Ἁμάρτησες;
Νὰ πενθήσεις καὶ σβήνει ἡ ἁμαρτία.
Εἶναι τόσο κουραστικὸ αὐτό;
Δὲν σοῦ ζητάω τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνο νὰ λυπηθεῖς γιὰ τὴν ἁμαρτία...
Ιερός Χρυσόστομος
.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σωτηρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σωτηρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Επισκέψεις της θείας χάριτος...
Επισκέψεις της θείας χάριτος, μπορεί να δεχτεί ακόμη και άνθρωπος που δε βρίσκεται ούτε στο στάδιο της κάθαρσης, ακόμη κι ένας εγκληματίας...
Πρόκειται κατ’ ουσίαν για προσκλήσεις από το Θεό. Αν ο άνθρωπος ανταποκριθεί, τότε βιώνει τη συγκλονιστική κατάσταση της μετάνοιας...
''ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ' αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ' ἐμοῦ...'' ~ Αποκάλυψη του Ιωάννη, κεφάλαιο 3, 20
«Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει…»
Όποιος θέλει να σωθεί πρέπει να έχει την καρδιά του σε κατάσταση μετανοίας και συντριβής: «Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει» (Ψαλμ. ν’, 19).
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Δεν χρειάζεται να δώση ο άνθρωπος άλλο τίποτε σάν αντάλλαγμα για την ψυχή του παρά το να γνωρίζη τον εαυτό του πως είναι μηδέν. Και με αυτό θα προσφέρη στον Θεό «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην», η οποία είναι η μόνη θυσία που αρμόζει να προσφέρεται στο Θεό από κάθε ευσεβή άνθρωπο.
Και αυτήν μόνο την θυσία δεν πρόκειται να εξουδενώση ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει τον άνθρωπο πως δεν έχει άλλο τίποτε δικό του να του προσφέρη σάν θυσία, καθώς λέγει και ο Δαυΐδ: «Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει».
Με αυτήν την θυσία και σώθηκαν και σώζονται και θα σωθούν βασιλείς, δυνάστες, ευγενείς, δυσγενείς, σοφοί, αμαθείς, πλούσιοι, φτωχοί, ζητιάνοι, άδικοι, πλεονέκτες, άνομοι, ασελγείς, φονιάδες και κάθε είδος αμαρτωλών.
Και το βάθος αυτής της θυσίας πρέπει να μετράται με το μέτρο των αμαρτημάτων δηλαδή κατά τις αμαρτίες που έκανε ο άνθρωπος, ανάλογη να έχη και την ταπείνωσι και την συντριβή.
Aλλά ακόμη και όσιοι και δίκαιοι και καθαροί τή καρδία και όλοι γενικά διά μέσου αυτής μόνο της θυσίας σώζονται. Και η ελεημοσύνη και η πίστις και η φυγή του κόσμου και αυτός ο μεγάλος αγώνας του μαρτυρίου από τα κάρβουνα αυτής της θυσίας, δηλαδή της συντριβής, παίρνουν φωτιά.
Και αυτή είναι η θυσία στην οποία δεν βρίσκεται αμαρτία και η οποία νικά την φιλανθρωπία του Θεού. Γι’ αυτήν την θυσία μόνο έρχονται οι αρρώστιες, οι θλίψεις, οι στενοχώριες, τα πταίσματα, τα πάθη τα ψυχικά και τα συνακόλουθα σωματικά για να προσφέρη αυτήν την θυσία στον Θεό κάθε θεοσεβής.
Διότι εκείνος που θα αποκτήση αυτήν την θυσία, την συντριβή και ταπείνωσι, δεν είναι δυνατόν να πέση από κανένα μέρος, γιατί βρίσκεται πιό κάτω από όλους.
Και ο Θεός δεν κατέβηκε στην γή και δεν ταπείνωσε τον εαυτό του μέχρι θανάτου για τίποτε άλλο παρά μόνο, για να εμφυτεύση σε όσους πιστεύουν σ αυτόν «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην».
Αν υποθέσουμε ότι κάποιος σκορπίζει όλα του τα υπάρχοντα και τα δίνει σε πτωχούς και νηστεύει και αγρυπνεί και χαμευνεί και προσεύχεται στο Θεό νύκτα και μέρα, και δεν ζητήση από το Θεό να αποκτήση καρδιά από φυσικού της συντετριμμένη και τεταπεινωμένη (διότι «πάν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον εκ του Πατρός των φώτων»), αυτός ο άνθρωπος δεν πρόκειται να ωφελήση καθόλου τον εαυτό του.
Πρέπει λοιπόν να επιζητούμε εκείνη και μόνο την οδό διά της οποίας εμφυτεύεται μέσα μας καρδιά από φυσικού της συντετριμμένη και τεταπεινωμένη.
Αγ. Συμεών ο νέος Θεολόγος
Ένας άλλος πνευματικός του υιός του είπε: με τις άγιες ευχές σου, Γέροντα, δόξα τω Θεώ, συνήθισα την προσευχή έστω και αν αυτή είναι εξωτερική!
Του απάντησε: Αυτό δεν έχει σημασία! Όσο πιο πολύ φροντίζεις και κάνεις τον κανόνα σου, τόσο πιο πολύ θα μεγαλώνει ο πόθος σου να ασχολείσαι με την προσευχή του Ιησού.
Και τότε θα προσεύχεσαι πολύ περισσότερο από ό,τι ορίζει ο κανόνας σου.
Για την προσευχή του Ιησού ο π. Ιωσήφ έλεγε: Πρέπει να την λέμε αργά και καθαρά. Κάνοντας παύσεις ανάμεσα στις ευχές!
Βέβαια τότε μας έρχονται λογισμοί. Ο διάβολος προσπαθεί να μας αποσπάσει από την προσευχή!
Εμείς οφείλομε να ριχτούμε τότε στην προσευχή με πιο πολύ ζήλο. Και τότε οι λογισμοί, δηλ. ο διάβολος που μας τους φέρει, νικημένος με το φοβερό όνομα του Ιησού θα φύγει.
Είπε ο π. Ιωσήφ: Πολλοί πενθούν αλλ’ όχι για τον θάνατο!
Πολλοί θρηνούν αλλ’ όχι μια τις αμαρτίες τους!
Πολλοί φαίνονται ταπεινοί· αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι!
Αν θέλεις να επιτύχεις στην προσευχή του Ιησού, οφείλεις να είσαι σε όλα ταπεινός: στο βλέμμα. Στο βάδισμα. Στο ντύσιμο. Σε όλη σου την συμπεριφορά.
Η προσευχή του Ιησού δίνει μεγάλη ωφέλεια στην ψυχή αυτού που την λέει.
Πρέπει να συνηθίσωμε να την λέμε.
Και τότε σε καιρό ασθενείας θα μας είναι παρηγορία.
Όταν συνηθίσεις να προσεύχεσαι αδιάλειπτα, δεν θα αισθανθής ποτέ πλήξη.
Η ευχή θα σε παρηγορεί.
Μα αν, τότε που είσαι υγιής, δεν προσεύχεσαι, να το ξέρεις: θα την αναζητήσεις, όταν πια θα βρίσκεσαι σε κατάσταση οδύνης!
Αλλά τότε θα σου είναι πολύ δύσκολο, να μάθεις να προσεύχεσαι.
Γι’ αυτό, όσο και αν το βλέπεις ότι δεν είναι καθαρή η προσευχή σου, μη πάψεις ποτέ να λες με ταπείνωση: Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησέ με, τον αμαρτωλό και ο Θεός, «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ουκ εξουδενώσει».
Από το βιβλίο “Στάρετς Ιωσήφ”, έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως.
Ποτέ να μην προσεύχεσθε βιαστικά. Να προσεύχεσθε με έντονη συμμετοχή του νου και της καρδιάς στα νοήματα της προσευχής.
Να προετοιμάζεσθε πριν από την προσευχή μαζεύοντας τις σκέψεις και προσπαθώντας με συγκεντρωμένη προσοχή να σταθήτε ενώπιον του Κυρίου.
Βασική προϋπόθεσις μια καλής προσευχής είναι η μετάνοια. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί και ο Θεός «πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ουκ εξουδενώσει».
Σε κάθε προσευχή θυμηθήτε τις αμαρτίες στις οποίες πέσατε.
Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Περί νοεράς προσευχής
- Πώς, Γέροντα, θα ξεπεράσω την φιλαυτία; Οι σωματικές μου δυνάμεις είναι λίγες και δυσκολεύομαι στην αυταπάρνηση και στην θυσία.
- «Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένο καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει».
Δεν ξεπερνάς την φιλαυτία σου με το να σηκώνης τον βαρύ τουρβά του άλλου - αυτό δεν θα το ζητήση από σένα ο Θεός, αφού δεν έχεις σωματικές δυνάμεις -, αλλά αν ταπεινώνεσαι και σηκώνης μια κουβέντα, μια αδικία. Κι αν προστεθή και λίγος σωματικός κόπος από αγάπη και καλωσύνη, ξέρεις πώς βοηθάει μετά ο Θεός;
- Γέροντα, ο σωματικός κόπος και η άσκηση τί σχέση έχουν με την εκκοπή των παθών;
- Ο σωματικός κόπος υποτάσσει το σώμα στο πνεύμα. Και η νηστεία και η αγρυπνία και κάθε άσκηση, όταν γίνωνται για την αγάπη του Χριστού, παράλληλα με τον αγώνα για την εκκοπη των ψυχικών παθών, βοηθούν. Γιατί, αν δεν κάνη κανείς αγώνα για να ξερριζώση τα ψυχικά πάθη, την υπερηφάνεια, την ζήλεια, τον θυμό, και κάνη μόνο μια ξερή σωματική άσκηση, θα θρέψη τα πάθη του με την υπερηφάνεια. Τα ψυχικά πάθη μας κάνουν μεγαλύτερο κακό από ό,τι το πάχος του σώματος· αυτό είναι καλοήθης όγκος, ενώ τα ψυχικά πάθη είναι κακοήθης όγκος. Δεν λέω να μην κάνη κανείς άσκηση, αλλά να μπή στο νόημα της ασκήσεως που σκοπός της είναι η απέκδυση από τον παλαιό μας άνθρωπο.
- Πώς πρέπει, Γέροντα, να αγωνίζεται κανείς στην εγκράτεια;
- Ο αγώνας πρέπει να γίνεται ως εξής: Ό,τι έχει ανάγκη ο οργανισμός να του το δίνη κανείς· ύπνο, φαγητό κ.λπ. Μετά θα έχη στόχο να κόβη τα ψυχικά πάθη: τις επιθυμίες του, τον εγωισμό του, την ζήλεια του κ.λπ. Και μετά να κάνη εγκράτεια στο φαγητό, στον ύπνο. Τότε θα έχη νόημα η σωματική άσκηση.
Διασκευή και μεταγλώττιση από αρχαίο χειρόγραφο της Ί. Μονής Κωσταμονίτου. Αγίου Όρους.
Χριστιανέ μου.
Επαναλάμβανε συνεχώς την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ.
ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ:
Με την συνεχή αυτή ευχή θα διαλυθούν όλες oι εσωτερικές ταραχές, φόβοι, στενοχώριες και θα σε βοηθήσει ό Χριστός ν’ αποκτήσεις καρδίαν συντετριμμένην και τότε ακριβώς θα συντριβή εις την τελειότητα ή δύναμις του Σατανά.
Όπως κάποιος φοβάται να πιάσει με το χέρι του ένα πυρακτωμένο σίδερο, έτσι και ό διάβολος φοβάται την συντριβή της καρδίας, την οποίαν προκαλεί ή ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.
Ή συντριβή της καρδίας πού προκαλεί ή συνεπής αυτή ευχή διώχνει την αμαρτία και κάθε σατανική πονηρία, ταπεινώνει την Έπαρσιν του Εωσφόρου και εξασφαλίζει την σωτηρίαν της ψυχής.
Μπροστά εις την συντετριμμένην καρδίαν με την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ό Σατανάς και οι δαίμονές του φεύγουν πιο γρήγορα και από την αστραπή.
Όπως δεν μπορείς να μετρήσεις τις κινήσεις των πτερών της μέλισσας όταν πετά, έτσι δεν μπορείς ν’ αντιληφθείς τα τόσον γοργά βήματα του Σατανά. όταν φεύγει από πρόσωπου της συντετριμμένης καρδίας με την συνεχή ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.
Όπως εκείνος πού ομιλεί δημόσια για τη φωτιά, μόλις περικυκλωθεί απ’ αυτήν αμέσως σταματά και φεύγει, έτσι και Σατανάς πού ομιλεί δημόσια για κάθε κακό, σταματά και φεύγει από προσώπου της συντετριμμένης καρδίας- ύστερα από την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.
Όταν ό δαίμονας περιεργάζεται την καρδίαν σου πού λέγει την’ ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ. ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ, πρώτα ετοιμάζει τα βήματά του για να φύγει από τον φόβο του, μήπως συνετρίβη ή καρδία σου με την ευχή αυτή.
Κάθε αρετή φοβίζει τον δαίμονα, στό βαθμό πού φοβάται ό λαγός, όταν καταδιώκεται από τον σκύλο. Όπως ό λαγός αντιλαμβάνεται ότι δύσκολα διαφεύγει την καταδίωξιν των λαγωνικών, έτσι και ό δαίμονας είναι βέβαιος ότι περισσότερον από κάθε άλλην αρετήν θα τον φθάσει γρηγορώτερον ό κεραυνός της συντετριμμένης καρδίας από την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.
Τα στρουθία δεν φοβούνται τόσον την ορμή του αετού, όσον φοβούνται οι δαίμονες την ορμή της συντετριμμένης καρδίας από την ευχή KYPΙE ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ. ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.
Όπως το φίδι περισσότερον από κάθε άλλη πληγή φοβάται τα νύχια του γάτου, έτσι και ό δαίμονας περισσότερον από κάθε άλλην αρετή φοβάται την συντριβή της καρδίας από την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.
Φαρμακερά είναι στο φίδι τα νύχια του γάτου, άλλα στην ψυχή του ανθρώπου είναι επτά φορές πιο φαρμακερά τα νύχια του διαβόλου, ενώ ή συντριβή της καρδίας γι’ αυτόν είναι εβδομήντα επτά φορές πιο φαρμακερή από τα δικά του νύχια, ύστερα από την Ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.
Μη φοβηθείς την συντριβή της καρδίας σου γιατί με αυτόν τον τρόπο θα σε φοβηθούν οι δαίμονες.
Εκείνος πού συντρίβει την καρδιά του με την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ. ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ, έχει τον σατανά σαν μυρμήγκι κάτω από τα πόδια του και δεν τον φοβίζει.
Εκείνος δε πού δεν την συντρίβει, τον έχει κατεπάνω του σαν λιοντάρι και γι’ αυτό πάντοτε τον φοβάται. Ίδρωσες από την στενοχώρια σου προσευχόμενος εκ βαθέων και από καρδίας;
Χαίρε, διότι εμιμήθης εμπράκτως τον Ιδρώτα του Χριστού σου, ο οποίος έγινε ως θρόμβος αίματος εις την προσευχήν του, πίπτοντας επι την γην.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ & ΕΥΒΟΥΛΗΣ
ΔΗΜΟΥ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ Πηγή: ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ
«Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει…»
Ἄς μήν ἐπιτρέπουμε στόν νοῦ μας τή μελέτη πνευματικῶν βιβλίων πέραν αὐτῶν, πού ἔχουν συντάξει οἱ συγγραφεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τούς ὁποίους ὑπάρχει σαφής ἐκκλησιαστική μαρτυρία ὅτι ἀποτελούν ὄργανα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
"Ας μην επιτρέπουμε στον νου μας τη μελέτη πνευματικών βιβλίων πέραν αυτώ που έχουν συντάξει οι συγγραφείς της Εκκλησίας μας, για τους οποίους υπάρχει σαφής εκκλησιαστική μαρτυρία ότι αποτελούν όργανα του Αγίου Πνεύματος.
Όποιος μελετά το έργο τους οπωσδήποτε κοινωνεί με το πνεύμα το Άγιο που οικούσε μέσα τους και μιλούσε με το στόμα τους.
Όποιος αντίθετα μελετά βιβλία αιρετικών- κι ας αποκαλούνταν άγιοι- κοινωνεί με το πνεύμα της πλάνης και δείχνοντας τον κρυφό εγωισμό του με την ανυπακοή του στην Εκκλησία πέφτει στα δίχτυα του πονηρού.
Τι να κάνουμε με την καρδιά μας;
Αυτή την αγριελιά ας την μπολιάσουμε με ένα κλαδάκι από ήμερη και καρποφόρα ελιά. Ας την κεντρίσουμε με τα χαρακτηριστικά του Χριστού ας της μεταδώσουμε την ευαγγελική ταπείνωση, ας την αναγκάσουμε να οικειωθεί το θέλημα του Θεού.
Θα διαπιστώσουμε τότε την εναντίωσή της στο Ευαγγέλιο, την ακατάπαυστη αντιλογία της στις θείες εντολές, την πεισματική ανυποταξία της στον Κύριο.
Σ΄αυτή την αντίδραση της καρδιάς μας θα δούμε σαν σε καθρέφτη την πτώση του ανθρωπίνου γένους, τη δική μας πτώση.
Βλέποντάς την ας κλάψουμε μπροστά στον Θεό και σωτήρα μας, ας πονέσουμε λυτρωτικά κι όσο δεν θεραπευόμαστε από τα πάθη ας παραμένουμε σε αυτόν τον πόνο.
Γιατί καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη δεν θα την εγκαταλείψει ο Θεός, δεν θα την αφήσει στα χέρια του εχθρού.
Ο Θεός ως πλάστης και απόλυτος Κύριος μπορεί να αναπλάσει την καρδιά μας, αν αυτή αδιάλειπτα τον ικετεύει με δάκρυα και να τη μεταβάλει από καρδιά φιλάμαρτη σε καρδιά φιλόθεη, αγία".
Ασκητικές εμπειρίες Αγίου Ιγν. Μπριαντσανίνωφ Β΄
Αν δεν σπάσεις τα μούτρα σου, δεν τριφτείς σαν τη λεμονόκουπα δεν τα μαθαίνεις
"Έπεσα σηκώθηκα,έπεσα σηκώθηκα,έπεσα σηκώθηκα,έπεσα σηκώθηκα,έπεσα σηκώθηκα. Θα μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέει αυτή τη λέξη. Όχι από τη μια μέρα στην άλλη. Πέρασαν χρόνια αυτό το οποίο ζω σήμερα. Χρόνια! Με λόγια παχυά, θεωρίες, μπλα, μπλα, μπλα δεν τα μαθαίνεις. Αν δεν σπάσεις τα μούτρα σου, δεν τριφτείς σαν τη λεμονόκουπα δεν τα μαθαίνεις.
Γι'αυτό είπαν και οι Πατέρες θα χύσεις αίμα και θα πάρεις πνεύμα."
Γέροντας Αγάθων Κωνσταμονίτης
Ἡ ἀναβολή τῆς μετανοίας εἶναι κίνδυνος καί τρόμος...
Ὅποιος εἶναι γέρος, νὰ σκέπτεται, ὅτι ὕστερα ἀπὸ λίγο ἀπέρχεται τοῦ κόσμου. Ἔχει δυνατότητα μέσα σὲ λίγο χρόνο ν᾿ ἀπαλείψει τ᾿ ἁμαρτήματά του.
Ὅποιος πάλι εἶναι νέος, νὰ σκέπτεται τὸ ἄδηλο τῆς ἡμέρας τοῦ θανάτου.
Νὰ σκέπτεται, ὅτι πολλὲς φορὲς γεροντότεροι ἔμειναν, καὶ νεώτεροι πρὶν ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔφυγαν…
Ἡ ἀναβολὴ τῆς μετανοίας εἶναι κίνδυνος καὶ τρόμος. Ἡ μὴ ἀναβολὴ εἶναι ἀσφαλὴς σωτηρία…
Μὴ λές, «ἔχω καιρό». Διότι τέτοια λόγια πολὺ παροργίζουν τὸν Κύριο!
«Ὁ μὲν γέρων ἐννοείτω, ὅτι μικρὸν ὕστερον ἀπελεύσεται. Ἔξεστιν αὐτῷ ἐν βραχεῖ χρόνῳ τὸ πᾶν ἀπονίψασθαι.
Ὁ νέος πάλιν καὶ αὐτὸς τὸ ἄδηλον λογιζέσθω τῆς τελευτῆς, καὶ ὅτι πολλῶν πολλάκις πρεσβυτέρων μενόντων ἐνταῦθα, οἱ νέοι πρὸ αὐτῶν ἀπηνέχθησαν…
Ἐκ τοῦ ἀναβάλλεσθαι κίνδυνος καὶ φόβος.
Ἐκ δὲ τοῦ μὴ ἀναβάλλεσθαι σωτηρία δήλη καὶ ἀσφαλής…
Μὴ λέγε, ἔσται καιρός.Τοιαῦτα ρήματα σφόδρα παροργίζει τὸν Θεόν.»
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Πῶς ἐ σ ώ θ η ἕνας (μακαρίτης καί γνωστός) ὁμοφυλόφιλος! [ Πατερικές ΔΙΔΑΧΕΣ! ]
«Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονοµήσουσι;
Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε µοιχοὶ οὔτε µαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται» (Α΄ Κορ. 6, 9).
(Δηλ.: Αὐτὸ ποὺ κάνετε, τὸ κάνετε λοιπὸν ἀπὸ ἄγνοιαν; Δὲν γνωρίζετε, ὅτι οἱ ἄδικοι δὲν θὰ κληρονοµήσουν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ; Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε οἱ πόρνοι, οὔτε οἱ εἰδωλολάτραι, οὔτε οἱ µοιχοί, οὔτε οἱ ἐκθηλυµένοι καὶ γυναικώδεις, οὔτε οἱ ἀρσενοκοῖται).
Θεομίσητο τὸ ἁμάρτημα τῆς ἀρσενοκοιτίας (ὁμοφυλοφιλίας) Μᾶς διδάσκει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος στὴν Ε΄ Ὁμιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ»:
«Μὴ νομίσεις λοιπόν, λέγει (γιὰ τὰ Σόδομα καὶ Γόμμορα), ἐπειδὴ ἄκουσες πώς κάηκαν, ὅτι ἡ ἀρρώστια ὀφείλεται μόνο στήν ἐπιθυμία.
Γιατί πραγματικά τό περισσότερο μέρος ὀφείλεται στήν ἀδιαφορία τους, πού ἄναψε καί τήν ἐπιθυμία.
Γι’ αὐτό δέν εἶπε, παρασυρόμενοι ἤ κυριευόμενοι, πρᾶγμα πού λέγει ἀλλοῦ, ἀλλά τί; «Κάνοντας».
Θεώρησαν δέ, ἔργο τήν ἁμαρτία, καί ὄχι ἁπλά ἔργο, ἀλλά καί φροντισμένο» (Ὁμιλία Ε’, σ. 413).
Σχολιάζει ἀκόμη τήν λέξη «ἀσχημοσύνη», λέγοντας: «Καί δέν εἶπε (= ὁ Παῦλος) ἐπιθυμία, ἀλλ’ “ἀσχημοσύνη”, μέ κυριολεκτική σημασία.
Γιατί πραγματικά καί τήν φύση ντρόπιασαν καί τούς νόμους καταπάτησαν.
Μέ ἔμφαση λέγει: “Καί τήν φύσιν ᾔσχυναν καί τούς νόμους ἐπάτησαν”».
Ὅλες οἱ ἁμαρτίες εἶναι θέμα μετανοίας.
Νὰ καταλάβουμε τὴν ἁμαρτία, ποὺ κάνουμε καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱὸς καὶ νὰ ζητήσουμε συγχώρεση ἀπὸ τὸν Κύριο.
Σὲ ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ π. Γεωργίου Σχοινᾶ περιγράφεται πῶς σώθηκε ὁ γνωστότερος Ἕλληνας ὁμοφυλόφιλος τῆς δεκαετίας τοῦ ’80.
Ἴσως κάποιοι παλαιότεροι νὰ θυμᾶστε ἕνα πρόσωπο, ἕνα ὡραῖο παλληκάρι.
Ἦταν ὁμοφυλόφιλος, σχεδιαστὴς μόδας, ὁ πασίγνωστος κάποτε Billy Bo.
Ἔτυχε νὰ ἀκούσουμε ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ πνευματικοῦ του ποιὰ ἦταν ἡ πορεία του, ποὺ δὲν τὴν λένε πολλοί, οὔτε γράφτηκε ἰδιαιτέρως στὰ βιβλία, ποὺ ἐκδόθηκαν γιὰ αὐτόν.
Γράψανε ὅλοι γιὰ τὶς βόλτες, ποὺ ἔκανε στὴ Μύκονο μὲ διασημότητες, τὶς περιπέτειες ποὺ εἶχε ὡς ἄνθρωπος.
Δίψαγε γιὰ τὴ ζωή, δίψαγε γιὰ τὴν ἀγάπη.
Μὰ δὲν ἤξερε ποῦ νὰ τὴν βρεῖ καὶ τὴν ἔψαχνε σὲ λάθος μονοπάτια.
Κάποια στιγμὴ τὸν ἐπισκέφτηκε ἡ ἀσθένεια (σ.σ. ὁ Billy Bo ἦταν τὸ πρῶτο διάσημο θῦμα τοῦ AIDS στὴν Ἑλλάδα).
“Κακό πρᾶγμα ἡ ἀσθένεια”, λένε οἱ περισσότεροι.
Κοίτα ὅμως ποὺ καμιὰ φορὰ εἶναι γιὰ καλό…
Καὶ ὅταν ἦλθε ἡ ἀσθένεια καὶ κτύπησε ἕνα πνευματικὸ καμπανάκι, αὐτὸς ἄκουσε τὸ καμπανάκι, ποὺ σημαίνει ὅτι εἶχε καλὰ στοιχεῖα μέσα του.
Καὶ διηγεῖται ὁ πνευματικός: “Βλέπω ἕνα παιδί, ἕνα παλληκάρι, σὰν ἄγγελος ἦταν, μὲ τὰ ὡραῖα τὰ δερμάτινα πάνω-κάτω.
Μπαίνει στὴν ἐκκλησιὰ καὶ λέει “πάτερ, θέλω νὰ ἐξομολογηθῶ”. Καὶ κατέβαλα προσπάθεια νὰ δῶ ἂν ἦταν ἀγόρι ἢ κορίτσι.
Ἦταν ψηλός, ἀλλὰ εἶχε καὶ μία ἄλλη ὀμορφιά, ποὺ ἔμοιαζε μὲ τὴ γυναικεία…”.
Ξεκίνησε λοιπὸν καὶ ἐξομολογήθηκε μὲ μετάνοια. Ἄρχισε νὰ ἔρχεται, μετὰ ἀπὸ ἕνα κανόνα ποὺ τοῦ ἔβαλε ὁ πνευματικός, νὰ κοινωνάη, νὰ ἐκκλησιάζεται, νὰ προσεύχεται, ὥσπου σιγὰ-σιγὰ κατέπεσε καὶ ἀναγκαζόταν ὁ ἱερέας νὰ πηγαίνη νὰ τὸν ἐξομολογῆ καὶ νὰ τὸν κοινωνῆ στὸ σπίτι του, στὸ Κολωνάκι.
Ὅταν ὁ ἱερέας πρωτοπῆγε στὸ σπίτι, νόμιζε ὅτι μπῆκε σὲ κανένα μουσεῖο!
Ἦταν ἕνας χῶρος διακοσμημένος μόνο μὲ μοντέλα, μὲ φωτογραφίες ἀπὸ ἐπιδείξεις μόδας κ.λπ.
Κάθε φορὰ ποὺ ἐρχόταν μετά, ἔφευγε καμιὰ φωτογραφία καὶ ἔμπαινε μία εἰκόνα στὴ θέση τους…
Στὸ τέλος νόμιζες ὅτι ἔμπαινες σὲ μοναστήρι.
Ὅταν ἔφυγε στὴν Ἀμερικὴ γιὰ νὰ πάη γιὰ θεραπεῖες, παρήγγειλε ἕνα σιδερένιο σταυρό, μεγάλο, σπαστὸ γιὰ νὰ χωράη στὴν βαλίτσα, γιὰ νὰ τὸν βάλη πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ δωματίου του στὸ νοσοκομεῖο, γιὰ νὰ βλέπη τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ προσεύχεται.
Δὲν πέτυχαν οἱ θεραπεῖες, γύρισε πίσω, καὶ ἄρχισε ἡ μεγάλη κατηφόρα, ἡ φθορά, ὁ δρόμος πρὸς τὸν θάνατο. Τὸν εὐλογημένο θάνατο, θὰ λέγαμε.
Γιατί ἂν δὲν πεθαίναμε, παιδιά, θὰ ταλαιπωριόμασταν γιὰ πάρα πολλὰ χρονιά!
Καὶ τί γίνεται;
Καὶ διηγεῖται ὁ πνευματικός: “Κάποια στιγμή, πῆγα Σάββατο πρωὶ καὶ τὸν κοινώνησα.
Ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ εἶναι νὰ φύγω καὶ μοῦ λέει ὁ Βασιλάκης:
Πάτερ, κάνε μου μία χάρη, ἔλα καὶ μετὰ τὰ μεσάνυκτα σήμερα νὰ μὲ κοινωνήσης.
Γιατί θὰ φύγω πρὶν ξημερώση, μὲ εἰδοποίησε ἡ Παναγία!
Εἶπα νὰ τὸν πιστέψω, νὰ μὴ τὸν πιστέψω;
Ἂς τοῦ κάνω τὸ χατίρι, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος νὰ κοινωνήση ζητάει”.
Πῆγε, λοιπόν, ὁ ἱερέας κατὰ τὴ 1-2 μεσ’ τὴ μαύρη νύκτα καὶ τὸν κοινώνησε τὸν Βασιλάκη. Καὶ ὄντως ὁ Θεὸς τὸν πῆρε πρὶν ξημερώση, ξημερώνοντας Κυριακή, ὅπως τὸν εἶχε πληροφορήσει ἡ Παναγία!
Μᾶς διηγεῖτο αὐτὰ ὁ ἱερέας καὶ μᾶς λέει: “Εὐχηθεῖτε, παιδιά μου, νὰ ἔχω τὰ τέλη τοῦ Βασιλάκη”.
Νὰ ποιὸς εἶναι ὁ Χριστός! Νὰ ποιὰ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ποὺ δὲν μπερδεύει τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν τοὺς λέει “καλὰ πᾶς”, ἐνῷ πηγαίνουν στὸν γκρεμό.
Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ συμβαίνη.
Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀπογοητεύει καὶ κανένα.
Καὶ προβάλλει μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους τὸν δρόμο γιὰ τὴν θέωση.
Ἔτσι καὶ ὁ Billy Bo.
Δὲν σώθηκε ἁπλῶς, ἀλλὰ γιὰ νὰ πάη καὶ ἡ Παναγία νὰ τοῦ πῆ “ἑτοιμάσου, ἔρχεσαι”, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Βασίλης πῆγε καὶ σὲ καλὴ θέση!
Καὶ ἔχουμε ἄπειρα τέτοια παραδείγματα, ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χριστιανικὰ χρόνια μέχρι καὶ σήμερα…».
Συμπέρασμα:
Ἡ μὲν ἁμαρτία μᾶς ὁδηγεῖ στὴν Κόλαση, ἡ δὲ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση στὸν Παράδεισο.
ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ...
«O Θεός διάλεξε τους πιο εκλεκτούς αμαρτωλούς, ώστε κανένας από τους μεταγενέστερους να μην απελπίζεται για τη σωτηρία του.
Eίσαι ασεβής; Σκέψου τους μάγους!
Eίσαι άρπαγας; Σκέψου τον τελώνη!
Eίσαι ακάθαρτος; Σκέψου τον πόρνη!
Eίσαι δολοφόνος; Aναλογίσου το ληστή!
Eίσαι παράνομος;
Σκέψου τον βλάσφημο Παύλο,
που ύστερα έγινε Ευαγγελιστής.
Πρώτα ζιζάνιο, κι ύστερα σιτάρι!
Προηγουμένως λύκος, κι ύστερα ποιμένας!
Προηγουμένως μολύβι, κι έπειτα χρυσάφι.
Προηγουμένως πειρατής και καταποντιστής,
κι ύστερα κυβερνήτης.
Πρώτα πορθητής της Eκκλησίας, κι έπειτα ο έμπιστος
της Eκκλησίας.
Eίδες υπερβολική κακία,
είδες νικήτρια αρετή,
είδες παραφροσύνη δούλου,
είδες φιλανθρωπία του Δεσπότη;
Mη μου λες λοιπόν είμαι βλάσφημος,
είμαι διώκτης,
είμαι ακάθαρτος.
Έχεις για όλα αυτά αντίστοιχα υποδείγματα.
Mπορείς να καταφύγεις σε όποιο λιμάνι θέλεις.
Θέλεις στην Kαινή Διαθήκη;
Θέλεις στην Παλαιά;
Στην Kαινή είναι ο Παύλος, και στην Παλαιά ο Δαβίδ.
Mην προφασίζεσαι.
Mη διστάζεις.
Aμάρτησες;
Mετανόησε.
Aμάρτησες μύριες φορές;
Mετανόησε μύριες φορές».
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Τό ΦΩΣ τά βγάνει όλα στήν επιφάνεια...
Να φροντίσουμε να πάμε τακτοποιημένοι
στο Φως της Αγίας Τριάδος
όταν φύγουμε από αυτήν τη ζωή.
Εκεί όλα φαίνονται όπως είναι.
Το Φως τα βγάνει όλα στην επιφάνεια.
Μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους.
Λογισμούς,
αμαρτίες,
όλα.
Ότι αφήσομε εδώ με τη σωστή εξομολόγηση,
δεν θα φαίνεται εκεί.
Θα έχει χαθεί από πάνω μας.
Θα έχει σβήσει.
Η εξομολόγηση καινουργιώνει την ψυχή.
Μας συμφέρει να ταπεινωθούμε εδώ
σε έναν άνθρωπο, τον πνευματικό,
παρά να ρεζιλευόμαστε εκεί παντοτινά
σε όλη την πολιτεία του ουρανού...
Αγία Γερόντισσα Γαλακτία
ΛΟΓΟΣ ΙΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΔΩ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)
Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,
ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΥΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ
ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
+++
Μέγα το νόημα της τώρα δοκιμασίας,
αν ο άνθρωπος της γης συλλάβει
εις βάθους το νόημα της ουσίας.
Αν Εγώ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ
δεν ανέβαινα στο Γολγοθά,
τώρα δεν θα ΄χες ψυχή εσύ
ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗ ΧΑΡΑ.
Μη ζηλεύετε εσείς όσους στη γη
περνούν με ανέσεις, με πολλά αγαθά
και λέτε ΘΕΕ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ εγώ να υποφέρω,
γιατί στον ώμο μου Σταυρό βαρύ να φέρω;
Η επί γης ζωή είναι άθληση,
τεκνία μου, πνευματική,
για να μπορέσει ο καθείς να καθαριστεί,
σαν το χρυσό να γενεί, να λαμπρυνθεί,
με Εμέ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ να ενωθεί,
άξιος – όσο ανθρωπίνως γίνεται – να γενεί,
να επιτύχει δηλαδή
το ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘ΄ ΟΜΟΙΩΣΗ
που σας έχω ειπεί.
Όμως αυτό δεν γίνεται
με πανηγύρια και χαρές,
μα με θλίψεις πολλές.
Στον πόνο ο άνθρωπος μαλακώνει,
προς τα Άνω ζυγώνει, γίνεται ζύμη πνευματική,
σκέφτεται, κάνει επιλογή,
ξεφεύγει από τα δίχτυα της αμαρτίας,
καθαρίζει το εσωτερικό της καρδίας,
βλέπει το ΑΙΩΝΙΟ, το υψηλό,
νικά τον εσωτερικό του εαυτό.
Θωρεί ανώτερα ιδανικά,
προς τον ουρανό πετά,
δεν τον δένουν του εφήμερου κόσμου τα δεσμά.
Στους ανθρώπους που αγαπώ,
δίδω Εγώ των θλίψεων τον υετό
και αν καταλάβουν τον αιώνιο μισθό
που έχουν οι θλίψεις της γης,
θα αναφωνήσουν ευθύς:
«ΚΥΡΙΕ, σε ευχαριστούμε
γιατί στο καμίνι τώρα της πυράς,
μας ετοιμάζεις Εσύ,
καθάριοι να εισέλθουμε στην ΑΙΩΝΙΑ ΜΕΘΕΞΗ
ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΚΗΣ».
Επομένως, σε συμφέρει παιδί μου η δοκιμασία
αλλιώς δεν μπαίνεις στην ουράνια πανδαισία.
Άντεξε, γενού δυνατός, πες μου:
«ΚΥΡΙΕ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ
για τα λίγα, για τα καθόλου,
για όλα τα τώρα δεινά,
αυτά με φέρνουν σε σένα πιο κοντά».
Λίγο παιδί μου θα υποφέρεις,
μετά αιώνια μαζί μου θα χαίρεις,
με αγγέλων συνοδεία,
αγάλλοντας στην ουράνια μου πανδαισία.
Στην πυρά των δοκιμασιών σε καθαρίζω,
σε λαμπρύνω σαν το χρυσό,
σε αιώνια ευτυχία σε τοποθετώ
που τώρα δεν χωρεί εν τη ανθρωπίνη σου διανοία.
Άντεξε, δοξολόγησε με
κι Εγώ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΟΥ,
πλουσίως θα σε ανταμείψω,
στη Θεϊκή μου αγκάλη
παιδί μου θα σε σφίξω,
σε ουράνια μονή θα σε τοποθετήσω,
αιωνίως να με δοξάζεις, αιωνίως να αγάλλεσαι.
Μοίρασε τη γραφή σε κάθε πονούσα ψυχή.
ΑΜΗΝ
+++
Η αρχή του αγώνα κατά της αμαρτίας...
Η αρχή του αγώνα κατά της αμαρτίας είναι η σιωπή των χειλιών. Δεν χρειάζεται να πείτε τίποτα όσο η καρδιά σας είναι ανήσυχη.
π. Ραφαήλ Καρέλιν
Ἀπελπίστηκες; Δόξα σοι ὁ Θεός!
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Εἶναι πολλοὶ οἱ δρόμοι, καλοί μου φίλοι, ποὺ ὁδηγοῦν στὴ λύτρωση καὶ στὴ σωτηρία.
Ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ δρόμος τῆς … ἀπελπισίας!
Ὁ Θεὸς σεβόμενος τὴν ἐλευθερία ποὺ μᾶς ἔδωσε, ἐπιτρέπει κάποτε νὰ βαδίσουμε ἀκόμη κι αὐτὸ τὸν δρόμο, προκειμένου νὰ Τὸν γνωρίσουμε!
Νὰ τί θέλουμε νὰ ποῦμε …
Κάποιος νέος πῆγε σ’ ἕνα πνευματικό, γιὰ νὰ ἐξομολογηθεῖ.
Τὸν πνευματικὸ αὐτὸ τὸν σεβόταν πάρα πολὺ καὶ τὸν ἤξερε ἀπὸ παιδί.
Ὥς τὰ μαθητικά του χρόνια τὸν ἐπισκεπτόταν συχνά, ἄκουγε τί συμβουλές του, ἀκολουθοῦσε τὸ πνευματικὸ πρόγραμμα ποὺ τοῦ εἶχε ὁρίσει.
Ὅταν ὅμως ἔγινε φοιτητής, γοητευμένος ἀπ’ τὶς «χαρὲς» τοῦ κόσμου, παρασυρμένος ἀπ’ τὰ «ἔξυπνα» συνθήματα τοῦ 'στὺλ' «ἔτσι κάνουν ὅλοι», «γιατί ἐγὼ νὰ ἀποτελῶ ἐξαίρεση;», «τί θὰ ποῦν γιὰ μένα τὰ παιδιά;», «τὸ νὰ κάνω αὐτὸ κι ἐκεῖνο ἢ νὰ πάω ἐδῶ κι ἐκεῖ, ἔ δὲν ἔγινε καὶ τίποτα», «ὁ νέος πρέπει νὰ χαίρεται τὰ νιάτα του καὶ νὰ γλεντάει» κ.λπ., θεώρησε ἐχθρό του πλέον τὸν πνευματικὸ καὶ τὸν ἐγκατέλειψε μὲ μιᾶς!
Ἐκεῖνος δὲν ἔπαυσε νὰ ἐπικοινωνεῖ μαζί του, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς γονεῖς καὶ τὰ ἀδέλφια του καὶ νὰ προσεύχεται γι’ αὐτὸν πολύ.
Ὅμως τοῦτο τὸ παιδὶ χάραξε ἄλλο δρόμο.
Αὐτὸν τῶν ἡδονῶν καὶ τῶν διασκεδάσεων!
Τὰ ’βαλε καὶ μὲ τοὺς γονεῖς του καὶ μὲ ὅποιον προσπαθοῦσε νὰ τὸν συμβουλεύσει τὸ σωστό!
Ἑπόμενο ἦταν νὰ ἐγκαταλείψει καὶ τὶς σπουδές του καὶ νὰ «καταταγεῖ» στοὺς λεγόμενους «αἰώνιους φοιτητές».
Κοιμόταν τὴν ἡμέρα γιὰ νὰ … γλεντᾶ τὴ νύκτα!
Ἔνοιωσε καὶ τὴν σκληρὴ δοκιμασία τῆς λεγόμενης «ἐρωτικῆς ἀπογοήτευσης».
Ἑπόμενο εἶναι!
Ἔφθασε ὥς τὴν πόρτα τῶν ναρκωτικῶν, κατάντησε σωματικὰ καὶ ψυχικὰ ράκος!
Καὶ τότε ἔβαλε τέλος στὸν δρόμο τῆς … ἀπελπισίας!
Ἀπὸ ἕνα συγκλονιστικὸ περιστατικὸ ποὺ τοῦ συνέβη, σκέφτηκε τὸν πνευματικὸ ποὺ εἶχε κάποτε.
Τὸ πῆρε ἀπόφαση καὶ πῆγε νὰ τὸν συναντήσει.
Κι ἐκεῖ μὲ πόνο ψυχῆς τοῦ εἶπε: «Γέροντα, ἀπελπίστηκα ἀπὸ ὅλα…»! Ἐκεῖνος τότε ἔκανε τὸν σταυρό του καὶ εἶπε: «Δόξα σοι ὁ Θεός»!
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ θυμίζει βέβαια καὶ τὴν γνωστὴ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου.
Κι ἐκεῖνος ὁ νέος νόμιζε πὼς «δὲν περνοῦσε καλὰ» ἐκεῖ στὸ πατρικὸ σπίτι καὶ τὴν ὅλη θαλπωρὴ τοῦ πατέρα του κι ἤθελε νὰ βρεῖ τὸ καλύτερο, ὅπως νόμιζε, ἐκεῖ στὶς «χαρὲς» τοῦ κόσμου.
Καὶ ὁ πατέρας του, σεβόμενος ἀπολύτως τὴν ἐλευθερία του, τὸν ἄφησε νὰ βαδίσει αὐτὸ τὸν δρόμο τῆς … ἀπελπισίας!
Ἕνα σωτήριο δρόμο ποὺ τελικὰ τὸν ἔφερε πάλι στὴν ἀγκαλιά του!!
Ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος λέει τοῦτο:
«Νὰ θυμᾶσαι πὼς σὲ κάθε ἡδονὴ ἀκολουθεῖ ἀηδία καὶ πίκρα»!
Ὁπότε μέσα ἀπ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀηδία καὶ τὴν πίκρα, ἀρχίζει ἡ σωτήρια ἀπελπισία!
Μία ἀπελπισία ποὺ ἀμέσως μᾶς στρέφει στὴν πιὸ μεγάλη ἐλπίδα, τὸν Χριστό!
Εἶναι πάρα πολλὲς οἱ περιπτώσεις τῶν Ἁγίων ποὺ ἔφθασαν στὸν Χριστό, βαδίζοντας αὐτὸ τὸν δρόμο.
Καὶ τόσο καλὰ τὸν βάδισαν, τόσο πολὺ … ἀπελπίστηκαν ἀπ’ αὐτόν, ποὺ στὸ τέλος ἔγιναν Ἅγιοι καὶ βρίσκονται πλέον αἰώνια μαζί Του.
Ἐνδεικτικὰ θὰ ἀναφέρουμε δύο περιπτώσεις.
Ἡ μία εἶναι τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου.
Ἀπὸ μικρὸς διακρινόταν γιὰ τὴν εὐφυΐα του.
Ὁ πατέρας του τὸν προόριζε γιὰ ρήτορα καὶ τὸν ἔστειλε νὰ σπουδάσει στὴν περίφημη Καρχηδόνα (371 μ.Χ.).
Ἐκεῖ, μακριὰ ἀπ’ τοὺς γονεῖς του, ἰδιαίτερα ἀπ’ τὴν εὐσεβεστάτη μητέρα του, ἐπηρεάστηκε πολὺ ἀπ’ τὸ διεφθαρμένο περιβάλλον τῆς πόλεως, ἔζησε ἔκλυτο βίο καὶ σὲ ἡλικία μόλις 18 ἐτῶν ἀπέκτησε ἐξώγαμο παιδί!
Ἔφθασε νὰ πέσει ἀκόμη καὶ στὴν αἵρεση (τῶν Μανιχαίων), στὴν ὁποία παρέμεινε μαχητικὸς ὀπαδὸς γιὰ ἑπτὰ χρόνια!!
Ἀπ’ ὅλα ὅμως ἀπογοητεύτηκε καὶ ἀπελπίστηκε, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν αἵρεση ποὺ ἀκολούθησε, γιὰ τὴν ὁποία πίστευε ὅτι θὰ τοῦ ἔλυνε ὅλα του τὰ προβλήματα!!!
Σὲ ἡλικία πλέον 32 ἐτῶν, ἄκουσε κάτι σὰν παιδικὴ φωνὴ νὰ τοῦ λέει ἐπίμονα:
«Πάρε καὶ διάβασε»!
Τότε ἄνοιξε τὴν Ἁγία Γραφὴ ποὺ ἔτυχε νὰ εἶναι δίπλα του, ἂν καὶ δὲν τὴν εἶχε σὲ καμμιὰ ὑπόληψη, γιατί τὴν θεωροῦσε κατώτερη τῶν φιλοσοφικῶν συγγραμμάτων ποὺ ὥς τότε μελετοῦσε καὶ σπούδαζε!
Ὅπως γράφει ὁ ἴδιος, ἔπεσε σὲ τούτη τὴ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου:
«Ἡ διαγωγή μας ἂς εἶναι κόσμια, τέτοια ποὺ νὰ ταιριάζει στὸ φῶς. Ἂς πάψουν τὰ φαγοπότια καὶ τὰ μεθύσια, ἡ ἀσύδοτη καὶ ἀκόλαστη ζωή, οἱ φιλονικίες καὶ οἱ φθόνοι.
Ντυθεῖτε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ μὴ ἀφήνετε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας νὰ σᾶς παρασύρει στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν σας» (Ρωμ.13,13)
Τότε πῆρε σαφῶς τὸ μήνυμα!
Ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει, δὲν ἤθελε νὰ δεῖ κάτι ἄλλο, οὔτε κι ἦταν ἀναγκαῖο.
Ἔνοιωσε εἰρήνη μεγάλη, φῶς νὰ ξεχύνεται στὴν καρδιά του, καὶ νὰ φεύγει ὅλο τὸ σκοτάδι ποὺ τὸν περιέκλειε.
Ἀμέσως βαπτίστηκε μὲ τὸν 15χρονο γιό του, ἔγινε μοναχός, ἔπειτα ἱερέας καὶ ἀργότερα ἐπίσκοπος.
Ἔζησε ἀσκητικά, ἀνέπτυξε πολὺ μεγάλο πνευματικὸ καὶ συγγραφικὸ ἔργο καὶ καταπολέμησε ἀποτελεσματικὰ τὶς αἱρέσεις.
Τὰ κείμενά του εἶναι ὠκεανὸς σοφίας καὶ χάριτος ποὺ τὸν ἀνέδειξαν σὲ Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ἄλλη περίπτωση εἶναι μὲ τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο, τὸν φιλόσοφο καὶ μάρτυρα.
Μεγαλωμένος σ’ ἕνα καθαρὰ εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον, προσπάθησε μέσα ἀπ’ τὴν μόρφωση καὶ τὴ γνώση νὰ βρεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ λύσει τὰ μεταφυσικά του προβλήματα.
Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτό, ὅπως ὁ ἴδιος περιγράφει στὸ ἔργο του «Διάλογος πρὸς Τρύφωνα», περιπλανιέται στὶς διάφορες φιλοσοφικὲς σχολὲς τῆς ἐποχῆς του.
Ἀρχικὰ ἀκολουθεῖ ἕνα φημισμένο στωϊκὸ φιλόσοφο.
Ἂν κι ἔμεινε μαζί του ἀρκετὸ καιρό, μάταια περιμένει νὰ ἀκούσει κάτι οὐσιαστικὸ γιὰ τὸν Θεό.
Τοῦ ἔλεγε μάλιστα πὼς δὲν εἶναι ἀναγκαία αὐτὴ ἡ γνώση!!
Τότε ἀπογοητευμένος τὸν ἐγκαταλείπει, γιὰ νὰ ἀκολουθήσει ἕνα ἄλλο περιπατητικὸ φιλόσοφο!
Σ’ αὐτὸν ἡ ἀπογοήτευσή του ἔγινε ἀκόμη μεγαλύτερη, γιατί διαπίστωσε πὼς μέσα ἀπ’ τὴν χρηματικὴ ἀμοιβὴ ποὺ τοῦ ζητοῦσε καὶ τὴν εἶχε ἀναγάγει μάλιστα καὶ σὲ φιλοσοφία, δὲν ἦταν ἀληθινὰ φιλόσοφος!
Τὸν ἐγκαταλείπει κι αὐτόν, γιὰ νὰ ἀκολουθήσει ἕνα Πυθαγόρειο φιλόσοφο.
Ἐκεῖνος τοῦ συνέστησε νὰ μάθει μουσική, ἀστρονομία καὶ γεωμετρία.
Ὅμως στὴν πορεία διαπίστωσε πὼς αὐτὸ ἀπαιτοῦσε πάρα πολὺ χρόνο καὶ θὰ εἶχε ἀβέβαιο ἀποτέλεσμα.
Ὁπότε κατέφυγε στοὺς φημισμένους Πλατωνικούς!
Τοὺς ἀκολουθεῖ μὲ πολὺ ἐνθουσιασμό.
Ἀκούει ἀπ’ αὐτοὺς γιὰ τὸν νοητὸ κόσμο, γιὰ τὴν θεωρία τῶν ἰδεῶν κ.λπ. καὶ πιστεύει πὼς μέσα ἀπ’ ὅλα αὐτὰ θὰ καταλήξει στὴ θέα τοῦ Θεοῦ!
Οἱ Πλατωνικοὶ ἀρχικὰ τὸν ἱκανοποίησαν, δὲν τοῦ κάλυψαν ὅμως τὰ κενὰ τῶν ἀναζητήσεών του.
Ὁπότε ἄρχισε καὶ πάλι νὰ ἀναζητᾶ τὸ τελειότερο ποὺ διαπίστωσε πὼς τελικὰ δὲν ὑπῆρχε!
Τὸν Χριστιανισμὸ οἱ φιλόσοφοι τὸν ἀντιμετώπιζαν μὲ σαρκασμὸ καὶ εἰρωνεία, τὸν θεωροῦσαν θρησκεία τῶν ἀγραμμάτων καὶ στοὺς πολλοὺς δὲν ἦταν συμπαθής, λόγῳ τῆς ἠθικῆς του αὐστηρότητας!
Ὡστόσο τὸν Ἰουστῖνο τὸν προβλημάτιζε πολὺ ἡ ἀνώτερη ζωὴ τῶν Χριστιανῶν, ὅπως ἡ καθαρότητα τῆς ζωῆς τους καὶ τὸ θάρρος μὲ τὸ ὁποῖο ἀντιμετώπιζαν τὸν θάνατο.
Σκέπτεται πὼς κανένα φιλοσοφικὸ σύστημα δὲν μποροῦσε νὰ ἐξασφαλίσει οὔτε τὸ ἕνα οὔτε καὶ τὸ ἄλλο.
Ἔτσι εἶδε τὸν χριστιανισμὸ ὡς τὴν ὑπέρτατη φιλοσοφία, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει πραγματικὰ τὸν ἄνθρωπο.
Ἀπὸ τὶς σκέψεις αὐτὲς ὁδηγεῖται στὸ νὰ γίνει Χριστιανὸς κι ὕστερα νὰ ἱδρύσει χριστιανικὴ φιλοσοφικὴ σχολὴ στὴ Ρώμη.
Εἶχε ἡ σχολὴ αὐτὴ τέτοια ἐπιτυχία, ποὺ ἄδειασαν ὅλες οἱ ἄλλες φιλοσοφικὲς σχολὲς ἐξ αἰτίας της!
Τότε ἀπὸ φθόνο τὸν κατήγγειλαν ὡς Χριστιανὸ στὸν ἔπαρχο τῆς Ρώμης καὶ ὁδηγήθηκε στὸ μαρτύριο τὸ 165 μ.Χ. μαζὶ μὲ ἕξι ἀπ’ τοὺς μαθητές του.
Ἔτσι στὸν Χριστιανισμὸ ὁ Ἰουστῖνος, πλήρως ἀπογοητευμένος ἀπ’ ὅλα τὰ φιλοσοφικὰ ρεύματα τῆς ἐποχῆς του, βρῆκε τὴν ἀληθινὴ φιλοσοφία καὶ τὴν ἀφοβία στὸν θάνατο.
Βρῆκε τὸν ἀληθινὸ Θεό, μὲ τὸν Ὁποῖο πλέον ζεῖ αἰώνια.
Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὁ Χριστὸς γοητεύει πολὺ τὸν κάθε ἄνθρωπο.
Φαίνεται δὲ πὼς γοητεύει περισσότερο ἐκεῖνον ποὺ ἔχει ἤδη ἀπογοητευτεῖ καὶ πλήρως ἀπελπιστεῖ ἀπ’ ὅλα τὰ «πράγματα» τοῦ κόσμου.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἐπιτρέπει νὰ ἔλθουν ὅλες τὶς ἀπογοητεύσεις στὴ ζωή μας.
Ὡστόσο δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ γευτοῦμε ὅλες τοῦτες τὶς ἀπογοητεύσεις.
Αὐτὲς ποὺ εἶναι κατάμεστες ἀπὸ ἀηδία καὶ πίκρα!
Ἡ ἐπανάσταση καὶ ἡ ἐξυπνάδα δὲν βρίσκονται στὸ νὰ τρέξουμε πρὸς συνάντησή τους, ἀλλὰ στὸ νὰ μείνουμε πιστοὶ ἐκεῖ στὴν ἀπερίγραπτη θαλπωρὴ τοῦ Πατέρα, μακριά τους…
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος
''Ο τρόπος λοιπόν, για να αποκτήσεις την ειρήνη, είναι ο εξής...''
Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
«Ο Αόρατος Πόλεμος»
Ο τρόπος λοιπόν, για να αποκτήσεις την ειρήνη, είναι ο εξής: Να ξεχάσεις τελειωτικά την πτώση και την αμαρτία σου και να παραδοθείς στην σκέψη της μεγάλης και άφατης αγαθότητας του Θεού...
Kαι ότι, αυτός μένει πολύ πρόθυμος και επιθυμεί να συγχωρέσει κάθε αμαρτία,όσο και αν είναι βαριά, προσκαλώντας τον αμαρτωλό με διάφορους τρόπους και μέσα από διάφορους δρόμους, για να έλθει σε συναίσθηση και να ενωθεί μαζί του σε αυτή την ζωή με την χάρη του στην δε άλλη, να τον αγιάσει με τη δόξα του και να τον κάνη αιώνια μακάριο.
Και αφού με αυτές και παρόμοιες σκέψεις και στοχασμούς, γαληνέψεις το νου σου, τότε θα επιστρέψεις στην πτώση σου, κάνοντας όπως είπα πιο πάνω... κατόπιν, όταν έρθει ώρα της εξομολογήσεως (την οποία σε προτρέπω να κάνεις πολύ συχνά), θυμήσου όλες σου τις αμαρτίες... και με νέο πόνο και λύπη, για την λύπη του Θεού, και με πρόθεση και απόφαση να μη τον λυπήσεις πλέον, φανέρωσέ τες όλες στον Πνευματικό σου και κάνε με προθυμία τον κανόνα που θα σού ορίσει.
Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Πηγή: Από το βιβλίο «Ο Αόρατος Πόλεμος»
- Γέροντα, είναι εύκολο νά αγιάσεις;
Ρώτησε μία κυρία τον Άγιο Πορφύριο:
- Γέροντα, είναι εύκολο να αγιάσεις;
- Ου, λέει, πάρα πολύ εύκολο!
- Και τι να κάνω; λέει
-Θα διαβάζεις μια σελίδα από την Καινή Διαθήκη κάθε ημέρα.
Αλλά κάθε ημέρα!
Και στο βιβλίο του το γράφει αυτό, στο "Βίος και λόγοι" ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίο να διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη.
Οι περισσότεροι είμαστε Χριστιανοί, διαβάζουμε τις οδηγίες του καινούργιου μας αυτοκινήτου, του καινούργιου μας πλυντηρίου, αλλά την Καινή Διαθήκη δεν την έχουμε διαβάσει.
Έλεγε λοιπόν ο Άγιος Πορφύριος:
"Μία σελιδούλα κάθε μέρα! Κάθε μέρα να διαβάζουμε".
Μπορεί κάποια μέρα να έχει όρεξη κανείς να διαβάσει 10 σελίδες.
Να διαβάσει 10 σελίδες αλλά την άλλη μέρα πάλι μία.
Όχι διάβασα 10 σελίδες και για 10 μέρες δε διαβάζω.
Το θεωρούσε ο Άγιος πάρα πολύ σπουδαίο γι' αυτό και στο βιβλίο του "Βίος και λόγοι" λέει, ότι αν διαβάζουμε μία σελίδα από την Καινή Διαθήκη κάθε μέρα, σε ένα χρόνο θα δούμε αλλαγές στην ψυχή μας που ούτε τις φανταζόμαστε.
Είναι ο ευκολότερος τρόπος να μπει ο Χριστός στην καρδιά μας.
~ π. Χριστόδουλος Χατζηθανάσης, ιατρός του Αγίου Πορφυρίου.
(ομιλία στην αίθουσα της Μητροπόλεως Λεμεσσού)
Δέν κοινωνούμε γιατί είμαστε καλοί. Κοινωνούμε γιατί είμαστε ΑΝΑΞΙΟΙ, γιατί είμαστε ασθενείς...
Θα με ερωτήσει κάποιος, είμαστε άξιοι να κοινωνούμε τακτικά;
Όχι!
Μα γι’ αυτό κοινωνούμε, γιατί είμαστε ανάξιοι.
Δεν κοινωνούμε γιατί είμαστε άξιοι.
Δεν κοινωνούμε γιατί είμαστε καλοί.
Κοινωνούμε γιατί είμαστε ανάξιοι, γιατί είμαστε ασθενείς, γιατί θέλουμε να γίνουμε του Χριστού.
Και πως θα γίνουμε του Χριστού;
Πως γινόμαστε του Χριστού με τα λόγια;
Μας το είπε ο Χριστός:
«Αυτός που Κοινωνεί του Σώμα και το Αίμα μου είναι ενωμένος με εμένα και εγώ με αυτόν.
Κατοικώ μέσα στην καρδιά του».
Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος.
Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος
"Έπεσα σηκώθηκα, έπεσα σηκώθηκα, έπεσα σηκώθηκα....
"Έπεσα σηκώθηκα, έπεσα σηκώθηκα, έπεσα σηκώθηκα, έπεσα σηκώθηκα, έπεσα σηκώθηκα.
Θα μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέει αυτή τήν λέξη.
Όχι από τη μια ημέρα στήν άλλη.
Πέρασαν χρόνια αυτό τό οποίο ζώ σήμερα.
Χρόνια!
Με λόγια παχυά, θεωρίες, μπλα, μπλα, μπλα δεν τα μαθαίνεις.
Αν δεν σπάσεις τα μούτρα σου, δεν τριφτείς σαν τήν λεμονόκουπα δεν τα μαθαίνεις.
Γι'αυτό είπαν και οι πατέρες θα χύσεις αίμα και θα πάρεις πνεύμα."
Γέροντας Αγάθων Κωνσταμονίτης
Η απελπισία καί η απογοήτευση είναι παγίδα του σατανά
Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερα πράγμα.
Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία, σε αδράνεια και ακηδία.
Ο άνθρωπος τότε αχρηστεύεται.
Λέει: ''Είμαι αμαρτωλός, άθλιος, είμαι τούτο, είμαι κείνο...
Έπρεπε τότε, δεν έκανα τότε, τώρα τίποτα...
Πάνε τα χρόνια μου χαμένα, δεν είμαι άξιος''.
Του δημιουργείται ένα αίσθημα κατωτερότητος, ένας άκαρπος αυτοεξευτελισμός.
Είναι ψευτοταπείνωση.
Όμως εμείς, να μην γυρίζουμε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε.
Σημασία έχει, τι θα κάνομε τώρα, απ' αυτή τη στιγμή και έπειτα.
Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος: ''Τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος, τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος''
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: Nα είμαστε έτοιμοι και μετανοημένοι
Οι άνθρωποι τρέχουν με προθυμία στον δρόμο της καταστροφής. Σε καμιά εποχή δεν υπήρξε τόση κακία, όση στις ημέρες μας. Ας παρακαλούμε τον πανάγαθο Θεό να δώσει μετάνοια και επιστροφή και σε εμάς και σ’ όλα τα έθνη.
Ο φοβερός κατακλυσμός της αμαρτίας απειλεί να καταποντίσει όλους, λαϊκούς και κληρικούς, πλούσιους και φτωχούς, μεγάλους και μικρούς, άνδρες και γυναίκες, γέροντες, νέους και νήπια, επειδή όλοι σχεδόν έχουμε ξεκλίνει. Όσους δεν έχουν εκκλίνει από τις εντολές του Κυρίου, οι ασεβείς προσπαθούν με πολλούς τρόπους να τους πλανήσουν, για να τους καταστήσουν συνοδοιπόρους στον δρόμο της απωλείας.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους έχουν μάτια και δεν βλέπουν, έχουν αυτιά και δεν ακούν. Έχουμε δύσκολους καιρούς και πονηρές ημέρες. Όποιος μπορέσει να σώσει τον εαυτό του, θα ονομασθεί μεγάλος· εάν σώσει και άλλους, θα ονομασθεί μέγιστος.
Η οργή του Θεού έφτασε. Την συγκρατούν οι προσευχές και μεσιτείες της Παναγίας Μητέρας Του, των Αγίων στους Ουρανούς και λίγων εκλεκτών, που βρίσκονται στην γη. Οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι και μετανοημένοι, για να σώσουμε τουλάχιστο τις ψυχές μας.
Φοβούμαι ότι πολύ σύντομα θα ακολουθήσει συμφορά στο ανθρώπινο γένος, επειδή οι περισσότεροι από τους άρχοντες και τον λαό, τους κληρικούς και λαϊκούς, βαδίζουν τον ευρύχωρο δρόμο, που οδηγεί στην καταστροφή… Εμείς με υπομονή ας βαδίζουμε τον στενό δρόμο της αρετής, προσβλέποντας στον Αρχηγό της πίστεώς μας και θεωρώντας τα του κόσμου σκουπίδια, για να κερδίσουμε τον Χριστό.
Πράγματι σε χάος μεγάλο βρίσκεται όλη η ανθρωπότητα. Βαδίζει κατά κρημνών. Βαδίζει στο σκοτάδι και χωρίς πυξίδα. Πού τελικά θα καταντήσει; Εκεί που κατάντησαν όλοι οι αμαρτωλοί και παραβάτες των εντολών του Θεού, ανά τους αιώνες… Η γενεά μας είναι πονηρή και προς τους πονηρούς ο Κύριος αποστέλλει ανάλογες τιμωρίες για μετάνοιά τους.
Δύο πράγματα θα αναχαιτίσουν την ορμή του κόσμου προς την κακία και την απώλεια, η μετάνοια και η οργή του Θεού. Αφού μετάνοια αληθινή δεν υπάρχει, μένει η οργή του Θεού και το έλεός Του.
Ο καιρός της πρόσκαιρης ζωής είναι βραχύτατος, οι ημέρες είναι πονηρές, ο θάνατος είναι άδηλος, και η ζωή μετά τον θάνατο είναι αιώνια. Επίσης και η βασιλεία των ουρανών και η κόλαση είναι αιώνια και χωρίς τέλος. Ο Απόστολος Παύλος μας παραγγέλλει: «Μη γίνεσθε άσοφοι αλλά σοφοί· μη γίνεσθε άφρονες αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου».
Λοιπόν άσοφος και άφρων είναι εκείνος που δεν τα σκέπτεται αυτά και δεν αισθάνεται τις δικές του αμαρτίες για να τις εξαλείψει με την μετάνοια, την εξομολόγηση και τα δάκρυα, αλλά αμελεί, αναισθητεί και περιεργάζεται τις αμαρτίες των άλλων, κρίνοντας, κατακρίνοντας και καταδικάζοντας τους άλλους, ωσάν να είναι αυτός ο κριτής και δικαστής των όλων, και κωφεύει στην εντολή και απειλή του Κυρίου: «Μη κρίνετε, για να μη κριθείτε μη καταδικάζετε, για να μη καταδικασθείτε».
Σοφός και συνετός και φρόνιμος είναι εκείνος που βάζει όλες τις αμαρτίες του μπροστά του, και δεν ασχολείται με τις αμαρτίες των άλλων, αλλά κλαίει στοχαζόμενος πως ελύπησε τον Θεό με τις πολλές αμαρτίες του.
Από το ημερολόγιο των Εκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
«Πᾶνος»
Οι φυλακισμένοι καί ο Βασιλιάς!...
Κάποτε, λέει μία ωραία ιστορία, ένας βασιλιάς επισκέφθηκε τούς φυλακισμένους κάποιας πόλεως, μέ τήν πρόθεση νά αποφυλακίσει όποιον εύρισκε μετανοημένο.
Οπότε άρχισε νά ερωτά τούς κρατουμένους τί κακό διέπραξαν καί βρίσκονταν στήν φυλακή.
"Τί έκανες εσύ"; ερώτησε τόν πρώτο.
"Τίποτε, βασιλιά μου, είμαι αθώος".
Τό ίδιο απάντησε καί ο δεύτερος καί ο τρίτος καί ο τέταρτος. Ερωτά καί τόν πέμπτο.
"Εγώ κύριέ μου, είμαι ένας κακούργος", απάντησε ταπεινωμένος.
"Πολύ καλά", λέει ο βασιλιάς καί απευθυνόμενος στόν δεσμοφύλακα του λέει:
"Βγάλτε γρήγορα αυτόν εδώ από τήν φυλακή.
Γιατί νά βρίσκεται ένας κακούργος ανάμεσα σέ τόσους αθώους";
Κι έτσι σώθηκε εκείνος που είχε τήν ανδρεία νά ομολογήσει μέ μετάνοια τά σφάλματά του.
Η Σοφία της Ερήμου...
Ένας στρατιώτης ερώτησε τόν αββά Μιώς, άν άρα γε ο Θεός δέχεται τήν μετάνοια του αμαρτωλού.
Καί ο αββάς, αφού τόν δίδαξε μέ πολλούς λόγους, είπε:
-Πές μου αγαπητέ, άν σχιστεί τό χιτώνιό σου, τό πετάς;
-Όχι, απάντησε εκείνος. Τό ράβω καί τό χρησιμοποιώ πάλι.
-Άν λοιπόν εσύ λυπάσαι τό ρούχο σου, του είπε ο γέροντας, δέν θα λυπηθεί ο Θεός τό δικό του πλάσμα;
[Από τό Γεροντικόν]
Ένα ΜΠΟΥΜ θα σιμώσει τον κόσμο και θα έλθουν και πάλι στον Χριστό, στην Εκκλησία. Άγιος παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης
ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ;
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης:
''Πες την ευχούλα μισή ώρα και θα δεις!''
"Αφιέρωσε μισή ώρα το εικοσιτετράωρο για να λες την ευχούλα. Όποτε μπορείς. Καλύτερα το βράδυ.
Να την λες χωρίς να κρατάς κομποσχοίνι, ικετευτικά, παρακλητικά, κλαψιάρικα. «Κύριε Ιησού Χριστέ ελεησόν με!». Καλλιέργησε αυτό και θα δεις τι καρπό θα βγάλει!Από μισή ώρα, θα γίνει μια ώρα. Και πρόσεξε εκείνη την ώρα.
Ή το τηλέφωνο θα χτυπήσει αυτή την δουλειά πρέπει να την κάνω τώρα ή ύπνος θα σου έρθει, ή καμία βλασφημία θα σε κτυπήσει. Τίποτε.
Κλείσε το τηλέφωνο.
Τελείωσε τις δουλειές σου και κάνε αυτό μισή ώρα και θα δεις! Φύτεψες ένα δενδράκι κι αύριο μεθαύριο θα κάνει καρπό.
Κι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Άγιος Βασίλειος από αυτό άρχισαν και έγιναν φωστήρες της οικουμένης.
Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος από κοσμικός είχε εμπειρία του ακτίστου Φώτος.
Κοσμικός ήταν .
Πόσοι κοσμικοί φαίνονται έτσι εξωτερικά, και κατά βάθος είναι καλόγεροι
Πηγή Βαγγελίτσα Βασιλείου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)