.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σωτηρόπουλος Νικόλαος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σωτηρόπουλος Νικόλαος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο Άγιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία τιμά τον «αφορισμένο» Νικόλαο Σωτηρόπουλο


«Στην κυριακάτικη Θεία Λειτουργία ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. O Άγιος τον παρακάλεσε να κηρύξει το λόγο του Θεού..»

Ὁ θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, μετὰ τὸ ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας ποὺ τοῦ ἐπιβλήθηκε γιὰ τὴν γνωστὴ ὀρθόδοξη καὶ ὁμολογιακὴ στάση του, ἐπισκέφτηκε τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ. Ἐκεῖ συνάντησε τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο. 

Ὁ Ἅγιος μὲ πατρικὴ στοργὴ τὸν ἀγκάλιασε λέγοντας: «-Νῖκο μου, Νῖκο μου, Νῖκο μου». Καὶ τὸν ἀσπάστηκε «ἐν φιλήματι ἁγίῳ».

Τὴν ἑπόμενη μέρα στὴν κυριακάτικη Θεία Λειτουργία ἦταν τὸ τιμώμενο πρόσωπο. Ἐκκλησιάστηκε ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Βήματος καὶ στὸ «μετὰ φόβου…» κοινώνησε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ἁγίου πρῶτος. Μετὰ ὁ Ἅγιος τὸν παρακάλεσε νὰ κηρύξει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἅγιος Γέροντας τὸν ἄκουγε χαμογελῶντας. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἔγινε ἀντανάκλαση στὸν ὁμιλητὴ τῆς ὁμολογιακῆς καὶ θεολογικῆς χάριτος ποὺ ὑπῆρχε στὴν ψυχὴ τοῦ Ἁγίου. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ λόγια τοῦ κηρύγματος εἶχαν Χάρη Θεοῦ. Στὸ τέλος ὁ Ὅσιος τὸν εὐχαρίστησε γιὰ τὸ κήρυγμά του.

Ὅλο αὐτὸ τὸ περιστατικό, ποὺ «ὁ Ὅσιος ἀγκάλιασε τὸν Ὁμολογητὴ Ν. Σωτηρόπουλο, ποὺ τὸν τίμησε τόσο πολὺ καὶ τὸν ἔβαλε νὰ κηρύξει», τὸ βεβαιώνει καὶ ὁ Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπουσιάς, Μέγας Ὑμνογράφος της τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας. «Ἤμουν κι ἐγὼ ἐκεῖ», μοῦ εἶπε. «Ἤμουν παρὼν σ’αυτήν ὅλη τὴ διαδικασία… Ἤμουν καὶ τὸ μαρτυρῶ κι ἐγώ».

Ὁ μυστικὸς Ἅγιος Ἰάκωβος ἐμπράκτως, ὅπως συνήθιζε, μᾶς φανέρωσε γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη του.

Δὲν ἤθελε νὰ ἀρέσει σὲ ἀνθρώπους οὔτε συνέπλεε μὲ ἄνομες, ἀντίχριστες – ἀντορθόδοξες ἀποφάσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν. Ἤθελε νὰ ἀρέσει πάντα καὶ μόνο στὸν Κύριο. Ἔτσι ἀκύρωσε ὅπως εἴδαμε στὴν πράξη το, ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀδίκως καὶ ἀντικανονικῶς ἐπιβληθὲν ἐπιτίμιον ἀκοινωνησίας στὸν ὁμολογητὴ τῆς πίστεως κορυφαῖο θεολόγο καὶ διαπρύσιο κήρυκα τοῦ Θείου Λόγου Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Ὁ θαρραλέος θεολόγος ἤλεγξε δημόσια τὶς δημοσιευμένες αἱρετικὲς θέσει περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁδηγημένος ἀπλανῶς ἀπὸ τὸν Ὅσιο Δαυΐδ ἀναδείχθηκε ἀληθινὰ ὀρθόδοξος «ἔργῳ καὶ λόγῳ». Ὀρθοδοξότατος ἀσκητής, ἡσυχαστὴς καὶ κατόπιν Πνευματικός-Ποιμήν-Πατέρας τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Κυρίου μας.

πηγή:από το βιβλίο: Βίος και πολιτεία Οσίου Ιακώβου. Νικολάου Μπαλδιμτσή και Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου (Καραμπατέα), εκδ. Ι.Μ. Αγίας Τριάδος Εδέσσης 2023, κεφ. 3, σελ. 146-148. - trelogiannis.blogspot.com

Και σήμερα οι άνθρωποι θα βασάνιζαν και θα εκτελούσαν τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο


<<Αλλά και σήμερον τα αμαρτωλά «κέφια», μοιχείαι, πορνείαι, συμπόσια, χοροί και τα όμοια, οργιάζουν εις τον κόσμον. Μετά Χριστόν μάλιστα ουδέποτε ο κόσμος «εγλέντησε» τόσον, όσον σήμερον. Ο κόσμος έπεσε «με τα μούτρα» εις τας σαρκικάς ηδονάς και την κραιπάλην μέθην. Και αν έζη ο Ιωάννης σήμερον, εν χριστιανική εποχή, θα ήλεγχε την αμαρτίαν αυστηρότερον. Και οι άνθρωποι, μη υποφέροντες τον έλεγχόν του, θα τον εβασάνιζον καθημερινώς και τελικώς θα τον εξετέλουν>>.


Από το κεφάλαιο «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ», σελ. 67, του ωραιότατου βιβλίου του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου, ΕΟΡΤΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ. Για την Αποτομή της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου είναι αφιερωμένες οι σελίδες 65-68

Οι ψευτοευγενείς και οι οικουμενιστές θα κατηγορούσαν τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο

 

ΦΩΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἄλλο κατάκρισις καί ἄλλο ἔλεγχος


ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, θεολόγος - φιλόλογος 

Ὅπως ὁ Ἰησοῦς ἐν ὄψει τῆς θανατώσεώς του ἤλεγξε μέ καυστική γλῶσσα τούς Ἰουδαίους, ἔτσι καί ὁ Στέφανος τούς ἐλέγχει μέ δριμύτητα καί τούς ὀνομάζει σκληροτράχηλους, σκληρόκαρδους καί ἀνυπάκοους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ δίνει μέγιστο βαθμό ὁρμῆς καί φλόγας, γιά νά καταγγείλῃ τά ἐγκλήματα τῶν προφητοκτονιῶν καί τῆς χριστοκτονίας.

Ὁ δριμύς καί καυστικός ἔλεγχος τοῦ Στεφάνου κατά τῶν ἀρχόντων τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν ὁμοίων σέ ἀσέβεια Ἰουδαίων διδάσκει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὀφείλουν νά ἐλέγχουν μέ κάθε παρρησία τούς ἀσεβεῖς, ὅσο ψηλά καί ἄν βρίσκωνται σέ θέσεις καί ἀξιώματα. Ὅσο μάλιστα ψηλότερα βρίσκονται, τόσο αὐστηρότερα πρέπει νά τούς ἐλέγχουν. 

Ποῦ εἶναι λοιπόν αὐτοί πού λένε, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται ὁ ἄνθρωπος νά κρίνῃ καί νά χρησιμοποιῇ σκληρή γλῶσσα; Δέν ἐπιτρέπεται νά κρίνῃ μέ τήν ἔννοια τῆς ἐμπαθοῦς κατακρίσεως. Ἐπιτρέπεται ὅμως καί ἐπιβάλλεται νά κρίνῃ μέ τήν ἔννοια τοῦ ἐλέγχου. Ἄλλο κατάκρισις καί ἄλλο ἔλεγχος. 

Ἀλλοίμονο σέ ὅσους δέν ἀγανακτοῦν καί δέν ὀργίζονται καί δέν διαμαρτύρονται γιά τήν ἀσέβεια ἐντόνως. Αὐτοί δέν εἶναι πνευματοφόροι ἄνθρωποι, ἀλλ’ ἀπνευμάτιστοι. Αὐτοί δέν εἶναι πρᾶοι, ἀλλά δειλοί, καιροσκόποι, ὀλιγόπιστοι, ἀδιάφοροι. 

Ἀλλοίμονο, ἐπίσης, σ’ ὅσους δέν ἔχουν τήν δύναμι νά ἐλέγξουν τούς ἀσεβεῖς, ἀλλά ἐλέγχουν καί κατακρίνουν τούς ὀλίγους εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νά ἐλέγχουν τό ἀποθρασυνθέν κακό! 

--------------------------------- 

Ἀπό τό βιβλίο ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ τοῦ Νικολάου Σωτηρόπουλου, θεολόγου - φιλολόγου, σύγχρονου ἀγωνιστή καί ὁμολογητή τῆς Πίστεως. 


Γιά τήν ἀντιγραφή 

Φ.Μ.

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: Ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου πολεμεί το σχίσμα και είναι άξιος επαίνου


«Όταν ένας αρχιερεύς κηρύττει Αίρεση, τότε ο ιερεύς έχει το δικαίωμα να μην μνημονεύει το όνομα αυτού του αρχιερέως»
Επιμέλεια κειμένου και απομαγνητοφώνηση: katanixi.gr

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: «Αιώνιον τεταγμένοι. Αδελφοί που σας αγάπησε ο Κύριος, έγινε άνθρωπος και θυσιάστηκε για σας και όρισε να κατακτήσετε την απέραντη αιωνιότητα, να κατακτήσετε την ασάλευτη και απερίγραπτη Βασιλεία Του.

Η Εκκλησία σας με προσκάλεσε να έρθω να κηρύξω τον λόγο του Θεού. Ανταποκρίθηκα προθύμως στην πρόσκληση της Εκκλησίας σας. Η Εκκλησία σας κατηγορείται ότι είναι σχισματική. Ήρθα σαν ορθόδοξος θεολόγος να ανατρέψω αυτήν την κατηγορία. Ήρθα να υπερασπίσω σαν ορθόδοξος θεολόγος, τον λαό του Θεού που έρχεται σ’ αυτό τον ναό, για να λατρέψει τον Κύριο της Δόξης. Ο εφημέριος σας, ο λειτουργός του Υψίστου ο πατήρ Αλέξανδρος, έχει χειροτονία από κανονικό Επίσκοπο. Έχει κανονική χειροτονία, έχει πραγματική ιερωσύνη και τελεί τα Μυστήρια».

Το εκκλησίασμα: «Άξιος! Άξιος! Άξιος!»

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: «Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως καθήρεσε τον πατέρα Αλέξανδρο, αλλά τον καθήρεσε αδίκως, αναρμοδίως, δεν είχε αυτό το Πατριαρχείο αρμοδιότητα να κρίνει τον πατέρα Αλέξανδρο και αναπολογήτως, χωρίς να τον καλέσει σε απολογία. Γι’ αυτό η καθαίρεσις του, σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, είναι άκυρη, όπως είναι άκυρος κι ο περιβόητος αφορισμός του ομιλούντος.

Πρέπει να μάθουν οι διοικούντες την Εκκλησία, δικαιοσύνη, να μάθουν οι διοικούντες την Εκκλησία, δικαιοσύνη και να σέβονται τους Ιερούς Κανόνες, και να μην κάνουν αυθαίρετα και δικτατορικά πράγματα μέσα στην Εκκλησία του Θεού.

Ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τί λέγει αδελφοί μου; Όταν ένας αρχιερεύς κηρύττει Αίρεση, τότε ο ιερεύς έχει το δικαίωμα να μην μνημονεύει το όνομα αυτού του αρχιερέως και να λειτουργεί ανεξαρτήτως απ’ αυτόν τον αρχιερέα και να μνημονεύει, όπως με συγκίνησε, άκουσα προηγουμένως, να μνημονεύει ο πατήρ Αλέξανδρος: «Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων, των ορθοτομούντων τον λόγον της Αληθείας». Ο Κανών 15, επαναλαμβάνω της Πρωτοδευτέρας Συνόδου για τον ιερέα, ο οποίος δεν μνημονεύει τον αιρετικό αρχιερέα και λειτουργεί ανεξαρτήτως απ’ αυτόν, ο Κανόνας λέγει ότι αυτός ο ιερέας, δεν προκαλεί σχίσμα, αλλά πολεμεί το σχίσμα, διότι δεν μνημονεύει τον αιρετικό αρχιερέα και διότι λειτουργεί ανεξαρτήτως από τον αιρετικό αρχιερέα. Επαναλαμβάνω: Δεν δημιουργεί σχίσμα, αλλά πολεμεί το σχίσμα και είναι άξιος επαίνου».

Εκκλησίασμα: «Άξιος! Άξιος!»

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: «Όχι καθαιρέσεως. Καθαιρέθηκαν και μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, όπως ο Αθανάσιος, ο στύλος της Ορθοδοξίας, όπως ο Χρυσόστομος, ο οικουμενικότερος Πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Αλλά οι Πατέρες, καίτοι καθαιρέθηκαν από αδίκους συνεπισκόπους, είναι οι ακαθαίρετοι πύργοι της Εκκλησίας. Την λειτουργία του ιερού Χρυσοστόμου απολαμβάνουμε εδώ την Κυριακή.

Αδελφοί μου, δεν είναι σχισματική η Εκκλησία σας. Είναι κανονική, ορθόδοξος και είναι αξιέπαινος ο εφημέριος σας, διότι δήλωσε: «Εγώ θα λειτουργώ ανεξαρτήτως από την Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, διότι ο αρχιεπίσκοπος κηρύττει Αίρεση!» Αιρέσεις. Γι’ αυτό ήρθα εδώ να ομιλήσω, αλλιώς δεν θα ερχόμουν.

Ξέρετε τι λέγει άλλος Κανόνας, ο ΛΑ΄Αποστολικός; Ένας ιερεύς μπορεί να παύσει το μνημόσυνο αρχιερέως και να λειτουργεί ανεξάρτητα από την διοίκηση του αρχιερέως, όταν ο αρχιερέας προσβάλλει την ευσέβεια, την Πίστη δηλαδή κι όχι μόνο την ευσέβεια, και την δικαιοσύνη, όταν κάνει άδικα πράγματα.

Άλλος Κανόνας ξέρετε τι λέγει; Αν ένας αρχιερέας, δεν πολεμεί τις αιρέσεις, πολύ περισσότερο αν ο αρχιερέας κηρύττει κι αιρέσεις, έχει ως δικαίωμα, έχει δικαίωμα άλλος αρχιερέας να έρθει και ν’ αναλάβει την διαποίμανση του ποιμνίου του. Μάλιστα! Αν υπήρχαν ηρωϊκοί Επίσκοποι και ηρωϊκοί ιερείς, έπρεπε να έρθουν εδώ στην Αυστραλία και να αναλάβουν την διαποίμανση του αποιμάντου ποιμνίου της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.

Σήμερα εορτάζομε, προχθές και σήμερον, την Αγία Παρασκευή. Μετά την Παναγία μας, είναι η δημοφιλέστερη γυναικεία αγία μορφή. Η Αγία Παρασκευή αγίασε αδελφοί μου, διότι είχε Πίστη. Το πρώτο είναι η Πίστις, όλα τ’ άλλα έρχονται δεύτερα. Πίστευε όπως λέγει σήμερα ο Απόστολος, πίστευε τον Ιησούν ως Κύριον, ως Θεόν. Πίστευε την Κυριότητα και την Θεότητα του Αρχηγού της Πίστεως μας, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πίστευε επίσης, στην Ανάσταση του Χριστού, που λέγει πάλι ο Απόστολος. Πίστευε σε όλα όσα πιστεύει η Εκκλησία. Ήταν μέλος της Εκκλησίας συνειδητό και αγωνιζόταν μέσα στην Εκκλησία. Κι επειδή η Εκκλησία είναι εργαστήριο αγιότητος, γι’ αυτό η Αγία Παρασκευή με τον αγώνα της και με την Χάρη της Εκκλησίας, έγινε Αγία και θαυματουργός.

Επ’ ευκαιρία αδελφοί μου, συντόμως θα εξηγήσω στην ευσέβειά σας, το άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως που αναφέρεται στην Εκκλησία, που αναδεικνύει Αγίους και θαυματουργούς και μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες. Τι είπαμε προηγουμένως, απαγγέλοντας το Σύμβολο της Πίστεως; Πιστεύω Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Είναι μία. Ο Χριστός δεν είναι σε πολλές εκκλησίες. Μία Εκκλησία ίδρυσε. Αυτή που έχει τη σωστή Πίστη. Τ’ άλλα είναι αιρέσεις και σχίσματα. Εδώ είστε Εκκλησία με την ορθή Πίστη, την Ορθόδοξη. Ανήκετε στην Μία Εκκλησία που είπε ο Χριστός: «Θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου πάνω στην πέτρα της Πίστεως». «Την» Εκκλησία είπε, «Μία» Εκκλησία. Μία η σωστή Πίστις, μία η Εκκλησία.

Είπε πάλι ο Χριστός στους Ιουδαίους, δεν έχω μόνον εσάς τους Ιουδαίους είπε ο Χριστός, έχω κι άλλα πρόβατα. Εμάς τους εθνικούς, τους Έλληνες κι άλλους που ήμασταν ειδωλολάτρες. Πρόκειται κι αυτούς να τους οδηγήσω και θα γίνει μία ποίμνη κάτω από έναν ποιμένα. Ποιά είναι η μία Ποίμνη; Η Μία Εκκλησία. Και ποιός είναι ο ένας Ποιμένας; Αυτός που θυσιάστηκε για τα πρόβατα, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Μιλάνε οι Οικουμενισταί για πολλές εκκλησίες. Συμβούλιο λέει, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Να γίνει Ένωσις των εκκλησιών. Λάθος! Μία είναι η Εκκλησία, αυτή που δεν άλλαξε τίποτα από την Πίστη των οκτώ πρώτων αιώνων. Εγώ προκαλώ πολλές φορές τους ετεροδόξους, τους αιρετικούς να υποδείξουν και να αποδείξουν ότι αλλάξατε μία έστω μικρή Αλήθεια Πίστεως. Δεν μπορούν να αποδείξουν τέτοιο πράγμα. Δεν αλλάξαμε τίποτε από την Πίστη. Η Εκκλησία είναι Μία, τα άλλα επαναλαμβάνω, που ονομάζονται εκκλησίες, είτε Παπισμός, είτε προτεσταντικές ομολογίες, είτε μονοφυσίτες, είναι αιρέσεις και σχίσματα.

Η Εκκλησία είναι Αγία. Πίστεύω εις Μίαν, Αγία, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Γιατί η Εκκλησία είναι Άγια; Διότι είναι Άγιος ο Ιδρυτής της, διότι είναι Άγιο το Πνεύμα που την εμψυχώνει, το Άγιο Πνεύμα. Διότι είναι Άγιο το Ευαγγέλιο, Αγία η Γραφή, αγία η διδασκαλία της, αγία η Παράδοση της. Διότι είναι Άγια τα Μυστήρια της, διότι είναι άγιος ο σκοπός της. Η Εκκλησία είναι εργαστήριο αγιότητος. Μέσα στην Εκκλησία υπάρχει η Χάρις του Θεού που αναδεικνύει Αγίους, όπως ανέδειξε την Αγία Παρασκευή. Τί λέγω; Εκατομμύρια Αγίους και μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες και θαυματουργούς, που και τα ιερά τους λείψανα θαυματουργούν. Η Εκκλησία είναι Αγία, δημιούργησε εκατομμύρια Αγίους, δεν έχει σημασία ότι μες την Εκκλησία υπάρχουν και ασεβείς και φαύλοι. Οι ασεβείς και φαύλοι δεν καταργούν τους Αγίους και την αγιότητα της Εκκλησίας, της Εκκλησίας του Θεού. Η Εκκλησία δεν είναι απλώς ανθρώπινος οργανισμός, είναι θεανθρώπινος οργανισμός, γι’ αυτό και δεν μπόρεσαν να την γκρεμίσουν οι εχθροί και οι προδότες της Πίστεως.

Η Εκκλησία είναι Καθολική. Τι σημαίνει η Εκκλησία είναι Καθολική; Οι Παπικοί ονομάζουν τους εαυτούς τους καθολική εκκλησία. Λάθος, δεν είναι εκκλησία οι Καθολικοί είναι Αίρεση, δεν είναι καθολική η εκκλησία τους, η λεγομένη εκκλησία τους. Λέγεται καθολική, αλλά δεν είναι, έχει το όνομα δεν έχει την Χάρη. Καθολική είναι η δική μας η Εκκλησία. Γιατί; Καθολική θα πει, έχει όλη την Αλήθεια της Πίστης. Δεν πέταξε τίποτε από τις αλήθειες της Πίστεως, δεν διαστρέβλωσε τίποτε από τις αλήθειες της Πίστεως. Επειδή η Εκκλησία μας έχει όλη την Αλήθεια της Πίστεως, που φανέρωσε ο Κύριος για τη σωτηρία μας, γι’ αυτό λέγεται Καθολική η δική μας Εκκλησία. Οι Παπικοί, από το όνομα «Καθολική» δεν έχουν την Χάρη. Εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε το όνομα «Καθολική» και την Χάρη.

Η Εκκλησία είναι Αποστολική, τί σημαίνει τούτο; Ο Θεός την ίδρυσε δια μέσου των Αποστόλων. Διάλεξε δώδεκα, δεκατρείς ανθρώπους απλοϊκούς, αγραμμάτους, τους εξαπέλυσε στην οικουμένη, κήρυξαν τα ωραιότερα λόγια, λόγια που τα θαυμάζουν αιώνες, λόγια ασύγκριτα. Οι φιλόσοφοι δεν φτάνουν τη σοφία των Αποστόλων. Και μερικά έτη, και μερικές δεκαετίες μετά τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού, ίδρυσαν στην οικουμένη, ανάμεσα σε όλα τα κράτη και πάνω από όλα τα κράτη, το Κράτος του Θεού, την Εκκλησία. Όχι ακρογωνιαίο λίθο, αγκωνάρι τον ίδιο τον Χριστό και δευτερεύοντες θεμελιωτή τους, τους Αποστόλους και λίθους του οικοδομήματος αυτού που λέγεται Εκκλησία, έχει η Εκκλησία όλους τους συνειδητούς χριστιανούς. Είμαστε ζωντανά λιθάρια στο μεγαλόπρεπο οικοδόμημα του Χριστού που λέγεται Εκκλησία.

Η Εκκλησία αδελφοί μου, είναι η κιβωτός της σωτηρίας μας, είναι το εργαστήριο της αγιότητος, είναι να εκφραστώ αλλιώς, η μητέρα μας, η γλυκιά μας μάνα, που μας χαρίζει ελπίδα και παρηγοριά και δύναμη. Μέσα στην Εκκλησία γίνονται θαύματα, γι’ αυτό δεν γκρεμίζεται η Εκκλησία. Και τι είπε ένας Πατέρας της Εκκλησίας; Κανείς δεν μπορεί να έχει τον Θεό Πατέρα, αν δεν έχει την Εκκλησία μητέρα. Αν δεν έρχεται κάθε Κυριακή στη μεγάλη αυτή οικογένεια του Χριστού, να πει το «Δόξα Σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς», να πει το «Σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν, Κύριε».

Αδελφοί μου, όλα είναι μάταια στον κόσμο. Η Εκκλησία δεν είναι μάταιο πράγμα. Να μείνουμε πιστοί στην Πίστη, στην Ορθοδοξία, στην γλυκιά μας μάνα την Εκκλησία μέχρι τέλους. Κι όταν φύγουμε απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, σαν παιδιά της Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, δεν θα πάμε κάτω που πηγαίνουν οι ασεβείς. Θα πάμε πάνω, πάνω από τα άστρα, πάνω από τους γαλαξίες και θα παραλάβουμε Βασιλεία ασάλευτη, απερίγραπτη και θα βασιλεύουμε μαζί με τον Βασιλέα των βασιλευόντων, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, στους απεράντους αιώνας και της Βασιλείας ημών ουκ έσται τέλος. Αμήν!»

Απομαγνητοφώνηση: Ιστολόγιο Κατάνυξη

Τι πρέπει να ρωτάμε πάντα τούς αιρετικούς!


" Ισχυρίζονται ότι τα πάντα στηρίζονται στην Αγία Γραφή. Κρατούν συνέχεια τη γραφή στα χέρια, διαβάζουν τη γραφή ώρες παρακαλώ,να λέμε και τα καλά τους, ώρες! 
Και τα μικρά παιδάκια από 5-6 ετών 7, τα διδάσκουν να μαθαίνουν Αγία Γραφή. 
Και εκεί στην εκκλησία της Πεντηκοστής είδα από έξω μία ανακοίνωση, κάθε μέρα έχει κήρυγμα, κάθε μέρα!.. 
Ωραία, κρατούν τη γραφή,διαβάζουν τη Γραφή ώρες και ημέρες και μήνες 
και τακτικώς πολλοί από αυτούς, όχι όλοι..
Αλλά ποιο είναι εδώ το ερώτημα: (Λένε ότι στηρίζονται πάνω στην Αγία Γραφή)
- Που βρήκαν την Αγία Γραφή;
Αυτό θα τους ρωτάτε!!!
- Τι είναι αυτό το βιβλίο που κρατάς;
- Που το βρήκες ;
- Ποιός σου είπε ότι είναι Αγία γραφή;
- Ποιός εγγυάται την γνησιότητα;
- Ποιός σου είπε ότι τα κανονικά βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι 27 και όχι 25 ή 30;
- Ποιος σου εγγυάται αν εδώ μέσα δεν είναι απόκρυφα και ψευδεπίγραφα ;
ΠΟΙΟΣ;;;
- Ποιός εγγυάται τη Θεοπνευστία της γραφής και τη γνησιότητα;
ΠΟΙΟΣ ;;;

Τι θα πούνε τι να απαντήσουν οι ταλαίπωροι, τι να απαντήσουν..!
Η Ορθόδοξος εκκλησία, ο Μέγας Αθανάσιος με την περί αυτών σύνοδο! 
Ο Μέγας Αθανάσιος όμως είναι ορθόδοξος! Λοιπόν, ο Αθανάσιος και η σύνοδος του είπε ποια είναι τα σωστά βιβλία!!!
Και ή παραδέχονται τον Αθανάσιο ως ορθόδοξο και γίνονται και αυτοί ορθόδοξοι, ή παραδέχονται τον Αθανάσιο ως αιρετικό και δεν πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στο βιβλίο που τους υπέδειξε ο Αθανάσιος και η σύνοδος του ως Θεόπνευστο..! Τελείωσε η ιστορία!! "

Νικόλαος Σωτηρόπουλος




Νικόλαος Σωτηρόπουλος : Ισοπέδωση της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις


Μεγαλόσχημοι κληρικοί και άλλοι οίκουμενιστές δηλώνουν, ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση. 

Ναι, λέγουμε και εμείς, ο Οικουμενισμός δεν είναι μία απλή αίρεση, αλλά είναι συνονθύλευμα όλων των αιρέσεων μαζί· παναίρεση, όπως τον χαρακτήρισε νεώτερος Πατήρ της Εκκλησίας, ο Ιουστίνος Πόποβιτς, και όπως φρονούν όλοι οι νουν Χριστού και Ορθοδοξίας έχοντες κληρικοί και λαϊκοί.

Απόδειξη της θλιβερής αλήθειας, ότι ο Οικουμενισμός είναι παναίρεσι, είναι η περιβόητη Εγκύκλιος του 1920 του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Συμφώνως προς την περιβόητη αυτή Εγκύκλιο οι αιρετικές «Ομολογίες της Δύσεως” είναι αδελφές Εκκλησίες! 

Απόδειξη της θλιβερής αλήθειας, ότι ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι το περιβόητο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.). Και το όνομα αυτού του Συμβουλίου είναι αιρετικό, λόγω του πληθυντικού Εκκλησιών, πολλών Εκκλησιών, ενώ ο Χριστός δεν ίδρυσε πολλές, αλλά μία Εκκλησία· αυτή πού κατέχει την ορθή πίστη, την ορθή διδασκαλία.

Απόδειξη του ότι ό Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι πρόσφατη δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη ενώπιον του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ, ότι αγωνίζεται για την ένωση των Εκκλησιών, όπως εκείνος αγωνίζεται για την ένωση των λαών και Εθνών («Ο.Τ.» 27-11-2009). 

Απόδειξη του ότι ό Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι αιρετικές δηλώσεις και εκδηλώσεις πολλών ημετέρων οικουμενιστών, ρασοφόρων και μη. 

Εκτός άλλων εκδηλώσεων, ημέτεροι οικουμενισταί προβαίνουν και σε συμπροσευχές και συλλείτουργα με αιρετικούς, σαν να μην είναι αιρετικοί, αλλά Ορθόδοξοι.

Ισοπέδωση της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις.

Όντως παναίρεση ό Οικουμενισμός.

Νικόλαος Σωτηρόπουλος 
(ο μεγαλύτερος ίσως ομολογητής θεολόγος των ημερών μας)




Τι έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και τι δεν κάνουν οι σημερινοί ιεράρχες


του μακαριστού Νικολάου Σωτηρόπουλου

Το έτος 2007 ονομάστηκε έτος Άγ.Ιωάννου του Χρυσοστόμου, διότι με αυτό συμπληρώθηκαν 1600 έτη από τη μαρτυρική κοίμηση του μεγα­λυτέρου Πατρός και οικουμενικού δι­δασκάλου της Εκκλησίας μας. Επί τη έπετείω αυτή διοργανώθηκαν πολλές εκδηλώσεις, εκφωνήθηκαν πολλές ομιλίες και πλέχτηκαν για τον άγιο πολλά εγκώμια. Το κυριότερο όμως πράγμα δεν έγινε. Ποίο είναι αυτό; Ή μίμησις του αγίου και μάλιστα από τούς σημερινούς διαδό­χους του, τους επι­σκόπους. «Τιμή αγίου, μιμήσις αγίου» μάς λέγουν στα κηρύγμα­τα τους, δίχως όμως να είναι διατεθειμένοι νά εφαρμόσουν αυτοί πρώτοι αυτό πού κηρύττουν. “Ας αναφέρομε μερικά παραδείγμα­τα:

Ό I. Χρυσόστομος ήλεγξε σφό­δρα τούς σκληρούς και άσπλαχνους πλουσίους. Πόσοι επίσκοποι ελέγ­χουν σήμερα τούς πλουσίους; Οι πε­ρισσότεροι επιδιώκουν τη γνωριμία μαζί τους, διότι, ως πλούσιοι, είναι ισχυροί, και οι επίσκοποι μας θέλουν νά «τα έχουν καλά» με τούς ισχυρούς τής γης.

Ό Ί. Χρυσόστομος έκανε πολλά θαύματα, ένα μάλιστα απ’ αυτά την ήμερα τής ένθρονίσεώς του, όταν θε­ράπευσε ένα δαιμονισμένο, πού κυ­λιόταν και άφριζε τη στιγμή τής ενθρονίσεως! Το θαύμα αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στο λαό. Πόσοι επί­σκοποι σήμερα μπορούν νά συνδέ­σουν και νά σφραγίσουν τη χειροτο­νία ή ένθρόνισή τους μ’ ένα θαύμα; Δημοσίως, ενώπιον του λαού, εξόρκισε το δαιμόνιο ο άγιος. Δυστυχώς στις ήμερες μας «δε­σπότης» Αθηναϊκού προαστίου απαγόρευ­σε τούς δημοσίους εξορκισμούς και ανάγ­κασε σέ παραιτήσει πα­σίγνωστο χαρισματούχο ιερομόναχο εξορ­κιστή, τής Ί. Συνόδου έπικροτούσης τον θρίαμβο αυτό του Σα­τανά!

Ό Ι. Χρυσόστο­μος ήλεγξε την ομοφυλοφιλία. Το βδελυρό αυτό αμάρτημα θεωρούσε «πάσης κολάσεως χείρον». Τούς ομο­φυλοφίλους θεωρούσε χειρότερους από τούς φονείς, «αλόγων ανοητότερους και κυνών αναιδέστερους»! Σή­μερα ή ομοφυλοφιλία κάνει θραύση στις τάξεις του άγαμου κλήρου, και οι επίσκοποι σιωπούν, ορισμένοι δε την καλύπτουν, προστατεύουν, προάγουν και προσπαθούν με επαίσχυντα Συνο­δικά έγγραφα νά την νομιμοποιή­σουν!

Το πρώτο πράγμα, πού έκανε ο Ι. Χρυσόστομος, όταν έγινε αρχιεπί­σκοπος, ήταν ή κάθαρση του κλήρου του από τους αναξίους κληρικούς. Σήμερα, αντί καθάρσεως από τούς αναξίους βλέπουμε εκκλησιαστικές εκκαθαρίσεις κατά των άξιων, δικαίων και ευλαβών κληρικών!

Ό I. Χρυσόστομος συγκρούσθη­κε πολλάκις με τα ανάκτορα, εμπόδι­σε μάλιστα κάποτε και τη βασίλισσα Ευδοξία να εισέλθει στον Ί. ναό της Άγ. Σοφίας, επειδή εκείνη αδίκησε μία χήρα και της άρπαξε το αμπέλι της! Σήμερα, πού οι πολιτικοί άρχον­τες αποχριστιανίζουν με αντιχριστια­νικούς νόμους το έθνος μας και περι­θωριοποιούν την Εκκλησία, ποίος επίσκοπος τολμά νά τους εμπόδιση νά εισέλθουν στο ναό; Με το νόμο υπέρ των αμβλώσεων συντελείται εθνοκτονία, οι αρχιερείς μας όμως προτιμούν τη φιλία των ένοχων πολι­τικών, και με τη σιωπή και ανοχή τους γίνονται συνένοχοι στον αργό αυτό θάνατο της Ελλάδος.

Προσκύνησαν οι επίσκοποι μας κατά το παρελθόν έτος με φαινομε­νική ευλάβεια την τίμια κάρα του αγί­ου, καρατόμησαν όμως με παράνομη και άδικη καθαίρεση ένα άξιο και ασυμβίβαστο κληρικό, μιμητή του Ι. Χρυσοστόμου, τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, επειδή πολεμεί τον Οικου­μενισμό και έπαυσε ορθώς και κανο­νικώς το μνημόσυνο των αναξίων προϊσταμένων του!

Ό Ί. Χρυσόστομος πολέμησε τις αιρέσεις της εποχής του. Πολλοί ση­μερινοί διάδοχοι του εναγκαλίζονται τις σύγχρονες αιρέσεις, τις ονομά­ζουν «αδελφές εκκλησίες» και πολε­μούν …όσους κάνουν άντιαιρετικό αγώνα!

Ομιλούν για το «χρυσό στόμα» του Χρυσοστόμου με ευκολία, απο­φεύγουν όμως νά διαμαρτυρηθούν και νά ελέγξουν όσους με αντικανο­νικό και άδικο αφορισμό προσπάθη­σαν νά φιμώσουν ένα άλλο σύγχρονο ορθόδοξο στόμα, αυτό του αγωνιστού θεολόγου και Ίεροκήρυκος Νικολάου Σωτηροπούλου! Ό Χρυσόστομος υπεράσπιζε τούς αδικημένους και διωκόμενους. Αυτοί προτιμούν την εύνοια και φιλία των αδικούντων και διωκόντων!

Μνημειώδης έμεινε ο λόγος του Ι. Πατρός «ουδέν δέδοικα ώς επισκό­πους πλήν ένίων». Δυστυχώς πολλοί επίσκοποι σήμερα δεν μιμούνται τον Χρυσόστομο, άλλά τούς επισκόπους εκείνους, πού φοβήθηκε όσο τίποτε άλλο ο άγιος στις ήμερες του! Επειδή πολλοί επίσκοποι, πού ύμνησαν και εγκωμίασαν τον άγιο Ιω­άννη κατά το 2007, τυγχάνει νά είναι Οίκουμενισταί, θα προσθέσομε και τούτο: Τι είπε ο Χριστός ελέγχοντας τούς γραμματείς και Φαρισαίους; «Έπί της Μωσέως καθέδρας έκάθισαν οί γραμματείς και Φαρισαίοι. Πάν­τα ούν όσα έάν εϊπωσιν ύμϊν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δέ τά έργα αυτών μή ποιείτε’ λέγουσι γάρ, καί ού ποιούσι» (Ματθ. 23, 2-3). Ή διδασκα­λία τους ήταν σωστή, τα έργα τους όμως πονηρά και υποκριτικά. Οι Οίκουμενισταί είναι χειρότεροι των γραμματέων και των Φαρισαίων, διότι κάθονται στους θρόνους του Χρυσο­στόμου και των άλλων Πατέρων τής Εκκλησίας και νοθεύουν και διαστρέ­φουν το Ευαγγέλιο, εξισώνοντας το φως με το σκότος, την αλήθεια μετην πλάνη, την Ορθοδοξία με την αίρεση! Και ή διδασκαλία τους είναι αιρετική, και τα έργα τους (συμπροσευχές, συλλείτουργα, συμμετοχή στο Π.Σ.Ε.) παράνομα. Αυτοί δεν είναι μιμηταί, άλλ’ άρνηταί του Ι. Χρυσοστόμου.

Και κάτι ακόμη, πού άφορα στην αρχιεπισκοπική διαδοχολογία των ήμερων μας. Ό Ι. Χρυσόστομος με με­γάλο δισταγμό δέχθηκε να χειροτονηθεί πρεσβύτερος στην Αντιόχεια. Θεωρούσε εαυτόν ανάξιο για το αξίω­μα της ιεροσύνης. Το ίδιο συνέβη και με την εις επίσκοπο χειροτονία του. Με δόλιο τρόπο και βιαίως τον απήγα­γε ο έπαρχος της Αντιοχείας, κατ’ έντολήν του αύτοκράτορος, και τον παρέδωσε στους στρατιώτες, οι όποιοι τον μετέφεραν χωρίς τη θέλησή του στην Κωνσταντινούπολη για νά τον χειροτονήσουν αρχιεπίσκοπο! Άλλοι δε μεγάλοι άγιοι τής Εκκλη­σίας μας εγκατέλειψαν την πόλη τους και κατέφυγαν στην έρημο για ν’ απο­φύγουν το αξίωμα. Ενώ σήμερα… Σή­μερα δεν προσπαθούν νά αποφύγουν το αξίωμα, άλλά το επιδιώκουν, το διεκδικούν, το λαχταρούν και μιμούν­ται όχι τους Πατέρας, άλλά τούς υπο­ψηφίους βουλευτές στην προσπάθεια τους, με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, νά το αποκτήσουν!

‘Αλλ’ ας μη άπογοητευώμεθα. Ό Θεός δεν πρόκειται νά εγκατάλειψη την Εκκλησία του.

Και αν στις χαλε­πές αυτές ήμερες απουσιάζουν οι εν ενεργεία μιμηται του άγιου, ζει ακόμη και διανύει το 101 έτος της ηλικίας του (το 2008) ο «εν αποστρατεία» ευρισκόμε­νος αναντιρρήτως άξιος μιμητής του Χρυσοστόμου, ο φλογερός Μητρο­πολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Ή πολυτάραχη ζωή του δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία συνε­χής μίμηση του Χρυσοστόμου. Είναι βεβαίως σήμερα παροπλισμένος λόγω του βαθύτατου γήρατος του. Υπάρχουν όμως τα σοφά συγγράμμα­τα του και οι μαγνητοφωνημένες πύ­ρινες ομιλίες του, πού μας εμπνέουν, καθοδηγούν και μας προτρέπουν όλους, κληρικούς και λαϊκούς, νά γίνωμε μικροί μιμηταί του μεγάλου Χρυσοστόμου. Και ναι μεν δεν είναι εις θέσιν πλέον νά δίνη μάχες υπέρ της Ορθοδοξίας, συνεχίζει όμως νά ρίπτει την αιωνόβια σκιά του επάνω στα εκκλησιαστικά μας πράγματα και νά μας δίνη ελπίδα. Οι Ιουδαίοι ήλπιζαν, ότι ή σκιά του Πέτρου θα έπεφτε επά­νω στους ασθενείς τους και θα τούς θεράπευε. Εμείς ελπίζουμε, ότι και ή σκιά ακόμη του π. Αυγουστίνου, εάν θέλει ο Θεός, μπορεί νά βοηθήσει, ώσ­τε ή Εκκλησία μας νά ανορθωθεί, νά αναλάμψει και νά γίνει, όπως την ώραματίζετο ο νέος αυτός Χρυσόστομος τής συγχρόνου Ελλάδος, ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ.

(Από τον “ΣΤΑΥΡΟ”2008)

Θανάσιμο λάθος: Η «Κατάνυξη» βγάζει τα μάτια της με τα ίδια της τα χέρια!


Θανάσιμο λάθος ορθοδόξων εξ αιτίας των οικουμενιστών

Tοῦ θεολόγου Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

Σχόλιο: Ἡ «Κατάνυξη» μὲ τὸ ἄρθρο τοῦ Nικ. Σωτηροπούλου «Θανάσιμο λάθος ὀρθοδόξων ἐξ αἰτίας τῶν οἰκουμενιστῶν»ποὺ χθὲς δημοσίευσε, ὑποστηρίζει τὴν ἀμάρτυρη κακοθεωρία ὅτι μποροῦμε νὰ ἔχουμε κοινωνία μὲ «εὐσεβεῖς» ἱερωμένους. 

Καὶ ποιούς θεωρεῖ «εὐσεβεῖς» ἱερωμένους; Αὐτοὺς ποὺ κοινωνοῦνκαὶ μνημονεύουν τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἀποδέχτηκαν τὴν ἄνομηΚολυμπάριο Σύνοδο, τὸ Οὐκρανικὸ σχίσμα καὶ καλοῦν στὴν Ἑλλάδα γιὰ συλλείτουργα τοὺς σχισματικοὺς σπρώχνοντας ἔτσι καὶ τὸ ποίμνιο στὴν ἀναγνώρισή τους· αὐτοὺς ποὺ ἀποφάσισαν τὰ ἀντιεκκλησιαστικὰ μέτρα κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ μὲ κορυφὴ τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν καὶ τὴν ἀπαγόρευση τῆς Θ. Κοινωνίας· δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ ὑποτάσσονται στοὺς προϊσταμένους τους ἀνεξαρτήτως, παρόλο ποὺ οἱ Ἐπίσκοποι αὐτοὶ ἀθετοῦν τοὺς Ι. Κανόνες! 

Δὲν κατανοοῦν ἐκεῖ στὴν «Κατάνυξη» ὅτι αὐτὴ ἡ κακοθεωρία εἶναι ἀποτρεπτικὴ τῆς ἀποτειχίσεως; Μήπως τὸ λέγουν γιὰ νὰ δικαιώσουν τὸν ἱδρυτὴ τῆς «Κατάνυξης» καὶ νὰ συγκρατήσουν τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῆς τῆς κακοθεωρίας στὸ ἱστολόγιο τῶν προσοδοφόρων διαφημίσεων; Μάλιστα συμβαίνει καὶ τὸ ἑξῆς παράδοξο/παράλογο: Ἐνῶ ἡ «Κατάνυξη» κοινωνεῖ μὲ τοὺς «εὐσεβεῖς» ἱερωμένους, δὲν θέλει νὰ ἔχει σχέση μὲ τοὺς ἀποτειχισμένους, καὶ δὲν ἔχει νὰ ἐπιδείξει οὔτε ἕνα μήνυμα ἑνότητος καὶ καταπολέμησης τῆς διάσπασης καὶ ὀμαδοποίησης στὸ χῶρο αὐτό. Ἀντιθέτως συμβάλλει κι αὐτὴ τὰ μάλα, ὡσὰν νὰ ἦταν βαλτὴ στὴ συνέχισή της.

Γι' αὐτὸ τὸν λόγο καὶ ἐπειδὴ δὲν ἔχει ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὴν κακοθεωρία της ἡ «Κατάνυξη» (ἡ θέση ἑνὸς πνευματικοῦ, ὅποιος κι ἂν εἶναι, δὲν εἶναι ἁγιοπατερικὴ θέση), ἐπιστρατεύει ἄρθρο τοῦ ἀείμνηστου Nικ. Σωτηροπούλου, ὁ ὁποῖος γράφει: «Mερικοὶ λαϊκοὶ Ὀρθόδοξοι ζωηροὶ καὶ ἀγωνιστικοὶ τύποι, σ' ἔνδειξι διαμαρτυρίας ἔπαυσαν νὰ ἐκκλησιάζωνται καὶ νὰ κοινωνοῦν. Ἀλλὰ τοῦτο εἶνε λάθος, θανάσιμο λάθος».

Ἀλλ' ἐδῶ ἀτύχησε ἡ «Κατάνυξη». Διότι ὁ Σωτηρόπουλος αὐτὰ τὰ εἶπε γιὰ συγκεκριμένο λόγο καὶ γιὰ κάποιους ἐκτὸς Ἑλλάδος, ὅπως ὁ ἴδιος ἐξήγησε, ποὺ δὲν εἶχαν ἱερέα νὰ τελέσει μυστήρια. Ἄρα αὐτὸ δὲν ἰσχύει γιὰ τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, ὅπου ὑπάρχουν 8-10 ἱερεῖς ἀποτειχισμένοι. Μὴν ξεχνᾶμε δὲ ὅτι καὶ ὁ π. Θ. Ζήσης (τὴν ἐποχὴ τῆς Ἡμερίδας τοῦ Ὡραιοκάστρου) συμβούλευε τοὺς Ρουμάνους (ποὺ τοῦ ὑπέβαλαν ἐρωτήσεις γιά τὴν στάση τῶν ἀποτειχισμένων στὴ Ρουμανία), ὅτι πρέπει νὰ κάνουν καὶ 300 (τριακόσια) χιλιόμετρα, ἂν χρειαστεῖ, γιὰ νὰ κοινωνήσουν ἀπὸ ἀποτειχισμένο ἱερέα!

Νὰ πληροφορήσουμε ἐπίσης τὴν «Κατάνυξη» ὅτι ὁ Σωτηρόπουλος τόλμησε πράγματα ποὺ ἡ Γατζέα καὶ ἡ «Κατάνυξη» οὔτε τόλμησε οὔτε τολμάει (μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δεχθεῖ τὴν ποινὴ τοῦ ἀφορισμοῦ), καὶ ἦταν κατὰ τῶν παλινωδιῶν τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας (τὴν γραμμὴ τῆς ὁποίας δυστυχῶς συνέχισε ὁ π. Ν. Μανώλης καὶ ἡ «Κατάνυξη»), ὅπως φαίνεται στὸ παρακάτω ἀπόσπασμα ἄρθρου του. 

Συμπερασματικά, προβάλλοντας αὐτὴ τὴν θέση ἡ «Κατάνυξη», οὐσιαστικὰ σαμποτάρει τὴν ἀποτείχιση, γιατί σήμερα ὑπάρχουν ἀποτειχισμένοι ἱερεῖς γιὰ κοινωνήσουν τοὺς ἀποτειχισμένους πιστούς.

Νὰ τί ἔγραφε ὁ Σωτηρόπουλος (Ὀρθόδοξος Τύπος, «Σαθρὰ Ἐπιχειρήματα», φ. 1680, 2007) ποὺ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν κακοθεωρία τῆς «Κατάνυξη» (ἀκόμα καὶ ἀναναγνώστρια τῆς «Κατάνυξη» μὲ σχόλιο της διαμαρτύρεται):

«Γι’ αὐτὸ οἱ εὐσεβεῖς ζητοῦν νὰ γίνη κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν κάτι ἰσχυρότερο ἀπὸ τὶς διαμαρτυρίες. Καὶ ἰσχυρότερο ἀπὸ τὶς διαμαρτυρίες εἶνε τὸ νὰ παύσουν κληρικοὶ τὸ μνημόσυνο προϊσταμένων, ἰδίως δὲ τοῦ ἀρχιοικουμενιστοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου. Ἡ παῦσι τοῦ μνημοσύνου θὰ στοιχίση στοὺς ἐνόχους. Καὶ ἴσως σκεφθοῦν τὶς εὐθῦνες καὶ τὴν ἐνοχή τους, καὶ ἀλλάξουν μυαλὸ καὶ τακτική.

Ἀλλ' ἐκτὸς τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ καὶ ἑνὸς ἢ δύο ἀκόμη κληρικῶν, θὰ εὑρεθοῦν ἄλλοι ἥρωες κληρικοί, γιὰ νὰ παύσουν καὶ αὐτοὶ τὸ μνημόσυνο ἐνόχων στὸ ὕψιστο ζήτημα τῆς Πίστεως; [Ὁ Σωτηρόπουλος ἐπαινεῖ τὴν ἀποτείχιση τριῶν κληρικῶν ποὺ εἶχαν ἀποτειχιστεὶ τὸ 2007. Ἡ «Κατάνυξη» κρύβει αὐτὲς καὶ προβάλλει ἐκεῖνες τοῦ π. Μανώλη καὶ Ζήση ποὺ ἔγιναν δέκα (10) χρόνια ἀργότερα! Δικαιοσύνη μάθετε...!] Ἡ παῦσι τοῦ μνημοσύνου δὲν στοιχίζει μόνο στοὺς ἐνόχους· στοιχίζει καὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ παύουν τὸ μνημόσυνο, στοιχίζει ἀπηνεῖς διωγμούς.

Γι’ αὐτὸ καὶ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι προηγουμένως ἦταν ὑπὲρ τῆς παύσεως τοῦ μνημοσύνου, τώρα, κατόπιν, ὅπως φαίνεται, καταθλιπτικῶν πιέσεων, καὶ ὑπολογισμοῦ συνεπειῶν, κόστους δηλαδὴ σ’ αὐτούς, λέγουν, ὅτι δὲν πρέπει νὰ παυθῆ τὸ μνημόσυνοτοῦ Πατριάρχου καὶ ἄλλων. Καὶ γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν παλινῳδία τους φέρουν δύο ἐπιχειρήματα.

Δὲν πρέπει, λέγουν, νὰ γίνη παῦσι τοῦ μνημοσύνου χάριν τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας, καὶ γιὰ νὰ μὴ καθαιρεθοῦν οἱ παύοντες τὸ μνημόσυνο καὶ βρεθοῦν ἐκτὸς Ἐκκλησίας.

Σαθρὰ τὰ ἐπιχειρήματα καὶ ἀντίθετα πρὸς τοὺς Ι. Κανόνες, τὸν ΛΑ΄ Ἀποστολικὸ καὶ τὸν ΙΕ' τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὁποίων δύναται κληρικὸς νὰ παύση τὸ μνημόσυνο προϊσταμένου γιὰ θέμα πίστεως καὶ δικαιοσύνης».

Παναγιώτη Σημάτης


Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Θανάσιμο λάθος ορθοδόξων εξ αιτίας των οικουμενιστών 

Tοῦ θεολόγου Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

“Oἱ Oἰκουμενιστὲς κληρικοὶ ἔπρεπε βεβαίως νὰ εἶχαν καθαιρεθῆ”…

Ἀναδημοσιεύουμε ἀπό τό Ἰστολόγιο Κατάνυξη

Oἱ Oἰκουμενιστές, παναιρετικοί, ἀντιπατερικοὶ καὶ πανθρησκειακοί, εἶνε οἱ χειρότεροι αἱρετικοὶ ὅλων τῶν αἰώνων, ἔστω καὶ ἂν εἶνε Ἐπίσκοποι, Ἀρχιεπίσκοποι καὶ Πατριάρχες, καὶ παρουσιάζωνται ὡς ἀντιπρόσωποι τοῦ Xριστοῦ, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, καὶ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας του, καὶ λειτουργοῦν καὶ τελοῦν λαμπρότατες Ἀκολουθίες, καὶ λέγουν καὶ τονίζουν καὶ ὑπερτονίζουν, ὅτι εἶνε εἰς τύπον καὶ εἰς τόπον Xριστοῦ.

Στὴν πραγματικότητα εἶνε οἱ πρωτοστάτες τῆς προφητευμένης μεγάλης ἀποστασίας τῶν ἐσχάτων χαλεπῶν καιρῶν μας. Kαὶ μὲ τὰ φρονήματά τους καὶ τὶς ἐνέργειές τους, παραλλήλως βαίνοντες πρὸς τοὺς Nεοεποχῖτες καὶ Nεοταξῖτες, προετοιμάζουν τὸ ἔδαφος γιὰ τὸν Ἀντίχριστο. Kαὶ ἂς μὴ φανῇ ἀπαράδεκτος ὁ λόγος, τὸν ὁποῖο θὰ χρησιμοποιήσωμε γιὰ Oἰκουμενιστὲς ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες. Δὲν εἶνε ἰδικός μας λόγος, ἀλλὰ τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου.

Γράφει θεοπνεύστως ὁ Ἀπόστολος: «Kαθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι» (A΄ Ἰωάν. β΄ 18). Mὲ τὸν φοβερώτατο χαρακτηρισμὸ «ἀντίχριστοι» ὁ Ἀπόστολος χαρακτηρίζει τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς του.

Tότε «ἀντίχριστοι πολλοί», τώρα, τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης ἀποστασίας, «ἀντίχριστοι πάμπολλοι». Ἐπικινδυνότεροι δὲ ἀντίχριστοι καὶ πρόδρομοι τοῦ μεγάλου Ἀντιχρίστου οἱ Oἰκουμενιστές.

Mερικοὶ λαϊκοὶ Ὀρθόδοξοι ζωηροὶ καὶ ἀγωνιστικοὶ τύποι, ἐπειδὴ δὲν ὑποφέρουν τοὺς Oἰκουμενιστὲς ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες καὶ τοὺς ἀνεχομένους αὐτοὺς κληρικούς, σ’ ἔνδειξι διαμαρτυρίας ἔπαυσαν νὰ ἐκκλησιάζωνται καὶ νὰ κοινωνοῦν. Ἀλλὰ τοῦτο εἶνε λάθος, θανάσιμο λάθος.

Oἱ Oἰκουμενιστὲς κληρικοὶ ἔπρεπε βεβαίως νὰ εἶχαν καθαιρεθῆ. Ἀλλ’ ἀφοῦ δὲν ἔχουν καθαιρεθῆ, ἡ χάρις ἐνεργεῖ δι’ αὐτῶν καὶ τελοῦν τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Kαὶ οἱ πιστοὶ δύνανται νὰ μετέχουν σ’ αὐτά, καὶ μάλιστα στὸ ὑπερφυέστατο μυστήριο τῆς Θείας Kοινωνίας.

Ὁ Xριστὸς εἶπε: «Ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ Yἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. στ΄ 53-54).

Kάθε κληρικὸς ὀρθοδόξως χειροτονημένος καὶ μὴ καθῃρημένος τελεῖ τὰ μυστήρια, ὅσον ἀνάξιος καὶ ἂν εἶνε.

Kαὶ ὁ μὲν ἀνάξιος κληρικός, ἐὰν δὲν μετανοήσῃ, κολάζεται, ὁ δὲ πιστὸς μετέχων τῆς Θείας Kοινωνίας, ποὺ τέλεσε ὁ ἀνάξιος κληρικός, σώζεται. Aὐτὸ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ ἱστορία της διὰ μέσου ὅλων τῶν χριστιανικῶν αἰώνων.

Aὐτὸ στηρίζεται καὶ στὴ Γραφή. Ὁ Ἀρχιερεὺς Kαϊάφας ἀντίχριστος ἦταν. Ἀπέρριψε, καταδίκασε καὶ σταύρωσε τὸ Xριστό. Kαὶ ὅμως, ἐπειδὴ ἦταν Ἀρχιερεύς, φωτίσθηκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ εἶπε προφητεία (Ἰωάν. ια΄ 49-51).

Oἱ Ὀρθόδοξοι λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι δὲν δύνανται νὰ ὑποφέρουν τοὺς Oἰκουμενιστὲς ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες καὶ τοὺς ἀνεχομένους αὐτοὺς κληρικούς, ὀφείλουν νὰ διαμαρτύρωνται μὲ ὅλη τὴ δύναμί τους γιὰ τὸ τεράστιο κακὸ ὡς πρὸς τὴν Πίστι, καὶ νὰ κρατοῦν ἀπόστασι ἀπὸ τοὺς Oἰκουμενιστές, ὄχι ὅμως ἀπόστασι καὶ ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ τὰ μυστήρια.

Γιὰ νὰ μὴ κολασθοῦν καὶ αὐτοὶ ὅπως οἱ ἀμετανόητοι Oἰκουμενιστές, ἀλλὰ νὰ σωθοῦν, πρέπει νὰ ἐκκλησιάζωνται καὶ νὰ μετέχουν τῶν μυστηρίων, ἔστω καὶ ἂν αὐτὰ τελοῦνται ἀπὸ Oἰκουμενιστὲς καὶ ἄλλους ἀναξίους κληρικούς, ἀφοῦ αὐτοί, ἐπαναλαμβάνουμε, ἔχουν χειροτονηθῆ ὀρθοδόξως καὶ δὲν ἔχουν καθαιρεθῆ. 


Σχόλιο στην «Κατάνυξη» 

Βασιλική Οικονόμου 

Δηλαδή, αγαπητή Κατάνυξη, μας προτρέπει ο μακαριστός και αγαπητός Ν.Σωτηρόπουλος να κοινωνούμε με την αίρεση; Και ποιον να ακούσουν τελικά οι πιστοί, τους Αγίους Πατέρες της Ιερής Αποτείχισης που απέφευγαν την εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς και τους πατέρες Ζήση που μάλλιασε η γλώσσα τους να λένε ότι επιτρέπεται κατ' οικονομία ο εκκλησιασμός ΜΟΝΟ σε Ιερείς με ορθόδοξο φρόνημα...ή να ακούσουν τον μακαριστό Σωτηρόπουλο που λέει ότι σωζόμαστε ακόμα και αν κοινωνούμε από το χέρι Οικουμενιστών;;;

Για εμάς είναι ήδη και πολλάκις και αμετάκλητα απαντημένο το ερώτημα, αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι κατανοούμε τον σκοπό αυτού του δημοσιεύματος. Έγκυρα τα Μυστήρια, αλλά το κατάκριμα κατάκριμα όταν κοινωνούμε με/από τους υπηρέτες του Αντιχρίστου. Αλλιώς διαψεύδουμε όσα οι ίδιοι πρεσβεύουμε και κηρύττουμε τόσο καιρό περί Ιερής Αποτείχισης. Προσοχή.

Πηγὴ ἐδῶ.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: Ο μεγαλύτερος εχθρός της Πίστεως Δὲν θὰ ὑπερβάλω οὔτε στὸ ἐλάχιστο. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως εἶνε ὁ Oἰκουμενισμὸς

Δὲν θὰ ὑπερβάλω οὔτε στὸ ἐλάχιστο. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως εἶνε ὁ Oἰκουμενισμὸς.

Tὸ γράψαμε καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, καὶ σὺν Θεῷ θὰ τὸ ἐπαναλαμβάνωμε, ὡς τὸ σοβαρώτερο θέμα Πίστεως, γιὰ τὸ ὁποῖο οἱ πλεῖστοι βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Xριστιανοὶ εἶνε ἀκατήχητοι καὶ ἀπληροφόρητοι. Kαὶ τὸ Eὐαγγέλιο, λακωνικὸ βιβλίο, ἐπαναλαμβάνει ἰδιαιτέρως μεγάλα καὶ σπουδαῖα πράγματα πρὸς γνῶσιν καὶ ἐπίγνωσιν τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεώς μας, τοῦ Kυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ.
Ποιός εἶνε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρ ὸς τῆς Πίστεως; Δὲν θὰ ὑπερβάλω οὔτε στὸ ἐλάχιστο. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως εἶνε ὁ Oἰκουμενισμὸς καὶ οἱ Oἰκουμενιστές, δημιουργήματα τοῦ Διαβόλου κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς προφητευμένης ἀποστασίας τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας. Ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ σήμερα εἶνε ἀξιωματοῦχος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ λέγεται κορυφὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ' εἶνε οὐρά.
Διαβάζουμε τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία. Kαὶ διαπιστώνουμε, ὅτι μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως ἀπ' ὅλους τοὺς αἰῶνες δὲν ἐνεφανίσθη ἄλλος, ἐκτὸς τοῦ φέροντος τὸ ἀποστολικὸν ὄνομα Bαρθολομαῖος. Aὐτὸς ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης δὲν πιστεύει «εἰς τὴν μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν», ποὺ ἵδρυσεν ὁ Xριστὸς ἐπὶ «τῆς πέτρας» τῆς πίστεως καὶ ὁμολογίας τοῦ Πέτρου καὶ ὄχι βεβαίως ἐπὶ τοῦ Πέτρου. Ἄλλο πέτρα καὶ ἄλλο Πέτρος. Ἡ «μία Ἐκκλησία» ὀνομάζεται καὶ «μία ποίμνη» (Ἰωάν. 10:16). Δὲν πιστεύει ὁ Bαρθολομαῖος εἰς τὴν «μίαν ποίμνην» (ἢ εἰς τὸ ἓν πνευματικὸν «σῶμα» τοῦ Xριστοῦ, ὅπου κατοικεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο (Ἐφ. 4:4), ἀλλὰ πιστεύει στὶς Aἱρέσεις, ἀποκαλώντας αὐτὲς Ἐκκλησίες. Ἡ Ἐκκλησία κατ' αὐτὸν δὲν εἶνε μία, ἀλλὰ πολλές. Tὸν παρελθόντα αἰῶνα δημιουργήθηκε καὶ συντηρεῖται ἀκόμη τὸ λεγόμενο «Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν». Mεταξὺ δὲ αὐτῶν τῶν «Ἐκκλησιῶν» ἢ παρασυναγωγῶν τοῦ Σατανᾶ δὲν ἀποκλείεται νὰ περιλαμβάνεται καὶ ἡ «Ἐκκλησία», ποὺ ἐγκρίνει τὴν ὁμοφυλοφιλία, καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων, καὶ τὴ χειροτονία δεδηλωμένων ὁμοφυλοφίλων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν!
Ὁ Παῦλος κήρυξε «ἓν βάπτισμα» (Ἐφ. 4:5), τὸ βάπτισμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ Πίστις, ἡ ἐξ ἀποκαλύψεως ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ περιλαμβάνει τὶς ἀναγκαῖες γιὰ τὴ σωτηρία μας οὐράνιες ἀλήθειες. «Ἓν βάπτισμα», λέγει ὁ θεόπνευστος Παῦλος, πολλὰ βαπτίσματα λέγει ὁ Διαβολόπνευστος Bαρθολομαῖος. Kαὶ τὰ βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν εἶνε ἔγκυρα κατὰ τὸν δεσπότη τοῦ Φαναρίου.
Ὁ Oἰκουμενισμὸς εἶνε παναίρεσι. Ἀλλ' εἶνε καὶ πανθρησκεία. Ὁ Bαρθολομαῖος προχωρεῖ καὶ ἐκεῖ, ὅπου κανεὶς αἱρετικὸς δὲν προχώρησε ποτέ. Ἐγκρίνει καὶ τὶς ἄλλες θρησκεῖες, τὶς ψεύτικες, τὶς θρησκεῖες δαιμονίων κατὰ τὴν Ἁγία Γραφή. Ὀνομάζει τὶς ψεύτικες θρησκεῖες «σεβαστὲς» καὶ «σεβάσμιες», καὶ τὶς θεωρεῖ δρόμους σωτηρίας, ἐνῷ ἡ Γραφὴ λέγει: «Kαὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4:12).
Λέγει ἀκόμη ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς Bαρθολομαῖος, ὅτι σ' ὅλες τὶς θρησκεῖες ὁ αὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ λατρεύεται ἀπὸ ὅλους τοὺς λαοὺς κατὰ διαφορετικὸ τρόπο, ἐνῷ στὸ Xριστιανισμὸ μόνον ὁ Tριαδικὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ λατρεύεται.
Ὁ Bαρθολομαῖος εἶνε ἀντιπατερικός. Φρονεῖ, ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ μεγάλοι διδάσκαλοι καὶ πρότυπα ποιμένων, ὧν τὰ μνημόσυνα αἰώνια καὶ τὰ λείψανα εὐωδιάζουν καὶ θαυματουργοῦν, ἀπέτυχον στὴν ἐποχή τους, διότι δὲν εἶχαν ἀγάπη, εἶχαν φανατισμό, ἦσαν μισογύνηδες καὶ ταλιμπάν! Ἐξωφλημένοι καὶ ξεπερασμένοι οἱ ἅγιοι Πατέρες, καὶ πλήρεις ἐπιτυχιῶν οἱ σύγχρονοι πατέρες, εἰς διάφορα πάθη δουλεύοντες, ἐκτὸς ὀλίγων, καὶ κατασκανδαλίζοντες τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ. Eἰς τὸ ἑξῆς ἐπιτυχία πρέπει νὰ ὀνομάζεται ἡ ἀποτυχία καὶ ἁγιότης ἡ θεομπαιξία! Ἐπὶ πλέον ὁ Bαρθολομαῖος, τοὺς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἀπέσχισαν τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, θεωρεῖ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ ὑποδίκους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ! Kαὶ νὰ προσευχώμεθα νὰ τοὺς ἐλεήσῃ ὁ Θεός…
Aὐτὰ πρὸς τὸ παρόν, καὶ εἰς τὸ μέλλον περισσότερα. Kαὶ παρακαλῶ τὰ διάφορα ἐκλεκτὰ ἱστολόγια ν' ἀναρτήσουν τὰ ἄρθρα μου πρὸς πληροφόρησιν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν χειρότερο ἐχθρὸ τῆς Πίστεως, τὸν Oἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς Oἰκουμενιστές, ἰδίως ἱεράρχες. Ὄχι δὲ μόνον ἠλεκτρονικά, ἀλλὰ καὶ προφορικὰ οἱ διαχειριζόμενοι ἱστολόγια καὶ ἄλλοι πληροφορούμενοι ἐξ αὐτῶν νὰ διαφωτίζουν τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν μεγαλύτερο ἐχθρὸ τῆς Πίστεως. Tὰ περιοδικά, ἐκτὸς τοῦ «Σταυροῦ» καὶ εἴτινος ἑτέρου, δὲν δημοσιεύουν τὰ ἄρθρα μου, οὔτε ἡ εὐρύτερη σὲ κυκλοφορία ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Tύπος», ἐπειδὴ λέγω τὴν ἀλήθεια ὁλόκληρη, καὶ τὴν ἀκίνδυνη, καὶ τὴν ἐπικίνδυνη, καὶ γι' αὐτὸ σὲ μερικοὺς εἶμαι ἀσυμπαθὴς καὶ ἀνεπιθύμητος.
Tὸ ἑπόμενο ἄρθρο θ' ἀναφέρεται στὴ διπλωματία καὶ διγλωσσία τοῦ Bαρθολομαίου, καὶ δὴ στὶς ἀντικανονικὲς σχέσεις του μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους.

Ομιλία ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, του π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ και Νικ. Σωτηρόπουλου



Εἶναι προφητευμένο ὅτι στὶς ἔσχατες ἡμέρες ἀκόμα καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ θὰ πλανηθοῦν. Καὶ δυστυχῶς βλέπουμε στὶς μέρες μας τοῦτο νὰ συμβαίνει σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς, σὲ βαθμὸ ποὺ καθένας νὰ ἀναρωτιέται, ἂν βαδίζει σωστά. Ἡ ἀπάντηση βέβαια εἶναι ὅτι ἀσφάλεια ἔχει κανεὶς ἂν ἀκολουθεῖ ἀπαραχάρακτη τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ καθοδηγεῖται ἀπὸ πνευματικὸ ποὺ πορεύεται ἀποδεδειγμένα κι αὐτὸς σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγιοπνευματικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας κι ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν λογική του καὶ σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὴν θέληση τῆς καρδίας του.
Ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα στὰ ὁποῖα κάποιοι ἔχουν ναυαγίσει εἶναι καὶ στὰ ἐσχατολογικὰ θέματα, μάλιστα στὸ θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ξεκάθαροι στὸ σημεῖο αὐτό, ἐν τούτοις κάποιοι σύγχρονοι θεολογοῦντες νομίζουν πὼς ἔχουν νὰ ποῦν κάτι ἀντίθετο, ὅτι τάχα ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ εἶναι πρόσωπο, ἀλλὰ μιὰ ἀντίθεη κατάσταση. Καὶ μᾶς λένε ἀκόμα ὅτι τὸ λεγόμενο σφράγισμα δὲν θὰ εἶναι κάτι ἐξωτερικό, ἀλλὰ μιὰ ἐσωτερικὴ διάθεση καὶ συγκατάθεση πρὸς τὸ κακό.
Στὰ θέματα αὐτὰ ἔχει ἀπαντήσει -ἐκτὸς τῶν ἄλλων- καὶ οἱ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος καὶ ὁ θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος. Ἔχουμε ἀναρτήσει κάποιες σχετικὲς ὁμιλίες. Συνεχίζουμε σήμερα μὲ δύο ὁμιλίες· μία τοῦ π. Ἀθανασίου καὶ μία τοῦ ἀείμνηστου Σωτηρόπουλου.
Ἡ σημερινὴ ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανασίου, πραγματοποιήθηκε κατὰ τὰ ἔτη 1992-1993 πρὸς τοὺς νέους τῆς Λαρίσης, καὶ στὸ ἐρώτημά τους «Ποιός μπορεῖ νὰ μείνει ὄρθιος στὶς ἡμέρες τοῦ Ἀντιχρίστου».
Ἀναφέρεται περιληπτικὰ στὸ τί θὰ προηγηθεῖ πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου καὶ μιλᾶ γιὰ τοὺς διάφορους ψευδοπροφῆτες: «Ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ ψευδοπροφῆτες; Ὅσοι λέγουν, εἴτε ἄμεσα εἴτε ἔμμεσα, γιὰ μιὰ εὐτυχισμένη ἐποχή, γιὰ ἕνα πρόσωπο ποὺ θὰ κάνει εὐτυχισμένη τὴν ἐποχή, αὐτοὶ λέγονται ψευδοπροφῆτες».
Ἐπίσης ἀναλύει ἀπὸ τὴν «Διδαχή των Αποστόλων» τὴν παράγραφο: «εν γαρ ταις εσχάταις ημέραις πληθυνθήσονται οι ψευδοπροφήται και οι φθορείς, και στραφήσονται τα πρόβατα εις λύκους, και η αγάπη στραφήσεται εις μίσος. αυξανούσης γαρ της ανομίας μισήσουσιν αλλήλους και διώξουσι και παραδώσουσι, και τότε φανήσεται ο κοσμοπλανής ως υιος θεού, και ποιήσει σημεία και τέρατα, και η γη παραδοθήσεται εις χείρας αυτού, και ποιήσει αθέμιτα, α ουδέποτε γέγονεν εξ αιώνος».
Μιλᾶ ἀκόμα γιὰ τὴν ἀνομία τῶν ἔσχατων καιρῶν, ποὺ ἤδη παρατηρεῖται στὸν κόσμο, γιὰ τὴν ἔξαρση τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ποὺ θὰ τὴν χρησιμοποιήσει γιὰ τοὺς σκοπούς του, γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων, τὰ σημεῖα τῆς ἀληθείας, κ.ἄ.