και το δικαίωμά μας να μοιάζουμε στον Ύψιστο Θεό!». (Από το βιβλίο «Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης» του Γέροντος Ιουστίνου Πίρβου, Εκδόσεις Άθως, 1η έκδοση 2019, 1η ανατύπωση, Σεπτέμβριος 2022, σελ. 151, 153 και 154).
Κανονικά τον πολίτη δεν πρέπει να τον απασχολεί η ηλεκτρονική αποστολή αρνητικής απάντησης στο εμαιλ που θα λάβει από την ΑΑΔΕ. Συστήνω στους πολίτες να αγνοήσουν το μήνυμα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Να αγνοήσουν επίσης και τον φάκελο του ταχυδρομείου, αλλά δεν είναι κακό να ανοιχτεί και να διαβαστεί το περιεχόμενό του. Όταν προτείνω να αγνοηθεί εννοώ να μην απαντηθεί, και όχι να μην αναγνωστεί. Το ίδιο ισχύει και για το εμαιλ. Η πνευματική ζημία δεν προκαλείται από την ενδεχόμενη γνώση του προσωπικού αριθμού, αλλά από την αξιοποίηση και χρήση του, είτε άμεση, είτε έμμεση.
Το ζητούμενο δεν είναι η έκφραση ηλεκτρονικής εναντίωσης στο τυχόν αποσταλέντα προσωπικό αριθμό, αλλά η διακοπή κάθε ηλεκτρονικής δικαιοπραξίας-συναλλαγής με τις υπηρεσίες του ψηφιακού δημοσίου, αλλά και κάθε άλλης συναλλαγής που θα πραγματοποιείται με φυσική παρουσία στους φορείς του δημόσιου και αργότερα του ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή, αν ο πολίτης εναντιωθεί ηλεκτρονικά στον προσωπικό αριθμό και από τον Σεπτέμβριο εξακολουθεί να συναλλάσσεται είτε ηλεκτρονικά, είτε με φυσική παρουσία στις διάφορες υπηρεσίες με τους παραδοσιακούς αριθμούς ταυτοποίησης (ΑΦΜ, ΑΜΚΑ ΑΔΤ), τότε θα έχει κάνει μια τρύπα στο νερό και θα χλευάζεται και από το κράτος και από τα πονηρά πνεύματα.
Γενικά οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί (και αυτή την περίοδο ακόμη περισσότερο) στο είδος των προσωπικών και οικονομικών δεδομένων που παρέχουμε στις τράπεζες, στο πλαίσιο της επικαιροποίησης των στοιχείων. Έχω τον λογισμό ότι όσο δεν μας ζητούν ως προϋπόθεση για την άσκηση των διάφορων τραπεζικών εργασιών την προηγούμενη αποδοχή ή ενεργοποίηση του προσωπικού αριθμού, μπορούμε να συνεχίσουμε την διαδικασία ανάληψης και κατάθεσης χρημάτων, αλλά οφείλουμε να ελέγχουμε εξονυχιστικά και επισταμένα τα έγγραφα που υπογράφουμε, είτε αυτά είναι σε έγχαρτη, είτε σε ψηφιακή μορφή, διότι είναι πάρα πολύ πιθανό η τραπεζική συναλλαγή να ενεργοποιήσει τον προσωπικό αριθμό.
Οφείλουμε να είμαστε σε διαρκή πνευματική εγρήγορση, πηγαίνοντας βήμα-βήμα κάθε φορά, ενισχύοντας την Μυστηριακή μας Ζωή και την Προσευχή μας, ώστε να είμαστε σε μια διαρκή κατάσταση νήψης και προσευχής, ανιχνεύοντας έγκαιρα τις παγίδες του ολοκληρωτικού ψηφιακού κράτους, αλλά και των ακαθάρτων πνευμάτων.
Κατά την προσωπική μου γνώμη, αν δεν ενεργοποιηθούν οι πνευματικοί νόμοι του Ουράνιου Πατέρα το πολύ σε ενάμισι χρόνο τα πάντα θα έχουν κλειδώσει στον προσωπικό αριθμό. Κάθε άνθρωπος θα πρέπει να προετοιμαστεί (χωρίς φόβο, ταραχή και αγωνία) για την αντιμετώπιση της μεγάλης απειλής του επαγγελματικού, οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού.
Όσοι προτίθενται να αξιοποιήσουν τον προσωπικό αριθμό με την σκέψη ότι πρόκειται για έναν αριθμό εξυπηρέτησης, και επομένως τακτοποιούνται, κάνοντας τις δουλειές τους και αγοράζοντας χρόνο, πολύ γρήγορα θα βρεθούν προ δυσάρεστης εκπλήξεως, καθώς σε λιγότερο από πέντε χρόνια ο προσωπικός αριθμός θα αντικατασταθεί από το εμφυτεύσιμο τσιπάκι πολλαπλών χρήσεων, στο οποίο θα αποθηκεύονται η ψηφιακή ταυτότητα, ο ψηφιακός φάκελος της υγείας, το δίπλωμα οδήγησης, η άδεια κυκλοφορίας, η τραπεζική κάρτα και λοιπά στοιχεία, χαρίζοντας άνεση, ταχύτητα και ευκολία στον σύγχρονο υπνωτισμένο άνθρωπο.
Όσοι σήμερα αποδεχθούν τον προσωπικό αριθμό, αύριο χωρίς να πολυκαταλάβουν θα γνέφουν καταφατικά στο ηλεκτρονικό τσιπάκι.
Συνεπώς, η εξαναγκαστική αριθμοποίηση του πολίτη με την αντίστοιχη εκμηδένιση της σημασίας του βαπτιστικού του ονόματος και συνακόλουθα του επωνύμου του –ως θεμελιώδους στοιχείου προσωπικής ταυτοποίησης– θα οδηγήσει μοιραία στην υποβάθμιση της ανθρώπινης αξίας και θα τον μεταβάλλει σε τυποποιημένο άψυχο προϊόν της παγκόσμιας νεοταξίτικης αγοράς, όπου ο προσωπικός αριθμός θα επέχει θέση ειδικού κωδικού αναγνώρισης-ταυτοποίησης του ανθρώπινου προϊόντος, ενώ το μόνο που θα υπολείπεται για την ολοκλήρωση του απόλυτου ελέγχου και την πλήρη καταρράκωση της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας του ανθρώπου θα είναι το σφράγισμά του στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο.
Ίδετε σχετικό κείμενό μου: «Η ιδιωτική ζωή στην γκιλοτίνα του Προσωπικού Αριθμού» https://ethnegersis.blogspot.com/2025/05/blog-post_604.html
Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτιληναίου, με θέμα:
Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ
[Εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 24-6-2001]
Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, γιορτάζει το Γενέσιον του μεγάλου προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννου, του Προδρόμου. Μεγάλη μορφή και «μείζων τῶν προφητῶν» ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ανάμεσα, βέβαια, στις αρετές που τον στόλιζαν αυτόν τον τελευταίο προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, εκείνη που ιδιαιτέρως έλαμπε ήταν η αρετή της ταπεινοφροσύνης. Δεν ήταν μικρό πράγμα, τη στιγμή που εσημειώνετο το απόγειο της δόξης του, τη στιγμή που τα φτερά της φήμης του είχαν φτάσει σε όλη την Ιουδαία γη και Σαμάρειαν και Γαλιλαίαν, τη στιγμή που είχε φτάσει να είναι ο πιο δημοφιλής άνθρωπος, να ομολογεί συνειδητά, με όλο το βάθος μιας σωστής ταπεινώσεως, ότι «αὕτη οὖν ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴπεπλήρωται. Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι.». Δηλαδή «η χαρά για μένα επληρώθη. Έχω πλήρη χαρά. Διότι Εκείνος πρέπει να αυξάνει – ποιος Εκείνος; Ο Μεσσίας– ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος», λέγει, «καὶἔμπροσθέν μου γέγονε». «Ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος», χρονικά. «Ἔμπροσθὲν μου γέγονε», ποιοτικά. «Είναι ανώτερός μου». «Ἐμὲ δὲἐλαττοῦσθαι». «Εκείνος να αυξάνει, εγώ δε να ελαττώνομαι, να χάνομαι μπροστά Του».
Κι αυτή του η μεγάλη ταπείνωση, αγαπητοί μου, δεν ήταν απλώς μία κουβέντα. Ήταν λόγια που έκρυβαν μια σειρά από ενέργειες. Ήταν λόγια που έδειχναν μια ήδη παρμένη στάση. Όταν ερωτάται επισήμως από τους ιερείς: «Μήπως αυτός είναι ο Χριστός;» – «Χριστός» θα πει Μεσσίας· Εκείνος ο οποίος έρχεται να σώσει τον λαό Του· Μεσσίας είναι η εβραϊκή λέξη, ονομασία, «Χριστός» είναι η ελληνική· από το χρίω, που σημαίνει «εκείνος που εχρίσθη για κάποιον ειδικόν σκοπόν»· κι αυτός ο σκοπός είναι η σωτηρία των ανθρώπων.
Δεν σφετερίζεται ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ξένους τίτλους και ξένα αξιώματα. Αλλά τι λέει; «Όχι. Δεν είμαι εγώ». «Μήπως είσαι ο Ηλίας;». Διότι ήτανε καταγεγραμμένο ότι ο Ηλίας θα επανέλθει. Μάλιστα στη Σοφία Σειράχ τονίζεται αυτό, ότι ο Ηλίας θα επανέλθει. Αλλά πάλι λέγει: «Δεν είμαι εγώ». «Ποιος είσαι; Μήπως είσαι ο κατεξοχήν προφήτης που λέγει και ονοματίζει ο Μωυσής;». «Όχι, δεν είμαι εγώ». Αρκείται να σημειώσει ότι απλώς ήταν μία «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇἐρήμῳ». Είδατε; Λέει «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Δεν λέει «φωνή βοώσης», αλλά «φωνὴ βοῶντος». Δηλαδή ανθρώπου βοώντος. Εκεί πάει το «βοῶντος». Θα μπορούσε να ήτανε «φωνὴ βοῶντος», γιατί εκεί πάει το «βοῶντος». «Φωνή ανθρώπου που απλώς φωνάζει εις την έρημον». Μεγάλη ταπείνωσις. «Εγώ δεν είμαι τίποτα. Μόνο μια φωνή. Μόνο μια φωνή». Κι όμως ο Ιωάννης, κατ’ αυτήν την μαρτυρίαν του Κυρίου μας Ιησού ήτο «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν». Και μάλιστα λέει: «Προφήτης Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ οὐδεὶς ἐστίν». Άλλος ευαγγελιστής λέει: «Οὐκ ἐγήγερται». Δηλαδή δεν βρέθηκε προφήτης μεγαλύτερος από τον Ιωάννη. «Μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν». «Ο μεγαλύτερος που ποτέ γεννήθηκε από γυναίκα». Σκεφτείτε. Κι όμως, βλέπει κανείς την ταπείνωσή του. Έτσι θα λέγαμε, αγαπητοί μου, ω, αυτή η αγία ταπείνωσις… Το βλέπουμε αυτό και από την ιερή ιστορία. Με την αρετή της ταπεινοφροσύνης κοσμούνται βέβαια όλες οι άγιες κορυφές, όλοι οι άγιοι- δεν θα μπορούσε να είναι κανείς άγιος, εάν δεν είχε ταπείνωση.
Τι είναι, όμως, η ταπείνωσις; Μας λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος ότι είναι η στολή του Θεού. Τι είναι; Η στολή του Θεού. Γιατί ο Θεός την ταπείνωσιν περιεβλήθη και ήλθε εδώ εις την γην. Αν η ταπείνωσις δεν ήτο η στολή της θεότητος, τότε ο Ιησούς δεν θα έφτανε στον Ιορδάνη να βαπτιστεί από τον Ιωάννη. Αλλά, τι λέω; Δεν θα έφτανε εις την γην, ώστε η θεότης να περιβληθεί την ταπείνωσιν, το ένδυμα, την στολή της ταπεινώσεως· διότι, επειδή ακριβώς είναι η αρετή που υπάρχει εις τον Θεόν, γι’αυτό ο Υιός και Λόγος του Θεού έκλινεν, χαμήλωσε ουρανούς και κατέβη και ήλθε εδώ εις την γην.
Και όποιος άνθρωπος προσπαθεί να ζει ταπεινά, του Θεού μοιάζει, αναμφισβήτητα, και είναι παιδί του Θεού. Χαρακτηριστικά γράφει για τον ταπεινό άνθρωπο ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος τα εξής- σας διαβάζω σε απόδοση, σε μετάφραση: « Ο ταπεινός άνθρωπος όλους τους αγαπά και όλοι τον αγαπούν. Όλοι τον επιθυμούν, και όπου φθάνει, σαν άγγελο φωτός τον υποδέχονται. Ο σοφός και ο διδάσκαλος σωπαίνουν μπροστά του. Όλοι το στόμα του κοιτάζουν και τα λόγια του προσέχουν, σαν λόγια Θεού. Τα απλά και μετρημένα του λόγια είναι σαν τα λόγια των σοφών και είναι γλυκύτερα από το μέλι στον φάρυγγα. Απ’ όλους σαν Θεός λογαριάζεται, έστω κι αν είναι αγράμματος και άσημος στην εμφάνιση». Αυτά λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Έχει πολλά, γράφει πολλά.
Ωστόσο, η ταπείνωσις, αγαπητοί, είναι μια μυστική δύναμις που κυριολεκτικά υποβάλλει το περιβάλλον. Υποβάλλει και επιβάλλεται στο περιβάλλον. Είναι μια αρετή που δίδει σε εκείνους που την επέτυχαν, προηγουμένως, όλες τις άλλες αρετές. Προηγούνται όλες οι αρετές. Θα λέγαμε, η συνισταμένη όλων των αρετών, η συνισταμένη, είναι η ταπείνωσις. Πρέπει να έχεις ζήσει όλες τις αρετές προκειμένου να έχεις ταπείνωση. Δεν είναι η πρώτη. Είναι η τελευταία· δηλαδή, έρχεται στο τέλος. Η ταπείνωση δεν είναι ο αυτοεξευτελισμός, όπως μερικοί νομίζουν. Είναι μία πραγματική γνώσις του εαυτού μας. Βαθεία γνώσις του εαυτού μας.
Λέγει ο Μέγας Βασίλειος τι είναι ταπείνωσις και απαντά: «Ἡ ἀπόθεσις τοῦ ματαίου φρονήματος καὶ ἡ του ἐπ’ ἅρματος καὶ ὕψους ἀλαζονικοῦ καὶ οἰήματος διακένου πρὸς τὴν οἰκείαν ἀξίαν ἐπάνοδος». Να φύγεις από ψηλά, από την αλαζονεία, και να κατέβεις χαμηλά. Δεν θα ‘θελα παρά να κρατούσατε τις τρεις τελευταίες λέξεις· απ’ αυτό που λέγει ο Μέγας Βασίλειος. Τι είναι ταπείνωσις; «Πρὸς τὴν οἰκείαν ἀξίαν ἐπάνοδος». «Να γυρίσεις πίσω στην πραγματική σου αξία». Δηλαδή, να γυρίσεις εκεί που είσαι. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο υπερήφανος, ο αλαζών, δεν είναι, δεν βρίσκεται στην πραγματική του αξία, είναι κάπου αλλού. Κάπου αλλού, κάπου αλλού. Τώρα καλείται να γυρίσει πίσω στην πραγματική του αξία και να δει πραγματικά ποιος είναι. Τι είναι λοιπόν, ταπείνωσις; «Ἡ ἐπάνοδος πρὸς τὴν οἰκείαν ἀξίαν». Πάρα πολύ σημαντικό. Για να μπορεί δηλαδή κανείς να βλέπει ποιος είναι ο ίδιος.
Η ταπείνωσις διαποτίζει ολόκληρη την προσωπικότητα του ανθρώπου, ολόκληρη. Και χαρακτηρίζεται από την πληρότητα τριών πτυχών της ανθρωπίνης προσωπικότητος. Από την ηθικήν πτυχή, από την διανοητική πτυχή και από την υλική ή σωματική πτυχή. Για να τα δούμε αυτά τα τρία· για να μπορούμε επισημαίνοντες, να ξέρομε πώς θα κινηθούμε να προσπαθήσουμε να πετύχουμε ό,τι μπορούμε από αυτήν την θαυμασία αρετή, την στολή της θεότητος.
Και πρώτα είναι η ηθική ταπείνωσις. Τι είναι αυτό; Είναι η γνώσις, η συναίσθησις της αμαρτωλότητός μας.Ταπείνωση σημαίνει συγκέντρωση της καρδιάς. Σημαίνει ότι μαζεύει η καρδιά, ενώ η αλαζονεία σκορπάει την καρδιά. Μέσα σ’ αυτήν τη συγκέντρωση της καρδιάς βλέπει ο άνθρωπος την αληθινή του αξία, την αληθινή του κατάσταση, ότι αυτός είναι. Ο απόστολος Παύλος, στην πορεία της ηθικής του ζωής, κατέβηκε, αγαπητοί μου, τρία σκαλοπάτια ταπεινώσεως. Το πρώτο σκαλοπάτι- ή καλύτερα, να σας διαβάσω τι έλεγε- το πρώτο σκαλοπάτι: «Είμαι ο έσχατος των αποστόλων». Βάζει τον εαυτόν του στη γραμμή, στον στίχο, στη γραμμή των αποστόλων- απόστολος δεν ήταν; Πώς θα το ηρνείτο αυτό. Και τι λέει; «Είμαι ο έσχατος των αποστόλων». Ο τελευταίος. Όχι χρονικά ο έσχατος, αλλά ποιοτικά ο έσχατος. Διότι και χρονικά ήταν τελευταίος. Άλλο τώρα ότι έχομε τον μέγαν Παύλον. Τον Μέγα Παύλον. Τον φωτιστή των Ελλήνων· που σήμερα ειρωνευόμεθα τον Παύλον, τον βγάζομε έξω, δεν τον θέλομε, τον λέμε: «ασκημομούρη»! Ακούτε; Έτσι τον λένε οι δωδεκαθεΐτες. Δωδεκαθεΐτες. Ποιοι είναι αυτοί; Εκείνοι που επιστρέφουν εις την ειδωλολατρία και πιστεύουν στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου. Και πολλά άλλα…! «Ήρθε», λένε, «αυτός ο ασκημομούρης να προσβάλει την ωραία μας θρησκεία»! Μπράβο σας Έλληνες! Μπράβο σας… Δεν ντρέπεστε που μιλάτε με τον τρόπον αυτόν; Ο ΜΕΓΑΣ Παύλος…
Δεύτερο σκαλοπάτι. Έλεγε ότι «είμαι ο έσχατος των ανθρώπων», «είμαι ο τελευταίος των ανθρώπων». Ο τελευταίος των ανθρώπων, ε; Και το τρίτο σκαλοπάτι: «Είμαι ο έσχατος των αμαρτωλών». Των αποστόλων, των ανθρώπων, των αμαρτωλών. Έτσι μιλούσε ο Παύλος, έτσι έβλεπε τον εαυτό του, είχε γυρίσει «ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἀξίαν». Αλήθεια, «ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἀξίαν»; Εκεί. Έτσι έβλεπε. Και καλά έκανε. Και αυτό και το γράφει αυτό σε μια του επιστολή. Όμως, άλλο τώρα ότι ήταν ο μέγας Παύλος. Και πρέπει κι εμείς να γίνομε οι τελώναι της παραβολής τελώνου και Φαρισαίου.
Και πηγαίνομε, αγαπητοί μου, εις το δεύτερον. Εις την διανοητικήν ταπείνωσιν. Τι είναι αυτή η διανοητική ταπείνωσις; Είναι η ταπείνωσις της διανοίας. Δηλαδή του νου μας. Του μυαλού μας. Και τι είναι εδώ; Είναι η ακριβής γνώσις των προσόντων μας. Κάθε άνθρωπος έχει προσόντα. Ξέρετε ότι τα προσόντα είναι η προίκα που δίνει ο Θεός σε κάθε άνθρωπον που έρχεται εις τον κόσμον; Και βέβαια τον κάθε άνθρωπον τον προικίζει αναλόγως. Δεν υπάρχει όμως ούτε ένας άνθρωπος που να μην έχει προίκα. Μερικοί λένε: «Δεν μου έδωσε τίποτε ο Θεός. Δεν έχω τίποτα». Δεν βλέπεις καλά, αδελφέ μου. Ο Θεός και σένα σε προίκισε. Και μόνο γιατί σου έδωσε αθάνατη ψυχή, δεν είναι πελωρία προίκα; Αλλά και προσόντα. Ποιος είναι εκείνος ο οποίος μπορεί να πει ότι «δεν έχω τίποτα, τίποτα, τίποτα!».Δεν μπορείς να το πεις αυτό. Αλλά πρόσεξε όμως: Αυτά που έχεις θα πεις: «Δεν είναι από μένα. Είναι από τον Θεό. Η προίκα μου είναι από τον Θεό».
Γι’αυτό έλεγε ο απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους έγραφε: «Μὴ ὑπερφρονεῖν παρ᾿ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰφρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν» – έχει αυτήν την ομοιοκαταληξία, και είναι χαριτωμένη πρότασις. Δηλαδή, να μην υπερφρονεί κανείς- είναι το αντίθετο, γιατί, ξέρετε, έχουμε δύο καταστάσεις, θα σας τις πω παρακάτω, «να μην έχει κανείς παραπανίσιο φρόνημα για τον εαυτό του, αλλά πρέπει να φρονεί για εκείνο το οποίον πρέπει να φρονεί και να σωφρονεί, δηλαδή να έχει το μυαλό του σωστό». Γιατί, ξέρετε; Διότι εκείνος ο οποίος θα ήθελε ή νόμιζε, ό,τι ακριβώς σας είπα, να μην εκτιμήσει ότι ο Θεός, από τον Θεό πήρε κάτι, αρχίζει να πηγαίνει στο άλλο άκρο, που λέγεται, στο άλλο άκρο του άξονος, που λέγεται: «αισθήματα μειονεκτικότητος». Ο άνθρωπος που έχει αισθήματα μειονεκτικότητος, το ξέρετε ότι είναι υπερήφανος; Είναι το άλλο άκρον. Η άλλη, θα λέγαμε, πλευρά. Ναι, ναι, ναι, ναι! Ο άνθρωπος που έχει αισθήματα μειονεκτικότητος, δεν είναι ταπεινός. Ο ταπεινός ποτέ δεν έχει αισθήματα μειονεκτικότητος. Μα ποτέ! Όταν λέει: «Ε, εμείς, ε, τα φτωχαδάκια, οι κακόμοιροι, οι έτσι, οι αλλιώς…». Δεν είσαι ταπεινός άνθρωπος. Είσαι υπερήφανος. Πάσχεις μάλιστα απ’ αυτό που δεν έπρεπε να πάσχεις, από το αίσθημα της κατωτερότητος, όπως σας είπα.
Γι’αυτό λέει ο Παύλος στην δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή του ότι «ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ». Η ικανότητά μας είναι από τον Θεό. Ναι. Σου λέει ο άλλος: «Έχεις αυτό». «Δόξα τῷ Θεῷ». Ακούστε: «Δόξα τῷ Θεῷ. Μου το έδωσε ο Θεός για να υπηρετώ την Εκκλησία Του. Να υπηρετώ την δόξα Του. Δόξα τῷ Θεῷ! Δεν το αρνούμαι. Δεν το αρνούμαι, αλλά δοξάζω τον Θεόν, γιατί σε Εκείνον αποδίδω εκείνον το οποίον έχω».
Ακόμη πρέπει να ενθυμούμεθα, παρότι αυτό σημειώθηκε στον προ-χριστιανικό κόσμο, τα λεγόμενα «χαρτία» του Σωκράτους. Το χαρτί δεν είναι η ύλη, απλώς αυτό που σήμερα λέμε «χαρτί», ήτανε απλώς η ύλη που έγραφαν, αδιάφορο αν ήταν διφθέρα, αν ήταν πάπυρος, αν ήταν ό,τι… ελέγοντο χαρτία. Του λένε, λοιπόν, του Σωκράτη όπως τον έβλεπαν πολύ σοφόν άνθρωπον. Καθόταν εκεί στην αγορά και συζητούσε με τους νέους και προβλημάτιζε και έλυνε και προβλήματα… Θαυμάσιος άνθρωπος! Τον είχα αγαπήσει από την εποχή του σχολείου που μαθαίναμε γι’ αυτόν και τον διέσωσε θαυμάσια ο πολύ μεγάλος και καλός μαθητής του, ο Πλάτων. Του είπανε: «Λοιπόν, Σωκράτη, αυτά τα οποία λες και είναι σοφά πράγματα, γιατί δεν τα γράφεις; Να μείνουνε σε βιβλίο. Πόσοι γράψανε και γράψανε». Ξέρετε τι απήντησε; «Θεωρώ τα χαρτία πολυτιμότερα, με μεγαλύτερη αξία, από την δική μου σοφία». Ναι, ναι! Έτσι μίλησε ο Σωκράτης. Ο προχριστιανικός Σωκράτης.
Όταν δε κάποτε είχαν επαινέσει τον μεγάλο Νεύτωνα, τον μεγάλο αυτόν επιστήμονα, και του είπαν ότι είναι σοφός, σπουδαίος και τρανός, ξέρετε τι είπε; «Εμείς μοιάζουμε με μικρά παιδάκια που παίζουμε με τα κοχύλια μιας παραλίας που μπροστά μας επεκτείνεται ένας απέραντος ωκεανός γνώσεως και επιστήμης». Αυτό απήντησε ο μεγάλος Νεύτων· ο οποίος, όταν έλεγε το όνομα του Θεού, και φορούσε καπέλο, απεκαλύπτετο. Οι αληθινά σοφοί είναι και ταπεινοί άνθρωποι. Και έτσι μιλούν και ορθώς μιλούν και μας εκπλήσσει αυτό. Πάντως, η διανοητική ταπείνωσις είναι πάρα πολύ σπουδαία. Πάρα πολύ…
Και πηγαίνομε εις το τρίτο, που είναι η σωματική ή η λεγομένη «υλική» ταπείνωσις. Τι είναι αυτό; Να διαθέτομε μια αληθινή γνώση των σωματικών μας και υλικών μας προσόντων. Και των περιουσιακών μας, ακόμη, δυνατοτήτων. Ναι. Έλεγε ο Σοφός Σειράχ, είναι στο 25ον κεφάλαιον, έλεγε: «Τρία εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου· πτωχὸν ὑπερήφανον, καὶ πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχὸν ἐλαττούμενον συνέσει». «Τρία πράγματα», λέει, «εμίσησε η ψυχή μου: Όταν ο φτωχός είναι υπερήφανος, υπερηφανεύεται ότι έχει, ότι κάνει, ότι δείχνει… Τον πλούσιο που λέει ψέματα-Γιατί, άνθρωπε, λες ψέματα; Τι έχεις να κερδίσεις περισσότερο; Δεν είσαι ευχαριστημένος με όσα έχεις; Λες ψέματα; Για να κερδίσεις περισσότερα; – Και τον γέροντα που του λείπει το μυαλό και είναι μοιχός». Κυνηγάει γυναίκες. Ο γέρος άνθρωπος… «Αυτά τα τρία», λέει, «τα μίσησε η ψυχή μου».
Εγώ μένω στο πρώτο-γιατί αυτό είναι το θέμα μας- είναι ο υπερήφανος πτωχός. Αγαπητοί μου, δεν πρέπει να υπάρχει αυτή η αλαζονεία. Δεν πρέπει να υπάρχει. Πρέπει να ζυγίζομε πάρα πολύ καλά τι έχομε και τι δεν έχομε. Κι αν ακόμη έχομε, δεν πρέπει να υπερηφανευόμεθα. Ε, να λέει κανείς: «Είσαι πλούσιος; Μόνο θα σου θέσω ένα ερώτημα: Τα πλούτη σου πώς τα απέκτησες; Με δικαιοσύνη; Μήπως με αδικίες; Αν με αδικίες απέκτησες τα πλούτη σου, άντε κρύψε τη μούρη σου να μη σε βλέπουν οι άνθρωποι, γιατί θα σε κατηγορούν. Αν, όμως, τίμια και δίκαια απέκτησες την περιουσία σου, ε, να λες: Δόξα τῷ Θεῷ».
Ξέρετε οι Εβραίοι πίστευαν μία πλάνη φοβερή φοβερή: Εάν κάποιος ήταν πλούσιος, πίστευε ότι είναι και ενάρετος: «Γιατί», λέει, «ο Θεός είδε την αρετή μου και μου έδωσε πλούτη». Έτσι εσκέπτοντο οι Εβραίοι! Αλίμονο, αλίμονο… Και μάλιστα, όταν βλέπει κανένας ότι η πτωχεία, και μάλιστα η θεληματική πτωχεία, η εκουσία πτωχεία είναι αρετή, και μάλιστα είναι η πρώτη αρετή -Πώς αρχίζουν οι Μακαρισμοί; «Μακάριοι», λέει, «οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». «Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι». Ξέρετε τι θα πει αυτό; Μην ερμηνεύομε στραβά και λέμε ότι είναι οι κουτοί άνθρωποι. «Πτωχός τῷ πνεύματι» θα πει αυτός που είναι πτωχός δια της ιδίας των προαιρέσεως. Δια της ιδίας των θελήσεως. Θέλω να είμαι πτωχός. Όχι ότι δεν μπορώ να είμαι πλούσιος. Δεν θέλω να είμαι πλούσιος! Για την Βασιλεία του Θεού. Όλοι οι άγιοι ήσαν πτωχοί. Θεληματικά πτωχοί. Και μάλιστα ξεκινάει έτσι ο ορμαθός των Μακαρισμών. Αυτή η πτωχεία είναι σπουδαία. Πάρα πολύ σπουδαία. Το να μην έχεις, όμως, και να υπερηφανεύεσαι, α ! Δείχνει ανόητον άνθρωπον.
Ακόμη, είναι τα προσόντα μας. Τα σωματικά μας προσόντα. Ότι είμαι δυνατός, ότι έχω γερά πόδια, ότι τούτο, ότι έχω υγεία… Γιατί αλαζονεύεσαι, άνθρωπέ μου; Μια ριπή και έπεσες κάτω. Μια αρρώστια, ένα μικρόβιο και έπεσες κάτω. Και λες και υπερηφανεύεσαι ότι είσαι υγιής, ότι είσαι γερός, ότι είσαι… ότι είσαι… ότι είσαι… Ξέρεις τι σε περιμένει αύριο; Δεν πρέπει, λοιπόν, να υπερηφανευόμεθα ούτε για την υγεία μας, ούτε για τον πλούτο που είπαμε, ούτε για την υγεία μας, ούτε για τα προσόντα μας, τα οποιαδήποτε, γιατί είναι αλαζονεία. Να πάμε να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο να μας κοιτάζουν όλοι… Να πάρεις αυτοκίνητο, μιλώντας στην εποχή μου, σε συγχρόνους ανθρώπους, θα έλεγα: Δεν είναι αμαρτία να έχει κανείς ένα αυτοκίνητο. Αν μάλιστα έχει υποθέσεις, δουλειές που χρειάζεται ένα αυτοκίνητο. Πώς να το κάνουμε; Το χρειάζεται. Είναι τα συμπληρωματικά του πόδια. Να πάρεις ένα αυτοκίνητο. Πρόσεξε όμως: Μην πάρεις τέτοιο που να αλαζονεύεσαι και να λες ότι «Τόσο το αγόρασα…». Πρόσεξέ το αυτό.
Πάντως, αγαπητοί μου, πρέπει να έχουμε αυτήν την ταπείνωση. Ξέρετε τι έπαθε ένας μαθητής του Σωκράτη, μια που τον θυμήθηκα σήμερα; Αλαζονευόταν, αλαζονευόταν ότι έχει πάρα πολλά κτήματα. Και ο πανέξυπνος Σωκράτης του λέγει: «Σε παρακαλώ, κάτω στο χώμα, φτιάξε μου τον χάρτη της Αττικής. Αυτός, λοιπόν, έφτιαξε το περίγραμμα της Αττικής. Του λέει: «Ωραία. Μπορείς να μου βρεις πού είναι τώρα τα χωράφια σου;». «Α», λέει, «είναι πολύ μικρά έναντι του χώρου της εκτάσεως της Αττικής». «Ε, καημένε», του λέει, «για τόσο μικρά χωράφια αλαζονεύεσαι;».
Είδατε; Αγαπητοί, για να μπορέσουμε να μπούμε στην Βασιλεία του Θεού θα πρέπει να περάσουμε σκύβοντας από την πολύ χαμηλή της θύρα, που είναι η ταπείνωση. Ναι! Ένα θαυμάσιο υπόδειγμα ταπεινώσεως προβάλλεται σήμερα, ο εορταζόμενος άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Σημειώσατε ότι στους αγίους ποτέ δεν γιορτάζομε γενέθλια. Πότε γεννήθηκαν. Η γενέθλιος ημέρα του κάθε αγίου είναι μόνο η ημέρα που εμαρτύρησε ή έζησε, τελείωσε την ζωή του, οσιακά. Μόνο σε τρία πρόσωπα γιορτάζουμε γενέθλια: Στον Κύριό μας Ιησού Χριστόν, τα γνωστά μας Χριστούγεννα, το Γενέσιον της Θεοτόκου, ως προοίμιον της μεγάλης χαράς που θα ερχόταν εις τον κόσμον και το Γενέσιον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Γι’αυτό η Εκκλησία βάζει, βάζει πλάι, δεξιά Του, στον Χριστό, βάζει την Παναγία και από εκεί βάζει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Μεγάλος είναι ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Εντούτοις, η ταπεινοφροσύνη του ήταν πάρα πολύ μεγάλη και βαθιά.
Η ταπεινοφροσύνη να είναι για όλους μας ο ευθυγραμμιστής όλων των πράξεων της ζωής μας, να είναι το σύνθημα της ζωής μας. Ναι, το σύνθημα της ζωής μας: Ταπεινόφρονες. Αμήν.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,
απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου:
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)