.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αποστασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αποστασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Που έχουν οικοδομηθεί ναοί της πανθρησκείας ανά τον κόσμο;


Μανχάταν: στο "σημείο μηδέν"

Που αλλού; εκεί που χτυπάει η καρδιά του χριστιανισμού ,του μουσουλμανισμού και δεν θα σταματήσει εδω…έχει ψωμί η υπόθεση!

Το είχα αναφέρει ως Υ.Γ σε προηγούμενο άρθρο αλλά εκρινα ότι είναι μείζονος σημασίας να το αναπτύξω παραπέρα..

Αμπού Ντάμπι: πιο μουσουλμανική χώρα πεθαίνεις…και όμως εκεί δεσποζει “ο αβρααμικος οικογενειακος οίκος” όπου συστεγάζονται εκκλησία, τζαμί και συναγωγη μαζι! και για να του αποδώσουν την αίγλη που του “αρμόζει” εκεί τελέστηκε ο πρώτος εβραϊκός γάμος ενός πρώην συνεργάτη του Τραμπ

Καζάν της Ρωσίας: μια από τις μεγαλύτερες χριστανικες ρωσικές πόλεις και όμως εκεί βρήκε φωλιά ο φαντασμαγορικος “ναός των θρησκειών” όπου κουρνιάζουν 1,2,3…12 διαφορετικές θρησκείες με τις ευλογίες του Πούτιν βεβαίως βεβαίως..

Μανχάταν: στο “σημείο μηδέν” εκεί που χτυπούσε η καρδιά του ελληνισμού πριν την καταστροφή στις 11 Σεπτεμβρίου και πάνω στα συντρίμμια της κατεδαφισμενης εκκλησίας του Αγίου Νικολάου .. Ω ναι! Εκεί χτίστηκε και λειτουργεί εδώ και κάτι χρόνια με την πλήρη υποστήριξη του Ελπιδοφόρου (ο θεός έχει πολλά κρίματα να τον συγχωρέσει) του πρώην υφυπουργού εξωτερικών Κώστα Βλάσση ο οποίος πετάχτηκε με δικά μας έξοδα μέχρι τας Μανχάταν για να παραστεί στα εγκαίνια του πανθρησκευτικου ναού (εκκλησία, τζαμί, συναγωγή) και αισθάνθηκε λέει μεγάλη συγκίνηση για την επικράτηση της ειρήνης της αγάπης και της παγκοσμιοποίησης!!! και ήταν τόσο περήφανος που έβαλε και την τζιφρα του στον δαιμονικό ναό.. το σχέδιο παρεπιπτόντως είναι του Καλατράβα!!! του γνωστού Καλατράβα, καλά διαβάσατε.. καθώς και η ιστοριση (οι αγιαγραφιες) είναι ενός μοναχού του Άγιου όρους! σε παίρνει η μπάλα και σένα ,τι δουλειά έχει ένας μοναχός να παρευρίσκεται με οποιοδήποτε ιδιότητα σε ένα σατανικό event ;οκ, δεν ήξερες; δεν ρωταγες;;;

Βερολίνο: αναμένεται η ολοκλήρωση του τερατουργηματος “House of one”στο άμεσο μέλλον (εκκλησία, τζαμί, συναγωγή μαζί, για να συζητάμε λέει όλοι μαζί τα θέματα μας… τι κοινό να συζητήσουμε δηλαδή; υπάρχει κάτι κοινό;) με χρήματα του Γερμανού φορολογούμενου και αυτό ..και όλως τυχαίως πάλι θα χτιστεί σε μια παλιά κατεδαφισμενη εκκλησία που οι Γερμανοί την λένε petricerche, αν κατάλαβα καλά πρόκειται για εκκλησία του Αγίου Πέτρου μας..

Κολυμπάρι: μπορεί να μην έχει χτιστεί επισήμως (ακόμα) κάποιο κτίριο αλλά η όλη υπόθεση βρωμουσε από πάνω ως κάτω! και για αυτούς που πήραν μέρος και για αυτούς που δεν κατάλαβαν οι καημένοι που πηγαιναν.. και όλοι τους ρασοφοροι του θείου λόγου μα! ο ελληνικός λαός το κρατάει, δεν ξέχνα ..

Τρίτος Ναός του Σολομώντα: φαντάστειτε τι έχει να γίνει… μας το κρατάνε για έκπληξη..

Παρασκευή Σιδέρη


Η επίκληση μιας τέχνης δίχως όρια είναι από μόνη της μια ύβρις και αλαζονεία


Δίχως όρια είναι μόνο η ανθρώπινη βλακεία

Σήμερα άκουσα τόσες φορές στην τηλεόραση το χιλιοειπωμένο κλισέ «η τέχνη δεν έχει όρια», που ένιωσα να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι! Τι γνωρίζουν από τέχνη όλοι αυτοί οι παρδαλοί πανελίστες και οι κυνικοί πολιτικάντες, ώστε να επαναλαμβάνουν ως παπαγάλοι το νεοφιλελέ τσιτάτο, ότι δήθεν η τέχνη δεν έχει όρια; Βρέθηκε, μας λένε, το μοναδικό πράγμα στο σύμπαν που δεν έχει όρια και είναι η τέχνη! Ως καλλιτέχνης ανατρίχιασα!

Ας μας πουν, λοιπόν, τι άλλο δεν έχει όρια μέσα σε ολόκληρο το σύμπαν, εκτός από την τέχνη αλλά και τη δική τους ανοησία; Φοβάμαι πως δεν θα βρουν τίποτα. Διότι τα πάντα υπόκεινται σε περιορισμούς και είναι τα όρια που διατηρούν τα πράγματα στη θέση τους. Αυτό ισχύει για το σύμπαν και την φύση, για τον άνθρωπο και την φαντασία του και για όλες τις δραστηριότητες του συμπεριλαμβανομένης και της τέχνης. Εκτός και αν κάποιος καταλύοντας τα όρια θέλει να τη διαλύσει.
Γιατί, όμως μόνο η τέχνη να μην έχει όρια και να μην έχει και η επιστήμη; 

Φαντάζεστε μια επιστήμη δίχως όρια, που να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει; Ξέρω ανατριχιάσατε, σας ήρθαν στο μυαλό οι γιατροί του Χίτλερ. Όμως, αν η επιστήμη δίχως όρια αφορά το σώμα, η τέχνη δίχως όρια στοχεύει στο μυαλό και στην ψυχή του ανθρώπου, πράγμα που την κάνει το ίδιο σημαντική, αν όχι και περισσότερο επικίνδυνη. Το ποια όρια θα πρέπει να υπάρχουν στην τέχνη, είναι κάτι που δε γίνεται να αναλυθεί εδώ, αλλά είναι αναγκαίο να υπάρξουν δημόσιες συζητήσεις για τον καθορισμό τους.

Πώς όμως όλοι αυτοί, που οι ίδιοι είναι όμηροι κοινωνικών-πολιτικών περιορισμών και φυσικών ορίων γίνονται κάθε φορά υπερασπιστές της Τέχνης δίχως όρια; Μήπως κρατούν ανοικτή μια κερκόπορτα, ώστε να μπορεί η γουόκ κουλτούρα να περνάει ακώλυτη τα μηνύματα της, που φυσιολογικά σε μια υγιή κοινωνία θα απορρίπτονταν; Η επίκληση μιας τέχνης δίχως όρια είναι από μόνη της μια ύβρις και αλαζονεία. Ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια ενοχοποίησης της έννοιας του ορίου, ως κάτι κακού, μη αποδεκτού και καταδικαστέου, πράγμα που εξυπηρετεί τους διαλυτικούς σκοπούς για ένα νέο κόσμο εκτός των γνωστών ορίων. 

Μιλούν για μια τέχνη δίχως όρια, αλλά επειδή τα επάνω όρια είναι δύσκολο να ξεπεραστούν-δε γεννιούνται πια Γκόγιες- τρέχουν με 1000 για να ξεπεράσουν τα όρια προς τα κάτω! Διότι αυτά είναι τα μόνα όρια που ξεπερνούν. Και έτσι εξηγείται, γιατί σχεδόν πάντα την τέχνη δίχως όρια εκπροσωπούν ατάλαντοι καλλιτέχνες και σκανδαλοποιοί μαρκετίστες με εύκολο και προτιμώμενο θύμα τους τα Θεία.

Γεράσιμος Γερολυμάτος

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Οι καταβολές των άθλιων καρναβαλικών δρώμενων


ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου καθηγητού

Η περίοδος του Τριωδίου είναι από τους σημαντικότερους εορτολογικούς σταθμούς του ενιαυτού. Είναι για τη ζωή της Εκκλησίας μας νοητό στάδιο αγώνα, όπου παίρνει μέρος οντολογικά ο πιστός και ασκεί τις σωτήριες αρετές και κυρίως τη μετάνοια προκειμένου να καθαρίσει από τους ρίπους της αμαρτίας την όλη ψυχοσωματική του υπόσταση, ώστε να εορτάσει το υπέρτατο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου ως αναγεννημένος άνθρωπος. Κατά συνέπεια το άγιο Τριώδιο έχει χαρακτήρα κατανυκτικό και πένθιμο, διότι απώτερο στόχο έχει να δημιουργήσει στους πιστούς κατάσταση αυτοσυνειδησίας και να εγείρει πνεύμα εγρήγορσης και επιστροφής στην αυθεντική θεοδημιούργητη ανθρώπινη φύση τους. 

Όμως αλίμονο. Ο πολύς κόσμος όχι μόνο δεν θεωρεί την αγία αυτή περίοδο ως ευκαιρία αυτοσυνειδησίας και ασκήσεως, αλλά πράττει τα αντίθετα. Αναβιώνει συνήθειες πρωτόγονες του απώτερου ειδωλολατρικού παρελθόντος, όταν βίωνε η ανθρωπότητα την πιο φρικτή σκοτοδίνη της ιστορίας της, όταν τα κτηνώδη ένστικτα κυριαρχούσαν του λόγου και των αξιών, όταν η μοιρολατρία καθόριζε τυφλά την πορεία της ζωής, όταν η μαγεία και ο φόβος συντάραζαν τον ανθρώπινο ψυχισμό και δεν επέτρεπαν στον άνθρωπο να σκεφτεί λογικά. Πρόκειται για τα γνωστά καρναβαλικά δρώμενα, τα οποία κυριολεκτικά οιστρηλατούν αυτές τις ημέρες την πλειονότητα των ανθρώπων.

Έχει ενδιαφέρον να ανατρέξουμε στην ιστορία για να δούμε τις ρίζες των καρναβαλικών εκδηλώσεων για να καταλάβουμε γιατί υπάρχει σήμερα, στην εποχή της πλήρους πνευματικής συγχύσεως, τέτοια προβολή και ανάπτυξη σε παγκοσμίως.

Η αρχή αυτών των δρώμενων χάνονται στο βάθος του ιστορικού παρελθόντος. Έχουν τις καταβολές τους στην ανάγκη του πρωτόγονου ανθρώπου να νικήσει τις τρομερές φοβίες του μπροστά στη φύση και να υπερπληρώσει τα νοητικά του κενά από την έλλειψη της ορθολογικής σκέψεως και ερμηνείας του κόσμου που τον περιέβαλε. Τότε που δεν υπήρχε σ’ αυτόν λογική εξήγηση για τον κόσμο και τα φυσικά φαινόμενα, αλλά πίστευε ότι αυτός κυριαρχούνταν από αόρατες μαγικές δυνάμεις, οι οποίες κανόνιζαν τη ζωή του ανάλογα με τις δικές τους διαθέσεις. Η πρωτόγονη αυτή πίστη τον ανάγκασε να εφεύρει τρόπους να μεταβάλλει τη διάθεση αυτών των δυνάμεων σύμφωνα με το συμφέρον του. Έπρεπε να καλοπιάσει αυτές τις δυνάμεις για να σταθούν απέναντί του ευνοϊκές και καλόβουλες. Με πιο τρόπο; Με παράλογα μαγικά δρώμενα, διότι στερούνταν ο ίδιος, όπως είπαμε, ορθού λόγου.

Πίστευε πως με το θόρυβο, τις ειδεχθείς προσωπίδες, τον ξέφρενο χορό και τις παράλογες πράξεις ήταν δυνατόν να φοβίσει τις κοσμικές δυνάμεις και να ξορκίσει το κακό, από τον ίδιο και το περιβάλλον του. Πίστευε ακόμα πως με διάφορες τελετές, με αποκορύφωμα αυτές που είχαν σχέση με τον αχαλίνωτο ερωτισμό, θα ξυπνούσε τις γονιμοποιές δυνάμεις της φύσεως προκειμένου για να δώσουν πλούσια σοδιά.

Οι ειδωλολατρικές θρησκείες όλων των λαών της αρχαιότητας ήταν πνιγμένες στον αποκρυφισμό, τη μαγεία και φυσικά τα παράλογα δρώμενα. Η απόλυτα ειδωλολατρική αρχαιοελληνική θρησκεία δεν αποτελούσε εξαίρεση, ιδιαίτερα στη λαϊκή της μορφή, η οποία συνέχιζε επακριβώς τον φετιχιστικό, τοτεμιστικό και ανιμιστικό χαρακτήρα των πρωτόγονων στοιχείων της θρησκείας των Πελασγών, Κάρων, Λελέγων και άλλων προελληνικών φυλών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα μαγικά και παράλογα αυτά δρώμενα εντάχτηκαν στη διονυσιακή οργιαστική λατρεία, η οποία είναι η μετεξέλιξη της λατρείας του φρυγικού θεού Σαβάζιου και η οποία εισήχθη στην Ελλάδα μέσω της Θράκης μετά τον 8ο π.Χ. αιώνα και επιβλήθηκε με φοβερές και ανείπωτες βιαιοπραγίες στον ελληνικό χώρο. Στη Θράκη εντάχτηκε η λατρεία του Σαβάζιου – Διόνυσου στην ορφική θρησκεία, διατηρώντας τον οργιαστικό ανατολικό χαρακτήρα και αναμειγνύοντας τα πανάρχαια μαγικά δρώμενα των προελλήνων, με τον δικό της πρωτογονισμό. Δεν είναι τυχαίος ο μύθος του ιδρυτή της ορφικής θρησκείας θράκα Ορφέα, ο οποίος κατασπαράχτηκε και φαγώθηκε από τις μανιασμένες λάτρισσες του Διονύσου, τις απαίσιες μαινάδες! Δεν είναι επίσης τυχαία τα φοβερά διονυσιακά δρώμενα με τον ανείπωτο εκστασιασμό, την ωμοφαγία και κάθε λογίς έκτροπα, που λάβαιναν χώρα στα διαβόητα «διονυσιακά μυστήρια».

Δεν είναι τέλος καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τη λαϊκή θρησκεία του διονυσιασμού την υποστήριξε και την καθιέρωσε η τυραννική δυναστεία των Πεισιστρατιδών στην Αθήνα τον 6ο π.Χ. αιώνα. Μέσω αυτής μπόρεσαν οι τύραννοι εκείνοι να επιβληθούν στις λαϊκές μάζες, στις οποίες κυριαρχούσε η δεισιδαιμονία και το παράλογο. Η «αιρετική» και απόβλητη από την «επίσημη» αρχαιοελληνική θρησκεία, λατρεία του Διονύσου ανήχθη σε κυρίαρχο θρησκευτικό σύστημα, παίρνοντας πάνδημο χαρακτήρα με τις μεγάλες διονυσιακές εορτές: «Λήναια», «Μικρά Διονύσια», «Μεγάλα Διονύσια» κλπ.

Οι δεισιδαίμονες και αμόρφωτες μάζες του λαού συμμετείχαν με πάθος σε αυτές τις μαγικές (στην ουσία) εορτές, διότι οι ιθύνοντες προνόησαν να προσδώσουν σε αυτές αφάνταστη ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά ορμέμφυτα των θρησκευτών. Οι αρχαίες πηγές μας διασώζουν καταπληκτικές λεπτομέρειες για τα δρώμενα στις διονυσιακές εορτές. Ο αχαλίνωτος ερωτισμός, χωρίς κανένα φραγμό και αναστολή, είχε αναχθεί ως η κύρια έκφανση και δρώμενο αυτών των εορτών. Οι ελεύθερες και ανείπωτες ερωτικές μείξεις ήταν το δέλεαρ που προσέλκυε τους θρησκευτές να μετέχουν στις εμετικές εορτές. Θλιβεροί άνθρωποι, οι οποίοι είχαν καταπιεσμένες στην ψυχή τους ανικανοποίητες ερωτικές έξεις, μπορούσαν να τις ικανοποιήσουν στο όνομα του Διόνυσου. Μοιχοί, πόρνοι, ομοφυλόφιλοι και κάθε λογίς ανώμαλοι, μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα αισχρά πάθη τους «νόμιμα», εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα! Οι αξίες της συζυγικής πίστης, της ερωτικής αφοσίωσης, της αγνής και άδολης έλξης των ετερόφιλων νέων, οι οποίοι ορκίζονται αιώνια πίστη μεταξύ τους, της αιδούς κλπ, δεν είχαν θέση στις διονυσιακές εορτές. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αναγκάζονταν με το ζόρι οι γυναίκες που ήταν κλεισμένες στους γυναικωνίτες να βγαίνουν στους θορυβώδεις δρόμους και να παίρνουν μέρος στις τελετές, υποκύπτοντας στις βρωμερές ορέξεις του κάθε θρησκευτή ανώμαλου και αισχρού άνδρα, ως δήθεν υποταγή στο θέλημα του Διόνυσου! Η σεξουαλική κακοποίησή τους θεωρούνταν θρησκευτική πράξη λατρείας προς το «θεό»!

Η βωμολοχίες, οι άσεμνες χειρονομίες, οι περιφορές των φαλλών, δηλαδή τεραστίων ομοιωμάτων του ανδρικού οργάνου, οι ξέφρενοι οργιαστικοί χοροί, η οινοποσία μέχρι και αυτού ακόμη του θανάτου, οι υστερικές κραυγές, οι ειδεχθείς μεταμφιέσεις, ο δαιμονικός θόρυβος και η εκκωφαντική μουσική, των αυλών και των τυμπάνων συνέθεταν ένα νοσηρό μυστικιστικό κλίμα, το οποίο ενείχε το μαγικό στοιχείο. Ήταν μια ανοικτή τεράστια μαγική τελετουργία για να ξορκιστούν οι κακές δαιμονικές δυνάμεις. 

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε την ιστορική πληροφορία, πως στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητας, όταν ο αρχαίος κόσμος βρισκόταν σε τέλεια παρακμή, οι λάτρεις του Διονύσου, είχαν οργανωθεί σε ιδιότυπους θρησκευτικούς συλλόγους των «Βακχών» οι οποίοι τελούσαν τα περιβόητα όργια «Βακανάλια». Ο διαπρεπής μελετητής της αρχαίας Ελλάδος, αείμνηστος Γ. Καψάλης αναφέρει τα εξής σημαντικά γι’ αυτούς τους διαβόητους συλλόγους και τα όργιά τους: «Η επιμειξία των δύο φύλων (εν καιρώ νυκτός) εξέτρεπε την εορτήν εις σκηνάς κραιπάλης και παρά φύσιν όργια, δικαιολογούμενα υπό των μεμυημένων εκ της λατρείας του Διονύσου, όστις εθεωρείτο σύμβολον της αναπαραγωγής του ανθρώπου. Παρθένοι και νέοι διεφθείροντο κατ’ αυτά και εκορέννυντο εν αυτοίς παν είδος σαρκικών ορέξεων. Συν τω χρόνω δε το έγκλημα δεν περιορίζετο μόνον εις την τέλεσιν ανηθικοτήτων, αλλ’ έλαβε μεγάλας διαστάσεις, διότι κατά τα Βακανάλια εφιλοτεχνούντο ψευδομαρτυρίαι και επιορκίαι, εγίνοντο πλαστογραφίαι και ετοιμάζοντο πλασταί διαθήκαι. Ακόμη δε αι δηλητηριάσεις και αι δολοφονίαι εμελετώντο εις τα καταγώγια εκείνα. Και ηκούοντο μεν ενίοτε εις τα καταφύγια ταύτα της διαφθοράς αι φωναί και διαμαρτυρίαι των δι’ απάτης εισαχθέντων εκεί, των θυμάτων των δηλαδή, αλλ’ αύται κατεπνίγοντο από τας κραυγάς των βακχευόντων και τους κρότους των κυμβάλων και των τυμπάνων. Κατήντησεν τέλος η θρησκευτική εκείνη εορτή να έχει ως αρχήν την παραβίασιν παντός της θρησκείας και της πολιτείας νόμον.» (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.ΣΤ΄,σελ.491)!

Όμως και μετά την κατάρρευση της αρχαίας θρησκείας η συνήθεια του διονυσιασμού παρέμεινε ζωντανή στις ψυχές πολλών ανθρώπων, τους οποίους δεν άγγιξε το ανέσπερο φως του Χριστού και η χριστιανική ψυχική ηρεμία. Άνθρωποι ακόλαστοι συνέχιζαν και συνεχίζουν να τιμούν το ψευτοθεό Βάκχο με τον ίδιο οργιαστικό και μαγικό τρόπο.

Σήμερα διαπιστώνουμε με λύπη μια τρομερή άνθιση του οργιαστικού διονυσιασμού. Τα σύγχρονα λεγόμενα καρναβάλια δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις επαίσχυντες βακχικές εορτές της αρχαιότητας. Όποιος αμφιβάλει ας ρίξει μια ματιά στα δρώμενα του καρνάβαλου των πειναλέων της Βραζιλίας, ή των «δικών» μας φαλλικών δρώμενων του Τιρνάβου και θα πεισθεί πως ο μέθυσος θεός ατυχώς συνεχίζει να «ζει» και να κυριαρχεί στις ψυχές μυριάδων ανθρώπων! Εκτός από ιδιωτικούς συλλόγους και αυτό το επίσημο κράτος συμμετέχει γενναιόδωρα στη διοργάνωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων, σπαταλώντας πακτωλούς χρημάτων από το υστέρημα του άγρια φορολογούμενου φτωχού Έλληνα πολίτη. Τοπικοί άρχοντες συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα διοργανώσει τον πιο εντυπωσιακό καρνάβαλο! 

Το δυστύχημα είναι πως σε αυτές τις μαγικές, οργιαστικές και ανήθικες εκδηλώσεις παίρνουν μέρος και πολλοί χριστιανοί με ελαφριά τη συνείδηση, αγνοώντας προφανώς, ότι εκεί λατρεύονται με κάθε επισημότητα τα ανθρώπινα πάθη και θεοποιούνται τα κτηνώδη ένστικτα. Τα περί «ανάπαυλας χαράς» των ημερών των απόκρεω, είναι αστείες δικαιολογίες, διότι η χαρά είναι μια άκρως υποκειμενική ψυχική κατάσταση σε κάθε άνθρωπο. 

Δε καταφερόμαστε εναντίον αυτών των εκδηλώσεων από καμιά παρότρυνση σεμνοτυφίας, αλλά από πραγματική γνώση των πρωτογόνων και μαγικών καρναβαλικών δρώμενων, τα οποία, πέρα από την επίπλαστη ευθυμία, ενέχουν στην ουσία τους το στοιχείο της τραγικότητας, της απαισιοδοξίας και τους αδιεξόδου του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος έχει ανάγκη από μόνιμη έξοδο από την τραγικότητα της ζωής, και όχι από πρόσκαιρη «φυγή»..

Εν κατακλείδι, η αγία περίοδος του Τριωδίου δεν είναι για μας τους πιστούς ευκαιρία για κραιπάλη και εφήμερους αισθησιασμούς, αλλά πρόκληση και προτροπή να ξαναβρούμε το χαμένο αυθεντικό εαυτό μας. Να συναισθανθούμε τη δίνη της τραγικότητάς μας εξαιτίας της αμαρτίας που πρυτανεύει στη ζωή μας και να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να αλλάξουμε πορεία στη βιωτή μας. Η ειλικρινής μετάνοιά μας και η οντολογική ένωσή μας με το Χριστό θα μας δώσουν ασύγκριτα μεγαλύτερη χαρά από εκείνη των εφήμερων καρναβαλικών αθλιοτήτων και θα πληρώσουν με μόνιμη ιλαρότητα και ουράνια αγαλλίαση τη σκοτισμένη ψυχή μας. 


Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ 

ΛΕΝΕ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ: ΕΓΙΝΕ ΑΡΣΙ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;


Άρσις Αναθέματος

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Β΄(+)

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η πράξις της άρσεως του αφορισμού εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριάρχου ουδεμίαν ισχύν έχει δια την Οικουμενικήν ορθόδοξον Εκκλησίαν. Ο αφορισμός της Ρωμαϊκής Εκκλησίας ως αιρετικής τυγχάνει πράξις πανορθόδοξος, ως επικυρωθείσα κατά τους κανόνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας παρά πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, και επομένως ούτος μόνον δια Συνόδου Πανορθοδόξου δύναται να αρθή. 

Θρίαμβον εξήγγειλαν εκατέρωθεν δύο Εκκλησίαι του Χριστού. Εδόξασαν Αυτόν, ότι ειρήνη ευαγγελίζεται και τα διεστώτα συνάπτονται, ότι εν κόπω μεν και μόχθω τον παρελθόντα χρόνον ήνοιξαν οι αρχηγοί των ούτοι παράθυρον, δι’ ου εισεχώρησεν η συνδιαλλαγή και η ενότης, αλλ’ επ’ εσχάτων ήνοιξαν πλέον διάπλατα την ευρύχωρον «πύλην», δι’ ης οι εισερχόμενοι εντάσσονται εις την μάνδραν του Κυρίου την εν Ρώμη και σώζονται εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι. Και ούτοι μεν ταύτα ονειροπολούσιν. Ο επιβλέπων όμως επί την Εκκλησίαν Του, ην περιεποιήσατο δια του τιμίου Αυτού αίματος Κύριος, ο κατοικών εν ουρανοίς εκγελάσεται αυτούς και ο Κύριος εκμυκτηριεί αυτούς, ότι εντάλματα και κατασκευάσματα άνθρώπων απεργάζονται και ανεμώλια κρίνουσι και δυσφημίζουσι τας πράξεις αυτών.

Αίρουν αι δύο του Κυρίου Εκκλησίαι, Ρώμης και Κων/πόλεως, τα γνωστά αναθέματα. Ο κόσμος κατεπλάγη δια την τόλμην και αι επί τούτω ναρκισσευόμεναι Εκκλησίαι ασπάζονται αλλήλας και τον έπαινον του πληρώματος αυτών επικαλούνται και προσδοκώσιν. Αλλ’ ο κατοικών εν ουρανοίς Κύριος εκγαλέσεται αυτούς και εκμυκτηριεί αυτούς.

Και όντως μυκτηρισμού και γέλωτος άξια και των ηθοποιών του θεάτρου τα τεχνάσματα. Εξαλείφονται, ως να είναι γεγραμμένα δια κιμωλίας επί πίνακος, αμφότερα τα φρικτά αναθέματα. Τελεταί και πανηγύρεις διοργανούνται, ίνα διατυμπανισθή ανά τον κόσμον ο μέγας και πρωτοφανής άθλος αμφοτέρων των Εκκησιών, αίτινες απετόλμησαν θρασέως την επίψογον πράξιν, την οποίαν αιώνες προσεπεκύρωσαν. Και ότι τ’ ανωτέρω γράφοντες, την αλήθειαν λέγομεν και προς συνέτισιν των ανιέρως ενεργησάντων επειγόμεθα, ο λόγος θέλει δείξει.

Ως διασταυρούμενα ξίφη ορμητικών ξιφομάχων, οι γνωστοί δύο αναθεματισμοί εκρατούντο υπέρ τας κεφαλάς αμφοτέρων των Εκκλησιών. Ουδετέρα τούτων ετόλμα να θίξη αυτούς. Η μεν Ρωμαιοκαθολική, ως ένοχος του πραξικοπήματος εσιώπα, η δε Ορθόδοξος Εκκλησία την απάντησιν αυτής εν τοις αδύτοις εφύλασσεν, ίνα μη το πλήρωμα αυτής επί πλέον λυπήται και σκανδαλίζηται. Αλλ’ ιδού προϊστάμενος Εκκλησίας Θεού ζώντος, στύλου και εδραιώματος της αληθείας, πρώτος ορμά και παρασσύρει τον κυρίως ένοχον της εσχάτης ταύτης βλασφημίας, ίνα απαλλάξη αυτόν της θανασίμου αμαρτίας του φρικτού αφορισμού εναντίον της ασπίλου νύμφης, της Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας. Ως δικολάβος, δυστυχώς, αναλαμβάνει το έργον τούτο και εξάγγελος δήθεν αγάπης εν Χριστώ, παρασύρει την Εκκλησίαν του εις πράξιν άθεσμον και αντικανονικήν. Ανασύρει ο Ρωμαιοκαθολικισμός εκ των θησαυρών αυτού το επαίσχυντον έγγραφον του γνωστού αφορισμού και μετά ψαλμωδιών και λειτουργιών αφανίζει αυτό. Και ούτω πράττων «δοκεί λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ». Αλλ’ ο δρασσόμενος όμως τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών Κύριος, ο γινώσκων «τους διαλογισμούς των σοφών, ότι εισί μάταιοι, ίνα μηδείς καυχάται εν ανθρώποις» (Α΄Κορινθ. 3, 19 και εξής), τον θρίαμβον αυτών εις αισχύνην μετατρέπει και την γυμνότητα αυτών εν τη ομολογία της πίστεως αποκαλύπτει.

Διότι τι απεκάλυψεν εις τον κόσμον δια της πράξεώς του ταύτης ο Ρωμαικαθολικισμός; Απεκάλυψεν εαυτόν ψευδόμενον επί αιώνας εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, βλάσφημον εναντίον αυτής, γονυπετούντα, λογοδοτούντα ενώπιον αυτής και ζητούντα, τρόπον τινά, έλεος επί τω τολμήματι, υγραίνει τον σπόγγον και απαλείφει τους φρικτούς, αλλά γεννήματι εχιδνών, αφορισμούς και αναθέματα κατά της ασπίλου ημών Εκκλησίας και ομολογεί ανά τον πιστόν και άπιστον κόσμον, ότι λάμπει και ασκίαστος είναι της Ορθοδόξου Εκκλησίας ο ορίζων. Ευρίσκει τώρα κενόν το κατ’ αυτής οπλοστάσιον και υποκλίνεται δουλικώς και ομολογεί, ότι δια την Εκκησίαν την Ορθόδοξον «ο Χριστός χθες και σήμερον είναι ο αυτός και εις τους αιώνας», μη αλλοιωθείς το παράπαν και διατελών εσαεί δι’ αυτήν ως το όνομα το υπέρ παν όνομα, εν τω οποίω «παν γόνυ κάμψει, επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται, ότι Κύριος Ιησούς εις τους αιώνας» (Φιλιππησ. 2, 10).

Αδελφοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, επί αιώνας ήδη υφίστασθε και έτι και νυν υφίστασθε, κρίμασιν οίς οίδε Κύριος, διωγμούς μέχρις αίματος παρ’ ομοθρήσκων, δυτυχώς, αντιχριστιανικώς φθονούντων, δια την εν Χριστώ παρρησίαν ημών των Ορθοδόξων, την παρρησίαν, ην προς Αυτόν έχομεν ως αμοιβήν της καλής ημών Ορθοδόξου ομολογίας, δια την οποίαν εδιώχθημεν και διωκόμεθα μέχρις αίματος, παρ’ εκείνων όσοι, τυπτόμενοι την συνείδησιν, ότι εξέβαλον και εκβάλλουσι το όνομα ημών ως πονηρόν έμπροσθεν των ανθρώπων, πάση σατανική μηχανή τον αφανισμόν ημών ευχαρίστως επεζήτησαν ανά τους αιώνας.

Αλλ’ ας επανέλθωμεν. Ταύτα κατεσκευάσθησαν κατ’ αυτούς, αδόκιμον νουν έχοντας και μη συναισθανθέντας, ότι τον όλεθρον αυτών δια της πράξεως αυτών, της άρσεως δηλαδή του αφορισμού, απεργάζονται. Άράγε όμως ομολογούσι την θεήλατον συμφοράν των; Αλλά διατί να αμφιβάλλωμεν περί τούτου; Ήδη εκαθαρίσθη δια της Ορθοδοξίας ημών ο θρησκευτικός ορίζων. Δεν είναι πλέον δια την Χριστιανικήν Δύσιν τα θεόρρητα Πατερικά ημών συγγράμματα graeca sunt non leguntur, αλλ’ αντικείμενον ευσεβούς και εμβριθούς μελέτης. «Ουκ άξια, γράφει ο Απόστολος, τα παθήματα του νυν καιρού (αλλά και του παρελθόντος) προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι» (Ρωμ. η΄ 18). Δια την πολλήν ταύτην άθλησιν, ην υπεμείναμεν και ίσως υπομένομεν έτι δια τας άλλας αμαρτίας ημών, προσδοκώμεν και αναμένομεν παραψυχήν, αρκεί εμπράκτως να αποδείξωμεν και ενεργώς την Ορθόδοξον ημών πίστιν.

Και τώρα έχομεν παν δικαίωμα να υποβάλωμεν ερωτήσεις τινάς προς τους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Θα τολμήσουν άράγε εις το εξής να αποκαλούν ημάς σχισματικούς η αιρετικούς; Θα εξακολουθούν άράγε να αποστέλλουν προς ημάς, δια προπαγάνδαν, τους εσχάτως μάλιστα δια της Βατικανείου Συνόδου αναδιοργανωθέντας ιεραποστόλυος των; Θα έχουν το θράσος να εγείρουν Εκκλησίας και φιλανθρωπικά ιδρύματα εις την χώραν μας, έχοντα αποκλειστικόν σκοπόν την δωροδοκίαν δια της φιλανθρωπίας προς σαγήνευσιν Ορθοδόξων; Θα τολμούν εις το εξής, εφ’ όσον αναγνωρίζουν ήδη δι’ επισημοτάτης πράξεως, ότι έχομεν αναμφισβήτητον το Ορθόδοξον φρόνημα, να μας στέλλουν, δήθεν ιερείς, μετεμφιεσμένους ως υποκριτάς εν θεάτρω με στολάς Ορθοδόξων ιερέων, οι οποίοι να τελούν λειτουργίας, εν αις να μνημονεύηται ο Πάπας; Θα επιχειρήσουν και πάλι να υποστηρίζουν τα περίφημα κινήματά των προς διάλογον, προς ένωσιν η ενότητα; Θα εξακολουθήσουν κατέχοντες εξ αρπαγής προγονικούς θησαυρούς μας, εκ των οποίων εσχάτως εν είδει ελεημοσύνης μας παρεχώρησαν μερικούς; Και θα εποφθαλμιούν την κατοχήν και αυτής της Αγίας Σοφίας και του εν Εφέσω Ναού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και των επτά Εκκλησιών της Αποκαλύψεως; Θα εξακολουθήσουν διαβάλλοντες το έθνος ημών προς τον πεπολιτισμένον κόσμον ως αμαθή, θρησκόληπτον και φανατικόν; Θα θελήσουν, επί τέλους, να μας αναγνωρίσουν ως δούλους του Θεού, συμμορφούμενοι με την εντολήν του ιδιαιτέρως παρ’ αυτών τιμωμένου Αποστόλου Παύλου, του μετ’ αγανακτήσεως ερωτώντος αυτούς, «Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τω ιδίω Κυρίω στήκει η πίπτει. Σταθήσεται δε· δυνατός γαρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν» (Ρωμ. ιδ΄ 4).

Αλλά, δια να συντομεύσωμεν τον λόγον, θα ερωτήσωμεν αυτούς έτι, αφού μας ανεγνώρισαν Ορθοδόξους (καίτοι δεν είχομεν και ανάγκην τοιαύτης αναγνωρίσεως), διατί έρχονται προς ημάς, ως λέγει ο Κύριος, εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισι λύκοι άρπαγες, ενεδρεύοντες τα γνήσια του Κυρίου ποίμνια; Αλλ’ έστι δίκης οφθαλμός, ως έλεγον οι πορόγονοί μας. Κλίνομεν το γόνυ και εξοομολογούμενοι ως αμαρτωλοί και ημείς, δοξολογούμεν τον Κύριον δια την εν ταις ημέραις ημών γενομένην υπέρ ημών θαυμασίαν αλλοίωσιν της δεξιάς Του, ότι τας καθ’ ημών παγίδας του εχθρού συνέτριψεν ανεπανορθώτως και εξήγαγεν ημάς εις αναψυχήν, «ουκ αφήσας την ράβδον των αμαρτωλών επί τον κλήρον των δικαίων», κατά τον ψαλμωδόν.

Ήδη ανοίγομεν τας αγκάλς ημών και δεχόμεθα τους τελεσιδίκως κρίναντας εχθρούς ημών ως Ορθοδόξους και καλούντες αυτούς, λέγομεν «επεφάνη ήδη και πάλιν η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς, ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι, προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδαν και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτ. 2, 11 και εξής).


Εν επιλόγω δέον όμως να σημειωθή, ότι η πράξις της άρσεως του αφορισμού εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριάρχου ουδεμίαν ισχύν έχει δια την Οικουμενικήν ορθόδοξον Εκκλησίαν. Ο αφορισμός της Ρωμαϊκής Εκκλησίας ως αιρετικής τυγχάνει πράξις πανορθόδοξος, ως επικυρωθείσα κατά τους κανόνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας παρά πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, και επομένως ούτος μόνον δια Συνόδου Πανορθοδόξου δύναται να αρθή.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ




Η ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία της διαθρησκειακής πίστεως εις τον ίδιον Θεόν


Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Οι Θεοί δεν είναι πολλοί. Ο Θεός είναι ένας και είναι ο Αληθινός Τριαδικός Θεός. Στις μέρες μας τα ατοπήματα προς χάριν μιας πρωτόγνωρης διαθρησκειακής ‘’συνύπαρξης’’ πληθαίνουν. Προβάλλονται απαράδεκτες διαθρησκειακές συγκρητιστικές διακηρύξεις. 

Δεν φείδονται κάποιοι να ομιλούν και περί πίστης όλων των ανθρώπων στον ίδιο Θεό, με τη διαφορά ότι χρησιμοποιούν διαφορετικά ονόματα. Αυτό είναι μεγάλη κακοδοξία, αλλά και μεγάλη βλασφημία. Είναι απλά ‘’ονοματολογική’’ η διαφορά; Πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι στον αληθινό Τριαδικό Θεό; Τέτοιες απαράδεκτες δηλώσεις δεν καταδεικνύουν εκφράσεις αβρότητας, αλλά ονοματολογική κακοδοξία. 

Δεν πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι στον ίδιο Θεό και απλά τον αποκαλούν με διαφορετικό όνομα, όπως κακοδόξως προβάλλεται. Σίγουρα αυτή η ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία, βολεύει τα διαθρησκειακά συναπαντήματα, όπου το επιζητούμενο να εφευρίσκονται ‘’κοινά’’ κατά την άποψή τους, με πρώτιστο σκοπό την καλούμενη ‘’ειρηνική συνύπαρξη’’. 

Ο τονισμός – παρατήρηση από Κύπριο Ιεράρχη ότι, ‘’οι θρησκείες συνυπάρχουν σε επίπεδο πολιτισμών’’, σίγουρα είναι υπηρετικός της καλούμενης ‘’ειρηνικής συνύπαρξης’’. Είναι όμως ορθή; 

Η τελειότητα της διδασκαλίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού περί της αγάπης προς τους μισούντας και αγαπώντας ημάς, δεν επιτρέπει τέτοιας μορφής ‘’πρόσθετα’’. Αρκεί η τελειότητα της χριστιανικής αγάπης, την οποία μόνο ο Κύριος δίδαξε. Η αγάπη προς κάθε άνθρωπο, επιβάλλει τη διάπυρο έγνοια να γνωρίσουν οι συνάνθρωποί μας οι οποίοι ζουν σε πλάνες, τον μόνο Άληθινο Θεό. Η μεγάλη αγάπη του Αποστόλου Παύλου ας είναι το παράδειγμα, ο οποίος έφτασε να πει το, ‘’ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου’’ (Ρωμ. 9,3).

Είναι γεγονός ότι όλοι αυτοί οι οποίοι καταλαμβάνονται από τέτοιου συνυπαρξιακό συρφετό, επιμελώς αποφεύγουν και κάποιοι ουδέποτε αναφέρονται στον λόγο του Κυρίου, ‘’μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν’’ (Ματθ. 10, 34).

Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ανθρωπάρεσκα διαλαλούν, προς χάριν μια άλλης ‘’συνύπαρξης’’, ότι όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας. Με αυτόν τον τρόπο εξομοιώνουν τις πλάνες με την με την Πίστη στον αληθινό Τριαδικό Θεό. Όποιος αγαπά όλους τους συνανθρώπους του και θέλει εξ όλης καρδίας του να γνωρίσουν την αληθινή Πίστη οι συνάνθρωποί του οι οποίοι πιστεύουν σε θρησκειακές πλάνες, δεν τους αφήνει ναι επαναπαύονται στην πλάνη τους.

‘’Ουκ έστι εν άλλω ουδενί η σωτηρία’’ (Πραξ. 4,12) , αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων. Πως λοιπόν ο ανθρωπάρεσκος συγκρητισμός ανακαλύπτει και στις θρησκειακές πλάνες σωτηρία; Εάν αυτό το μήνυμα δίνουν τους συνανθρώπους μας αυτούς, πως θα έλθουν ‘’εις επίγνωσιν αληθείας’’; Ισχυρίζονται οι Ιεράρχες αυτοί με τον τρόπο τους, ότι υπάρχει και ‘’εν άλλω η σωτηρία’’; 

Είναι δυνατό να πιστεύουν οι Ιεράρχες αυτοί, ότι ευαρεστούν κιόλας τον Κύριο με τη στάση τους αυτή; Άπαγε της βλασφημίας. Δυστυχώς το απυρόβλητο τέτοιων βλάσφημων αναφορών, κάνει να φαίνονται οι θεολογικές ενστάσεις για τα βλάσφημα τούτα ατοπήματα, ως δήθεν αποτέλεσμα ακρότητας, καθότι και οι κόλακες πληθαίνουν και οι αλλόκοτες σκοπιμότητες.

Δίνεται στους αλλόθρησκους συνανθρώπους μας η εντύπωση, ότι στις πλάνες των θρησκειών τους, υπάρχει σωτηρία. Πως λοιπόν παρεπόμενα θα εγκαταλείψουν την πλάνη τους; Δεν γίνεται αντιληπτό ότι είναι αντιεκκλησιαστικό ένα τέτοιο κακόδοξο θεώρημα. Πως είναι δυνατό, δια μας πλάνης να παρέχεται σωτηρία; 

Η πρόσφατη ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία, έρχεται να προστεθεί στο αντιχριστιανικό εφεύρημα ότι ‘’όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας’’. Είναι ‘’ονοματολογική’’ η διαφορά; Όλοι πιστεύουν τον ίδιο Θεό; Το πρόβλημα είναι η χρήση διαφορετικού ονόματος για τον Αληθινό Θεό; Σε περίοδο ‘’παχέων αγελάδων’’ ευκόλως διαδίδουν κάτι τέτοιο, αφού δυσκόλως άλλοι Ιεράρχες θα ανασκευάσουν την πλάνη τους. 

Οι Βουδιστές σε τι πιστεύουν; Στις ζοφερές πλάνες που ο Βούδας ‘’εφηύρε’’, πλανώντας τόσα εκατομμύρια συνανθρώπων μας. Οι Ινδουιστές βιώνουν και αυτοί το έρεβος φρικτών πλανών. Οι μωαμεθανοί πολεμώντας την Αγία Τριάδα φανερώνουν την αθεότητά τους. Ο Εβραϊσμός αρνείται τον Χριστό. Είναι ‘’ονοματολογικό’’ το πρόβλημα; 

Καμιά έκπτωση δεν επιτρέπεται σε θέματα Πίστεως. Ο εύκολος και αντορθόδοξος δρόμος μιας άλλης ‘’συνύπαρξης’’, απότοκης της συνυπαρξιακής ‘’ιδεολογίας’’, η οποία εφευρίσκει τα κατ’ αυτή ‘’ελάσσονα’’, εκφεύγοντας τοιουτοτρόπως της ομολογίας, ποτέ δεν ήταν ο δρόμος των Πατέρων της Εκκλησίας μας. 

Δεν αντιλαμβάνονται την κακόδοξη αβρότητά τους; ‘’Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου; (Β Κορ. 6, 15) Γιατί λοιπόν αυτό το ‘’άνοιγμα’’ ασεβείας προς όσους δεν πιστεύουν στον αληθινό Τριαδικό Θεό; ‘’Διο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος’’ (Β Κορ. 6, 17). 

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του, ‘’Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου’’ (Ιω. 17,5). Αυτό γιατί το προσπερνούν; Καμιά θέση δεν έχουν στην εν Χριστώ ζωή οι άτοποι ‘’αγαπολογικοί’’ ρητορισμοί. Καμιά εξουσία δεν έχουν να αλλοιώνουν τα θέματα της Ορθόδοξης Πίστης, όποιοι κι αν είναι, όπως καμιά εξουσία δεν έχουν να απαιτούν σιωπή στα κακόδοξα φληναφήματά τους. ‘’Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος’’ (Β΄ Κορ. 6, 14); 

Δυσοίωνες καταλήξεις – ευοίωνες Προβλέψεις



Γράφει ο Μέτοικος

Κατά Θεία ευδοκία οδηγούνται προς ματαίωση οι εκδηλώσεις διχασμού και υπονόμευσης της ενότητας στην Ορθόδοξο Εκκλησία που σχεδιάζει ο Βαρθολομαίος με τους αιρετικούς ρωμαιοκαθολικούς.

«Ενός κακού μύρια έπονται» και, του μεγάλου κακού που προξένησε ο π.Βαρθολομαίος στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία με την εκκλησιολογικά παράνομη και πολιτικά παράλογη εμπλοκή του στον πόλεμο της Ουκρανίας το ακολουθούν αν όχι μύρια, πάντως αριθμητικά πολλά και ποιοτικά επώδυνα παθήματα.

Η ταπείνωση της επηρμένης οφρύος του π.Βαρθολομαίου Αρχοντώνη στην Ουκρανία φάνηκε πεντακάθαρα στον πολιτικό ορίζοντα.

Η ήττα της Ουκρανίας και στο διπλωματικό πεδίο είναι προδιαγεγραμμένη.

Στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του ιδιότυπου πολέμου ουσιαστικά μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ στο έδαφος της Ουκρανίας, ένα από τα ζητήματα που τέθηκαν επί τάπητος, είναι και αυτό της παράνομης «εκκλησίας» που δημιούργησε ο Κωνσταντινουπόλεως για λογαριασμό των πολιτικών και στρατιωτικών επιδιώξεων των Αμερικανών και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ.

Θεωρείται δεδομένο για τους Ρώσους διαπραγματευτές ότι, η όποια συμφωνία ειρήνευσης με την Ουκρανία και τους συμμάχους της θα περιλαμβάνει την άρση απαγόρευσης ομιλίας και γραφής της Ρωσικής γλώσσας και την αποκατάσταση της Κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, βεβαίως, μετά την δρομολογημένη απομάκρυνση του «μέτριου κωμικού ηθοποιού» και «δικτάτορα» των Ουκρανών Βολοντιμίρ Ολεξάντροβιτς Ζελένσκι.

Οπότε το ερώτημα είναι : Στην Ουκρανία ο π.Βαρθολομαίος κατάφερε κάτι περισσότερο από μια τρύπα στο νερό;

Ναι! Πολλά που χωρούν σε μια τρύπα στο νερό.

α) Με τις ευλογίες του διώχτηκαν Ορθόδοξοι χριστιανοί μέσα στις Εκκλησίες!! από το νεοναζιστικό τάγμα του Αζόφ του οποίου ο ιδρυτής Αντρέι Μπιλιέτσκι είχε δηλώσει το 2010 πως, στόχος και σκοπός του φασιστικού τάγματος είναι «να οδηγήσει τις λευκές φυλές του κόσμου σε μια τελική σταυροφορία… εναντίον των κατώτερων φυλών»!

β) Με την άφρονα απόφασή του, ακούγοντας τάχα μου τις «κραυγές και οιμωγές του Ουκρανικού λαού» να χορηγήσει τόμο αυτοκεφαλίας σε σχισματικούς, καθηρημένους, και αχειροτόνητους ρασοφόρους, απόφαση που στηρίχτηκε στην οικειοποίηση πρωτείων που ποτέ και σε κανέναν επίσκοπο δεν ανήκουν σύμφωνα με τον 39ο κανόνα της Συνόδου της Καρθαγένης που ορίζει : «Ὥστε τὸν τῆς πρώτης καθέδρας ἐπίσκοπον μὴ λέγεσθαι ἔξαρχον τῶν ἱερέων, ἢ ἄκρον ἱερέα» διαίρεσε τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

γ) Με το να διεκδικεί το «πρωτείο εξουσίας» για να στηρίξει τη νόθευση της ορθοδόξου εκκλησιολογίας έγινε υβριστής του Κύριου και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστού που μόνον σε αυτόν ανήκει το πρωτείο Κεφαλής της Αγίας Του Εκκλησίας.

δ) Μέσα στην αναταραχή που προκάλεσε η αντι- εκκλησιολογική πράξη του στην Ουκρανία βρήκε την ευκαιρία να οικειοποιηθεί και το ρόλο του μεγάλου εφέτη και από δικαστής μόνο των υποκειμένων σε αυτόν επισκόπων, προβιβάστηκε αυθαίρετα και δεσποτικά σε μοναδικό κριτή της Ορθοδόξου Οικουμένης.

ε) Με γνώμονα το «γούστο μου και καπέλο μου» αποκαθιστά στον «οικείο βαθμό» σχισματικούς και καθαιρεμένους ρασοφόρους, υπό την προϋπόθεση πως θα παίξουν το ρόλο που θα τους υπαγορεύσει, όπως και χάριν παραδείγματος ο πρώην Κιέβου Φιλαρέτος Ντενισένκο που είχε καθαιρεθεί της αρχιεροσύνης του τόσο από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Εάν συν Θεό αποκατασταθεί η διασαλευθείσα με ευθύνη του π.Βαρθολομαίου τάξη στην Εκκλησία της Ουκρανίας, τι θα κάνει ο «πρώτος άνευ ίσων»;

Θα μαζέψει τους φασίστες κληρικούς του Επιφάνιου Ντουμένκο στην Κωνσταντινούπολη;

Υπάρχει περίπτωση μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ουκρανία, να υπαγάγει κάποιους απ’ αυτούς που, για τα έργα τους δεν μπορούν να παραμείνουν παρά μόνον ως φυλακισμένοι στην επικράτεια της Ουκρανίας στους μισθοδοτούμενους κληρικούς με χρήματα των Ελλήνων πολιτών για να ανακόψει τάχα μου την εξάπλωση των Ρώσων στην Αφρική;

Η Εκκλησία της Ελλάδος και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος που τώρα μνημονεύει έναν παράνομα χειροτονημένο ρασοφόρο τον ψευδεπίγραφα αποκαλούμενο «Κιέβου Επιφάνιο Ντουμένκο», μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ουκρανία σεβόμενος τη θέληση του ουκρανικού Λαού θα μνημονεύσει τον νόμιμο Προκαθήμενο της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Μακαριότατο Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο ή θα περιμένει μια «νέα εντολή»;





Τὸ καρναβάλι λοιμικὴ νόσος

 

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ λοιμικῆς νόσου προσλαμβάνει κάθε χρόνο τὸ καρναβάλι. 

Καὶ δὲν εἶναι βέβαια μόνο ἡ σπατάλη τόσων χρημάτων, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ διατεθοῦν σὲ κὰλυψη ἄλλων σπουδαίων ἀναγκῶν, ... ἀλλὰ τὸ σημαντικώτερο εἶναι ἡ ἠθικὴ ζημία καὶ βλάβη ἀπὸ τὴν ἀναισχυντία τῆς γύμνιας, τὴν ξετσιπωσιὰ τῆς αἰσχρότητας, τὶς βωμολοχίες καὶ τὰ πορνικὰ ἄσματα καὶ θεάματα, τὴν παρότρυνση σὲ σαρκικὰ ἁμαρτήματα.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφερόμενος στὸ ἐπιχείρημα ὅτι μὲ τὶς καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις διασκεδάζουν καὶ εὐφραίνονται οἱ ἄνθρωποι, ἀπαντᾶ ὅτι αὐτὸ εἶναι τελείως παράλογο, διότι ἡ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη πρέπει νὰ συμβαδίζουν μὲ τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν εὐπρέπεια. 

Ὅ Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης στὸ βιβλίο του «Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν», ἀναφερόμενος σὲ ὅσα γίνονται κατὰ τὶς Ἀπόκριες γράφει: «Κατ' ἀλήθειαν ἠμπορεί νὰ εἰπῇ τινας, ὅτι τότε οἱ Χριστιανοὶ δαιμονίζονται ὅλοι• ... τότε διὰ νὰ εἰπῶ ἔτσι, πανηγυρίζει ἡ ἀσέλγεια• ἑορτάζει ἡ ἀκολασία• εὐφραὶνεται ἡ μέθη• ἀγάλλεται ἡ τρυφὴ καὶ ἀσωτεία• χορεύει ὁ διάβολος μὲ δέκα μανδήλια καὶ συγχορεύει μὲ αὐτὸν ὅλον τὸ πλῆθος τῶν δαιμόνων διότι ὅσον κέρδος κάμνουν εἰς μόνας τὰς ἀποκρέας, δὲν ἠμποροῦν νὰ τὸ κάμουν εἰς ὅλον τὸν χρόνον». 

... « ἵλεως, ἵλεως, ἵλεως, νὰ γίνη ὁ Θεός! Καὶ αὐτὸς εἴθε νὰ φωτίση τοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς καὶ πνευματικοὺς καὶ διδασκάλους νὰ ἐμποδίσουν τὰ τοιαῦτα κακά, μὲ ἀφορισμοὺς καὶ ἐπιτίμια, καθὼς προστάζει καὶ ὁ ξβ' κανὼν τῆς ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς στ' Συνόδου».


Ἀποσπάσματα ἀπό κείμενο τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, δημοσιευμένο στήν ἠλ. δ/νση https://tideon.org/orthodoksi-pisti-zoi/5913-2015-02-07-09-28-03 

Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς

Φ.Μ.

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Οικουμενισμός, η μεγάλη, άνετη, και ''εύκολη'' οδός


Ο Οικουμενισμός είναι αίρεση, είναι μια μεγάλη, άνετη, και εύκολη διαδρομή προς τον αντίχριστο.

Εξακολουθεί να υπάρχει αδιάκοπα και Ορθόδοξα, η Μια αρχαία Αποστολική Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός. Όσοι έφυγαν απο αυτή, την όντως Εκκλησία, οφείλουν να επιστρέψουν στήν Αλήθεια.

Όσοι δεν αντιλαμβάνονται την ιστορική ύπαρξη και συνέχεια, αγιοπνευματικώς και αδιαλείπτως, Μίας και μοναδικής Εκκλησίας, διατρέχουν τον ύψιστο κίνδυνο της απώλειας της ψυχής των. Ακόμη και αν είναι μοναχοί, ιερείς και επίσκοποι.

Καθώς και αλλήλων, που πλανώντες και πλανώμενοι, θεωρούν κάθε αποστάτη της θείας αποκαλύψεως, κάθε αίρεση και απόκλιση εν ονόματι Χριστού, λανθασμένα ως ''εκκλησία''...

Δημήτρης Ρόδης
Εύχεστε


Μητροπολίτες εκλατινίζουν τους νέους κάτω από την μύτη μας


Κάνανε την Θεία Λειτουργία μάθημα μαγειρικής, για να είναι αρεστοί στην εξουσία και συνδεδεμένοι στην «κάνουλα» των επιδοτήσεων.

«Αρχαιοπρεπή Θεία Λειτουργία των Αποστολικών Διαταγών» επιμένει να ονομάζει ο Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος Γεώργιος, την αμφίβολη και προβληματική ονομαζόμενη ‘θεία λειτουργία του Ιακώβου του Αδελφοθέου’, την οποία Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΕΡΡΙΨΕ. Και υπό το ψευδές πρόσχημα της «αρχαιοπρέπειας» και «παράδοσης» ο Μητροπολίτης ανενόχλητος συνεχίζει να εξοικειώνει τους νέους στους τρόπους των αιρετικών παπικών, στους οποίους οι οικουμενιστές θέλουν να παραδώσουν την Ορθοδοξία.

Στο νεόκοπο ναό της «αρχαιοπρέπειας» και των «Αποστολικών Διαταγών» ο Εσταυρωμένος βρίσκεται κρυμμένος πίσω από μία κολώνα, ενώ πίσω από την Αγία Τράπεζα βρίσκεται ο τιμώμενος Μητροπολίτης Γεώργιος ανυψωμένος και πλαισιωμένους από τους υποτακτικούς του.


ΑΙΣΧΟΣ και ΝΤΡΟΠΗ προκαλεί το ΒΛΑΣΦΗΜΟ θέαμα των παπόφιλων Εσταυρωμενομάχων, και ακόμη περισσότερο των θέαμα των γνωστών «ευσεβιστών», οι οποίοι βλέπουν μπροστά στα μάτια τους να φτιάχνονται οι γενίτσαροι του μέλλοντος αλλά «για το καλό της ενότητας» ΣΙΩΠΟΥΝ.

Όπως η «Οθωμανική Αυτοκρατορία» έφτιαχνε τα επίλεκτα σώματα στρατιωτών από αιχμάλωτα παιδιά χριστιανικών οικογενειών, έτσι και σήμερα οι Μητροπολίτες εκπαιδεύουν τους νέους γενίτσαρους που θα καταπνίξουν εκ των έσω ό,τι απέμεινε από την Ορθόδοξη Πίστη στην Ελλάδα μας.


Δείτε παρακάτω τον Μητροπολίτη να τεμαχίζει τον Χριστό σε ανοιχτή θέα! Σήμερα αυτό το διδάσκουν σε πολλές Μητροπόλεις ως «μάθημα» στους μαθητές των σχολείων»! Κάνανε την Θεία Λειτουργία μάθημα μαγειρικής, για να είναι αρεστοί στην εξουσία και συνδεδεμένοι στην «κάνουλα» των επιδοτήσεων.

Τους δίνει χρήματα η εκάστοτε κυβέρνηση τάχαμου για κάποιο «πρόγραμμα» κοινωνικής φύσης, υπό την προϋπόθεση ότι θα «ορθολογίσουν» την Ορθόδοξη Πίστη, θα αποϊεροποιήσουν τα Μυστήρια της Εκκλησίας και θα απονευρώσουν το φρόνημα των Ορθόδοξων Ελλήνων για να το φέρουν στα μέτρα της άθεης Δύσης.

Αυτό γίνεται ανοιχτά μπροστά στα μάτια μας και δεν μιλάει κανείς...






η είδηση στο orthodoxianewagency

Β έ β η λ ε ς καινοτομίες στήν Μητρόπολη Καισαριανής.... / ' Ο ΘΕΟΣ ΟΥ ΜΥΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ' !!!! / Φωτογραφίες...


Πού τό πάνε; 

Τί θέλουν νά πετύχουν;

Όλα αυτά που βλέπετε είναι στην Αγία Φωτεινή Υμηττού στήν Μητρόπολη Καισαριανής. 

Την κοπέλλα που φοράει ράσο την έχουν ...χειροθετήσει αναγνώστη (!!!!) και διακονεί κανονικά ΜΕΣΑ στο ιερό!!!!

Κανείς δεν μιλάει; 

Ούτε λαϊκός, ούτε κληρικός;

Είναι από την Κυριακή της Σαμαρείτιδος. 

Κοντεύουν ένα χρόνο, αλλά τώρα τις βρήκα. 

Καί όλοι σιωπή δυστυχώς!!!


Ευαγγελία
Π.



Επιστολή πιστού : «Αν ξέρετε κάποιον ευλαβή ιερέα ... θα ήταν βάλσαμο να εκκλησιάζομαι εκεί»

Λάβαμε προχθές το παρακάτω μήνυμα στο email μας:

«Χαίρεται καλό Τριώδιο 
Έχω μετακομίσει πρόσφατα στην Κέρκυρα η κατάσταση απελπιστική ψάλτισσες μέχρι και μουσικά όργανα αρμόνια μέσα στους ναούς αν έχετε κάποιον αναγνώστη Κερκυραίο ή το καλύτερο κάποιον ευλαβή ιερέα από Κέρκυρα παραδοσιακό θα ήταν βάλσαμο να εκκλησιάζομαι εκεί. Ψάχνω συνεχόμενα
σας ευχαριστώ για οποία απάντηση» 

Η απάντησή μας:

Θυμόμαστε με νοσταλγία ...


Μεγαλωμένοι στις κατασκηνώσεις και στο περιβάλλον του π.Αυγουστίνου Καντιώτη, δίπλα σε πραγματικά ευλαβείς ποιμένες, που δεν τους περνούσε από το μυαλό ότι θα αποκομίσουν κέρδος από μυστήρια(βαπτίσεις, γάμους κλπ) και τρισάγια στα μνήματα και ευχέλαια,
24 ώρες δίπλα σε κάθε πιστό που είχε ανάγκη, πονάμε πολύ... βλέποντας παλιούς αδερφούς, ρασοφορεμένους τώρα, ακόμη και με μήτρες και δεσποτικές πατερίτσες, να αλλάζουν τόσο πολύ. 

Άλλοι συμπροσεύχονται με αιρετικούς, 
κι άλλοι αθεόφοβοι αποφάσισαν το κλείσιμο των εκκλησιών μας ακόμη και το Πάσχα,
άλλοι «έραψαν το στόμα τους» για να μην πέσουν στη δυσμένεια του δεσπότη και χάσουν την βόλεψη και τα «τυχερά» (έτσι αποκαλούν τα χρήματα που παίρνουν από τους πιστούς οι αθεόφοβοι). 

Άλλοι πάλι με μια θεσούλα στα γραφεία της μητρόπολης άλλαξαν μυαλά, και τώρα, «στα γεράματα» κόλλησαν την επωδό «και τι πειράζει» ξεχνώντας τις αρχές τις οποίες μας δίδαξε από την ορθόδοξη παράδοσή μας ο π.Αυγουστίνος και πρωτοστατούν στο «κυνήγι» όσων -μη έχοντας άλλη λύση- διακόπτουν την μνημόνευση.

Αγαπητή αδερφή,

Η εκκλησία μας σπαράσσεται από την αίρεση (του Οικουμενισμού).

Πριν 100 χρόνια οι αδίστακτοι λύκοι που είχαν ήδη μπει στο μαντρί, έκαναν μεγάλη επίθεση. Επιβάλλοντας το νέο ημερολόγιο, δίωξαν τους πιο ευλαβείς πιστούς. 
Έβαζαν αστυνομικούς και έψαχναν να βρουν που γίνονται κρυφά λειτουργίες, ξύριζαν ιερείς, αναποδογύρισαν δισκοπότηρα, στιγμές που θα ζήλευαν κομμουνιστικά καθεστώτα. 

(Φανάρι 2006, ο νυν αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος,
ως διάκονος, προσκυνάει τον Πάπα) 

Η «Σπίθα» μας

Εμείς δεν τα ζήσαμε αυτά, γεννηθήκαμε στο νέο ημερολόγιο πολλές δεκαετίες μετά και μας ανέπαυε ο δημόσιες έλεγχος του π.Αυγουστίνου ενάντια στους Πατριάρχες -προδότες της πίστης μας.
Δεν δίσταζε ο π.Αυγουστίνος να ομολογήσει, να κηρύξει την αλήθεια.
Μέχρι και το μνημόσυνο του Αθηναγόρα είχε διακόψει.


(στη φωτογραφία Πατριάρχης Αθηναγόρας, Πάπας) κι η παρακμή

Με εξαίρεση τις προσπάθειες ορθοδόξων αδελφοτήτων που προσπαθούσαν να περισώσουν ότι μπορούσαν , η «Εκκλησία της Ελλάδος» βρισκόταν σε τέλμα .

Ελπίδες ...

Μετά κοιμήθηκε ο π.Αυγουστίνος.
Βγήκε εν τω μεταξύ ο Χριστόδουλος. Άρχισε να γίνεται της μόδας να λες «έχω πνευματικό».
Σε συνδυασμό και με μια άνθιση του Αγ.Όρους, αναπτερώθηκαν οι ελπίδες. 

Όλα αυτά τα χρόνια η προδοσία της πίστεως όμως προχωρούσε ραγδαία.

Ατελείωτες συμπροσευχές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης (στις οποίες συμμετείχε και ο Χριστόδουλος και ο Αλβανίας Αναστάσιος και ο Περγάμου και φυσικά κι ο ίδιος ο Βαρθολομαίος).


στη φωτογραφία ο Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας προσκυνάει το χέρι του Πάπα 


συμπροσευχή παπικών και αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου κατά τη χειροτονία του Προύσης Ελπιδοφόρου (μετέπειτα Αμερικής) 

Ακολούθησε η Συνοδική προδοσία στο Κολυμπάρι το 2016 και "μόδες" όπως κορίτσια ως παπαδάκια στις εκκλησίες, παρουσίες κ συμπροσευχές αιρετικών στις μεγάλες γιορτές (πχ Θεοφάνεια) στο εξωτερικό που τώρα άρχισαν να μεταφέρονται ως μεταδοτική ασθένεια και στην Ελλάδα.

Τι έρχεται ...

Επίκειται ο ορισμός του Κοινού Πάσχα με τους παπικούς και συνεορτασμός της Α Οικ/κής Συνόδου με νέες συμπροσευχές με αιρετικές «αδερφές εκκλησίες» καταπατώντας το ίδιο το «Σύμβολο της Πίστεως» στο οποίο βαπτιζόμαστε και ομολογούμε «εις ΜΙΑΝ ... Εκκλησίαν»...


Στο ζοφερό σκηνικό, υπάρχει κάτι θετικό:

Όλοι οι σημερινοί ιερείς και ιερομόναχοι ΜΕΤΡΗΘΗΚΑΝ. Ζυγίστηκαν.

Ξέρετε τι έκανε ο πνευματικός σας επί κορονοϊού.
Αν επέβαλε να φορέσετε μάσκα, αν έκλεισε την εκκλησία ή αν τελούσε κρυφά τις Θείες Λειτουργίες με τα πιστά πνευματικά του παιδιά.
Νομίζουμε είναι το καλύτερο κριτήριο προς το παρόν.



Δίπλα σε έναν τέτοιο ευλαβή ιερέα, που «πλήρωσε το τίμημα» για την ομολογία του,
που έφαγε πρόστιμα, που του άλλαξαν ενορία, θα βλέπετε την διαρκή παρουσία του Θεού στη ζωή σας.
Ατελείωτες Θεϊκές παρεμβάσεις κάθε στιγμή.
Θα αισθάνεστε σιγουριά.

Μην ψάχνετε να βρείτε αλλού ιερείς.

Θα φύγετε από την όποια «Κέρκυρα» και θα πάτε εκεί που έχετε πνευματική τροφή.
Στα δύσκολα χρόνια, δεν θα σας σώσουν ούτε τα «αρμόνια» ούτε οι «παπαδίνες» ούτε ο τουρισμός.


Έχουμε Αιώνια ψυχή. Ας κοιτάξουμε πρώτα την σωτηρία της.

Νομίζουμε ότι οφείλετε ένα ξεκαθάρισμα με τον πνευματικό σας: 

Αν χειροτερέψει κι άλλο η κατάσταση (για μας έχει χειροτερέψει αρκετά) οφείλει να διακόψει την μνημόνευση του επισκόπου του που δεν ορθοτομεί. 


Αν το ζητήσετε πραγματικά με θέρμη από τον Θεό, θα σας στείλει ο Θεός ανθρώπους Του.

Κρατήστε λίγο αντίδωρο (το κόβεται μικρά κομματάκια και το αποξηραίνετε για λίγο στο φούρνο, θα έχετε για χρόνια) 

και αγιασμό από κάποιον ευλαβή ιερέα (μεγάλη προσοχή στον αγιασμό, μην κατά λάθος πχ με το θάνατό σας πεταχτεί, καλό είναι να κρατιέται σε κάποιο παρεκκλήσι και να αναγράφει απέξω ότι είναι αγιασμός -όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν παθαίνει τίποτε ο αγιασμός), κάντε κάθε μέρα το απόδειπνο, τους χαιρετισμούς στην Παναγία
και πραγματικά μην ανησυχείτε για τίποτε, έχει ο Θεός. 


Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»

ΥΓ. 1. Αν και θεωρούμε εκκλησιαστικά σωστό το πάτριο ημερολόγιο 
(ενδεικτικά το νέο κατήργησε την νηστεία των Αποστόλων, καθιερώθηκε χωρίς οικουμενική Σύνοδο, κατήργησε την εκκλησιαστική μας παράδοση κ τόσα άλλα),
δεν συστήνουμε να ενταχθείτε σε Συνόδους ΓΟΧ γιατί είναι Σύνοδοι στη θέση Συνόδου (που δεν ορθοτομεί μεν, αλλά και δεν έχει καταδικαστεί-καθαιρεθεί).
Εξ άλλου κι εκεί -στους ΓΟΧ- επί κορονοϊού, έβγαιναν εγκύκλιοι και έλεγαν να ακούτε «τους γιατρούς» και απαγόρευαν στους ιερείς να κηρύττουν για το θέμα!



ΥΓ. 2. Μην στραφείτε σε αποτειχισμένους του πατρίου που βάζουν τους πιστούς του νέου να ξαναβαπτιστούν με πρόσχημα την μη ορθή βάπτιση(απόλυτη κατάδυση), καταπατώντας προκλητικά το Σύμβολο της Πίστεως που μιλάει για «ΕΝ βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών». 

ΥΓ. 3. Υπάρχουν κάποιοι αυτοδιαφημίζονται ως δήθεν «ομολογητές» στο facebook,
εκμεταλλευόμενοι ότι ο κόσμος διψά να βρει γάργαρο νερό, ωστόσο -τόσο στον εκκλησιαστικό όσο και στον πατριωτικό χώρο- κυκλοφορούν πολλοί τυχάρπαστοι απατεώνες.

Κάποιοι ρασοφόροι- βγάζουν χρήμα!
κι αφού αποκτήσουν ανακαινισμένη «οικία» από δωρεές πιστών,
μόλις βρουν καμμιά θεσούλα σε καμμιά μητρόπολη,
«μην τον είδατε» ... τον «ομολογητή» τον «πάτερ ...»,
όπως εξαφανίστηκε πρόσφατα ένας αξιολύπητος ...κλεπτομανής.
Αλλά συνήθως οι πιστοί μυαλό δεν βάζουν.

Θεωρούμε την αποτείχιση- την διακοπή μνημόνευσης την πιο καθαρή στάση ως ορθόδοξη ομολογία.

Συνεχίζεις να έχεις τον ίδιο επίσκοπο αλλά δεν τον μνημονεύεις μέχρι να μετανοήσει ή να καθαιρεθεί, αλλά προϋποθέτει σοβαρότητα και κυρίως πνευματικότητα.





Νεκτάριος Δαπέργολας: Νέες ἀποτρόπαιες βλασφημίες οἰκουμενικῆς ἐξαχρείωσης


Νέες ἀποτρόπαιες εἰκόνες βέβηλης κατάντιας εἶδαν πάλι τά ματάκια μας τίς προάλλες. Ἐνῷ διάγουμε τό διάστημα πού ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τῶν μεγάλων Πατέρων πού πρωτοστάτησαν στόν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, τό ἴδιο ἀκριβῶς διάστημα ἔχει ἐπιλεγεῖ (προφανῶς ὄχι τυχαῖα) ἀπό τό ζοφερό Φανάρι καί τά λοιπά παράκεντρα καί ἀπόκεντρα τῆς βλασφημίας, γιά νά καθιερώσουν τήν διαβόητη πλέον ἑβδομάδα «οἰκουμενικῆς προσευχῆς» γιά τήν ἑνότητα, λέει, τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. 



Οἱ φρικώδεις φωτογραφίες εἶναι ἀπό ναό τῆς Κωνσταντινούπολης (Παναγία τοῦ Πέραν), ὅπου στίς 18 Ἰανουαρίου μαζεύτηκαν κάποιοι (κατ’ ὄνομα) Ὀρθόδοξοι, μαζί μέ παπικές κοκκινοσκουφίτσες, προτεστάντικες ἱέρειες καί κάθε λογῆς ἀκόμη αἱρετικά φροῦτα γιά νά «συμπροσευχηθοῦν» (πιό κάτω μπορεῖτε νά δεῖτε καί ὁλόκληρο τό βίντεο), στό πλαίσιο βεβαίως μίας ὁλότελα καινοφανοῦς νεοεποχίτικης ἀκολουθίας. Τά ἴδια ὅμως ἔγιναν καί ἀλλοῦ (π.χ. ἡ συμπροσευχή τήν ἴδια μέρα στόν γνωστό παπικό «ναό» τῆς Θεσσαλονίκης, στήν ὁδό Φράγκων).

Φυσικά θά ἐπαναλάβουμε ὅτι, ὅσα ἐλεεινά ἀγαπουλίστικα καί ἄν ἐνδεχομένως ἀκούσετε ἀπό τό γνωστό πλέον πλανεμένο ἡμέτερο δεσποτο-παπαδαριό τῆς μεταπατερικῆς ἀχρειότητας, ἡ πραγματικότητα ἦταν, εἶναι καί θά παραμείνει ξεκάθαρη: χριστιανική ἑνότητα ΔΕΝ νοεῖται καί ΔΕΝ μπορεῖ νά ὑπάρξει, παρά μόνο ἐπί τῇ βάσει τῆς ἀληθείας καί διά τῆς ἐπιστροφῆς σέ αὐτήν τήν ἀλήθεια (δηλαδή στήν Ὀρθοδοξία) τῶν αἱρετικῶν. Ταυτόχρονα, τό ἴδιο ἀπολύτως ξεκάθαρο παραμένει καί τό ὅτι, ὅπως ρητά ὁρίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες, ὅποιος συμπροσεύχεται μέ αἱρετικούς, πρέπει νά ἀφορίζεται (ἄν εἶναι λαϊκός) καί νά καθαιρεῖται (ἄν εἶναι κληρικός).

Τήν ἀρρώστια τους λοιπόν δέν θά μᾶς τήν βαφτίσουν οὔτε πνευματική πρόοδο, οὔτε «ἔργο ἀγάπης», οὔτε πορεία ὑλοποίησης τῆς γνωστῆς ἐκκλησιαστικῆς εὐχῆς «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως». Πνευματικός βοῦρκος καί δαιμονικός κατήφορος εἶναι. Καί ὅλοι αὐτοί οἱ ζοφεροί κακομοίρηδες κουτρουβαλᾶνε μέ τό κεφάλι σέ αὐτόν...




«Αλλοιωμένη Θεολογία, ή Θεολογία της προσωπικής επιθυμίας»

"Εποχική Θεολογία;"

Θα ζήσουμε στην εποχή στην οποία κάποιος θα παντρεύεται το χαλί, το βάζο ή το κομοδίνο και από κάτω στα σχόλια θα διαβάζουμε την ευχή: «Να ζήσετε!».
Στη συνέχεια θα βλέπεις θεολόγους και καθηγητάδες να το ντύνουν όλο αυτό με τη θεολογία του προσώπου, της επιθυμίας κλπ.
Το πνεύμα του αντιχρίστου είναι ήδη εδώ. 
Το ένα πλοκάμι του έχει τίτλο:
«αλλοιωμένη Θεολογία, ή Θεολογία της προσωπικής επιθυμίας». Προσπαθούμε να κάνουμε θεολογία το κάθε πάθος και να βαπτίζουμε ως δικαιωματισμό, κάθε μορφή επιθυμιών που έρχεται στο κεφάλι μας. Και όλα αυτά, διότι δεν βλέπεις πουθενά αγιασμό και αγιότητα. 
Ο καθένας μιλάει από αυτά που διάβασε ή σπούδασε, χωρίς όμως να υπάρχει Άγιο Πνεύμα... 
Η θεολογία οφείλει να αγκαλιάζει και να μεταμορφώνει την εκάστοτε πραγματικότητα, όχι όμως προς ικανοποίηση της εποχής, αλλά προς θεραπευτική μεταμόρφωση του ανθρώπου. Διαφορετικά, έχουμε μια νεκρή θεολογία, ή μια θεολογία που γίνεται μαριονέτα του καθενός.
Μου κάνει εντύπωση που όλες αυτές τις μέρες, πολλά μέλη ευαίσθητων κλάδων δεν μιλάνε. Σιωπή από κάποιους θεολόγους, ακαδημαϊκούς καθηγητές, νομικούς, ψυχολόγους κλπ.. 
Η απάντηση είναι: «Γιατί φοβούνται». Άλλος φοβάται μη χάσει τη θέση του, άλλος μη χάσει τα likes, τις πωλήσεις βιβλίων, την ακαδημαϊκή έδρα κλπ. Εξαιρέσεις ελάχιστες... 
Παντού να καλύψουμε τα νώτα μας και απλά να ξημερώσει ήρεμα η επόμενη μέρα.
Διαβάζουμε ανοησίες αυτές τις μέρες του στυλ: Η σεξουαλικότητα και η επιθυμία δεν έχει σχέση με την εν Χριστώ σωτηρία, ή το πρόσωπο κλπ... Δεν έχει σημασία αν απατάς τη γυναίκα σου, αν δεν περνάς καλά, δεν έχει σημασία αν κάνεις σεξουαλικά όργια κλπ. 
Δεν έχει τίποτα καμία σημασία, αρκεί να κάνεις μια μικρή προσευχούλα το βράδυ, να πηγαίνεις εκκλησία, να ανάβεις το κεράκι σου και να ξέρεις ότι ο Θεός θα σε σώσει, διότι απλά δεν βλέπει τίποτα, παρά μονάχα την καρδιά του ανθρώπου. Θέλω να δω όλους αυτούς όταν θα νομοθετηθεί η κτηνοβασία, η πολυγαμία, ή ακόμα και η παιδεραστία, τι θα λένε. 
Μήπως θα ξεφυτρώσει νέα θεολογία προς τέρψιν της εποχής;
Να το πω λίγο ωμά; Για κάποιους η θεολογία, πάει ανάλογα με τις ορέξεις που έχουν ανάμεσα στα πόδια τους. Λυπάμαι, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Εδώ άγιοι έφτυσαν αίμα για να λάβουν πνεύμα, με απίστευτο αγώνα και ο άλλος θέλει σωτηρία με τζάκι, κρασάκι και καπνιστό σολωμό.
Απαγορεύεται πλέον να λες τη λέξη αμαρτία. Στην ουσία για τους περισσότερους δεν υπάρχει, ή απλά θα σου πούνε, ότι είναι η απουσία αγάπης και μέχρι εκεί.. 
Παντού κολλάνε τη λέξη «ΑΓΑΠΗ» αλλά ξεχνούν, ότι αγάπη χωρίς αλήθεια και δικαιοσύνη είναι νεκρή και εκπίπτει σε ένα ιδιοτελές συναίσθημα..
Παρακολούθησα σε μια εκπομπή της κας. Κουτσελίνη τη συνέντευξη μιας κοπέλας που δήλωνε: ΕΡΓΑΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΞ. Σε λίγο θα μπει ως επαγγελματικός προσανατολισμός στα σχολεία. «Έλα μωρέ δίνω το κορμί μου για το χρήμα, δεν πειράζω κανέναν, οπότε είμαι μια χαρά. Α!.. Μην ξεχάσω!.. Πάω στην Εκκλησία και ανάβω το κεράκι μου.» 
Όταν της έγινε ερώτηση σχετικά με την προσωπική της ηθική, η απάντηση ήταν: "Απλά να μην κάνεις κακό στον διπλανό σου και όλα καλά".
Τσάμπα όλες οι μετάνοιες και τα μαρτύρια των Αγίων. Σε λίγο θα τα χαρακτηρίζουμε ακρότητες. Οι περισσότεροι είναι με την Εκκλησία, όταν και όπως τους βολεύει.
Θέλουμε να ράψουμε θεολογικά μια σωτηρία, ανάλογα με το τι έχουμε στο κεφάλι μας. 
Έχεις τον άλλον από τον καναπέ με το i-mac και το ουϊσκάκι να σου λέει για σωτηρία με άρρητα ρήματα του στυλ: «Δεν έχουν σημασία οι νηστείες, η προσευχή, έχει να κάνει με τη στάση ζωής, ο εκκλησιασμός δεν είναι απαραίτητος, ενώ η εξομολόγηση είναι περιττή αρκεί να έχεις κανένα life couch.
Tρέλα, τραγωδία και παρωδία . . . 
Πονηρές εποχές, με θεολογικό μίξερ προσωπικών και φαντασιακών απόψεων.
Θύμα; Ο κόσμος!.. Υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω, που διψάει η ψυχούλα τους για σωτηρία και έλεος και δεν βρίσκουν λιμάνι, να ξαποστάσει η ψυχή τους.
Ο Θεός να μας ελεήσει! . . .

π. Σπυρίδων Σκουτής




Ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας στόν Focus FM γιά τά νέα κρούσματα τῶν λυκοποιμένων μας κατὰ τὴν περίοδο των ἑορτῶν


Μία σειρά ἀνεκδιήγητων γεγονότων, ὅπως μιαρά συλλείτουργα μέ σχισματικούς τῆς Οὐκρανικῆς ψευτοεκκλησίας, κάποιες ἀπαράδεκτες λειτουργικές καινοτομίες καί ἕτερα κρούσματα ἀκραίας ἐκκοσμίκευσης, μέ τά ὁποῖα φρόντισαν κάποιοι ἀπό τούς ποιμένες μας νά μαγαρίσουν πάλι τίς ἅγιες μέρες πού περάσαμε, ἦταν τό βασικό θέμα τῆς προχτεσινῆς παρουσίας τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα στόν Focus FM. 

Δέν ἔλλειψε ὡστόσο ὁ σχολιασμός καί ἄλλων συμβάντων τῆς τρέχουσας ἐπικαιρότητας. Παραθέτουμε πιό κάτω τό σχεδόν 20λεπτο ἠχητικό:





Ἡ παράδοξη ἐμμονὴ τοῦ Πατριάρχου

Ἀπορία καὶ περίσκεψη δημιουργεῖ ἡ ἐμμονὴ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου νὰ χρησιμο­ποιήσει τὴν κατὰ τὸ ἔτος 2025 σύμπτωση ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανοὺς τῆς Δύσεως, ὡς ἀφετηρία γιὰ καθιέρωση στὸ ἑξῆς κοινῆς ἡμερομηνίας τῆς ἑορτῆς ἐπὶ τῇ βάσει, κατὰ τὰ λεγόμενά του, τοῦ Ὀρθόδοξου ἑορτολογίου.



Ὁ Πατριάρχης σημείωσε ὅτι δὲν θὰ πρόκειται γιὰ συλλειτουργία, διότι δὲν ὑπῆρξε συμφωνία στὸν Θεολογικὸ Διάλογο, ἀλλὰ γιὰ κοινὸ ἑορτασμό, ὅπως γίνεται μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. «Δὲν νοεῖται καὶ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ἐξακολουθοῦμε σήμερα, εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 21ου αἰῶνος, νὰ ζοῦμε μὲ φανατισμούς, μικροψυχία καὶ προκαταλήψεις. Ὁ Θεός μας εἶναι Θεὸς τῆς ἀγάπης. Καὶ ἂν ἀκόμη ἔγιναν λάθη εἰς τὸ παρελθόν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ τὰ διαιωνίζουμε», πρόσθεσε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης.


Μὲ ὅλο τὸν σεβασμό, εἶναι μεγάλο λάθος μιὰ τέτοια ἀντίληψη. Ἡ προσήλωση στὴν παράδοση δὲν εἶναι οὔτε φανατισμός, οὔτε μικροψυχία, οὔτε προκατάληψη. Εἶναι διαφύλαξη τῆς Ἀποστολικῆς καὶ Ἁγιοπατερικῆς κληρονομιᾶς. Ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης ὁμολόγησε ὅτι δὲν ὑπῆρξε συμφωνία στὸν Θεολογικὸ Διάλογο. Καὶ δὲν ὑπῆρξε συμφωνία, διότι, ὅταν ὁ Διάλογος ἔφθασε στὰ σοβαρὰ θέματα, δηλαδὴ στὴν καίρια δογματικὴ ἐκτροπὴ τῶν δυτικῶν περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (τὸ γνωστὸ Filioque) καὶ στὸ θέμα τοῦ «πρωτείου καὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα», ὁ Διάλογος συνάντησε χάλκινο τεῖχος ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ. Ἡ καινοφανὴς καὶ ἀπαράδεκτη θεωρία τοῦ ἀείμνηστου Μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα, μὲ τὴν ὁποία ἐπιδίωκε νὰ κάνει δεκτὸ τὸ παπικὸ πρωτεῖο ὡς στοιχεῖο τοῦ προεστῶτος τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀπορρίφθηκε μὲ ἀπόλυτο τρόπο ἀπὸ τοὺς παπικοὺς θεολόγους. Γι᾿ αὐτοὺς ἦταν ἀδιανόητο νὰ ἀρνηθοῦν τὴ θεωρία περὶ πρωτείου τοῦ πάπα ὡς δῆθεν διαδόχου τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ βασικὸ θεμέλιο τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος. Ἐκεῖ ὁ Διάλογος οὐσιαστικὰ τελείωσε.

Τὸ γνωρίζει πολὺ καλὰ αὐτὸ ὁ Παναγιώτατος καὶ τὸ ὁμολόγησε. Τὸ εἶπε, βέβαια, ὅσο πιὸ ἤπια μποροῦσε· ὅτι «παρὰ τὴν πρόοδον τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καὶ τὰ σημαντικὰ βήματα ποὺ ἔχουν συντελεσθεῖ», δὲν ὑπῆρξε συμφωνία κοινωνίας. Ἄρα πῶς ἐπιδιώκει τώρα κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ ἀμετανόητους καὶ πείσμονες αἱρετικούς;

Κάνει ἐπίσης λόγο ὁ Πατριάρχης γιὰ τὸν ἐπικρατήσαντα μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου ἑορτασμὸ τῶν Χριστουγέννων τὴν ἴδια ἡμέρα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους. Παρατρέχει ὅμως κάτι πολὺ σοβαρό: Ἐνῶ ἑορτάζουμε τὴν ἴδια ἡμερομηνία μὲ αὐτοὺς τὰ Χριστούγεννα, δὲν τὰ ἑορτάζουμε ἀπὸ κοινοῦ μὲ ὅλους τοὺς Ὀρθόδοξους. Στὴν μὲν Ἑλλάδα ἔχουμε τὸ τραγικὸ σχίσμα μὲ τοὺς Παλαιοημερολογίτες, γενικότερα δὲ δύο παλαίφατα Πατριαρχεῖα (Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων) καὶ πολλὲς ἀπὸ τὶς νεότερες Ἐκκλησίες δὲν ἑορτάζουν ἀπὸ κοινοῦ μὲ ἐμᾶς τὰ Χριστούγεννα.

Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι πρώτιστος στόχος καὶ μέριμνα τοῦ Πατριάρχου ἡ ἐξεύρεση λύσεως στὸ ζήτημα αὐτό; Ἢ καὶ στὸν πρόσφατο διχασμὸ τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ὅπου τὰ πράγματα βαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, δεδομένου ὅτι διαρκῶς ἔρχονται εἰδήσεις γιὰ βίαιες καταλήψεις Ναῶν καὶ Μονῶν ἀπὸ μέλη τῆς νεοαναγνωρισμένης Ἐκκλησίας; Ἔτσι μιὰ κατακερματισμένη Ὀρθοδοξία ἐπιδιώκει νὰ συμπλεύσει μὲ τοὺς αἱρετικούς;

Γιὰ ἐμᾶς ἡ ἐπιδίωξη κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς Δύσεως ὄζει, ὅπως ἔγραφε ὁ ἀείμνηστος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «ἀπαισίου θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ» μὲ κατάληξη «τὴν καθιέρωσιν τῆς ἁρμονικῆς καὶ ἀδιαταράκτου συνυπάρξεως ἀληθείας καὶ πλάνης, φωτὸς καὶ σκότους» («Ἐνορία», ἀριθ. 549 / 10-5-1974).

Ἔφερε ἀκόμη ὡς ἐπιχείρημα ὁ Πατριάρχης ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ στὴν Ἑλλάδα καθόρισαν τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα κατὰ τὸ Ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο. Ὅμως οἱ πιστοὶ δὲν ἀγνοοῦμε τὰ μέσα ποὺ μεταχειρίζεται ὁ Παπισμὸς γιὰ νὰ ἐξαπατήσει τοὺς Ὀρθόδοξους. Αὐτοὶ δὲν εἶναι ποὺ δημιούργησαν τὴν Οὐνία ὡς «Δούρειο Ἵππο» ἐξαπατήσεως τῶν Ὀρθοδόξων; Τὸ γεγονὸς ὅτι σὲ κάποια φάση τοῦ Διαλόγου, κατόπιν ἀσφυκτικῶν πιέσεων, ἔγινε δεκτὴ καὶ ἡ Οὐνία σ᾿ αὐτόν, δὲν ἀλλάζει τὸν ὕπουλο ἀντορθόδοξο χαρακτήρα της.

Εἶπε ὅμως ὁ Παναγιώτατος καὶ τοῦτο: ὅτι, «καὶ ἂν ἀκόμη ἔγιναν λάθη εἰς τὸ πα­ρελθόν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ τὰ διαιωνίζουμε». Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι δὲν ἐννοεῖ πὼς ἔγιναν λάθη καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ μόνο ἀπὸ τοὺς ἀποστατήσαντες αἱρετικούς. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὄτι ἔκανε καὶ ὁ ἴδιος καὶ οἱ πρὶν ἀπ᾿ αὐτὸν Πατριάρχες μεγάλες κινήσεις γιὰ τὴ διόρθωσή τους μὲ τοὺς Θεολογικοὺς Δια­λόγους. Ὅμως ὁ ἴδιος ἀναγνώρισε ὄτι οἱ Διάλογοι δὲν ἔφεραν ἀποτέλεσμα, πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἐπέμειναν στὶς πλάνες τους.

Ἄρα φαίνεται ὄτι προχωροῦμε τώρα μὲ παράπλευρες ἐνέργειες γιὰ ἕνωση στὴν πράξη μαζί τους; Αὐτὴ δὲν ἦταν ἐξαρχῆς ἡ ἀπαράδεκτη τακτικὴ τοῦ ἀείμνηστου Πατριάρχου Ἀθηναγόρα;

Αὐτὴ ὅμως ἡ Ἀθηναγόρεια τακτικὴ δὲν ἀποτελεῖ προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας; Θὰ τὴν υἱοθετήσουμε; Τὸ ἀντέχει κάτι τέτοιο ἡ συνείδηση τοῦ Πατριάρχου;

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ