Επιστολή Αγίου Μάρκου Ευγενικού προς τον Επίσκοπο Ευρίπου Θεοφάνη

"...Διώχνουν τούς Λατινόφρονες-Οικουμενιστές από παντού ως καθάρματα, και ούτε τους ανέχονται να συλλειτουργούν"!!!!

«Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί».

Στόν οσιώτατο μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών, και σε μένα, εν Χριστώ, πολύ ποθεινό και σεβασμιώτατο δεσπότη και αδελφό κύριο Θεοφάνη στον Εύριπο.

Οσιώτατε μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών και σε μένα πολυπόθητε και σεβαστέ μου δέσποτα και αδελφέ, παρακαλώ τον Θεό να δίνη υγεία και σωματικώς στην αγιωσύνη σου, με τις άγιες ευχές της οποίας, και με το έλεος του Θεού, και εγώ υγιαίνω μέτρια στο σώμα. Να ξέρης ότι μετά την επιστροφή μας στην Κωνσταντινούπολη, επειδή ανέβηκε στο πατριαρχείο κάποιος από τους λατινόφρονες που υπέγραψαν, και μας ενοχλούσε, έφυγα από ανάγκη στην εκκλησία μου. Αλλά και εκεί δεν βρήκα καμία ανάπαυσι, και επειδή αρρώστησα βαρειά, και πάθαινα ζημία και πειραζόμουνα από τους ασεβείς, διότι δεν είχα εντολή επίσημη, έφυγα και από εκεί με σκοπό να φύγω για το Άγιον Όρος.

Αφού πέρασα λοιπόν την Καλλίπολη και ενώ βρισκόμουν στην Λήμνο, εκεί κρατήθηκα και περιορίσθηκα από τον βασιλέα. Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί. Έτσι οι περισσότεροι από τους αδελφούς παίρνοντας θάρρος από την δική μου εξορία, βάζουν κάτω από τον έλεγχο τους αλιτηρίους και παραβάτες της ορθής πίστεως και των πατρικών θεσμών, και τους διώχνουν αυτούς από παντού ως καθάρματα, και ούτε τους ανέχονται να συλλειτουργούν, ούτε να τους μνημονεύουν τελείως ως Χριστιανούς.

Μαθαίνω δε ότι χειροτονήθηκε από τους λατινόφρονες ως μητροπολίτης Αθηνών κάποιο νεαρό άτομο του Μονεμβασίας, το οποίο μένοντας εκεί συλλειτουργεί αδιάκριτα με τους λατίνους και χειροτονεί παράνομα όσους και όποιους βρεί.

Ζητώ λοιπόν από την αγιωσύνη σου, όπως, αφού αναλάβει τον ζήλο για τον Θεό, ως φίλος και άνθρωπος του Θεού και της αληθείας, αλλά και του Αγίου Ισιδώρου γνήσιος μαθητής, να συμβουλεύεις τους ιερείς του Θεού να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί του, και ούτε να συλλειτουργούν μαζί του, και τελείως να μην τον μνημονεύουν, όχι αρχιερέα μόνον αυτόν, αλλά λύκο μισθωτό να τον θεωρούν. Καθόλου να μην λειτουργούν σε λατινικές εκκλησίες, για να μην έρθη πάνω μας η οργή του Θεού, όπως ήρθε πάνω στην Κωνσταντινούπολι, για τις εκεί παρανομίες που έγιναν.

Να ξέρης δε καλά ότι η ψευδοένωσις με την χάρι και την δύναμι του Θεού πολύ σύντομα θα διαλυθή και το δόγμα των Λατίνων, αντί να καθιερωθή με την ψευδοσύνοδο, κάτι που πολύ το επεδίωκαν, ακόμη περισσότερο ανατράπηκε και ελέγχθηκε και παντού καταγγέλλεται ως βλάσφημο και δυσσεβές. Και αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι το επικύρωσαν, δεν τολμούν να ανοίξουν το στόμα τους και να το υποστηρίξουν. Ο δε καλόγερος του δικού σου μισθωτού και όχι ποιμένος, ο πιο πάνω αναφερθείς Μονεμβασίας, αν και πήρε από τον βασιλέα το Ηγουμενείο του Προδρόμου, οι καλόγηροί του ούτε τον μνημονεύουν, ούτε τον θυμιάζουν καθόλου ως χριστιανό, αλλά τον έχουν μόνον για τον τύπο, σαν κάτι παραπεταμένο.

Και ο βασιλεύς, αν και τα μαθαίνει αυτά, δεν λέγει τίποτε, αλλά και φανερά ομολογεί ότι μετανοεί για όσα έγιναν, και ρίχνει την ευθύνη σε όσους συμφώνησαν και υπέγραψαν. Φεύγετε και σείς, αδελφοί, την κοινωνία με τους ακοινώνητους, και την μνημόνευσι των αμνημόνευτων. Να, εγώ ο Μάρκος ο αμαρτωλός σας λέγω ότι εκείνος που μνημονεύει τον Πάπα ως ορθόδοξο αρχιερέα, είναι υποχρεωμένος να εφαρμόση στο σύνολό του όλον τον παπισμό μέχρι και αυτό το ξύρισμα της γενειάδος. Και όποιος έχει φρόνημα λατινικό, θα κριθή με τους Λατίνους και θα θεωρείται παραβάτης της πίστεως. Οι άγιες σου ευχές να μας συνοδεύουν. Στον ευλογημένο άρχοντα κύριο Κωνσταντίνο Κοντοπετρή και στους λοιπούς άρχοντες που μας φιλοξένησαν την μετάνοιά μου και ευλογία από τον Θεό.

Ο Εφέσου Μάρκος

Εκ του βιβλίου «Γνωρίζετε το αληθινό πρόσωπο του Παπισμου;» (Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός)

https://orthodox-voice.blogspot.com

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΦΕΣΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ

Εγώ με την Χάριν του Θεού τράφηκα με τα ευσεβή δόγματα και ακολουθώ σε όλα την Αγία και Καθολική Εκκλησία. Πιστεύω και ομολογώ τον Θεό Πατέρα, μόνον άναρχον και αναίτιον, πηγήν και αιτίαν του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...

Ακολουθώντας, λοιπόν, ολοκληρωτικά τις αποφάσεις των επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και των θεοσόφων Πατέρων που διέλαμψαν εις αυτές, πιστεύω εις έναν Θεόν Πατέρα παντοκράτορα ποιητήν ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν. Και συνεχίζεται όλον αυτό. Αυτό το ιερό της πίστεως μάθημα και Σύμβολον, το οποίον διετυπώθη εις την Πρώτην και Δευτέραν Σύνοδον και στις υπόλοιπες επικυρώθηκε, το δέχομαι με όλη μου την ψυχή και το φυλάττω.

Το αποδέχομαι και το ασπάζομαι όπως και τις προαναφερθείσες επτά Συνόδους και την επόμενη σύνοδο που έγινε επί του ευσεβούς βασιλέως των Ρωμαίων Βασιλείου και του Αγιωτάτου Πατριάρχου Φωτίου, η οποία και ονομάσθηκε ογδόη. Αυτή η σύνοδος, παρευρισκομένων των τοποτηρητών του Ιωάννου μακαρίου Πάπα της πρεσβύτερης Ρώμης, Παύλου και Ευγενίου των επισκόπων και Πέτρου πρεσβυτέρου και Καρδιναλίου, ενέκρινε ως έγκυρη και ανεκήρυξε την Εβδόμη οικουμενική Σύνοδο και όρισε ότι συντάσσεται και συμφωνεί με τις προηγούμενες συνόδους. Αποκατέστησε εις τον θρόνον του τον αγιώτατον Φώτιον, κατέκρινε και ανεθεμάτισε όπως ακριβώς και αι προηγούμενοι Σύνοδοι αυτούς που τολμούν να καινοτομήσουν είτε με προσθήκη είτε με αφαίρεσι ή γενικώς κάποια αλλαγή στο προαναφερθέν Σύμβολον.

Και εάν κάποιος τολμήση να γράψη εις αυτό κάτι διαφορετικό από αυτά που περιέχει το ιερόν Σύμβολον, ή να προσθέση ή αφαιρέση, και αποθρασυνθή και το ονομάση όρο του συμβόλου, αυτός θα κατακριθή και θα αποβληθή από την Χριστιανική πολιτεία. Τα ίδια έστειλε και ο Πάπας Ιωάννης προς τον Άγιον Φώτιον και ομίλησε εκτενέστερα και καθαρώτερα σχετικά με την προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως. Αυτή η Σύνοδος και τους κανόνες διετύπωσε οι οποίοι βρίσκονται σε όλα τα κανονικά βιβλία.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τους όρους αυτής της Συνόδου και των προηγουμένων Συνόδων, το ιερόν Σύμβολον της πίστεως πρέπει να φυλάγεται αμετάβλητο, κρίνω, όπως ακριβώς συνετάχθη. Και αυτούς που το αρνούνται θα τους αρνηθώ και ποτέ δεν θα τους δεχθώ σε επικοινωνία, οι οποίοι ετόλμησαν να προσθέσουν εις το Σύμβολον την καινοτομίαν περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, έως ότου επιμένουν εις την καινοτομία αυτή. Διότι αυτός που επικοινωνεί με αυτόν που είναι «ακοινώνητος», (δηλ. που δεν πρέπει να επικοινωνεί κανείς μαζί του) ας είναι και ο ίδιος «ακοινώνητος».

Και ο θείος Χρυσόστομος είπε, εάν κάποιος σας διδάξη κάτι διαφορετικό από όσα παρελάβατε, ας είναι αναθεματισμένος. Δεν είπε: εάν διακηρύττουν τα αντίθετα. Ούτε αν ανατρέπουν τα πάντα, αλλά ακόμη και κάτι μικρό αν σας διδάξουν διαφορετικό από αυτά που παρελάβατε, και αν το ελάχιστο αλλάξουν από την θέσι του, ας είναι αναθεματισμένοι. Και ο ίδιος πάλι λέγει: «οικονομητέον ένθα μη παρανομητέον».

Και ο μέγας Βασίλειος εις τα Ασκητικά γράφει, φανερά εκπίπτεις από την πίστι και κατηγορείσαι για υπερηφάνεια εάν αθετήσης κάτι που είναι παραδεδομένο γραπτώς ή να εισάγης κάτι που δεν είναι γραμμένο πουθενά, ενώ ο Κύριος ημών Ιησούς είπε, τα δικά μου πρόβατα ακούνε την φωνή μου. Και πιο πάνω λέγει, ξένον δεν θα ακολουθήσουν, αλλά θα φύγουν μακριά του, διότι δεν γνωρίζουν την φωνή των ξένων.

Και εις την επιστολήν προς μονάζοντας, αυτοί που προσποιούνται ότι ομολογούν την σωστή πίστι αλλά έχουν κοινωνία με τους αλλοδόξους αυτούς μετά από συμβουλή και προτροπή αν δεν απομακρυνθούν από τις κακοδοξίες, όχι μόνον να μην έχουν κοινωνία μαζί τους, αλλά ούτε αδελφούς να τους ονομάζουν.

Και πριν από αυτόν, ο θεοφόρος Ιγνάτιος στη επιστολή του προς τον θείον Πολύκαρπον Σμύρνης, κάθε ένας που λέγει διαφορετικά πράγματα από τα διατεταγμένα, ακόμη κι' αν είναι αξιόπιστος, και αν νηστεύη, και αν κάνη θαύματα, και αν προφητεύη, ας σου φαίνεται σαν λύκος με προβιά προβάτου που θέλει να κατασπαράξη τα πρόβατα.

Και τι χρειάζεται να λέμε πολλά; Όλοι οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όλες οι Σύνοδοι και όλες οι θείες Γραφές, προτρέπουν να αποφεύγωμε τους ετεροδόξους και να απέχωμε από την συγκοινωνία με αυτούς. Εγώ θα καταφρονήσω όλα αυτά και θα ακολουθήσω εκείνους που διατάσσουν να ενωθούμε κάτω από το πρόσχημα μίας ψεύτικης και πλαστής ειρήνης; Αυτούς που νόθευσαν το θείο Σύμβολον της Πίστεως και εισάγουν τον Υιόν ως δεύτερο αίτιο του Αγίου Πνεύματος; Και τα υπόλοιπα ατοπήματα;

Ας μη το πάθω ποτέ αυτό Παράκλητε αγαθέ. Ας μην παρεκτραπώ έτσι από τον εαυτό μου και από τους πρέποντας λογισμούς. Αλλά ας ακολουθώ την δική Σου διδασκαλία και τους αγίους άνδρας που Εσύ εφώτισες και ας προστεθώ και εγώ στην γνώμη των Πατέρων μου, αυτό αν μη τι άλλο παίρνοντας από αυτούς, δηλ. την ευσέβεια.

Επίλογος του λόγου, τον οποίον είπε στην Σύνοδο, συμπεριλαμβάνοντας όλο το Ορθόδοξο φρόνημα. Έπειτα σιώπησε.

Αυτό το άγιον Σύμβολον απαιτούμε από εσάς (στους Λατίνους ομιλεί), την καλή παρακαταθήκη των Πατέρων μας, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στην δική μας βασιλεύουσα Πόλιν. Αποδώστε αυτό έτσι όπως το παρελάβατε από εμάς. Εάν σας εμπιστεύτηκε κάποιος μιά κληρονομιά, όχι αυτήν εδώ, την παραδώσατε όπως την παραλάβατε; Αποδώστε, λοιπόν, και το Σύμβολον των Πατέρων, όπως το ελάβατε. Δεν δέχεται προσθήκη, δεν δέχεται μείωσι. Είναι κλειστό και σφραγισμένο από αυτούς (τους Πατέρας).

Και όσοι τολμούν να κάνουν σ' αυτό καινοτομίες διώχνονται μακριά, και όσοι κάνουν διαφορετικό θα φέρουν ευθύνη. Σας φαίνεται ότι είναι μικρό πράγμα η προσθήκη που έγινε της λέξεως; Και μικρός ο λόγος γι΄αυτά;

Σας παρακαλούμε λοιπόν, κύριοι , όπως και προηγουμένως σας παρακαλέσαμε. Δια τα σπλάχνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που μας αγάπησε ενώ είμαστε αχρείοι και αμαρτωλοί και απεγνωσμένοι, και την ψυχή του έθεσε υπέρ ημών, ας επιστρέψωμε στην καλή συμφωνία, προς εμάς τους ιδίους και προς τους αγίους Πατέρας, την οποία είχαμε και προηγουμένως, όταν όλοι λέγαμε τα ίδια και δεν υπήρχε μεταξύ μας κάποιο σχίσμα.

Ας καταλάβωμε ο ένας τον άλλο αδελφικώς. Ας εντραπούμε τους Πατέρας ημών. Ας τιμήσωμε τους όρους που αυτοί έθεσαν. Ας φοβηθούμε τις απειλές. Ας φυλάξωμε τις παραδόσεις, ώστε με ομοψυχία, με ένα στόμα και με μια καρδιά, να δοξάσωμε το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος.

Τέλος και τω εν Τριάδι μόνω Θεώ ημών τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

https://apotihizousaekklisiaenerimo.blogspot.com/

Ο ΑΓΙΟΣ που ε ξ ε υ τ έ λ ι σ ε διά παντός τούς Παναιρετικούς Π Α Π Ι Κ Ο Υ Σ ! Άγιος Μάρκος Εφέσσου ο Ευγενικός!

ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ!

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΡΙΣΤΑ, ΟΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ....

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ Α Γ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ε Ι Τ Α Ι (ΣΧΕΔΟΝ) ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΜΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΦΕΣΣΟΥ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ;

ΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΟΥΝ, ΕΝΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥ ΗΡΩΪΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΠΟΥ ΜΟΝΟΣ ΠΑΛΕΨΕ ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΑΝ;

ΠΡΟΤΡΕΠΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΜΕ 

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟ

(ΠΕΡΓΑΜΗΝΗ) ΠΟΥ ΚΡΑΤΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ!

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ, Η ΣΩΣΤΗ

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ!

ΕΙΔΑΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ ΜΑΣ, ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ:

https://odysseiatv.blogspot.com/2020/01/blog-post_678.html#more

&https://odysseiatv.blogspot.com/2020/01/blog-post_556.html

&

ΓΙΑ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΕΔΩ!

https://toeilhtarion.blogspot.com/2017/01/blog-post_19.html

ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΠΑΣ 

ΕΥΓΕΝΙΟΣ Ο Δ', ΕΧΕΙ 

ΠΕΣΕΙ ΚΑΤΩ, ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓ.ΜΑΡΚΟΥ,

ΕΝΩ Η ΠΑΠΙΚΗ 'ΤΙΑΡΑ' ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ

ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΣ!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ !

https://odysseiatv.blogspot.com/

Άγιος Μάρκος Ευγενικός: «Ούτε στην κηδεία ούτε στο μνημόσυνό μου να μην τολμήσει και πλησιάσει ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως»…

Όταν ο Άγιος Μάρκος αποτείχισε τον λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

«Ούτε στην κηδεία ούτε στο μνημόσυνό 

μου να μην τολμήσει και πλησιάσει 

ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως»…

Ο Αγ. Μάρκος Ευγενικός (+1444) δεν είχε καμία κοινωνία με τον Πατριάρχη Κων/πόλεως Γρηγόριο Μάμα που ήθελε να επιβάλει την ένωση με τους παπικούς μετά τη Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας. 

Στην περίφημη «Ἐγκύκλιο τοῖς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς καὶ τῶν νήσων εὑρισκομένοις Χριστιανοις» λέει «Φευκτέον αὐτούς, ὡς φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως, ὡς αὐτοὺς ἐκείνους ἢ κακείνων πολλῷ χείρονας, ὡς χριστοκαπήλους καὶ χριστεμπόρους» (φεύγετε τους λατινόφρονες όπως φευγετε από τα φίδια).

«Πέπεισμαι γὰρ ἀκριβῶς ὅτι ὅσον ἀποδιίσταμαι τούτου καὶ τῶν τοιούτων ἐγγίζω τῷ Θεῷ καὶ πᾶσι τοῖς Ἁγίοις, καί, ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῇ ἀληθείᾳ καὶ τοῖς Ἁγίοις Πατράσι καὶ Θεολόγοις τῆς Ἐκκλησίας». 

Η τελευταία του υποθήκη, προτού πεθάνει ήταν: «Εκφεύγειν άπασι τρόποις την κοινωνίαν αυτού (του πατριάρχου) και μήτε συλλειτουργείν αυτού, μήτε αρχιερέα τούτον, αλλά λύκον και μισθωτόν ηγείσθε».

Μάλιστα φτάνει στο σημείο να πει ότι δεν τους θέλει ούτε στην κηδεία του να παραβρεθούν: 

«Λέγω περί του Πατριάρχου… ούτε βούλομαι ούτε δέχομαι την αυτού ή την των αυτού κοινωνίαν το παράπαν, ουδαμώς, ούτε επί της ζωής μου ούτε μετά θάνατον …. ώσπερ παρά πάσαν μου την ζωήν ήμην κεχωρισμένος απ’ αυτών, ούτω και εν τω καιρώ της εξόδου μου, και έτι και μετά την εμήν αποβίωσιν αποστρέφομαι αυτών την κοινωνίαν και ένωσιν, και εξορκών εντέλλομαι, ίνα μηδείς εξ αυτών προσεγγίση ή εν τη εμή κηδεία ή τοις μνημοσύνοις μου … ώστε συμφορένειν επιχειρήσαι και συλλειτουργείν τοις ημετέροις»!

Πρωτοπρεσβύτερος Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/

Τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ 19 Ἰανουαρίου Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου Ενας εναντιον ολων O AΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΦΕΣΟΥ

Πότε ἔζησε; Λίγο προτοῦ νὰ πέσῃ ἡ Πόλις. Ἡ Πόλις ἔπεσε 29 Μαΐου 1453, ἡμέρα Τρίτη. Μερικὰ χρόνια πρὶν ἔζησε καὶ ἔδρασε ὁ ἅγιος Μᾶρκος. Ἦταν χρόνια δύσκολα γιὰ τὸ γένος μας. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν κατορθώσει νὰ κυριεύσουν ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία. Κάψανε σπίτια, ἀτιμάσανε γυναῖκες… Περάσανε τὰ Δαρδανέλλια, ἦρθαν στὴ Θρᾴκη, φτάσανε μέχρι τὴν Κω᾿σταντινούπολι, καὶ τὴν πολιόρκησαν. Κινδύνευσε ἡ Πόλις νὰ πέσῃ στὰ χέρια τους.

Αὐτοκράτωρ ἦταν τότε ἕνας ἀδελφὸς τοῦ Κω᾿σταντίνου τοῦ Παλαιολόγου, ὁ Ἰωάννης Παλαιολόγος. Αὐτὸς συνεκάλεσε στὸ παλάτι σύσκεψι. Μαζευτήκανε στρατηγοί, ναύαρχοι, ὅλοι οἱ μεγάλοι, καὶ ἐσκέπτοντο πῶς θὰ σωθοῦνε ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῶν Τούρκων. Ὅλοι εἶπαν· Μόνοι μας δὲ᾿ μποροῦμε· πρέπει νὰ ζητήσουμε τὴ βοήθεια τῶν Εὐρωπαίων. Ἀλλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι (Ἰταλοί, Γάλλοι, Ἱσπανοί, Γερμανοί…) δὲν εἶνε ὀρθόδοξοι. Πιστεύουν στὸν πάπα, καὶ αὐτὸν προσκυνοῦνε. Ἦταν καὶ τότε ὁ πάπας πανίσχυρος, γιατὶ ἐξουσίαζε ὄχι μόνο θρησκευτικῶς, ἀλλὰ καὶ πολιτικῶς. Ὅ,τι ἤθελε ἔκανε. Ἂν ἔλεγε «πόλεμος», πόλεμος γινόταν· ἂν ἔλεγε «εἰρήνη», εἰρήνη. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ πᾶνε στὸν πάπα καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουν νὰ στείλῃ βοήθεια. Σχηματίσθηκε λοιπὸν μιὰ ἐπιτροπή. Ἐκκλησιαστικὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς ἦταν ὁ πατριάρχης, ὡρισμένοι μητροπολῖται, καὶ μεταξὺ αὐτῶν ὁ ἅγιος Μᾶρκος μητροπολίτης Ἐφέσου.

Ἂν πάρετε ἕνα χάρτη, θὰ δῆτε ὅτι ἡ Ἔφεσος εἶνε στὴ Μικρὰ Ἀσία, ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Σάμο. Ἦταν μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις, μὲ 30 – 40 χιλιάδες Χριστιανούς, μὲ ὡραῖες ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ μέχρι τὸ 1922. Τώρα δὲν ὑπάρχει τίποτα. Οἱ Τοῦρκοι τὶς ἐκκλησίες τὶς κάνανε σταύλους καὶ κινηματογράφους… Τότε λοιπὸν μητροπολίτης Ἐφέσου ἦταν ὁ ἅγιος Μᾶρκος.

Τὸν πῆραν μαζί τους στὴν ἐπιτροπή, γιατὶ ἦταν πολὺ μορφωμένος. Ἤξερε τὴν ἁγία Γραφὴ ἀπέξω, ἤξερε τοὺς πατέρες, ἤξερε φιλοσοφία· ἦταν ὁ πιὸ κατάλληλος νὰ κάνῃ συζήτησι μὲ τοὺς δυτικούς.

Μπῆκαν σὲ καράβι γιὰ νὰ πᾶνε. Τώρα ἀπὸ τὴν Πόλι φθάνεις στὴ Ῥώμη μὲ τὸ ἀεροπλάνο σὲ δυὸ ὧρες. Τότε ὅμως ἤθελαν μῆνες· νὰ περάσουν τὰ Δαρδανέλλια, τὸ Αἰγαῖο, κάτω ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, γιὰ νὰ φθάσουν ἐκεῖ. Τὰ καράβια ἦταν ἱστιοφόρα. Ξεκίνησαν λοιπὸν καὶ ὕστερα ἀπὸ τέσσερις μῆνες φθάσανε στὴν Ἰταλία.

Μόλις βγήκανε ἔξω, ὁ πάπας εἶχε τὴν ἀξίωσι, ὅλη ἡ ἐπιτροπὴ τῶν ἐκλεκτῶν Βυζαντινῶν μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν αὐτοκράτορα νὰ περάσουν νὰ τὸν προσκυνήσουν, νὰ πέσουν στὰ πόδια του καὶ νὰ φιλήσουν τὴν παντόφλα του. Αὐτοὶ τί ἀπήντησαν· Ἐμεῖς ἄνθρωπο δὲν προσκυνᾶμε· τὸ Θεό προσκυνᾶμε. Καὶ δὲν ἀσπάσθηκαν τὴν παντόφλα του. Μέχρι καὶ σήμερα, ὅποιος πάῃ στὴ Ῥώμη νὰ δῇ τὸν πάπα, πρέπει νὰ φιλήσῃ ὄχι τὸ χέρι ἀλλὰ τὸ πόδι του. Ἐμεῖς ἔχουμε συνήθεια καὶ φιλᾶμε τὸ χέρι τῶν κληρικῶν καὶ τῶν μεγαλυτέρων· ἀλλὰ ἐκεῖ στὴ Ῥώμη φιλᾶνε τὴν παντόφλα τοῦ πάπα.

Ἄρχισαν τέλος πάντων οἱ συζητήσεις. Σὲ ὅλα εἶχαν διαφορὲς μεγάλες. Ποιές διαφορές; Μερικὲς εἶνε οἱ ἑξῆς.

Ἐμεῖς στὸ βάπτισμα βυθίζουμε τὸν βαπτιζόμενο στὴν κολυμβήθρα· πρέπει νὰ χωθῇ ὅλο τὸ κορμὶ στὸ νερό, νὰ μὴ μείνῃ τίποτε ἀσκέπαστο. Οἱ φράγκοι δὲν βυθίζουν τὸ σῶμα· μόνο τὸ ῥαντίζουν. Ἕνα αὐτό.

Τὸ δεύτερο. Ἐμεῖς κοινωνοῦμε σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτοὶ δίνουν μόνο «σῶμα», τὴν ὄστια ὅπως τὴ λένε.

Τρίτον. Ἐμεῖς λέμε, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός. Αὐτοὶ προσθέτουν, ὅτι ἐκπορεύεται «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ».

Ἐμεῖς ἔχουμε τὸ Χριστὸ ἀρχηγό μας. Αὐτοὶ λένε, ὅτι ὁ πάπας ἔχει τὸ «πρωτεῖο».

Αὐτὲς καὶ ἄλλες ἀκόμα διαφορὲς ὑπάρχουν μεταξύ μας. Καὶ σ᾿ αὐτὰ τὰ σημεῖα ἔμεινε ἀνυποχώρητος ὁ ἅγιος Μᾶρκος.

Στὸ τέλος ὁ πάπας, ὅταν εἶδε τὰ δύσκολα, χρησιμοποίησε βία. Τοὺς ἔθεσε σὲ περιορισμό, τοὺς ἄφησε νηστικοὺς μέρες ὁλόκληρες, τοὺς τυράννησε. Τότε τὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, ὁ ἕνας κατόπιν τοῦ ἄλλου ὑποχώρησαν καὶ ἄρχισαν νὰ ὑπογράφουν τὴν ἕνωσι. Μόνο ἕνας δὲν ὑποχώρησε. Καὶ αὐτὸς ἦταν ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός. Ὅταν ὁ πάπας ἔμαθε τὴν ἄρνησί του, εἶπε· Ἀφοῦ δὲν ὑπέγραψε αὐτός, «δὲν κάναμε τίποτα».

Δὲν ὑπέγραψε, καὶ κινδύνευσε τὰ μέγιστα τότε. Μὲ δυσκολία κατώρθωσε νὰ φύγῃ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὴ Ῥώμη καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν Πόλι. Ὅταν ἔφθασε, βγῆκε ὅλος ὁ λαὸς καὶ τὸν ὑποδέχθηκε. Γιατὶ ἦταν ἥρωας. Ἔμεινε ἀνυποχώρητος, ἕνας αὐτὸς ἐναντίον ὅλων.

Τιμοῦμε τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό. Γιατὶ ἂν δὲν ἦταν αὐτός, ἐμεῖς τώρα θὰ ἤμαστε φράγκοι. Ἀντιστάθηκε αὐτὸς καὶ κράτησε τὴν ὀρθόδοξο πίστι, ὅπως παλαιότερα ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Οἱ παπικοὶ ἔλεγαν· Ἂν μπορῇς νὰ μετακινήσῃς τὸν Ὄλυμπο, μπορεῖς νὰ κλονίσης κι αὐτὸν ἀπὸ τὶς πεποιθήσεις του.

Τί μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Μᾶρκος; Πρῶτον ἕνα δίδαγμα ἐθνικό. Νὰ προσέξουμε καὶ σήμερα, γιατὶ πάλι κινδυνεύουμε ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Τὰ ἴδια ἔχουμε. Τότε κατέφυγαν στὸν πάπα. Καὶ αὐτός, κατὰ τὴ συμφωνία ποὺ ἔγινε, ἔστειλε μιὰ μικρὴ βοήθεια, λίγα καράβια καὶ λίγους στρατιῶτες. Καὶ ἡ Πόλις ἔπεσε. Τὰ ἴδια καὶ σήμερα. Τὴν ὥρα τοῦ κινδύνου ἐμεῖς ποῦ ἀποβλέπουμε; Στοὺς ἰσχυροὺς τῆς ἡμέρας, ἄλλη μιὰ φορά, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν. Δὲν κάνω πολιτική, ἀλλὰ σᾶς λέω τὴν πικρὰ ἀλήθεια. Ὅταν ἤμεθα στὴ Μικρὰ Ἀσία, μᾶς ἄφησαν καὶ οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ Ἰταλοὶ καὶ οἱ Γάλλοι. Μείναμε μόνοι. Ἐνῷ λίγο ἂν μᾶς βοηθοῦσαν, δὲ᾿ θὰ θρηνούσαμε τὴν καταστροφή. Μισοῦν, φθονοῦν τὴν Ἑλλάδα. Τί πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς; Νὰ ἔχουμε ὁμόνοια καὶ ἀγάπη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κρατηθοῦμε σ᾿ αὐτὰ τὰ ἐδάφη, ποὺ εἶνε ποτισμένα μὲ αἷμα.

Ἀλλὰ καὶ ἕνα θρησκευτικὸ δίδαγμα. Στὰ χρόνια μας ἔχουν σηκωθῆ πολλοὶ ἄθεοι. Ἄλλοτε στὸν εὐλογημένο τόπο μας δὲν ὑπῆρχε ἄθεος. Τώρα οἱ ἄθεοι φτάσανε μέχρι τὶς στάνες· ἔχουμε καὶ τσοπαναραίους ἀθέους. Ἂν συναντήσετε ἄθεο, ποὺ λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς κι ὅτι ὅλα ἔγιναν ἔτσι, νὰ τοῦ πῆτε ἕνα πρᾶγμα· «Τὸ σπιτάκι ποὺ κάθεσαι, ἔτσι μόνο του ἔγινε; Κάποιος τὸ ἔχτισε. Καὶ τὸ σύμπαν, τὸ μεγάλο αὐτὸ σπίτι, ποιός τὸ ἔχτισε; Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός!». Κλεῖστε τ᾿ αὐτιά σας στοὺς ἀπίστους καὶ ἄθεους. Ἀκόμα κλεῖστε τ᾿ αὐτιά σας στοὺς αἱρετικοὺς καὶ μάλιστα στοὺς χιλιαστάς, ποὺ μᾶς ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ μὲ βαλίτσες δολλάρια. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ τοὺς ποῦμε ἐμεῖς εἶνε· Φτωχοὶ εἴμαστε, ἀλλὰ δὲ᾿ θὰ πουλήσουμε τὴν πίστι μας. Παραπάνω ἀπὸ τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς εἶνε ὁ Χριστός μας. Δὲ᾿ θὰ πουλήσουμε τὸ Χριστὸ σὰν τὸν Ἰούδα ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων!…

Ἕνας τέτοιος πράκτορας ἦρθε κάποτε στὴ Φλώρινα καὶ ζήτησε ἀπὸ μιὰ γυναῖκα – ἰδιοκτήτη κινηματογράφου νὰ τοὺς παραχωρήσῃ τὴν αἴθουσα, γιὰ νὰ μαζευτοῦν ἐκεῖ ἀπ᾿ ὅλη τὴ Μακεδονία καὶ νὰ κάνουν συγκέντρωσι. Τῆς ἔδιναν, γιὰ μία ὥρα, πολλὰ χρήματα. Κι αὐτὴ τί ἀπήντησε· ―Φτωχιὰ εἶμαι, ἀλλὰ τὸν κινηματογράφο σ᾿ ἐσᾶς δὲν τὸν δίνω. Ὅλα τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς νὰ μοῦ δώσετε, δὲ᾿ μαγαρίζω τὴν αἴθουσα!…

Κάτω στὴ Θεσσαλία, κοντὰ στὸν Πηνειό, εἶνε ἕνα χωριουδάκι. Εἶχε παπᾶ, χτυποῦσε καμπάνα, πήγαιναν ὅλοι στὴν ἐκκλησία· εὐλογημένο χωριό. Ἦρθε ὅμως ἀπὸ τὴ Γερμανία ἕνας ποὺ εἶχε γίνει χιλιαστής. Αὐτὸς κατώρθωσε σιγὰ – σιγὰ νὰ κάνη καὶ ἕναν δεύτερο χιλιαστή, σὲ λίγο ἕναν τρίτο… Τώρα τὸ χωριὸ εἶνε ὅλο χιλιαστικό. Ψώριασαν τὰ πρόβατα! Φτάνει ἕνα γιὰ νὰ ψωριάσῃ ὅλο τὸ κοπάδι.

Γι᾿ αὐτό, ἂν καμμιὰ φορὰ στὴν ἐνορία σας ἔρθῃ χιλιαστής, σημάνετε συναγερμό. Ἀνεβῆτε στὰ καμπαναριὰ καὶ χτυπῆστε νεκρικὰ τὶς καμπάνες, σὰ᾿ νὰ εἶνε Μεγάλη Παρασκευή. Διῶξτε τους μακριά. Γιατὶ εἶνε λύκοι φοβεροί, ἀπατεῶνες καὶ πλαστογράφοι τῆς ἀληθειας. Ἔτσι θὰ εἶστε παιδιὰ τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου καὶ παιδιὰ τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἔτσι θὰ κρατήσουμε τὴν πίστι μας ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά, δοξάζοντες Πατέρα Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία. Πρώτη ἐκφώνησις ἱ. ναὸς Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ Κρυόβρυση – 

Ἑορδαίας 19-1-1976.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Φεύγετε αυτούς, αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν. Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

«Φεύγετε αυτούς, αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν. 

Οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. 

Και ου θαυμαστόν. Αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Ου γαρ ουν, ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών… 

Στήσετε, κρατούντες τας παραδόσεις, ας παρελάβατε, τας τε εγγράφους και αγράφους, ίνα μη τω των αθέσμων πλάνη συναπεχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού».

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Οι Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης ισχυρίζονται ότι επειδή είναι Επίσκοποι, ο Θεός θα κάνει υπακοή στις αποφάσεις τους! Τι τους απαντάει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

Έχουν μια φοβερή εωσφορική πλάνη οι τωρινοί Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης, ότι ο Θεός επειδή είναι Επίσκοποι, θα κάνει υπακοή στις αποφάσεις τους!

Πιστεύουν δε και στο αντίχριστο Οικουμενιστικό δόγμα, ότι όποιος δεν κάνει υπακοή στους Επισκόπους μένει έξω από την Εκκλησία.

Διότι έκαναν τους εαυτούς τους Εκκλησία, τουτέστιν εκεί που είναι ο Επίσκοπος εκεί είναι και η Εκκλησία, και εκεί που δεν είναι ο Επίσκοπος εκεί δεν είναι και η Εκκλησία!

Δηλαδή εάν είναι Ορθόδοξος ο Επίσκοπος είναι Ορθόδοξη και η Εκκλησία, ενώ εάν είναι Αιρετικός ο Επίσκοπος είναι Αιρετική και η Εκκλησία!!!

Επιθυμούμε να τους πληροφορήσουμε ότι στο Ορθόδοξο Δόγμα, Εκκλησία δεν είναι εκεί που είναι ο Επίσκοπος, αλλά εκεί που είναι η Ορθή Ομολογία της Πίστεως των Αγίων Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων.

Εκεί που είναι οι λόγοι των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού, τα Δόγματα τους και Ιεροί Κανόνες τους,τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους.

Μόνο εκεί είναι η Χάρις του Χριστού- Θεού, η Εκκλησία Του, τα Μυστήρια Του.

Μέσα στην Εκκλησία, λέγουν οι Ιεροί Πατέρες, είναι οι Ευλογημένοι Χριστιανοί που δέχονται με λόγο, με έργο και με γράμμα τους λόγους Των Αγίων Πατερων της Εκκλησία, τα Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες τους, τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους, γι αυτό τους δέχεται και ο Χριστός.

Έξω από την Εκκλησία λέγουν πάλι οι Ιεροί Πατέρες μας, είναι οι Αναθεματισμένοι Αιρετικοί, που δεν δέχονται με λόγο, με έργο και με γράμμα, τους λόγους Των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, τα Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες τους, τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους, γι αυτό δεν τους δέχεται και ο Χριστός.

"ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ ΣΧΙΣΜΑΤΑ", 

μας νουθετεί Πατρικώς όλους τους Ορθοδόξους ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ενώ εμείς επιθυμώντας να κάνουμε υπακοή, παρακαλούμε με την σειρά μας τον Άγιο Πατήρ της Εκκλησίας, να μας εξηγήσει με ποιο τρόπο γίνεται αυτό το οποίο μας παρακαλεί να κάνουμε, διότι στις ημέρες μας διάφοροι, Οικουμενιστές, Νεοεποχίτες, Νεοπατέρες, Νεοθεολόγοι, διδάσκουν κάτι φανταστικές, αντίχριστες θεωρίες του μυαλού τους περί του θέματος αυτού και όχι μόνο,με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε μια συνεχή απορία, έκπληξη και θαυμασμό!

Συνεχίζοντας ο Μέγας Διδάσκαλος της Εκκλησίας, και αναλύοντας με θαυμάσιο τρόπο το ποιοί φέρνουν σχίσματα στην Εκκλησία Του Χριστού, απαλλάσει όλους τους Χριστιανούς από κάθε αμφιβολία βάζοντας τα πράγματα στην σωστή τους θέση.

"ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΛΑΓΕΤΕ ΩΣ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΕΤΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΑΙΡΕΙΤΕ. ΔΙΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΛΕΙΨΗ ΠΙΣΤΗ ΕΧΟΜΕ, ΟΥΤΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΟΡΟ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΛΑΜΨΑΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ.ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΜΑΣ, 

Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ,Η ΚΑΛΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ.

ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΕΛΠΙΖΟΜΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΛΑΒΩΜΕ ΤΗΝ ΑΦΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ.

ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΛΛΗ ΝΕΟΤΕΡΗ" 

όπως δηλαδή ακριβώς κάνουν στις ημέρες μας οι Οικουμενιστές κατ’όνομα Επίσκοποι, της Ανορθόδοξης Αιρετικής Συνόδου της Κρήτης και της Εκκλησίας της Ελλάδος,

"ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, 

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΒΗΣΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΜΝΗΜΗ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΟΥΤΕ ΒΑΣΙΛΕΥΣ, ΟΥΤΕ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ, ΟΥΤΕ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ, ΟΥΤΕΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΔΩΣΕ, Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ. 

«ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ» ΛΕΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, «ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ»",

όπως ακριβώς ομοίως κάνουν στις ημέρες μας οι Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης και της Εκκλησίας της,

"ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΧΗ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΜΑΘΑΤΕ, ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΛΛΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΑΚΑΚΩΝ"ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΒΑΣΗ"

Εύχεστε και για εμένα

Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός

Κάθισμα Αγίου Νικολάου 

http://opaidagogos.blogspot.gr

ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΝΘΕΡΜΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ

Ένα ακόμη εξαιρετικό, ομολογιακό κήρυγμα του π.Ευθυμίου Τρικαμηνά, από την σημερινή του ομιλία στο παρεκκλήσιο του Αγ.Μάρκου του Ευγενικού, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Αισθανόμαστε ότι αυτά τα κηρύγματα του π.Ευθυμίου, θα μείνουν για πάντα ως "φάρος", στην εκκλησιαστική μας ιστορία. Ευτυχώς ο Θεός πάντα θα μας δίνει άξιους ιερείς που ομολογούν την αλήθεια. Ακούστε την φωνή αυτή και θα το διαπιστώσετε.

Στο βίντεο ανάμεσα σε άλλα θα ακούσετε (γράφουμε βιαστικά επιγραμματικά μερικές απαντήσεις του π.Ευθυμίου):

1) την απάντηση στο επιχείρημα ότι ο Αγ.Μάρκος ο Ευγενικός είπε 3-4 φορές τον Πάπα "Αγιότατο", κατά την έναρξη της Συνόδου Φερράρας Φλωρεντίας.

Ο Αγ.Μάρκος πήγε με την ελπίδα να γίνει η Ένωση και να υποχωρήσουν από την αίρεση οι αιρετικοί, γι αυτό για οικονομία, το έκανε. Όμως στη συνέχεια ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ λόγου αναφέρει στον Πάπα για όλες τις πλάνες τους, που θα πρέπει να διορθώσουν: για τα "άζυμα" ("άρτος κακώσεως" τον ονομάζει ο Άγιος Μάρκος), για το καθαρτήριο πυρ, κλπ (ακόμη δεν είχε γίνει δόγμα από τους παπικούς το "αλάθητο" του Πάπα, τα αγάλματα κλπ). 

Ο Άγιος Μάρκος κατά την διάρκεια τη συνόδου, "αποτειχίστηκε" πριν καν υπογραφεί η ληστρική Σύνοδος, όταν είδε τους υπόλοιπους ορθοδόξους έτοιμους να προδόσουν την πίστη,

2) Απάντηση στον ισχυρισμό ότι "ΔΕΝ χρειάζεται εμείς να σώσουμε εμείς την εκκλησία. η εκκλησία μας σώζει":

Ο Άγιος Μάρκος κρατούσε στους ώμους του την εκκλησία (λέει το τροπάριο). 

Σε αγγέλους ανέθεσε την φύλαξη της εκκλησίας ο Θεός ή σε εμάς, στους Ορθοδόξους; Αν δεν αγωνιστούμε εμείς να κρατήσουμε καθαρή, αμόλυντη την εκκλησία από την αίρεση, πως θα μπορεί να μας σώσει;

3) Τα μαρτύρια που υπέστη ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής

ενδεικτικά τον έστειλαν εξορία, τον πίεζαν -με αντιπροσώπους, αξιωματούχους και επισκόπους για να αλλάξει- του έκοψαν την γλώσσα και το χέρι για να μην μπορεί να γράφει, (κι όμως ως εκ θαύματος, παρά την κομμένη γλώσσα, μιλούσε ακόμη πιο καλά μετά)

4) Απάντηση στην ειρωνεία: εσείς είσαστε οι Ορθόδοξοι "οι Αποτειχισμένποι", και όλοι οι άλλοι είναι οι κολασμένοι; "Σύ μόνος σώζη, καί πάντες ἀπόλλυνται;"

Οι 3 παίδες, που ΔΕΝ προσκύνησαν την εικόνα του Ναβουχοδονόσορα, δεν κοιτούσαν τι έκαναν οι άλλοι, κοίταξαν να σώσουν τον εαυτό τους.

5) Κωνσταντινούπολη: Πως αντιμετώπισαν οι πιστοί ενορίτες τον ιερέα τους, που πήγε να δει την ενθρόνιση του λατινόφρονα Πατριάρχη: 

Δεν πατούσε κανείς στην εκκλησία του, δεν του πήγε κανείς πρόσφορο, επειδή "λατινοφρόνησε".

Ο πιστός λαός ήταν άγρυπνος ήταν φρουρός της πίστεως.

Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε να φιλιούνται με τους παπικούς, να γίνεται η σύνοδος στην Κρήτη, και συνεχίζουμε να τους ανεχόμαστε, επειδή έχει αμβλυνθεί το κρίτήριο της πίστεως.

Αν δεν υπάρχει κανείς άλλος, και είσαι μόνος, τι θα κάνεις θα προδώσεις την πίστη;

6) Τα Θρησκευτικά στο Δημοτικό φέτος. 

Όποιος είναι Ορθόδοξος γονέας ΔΕΝ πρέπει να στείλει το παιδί του σε αυτά τα Θρησκευτικά. Όλες οι θρησκείες φαίνεται ότι είναι το ίδιο και τα εξισώνουν με το ευαγγέλιο.

Οι Γιεχωβάδες είχαν την δύναμη να πουν "το παιδί μου δεν θα παρακολουθήσει τα Θρησκευτικά". Και οι μουσουλμάνοι το ίδιο. Οι Ορθόδοξοι ντρεπόμαστε.. 

και υποτίθεται θα αγωνιστούμε για την ορθοδοξία στα δύσκολα τα χρόνια …

7) Οι πιο δύσκολες μέρες, έρχονται..

(ακούστε το στο βίντεο)

http://opaidagogos.blogspot.gr

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΥΡΙΠΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ

"...να συμβουλεύεις τους ιερείς του Θεού να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί του, και ούτε να συλλειτουργούν μαζί του, και τελείως να μην τον μνημονεύουν, όχι αρχιερέα μόνον αυτόν, αλλά λύκο μισθωτό να τον θεωρούν".

«Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί»

Στόν οσιώτατο μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών, και σε μένα, εν Χριστώ, πολύ ποθεινό και σεβασμιώτατο δεσπότη και αδελφό κύριο Θεοφάνη στον Εύριπο.

Οσιώτατε μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών και σε μένα πολυπόθητε και σεβαστέ μου δέσποτα και αδελφέ, παρακαλώ τον Θεό να δίνη υγεία και σωματικώς στην αγιωσύνη σου, με τις άγιες ευχές της οποίας, και με το έλεος του Θεού, και εγώ υγιαίνω μέτρια στο σώμα. 

Να ξέρης ότι μετά την επιστροφή μας στην Κωνσταντινούπολη, επειδή ανέβηκε στο πατριαρχείο κάποιος από τους λατινόφρονες που υπέγραψαν, και μας ενοχλούσε, έφυγα από ανάγκη στην εκκλησία μου. 

Αλλά και εκεί δεν βρήκα καμία ανάπαυσι, και επειδή αρρώστησα βαρειά, και πάθαινα ζημία και πειραζόμουνα από τους ασεβείς, διότι δεν είχα εντολή επίσημη, έφυγα και από εκεί με σκοπό να φύγω για το Άγιον Όρος. 

Αφού πέρασα λοιπόν την Καλλίπολη και ενώ βρισκόμουν στην Λήμνο, εκεί κρατήθηκα και περιορίσθηκα από τον βασιλέα. Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί. 

Έτσι οι περισσότεροι από τους αδελφούς παίρνοντας θάρρος από την δική μου εξορία, βάζουν κάτω από τον έλεγχο τους αλιτηρίους και παραβάτες της ορθής πίστεως και των πατρικών θεσμών, και τους διώχνουν αυτούς από παντού ως καθάρματα, και ούτε τους ανέχονται να συλλειτουργούν, ούτε να τους μνημονεύουν τελείως ως Χριστιανούς. 

Μαθαίνω δε ότι χειροτονήθηκε από τους λατινόφρονες ως μητροπολίτης Αθηνών κάποιο νεαρό άτομο του Μονεμβασίας, το οποίο μένοντας εκεί συλλειτουργεί αδιάκριτα με τους λατίνους και χειροτονεί παράνομα όσους και όποιους βρεί. 

Ζητώ λοιπόν από την αγιωσύνη σου, όπως, αφού αναλάβει τον ζήλο για τον Θεό, ως φίλος και άνθρωπος του Θεού και της αληθείας, αλλά και του Αγίου Ισιδώρου γνήσιος μαθητής, να συμβουλεύεις τους ιερείς του Θεού να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί του, και ούτε να συλλειτουργούν μαζί του, και τελείως να μην τον μνημονεύουν, όχι αρχιερέα μόνον αυτόν, αλλά λύκο μισθωτό να τον θεωρούν. Καθόλου να μην λειτουργούν σε λατινικές εκκλησίες, για να μην έρθη πάνω μας η οργή του Θεού, όπως ήρθε πάνω στην Κωνσταντινούπολι, για τις εκεί παρανομίες που έγιναν.

Να ξέρης δε καλά ότι η ψευδοένωσις με την χάρι και την δύναμι του Θεού πολύ σύντομα θα διαλυθή και το δόγμα των Λατίνων, αντί να καθιερωθή με την ψευδοσύνοδο, κάτι που πολύ το επεδίωκαν, ακόμη περισσότερο ανατράπηκε και ελέγχθηκε και παντού καταγγέλλεται ως βλάσφημο και δυσσεβές. Και αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι το επικύρωσαν, δεν τολμούν να ανοίξουν το στόμα τους και να το υποστηρίξουν. Ο δε καλόγερος του δικού σου μισθωτού και όχι ποιμένος, ο πιο πάνω αναφερθείς Μονεμβασίας, αν και πήρε από τον βασιλέα το Ηγουμενείο του Προδρόμου, οι καλόγηροί του ούτε τον μνημονεύουν, ούτε τον θυμιάζουν καθόλου ως χριστιανό, αλλά τον έχουν μόνον για τον τύπο, σαν κάτι παραπεταμένο. 

Και ο βασιλεύς, αν και τα μαθαίνει αυτά, δεν λέγει τίποτε, αλλά και φανερά ομολογεί ότι μετανοεί για όσα έγιναν, και ρίχνει την ευθύνη σε όσους συμφώνησαν και υπέγραψαν.

Φεύγετε και σείς, αδελφοί, την κοινωνία με τους ακοινώνητους, και την μνημόνευσι των αμνημόνευτων. Να, εγώ ο Μάρκος ο αμαρτωλός σας λέγω ότι εκείνος που μνημονεύει τον Πάπα ως ορθόδοξο αρχιερέα, είναι υποχρεωμένος να εφαρμόση στο σύνολό του όλον τον παπισμό μέχρι και αυτό το ξύρισμα της γενειάδος. 

Και όποιος έχει φρόνημα λατινικό, θα κριθή με τους Λατίνους και θα θεωρείται παραβάτης της πίστεως. Οι άγιες σου ευχές να μας συνοδεύουν. Στον ευλογημένο άρχοντα κύριο Κωνσταντίνο Κοντοπετρή και στους λοιπούς άρχοντες που μας φιλοξένησαν την μετάνοιά μου και ευλογία από τον Θεό.

Ο Εφέσου Μάρκος Ιουνίου 16

Εκ του βιβλίου «Γνωρίζετε το αληθινό πρόσωπο του Παπισμου;» (Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» 

Ἀναγκαία ἡ δημοσίευση τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς, παραμελημένης καὶ καταχωνιασμένης, ἐπειδὴ οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστὲς χρησιμοποιοῦν τὸν Ἅγιο Μᾶρκο γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα. 

ΝΑΘΑΝΑΗΛ

http://agonasax.blogspot.gr

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς κολαφίζει τοὺς σύγχρονους δοκησισόφους Ἐπισκόπους ποὺ θεωροῦν τοὺς διακόπτοντες τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία λόγῳ αἱρέσεως ἐκτὸς Ἐκκλησίας

Διάφοροι σύγχρονοι Ἐπίσκοποι πρεσβεύοντες σιωπηλῶς ἢ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ θέλοντες μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια – χαρακτηριστικὸ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας αἱρετικῶν – νὰ τὴν ὑπερασπίσουν, ἐκδίδουν κηρύγματα καὶ ἐγκυκλίους, μὲ τὶς ὁποῖες καλοῦν τὸ ποίμνιό τους νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς ὁμολογητὲς, ἁγιορεῖτες καὶ μή, μοναχοὺς, ἱερεῖς καὶ λαϊκούς, ποὺ ακολουθώντας τὴν ἁγιοπατερικὴ παράδοση διέκοψαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστές. Σὲ αὐτὲς τὶς ἐγκυκλίους χρησιμοποιοῦν χαρακτηρισμοὺς ποὺ θὰ τοὺς ζήλευε κάθε αἱρετικὸς τοῦ παρελθόντος, παραχαράσσουν τὶς ἱερὲς διδαχὲς καὶ διαστρεβλώνουν συνειδητὰ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρων. 

Ὅ,τι καὶ νὰ κάνουν ὅμως δὲν μποροῦν νὰ σταματήσουν τὸν ἔλεγχο ποὺ τοὺς ἀσκοῦν οἱ Ἅγιοι. Γιατὶ οἱ Ἅγιοι εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ (Ἐφεσ. α’ 25), φίλοι τοῦ Θεοῦ (Ψαλμ. 138, 17), τέκνα (Γαλ. γ’ 26) καὶ κληρονόμοι τοῦ Χριστοῦ (Ρωμ. η’ 17). Ἡ φωνή τους, φωνὴ τῆς Μίας Ἀληθείας, δὲν χάνει ποτὲ τὴν δύναμη καὶ τὴν ἐπικαιρότητά της. Ἔτσι ἀκούγεται καὶ σήμερα ἡ φωνὴ τοῦ Ἄτλαντος τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ποὺ ἀπαντᾶ καὶ κολαφίζει ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀσεβεῖς καὶ δοκησίσοφους Ψευδοεπισκόπους, ποὺ μέχρι σήμερα συνειδητὰ τὸν περιφρονοῦν ὡς Ἅγιο καὶ ὁμολογητὴ καὶ βάζουν καὶ βγάζουν, ὅποιον αὐτοὶ θέλουν, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τοὺς λέει λοιπὸν ὁ ἕνας ἀλλὰ γιὰ τὸν Θεὸ μέγας Μᾶρκος:

«Οἱ Σύνοδοι κατεδίκαζαν, ὅσους δὲν πείθονταν στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ προέβαλαν κάποια διδασκαλία ἐνάντια σὲ αὐτὴν καὶ τὴν κήρυτταν καὶ ἀγωνίζονταν γιὰ αὐτὴ (δηλ. τοὺς οἰκουμενιστές) γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς ὀνόμαζαν αὐτοὺς αἱρετικούς... Ἐγὼ (καὶ σήμερα οἱ ὁμολογητὲς πιστοὶ) δὲν κηρύττω δική μου διδασκαλία, οὔτε προβάλλω κάποιο ἄλλο δόγμα ξένο καὶ νόθο (σημ. οἱ οἰκουμενιστές τὸ κάνουν), ἀλλὰ τηρῶ τὸν ἑαυτό μου καὶ τὴν ἀκραιφνὴ διδασκαλία, ποὺ παρέλαβε ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Σωτῆρα μας Χριστό... Ἐὰν λοιπὸν παραμένω καὶ δὲν θέλω νὰ παρεκκλίνω ἐξ αὐτῆς, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ κατακριθῶ καὶ νὰ δικασθῶ... Ἐὰν αὐτὴ εἶναι ὁμολογουμένως εὐσεβὴς καὶ ὀρθόδοξος, πῶς ἐγὼ εἶμαι ἄξιος καταδίκης;» (Συρόπουλος, απομνημονεύματα Χ 23) ;

«Αὐτοὺς λοιπὸν πρέπει νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε, ὅπως ἀποφεύγει κανεὶς τὸ φίδι ἢ τοὺς πολὺ χειρότερους ἀπὸ ἐκείνους, γιατὶ εἶναι χριστοκάπηλοι καὶ χριστέμποροι. Αὐτοὶ εἶναι, σύμφωνα μὲ τὸν θεῖο Ἀπόστολο (Β’ Κορ. 7, 15), οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τὴν εὐσέβεια ὡς εὐκαιρία πλουτισμοῦ. 

Ἐμεῖς μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς Πατέρες, δὲν λέμε, ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ ἐκπορεύεται... μαζὶ μὲ τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο ὡς πρὸς τὴν αἰτία διακρίνουμε τὸν Πατέρα ἀπὸ τὸν Υἱό... μαζὶ μὲ τὸν σεπτὸ Μάξιμο τὸν Ὁμολογητὴ καὶ τοὺς τότε Ρωμαίους καὶ Δυτικοὺς Πατέρες δὲν κάνουμε τὸν Υἱὸ αἰτία τοῦ Πνεύματος... μαζὶ μὲ τὸν μάρτυρα καὶ φιλόσοφο Ἰουστῖνο λέμε, ὅτι ὅπως ὁ Υἱὸς ἐκ τοῦ Πατρὸς, ἔτσι καὶ τὸ Πνεῦμα ἐκ τοῦ Πατρός... μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνὸ καὶ ὅλους τοὺς Πατέρες ὁμολογοῦμε, ὅτι ἀγνοοῦμε τὴν διαφορὰ γεννήσεως καὶ ἐκπορεύσεως» (Ἐγκύκλιος ἐπιστολὴ τοῖς ἀπανταχοῦ τῆς γῆς καὶ τῶν νήσων εὑρισκομένοις Ὀρθοδόξοις Χριστιανοῖς).

«... Ποτὲ δὲν θὰ δεχθῶ σὲ κοινωνία ὅσους τόλμησαν νὰ προσθέσουν στὸ Σύμβολο τὴν καινοτομία περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος... Γιατὶ ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τὸν ἀκοινώνητο ἂς εἶναι καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος... εἶναι φανερὴ ἔκπτωση τῆς πίστεως καὶ κατηγορία γιὰ ὑπερηφάνεια, τὸ νὰ ἀθετεῖς κάτι ἀπὸ τὰ γεγραμμένα ἢ νὰ εἰσάγεις κάτι ποὺ δὲν εἶναι γεγραμμένο... αὐτοὶ ποὺ προσποιητὰ ὁμολογοῦν τὴν ὑγιῆ πίστη, ἔχουν ὅμως κοινωνία μὲ ὅσους φρονοῦν διαφορετικὰ, ἂν δὲν ἀκούσουν τὶς νουθεσίες μας, ὄχι μόνο νὰ μὴν ἔχουμε κοινωνία μαζί τους, ἀλλὰ οὔτε ἀδελφοὺς νὰ τοὺς ὀνομάζουμε....» (Ὁμολογία περὶ τῆς ὀρθῆς Πίστεως).

Ἂς ὀνομάζουν ὁ Μεσσηνίας, ὁ Κορίνθου, ὁ Γόρτυνος, ὁ Βόλου, ὁ Ἀργολίδος, ὁ Κυδωνίας, ὁ Περγάμου, ὁ Πατριάρχης, ὁ Γερμανίας, ὁ π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης καὶ τόσοι ἄλλοι ὅλους, ὅσους ὁμολογοῦν, «ἐκτὸς Ἐκκλησίας». Ὁ ἔλεγχος τοῦ Ἁγίου δὲν θὰ σταματήσει, γιατὶ δὲν ἀνήκει σὲ αὐτοὺς, ἀλλὰ στὸν Θεὸ· καὶ ὁ Θεὸς δὲν ἐμπαίζεται. Εἶναι μέγας ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου, Κλασσικός Φιλόλογος, Ἱστορικός

Ἅγιος Μάρκος Εὐγενικός: "Κανεὶς δὲν ἐξουσιάζει τὴν πίστη μας, οὔτε βασιλιάς, οὔτε ἀρχιερέας, οὔτε ψευδοσύνοδος, οὔτε κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ Θεὸς"

Τὴν κάτωθι ἐπιστολὴ ἔγραψε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἀπευθύνεται στὸν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, φανερώνονται οἱ πνευματικὲς σχέσεις του μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἡ ἐπιστολὴ βρίσκεται στὴν σειρὰ Patrologia Orientalis, τόμ. 17, σσ. 339-341. 

Δὲν ξέρουμε πότε τὴν ἔγραψε, ἴσως πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του τὸ 1444!

Πρὸς τὸν καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους.

Οσιότατε ἱερομόναχε καὶ καθηγούμενε τῆς Σεβασμίας καὶ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου, Ἁγίου Ὅρους, εὔχομαι στὸν Θεὸ νὰ διατηρεῖ τὴν μεγάλη ἁγιοσύνη σου μὲ ὑγεία σωματική, γιὰ νὰ καταρτίζεις, στηρίζεις καὶ ὠφελεῖς τὶς ψυχὲς ποὺ καθοδηγεῖς καὶ γιὰ δική μου εὐφροσύνη καὶ χαρά. Μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὶς ἅγιες εὐχές σου, ζοῦμε καὶ ἐμεῖς μέχρι στιγμῆς. Ξεκινώντας νὰ ἔλθω σὲ σᾶς, νόμιζα ὅτι ἀνέβαινα στὸν οὐρανό, ἀφοῦ προσδοκοῦσα νὰ συναντήσω ἀνθρώπους ποὺ ἂν καὶ ἔχουν σῶμα ἐπιθυμοῦν νὰ κατορθώσουν τὴν ἀγγελικὴ ζωή• ἀνθρώπους ποὺ φανερώνουν μέσα στὸν κόσμο τὴν ὑπερκόσμια φιλοσοφία• ἀνθρώπους ποὺ συνεχῶς στὸ στόμα τοὺς ἔχουν τὶς ὑμνολογίες, τὶς ψαλμωδίες καὶ τὶς εὐχαριστίες πρὸς τὸν Θεὸ καὶ κρατώντας στὰ χέρια τοὺς τὰ κοφτερὰ μαχαίρια τῆς θεωρίας καὶ τῆς πράξεως, πολεμοῦν τὰ πάθη.

Ὁ Ἑωσφόρος ὅμως, ποὺ γκρεμίστηκε ἀπ’ τὸν οὐρανὸ καὶ ποὺ πάντοτε μᾶς μισεῖ, ἐμπόδισε τὴν πορεία μας. Καὶ δὲν συνέβη κάτι ἀξιοθαύμαστο, ποὺ ἐμπόδισε ἐμένα τὸν ἐλεεινὸ καὶ ἀνάξιο, ἀφοῦ τὸ ἴδιο ἔκανε στὸν μακάριο Παῦλο, τὸν ἥλιο τῆς οἰκουμένης, ποὺ ὅπως λέει πολλὲς φορὲς θέλησα νὰ ἔρθω σὲ σᾶς, καὶ μία καὶ δύο φορὲς καὶ μὲ ἐμπόδισε ὁ σατανᾶς. Ἐὰν λοιπὸν ἐκεῖνον τὸν ἐμπόδισε, δὲν θὰ στεροῦσε καὶ ἀπὸ μένα, ἐκεῖνο ποῦ ἐπέτρεψε ὁ Θεός;

Ἔχουμε τὴν ἐλπίδα καὶ πιστεύουμε στὶς δικές σας προσευχὲς ὅτι ἴσως δοῦμε τὰ ἀγαπημένα καὶ τίμια πρόσωπά σας, καὶ ἂν εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ μείνουμε μαζί σας τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ἂν ὅμως συμβεῖ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦμε, ὀφείλουμε νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ γι’ αὐτὸ τὸν Θεὸ γιατί....

στὸν ἀγώνα μας κατὰ τῆς ἁμαρτίας δὲν ἀντιμετωπίσαμε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ χύσουμε τὸ αἷμα μας.

Μεγάλη δὲ παρηγοριὰ βρήκαμε ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σας ποὺ βρίσκονται ἐδῶ, τοῦ τιμιότατου ἐκκλησιάρχη, τοῦ μεγάλου οἰκονόμου καὶ τῶν ὑπολοίπων, τοὺς ὁποίους εἴδαμε ὡς ἔμψυχες εἰκόνες τῆς δικῆς σας ἀγάπης καὶ εὐλάβειας. Πολλὲς φορὲς μᾶς φιλοξένησαν, μᾶς ἀνέπαυσαν καὶ μᾶς παρηγόρησαν. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ τοὺς δώσει τὴν ἀνταμοιβὴ ποὺ τοὺς ἀξίζει γιὰ τοὺς κόπους καὶ τὴν ἀγάπη τους.

Σας παρακαλῶ στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ εἶστε ὅλοι σύμφωνοι μεταξύ σας καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀνάμεσα σας διαιρέσεις, ὥστε νὰ φυλάσσετε μὲ ἀκρίβεια τὴν ἀληθινὴ καὶ πατροπαράδοτη πίστη μας, ποὺ παραλάβαμε, χωρὶς προσθῆκες ἢ ἀφαιρέσεις. Στὴν πίστη ποὺ ἔχουμε μέχρι αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν λείπει τίποτε, οὔτε ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ κάποια σύνοδο ἢ ἀπόφαση δογματικὴ γιὰ νὰ μάθουμε κάτι τὸ καινούριο ἐμεῖς, ποὺ εἴμαστε παιδιὰ καὶ μαθητὲς πατέρων ποὺ διακρίθηκαν στὶς οἰκουμενικὲς συνόδους. 

Αὐτὸ εἶναι τὸ καύχημά μας, ἡ πίστη μας, ἡ καλὴ κληρονομιὰ τῶν πατέρων μας. 

Μὲ αὐτὴν ἐλπίζουμε νὰ παρουσιαστοῦμε στὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβουμε συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Χωρὶς αὐτὴ δὲν γνωρίζω ποιὰ δίκαιη κρίση θὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση. Ὅποιος προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπ’ αὐτὴν καὶ νὰ μᾶς διδάξει ἄλλη, εἴτε εἶναι ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἃς εἶναι ἀνάθεμα, καὶ ἃς σβηστεῖ ἀπὸ τὴ θεία καὶ ἀνθρώπινη μνήμη.

Κανεὶς δὲν ἐξουσιάζει τὴν πίστη μας, οὔτε βασιλιάς, οὔτε ἀρχιερέας, οὔτε ψευδοσύνοδος, οὔτε κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ Θεός, ποὺ μᾶς τὴν παρέδωσε ὁ ἴδιος καὶ οἱ μαθητές του. Σᾶς παρακαλῶ, λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, νὰ προσέχετε ὅσους δημιουργοῦν διχόνοιες καὶ σύγχυση καὶ διδάσκουν πράγματα ἀντίθετα μὲ ὅσα ἔχετε μάθει. 

Τέτοιους ἀνθρώπους νὰ τοὺς ἀποφεύγετε, γιατί δὲν ὑπηρετοῦν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ τὰ συμφέροντά τους, ἐξυπηρετώντας τοὺς ἀφελεῖς μὲ ἠθικολογίες καὶ ψευτοευλάβειες. Τὸ σταθερὸ θεμέλιό τῆς πίστεως ὄμως ἔχει αὐτὴ τὴ βάση.

Νὰ ἀποφεύγετε, λοιπόν, ἀδελφοί, αὐτοὺς ποὺ εἰσηγοῦνται καὶ πιστεύουν τὶς καινούριες διδασκαλίες τῶν λατινοφρόνων, καὶ ἑνωμένοι μεταξὺ σας μὲ τὴν ἀγάπη σὲ ἕνα σῶμα καὶ ἕνα πνεῦμα, μὲ μιὰ ψυχὴ καὶ ἕνα φρόνημα, νὰ εἶστε συνδεδεμένοι μὲ τὴν μοναδικὴ κεφαλή μας, τὸν Χριστό. Οὔτε πάλι εἶναι δίκαιο, μὲ μάταιες ὑποψίες γιὰ τοὺς ἀδελφούς, νὰ διαπληκτίζεστε συνεχῶς καὶ νὰ δείχνετε τὸν χωρὶς τὴ σωστὴ γνώση ζῆλο, γιὰ νὰ μὴ φανοῦμε ὅτι ἐκδηλώνουμε τὴν ταραχὴ καὶ τὴν ἐριστικότητά μας μὲ πρόφαση τὴν πίστη. 

Γιατί κανένα δὲν θὰ ὠφελήσει ἡ ὀρθὴ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν καὶ ἐκείνην νὰ ἔχετε καὶ συνεχῶς νὰ ἔχετε, σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, καὶ μὲ αὐτὲς νὰ παρουσιαστεῖτε στὸν Θεό, φωτεινοὶ σὰν τὸν ἥλιο στὴν Βασιλεία τοῦ Πατέρα σας, ἂν καὶ ἐγὼ γιὰ τὸ χρέος τῆς ἀγάπης σᾶς ὑπενθύμισα αὐτὰ τὰ λίγα.

Προσεύχομαι καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό μου νὰ περάσω τὸ ὑπόλοιπό τῆς ζωῆς μου σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσω, ἀφοῦ φυλάξω σταθερὴ τὴν καλὴ ὁμολογία μέχρι τέλους, νὰ βρεθῶ στὸν ἴδιο τόπο μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ εὐαρέστησαν τὸν Θεό.

Σ’ ὅλους τους ἁγίους πατέρες καὶ ἀδελφούς μου βάζω μετάνοια• ἰδιαιτέρως δὲ πρὶν ἀπὸ ὅλους, στὸν ὀσιότατο προηγούμενο καὶ πνευματικὸ πατέρα Γεννάδιο, τὸν ὁποῖον ἐξαιρετικὰ παρακαλῶ νὰ προσεύχεται γιὰ μένα τὸν ἀδύνατο στὶς ἅγιες δεήσεις του πρὸς τὸν Θεό. 

Οἱ ἅγιες προσευχές σας νὰ εἶναι μαζί μου.

O Ἐφέσου Μάρκος.

Τὴν ἐπιστολή, ποὺ παραθέσαμε πιὸ πάνω σε μετάφραση -τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Χριστοδούλου, θεολόγου- ἔγραψε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἀπευθύνεται στὸν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, φανερώνονται οἱ πνευματικὲς σχέσεις του μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἡ ἐπιστολὴ βρίσκεται στὴν σειρὰ Patrologia Orientalis, τόμ. 17, σσ. 339-341. Δὲν ξέρουμε πότε τὴν ἔγραψε, ἴσως πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του τὸ 1444. Σ’ αὐτὴν ἐκφράζει τὴν ἀπόφασή του νὰ μονάσει στὴν Μονή, πράγμα ποὺ δὲν ἔγινε, ἀφοῦ τὸν ἐμπόδισε, ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει, «ὁ πεσῶν ἐξ οὐρανοῦ Ἑωσφόρος». Τοὺς Βατοπαιδινοὺς πατέρες γνώρισε σὲ κάποιο μετόχι τῆς Μονῆς στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπὸ τοὺς ὁποίους φιλοξενήθηκε, βρῆκε ἀνάπαυση καὶ παρηγοριὰ ὅπως ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή του. Στὸ τέλος ἀναφέρεται στὸν Προηγούμενο τῆς Μονῆς τοῦ ὁποίου ἐπικαλεῖται τὶς προσευχές.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

Η "Σωτηρική" διάγνωση έγινε πριν δεκαετίες!

…Ο Οικουμενισμός δεν είναι –όπως νομίζουν μερικοί- κάτι το ακίνδυνο.

Ο Οικουμενισμός είναι ένα είδος πανθρησκείας.

Τον χαρακτήρισαν ως αίρεση, αλλά ο χαρακτηρισμός αυτός είναι ελαφρός.

Δεν είναι απλώς μία αίρεση αλλά παναίρεση. Είναι η μεγαλυτέρα απειλή κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Ο Οικουμενισμός είναι τι κατά πολύ χειρότερον της παναιρέσεως. Είναιαμνήστευση και ανοχή όλων των αιρέσεων.Ο Οικουμενισμός είναι παγίς και νόσος προς θάνατον. Είναι ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος τον οποίο έχει εφεύρει η Δύση δια να εισχωρήσει στον Ιερό χώρο της Ορθοδοξίας.

Εξ άλλου ημείς οι Ορθόδοξοι συμμετέχοντες στην Οικουμενική κίνηση δεν συμβάλλομεν στην λύση των Εκκλησιαστικών προβλημάτων ούτε εις την ποθητή ένωση. Συμβάλλομεν μάλλον εις την διαίρεσιν των ηνωμένων παρά εις την ένωσιν των διεστώτων. Περισσότερο βλάπτομεν παρά ωφελούμεν.

 

 Λέγει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός για τον συγκρητισμόν-οικουμενισμό:

«Μέσον αληθείας και ψεύδους δεν δύναται να υπάρξει».

Τα ζητήματα της πίστεως δεν δέχονται συγκατάβασιν. Δεν υπάρχουν χρυσές μεσότητες και ημιαλήθειες.

Από το βιβλίο:

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Ν. Βασιλειάδη, σελ. 252-253

Μας εστάλη από αγωνιστή κληρικό

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Περί των λόγων που περιέχει η θεία ευχή, δηλαδή το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»

Πόση δύναμη έχει η ευχή και ποιες είναι οι δωρεές της σε όσους τη χρησιμοποιούν και σε ποια πνευματική κατάσταση τους φέρνει, δεν είμαστε εμείς σε θέση να πούμε. Τους λόγους όμως από τους οποίους αυτή αποτελείται, τους βρήκαν αρχικά οι άγιοι Πατέρες μας, που δεν τους επινόησαν οι ίδιοι, αλλά πήραν τις αφορμές από παλιά από την ίδια την αγία Γραφή και από τους κορυφαίους Μαθητές του Χριστού· ή, να πούμε καλύτερα, τους δέχθηκαν αυτοί σαν κάποια πατρική κληρονομιά και τους μεταβίβασαν σ’ εμάς. ‘Ώστε και από αυτό γίνεται φανερό, σε όσους δεν έμαθαν από την πείρα τους, ότι αυτή η ιερή ευχή είναι κάτι το ένθεο και ένας ιερός χρησμός. Γιατί πιστεύομε ότι είναι θείοι χρησμοί και πνευματικές αποκαλύψεις και λόγοι Θεού όλα όσα έδωσε στους ιερούς Αποστόλους να πουν ή να συγγράψουν ο Χριστός, ο οποίος λάλησε μέσω αυτών. Έτσι, ο θειότατος Παύλος, φωνάζοντας σ’ εμάς σαν από το ύψος του τρίτου ουρανού, λέει: «Κανείς δεν μπορεί να πει Κύριε Ιησού, παρά μόνο με Πνεύμα Άγιο». Με την αρνητική λέξη «κανείς» φανερώνει πολύ θαυμάσια ότι η επίκληση του Κυρίου Ιησού είναι κάτι το πολύ υψηλό και ανώτερο όλων. Επίσης, ο μέγας Ιωάννης που διακήρυξε σαν βροντή τα πνευματικά, αρχίζει με τη λέξη που τελειώνει ο Παύλος και μας δίνει τη συνέχεια της ευχής ως εξής: «Κάθε πνεύμα που ομολογεί τον Ιησού Χριστό, ότι ήρθε ως αληθινός άνθρωπος, είναι από το Θεό». Αυτός χρησιμοποίησε βέβαια εδώ κατάφαση, αλλά απέδωσε, όπως και ο Παύλος, στη χάρη του Αγίου Πνεύματος την επίκληση και ομολογία του Ιησού Χριστού. Ας έρθει τώρα τρίτος ο Πέτρος, η ακρότατη κορυφή των θεολόγων, για να μας δώσει το υπόλοιπο αυτής της ευχής. Όταν δηλαδή ο Κύριος ρώτησε τους Μαθητές: «Ποιος λέτε ότι είμαι;», προλαβαίνοντας ο φλογερός μαθητής τους άλλους, όπως το συνήθιζε, είπε: «Σύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού», έχοντας λάβει την αποκάλυψη αυτή, σύμφωνα με τη μαρτυρία του ιδίου του Σωτήρα, από τον ουράνιο Πατέρα, ή, πράγμα που είναι το ίδιο, από το Άγιο Πνεύμα. Πρόσεξε λοιπόν αυτούς τους τρεις ιερούς Αποστόλους πως ακολουθούν ο ένας τον άλλο σαν σε κύκλο, παίρνοντας ο ένας από τον άλλο αυτά τα θεία λόγια έτσι που το τέλος του λόγου του προηγουμένου να γίνεται αρχή για τον επόμενο. Ο ένας δηλαδή λέει «Κύριον Ιησού», ο άλλος «Ιησού Χριστό», ο τρίτος «Χριστό, Υιό του Θεού», και το τέλος συνάπτεται στην αρχή σαν σε κύκλο, όπως είπαμε, επειδή δεν έχει καμία διαφορά να πει κανείς Κύριο και Υιό του Θεού —γιατί και τα δύο αυτά φανερώνουν τη θεότητα του μονογενούς Υιού και παριστούν ότι είναι ομοούσιος και ομότιμος με τον Πατέρα.

Έτσι αυτοί οι μακάριοι Απόστολοι μας παρέδωσαν να επικαλούμαστε και να ομολογούμε εν Πνεύματι τον Κύριο Ιησού Χριστό, Υιό του Θεού· αυτοί είναι και τρεις και πιο αξιόπιστοι απ’ όλους —εφόσον κάθε λόγος, σύμφωνα με τη θεία Γραφή, βεβαιώνεται με τρεις μάρτυρες. Αλλά και η σειρά των Αποστόλων που τα είπαν, δεν είναι χωρίς σημασία: από τον Παύλο δηλαδή, τον πιο τελευταίο χρονικά από τους Μαθητές, αρχίζει η μυστική παράδοση της ευχής και δια του μεσαίου, του Ιωάννη, προχωρεί στον πρώτο, τον Πέτρο, που με την αγάπη πλησίαζε τον Ιησού περισσότερο από τους άλλους. Τούτο συμβολίζει, νομίζω, την προκοπή μας με ορθή σειρά και την άνοδό μας και την ένωσή μας με το Θεό μέσα στην αγάπη, δια της πράξεως και της θεωρίας. Γιατί βέβαια ο Παύλος είναι εικόνα της πράξεως, καθώς είπε ο ίδιος: «Κοπίασα περισσότερο απ’ όλους», ο Ιωάννης της θεωρίας, και της αγάπης ο Πέτρος, για τον οποίο μαρτυρεί ο Κύριος πως αγαπούσε περισσότερο από τους άλλους.

Πέρα από αυτά, θα μπορούσε να δει κανείς πως τα θεία λόγια της ευχής υποδηλώνουν το ορθό δόγμα της πίστεώς μας και απορρίπτουν κάθε αίρεση των κακοδόξων. Με το «Κύριε», που φανερώνει τη θεία φύση, αποκηρύττονται εκείνοι που φρονούν πως ο Ιησούς είναι μόνο άνθρωπος· με το «Ιησού», που φανερώνει την ανθρώπινη φύση, αποδιώχνονται εκείνοι που Τον θεωρούν μόνο Θεό που υποδύθηκε κατά φαντασία τον άνθρωπο· το «Χριστέ», που περιέχει και τις δύο φύσεις, αναχαιτίζει εκείνους που Τον πιστεύουν Θεό και άνθρωπο, με χωρισμένες όμως τις υποστάσεις τη μία από την άλλη· τέλος, το «Υιέ του Θεού» αποστομώνει εκείνους που τολμούν να διδάσκουν τη σύγχυση των δύο φύσεων, επειδή φανερώνει πως η θεία φύση του Χριστού δεν συγχέεται με την ανθρώπινη φύση Του, ακόμη και μετά την ένωση τους. Έτσι οι τέσσερις αυτές λέξεις, ως λόγοι Θεού και μάχαιρες πνευματικές, αναιρούν δύο συζυγίες αιρέσεων, οι οποίες, ενώ είναι κακά εκ διαμέτρου αντίθετα, είναι ομότιμες στην ασέβεια.

Κύριε

ανατρέπει τους οπαδούς του Παύλου Σαμοσατέα

Ιησού

τους οπαδούς του Πέτρου Κναφέα

Χριστέ

τους νεστοριανούς

Υιέ του Θεού

τους μονοφυσίτες οπαδούς του Ευτυχή και του Διόσκορου

Έτσι λοιπόν μας παραδόθηκαν αυτά τα θεία λόγια, τα οποία δικαίως θα τα ονόμαζε κανείς μνημείο προσευχής και ορθοδοξίας. Αυτά και μόνα τους είναι αρκετά για όσους προχώρησαν στην κατά Χριστόν ηλικία και έφτασαν στην πνευματική τελείωση· αυτοί ενστερνίζονται και καθένα από τα θεία τούτα λόγια χωριστά, όπως δόθηκαν από τους ιερούς Αποστόλους, δηλαδή το «Κύριε Ιησού — Ιησού Χριστέ — Χριστέ, Υιέ του Θεού» (κάποτε μάλιστα και μόνο το γλυκύτατο όνομα «Ιησού»), και το ασπάζονται ως ολοκληρωμένη εργασία προσευχής. Και με αυτή γεμίζουν απερίγραπτη πνευματική χαρά, γίνονται ανώτεροι της σάρκας και του κόσμου και αξιώνονται να λάβουν θείες δωρεές. Αυτά τα γνωρίζουν, λένε, οι μυημένοι. Για τους νηπίους όμως εν Χριστώ και ατελείς στην αρετή, παραδόθηκε ως κατάλληλη προσθήκη το «ελέησόν με», η οποία τους δείχνει ότι έχουν επίγνωση των πνευματικών τους μέτρων και ότι χρειάζονται πολύ έλεος από το Θεό. Μιμούνται έτσι τον τυφλό εκείνο πού, ποθώντας να βρει το φως του, φώναζε στον Κύριο καθώς περνούσε: «Ιησού, ελέησόν με». Μερικοί πάλι δείχνουν περισσότερη αγάπη και διατυπώνουν την ευχή στον πληθυντικό, προφέροντάς την ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς»· κι αυτό, επειδή ξέρουν πώς ή αγάπη είναι το πλήρωμα του Νόμου και των Προφητών, καθώς περιέχει και ανακεφαλαιώνει μέσα της κάθε εντολή και κάθε πνευματική πράξη. Συνάμα παίρνουν μαζί τους από αγάπη και τους αδελφούς σε κοινωνία της προσευχής και παρακινούν περισσότερο το Θεό σε έλεος με το να Τον αναγνωρίζουν κοινό Θεό όλων και να Του ζητούν κοινό το έλεος για όλους. Και βέβαια, το έλεος του Θεού έρχεται σ’ εμάς με την ορθή πίστη στα δόγματα και με την εκπλήρωση των εντολών, πού, όπως δείξαμε, ο σύντομος αυτός στίχος της προσευχής περιέχει και τα δύο.

Τα θεία τώρα ονόματα (Κύριος, Ιησούς, Χριστός), με τα οποία μας δόθηκε η ακρίβεια των δογμάτων, θα μπορούσε να βρει κανείς ότι χρονικά αναφάνηκαν με αυτή τη σειρά και τάξη, και ότι κι εμείς τα λέμε όπως αυτά φανερώθηκαν από την αρχή. Γιατί παντού η Παλαιά Διαθήκη κηρύττει Κύριο το Θεό Λόγο, και πριν και μετά την παράδοση του Νόμου, όπως όταν λέει: «Ό Κύριος έβρεξε φωτιά από τον Κύριο», και: «Είπε ο Κύριος στον Κύριό μου». Και ή Καινή Διαθήκη, κατά τη σάρκωσή Του, παρουσιάζει τον Άγγελο να Του δίνει το όνομα λέγοντας στην Παρθένο: «Θα τον ονομάσεις Ιησού», όπως και έγινε, καθώς λέει ο ιερός Λουκάς. Γιατί όντας, ως Θεός, Κύριος των πάντων, θέλησε με την ενανθρώπησή Του να γίνει και σωτήρας μας —έτσι μεταφράζεται το όνομα «Ιησούς». Το όνομα πάλι «Χριστός», το οποίο φανερώνει τη θέωση της ανθρώπινης φύσεως πού προσέλαβε, ο ίδιος εμπόδιζε τους Μαθητές πριν από το Πάθος να το λένε σε οποιονδήποτε, ύστερα όμως από το Πάθος και την Ανάσταση ο Πέτρος έλεγε με παρρησία: «Να το γνωρίζει όλος ο Ισραήλ, ότι ο Θεός Τον ανέδειξε και Κύριο και Χριστό». Και τούτο ήταν εύλογο· γιατί η ανθρώπινη φύση μας που προσέλαβε ο Θεός Λόγος, χρίσθηκε παρευθύς από τη θεότητά Του, έγινε όμως ό,τι και αυτό που την έχρισε, δηλαδή ομόθεος, αφού ο Ιησούς μου δοξάστηκε με το Πάθος και αναστήθηκε εκ νεκρών. Τότε λοιπόν ήταν καιρός να αναδειχθεί η ονομασία «Χριστός»· τότε δηλαδή που Αυτός, δεν μας ευεργέτησε απλώς, όπως όταν μας έπλασε στην αρχή ή όταν μετά τη συντριβή μας μας ανέπλασε και μας έσωσε, αλλά που ανέβασε και την ανθρώπινη φύση μας στους ουρανούς και τη συνδόξασε με τον εαυτό Του και την αξίωσε να καθίσει στα δεξιά του Πατέρα. Τότε ακριβώς άρχισε να κηρύττεται Υιός του Θεού και Θεός από τους Αποστόλους, στους οποίους πρωτύτερα, στις αρχές του κηρύγματος, προκαλούσε δέος αυτή η ονομασία και σπάνια τη χρησιμοποιούσαν, έπειτα όμως την κήρυτταν φανερά πάνω από τους εξώστες, όπως τους προείπε ο ίδιος ο Σωτήρας. Επομένως τα θεια λόγια της ευχής τοποθετήθηκαν σε σειρά αντίστοιχη με τη χρονική ανάδειξη της πίστεως. Έτσι από παντού φανερώνεται σαφέστατα η θεία σοφία εκείνων που τα συνέταξαν και μας τα παρέδωσαν: κι από το ότι αυτά ακολουθούν επακριβώς τις αποστολικές ομολογίες και παραδόσεις, κι από το ότι αναδεικνύουν το ορθόδοξο δόγμα της πίστεώς μας, κι από το ότι μας υπενθυμίζουν τους χρόνους κατά τους οποίους εκδηλώθηκε με διάφορους τρόπους η Οικονομία του Θεού για μας, οδηγώντας μας στη θεοσέβεια με κατάλληλα κάθε φορά ονόματα.

Αυτά λοιπόν προσφέραμε εμείς, κατά τη δύναμή μας, σχετικά με τα λόγια της ευχής, σαν να κόψαμε άνθη από κάποιο δένδρο όμορφο και μεγάλο· τον καρπό όμως που αυτά περιέχουν, ας τον μαζέψουν άλλοι, όσοι δηλαδή με τη μακρά μελέτη και άσκηση το αξιώθηκαν αυτό με το να γίνουν δεκτικοί και να πλησιάσουν το Θεό.

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός 

Πηγή: Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, μεταφρ. Αντώνιος Γαλίτης, εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, ε΄τόμος, σελ. 285-288.

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Ο διωχθείς π.Νικόλαος Μανώλης μιλάει για τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός στην φυλακή.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: 

"Ου ποιήσω τούτο ποτέ καν ει τι και γένηται"

Ο Άγιος Μάρκος προς τον εξωμότη μητροπολίτη Βησσαρίων: 

"Συ υπάρχεις κοπέλιν και εποίησας και ως κοπέλιν"

Ακούστε τον π.Νικόλαο Μανώλη να μιλάει για τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό :

http://opaidagogos.blogspot.gr

Ρωμηοί απροσκύνητοι μιλάνε για την Άλωση

Ο Ιωσήφ Βρυένιος , ονομαστός διδάσκαλος του Γένους μας, σε λόγο του ενώπιον του αυτοκράτορα, τριανταπέντε χρόνια πριν από την Άλωση, όρισε την αιτία, της διαφαινόμενης πτώσης της Πόλης, με τα παρακάτω λόγια:

’’Όλοι οι Χριστιανοί έγιναν υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι. Έγιναν οι άρχοντες κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι και οι πάντες αχρείοι. 
Χάθηκε ευλαβής από της γης, εξέλιπε στοχαστής, ουχ εύρηται φρόνιμος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον επέπεσαν εκ δυσμών και εξ ανατολών διάφοροι εχθροί και λυμαίνονται την αυτοκρατορία’’.

Στο τέλος της ομιλίας του, ως ανάχωμα στην επερχόμενη Άλωση, πρότεινε, σε όλους, μετάνοια και υπακοή στις εντολές του Θεού.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ήταν μαθητής του Ιωσήφ Βρυένιου και ως επίσκοπος Εφέσου, συμμετείχε και αυτός σ’ εκείνη την ψευτοσύνοδο της Φερράρας, στην οποία, δεκαπέντε χρόνια πριν από την Άλωση, σύρθηκαν οι Έλληνες κάτω από την απειλή των Τούρκων και τις εκβιαστικές απαιτήσεις του πάπα, να ζητήσουν βοήθεια από την Δύση.

Τελικά, την δυσσεβή εκείνη συμφωνία περιφρόνησης της Ανατολικής Ορθόδοξης παράδοσης και της υποταγής μας στην παπική αίρεση, την υπέγραψαν όλοι, πλην ενός. Του Μάρκου του Ευγενικού.

Θα μου πείτε, και τι θα μπορούσε να πετύχει η αντίσταση του ενός; Και όμως! Τα αποτελέσματα της αντίστασης, του ενός και μόνον, προέκυψαν καθοριστικά.

Πρώτον, ανάγκασε τον τότε πάπα να παραδεχθεί την πλήρη αποτυχία του, στην προσπάθειά του να υποτάξει την Ορθοδοξία, λέγοντας την γνωστή φράση: ’’Ει Μάρκος ουχ υπέγραψεν, ουδέν εποιήσαμεν’’. Εάν ο Μάρκος δεν υπέγραψε, δεν κάναμε τίποτε.

Και δεύτερον, η αντίσταση του ενός παραδειγμάτισε τόσο δυνατά τους Ρωμηούς, που πίστεψαν ακράδαντα, ότι τα Έθνη χάνονται, όχι όταν απωλέσουν την κρατική τους οντότητα, αλλά όταν χάσουν την πολιτισμική τους ταυτότητα, δηλαδή, την ψυχή τους. 

Ο Γεννάδιος Σχολάριος, εξέχων λόγιος, μαθητής του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού και πρώτος Πατριάρχης του υπόδουλου Γένους, μέσα από τις διασωθείσες επιστολές του, παραδίδει υψηλής πνευματικής και πολιτικής στάθμης μαθήματα, όχι μόνον για τους Ρωμηούς των ημερών του, αλλά και για ολόκληρη την σύγχρονη Ρωμηοσύνη, που όλο και ανθεί σε ολόκληρη την οικουμένη.

Ανάμεσα στα άλλα γράφει ο Γεννάδιος:

’’ Οι ηγέτες πρέπει να ξυπνήσουν την Πόλη, που φαίνεται ότι κοιμάται.

Οι περισσότεροι νομίζουν, ότι θα σωθούν χωρίς θυσίες, διότι πιστεύουν στην σκιά και στο παραμύθι της παπικής βοήθειας, αφού προηγηθεί η προδοσία της Πίστεως.

Αυτό, που απαιτείται, είναι η τόνωση του φρονήματος του λαού και όχι μοιρολατρική εγκαρτέρηση και ηττοπάθεια. Εάν χρειαστεί, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και την ζωή μας ακόμη να θυσιάσουμε.

Όσες φορές η Πόλη εναπέθετε τις ελπίδες της στον Θεό και όχι σε δυσσεβείς συμμαχίες ανθρώπων, εσώζετο.

Πώς, όμως, να κρατήσει το θάρρος του ο λαός και να πιστέψει στην σωτηρία της Βασιλεύουσας, όταν βλέπει τους πλουσίους και τους μορφωμένους να φεύγουν στην Δύση και στις αυλές των Φράγκων ηγεμόνων, με τις περιουσίες τους και τις ανέσεις τους, απ’ όπου δήθεν φροντίζουν να στείλουν βοήθεια’’;

Η Πόλις εάλω. Η Ρωμιοσύνη, όμως, δεν έσβησε ποτέ.

Το Πνεύμα της Ρωμηοσύνης, παρά τα μύρια εμπόδια, κατάφερε να φτάσει, μέχρι και τις ημέρες μας, ακέραιο και ρωμαλέο.

Είναι το πνεύμα των ησυχαστών Πατέρων της Εκκλησίας μας, που οι δυνάμεις του σκότους το τρέμουν και το πολεμάνε με μανία, από τότε μέχρι και σήμερα.

Είναι εκείνο το Πνεύμα, που σαν ωριμάσει στις ψυχές μας, θα φέρει και την πολυπόθητη λύτρωση του Γένους μας από την σημερινή ‘’κάμινο του πυρός, την καιομένη επταπλασίως’’.

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

29/5/2015

http://elekklesia.blogspot.gr

Παπικά συνοικέσια: Όταν οργίζεται ο Θεός!

MAZI ME ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ του χρόνου εξελίχθηκε και η νοημοσύνη μας και έτσι μπορούμε πιο αποδοτικά κι’ αποτελεσματικά να ελισσόμαστε σε θέματα πίστεως και όχι να φερόμεθα «ανοήτως» όπως τόσα εκατομμύρια Μαρτύρων,Ομολογητών, Νεομαρτύρων και Ηρώων που έχυσαν χιλιάδες βυτιοφόρα αίματος ενόσω θα μπορούσαν να φερθούν με «διπλωματία» και «οικονομία» ούτως ώστε και την ζωούλα τους να περισώσουν αλλά και με τον Θεό καλά να τα έχουν.

Εμείς λοιπόν μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, όμως ο Θεός δεν περιπαίζεται και μάλιστα πολλές φορές έχει φανερώσει την οργή και αγανάκτησή του όταν με τόση ευκολία και επιπολαιότητα κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια και στην ακριβοπληρωμένη πίστη μας.

Και επειδή το θέμα είναι πλέον επίκαιρο, θα αναφέρουμε λίγα παραδείγματα πνευματικών γραμματείων που ξεπλήρωσαν όσοι φέρθηκαν με πνευματικό ενδοτισμό προδίδοντας την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση εμπρός στον αλεπουδο-Παπισμό και τις αιρετικές εμμονές και απόψεις του.

Όπως γράφει ο Ιστορικός Συρόπουλος:

Η αναχώρηση της Ορθοδόξου αντιπροσωπίας προς την Δύση για την ψευτοσύνοδο της Φερράρας έγινε ύστερα από πλήθος εμποδίων: « Πολλά κωλύματα επήγαγεν ο Θεός προς το μη γενέσθαι την Σύνοδον» και ενώ βρίσκονταν στο λιμάνι και ήταν έτοιμοι προς αποβίβασιν «ευθύς σεισμός εγένετο μέγας»

Οι συνετώτεροι εθεώρησαν τον σεισμόν ως «θεομηνίαν» και ένα «εκ των απαισίων οιωνών»

(S. SYROPOULOS, εκδ. V. Laurent. Τμ. ΙΙΙ, κεφ. 12. σελ. 172)

Ήρθε όμως και «δεύτερον σύμβολον Θεομηνίας» στις 27 Νοεμβρίου 1437, την ώρα ακριβώς που ο αυτοκράτορας επιβιβάζονταν στην Βασιλική τριήρη «ευθύς πάλιν σεισμός μέγας εγένετο»

(S. SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent. Τμ. ΙV, κεφ, 1 σελ. 196.)

Σημειώθηκε όμως και Τρίτη «θεομηνία»:

Μεγάλος σεισμός έγινε πάλι την ώρα κατά την οποία το βασιλικό πλοίο σταματούσε στην Μάδυτο.Ο σεισμός ήταν τόσο έντονος που τον αισθάνθηκαν και όσοι βρίσκονταν μέσα στα πλοία.

Επίσης συνέβη στην Φερράρα ,όπως αναφέρει ο Ρώσος Ιερεύς Συμεών του Σουζντάλ, και το ακόλουθο γεγονός:

«Ένας Παπικός θεολόγος, ονόματι Ιωάννης άρχισε να συκοφαντεί με σφοδρότητα τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό κατά τις εργασίες της συνόδου και να του αντιλέγει με θραύτητα.

Αλλά ο Άγιος Μάρκος δεν του απάντησε τίποτα, περιορίσθηκε μόνο, όταν βγήκε από το παλάτι του Πάπα να του πεί:

«πήγαινε ετοιμάσου και από τούδε και εις το εξής μην κακολογήσεις πλέον τας αγίας επτά Οικουμενικας Συνόδους των Αγίων Πατέρων.»

Κατόπιν επέστρεψε ο παπικός θεολόγος στο ξενοδοχείο όπου διέμενε όπου και πέθανε αμέσως.

les Russes au Concile de Ferrare-Florence, εις Περιοδ. «IRENIKON” 1974/2 σελ. 201)

Ακόμη γίνεται αναφορά και για ένα φρικτό γεγονός την ώρα που μιλούσε στην ψευτοσύνοδο της Φλωρεντίας ο ενωτικός και Λατινόφρονας Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ο Παλαιολόγος.

Μόλις άρχισε να δημηγορεί υπέρ της ενώσεως, ο μεγάλος και αγαπητός του κυνηγετικός σκύλος του, που κοιμόταν εκείνη την στιγμή δίπλα από τα πόδια του, ξύπνησε ξαφνικά και άρχιζε να ουρλιάζει δυνατά και τρομερά. Οι υπηρέτες προσπάθησαν να τον φιμώσουν αλλά το ά-λογο ζώο συνέχιζε να γαυγίζει και να κλαυθμυρίζει αδιάκοπα. Σιώπησε μόνο όταν τελείωσε τον λόγο του ο βασιλιάς. »

(S.SYROPOULOS σελ.458)

Κάτι παρόμοιο έκανε και στη Παλαιά Διαθήκη ο ά-λογος όνος του προφήτου Βαλαάμ η οποία μίλησε με ανθρώπινη λαλιά στον προφήτη για να τον εμποδίσει από την καταστροφή

(Αριθμ. κβ΄23-30)

Ας συνεχίζουμε τώρα με τον ενδοτικό και προ-διεφθαρμένο (όπως τον αποκαλεί ο Άγιος Μάρκος) Πατριάρχη των Ορθόδοξων Ιωσήφ του β΄και με τον τρόπο και χρόνο όπου ξεψύχησε:

Έλεγε ότι θα παραμείνει στην Φλωρεντία λίγες ακόμη ημέρες μέχρις ότου υπογράψει τον «Όρο» της ενώσεως των Εκκλησιών, και μετά θα αποχωρήσει στην Κων/πολη.

Όμως δεν πρόλαβε. Πέθανε μετά από οκτώ ημερες αιφνιδίως την ώρα που δειπνούσε.

Ήτο Τετάρτη 10 Ιουνίου του 1439, και όπως γράφουν τα πρακτικά της συνόδου, ο Ιωσήφ κατελείφθη από «φοβεράν τρεμούλα.» «Μετά το δείπνον απεσύρθη στο δωματιό του και ενώ έγραφε εξεψύχησε, τρόμου και κλόνου επιστάντος αυτώ»

(ΠΡΑΚΤΙΚΑ vol.V,FascII,σελ.444

Αλλά ας πάμε και στην αλεπού τον Πάπα Ευγένιο τον Δ΄που έκανε ό,τι περνούσε από το δόλιο μυαλό του προκειμένου να υποτάξει και τορπιλίσει την Ορθοδοξη Πίστη και Εκκλησία μας και για το κύκνειο άσμα του λίγο πριν ξεψυχήσει αναθεωρόντας, κατόπιν εορτής, την ζωήν του και μοιρολογόντας:

«Τι καλύτερον θα ήτο δια την σωτηρίαν της ψυχής μου να μην γινόμουνα ποτέ Πάπας, ούτε Καρδινάλιος, αλλά να είχα αποθάνει ως Χριστιανός!»

(Περ. ΚΙΒΩΤΟΣ αρ. φυλ. 17-18 Μάιος –Ιούνιος 1953, σελ. 196)

Κλείνοντας το άρθρο ας φιλοξενήσουμε και ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το θαυμάσιο Βιβλίο του Μακαριστού Γέροντος Μωϋσέως του Αγιορείτου:

«Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος» για να δούμε τα αποτελέσματα των ανίερων συμπροσευχών:

«Δεν μπορῶ να φάγω τρεῖς ἡμέρας»…

Ἱερομόναχος Γαβριήλ Ἰβηρίτης (1871-1965)

Διακρίθηκε ὡς διακριτικός Πνευματικός. Ἐξομολογοῦσε μοναχούς πέντε ἀθωνικῶν μονῶν, καθώς καί σκητῶν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ αὐτόν ἐξομολογεῖτο καί ὁ καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του ἔγινε μοναχός…

Σέ ἐπιστολή του ὁ πάπα-Γαβριήλ ἀναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εἶδε σ' ἕνα σπήλαιο ἔξω τῆς Μ. Λαύρας τούς ἀφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τους παπικούς, και καταλήγει: 

«Τότε διόλου δέν ἐδειλίασα, τώρα ὅμως, ὅταν τούς ἐνθυμηθῶ, ταράττεται ἡ ψυχή μου καί δέν ἠμπορῶ οὔτε νά κοιμηθῶ ημερόνυκτα οὔτε νά φάγω δύο καί τρεῖς ἡμέρας, ἐνῶ τότε ὅπου τούς εἶδα οὔτε ἔβαλα τίποτε εἰς τόν νοῦν μου.

Γράφω Ιδία χειρί εἰς τάς 2 Μαρτίου 1964 ἐν τή Ἱερά Μονή Ξενοφῶντος,

Γαβριήλ Ἱερομόναχος Πνευματικός ἐκ τοῦ Ἴβηριτικου Κελλίου Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἐπιλεγομένου Μαλακή» .

Ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17-03-1965 

(Μέγα Γεροντικό – Μόν. Μωϋσέως Αγιορείτου, εκδ. Μυγδονία) 

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ας σκεπάζει την Ρωμιοσύνη μας και ας δέεται στον Κύριο Ιησούν Χριστό μας για όλους τους Ορθοδόξους διωκομένους Χριστιανούς, να μας χαρίζει ψυχικό σθένος και πύρινη αγάπη για την Αγία αλήθεια Του.

ΠΗΓΗ: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ 

Νικ. Βασιλειάδη εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

Ιερεύς π. Διονύσιος Ταμπάκης

http://aktines.blogspot.gr