.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Το μεγάλο μυστικό…!

Όλο το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού, από τη στιγμή που πραγματοποιούμε την πρώτη κατάδυσή μας στην ιερή κολυμβήθρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, μας εντάσσει σε μια μεταμορφωτική πορεία. Η πνευματική μας προσπάθεια δεν προσδιορίζεται μόνο ως ακρόαση του λόγου του Θεού και ως εφαρμογή ορισμένων εντολών. 
Προβάλλεται και διευκρινίζεται σαν μια διαδικασία δημιουργίας νέας ζωής! Θα έλεγε κανείς ότι, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της φύσεως του ανθρώπου, η νέα ζωή κατανοείται σαν μια οντολογική μεταβολή με σαφή τον εξελικτικό της χαρακτήρα από την πνευματική νηπιότητα στην ανδρική πνευματική ωριμότητα, εφ’ όσον οφείλουμε να φτάσουμε «οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».
Έτσι το πρόβλημά μας δεν είναι να γίνουμε απλώς καλύτεροι, απ’ ότι είμαστε, σε μια συγκεκριμένη στιγμή αλλά να βιώσουμε την «καλήν άλλοίωσιν» και να γίνουμε «καινή κτίσις». Με τον πνευματικό εξοπλισμό, που μας εφοδιάζει ο μυστηριακός πλούτος της Εκκλησίας μας, οφείλουμε να εισέλθουμε σε μια διαδικασία «υπαρξιακής» αλλαγής. 
Να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο «συν ταις πράξεσιν αυτού» και να ενδυθούμε «τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν». Να αποκρούουμε με το δυναμισμό της ζωντανής χριστιανικής μας συνειδήσεως κάθε συσχηματισμό με την εποχή μας («τω αιώνι τούτω») και να αγωνιζόμαστε για μια μεταμόρφωση που θα συντελείται με την ανανέωση «του νοός ημών».
Είναι αλήθεια ότι στη συνείδηση πολλών από μας των χριστιανών κυριαρχεί η πνευματική ολιγάρκεια! Είμαστε ολιγαρκείς στις απαιτήσεις μας από τον εαυτό μας. Ελπίζουμε βέβαια «νομότυπα» μόνο στο έλεος του Θεού και γνωρίζουμε την αθεράπευτη αδυναμία μας. Αντιλαμβανόμαστε ότι η εργασία της «υπαρξιακής» μας αλλαγής είναι στα χέρια του Θεού. Πιστεύουμε ότι, όπως και ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέγει, «όλα τα κάνει ο Θεός». 
Αλλά όλες αυτές οι θέσεις που παίρνουμε μπροστά στο πρόβλημα της πνευματικής μας οικοδομής «εις μέτρον της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» δεν υπογραμμίζουν συνήθως το σεβασμό μας στην πρωταρχικότητα της Θείας Αγάπης αλλά την «έν Χριστώ» ολιγάρκειά μας…! 
Δεν προσπαθούμε να ακροβατούμε επιδέξια, με τη Χάρη του Θεού, στο συρματόσχοινο της συνεργίας Θείου και ανθρώπινου παράγοντος αλλά γινόμαστε θεατές μιας εργασίας, στην οποία όμως οφείλουμε προσωπικά… «μεροκάματα».
Έτσι τη μεταμορφωτική μας πορεία τη μεταβάλλουμε ίσως σε ένα ευσεβή περίπατο, κατά τον οποίο αποθαυμάζουμε τα αξιοθέατα της ορθοδοξίας! Ο θρησκευτικός μας «τουρισμός» μπερδεύεται με την πνευματική μας πρόοδο! Οι σποραδικές και ελάχιστες προσπάθειες που καταβάλλουμε για να οικοδομηθούμε μας γεμίζουν τόσο… χορταστικά ώστε σχηματίζουμε μέσα μας τη βεβαιότητα ότι «μέσα καλά πηγαίνουμε»· το κακό είναι έξω από μας!
Αυτό όμως σημαίνει ότι βασικά ο ψυχολογικός και ο πνευματικός μας προσανατολισμός έχει ένα χαρακτήρα εξωστρεφικό. Τα βλέμματα που ρίχνουμε μέσα μας, στις πιο πολλές περιπτώσεις, είναι τυχαία και περιστατικά. Το μάτι της ψυχής μας μένει σχεδόν αμετακίνητα στυλωμένο στα εξωτερικά πράγματα αυτού του κόσμου. Κι όταν οι προθέσεις μας είναι άγιες, αισθανόμαστε την ανάγκη να αλλάξουμε τον κόσμο που είναι γεμάτος από τόσα κακά. Όταν μέσα μας εγείρεται κραυγή για το κατάντημα της εποχής μας, πιεζόμαστε εσωτερικά για την επιδίωξη μιας αλλαγής λ.χ. στα εκκλησιαστικά μας πράγματα, στα πολιτικά μας προγράμματα, στα κοινωνικά μας συστήματα! 
Τη μεταμόρφωση θέλουμε να τη δούμε στα πρόσωπα και τη ζωή των άλλων στη μορφή και τη δομή του κόσμου που μας περιβάλλει.
Αλλ’ αυτός ο εξωστρεφικός προσανατολισμός των «αγίων» προθέσεων μας σημαίνει, πολλές φορές, παραμέληση μιας ενδοψυχικής ακαταστασίας που οικοδομείται με τον τρόπο της σε μια γρανιτώδη εγωκεντρική ατομικότητα. Από εδώ και πέρα μπορεί κανείς να διακρίνει, αν εντρυφήσει στην προσευχή και συγκλονισθεί από την κατάνυξη, μια διάσταση μεταξύ των αγίων προθέσεών μας και της εγωκεντρικής μας αντιστάσεως στις επιταγές των προθέσεων αυτών.
Οι προθέσεις μας εναρμονίζονται ασφαλώς με τη βασική επιταγή του Ευαγγελίου να αγωνιζόμαστε «άχρις ου μορφωθή Χριστός εν ημίν». Αλλά ο γρανιτώδης εγωκεντρισμός μας προβάλλει το έργο αυτό στη μορφή και τη δομή του εξωτερικού κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι την αλλαγή και τη μεταμόρφωση τη θεωρούμε πάντοτε ένα στόχο έξω από μάς· γιατί εμείς έχουμε τις προθέσεις! Ο εσωτερικός κορεσμός από τις προθέσεις αυτές, με τον παράλληλο εξωστρεφικό μας προσανατολισμό, δημιουργεί μια ενδοψυχική διάσταση σχιζοφρενικού χαρακτήρος. Αναμφίβολα, στο Ευαγγέλιο του Χριστού λέμε· ναι! Αλλά και στις γρανιτώδεις εγωκεντρικές μας δυνάμεις λέμε επίσης (χωρίς να το καταλαβαίνουμε;)· ναι! Το αποτέλεσμα αυτής της σχιζοφρενικής διαστάσεως είναι μια πνευματική ζωή σε βαθμό ψευδαισθησίας!
Μ’ αυτούς τους όρους προσωπικής ζωής η μεταμόρφωση μεταπίπτει σε μια ουτοπία που φυσικά δεν κρύβει κανένα μυστικό…
Οπωσδήποτε φαίνεται ότι η δύναμη και η παρουσία του Ιησού Χριστού, ως μεταμορφωτικά στοιχεία του κόσμου τούτου (και επομένως και της εποχής μας), πρέπει να αντλούνται και από την εμπειρία της Μεταμορφώσεώς Του! Ο Απόστολος Πέτρος είναι σαφής στο σημείο τούτο. Στους παραλήπτες της Β΄ Επιστολής του προβάλλει την ατομική του εμπειρία ως την πηγή, από την οποία αντλεί για να μεταδώσει τη μεταμορφωτική δύναμη του Ιησού και να καταστήσει ζωντανή την παρουσία του μέσα στον κόσμο που πρέπει να μεταβληθεί σε Βασιλεία του Θεού. «Ου γαρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν και παρουσίαν, αλλ’ επόπται γεννηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος…». Το όραμα της Μεταμορφώσεως είναι το μεγάλο μυστικό του. 
Η φωνή που άκουσε, την στιγμή που τελούσε κάτω από την ανέκφραστη γοητεία της Μεταμορφώσεως του Ιησού, ηχούσε πάντοτε μέσα του ως ανεξάντλητη πηγή μαρτυρίας της θείας δυνάμεως και παρουσίας του «Υιού του ανθρώπου». Γι’ αυτό το λόγο, όταν γράφει· «και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ενεχθείσαν, συν αυτώ όντες εν τω όρει τω αγίω», προβάλλει τη Μεταμόρφωση του Ιησού σαν μια προσωπική εμπειρία, που μαζί με την εμπειρία της Αναστάσεως, τροφοδοτεί ακατάπαυστα το ζήλο της αποστολικής του δραστηριότητας.
Κατά κάποιο παράλληλο τρόπο κάθε ευαίσθητη χριστιανική ψυχή πρέπει να κλείνει μέσα της, σαν το μεγάλο μυστικό της, τη Μεταμόρφωση του Ιησού! 
Τη στιγμή που μεταμορφώνεται ο Ιησούς, ακούγεται η μαρτυρία του Πατέρα που βεβαιώνει ότι είναι ο Υιός του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η επικύρωση και της δικής μας υιοθεσίας πρέπει να εξαρτηθεί από την προσωπική μας μεταμόρφωση. Όταν ο Υιός του Θεού «μορφωθή εν ημίν», τότε ασφαλώς θα μπορούμε να απολαύσουμε την υιοθεσίαν «κατά Χάριν»!.
Αλλά η μεταμόρφωσή μας σε Υιό του Θεού δεν είναι βέβαια εύκολο πράγμα. Γιατί, όπως είπαμε, το πρόβλημά μας δεν είναι να γίνουμε λίγο καλύτεροι απ’ ό,τι είμαστε σε μια στιγμή φωτιστικής αυτοσυνειδησίας. Το πρόβλημά μας είναι να ενώσουμε τα διεστώτα! 
Να επαναφέρουμε τον ψεύτικο εαυτό μας στην αγκαλιά του αληθινού και αυθεντικού εαυτού μας! Να καταργήσουμε τον εγωκεντρισμό μας που απέχει από τις άγιες προθέσεις μας όσο η γη από τον ουρανό! Να θεραπεύσουμε την εγωκεντρική μας… σχιζοφρένια, που αντίθετα προς τη μεταμόρφωση, αποτελεί το μεγάλο μυστικό της πνευματικής ψευδαισθησίας…!

Του αειμνήστου Ι. Κορναράκη
Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Ευχαριστώ!

Ένα βράδυ, όταν επέστρεψε μετά από ένα κήρυγμα, ο ιερέας του επιτέθηκαν με όπλο λίγα τετράγωνα από το σπίτι του. 
Δεδομένου ότι ήταν βαθιά θρησκευόμενος πριν πάει για ύπνο, κάθισε μπροστά στο γραφείο του και έγραψε την ακόλουθη προσευχή:

«Κύριε, σήμερα μου επιτέθηκαν. 
Και νομίζω ότι πρέπει να σας ευχαριστήσω για μερικά πράγματα.

Πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω, ότι ποτέ δεν έχουν επιτεθεί σε μένα πριν, γιατί σε έναν κόσμο σαν τον δικό μας αυτό αντιστοιχεί με ένα θαύμα.
Δεύτερον, θέλω να σε ευχαριστήσω, ότι πήραν μόνο το πορτοφόλι μου όπως πάντα, υπήρχαν μόνο λίγα δολάρια σε αυτό.
Σας ευχαριστώ, Κύριε, γιατί η γυναίκα μου και η κόρη μου δεν ήταν μαζί μου, γιατί θα ήταν πολύ φοβισμένοι, και αυτό ευτυχώς δεν τραυματίστηκα.
Τέλος, Κύριε, σας ευχαριστώ πολύ, ότι ήμουν ο άνθρωπος που λήστεψαν, όχι εκείνος που σκότωσαν». 

oikohouse.wordpress.com

Οἰκουμενισμός: Ὁ δούρειος ἵππος τοῦ ἀντιχρίστου!

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι ὁ μεγάλος καὶ πλέον ἐπικίνδυνος ἐχθρὸς γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Καὶ τοῦτο διότι δρᾶ ὕπουλα, σατανικά. Δεῖτε τί εἶχε πεῖ ὁ μακαριστὸς π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:

«Ὁ Οἰκουµενισµὸς εἶναι ἕνας δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾶ τὸν Ἀντίχριστο. Ναί, ναί! Καὶ ὅµως τὸ σύνθηµα, παρακαλῶ, τοῦ Οἰκουµενισµοῦ εἶναι: ἀγάπη! ἀγάπη! Καὶ ὑπηρέτησαν αὐτὸ τὸ σχῆµα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸ ὑπηρέτησαν καὶ τὸ ὑπηρετοῦν αὐτὴ τὴν στιγµή, καὶ ὀρθόδοξοι κληρικοί, ἀνωτάτων μάλιστα βαθµῶν! Δυστύχηµα! Ὁ µακαριστὸς πατὴρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε ὅτι ὁ Οἰκουµενισµὸς δὲν εἶναι µία αἵρεση, ἀλλὰ εἶναι παναίρεση, δηλαδὴ ἔχει µέσα ὅλες τὶς αἱρέσεις! Στὴν πραγματικότητα εἶναι µία κατάργηση τοῦ χριστιανισμοῦ. Καὶ ὅµως ἐµφανίζεται ἐν ὀνόµατι τῆς ἀγάπης! Καὶ ὅταν κανεὶς στραφεῖ ἐναντίον τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, τοῦ λένε ὅτι “στρέφεται ἐναντίον τῆς ἀγάπης, εἶναι κήρυκας τοῦ µίσους”. Ὁ κήρυξ τοῦ μίσους; Ἔ, λοιπὸν γι’ αὐτὸ πρέπει, κάτω ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς δούρειους ἵππους, νὰ ξεχωρίσουμε, ἀγαπητοί μου, τὸν Ἀντίχριστον. Εἶναι ἀνάγκη, εἶναι ἀνάγκη, προσέξατέ το, διότι μπορεῖ νὰ μὴ ζήσουμε ἐμεῖς τὶς μέρες τοῦ Ἀντιχρίστου, μπορεῖ νὰ ἔχουμε πεθάνει – ἡ γενεά μας-, μπορεῖ νὰ εἶναι λίγο πιὸ κάτω, μπορεῖ σὲ 50 χρόνια, μπορεῖ νὰ εἶναι 100, 500, 1000 δὲν ξέρουμε, μπορεῖ νὰ εἶναι ὅμως καὶ μέσα τὴν προσεχῆ τριακονταετία. Κανεὶς δὲν ξέρει τίποτα, κανεὶς δὲν τὸ ξέρει. Τὰ σημάδια μόνο ἀρχίζουν νὰ γίνονται πολλά. Δὲν ἔχει σημασία, ἂν ἁλωθοῦμε ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο ἢ τοὺς προδρόμους Του. Ἐὰν σήμερα χαθοῦμε ἀπὸ τοὺς προδρόμους τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι σὰν νὰ χαθήκαμε ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο, εἶναι τὸ ἴδιο. Δηλαδὴ σωτηρία δὲν ἔχουμε!»! Στῶμεν καλῶς!

Δεν ζει στο σκοτάδι της απουσίας...

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην πρώτη του επιστολή του, αφού μας διαβεβαιώσει πως ο,τι μας λέει δεν είναι κάτι δικό του, αλλά όσα άκουσε, είδε και ψηλάφησε με τα χέρια του, τον Χριστό, και μάλιστα στο σώμα του, στην ανθρώπινη φύση, συνεχίζει να διαβεβαιώνει πως ο μόνος που ζει μέσα στο φως της παρουσίας Του είναι αυτός που έχει πλήρη μετοχή και κοινωνία μετά Αυτού και δεν ζει στο σκοτάδι της απουσίας. 

Ειδάλλως είναι ένας ψεύτης και δεν βρίσκεται στην αλήθεια, που είναι ο Χριστός, η μόνη αλήθεια και επομένως αυτός θα τον καθαρίσει από κάθε αμαρτία διά της κοινωνίας του με το Άγιο Αίμα του, που έχυσε για μας και το οποίο κοινωνώντας μαζί Του, τον προσλαμβάνουμε και αγιαζόμενοι, γενόμαστε κοινωνίας θείας ζωής. 

Ιερομόναχος Σεραπίων Σιμωνοπετρίτης

Χριστέ μου, κάνε με να...

Χριστέ μου, κάνε με να Σ΄αγαπώ κάθε μέρα και πιο πολύ, και να μη χορταίνω την αγάπη Σου και να μη μπορώ να ζήσω χωρίς την αγάπη Σου και να μην τελειώνει ποτέ η αγάπη Σου!

Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη

Ὁ ὑπερήφανος δέν ἀναζητεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ

Ὁ ὑπερήφανος δέν ἀναζητεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά προτιμᾶ νά κατευθύνει ὁ ἴδιος τή ζωή του. Καί δέν καταλαβαίνει πως, χωρίς τόν Θεό, δέν ἐπαρκεῖ τό λογικό τοῦ ἀνθρώπου γιά νά τόν καθοδηγεῖ. Κι ἐγώ , ὅταν ἐζοῦσα στόν κόσμο προτοῦ νά γνωρίσω τόν Κύριο καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐστηριζόμουν στό λογικό μου. 

Ὅταν ὅμως ἐγνώρισα μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τότε παραδόθηκε ἡ ψυχή μου στόν Θεό καί δέχομαι ὁτιδήποτε θλιβερό μου συμβεῖ καί λέω: «Ὁ Κύριος μέ βλέπει … Τί νά φοβηθῶ;» 
Προηγουμένως ὅμως δέν μποροῦσα νά ζῶ κατ’ αὐτό τόν τρόπο.

Ἅγιος Σιλουανός Ἀθωνίτης 

Πῶς παραβλέπεις Κύριε;

Πῶς παραβλέπεις ἄπειρα τῶν σφαλμάτων μου πλήθη καί οὐ λογίζῃ, Δέσποτα, τάς τῶν κακῶν μου πράξεις, ἀλλ᾿ ἐλεεῖς καί σκέπεις με, καί φωτίζεις καί τρέφεις ὡς ἐκπληροῦντα πάσας σου τάς ἐντολάς, Σωτήρ μου;

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Το κεράκι είναι μια κεραία που μας φέρνει σε επαφή με τον Θεό!

-Γέροντα, όταν ανάβουμε ένα κεράκι, λέμε ότι είναι γι᾿ αυτόν τον σκοπό;
– Το ανάβεις· που το στέλνεις; Δεν το στέλνεις κάπου; Με το κεράκι ζητούμε κάτι από τον Θεό. Όταν το ανάβης και λές «γι᾿ αυτούς που πάσχουν σωματικά και ψυχικά και γι᾿ αυτούς που έχουν την πιο μεγάλη ανάγκη», μέσα σ᾿ αυτούς είναι και οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι. 
Ξέρεις πόση ανάπαυση νιώθουν οι κεκοιμημένοι, όταν ανάβουμε ένα κεράκι γι᾿ αυτούς; 
Έτσι έχει κανείς πνευματική επικοινωνία και με τους ζώντας και με τους κεκοιμημένους.

Το κεράκι με λίγα λόγια είναι μια κεραία που μας φέρνει σε επαφή με τον Θεό, με τους αρρώστους, με τους κεκοιμημένους κ.λπ.
– Το θυμίαμα, Γέροντα, γιατί το καίμε; 
– Το ανάβουμε για δοξολογία στον Θεό. Τον δοξολογούμε και Τον ευγνωμονούμε για τις μεγάλες ευεργεσίες Του σε όλον τον κόσμο. Το θυμίαμα είναι και αυτό μια προσφορά. 
Και αφού το προσφέρουμε στον Θεό και στους Αγίους θυμιάζοντας τις εικόνες, θυμιάζουμε μετά και τις ζωντανές εικόνες του Θεού, τους ανθρώπους. Να βάζετε καρδιά είτε πρόκειται για αίτημα είτε για ευχαριστία.
Με το κεράκι λέω: «Θεέ μου, Σού ζητάω με όλη μου την καρδιά να μου κάνης μια χάρη». 
Και με το θυμίαμα λέω: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, με όλη μου την καρδιά για όλες τις δωρεές Σου. Σ᾿ ευχαριστώ που συγχωρείς τις δικές μου τις πολλές αμαρτίες και την αχαριστία όλου του κόσμου και την δική μου την αχαριστία την πολλή».

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση»

"Είναι καιρός να αρχίσουμε να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο"!



Έχουμε μάθει: Να αναβουμε κεριά και κάνουμε αμβλώσεις. Να αγιάζουμε τα σπίτια μας και να καταστρέφουμε τις οικογένειές μας. Να χτίσουμε εκκλησίες και να ζούμε σε πορνεία. 
Να φτιάχνουμε εικόνες και να παραμένουμε κουφοι στην ατυχία κάποιου άλλου. 
Να πηγαίνουμε στους ναούς και να τυραννάμε το σπίτι μας.
Πόσο καιρό θα συνεχιστεί αυτό;
Υπάρχει διέξοδος; Φυσικά!
Είναι καιρός να σταματήσουμε να ζούμε "σύμφωνα με τη συνείδηση", πρέπει να αρχίσουμε να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, γιατί αποδείχθηκε ότι η συνείδησή μας είναι τελείως αδύνατη για να βασιστούμε σε αυτή. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να πιστεύουμε "στην ψυχή με τον δικό μας τρόπο". Θα πέσουμε σε πλάνες.

Γέροντας Ιωνάς της Οδησσού

Σε αντιμετωπίζουν όπως εσύ επέτρεψες...

Μην ξεχνάς ποτέ, ότι στην ζωή σε αντιμετωπίζουν, όπως εσύ επέτρεψες να σε βλέπουν και να σου φέρονται. Άρχισε να μιλάς. Μην φοβάσαι να πεις αυτό που νιώθεις και αισθάνεσαι. Ευγενικά και όμορφα, αρκεί να το πεις. 
Εάν ο άλλος θυμώσει μαζί σου, δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Εσύ πρέπει να είσαι ειλικρινής. 
Τότε θα δεις, ότι με το καιρό και όσο σθεναρά το υποστηρίζεις, θα αρχίσουν σιγά σιγά να σε σέβονται και εκτιμούν περισσότερο, να σε υπολογίζουν. Και μην φοβάσαι θα δεις, ότι τίποτα κακό δεν θα συμβεί, ούτε θα αναγκαστείς να μαλώσεις με όλους, γιατί στην ουσία εσύ επιτρέπεις και απαγορεύεις συμπεριφορές. 
Οι άλλοι είναι οι καθρέπτες της δικής σου άποψης για τον εαυτό και την ζωή σου.

Έχετε ξαναδεί τον Βαρθολομαίο ως Πάπα;

Μέχρι τώρα μόνο στις πράξει και τα λόγια, 
τώρα και με καπέλο!


Ο εορτασμός της Κυριακής της Πεντηκοστής στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα και σύμφωνα με τη μακραίωνη τάξη και παράδοση της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας εορτάστηκε σήμερα, Κυριακή η Πεντηκοστή, στην Ιερά Καθέδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προεξήρχε της καθιερωμένης πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, που τελέστηκε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών Αγκύρας Ιερεμία, Ατλάντας Αλεξίου, Φιλαδελφείας Μελίτωνος, Μύρων Χρυσοστόμου, Ικονίου Θεολήπτου, Γάνου και Χώρας Αμφιλοχίου, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στεφάνου και Κυδωνιών Αθηναγόρα.
Μετά τη Θεία Λειτουργία ο Πατριάρχης προέστη της Ακολουθίας του Εσπερινού του Αγιου Πνεύματος, κατά τον οποίο ανέγνωσε και τις ευχές της Γονυκλισίας.
Εκκλησιάστηκαν ο Μητροπολίτης Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, ο Επίσκοπος Αλικαρνασσού Αδριανός, Άρχοντες Οφφικιάλιοι, και πλήθος πιστών από την Πόλη και προσκυνητές από την Ελλάδα, την Ρουμανία και άλλες χώρες.

Φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας, Οικουμενικό Πατριαρχείο

Είπε Μοναχός: Κάνεις προσευχή;

Κάνεις προσευχή τώρα θέλεις αύριο να δεις αποτέλεσμα…

Μπορεί να γίνει κι αυτό...

Αλλά όταν πιάσεις το κομποσκοίνι στο χέρι σου μην περιμένεις κι αμέσως τους καρπούς…

Πολλοί πάνε στο άγιο Όρος μ’ ένα κομποσκοίνι στο χέρι και θέλουν να δουν το Θεό με μια αγρυπνία που θα κάνουν… 

Θέλουν να δουν το άκτιστο φως με μιας νύχτας προσευχή….

Δεν γίνεται έτσι….
Θέλει πολλή υπομονή… θέλει να λες… Κύριε όποτε θες εσύ… Εγώ θα περιμένω..

Με πρόσεξε ο Κύριος… με κοίταξε… με άκουσε… αλλά πρώτα πρέπει να περιμένω...

Είναι ωραία να περιμένεις το Θεό και να κάνεις υπομονή στα θέματα αυτά τα θεϊκά…

oikohouse.wordpress.com

Το Άγιο Πνεύμα ζει μέσα σου, όταν...



Το Αγιον Πνεύμα ζει μέσα σου αισθάνεσαι χαρά και πληρότητα ζωής, ανεξάρτητα από επιτυχίες και κατορθώματα.
Όταν είσαι χαρούμενη κι ας μην έχεις λύσει όλα τα προβλήματα της ζωής σου. 
Όταν δεν περιμένεις να είναι όλα «τέλεια» για να ζεις τα δώρα και τις δωρεές του Θεού.
Όταν στα μικρά και ασήμαντα βλέπεις τα μεγάλα και θεϊκά. 
Όταν το λίγο το κάνεις πολύ. 

Έχεις το Πνεύμα του Θεού, 
Όταν επιλέγεις να χαμογελάς και να δοξάζεις τον Θεό, σε έναν κόσμο που ξέρει μόνο να παραπονιέται και να ντύνεται στο χρώμα της γρίνιας και της θλίψης. 
Όταν μπορείς στον άλλο να βλέπεις τα χαρίσματα και την ομορφιά της μοναδικότητα του. 
Όταν μπορείς να συγχωρείς και να δίνεις ευκαιρίες στον άλλο, κατανοώντας ότι η απουσία του πονάει περισσότερο από το λάθος που έκανε. 
Όταν η αγάπη δεν είναι απλά μια αρετή ή ηθική επιλογή, αλλά ο τρόπος που βλέπεις και ερμηνεύεις τα πάντα στην ζωή σου. 
Όταν μπορείς να αγαπάς δίχως να μετράς, κρατώντας βερεσέδια. 

Όταν οι επικρίσεις και τα λόγια του κόσμου δεν φτάνουν στην καρδιά σου, γιατί το Πνεύμα του Θεού σου φανερώνει, την ματαιότητα και παροδικότητα, τόσο εκείνων που σε κατηγορούν, όσο κι αυτών που σε χειροκροτούν.
Όταν ελπίζεις εκεί που όλοι σε μοιρολογούν. 
Όταν σηκώνεσαι εκεί που σε είχαν όλοι τελειωμένο. 
Όταν βλέπεις εκεί που οι άλλοι απλά κοιτάζουν. 
Όταν σωπαίνεις εκεί που πάντες φλυαρούν. 

Έχεις το πνεύμα του Θεού, όταν ο πόνος γίνεται εργαλείο εξέλιξης, τα ψυχικά τραύματα και φορτία δύναμη, οι φόβοι δώρα, το κλάμα γέλιο, και όλα τα βάσανα και προβλήματα σου, πύλες που γλυκοκοιτάζουν ουρανό ενώ ακόμη πατάς κόλαση.
Μα κι εαν δεν έχεις τίποτα απο ολα τα παραπάνω, πάλι το Άγιον Πνεύμα είναι Εκείνο που σε φωτίζει να ζητάς το Φως δίχως να απογοητεύεσαι απο το σκοτάδι.

π. λίβυος

''Τέτοια είναι η Δύναμις Του Χριστού...''




''Eίναι τέτοια η Δύναμις Του Χριστού που μπορεί, ενώ είσαι σε πτώση, να σε τραβήξει απο τον βούρκο, την λάσπη της αμαρτίας και να σε κάνει Άγιο...''


π. Γαβριήλ Χριστόπουλος, ο και πνευματικός

Ο ήλιος υπάρχει ακόμη και στην συννεφιά

Το ότι κάναμε ένα λάθος, αστοχήσαμε και αμαρτήσαμε δεν σημαίνει ότι ο Θεός έπαψε να μας αγαπάει ή ότι έφυγε από κοντά μας. Εάν κάποιες ώρες ή μέρες ο ουρανός συννεφιάζει σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι ο ήλιος δεν υπάρχει. Εκεί είναι πίσωαπό τα σύννεφα. Θα εμφανιστεί και πάλι. 
Ο Θεός είναι αγάπη, φως, χαρά και είναι μέσα μας. Ότι κι αν κάναμε, όσο κι πέσαμε ή αμαρτήσαμε, δεν παύει να είμαστε εικόνες δικές Του. Έχουμε μέσα μας την πνοή του. Δεν φεύγει ο Θεός από εμάς, εμείς αποσυντονιζόμαστε. Εκείνος είναι πάντα εκεί, ακόμη και όταν δεν τον νιώθουμε, ακόμη στις πιο μεγάλες αποτυχίες μας. Το γεγονός ότι έχει σύννεφα δεν σημαίνει ότι ο ήλιος έφυγε….

Η ευχή του Ιησού για τους κεκοιμημένους

Παράλληλα μέ τά τρισάγια, τά μνημόσυνα, τά ὀνόματα πού δίνομε στήν Προσκομιδή γιά μνημόνευσι, μαζί μέ τά Σαρανταλείτουργα καί τίς ἐλεημοσύνες ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων,παράλληλα μέ ὅλα αὐτά πού ἔχει θεσπίσει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἐπιβάλλεται νά λέμε, τό »Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους σου».
Αὐτή ἡ προσευχή ἐνδείκνυται περισσότερο γιά τούς κεκοιμημένους σέ σχέση μέ τούς ζῶντας ἀδελφούς μας, ἐφ᾽ ὅσον οἱ κεκοιμημένοι δέν μποροῦν πλέον νά βοηθήσουν τόν ἑαυτό τους. Διότι ἔχει πλέον λήξει ἡ προθεσμία μετανοίας τους.
Ὁ πανάγαθος ὅμως Θεός, ἔστω καί τήν τελευταία στιγμή, θέλει ὅλους νά τούς σώση.
Ἐδῶ εἶναι ἕνα λεπτό σημεῖο, πού φαίνεται ἡ ἀρχοντιά τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἀντί νά μᾶς συγκινῆ, πολλές φορές μᾶς σκανδαλίζει. 
Ἐάν ἐπενέβαινε ἀπό μόνος του ὁ Θεός γιά νά σώση τίς ψυχές τῶν κεκοιμημένων θά παραβίαζε τήν ἐλευθερία τους, τό αὐτεξούσιο.
Ὁπότε περιμένει ἀπό μᾶς ὁ καλός Θεός νά προσφέρωμε ἐλεύθερα τό δικό μας αὐτεξούσιο ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων γιά νά βρῆ «ἀφορμή» νά βοηθήση ὅλες αὐτές τίς ψυχές. Καί ἔτσι οἱ πάντες ὠφελοῦνται. Καί οἱ σεσωσμένοι, καί οἱ κολασμένοι, ἐφ᾽ ὅσον καί στίς δύο καταστάσεις ὑπάρχουν ἄπειρες διαβαθμίσεις.
Ὅταν ξεκινᾶμε τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, μέ ἤ χωρίς κομβοσχοίνι, τήν πρώτη μόνο φορά ἐνδείκνυται νά ἀναφέρωμε κάποια ὀνόματα κεκοιμημένων, ὅπως ὀνόματα συγγενῶν γνωστῶν κλπ. 
Νά ἀναφέρωμε δηλαδή τήν πρώτη μόνο φορά τά ὀνόματα αὐτά καί μετά ἐν συνεχείᾳ χωρίς νά ζαλιζώμεθα καί ἔτσι νά συγχέεται ὁ νοῦς μας, ἐπαναλαμβάνοντας συνεχῶς τά ἴδια ὀνόματα, νά λέμε ἁπλᾶ μόνο τό »Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους Σου». 
Ἐκεῖ μέσα, στό »ἀνάπαυσον τούς δούλους Σου», εὑρίσκονται ὅλοι οἱ ἀπ᾽ αἰῶνος κεκοιμημένοι ἀδελφοί μας, ἀλλά ἐπί πλέον κατά ἕναν ἐντελῶς ξεχωριστό, μοναδικό καί ἰδιαίτερο τρόπο, εὑρίσκονται καί τά ὀνόματα πού ἀναφέραμε τήν πρώτη μόνο φορά, στήν ἀρχή.

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΣ

thriskeftika.blogspot.com

Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη….



Οι Βαυαροί κλείσαν τα Μοναστήρια όλα. Μεγάλη ιστορία ο Φαρμακίδης. Εσείς γλιτώσατε γιατί ήσασταν στον Τούρκο. Ο Τούρκος δεν σας τα πείραζε τα Μοναστήρια. Οι Βαυαροί, οι Γερμαναράδες, οι Προτεσταντάδες και οι Καθολικοί, ο Καθολικός ο Όθωνας..

Πού το ‘χατε ξαναδεί;
Ορθόδοξος λαός, Καθολικός βασιλιάς, Προτεσταντική αντιβασιλεία. Άντε βγάλε άκρη. Καταλάβατε τί βάλανε;

Και σ’ όλα αυτά τί κάναμε; Ποιόν αντιτάξαμε; Τον Παπουλάκο.

Και να ‘ναι ο Φαρμακίδης με τον Καΐρη, και ο ένας ο Καΐρης να λέει βασφημίες κατ’ Αυτής της Κυρίας Θεοτόκου. Να αρνείται το Αειπάρθενο της Παναγίας ..

Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη, που ήταν παπάς!

Προσέξτε. Έχουμε κι αυτά, έχουμε τους τάχα καλλιεργημένους, τους μορφωμένους, τους λιμοκοντόρους, έχουμε κι αυτούς. Και είπε ότι η Παναγία δεν είναι Αειπάρθενος. Γιατί είχε πάει στις Εσπερίες ο Καΐρης.

Και πάει ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης και τον εσπάνε στο ξύλο και του λένε:

«Αυτό, για την Αειπαρθενία της Παναγίας», του είπανε.

«Εσύ», λέει, «πράγμα τζιβαέρικο που είναι η Πίστη μας, θα πεις εσύ για την Παναγία; Να και τούτη, να και τ’ άλλη.»

Τον εκάμαν τον παπά μαύρο.

Το καταλάβατε; Τον Καΐρη. Τον Θεόφιλο Καΐρη, που του ‘χουνε αδριάντα εκεί στην Άνδρο. Του ‘χουνε μία προτομή με τα γένια του κει πέρα. Τί να τον κάμεις;

Φτύσιμο θέλεις αφού είπες για την Παναγία μας. Και είχε κακό θάνατο κιόλας.

Ο Παπουλάκος; Τον εψήσανε ζωντανό τον Παπουλάκο. Τον εκλείσανε -η Ιερά Σύνοδος τον έκλεισε, ποιός τον έκλεισε;- γιατί έλεγε απλά, ούκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, πρέπει να πιστεύουμε στον Χριστό, θέλουμε ο βασιλιάς μας να είναι Χριστιανός, θέλουμε να ‘χουμε χριστιανικούς νόμους, θέλουμε να μας αφήσετε τα Μοναστήρια μας, μην μας πειράζετε τα Μοναστήρια μας και ν’ αγαπάτε τον λαό.

Αυτά έλεγε ο Παπουλάκος και όλα αυτά θεωρήθηκαν αφορμή ανταρσίας και τον κλείσανε μέσα τη αδεία της Ιεράς Συνόδου, η οποία έκανε και κάτι χειρότερο. Τί έκανε;

Του απαγόρευσε την Θεία Κοινωνία.

Γιατί; Τί έκανε; Πόρνος ήτανε; Μοιχός ήτανε; Παλιάνθρωπος ήτανε; Αυτά τα αμαρτήματα κλείνουνε την Θεία Κοινωνία. Τί έκανε ο άνθρωπος;

Αντιστρατεύτηκε την εκκλησιαστική αρχή του τόπου μαζί με τον βασιλέα...

Τ΄ ακούτε; Γι’ αυτό, τί να δει ο Θεός; Αυτά δεν είναι μέχρι σήμερα τα ίδια; Τα ίδια ακριβώς που είναι και τώρα, και χειρότερα.


απόσπασμα ομιλίας π. Ευάγγελου Παπανικολάου
Απομαγνητοφώνηση Φαίη.

ΠΗΓΗ.ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

15 IOYNIOY: ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ - ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ "ΤΕΛΙΚΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ"



"Όταν επέλθει ο καιρός κατά τον οποίον θα αμνηστευθεί, θεσπιστεί νομικώς και γίνει αποδεκτό από τους θεωρούμενους "χριστιανικούς λαούς" ως τρόπος ζωής το βδέλυγμα της ομοφυλοφιλίας, τότε αναποφεύκτως θα επακολουθήσει ταχέως και ο ερχομός το Έσχατου Αντιχρίστου. 
Διότι ο Τελικός Αντίχριστος, τοιαύτα ζοφερά και βρωμερά υπόβαθρα αναμένει να αναφανούν εμφαντικώς επί της γης ώστε να διευκολυνθεί και να γίνει αποδεκτή η εμφάνισης του μέσα στον κόσμο". 
(Απόδοση εκ του λατινικού πρωτοτύπου, λόγων του Αγίου Ιερωνύμου, στους οποίους έκανε πολλές φορές αναφορά σε ποικίλα κηρύγματά του, ο μακαριστός Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος)


ΠΗΓΗ : "Διδαχή, περί του καιρού της αποστασίας στις μέρες μας και της εξ αυτής εξάρσεως των Παθών της Ατιμίας. Υπό Αρχιμανδρίτου Αθανασίου, Ηγουμένου Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, Κύπρου, Εκδοσης : Ορθόδοξος Κυψέλη, σελ. 13

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Ένα σημείο θα είναι η αποστασία. Ο απόστολος Παύλος λέγει «εάν μη έλθει η αποστασία πρώτον» (Β΄ Θεσ. 2,3).
Τι λέγεται αποστασία; Αποστασία είναι να φύγει ο άνθρωπος από το Θεό, που είναι το κέντρο της ζωής. Αποστασία και επανάσταση κατά του Θεού είναι, όταν δεν θέλει ο άνθρωπος να ακούει για το Θεό και δεν θέλει να συμμορφώνεται με το άγιο θέλημα του.

Όταν γίνει η αποστασία, λέει εδώ ο απόστολος, τότε θα έλθει ο αντίχριστος, «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας, ο αντικείμενος…». Ποιος είναι αυτός ο αντίχριστος; Είναι μεγάλο το ζήτημα. Υπάρχουν αντίχριστοι πολλοί και μικροί, και υπάρχει ο αντίχριστος ο ένας και μεγάλος. Αντίχριστος είναι αυτός που πάει κόντρα με το Χριστό. Αυτός ο ένας, ο κατ’ εξοχήν αντίχριστος, θα έχει τεραστία δύναμη.

Νομίζω, ότι τώρα αρχίζουμε κάπως να καταλαβαίνουμε τα περί αντίχριστου. Οι προηγούμενες γενεές δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν. Το Ευαγγέλιο είναι αιώνιο. Το θέμα αυτό του αντίχριστου ήταν σκοτεινό. Τώρα αρχίζουμε να τον βλέπουμε πως θα είναι. Θα έχει τέτοια δύναμη στα χέρια του, που θα λες, Αυτός είναι Θεός, τι άλλο περιμένουμε; Θα καταργήσει όλες τις θρησκείες. Θα γκρεμίσει τα πάντα και θα πει· Εγώ είμαι ο Θεός· τι κάθεστε κι ακούτε τους παπάδες και δεσποτάδες σας; Δε βλέπετε εγώ τι κάνω;… Και πράγματι στην εποχή του αντίχριστου θα δοκιμαστεί η πίστη μας. Θα σβήσει τρόπον τινά η ιδέα του Θεού. Γι’ αυτό τώρα ακούμε στην Ευρώπη να φωνάζουν· Δεν υπάρχει Θεός, πέθανε ο Θεός· Θεός, σου λέει, είναι η επιστήμη!…

Τώρα τελευταία ακούστηκε κάτι, που αναστάτωσε την Ευρώπη. Σ’ ένα εργοστάσιο της Αμερικής σατανικά μυαλά προσπαθούν να κατασκευάσουν ένα νέο όπλο, που μπροστά του δεν θα είναι τίποτα όλα τα σημερινά όπλα. Τι όπλο θα είναι αυτό; Ακτίνες θανάτου, θανατηφόρος ακτινοβολία. Θεέ μου Θεέ μου, δεν θα υπάρχει χειρότερο όπλο! Ότι έκανε ο Θεός για το καλό του ανθρώπου, ο αντίχριστος θα το κάνει για το κακό του…

Θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος, ο αντίπαλος του Χριστού, στη γη. Αλλά προσέξτε τι λέει παρακάτω, θα έρθει σύντομα το τέλος του αντίχριστου. Πυρίκαυστος θα γίνει και θα καταστραφεί. Τώρα βρισκόμαστε στην περίοδο της αποστασίας.

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.81

(Τα παρακάτω λόγια ελέχθηκαν στον Κύκλο Αγίας Γραφής ἀνδρῶν στη Φλώρινα, ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, στην Β΄ Θεσσαλονικής κεφ. 2, το 1976)
ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ - ΑΘΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ , ΜΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΟΛΕΤΗΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ , 3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ - ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΕΠΙΑΣΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΕΙΝΑ.....



Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 3 χρόνια από την ταφόπλακα της Ορθοδοξίας, την επαίσχυντηΣύνοδο του Κολυμπαρίου, η οποία οδήγησε στην δημιουργία μιας μαζικής και ισχυρής αντίδρασης που ονομάστηκε “αγία ανυπακοή”. 

Ιερείς και μοναχοί μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια υπέστησαν τα πάνδεινα διωκόμενοι ανηλεώς από τους κατά τόπους Μητροπολίτες, ηγουμένους μονών και γενικά όσους ευθυγραμμίστηκαν με τις Φαναριώτικες εντολές, επειδή τόλμησαν και “εκίνησαν την πτέρναν” όχι “κατά του ευεργέτου” αλλά κατά όσων παζαρεύουν τα ιερά και όσια της πίστης μας. 

Πριν από δύο χρόνια οι διακοπές μνημόνευσης του Πατριάρχη Βαρθολομαίου ή Μητροπολιτών έπεφταν βροχή. Αλλά το κίνημα αντίστασης ήταν ισχυρό παρά τις επίμονες “διαταγές” Βαρθολομαίου περί διάδοσης των αποφάσεων της Συνόδου της Κρήτης με κάθε κόστος , ώστε να γίνουν κτήμα των Ορθοδόξων πιστών. 

Έπειτα όμως το μικρόβιο της διχόνοιας δηλητηρίασε την “αγία ανυπακοή” και κατά συνέπεια την αποδυνάμωσε. 

Όμως ακόμη και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που δεν το βάζουν κάτω αντιμετωπίζοντας βέβαια και τις συνέπειες. 

Τελευταίο παράδειγμα ο Γέρων Χερουβείμ, μοναχός Ιερού Κελλιού Αγίων Αρχαγγέλων-Κουκουζέλη, τον οποίον άρον άρον εκδιώκει η αγιορείτικη Μονή Μεγίστης Λαύρας. 

Ο μοναχός κατηγορείται για συμμετοχή σε σχίσματα και προσηλυτισμό, ότι καθυβρίζει τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ότι προπαγανδίζει αντιεκκλησιαστικές θέσεις, ενώ γίνεται αναφορά και στο θέμα που ανέδειξε το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ με αντικείμενο “Υπογραφές των Αγιορειτών Πατέρων διά την διακοπήν του μνημοσύνου του ονόματος του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου”. 

Ο μοναχός κατηγορείται πως ενώ οι υπόλοιποι υπογράφοντες είτε επέμειναν στις θέσεις τους και απομακρύνθηκαν , είτε “μεταμελήθηκαν” και παρέμειναν, ο ίδιος συνεχίζει να επιδεικνύει “αντιμοναστηριακή, αντιαγιορείτικη παγιωθείσα συμπεριφορά”. 

Ο ίδιος ο μοναχός αντιτίθεται στις κατηγορίες με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία και παρ’ όλη την εξοντωτική δυναμική που φαίνεται να ΄χουν αυτές συνεχίζει να δίνει την μάχη του, παρά το γεγονός πως του έχει ζητηθεί να εγκαταλείψει το Κελλί και να παραδώσει τα κλειδιά. 

Σε επικοινωνία που είχε το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ με τον μοναχό, διαπιστώθηκε πως εκκρεμούν υποθέσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και στην Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους και πως ο ίδιος είναι αποφασισμένος να δώσει τον αγώνα του με τα ελάχιστα μέσα που του έχουν απομείνει, και βέβαια με την πίστη του στον έναν και μοναδικό Κριτή!


Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;

— Λέγει ο δίκαιος Ιώβ: «Αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω» (Ιώβ 5,7). Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο και πόνο (Ρωμ.8,21). Ο πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3,16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ.7,14-16).
Αλλ' όμως, εάν δεχώμεθα κάθε πόνο με υπομονή και ευχαρίστησι, λαμβάνουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια πολύτιμη για την σωτηρία της ψυχής μας. Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται η αμαρτία και η πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται και ο πόνος, δηλαδή η πείνα, η σύγχυσις, οι πόλεμοι, οι παντός είδους ασθένειες και ο θάνατος. Η φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωσι, την υπομονή και τότε όλα τα βάσανα μας θα ολιγοστεύσουν και θα έλθη μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.

Ο πόνος είναι αρραβών των αιωνίων βασάνων, η το αντίλυτρο των αμαρτιών μας; 
Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως του πόνου;

—Ο σκοπός του πόνου για τούς χριστιανούς είναι ένας και μοναδικός: Η συγχώρησις των αμαρτιών εδώ στην γη με κάθε είδους ασθένειες, στενοχώριες και θλίψεις, επίσης ο εξαγνισμός και η σωτηρία της ψυχής μας. Γι' αυτούς που δεν θέλουν να διορθωθούν και μετανοήσουν, ο πόνος είναι ο αρραβών των αιωνίων βασάνων. Ενώ αυτοί που δέχονται τον πόνο με υπομονή και με ευχαριστία στον Θεό και ζουν με μετάνοια, τότε είναι γι' αυτούς ο καλλίτερος δρόμος για την διόρθωσι και συγχώρησι των αμαρτιών των, διότι λυτρώνονται από τις αιώνιες θλίψεις της κολάσεως.
Βλέπουμε ότι εδώ στην γη αυτοί που υποφέρουν περισσότερο, είναι ειρηνικοί με τη συνείδησί των, ενάρετοι και ισχυροί απέναντι των πειρασμών, πλησιέστερα στον Θεό από τούς άλλους και σώζονται ευκολώτερα, όπως ο δίκαιος Ιώβ, ο πτωχός Λάζαρος, οι Άγιοι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι και τόσοι άλλοι. Ενώ αυτοί που ζουν άνετα, είναι υγιείς, έχουν περιουσία και κάθε απολαυστικό στην γη, είναι συνήθως αδύνατοι στην πίστι, άσπλαχνοι, τυραννικοί, γαστρίμαργοι, εγωϊσταί, φοβούνται τον θάνατο και πεθαίνουν με βαρείες αμαρτίες, προς αιώνια τιμωρία των.
Ο πόνος επετράπη άνωθεν για την σωτηρία και την συγχώρησι των αμαρτιών μας και για την πνευματική μας πρόοδο, εάν εμείς τον δεχόμεθα με ευχαρίστησι, ως από το χέρι του Θεού, όπως λέγη ο προφήτης Δαβίδ: «Η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρεκάλεσαν» (Ψαλμ.22,5). Οπότε λοιπόν, η ράβδος και η βακτηρία του πόνου τους ευσεβείς και πιστούς χριστιανούς τους στηρίζουν, τους εμπνέουν στα καλά έργα, τους καθαρίζουν από τις αμαρτίες και τους καταξιώνουν μεγαλυτέρων στεφάνων και απολαύων στον ουρανό. Ενώ για τους κακοπροαίρετους, η ράβδος του πόνου είναι τιμωρία επάνω στην τιμωρία και χαλινός στο στόμα, διότι δεν θέλουν να πλησιάσουν τον Κύριο (Ψαλ.31,10).

Γέροντος Κλεόπα Ηλιέ

Πνευματικοί Διάλογοι
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Ο Σατανᾶς εἶναι τὸ αἴτιον τῆς ἁμαρτίας

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος λέγει, ὅτι ὁ Σατανᾶς ἐστιν ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην (Ἀποκ. ιβ´ 9). 

Αὐτὸς εἶναι τὸ αἴτιον τῆς ἁμαρτίας, καθότι ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτὸς ἥμαρτεν, ἔπειτα δὲ εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον ἡ ἁμαρτία, καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει, εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου (Α´ Ἰω. γ´ 8).

Πνευματικός Kαθρέπτης

Ο Θεός μάς στέλνει ανθρώπους...

Το λάθος μας πάντα είναι ότι δεν παίρνουμε στα σοβαρά αυτό που είναι η δεδομένη, η παρεχομένη σημερινή ημέρα της ζωής μας, το ότι ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον και το ότι όλο και περιμένουμε κάποιαν ιδαίτερη μέρα, οπότε η ζωή μας θα ''ξεδιπλωθεί'' και θα αποκτήσει όλη την σημασία και σπουδαιότητά της...
και δεν προσέχουμε ότι η ζωή μας κυλάει και φεύγει σα νερό, που διαρρέει μέσα από τα δάκτυλα του χεριού, ή όπως τον πολύτιμο σπόρο, που διαπερνά και πέφτει από μη σφιχτοδεμένο σακκί. 
Συνεχώς, την κάθε μέρα και την κάθε ώρα, ο Θεός μας στέλνει ανθρώπους είτε περιστάσεις είτε καθήκοντα, που πρέπει να χρησιμεύσουν σαν αφετηρία στην αναγέννησή μας, αλλά εμείς δεν του δίνουμε προσοχή, με αποτέλεσμα την κάθε ώρα να εναντιωνόμαστε στο θέλημα Του Θεού για μας. 
Και πράγματι, πως μπορεί ο Θεός να μας βοηθήσει; 
Μόνο στέλλοντάς μας στην καθημερινή μας ζωή συγκεκριμένους ανθρώπους και συγκεκριμένες συγκυρίες περιστάσεων. 
Αν δε την ώρα της ζωής μας την δεχόμαστε σαν την ώρα, όπου εκδηλώνεται του Θεού το θέλημα για μας και σαν την αποφασιστική, την σπουδαιότατη και μοναδική ώρα της ζωής μας, οποίες ως την ώρα εκείνη κρυμμένες πηγές χαράς, αγάπης και δύναμης θα ξεπηδούσαν και θα ανέβλυζαν από τα βάθη της ψυχής μας! 
Να δεχόμαστε, λοιπόν, με σοβαρότητα κάθε άνθρωπο, που συναπαντούμε στον δρόμο της ζωής μας και να παίρνουμε στα σοβαρά κάθε ευκαιρία και δυνατότητα να κάνουμε έργο καλό και νάστε βέβαιοι ότι μ' αυτό τον τρόπο κάνετε αυτό, που θέλει ο Θεός για σας στις συγκεκριμένες εκείνες περιστάσεις, την δεδομένη εκείνη ημέρα και ώρα...
Αν αγαπούσαμε τον Θεό περισσότερο, πόσο εύκολα θα Του εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο ολόκληρο με όλες τις αντινομίες του και τις ακατανόητες πλευρές του! 
Όλες οι δυσκολίες οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλον αρκετά.
Εκεί όπου υπάρχει αγάπη δεν μπορούν να υπάρχουν δυσκολίες. 
Πολλή από την σύγχυση, που υπάρχει ανάμεσα στους σύγχρονους Χριστιανούς, θα διαλύοταν, αν είμαστε πραγματικά Χριστιανοί με την κυριολεκτική, Ευαγγελική σημασία της λέξης, θα λυόταν, ανάμεσα σ' άλλα, και το θέμα της σημασίας του πόνου στη ζωή, του να υποφέρουμε "όπως ο Κύριος υποφέρει"... και άλλα πολλά. 
Λαμβάνοντας υπόψη την ακόρεστη και άπληστη προσκόλλησή μας στα αγαθά του κόσμου τούτου - όταν η ίδια η προσκόλληση στα αγαθά του κόσμου τούτου - όταν αυτή η ίδια η προσκόλληση γίνεται πρόξενος πολλού πόνου - για ποιο θρησκευτικό και πνευματικό νόημα της ζωής μας, περιλαμβανομένου και του δικού μας πόνου, μπορούμε να μιλούμε;

π. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ

“Καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν”



Τί σημαίνει “πειρασμός”; Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης τόν ταυτίζει μέ τήν ἐνέργεια τοῦ διαβόλου καί μᾶς λέγει τά ἑξῆς: “Νομίζω ὅτι ὁ Κύριος ἀποδίδει στόν Κακό ὀνομασίες μέ πολλούς καί διαφόρους τρόπους.

Ἀνάλογα μέ τίς διαφορές τῶν πονηρῶν ἐνεργειῶν του τόν ἀποκαλεῖ μέ πολλά ὀνόματα, ὅπως διάβολο (ἐπειδή διαβάλλει), Βεελζεβούλ, μαμμωνᾶ (ἐπειδή κυριαρχεῖ διά τῆς φιλαργυρίας), κυρίαρχο τοῦ κόσμου, δολοφόνο τῶν ἀνθρώπων – “ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς” – πονηρό, πατέρα τοῦ ψεύδους καί ἄλλα παρόμοια. Ἴσως λοιπόν ἕνα ἀπό τά ὀνόματα, πού ἀποδίδονται σ᾿ αὐτόν, νά εἶναι καί τό “πειρασμός”.

Τήν ὑπόθεσι αὐτή τήν ἐπιβεβαιώνει καί ὁ τρόπος, πού εἶναι διατυπωμένα τά λόγια στήν Κυριακή Προσευχή. Λέγοντας “μή μᾶς ὁδηγήσης στόν πειρασμό”, προσθέτει καί τό “γλίτωσέ μας ἀπό τόν πονηρό”, ἐπειδή ὑποδηλώνεται ὁ ἴδιος καί μέ τά δύο ὀνόματα, “πειρασμός” καί πονηρός”.

Ὅποιος ὡδηγήθηκε σέ πειρασμό, ἀναγκαστικά βρίσκεται στόν πονηρό. Αὐτό σημαίνει πώς ἡ λέξις “πειρασμός” καί ἡ λέξις “πονηρός” ἔχουν μία τήν αὐτή ἔννοια.

Καί τί μᾶς παραγγέλλει αὐτή ἡ διδασκαλία τῆς προσευχῆς; ρωτᾶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης. Νά ἀπομακρυνώμεθα ἀπό ὅσα θεωροῦνται σπουδαῖα μέ τά κοσμικά κριτήρια. Γιατί, ὅπως λέγει σέ ἄλλο σημεῖο πρός τούς Μαθητές Του ὁ Κύριος, ὅλος ὁ κόσμος βρίσκεται στόν πονηρό: “ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται”. 

Συνεπῶς, ὅποιος θέλει νά ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν πονηρό, ἀναγκαστικά θά πρέπει νά ἐκτοπίση τόν ἑαυτό του τροπικά μακρυά ἀπό τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου. Καί καταλήγει λέγοντας: Μή μᾶς ὁδηγήσης, Θεέ μου, μέσα σέ πειρασμό, δηλαδή στίς συμφορές τῆς ζωῆς, ἀλλά λύτρωσέ μας ἀπό τόν πονηρό, πού ἔχει μεγάλη τή δύναμι στόν παρόντα κόσμο”.

Ὁ Ἅγιος Βαρσανούφιος μᾶς λέγει ὅτι ὑπάρχουν δύο εἴδη πειρασμῶν. “Ὑπάρχει πειρασμός προκαλούμενος ἀπό ἐμᾶς καί ὑπάρχει πειρασμός πού συμβαίνει κατ᾿ εὐδοκίαν Θεοῦ5. Αὐτός πού προέρχεται ἀπό ἐμᾶς, ἀποβλέπει σέ βλάβη τῆς ψυχῆς. Γι᾿ αὐτό φωνάζει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος λέγοντας: “κανένας πειραζόμενος νά μήν πῆ ὅτι πειράζομαι ἀπό τόν Θεό, γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀπείραστος ἀπό τά κακά”, “πειράζει δέ αὐτός οὐδένα”.

Ὁ κατ᾿ εὐδοκίαν Θεοῦ ὅμως πειρασμός ἀποβλέπει στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς, διότι γίνεται γιά δοκιμασία τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ δοκιμασία ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίδα δέν ντροπιάζει, σύμφωνα μέ τήν ἁγία Γραφή: ἡ δοκιμή κατεργάζεται ἐλπίδα, “ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει”.

Ὁ π. Ἡσύχιος ὁ Ἁγιαννανίτης, ὁ περίφημος Πνευματικός, ὅταν πρωτοπῆγε γιά νά μονάση στόν Γέροντα Λεόντιο στήν Ἁγία Ἄννα – νεαρό παλληκάρι ἦταν ἀκόμη – μέ τό καΐκι ἔφθασε στόν ἀρσανᾶ τῆς Ἁγίας Ἄννας. Ἀνεβαίνοντας τόν ἀνήφορο, συνάντησε ἕναν καλόγερο ἀσπρομάλλη καί ἀσκητικό.

Εὐλόγησον, πάτερ, λέει ὁ νέος.
Ὁ καλόγερος δέν ἀπάντησε “ὁ Κύριος”, ἀλλά ἀμέσως τόν ρώτησε:
Ποῦ πηγαίνεις, παιδί μου;
Πάω γιά μοναχός ἐδῶ, στήν Ἁγία Ἄννα.
Σέ ποιούς πᾶς;
Στήν καλύβα τοῦ Ἁγίου Μοδέστου, ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ παπα Λεόντιος ὁ Πνευματικός.

Ἄαα! Σ᾿ αὐτόν πᾶς; Αὐτός δέν εἶναι καλός ἄνθρωπος. Εἶναι πονηρός καί κακός. Χτυπάει καί καταστρέφει τά νέα καλογέρια του. Καί δέν ξέρει ἀπό καλογερική… Ἔλα σέ μένα καί θά σέ μάθω πολλά πνευματικά καί καλογερικά καί οὐράνια πράγματα!…

Καί ἀπάντησε ὁ νέος:
Ὄχι… δέν χρειάζεται νά μοῦ πῆς ἐσύ ποιός εἶναι ὁ π. Λεόντιος. Ἐγώ θά πάω ἐκεῖ, ὅπου εἶναι θέλημα Θεοῦ…

Καί κάνοντας τόν Σταυρό του ξεκίνησε γιά νά φύγη, νά συνεχίση τό μονοπάτι. Τότε ὁ φαινόμενος σάν καλόγερος γκρεμοτσακίσθηκε κάτω σέ μιά χαράδρα, ἀφήνοντας στό μέρος πού στεκόταν ἕνα σύννεφο μαύρου καπνοῦ μέ ἔντονη τήν βρωμερή μυρωδιά ἀπό ἀκαθαρσίες καί φωνάζοντας:

Φεύγω, φεύγω ἀπό δῶ!… Μοῦ χαλάει τή δουλειά ὁ γεροτράγος, ὁ Λεόντιος. Μοῦ πῆρε ὅλους τούς μοναχούς!!!

Ἀπό τό βιβλίο: “ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ”
Πρωτ. π. Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστόπουλου

"Μας κατατρώει το τίποτα*…"

Θερίζει ο καρκίνος, όπως σε κάθε εποχή και μια σοβαρή ασθένεια.Τις προάλλες μου ανέφεραν πάλι δυο νέους ανθρώπους που έφυγαν από κοντά μας. Και καθημερινά φεύγουν πολλοί. Ωστόσο αναλογίζεται κανείς ότι ο θάνατος μέσα στο απόλυτο μαύρο του έχει και φως. Κοιτάζοντας το αναπόφευκτο του, μπορεί να σε ευεργετήσει, από την άποψη ότι ξυπνά μέσα σου την επιθυμία για ζωή. 

Τόσο εγώ προσωπικά όσο και πολλοί φίλοι και γνωστοί, μετα από μια περιπέτεια υγείας ή κάποιο σοβαρό ατύχημα, επανεκτίμησαν την ζωή στην ολότητα της. Είδαν εκ νέου αυτά που πριν απλά κοιτούσαν. Άλλαξαν τις σάπιες αξίες τους, και αναθεώρησαν την άποψη περί αυτονοήτων. Όχι δεν υπάρχουν αυτονόητα. Είναι απάτη να πιστεύεις κάτι τέτοιο. Όλα τα στήνουμε κάθε μέρα από την αρχή. Κανείς δεν μας υπόσχεται ότι το πρωί θα δούμε ξανά εκείνους που αγαπάμε, αυτά που μας αρέσουν, αυτά που κάνουν όμορφη την ύπαρξη μας. 

Γι’ αυτό όσο μεγαλώνω, πιστεύω ότι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής είναι να συνειδητοποιήσουμε την θνητότητα μας. Αυτό δηλαδή στο οποίο επιμένει ο Χριστός. Γιατί; Γιατί αυτή η κατανόηση θα μας ωθήσει στην ζωή. Μονάχα όσοι συνάντησαν τον θάνατο έτρεξαν με ορμή και δίψα προς την ζωή. Το να κοιτάξω κατάματα και με βαθιά αποδοχή την θνητότητα μου, θα γκρεμίσει τις ψεύτικες επιφανειακές αξίες μου. 
Θα καταλάβεις πόσο ανόητο είναι όλη μέρα μετα μανίας να κυνηγάς λεφτά, φήμη, δόξα, και επιβεβαίωση. Στα πιο ανόητα και σάπια θέματα φεύγει η ζωή μας. 

Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Mark Manson, «αυτή η αποδοχή του θανάτου μου, η κατανόηση της εύθραυστης φύσης μου, έχει κάνει τα πάντα ευκολότερα -με απάλλαξε από εθισμούς και με βοήθησε να διακρίνω και να αντιμετωπίσω τον εγωισμό μου, όπως επίσης και τα αποδεχθώ την ευθύνη για τα δικά μου προβλήματα- να υποφέρω τους φόβους και τις αβεβαιότητες μου, να δέχομαι τις αποτυχίες μου και να αγκαλιάζω τις απορρίψεις- όλο αυτό το φορτίο έγινε πιο ελαφρύ μέσα από την σκέψη του δικού μου θανάτου. Όσο περισσότερο κοιτάζω μέσα στο σκοτάδι, τόσο πιο φωτεινή γίνεται η ζωή, τόσο πιο ήρεμος γίνεται ο κόσμος, τόσο μικρότερη ασυναίσθητη αντίσταση νιώθω απέναντι σε… οτιδήποτε.» Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η Ανάσταση του Χριστού, είναι μια βαθιά μεταμόρφωση της ζωής που δεν γνωρίζει θάνατο. 

*(η φράση ανήκει στον Τσαρλς Μπουκόφσι)

ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - Όλη η Αλήθεια σε λίγα λεπτά - Ένας υπέροχος λόγος από το εξωτερικό.!

Θετικά ξυπνήματα...

Ο Άγιος Παίσιος έλεγε πως η γκρίνια είναι κατάρα στην ζωή μας. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Πολλοί μου λένε, «πάτερ η καθημερινότητα μου είναι κόλαση». Και τους απαντώ «μα πως να μην είναι, όταν από το πρωί που ξυπνάς δεν σκέφτεσαι και δεν λες τίποτα όμορφο, φωτεινό, αισιόδοξο, ελπιδοφόρο;». 
Οι περισσότεροι από εμάς ξεκινάμε την μέρα μας, με γρίνια, «ουφ, πως θα περάσει και η σημερινή μέρα….ωχχ ποιος πάει τώρα στην δουλειά…πως θα δω τα μούτρα του τάδε στο γραφείο, θα με πεθάνει η ζέστη, θα με διαλύσει το κρύο, θα έχει κίνηση και θα νευριάσω, έχω τόσα θέματα να αντιμετωπίσω, κ.α πολλά. …..». 
Όμως ο τρόπος που ξυπνάμε το πρωί σε μεγάλο ποσοστό καθορίζει το υπόλοιπο της ημέρας μας. 
Θα πρότεινα λοιπόν, να δοκιμάσουμε, να κοιμόμαστε όσο πιο νωρίς μπορούμε, ώστε να δώσουμε στο εαυτό μας, την δυνατότητα να ξυπνήσει νωρίτερα πριν πάει ή αρχίσει την δουλειές του. Και αφού σηκωθούμε να δοξάσουμε τον Θεό που μας χάρισε ακόμη μια μέρα με τις χαρές και δυσκολίες της. Έπειτα να δώσουμε μια κίνηση στο σώμα μας, ακόμη κι αν είναι ένα απλό τέντωμα, αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε με ένα σώμα που όλη νύχτα έμεινε σε ακινησία. 
Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι ένα Ον εν κινήσει προς την Βασιλεία του Θεού, δεν φτιάχτηκε για την ακινησία αλλά για την εξέλιξη, για αυτό και αρρωσταίνει σε νοητικές, ψυχικές και σωματικές στατικότητες, μη δηλαδή εξελίξιμες καταστάσεις. 
Έπειτα να πιούμε ένα ρόφημα που θα μας βοηθήσει να ξυπνήσουμε λιγάκι. 
Αυτό το πρότεινε ο Γέροντας Ιωσή ο Ησυχαστής. Εκεί το άκουσα και εγώ. Και μετά μπορούμε να αρχίσουμε να λέμε για λίγα λεπτά την «Ευχή του Ιησού» μαζί με δοξολογία και ευχαριστία. 
Νομίζω ότι με αυτό τον πρωινό πρόγραμμα η ζωή μας θα κατακλειστεί από την θετική-αγιαστική παρουσία του Παρακλήτου Πνεύματος που μόνο ομορφιά και φως μπορεί να χαρίσει στην ζωή μας.

«Μίσησον δέ πάσαν πλάνην, αίρεσιν καί διδασκαλίαν...»! --"Μίσησον", δεν σημαίνει να κοινωνείς "κατ' οικονομίαν" με αυτήν!

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ


Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος:

Αγωνίσου υπέρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας!

…Καί εἰς τάς ἐσχάτας καί πονηράς αὐτάς ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας πάντες ἐξέκλιναν ἄμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἀφῆκεν τήν Ἐκκλησίαν Του ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, τήν ὁποίαν Αὐτός μόνος ἵδρυσε καί ἐστερέωσε, ἵνα μένη ἀσάλευτος εἰς τόν ἅπαντα αἰῶνα… Ἀλλά καθώςεἰς πάσας τάς γενάς, πολεμουμένη καί κινδυνεύουσα ὑπό ἀοράτων καί ὁρατῶν ἐχθρῶν, ζητούντων ἀφανίσαι Αὐτή, ἀνέδειξεν ἄνδρας πλήρεις πίστεως καί ἀγάπης, πλήρεις ζήλου, ἀνδρείας, σοφίας, χάριτος, συνέσεως καί λόγου Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι ὡς λέοντες κατεδίωξαν μακράν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον, οὕτω καί νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας δέν θά παύση νά ἀναδεικνύη τοιούτους ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι δέν θά κλίνουν γόνυ τῷ νέῳ Βάαλ Πάπα καί τούς δούλους αὐτοῦ.
Καί ἄν πάντα τά ἔθνη καί πάντες οἱ λαοί προσκυνήσουν τό θηρίον
τό ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου, διά νά διαφθείρη τούς κατοικοῦντας τήν γῆν, οἱ δίκαιοι, οἱ στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ θεηγόροι ὁπλῖται παρατάξεως Κυρίου θά ψάλωσιν· «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καί ἠττᾶσθε, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός…».
Ἐπειδή, ἀγαπητόν πνευματικόν μοι τέκνον, ἔφθασα εἰς βαθύ γῆρας καί μετ’ ὀλίγον ἀναχωρῶ ἐκ τῆς γηΐνου καί ξένης πατρίδος καί μεταβαίνω εἰς τήν ἀληθινήν, τήν οὐράνιον πατρίδα, σοῦ ἀφήνω τήν πατρικήν μου συμβουλήν. Μεῖνον στερεός εἰς τήν ἀληθινήν πίστιν τήν Ὀρθόδοξον, τήν ὁποίαν νηπιόθεν ἐδιδάχθης φυλάσσων πάντα ἀκριβῶς, ὅσα μᾶς διδάσκει ἐν Εὐαγγελίοις ὁ Κύριος καί ἐν ταῖς Γραφαῖς οἱ Ἅγιοι Προφῆται, Ἀπόστολοι καί Θεοφόροι Πατέρες οἱ συγκροτήσαντες τάς 7 ἁγίας οἰκουμενικάς Συνόδους,καθώς καί πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον, Ἀποστολικήν καί Πατερικήν. Μίσησον δέ πᾶσαν πλάνην, αἵρεσιν καί διδασκαλίαν ἐναντιουμένην εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἀγωνίσου ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἵνα λάβης τόν ἄφθαρτον στέφανον ἐν οὐρανοῖς.
Ἐδόξασα τόν πανάγαθο Θεό, ὁ Ὁποῖος εὐδόκησε νά ὑπάρχουν καί στήν ἁμαρτωλή γενεά μας καί λίγοι ἐκλεκτοί, γιά νά παρηγοροῦνται καί ἀλληλοστηρίζονται στήν πίστη, στόν φόβο τοῦ Θεοῦ, στήν ἀγάπη καί τίς λοιπές ἀρετές καί ἄλλοι πιστοί.

Ἐκδόσεις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

"Ουρανός" μια νέα πατρίδα...



Ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς, φανερώνοντας ποια είναι πλέον η θέση του ανθρώπου. Η ανθρώπινη φύση υιοθετείται από τον Θεό. Τώρα γνωρίζουμε οτι η ιστορία του κάθε ανθρώπου δεν τελείώνει στο χώρο και τον χρόνο, στις αισθήσεις και τις νοήσεις, αλλα πέρα απ ολα αυτά, σε κάτι πιο υπαρκτικά αληθινό, στον "ουρανό". 
Η φοβερή όμως εικόνα της σημερινής εορτής, είναι οι νεφέλες που καλύπτουν την ανάληψη του Χριστού. Δηλαδή ο Θεός κρύβει τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν θέλει να επιβληθεί αλλά να αναγνωριστεί. Φεύγει και χάνεται, για να τον αναζητήσουμε. Θέλει η σχέση μαζί του να μην είναι νοητικό συμπέρασμα ή αποτέλεσμα μεταφυσικής απειλής και εκφοβισμού, αλλά πράξης ελευθερίας, πίστεως και αγαπητικής εμπιστοσύνης. 
Γι’ αυτό σήμερα μας κρύβεται για να τον ψάχνουμε αιώνια, με οτι αυτό σημαίνει για την ανάπτυξη της ύπαρξης μας.

Ἂς ἐπιστρέψουμε ὁ καθένας μας στὸ Θεὸ ...

Ἂς ἐπιστρέψουμε ὁ καθένας μας στὸ Θεὸ καὶ στὸν ἑαυτό του. Ἂς μὴ μείνει κανένας μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, γιὰ νὰ μὴ χάσει τὸ φῶς του ἀπὸ τὴν ἐπέλαση τοῦ τρομακτικοῦ σκοταδιοῦ τῶν ἀλλοεθνῶν μὲ τὰ «ὡραῖα» ὀνόματα καὶ τὰ «φανταχτερὰ» ροῦχα.
Ἂς προσπαθήσει ὁ καθένας μας νὰ κατακτήσει τὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἔτσι μόνο θὰ ἐπιβιώσει τὸ κράτος μας πάνω στὴ γῆ γιὰ μεγαλύτερο χρονικὸ διάστημα. 
Ἂν εἴμαστε δίκαιοι ὁ οὐρανὸς θὰ προσέχει τὸ κράτος μας. Στὴν οὐράνια Βασιλεία βασιλεύουν ἡ δικαιοσύνη, ἡ πίστη, ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλήθεια, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ σοφία, ἡ καθαρότητα....
Ἂς σκεφτεῖτε ἂν ἔχετε αὐτὲς τὶς ἀρετές, καὶ ἂν ὄχι καλύτερα νὰ ἀγωνιστεῖτε νὰ τὶς ἀποκτήσετε ὅλες. 
Ἔτσι θὰ γίνετε τέλειοι, ὅπως τέλειος εἶναι καὶ ὁ μεγάλος Πατέρας σας, ὁ οὐράνιος.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Καί ἄν ἀκόμη...

«Καί ἄν ἀκόμη ζήσουμε σ΄ αὐτό τό βίο χίλια χρόνια, δέν θά μπορέσουμε ποτέ νά φθάσουμε τήν τελειότητά της, ἀλλά ὀφείλουμε νά ἀγωνιζόμαστε πάντοτε καθημερινά μέσα σ΄ αὐτή, σάν νά βάζουμε ἀρχή».

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος Λόγος 5, 84

Ἡμάρτομεν γὰρ καὶ ἠνομήσαμεν...

«Ἡμάρτομεν γὰρ καὶ ἠνομήσαμεν, καὶ οὔκ ἐσμεν ἄξιοι ᾆραι τὰ ὄμματα ἡμῶν, διότι κατελίπομεν τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης σου, καὶ ἐπορεύθημεν ἐν τοῖς θελήμασι τῶν καρδιῶν ἡμῶν».

Εὐχὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ Θ΄ΩΡΑΣ

Ψαλτῆρι: Αὐτό μαστίζει τούς δαίμονες



«Αν ξεκινούσα την ζωή μου τώρα,
ένα θα πάσχιζα να κάνω,
να αποστηθίσω το ψαλτήρι.
Αυτό είναι η γονική μήτρα της νοεράς προσευχής.
Αυτό είναι το εύφορο χώμα,
όπου ευδοκιμεί ο σπόρος της ευχής.
Αυτό μαστίζει τους δαίμονες.»

γ. Θεόδωρος Αγιοφαραγγίτης

www.hristospanagia.gr