Ήρθε και είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ο Προσωπικός Αριθμός

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ 

Τον προσωπικό αριθμό κάθε πολίτη θα φέρουν υποχρεωτικά οι νέες αστυνομικές ταυτότητες.

Αυτό προβλέπει ρύθμιση σε τροπολογία του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, που κατατέθηκε στη Βουλή και ψηφίζεται απόψε από την Ολομέλεια.

Σύμφωνα με τη ρύθμιση, προβλέπεται ότι ο μοναδικός προσωπικός αριθμός θα αναγράφεται υποχρεωτικά στο δελτίο ταυτότητας των Ελλήνων πολιτών και θα αποθηκεύεται και ηλεκτρονικά στο ενσωματωμένο chip 

Περισσότερα στο

https://www.iefimerida.gr/ellada/taytotites-ti-allazei-prosopikos-arithmos

Από φρουροί στις Θερμοπύλες θυρωροί στις κερκόπορτες

Από την "καλή ανησυχία" που μας προέτρεπε τα προηγούμενα χρόνια ο Άγιος Παϊσιος, σήμερα στην βαθιά ανησυχία καθότι απουσιάζει η χαριτωμένη πνευματική αφύπνιση. 

Κάποιοι έμειναν στην καλή ανησυχία, ενώ δίπλα μας γίνεται το έλα να δεις.

Ο δυσώνυμος αριθμός δεν κρύβεται μόνο στις λεπτομέρειες, κρύβεται παντού.

Το "χάπι" είναι μοντέρνας τεχνικής για αυτό και χρυσώνεται καλλίτερα.

2024- 2025 "απεταξάμην τον ΧΡΙΣΤΟ και συνεταξάμην με τον εχθρό;"

-" τα Πλινθία έχουν Θεολογικότατον πρόβλημα, επιφέρουν την Απομύρωση και επισείουν Θεϊκή Οργή " 

-" όταν δεν γνωρίζεις, μικρό το κακό (για τα παιδιά υπεύθυνοι οι μεγαλύτεροι ), αλλά όταν γνωρίζεις, ενώ κινείσαι σε ένα περικείμενο νέφος πληροφόρησης, αυτό που επιλέγεις με την θέληση σου για να ταυτιστείς δεν είναι αμαρτία που εξομολογείται, αλλά Πτώση, σαν των Πρωτοπλάστων και του Ιούδα" 

-" σαν να λες απεταξάμην τον ΧΡΙΣΤΟ και συνεταξάμην με τον εχθρό που σε καταγράφει στα κατάστιχα του" 

-"αν απομυρωθείς η ΧΑΡΙΣ φυγαδεύεται και δεν έχεις δύναμη και κουράγιο για μετάνοια"

μας είπε Γέροντας ορθά - κοφτά.

Τα ίδια ακούσαμε από πολλούς πατέρες εν ζωή και που βρίσκονται σήμερα στην αιώνια ζωή.

Ο καθένας είναι ελευθερος εν Χριστω να αξιολογήσει και να επιλέξει πορεία σωτηριολογική.

Προσωπικά θλιβόμαστε για αυτούς που ενώ λέγονται Χριστιανοί φασκιώνουν , όπως έλεγε ο Άγιος Παϊσιος τα πνευματικά τους τέκνα, ότι δεν τρέχει τίποτε.

Μετά τα μπόλια το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

Ο Καιρός θα δείξει και θα αποδείξει που βηματίζουμε, απομένει να διαθέτουμε την ισορροπία της λογικής, την νήψη των Αγίων Πατέρων απόθεμα Υπομονής και Πίστης. 

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

Σφουγγοκωλάριος του Trump

«Mister President, YOU lead the world.

YOU are the leader of the world» 

Ένας ορθόδοξος (αρχι)επίσκοπος χειροκροτά, χασκοχαμογελά και γλείφει πατόκορφα τον «πλανητάρχη».

Ένας ορθόδοξος επίσκοπος, κομπάρσος σε αμερικάνικη φιέστα.

Πιο γλοιώδης δεν θα μπορούσε να είναι... 

Το βίντεο:

https://youtu.be/TKMfZ5Z2gqw?si=K_vH3JshaBcdaM1q

Μαθημένος βέβαια ... 

Από που στο Φανάρι Νοέμβριος 2006) έσκυψε και προσκύνησε το χέρι του Πάπα.

Έκτοτε, με την αιρετική-παπική «ευλογία», το μέλλον του υπήρξε «λαμπρό».

https://youtu.be/S5e81e4qMYI?feature=shared

Στη συνέχεια, ως μητροπολίτης Προύσης τον βλέπαμε στην Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης και σε συνέδρια (εκτός Τουρκίας) με φανταχτερά κουστούμια κ γραβάτα (ακόμη κι όταν όλοι οι υπόλοιποι ιερωμένοι φορούσαν ράσο). 

Αργότερα τον είδαμε να συμπροσεύχεται σε «ναό» ουνιτών. Δείτε ΕΔΩ.

(οι ουνίτες αν και μνημονεύουν τον Πάπα, φορούν άμφια ορθοδόξων και τελούν τελετουργικό ορθοδόξων, για να ξεγελούν τους ορθοδόξους πιστούς και να τους οδηγούν στον παπισμό. Βαρύνονται με πολλές σφαγές Ορθοδόξων). 

Επί κορονοϊού καθιέρωσε ατομικά κουταλάκια στην Θεία Κοινωνία.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ βλασφημία.

πηγή φωτογραφίας 

Μετά βάπτισε τα δυο (υιοθετημένα;) «παιδιά» δυο ομοφυλόφιλων ανδρών.Και μάλιστα στην Αθήνα.

Και πάλι φιέστες και φωτογραφίσεις με την εκκλησιαστική πλέον «νομιμοποίηση» της διαστροφής. Δείτε ΕΔΩ.

Και τώρα, σαν «καλό σκυλάκι», χασκογελάει, βαράει παλαμάκια και καλοπιάνει τον Trump. 

«μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία».

Η απόλυτη κατάπτωση για όσους τον γνωρίζαμε ως λαϊκό, όταν, φοιτητής τότε, έμενε μαζί με άλλους σε ένα διαμέρισμα-οικοτροφείο της αδελφότητας του π.Αυγουστίνου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. 

Ότι έχει συμβεί και με ένα σωρό άλλους, ρασοφόρους,με τους οποίους μεγαλώσαμε μαζί,

που «εξαγοράστηκαν» με ένα φτηνό «πινάκιο φακής» με τα «30 αργύρια» της εξουσίας -και με ότι αυτή συνεπάγεται.

Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»

https://opaidagogos.blogspot.com/2025/03/trump.html

Που έχουν οικοδομηθεί ναοί της πανθρησκείας ανά τον κόσμο;

Μανχάταν: στο "σημείο μηδέν"

Που αλλού; εκεί που χτυπάει η καρδιά του χριστιανισμού ,του μουσουλμανισμού και δεν θα σταματήσει εδω…έχει ψωμί η υπόθεση!

Το είχα αναφέρει ως Υ.Γ σε προηγούμενο άρθρο αλλά εκρινα ότι είναι μείζονος σημασίας να το αναπτύξω παραπέρα..

Αμπού Ντάμπι: πιο μουσουλμανική χώρα πεθαίνεις…και όμως εκεί δεσποζει “ο αβρααμικος οικογενειακος οίκος” όπου συστεγάζονται εκκλησία, τζαμί και συναγωγη μαζι! και για να του αποδώσουν την αίγλη που του “αρμόζει” εκεί τελέστηκε ο πρώτος εβραϊκός γάμος ενός πρώην συνεργάτη του Τραμπ

Καζάν της Ρωσίας: μια από τις μεγαλύτερες χριστανικες ρωσικές πόλεις και όμως εκεί βρήκε φωλιά ο φαντασμαγορικος “ναός των θρησκειών” όπου κουρνιάζουν 1,2,3…12 διαφορετικές θρησκείες με τις ευλογίες του Πούτιν βεβαίως βεβαίως..

Μανχάταν: στο “σημείο μηδέν” εκεί που χτυπούσε η καρδιά του ελληνισμού πριν την καταστροφή στις 11 Σεπτεμβρίου και πάνω στα συντρίμμια της κατεδαφισμενης εκκλησίας του Αγίου Νικολάου .. Ω ναι! Εκεί χτίστηκε και λειτουργεί εδώ και κάτι χρόνια με την πλήρη υποστήριξη του Ελπιδοφόρου (ο θεός έχει πολλά κρίματα να τον συγχωρέσει) του πρώην υφυπουργού εξωτερικών Κώστα Βλάσση ο οποίος πετάχτηκε με δικά μας έξοδα μέχρι τας Μανχάταν για να παραστεί στα εγκαίνια του πανθρησκευτικου ναού (εκκλησία, τζαμί, συναγωγή) και αισθάνθηκε λέει μεγάλη συγκίνηση για την επικράτηση της ειρήνης της αγάπης και της παγκοσμιοποίησης!!! και ήταν τόσο περήφανος που έβαλε και την τζιφρα του στον δαιμονικό ναό.. το σχέδιο παρεπιπτόντως είναι του Καλατράβα!!! του γνωστού Καλατράβα, καλά διαβάσατε.. καθώς και η ιστοριση (οι αγιαγραφιες) είναι ενός μοναχού του Άγιου όρους! σε παίρνει η μπάλα και σένα ,τι δουλειά έχει ένας μοναχός να παρευρίσκεται με οποιοδήποτε ιδιότητα σε ένα σατανικό event ;οκ, δεν ήξερες; δεν ρωταγες;;;

Βερολίνο: αναμένεται η ολοκλήρωση του τερατουργηματος “House of one”στο άμεσο μέλλον (εκκλησία, τζαμί, συναγωγή μαζί, για να συζητάμε λέει όλοι μαζί τα θέματα μας… τι κοινό να συζητήσουμε δηλαδή; υπάρχει κάτι κοινό;) με χρήματα του Γερμανού φορολογούμενου και αυτό ..και όλως τυχαίως πάλι θα χτιστεί σε μια παλιά κατεδαφισμενη εκκλησία που οι Γερμανοί την λένε petricerche, αν κατάλαβα καλά πρόκειται για εκκλησία του Αγίου Πέτρου μας..

Κολυμπάρι: μπορεί να μην έχει χτιστεί επισήμως (ακόμα) κάποιο κτίριο αλλά η όλη υπόθεση βρωμουσε από πάνω ως κάτω! και για αυτούς που πήραν μέρος και για αυτούς που δεν κατάλαβαν οι καημένοι που πηγαιναν.. και όλοι τους ρασοφοροι του θείου λόγου μα! ο ελληνικός λαός το κρατάει, δεν ξέχνα ..

Τρίτος Ναός του Σολομώντα: φαντάστειτε τι έχει να γίνει… μας το κρατάνε για έκπληξη..

Παρασκευή Σιδέρη

https://agonasax.blogspot.com/

Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΣ...

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΣΚΛΑΒΟΣ

Αν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός σου πηγαίνει σε κάποιον άλλον εκτός από εσένα χωρίς να κάνεις εσύ οικειοθελώς αυτή την επιλογή, τότε ουσιαστικά δουλεύεις για αυτόν τον άλλον περισσότερο απ’ ό,τι δουλεύεις για τον εαυτό σου- ενάντια στη θέλησή σου, ούτε λίγο ούτε πολύ. 

Είστε σκλάβος. Και αν δεν μπορείτε να παραδεχτείτε αυτό το γεγονός στον εαυτό σας, τότε είστε το χειρότερο είδος σκλάβου: ένας πνευματικά υποδουλωμένος.

Ανάλογα με το καθεστώς της δουλείας, οι σκλάβοι μπορεί να έχουν κάποια ελευθερία να μετακινούνται, να αλλάζουν ιδιοκτήτες, να κρατούν κάποιο χαρτζιλίκι ή να αποκομίζουν ανταμοιβές για τη βάναυση κακοποίηση άλλων σκλάβων για λογαριασμό των αφεντικών τους. 

Οι σκλάβοι επιτρέπεται ακόμη και να κάνουν παιδιά για να μεγαλώσουν το ζωικό κεφάλαιο των ιδιοκτητών τους: περισσότερους σκλάβους για τους ιδιοκτήτες των σκλάβων.

Οι σκλάβοι «ξοδεύουν» μέρος του πλούτου που παράγουν, επειδή τα αφεντικά τους πρέπει να τους ταΐζουν, να τους παρέχουν τροφή και ρουχισμό και να τους παρέχουν βασική ιατρική περίθαλψη, όπως όλα τα ζώα. Όλοι οι σκλάβοι «κρατούν» μέρος του «εισοδήματός» τους.

Αυτό μας φέρνει στον σύγχρονο σκλάβο… το χειρότερο είδος σκλάβου στην ιστορία… τον παραπλανημένο που φαντάζεται ότι είναι ελεύθερος.

Τα ζώα ελεύθερης βοσκής που τρέφονται με χορτάρι αποδίδουν καλύτερο κρέας, γάλα, αυγά, ακόμη και παραγωγικότητα: πολλά ζώα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για χειρωνακτική εργασία. Αυτός είναι ο ρόλος των ανθρώπινων ζώων. 

Όπως ο Αρχιτέκτονας στην ταινία «The Matrix: Reloaded», οι σκλάβοι είναι πιο παραγωγικοί, ικανοποιημένοι και βιώσιμοι αν καλλιεργούν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας επιλογής.

Οι ιδιοκτήτες σας σας δίνουν κάποιο περιθώριο να κινείστε ελεύθερα, ακόμη και αν εξακολουθείτε να χρειάζεστε άδεια για να κινηθείτε. 

Οι ιδιοκτήτες σας σας προπαγανδίζουν από τη γέννησή σας (κατήχηση μέσω της κρατικά χρηματοδοτούμενης σχολικής εκπαίδευσης, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των παραγόντων επιρροής και της ψυχαγωγίας) να πιστεύετε ότι είστε κατά κάποιον τρόπο ελεύθεροι επειδή μάθατε ανούσιες λέξεις όπως «δημοκρατία», «ελεύθερος κόσμος» ή «νομοσχέδιο δικαιωμάτων».

Έτσι, είστε ο χειρότερος από τους χειρότερους σκλάβους: στερημένοι από λογική, αξιοπρέπεια και θάρρος για να αναγνωρίσετε τουλάχιστον τη δική σας κατάσταση σκλάβων. 

Χωρίς αυτή την τολμηρή αναγνώριση – αυτή την ειλικρίνεια να παραδεχτείτε στον εαυτό σας πώς είναι πραγματικά τα πράγματα – δεν έχετε καμία πιθανότητα να δείτε τα δεσμά σας, πόσο μάλλον να τα σπάσετε.

«Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις από τη φυλακή είναι να τη δεις».

ΠΗΓΗ

Η ΑΣΧΗΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Η ΣΑΓΗΝΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΚΟΤΟΥ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΣΧΗΜΙΑΣ

Γράφει η Φωτεινή Μαστρογιάννη

«Γύρω σου κάτι παράξενοι, αλλόκοτοι άνθρωποι, όπου και να σταθείς, αλλόκοτοι άνθρωποι κι άμα ζήσεις μαζί τους δύο τρία χρόνια, σιγά σιγά, δίχως να το καταλάβεις γίνεσαι αλλόκοτος κι εσύ».

Αντον Τσέχωφ – Ο Θείος Βάνιας

Σίγουρα ζούμε σε μία αλλόκοτη εποχή, μία εποχή μετάβασης σε κάτι άγνωστο. 

Η κοινωνία έχει γίνει και αυτή σε μεγάλο βαθμό αλλόκοτη, μία κοινωνία ψυχοπαθητική όπου η καταπίεση , η διαφθορά, ο ναρκισσισμός, η ακόλαστη βία και η συλλογική κοινωνική αναισθησία είναι οι νόρμες αλλά όχι μόνο. 

Η ασχήμια και η χυδαιότητα είναι και αυτές με τη σειρά τους, αναπόσπαστο στοιχείο της. Η ομορφιά είναι απειλή γιατί προάγει τον πολιτισμό και γεννά ελπίδα.

Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι τυχαίο ότι η έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη όπου ο βουλευτής κατέστρεψε τους άσχημους και βλάσφημους για την Ορθοδοξία πίνακες ζωγραφικής ονομάζονταν «Σαγήνη του Αλλόκοτου» . 

Ο καλλιτέχνης αφενός μέσω αυτών των πινάκων ήθελε να προκαλέσει την προσοχή και να ξεχωρίσει σε έναν κόσμο φλύαρο όπου το φαίνεσθαι είναι πιο σημαντικό από την ουσία και ίσως και να δηλώσει την κριτική του στην επικρατούσα θρησκεία αφετέρου χρησιμοποίησε την ασχήμια μέσω της βλασφημίας και όχι το κάλλος ως όχημα επιβολής. 

Η ασχήμια είναι αναπόσπαστο στοιχείο της χυδαιότητας που πάση θυσία πρέπει να επιβληθεί σε όλους. Άλλωστε όπως λέει ο Χοσέ Ορτέγα ι Γκασέτ «η μέτρια ψυχή, γνωρίζοντας ότι είναι μέτρια, έχει το θράσος να διεκδικεί τα δικαιώματα της μετριότητας και να τα επιβάλλει παντού».

Η κίνηση του βουλευτή από την άλλη, ήταν μία κίνηση εκρηκτικής αντίδρασης ενάντια στη βλασφημία. Θα μπορούσε όμως να υποστηριχθεί ότι ήταν μία πράξη αντίστασης, έστω και άκομψης, στην ασχήμια. 

Μία πράξη παράλογη για έναν βουλευτή που επιβεβαιώνει, κατά κάποιον τρόπο, τον Τερτυλλιανό παραφράζοντας τον από το «πιστεύω γιατί είναι παράλογο» σε «το κάνω επειδή είναι παράλογο» (facio quia absurdum). Το παράλογο λοιπόν ως αντίδραση στο αλλόκοτο και τα δύο συνθέτουν άλλο ένα κομμάτι της σύγχρονης ψυχοπαθητικής κοινωνίας.

Ο καλλιτέχνης προσπάθησε να προβάλλει και να προωθήσει το αλλόκοτο, το άσχημο και η φιλοξενία μίας έκθεσης που προωθεί την ασχήμια από έναν δημόσιο οργανισμό όπως είναι η Εθνική Βιβλιοθήκη έχει μεγάλη σημειολογική σημασία όπως άλλωστε και όλο το γεγονός.

Η ασχήμια λοιπόν γίνεται εργαλείο. Δεν είναι μόνο οικονομικό εργαλείο των εταιρειών που προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι είμαστε άσχημοι και ανεπαρκείς γι’αυτό και χρειαζόμαστε διαρκείς αισθητικές βελτιώσεις (πλαστικές επεμβάσεις, φίλτρα) αλλά και γενετικές (βιοτεχνολογία και γενετικές τροποποιήσεις) προκειμένου να τελειοποιηθούμε αυξάνοντας τα κέρδη τους αλλά και πολιτικό και φιλοσοφικό. 

Ο άνθρωπος θεωρείται φύσει ατελής και μόνο η μετάβαση του στον Μετάνθρωπο θα τον τελειοποιήσει. 

Οι πίνακες που απεικονίζουν την Παναγία και τους Αγίους με αποκρουστική μορφή εκφράζουν αυτό το μήνυμα δηλαδή ότι ο άνθρωπος ως δημιούργημα του Θεού είναι ατελής και αποκρουστικός και αφού είναι κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν του Θεού ο ίδιος ο Θεός είναι ατελής και αποκρουστικός άρα δεν αξίζει να Τον πιστεύουν όσοι θέλουν να είναι στο πνεύμα της εποχής και που θέλει να μας δείξει πόσο άσχημοι είμαστε, πόσο μικροί γι’αυτό και χρήζουμε βελτίωσης.

Προβάλλεται και προωθείται λοιπόν ένα διαρκές αίσθημα μειονεξίας που στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό εργαλείο χειραγώγησης. Η ασχήμια λοιπόν ως εργαλείο χειραγώγησης και υποτίμησης. Άσχημοι άνθρωποι θα έχουν και άσχημη τέχνη, δεν μπορούν να περιμένουν άλλωστε κάτι καλύτερο. 

Οι άσχημοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να έχουν ελπίδα, θα είναι μόνιμα κατώτεροι και υποτελείς. Η ελπίδα τους είναι να γίνουν όμορφοι μέσω τεχνητών βελτιώσεων και όχι μέσω της αναζήτησης της εσωτερικής ομορφιάς που προσφέρει η προσέγγιση με το Θείο. 

Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να έχει καμία ελπίδα γι’αυτό και θα πρέπει διαρκώς να τροφοδοτείται με ασχήμια και χυδαιότητα.

Ειδικά στην Ελλάδα, μία χώρα που ανέδειξε το κάλλος ως στοιχείου του πολιτισμού της, η προώθηση της ασχήμιας είναι μία ευθεία βολή εναντίον της εθνικής ταυτότητας.

Δεν θα πρέπει να είναι «ωραίος σαν Ελληνας» αλλά άσχημος, κακότροπος και μίζερος άρα δεν θα είναι Έλληνας. Η ομορφιά της κλασικής και της βυζαντινής Ελλάδας πετάγεται στον κάλαθο των αχρήστων.

Η Αισθητική Επανάσταση στην οποία έχω αναφερθεί σε παλαιότερο κείμενο μου μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης αλλά απαιτεί την ενεργή συμμετοχή μας. 

Είναι η στροφή προς το ωραίο και η χρήση της αισθητικής ως αντίδραση στην παρακμή, στην ανηθικότητα, στον μηδενισμό και στην κουλτούρα της ασχήμιας που μας επιβάλλει ο καταναλωτισμός.

Η αποφυγή της ασχήμιας είναι μία πράξη αντίστασης στο αλλόκοτο και διατήρησης της εθνικής μας ταυτότητας. Οσον αφορά την τέχνη μπορούμε να αγνοούμε «καλλιτέχνες» εργαλεία της εξουσίας της ασχήμιας και να ενισχύουμε αυτούς που είναι δημιουργικοί και προωθούν την ομορφιά. 

Ανήκουν και αυτοί στους σπάνιους διαβάτες δηλαδή στους διαβάτες που με το ήθος τους και την αντίδραση τους στην ψυχοπαθητική κοινωνία θα βοηθήσουν και όλους τους υπόλοιπους να ξεφύγουν από το τέλμα και να οδηγηθούμε όλοι μαζί στην Αναγέννηση που, εάν και δεν φαίνεται ακόμα, είναι προ των πυλών αρκεί αυτές τις πύλες να τις κρούσουμε με τη στάση μας.

ΠΗΓΗ

Η επίκληση μιας τέχνης δίχως όρια είναι από μόνη της μια ύβρις και αλαζονεία

Δίχως όρια είναι μόνο η ανθρώπινη βλακεία

Σήμερα άκουσα τόσες φορές στην τηλεόραση το χιλιοειπωμένο κλισέ «η τέχνη δεν έχει όρια», που ένιωσα να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι! Τι γνωρίζουν από τέχνη όλοι αυτοί οι παρδαλοί πανελίστες και οι κυνικοί πολιτικάντες, ώστε να επαναλαμβάνουν ως παπαγάλοι το νεοφιλελέ τσιτάτο, ότι δήθεν η τέχνη δεν έχει όρια; Βρέθηκε, μας λένε, το μοναδικό πράγμα στο σύμπαν που δεν έχει όρια και είναι η τέχνη! Ως καλλιτέχνης ανατρίχιασα!

Ας μας πουν, λοιπόν, τι άλλο δεν έχει όρια μέσα σε ολόκληρο το σύμπαν, εκτός από την τέχνη αλλά και τη δική τους ανοησία; Φοβάμαι πως δεν θα βρουν τίποτα. Διότι τα πάντα υπόκεινται σε περιορισμούς και είναι τα όρια που διατηρούν τα πράγματα στη θέση τους. Αυτό ισχύει για το σύμπαν και την φύση, για τον άνθρωπο και την φαντασία του και για όλες τις δραστηριότητες του συμπεριλαμβανομένης και της τέχνης. Εκτός και αν κάποιος καταλύοντας τα όρια θέλει να τη διαλύσει.

Γιατί, όμως μόνο η τέχνη να μην έχει όρια και να μην έχει και η επιστήμη; 

Φαντάζεστε μια επιστήμη δίχως όρια, που να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει; Ξέρω ανατριχιάσατε, σας ήρθαν στο μυαλό οι γιατροί του Χίτλερ. Όμως, αν η επιστήμη δίχως όρια αφορά το σώμα, η τέχνη δίχως όρια στοχεύει στο μυαλό και στην ψυχή του ανθρώπου, πράγμα που την κάνει το ίδιο σημαντική, αν όχι και περισσότερο επικίνδυνη. Το ποια όρια θα πρέπει να υπάρχουν στην τέχνη, είναι κάτι που δε γίνεται να αναλυθεί εδώ, αλλά είναι αναγκαίο να υπάρξουν δημόσιες συζητήσεις για τον καθορισμό τους.

Πώς όμως όλοι αυτοί, που οι ίδιοι είναι όμηροι κοινωνικών-πολιτικών περιορισμών και φυσικών ορίων γίνονται κάθε φορά υπερασπιστές της Τέχνης δίχως όρια; Μήπως κρατούν ανοικτή μια κερκόπορτα, ώστε να μπορεί η γουόκ κουλτούρα να περνάει ακώλυτη τα μηνύματα της, που φυσιολογικά σε μια υγιή κοινωνία θα απορρίπτονταν; Η επίκληση μιας τέχνης δίχως όρια είναι από μόνη της μια ύβρις και αλαζονεία. Ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια ενοχοποίησης της έννοιας του ορίου, ως κάτι κακού, μη αποδεκτού και καταδικαστέου, πράγμα που εξυπηρετεί τους διαλυτικούς σκοπούς για ένα νέο κόσμο εκτός των γνωστών ορίων. 

Μιλούν για μια τέχνη δίχως όρια, αλλά επειδή τα επάνω όρια είναι δύσκολο να ξεπεραστούν-δε γεννιούνται πια Γκόγιες- τρέχουν με 1000 για να ξεπεράσουν τα όρια προς τα κάτω! Διότι αυτά είναι τα μόνα όρια που ξεπερνούν. Και έτσι εξηγείται, γιατί σχεδόν πάντα την τέχνη δίχως όρια εκπροσωπούν ατάλαντοι καλλιτέχνες και σκανδαλοποιοί μαρκετίστες με εύκολο και προτιμώμενο θύμα τους τα Θεία.

Γεράσιμος Γερολυμάτος

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Αδέσποτα σκυλιά στο χώρο της αλλόκοτης τέχνης*

Γράφει ο Μέτοικος

Η λογική σας Λίνα Μενδώνη κοιμάται, γι’ αυτό και ο «πολιτισμός» σας γεννά τέρατα.

Τα τελευταία χρόνια, κάθε παραμονή μεγάλης εορτής στην Ορθόδοξη Εκκλησία εμφανίζονται «καλλιτέχνες» που, με χρήματα Ελλήνων φορολογουμένων, εκθέτουν σε δημόσιους χώρους τα ανοσιουργήματά τους προσβάλλοντας, για την εφήμερη δόξα (;), τα όσια και ιερά των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Εάν η τέχνη είναι έκφραση του ψυχικού μας κόσμου και κατάθεση εμπειριών τότε, τη γνώμη του Σαρλ Μπωντλαίρ πως η τέχνη είναι πορνεία, πέρυσι, τέτοια εποχή, μια σκηνοθέτιδα, υποκινούμενη πιθανότατα και από δικές της εμπειρίες, επιβεβαίωσε παρουσιάζοντας μια πορνό αφίσα που ονόμασε «αδέσποτα κορμιά» προσβάλλοντας το σύμβολο θυσίας, αγιασμού και απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους, το Σταυρό του Κυρίου.

Τότε ο επίσκοπος Θεσσαλονίκης Φιλόθεος, με τη βαρύγδουπη προσφώνηση «παναγιότατος» έκανε κάτι πρωτάκουστο για ορθόδοξο ιεράρχη’ θεώρησε την αφίσα προσβλητική!!!, όμως, συγκρατήθηκε!! Και «Η επιστολή [του προς τη σκηνοθέτιδα] δεν [είχε] κανέναν χαρακτήρα ιερού πολέμου, ούτε οργής [μην τυχόν και κάνει καμιά ρυτίδα] ούτε τίποτα άλλο», απ’ εναντίας το έως και χθες «καλογεροφορεμένο «παπαδάκι» που [υπέστη, κατά τον Γιανναρά, με αδιαφανείς διαδικασίες μια] υπαρκτική μετάλλαξη, κυριολεκτική – από σερνάμενη κάμπια σε χρυσοστολισμένη πεταλούδα [και] από ασήμαντος μεταμορφώθηκε ακαριαία σε πρίγκιπα, αφέντη, δεσπότη… αλλά [πάντως] σεβασμιότατος, [που] όλοι γονατίζουν μπροστά του και τον προσκυνούν», ονόμασε όσους διαμαρτυρήθηκαν για την πορνό αφίσα άπιστους, καθώς δήλωσε ότι «δεν ήταν πιστοί ήταν μέλη ακροδεξιών οργανώσεων»!

Άραγε περνά από την επισκοπική γκλάβα του Φιλόθεου (και το τσερβέλο κάθε κατσαπλιά και γκέι) ότι οι Έλληνες που διαμαρτύρονται, που εκφράζουν την οργή τους, τον αποτροπιασμό και την απογοήτευσή τους προς την πολιτεία που πατρονάρει τσαρλατάνους φτιασιδωμένους σε καλλιτέχνες, είναι ενεργοί πολίτες με συνείδηση ταυτότητας και γνώση της Ορθόδοξης Θεολογίας;

Μπας και νομίζει πως, επειδή τον έκαναν επίσκοπο Θεσσαλονίκης απέκτησε και το δικαίωμα να δίνει κομματικές ταμπέλες στους πολίτες με την αυθαιρεσία της εξουσίας του «ελέω θεού» δεσπότη;

Όμως κάντε ησυχία! Ο Αρχιεπίσκοπος αναδεύτηκε στο ανάκλιντρό του. Η Δ.Ι.Σ «εξέφρασε την λύπη της για το περιεχόμενο συγκεκριμένων έργων της εν λόγω εκθέσεως και αποφάσισε να ενεργήσει τα δέοντα προς την Ελληνική Κυβέρνηση». Οι επίσκοποι εφησυχάζουν. Δεν έχουν καμία διάθεση να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους για τη νέα προσβολή της Παναγίας Μητέρας, καθώς, οι περισσότεροι προτεσταντίζοντας καλοβλέπουν την «απομύθευση» της Αγίας Γραφής.

Ο Φρόυντ είχε αποφανθεί ότι: «Η Τέχνη είναι μια διέξοδος στο γενετήσιο πρόβλημα».

Κάποιοι τύποι με πολλές συμβατικές περγαμηνές, αλλά ατάλαντοι, ονόμασαν τον εαυτό τους «καλλιτέχνη», αφού στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Με την ιδιότητα του «καλλιτέχνη» παρουσίασαν στην Εθνική Πινακοθήκη με έξοδα του Έλληνα πολίτη, τα ζωγραφικά τους τερατουργήματα, προσβάλλοντας τους αγίους και, κυρίως, την Παναγία Μητέρα δείχνοντας Την να κρατά στην αγκαλιά όχι το Ζωοδότη Κύριο, αλλά το θάνατο!

Όπως και στη Θεσσαλονίκη, έτσι και στην έκθεση ανοσιουργημάτων στην Αθήνα η Λίνα Μενδώνη δήλωσε ότι «το υπουργείο Πολιτισμού, δρώντας πάντοτε με γνώμονα την προστασία της εν γένει πολιτιστικής και καλλιτεχνικής κληρονομιάς της χώρας, ουδέποτε προβαίνει σε ενέργειες λογοκρισίας».

Ποια είναι η πολιτιστική και καλλιτεχνική κληρονομιά αυτής της χώρας Λίνα Μενδώνη; Η βρεφοκρατούσα Παναγία Μητέρα που, εδώ και 2000 χρόνια το εικόνισμα Της βρίσκεται σε κάθε εικονοστάσι ελληνικού σπιτιού, σε κάθε Παρεκκλήσι, σε κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία, σε κάθε δωμάτιο νοσοκομείου ή τα εκτρώματα που με δαπάνη του Έλληνα φορολογούμενου παρουσίασες στην Εθνική Πινακοθήκη;

Ονομάζεις υπουργέ της βαρβαρότητας «πολιτιστική και καλλιτεχνική κληρονομιά της χώρας» την ανοησία κάθε ατάλαντου και ανισόρροπου που ομολογεί ότι «Τα έργα [του] είναι μια ψυχαναλυτική προσέγγιση προσωπικών καταστάσεων…»; Και γιατί να μας ενδιαφέρει η αυτόψυχανάλυση και η ένοχη συνείδηση ενός τύπου που ονομάζει «ανέλκυση ή αλλιώς άντληση ειλικρινών συναισθημάτων» κάθε βλακώδη σύνθεση που του έρχεται στο ταραγμένο του μυαλό; Γιατί, Λίνα Μενδώνη να πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι «τα τέρατα που γεννά η κοιμισμένη λογική» κάθε αλλόκοτου;

Επειδή, υπουργέ αφελληνισμού Λίνα Μενδώνη σπούδασες τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, στη Δημοκρατία των Αθηνών οι «καλλιτέχνες» που προβλήθηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη θα τολμούσαν να προσβάλουν τους θεούς; Και εάν το τολμούσαν, οι αθηναίοι θα τους υποχρέωναν να καταπιούν το κώνειο για προσβολή των θεών τους ναι ή όχι;

Που στο καλό σε αυτά τα τερατουργήματα υπουργέ της βαρβαρότητας Λίνα Μενδώνη είδατε ως υπουργείο την «πολιτιστική και καλλιτεχνική κληρονομιά της χώρας» και το «ταλέντο», για να το επιβραβεύσετε με την έκθεσή του στην Εθνική Πινακοθήκη;

«Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα» ήταν «ο εμβληματικός τίτλος μιας από τις πρώτες και πιο εύγλωττες εικόνες της σειράς χαλκογραφιών του Γκόγια».

Η λογική σας Λίνα Μενδώνη κοιμάται, γι’ αυτό και ο «πολιτισμός» σας γεννά τέρατα.

Για ποια «επιδραστικότητα της ανατρεπτικής θέασης του κόσμου από τον Goya …» και δώθε μιλά ο μπουρδολόγος συντάκτης της απολογίας της Εθνικής Πινακοθήκης;

Μπορεί να δημοσιεύσει ο μέγας αυτός μπουρδολόγος έστω και ένα σκίτσο, χαρακτικό ή ζωγραφικό έργο του Goya που να προσβάλει τη χριστιανική πίστη; Στους έξι μεγάλους πίνακες που, ο σπουδαίος αυτός Ισπανός καλλιτέχνης απεικονίζει την Παναγία Μητέρα ποιος προσβάλει το Πρόσωπό Της;

Τι είναι, τελικά, η Εθνική Πινακοθήκη για τη Λίνα Μενδώνη και το Υπουργείο Πολιτισμού; Κέντρο προβολής κάθε ατάλαντου που, βγάζοντας στη δημοσιά τους δαίμονές του νομίζει ότι κάνει τέχνη ή, μήπως, το εργαστήρι αφελληνισμού και απόχριστιανισμού της Ελληνικής Κοινωνίας για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας;

*Ο τίτλος του άρθρου εμπνευσμένος από την ελαιογραφία του Γκόγια «Ο Σκύλος» που, κοιτάζει με δέος τον αλλόκοτα μεγάλο και όμορφο ουρανό.

https://agonasax.blogspot.com

Βλασφημία στην Εθνική Πινακοθήκη: Περί τέχνης, ορίων και άλλων «δαιμονίων»

Απαντήσεις για τις πιο χιλιοειπωμένες ανοησίες που ακούστηκαν προς υπεράσπιση των βλάσφημων έργων στην Εθνική Πινακοθήκη

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Με αφορμή τις απίστευτες ηλιθιότητες που έχουν ακουστεί τις τελευταίες μέρες για τη βλάσφημη έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη, είναι ευκαιρία να δώσουμε μερικές απαντήσεις και μερικά επιχειρήματα για όλον τον woke «σανό» που αναμασούν τα μηρυκαστικά της τηλεόρασης και του διαδικτυακού τύπου.

Ας δούμε λοιπόν τα πιο κοινότοπα «τσιτάτα» που ακούστηκαν από τους σκοταδόψυχους που θέλουν σώνει και καλά να παρουσιάσουν τα καλλιτεχνικά κοπρίσματα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη ως… απαύγασμα του ελληνικού πολιτισμού.

«Οι επίμαχες εικόνες στην πινακοθήκη είναι μορφή τέχνης»

Τέχνη σημαίνει δημιουργία. Αν δεν είναι αποτέλεσμα έμπνευσης και δημιουργίας, τότε δεν είναι τέχνη. Αλλιώς μπορούμε να μπούμε σε σουρεάλ ατραπούς παράνοιας, λέγοντας ότι και μια γκρεμισμένη μάντρα είναι… τέχνη. Στα εκτρώματα του Κατσαδιώτη δεν υπάρχει καμία δημιουργία και φυσικά καμία έμπνευση. Υπάρχει μόνο καταστροφή μιας αρχαίας, αναγνωρισμένης, ιστορικής και θεολογικής τέχνης, της Βυζαντινής αγιογραφίας.

Πέρα από τη βλάσφημη πλευρά της υπόθεσης, αυτό που πράττει ουσιαστικά ο Κατσαδιώτης είναι να τραμπουκίζει ως «καλλιτέχνης» άλλους καλλιτέχνες. Τους Βυζαντινούς αγιογράφους που διαμέσου της παράδοσης αιώνων μετέφεραν στο ξύλο τη σεπτή μορφή της Παναγίας. Είναι δηλαδή σαν να αντιγράψουμε έναν εμβληματικό πίνακα του Γκόγια, να τον μετατρέψουμε σε μια χυδαία καρικατούρα που χλευάζει το αυθεντικό έργο και να τον παρουσιάσουμε ως δική μας… τέχνη.

Η παραποίηση αναγνωρισμένων έργων (όπως είναι άλλωστε και οι Βυζαντινές αγιογραφίες) δεν είναι τέχνη, αλλά πλαστογράφηση και καταστροφή της τέχνης. Με λίγα λόγια η «τέχνη» του Κατσαδιώτη είναι αντάξιας ποιότητας με την «τέχνη» που παρήγαγαν με τις βαριοπούλες τους οι τζιχαντιστές που έσπαγαν αρχαία γλυπτά στην Παλμύρα. Άρα λοιπόν αυτό που κάνει ο Κατσαδιώτης δεν είναι μόνο ανήθικο ως πράξη θρησκευτικού μίσους, δεν είναι μόνο αντιδημοκρατικό, δεν είναι μόνο άτεχνο, είναι και αντιδεοντολογικό προς την ίδια την υπόσταση του (κάθε) καλλιτέχνη.

«Οι επίμαχες εικόνες δεν έχουν να κάνουν με την Παναγία και τους Αγίους, αλλά με κάποιον… άλλο συμβολισμό που δανείστηκε τη μορφή τους»

Ναι, ακούστηκε και αυτή η ανοησία. Έγιναν ξαφνικά όλα τα κνώδαλα της τηλεόρασης… κριτικοί υψηλής τέχνης. Και μας λένε «δεν είναι αυτό που νομίζετε, απλά εσείς οι διαμαρτυρόμενοι χριστιανοί είστε απολίτιστοι και δεν κατανοείτε την… έμπνευση του καλλιτέχνη». Μας εμπαίζουν κατάμουτρα δηλαδή. Κρύβονται πίσω από το δράμι της νοημοσύνης που διαθέτουν. 

Πέρα από το ότι είναι πασιφανές πως τα έργα αυτά δεν συμβολίζουν τίποτε άλλο παρά τη βλασφημία, για να τελειώνουμε με αυτό το γελοίο επιχείρημα, αρκεί να κάνει ο οποιοσδήποτε ένα απλό ζουμ στα εικαστικά εξαμβλώματα του Κατσαδιώτη. Στις εικόνες με το ασημί μεταλλικό φύλλο θα δείτε τα γράμματα: «ΜΡ ΘΥ». Μήτηρ Θεού. Η Παναγία. Είναι τα γράμματα που γράφονται σε όλες τις Βυζαντινές αγιογραφίες της Θεοτόκου. Σε άλλη μεταλλική εικόνα είναι χαραγμένο: «Άγιος Γεώργιος». Σε άλλη: «Αρχάγγελος Μιχαήλ». Και στους ζωγραφισμένους πίνακες είναι φαρδιά – πλατιά τα ονόματα των Αγίων.

Φανταστείτε δηλαδή να εξέθετε κάποιος σε ένα δημόσιο μουσείο μια προσβλητική απεικόνιση του (όποιου) πρωθυπουργού με παραποιημένα χαρακτηριστικά, να έγραφε και το ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ του πρωθυπουργού, αλλά να ισχυριζόταν ο καλλιτέχνης ότι δεν είναι ο πρωθυπουργός αυτός που βλέπουμε αλλά κάτι… άλλο. Και ότι φταίμε εμείς που είμαστε «σκοταδιστές» και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι δεν απεικονίζεται ο (ονομασμένος στο έργο) πρωθυπουργός. Με μια τέτοια προπαγανδιστική σχιζοφρένεια εμπαίζουν τη νοημοσύνη και την πίστη μας.

«Ο καλλιτέχνης δεν ήθελε να προκαλέσει – δεν είχε αντιχριστιανικό κίνητρο»

Σε αυτόν τον ισχυρισμό, αρκεί μόνο να παραθέσουμε δυο σειρές από τα λόγια του ίδιου του Κατσαδιώτη, σε συνέντευξη που έδωσε ΜΕΤΑ το περιστατικό στην Εθνική Πινακοθήκη. Εκεί ο ταλαίπωρος κακοτέχνης παρουσιάζει τους Χριστιανούς σαν φαντασιόπληκτους που βλέπουν οράματα και πιστεύουν σε παραμύθια που είναι πιο ακραία και από τον Χάρι Πότερ.

Συγκεκριμένα όταν τον ρώτησαν αν πιστεύει ότι η «τέχνη» του μπορεί να προσβάλλει τον θεατή, εκείνος απάντησε:

«Αν ο θεατής βλέπει οράματα με αρχαγγέλους και θεωρεί τη μάνα του ως Παναγία, μπορεί να προσβληθεί. Δεν το είχα φανταστεί ποτέ. Μιλάμε για φαντασία πέραν του Χάρι Πότερ…». Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.

«Η τέχνη δεν έχει όρια»

Αυτό και αν βαρεθήκαμε να το ακούμε. Σε ένα πολιτισμένο κράτος δεν υπάρχει τίποτα που να εκδηλώνεται στο δημόσιο βίο και να μην υπόκειται σε κάποια όρια και περιορισμούς. Το μόνο πράγμα που δεν επιδέχεται ορίων, είναι η βλακεία που ανθεί σε έναν εγκέφαλο.

Η τέχνη είναι έκφραση ελευθερίας και κάθε ελευθερία εκτείνεται ως εκεί που ξεκινά η ελευθερία των άλλων. Και ιδιαίτερα όταν αυτοί οι «άλλοι» αποτελούν το 90% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας που είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τότε η ίδια η φύση της δημοκρατίας ορίζει ότι οι ιδέες της πλειοψηφίας πρέπει να γίνουν ακόμη πιο σεβαστές. Αν κάποιοι δυσκολεύονται να ανιχνεύσουν τα όρια της τέχνης, οφείλουν να συμμορφωθούν τότε με τα όρια της δημοκρατίας, τα όρια του σεβασμού, τα όρια της προσβολής, τα όρια της ανεκτικότητας.

Η τέχνη σαφώς και έχει όρια, γιατί και η ηθική που την ορίζει έχει όρια ή τουλάχιστον θα όφειλε να έχει, σε μια κοινωνία που θέλει να διαφέρει από ζούγκλα. Οποιαδήποτε μορφή έκφρασης που δεν περιορίζεται από όρια, είναι εν δυνάμει άσκηση βίας. Η βλασφημία είναι μορφή ψυχολογικής βίας, ρητορική μίσους και ρατσισμός. Αυτές είναι προφανέστατες πράξεις εκτός ορίων που θα έπρεπε να είναι και ποινικά κολάσιμες.

Πως ανακαλύφθηκε ξαφνικά όριο στην τέχνη, όταν η Λίνα Μενδώνη απαγόρευε τα Μπολσόι και όλες τις Ρωσικές καλλιτεχνικές παραστάσεις; Τελικά φαίνεται ότι τους σώθηκαν όλα τα ηθικά όρια της τέχνης και φυλάσσουν μόνο τα πολιτικά, που τα μεταχειρίζονται όταν και όπως τους συμφέρει. Διότι πολιτικό όριο είναι ότι ποτέ δεν ξεπερνούνται τα όρια του σεβασμού στο Ισλάμ στα καλλιτεχνικά σαλόνια της χώρας μας. Και πολιτική απόφαση είναι επίσης όταν η μόνη θρησκεία που υβρίζεται συνεχώς στην Ελλάδα, είναι η χριστιανική.

Να θέσουμε και ένα ερώτημα:

Ακόμα και στην παρακμή της εποχής μας, θα τολμούσε κάποιος αχρείος να κάνει «τέχνη» χλευάζοντας σε δημόσια θέα πχ. νεκρούς Παλαιστίνιους ή νεκρούς Ισραηλινούς ή νεκρούς Ρώσους από τις τελευταίες πολεμικές συγκρούσεις; Φυσικά και όχι. Θα ήταν μια κτηνώδης πράξη που θα την καταδίκαζαν οι πάντες, θα τιμωρούνταν ποινικά, και κανείς δεν θα μπορούσε να απολογηθεί λέγοντας «έκανα τέχνη και η τέχνη δεν έχει όρια».

Εμείς οι Χριστιανοί που ευλαβούμαστε και τιμούμε ιστορικά πρόσωπα που έζησαν και έπαθαν και μαρτύρησαν στη γη, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, την Παναγία μας, τον Άγιο Γεώργιο, τον Άγιο Χριστόφορο, γιατί δεν δικαιούμαστε να μπαίνει όριο στο συλλογικό μας σέβασμα;

Αφήστε λοιπόν την υποκριτική καραμέλα ότι η τέχνη δεν έχει όρια. Έχει και παραέχει, αλλά είναι τα όρια που ορίζει η ατζέντα σας.

«Η καταδίκη των συγκεκριμένων έργων είναι ‘’μεσαίωνας’’ – Πρέπει να προστατέψουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά»

Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα οφείλουμε να προστατέψουμε την πνευματική μας κληρονομιά. Τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους μας. Ο πολιτισμός δεν είναι θεότητα και δεν μας προάγει στη σωτηρία. Είναι μια υλική αξία που μάλιστα κακοποιείται βάναυσα στην εποχή μας, χωρίς να δίνει κανείς από αυτούς δεκάρα.

Αν φτάσουν να θεωρούνται κομμάτια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς οι βλάσφημες καλικαντζούρες του Κατσαδιώτη, τότε «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Αλίμονο μας. Εκεί που σκούπιζε τα πινέλα του ο Γκόγια σίγουρα θα είχαν σχηματιστεί πιο «σαγηνευτικά» έργα.

Η πολιτιστική κληρονομιά που οφείλουμε να προστατέψουμε είναι η αρχαία και παγκοσμίως αναγνωρισμένη τέχνη της Βυζαντινής αγιογραφίας, η οποία κοσμεί μνημεία ανεκτίμητης αξίας σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο. Τα τερατουργήματα του Κατσαδιώτη δεν είναι ούτε μια λερή σταγόνα στον ωκεανό, σε σχέση με όσα έχει προσφέρει στην πολιτιστική μας κληρονομιά η Βυζαντινή τέχνη.

Η κληρονομιά προστατεύεται με το να τη διαφυλάττεις, όχι με το να την γελοιοποιείς και να την παραχαράζεις, όπως πασχίζει να κάνει ο guest star της Εθνικής Τερατοθήκης. Αυτό είναι σκοταδισμός. Αυτό είναι απολίτιστη κουλτούρα. Και την πληρώνουμε από τους φόρους μας. Είναι σαν να λέμε ότι ένα κακοφορμισμένο αγαλματάκι που θα φτιάξω τώρα από πηλό και θα μοιάζει με αποκρουστικό ξόανο της Αφροδίτης της Μήλου, έχει περισσότερη αξία προστασίας από την τέχνη που δημιούργησε την ίδια την Αφροδίτη της Μήλου.

Σε τέτοια σχιζοφρένεια μας υποβάλλουν. Τόσο απεγνωσμένοι είναι να δικαιολογήσουν το μίσος τους για την Ορθόδοξη πίστη που μεταχειρίζονται τα πιο γελοία, τα πιο αυτοαναιρούμενα, τα πιο γραφικά επιχειρήματα που εμφανίστηκαν στην μεταπολιτευτική ιστορία του δημόσιου διαλόγου.

πηγή.sportime

Καθαρά Δευτέρα. Κι όμως ο λαός ΔΕΝ μετανοεί. Υπάρχει ελπίδα;

Καθαρά Δευτέρα 2025 στην «Ορθόδοξη» Ελλάδα ...

Τύρναβος:

Καρναβαλικές εκδηλώσεις με αντρικά γενετικά μόρια παντού. Καμαρώστε τους:

Πολύ ωραίο ήθος δίνουν στα παιδιά τους ...

Κατά τα άλλα πενθούμε για τους νεκρούς στα Τέμπη ..

Καθαρά Δευτέρα 2025 και το Αγρίνιο αφικολλήθηκε με την ίδια βλάσφημη αφίσα. 

Προηγήθηκε η Πτολεμαΐδα και η Βέροια (και στις δύο πόλεις υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις πιστών, δείτε εδώ).

Κάθε ατάλαντος, όταν πλησιάζει το Πάσχα βρίσκει τρόπο να αναδειχθεί (σχετικό άρθρο εδώ)

Στην Αθήνα, στην Εθνική Πινακοθήκη, 

χυδαίες βλάσφημες εικόνες με πρόσωπα και σύμβολα της Ορθοδοξίας (δείτε εδώ):

Η Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αντάλλαξε φιλοφρονήσεις με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλόθεο και κάθισαν δίπλα δίπλα στο Ολύμπιον να καμαρώσουν το έργο του γνωστού καθηγητή Χρυσόστομου Σταμούλη (που ανάμεσα σε άλλα αναφερόταν και στην άλλη βλάσφημη αφίσα: «Αδέσποτα Κορμιά», σίγουρα όχι για να την καταδικάσει) 

Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Μάξιμος δωρίζει στην ΛΟΑΤΚΙ+ Σακελλαροπούλου «ένα Ευαγγέλιο κομψοτέχνημα»! (το είδαμε εδώ). 

(εννοείται ότι η Σακελλαροπούλου το παρέλαβε χωρίς να το προσκυνήσει)!

Και ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, τίμησε με «Σταυρό» τον υποστηρικτή του ψηφιακού ολοκληρωτισμού, της woke υποκουλτούρας και λογοκριτή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, υπουργό Κυριάκο Πιερρακάκη (δείτε εδώ).

Όλα αυτά εν όψει του κοινού εορτασμού του Πάσχα και της Α' Οικουμενικής Συνόδου με τους αιρετικούς Παπικούς.

Και για όσους νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός ξεσηκώθηκε με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, παραθέτουμε ένα μικρό σχόλιο από την Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία (εδώ), με αφορμή την ανυπαρξία ελληνικών σημαιών (διόλου τυχαίο, υπό την τρομοκρατία των αριστερών και αναρχικών ορδών που κατέβηκαν οργανωμένα): 

«... Ορδές αριστερών, όρκς αναρχικών συμμοριών, κύματα κιναίδων, χαλκοφορεμένων μαντραχαλαίων, αξύριστων μαλλιάδων και εν γένει απλύτων κοπρόσκυλων, με παλαιστινιακές σημαίες και πλακάτ με όποιο σύνθημα μίσους κατά του Έθνους μπορεί να γεννήσει ένας ανιάτως νοσηρός εγκέφαλος, όπως και την προηγούμενη φορά, (...)

(...) Καμμία ελληνική οικογένεια δεν τόλμησε μαζί με τα παιδιά της να άρει και πάλι τη γαλανόλευκη επ’ ώμου, το κατ’ εξοχήν σύμβολο της ελευθερίας μας, ...»

«(...) Αν αυτός ο λαός ζητούσε όντως πτώση της μεταπολιτεύσεως και αντικατάσταση του δυσώδους πολιτικού συστήματος, τότε ακριβώς είναι που θα τον βλέπαμε να βαστάει ελληνική σημαία, αυτή που κατήργησε, βεβήλωσε, ποδοπάτησε, ούρησε και κακοποίησε ο ίδιος ο μεταπολιτευτικός βούρκος, ο οποίος πνίγει το Έθνος κάθε μέρα που περνά και μάς έκανε να ξεχάσουμε όσα μάς ενώνουν, τον Χριστό και την Πατρίδα, αυτά που πληρώνουν με αληθινή ευτυχία τον Έλληνα.(...)

Αντ’ αυτού, είδαμε μία έρμαια της εποχής μάζα, χωρίς συλλογική ταυτότητα, ένα ετερόκλητο όχλο, χωρίς πίστη και ιδανικά, ο οποίος αφήνει ακόμα να τού νοηματοδοτούν τα όνειρα τα απόβλητα της μεταπολιτεύσεως που καπέλωσαν και τις συγκεντρώσεις του». 

Καθαρά Δευτέρα 2025, 

Αντί μάταια να προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άλλους, 

ας γονατίσουμε μπροστά στο εικονοστάσι, 

ας περιορίσουμε τις απολαύσεις, 

ας κόψουμε τα πάθη μας, 

ας ξεκινήσουμε την κάθαρση όχι από την κοινωνία, αλλά από μέσα μας.

Μόνον έτσι μπορεί να ελκύσουμε το έλεος του Θεού. 

Μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει ελπίδα για την πατρίδα μας.

Ομάδα εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»

https://opaidagogos.blogspot.com/2025/03/blog-post.html

Οι καταβολές των άθλιων καρναβαλικών δρώμενων

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου καθηγητού

Η περίοδος του Τριωδίου είναι από τους σημαντικότερους εορτολογικούς σταθμούς του ενιαυτού. Είναι για τη ζωή της Εκκλησίας μας νοητό στάδιο αγώνα, όπου παίρνει μέρος οντολογικά ο πιστός και ασκεί τις σωτήριες αρετές και κυρίως τη μετάνοια προκειμένου να καθαρίσει από τους ρίπους της αμαρτίας την όλη ψυχοσωματική του υπόσταση, ώστε να εορτάσει το υπέρτατο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου ως αναγεννημένος άνθρωπος. Κατά συνέπεια το άγιο Τριώδιο έχει χαρακτήρα κατανυκτικό και πένθιμο, διότι απώτερο στόχο έχει να δημιουργήσει στους πιστούς κατάσταση αυτοσυνειδησίας και να εγείρει πνεύμα εγρήγορσης και επιστροφής στην αυθεντική θεοδημιούργητη ανθρώπινη φύση τους. 

Όμως αλίμονο. Ο πολύς κόσμος όχι μόνο δεν θεωρεί την αγία αυτή περίοδο ως ευκαιρία αυτοσυνειδησίας και ασκήσεως, αλλά πράττει τα αντίθετα. Αναβιώνει συνήθειες πρωτόγονες του απώτερου ειδωλολατρικού παρελθόντος, όταν βίωνε η ανθρωπότητα την πιο φρικτή σκοτοδίνη της ιστορίας της, όταν τα κτηνώδη ένστικτα κυριαρχούσαν του λόγου και των αξιών, όταν η μοιρολατρία καθόριζε τυφλά την πορεία της ζωής, όταν η μαγεία και ο φόβος συντάραζαν τον ανθρώπινο ψυχισμό και δεν επέτρεπαν στον άνθρωπο να σκεφτεί λογικά. Πρόκειται για τα γνωστά καρναβαλικά δρώμενα, τα οποία κυριολεκτικά οιστρηλατούν αυτές τις ημέρες την πλειονότητα των ανθρώπων.

Έχει ενδιαφέρον να ανατρέξουμε στην ιστορία για να δούμε τις ρίζες των καρναβαλικών εκδηλώσεων για να καταλάβουμε γιατί υπάρχει σήμερα, στην εποχή της πλήρους πνευματικής συγχύσεως, τέτοια προβολή και ανάπτυξη σε παγκοσμίως.

Η αρχή αυτών των δρώμενων χάνονται στο βάθος του ιστορικού παρελθόντος. Έχουν τις καταβολές τους στην ανάγκη του πρωτόγονου ανθρώπου να νικήσει τις τρομερές φοβίες του μπροστά στη φύση και να υπερπληρώσει τα νοητικά του κενά από την έλλειψη της ορθολογικής σκέψεως και ερμηνείας του κόσμου που τον περιέβαλε. Τότε που δεν υπήρχε σ’ αυτόν λογική εξήγηση για τον κόσμο και τα φυσικά φαινόμενα, αλλά πίστευε ότι αυτός κυριαρχούνταν από αόρατες μαγικές δυνάμεις, οι οποίες κανόνιζαν τη ζωή του ανάλογα με τις δικές τους διαθέσεις. Η πρωτόγονη αυτή πίστη τον ανάγκασε να εφεύρει τρόπους να μεταβάλλει τη διάθεση αυτών των δυνάμεων σύμφωνα με το συμφέρον του. Έπρεπε να καλοπιάσει αυτές τις δυνάμεις για να σταθούν απέναντί του ευνοϊκές και καλόβουλες. Με πιο τρόπο; Με παράλογα μαγικά δρώμενα, διότι στερούνταν ο ίδιος, όπως είπαμε, ορθού λόγου.

Πίστευε πως με το θόρυβο, τις ειδεχθείς προσωπίδες, τον ξέφρενο χορό και τις παράλογες πράξεις ήταν δυνατόν να φοβίσει τις κοσμικές δυνάμεις και να ξορκίσει το κακό, από τον ίδιο και το περιβάλλον του. Πίστευε ακόμα πως με διάφορες τελετές, με αποκορύφωμα αυτές που είχαν σχέση με τον αχαλίνωτο ερωτισμό, θα ξυπνούσε τις γονιμοποιές δυνάμεις της φύσεως προκειμένου για να δώσουν πλούσια σοδιά.

Οι ειδωλολατρικές θρησκείες όλων των λαών της αρχαιότητας ήταν πνιγμένες στον αποκρυφισμό, τη μαγεία και φυσικά τα παράλογα δρώμενα. Η απόλυτα ειδωλολατρική αρχαιοελληνική θρησκεία δεν αποτελούσε εξαίρεση, ιδιαίτερα στη λαϊκή της μορφή, η οποία συνέχιζε επακριβώς τον φετιχιστικό, τοτεμιστικό και ανιμιστικό χαρακτήρα των πρωτόγονων στοιχείων της θρησκείας των Πελασγών, Κάρων, Λελέγων και άλλων προελληνικών φυλών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα μαγικά και παράλογα αυτά δρώμενα εντάχτηκαν στη διονυσιακή οργιαστική λατρεία, η οποία είναι η μετεξέλιξη της λατρείας του φρυγικού θεού Σαβάζιου και η οποία εισήχθη στην Ελλάδα μέσω της Θράκης μετά τον 8ο π.Χ. αιώνα και επιβλήθηκε με φοβερές και ανείπωτες βιαιοπραγίες στον ελληνικό χώρο. Στη Θράκη εντάχτηκε η λατρεία του Σαβάζιου – Διόνυσου στην ορφική θρησκεία, διατηρώντας τον οργιαστικό ανατολικό χαρακτήρα και αναμειγνύοντας τα πανάρχαια μαγικά δρώμενα των προελλήνων, με τον δικό της πρωτογονισμό. Δεν είναι τυχαίος ο μύθος του ιδρυτή της ορφικής θρησκείας θράκα Ορφέα, ο οποίος κατασπαράχτηκε και φαγώθηκε από τις μανιασμένες λάτρισσες του Διονύσου, τις απαίσιες μαινάδες! Δεν είναι επίσης τυχαία τα φοβερά διονυσιακά δρώμενα με τον ανείπωτο εκστασιασμό, την ωμοφαγία και κάθε λογίς έκτροπα, που λάβαιναν χώρα στα διαβόητα «διονυσιακά μυστήρια».

Δεν είναι τέλος καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τη λαϊκή θρησκεία του διονυσιασμού την υποστήριξε και την καθιέρωσε η τυραννική δυναστεία των Πεισιστρατιδών στην Αθήνα τον 6ο π.Χ. αιώνα. Μέσω αυτής μπόρεσαν οι τύραννοι εκείνοι να επιβληθούν στις λαϊκές μάζες, στις οποίες κυριαρχούσε η δεισιδαιμονία και το παράλογο. Η «αιρετική» και απόβλητη από την «επίσημη» αρχαιοελληνική θρησκεία, λατρεία του Διονύσου ανήχθη σε κυρίαρχο θρησκευτικό σύστημα, παίρνοντας πάνδημο χαρακτήρα με τις μεγάλες διονυσιακές εορτές: «Λήναια», «Μικρά Διονύσια», «Μεγάλα Διονύσια» κλπ.

Οι δεισιδαίμονες και αμόρφωτες μάζες του λαού συμμετείχαν με πάθος σε αυτές τις μαγικές (στην ουσία) εορτές, διότι οι ιθύνοντες προνόησαν να προσδώσουν σε αυτές αφάνταστη ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά ορμέμφυτα των θρησκευτών. Οι αρχαίες πηγές μας διασώζουν καταπληκτικές λεπτομέρειες για τα δρώμενα στις διονυσιακές εορτές. Ο αχαλίνωτος ερωτισμός, χωρίς κανένα φραγμό και αναστολή, είχε αναχθεί ως η κύρια έκφανση και δρώμενο αυτών των εορτών. Οι ελεύθερες και ανείπωτες ερωτικές μείξεις ήταν το δέλεαρ που προσέλκυε τους θρησκευτές να μετέχουν στις εμετικές εορτές. Θλιβεροί άνθρωποι, οι οποίοι είχαν καταπιεσμένες στην ψυχή τους ανικανοποίητες ερωτικές έξεις, μπορούσαν να τις ικανοποιήσουν στο όνομα του Διόνυσου. Μοιχοί, πόρνοι, ομοφυλόφιλοι και κάθε λογίς ανώμαλοι, μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα αισχρά πάθη τους «νόμιμα», εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα! Οι αξίες της συζυγικής πίστης, της ερωτικής αφοσίωσης, της αγνής και άδολης έλξης των ετερόφιλων νέων, οι οποίοι ορκίζονται αιώνια πίστη μεταξύ τους, της αιδούς κλπ, δεν είχαν θέση στις διονυσιακές εορτές. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αναγκάζονταν με το ζόρι οι γυναίκες που ήταν κλεισμένες στους γυναικωνίτες να βγαίνουν στους θορυβώδεις δρόμους και να παίρνουν μέρος στις τελετές, υποκύπτοντας στις βρωμερές ορέξεις του κάθε θρησκευτή ανώμαλου και αισχρού άνδρα, ως δήθεν υποταγή στο θέλημα του Διόνυσου! Η σεξουαλική κακοποίησή τους θεωρούνταν θρησκευτική πράξη λατρείας προς το «θεό»!

Η βωμολοχίες, οι άσεμνες χειρονομίες, οι περιφορές των φαλλών, δηλαδή τεραστίων ομοιωμάτων του ανδρικού οργάνου, οι ξέφρενοι οργιαστικοί χοροί, η οινοποσία μέχρι και αυτού ακόμη του θανάτου, οι υστερικές κραυγές, οι ειδεχθείς μεταμφιέσεις, ο δαιμονικός θόρυβος και η εκκωφαντική μουσική, των αυλών και των τυμπάνων συνέθεταν ένα νοσηρό μυστικιστικό κλίμα, το οποίο ενείχε το μαγικό στοιχείο. Ήταν μια ανοικτή τεράστια μαγική τελετουργία για να ξορκιστούν οι κακές δαιμονικές δυνάμεις. 

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε την ιστορική πληροφορία, πως στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητας, όταν ο αρχαίος κόσμος βρισκόταν σε τέλεια παρακμή, οι λάτρεις του Διονύσου, είχαν οργανωθεί σε ιδιότυπους θρησκευτικούς συλλόγους των «Βακχών» οι οποίοι τελούσαν τα περιβόητα όργια «Βακανάλια». Ο διαπρεπής μελετητής της αρχαίας Ελλάδος, αείμνηστος Γ. Καψάλης αναφέρει τα εξής σημαντικά γι’ αυτούς τους διαβόητους συλλόγους και τα όργιά τους: «Η επιμειξία των δύο φύλων (εν καιρώ νυκτός) εξέτρεπε την εορτήν εις σκηνάς κραιπάλης και παρά φύσιν όργια, δικαιολογούμενα υπό των μεμυημένων εκ της λατρείας του Διονύσου, όστις εθεωρείτο σύμβολον της αναπαραγωγής του ανθρώπου. Παρθένοι και νέοι διεφθείροντο κατ’ αυτά και εκορέννυντο εν αυτοίς παν είδος σαρκικών ορέξεων. Συν τω χρόνω δε το έγκλημα δεν περιορίζετο μόνον εις την τέλεσιν ανηθικοτήτων, αλλ’ έλαβε μεγάλας διαστάσεις, διότι κατά τα Βακανάλια εφιλοτεχνούντο ψευδομαρτυρίαι και επιορκίαι, εγίνοντο πλαστογραφίαι και ετοιμάζοντο πλασταί διαθήκαι. Ακόμη δε αι δηλητηριάσεις και αι δολοφονίαι εμελετώντο εις τα καταγώγια εκείνα. Και ηκούοντο μεν ενίοτε εις τα καταφύγια ταύτα της διαφθοράς αι φωναί και διαμαρτυρίαι των δι’ απάτης εισαχθέντων εκεί, των θυμάτων των δηλαδή, αλλ’ αύται κατεπνίγοντο από τας κραυγάς των βακχευόντων και τους κρότους των κυμβάλων και των τυμπάνων. Κατήντησεν τέλος η θρησκευτική εκείνη εορτή να έχει ως αρχήν την παραβίασιν παντός της θρησκείας και της πολιτείας νόμον.» (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.ΣΤ΄,σελ.491)!

Όμως και μετά την κατάρρευση της αρχαίας θρησκείας η συνήθεια του διονυσιασμού παρέμεινε ζωντανή στις ψυχές πολλών ανθρώπων, τους οποίους δεν άγγιξε το ανέσπερο φως του Χριστού και η χριστιανική ψυχική ηρεμία. Άνθρωποι ακόλαστοι συνέχιζαν και συνεχίζουν να τιμούν το ψευτοθεό Βάκχο με τον ίδιο οργιαστικό και μαγικό τρόπο.

Σήμερα διαπιστώνουμε με λύπη μια τρομερή άνθιση του οργιαστικού διονυσιασμού. Τα σύγχρονα λεγόμενα καρναβάλια δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις επαίσχυντες βακχικές εορτές της αρχαιότητας. Όποιος αμφιβάλει ας ρίξει μια ματιά στα δρώμενα του καρνάβαλου των πειναλέων της Βραζιλίας, ή των «δικών» μας φαλλικών δρώμενων του Τιρνάβου και θα πεισθεί πως ο μέθυσος θεός ατυχώς συνεχίζει να «ζει» και να κυριαρχεί στις ψυχές μυριάδων ανθρώπων! Εκτός από ιδιωτικούς συλλόγους και αυτό το επίσημο κράτος συμμετέχει γενναιόδωρα στη διοργάνωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων, σπαταλώντας πακτωλούς χρημάτων από το υστέρημα του άγρια φορολογούμενου φτωχού Έλληνα πολίτη. Τοπικοί άρχοντες συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα διοργανώσει τον πιο εντυπωσιακό καρνάβαλο! 

Το δυστύχημα είναι πως σε αυτές τις μαγικές, οργιαστικές και ανήθικες εκδηλώσεις παίρνουν μέρος και πολλοί χριστιανοί με ελαφριά τη συνείδηση, αγνοώντας προφανώς, ότι εκεί λατρεύονται με κάθε επισημότητα τα ανθρώπινα πάθη και θεοποιούνται τα κτηνώδη ένστικτα. Τα περί «ανάπαυλας χαράς» των ημερών των απόκρεω, είναι αστείες δικαιολογίες, διότι η χαρά είναι μια άκρως υποκειμενική ψυχική κατάσταση σε κάθε άνθρωπο. 

Δε καταφερόμαστε εναντίον αυτών των εκδηλώσεων από καμιά παρότρυνση σεμνοτυφίας, αλλά από πραγματική γνώση των πρωτογόνων και μαγικών καρναβαλικών δρώμενων, τα οποία, πέρα από την επίπλαστη ευθυμία, ενέχουν στην ουσία τους το στοιχείο της τραγικότητας, της απαισιοδοξίας και τους αδιεξόδου του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος έχει ανάγκη από μόνιμη έξοδο από την τραγικότητα της ζωής, και όχι από πρόσκαιρη «φυγή»..

Εν κατακλείδι, η αγία περίοδος του Τριωδίου δεν είναι για μας τους πιστούς ευκαιρία για κραιπάλη και εφήμερους αισθησιασμούς, αλλά πρόκληση και προτροπή να ξαναβρούμε το χαμένο αυθεντικό εαυτό μας. Να συναισθανθούμε τη δίνη της τραγικότητάς μας εξαιτίας της αμαρτίας που πρυτανεύει στη ζωή μας και να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να αλλάξουμε πορεία στη βιωτή μας. Η ειλικρινής μετάνοιά μας και η οντολογική ένωσή μας με το Χριστό θα μας δώσουν ασύγκριτα μεγαλύτερη χαρά από εκείνη των εφήμερων καρναβαλικών αθλιοτήτων και θα πληρώσουν με μόνιμη ιλαρότητα και ουράνια αγαλλίαση τη σκοτισμένη ψυχή μας. 

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ 

Ἔλεος πιά! Οὔτε τὸ αἷμα τῶν Τεμπῶν καὶ τὰ ρίχτερ τῶν σεισμῶν δὲν μᾶς κάνουν νὰ παρατήσουμε τὰ καρναβάλια;

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

 

Καρναβάλια ἀκόμα καὶ τώρα; Πένθος μόνο τὴν 28η Φεβρουαρίου καὶ μετὰ ξεφάντωμα; Τί ἄλλο πρέπει νὰ γίνει γιὰ νὰ σοβαρευτοῦμε; 

Οὔτε καὶ τώρα ποὺ ἡ χώρα μας στενάζει ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν 57 μαρτύρων καὶ ἀναστατώνεται ἀπὸ τὰ ρίχτερ ποὺ μᾶς βροντοῦν συνεχῶς τὴ θύρα, δὲν στέκεται ἀρκετὸ γιὰ νὰ πάψουν τὰ καρναβαλικὰ γλέντια. 

Γιὰ δεῖτε πῶς ἔχει καταντήσει ἡ κοινωνία μας. Γιὰ ἀρκετοὺς ἡ μαύρη ἐπέτειος τῶν 2 ἐτῶν ἀπὸ τὸ ἔγκλημα τῶν... Τεμπῶν εἶναι μιὰ παρένθεση μέσα στὴ μανιώδη καρναβαλικὴ περίοδο! 

Καὶ γιὰ πολλοὺς (περισσότερους) ἰσχύει τὸ ἀντίστροφό ἀλλὰ ἐξίσου τραγικό: Βλέπουν μὲν τὸ καρναβάλι ὡς ἀταίριαστη παρένθεση στὸ κλίμα τῶν Τεμπῶν, ἀλλὰ μιὰ παρένθεση ποὺ τοὺς εἶναι ἀπαραίτητη καὶ ἀναντικατάστατη. Δηλαδὴ τὴ μία μέρα θὰ θρηνοῦνε καὶ τὶς ἄλλες θὰ ξεφαντώνουν. Τὴ μία μέρα θὰ συμπάσχουν καὶ τὴν ἄλλη θὰ ὀργιάζουν. «Τῆς Κυριακῆς χαρὰ καὶ τῆς Δευτέρας λύπη»! 

Πολλοὶ εἶναι οἱ μεγάλοι Δῆμοι ποὺ δὲν ἔχουν κἂν τὴν τσίπα νὰ ἀκυρώσουν τὰ καρναβάλια ἀνήμερα τῆς μαύρης ἐπετείου! Κάμποσοι ἄλλοι Δῆμοι ἔχουν ἀκυρώσει τὶς ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν Παρασκευή, ἀλλὰ πρὶν καὶ μετὰ τὴν ἐπέτειο τῶν Τεμπῶν καλοῦν τὸν κόσμο νὰ «λυσσάξει» κανονικότατα. 

Τὶς ἴδιες μέρες ποὺ ἡ Ἐκκλησία θὰ κάνει ἐπιμνημόσυνη δέηση γιὰ τὰ θύματα τῆς τραγωδίας, ἑκατοντάδες χιλιάδες κόσμου θὰ γιορτάζουν ξέφρενα τὸ μασκάρεμα τῶν παθῶν τους καὶ τὴν ἀμετανοησία τους. Φυσικὰ ἁμαρτωλοὶ εἴμαστε ὅλοι, πάθη ἔχουμε ὅλοι, ἀλλὰ ἔλεος κάπου μὲ αὐτὴν τὴν ἀναισθησία! Νὰ μὴν μποροῦν νὰ «κρατηθοῦν» κάποιοι σὲ μιὰ συγκυρία ποὺ παίζεται τὸ μέλλον τῆς χώρας; 

Ἔχουμε συγκλονιστικὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὶς πτυχές της συγκάλυψης, ἔχουμε τὴν ὀδύνη τῶν συγγενῶν γιὰ τὸν χυδαῖο πόλεμο ποὺ δέχονται, ἔχουμε ἐνδεχόμενες δολοφονίες, καὶ τὸ μυαλὸ κάποιων εἶναι ἀκόμα στὸ γλεντοκόπημα; Ἂν εἶναι δυνατόν! Ἕνα σωρὸ μηνύματα μᾶς στέλνει ὁ πανάγαθος Θεὸς γιὰ νὰ σοβαρευτοῦμε ἐπί τέλους, ἀλλὰ ἐμεῖς εἴμαστε ἱκανοὶ νὰ καταστρεφόμαστε φυσῶντας σερπαντίνες ταυτόχρονα! 

Λέμε ὅτι τὴν Παρασκευὴ 28 Φεβρουαρίου, ὁ λαὸς τηρεῖ ἐθνικὸ πένθος. Μάλιστα. Στὴν ἀπεργία θὰ συμμετάσχουν μέσα μεταφορᾶς, ὑπηρεσίες, ἑταιρεῖες, καταστήματα, νυχτερινὰ κέντρα, ἐκπαιδευτικοὶ καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Μάλιστα. Σωστὰ καὶ καλὰ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ ἔχετε δεῖ κανέναν νὰ πενθεῖ μὲ ὡράριο καὶ σχόλασμα; Ἔχετε δεῖ κανέναν νὰ χτυπάει «κάρτα» στὴ συμπόνοια του; Ἐμεῖς πῶς θὰ τὸ ἐπιτρέψουμε στοὺς ἑαυτούς μας αὐτό; 

Σίγουρα μὲ ὅλο αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, ἡ συμμετοχὴ στὰ καρναβάλια θὰ εἶναι μειωμένη, ἀλλὰ ὄχι σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ δείχνει κοινωνικὴ εὐπρέπεια. Καὶ ἐντάξει, γνωρίζουμε ὅτι πολλοὶ εἶναι οἱ δύστυχοι ποὺ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ πνευματικὸ κάλεσμα τοῦ Τριωδίου καὶ γυρίζουν στὸν Θεὸ τὴν πλάτη. Μὰ τὴ γυρίζουν τώρα καὶ σὲ 57 μνήματα; Τὴ γυρίζουν καὶ στὶς οἰκογένειες ποὺ ἀγωνίζονται μέρα μὲ τὴ μέρα σὲ συνθῆκες τρομοκρατίας; 

Τί μήνυμα θὰ λάβουν οἱ ἀπὸ «πάνω» ἂν δοῦν ἕναν λαὸ τὴ μιὰ μέρα νὰ εἶναι ἀγανακτισμένος μὲ τὰ Τέμπη καὶ τὴν ἄλλη νὰ γεμίζει τοὺς δρόμους μὲ χαζοχαρούμενα μασκαριλίκια; Μήπως ἡ κοινωνική μας ἀντίσταση δύναται νὰ παίρνει...ρεπό γιὰ νὰ φωνάξει «κετελαπόνγκο»; Τὰ ἔχουμε σκεφτεῖ αὐτὰ ἢ μᾶς φαίνονται ἀσύνδετα; Θὰ σοβαρευτοῦμε ἐπί τέλους σὰν λαός; Πότε θὰ ἐπιστρέψουμε τὰ καρναβάλια πίσω στὸ ἀρχαῖο ἀφεντικό τους, γιὰ νὰ δουλέψουμε μὲ εὐλογία Θεοῦ τὸ καλὸ τῆς πατρίδας μας; Πρέπει νὰ χρειαστοῦμε διπλάσιες, τριπλάσιες καὶ πολλαπλάσιες συμφορὲς γιὰ νὰ ξυπνήσουμε; Δυστυχῶς αὐτὸ φαίνεται. 

Καμία ἀναισθησία μας, κανένα πάθος μας, καμία πλεονεξία χαρᾶς δίπλα στὸν πόνο τοῦ διπλανοῦ, δὲν εἶναι ἀσύνδετα μὲ τὴ συλλογικὴ κατρακύλα ποὺ βιώνουμε. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅταν ζοῦσε στὸ Σινᾶ ξερίζωσε μιὰ ξερικὴ ντοματιὰ ποὺ εἶχε, ἀπὸ συμπόνοια γιὰ τοὺς Βεδουΐνους ποὺ πεινοῦσαν. Ἔνιωθε στὴν ψυχή του τὴ συνάφεια τῶν πνευματικῶν ἰσορροπιῶν. Κι ἐμεῖς εἴμαστε ἄξιοι νὰ ταιριάζουμε τὸν πόνο μὲ τὰ ξέφρενα γλέντια γιὰ νὰ μὴ χαλάσει ἡ ζαχαρένια μας; Σὲ τέτοια ἐξαχρείωση ἔχουμε φτάσει; 

Προσευχὲς θέλουν οἱ ἀδικοχαμένες ψυχές, ὄχι σφυρίχτρες καὶ σαχλὰ θεάματα. Ἕνα κομποσχοίνι, ἕνα τρισάγιο, ἕνα «ὑπὲρ ἀναπαύσεως», μιὰ ἐλεημοσύνη στὴ μνήμη τους. Καὶ φυσικὰ τιμοῦμε τοὺς νεκροὺς καὶ μὲ τοὺς ἀγῶνες μας στοὺς δρόμους, στὸ ὄνομα τῆς θείας δικαιοσύνης ποὺ καρτεροῦμε νὰ θεραπεύσει καὶ τὴν ἀνθρώπινη. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλα τὰ δεινὰ ποὺ μᾶς περικυκλώνουν. Δὲν θὰ ὑποχωρήσουν ἂν εἴμαστε διπρόσωποι καὶ καλοπερασάκηδες ποὺ θλίβονται μὲ δόσεις καὶ ὀργιάζουν τοῖς μετρητοῖς. Ἡ μετάνοια χρειάζεται συνείδηση καὶ ἐνσυναίσθηση. 

sportime

Η ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία της διαθρησκειακής πίστεως εις τον ίδιον Θεόν

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Οι Θεοί δεν είναι πολλοί. Ο Θεός είναι ένας και είναι ο Αληθινός Τριαδικός Θεός. Στις μέρες μας τα ατοπήματα προς χάριν μιας πρωτόγνωρης διαθρησκειακής ‘’συνύπαρξης’’ πληθαίνουν. Προβάλλονται απαράδεκτες διαθρησκειακές συγκρητιστικές διακηρύξεις. 

Δεν φείδονται κάποιοι να ομιλούν και περί πίστης όλων των ανθρώπων στον ίδιο Θεό, με τη διαφορά ότι χρησιμοποιούν διαφορετικά ονόματα. Αυτό είναι μεγάλη κακοδοξία, αλλά και μεγάλη βλασφημία. Είναι απλά ‘’ονοματολογική’’ η διαφορά; Πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι στον αληθινό Τριαδικό Θεό; Τέτοιες απαράδεκτες δηλώσεις δεν καταδεικνύουν εκφράσεις αβρότητας, αλλά ονοματολογική κακοδοξία. 

Δεν πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι στον ίδιο Θεό και απλά τον αποκαλούν με διαφορετικό όνομα, όπως κακοδόξως προβάλλεται. Σίγουρα αυτή η ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία, βολεύει τα διαθρησκειακά συναπαντήματα, όπου το επιζητούμενο να εφευρίσκονται ‘’κοινά’’ κατά την άποψή τους, με πρώτιστο σκοπό την καλούμενη ‘’ειρηνική συνύπαρξη’’. 

Ο τονισμός – παρατήρηση από Κύπριο Ιεράρχη ότι, ‘’οι θρησκείες συνυπάρχουν σε επίπεδο πολιτισμών’’, σίγουρα είναι υπηρετικός της καλούμενης ‘’ειρηνικής συνύπαρξης’’. Είναι όμως ορθή; 

Η τελειότητα της διδασκαλίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού περί της αγάπης προς τους μισούντας και αγαπώντας ημάς, δεν επιτρέπει τέτοιας μορφής ‘’πρόσθετα’’. Αρκεί η τελειότητα της χριστιανικής αγάπης, την οποία μόνο ο Κύριος δίδαξε. Η αγάπη προς κάθε άνθρωπο, επιβάλλει τη διάπυρο έγνοια να γνωρίσουν οι συνάνθρωποί μας οι οποίοι ζουν σε πλάνες, τον μόνο Άληθινο Θεό. Η μεγάλη αγάπη του Αποστόλου Παύλου ας είναι το παράδειγμα, ο οποίος έφτασε να πει το, ‘’ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου’’ (Ρωμ. 9,3).

Είναι γεγονός ότι όλοι αυτοί οι οποίοι καταλαμβάνονται από τέτοιου συνυπαρξιακό συρφετό, επιμελώς αποφεύγουν και κάποιοι ουδέποτε αναφέρονται στον λόγο του Κυρίου, ‘’μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν’’ (Ματθ. 10, 34).

Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ανθρωπάρεσκα διαλαλούν, προς χάριν μια άλλης ‘’συνύπαρξης’’, ότι όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας. Με αυτόν τον τρόπο εξομοιώνουν τις πλάνες με την με την Πίστη στον αληθινό Τριαδικό Θεό. Όποιος αγαπά όλους τους συνανθρώπους του και θέλει εξ όλης καρδίας του να γνωρίσουν την αληθινή Πίστη οι συνάνθρωποί του οι οποίοι πιστεύουν σε θρησκειακές πλάνες, δεν τους αφήνει ναι επαναπαύονται στην πλάνη τους.

‘’Ουκ έστι εν άλλω ουδενί η σωτηρία’’ (Πραξ. 4,12) , αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων. Πως λοιπόν ο ανθρωπάρεσκος συγκρητισμός ανακαλύπτει και στις θρησκειακές πλάνες σωτηρία; Εάν αυτό το μήνυμα δίνουν τους συνανθρώπους μας αυτούς, πως θα έλθουν ‘’εις επίγνωσιν αληθείας’’; Ισχυρίζονται οι Ιεράρχες αυτοί με τον τρόπο τους, ότι υπάρχει και ‘’εν άλλω η σωτηρία’’; 

Είναι δυνατό να πιστεύουν οι Ιεράρχες αυτοί, ότι ευαρεστούν κιόλας τον Κύριο με τη στάση τους αυτή; Άπαγε της βλασφημίας. Δυστυχώς το απυρόβλητο τέτοιων βλάσφημων αναφορών, κάνει να φαίνονται οι θεολογικές ενστάσεις για τα βλάσφημα τούτα ατοπήματα, ως δήθεν αποτέλεσμα ακρότητας, καθότι και οι κόλακες πληθαίνουν και οι αλλόκοτες σκοπιμότητες.

Δίνεται στους αλλόθρησκους συνανθρώπους μας η εντύπωση, ότι στις πλάνες των θρησκειών τους, υπάρχει σωτηρία. Πως λοιπόν παρεπόμενα θα εγκαταλείψουν την πλάνη τους; Δεν γίνεται αντιληπτό ότι είναι αντιεκκλησιαστικό ένα τέτοιο κακόδοξο θεώρημα. Πως είναι δυνατό, δια μας πλάνης να παρέχεται σωτηρία; 

Η πρόσφατη ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία, έρχεται να προστεθεί στο αντιχριστιανικό εφεύρημα ότι ‘’όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας’’. Είναι ‘’ονοματολογική’’ η διαφορά; Όλοι πιστεύουν τον ίδιο Θεό; Το πρόβλημα είναι η χρήση διαφορετικού ονόματος για τον Αληθινό Θεό; Σε περίοδο ‘’παχέων αγελάδων’’ ευκόλως διαδίδουν κάτι τέτοιο, αφού δυσκόλως άλλοι Ιεράρχες θα ανασκευάσουν την πλάνη τους. 

Οι Βουδιστές σε τι πιστεύουν; Στις ζοφερές πλάνες που ο Βούδας ‘’εφηύρε’’, πλανώντας τόσα εκατομμύρια συνανθρώπων μας. Οι Ινδουιστές βιώνουν και αυτοί το έρεβος φρικτών πλανών. Οι μωαμεθανοί πολεμώντας την Αγία Τριάδα φανερώνουν την αθεότητά τους. Ο Εβραϊσμός αρνείται τον Χριστό. Είναι ‘’ονοματολογικό’’ το πρόβλημα; 

Καμιά έκπτωση δεν επιτρέπεται σε θέματα Πίστεως. Ο εύκολος και αντορθόδοξος δρόμος μιας άλλης ‘’συνύπαρξης’’, απότοκης της συνυπαρξιακής ‘’ιδεολογίας’’, η οποία εφευρίσκει τα κατ’ αυτή ‘’ελάσσονα’’, εκφεύγοντας τοιουτοτρόπως της ομολογίας, ποτέ δεν ήταν ο δρόμος των Πατέρων της Εκκλησίας μας. 

Δεν αντιλαμβάνονται την κακόδοξη αβρότητά τους; ‘’Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου; (Β Κορ. 6, 15) Γιατί λοιπόν αυτό το ‘’άνοιγμα’’ ασεβείας προς όσους δεν πιστεύουν στον αληθινό Τριαδικό Θεό; ‘’Διο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος’’ (Β Κορ. 6, 17). 

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του, ‘’Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου’’ (Ιω. 17,5). Αυτό γιατί το προσπερνούν; Καμιά θέση δεν έχουν στην εν Χριστώ ζωή οι άτοποι ‘’αγαπολογικοί’’ ρητορισμοί. Καμιά εξουσία δεν έχουν να αλλοιώνουν τα θέματα της Ορθόδοξης Πίστης, όποιοι κι αν είναι, όπως καμιά εξουσία δεν έχουν να απαιτούν σιωπή στα κακόδοξα φληναφήματά τους. ‘’Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος’’ (Β΄ Κορ. 6, 14); 

https://fdimathan.wordpress.com