ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΛΗ ΧΑΡΑ -ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΚΟΣΜΑΡΑ ΤΟΥ- Ο ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΣΤΟ ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙ ΣΕΡΡΩΝ, ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΔΟΜΙΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ & ΕΛΠΙΔΟΦΘΟΡΟ, ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΒΑΠΤΙΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΓΛΥΦΑΔΑ ΠΟΥ ΣΥΝΤΑΡΑΞΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΥΤΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΙ, ΚΑΝΕΙ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΔΟΣΙΘΕΟ!
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
Περιστέρι 01/06/2025
Σεβασμιώτατε,
Ἀφορμή γιά τήν ἀνοικτή μας ἐπιστολή στάθηκε ἡ ἄδικη ὅσο καί ἀπίστευτα διαστροφική τῆς ἀληθείας ἐπιστολή σας πρός τόν σεβαστό γέροντα μοναχό π.Δοσίθεο τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Σκέπης Παραποτάμου.
Εὐλόγησε ὁ ἅγιος Τριαδικός Θεός νά ἔχετε τόν πατέρα Δοσίθεο, ἕναν ὁμολογητή μοναχό (σπάνιο φαινόμενο στίς μέρες μας) ἐντός τῶν ὁρίων τῆς Μητρόπολής σας, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει ἀπερίφραστα τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, διασώζοντας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν πλάνη χιλιάδες ἀνθρώπων, ὁδηγώντας τους στό φῶς τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς, ξεδιψώντας καί ἀνακουφίζοντας τούς κοπιώντας ἀπό τίς δοκιμασίες χριστιανούς μέ λόγους χάριτος, ἐνισχύοντας τόν πνευματικό τους ἀγῶνα, παρηγορώντας τούς δοκιμαζομένους, προσεγγίζοντας τούς νέους, χωρίς νά διεκδικεῖ τό ἀλάθητο ἀλλά στοιχιζόμενος μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀφυπνίζοντάς τους γιά τούς κινδύνους τῶν αἱρέσεων καί τῶν ψευδοποιμένων στήν Ἐκκλησία καί ἔρχεστε ἐσεῖς ὡς ἐπίσκοπος νά τόν «νουθετήσετε» νά πάψει νά ἐπιτελεῖ αὐτό τό θεάρεστο ἔργο, προσπαθώντας ἐπί σειρά ἐτῶν νά τόν φιμώσετε. Μέ ἄλλα λόγια τόν διώκετε μέ τό γάντι.
Εἶναι γνωστό βεβαίως ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12). Ἀλλά ἀπό ποιούς διώκονται οἱ εὐσεβεῖς; Ἀπό ἀνθρώπους πού ἠγάπησαν «μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα» (Ἰω.3,19) καί ἀπό ἐκείνους πού «ἠγάπησαν τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰω.12,43).
Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού λόγοις ἤ ἔργοις κατασκανδαλίζετε τόν ὀρθόδοξο λαό τοῦ Θεοῦ, Σεβασμιώτατε. Ἡ πολύχρονη ποιμαντορία σας, στιγματίζεται δυστυχῶς από μελανά σημεῖα στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν καί ἰδιαιτέρως τῆς τοπικῆς σας περιφέρειας.
Ἄραγε ἀναλογίζεται ἡ θεοσέβειά σας τό βάρος τοῦ σκανδαλισμοῦ «ἑνός τῶν μικρῶν τούτων» καί τόν λόγον πού ἔχετε νά ἀποδώσετε στόν δικαιοκρίτη Κύριο; Ἤ μήπως πλανᾶσθε νομίζοντας ὅτι οἱ ὅποιοι κόποι σας πού ἐκθειάζετε γιά ὅλα τά δευτερεύοντα θέματα, ἐνῶ ἀδιαφορεῖτε γιά τό «μέγα καί πρώτον τῆς σωτηρίας ἡμῶν φάρμακον» κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, ἤτοι γιά τήν ὑπεράσπιση καί ὁμολογία τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως εἶναι ἀρκετοί νά σᾶς δικαιώσουν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου;
Πόσο περισσότερο μάλιστα, ὅταν εἶσθε ἤδη ὑπόδικος τῶν Ἱερῶν Κανόνων γιά τήν ἐπαίσχυντη ὑπογραφή στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, γιά τίς συμπροσευχές σας μέ αἱρετικούς παπικούς καί μάλιστα ἐντός ἱεροῦ ναοῦ τελώντας τήν Θεία Εὐχαριστία, γιά τήν ἀναγνώριση ὡς Ἐκκλησίας τῆς σχισματικῆς δομῆς τῶν καθηρημένων καί ἀφορισμένων ψευδοκληρικῶν τῆς Οὐκρανίας, γιά τό κλείσιμο τῶν ἱερῶν ναῶν κατά τά ζοφερά χρόνια τῆς ὑγειονομικῆς τρομοκρατίας καί τήν ἔνοχη ὑπακοή στήν -ἀδιανόητη γιά χριστιανό- ἀπαγόρευση τῆς Θείας Λειτουργίας, γιά τήν ἀπαίτηση ἐφαρμογῆς βλάσφημων κατά τῆς Θείας Χάριτος «ὑγειονομικῶν» μέτρων, γιά τήν παρότρυνση τῶν πιστῶν νά δεχθοῦν θανατηφόρα ἐνέσιμα σκευάσματα στό σῶμά τους -ἀνεπτυγμένα μάλιστα πάνω στό αἷμα ἀθώων ἐκτρωθέντων ἐμβρύων- γιά τήν ἀπενοχοποίηση τῆς ὑπερψήφισης τοῦ γάμου ὁμοφυλοφίλων, γιά τήν εἰσαγωγή μπουζουκιῶν καί κοσμικῶν τραγουδιῶν σέ ἱερό ναό ὥστε νά ἑορτάσετε τήν μακρά ποιμαντορία σας κ.α.
Ἀναλογιζόμαστε μήπως ἡ ὑπαγορευθεῖσα στόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη ἐπιστολή τοῦ Κυρίου μας πρός τόν ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σάρδεων προσιδιάζει στήν ποιμαντορία ὅλων ὅσων μητροπολιτῶν ἔπραξαν τά ὅμοια: «τάδε λέγει ὁ ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας· οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καὶ νεκρὸς εἶ. γίνου γρηγορῶν, καὶ στήρισον τὰ λοιπὰ ἃ ἔμελλον ἀποθνήσκειν· οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου». (Ἀποκ. 3,1-3).
Ἀπό πού νά ἀρχίσει κανείς καί τί νά πρωτοαντιλέξει στήν ἐπιστολή σας πρός τόν σεβαστό γέροντα, ἡ ὁποία καταλείπει ἐντύπωση ὄχι ὑπεράσπισης τῆς ἀληθείας, ἀλλά διαστροφῆς της;
Τοῦ ὑποδεικνύετε νά περιοριστεῖ στά «αὐστηρῶς μοναχικά του καθήκοντα» καί «νά ὠφελεῖ μέ λόγους ἀγαθούς τούς προσερχομένους στήν Ἱερά Μονή». Ποιό ἀπό τά δύο παραμελεῖ κατά τήν κρίση σας; Δέν εἶναι φανερό -ὅπως παραδέχεσθε κι ἐσεῖς- ὅτι ζεῖ καί πορεύεται μέσα στήν ἀκρίβεια τῆς μοναχικῆς τοῦ διακονίας; Ἤ μήπως τό πρόβλημά σας εἶναι ὅτι οἱ λόγοι του δέν περιορίζονται στό καθ’ ὕλην περιβάλλον τοῦ μοναστηριοῦ, ἀλλά –κατά εὐδοκίαν Θεού– ἀγγίζουν τίς καρδιές πιστῶν σέ ὅλη τήν Ἐκκλησία;
Πώς ἀκριβῶς ἐννοεῖτε αὐτόν τόν «περιορισμό» πού τοῦ ἐπιτάσσετε; Θεωρεῖτε ὅτι ἡ καταγγελία τῆς πλάνης καί ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως δέν περιλαμβάνονται στό καθῆκον ἑνός συνειδητοῦ μοναχοῦ; Ἄν ναί, τότε μᾶλλον λησμονεῖτε τήν μακραίωνη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, στήν ὁποία οἱ ἀσκητές πρῶτοι ὕψωναν φωνή ἀληθείας ὅταν σιωποῦσαν οἱ ἰσχυροί. «Ἔργο τοῦ μοναχοῦ εἶναι τὸ νὰ μὴ ἀνέχεται νὰ ἀλλάζει τὸ παραμικρὸ στὸ Εὐαγγέλιο, ὥστε νὰ μὴ συμβεῖ, δίνοντας στοὺς λαϊκοὺς παράδειγμα αἱρέσεως καὶ ἐπικοινωνίας μὲ αἱρετικοὺς, νὰ δώσουν λόγο γιὰ τὴν ἀπώλειά τους» διδάσκει ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης (ΕΠΕ 18Β,202).
Παραβλέπετε –ἠθελημένα ἤ ἀπό ἄγνοια– τό γεγονός ὅτι πλῆθος μεγάλων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἐγκατέλειψαν τήν ἡσυχία τῆς ἐρήμου ὄχι γιά κοσμικούς λόγους, ἀλλά γιά νά στηρίξουν τό ποίμνιο καί νά ἐλέγξουν τήν πλάνη, ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη κινδύνευε. Ἀπό τόν Μέγα Ἀντώνιο καί τόν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ἕως τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό καί τόν σύγχρονο Ἅγιο Παΐσιο, ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία εἶναι γεμάτη ἀπό παραδείγματα μοναχῶν πού δέν «περιορίστηκαν» στά καθ’ ἑαυτῶν καθήκοντά τους, ἀλλά ὕψωσαν φωνή ὀμολογίας. Ἡ ζωή καί ἡ πράξη αὐτῶν τῶν Ἁγίων ἔρχονται σέ σαφῆ ἀντίθεση μέ τό πνεῦμα τοῦ «σιώπα καί ὑπάκουε» πού ἐπιβάλλετε, διότι ἐκεῖνοι δέν ἔθεσαν ὡς προτεραιότητα τήν ἐξωτερική τάξη, ἀλλά τήν ὁμολογία τῆς Ἀληθείας, ἀκόμη κι ἄν αὐτό σήμαινε σύγκρουση μέ πρόσωπα ἰσχυρά ἤ καταστάσεις κατεστημένες.
Ἀπορεῖτε μέ τίς ἐξάρσεις τοῦ πατρός καί πώς «βλέπει παντοῦ δαίμονες καί ἐχθρούς». Καί εἶναι ἀπορίας ἄξιον τό πώς ἐσεῖς ἐφησυχάζετε ἑαυτόν καί τό ποίμνιο, ἀντί νά τό ἀφυπνίζετε σέ καιρούς πού τά πάντα καταλύονται καί ἀνατρέπονται. Μέ πρῶτο, δυστυχῶς, τήν ὀρθόδοξη πίστη γιά τήν ὁποία ὁρκισθήκατε ὡς ἀρχιερεύς νά τηρήσετε ἀναλλοίωτη.
Συστήνετε στόν γέροντα «σύνεση, προσοχή, διάκριση» – ἀρετές πράγματι ἀπαραίτητες στόν πνευματικό ἀγῶνα. Ὡστόσο, στίς ἐνέργειες καί στούς λόγους σας, ὅπως ἐκτέθηκαν παραπάνω, ἀπουσιάζουν σκανδαλωδῶς. Πώς μπορεῖ κανείς νά νουθετεῖ ἄλλους σέ ὅ,τι ὁ ἴδιος παραβλέπει στήν πράξη;
Ἐκεῖ ὅμως ὅπου γίνεται ἐμφανέστατη –σχεδόν κραυγαλέα– ἡ ἔλλειψη στοιχειωδῶν ἀρετῶν πού θά ὄφειλε νά κοσμοῦν ἕναν ἐπίσκοπο, εἶναι στήν προσπάθειά σας νά «διορθώσετε» τήν στάση τοῦ γέροντος Δοσιθέου ἔναντι τοῦ πατριάρχη, τῶν ἐπισκόπων, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Γεωργίου, καί τοῦ ἀξίου Μητροπολίτη Πάφου Τυχικοῦ. Σέ αὐτή σας τήν ἀπόπειρα, τό φῶς παρουσιάζεται ὡς σκοτάδι καί τό σκοτάδι ὡς φῶς, φέρνοντας κατά νοῦ τό προφητικό: «Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν» (Ησ. 5,20).
Ἐνῶ ὁ π. Δοσίθεος ἐλέγχει τόν πατριάρχη γιά ζητήματα πίστεως, ἐσεῖς στήν ἀπάντησή σας ἐπικεντρώνεστε στό πρόσωπό του καί τό ποιόν τοῦ πατριάρχη. Ρωτᾶτε ἀκόμα, ἄν ἀναλογίζεται τό «τί κακό κάνει στόν Πατριάρχη μας καί στόν θεσμό τοῦ Πατριαρχείου». Ἀναρωτηθήκατε, ἄραγε, ποτέ ἀπό τή μεριά σας τί ζημιά ἔχει προκαλέσει –καί ἐξακολουθεῖ νά προκαλεῖ- ὁ ἴδιος ὁ πατριάρχης στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση; Καί ἐσεῖς, πού σπεύδετε νά τόν ἐπαινεῖτε καί νά τόν ἐγκωμιάζετε, μήπως συμμετέχετε σέ αὐτήν τήν ζημιά;
Πόσο εἰλικρινής εἶναι ἡ πίστη σας στά λεγόμενά σας; Εἶστε βέβαιος πώς τό ποίμνιο συμμερίζεται τήν ἐξιδανικευμένη εἰκόνα πού τοῦ ἀποδίδετε; Διότι, ἄν τό νομίζετε αὐτό, τότε δείχνετε νά μήν ἔχετε καμμία ἀπολύτως ἐπαφή μέ τήν πνευματική του ἀγωνία καί τήν δογματική του συνείδηση.
Τό σημεῖο ὅμως στήν ἐπιστολή πού κάνει πραγματικά τήν μεγάλη ἔκπληξη καί προκαλεῖ τόν γέλωτα εἶναι τό ἀκόλουθο, ὅπου καί ρωτᾶτε τόν γέροντα: «Ποῦ ἀνακαλύψατε σεῖς ὅτι εἶναι Οἰκουμενιστής (σ.σ. ὁ πατριάρχης) καί τόσες ἄλλες κατηγορίες, πού ἐκτοξεύετε ἐναντίον του;» Λίγο ἀκόμα καί θά τόν ἁγιοκατατάξετε ἐν ζωή, Σεβασμιώτατε. Προσπαθεῖτε νά παρουσιάσετε ὡς μή οἰκουμενιστή, ὡς ὀρθοδοξότατο τόν πατριάρχη πού εἰσήγαγε θεσμικῶς στήν Ἐκκλησία τόν Οἰκουμενισμό κατά τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, ἐνῶ μέ λόγους καί πράξεις τόν κηρύττει στίς ἀμέτρητες πλέον συμπροσευχές του καί συναγελασμούς μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους. Τῷ ὄντι πρωτοτυπήσατε σέ αὐτό Σεβασμιώτατε, ἀφοῦ, ἐνῶ καί ἄλλοι τόν ἐπαινοῦν καί ἐγκωμιάζουν καί ἴσως περισσότερο ἀπό ἐσᾶς, κανείς ὅμως δέν τόλμησε νά ἀποσείσει ἀπό πάνω του τήν πρόδηλη ἰδιότητα τοῦ οἰκουμενιστή ἐπισκόπου.
Ἀποκαλεῖτε τόν πατριάρχη «ἑπόμενο τῶν Πατέρων». Τόν πατριάρχη πού ἀποκάλεσε τούς Πατέρες μας «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως»! Τό ὅτι «ζεῖ σ’ ἕνα δύσκολο χῶρο καί μιά δυσκολότερη χώρα» δέν τόν δικαιώνει νά βλασφημεῖ τούς ἁγίους καί νά προκαλεῖ τόσο βαρύ σκάνδαλο καί κακό στήν Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθοδοξία.
Αὐτό ὡστόσο πού κάνει ὁ γέροντας, εἶναι μία ἀκραιφνής ἐκδήλωση ἀγάπης πρός τό πρόσωπο τοῦ πατριάρχη διότι ἀποσκοπεῖ στό αἰώνιο συμφέρον του. Γιά νά μήν κολασθεῖ. Νά ἀνανήψει ἀπό τήν προδοσία τῆς πίστεως καί ὅσων κακῶν ἔχει προκαλέσει στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, νά μετανοήσει καί νά ἐπανέλθει στόν δρόμο τῶν ἁγίων Πατέρων. Πρᾶγμα, πού μέ τίς κολακεῖες, καί τούς ἐπαίνους μέ τούς ὁποίους ρανίζεται, στερεῖται τελικά τήν δυνατότητα ἀνάνηψης καί διόρθωσης. Μία τέτοια στάση, φυσικά δέν συνιστᾶ ἀγάπη στόν πατριάρχη.
Δέν θά ἐπεκταθοῦμε στήν ἀναίρεση τῶν ὑπολοίπων ἐπαίνων πού τοῦ ἀποδίδετε, οἱ ὁποῖοι στεροῦνται ἐρεισμάτων στήν ἀλήθεια. Ἡ ἔντονη προσπάθειά σας νά παρουσιάσετε τον πατριάρχη ὡς ἀμέτοχο εὐθυνῶν καί ἀκέραιο στήν διακονία του, ὁδηγεῖ εὔλογα στό συμπέρασμα ὅτι κι ἐσεῖς ἔχετε παρασυρθεῖ δυστυχῶς στήν ἴδια σκοτεινή πλάνη πού τόν περιβάλλει. Εὐχόμαστε ἐκ καρδίας –όχι μέ διάθεση κατάκρισης, ἀλλά μέ ἐλπίδα μετανοίας– νά ἐπιστρέψουν ὅλοι ὅσοι ἀσπάζονται τά ἴδια φρονήματα στό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ἀληθείας, πού μόνον αὐτή ἐλευθερώνει καί σώζει.
Γράφετε ὅτι ὀφείλετε «ὑπακοή καί σεβασμό καί στόν Πατριάρχη καί στήν Ἱερά Σύνοδο». Ὑπακοή ὀφείλετε πρωτίστως στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία Του, Σεβασμιώτατε καί κατόπιν στήν Ἱερά Σύνοδο καί τόν πατριάρχη, ἐφόσον ἀσφαλῶς ὑπακούουν καί αὐτοί στόν Χριστό. Ἄν δέν ὑπακούουν, παύει ἡ ὑποχρέωση ὑπακοῆς. Λυπούμαστε πού ἀναγκαζόμαστε ἐμεῖς ὡς ἀρνία νά ὑπενθυμίσουμε σέ ποιμένα βασικά στοιχεῖα ποιμαντικῆς. Ἐπικαλεῖσθε τό ἁγιογραφικό: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε· αὐτοί γάρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες», παραθεωρείτε ὡστόσο τήν προϋπόθεση πού τίθεται λίγο νωρίτερα στό ἴδιο κεφάλαιο τῆς πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς: «ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τήν πίστιν» (Ἑβρ.13,7). Τήν μίμηση τῆς ὀρθῆς πίστεως τῶν ἐνάρετων πνευματικῶν. Ἡ ἄκριτη ὑπακοή, τήν ὁποία πρῶτοι οἱ μητροπολῖτες ἐφαρμόζετε εἰς βάρος τῆς Ἀληθείας καί συνιστᾶτε χωρίς διάκριση καί στό ποίμνιο, εἶναι ἀκριβῶς ἐκείνη πού συνέβαλε στά μεγάλα δεινά τῆς Ἐκκλησίας καί στήν πνευματική νωθρότητα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Κατηγορεῖτε ἀδίκως τόν γέροντα ὅτι «τά βάζει μέ ὅλους τούς Ἐπισκόπους συλλήβδην». Ἐάν παρακολουθήσετε προσεκτικά τίς ὁμιλίες του, θά διαπιστώσετε πώς κάνει ξεκάθαρη διάκριση ἀνάμεσα στούς ἀληθινά καλούς ποιμένες καί στούς μισθωτούς ποιμένες, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μας. Στούς πρώτους μάλιστα συγκαταλέγει καί τόν σεβαστό καί ἄξιο Μητροπολίτη Τυχικό, τοῦ ὁποίου βιαστήκατε νά ἐπικυρώσετε μιά κατάφωρα ἄδικη καταδίκη. Γιά τίς ἐπιθέσεις σας ἐναντίον τοῦ ἀξίου Μητροπολίτου, τί ἄλλο μπορεῖ νά εἰπωθεῖ; Ἡ ἀπροκάλυπτα ἐμπαθής ἀναφορά προκαλεῖ δυσάρεστη ἔκπληξη καί ἀπορία. Γράφετε, ὅτι δικαίως ἀπεφασίσθη ἡ ἔκπτωσή του.
Ἄν ἀποφασίσθη δικαίως ἡ ἔκπτωση τοῦ Μητροπολίτη Τυχικοῦ: α) ἀπό Ἱερά Σύνοδο καί ὄχι ἀπό Συνοδικό δικαστήριο, β) καταστρατηγώντας τόν Καταστατικό Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου γ) χωρίς νά τοῦ ἀπαγγελθοῦν νωρίτερα κατηγορίες καί νά σχηματιστεῖ δικογραφία καί ἀκροαματική διαδικασία, δ) χωρίς νά τοῦ δοθεῖ ἡ δυνατότητα καί ὁ χρόνος νά προετοιμάσει καί ὑπερασπίσει ἑαυτόν μέ τήν βοήθεια συνηγόρου, ε) χωρίς τήν πρόσκληση καί ἀκρόαση μαρτύρων, στ) μέ κατηγορητήριο ψευδέστατο, ἀνυπόστατο καί συκοφαντικό, ζ) μέ κατηγορίες πού δέν ἀφοροῦν οὔτε αἵρεση, οὔτε ἀνηθικότητα, οὔτε κάτι τό ἐπιλήψιμο θεολογικῶς καί ἐκκλησιαστικῶς, πόσο δικαιότερη νομίζετε ὅτι θά ἦταν ἡ δική σας -ἐνδεχομένως- ἔκπτωση ἀπό τόν θρόνο σας, ἐάν ἁρμόδιο Συνοδικό δικαστήριο σᾶς ἀπήγγελε ἀδιαμφισβήτητες κατηγορίες γιά ἐπίσημη ὑπογραφή αἱρετικοῦ κειμένου, γιά συμπροσευχές μέ αἱρετικούς κατά τή Θεία Λειτουργία, γιά κλείσιμο ἱερῶν ναῶν καί χρήση τους ὡς κοσμικά κέντρα; Παραπτώματα πού ὑπάγονται σαφῶς στούς Ἱερούς Κανόνες καί ἐπιφέρουν τήν ποινή τῆς καθαίρεσης.
Προκαλεῖτε τόν πατέρα νά ἀπαντήσει ἐάν εἶστε ὁ ἴδιος οἰκουμενιστής ἤ μασόνος, θέλοντας νά ἀρνηθῆτε τίς ἰδιότητες αὐτές. Ἰδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν, νά καταθέσετε ἀπερίφραστα ἐσεῖς τήν ἀπάρνηση αὐτῶν καί νά καταδικάσετε τόν οἰκουμενισμό καί τήν μασονία. Γιατί ὅμως δέν δράττεσθε τῆς εὐκαιρίας;
Ἄς ἐπισημανθεῖ ἀκόμη ὅτι ἡ ἀπόδοση στόν γέροντα τῆς βαριᾶς κατηγορίας τοῦ ἱεροκατηγόρου εἶναι ἀπολύτως ἄδικη καί ἀβάσιμη, διότι ἡ ἐν λόγω ἁμαρτία ἀφορᾶ ψευδεῖς καί ἐμπαθεῖς ἐπιθέσεις χωρίς τεκμήρια, μέ σκοπό τήν συκοφαντία καί τόν διασυρμό. Ὅταν ὁ λόγος βασίζεται στήν ἀλήθεια καί λέγεται μέ πόνο καρδίας ἕνεκα τῆς πολεμουμένης Πίστεως, ἀποσκοπώντας στήν πρόκληση μετανοίας καί τήν προστασία τῶν ἀπλουστέρων, τότε –κατά τό πρότυπο τῶν ἁγίων- δέν ἀποτελεῖ ἱεροκατηγορία ἀλλά δίκαιος ἔλεγχος, μαρτυρία συνειδήσεως καί ὁμολογία πίστεως.
Ἕνα ἀκόμα ἐπιχείρημα προκειμένου νά ὁδηγηθεῖ ὁ πατήρ σέ ἀπομόνωση καί σιωπή εἶναι ἡ δῆθεν «ἀπομόνωση» τοῦ ἁγίου Παϊσίου. Ἀγνοεῖτε ἴσως, ὅτι ὁ ἅγιος ἄφησε τήν ἀγαπημένη του ἡσυχία προκειμένου νά κατέβει ὁ ἴδιος στή Θεσσαλονίκη (1988) διαμαρτυρόμενος, ὅπου καί πρωτοστάτησε σέ διαδήλωση μπροστά σέ αἴθουσα κινηματογράφου γιά νά ματαιωθεῖ, ὅπως καί ἔγινε, ἡ προβολή τῆς βλάσφημης ταινίας «Ὁ τελευταῖος πειρασμός» βασισμένη στόν Καζαντζάκη, τόν ὁποῖο ἄλλοι συνεπίσκοποί σας τιμοῦν καί εὐλαβοῦνται.
Ἄς μήν μακρύνουμε ὅμως περισσότερο.
Περαίνοντας, σᾶς παρακαλοῦμε θερμῶς νά ἐπανορθώσετε, νά σταματήσετε τήν ἄδικη δίωξη τοῦ ἀγαπητοῦ μας πατρός Δοσιθέου, ὥστε νά μήν πάει χαμένος ὁ κόπος τῶν 24 χρόνων ἀρχιερατείας σας, γιά τόν ὁποῖο πιστεύουμε ὅτι τόν προσφέρετε εἰλικρινά στόν ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ. Ὡστόσο, γνωρίζετε ὅτι δέν θά δικαιωθοῦμε, ἀκόμα κι ἄν ἐπιτελέσουμε θαύματα, ἐάν δέν συμμορφωνόμαστε πιστά μέ τίς διαχρονικές ἐντολές, πίστη καί παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας. Ας θυμηθοῦμε τό λόγιο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων».
Δεχθῆτε λοιπόν αὐτόν τόν ἔλεγχο, πού ὁ Κύριός μας καί οἱ ἅγιοι Πατέρες ἐντέλλονται νά πράττουμε, ὡς ἔνδειξη ἀληθοῦς ἀγάπης στό πρόσωπο σας, ἀποσκοπώντας στό αἰώνιο συμφέρον σας καί διορθῶστε στήν πράξη τά κακῶς κείμενα. Κηρύξατε ὀρθόδοξο λόγο, καταγγείλατε τίς αἱρέσεις, τόν μασονισμό καί κυρίως τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, την ψευδοσύνοδο της Κρήτης, καταγγείλατε τούς ἀχειροτόνητους, ἀφορισμένους καί καθηρημένους σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας καί ἀκολουθήσατε τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε ἐκτός ἀπό θρόνων διάδοχος νά ἀναγνωρίζεσθε καί τῶν τρόπων αὑτῶν μέτοχος, πρός δόξαν Θεοῦ. Ἀμήν.
Μετά σεβασμοῦ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
