.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

..γιατί τούτη η ευτυχία δε βρίσκεται μήτε μέσα μας,μήτε στ΄άλλα τα χτίσματα, παρά βρίσκεται μονάχα στο Θεό

Οι άνθρωποι επειδή δεν μπορέσανε να γλυτώσουνε από τον θάνατο, από τη δυστυχία κι από την αμάθεια, αποφασίσανε να μη τα συλλογίζουνται ολότελα αυτά τα πράγματα για να γίνουνε φτυχισμένοι.
Αυτό είναι όλο που μπορέσανε να βρούνε για να παρηγοριούνται στα τόσα βάσανα τους.

Μά τούτη η παρηγοριά είναι πολύ τιποτένια, γιατί δε συνεργεί στη γιατρειά τού κακού, παρά μονάχα το κρύβει για λίγον καιρό, και με το να το κρύβει κάνει τον άνθρωπο να μη συλλογίζεται με τι τρόπο θα το γιατρέψει στ΄αληθινά.

Κι έτσι με την αναποδιά, πώχει απο φυσικό του ο άνθρωπος, αποδείχνεται πως ο βαρεμός που΄ναι το πιο μεγάλο κακό κατά την ιδέα του, είναι κατά βάθος το πιο μεγάλο καλό, γιατί μπορεί να συνεργήσει περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στο να ζητήξει την αληθινή τη γιατρειά του.

Και το να επιδίνεται σε διάφορες δουλειές είτε μανίες, που τώχει για το πιο μεγάλο καλό, είναι το πιο μεγάλο κακό, γιατί τον μποδίζει περισσότερο από κάθε τι στο να γυρέψει να βρει το γιατρικό για τα βάσανα του.

Και τόνα και τ΄ άλλο φανερώνει καθαρά την κακομοιριά και τον ξεπεσμό τού ανθρώπου, και μαζί δείχνει το μεγαλείο του, επειδής ο άνθρωπος όλα τα βαρυέται, κι αποζητεί ένα σωρό δουλειές γιατί έχει την ιδέα πως είχε κάποια ευτυχία που την έχασε, και επειδής δεν τη βρίσκει μέσα του, τη ζητά μάταια στα εξωτερικά πράγματα , δίχως να μπορεί να φχαριστηθεί ποτές , γιατί τούτη η ευτυχία δε βρίσκεται μήτε μέσα μας, μήτε στ΄άλλα τα χτίσματα , παρά βρίσκεται μονάχα στο Θεό.


Ρητά και Λογισμοί του Βλάση Πασκάλ (από τον κυρ Φώτη Κόντογλου)



Γιατί ο Χριστός διάλεξε φτωχούς, άσημους και αγράμματους ανθρώπους, για να τους κάνει μαθητές Του;

Ο Χριστός ήθελε να έχει καλούς και υπάκουους συνεργάτες. Οι αφανείς, οι πτωχοί και οι ολιγογράμματοι ψαράδες είχαν καλύτερες προϋποθέσεις για ταπείνωση και υπακοή. Ο ταπεινός υπακούει πιο εύκολα στο θέλημα του Θεού.
Αντίθετα τα αξιώματα, η μόρφωση και ο πλούτος, αν δεν συνοδεύονται με αρετή, είναι για το Θεό όχι μόνο άχρηστα, αλλά και επικίνδυνα. Συμβαίνει τις περισσότερες φορές ο πλούτος, το αξίωμα και η μόρφωση να δημιουργούν εγωισμό στον κάτοχό τους. Ο εγωιστής τότε έχει και πολλά άλλα κακά: ζήλια, φθόνο, κατηγορίες, βρίσιμο.
Στους μαθητές Του ο Χριστός δεν έδωσε υποσχέσεις δόξας, πλούτου και απολαβών, αλλά τους προετοίμασε για διωγμούς.«Εάν εμένα εδίωξαν, κι εσάς θα σας διώξουν» (Ιωάν. 15, 20). Αν έλεγε αυτά τα λόγια σε «βολεμένους» του κόσμου τούτου (πλούσιους και άρχοντες), αυτοί θα Τον εγκατέλειπαν αμέσως.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.46), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτη, 
Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

http://themata-orthodoxias.blogspot.gr

“Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε”



Ο Κύριος μας έχει προαναγγείλει την θλίψη, που θα προηγηθεί της Δευτέρας Παρουσίας. Και έδωκε εντολή στους μαθητές Του να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Και να προσεύχωνται. Τους είπε: «Βλέπετε. Αγρυπνείτε. Προσεύχεσθε. Ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν».

Η προσευχή χρειάζεται πάντοτε. Και είναι πάντοτε στον άνθρωπο ωφέλιμη. Γιατί αυτή τον κρατεί σε κοινωνία με τον Θεό και υπό την σκέπη Του. Αυτή τον φυλάει από τη φιλαυτία και την αυτοπεποίθηση και από το παραστράτημα της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας. Και μην ξεχνάμε, πως όλους αυτούς τους λογισμούς, επακόλουθα, κακές συνέπειες της πτώσεως, του ενσπείρουν στο νου μας τα εκπεσόντα πνεύματα της πονηρίας.

Σε περίοδο θλίψης και κινδύνων, ορατών και αοράτων, η προσευχή χρειάζεται ακόμη πιο πολύ. Γιατί είναι η έκφραση της απάρνησης της αυτοπεποίθησης και έκφραση της ελπίδας στο Θεό. Γιατί εφέλκει σε μας την θεία βοήθεια. Και ο παντοδύναμος Θεός έρχεται συνεργός μας. Και με ενέργειές Του θαυμαστές μας βγάζει από τις δύσκολες περιστάσεις, που βρισκόμαστε.

Είναι λάθος να ζητή κανείς να ιδή σημεία εν τω ουρανώ, για να αποκτήση γνώση Θεού. Τέτοια σημεία ζητούν μόνο εκείνοι που έχουν σαρκικό φρόνημα.
Και να μη το ξεχνάμε ποτέ, ότι:
Η θεογνωσία, η ζώσα πίστις, η ευλογημένη ταπεινοφροσύνη, η καθαρή προσευχή, συναποτελούν την πνευματική λογική. Είναι τα επί μέρους τμήματά της.

Και αντίθετα, η αγνωσία του Θεού, η απιστία, η τύφλωση του πνεύματος, η υπερηφάνεια, η αυτοπεποίθηση, η φιλαυτία, συναποτελούν το σαρκικό φρόνημα.
Το σαρκικό φρόνημα δεν γνωρίζει τον Θεό. Δεν τα δέχεται (αλλά ούτε και καταλαβαίνει!) τα μέσα, με τα οποία ο Θεός θέλει να οδηγήση τον άνθρωπο στην θεογνωσία. Είναι ένας τρόπος αναζήτησης της γνώσης του Θεού πέρα για πέρα λαθεμένος και ψυχώλεθρος.

*από το βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ   Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ  Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ  Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ 
 Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ – «Θ Α Υ Μ Α Τ Α   Κ Α Ι  Σ Η Μ Ε Ι Α» (ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)

Ήρθε όντως η ώρα του ΟΧΙ. Αλλά, για ποιο ΟΧΙ;

Τα νοικοκυριά των παππούδων μας δεν ξέρανε από δανειστές. Οι οικογένειές τους πορεύονταν με τα λίγα και το χρέος το θεωρούσανε μεγάλη κατάρα.
Εμείς, όμως, οι απόγονοί τους, περιφρονήσαμε την βασική τους λογιστική αρχή, που έλεγε, βγάζω δέκα-βάζω τα δύο στην άκρη, και κλείσαμε με νόημα το μάτι στους δανειστές, που μας περίμεναν ολοπρόθυμοι έξω από την πόρτα.
Έτσι, οι δανειστές -επειδή τα λεφτά που βγαίνουν χωρίς ιδρώτα, εύκολα σκορπίζονται- κατέληξαν να γίνουν η προέκταση του παραμορφωμένου μας πλέον εαυτού.
Επί χρόνια ολόκληρα εκείνοι έδιναν κι εμείς ξοδεύαμε. Τα δάνεια πολύ γρήγορα μετατράπηκαν σε ναρκωτικό. Ψυχή τε και σώματι, μέσα σε λίγα χρόνια, παραδοθήκαμε οικειοθελώς στα χέρια των παμπόνηρων ’’χορηγών’’ των δόσεων.
Είναι αλήθεια, ότι με τα δανεικά η ’’επιδερμίδα’’ και η ’’χτενισιά’’ μας ομόρφαιναν. Χαλάσαμε, όμως, τα ’’στεφανιαία’’ μας και αυξήσαμε τα ’’εμφράγματα’’ και τα ’’εγκεφαλικά’’.
Μετα δανεικά παχύναμε το κορμί μας, αλλά την ψυχή μας την καταντήσαμε κουρέλι ισχνό και βρώμικο.
Μετα δανεικά βάλαμε στην ζωή μας τα γκρίκλις, τον Σουλεϊμάν και τις πολύχρωμες παρελάσεις και πετάξαμε στο καλάθι των αχρήστων την γλώσσα των πατέρων μας, τους Ήρωες και τους Αγίους μας.
Με τα δανεικά φάγαμε όλοι μας καλά και μερικοί από το πραιτώριο ακόμα καλύτερα, αλλά τελικά αποδείχθηκε, ότι φάγαμε τις ίδιες μας τις σάρκες.
Πάντως, ότι και να έγινε, τα δανεικά κάποτε έπρεπε να επιστραφούν. Και την επιστροφή δεν την κάνει, ως γνωστόν, το πραιτώριο. Την κάνουμε εμείς, ο απλός λαός.
Μεγάλο ζόρι η επιστροφή των δανεικών, όταν μάλιστα ο δανειστής είναι εκείνος που εκπαίδευσε τα μπουλούκια του Κεμάλ, που εμπνεύσθηκε Άουσβιτς και Νταχάου, που επέβαλε την πείνα του ’41, που βομβάρδισε ανελέητα την Ορθόδοξη Σερβία κ.ο.κ.
Ο δανειστής μαςδεν είναι αδελφός, για να έχει σπλάχνα ελέους. Είναι εταίρος -όπως και ο Ιούδας…- γι’ αυτό και διαθέτει μονάχα εγκέφαλο. Εγκέφαλο της προδοσίας και των αργυρίων, φτιαγμένον από το ίδιο σκληρό ατσάλι, που φτιάχνει και τα θεοσκότεινα θησαυροφυλάκιά του.
Έτσι, αυτό, που ζητάει πλέον από εμάς, δεν είναι απλά η εξόφληση των δανείων. Είναι ο εξευτελισμός μας, ο διεθνής διασυρμός μας και τελικά η άνευ όρων υποταγή μας στα απάνθρωπα και αντίχριστα θελήματά του.
Αλήθεια, τι σχέση μπορεί να έχει ένας Ρωμηός με τέτοιους εταίρους;
Τι δουλειά έχουμε εμείς, οι απόγονοι του πατρο-Κοσμά και του Μακρυγιάννη, στην ίδια παρέα με τα εγγόνια του αλάθητου και του Νίτσε;
Μέχρι πότε η ιερή Μήτρα της Δημοκρατίας θα συνεχίσει να μολύνεται από τα μικρόβια του δυτικού πολιτικού αποστήματος;
Μέχρι πότε το συναμφότερον του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά θα ανακατεύεται υβριστικά στην ίδια ‘’κολυμβήθρα’’ με τον πουριτανισμό των Φράγκων;
Μέχρι πότε θα θυσιάζουμε το ανυπέρβλητο πνεύμα των Ελληνικών Κοινοτήτων στον βωμό του πολιτικού και κοινωνικού αμοραλισμού της Εσπερίας;
Μέχρι πότε θα συνεχίσουμε, να περιφρονούμε την Αλήθεια εν ονόματι μιας δήθεν αγάπης, εντελώς ξένης προς το Πνεύμα των Αγίων μας Πατέρων;
Καλά, τυφλωθήκαμε τόσο πολύ από τις δόσεις του ’’ναρκωτικού’’, ώστε να μην βλέπουμε το κακό, που πάθαμε, αλλά ούτε και να υποπτευόμαστε εκείνο, που μας ετοιμάζουν;
Αδέλφια μου, ήρθε όντως η ώρα του ΟΧΙ. Αλλά, για ποιο ΟΧΙ;
Ανπρόκειται για ΟΧΙ στον αφελληνισμό και τον εκλατινισμό μας, τότε βρισκόμαστε μάλλον σε καλό δρόμο.
Αν πρόκειται για ΟΧΙ στην διαστροφή και την κατρακύλα του ήθους, τότε σίγουρα κάτι καλό ανατέλλει.
Ανπρόκειται για ΟΧΙ στην υποδούλωση και την υποταγή μας στα αφεντικά των Βρυξελών και του Βατικανού, τότε μάλλον έχει ξυπνήσει μέσα μας το Ρωμαίικο το Αληθινό.
Αλλά, πού τέτοιες ευλογίες;
Προςτο παρόν, το διακύβευμα–πάντοτε και εν παντίτιμήματι εντός του πλαισίου της ΕΕ και της ευρωζώνης,κατά τους ιθύνοντες- φαίνεται πως είναι μονάχα η καλοπέρασή μας, οι καταθέσεις μας και ο εαυτούλης μας. 
Για αντίσταση στην πολιτισμική μας καταβαράθρωση, στην πολιτική μας οπισθοδρόμηση, στον δημογραφικό μας αφανισμό και στην πνευματική μας διολίσθηση, που μας έρχονται και μας επιβάλλονται από την Δύση, δεν μιλάει σχεδόν κανένας!!!
Υπεύθυνοι και Λαός δείχνουμε σαν να ψάχνουμε απεγνωσμένα για έξοδο κινδύνου σε ένα ’’υπό κατάρρευση οικοδόμημα’’, που, πριν ακόμα αρχίσουμε την αναζήτηση της εξόδου σωτηρίας, ορκιζόμαστε να μην το εγκαταλείψουμε ποτέ!!!
Αυτό κι αν δεν είναι τραγικό.

Αδέλφια μου,
το δίλλημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ, έτσι όπως τίθεται -χωρίς, δηλαδή, προηγουμένως να πετάξουμε από πάνω μας τα δεσμά της νέας Φραγκοκρατίας- είναι εντελώς ψευδές και το δημοψήφισμα μοιραία ατελέσφορο.
Διότι απλούστατα στην κοιτίδα της Δημοκρατίας δεν εννοείται δημοψήφισμα με το πιστόλι στον κρόταφο και την θηλιά περασμένη στον λαιμό.
Τι νόημαέχει, να ψηφίζουμε για την ακύρωση του παραλογισμού των εταίρων, όταν αυτό το κάνουμε κάτω από την στέγη των δικών τους επιρροών, δίνοντας ταυτόχρονα και όρκους αιώνιας υποταγής στα προστάγματά τους;
Αδέλφια μου,
Το Πνεύμα της Ρωμηοσύνης δεν μετριέται ούτε με την χρηματιστηριακή ισχύ του ευρώ ούτε με την ’’σιγουριά’’ των ’’φράγκικων φυλακών’’.
Εάν συνεχίσουμε να βάζουμε στην ζωή μας τέτοιες προτεραιότητες, που έρπουν και μυρίζουν χωματίλα από μακριά, πώς είναι δυνατόν να ξεπεράσουμε την κρίση και να ξαναμπούμε στον δρόμο της προκοπής και της προόδου; Πώς είναι δυνατόν να ελκύσουμε την Μακροθυμία και το Έλεος του Θεού;

Φώτης Μιχαήλ
28/6/2015

Διοίκηση μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ



Οἱ Ἰσραηλίτες μετὰ τὴν ἔξοδό τους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴ θαυμαστὴ διάβασή τους ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα, στάθμευαν σὲ ὁρισμένα σημεῖα. Μιὰ τέτοια στάση γιὰ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα εἶχαν κάνει στὴν περιοχὴ τοῦ Σινᾶ.
Ἦρθε ὅμως ὁ καιρὸς ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀναχωρήσουν ἀπὸ τὸ Σινά. Ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ ἦταν ὁλοφάνερη σὲ ὅλες τὶς μετακινήσεις τους. Ὅμως τότε δὲν πρόφθασαν νὰ ξεκινήσουν καλά-καλὰ ἀπὸ τὴν ἔρημο τοῦ Σινᾶ καὶ ἀρχίζουν τοὺς γογγυσμούς: «Καὶ ἦν ὁ λαὸς γογγύζων πονηρὰ ἔναντι Κυρίου» (Ἀριθμ. ια΄ [11] 1). Γιατί γόγγυζαν; Ἤθελαν, λέει, κρέας! 
Μάλιστα τόσο ἔντονα τὸ ἐπιθυμοῦσαν, ὥστε κάθισαν καὶ ­ἔβαλαν τὰ κλάματα σὰν μικρὰ παιδιά. Τοὺς ἄκουσε ὁ Μωυσῆς νὰ κλαῖνε ὅλοι μαζὶ κατὰ ὁμάδες, ὁ καθένας μπροστὰ στὴν πόρτα τῆς σκηνῆς του: «ἤκουσε Μωυσῆς κλαιόντων αὐτῶν κατὰ δήμους αὐτῶν, ἕκαστον ἐπὶ τῆς θύρας αὐτοῦ» (Ἀριθ. ια΄ [11] 10).
Δύσκολος λαός. Πῶς νὰ τοὺς κυβερνήσει ὁ Μωυσῆς; Ζήτησε μὲ πόνο καὶ παράπονο τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ: Κύριε, Τοῦ εἶπε, ἐγὼ τοὺς γέννησα ὅλους αὐτούς; Γιατί μὲ ἀφήνεις μόνο; Ποῦ θὰ βρῶ κρέας νὰ τοὺς θρέψω; «Οὐ δυνήσομαι ἐγὼ μόνος φέρειν τὸν λαὸν τοῦτον»· δὲν ἀντέχω μόνος μου νὰ σηκώσω τὸ βάρος αὐτοῦ τοῦ λαοῦ (στίχ. 14). Εἶχε δίκαιο. Τότε, γιὰ τὴ διοίκηση αὐτοῦ τοῦ ἀπειθάρχητου λαοῦ, δίνει ὁ Θεὸς λύση. Ἔπρεπε νὰ βρεθοῦν βοηθοὶ τοῦ Μωυσῆ στὸ τραχὺ καὶ δύσκολο ἔργο του. Μὲ ποιὸ τρόπο;
Ὁ Θεὸς δίνει ἐντολὴ στὸ Μωυσῆ νὰ ἐκλέξει ἑβδομήντα ἄνδρες, τῶν ὁποίων γνώριζε τὸ ἦθος καὶ τὶς διοικητικὲς ἱκανότητες, καὶ οἱ ὁποῖοι ἀπελάμβαναν σεβασμοῦ μεταξὺ τοῦ λαοῦ. Τὴν ἐκλογὴ τῶν ἑβδομήντα αὐτῶν ἀνθρώπων τὴν ἔκανε ὁ Μωυσῆς μὲ προσοχή. Στὴ συνέχεια τοῦ δίνει ἐντολὴ ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ὁδηγήσει μπροστὰ στὴ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου, δηλαδὴ στὸ φορητὸ Ναὸ ποὺ εἶχαν κατασκευάσει γιὰ νὰ λατρεύουν ἐκεῖ τὸν Θεό: «Θὰ τοὺς φέρεις στὴ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου καὶ θὰ σταθεῖς ἐκεῖ μαζὶ μὲ αὐτούς. Θὰ κατεβῶ ἐγὼ τότε καὶ θὰ λαλήσω μαζί σου ἐκεῖ. Καὶ χωρὶς νὰ λιγοστεύσω τὸ χάρισμα τὸ διοικητικό, τὸ ὁποῖο σοῦ ἔδωσα, θὰ πάρω ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ δικό σου χάρισμα καὶ θὰ μεταδώσω στοὺς ἀνθρώπους αὐτούς, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ ἀνταποκριθοῦν στὰ διοικητικά τους καθήκοντα ἔναντι τοῦ λαοῦ (Ἀριθμ. ια΄ [11] 16, 17).
Ὅταν συγκεντρώθηκαν στὴ Σκηνή, κατέβηκε ὁ Θεὸς μέσα σὲ νεφέλη καὶ μίλησε μὲ τὸν Μωυσῆ. Τὴν ἴδια ὥρα μετέδωσε καὶ σ᾿ αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα Του. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώθηκε ἀμέσως μὲ προφητικὸ λόγο καὶ μὲ ἄλλες θαυμαστὲς ἐκδηλώσεις. Μάλιστα τὴν ὥρα ἐκείνη ἀπουσίαζαν δύο ἀπὸ τοὺς ἐκλεγμένους, ὁ Ἐλδὰδ καὶ ὁ Μωδὰδ, καὶ ὅμως καὶ σ᾿ αὐτοὺς μεταδόθηκε ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ἄρχισαν νὰ προφητεύουν ἐκεῖ ποὺ βρίσκονταν ἀνάμεσα στὸν ὑπόλοιπο λαό. Ἔλαβαν δηλαδὴ καὶ αὐτοὶ τὴν εὐλογία ποὺ εἶχαν λάβει καὶ οἱ ἄλλοι ἑξήντα ὀκτώ.
Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ περιστατικὸ εἶναι διδακτικὸ καὶ γιὰ μᾶς σήμερα. Εἶναι ἄμεση ἀνάγκη, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναλαμβάνει μία ὑπεύθυνη ἡγετικὴ θέση, καὶ μάλιστα τὴ διακυβέρνηση ἑνὸς συνόλου ἀνθρώπων, νὰ μὴν ἐπαναπαύεται μόνο στὶς διανοητικές του ἱκανότητες, στὰ ἰδιαίτερα χαρίσματά του καὶ τὰ προσόντα του τὰ διοικητικά, ἀλλὰ νὰ καταφεύγει στὸν πάνσοφο καὶ παντοδύναμο Θεὸ καὶ νὰ ζητεῖ τὴ βοήθεια καὶ τὸν φωτισμό Του. Ἀλλὰ καὶ ὁ καθένας μας καθημερινὰ καλεῖται νὰ ἀντιμετωπίσει ποικίλα καὶ μερικὲς φορὲς δυσεπίλυτα προβλήματα: στὴν οἰκογένεια, στὴν ἐργασία, στὴν ἐπικοινωνία του μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ συνεργάζεται. Ἂς τὸ καταλάβουμε ὅτι μόνο μὲ τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις μας, ὅσο καὶ ἂν νομίζουμε ὅτι εἶναι ἀρκετές, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὰ βγάλουμε πέρα. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὸν φωτισμὸ καὶ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτὸ καὶ πάντοτε πρέπει νὰ ζητοῦμε τὴν εὐλογία Του στὴ ζωή μας.
Ἀλήθεια, πόσο διαφορετικὴ θὰ ἦταν καὶ ἡ πορεία τοῦ τόπου μας, ἂν οἱ κατὰ καιροὺς κυβερνῆτες μας ζητοῦσαν ταπεινὰ τὴν εὐλογία, τὴ χάρη καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ! Καὶ μάλιστα ἂν διάλεγαν τοὺς συνεργάτες τους ὄχι μὲ μικροκομματικά, συγγενικὰ ἢ ἄλλα τέτοια κριτήρια, ἀλλὰ μὲ μόνο κριτήριο τὶς ἱκανότητές τους καὶ τὴν ἐκτίμηση καὶ τὸν σεβασμὸ ποὺ ἀπολαμβάνουν ἀπὸ τὸν λαό. Τότε θὰ εἶχαν πλούσια τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ στὸ ἀναμφιβόλως πολὺ δύσ­κολο ἔργο τῆς ­διακυβερνήσεως, ποὺ τοὺς ἀ­­­νατίθεται μὲ τὶς κατὰ καιροὺς ἐ­­­­κλογές.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Μακρυγιάννης: «Μόνον ο Θεός, μόνον ο αληθινός και δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα!»


Αγανακτισμένος ο Μακρυγιάννης και φιλοσοφώντας για το μέλλον της Ελλάδας, έγραφε:
«Δυστυχισμένη Ελλάδα, δυστυχισμένοι Έλληνες! Αναθεματισμένοι κυβερνήτες 
Κι ο Θεός ξέρει τα υστερνά μας. Όμως η καλή μέρα φαίνεται από την αυγή. Πατρίδα, πατρίδα ήσουνα άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν! Μόνον ο Θεός, μόνον ο αληθινός και δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα!».

Γι’αυτό παρακαλούσε τον Θεό ο γενναίος αγωνιστής και παρακινούσε και τους άλλους «να περικαλούν τον Θεό δια να κάμη το έλεος του να μας ενώσει και να σώσει την πατρίδα μας και θρησκεία μας, ότι η λευτεριά μας απόδιωξε από αυτά και εγίναμεν Σόδομα και Γόμορα…«
-Πρώτα υποδουλωθήκαμε στην ψυχή και χάσαμε τον Έλληνα, τις παραδόσεις και τα ιδανικά μας. Χάσαμε τον εαυτό μας. Εμείς τον προδώσαμε και … δεν αγανακτήσαμε, αλλ’ ούτε και αγανακτούμε. Μόνο για τα οικονομικά αγωνιούμε! Δεν ανήκουμε στον εαυτό μας και αυτή ήταν επιλογή δική μας.


*από το βιβλίο:«Γιατί αρνούμαι να παραλάβω την Κ.Π.» (Ιερόν κελλίον Αγίου Νικολάου Μπουραζέρι-Άγιον Όρος).
**απόσπασμα από το κεφάλαιο: «Από την πνευματική ελευθερία στην ηλεκτρονική αιχμαλωσία»

«Ἡ Εὐρώπη εἶναι ἡ δοκιμαστικὴ πέτρα γιὰ κάθε ἕναν ἀπό μας: ἢ θὰ γίνει πίθηκος ξενόδουλος ἢ θὰ καταλάβει πόσο ψεύτικα εἶναι τὰ φανταχτερὰ στολίδια της»

Σιγὰ-σιγά, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε, οἱ αἱρετικοὶ πληθαίνουνε μέσα στὴν Ἐκκλησία μας, παρεκτὸς τοὺς ἀπ’ ἔξω. Οἱ ἀπ’ ἔξω αἱρετικοὶ εἶναι φανεροί. Ἐδῶ θὰ μιλήσω γιὰ τοὺς κρυφοὺς αἱρετικούς, τοὺς κρυφοδαγκανιάρηδες σκύλους, αὐτοὺς ποὺ μᾶς φέρνουνε τὸν προτεσταντισμὸ καὶ τὸν καθολικισμὸ ἀπὸ τὴ Δύση, ἐκεῖ ποὺ πᾶνε καὶ σπουδάζουνε.

Καὶ πῶς νὰ μὴν τὸν φέρουνε; Ἀργήσανε μάλιστα. Χρόνια καὶ χρόνια γίνεται αὐτὴ ἡ δουλειά. Παράξενο θὰ ‘τανε νὰ μὴν τὸν φέρουνε. Αὐτοί, ὅμως, δὲν φανερώνονται σὰν αἱρετικοί, μήτε κι οἱ ὅμοιοί τους τοὺς θεωροῦνε γιὰ αἱρετικούς. Μιλᾶνε συχνά, σὰν παπαγάλοι, γιὰ ὀρθοδοξία, ἀλλὰ γιὰ μία ὀρθοδοξία «ἐξελιγμένη», συγχρονισμένη, «εὐρωπαϊκὴ Ὀρθοδοξία». Τούτη ἡ Ὀρθοδοξία ποὺ ἔχουμε καὶ ποὺ τὴν κληρονονήσαμε ἀπὸ τοὺς πατεράδες μας, εἶναι παλιά, εἶναι βλάχικη Ὀρθοδοξία, ποὺ δὲν πάει νὰ τὴν ἔχουνε μοντέρνοι ἄνθρωποι, ποὺ ζήσανε στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἀμερική!
Κάθε τόσο ἔρχεται στὴν Ἑλλάδα μία φουρνιὰ ἀπὸ νεαροὺς θεολόγους, ποὺ σπουδάσανε στὴν Εὐρώπη…

Τοῦ Φώτη Κόντογλου


Οι απόστολοι Φίλιππος και Ανδρέας παρηγοριά μας στην «κρίση»



Πριν από το θαύμα του χορτασμού των πέντε χιλιάδων ανδρών, ο Χριστός είχε έναν μικρό διάλογο με τον απόστολο Φίλιππο. Τον ρώτησε : «Πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι;»( Ιωαν.6,5),και εκείνος του απάντησε: «Διακοσίων δηναρίων ἄρτοι οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ τι λάβῃ».( Ιωαν.6,7)
Ο Χριστός τον ρώτησε, όχι γιατί δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει, αλλά «πειράζων αυτόν», δοκιμάζοντας δηλαδή αυτόν και βυθομετρώντας να δει ποια αντίληψη έχει σχηματίσει μέχρι την ημέρα εκείνη για το διδάσκαλό του, απ΄ όσα σημεία και διδάγματα είδε και άκουσε. Σημειώνει ο ευαγγελιστής αυτήν τη συζήτηση, πριν από το μεγάλο σημείο, για τον ίδιο λόγο που όλοι οι ευαγγελιστές σημειώνουν πόσο απιστούν οι μαθητές, όταν πληροφορούνται ότι ο Ιησούς αναστήθηκε.

Αυτές οι ιστορικές λεπτομέρειες φανερώνουν ότι οι μαθητές ούτε την Ανάσταση ούτε αυτό το σημείο περίμεναν. Ο Φίλιππος κάνει υπολογισμούς, ο Ανδρέας λέει ότι τα τρόφιμα που υπάρχουν είναι μηδέν για το πλήθος. Ούτε φαντάζονται το υπερφυσικό γεγονός που θα συμβεί ούτε καμιά προετοιμασία υπάρχει.( Στ. Σάκκος, ερμηνευτικές σημειώσεις εις το κατά Ιωάννην)
Ρωτάει ο άγιος Χρυσόστομος: «Για ποιο λόγο ο Κύριος ρωτάει το Φίλιππο;». Και δίνει την απάντηση ο ίδιος: «Γνώριζε ποιοι από τους μαθητές είχαν ανάγκη από ακόμη περισσότερη διδασκαλία».
Ακόμη, κατά τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας: «Για να γυμνάσει στην πίστη το μαθητή».
Και ο άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας συμπληρώνει: «Ήθελε να κάνει γνωστό στο Φίλιππο ποια είναι η πίστη που έχει».
Βλέπουμε καθαρά από τα σχόλια των τριών αγίων ερμηνευτών πως ο μαθητής του Χριστού παρουσίαζε έλλειμμα πίστης, παρόλο που έζησε μαζί του συγκλονιστικά θαύματα και άκουσε όλες τις διδασκαλίες του.
Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας δίνει το χαρακτήρα του Φιλίππου: «Ο Φίλιππος είναι ερευνητικός ως προς τα πνευματικά και φιλομαθής, αλλά δε διαθέτει την οξύτητα, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει με ζέση τα θεϊκά πράγματα».
Επιμένουμε κι εμείς ερευνώντας και αναζητώντας αυτόν το δύσκολο καιρό την ενημέρωση, με αγωνία για τα επίκαιρα, που δεν συνδέεται όμως και με τα θεϊκά. Μας κατατρώει η αγωνία, αλλά αντιστεκόμαστε, ο καθένας για δικό του λόγο, χωρίς να αποδεχόμαστε την αλήθεια, την πραγματικότητα: Την ελλιπή πίστη και ελπίδα μας στην αγάπη, στην παντοδυναμία και στην αδιάλειπτη παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Μοιάζουμε στο Φίλιππο.
Και σχολιάζει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας: «Όταν άκουσε (ο Φίλιππος) το “πόθεν ἀγοράσωμεν”τον συνεπήρε αυτομάτως πειρασμός και περιορίστηκε να δει ως μόνο τρόπο λύσης τον διά των χρημάτων».
Ο δε Ζιγαβηνός: «Κοίτα την αδυναμία της σκέψης του Φιλίππου, να μην μπορεί να αντιληφθεί τη δύναμη της θεότητας».
Καθένας μας εξετάζοντας τον εαυτό του ειλικρινά, δεν μπορεί παρά να ομολογήσει πως σκέφτεται όπως ο Φίλιππος. Μας συνεπήρε ο πειρασμός με την οικονομική κρίση. Δείχνουμε αδυναμία και περιθωριοποιούμε αυτό που θα έπρεπε να είναι το κέντρο της καρδιάς μας και της σκέψης μας, δηλαδή η δύναμη του Θεού. Στραμμένοι προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση, αποστρεφόμενοι το χέρι που μας προτείνει ο Θεός διά της αγίας του Εκκλησίας, προσπαθούμε να παρηγορηθούμε από τις πανταχόθεν εκ του πονηρού εκπεμπόμενες «ειδήσεις» και υποσχέσεις, «πειθόμενοι μόνον επ΄ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων». Αλλά έτσι θα παραμένουμε διαρκώς στο αδιέξοδο. Αυτό δε το αδιέξοδο θα δημιουργεί την αγωνία και τον εκνευρισμό με διάθεση για εκτόνωση στον αδελφό, στον πλησίον και εν τέλει ,συνεπικουρούντος και του πονηρού, την έχθρα, χωρίς να υπάρχουν πραγματικές, ουσιαστικές διαφορές. Η αναφορά στον ίδιο Θεό της αγάπης με εμπιστοσύνη θα μας σκεπάσει από κάθε κακό που παραφυλάει σε τέτοιες δύσκολες στιγμές.
Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται και μιλάει ο Ανδρέας. « λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου· Ἔστι παιδάριον ἓν ὧδε ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια· ἀλλὰ ταῦτα τί ἐστιν εἰς τοσούτους;».( Ιωαν.6,8-9)
Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέει: «Κατά τον ίδιο τρόπο με το Φίλιππο και πιστεύει και σκέφτεται ( ο Ανδρέας)... Διότι αφού δεν κατάλαβε ούτε τη δύναμη ούτε ακόμη από τα μέχρι τώρα μεγαλουργήματα, ότι μπορεί να τα κάνει όλα ο Ιησούς... ενημερώνει για τα πράγματα που έχει το παιδάκι και τελικά φαίνεται ελλιπής στην πίστη». (Π. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην)
Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να δούμε τη στάσης μας σε σχέση με αυτή των αποστόλων, για να πάρουμε θάρρος. Να καταλάβουμε πως και οι άγιοι ήταν σαν κι εμάς και υπήρξαν στιγμές και περιστάσεις που φάνηκαν ελλιπείς στην πίστη και πως έχουμε τη δυνατότητα να διορθώσουμε. Να συνέλθουμε και να στραφούμε προς την αγία μας Εκκλησία, η οποία διαθέτει όλα τα μέσα για την ψυχική και σωματική ισορροπία. Εκεί, στους Αγίους και στα μυστήρια, για να έχουμε πρώτα στην καρδιά την πραγματική ελευθερία.
Διότι μετά από αυτόν το διάλογο ακολούθησε το θαύμα και χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά. Και ενώ περίμεναν με υπομονή να πάρουν την πνευματική τροφή του λόγου Του, εκείνος προνοούσε ήδη, να μην τους λείψει και η σωματική τροφή.
Είναι απίθανο να το περιμένουμε κι εμείς; Καθόλου! Ήδη συμβαίνει στην καρδιά μας και θα συνεχίσει να συμβαίνει και να μεγαλώνει το θαύμα , σε πείσμα των άσπονδων «φίλων» μας. Αρκεί να μην ξεχνούμε τους δύο μαθητές του Κυρίου, που γίνανε οι δάσκαλοί μας. Τον Φίλιππο και τον Ανδρέα, οι οποίοι αργότερα μαρτύρησαν για την αγάπη του Χριστού. Γίνονται οι παρηγορητές μας αυτές τις δύσκολες ώρες και η κινητήρια δύναμη, να στρέψουμε το νου και την καρδιά μας στο Χριστό, στο όνομα του οποίου βαφτιστήκαμε και να ακουμπήσουμε με εμπιστοσύνη στην αγάπη Του και στην παντοδυναμία Του. «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού» (Ψαλ. 33,11).

Ηλιάδης Σάββας
Δάσκαλος

Κιλκίς, 28 -6 - 2015

"Αλλά φαίνεται, παιδιά μου, ότι βρισκόμαστε σε μεγάλες εκπλήξεις. Και κατά την Γραφή και κατά τις παραδόσεις της χριστιανικής πορείας από εδώ και πέρα πρέπει να περιμένουμε σοβαρές αλλαγές και πολύ σοβαρές καταστάσεις. Διότι πλησιάζουμε το τέλος και αυτά είναι προφητευμένα "



Ποιος είναι ό στόχος μας

Θέλω, παιδιά μου, να μιλήσω για την εποχή πού διερχόμεθα εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι του 20ου αιώνα. Ό αιώνας αυτός, δυστυχώς για τον Χριστιανισμό, έχει αλλάξει ήθη και έθιμα, έχει αλλάξει παραδόσεις, έχει χαλαρώσει τόσα πολλά στους Έλληνες χριστιανούς, οι όποιοι είχαν απτές αποδείξεις ότι ή μεγάλη δύναμις του Παντοδυνάμου θεού προστάτευε το Έθνος των Ελλήνων.

Πριν από πενήντα χρόνια οι άνθρωποι την πίστη τους την κρατούσαν, φύλαγαν την τάξη και είχαν ακέραια την αγάπη προς τον θεό και προς τον άνθρωπο. Δεν γίνονταν αυτά τα παρατράγουδα πού βλέπουμε σήμερα, παιδιά μου, μέσα στην ελληνική οικογένεια, χωρίς σοβαρές υποθέσεις και σοβαρά προβλήματα να γίνεται ή διάλυση της ελληνικής οικογένειας. Γιατί, παιδιά μου, φτάσαμε σ’ αυτό το κατάντημα; Γιατί πέρασαν έθνη από εδώ και μάς δίδαξαν τα ήθη και τα έθιμά τους, εμείς τα ακούσαμε, τα άκολουθήσαμε και αφήσαμε τα δικά μας. Πρώτα την πίστη, πού είχαν οι προπάτορές μας, την αγάπη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, τη σταθερότητα την ειλικρίνεια, πού έπρεπε να έχει ό
άνθρωπος στην καρδιά. τότε αγαπούσε ό ένας τον άλλο. Μέσα στο κάθε χωριό δεν υπήρχαν προβλήματα, όπως βλέπεις τώρα, πού δεν υπάρχει καμιά συνεννόηση μεταξύ των χριστιανών. Υπήρχε αγάπη μεγάλη. Αγαπούσαν οι άνθρωποι τον θεό και μεταξύ τους αγαπιούνταν.

Αλλά σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα και, δυστυχώς, βρισκόμαστε σε μία καμπή δύσκολη, παιδιά μου. Δύσκολη καμπή από ασφάλειας, από έποψη ειλικρίνειας και πίστεως προς το Θεο.

Ό καθένας από εμάς σηκώνει και μία σημαία δική του δεν υπολογίζει τίποτα. Και βλέπεις αυτό το κατάντημα το σημερινό τού ανθρωπίνου γένους, του ελληνικού γένους. Να μη σάς για τούς άλλους, οι άλλοι βαδίζουν μέσα στο σκοτάδι. Αλλά οι Έλληνες, πού μέχρι τινός είχαν και κρατούσαν το φώς, τη λαμπάδα τού φωτός πού ανέδιδε απ’ τον Ουρανό και από την πίστη προς τον θεό;

Αλλά φαίνεται, παιδιά μου, ότι βρισκόμαστε σε μεγάλες εκπλήξεις. Και κατά την Γραφή και κατά τις παραδόσεις της χριστιανικής πορείας από εδώ και πέρα πρέπει να περιμένουμε σοβαρές αλλαγές και πολύ σοβαρές καταστάσεις. Διότι πλησιάζουμε το τέλος και αυτά είναι προφητευμένα. Θα γίνουν όλα, όσα προφητεύουν οι μεγάλοι άνδρες της Εκκλησίας και όσα ό Κύριος έχει αποκαλύψει. θα έλεγα, παιδιά μου, με μια μεγάλη ευχή, εμείς οι τελευταίοι άνθρωποι να μη βρεθούμε σ’ αυτόν τον κυκλώνα να μη βρεθούμε σ’ αυτό το κατάντημα το φοβερό.

Για να γλιτώσουμε κι εμείς από την τελεία καταστροφή, αν θελήσουμε όλοι μας, είναι καιρός ακόμα να μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο μας, τον δρόμο της επιστροφής. Ό δρόμος της επιστροφής είναι ή μετάνοια και ή επιστροφή μας προς τον Χριστό. Εκεί θα βρούμε μόνο παρηγοριά και ζωή αιώνιο, πού μάς υπόσχετε ό Δημιουργός. Ό θεός ό ίδιος, πού ήρθε στη γη για να σώσει τον άνθρωπο, μάς άνοιξε τον δρόμο για τον Ουρανό. Δυστυχώς όμως, παιδιά μου, ένα 20-30% σκέπτεται ότι ή πορεία ότι η πορεία μας δεν είναι εδώ, σ’ αυτή τη ζωή. Ό δρόμος μάς ταξιδεύει και τρέχει ολοταχώς προς τον Ουρανό, γιατί εκεί είναι ή πατρίδα μας, όπως μάς παραγγέλλει ό θείος Απόστολος Παύλος.

Ό άνθρωπος αυτός περιήλθε τότε όλη τη γη και αναμόρφωσε τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων, από άγριους τούς έκανε να είναι πρόβατα. «Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, άλλά την μέλλουσαν έπιζητοϋμεν». (Έβρ. ιγ' 14). Δεν είναι εδώ ή πατρίδα μας.Έδώ είμαστε περαστικοί. Ήλθαμε, είδαμε και παρήλθαμε. Αλλά πρέπει έδώ να αφήσουμε κάποιο σημάδι στο πέρασμά μας. Όλοι μας! Και ποιό είναι αυτό το σημάδι, παιδιά μου; Είναι ή μεταξύ μας αγάπη, ή ειλικρίνεια, ή πίστη, ή αλήθεια και ή δικαιοσύνη. Γιατί, βλέπετε, μέσα σ’ αυτό το πέρασμα έχουμε και έναν εχθρό του ανθρωπίνου γένους, πού έρχεται και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να κατακτήσει τη γη. Ή γη είναι του Ουρανού και του θεού, αλλά για ένα διάστημα θα κυριαρχήσει κι αυτός, θα περάσει από τη γη και αλίμονο στους ανθρώπους πού θα βρεθούνε την εποχή εκείνη.

Ναι, έρχεται αυτός και μάς σερβίρει έναν καινούριο νόμο. Όχι αυτόν πού μάς προσφέρει ό Κύριος, την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, την υγεία, τη μακροθυμία, τη χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πραότητα, την πίστη, την εγκράτεια, τα χαρίσματα τού θεού δηλαδή, τον νόμο του θεού. Αλλά μάς σερβίρει κάποιον άλλο νόμο. Ό άλλος νόμος αυτός είναι: όχι αγάπη, αλλά μίσος, όχι ειλικρίνεια, αλλά ψευτιά, όχι αλήθεια, αλλά συκοφαντία, κακία, αδικία, πλεονεξία, φιλαργυρία και φόνοι! Ποιος θα το πίστευε, μέσα στην Ελλάδα να περάσουν είκοσι τέσσερις ώρες και να μη γίνουν δύο, τρεις και πέντε φόνοι! Ποτέ δεν γινόταν αυτό. Να πού εκπληρώνεται ή προφητεία, ότι οι άνθρωποι τού καιρού εκείνου δεν θα υπολογίζουν τον άνθρωπο εις καμίαν αξιών.

Αλλά όλα αυτά πού βλέπετε είναι γεγραμμένα. Τα διαβάζουμε και παρέρχονται απαρατήρητα, δυστυχώς, γιατί εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι, δεν προσέχουμε και πολύ. «Έ, έτυχε κάτι να γίνει στην Αθήνα, κάτι να γίνει στη Θεσσαλονίκη, ίσως να γίνει...». Όμως είναι γεγραμμένα και θα περάσουν όλα τα γεγονότα εκείνα, όπου έρχεται αυτός ό φοβερός δαίμων, πού σάς λέγω, να κυριαρχήσει επί της γης και να καταστήσει το βασίλειό του παγκόσμιο.

Και αυτός ό κυρίαρχος θα είναι ό αντίχριστος, πού έρχεται να βασιλέψει για λίγο διάστημα, θα είναι ό καταστροφέας της ανθρωπότητας, θα ανατρέψει το Σύμπαν, θα επιβάλει βία, για να τον προσκυνήσουν οι άνθρωποι. Για τρία χρόνια δεν θ’ αφήσει τίποτα όρθιο, όταν έρθει ό χρόνος. Αλλά λίγο θα είναι το πέρασμά του, για να δείξει και αυτός εκείνα πού έχει μες στην καρδιά του, την κακία δηλαδή. Γιατί έρχεται ό Κύριος και θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα, θα καθαρίσει άπαξ διά παντός και θα φέρει την τάξη την καινούρια, την αιώνια, πού θα είναι τάξη ασάλευτη, μέσα από το χέρι του Δημιουργού πού έπλασε τον άνθρωπο και έκτισε τον Ουρανό και τη γη.

Όμως, για να βρεθούμε κι εμείς, παιδιά μου, σε μια πορεία τέτοια, θέλει λίγο να προσπαθήσουμε, ό καθένας με τη θέληση τη δική του, να αφήσουμε τις μικροδιαφορές μας, να αφήσουμε τα μικρά μας ελαττώματα, να αφήσουμε τούς εγωισμούς. 

Και έχουμε ανάγκη αυτή την ώρα από λίγη αγάπη μεταξύ μας, λίγη αγάπη χριστιανική πού θα μένει αιώνια και θα είναι ή πορεία προς τον Ουρανό — με τον τρόπο αυτόν, της αγάπης. Γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος να βαδίζουμε. Οι δρόμοι πού ακολουθούμε σήμερα είναι παράξενοι και δεν μάς κατευθύνουν προς τον Ουρανό.

Να μη μάς λείπει όμως και ή φιλανθρωπία. Μαζί με την αγάπη, και ή φιλανθρωπία. Μεταξύ μας, αδελφοί μου. Όποιοι έχουν τας δυνάμεις, να βοηθούν τούς αδυνάτους. Γιατί, κατά το παράγγελμα του θεού, οι χριστιανοί είναι όλοι αδελφοί εν Χριστώ. Εκείνη την ημέρα, της Κρίσεως, δεν θα υπάρχει πλούσιος και φτωχός.

Όλοι θα είναι στην ίδια μοίρα αλλά ο καθένας με το έργο, το οποίο θα έχει διαπράξει επί της γης. Και όποιος κατορθώσει να κάνει περισσότερες καλοσύνες, εκείνος θα είναι στην κορυφή- οι άλλοι θα είναι πιο χαμηλά. Δεν ξέρω αν ακολουθείται αυτή ή τακτική, πού μάς την παρέδωσε ή άγια Εκκλησία του θεού, όταν ό Κύριος ετοιμαζόταν να φύγει από τη γη, και είπε: «Αφήνω διαδόχους επί της γης. θέλω να μεριμνάτε, να φροντίζετε και να βοηθάτε τον λαό».

Τέλος, να σάς πω δύο λόγια και για το Μυστήριο της θείας Εξομολογήσεως. Με το Μυστήριο της Εξομολογήσεως, όταν πάει ό άνθρωπος στον Πνευματικό του να εξομολογηθεί, δύο πράγματα κερδίζει- το πρώτο είναι ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες του και το δεύτερο ότι συμβουλεύει ό Πνευματικός: «Παιδί μου, από δώ και πέρα θα πάς στον δρόμο τον ευθύ. Μην πάς στον γκρεμό και τσακίζεσαι, μην πάς εκεί πού είναι ό ψυχικός θάνατος, δηλαδή ή αμαρτία». Και τότε, αν ακολουθήσουμε την πορεία αυτή κι εμείς, να είστε βέβαιοι, παιδιά μου, ότι θα έχουμε τη θέση και την τάξη πού είχανε οι πατέρες μας και οι πρόγονοι και οι άνθρωποι πού φύλαξαν τη χριστιανική πορεία με ακρίβεια και με αγάπη.

Σάς ευχαριστώ πολύ πού είχατε την επιμονή και την υπομονή να με ακούσετε γι’ αυτά τα ολίγα. Με πολλή χαρά και με πολλή αγάπη σήμερα βρεθήκαμε εδώ, εσείς μεν να ευλογηθείτε από την Παναγία της 'Ιεράς Μονής Δαδίου, και εμείς να χαρούμε και να μεταδώσουμε τη χαρά μας πού ήρθατε να προσκυνήσετε το Μοναστηράκι αυτό, πού ζει για περισσότερο από οκτώ αιώνες.

"Αλλά φαίνεται, παιδιά μου, ότι βρισκόμαστε σε μεγάλες εκπλήξεις. Και κατά την Γραφή και κατά τις παραδόσεις της χριστιανικής πορείας από εδώ και πέρα πρέπει να περιμένουμε σοβαρές αλλαγές και πολύ σοβαρές καταστάσεις. Διότι πλησιάζουμε το τέλος και αυτά είναι προφητευμένα "
"Αλλά φαίνεται, παιδιά μου, ότι βρισκόμαστε σε μεγάλες εκπλήξεις. Και κατά την Γραφή και κατά τις παραδόσεις της χριστιανικής πορείας από εδώ και πέρα πρέπει να περιμένουμε σοβαρές αλλαγές και πολύ σοβαρές καταστάσεις. Διότι πλησιάζουμε το τέλος και αυτά είναι προφητευμένα "

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης 

Πηγή: "Τρελογιάννης"

Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία


*απόσπασμα 
από το βιβλίο του
 Κωστή Μπασιά: 
ο Παπουλάκος

στο βιβλίο αυτό, το οποίο αναφέρεται στα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 και στην βαυαροκρατία, μπορούμε να δούμε πολλές ομοιότητες με την σημερινή κατάσταση της Πατρίδας μας…

Ο Χριστοφόρος (=ο Παπουλάκος), βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.
–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξεν ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως εδώ…

–Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, έχει κι άλλο; Ψιθύρισε με πνιγμένο λυγμό ο Χριστοφόρος.

–Έχει πολλά και φριχτά, αποκρίθη ξαναμμένος ο Κοσμάς. Είναι ότι οι γραμματισμένοι του Έθνους, σκλαβωμένοι στους μασόνους της Φραγκιάς, έχουν ολότελα στραβωθεί, κι αντίς να βλέπουν σ΄ όλα τούτα το μελλοντικό αφανισμό του έθνους, τα λογαριάζουν σωστικά. Οι άντρες που μας κυβερνούν χάσανε το φως τους και δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν ποια η διαφορά ανάμεσα σκοτάδι και φως. Ψευτίσαμε τα ζύγια που άλλοτε ζύγιαζαν το καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα. Ο διάβολος με χίλιες μορφές μας παραστέκει. Δε λέω πως αν την κορόνα του έθνους φορούσε Ορθόδοξος κυβερνήτης, κι αν η εκκλησία συνέχιζε τον αιωνόβιο δρόμο της, πως θάλειπεν η αμαρτία. Αλλά λέω πως θάχαμε το μέσο να την ξεχωρίζουμε
και να μην την μπερδεύουμε με το καλό. Τώρα όχι μόνο την μπερδεύουμε, αλλά το καλό πνίγηκε μέσα στη θάλασσα της αμαρτίας.

Ο Χριστόφορος τον κοίταξε στα μάτια.

–Έχεις δίκιο, του είπε. Δεν ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια Λαύρα.

–Και καινούργια Ψαρά, πρόσθεσεν ο Κοσμάς. Τούτος ο οχτρός είναι χειρότερος απ΄ τον Τούρκο. Εκείνος ποτέ δε μας τόκρυψε πως μας λογάριαζε σκλάβους, ενώ τούτος μας ξεγελά πως είμαστε τάχα λεύτεροι, ενώ έχει σκλαβώσει και τις ψυχές μας ακόμη. Δε φτάνει λοιπόν ο λόγος κι ο ξεσηκωμός, αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο…

–Τι; Ρώτησεν ο Χριστοφόρος.

–Μάρτυρες, αδελφέ Χριστοφόρε, μάρτυρες. Αίμα, για να ποτιστεί και να φουντώσει η λευτεριά του Χριστού, η πραγματική λευτεριά. Ο σατανάς έχει τρανό βασίλειο στη γη. Έχει του χεριού του βασιλιάδες, αρμάδες, καλαμαράδες, γητειές και γητειές, που μόνο στο αίμα μας μπορούν να πνιγούν. Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία. Όσοι από μας ξεκινήσουμε, πρέπει να το ξέρουμε πως ο δρόμος μας, γυρισμό δεν έχει. Οδηγός μας, ας σταθεί ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

απόσπασμα από το βιβλίο του Κωστή Μπαστιά: ο Παπουλάκος

ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΚΟΠΤΟΥΝ ΟΙ ΠΟΝΗΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΕΒΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ (ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΗ)

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΘΑ ΔΙΩΧΘΟΥΝ
ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΗΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΗΤΕΣ (ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ)
ΘΑ ΠΡΟΚΟΨΟΥΝ ΕΠΙ ΤΩ ΧΕΙΡΟΝ ΠΛΑΝΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ


Πονηροί δὲ ἄνθρωποι και γόητες προκόψουσιν
ἔπι τῷ χεῖρον πλανῶντες και πλανώμενοι (B΄ Tιμ. 3,13)

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
ΕΠΙΚΑΙΡΟ· ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ

Ἀδελφοί μου, θ” ήθελα μόνο νὰ σᾶς δείξω τὴν ἑρμηνεία τοῦ χωρίου αὐτοῦ, τῆς προφητείας τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος εἶπε, ὅτι ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις, ὅταν πλησιάζῃ πλέον νὰ σημάνῃ τὸ μεγάλο σήμαντρο τῆς δευτέρας παρουσίας, ὅτι τότε, λέει, οἱ μὲν εὐσεβεῖς θὰ διωχθοῦν, οἱ δὲ πονηροὶ καὶ γόητες καὶ ἀπατεῶνες θὰ προκόψουν.

―Ναί, καλὰ αὐτά, θὰ πῇς, πάτερ μου. Ἀλλὰ ἡμεῖς είμεθα ρεαλισταί, ἐμεῖς εἴμεθα πραγματισταί. Ἐμεῖς δὲ᾿ ζοῦμε στὰ ὄνειρα· ἐμεῖς βλέπουμε τὴν πραγματικότητα. Τί νὰ τὴν κάνω τὴν ἀρετή; τί νὰ τὴν κάνω τὴν τιμιότητα; τί νὰ τὸ κάνω νὰ εἶνε κανεὶς εὐσεβὴς καὶ νὰ πηγαίνῃ στὴν ἐκκλησία καὶ ν᾿ ἀνάβῃ τὸ κερί του καὶ νὰ πιστεύῃ εἰς τὸν Χριστό, τὴν ὥρα κατὰ τὴν ὁποία βλέπομεν τὸ κακὸν νὰ στεφανώνεται εἰς τὸν κόσμον; Δὲ᾿ βλέπεις, σοῦ λέγει, δὲ᾿ βλέπεις; Βλέπεις ἐκεῖνον τὸν νέον τὸν ἀλήτη, ὁ ὁποῖος ποτέ του δὲν κάθησε πάνω στὸ θρανίο νὰ μαλλιάσῃ ἡ καρέκλα νὰ γίνῃ ἐπιστήμων, ἀλλὰ ὁ ὁποῖος ἔγινε ἕνας δονζουὰν καὶ περιφέρεται μέσ᾿ στὰ σοκάκια τοῦ Κολωνακίου; Δὲν τὸν βλέπεις αὐτὸν ὅτι παντρεύτηκε καὶ πῆρε τὴν πλουσιώτερη κόρη τῆς πόλεώς μας; Καὶ δὲ᾿ βλέπεις ἐκείνη τὴν ἄλλη τὴν ξετσίπωτη, ἡ ὁποία ποτέ της δὲ᾿ γνώρισε ἀρετὴ καὶ κακίαν, παρ᾿ ὅλο ποὺ εἶνε ἀντροχωρίστρα, δὲν τὴ βλέπεις αὐτὴ ποὺ τρέχει· ποτέ της δὲν ἔπιασε στὰ χέρια της μέσ᾿ στὸ σπίτι πιάτο νὰ καθαρίσῃ καὶ νὰ σκουπίσῃ, ἀλλὰ τὴ βλέπεις μὲ τὰ νύχια της· δὲν τὴ βλέπεις αὐτὴ πῶς κατώρθωσε, ἡ ξετσίπωτη αὐτή, νὰ πάρῃ τὸν καλύτερο ἄντρα τῆς πόλεώς μας; Καὶ δὲ᾿ βλέπεις τὸν ἄλλο, ὁ ὁποῖος ξεκίνησε ἕνας μικρὸς στὸ χωριό του καὶ τώρα ἔχει, μὲ τὶς ἀπάτες καὶ τὶς ἀδικίες, μὲ τὶς κλοπὲς καὶ τὶς πλαστογραφίες καὶ μὲ τὰς φοροδιαφυγὰς καὶ μὲ ὅλα τὰ μέσα τὰ ἄτιμα, δὲ᾿ βλέπεις ὅτι ἔχει κατάστημα μέσα εἰς στὸ κέντρο τῆς ὁδοῦ Αἰόλου καὶ τῆς ὁδοῦ Ἑρμοῦ; Δὲ᾿ βλέπεις τὸν ἄλλον ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μὲ τὰ ψεύδη καὶ τὶς ἀπάτες κατώρθωσε νὰ ἀνέβῃ εἰς τὰ ὕψιστα ἐκκλησιαστικὰ ἢ πολιτικὰ ἀξιώματα; Δὲ᾿ βλέπεις λοιπὸν ὅλα αὐτά;

Τὰ βλέπω, τὰ βλέπω, ἀδελφοί μου. Ἀλλὰ «μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω» (Ἰωάν. 14,27) Προσέξτε. Ὤ λόγια τοῦ Παύλου, ὤ λόγια τῆς Γραφῆς! Προσέξατε· οὔτε ἕνα γιῶτα δὲν θὰ διαψευσθῇ.

―ὅλα ἔχουν τὴν ἐφαρμογή τους―, οὔτε μιὰ τελεία δὲν θὰ ἐκπέσῃ (Ματθ. 5,18). Τί λέγει; Γιά προσέξτε. Θὰ προκόψουν, λέγει· ἀλλὰ πῶς λέει; «ἐπὶ τὸ χεῖρον» (Β΄ Τιμ. 3,13). Θὰ προκόψουν ―δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία―, θὰ παρουσιάσουν μίαν πρόοδο. Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ πρόοδος ἔχει καὶ ἄλλη ὄψι. Πρέπει νὰ δῇς καὶ τὸ ἄλλο φύλλο. Νὰ μὴ δῇς μόνο τὴν πρόοδό τους τὴν κοσμική, ἀλλὰ νὰ γυρίσῃς νὰ δῇς καὶ τὴν ἄλλη ὄψι. Ὅπως τὸ φύλλο, ὅπως τὸ ὕφασμα ἔχει δυὸ ὄψεις, ἔτσι κατὰ παρόμοιον τρόπον πρέπει νὰ δῇς ὅτι καὶ πίσω ἀπὸ τὴν πονηρία ὑπάρχει καὶ κάποια ἄλλη ἐπιφάνεια. Ποιά ἐπιφάνεια; Δὲ᾿ βλέπεις, δὲν ξέρεις, δὲν ἀκοῦς; Ὅτι ἐκεῖνο ποὺ λέγανε οἱ ἀρχαῖοι; «Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε».
«Οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται»

Ἄσ᾿ τονε, ἄσ᾿ τονε. Τὸν βλέπεις τώρα νὰ προοδεύῃ. Ἐκεῖ ποὺ βλέπεις τὸν οὐρανὸ καὶ εἶνε πεντακάθαρος, ξαφνικὰ παρουσιάζεται ὁ κεραυνός. Δὲ᾿ βλέπεις; ὅλοι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι φαίνονται τώρα νὰ προοδεύουν, θὰ ἔρθῃ μιὰ στιγμὴ ποὺ θὰ πέσῃ ἐπάνω τους ὁ κεραυνός. Ναί, θὰ ἔρθῃ ἡ ὥρα κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ τιμωρηθοῦν καὶ αὐτοί.
Ἤτανε γλυκὰ τὰ χρήματα ὅταν στὰ χέρια του ὁ Ἰούδας ἔπαιρνε τὰ τριάκοντα ἀργύρια καὶ τὰ μετροῦσε καὶ τὰ ξαναμετροῦσε καὶ τὰ χάιδευε.Ὅταν ἔπαιρνε τὰ χρήματα αὐτά, εἶχε χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν. Ἀλλὰ δὲς τὸ τέλος του. Ἐκρεμάστηκε ἀπὸ ἕνα κλαδὶ συκιᾶς.

Δὲ᾿ βλέπεις τὸν Κάϊν; Εὐχαριστοῦνταν τὴν ὥρα ποὺ ἔβλεπε κάτω τὸν ἀδελφό του νὰ σπαρταράῃ. Ἀλλὰ Ἐντὸς ὀλίγου ὅμως αὐτὸς ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε· Κάϊν, «στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς» (Γέν. 4,12). Ὅπως τὸ φύλλο σείεται ἐπάνω εἰς τὸ δένδρο, ἔτσι καὶ αὐτὸς ἐσείετο μέσα εἰς τὸν κόσμον.

Δὲ᾿ βλέπεις αὐτοὺς τοὺς ἄλλους οἱ ὁποῖοι καυχῶνται καὶ ὑπερηφανεύονται γιὰ τὴ δημοκρατία τους, καὶ ἔρχεται κατόπιν ἡ στιγμὴ ποὺ εἶνε αὐτοὶ οἱ μεγαλοὶ δικτάτορες;

Ποῦ εἶνε αὐτοὶ οἱ μεγάλοι στρατηγοί, οἱ ὁποῖοι πατήσανε ἐπάνω σὲ πτώματα καὶ ἀνῆλθαν εἰς τὰ ὕπατα ἀξιώματα;

Ποῦ εἶνε ὅλοι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι μὲ τὶς πονηρίες καὶ ἀπάτες κ.λπ. ἔγιναν μεγάλοι καὶ τρανοί; «Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε». Εἶνε γεγονός, σᾶς τὸ δίνω γραμμένο, ὅτι ἡ πρόοδος αὐτῶν εἶνε φαινομενική. Εἶνε πρόοδος «ἐπὶ τὸ χεῖρον», ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος, καὶ ὄχι ἐπὶ τὸ βέλτιον. Εἶνε γεγονὸς αὐτὸ τὸ ὁποῖο λέγει ἡ ἁγία Γραφή. Τί λέγει ἡ ἁγία Γραφή; «Οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται» (Ψαλμ. 36,9). Δὲ᾿ μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ· «οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται».
Διαβάστε τὴν ἱερὰν ἱστορίαν, διαβάστε τὴν παγκόσμιο ἱστορία, ῥίψατε κ᾿ ἕνα βλέμμα μέσα εἰς τὴν κοινωνία. Ἔχετε ὑπομονὴ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, καὶ θὰ δῆτε τὸ τέλος τῶν πονηρῶν. Εἶνε ἄθλιο. Εἶνε τέλος Ἰούδα, εἶνε τέλος Κάϊν, εἶνε τέλος ὅλων τῶν προδοτῶν καὶ ὅλων τῶν κακοποιῶν στοιχείων. Ὄχι, ἀδελφοί! καὶ ἂν ἀκόμα ὁ διάβολος, μᾶς στρώσῃ τὴν γῆν μὲ χρυσάφι, καὶ νὰ μᾶς δώσῃ ὁλόκληρον τὴν γῆν, ὄχι ποτέ, ποτέ ἐμεῖς νὰ μὴ συνθηκολογήσουμε μὲ τὸν διάβολο. Νὰ μείνουμε σταθεροί, ἀκλόνητοι. «Στῶμεν καλῶς». Ἐσύ, κοπέλλα μου, μὴ βλέπεις τὴν ξετσίπωτη γυναῖκα. Κ᾿ ἐσύ, νέε μου, μὴ βλέπεις τὸν ἀλήτη ὁ ὁποῖος προοδεύει. Κ᾿ ἐσὺ ὁ ἄλλος, ὁ ἐργατικός, μὴ βλέπεις τὸν ἄλλον ὁ ὁποῖος ἀνέβη στὰ ἀξιώματα. Ὄχι, παιδί μου· προτιμότερο νὰ εἶσαι στρατιώτης, δεκανέας τίμιος, παρὰ στρατηγὸς ἄτιμος· προτιμότερο εἶνε νὰ εἶσαι νεωκόρος εὐσεβὴς παρὰ πατριάρχης ἄτιμος. Προτιμότερο εἶνε νὰ εἶσαι φτωχαδάκι, παρὰ πλούσιος μπουζουὰς ἀτιμάζων τὰ πάντα, προτιμότερο νὰ εἶσαι μία κυρία μετὰ τῶν μεγάλων καὶ ὑψηλῶν. Προτιμότερο εἶνε νὰ εἶσαι πτωχὸς μὲ τὸ Χριστό, παρὰ πλούσιος μὲ τὸν διάβολο. Προτιμότερο εἶνε νὰ ζήσῃς μὲ τὴ πτωχεία, μὲ τὴν τιμιότητα, μὲ τὴν εὐσέβειαν μέσα εἰς τὸν κόσμον αὐτόν, μὲ τὸ μέτωπο καθαρό, νὰ εἶσαι τίμιος καὶ εἰλικρινής, παρὰ νὰ εἶσαι δόλιος καὶ ὑποκριτής. Διότι οἱ «πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται» (ἔ.ἀ.), «πονηροὶ δὲ καὶ γόητες ἄνθρωποι προκόψουσι ἐπὶ τὸν χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3,13).

† Επίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ναι ή Όχι στο Δημοψήφισμα ; Η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει δημογραφικά

Ποια σημασία έχει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος όταν η Ελλάδα ήδη έχει χρεοκοπήσει δημογραφικά εδώ και 5 χρόνια ; Είτε Ναι, είτε Όχι στο δημοψήφισμα, είτε με ευρώ, είτε με εθνικό νόμισμα, ο δημογραφικός κατήφορος της Ελλάδας είναι μη αναστρέψιμος. Ο Ελληνισμός σβήνει…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς, σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δημιούργησε και συνεχίζει μια ολοκληρωτική γενοκτονία σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Η δήθεν χριστιανική Ευρώπη οδηγεί τους Έλληνες στην αυτοκτονία, σε πρόωρο θάνατο, στην φτώχεια, στα συσσίτια, στη ολοκληρωτική καταστροφή.

Η υποκρισία των ψευτοχριστιανών ηγετών των ευρωπαϊκών κρατών δεν έχει προηγούμενο. Χωρίς αγάπη, χωρίς οίκτο, χωρίς καμία χριστιανική συνείδηση,παραβιάζοντας τις εντολές του Ιησού Χριστού, οδηγούν στον στραγγαλισμό και στην εξαφάνιση και στη Γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού, του ελληνικού, αφού τους προηγούμενους αιώνες κατέστρεψαν με την ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ τους λαούς της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής.

Και σήμερα, οι ίδιοι αυτοί ψευτοχριστιανοί ηγέτες της Ευρώπης ( και όχι οι απλοί Ευρωπαίοι πολίτες ), συνεχίζουν να λεηλατούν οικονομικά τις χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους σε πείνα, φτώχεια, δυστυχία, πρόωρο θάνατο από ασθένειες, λόγω έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Τώρα στρέφονται ενάντια και σε λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενάντια στον Ελληνικό λαό, του οποίου ο πολιτισμός είναι η βάση της Ευρώπης, ενάντια στον Ελληνικό λαό, στη γλώσσα του οποίου γράφτηκε η Καινή Διαθήκη και μεταφράστηκε η Παλιά Διαθήκη και έχει δώσει τα μεγαλύτερα αναστήματα στο χώρο της φιλοσοφίας και του πολιτισμού. Τον Ελληνικό λαό προσπαθούν οι δήθεν χριστιανοί ηγέτες των κρατών της Ευρώπης να εξοντώσουν, αφού εξόντωσαν (από τον 14ο αιώνα και μετά) δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Έχουν καμία σχέση με τον Χριστό και τον Χριστιανισμό ;

Την ίδια στιγμή η ανώτερη αστική τάξη της Ελλάδας, με προσφυγές και αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (που δικαίωσε τους δικαστικούς αλλά όχι τους Πολύτεκνους!), βάζει ταφόπλακα στο δημογραφικό καταδικάζοντας τις Πολύτεκνες Οικογένειες και τα παιδιά τους, με τελευταία γεγονότα την κατάργηση των μεταγραφών στους Πολύτεκνους και των ειδικών θέσεων για παιδιά Πολυτέκνων σε στρατιωτικές σχολές. Η ανώτερη αστική τάξη νοιάζεται, δυστυχώς, μόνο για να πολλαπλασιάσει ή να διατηρήσει την οικονομική της άνεση σε βάρος των υπόλοιπων Ελλήνων. Η ανώτερη αστική τάξη, με τις καταθέσεις στο εξωτερικό, με τα πολυτελή της ταξίδια στα κοσμοπολίτικα θέρετρα της Ελλάδας και του εξωτερικού, με τη χλιδάτη ζωή της μέρα και νύχτα, νοιάζεται μόνο για τη «πάρτη» και όχι για την Ελλάδα και τους υπόλοιπους Έλληνες, αρνείται να βοηθήσει την Ελλάδα μειώνοντας τη φοροδιαφυγή και στέλνει τα κεφάλαια της σε «φορολογικούς παραδείσους του εξωτερικού» και ζητά ακόμα περισσότερα κέρδη…

Τα στοιχεία του τέλους του Ελληνισμού :

23/06/2015

γεννήσεις:41.513 θάνατοι: 61.308 δηλαδή – 19.800 (περίπου στο α’ εξάμηνο του 2015)

Οι ουρές στα ΑΤΜ, δείγμα του πανικού των Νεοελλήνων που έχουν βασίσει τις ελπίδες τους στο χρήμα

"ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται 
καὶ ἡ καρδία ὑμῶν." 
Ματθ. 6,21

Τα λιγοστά ευρώ που θα σηκώσετε από το ΑΤΜ, δεν θα σας αρκέσουν παρά για ελάχιστες ημέρες. Ας σταματήσουμε να παρασυρόμαστε από τα ΜΜΕ και ας εναποθέσουμε τις βιοτικές μας ανάγκες σε εκείνον που εγγυήθηκε:

"μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;" 
Ματθ. 6,25 

"ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν." Ματθ. 6,33

"Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς." Ματθ. 6,34 

Μια προφητεία του Κυρίου, που εκπληρώνεται στις μέρες μας – “Ώσπερ αι ημέραι του Νώε”



ΜΑΣ ΔΙΔΕΤΑΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης 
π. Αυγουστίνου Καντιώτου
ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ
«῞Ωσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε….» 
(Maτθ. 24, 37)

ΘΥΜΑΣΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὴν σχετικὴ διήγηση τῆς ῾Αγίας Γραφῆς; ῾Η γενεὰ ποὺ ζοῦσε τὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε, παρεσύρθηκε ἀπὸ τὴν δύναμι τοῦ κακοῦ, κατεπάτησε τὸν ἠθικὸ Νόμο, ἔπνιξε τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως καὶ ζοῦσε ὡς ἄθεα εἰς τὸν κόσμο. ᾿Αποτέλεσμα τῆς ὑλιστικῆς αὐτῆςἀντιλήψεως ἦτο ἡ παγκόσμια διαφθορά. ῾Η ἀνθρωπότης ἐπεδόθη εἰς τὴν λαγνείαν, τὴν ἰκανοποίησι τῶν ἁμαρτωλῶν ὀρέξεων καὶ ἐπιθυμιῶν. Πίστις, ἀγάπη, ἐλπίς, δικαιοσύνη ἐξέλιπαν. ῾Η εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἐξαφανίσθηκε. ῾Η ὕλη ἐκυριάρχησε. Κτῆνος δίποδο κατάντησε ὁ ἄνθρωπος, σάρκα χωρὶς πνευματικὴ ἰκμάδα. ῞Οπως γράφει χαρακτηριστικὰ ἡ Γραφή «ἡ γῆ ἐπλήσθη ἀδικίας».

῾Η γῆ, ἡ κατοικία τοῦ ἀνθρώπου, ἔγινε ἀκάθαρτη. Οἱ δρόμοι, οἱ πλατεῖες, τὰ σπίτια, τὰ βουνά, οἱ κάμποι, τὰ πάντα ἐμολύνθηκαν, ὁ κόσμος ἐβρώμισε καὶ εἶχε ἀνάγκη ἑνὸς γενικοῦ καθαρμοῦ. ῾Ο κόσμος «προσώζεσε καὶ ἐσάπησε» κατὰ τὸν ψαλμῳδό, ἦτο μία πληγή, ἡ ὁποία ἐγέμισεν ἀπὸ πῦον, ἀπὸ ἀκαθαρσία, καὶ ὁ ἱατρὸς ἔπρεπε νὰ πάρῃ τὸ νυστέρι, ν’ ἀνοίξῃ τὸ ἀπόστημα, νὰ καυτηριάσῃ, νὰ καθαρίσῃ τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ὁ Πάνσοφος καὶ ὁ Δίκαιος Θεὸς ἔκαμε τὴν ἔγχείρησι, τὸν καθαρμό. Τὸν ἔκανε διὰ τοῦ κατακλυσμοῦ. Τὰ ἐκατομμύρια ἐκεῖνα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔγιναν σάρκες δὲν ἔπρεπε πλέον νὰ ζήσουν. ᾿Αρκετὰ ἐμόλυναν τὴν γῆν. ᾿Εκ τοῦ πλήθους ἐκείνου μόνο ὁ Νῶε μετὰ τῆς οἰκογενείας του ἐσώθη. ᾿Εσώθη γιὰ τὴν πίστι του εἰς τὸν Θεό. ᾿Εσώθη δὲ διὰ τῆς κιβωτοῦ, τὴν ὁποῖα κατεσκεύασε κατ’ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ. ῞Οταν ἐπρόκειτο ν’ ἀνοίξουν οἱ καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ γιὰ νὰ βρέχουν 40 ἡμέρες καὶ νύκτες, Κύριος ὁ Θεός εἶπε πρὸς τὸν Νῶε· εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου εἰς τὴν κιβωτό. ῾Ο Νῶε εἰσῆλθε καὶ ἐσώθη. Οἱ ἐκτὸς τῆς κιβωτοῦ, ὅλοι κατεστράφησαν. ῾Η γῆ ἐκαθαρίσθη ἀπὸ τὰ αἶσχη τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ ἐποχή μας ὅμοια μὲ τὴν ἐποχὴ του Νῶε

Αὐτὸ ἦτο τὸ τραγικὸν τέλος τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀποστατήσει ἀπὸ τὸν Θεό. ᾿Αλλὰ καὶ ἡ σημερινή μας ἐποχὴ ἔχει πολλὲς ὀμοιότητας μὲ τὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε. ῾Ο Κύριος προφήτευσε ὅτι θὰ καταντήσωμε εἰς μία τέτοια ἐποχή. «῞Ωσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε»! ῾Η διαφθορὰ ἀτόμων, οἰκογενειῶν, κοινωνιῶν καὶ λαῶν ἔχει αὐξηθεῖ εἰς τὸ κατακόρυφο. Εἶνε ἀδύνατον εἰς τὸν μικρὸ τοῦτο χῶρο νὰ ἀναφέρωμε στατιστικές, παραδείγματα, νὰ περιγράψωμε λεπτομερῶς τὴν ἠθικὴ καὶ κοινικὴ διαφθορά τῆς κοινωνίας. Τόσον μόνον γράφομε, ὅτι οὐδέποτε ἄλλοτε ὁ κόσμος καταπάτησε τὶς ἐντολὲς τῆς Θεοῦ ὅσο σήμερα. ῾Ως πρὸς δὲ τὴν ἀδικίαν καὶ τὴν ἐγκληματικότητα ἡ ἐποχή μας ὑπερέβη τὴν ἐποχὴν τοῦ Νῶε. Μὲ φρίκη οἱ μέλλουσες γενεὲς θὰ διαβάζουν τὰ ἐγκλήματα τὶς ἁδικίες τοῦ αἰῶνος μας. ῾Η γῆ, παρὰ τ’ ἀναρίθμητα σχολεῖα, Πανεπιστήμια καὶ ᾿Ακαδημίας, «ἐπλήσθη ἀδικίας».

Ἡ προθεσμία πέρασε ἄπρακτη

Οἱ ἡμέρες μᾶς κυλοῦν «ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε! Οἱ κήρυκες τοῦ Θείου Λόγου, οἱ ὁποῖοι συνιστοῦν μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴ, ἐμπαίζονται καὶ χλευάζονται, ὅπως ἐνεπαίζετο καὶ ἐχλευάζετο ὁ Νῶε ποὺ συνιστοῦσε μετάνοια εἰς τοὺς συγχρόνους του. 120 ἔτη προθεσμία εἶχε δώσει ὁ Κύριος γιὰ νὰ μετανοήση ἡ γενεὰ τοῦ Νῶε. ᾿Εν τούτοις οὔτε ἕνας μετανόησε. ῾Η προθεσμία πέρασε ἄπαρκτη γιὰ τοὺς ἀνθρῴπους ἐκείνους.
᾿Αδελφοί μου συναμαρτωλοί! ῎Ας τὸ ἐννοήσωμε, ὅτι συμφώνως μὲ τὴν προφητεία τοῦ Κυρίου, αἱ ἡμέραι μας εἶνε ὥσπερ αἱ ἡμέραι Νῶε. Δὲν πηγαίνουμε καθόλου καλά. Τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν αὐξήθηκαν, ὁ διεθνὴς ὁρίζωντας θολώνει, μαῦρα σύννεφα συμπυκνώνονται, κεραυνοὶ πέφτουν, ἀστραπταὶ φαίνονται, ἐκροαὶ πολέμων ἀκούονται, τὰ ἔθνη ἀνάστατα, νομίζεις ὅτι ἀπὸ στιγμὴ εἰς στιγμὴν θ’ ἀνοίξουν οἱ καταρράκται τοῦ οὐρανοῦ διὰ νὰ ρίξουν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν ἀνόμων, ὅλων μας, ὄχι πλέον ὕδωρ, ἀλλὰ φωτιά ποὺ θὰ καίῃ χίλιες φορὲς περισσότερο ἀπὸ τὸν ἡλιο…

Τί πρέπει νὰ κάνουμε

’Ολίγος καιρός μᾶς δίδεται ὡς προθεσμία. Τί πρέπει νὰ κάμωμε; Νὰ ἀκούσωμε τὴν φωνὴ τῆς σωτηρίας. Ποία ἡ φωνή; Εἶνε ἡ φωνή, ἡ ὁποία εἶπε εἰς τὸν Νῶε· «εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἷκος σου εἰς τὴν κιβωτό». ‘Η ἰδία φωνὴ λέγει τώρα καὶ πρὸς ἡμᾶς τούς χριστιανοὺς ῞Ελληνας· ῞Ελληνες! Εἰσέλθετε τὸ ταχύτερον εἰς τὴν κιβωτό. ᾿Ιδοὺ ἔρχεται παγκόσμιος θύελλα διὰ νὰ σαρώση τὸν κόσμον. — Κιβωτὸς δέ, ὅπως ἀπεδείχθη καὶ σ᾽ ἄλλες περιστάσεις τῆς φυλῆς μας, εἶνε ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Αὐτὴ εἶνε τὸ πλοῖο, ποὺ ὅποιος μπῇ ἐγκαίρως θὰ σωθῆ. Τὸ πλοῖο αὐτὸ ταξιδεύει 20 αἰῶνας. Δὲν φοβᾶται τρικυμίας καὶ θύελλας. Κατάρτι εἶνε ὁ Τίμιος Σταυρός. ῎Αγκυρα ἡ ἐλπίδα. Τιμόνι τὸ Εὐαγγέλιο, οἱ Κανόνες, ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων. Καὶ πλοίαρχος ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ποὺ ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. ῾Η Κιβωτός!…
᾿Αδελφέ! Τί κάθεσαι; Πρὶν ἀνοίξουν οἱ καταρράκται, πίστευσαι στὸν Χριστό, μπές ἐσὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου εἰς τὴν κιβωτὸ καὶ θὰ σωθῇς. ῎Εξω ἀπὸ τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ δὲν ὑπάρχει σωτηρία.

«ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ»
ΚΥΜΗ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 1951, ΦΥΛΛΑΔΙΩΝ 11

Το κακό μεταδίδεται τόσο εύκολα, όσο μιά κολλητική αρρώστια


Το κακό μεταδίδεται τόσο εύκολα, όσο μιά κολλητική αρρώστια. Άν συναναστρέφεσαι συχνά με ανθρώπους που φλυαρούν, που συκοφαντούν, που αγαπούν τα κοσμικά πράγματα, τότε και σύ χωρίς να το καταλάβεις, θα πέσεις στα ίδια πάθη. Και αντίθετα, αν συναναστρέφεσαι με ανθρώπους Πνευματικούς και φίλους της προσευχής, τότε οι αρετές τους θα μεταδοθούν και σ' εσένα.



Στάρετς Παρθένιος της Κίεβο-Πετσέρσκαγια Λαύρας

Ουρές στις Εκκλησίες και όχι στα ΑΤΜ


Η χώρα μας αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε μια δύσκολη συγκυρία. Βλέπουμε κάποιους εκτός Ελλάδας να θέλουν να μας βυθίσουν ακόμα περισσότερο σε μια πρωτοφανή ύφεση, χωρίς να τους ενδιαφέρει τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στην κοινωνία του σήμερα και του αύριο.
Ο κόσμος από την άλλη, βλέπουμε να τρέχει πανικόβλητος στα ΑΤΜ, να βγάλει τα λεφτά του, λες και έρχεται η συντέλεια του πλανήτη. Γιατί τόση ανασφάλεια; Γιατί αυτός ο πανικός; Πού είναι η πίστη σας στην Πρόνοια του Θεού;
Αφήστε λοιπόν, τις ουρές στα ΑΤΜ και τρέξτε στις εκκλησίες να προσευχηθείτε. Με το κομποσχοίνι στο χέρι, προσευχηθείτε για τον εαυτό σας, για την οικόγενειά σας και για την Πατρίδα μας. Πάντα ο ελληνικός λαός, στις δύσκολες στιγμές κατέφευγε στον Θεό και στις εκκλησίες. Ζητούσε το έλεος και τη βοήθεια του Θεού.
«Κάποτε στην Κατοχή του ’40, σε κάποιο νησί των Κυκλάδων, μια νεαρή γυναίκα πήγε σ’ έναν ιερέα και του ζήτησε να της δώσει λίγο λάδι για να φάνε τα παιδιά της. Ο ιερέας είχε λίγο λάδι, αλλά έφτανε γι’ αυτόν και την οικόγενειά του. Η νεαρή γυναίκα έκλαιγε και τον παρακαλούσε. Οπότε σκέφτηκε, να δώσει καλύτερα όλο το λάδι στη νεαρή γυναίκα και γι’ αυτόν και την οικόγενειά του, έχει ο Θεός. Τα άφησε όλα στην πρόνοια του Θεού.
Η γυναίκα του όταν το έμαθε, τον μάλωσε και του φώναζε γι’ αυτό που έκανε. Όμως ο Θεός, είδε την πράξη του ιερέα και την καλή του προαίρεση και δεν τον άφησε. Τρεις μέρες μετά, έπιασε στο νησί το καράβι από τον Πειραιά και ήρθε στο σπίτι του κάποιος, τον οποίο είχε βοηθήσει ο ιερέας στο παρελθόν. Ο νεαρός για να ανταποδώσει τη βοήθεια που του είχε προσφέρει ο ιερέας στο παρελθόν, του έφερε δύο τενεκέδες λάδι.
Θαυμαστά τα έργα του Θεού! Ο ιερέας τα άφησε όλα στην Πρόνοια του Θεού και η ανταμοιβή του ήρθε γρήγορα και μάλιστα στο δεκαπλάσιο«.
Γι’ αυτό, αφήστε τα ΑΤΜ και τρέξτε στις εκκλησίες να προσευχηθείτε. Ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Οι Άγιοι και οι Γέροντες μας διαβεβαίωσαν γι’ αυτό. Αρκεί να ζητήσουμε τη βοήθεια του Υψίστου και να μετανοήσουμε. Ο Θεός, η Παναγία και οι Άγιοι δεν θα μας αφήσουν, όπως δεν μας άφησαν και άλλες φορές.

Σ.Κ.

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

Ερχονται στο μπλογκ πολλές πληροφορίες, οι οποίες δεν μπορούν να γραφτούν δημοσίως.Υπάρχουν και πολλές πνευματικές νουθεσίες και πληροφορίες οι οποίες μπορούν να γραφτούν εν μέρει. Μετά το νέο ναυάγιο των διαπραγματέυσεων, οι οποίες όμως συνεχίζονται θα ήθελα να επισημάνω κάποια πράγματα. Μην παρακολουθείται πολύ τηλεοπτικές ειδήσεις γιατί προκαλούν άγχος στον κόσμο, ο οποίος έχει την αγωνία του τι θα γίνει; Προσοχή στα δημοσιεύματα περί χάους, επειδή της καταστάσεως που ακολουθούν έχει επιληφθεί ο Τριαδικός Θεός. Σίγουρα θα έχουμε μεγάλες εξελίξεις τις επόμενες εβδομάδες,αν όχι ημέρες.
Τον τελευταίο μήνα, οι ηγέτες της Ε.Ε αλλά και η Λαγκάρντ από το ΔΝΤ αναφέρουν ότι Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ. Και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει όλους γιατί είναι ΝΕΟ ΤΑΞΙΚΟ. Τελειώνει ο χρόνος για ποιό πράγμα; Από την άλλη τις απορίες μας λείνει ο ΄Αγιος Πα'ί΄σιος ο οποίος σε ερώτηση "Τι θα γίνει;"απάντησε, <<Οι άνθρωποι είναι πολύ προβληματισμένοι και οι περισσότεροι πολύ ζαλισμένοι. Εχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Σιγά-σιγά κατευθύνονται προς το να μην μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους. Είναι πολύ συγχυσμένοι, μπερδεμένοι με πολύ άγχος.>> και πως να μην είναι Άγιε του Θεού όταν ανοίγουν το πρωί την τηλεόραση και ακούν ότι ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις και πάμε καλά, μετά ακούνε στο δελτίο στις 2 το μεσημέρι ότι είμαστε κοντά σε συμφωνία και όταν πάνε να ακούσουν το αποτέλεσμα στο νυκτερινό δελτίο των 8 ακούνε ότι υπάρχει απογοήτευση, και πολύ δουλειά να γίνει, με πολλές διαφορές στις απόψεις τους και κάθε μέρα επί 1 μήνα γίνεται αυτή η δουλειά! Τρελοκομείο! Κλείστε λοιπόν την τηλεόραση.
Ο Αγιος Πα'ι'σιος μας λέει ξεκάθαρα τι θα γίνει: <<Και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα. Ο καημένος ο κόσμος--Ο Θεός να βάλει το χέρι Του--βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. Και οι μεγάλοι πως τα φέρνουν! Μαγειρεύουν -μαγειρεύουν (θέλουν τις δικές τους προτάσεις να περάσουν και όχι τις προτάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης) τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχτεί σε λίγο η βαλβίδα!>>

Η συστάσεις που γίνονται από τους πνευματικούς πλέον, επειδή βλέπετε ότι τα πράγματα δεν πανε καλά, είναι κομποσχοίνι, πολύ μα πάρα πολύ προσευχή, εξομολόγηση, Θεία κοινωνία. ΜΕΤΑΝΟΙΑ. 
Επί των Ελληνικών θεμάτων έχει αναλάβει ο Τριαδικός Θεός.