Δήλωση αποτειχίσεως

1. Διαμάχες αποτειχισμένων...

Κι εκεί που υπάρχει πλήρης απογοήτευση και οι πιστοί τα 'χουν χάσει, βλέποντας την έλλειψη πνευματικότητας που δυστυχώς -αφού κυριαρχούσε παντού και προ της αποτειχίσεως- αποκαλύπτεται και με τις διαμάχες μεταξύ αποτειχισμένων πατέρων, προσώπων και ιστολογίων, (η πνευματικότητα ή η έλλειψη της φαίνεται στις δύσκολες στιγμές) μία ακόμη φορά ο Θεός μας δίνει την παρουσία Του, καλώντας μας να στραφούμε σε Εκείνον ομολογώντας την ορθόδοξη αλήθεια,

χωρίς να εξαρτόμαστε από ανθρώπινα πρόσωπα, που αναπόφευκτα ως άνθρωποι θα κάνουν λάθη και θα μας απογοητεύουν όσο οι ίδιοι επιλέγουμε (ή βολευόμαστε) να τους αποδίδουμε το αλάθητο.

2. Δύο ακόμη μοναχές ξεκίνησαν τον ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά

Δύο ακόμη μοναχές, η αδερφή Μαριάμ και η αδερφή Μακαρία, ΓΥΡΙΣΑΝ την πλάτη στην αίρεση του Οικουμενισμού.

Αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα, προτίμησαν να ομολογήσουν την αλήθεια δημόσια προς τον επίσκοπο τους, σηκώνοντας έμπρακτα τον Σταυρό του Γολγοθά.

Πολλές ακόμη άλλες μοναχές, έκαναν το ίδιο. Έδειξαν στην πράξη την αγάπη τους για τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο μας Κύριο, και προτίμησαν κι αυτές να αφήσουν τα μοναστήρια τους και να βρεθούν "στο δρόμο", έχοντας εμπιστοσύνη στην παντοδυναμία Του.

Να ενημερώσουμε ακόμη ότι δεν υπάρχει κάποια ανθρωπίνως "οργανωμένη δομή" που αναλαμβάνει τους μοναχούς-ες που αποτειχίζονται. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ανθρώπινης ασφάλειας και σιγουριάς. Συνήθως ένας-δυο πιστοί και κάποιος πατέρας βοηθούν τον μοναχό-η που αποτειχίζεται να καλύψουν τις πρώτες τους ανάγκες. Αυτό κάνει ακόμη πιο σημαντική την απόφαση τους.

Από συγκυρία πριν λίγες μέρες συναντήσαμε μία εκ των δύο μοναζουσών, στο φτωχικό της κελί.

Ο Θεός να ανταποδίδει στους λαϊκούς, την βοήθεια που της προσέφεραν.

3. Και το "μοναστήρι"; Πως θα αφήσω το μοναστήρι που με τόσο κόπο έχτισα;

Ρωτήσαμε κάποτε έναν γνωστό ευλαβή- δεν το γράφουμε ειρωνικά, πραγματικά τον θεωρούμε ευλαβή- ιερομόναχο της Β.Ελλάδος, γιατί δεν καταδικάζει και δεν διαφοροποιείται δημόσια από τα οικουμενιστικά λάθη του ηγουμένου του (ο οποίος μόλις είχε αποκαλυφθεί ότι έστειλε μοναχό του σε οικουμενιστικό μοναστήρι στο εξωτερικό).

Μας απάντησε ότι το μοναστήρι τους το έχτισαν σχεδόν από το μηδέν, πέτρα πέτρα, και δεν ήθελε να το αφήσει μετά από τόσα χρόνια και τόσο κόπο.

Ρωτήσαμε επίσης στέλεχος αγιορείτη ιερομόναχου, επίσης πνευματικού ανθρώπου και ευλαβή,

γιατί δεν μιλάει πλέον ο πατέρας ενώ για ένα διάστημα αγωνιζόταν.

Η απάντηση: "γιατί όπως τον έδιωξε ο (όνομα δεσπότη), έτσι θα τον διώξει και ο (όνομα δεσπότη)", και θα κινδυνεύσει το μοναστήρι που κατευθύνει.

" ἔφη αὐτῷ ὁ Ἱησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σουτὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά." (Ματθ. ιθ’ 16-26)

4. Πίστη (=εμπιστοσύνη) στον Κύριο μας

Ακολουθούν οι δύο απόλυτα τεκμηριωμένες 

επιστολές αποτείχισης.

Η μία προς τον επίσκοπο Εδέσης Ιωήλ-συντάκτη της Ανοικτής Επιστολής "Προς τον Λαό" για την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης, που επειδή μεγάλωσε σε ορθόδοξα οικοτροφεία, είναι συνήθως στο απυρόβλητο.

Με τη σιωπή του όμως, τόσο αυτός όσο και τόσοι άλλοι που θεωρούνται ευσεβείς ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ να γίνουν αποδεκτές από την Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος οι αποφάσεις της ψευδοΣυνόδου της Κρήτης.

Η άλλη προς τον γνωστό επίσκοπο Σιδηροκάστρου Μακάριο … ΑΝΗΛΕΗ ΔΙΩΚΤΗ

του π.Φωτίου Τζούρα (δείτε εδώ) :

Η ἀποτείχιση τῆς μοναχῆς Μαριάμ, ἡ ὁποία ἦταν στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστηριον «Ἑπταρυθμος Χάρις» στὴν Λεπτοκαριὰ Γιαννιτσῶν, ποὺ ἀνήκει στὴν Μητρόπολη Ἐδέσσης. 

Διακόνησε ἐπὶ 27 ἔτη τὸν Μακαριστὸ Μοναχὸ Μελέτιο Αϊβατζίδη ποὺ ἀπὸ τὰ 11 ἕως τὰ 94 ἔτη ἦταν τυφλὸς καὶ ἀνέθρεψε 2.000 παιδιά (ὀρφανά).

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ

ΕΔΕΣΣΗΣ - ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ κ. ΙΩΗΛ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ 3-04-2018 

Ἐδῶ καί πάνω ἀπό ἕναν ὁλόκληρο αἰῶνα, ἡ Ἐκκλησία μας μαστίζεται ἀπό μία παναίρεση, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς, πού λέγεται Οἰκουμενισμός. Αὐτή τήν παναίρεση τήν ἔχετε ἀποδεχθεῖ ὅλοι σχεδόν οἱ Πατριάρχες, Ἱεράρχες, Ἀρχιεπίσκοποι, ἐπίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί. Ἔπεσαν πλέον τά ὅρια πού ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί δέν ὑπάρχει ὁριοθετική γραμμή μεταξύ αἱρέσεως καί Ἐκκλησίας, μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης. 

Ἔχετε ἀποδεχθεῖ ἅπαντες ὅτι ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως δέν βρίσκεται στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία μας, δηλαδή τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά ἀναγνωρίσατε τίς διάφορες παρασυναγωγές ὡς Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες κατέχουν μέρος τῆς ἀληθείας καί μαζί μέ τήν Ὀρθοδοξία ἀποτελοῦν ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία, δηλαδή ὅλες μαζί ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία. 

Τήν παναίρεση αὐτή τήν διδάσκετε πλέον «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, τήν ἐφαρμόζετε στήν πρᾶξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μέ τούς αἱρετικούς, μέ συμπροσευχές, ἀνταλλαγές ἐπισκέψεων, συνεργασίες σέ ποιμαντικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο, θέτοντας ἔτσι τόν ἑαυτόν σας ἐκτός Ἐκκλησίας. 

Τελευταῖα στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, στήν λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, πού στήν οὐσία ἦταν μία ληστρική ψευδοσύνοδος, ρίξατε τήν ταφόπλακα τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τά ὅσα βλάσφημα καί ἀκατονόμαστα ἀποφασίσατε καί ὑπογράψατε ἐκεῖ.

Ἐσεῖς προσωπικά, ὡς ὀφείλατε, δέν ἀντιδράσατε μέχρι τώρα σέ τίποτε ἀπό αὐτά πού γίνονται εἰς βάρος τῆς πίστεώς μας, ἀντίθετα κάνοντας ὑπακοή, ὄχι στόν Χριστό, ἀλλά στούς ἀνωτέρους Σας καί δή στόν αἱρεσιάρχη ὅλων τῶν αἰώνων Οἰκουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καί στόν δουλικώτερο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμο καί μέ ἕνα κατάπτυστο κείμενο πρός τόν Λαό, προσπαθήσατε νά μᾶς κάνετε συνεργούς στό ἔγκλημά σας, στήν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Ἡ συνείδησή μου δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά ἀκολουθήσω πλέον τόν κατήφορο αὐτό τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας, γι’αὐτό ἀποφάσισασύμφωνα καί μέ τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τήν Ἁγία Γραφή, τήν Ἱερά Παράδοση καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας (31ο Ἀποστολικό καί 15ο τῆς ΑΒ Συνόδου) νά διακόψω κάθε πνευματική σχέση καί κάθε ἐκκλησιαστική επικοινωνία μαζί σας. 

Σᾶς δηλώνω ὅτι ἀποτειχίζομαι ἀπό ἐσᾶς καί συστάσσομαι μέ ὅλους τούς ἀδελφούς μου, ἱερεῖς, μοναχούς καί λαϊκούς πού ἔχουν ἤδη ἀποτειχισθεῖ ἀπό αἱρετικούς οἰκουμενιστές ἐπισκόπους, χωρίς νά προσχωρήσω σέ καμμία παράταξη τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου, ἔχοντας τήν πεποίθηση ὅτι δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου παραμένω στήν διαχρονική Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τηρῶ ὅσα ὑποσχέθηκα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅταν ἔλαβα τό ἅγιον μοναχικόν σχῆμα. 

Δέν μοῦ ἐπιτρέπει ἡ συνείδησή μου νά διώκονται ἀδελφοί μου ἕνεκα τῆς πίστεως κι ἐγώ νά ἀπολαμβάνω τήν ἡσυχία τοῦ μοναστηριοῦ καί διά τῆς σιωπῆς μου καί ἀνοχῆς μου νά συμμετέχω στήν αἵρεση.

Δανείζομαι ἐνδεικτικά λίγα χωρία ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου,θέλοντας νά τονίσω πόσο σημαντικά εἶναι αὐτά τά λόγια τοῦ Ὁσίου γιά μία ἁπλή μοναχή σάν καί ἐμένα.

«Ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ, ἐν ὦ ὁ Χριστός διώκεται, οὐ μόνον ἐάν βαθμῷ τις καί γνώσεως προέχων ὀφείλει διαγωνίζεσθαι λαλῶν καί διδάσκων τόν τῆς Ὀρθοδοξίας λόγον ἀλλά καί ἐάν μαθητοῦ τάξιν ἐπέχων εἴη, χρεωστεῖ παρρησιάζεσθαι τήν ἀλήθειαν, καί ἐλευθεροστομεῖν».

«Διό ὑπομιμνήσκω, μή σιγήσωμεν, ἵνα μή κραυγῇ Σοδόμων γενώμεθα· μή φεισώμεθα τῶν κάτω ἵνα μή ἀπολέσωμεν τά ἄνω· μή θῶμεν σκάνδαλον τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ, ἥτις ἐστί καί ἐν τρισίν Ὀρθοδόξοις ὁριζομένη κατά τούς Ἁγίους».

«Ἐάν λοιπόν Μοναχοί εἰσί τινες ἐν τοῖς νῦν καιροῖς δειξάτωσαν ἐπί τῶν ἔργων. Ἔργον δέ Μοναχοῦ, μηδέ τό τυχόν ἀνέχεσθαι καινο­τομεῖσθαι τό Εὐαγγέλιον».

«Ἡ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία οὐ μεμένηκεν ἀποίμαντος, κἄν πολλοῖς ἐβλήθη τοξεύμασι· καί πῦλαι ἅδου κατισχύσαι αὐτῆς οὐ δεδύνηνται· οὐδέ παρά τούς κειμένους ὅρους καί νόμους πράττειν τι καί λέγειν ἀνέχεται· κἄν πολλοί πολλαχῶς ποιμένες ἠφρονεύσαντο. Ἐπεί καί συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς, καί Ἐκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασι· καί ὑπέρ κανόνων ἐφρόντισαν τῷ δοκεῖν, κατά κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι».

«Σύνοδοι τοίνυν, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι Ἱεράρχας τε καί Ἱερεῖς κἄν πολλοί ὦσι. Κρείσσων γάρ φησιν εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἐν τῇ εἰρήνῃ καί φυλακῇ τῶν Κανόνων ἤ μυριάδες παραβαίνοντες· καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ' ὡς δοκεῖ τῆ ἀληθείᾳ καί τῷ Κανόνι, καί τῷ γνώμονι τῆς ἀκριβείας.... Καί ἐξουσία τοῖς Ἱεράρχαις ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάσῃ παραβάσει κανόνος· ἤ μόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα, καί ἕπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν».

«Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως. Ὥστε ὅτε περί Πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἐστιν εἰπεῖν , ἐγώ τίς εἰμί; Ἱερεύς; ἀλλ' οὐδαμοῦ. Ἄρχων; καί οὐ δ’ οὕτως. Στρατιώτης; καί ποῦ; Γεωργός; καί οὐ δ' αὐτό τοῦτο. Πένης, μόνον τήν ἐφήμερον τροφήν ποριζόμενος, οὐδείς μοι λόγος καί φροντίς περί τοῦ προκειμένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καί σύ σιωπηλός καί ἄφροντις;» (P.G. 99, 1321 B).

Θά ἐπικαλεσθῶ καί ἕνα ἀκόμη χαρακτηριστικό χωρίο ἀπό τόν Κήρυκα τοῦ Φωτός καί τῆς Χάριτος, Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος θέτει ἐπακριβῶς τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας, στήν ὁποία θέλω νά ἀνήκω ἕως ὅτου κλείσω τά μάτια μου: 

« Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι· μηδέ γάρ προσώποις τόν χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» (Συγγράμματα Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀναίρεσις γράμματος Ἰγνατίου 2-4 σελ.626-627).

Ὅπως καταλαβαίνετε, δέν πράττω τίποτε λιγότερο καί τίποτε περισσότερο ἀπό αὐτά πού μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι, ἐσεῖς δέ ἐφ’ ὅσον δέν εἴστε ἑπόμενος τοῖς Ἁγίοις Πατράσι, ὥστε νά διαφυλάσσετε τά δόγματα καί τήν παρακαταθήκη τῆς πίστεως, ὅπως τά παραλάβατε διά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἀπεναντίας εἴστε παραβάτης τῶν Ἱερῶν Κανόνων συμμετέχοντας στήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δέν ἔχετε πλέον καμμία δικαιοδοσία πάνω μου, οὔτε δικαίωμα ἐπιβολῆς ποινῆς.

Θά παραμείνω στήν ἀπόφασή μου αὐτή, τῆς ἀποτειχίσεως, μέχρις ὅτου καταδικάσετε ἔργοις καί λόγοις τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί δή τήν πρόσφατη ληστρική Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καί τίς ἀποφάσεις αὐτῆς καί διακόψετε τήν μνημόνευση τῆς προϊσταμένης σας ἀρχῆς, δηλαδή τοῦ παναιρετικοῦ Πατριάρχη Κων/πόλεως Βαρθολομαίου. Μόνον τότε θά σᾶς ἀναγνωρίσω ὡς κανονικό καί Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπό μου.

Τῇ πρεσβείᾳ Κύριε πάντων τῶν Ἁγίων καί τῆς Θεοτόκου τήν Σήν εἰρήνην δός ἡμῖν καί ἐλέησον ἡμᾶς ὡς μόνος Οἰκτίρμων.

Μοναχή Μαριάμ

Ἡ μοναχὴ Μακαρία ἦταν στην Ἱερὰ Μονὴ Κηρύκου καὶ Ἰουλίττης Σιδηροκάστρου καὶ μετὰ πῆγε στὴν ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΥΜΕΡΑ στὴν Μακρυνίτσα (Σιδηροκάστρου)

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ

ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ κ. ΜΑΚΑΡΙΟΝ

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΑΜΗΝ.

Σιδηρόκαστρο, Μ. Τρίτη 3 Ἀπριλίου 2018

Κύριε Μακάριε,

Ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀλλὰ κυρίως μετὰ τὴν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, ἐσεῖς καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἐπίσκοποι, πάσχοντες ἀπὸ ἄνοια Πίστεως, ὡς συνειδητοὶ οἰκουμενιστές, κωφεύετε στὴν διαστρέβλωση τῶν δογμάτων καὶ τῆς Πίστεως καὶ παράλληλα διατηρεῖτε ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς παναιρετικοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποδίδοντας μία «ἄτιμον τιμήν» στὸν πατριάρχη ΚΠόλεως κ. Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη καὶ προωθεῖτε δουλικῶς καὶ αἰσχρῶς τὴν Παναίρεση, τὴν ὁποία αὐτὸς καὶ οἱ συνεργάτες του κηρύττουν. Ὑποστηρίζετε καὶ ἀκολουθεῖτε ἕναν ἄνθρωπο καταχραστὴ τῆς Θείας Οἰκονομίας, τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ τῶν Ἁγίων Συνόδων, διαστρεβλώνοντας αὐτὸς καὶ ἐσεῖς «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» τὴν εὐαγγελικὴ διδασκαλία καὶ λυμαίνοντας τὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου.

Ἀντὶ σὰν ἐπίσκοπος νὰ φρουρεῖτε τὴν ποίμνη τὴν ὁποία σᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος –τοῦ ὁποίου ἔπρεπε νὰ εἶστε τύπος– ἐσεῖς τὴν ἀφήνετε βορὰ τῶν λύκων τοὐτέστιν κακοδόξων οἰκουμενιστῶν ψευδοποιμένων, τοὺς ὁποίους τιμᾶτε καὶ προβάλλετε ὡς ὀρθοτομοῦντες ἐνῶ αὐτοὶ κατήντησαν ἀλλόθρησκοι κηρύττοντας βδελυρὲς ἐκκλησιολογίες, ἀνώμαλες θεολογίες, ἀλλόκοτες ἑρμηνεῖες καὶ καινοφανεῖς ἀερολογίες.

Εἶστε λοιπὸν πρωτεργάτης τῆς παναιρέσεως. Εἶναι πλέον βέβαιο ὅτι καὶ ὁ Ἄρειος νὰ ἦταν πατριάρχης, καὶ ὁ Νεστόριος καὶ ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βέκκος καὶ ὁ Καλέκας καὶ ὁ Μητροφάνης, τὸ ἴδιο θὰ κάνατε. Τυφλωμένος ἀπὸ τὴν πλάνη τῆς Δεσποτοκρατίας ξεχάσατε, ὅτι ἡ ὑπακοή σας ὀφείλεται πρώτα στὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος 

εἶναι καὶ θὰ εἶναι εἰς τὸν αἰῶνα ὁ Ἕνας φύσει καὶ θέσει πρῶτος. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ κάνετε χωρὶς ποτὲ νὰ ρωτήσετε, ἂν τὸ ποίμνιο ἀναπαύεται πνευματικὰ καὶ ψυχικὰ μὲ αὐτές σας τὶς ἐνέργειες. Ὑποτιμᾶτε τὴν ἀπὸ τὸν Θεὸ δωρισμένη κρίση τοῦ ποιμνίου, τὴν νοημοσύνη του καὶ τὴν πίστη του. Ὅταν μάλιστα κάποιος τολμήσει νὰ διαμαρτυρηθεῖ δὲν τὸν ἀκοῦτε ὡς πατέρας, ἀλλὰ τὸν διώκετε καὶ τὸν ἐγκαταλείπετε στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὡς νὰ ἀποτελεῖτε ἐσεῖς μόνος σας τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ἔχετε ὡς νέος Χριστέμπορος καταντήσει ὡς ἀγρὸν τοῦ Κεραμέως, οἰκόπεδο προδοσίας. Στὸ πρόσωπό σας ἐκπληρώνεται ὁ λόγος τοῦ Θείου Παύλου:

«...Διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου... οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα...» (Ρωμ. 1, 21-25).

Ὡς ἐκ τούτου δηλώνω μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους:

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ καταργοῦν τὸν σωτηριολογικὸ χαρακτῆρα τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὸν ἱερὸ καὶ διαχρονικὸ χαρακτῆρα τῶν Ἱερῶν Κανόνων Της καὶ τὴν ἰσοτιμεῖ μὲ τὶς αἱρέσεις στὸ ὀλἐθριο Π.Σ.Ε.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ νοθεύουν καὶ ἀλλοιώνουν τὴν διδασκαλία καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας καί προσβάλουν τὴν μνήμη, τὸ μαρτύριο καὶ τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων γιὰ τὴν Πίστη.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ ὀνομάζουν φίλους αὐτούς, τοὺς ὁποίους ἡ Παναγία μας ὀνόμασε ἐχθροὺς τοῦ Υἱοῦ Της.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ ἐξαφάνισε τὴν λέξη αἵρεση ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῆς Ἐκκλησίας.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ κλείνουν τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας τῶν 

συνανθρώπων μου καὶ ἀποτελοῦν μέγα κίνδυνο γιὰ τὴν ὀρθόδοξη διαπαιδαγώγησή τους.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ γίνονται ἀρεστὲς στὸν σύγχρονο ἀποστάτη κόσμο ἀλλὰ δυσάρεστες στὸν Θεό.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ ἐξυμνοῦν τὴν ἀξία τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ παράλληλα ὑβρίζουν ὅποιον ἐναντιώνεται σὲ αὐτὲς.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, οἱ ὁποῖες ἀποφασίστηκαν ἀπὸ ἐμπαῖχτες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ ὁποῖοι ἐπικαλούμενοι τοὺς Ἅγιους Πατέρες καὶ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀψήφησαν τὰ λιτὰ κελιὰ τῶν μοναστηριῶν καὶ διέμεναν σὲ ἀκριβὰ ξενοδοχεῖα, μεταφέρονταν μετὰ ἀπὸ τὶς συνελεύσεις ἀπὸ δεξίωση σὲ δεξίωση καὶ ἀπὸ συναυλία σὲ συναυλία, προφυλάσσονταν ἀπὸ μύριους σωματοφύλακες, ἀπόλαυσαν, ὅ,τι καλὺτερο ὑπάρχει στὴν μαγειρικὴ σὲ μία χώρα ποὺ πλήττεται ἀπὸ τὴν ἀνεργία, τὴν πεῖνα καὶ τὴν ἐξαθλίωση κουνώντας μάλιστα τὸ δάκτυλο στὸν δοκιμασμένο λαό ἂν τυχὸν δὲν ὑπακοῦσε στὶς ἐντολές τους.

-Ἀρνοῦμαι να δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου καὶ τῶν ἐπισκόπων, ποὺ χαρίζουν κοράνια, συμπροσεύχονται μὲ μουφτῆδες, ποὺ εἶναι φίλοι τῶν δυναστῶν καὶ ἐχθροὶ τοῦ πτωχοῦ, ποὺ, ἐνὼ ἐτάχθησαν κανονικὰ γιὰ τὴν ὑπερὰσπιση τῆς Μίας Ἀλήθειας, τελικὰ ὑπερασπίζονται μὲ ρηχὲς πολιτικοῦ καὶ κοσμικοῦ περιεχομένου ἀνακοινώσεις τὸ ψέμα.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τοὺς ἀντιοικουμενιστὲς αὐτούς, ποὺ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς λεκτικὰ κατονομάζουν τὴν αἵρεση καὶ πρακτικὰ συλλειτουργοῦν ἢ χαριτολογοῦν μὲ τοὺς αἱρετίζοντες ἀφήνοντας μὲ τὴν διγλωσσία τους ἀνυπεράσπιστο τὸ ποίμνιο καὶ ἔκθετη τὴν Ἐκκλησία.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ, ὅτι ὡς ἁμαρτωλὴ δὲν ἔχω δικαίωμα νὰ ὁμολογήσω τὸν Χριστό. Ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶμαι ἁμαρτωλή, θὰ τὸν ὁμολογήσω.

-Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ στὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὁποιαδήποτε προσπάθεια ἐξόδου ἢ ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἀγῶνας εἶναι πάντα μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ σύμφωνα μὲ τοὺς Κανόνες τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ πρότυπα τῶν Ἁγίων.

Πρὸς ἀπόδειξη τῶν γραφομένων μου ἀναφέρω συγκεκριμένες πράξεις προβολῆς καὶ ἀποδοχῆς τῆς αἱρέσεως ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, ὄχι μόνον πρὸς στιγμὴν καὶ καὶ μεμονωμένα, ἀλλὰ σὲ διάρκεια χρόνου καὶ Συνοδικά, διὰ τῶν ὁποίων παγιώνεται βαθμιαίως ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἱ κυριότερες οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες, ἑκάστη τῶν ὁποίων συνιστᾶ αὐτοτελῆ αἵρεση, εἶναι:

Ι) Ἡ συνοδικὴ ἄρση τὸ 1965, ἐπὶ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, τῶν ἀναθεμάτων κατὰ τῶν Παπικῶν. Αὐτὴ ἡ ἄρση ἀντίκειται στὴν ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ δὴ στὸ Συνοδικὸ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐφ’ ὅσον δὲν ἤρθησαν οἱ αἰτίες ποὺ προκάλεσαν τὰ ἀναθέματα.

ΙΙ) Οἱ Συμφωνίες τοῦ Σαμπεζὺ (1991) καὶ τοῦ Μπάλαμαντ (1993), διὰ τῶν ὁποίων οἱ ἐκπρόσωποί μας ἀναγνώρισαν τὰ μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ τῶν Παπικῶν ἀντίστοιχα. Ἀποδέχτηκαν τὸ «κοινὸ βάπτισμα» μὲ τοὺς Παπικούς, ὡσὰν νὰ ἔχουν καὶ οἱ αἱρέσεις ἔγκυρο Βάπτισμα καὶ νὰ παρέχουν σωτηρία, ὅπως ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία. Δηλαδὴ ἔγιναν ἀποδεκτὲς ἔκτοτε φανερὰ καὶ κατὰ κυριολεξία οἱ κοινότητες τῶν αἱρετικῶν ὡς «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες»· ἔγιναν ἀποδεκτὲς οἱ «θεωρίες τῶν κλάδων», τῶν «δύο πνευμόνων» καὶ τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας».

Ἐφαρμογὴ τῶν παραπάνω συνιστᾶ ἡ –κατόπιν ἐπισήμου Συνοδικῆς ἀποφάσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας– «μυστηριακὴ διακοινωνία μὲ τοὺς Μονοφυσίτες καί, ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, ἡ «μερικὴ ἀναγνώριση μυστηρίων τῶν Μονοφυσιτῶν» Αἰγύπτου, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀναγνώριση στὴν Κων/πολη τῶν μυστηρίων τῶν Λουθηρανῶν τῆς Γερμανίας (2004).

ΙΙΙ) Ἡ ἰσότιμη ἔνταξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ Π.Σ.Ε., πράξη ἡ ὁποία ἀκυρώνει πλῆθος εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καὶ Ἱερῶν Κανόνων, καὶ διὰ τῆς ὁποίας ἀρνούμεθα τὴν μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅλη τὴν δισχιλιετῆ ὀρθόδοξη Παράδοση. Αὐτὴ ἡ προδοσία τῆς ὀρθοδοξίας ἀποτυπώνεται στὴν ἀπόφαση τῆς 9ης Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. (Porto Alegre, ΦΕΒ 2006)· ἀπόφαση ποὺ ὑπέγραψαν ἢ ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα οἱ ἐκπρόσωποί μας ἐπίσκοποι καὶ τὴν ὁποία, τὸ μὲν Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο διὰ τοῦ κ. Βαρθολομαίου ἀποδέχτηκε μὲ ἐνθουσιασμό, ἡ δὲ ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία τὴν ἔχει ἕως σήμερα ἀποδεχθεῖ σιωπηρῶς.

Στὸ Porto Alegre οἱ ἐκπρόσωποί μας διὰ τῶν Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου καὶ Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου δέχθηκαν: 1) Ὅτι τὴν Ἐκκλησία τὴν ἀποτελοῦν ὅλες μαζί, οἱ 350 αἱρετικὲς “ἐκκλησίες” τοῦ Π.Σ.Ε.», ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες ἀριθμεῖται ὡς ἰσότιμος καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὡς ἐκ τούτου, ἀρνήθηκαν ἐμπράκτως τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως διὰ τοῦ ὁποίου ὁμολογοῦμε «πίστιν εἰς “Μίαν Ἐκκλησίαν”! 2) Δέχθηκαν, ὅτι ἤδη «εἴμαστε ἑνωμένοι» (ἀοράτως!) μ’ αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων, ἀλλὰ ἀποβλέπουμε στὴν ἐπίτευξη “πλήρους ὁρατῆς ἑνότητας”. 3) Ὅτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν τῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι “διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης καὶ ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνευματος”! 4) Ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ κοινὴ ὀρθὴ Πίστη, ἡ Παράδοση καὶ ἡ Ἀποστολικὴ διαδοχή, ἀλλὰ τὸ “βάπτισμα”!

IV) Ἐπίσης, ἐνέργειες ποὺ συντελοῦν στὴν παγίωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι καὶ οἱ συμπροσευχές καί συνιερουργίες, ποὺ δὲν ἀποτελοῦν πλέον μιὰ σπάνια καὶ κατ’ οἰκονομίαν ἐνέργεια, ἀλλὰ καθημερινή, σκόπιμη καταστρατήγηση εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καὶ θεοπνεύστων Κανόνων, ἐνσυνείδητη οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα, ποὺ δέχθηκαν οἱ ἐκπρόσωποί μας νὰ θεσμοθετηθεῖ ὡς νόμιμη ἐνέργεια καλυπτόμενη ἀπὸ “Κοινὲς Διακηρύξεις”. Στὸ Porto Alegre ἀποφασίστηκε: «Οἱ συμπροσευχὲς θεωροῦνται ἐπίτευγμα, κατάκτησις τοῦ Π.Σ.Ε.…Ἡ κοινὴ προσευχὴ σὲ ἕνα οἰκουμενικὸ περιβάλλον μπορεῖ νὰ γίνη κατανοητὴ ὡς καιρὸς ὁμολογίας στὴν ὁδὸ πρὸς τὴν πλήρη ἑνότητα».

V) Ἀκόμη, ἡ σταδιακὴ ἀλλοίωση τῆς φυσιογνωμίας τῆς Ἐκκλησίας συντελεῖται:

α) Μὲ τὴν συμμετοχὴ καὶ παραμονή μας στοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους παρὰ τὴν ἀπαγόρευση τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ συζητήσεις καὶ Διαλόγους μὲ αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὄχι μόνο κακοπροαίρετοι, ἀλλ’ ἐμφανῶς δόλιοι καὶ ἀμετανόητοι. Ὅταν οἱ Διάλογοι, ποὺ διεξάγονται μὲ τέτοιες προϋποθέσεις, χρονίζουν, ἀμβλύνεται τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο καί, ἡ ἐμμονὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν μας νὰ παραμένουν σὲ αὐτούς, ἀποδεικνύει τὴν ἀνυπακοή τους στὴν διαχρονικὴ Ἐκκλησία καὶ τὸ βαθμὸ συμβιβασμοῦ τους μὲ τὴν αἵρεση: Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης δίδασκε, πὼς οἱ Διάλογοι μὲ τοὺς ἑτερόδοξους ἀπαγορεύονται ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴν ἐντολὴ «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσία …παραιτοῦ» (Τίτ. γ΄ 10-11). Γι’ αὐτό καί ὁ ἅγιος ἀρνήθηκε νὰ κάνει διάλογο μὲ τοὺς εἰκονομάχους ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος.

β) Γιὰ νὰ καταλάβει κανεὶς τὸ μέγεθος τῆς ἐξαπάτησης τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἀπὸ τοὺς πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους, σημειώνουμε ὅτι, παρὰ τὴν ὡς ἄνω ἀπαγόρευση συμμετοχῆς μας στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, οἱ «ὀρθόδοξοι» ἐκπρόσωποί μας, ὄχι μόνο ἐξακολουθοῦν νὰ διεξάγουν τοὺς διαλόγους, ἀλλὰ ἀνέχονται νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτοὺς οἱ Οὐνίτες, παρὰ τὴν ρητὴ ἀπόφαση τῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως τῆς Ρόδου (1963), ὅτι προϋπόθεση ἐνάρξεως τοῦ Διαλόγου ἦταν ἡ κατάργηση τῆς Οὐνίας. Ἡ Οὐνία, λοιπόν, ὄχι μόνο δὲν καταργήθηκε, ἀλλὰ ἀναβαθμίστηκε καὶ συμμετέχει μὲ ἰσότιμο(!) ἐκπρόσωπό της στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους! Ἀφῆστε πού «ὀρθόδοξοι» ταγοί δωρίζουν συμβολικά δῶρα σέ Οὐνίτες (δισκοπότηρα, ἄμφια κλπ) σέ ἐκκλησιαστικές πανηγύρεις ὅπως γιά παράδειγμα στή Σύρο κ.α.

γ) Μὲ τὴν ἄρνηση ἐφαρμογῆς τῆς Ἐντολῆς τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, ἀφοῦ συνυπογράψαμε «συμφωνία» μὲ τοὺς ἑτερόδοξους διὰ τῆς «Οἰκουμενικῆς Χάρτας» (τὸ 2001) ἡ ὁποία λέγει τὰ ἑξῆς: «ὑποσχόμεθα νὰ μὴ προτρέπωμεν ἀνθρώπους νὰ ἀλλάσσουν τὴν Ἐκκλησίαν αὐτῶν»! (Βασιλειάδη Νικ., Πανθρησκειακὸς Οἰκουμενισμός, σελ. 18, 30). Ἔτσι, ὅμως, ἀποτρέπουμε τὴν ἐπιστροφὴ στὴν Ὀρθοδοξία, ὅσων ἑτεροδόξων καλλιεργοῦν κάποια τέτοια σκέψη ἢ ἐπιθυμία.

δ) Μὲ τὴν ἀκύρωση τοῦ ἑνὸς νομίμου γάμου καὶ τὴν ὑπογραφὴ διαζυγίων γιὰ ποικίλους λόγους πλὴν τῆς μοιχείας, ἐνέργεια ποὺ ἀντίκειται στὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Ἐπίσης μὲ τὴν καθιέρωση τῶν μικτῶν γάμων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀδιανόητοι στὴν ὀρθοδοξη Παράδοση.

VI) Τέλος, ἡ ἐπίμονη ἄρνηση τῆς Ἱ. Συνόδου νὰ πάρει ἐπίσημα θέση στὸ ἐρώτημα ἂν ἀποτελοῦν αἱρέσεις ὁ Παπισμὸς καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς —ἐρώτημα ποὺ ἐπανειλλημμένως ἐτέθη τὰ τελευταῖα χρόνια— καὶ ἡ ἄρνησή της νὰ καταδικάσει αὐτὲς τὶς αἱρέσεις, εἶναι ἐνέργεια ποὺ ἀποτελεῖ καὶ ἔνδειξη τῆς ἐμπεδώσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στοὺς κόλπους τῆς Ἱεραρχίας.

Ἐσεῖς εἰδικά: 

Α) Δὲν καταγγείλατε δημοσίως τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης παρ’ὅλο ὅτι ἔχουν περάσει σχεδὸν δύο χρόνια ἀπὸ τὴν σύγκλησή της, 

Β) Ἀποδεχθήκατε στὴν πράξη τὴν ψευδοσύνοδο, μὲ τὸ νὰ ἐπιτρέψετε τὴν διανομὴ τῆς ψευδοανακοινώσεως πρὸς τὸν λαό, τῆς Ι.Σ.Ε.Ε. στοὺς Ι.Ναοὺς τῆς Μητροπόλεως καὶ ἔτσι κηρύξατε τὴν αἵρεση γυμνῆ τῆ κεφαλῆ. 

Γ) Προσκαλεῖτε, τιμᾶτε καί προβάλλετε τοὺς οἰκουμενιστὲς (ἤτοι κακῶς συναναστρέφεσθε) στὸ ποίμνιό σας, ἀντὶ νὰ τοὺς πολεμᾶτε μὲ τὰ ὄπλα τῆς Πατερικῆς Ἀληθείας καὶ νὰ τοὺς ἀπομακρύνετε ἀπὸ τὸ ποίμνιο. 

Δ) Δὲν καταγγείλατε, οὔτε κἄν ἐλέγξατε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ τοὺς Μητροπολῖτες ποὺ ἐκάλεσαν τοὺς αἱρετικούς καὶ ἀλλοθρήσκους σὲ συμπροσευχὴ ἐντὸς τῶν Ἱ.Ὀρθοδόξων Ναῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μολύνεται τὸ ποίμνιο. 

Ε) Δικαιολογεῖτε τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παρὰ τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κοινωνεῖτε μὲ τοὺς συμμετέχοντες σ’ αὐτές.

Ὅλες αὐτὲς τὶς ἐνέργειες ἔχουν καταγγείλει ἀπὸ χρόνια οἱ ἀγωνιζόμενοι κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πνευματικοὶ πατέρες καὶ ἔχουν διαπιστώσει θεολογικὰ ὅτι —ἐφόσον οἱ ἕως τώρα διαμαρτυρίες δὲν ἔφεραν κανένα ἀποτέλεσμα— ἡ μόνη καὶ ἔσχατη ἐνδεδειγμένη ἐνέργεια κατὰ τοὺς Ἁγίους εἶναι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν καὶ αἱρετιζόντων ἐπισκόπων, ἀφοῦ μόνο ἔτσι ἀποφεύγουμε τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὴν αἵρεση καὶ ὑπερασπιζόμαστε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς διαπιστώσεις καὶ ἐξελίξεις καὶ παρὰ τὴν ἁμαρτωλότητά μου, συναριθμῶ καὶ ἐγώ ἡ ἀπλὴ καὶ ἐλαχίστη τῶν μοναχῶν τὸν ἑαυτό μου μὲ τὸν ἀριθμὸ ἐκείνων ποὺ ὡς τώρα ἔχουν ἀποτειχισθεῖ —εἴτε τοὺς γνωρίζουμε, εἴτε ὄχι— ἀκολουθώντας τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐφ’ ὅσον ἡ αἵρεση καὶ ἡ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς αἱρετίζοντες (σύμφωνα μὲ τὴν Πατερικὴ διδασκαλία) μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ Θεό.

Γνωστοποιῶ, λοιπόν, τὴν ἀπόφασή μου νὰ ἀποτειχιστῶ ἀπὸ σᾶς καὶ τοὺς κατὰ τόπους ὑπόλοιπους αἱρετίζοντες ἐπισκόπους καὶ νὰ μὴν ἔχω ἐκκλησιαστικὴ ἐπικοινωνία μαζί τους, ἕως ὅτου καταδικάσουν Συνοδικὰ μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ τὴν ὑπηρετοῦν καὶ τὴν προωθοῦν.

Τὸ κείμενο αὐτό, ἀποτελεῖ Δήλωση Ὁμολογίας καί Ἀποτειχίσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς κοινωνοῦντας μὲ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ καὶ Δήλωση συντάξεως διὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως μὲ τὴν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Πρακτικὰ αὐτὸ σημαίνει, ὅτι (γιὰ νὰ παραμένουμε στὴν Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια καὶ Πίστη) θὰ ἀπέχω ἀπὸ ἐκκλησιαστικὲς πράξεις καὶ μυστήρια ποὺ τελοῦνται ἀπὸ ἱερωμένους ποὺ κοινωνοῦν καὶ μνημονεύουν αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους καὶ θὰ ἀναζητῶ ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ποὺ δὲν τοὺς μνημονεύουν καὶ ἀποκηρύσσουν τὸν Οἰκουμενισμό, σύμφωνα μὲ τὴν συμβουλὴ τῶν Ἁγίων: «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας… σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ' αὐτῶν ἐμβληθῆναι… εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (Μ. Ἀθανασίου, Ἐκ τοῦ κατὰ αἱρέσεων, P.G. 35, 33 καὶ ΒΕΠΕΣ 33, 199).

Ἡ ἀπόφασή μου αὐτή, ξέρω πὼς θὰ διαστρεβλωθεῖ ἀπὸ ἐσᾶς καὶ τοὺς οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους (ἤδη ἔχει γίνει σὲ πολλὲς περιπτώσεις) καὶ θὰ παρουσιασθεῖ ὡς σχίσμα ἢ ἀπείθεια στὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο, καὶ ὡς οἰκειοθελὴς ἔξοδος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Γι’ αὐτό:

Δηλώνω μὲ ἔμφαση ὅτι παραμένω στὴν Ἐκκλησία, τὴν «κιβωτὸ τῆς σωτηρίας», δὲν διανοηθήκα οὔτε πρὸς στιγμὴν νὰ δημιουργήσω παράταξη μέσα στὴν Ἐκκλησία, οὔτε προσχωρῶ στὶς παρατάξεις τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη Σύνοδο. Πιστεύω ἀπολύτως, ὅτι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἐξέρχονται οἰκειοθελῶς ὅσοι ἀποδέχονται συνειδητὰ οἱαδήποτε αἵρεση καὶ ὅσοι χαράσσουν ἄλλη ὁδὸ ἀπὸ αὐτὴ ποὺ ὁριοθέτησαν οἱ Πατέρες διὰ τῶν Οἰκουμενικῶν—Τοπικῶν Συνόδων καί, ἐπίσης, ὅσοι ἐν ἐπιγνώσει τοὺς ἀκολουθοῦν.

Ἐπεξηγῶ ἐπαρκῶς καὶ μὲ σαφήνεια ὅτι δὲν κάνω τίποτα ἄλλο, παρὰ νὰ ἐφαρμόζω τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας, τῶν Ἁγίων Του καὶ τοὺς περὶ ἀποτειχίσεως ἰσχύοντες Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, 31ο Ἀποστολικὸ καὶ ΙΕ΄ τῆς ΑΒ Συνόδου, τοὺς ὁποίους καθόρισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὡς ἀσφαλῆ ὁδὸ στὶς ἑκάστοτε περὶ Πίστεως καινοτομίες τῶν ἐπισκόπων καὶ τοὺς ἐφάρμοσαν οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ καὶ μιμούμενοι αὐτούς, ἔχουν ἐπίσης ἐφαρμόσει χιλιάδες κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί.

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν

Ἡ ἐλαχίστη μοναχή Μακαρία

https://synaksiorthodoxon.blogspot.com

ΚΟΥΜΠΟΥΡΕΣ και οι 83 δεσποτάδες

Περαία 14 Φεβρουαρίου 2018

ΚΟΥΜΠΟΥΡΕΣ

και οι 83 δεσποτάδες!

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι η πράξη της αποτείχισης δεν είναι παράπτωμα, αλλά ομολογία πίστης, καρπός ευσέβειας και αγωνία για τη ψυχή, κυρίως και πρωτίστως, εκείνου, τον οποίο, με την πράξη της αποτείχισης ενημερώνουν ότι εκτροχιάστηκε από την Οδό της Αλήθειας και ακολουθεί τον στρωμένο με άνθη δρόμο της απώλειας.

Ενημερωνόμαστε, σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε και, ως πιστοί και όχι αδιάφοροι, κάνουμε αυτό που αυθαίρετα – δικτατορικά και, κατά βάση, αντιχριστιανικά, μας στέρησαν οι δεσποτάδες: Παίρνουμε θέση, διότι το δικαιούμαστε και διότι, επίσης, είμαστε υποχρεωμένοι να ενδιαφερόμαστε για τη διαχείριση των πραγμάτων της Εκκλησίας, κληρικοί και λαϊκοί μαζί, από κοινού, ως το βασίλειον ιεράτευμα, σύμφωνα με το δημοκρατικό πνεύμα και τους θεσμούς που επικρατούσαν ανέκαθεν στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Δεν γίναμε ακόμα …Βατικανό και δεν έχουμε, τουλάχιστον επίσημα, πάπα, σκέτα ή αλάθητο!

Τί συμπέρασμα βγάζουμε; Ακριβέστερα, σε ποιο συμπέρασμα οδηγούμαστε υποχρεωτικά, μετά την παραπομπή και του πατρός Θεοδώρου Ζήση στο Συνοδικό Δικαστήριο; 

Ότι όλοι οι δεσποτάδες είναι αθεολόγητοι και αθεόφοβοι! 

Φοβερό! 

Και, φυσικά, δεν επιχαίρουμε, το αντίθετο ακριβώς, απογοητευόμαστε κι ας αισθανόμαστε ότι πρόκειται να δικάσουν κι εμάς οι αυστηροί στον απόλυτο βαθμό απέναντι σ’ αυτούς που τους κρίνουν, ακόμη και με αγαθή πρόθεση, δεσποτάδες, αλλά όχι και απέναντι στους εαυτούς τους…

Υποχρεωνόμαστε να συμπεράνουμε ότι κανείς από τους 83 δεσποτάδες δεν γνωρίζει ή δεν έτυχε να πληροφορηθεί, ότι η πράξη της αποτείχισης δεν είναι παράπτωμα, ούτε ανυπακοή, αλλά ομολογία πίστης, καρπός ευσέβειας και αγωνία για τη ψυχή, κυρίως και πρωτίστως, εκείνου, τον οποίο, με την πράξη της αποτείχισης ενημερώνουν ότι εκτροχιάστηκε από την Οδό της Αλήθειας και ακολουθεί τον στρωμένο με άνθη δρόμο της απώλειας. Όλοι οι λαϊκοί δεν είναι όσο θα έπρεπε γνώστες των θεολογικών γραμμάτων και δογμάτων, με ευθύνη κυρίως των δεσποτάδων. Και το λέμε αυτό διότι αν ήταν όσο καλά θα έπρεπε να είναι κατηχημένοι, πρώτα απ’ όλα θα είχαμε καλύτερους δεσποτάδες, καλύτερους παπάδες και διάκους και όλους τους αρχιμανδρίτες σε μοναστήρια, όπου είναι η θέση τους και όχι σε πόστα που κολάζουν, θα γράφαμε, καθ’ υπερβολήν, και αγίους!

Όμως, όλοι οι δεσποτάδες είναι …πτυχιούχοι θεολόγοι! Και …κουμπούρες να ήταν, τα βασικά θα τα έχουν μάθει. Πώς συμβαίνει, λοιπόν, να μην ξέρουν …τίποτα περί αποτειχίσεως; Τόσο πια τους τυφλώνει η δεσποτική αλληλεγγύη και δεν έχουν συγκρατήσει στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου τους ούτε τους Ιερούς Κανόνες, ούτε πώς τους ζήτησε να είναι αντιπρόσωποί Του ο Χριστός, ούτε ότι τον επίσκοπο τον εκλέγουν οι κληρικοί και λαϊκοί (το βασίλειον ιεράτευμα) και εκείνοι τον χειροτονούν, ούτε ότι η αποτείχιση είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος υπεράσπισης της πίστης μας; Και δεν τα γνωρίζει αυτά ούτε ο Πειραιώς, ούτε ο Ναυπάκτου, ούτε ο Σπάρτης, ούτε ο Δρυϊνουπόλεως, ούτε ο Νέας Ιωνίας, ούτε ο Βεροίας, ούτε ο Καλαμαριάς; Δηλαδή, επειδή οι δεσποτάδες είναι ανώτερου βαθμού δημόσιοι υπάλληλοι και η «Εκκλησία» κρατική, οι δεσποτάδες κάνουν ότι και οι αξιοθρήνητοι βολευτές και ψηφίζουν «Ναι σε όλα», με οδηγό – τσοπάνη τον προκαθήμενο; Δηλαδή, βάζουν ψηλότερα από τη σωτηρία της ψυχής τους, τη δεσποτική αλληλεγγύη;

Οι δύο κληρικοί, οι πατέρες Θεόδωρος Ζήσης και Νικόλαος Μανώλης είναι οι αξιότεροι της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης και οι πιο αγαπητοί μεταξύ των πιστών – ευσεβών. Δεν είναι καθόλου εύκολο να αγνοήσετε αυτό το στοιχείο, γιατί τότε είναι σαν να βγάζετε τις μάσκες και σαν να μας λέτε καθαρά – κατάμουτρα ότι μόνον εσείς είστε η «Εκκλησία» και όλοι εμείς είμαστε, όπως είπε και ο νεαρός άπειρος και άθεος Τσίπρας, «ετερόκλητος όχλος»!

Όμως, με ογδόντα τρεις δεσποτάδες αυτού του επιπέδου, αθεολόγητους και αθεόφοβους, δεν γίνεται ούτε …εκκλησάκι! Εκκλησία Καθολική Αποστολική χωρίς το Βασίλειον Ιεράτευμα δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό σημαίνει ότι έχετε μπλέξει άσχημα και συμβαίνει αυτό σε μιαν εποχή που οι πιστοί δεν είναι πια πρόβατα και εξαιτίας σας ένας μεγάλος αριθμός Χριστιανών της ταυτότητας, όπως τους θέλετε και σας βολεύει, πλημμελώς κατηχημένων, ακούει φωνές και χάνονται ψυχές και τι λόγο θα δώσετε…

Είπα και ελάλησα…

τοῦ Γαβριήλ Λαμψίδη

https://katihisis.blogspot.gr

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

(Διαδώστε το …μήπως συνέλθουν και σωθούν ψυχές… 

από την πλάνη!)

«Τίθεται τώρα ένα κεφαλαιώδες ερώτημα, τι θα κάνωμε σ’ αυτή την γενική επίθεσι των Σκοτεινών Δυνάμεων και του Οικουμενισμού κατά της Εκκλησίας του Χριστού;

Ποιο είναι το επιτακτικό χρέος μας;

Πως θα προφυλαχθούμε οι πιστοί σήμερον από τον Οικουμενισμόν;

Τι θα κάνωμε ημείς οι Ορθόδοξοι;

Πως θα γλιτώσουμε από την σύγχυσι, την αναταραχή και το ναυάγιο, στο οποίο προσπαθεί να οδηγήση την ανθρωπότητα ο Οικουμενισμός;

Τι θα κάνωμε, δια να προφυλάξωμε την Πίστιν μας ανόθευτη εις την επίθεσιν, που κάνουν οι Οικουμενισταί σήμερον κατά της Εκκλησίας;

Θα σταυρώσωμε τα χέρια και θα μείνωμε απαθείς σε μία καταστροφική αδράνεια κι ’απραξία;

Θα αφήσουμε το απειλητικό μαχαίρι ελεύθερο και ανεμπόδιστο, να κτυπάη την Εκκλησία του Χριστού;

ΟΧΙ! ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ! Τι λοιπόν πρέπει να κάνωμε;

1ον)ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΙΣ

Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της γης, όλοι οι Επίσκοποι και Ποιμένες και Ιερείς και Θεολόγοι, όλος ο Πιστός Λαός, σύσσωμη η Ορθοδοξία ,είναι ανάγκη να αντισταθούν γ ε ν ν α ί ω ς στα ενωτικά σχέδια του Οικουμενισμού. Έχομε ταχθή όλοι, Κληρικοί και λαϊκοί, από τον Θεό, ακοίμητοι φρουροί και σκοποί άγρυπνοι για την φύλαξη του πολυτιμοτέρου θησαυρού της ανθρωπότητος: Τ η ς α λ η θ ε ί α ς, την οποίαν έφερε στον κόσμο ο Θεός. Πρέπει ν’αντισταθούμε για να μη χάσωμε τον θησαυρόν της Ορθοδόξου Πίστεως, που μας ενεπιστεύθη ο Κύριος.

Έχομε ταχθή από τον Θεό να προφυλάξωμε αμόλυντη την Ορθοδοξία. Να την υπερασπίσωμε με πάσαν θυσίαν από τον πολυμήχανο σκοτεινό Οικουμενισμό. Από ημάς άλλωστε τους φρουρούς θα ζητήση ο Θεός το αίμα των ψυχών όλων εκείνων, που σκοτώνει το θηρίον του Οικουμενισμού. Ο κάθε Πιστός Ορθόδοξος είναι και ένας φρουρός της Ορθοδόξου Πίστεως και δεν πρέπει να την αφήση να του την πάρουν από τα χέριά του οι εχθροί του Χριστού.

«Ο σκοπός - γράφει ο Προφήτης Ιεζεκιήλ- εάν ίδη την ρομφαίαν ερχομένην και μη σημάνη τη σάλπιγγι και ο λαός μη φυλάξηται και ελθούσα η ρομφαία λάβη εξ αυτών ψυχήν… και το αίμα ε κ χ ε ι ρ ό ς τ ο υ σ κ ο π ο ύ ε κ ζ η τ ή σ ω » (Ιεζέκ.λγ’6,7)

Δηλαδή, εάν ο φρουρός ίδη τον εχθρόν να πλησιάζη με το ξίφος απειλητικό και δεν σαλπίση συναγερμό, ώστε ο λαός να προφυλαχθή και να λάβη τα μέτρα του και εάν φονεύση ο εχθρός έναν…, το αίμα εκείνου του θύματος, δηλαδή την ευθύνην για τον θάνατό του, θα την ζητήσω από τον φρουρό, παραγγέλει ο Κύριος δια του Προφήτου Ιεζεκιήλ.

Ο κάθε Ορθόδοξος είναι ταγμένος φρουρός. Είναι σκοπός και πρέπει να επισημαίνη τον κίνδυνο, να σαλπίζη για να ξυπνήση τον ανύποπτο λαό. Είναι έγκλημα μεγάλο να βλέπης τον εχθρό να μπαίνη στον λαό τον Ορθόδοξο με το ξίφος της αιρέσεως, προτεταμένο και να μη προειδοποιής … Θα λογοδοτήσης γι’ αυτό ενώπιον του Θεού.

Ας αναλογισθούμε όλοι τις ευθύνες μας. Οι εχθροί έχουν ήδη μπη στο στρατόπεδο του χριστού και προσηλυτίζουν αλύπητα.

Γίνονται σφαγιασταί ψυχών και οδηγούν, όχι μίαν ψυχήν, αλλά πολλές στο άντρο του Αντιχρίστου, στην απώλεια….!

Ας κηρύξωμε οι πάντες πνευματικό συναγερμό. Πανορθόδοξο Αντίστασι, στα ύπουλα σχέδια του Οικουμενισμού ,αλλά και γενική επαγρύπνησι, διότι ο εχθρός του καιρού μας ο Οικουμενισμός, έχει ύπουλα κρυμμένο το δολοφονικό ξίφος και περνάει δίπλα μας με χαμόγελα και ψεύτικες εκδηλώσεις αγάπης.

Για να διατηρήσωμε σώα και αβλαβή την Πίστι μας από την δολοφονική μάχαιρα των εχθρών του Χριστού πρέπει να απομακρυνώμεθα από κάθε ύπουλη ένωσι…»

+Αρχιμ. ΧΑΡΑΛ.Δ.ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ» (σελ.227)

Είδατε αδελφοί μου τι μας λέει; 

Οι εχθροί του Χριστού. 

Οι σφαγιασταί ψυχών.

Ο εχθρός του καιρού μας : Ο οικουμενισμός.

Συνεπώς, οι αιρετικοί είναι κάτι πολύ χειρότερο από αντίπαλοι των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Αυτό αναφέρεται σε όσους λένε ότι δεν είναι αντίπαλοι των Ορθοδόξων, οι αιρετικοί και το ποίμνιο τους δέχεται και τους ακολουθεί ως ΑΚΑΤΗΧΗΤΟ!

(Βλέπε εδώ την σφαγή του ποιμνίου από τους αιρετικούς. : http://www.triklopodia.gr/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%89%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%83-%CE%B5%CE%BD/ )

Δημιουργούν ομάδες, τάχα ΑΝΤΙ-αιρετικές για να αντιμετωπίσουν τους χιλιαστές και κάθε καταστροφική λατρεία (σέκτα). 

Εθελοτυφλούν, όμως, και δεν αντιμετωπίζουν την μολυσμένη πηγή που ποτίζει και εκτρέφει τους χιλιαστές και όλες τις άλλες αιρέσεις.

Τούτο συμβαίνει γιατί έχουν «γραμμή» και δεν μπορούν να ...« ανέβουν στις ταράτσες» (Ματθ.ι’27) και να φωνάξουν ότι:

Ο παπισμός που εκτρέφει τον οικουμενισμό, και που όλα υποκινούνται από τον εβραιο-μασονισμό, είναι η αιτία του κακού της ανθρωπότητας και όλων των αιρέσεων.

Είναι όλοι αυτοί που προετοιμάζουν την προσωπική έλευση του ΑΝΤΙ-χρίστου!

Γι’ αυτό ο οικουμενισμός είναι ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ, συμπεριλαμβάνει όλες τις αιρέσεις ,δεν είναι απλά μία αίρεση που αφορά σε δογματικό θέμα !

ΑΦΥΠΝΙΣΤΕΙΤΕ αδελφοί μου και δείτε πως κρύβονται οι πονηροί που κατονομάζουν «νεόφυτες» κάποιες αιρέσεις, δηλαδή ότι έχουν εμφανιστεί τώρα τελευταία και –κατά την άποψή τους- είναι… νέες!

Αυτές όμως οι νεόφυτες αιρέσεις, τέκνα του φωτός, έχουν και όνομα και επίθετο, απλά μας τις κρύβουν μη αναφερόμενοι σ’ αυτές!

Δεν τις κατονομάζουν γιατί φοβούνται ή… κάτι άλλο συμβαίνει!

ΤΟ ΟΝΟΜΑ αυτών των «νεόφυτων» αιρέσεων, είναι : «Πάπας»

ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ που έχουν είναι: «Οικουμενισμός»

Και ΤΟ ΓΕΝΟΣ ,απ’ όπου κατάγονται είναι : «Εβραιο-μασονισμός».

Επομένως, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟΦΥΤΕΣ αλλά …πολύ παλιές!

Για να δικαιολογήσουν όμως κάποιοι την απραξία τους (για να μην πούμε την …προδοσία τους), λένε ότι τώρα –τάχα-εμφανίστηκαν.

Αν μιλήσει δε, κάποιος γι’ αυτές δηλαδή για τον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ή αν αναφερθεί στον ΙΕ’(15ο) κανόνα… τότε αυτός «ασθενεί ψυχικά»!

Θυμώνουν κιόλας και φυσικά… του στερούν τον λόγο!

(Βλέπε: http://www.triklopodia.gr/%CE%B5%CF%83%CF%85-%CE%BC%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%B1-%CE%BC/ )

Ας μην ξεχνάμε ότι «Το να υπηρετούμε τον Κύριον είναι καθήκον όλων μας».

Αν κάποιος σας πει «Εσύ μη μιλάς… εγώ είμαι ο πατέρας», τότε πείτε του με αγάπη :

Ναι, εσύ είσαι ο πατέρας αλλά και εγώ είμαι ο αδελφός και αν «πάθει κάτι ο Πατέρας» ,μιλάει ο αδελφός. Αυτό θα πει θεάρεστη οικογένεια, εκτός κι αν θέλουν κάποιοι να ανήκουν σε παπική σέκτα, ακολουθώντας το... «αποφασίζω και διατάζω ,γιατί εγώ είμαι ο Θεός».

ΑΦΥΠΝΙΣΤΕΙΤΕ, τέκνα του Θεού, όλοι μας γνωρίζουμε πόσο παλαιά είναι η ύπαρξη του Οικουμενισμού που εξαπλώνεται μέσω του Π.Σ.Ε.

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση από τους «διπλωμάτες του λόγου» σας προλαβαίνω και σας λέω ότι «αν κάποιος επαναφέρει στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, με τη βοήθεια της χάριτος ,έναν πλανεμένο …θα συναριθμηθεί στους φίλους του Θεού».

Αυτό είπε ο Κύριος ,ο Θεός του Ισραήλ στον Ιερεμία, όπως μας το μεταφέρει ο Όσιος Νικήτας Στηθάτος (Φιλοκ. Δ’-Γ’ εκατ/άδα, κεφ.65,σελ.129).

Και τότε με περίσσια αγάπη, χωρίς λόγια, τον αγκαλιάζεις διότι «χαμένος ήτο και ευρέθη»!

Ο ΑΝΤΙ-αιρετικός αγώνας δεν γίνεται στη θεωρία, αλλά στην πράξη, έχοντας γνώση, αυταπάρνηση και ψυχή …. …καλοπροαίρετη, χτυπώντας το κακό στη ρίζα του!

*Οι χιλιαστές (Ιεχωβάδες) είναι αιρετικοί ή όχι; 

*Είναι ,επομένως, εχθροί του Χριστού και των Ορθοδόξων Χριστιανών ή όχι;

*Οι παπικοί, είναι αιρετικοί ή όχι;

*Είναι καταδικασμένοι από σύνοδο και συγκαταλέγονται στους πιο επικίνδυνους εχθρούς… ή όχι;

*Ο οικουμενισμός είναι έργο και σχέδιο του Π.Σ.Ε. που απορρέει εκ του εβραιο-μασονισμού με πρώτο όργανο –κλειδί, τον ένα ΑΝΤΙ-χριστο, τον ΠΆΠΑ, που παρίσταται ως παρατηρητής των επιθέσεων κατά της Ορθοδοξίας, ναι ή όχι;

Οι Άγιες Γραφές και τα συγγράμματα των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων κατονομάζουν τους αιρετικούς ! 

Ο Ιησούς μας: 

Φθονερούς κακούργους (λέγει ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ).

Κλέπτες και ληστές, εκμεταλλευτές, σφετεριστές, απατεώνες, σφαγείς, μισθωτούς, αγρίους, αισχροκερδείς, κακούς οδηγούς, όργανα του διαβόλου, παράταξη του διαβόλου, λύκους άρπαγες, κ.ά.

Ο μαθητής και σύμβολο της αγάπης Ιωάννης:

Κατάγονται από τον διάβολον ,δεν είναι παιδιά του Θεού, είναι παιδιά του διαβόλου, δεν έχουν τον Θεόν, δεν είναι γνήσιοι Χριστιανοί, όποιος τους χαιρετά γίνεται συγκοινωνός προς τα πονηρά τους έργα, κ.ά.

Ο Πέτρος- το σύμβολο της Πίστης:

Είναι άλογα ζώα, βλασφημούν εις εκείνα που δεν γνωρίζουν, είναι ακάθαρτοι και στίγματα της Εκκλησίας. Είναι τέκνα κατάρας.

Εγκατέλιπαν τον ίσιον δρόμον και επλανήθηκαν. Πλανούν και δελεάζουν αστήρικτους Πιστούς.

Είναι σκύλοι που εγύρισαν πάλι εις το ξέρασμά τους.

Είναι χοίροι που εκαθαρίστηκαν και εκυλήσθηκαν πάλι μέσα στη λάσπη και έγιναν περισσότερο ακάθαρτοι, κ.ά.

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος:

Είναι φιλάργυροι, είναι φίλαυτοι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς, αχάριστοι, ασεβείς, μη έχοντες Ιερόν και Όσιον! Είναι αδιάλλακτοι, διαβολείς, ακρατείς, σκληροί και ανήμεροι, εχθροί παντός αγαθού. Θέλουν να παρουσιάζονται ως διδάσκαλοι του Νόμου και δεν καταλαβαίνουν ούτε εκείνα που λέγουν. Είναι ΠΡΟΔΟΤΑΙ, αυθάδεις, φουσκωμένοι από υπερηφάνεια και εγωϊσμό.

Η ηθική τους αμυαλοσύνη θα γίνει εις όλους ολοφάνερος. Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού. ΠΑΡΑΤΗΣΕ τον και ΑΠΟΦΕΥΓΕ τον, δημιουργεί σκάνδαλα και διαιρέσεις εις την Εκκλησίαν, μολονότι τον συμβούλευσες δια πρώτην και δευτέραν φοράν.

Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει διαστραφεί.

«Ποία δε συμφωνία μπορεί να γίνει μεταξύ του Χριστού και του σατανά;»(Β’Κορινθ.στ’15)

«Ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον δαιμονίων. Ου δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν και τραπέζης δαιμονίων.» (Α’Κορινθ.ι’21)

«Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, να παρακολουθείτε σαν άγρυπνοι σκοποί εκείνους, που δημιουργούν τας διαιρέσεις και τα σκάνδαλα και πολιτεύονται αντίθετα προς την Αποστολικήν διδασκαλίαν, την οποίαν σεις εμάθατε. ΣΗΜΑΔΕΥΣΑΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΜΑΚΡΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ.» (Ρωμ. ιστ’17) κ.ά.

Αυτά μας λέει ο Κύριός μας και Θεός μας.

Αυτά μας λένε οι Άγιοι Απόστολοί μας.

Αυτά μας λένε οι Άγιοί μας.

Αυτά μας λένε οι Προφήτες μας.

Μετά όλων αυτών των αποδείξεων …

ΤΟΛΜΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΕΙ;

ΤΟΛΜΑ ΚΑΠΟΙΟΣ να πει ότι οι αιρετικοί δεν είναι αντίπαλοί μας;

ΤΟΛΜΑ ΚΑΠΟΙΟΣ να πει πως δεν κινδυνεύουμε από τους αιρετικούς;

Εσείς τότε, πονηροί και υποκριτές, διαστρεβλωτές του Λόγου της Αλήθειας, γιατί λέτε ότι οι αιρετικοί δεν είναι αντίπαλοι των Ορθοδόξων Χριστιανών;

Γιατί λέτε απ’τη μια, πως υπακούουμε στους Αγίους και από την άλλη πράττετε τα εντελώς αντίθετα;

Πλάνασθε πλάνην οικτράν αν νομίζετε ότι κάνετε αντι-αιρετικό αγώνα με αυτόν τον τρόπο.

Ποιόν να ακούσω και να εμπιστευθώ μετά από όλα αυτά , εγώ ο ανάξιος, τον Θεό και τους Αγίους μας ή εσάς;;

«Μα και Άγγελος να μας πει κάτι διαφορετικό από τη διδασκαλία του ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ… ανάθεμα»!

Ας προσέξουμε αδελφοί μου αν τα πνεύματα και οι λόγοι που ακούμε είναι από του Θεού. Αν είναι «Να τους εγκολπωνόμαστε ,αν όχι ,να τους αποβάλλουμε ως ξένους και νώθους για να μη διδαχθούμε αντί Ευαγγελική τη διαβολική ζωή. Γιατί των καλών δασκάλων είναι καλά τα μαθήματα, ενώ των κακών… κακά! Και οι κακοί σπόροι, οπωσδήποτε δίνουν κακούς καρπούς». (Φιλοκ. Δ’ Αγ. Συμεών ο νέος Θεολ.κεφ.32,33-σελ.18)

Μόνο αν ερευνούμε τις Γραφές, θα μπορούμε να διακρίνουμε τα πνεύματα… αν είναι από του Θεού.

Αδελφοί μου ,να πηγαίνουμε κόντρα στον άνεμο των παθών, των αιρέσεων και της Ν.Τ.Π., οδηγώντας τους ανθρώπους μόνο στην Αλήθεια.

Αυτοί δεν ντράπηκαν που ονόμασαν τις αιρέσεις «εκκλησίες», που ΈΣΚΥΨΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ για να υπογράψουν την ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!!… θα ντραπούν να ψεύδονται λέγοντας «σχισματικούς» τους αποτειχισμένους;

Αυτοί κάνουν το σχίσμα στην Εκκλησία το «χρεώνουν» όμως στους ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, αποκαλώντας τους μάλιστα και ψυχικά ασθενείς!

Συνεπώς , ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΙΟΙ ,ΕΚΕΙ ΜΑΖΩΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΛΥΚΟΙ, για να «περικυκλώσουν το στράτευμα των Αγίων και την αγαπημένην πόλιν, την στρατευομένην Εκκλησίαν ,δηλαδή».

Αλλά ατύχησαν γιατί «κατέβη φωτιά από τον ουρανόν και τους κατέφαγε». (Αποκ.Κ’9)

Όποιοι βάλλουν εναντίον της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ που οικοδομήθηκε επί της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, εις λίθον στερεόν, ούτος θα συνθλίψει τους ασεβείς που «βλασφημούν εις εκείνα που δεν γνωρίζουν και θα καταστραφούν ασφαλώς διότι είναι άλογα ζ ώ α!» (Β Πέτρ.β’12)

Η ΕΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΔΙΔΑΞΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΙΟΥΣ.

ΔΙΔΑΞΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟΥΣ «ΣΟΦΟΥΣ» ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ.

ΔΙΔΑΞΕ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΟΥΣ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ».

Δεν θα νικηθεί από τις σκοτεινές δυνάμεις των ανθρωποφάγων αιμοποτών , εβραιομασόνων παπικών οικουμενιστών, διότι τυγχάνει της ιδιαίτερης προστασίας του Θεού.

Όπου κι αν σταθείς, απ’άκρη σ’άκρη η ΕΛΛΑΣ μυροβλίζει !

Κύριε των δυνάμεων, σπλαχνίσου μας και συγχώρεσέ μας …!

Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον

Γεώργιος Φλώρος

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: «ΔΕΙΛΟ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟ ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΗ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ ΕΑΝ ΣΙΩΠΗΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ…»

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: «ΔΕΙΛΟ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟ ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΗ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ ΕΑΝ ΣΙΩΠΗΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ…». ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΥΜΕ: ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΠΟΥ ΣΙΩΠΟΥΝ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ;

Μικρὸ ἀπόσπασμα τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», 1960, αρ. φυλ. 230

μὲ θέμα «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ»

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ

ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΙΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

«…Ὡς κληρικὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν φρικτὴ στιγμὴ τῆς χειροτονίας μου ἄκουσα καὶ ἐγὼ τό˙ «Λάβε τὴν Παρακαταθήκην καὶ φύλαξον ταύτην μέχρι τῆς δευτέρας τοῦ Χριστοῦ παρουσίας», θεωρῶ βαρὺ νὰ σιωπήσω ἐπὶ θεμάτων πίστεως. Δειλὸν καὶ ἄνανδρον θὰ μὲ κατηγορήση ἡ συνείδησις μου ἐὰν σιωπήσω καὶ δὲν ὑπερασπίσω τὰ ὑψηλὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Καὶ μὴ ἀνεχόμενος τοῦτον τον ἔλεγχον τοῦτον τῆς συνειδήσεώς μου μετὰ πολλῆς συγκινήσεως γράφω τὸ παρόν ἄρθρο, καὶ ἐλάχιστος ἐγὼ ἱερομόναχος, ὁ ὁποῖος ἀνιδιοτελῶς ὑπηρέτησα Πίστιν καὶ Πατρίδα, διαμαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ τὴν Ἱεραρχίαν, ἡ ὁποία τὶς ἡμέρες αὐτὲς θὰ συνεδριάση, να ἐπιληφθῆ τοῦ σπουδαιοτάτου τούτου θέματος καὶ νὰ ἐπιδιώξη συντόμως τὴν κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνας λύσιν τοῦ προβλήματος, μὴ ἐπηρεαζόμενη ἀπὸ τὰ σχόλια καὶ τὰς κρίσεις τοῦ ψυχροῦ, ἀδιαφόρου καὶ ἀπίστου κόσμου, ὁ ὁποῖος τὰς ὑπὲρ Ὀρθοδόξου πίστεως φωνὰς τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων ἀποκαλεὶ ἄκαρπον Βυζαντινολογίαν…

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες! Σκέπτομαι τίνος εἴμεθα στρατιῶται, ὑπὸ ποίαν σημαίαν στρατευόμεθα, ποίους ἡρωϊκοὺς ἀγωνιστὰς εἶχε ἡ Ἐκκλησία μας, πῶς αὕτη πολεμοῦσε καὶ νικοῦσε τὶςς πλάνες καὶ τὶς αἱρέσεις καὶ ἐθριάμβευε παντοῦ, καὶ ἐμεῖς νὰ πράξωμεν ἀναλόγως. Ἄλλως θʼ ἀποδειχθῶμεν ἀνάξιοι υἱοὶ καὶ θυγατέρες τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

augoustinos-kantiotis.gr

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΜΠΑΙΞΙΑ

Εσύ που λες, αδελφέ μου, πως επιλέγεις την οδό “της οικονομίας”, παρ’ όλο που η οδός της Αγιοπατερικής Ακριβείας, την οποία διαλέγουμε εμείς, είναι «απολύτως σεβαστή»…

Και ΕΑΝ είναι για σένα τόσο «σεβαστή», γιατί δεν ακολουθείς και εσύ αυτό που σέβεσαι, παρά αυτό που φοβείσαι;

Εσύ λοιπόν, μην έχεις τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και συγγνώμη που σου μιλώ τόσο αυθόρμητα, άμεσα και αυστηρά συνάμα.

Εσένα, που θέλεις και επιμένεις να διαλέγεις «την οδό της οικονομίας», θέλω να σε ρωτήσω:

Πες μου, απάντησέ μου ειλικικρινά, βάλε το χέρι στην καρδιά, κάνε τον σταυρό σου, άσε στην άκρη τον εγωισμό σου και πες μου:

Τόσοι χαρισματούχοι γέροντες, τόσοι σεβαστοί μοναχοί και πατέρες, τόσοι διάσημοι πνευματικοί και εξομολόγοι, πασίγνωστοι και εξαίρετοι θεολόγοι, τόσες μεγάλες «αντι-οικουμενιστικές» υπερ-αγωνιστικές προσωπικότητες, οι οποίοι όλοι επέλεξαν, όπως το λες και εσύ, «την οδό της οικονομίας»…

ΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ;

Μήπως, λέω, μήπως κατάφεραν την ΠΑΡΑΤΑΣΗ της Παναιρέσεως στο διάβα των αιώνων; 

Μήπως κατάφεραν ΤΙΠΟΤΕ άλλο από αυτό το τραγικό ΓΕΓΟΝΟΣ της ΣΥΝΥΠΑΡΞΙΑΣ και της συνοδοιπορίας με τους αιρετικούς ποιμένες;

Μήπως αυτή τους η «οικονομία» κατέληξε να αποδειχθεί ΤΙΠΟΤΕ άλλο παρά μία ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ και μία αμαρτωλή ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ με τους αιρετικούς ποιμένες;

Μήπως λέγοντας αυτό το Μνημονευτικό τους «χαίρε», κατέστησαν τον εαυτό τους συγκοινωνό των έργων του αιρετικού σκότους των οικουμενιστών;

Μήπως θα έπρεπε να σε ανησυχεί και σένα και να σε λυπεί βαθύτατα το αυταπόδεικτο γεγονός ότι δυστυχώς δίδαξαν ΑΝΤΙΘΕΤΑ με τους Αγίους Πατέρες;

ΠΟΙΑ πρόληψη κατάφεραν με αυτή τους την «οικονομία» και ΠΟΙΑ συστολή συντέλεσαν στην εξέλιξη την τρομακτική και την κατρακύλα την αισχρή της παναιρέσεως του οικουμενισμού, «άχρι συντελείας του αιώνος»;

ΠΟΙΑ σοβαρά πλήγματα επέφεραν στην ανεξέλεγκτη και ΚΑΤΑΣΡΕΠΤΙΚΗ πορεία των αιρετικών λυκοποιμένων;

ΠΟΙΟΥΣ από αυτούς τους δεινούς Οικουμενιστές κατάφεραν να ανακαλέσουν εις μετάνοιαν;

ΑΛΗΘΕΙΑ, πες μου αδελφέ μου, ΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ νομίζεις πως θα προσθέσεις εσύ, με αυτή σου την υπερ-παρατεταμένη και – με συγχωρείς «ξεφτισμένη» μα τόσο πολύ εξεζητημένη, πολυσυζητημένη και «εφηρμοσμένη» «οικονομία»;

Η οικονομία

της Οικονομίας

τη Οικονομία

την Οικονομίαν

Ω οικονομία!

ΔΕΝ ειρωνεύομαι καθόλου! Για σκέψου το λιγάκι…

Αυτοί όλοι οι γέροντες, οι μαχητές επίσκοποι, οι ατρόμητοι θεολόγοι, είχαν ένα όντως τεράστιο πνευματικό έργο να παρουσιάσουν στον Θεό, ως αίτηση συγγνώμης για την άρνηση (γράφε αδυναμία) να παύσουν την μνημόνευση του Αθηναγόρα… 

ΕΣΥ, αλήθεια, τί έχεις ισάξιο να παρουσιάσεις;

Και ΜΗ μου πεις, ότι αυτοί έκοψαν την Μνημόνευση για «λίγα χρόνια»… διότι ξέρεις πολύ καλά πως αμέσως θα διαφωνήσω και θα σε ρωτήσω; 

ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΟΥΝ αυτό, οι Άγιοι Πατέρες ότι η διακοπή της Μνημονεύσεως γίνεται «για λίγα μόνο χρόνια;»

Οι Άγιοι Πατέρες (όχι οι γέροντες) λέγουν και διδάσκουν εν Αγίω Πνεύματι, Θεαρχίω Νέυματι, πως η διακοπή μνημονεύσεως ακυρώνεται ΜΟΝΟΝ με την απολύτως απαραίτητη μετάνοια του επισκόπου του οποίου το όνομα είχε διακοπεί και ΕΑΝ αυτός δεν μετανοήσει γραπτώς, διά Λιβέλου Μετανοίας, τότε η διακοπή μνημονεύσεως του επισκόπου αυτού ή του πατριάρχου, ΔΕΝ πρέπει να σταματήσει αλλά να συνεχιστεί μέχρι την ΜΕΤΑΝΟΙΑ του;

ΛΟΙΠΟΝ; Σε ρωτώ ευθέως:

ΠΟΤΕ μετανόησε ο Αθηναγόρας για τις φρικτές βλασφημίες και αιρέσεις του;

ΠΟΙΑ είναι η συγκεκριμένη ημερομηνία της υπογραφής του Λιβέλου Μετανοίας του, ώστε να αναγκάσει τους τρεις συγκεκριμένους επισκόπους να παύσουν την Διακοπή Μνημονεύσεως και να συνεχίζουν να τον μνημονεύουν λες και δεν συντρέχουν πλέον οι λόγοι οι οποίοι τους είχαν αναγκάσει από την αρχή να παύσουν να τον Μνημονεύουν;

Και… ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ αυτό το παραμύθι, της πεπατημένης, παραγκωνισμένης και απηρχειωμένης οδού της «οικονομίας», θέλω να ξέρετε και ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζετε πως η Οικονομία ήταν θεμιτή, βιώσιμη και εφηρμοστέα ΜΟΝΟΝ ως ένα μέτρο ενδιάμεσο μεταξύ Οικουμενικών Συνόδων!!! Δηλαδή, για να εξηγούμαι:

ΜΟΝΟΝ οι Άγιοι Πατέρες είχαν διακίωμα να εφαρμόσουν Οικονομία και αυτό ΜΟΝΟΝ μέχρις ότου συγκληθεί η επόμενη Σύνοδος η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ, η οποία θα ερευνούσε την υποτιθέμενη μετάνοια όλων όσων το βάπτισμα ή τις χειροτονίες επρόκειτο να αναγνωρίσει….

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, (καταλάβετέ το καλά) ήταν μέτρο ΣΠΑΝΙΟ, κατ’ άκραν εξαίρεσιν και ΟΧΙ γενικός κανόνας και παράδειγμα προς μίμησιν.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, φίλτατοί μου «Οικονομολόγοι», ίσχυε, εφαρμοζόταν και υπήρχε ΜΟΝΟΝ εφ’ όσον υπήρχαν οι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ.

Εφ’ όσον όμως τώρα ΔΕΝ υπάρχουν πλέον οι Οικουμενικές Σύνοδοι, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ οικονομία και ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να εφαρμοστεί οποιαδήποτε «Οικονομία». ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ η χρήση ή μάλλον η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ της οικονομίας από εμάς σήμερα, διότι ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να γίνει άλλη Οικουμενική Σύνοδος. 

Δεν διαθέτουμε ΜΕΓΑΛΟΥΣ και ΘΕΟΦΟΡΟΥΣ Αγίους Πατέρες.

ΓΙΑ ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ, αδελφέ μου, και σκέψου το καλά:

Η κάθε Οικουμενική Σύνοδος ελάμβανε χώρα συστηματικώς και επανειλημμένως κάθε 100 με 150 χρόνια!

Από την Αγία Ενάτη Οικουμενική Σύνοδο (επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, (1341-1343) την οποία αρνήθηκε η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ψευτοσύνοδος του Κολυμβαρίου να αναγνωρίσει και να επικυρώσει) έχουν περάσει 800 περίπου χρόνια και ΚΑΜΙΑ Οικουμενική Σύνοδος ΔΕΝ λέει να φανεί στον ορίζοντα τον Εκκλησιαστικό…

Ε… τί λοιπόν νομίζετε, αδελφοί μου Οικονομολόγοι, λέτε να μας «ξέχασε» ο Θεός ή να «κοιμήθηκε» και να μην «εξηγέρθη ως ο υπνών Κύριος»;;;; 

Ή μήπως νομίζετε πως δεν δύναται άλλο να συγκαλέσει Οικουμενικές Συνόδους και να παραστήσει χορούς μυριάδων Αγίων Πατέρων και Αγγέλων;

«Διά τούτο φησί: «τί δοκείτε, ότι ού δύναμαι παρακαλέσαι τον Πατέρα Μου;» Και αυτό πάλιν ταπεινώς απαγγέλει ειπών: «παραστήσει Μοι δώδεκα λεγώνας αγγέλων». Εί γαρ εις άγγελος εκατόν ογδοηκονταπέντε χιλιάδας ανείλεν ωπλισμένας, τί δώδεκα λεγώνων έδει επί χιλίους ανθρώπους; Αλλά προς τον φόβον αυτών και την ασθένειαν σχηματίζει τον λόγον, και γαρ αποτεθνηκότες ήσαν τω δέει.» (Εις το Κατά Ματθαίον, Ομιλία ΠΔ’).

Αποτεθνηκότες είναι οι Άγιοι Πατέρες και «ουκ έστιν σήμερα ουδέ έως ενός», αυτό σας παρακαλώ ταπεινά, συγχωρέσετε με που θα το πω λαϊκά, αλλά… «ας το πάρουμε χαμπάρι», άλλη Οικουμενική Σύνοδος ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να γίνει!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ πλέον Άγιοι Πατέρες του επιπέδου του Μεγάλου και Ιερού Φωτίου, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού ή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και….

ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΜΑΣ εάν εμείς νομίζουμε ότι θα «καταφέρουμε» (ώ του κατορθώματος ημών!) να συκγαλέσουμε «Μεγάλη Σύνοδο των Αποτειχισμένων» (τρομάρα μας) να αποφασίσουμε (για ΗΔΗ λυμένα θέματα) εάν τα μυστήρια των ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ είναι έγκυρα ή όχι, από την στιγμή κατά την οποία οι αιρετικοί ποιμένες:

1. ΔΕΝ μετανόησαν για τις αιρέσεις τους, και

2. ΔΕΝ καταδίκασαν ως αιρετικούς όσους τους βάπτισαν και τους χειροτόνησαν.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, να ίσταμαι υπεράνω Οικουμενικής Συνόδου και να αναγνωρίζω ως δήθεν «έγκυρα» τα μυστήρια των ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, από την στιγμή που οι αιρετικοί αυτοί ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΝ και ΔΕΝ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ τους φορείς της αιρέσεως του Οικουμενισμού, δηλαδή τους διδασκάλους τους, τους προέδρους τους και προκατόχους τους…

ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να φτιάχνω δικές μου νέες μεθόδους συνυπάρξεως με ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ και να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ως Υπερσύνοδος τα μυστήρια των ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ως δήθεν «έγκυρα» κάτω από το πρόσχημα ότι αυτοί δεν έχουν καταδικαστεί ακόμη συνοδικώς…

Και η ΜΑΣΟΝΙΑ δεν έχει καταδικαστεί ακόμη από Οικουμενική Σύνοδο! Και ο ΧΙΛΙΑΣΜΟΣ και η Εταιρεία ΣΚΟΠΙΑ δεν έχουν καταδικαστεί ακόμη από Σύνοδο! Και οι Πεντηκοστιανοί και οι «Born Again» δεν έχουν καταδικατεί ακόμη…

ΚΑΙ ΤΙ; Θα αναγνωρίσω ως έγκυρα τα μυστήριά τους; ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!

ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ διαθέτουν οι αιρετικοί επίσκοποι από όλους τους παραπάνω; Τα ράσα; Τους γέροντες; Τους ηλικιωμένους και τα νήπια; Και όλες οι σύγχρονες αιρέσεις οι οποίες «δεν έχουν ακόμη καταδικαστεί από Σύνοδο» (μεγάλη πλάνη και αυτό…) αυτές όλες δεν έχουν ηλικιωμένους και νήπια; Και τί δηλαδή; Αυτοί όλοι, οι γέροι και τα νήπια των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά ας πούμε, δεν λαμβάνουν έγκυρα μυστήρια αλλά λαμβάνουν ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ οι δικοί μας ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, ΜΕΓΑΛΟΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ και ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΤΕΣ της Ορθοδόξου Πίστεως;

ΜΗΠΩΣ, λέω, μήπως με την ανοχή μας και την ανεπίτρεπτη αναγνώριση των μυστηρίων τους ως δήθεν «έγκυρα», μήπως ΕΠΙΚΥΡΩΝΟΥΜΕ την αίρεσή τους και την ύπαρξή τους; Μήπως ευθυνόμαστε για την πρόοδό τους;

ΜΗΠΩΣ τελικά, ΔΕΝ συντρέχει λόγος να απομακρυνόμαστε από αυτούς από την στιγμή που αυτοί τάχα προσφέρουν «έγκυρα» μυστήρια και «σώζουν» οι ΑΙΡΕΙΚΟΙ με την ΣΩΣΤΙΚΗ δήθεν χάρι του Αγίου Πνεύματος, ενώ γνωρίζουμε ΚΑΛΑ, εν στεναγμοίς αλαλήτοις, με αναθεματισμούς και καταδίκες, πως ΔΕΝ διακατέχονται από το Πνεύμα το Άγιον αλλά από το ΠΟΝΗΡΟ, ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ πνεύμα πλάνης, πνεύμα αιρέσεως, πνεύμα αντιλογίας και βλασφημίας;

ΜΗΠΩΣ γινόμαστε ΕΠΙΟΡΚΟΙ και Θεομπαίκτες όταν διαλαλούμε και ομολογούμε τοις πάσι ότι «η Αποτείχιση των Πιστών καθιστά αυθύπαρκτα τα μυστήρια των αιρετικών ποιμένων ως ΑΚΥΡΑ» και έπειτα κάνουμε κυβίστηση (κοινώς «κωλοτούμπα») και αλλάζουμε «δίσκο» καθιστώντας τα μυστήρια των αιρετικών ως «έγκυρα» περιμένοντας «άχρι καιρού» την συνοδική τους καταδίκη;

ΜΗΠΩΣ έτσι μοιάζουμε απαράλλακτα με τον Αρχηγό της Αιρέσεως του «ΑΧΡΙΚΑΙΡΙΤΙΣΜΟΥ», τον π. Επιφανιο Θεοδωρόπουλο, ενώ μέχρι τώρα τον καταδικάζαμε για εφευρέτη νέας θεωρίας περί συγκοινωνίας με αιρετικούς μέχρι την συνοδική τους καταδίκη; Αλήθεια, ΣΕ ΤΙ διαφέρουμε από αυτόν;

ΣΕ ΠΟΙΩΝ Αγίων Πατέρων το «δι’ ευχών» απαιτούμε από τον Θεό να ΞΑΝΑ-ασχοληθεί με μας (για ένα θέμα ΗΔΗ τελεσίδικα λυμένο από την Ογδόη και Ενάτη Οικουμενική Σύνοδο) και πάλι για ΧΑΡΗ μας να ΞΑΝΑ-συγκαλέσει άλλη Οικουμενική Σύνοδο να ΞΑΝΑ-καταδικάσει τον Παπισμό, τον οποίο ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Βαρθολομαίος ΕΝΩΝΕΤΑΙ και ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΤΑΙ;

Και, για να ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ με αυτό, το θέμα το Οικονομολιγκό, τότε αδελφέ μου, αυτό το χιλιοπιπιλισμένο «Ο ΚΟΙΝΩΝΩΝ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩ, ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΣ ΕΣΤΩ» πού πάει;

ΕΑΝ ΚΟΙΝΩΝΩ εκκλησιολογικώς και ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΩΣ με αυτούς τους ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΥΣ από τους οποίους ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΑ για να μην είμαι και εγώ ακοινώνητος, δεν πέφτω και εγώ κάτω από τον ίδιο αυτόν αναθεματισμό;

ΕΑΝ Αποτειχίζομαι από αυτούς για δημοσίως διδασκομένη ΑΙΡΕΣΗ αλλά παράλληλα αναγνωρίζω πως ΑΥΤΗ τους η ΑΙΡΕΣΗ, παρέχει «έγκυρα μυστήρια» και «ΣΩΖΕΙ», τότε ΓΙΑΤΙ να διακινδυνεύω την σωτηρία μου ΜΗ πίνοντας από το ΣΩΜΑ και το ΑΙΜΑ το οποίο ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ «εγκυρότατα» προσφέρουν;

ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ να υποστώ τόσο μεγάλο βάσανο, μαρτήριο και διωγμό, να υφίσταμαι οικογενειακό κατατρεγμό και να καταστρέφω τον γάμο μου, την Κατ’ Οίκον Εκκλησία, εφ΄ όσον η «ΝΕΑ Εκκλησία» του Βαρθολομαίου είναι η «Εκκλησία του Χριστού» και ΜΟΥ ΠΑΡΕΧΕΙ «έγκυρα μυστήρια» τα οποία υποτίθεται μου παρέχει ΜΟΝΟΝ ένας Αποτειχισμένος ιερέας; Τότε… ΣΕ ΤΙ διαφέρει ο ένας από τον άλλον;

Οτι «δεν καταδικάστηκε ακόμη συνοδικώς»; Και ΠΟΣΟ θα περιμένω για την συνοδική τους καταδίκη; ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ, αντί τούτου, επέλθει το ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ τέλος και ΒΡΕΘΩ να αποβιώσω ΚΟΙΝΩΝΩΝ με την αίρεση και τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, τους οποίους, υποτίθεται ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΑ ΔΙΣ, σύμφωνα με την ΕΝΤΟΛΗ του Αποστόλου Παύλου, αλλά παρ’ όλα, προσέτρεχα σε ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ για «έγκυρα μυστήρια» μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχαν Αποτειχισμένοι ιερείς κοντά μου, στη ΕΡΗΜΟ της Αυστραλίας;

Μήπως ο καθένας εφεύρει δικά του κριτήρια και δικούς του λόγους εφαρμογής της «Οικονομίας» Η ΟΠΟΙΑ κατά τους Αγίους Πατέρες είναι ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ;

Μήπως αυτή μου η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ «δεν θα μου βγει σε καλό» από την στιγμή που ΑΔΥΝΑΤΩ να εξηγήσω στον Πιστό Λαό το ΓΙΑΤΙ να ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ οι Οικουμενικές Σύνοδοι και εγώ να συνεχίζω να επικαλούμαι μία κάποια «οικιακή οικονομία» η οποία ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να δικαιολογηθεί (ή δικαιωθεί) από Σύνοδο Οικουμενική, απλά – απλούστατα επειδή Οικουμενική Σύνοδος ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να υπάρξει;

Και ΠΟΙΟΥΣ, πέστε μου, ΠΟΙΟΥΣ θέλετε να θεωρήσω εγώ ισάξιους και ισότιμους των Αγίων Πατέρων; Τον π. Θεόδωρο Ζήση; Τον π. Νικόλαο Μανώλη; Τον π. Σάββα κλπ; Ή μήπως θέλετε να τους Αγιογραφήσω κιόλας και να τους προσκυνώ ως ΗΔΗ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΓΜΕΝΟΥΣ Πατέρες της Εκκλησίας;

ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ ΤΙ; 

ΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΝ ΤΙ; 

Οτι τα μυστήρια των ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ είναι «κατ’ οικονομίαν έγκυρα»;;;

ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΩ τέτοια διπλωματική, παρατεταμένη και παρατραβηγμένη οικονομία!

ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΩ τέτοια πανθομολογουμένη ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ! 

Μην με αναγκάζετε να είμαι ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ.

ΠΡΟΤΙΜΩ τον Νόμο του Θεού, τους ΝΟΜΟΥΣ των Αγίων Πατέρων, ΟΧΙ επειδή είμαι τάχα «Άγιος ίσος με αυτούς» αλλά ΑΚΡΙΒΩΣ, επειδή ακριβώς είμαι ΠΟΛΥ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ, δεν θέλω να κολυμπάω, να βουλιάζω και να πνίγομαι στα ΘΟΛΑ νερά της ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ αλλά να ΠΙΑΝΟΜΑΙ από το Σωσίβιο της ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ.

Εσείς, ας συνεχίζετε να επικαλείσθε την «κατ’ άκραν σας οικονομίαν». 

ΚΑΙ ΚΑΛΗΝ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ!

http://www.wallingoff.com/871

Ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ἄγρυπνος Ἐπίσκοπος, κατά τῶν αἱρέσεων

Ὁ Μέγας Βασίλειος δέν εἶναι μονάχα ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης τῆς ἀγάπης, τῶν θεοφώτιστων διδαχῶν, τῶν γραμμάτων καί τῶν ἐπιστημῶν, τῆς ἄσκησης καί τῆς ἀρετῆς. 

Εἶναι ταυτόχρονα καί ὁ τολμηρός ὁμολογητής τῆς Πίστεως, ὁ αὐστηρότατος διώκτης τῶν αἱρέσεων, ὁ ἄγρυπνος Ἐπίσκοπος, ὁ ὅντως ποιμήν.

Στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἠ Ἐκκλησία ταλανιζόταν ἀπό τήν διάδοση δύο κυρίως αἱρέσεων: Τοῦ Ἀρείου καί τοῦ Σαβελλίου. Ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου εἶχε καταδικασθεῖ ἤδη ἀπό τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο (325).Ἐντούτοις, κατά τά χρόνια τοῦ ἁγίου Μεγάλου Βασιλείου (330-379), οἱ ὁπαδοί τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Ἀρείου εἶχαν τόσο πληθυνθεῖ, ὥστε κατάφεραν καί πῆραν στά χέρια τους τό σύνολο σχεδόν τῶν Ἱερῶν Ναῶν. 

Τό γεγονός αὐτό ἀποκαλύπτεται σέ μιά ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται ‘’τοῖς Δυτικοῖς Ἐπισκόποις’’. Στήν ἐπιστολή του αὐτή ὁ Μέγας Βασίλειος περιγράφει λεπτομερῶς ὅλα τά βάσσανα, πού ὑπέστησαν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐξ αἰτίας τῆς ἄρνησής τους νά ἀποδεχθούν τίς κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου. Τά λόγια του εἶναι τόσο ἐπίκαιρα! Θαρεῖς καί γράφτηκαν γιά νά περιγράψουν ἐπακριβῶς τίς διώξεις καί τήν κατασυκοφάντηση τῶν ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως τῶν ἡμερῶν μας. Ἐκείνων, δηλαδή, τῶν Πιστῶν, πού ἀγωνίζονται σήμερα μέ φιλότιμο ἐναντίον τοῦ οἰκουμενισμοῦ, διακόπτοντας κάθε κοινωνία μέ τούς φορεῖς αὐτῆς τῆς δαιμονικῆς παναιρέσεως. Γράφει ὁ Ἅγιος: Τά πλήθη, ἀφοῦ ἐγκατέλειψαν τούς οἴκους τῆς προσευχῆς, συναθροίζονται στίς ἐρημιές. Τό θέαμα εἶναι ἐλεεινό: Γυναῖκες καί παιδιά καί γέροντες καί ἄλλοι ἀσθενεῖς, κάτω ἀπό ραγδαῖες βροχές καί χιονοπτώσεις καί ἀνέμους καί χειμωνιάτικους παγετούς, ἀλλ’ ἐπίσης καί τό καλοκαίρι κάτω ἀπό τόν φλογερό ἥλιο, ταλαιπωροῦνται στό ὕπαιθρο. ‘’Καί ταῦτα πάσχουσι διά τό τῆς πονηρᾶς ζύμης Ἀρείου γενέσθαι μή καταδέχεσθαι’’. Καί τά ὑποφέρουν ὅλα αὐτά, διότι δέν δέχτηκαν τήν πονηρή ζύμη (τήν αἵρεση) τοῦ Ἀρείου. 

Σέ ἄλλη ἐπιστολή του ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀπευθυνόμενος ‘’τοῖς ὑφ’ ἑαυτόν ἀσκηταῖς’’, δίνει γραμμή στά πνευματικά του παιδιά καί διδάσκει μέ σαφήνεια ποιά ἀκριβῶς πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στούς αἱρετικούς. Γράφει ὁ Ἄγιος: ‘’Ἡμεῖς γάρ ὁμοίως καί τούς τά Σαβελλίου νοσοῦντας καί τούς τά Ἀρείου δόγματα ἐκδικοῦντας ὡς ἀσεβεῖς ἀποφεύγομεν καί ἀναθεματίζομεν’’. 

Ἐμεῖς ἀποφεύγουμε ἐξίσου ὡς ἀσεβεῖς καί ἀναθεματίζουμε τόσο ἐκείνους πού πάσχουν ἀπό τή νόσο (τήν αἵρεση) τοῦ Σαβελλίου, ὅσο καί ἐκείνους πού ὑποστηρίζουν τά δόγματα τοῦ Ἀρείου.

Ἡ πονηρία καί ἡ δολιότητα τῶν αἱρετικῶν (χαρακτηριστικά ὅλων τῶν αἱρετικῶν, ὅλων τῶν ἐποχῶν) εἶναι στοιχεῖα, πού δέν διαφεύγουν τῆς προσοχῆς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. 

Σέ ἐπιστολή του, πού ἀπευθύνεται ‘’τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν’’, μεταξύ τῶν ἄλλων γράφει σχετικά: Ἐπειδή ὁ διάβολος εἶδε ὅτι μέ τούς διωγμούς ἡ Ἐκκλησία πληθύνεται καί ἀκμάζει περισσότερο, ἄλλαξε την γνώμη του καί δέν πολεμάει πλέον φανερά. Τί κάνει; Τοποθετεῖ γιά τούς πιστούς κρυφά καρτέρια, σκεπάζοντας τήν δολιότητα τῶν αἵρετικῶν μέ τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ πού περιφέρουν. ‘’Κεκρυμμένα ἡμῖν τά ἔνεδρα τίθησι καλύπτων αὐτῶν τήν ἐπιβουλήν διά τοῦ ὁνόματος ὅ περιφέρουσι... Τό Χριστιανῶν ὄνομα ἔχει καί τούς διώκοντας’’. Ἐφόσον καί οἱ διῶκτες μας λένε ὅτι εἶναι τάχα Χριστιανοί, ἐνῷ θά πάθουμε τά ἴδια μέ τούς πατέρες μας, ἐντούτοις δέν θά φαίνεται ὅτι πάσχουμε γιά τόν Χριστό. 

Ἡ συμμετοχή μας στό λεγόμενο παγκόσμιο συμβούλιο ἐκκλησιῶν (στήν κουρελοῦ τοῦ διαβόλου, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος γέροντάς μας Παΐσιος), ὅπως ἐπίσης καί οἱ περιβόητοι ‘’διαχριστιανικοί διάλογοι’’ δέν μένουν στό ἀπυρόβλητο ἀπό τόν πανεπίκαιρο Μέγα Ἱεράρχη Βασίλειο. Γιά τούς ἀφελεῖς τῶν Ὀρθοδόξων πού, μέσῳ αὐτῶν τῶν πρακτικῶν, προσδοκοῦν μετάνοια καί ἐπιστροφή τῶν κακοδόξων αἱρετικῶν, γράφει ὁ Ἅγιος ( Ἐπιστολή πρός Θεόσδοτον, Ἐπίσκοπον Νικοπόλεως): ‘’Οὕτε ὁ Αἰθίοψ ἀλλάξει ποτέ τό δέρμα αὐτοῦ, οὔτε ὁ ἐν διαστρόφοις δόγμασι συντραφείς ἀποτρίψασθαι δύναται τό κακόν τῆς αἱρέσεως’’. Οὕτε ὁ Αἰθίοπας θά ἀλλάξει ποτέ τό δέρμα του, οὔτε ἐκεῖνος, πού ἀνατράφηκε μέ διεστραμμένα δόγματα, θά ἀποτινάξει τό κακό τῆς αἱρέσεως.

Καί συμπληρώνει ὁ Μέγας Βασίλειος σέ ἐπιστολή, πού τήν ἀπευθύνει πρός τόν Ἐπίσκοπο Σαμοσάτων Εὐσέβιον: ‘’Ἐάν μέν οὖν πεισθῶσι σοι, ταῦτα ἄριστα. Εἰ δέ μή, γνωρίσατε τούς πολεμοποιούς καί παύσασθε ἡμῖν τοῦ λοιποῦ περί διαλόγων ἐπιστέλλοντες’’

Ἄν, λοιπόν, σᾶς ἀκούσουν οἱ αἱρετικοί καί πεισθοῦν, αὐτό εἶναι τό ἄριστο. Ἄν, ὅμως, δέν πεισθοῦν, μάθετε ποιοί εἶναι οἱ αἴτιοι τοῦ πολέμου καί πάψτε στό ἑξῆς νά μοῦ γράφετε γιά συμφιλίωση.

Ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας, σέ ἰδιόμελο στιχηρό, γράφει γιά τόν Ἄγιο Ἱεράρχη Μέγα Βασίλειο: ‘’Τῶς θεοστυγῶν αἱρέσεων τάς βλασφημίας κατέτρωσας’’. Τίς βλασφημίες, τίς συκοφαντίες τῶν θεομίσητων αἱρέσεων τίς κατατρόπωσες, τίς διέλυσες.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

1/1/2018

ΠΗΓΗ: ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, τοῦ Βασιλείου Χαρώνη.

http://agiooros.org/

ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΟΑ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ. Ο πιστος λαος μισειται, υβριζεται και προπηλακιζεται ως μικρόνους, καθυστερημενος και μισαλλοδοξος απο ολους τους φανατικους οπαδους του οικουμενισμού» και ο πατριαρχης επιδιωκει ανευ πίστεως την ένωση παπισμού και ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΑΣ, 

ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΣ

Δὲν ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, συμβιβασμὸς μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ στοᾶς, χριστιανισμοῦ καὶ μασονίας, Χριστοῦ καὶ Βελίαρ. Εἶνε δὲ ἄξιον ἰδιαιτέρως παρατηρήσεως, ὅτι ὁ κόσμος, ὁ ἐπηρεαζόμενος ἀπὸ ψευδῆ μασονικὰ συνθήματα περὶ ἑνότητος καὶ συμφιλιώσεως, ὁ ἄπιστος καὶ ἄθεος κόσμος, ὁ ὁποῖος οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν καὶ ζωήν, ἐκδηλώνει τὴν χαράν του διὰ τὴν ἄνευ πίστεως ἐπιδιωκομένην ἕνωσιν παπισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας. Κῆρυξ δὲ μεγαλόστομος αὐτῆς τῆς ἑνώσεως ὑπῆρξεν ὁ Ἀθηναγόρας, τὸν ὁποῖον ὅλαι σχεδὸν αἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικὰ τοῦ κόσμου, κρίνοντα μὲ κοσμικὰ κριτήρια, ἐνεκωμίασαν καὶ ἐπαρουσίασαν ὡς μέγαν ἄνδρα! Τοιοῦτος εἶνε ὁ κόσμος· ἀγαπᾷ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν τὴν γλῶσσαν ὄχι τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ τοῦ κόσμου τούτου.

Ἀκόμη δὲ πρὸς τιμὴν τοῦ μεγάλου «εἰρηνοποιοῦ» πατριάρχου Ἀθηναγόρα ἐξεδόθη ὁλόκληρος τόμος μὲ τὸν τίτλον «Οἱ εἰρηνοποιοὶ», εἰς τὸν ὁποῖον περιγράφονται ὅλαι αἱ συναντήσεις καὶ περιπτώσεις πατριάρχου καὶ πάπα. Καὶ ἐνῷ ὁ κόσμος ἐκδηλώνει χαρὰν διὰ τὴν τοιαύτην ἀπόπειραν ψευδο-ενώσεως, ἀντιθέτως ὁ πιστὸς λαὸς μισεῖται, ὑβρίζεται καὶ προπηλακίζεται ὡς μικρόνους, καθυστερημένος καὶ μισαλλόδοξος ἀπὸ ὅλους τοὺς φανατικοὺς ὀπαδοὺς τοῦ οἰκουμενισμοῦ».

Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, «Ζητήματα πίστεως–ὁ διάλογος καὶ τὰ ἀποτελέσματά του», περιοδ. «Χριστιανικὴ Σπίθα», ἀρ. φύλ. 450/Ἰανουάριος–Φεβρουάριος 1987

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Τι σημαίνει ομολογία πίστεως, ποιες είναι οι απαράβατες (προϋπο)θέσεις;

Γιὰ ὅλους μας καὶ ἰδιαιτέρως γιὰ ὅσους παρακάμπτουν
 ἢ ἀλλοιώνουν διὰ τῆς "Οἰκονομίας" τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες 

ἢ προτεσταντίζουν ὑποτιμώντας τους .

Τι σημαίνει ομολογία πίστεως, ποιες είναι οι απαράβατες (προϋπο)θέσεις που πρέπει να έχει κατά νου ένας ορθόδοξος χριστιανός;

Παραθέτουμε κείμενο του Αγίου Νικοδήμου που απαντά με σαφήνεια στην ερώτηση αυτή:

Πρώτα-πρώτα, λοιπόν, ομολογούμε και κηρύττουμε και αποδεχόμαστε τα δώδεκα άρθρα πού Βρίσκονται στο κοινό Σύμβολο της Πίστεως, δηλαδή αυτά πού περιέχονται στο «Πιστεύω εις ένα Θεόν», τα οποία καθημερινά τα διαβάζουμε και ό καθένας μόνος του και από κοινού, και στα κελλιά μας και στις άγιες εκκλησίες του Θεού, στις όποιες θα τύχει να παρευρεθούμε. Διότι ακούμε τον θείο Χρυσόστομο να λέγει: «Είναι δόγματα πού κατέβηκαν από τον Ουρανό οι φρικτοί κανόνες πού βρίσκονται στο Σύμβολο» (στην Ομιλία Μ΄ στην Α΄ προς Κορινθίους).

Δεύτερο, ομολογούμε και ενστερνιζόμαστε όλα τα αλλά δόγματα, όσα ή Καθολική και Ανατολική Αγία Εκκλησία του Χριστού ομολογεί και κηρύττει. Τόσο αυτά πού αφορούν την υψηλή και Τριαδική θεολογία, δηλαδή τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, των οποίων ή Θεότητα είναι μία, σύμφωνα με τον Ε΄ Κανόνα της δευτέρας Οικουμενικής Συνόδου, όσο και αυτά πού έχουν σχέση με την βαθιά και ένσαρκη Οικονομία του Θεού Λόγου. Και για να πω αυτό πού λέει ό Μέγας Βασίλειος: «Πιστεύουμε σύμφωνα με όσα ομολογήσαμε ατό βάπτισμα μας και φρονούμε σύμφωνα με’ όσα έχουμε πιστεύσει» (στον Α΄ Ασκητικό Λόγο).

Τρίτο, ομολογούμε και αποδεχόμαστε με ευσεβές φρόνημα τα επτά θεία και ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, τα οποία είναι: Το άγιο Βάπτισμα, το άγιο Μύρο, ή θεία Ευχαριστία, ή Ιεροσύνη, ο νόμιμος Γάμος, ή Μετάνοια και το Ευχέλαιο. Και αυτά τα τιμούμε και τα σεβόμαστε με κάθε πίστη και ευλάβεια, ως αναγκαίους συντελεστές στη σωτηρία της ψυχής μας· και αποδεχόμαστε την χάρη και τον αγιασμό αυτών των Μυστηρίων, σύμφωνα με το (ιεροτελεστικό) τυπικό πού τηρείται και διαφυλάσσεται στην Ανατολική (Ορθόδοξη) του Χριστού Εκκλησία.

Τέταρτο, κρατάμε τις αποστολικές παραδόσεις, πού διδαχθήκαμε είτε προφορικά είτε με’ Επιστολή των θείων και ιερών Αποστόλων και μένουμε (σταθεροί) σ’ αυτά πού μάθαμε και επιβεβαιώσαμε, όπως ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει σ’ εμάς και σ’ όλους τους χριστιανούς και στην Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή και στην Β’ προς Θεσσαλονικείς και στην Β΄ προς Τιμόθεο.

Πέμπτο, μαζί με τις παραδόσεις των αποστόλων κρατούμε και αποδεχόμαστε και τις παραδόσεις της Εκκλησίας, δηλαδή αυτές που ορίσθηκαν από τους διαδόχους των αποστόλων -ήταν φρόνημα του κακόδοξου Μοντανού, ό όποιος άκμασε κατά τον δεύτερο αιώνα, το να αθετεί τις παραδόσεις και τις συνήθειες της Εκκλησίας, σύμφωνα με τον Ευσέβιο, βιβλίο Ε΄, κεφ. ΙΕ΄ της Εκκλησιαστικής Ιστορίας-, γιατί τα δόγματα και οι παραδόσεις της Εκκλησίας δεν είναι αντίθετα μεταξύ τους· μη κάτι τέτοιο! Άλλα μάλλον το ένα είναι συστατικό του άλλου. Γιατί, αφενός τα δόγματα της Πίστεως συνιστούν (συγκροτούν) τις παραδόσεις της Εκκλησίας· και αφετέρου οι παραδόσεις της Εκκλησίας θεμελιώνονται επάνω στα δόγματα της Πίστεως. Έτσι και τα δύο μαζί έχουν την ίδια σπουδαιότητα για την ευσέβεια (των πιστών). 

Γι’ αυτό και ο μέγας Βασίλειος είπε ότι «αυτά τα δύο έχουν την ίδια ισχύ για την ευσέβεια» (Κανόνας 91ος). Γιατί, όπως οι μεγάλες πέτρες στέκονται με τις μικρές, και οι δύο μαζί συγκροτούν την οικοδομή -επειδή αν θελήσει κανείς να γκρεμίσει τις μικρές, γκρεμίζει ταυτόχρονα και τις μεγάλες-, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και τα δόγματα της Πίστεως στέκονται μαζί με τις παραδόσεις της Εκκλησίας· και αν θελήσει κανείς να αθετήσει τις παραδόσεις της Εκκλησίας, αθετεί μαζί και τα δόγματα της Πίστεως. Για αυτό είπε πάλι ο Μέγας Βασίλειος: «Γιατί αν επιχειρούσαμε να εγκαταλείψουμε τις άγραφες συνήθειες, επειδή τάχα δεν έχουν μεγάλη σπουδαιότητα, χωρίς να το είχαμε αντιληφθεί θα ζημιώναμε στα πιο σημαντικά σημεία το Ευαγγέλιο· και μάλλον θα καταντούσαμε το κήρυγμα (του Ευαγγελίου) απλό όνομα (Κανόνας 91ος).

Έκτο, κρατούμε και αποδεχόμαστε όλους τους ιερούς κανόνες των πανευφήμων αποστόλων, των επτά Οικουμενικών Συνόδων, των τοπικών Συνόδων και των κατά μέρος αγίων και θεοφόρων πατέρων, πού επικυρώθηκαν από την Έκτη Οικουμενική Σύνοδο στον β΄ κανόνα της και από την Έβδομη στον α΄ κανόνα της. Και μαζί με τους κανόνες αποδεχόμαστε και τα πρακτικά των ίδιων αγίων Συνόδων, γιατί και τα δύο αυτά έχουν την ίδια εγκυρότητα.

Έβδομο, και για να ολοκληρώσουμε, όλα όσα αποδέχεται και ομολογεί ή Αγία, Καθολική, Αποστολική και Ανατολική Εκκλησία του Χριστού, ή κοινή και πνευματική μας μητέρα, αυτά και εμείς αποδεχόμαστε και ομολογούμε μαζί της. Και όσα αυτή αποστρέφεται και αποκηρύττει, αυτά παρόμοια κι εμείς τα αποκηρύττουμε και τα αποστρεφόμαστε μαζί της σαν παιδιά της και ειλικρινή και γνήσια.

(από ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΆΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ).

http://agonasax.blogspot.gr