Ο άγιος Μάξιμος ο Γραικός ισοπεδώνει τον Μητρ. Νέας Ιωνίας για το θέμα της ομοφυλοφιλίας!

Ο άγιος Μάξιμος όπως και ο κάθε άγιος, όπως ο ίδιος ο Θεός Λόγος.

Σχόλιο (Χ.Β.) orthopraxia.gr:

Όσοι δεν έχετε πάρει είδηση, καλό είναι να μάθετε και να ξεσηκώσετε τους πάντες. Ειδικά όσοι ανήκετε στην Μητρόπολη Νέας Ιωνίας δεν γίνεται να μην αντιδράσετε και να μη ζητήσετε την διόρθωση ή την ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ του Μητροπολίτη σας. 

Μπορείτε να διαμαρτυρηθείτε και ηλεκτρονικά ή και τηλεφωνικά στην Εκκλησία της Ελλάδος, ή δεν ξέρω κι εγώ με ποιον άλλο τρόπο (πληροφορίες ΕΔΩ).

Παρακάτω θα δείτε τι λέει ο Μητροπολίτης (ο οποίος αν έχει λίγο φόβο Θεού θα πρέπει να κατεβάσει το βίντεο άμεσα) και τι έλεγε ο άγιος Μάξιμος ο Γραικός, του οποίου την μνήμη τιμάμε σήμερα. 

Άραγε, οι σημερινοί αγαπολόγοι, θα μας πούνε ότι δεν είχε διάκριση και αγάπη ο άγιος Μάξιμος; Ή τι; 

Η αγάπη ζητάει την σωτηρία του ανθρώπου και ο κάθε άνθρωπος που θέλει να κάνει νέα αρχή, σίγουρα το μπορεί – με την βοήθεια του Θεού «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Προς Τιμ. Α’, κεφ. 2,4)

Τι λέει ο Μητρ. Σοδόμων και Γομόρρων ( Νέας Ιωνίας) / Απομαγνητοφώνηση Ορθόδοξος Τύπος (βίντεο εδώ)

«Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεὸς ἔχει δώσει σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ αἰσθάνονται τὴν ἕλξη πρὸς τὸ ἴδιο φῦλο, δὲν μπορῶ νὰ ξέρω γιατί, δὲν θὰ κατηγορήσω ἐγὼ τὸν Θεό. Δὲν εἶμαι ἄξιος κἄν ἐγὼ νὰ τὸ σκεφτῶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ξέρει κάτι ξέρει περισσότερο ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν μπορῶ νὰ δεχθῶ ὅτι εἶναι οἰκογένεια ἡ σχέση ἑνὸς ὁμοφυλόφιλου. Εἶναι μία σχέση. Τὸ σέβομαι. Εἶναι μία σχέση, ἡ ὁποία, ἐὰν ὑπάρχει μέσα ὁ Χριστὸς, νὰ λειτουργεῖ λίγο πιὸ πνευματικά. Νὰ ὑπάρχει ἀξιοπρέπεια. Νὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ὄχι πολλῶν συντρόφων, ἀλλὰ ὅσο τὸ δυνατὸν νὰ ἔχει ἕνα σύντροφο, μὲ τὸν ὁποῖο νὰ περνάει μαζί του τὴ ζωή του καὶ νὰ αἰσθάνεται ὅτι μαζί του μπορεῖ νὰ ἔχει καὶ μία πνευματικὴ πορεία. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν ἔχει θέση καὶ χῶρο μέσα στὴν κλάσει. 

Δὲν μπορῶ νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεό. 

Καὶ θὰ τὸ κάνει, γιατί ὁ Θεὸς μᾶς δέχεται ὅλους ὅ,τι καὶ νὰ ἔχουμε πράξει, ὅποια ἁμαρτία… Ἕνα παιδὶ ἔχει δικαίωμα νὰ ἔχει πατέρα ἢ μητέρα καὶ νὰ ἐπιλέξει στὴ ζωὴ του ἂν θέλει νὰ γίνει ὁμοφυλόφιλος ἢ ἂν θέλει ὁτιδήποτε ἄλλο. Καὶ ὁ γονέας νὰ τὸ ἀγκαλιάσει τὸ παιδὶ αὐτὸ καὶ νὰ σεβασθεῖ τὴν ἐπιλογὴ του αὐτὴ καὶ νὰ μὴ τὸ διώξει ἀπὸ τὸ σπίτι. 

Καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ πράξει τὸ ἴδιο… Νὰ ἀκούσω καὶ ἐγὼ τὴν ἄλλη ἄποψη, τὴν ὁποία δὲν τὴν μέμφομαι οὔτε τὴν ἀποστρέφομαι, ἀλλὰ θέλω νὰ καταλάβει καὶ ἐκεῖνος τὸ πῶς ἡ κοινωνία αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἔχει διαμορφωθεῖ…. Δὲν μπορῶ νὰ τοῦ δώσω τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν μπορῶ ἐπίσης νὰ τὸν κρίνω, γιατί ποιὸς εἶμαι ἐγώ, γιὰ νὰ κρίνω; Ὅταν αὐτὸ τὸ ὁποῖο κάνω εἶναι νὰ μεταφέρω στοὺς ἀνθρώπους αὐτὸ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς εἶπε, ὅτι ἐγὼ ἦλθα νὰ σώσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως τί εἶναι ὁ καθένας… Τὸ νὰ ἀκοῦμε μερικὲς μεμονωμένες φωνὲς ποὺ ὑπάρχουν στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας βοηθών. 

Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα δὲν ἔχει τοποθετηθεῖ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Καὶ εἶναι καλό, γιατί ἡ Ἐκκλησία περιμένει… ἀλλὰ πρέπει νὰ προκληθεῖ γιὰ τὸ κομμάτι αὐτό… Δὲν εἶμαι ἐγὼ σὲ θέση νὰ ξέρω, γιατί ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει. Ἡ ὁρμὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ ἴδιο φῦλο ὑπάρχει. Δὲν ξέρω γιατί ὑπάρχει. Ὅταν τὴν δίνει ὁ Θεὸς, θὰ πολεμήσω αὐτήν;… Ἔχουμε γνωρίζει ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν αὐτὴ τὴν ροπὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς τους. Ἐγὼ λοιπὸν τί θὰ τοὺς πῶ; Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σὲ θέλει ἔτσι. Καὶ θὰ μοῦ ἀπαντήσει: γιατί, στὸ εἶπε; Καὶ τί θὰ τοῦ ἀπαντήσω ἐγώ; Ὅτι μοῦ τὸ πε;»

Τι λέει ο άγιος Μάξιμος ο Γραικός. (Πηγή: Αγίου Μαξίμου Γραικού «Λόγοι» τ. α’ – αντιγραφή από alopsis.gr)

«Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου, σύνεσις δε αγαθή πάσι τοις ποιούσιν αυτήν», λέγει ο θείος ψαλμωδός. Και ποιός είναι αυτός που οδηγείται από τον φόβο του Κυρίου, διδάσκει ο ίδιος ο ψαλμωδός λέγοντας σε άλλο χωρίο: «Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύ­ριον, εν ταις εντολαίς αυτού θελήσει σφόδρα», δηλαδή θα τις αγαπήσει, θα κατευθύνει με ζήλο την ζωή του σύμφωνα με αυτές και θα διδάσκεται από αυτές, όπως πάλι λέγει ο ίδιος: «Ως ηγάπησα τον νόμον σου, Κύριε· όλην την ημέραν μελέτη μού εστιν». Και αλλού πάλι λέγει: «Ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγια σου, υπέρ μέλι τω στόματί μου». Έχουν αγαθό νου αυτοί που έχουν οδηγό τους τον φόβο του Κυρίου, δηλαδή εκτελούν έμπρακτα τις άγιες εντολές Του. Αντιθέτως, όσοι τις παραβαίνουν δεν έχουν αγαθό νου, αλλά μεγάλη ανοησία, και επιφέρουν στον εαυτό τους αιώνιο όλεθρο, όπως λέγει ο ίδιος προφήτης: «Μακράν από αμαρτωλών σωτηρία, ότι τα δικαιώματά σου ουκ εξεζήτησαν». Επίσης λέγει: «Εξουδένωσας πάντας τους αποστατούντας από των δικαιωμάτων σου, ότι άδι­κον το ενθύμημα αυτών». Αν όμως ο Θεός εξουδενώνει τους αποστατούντας από «των δικαιωμάτων του», τότε είναι φανερό ότι θα καταλήξουν στην αιωνία καταστροφή. Και ποιοί είναι αυτοί που θα χαθούν περισσότερο από όλους, αν όχι όσοι με την μεγάλη τους ανοησία νομίζουν ότι δεν θα καταδικαστούν οι άνομοι το ίδιο όπως και οι παλαιότεροι ασεβείς, οι κάτοικοι των Σοδόμων, τους οποίους η κρίση του Θεού κατέστρεψε μαζί με τις πόλεις τους διά πυρός και σιδήρου; 

Αυτούς έχει κάνει παράδειγμα για όσους θα θελήσουν αργότερα να δείξουν ασέβεια, όπως αυτοί, στους οποίους αναφέρεται ο απόστολος Πέτρος στην Β’ Επιστολή του.

Γι’ αυτό θα έπρεπε κυρίως οι χριστιανοί, επειδή αυτοί έχουν την φοβερή απόδειξη της οργής του Θεού, όχι μόνο να σιχαίνονται αυτό το αηδιαστικό για τον Θεό μίασμα, που περισσότερο από όλες τις άλλες ανομίες εξοργίζει τον Ύψιστο, αλλά και να καίνε με το πυρ και να αναθεματίζουν όσους το διαπράττουν και δεν το θεωρούν έγκλημα. Όμως, αυτό το θεομίσητο μίασμα προκαλεί την ασυγκράτητη οργή του Θεού εναντίον των ορθοδόξων ως καταραμένων από τον Θεό, ο οποίος λέγει, «και μετά άρσενος ου κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν· βδέλυγμα γαρ εστι», καθώς και εναντί­ον εκείνων που δεν το σταματούν. Εκείνοι λοιπόν δεν θα είναι άξιοι της χριστιανικής ευλογίας, αλλά θα την χάσουν, σύμφωνα με την εντολή του αποστόλου που λέγει: «Εάν τις αδελφός ονομαζόμενος ή πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ, τω τοιούτω μηδέ συνεσθίειν» (Α’ Κορ. 5, 11). Αν αυτό το μίασμα δεν ήταν τόσο μισητό στον Θεό, δεν θα έκαιγε Αυτός με ασυγκράτητη οργή την πόλη των Σοδομιτών και δεν θα μετέτρεπε την γη τους σε δύσοσμη λίμνη προς παραδειγματισμό και στηλίτευση της βδελυρής πράξεώς τους. Πόσο αισχρό υπήρξε το μίασμα του αμαρτήματος των Σοδόμων το έδειξε και ο θείος απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή του λέγοντας: «Διό και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταις επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς, οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτί­σει παρά τον κτίσαντα, ος εστιν ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν. Διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· αί τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες». 

Και αν σε αυτήν την ζωή ο Θεός παρέδωσε «τας επιθυμίας των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι», είναι σαφές ότι και στην μέλλουσα ζωή θα τις φυλακίσει στα αιώνια βάσανα και στα αβάσταχτα μαρτύρια, μαζί με τους παλαιοτέρους συνεργούς τους, τους κατοίκους των Σοδόμων.

Τι ακολασία, τι ανόητη και πρωτοφανής πορνεία! Ελάτε στον εαυτό σας, ακόλαστοι, και δείτε σε ποιά αισχρή ηδονή έχετε παραδοθεί! Απομακρυνθείτε όσο γίνεται πιο γρήγορα από αυτήν, όσο η άρρητη Χάρη του Θεού σας δίδει ακόμη καιρό για μετάνοια! Παραμένοντας με την θέλησή σας στην ατιμία, είναι δυνατό να μην καταλαβαίνετε ότι σκάβετε τον βόθρο με τις ακαθαρσίες, παίρνετε από εκεί την δύσοσμη κοπριά, την τρώτε και την καταπίνετε; 

Τι πρωτοφανής αναισθησία και ασωτία! Τι αβάσταχτα μαρτύρια θα υποστείτε! Κάνοντας ο ένας επάνω στο σώμα του άλλου τόσο βδελυρή ακολασία, που δεν συμβαίνει ούτε στα άλογα ζώα, γίνατε πιο άλογοι από τα πιο άλογα. Φροντίστε να γνωρίσετε λοιπόν εσείς οι πιο ακόλαστοι, ότι δημιουργηθήκατε κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού, προορισμένοι για καλές πράξεις, για να δοξάζετε τον Θεό που σας δημιούργησε, και να δοξαστείτε και εσείς από Αυτόν μέσω των πνευματικών χαρισμάτων, που σας δίδει Αυτός. 

Αντιθέτως εσείς, τυφλώνοντας και παραπλανώντας τον εαυτό σας με την αισχρή σαρκική επιθυμία σας, όχι μόνο χάνετε αυτό το αξίωμα και την ομορφιά της εικόνας του Θεού, με τα οποία έχετε τιμηθεί, αλλά γίνεστε πιο ανόητοι και πιο άλογοι ακόμη και από τα πιο άλογα ζώα, αφού τολμάτε, ενώπιον των πανάγνων οφθαλμών του Δημιουργού σας, αυτό το θεομίσητο μίασμα, που δεν υπάρχει ούτε καν στα άλογα ζώα.

Νομίζω ότι όσοι τολμούν αδιάντροπα αυτό το θεομίσητο μίασμα, θα παραδοθούν σε μαρτύρια ακόμη πιο βαριά από αυτά στα οποία παραδόθηκαν οι αρχαίοι κάτοικοι των Σοδόμων. 

Ο λόγος είναι ότι εκείνοι έδειξαν ασέβεια προς τον Θεό εν αγνοία τους, πριν ακόμη υπάρξει ο νόμος και πριν δοθεί η εντολή που απαγορεύει αυτό το βδελυρό μίασμα. Αυτοί όμως που, όπως εκείνοι, διαπράττουν τώρα αυτήν την βδελυρή πράξη, δεν αμαρτάνουν εν αγνοία τους, αλλά εξαιτίας της μεγίστης αναισθησίας και ανοησίας τους, εν πλήρει γνώσει της μέλλουσας φοβερής Κρίσεως του Θεού. Γι’ αυτό και θα παραδοθούν σε πιο βαριά μαρτύρια, σύμφωνα με τον τρομερό λόγο του Ευαγγελίου: «Εκείνος δε ο δούλος, ο γνους το θέλημα του κυρίου εαυτού και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς», δηλαδή θα δε­χθεί δυνατά και ατέλειωτα βασανιστήρια, ενώ «ο μη γνους, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας», δηλαδή θα έχει πιο ελαφρά αιώνια βάσανα. 

Γι’ αυτό ο παλαιός αείμνηστος αυτοκράτορας Ιουστινιανός αξίζει μεγάλους επαίνους, αφού, εμπνευσμένος από μεγάλο ζήλο προς τον Θεό, παρέδωσε σε διάφορα βασανιστήρια όσους διέπρατταν αυτό το μίασμα κατά την διάρκεια της βασιλείας του. Αλλά και ένας δόγης της ένδοξης πόλης της Βενετίας αξίζει επαίνους, που επίσης εμπνευσμένος από ζήλο προς τον Θεό οδήγησε στην πυρά πολλούς τέτοιους, συμπεριλαμβανομένου και του γιου του, τον οποίο κατήγγειλε ένας βιασμένος από αυτόν έφηβος. Ο δόγης δεν έδειξε κανένα έλεος και προς αυτόν, αλλά, όπως λέγει η παράδοση, τον κρέμασε χρησιμοποιώντας χρυσή αλυσίδα.

Υπάρχει και ένα στοιχείο, που έχω από την αντίπαλη πλευρά και το θεωρώ ως το πιο αξιόπιστο. Γι’ αυτόν τον λόγο θα μιλήσω και γι’ αυτό που είχα ακούσει από τους Αγαρηνούς. Διότι, αν και αποδέχονται αυτό το μίασμα, όσοι από αυτούς είναι πιο σώφρονες, ισχυρίζονται πως όσοι το διαπράττουν δεν θα δουν το πρόσωπο του Θεού, δηλαδή θα καταδικαστούν σε όλεθρο χωρίς καμία δίκη και κρίση. Ακούτε και ντραπείτε, άφρονες, που θεωρείτε αυτό το θεομίσητο μίασμα ως αθώο. Και αν καμία θεόπνευστη γραφή, που απειλεί με αιώνιο μαρτύριο, δεν μπορεί να σας διορθώσει, τότε τουλάχιστον να συνέλθετε με αυτήν την γνώμη των Αγαρηνών και να αποφύγετε αυτήν την θεομίσητη πλάνη. «Δράξασθε παιδείας, μήποτε οργισθή Κύριος και απολείσθε εξ οδού δικαίας. 

Όταν εκκαυθή εν τάχει ο θυμός αυτού, μακάριοι οι πεποιθότες επ’ αυτώ». Αδελφοί, «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος». Και πώς να μην είναι φοβερό, αφού είναι αδύνατο να κρυφθείτε από Αυτόν κάπου, σύμφωνα με τα λόγια του εναρέτου Δαυίδ: «Πού πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω;», δηλαδή από την οργή και από τον δίκαιο θυμό Σου. «Εάν αναβώ εις τον ουρανόν, συ εκεί ει, εάν καταβώ εις τον άδην, πάρει· εάν αναλάβοιμι τας πτέρυγάς μου κατ’ όρθρον και κατασκηνώσω εις τα έσχατα της θαλάσσης, και γαρ εκεί η χειρ σου οδηγήσει με, και καθέξει με η δεξιά σου». «Και μη φοβηθήτε από των αποκτενόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεέννη». Όταν όμως ακούτε για την γέεννα, μην την θεωρείτε καθαρτήριο πυρ, όπως ισχυρίζονται οι κακόβουλοι Λατίνοι, οι οποίοι ακολουθούν τον αιρετικό Ωριγένη, αλλά να γνωρίζετε ότι αυτή είναι το αιώνιο πυρ, που θα βασανίζει τους απίστους και αμετανοήτους αμαρτωλούς στους αιώνες των αιώνων αναλόγως με τα αμαρτήματά τους. Επειδή ο Κύρι­ος δεν είπε ότι «τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεέννη» θα καθαρίσει, αλλά «απολέσει», δηλαδή θα τον βασανίζει ατελείωτα και θα τον παραδώσει σε αιώνια απώλεια. Αν εσείς προτιμάτε να καταλήξετε σε αυτόν τον όλεθρο και σε αυτά τα βασανιστήρια στον ατελεύτητο αιώνα, τότε συνεχίστε να απολαμβάνετε αυτήν την βδελυρή και αισχρή ηδονή σας, όπως ο δύσοσμος χοίρος τις λάσπες και τον βούρκο.

Αν όμως ως ευσεβείς χριστιανοί θέλετε να λάβετε την αιωνία απόλαυση των αγαθών που περιμένουν τους αγίους, τότε προσπαθήστε να απομακρυνθείτε όσο γίνεται πιο γρήγορα από αυτήν την αισχρότατη και βρωμερή ηδονή σας και να την μισήσετε. Να παραδώσετε στο αιώνιο ανάθεμα όποιον ισχυρίζεται ότι αυτή είναι αθώα, ακριβώς όπως εκείνον που πολεμά εναντίον του Ευαγγελίου του Σωτήρος Χριστού και διαστρεβλώνει την διδασκαλία Του. 

Να εξαγνίσετε τον εαυτό σας με ειλικρινή μετάνοια, με θερμά δάκρυα, με κάθε δυνατή ελεημοσύνη και ειλικρινή αδιάλειπτη προσευχή, για να αξιωθείτε να εισέλθετε μαζί με τις σώφρονες παρθένες, που κρατούν αναμμένους τους λύχνους τους, στον νοερό γάμο του Νυμφίου, ο οποίος λέγει: «Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες» από τις ματαιότητες της τωρινής ζωής «και πεφορτισμένοι» από διάφορες αμαρτίες, «καγώ αναπαύσω υμάς».

Ήδη έχω πει πολλές φορές και δεν θα πάψω να το λέω: Να μισήσετε ολόψυχα αυτήν την ατιμία, για να μην είστε υιοί της κατάρας και του αιωνίου ολέθρου. Είσαστε χριστιανοί και έτσι ονομάζεστε, αφού πήρατε αυτό το έξοχο όνομα από τον Χριστό, τον πάναγνο και πανάγιο Θεό. Να ζείτε λοιπόν αντάξια του Χριστού με κάθε αγιότητα και σωφροσύνη, ευχαριστημένοι με την δοσμένη σε σας από τον αγαθό Δημιουργό έλξη προς το γυναικείο φύλο. 

Μην μοιάζετε στους ασεβείς Ισμαηλίτες, οι οποίοι προέρχονται από την δούλη Άγαρ και δεν έχουν μερίδιο στην ουράνια κληρονομιά μαζί με τον Ισαάκ, τον υιό της ελεύθερης. 

Μην στερείτε λοιπόν από τον εαυτό σας ανόητα αυτήν την χαρισμένη από τον Θεό κληρονομιά των αρρήτων αιωνίων αγαθών για χάρη αυτής της βδελυρής, θεομίσητης και αισχρής ηδονής με αυτό το καταραμένο μίασμά σας. «Μη γίνεσθε ως ίππος και ημίονος, οις ουκ έστι σύνεσις, εν κημώ και χαλινώ», δηλαδή διά της οργής του Θεού και του μένους του, «τας σιαγόνας άγξαι». Να μην στερηθείτε εξαιτίας της ανυπακοής της ψυχής σας την ελευθερία, όπως αυτοί που δεν θέλουν να τον προσεγγίσουν με αληθινή και πλήρη μετάνοια, η οποία εξαγνίζει τις αμαρτίες στην παρούσα ζωή. Γιατί η παρούσα ζωή είναι ο χρόνος της πράξεως, δηλαδή της τελέσεως καλών πράξεων, ενώ ο μέλ­λοντας αιώνας είναι ο χρόνος της ανταποδόσεως και όχι της καθάρσεως. Ο ιερός Αυγουστίνος μας διδάσκει να μην παρασυρόμαστε από τις μάταιες ελπίδες και τα παραπλανητικά λόγια των αιρετικών. 

Γι’ αυτό ας ακολουθήσουμε πιστά την διδασκαλία του Ευαγγελίου και των αποστόλων και την παράδοση των Πατέρων, ώστε να γίνουμε άξιοι της απολαύσεως των αιωνίων αγαθών διά της χάριτος και της φιλανθρωπίας του Ιησού Χριστού, στον Οποίο αρμόζει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση εις αιώνα αιώνων. Αμήν.

orthopraxia.gr

Νά ἐμφυσήσεις στήν ψυχή σου τήν θεία ἀγάπη Του Χριστοῦ. Μήν περιμένεις νά πάψουν οἱ δοκιμασίες πού αὐτός (ὁ πονηρός) μηχανεύεται εἰς βάρος σου

Δεν θα ζήσουμε, ψυχή μου, τον χρόνο της παρούσης ζωής μας μέσα στην οκνηρία, την απραγία και την ανοησία, σαν άπειρα νήπια, θεωρώντας ότι είναι αρκετή για την σωτηρία μας η παραμονή μας σε αυτόν τον τόπο, τον απρόσιτο στις γυναίκες και τους κοσμικούς ανθρώπους, γιατί έτσι θα μείνουμε στην πλάνη. Διότι και στα αρχαία χρόνια στους Ισραηλίτες, που με την βοήθεια του Υψίστου και με την καθοδήγηση του Μωυσή έφυγαν από την Αίγυπτο και τον Φαραώ, δεν ήταν αρκετό για την ευσέβεια τους το γεγονός ότι πέρασαν σαράντα χρόνια σε τόπο απρόσιτο, δηλαδή στην έρημο, επειδή ακριβώς δεν διατήρησαν την σοφή πίστη στον Θεό, που τους έσωσε από αναρίθμητες δυσκολίες...

Δεν αρκούν τα άθλια αυτά κουρέλια, ψυχή μου, για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο των πάντων. Με ένα από αυτά, την διαμονή στην έρημο, επιτυγχάνεται η απόλυτη σιωπή και με το άλλο η απόλυτη ταπείνωση.Εάν όμως και στο πρώτο και στο δεύτερο κάποιος περιβάλλεται με δόξα και κοσμικές μέριμνες, αυτός δεν διαφέρει σε τίποτε από τον σκύλο που επιστρέφει στα ξεράσματά του, κατά τον λόγο του μεγαλυτέρου των αποστόλων. Αυτά τα μαύρα κουρέλια, ψυχή μου, αποτελούν την εικόνα του θρήνου και της νεκρώσεως, η οποία αφορά εμάς που επιλέξαμε να θεωρούμε τον εαυτό μας πάντοτε νεκρωμένο εκουσίως για την παρούσα ζωή. Η νέκρωση αυτή συνίσταται στο να μισούμε πάντοτε ολόψυχα κάθε σαρκική ηδονή και κάθε επίγεια δόξα και να ζούμε αφιλοκερδώς και όσια, αποκτώντας τα αναγκαία από την δουλειά μας και θεωρώντας την ένδεια ως μεγάλο πλούτο.

Αν όμως και πάλι ανόητα περιβάλλουμε τον εαυτό μας με απληστία, δόξα, οινοποσία, γέλια, με τα οποία συνήθως ενώνεται κάθε άνομη επιθυμία, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα παραδοθούμε στα απόλυτα βάσανα, επειδή ακριβώς ψευδόμαστε εκούσια και συνειδητά, αντίθετα προς τους όρκους που δώσαμε. Τί μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό; Καλύτερα, λέγει η σοφία του Θεού, να μην υποσχεθούμε και να εκτελέσουμε, παρά να υποσχεθούμε και να ψευσθούμε. Και ο θείος ψαλμωδός διαλαλεί: «Απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος».

Ο Χριστός, ψυχή μου, δεν ευχαριστείται με την αλλαγή του τόπου και της αμφιέσεως, όπως είπαμε προηγουμένως, αλλά με την καθαρότητα της ζωής και την απόκτηση διαφόρων αρετών, που στηρίζονται στην τελεία πίστη. Και, όπως με την βοήθεια της χάριτος του Θεού ξέφυγες από τα δίχτυα της νοερής Αιγύπτου, δηλαδή αυτού του κόσμου, έτσι προσπάθησε με όλη την δύναμή σου, κάτω από την προστασία της πίστης και με τον φόβο του Θεού, να ξεφύγεις από τον διάβολο, που σε κυριεύει και πάντοτε επιτίθεται εναντίον σου με δύναμη και μένος. Και μη σταματάς να τρέχεις για να γλυτώσεις από αυτόν, μέχρις ότου δεις να τον πνίγει η ισχυρή δεξιά του Υψίστου μέσα στην άβυσσο της φωτιάς μαζί με όλα τα άρματα και τους δυνατούς οπλοφόρους του.

Τότε θα δεις τον εαυτό σου να τον σκεπάζει η θεία νεφέλη του Παρακλήτου, ο οποίος δροσίζει την φλόγα που προκαλούν μέσα σου οι ασώματοι εχθροί με τις φλογερές σκέψεις των απαίσιων επιθυμιών. Θα σε οδηγήσει προς την γη της Επαγγελίας όχι το πυρ αλλά η καθαρότητα του ζώντος φωτός. Η γη της Επαγγελίας δεν είναι εκείνη που μοίρασε στους Ισραηλίτες ο Ιησούς του Ναυή, αλλά αυτή που υποσχέθηκε ο πρωτότοκος όλων των ζώντων ο «ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων», ο οποίος γεννήθηκε από την πανάχραντη και Παναγία Παρθένο, ο Χριστός Ιησούς, ο οποίος πρώτος εισήλθε εκεί, αφού νίκησε τον θάνατο.

Να είσαι πάντοτε σε εγρήγορση, ψυχή μου, επειδή ο νοερός Φαραώ που σε κυνηγά δεν παύει να εφευρίσκει κακό εναντίον σου. Μην περιμένεις, αγαπημένη μου ψυχή, να πάψουν οι δοκιμασίες που αυτός μηχανεύεται εις βάρος σου. Επειδή από την φύση του είναι φθονερός και θρασύς, η οργή του δεν υποχωρεί ποτέ, αλλά πάντοτε προσπαθεί να σε ρίξει στο πυρ των βασάνων. Επίσης μην τον εμπιστεύεσαι, όταν υποχωρεί, επειδή τότε ακριβώς προσπαθεί με ξεχωριστή πονηριά να σε αρπάξει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτός ο κάκιστος προσπαθεί να σε υποτάξει, οδηγώντας σε μακριά από την συνεχή και σταθερή νήψη σου, για να σε βρει οκνηρή και να σε πετύχει με ένα από τα πολλά ψυχοφθόρα βέλη του, ή με την ολέθρια υπερηφάνεια, να σε βγάλει από τον δρόμο που οδηγεί σε μεγαλύτερες αρετές. Επειδή είναι νους πολύ έμπειρος στην εξεύρεση του κακού, ξέρει τί όφελος έχουμε, όταν είμαστε νηφάλιοι, παρά τις δυστυχίες που μας επιφέρει, αφού είμαστε προστατευμένοι από την Χάρη του Θεού.

Επειδή, όταν είμαστε νηφάλιοι, οι δυστυχίες που μας δίνει μπορούν να γίνουν για εμάς αιτία μεγάλων επαίνων, όπως η πάλη με έναν δυνατό αντίπαλο παρέχει στον έμπειρο παλαιστή την δυνατότητα να λάβει μεγάλους επαίνους. Μπορείς με την βοήθεια του Σωτήρος σου να ξεφύγεις από τα χέρια του ολέθριου Φαραώ και να περάσεις τα βάθη των φλογερών παθών της Ερυθράς Θαλάσσης διά ξηράς και όχι διά θαλάσσης, όπως μυστικώς μας διδάσκει ο θεόπνευστος λόγος. Αν λοιπόν περάσεις μέσα στην πτώχεια και την ένδεια, και μάλιστα με τα πόδια και όχι επάνω στο άλογο, δηλαδή συνειδητοποιώντας πάντοτε στις σκέψεις σου την ταπεινότητα και την μεγάλη αναξιότητά σου, τότε θα εγκατασταθείς στο Σινά, μέσα στην έρημο, δηλαδή θα φθάσεις την ιερά οικία της απάθειας, που ευφραίνει το Άγιο Πνεύμα.

Να προσέχεις, ακόλαστη, να μην πέσεις και εσύ σε κάποιο μανιώδες πάθος, όπως οι αχάριστοι άνθρωποι. Να μην παραδοθείς στην λαιμαργία, την οινοποσία και τους χορούς, για να μην θεωρήσεις την κοιλιά σου σαν το πιο ακριβό και το πιο ιερό πράγμα, και να μην την προσκυνήσεις, όπως προσκύνησαν τον μόσχο, και χάσεις τα μέλλοντα αγαθά, όπως εκείνοι πού έχασαν την γη της επαγγελίας. Έτσι δεν θα παραδοθείς σε ατελείωτα βάσανα, από τα οποία θα υποφέρεις χειρότερα από όλους, που ζούσαν πριν από τον νόμο. 

Αν όμως πράγματι αγαπάς τον Χριστό, τον Βασιλέα σου, που υπέμεινε για χάρη σου σταυρικό θάνατο, τότε προσπάθησε με όλη την δύναμή σου να εμφυσήσεις στην ψυχή σου την θεία αγάπη Του.

Αυτό θα το πετύχεις, μόνο αν ελέγξεις αρκετά όλες τις επιθυμίες σου. Και θα τις ελέγξεις, μόνο αν εμφυσήσεις στην καρδιά σου τον φόβο του Θεού. Και αυτόν τον φόβο θα τον αποκτήσεις, αν διώξεις από τον εαυτό σου κάθε αμφιβολία, αλλά και επιθυμία να φαίνεσαι σοφή, και αν ακολουθήσεις ως άκακο παιδί τον Κύριό σου τηρώντας τις εντολές Του. 

Όπως η αγάπη είναι η εκτέλεση όλου του νόμου, έτσι και η πίστη είναι το θεμέλιο όλων ανεξαιρέτως των αρετών. Από την πίστη γεννιέται ο φόβος, και από αυτόν η τήρηση των εντολών, διά της οποίας ο νους πληρούται από τον θείο έρωτα. Αφού αξιωθείς αυτά, να σκέπτεσαι ταπεινά θεωρώντας τον εαυτό σου σκόνη, για να απολαμβάνεις πάντοτε τις θειες ευλογίες.

Αγίου Μαξίμου του Γραικού

http://askitikon.eu

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (ΟΣΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΓΡΑΙΚΟΥ)

Δέχου Δέσποτα, Πανάγαθε Παράκλητε, μοναδική Ἁγία καί προσκυνουμένη καί ὁμοούσιος καί ἀδιαίρετος Τριάς, τήν πενιχράν ταύτην παράκλησιν, ἥν ηὐδόκησας προσφέρειν Σοί, ἄνθρωπος ἁμαρτωλός καί κατακεκριμένος καί συγχώρησόν μοι τά παραπτώματα, τά ἑκούσια καί τά ἀκούσια.

Ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με καί ἐκ τῶν πρός ἐμέ ἀλλοτρίων, ἐλέησον τόν δοῦλον Σου. Εὐδόκησον ἐπ’ ἐμοί τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἐλεεινῷ καί τήν ἀδύναμον ψυχήν μου ἐπίσκεψον διά τῆς Σῆς χάριτος καί θεράπευσον τήν συντριβήν αὐτῆς.

Ἐλέησόν με Δέσποτα, Παράκλητε Θεέ, ἐλέησόν με· ἁγίασόν μου τήν ψυχήν καί τό σῶμα· φώτισόν μου τόν νοῦν καί τήν διάνοιαν· κάθαρον τό ἐμόν συνειδός ἀπό πάσης ἀκαθαρσίας, ἀπό λογισμῶν ῥυπαρῶν, ἀπό προφάσεων πονηρῶν, ἀπό νοήσεων Σε ὑβριζόντων, ἀπό πάσης ὑπερηφανείας καί οἰήσεως καί ἐπάρσεως, ἀλαζονείας τε καί θράσους καί ὑπεροψίας, σατανικῆς ταλαντεύσεως, φαρισαϊκῆς ὑποκρισίας καί ἀπό πάσης ἀχρείας καί πονηρᾶς συνηθείας. Ἀπό πάντων τούτων ἀπάλλαξόν με ἐντελῶς, Δέσποτα Κύριε, διά τῆς χάριτος τοῦ δεδοξασμένου Σου ὀνόματος.

Δώρισαί μοι μετάνοιαν ἀληθή, καρδίας συντριβήν, ταπείνωσιν, πραότητά τε καί ἡσυχίαν· πᾶσαν εὐσέβειαν χριστιανικήν, κατανόησίν τε και τέχνην πνευματικήν καί πᾶσαν σύνεσιν, ἐν εὐχαριστίᾳ καί ὑπομονῇ τελουμένην.

Ὦ Θεέ, διά τῆς χάριτος τῆς δόξης τοῦ ὀνόματός Σου, εἰσάκουσόν μου τοῦ ἁμαρτωλοῦ δεομένου Σου καί ἀξίωσόν με τόν ὑπόλοιπον τῆς ἀθλίας ζωῆς μου χρόνον, ἐν μετανοίᾳ γνησίᾳ διελθεῖν, μετά πάσης ταπεινώσεως, ἁγνότητος καί πνευματικῆς ἐγκρατείας.

Διατήρησόν με, Δέσποτα, ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ὁμολογίᾳ τῆς πρός Σέ Πίστεως, ἵν’ ἀξιωθῶ ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις τῆς ζωῆς μου ὑμνεῖν Σε, εὐλογεῖν Σε και δοξάζειν Σε λέγων:

Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ Πατήρ ὁ Ἄναρχος· Ἅγιος Ἰσχυρός, ὁ Υἱός Αὐτοῦ ὁ Συνάναρχος· Ἅγιος Ἀθάνατος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον· Τριάς Ἁγία δόξα Σοι.

Δόξα Σοι Ἁγία Τριάς ὁμουσία, ζωοποιέ καί ἀδιαίρετε· πάντων ἔνεκα δόξα Σοι.

Δόξα Σοι, Θεοτόκε, τῶν πιστῶν τό καταφύγιον, ἡ ἀπελευθέρωσις τῶν ἐν φυλακαῖς καί τῆς ἐμῆς ψυχῆς ἡ θεία παρηγορία. Τήν παναθλίαν ψυχήν μου, Θεοχαρίτωτε, τετρωμένην ὑπό τῶν βελῶν τοῦ πολεμήτορος, τῇ παντοδυνάμῳ μεσιτείᾳ Σου ἀνατίθημι· φύλαττε αὐτήν ἀλώβητον καί σκέπε καί σῶζε ἀπό τῶν μηχανῶν τοῦ ἀλάστορος, ἵνα κράζω Σοι· Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε. Ἀμήν.

Μετάφραση

Δέξου Δέσποτα, πανάγαθε Παράκλητε, μοναδική Αγία και Προσκυνούμενη και Ομοούσια και Αδιαίρετη Τριάς, την πτωχή αυτή παράκληση, που ευδόκησες να Σου φέρει, άνθρωπος αμαρτωλός και κατακριμένος και συγχώρεσε τα παραπτώματά μου, εκούσια και ακούσια. Εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με, και από τα ξένα ελέησε το δούλο Σου. Ευδόκησε εις εμέ τον αμαρτωλό και ελεεινό και την αδύναμη ψυχή μου επίσκεψε δια της χάριτός σου, και θεράπευσε την συντριβή της. Ελέησόν με, Δέσποτα, Παράκλητε. Θεέ, ελέησόν με, αγίασε την ψυχή και το σώμα μου, φώτισε τον νου και την διάνοιά μου, καθάρισε τη συνείδησή μου από κάθε ακαθαρσία, ακάθαρτους λογισμούς, προφάσεις πονηρές και νοήσεις υβριστικές και από κάθε εκθειασμό, υπερηφάνεια και έπαρση, αλαζονεία, θράσος και σατανική ταλάντευση, από κάθε φαρισαϊκή υποκρισία και υπεροψία και από κάθε αχρεία και πονηρή συνήθεια απάλλαξέ με τελείως, για χάρη της δόξας του ονόματός Σου. Και δώρισέ μου ειλικρινή μετάνοια, συντριβή της καρδίας μου και ταπείνωση, πραότητα και ησυχία, και κάθε χριστιανική ευλάβεια, κατανόηση και πνευματική τέχνη, με κάθε σύνεση, ευχαριστία και υπομονή τελουμένη. Ώ Θεέ, για χάρη της δόξας του ονόματός Σου άκουσέ με τον αμαρτωλό που προσεύχομαι σε Σένα και αξίωσέ με, στον υπόλοιπο χρόνο της αθλίας μου ζωής να μετανοώ ειλικρινά για τις ανομίες μου, με πάσα ταπείνωση, αγνότητα και πραγματική εγκράτεια, εγκαταλείποντας κάθε αμφιβολία, διπροσωπία, και αναισθησία. Και διατήρησέ με, Δέσποτα, σε κάθε ευσεβή και ορθόδοξη ομολογία της χριστιανικής πίστης για να αξιωθώ, σ’ όλες τις ημέρες της ζωής μου, χωρίς αμφιβολία, να Σε υμνώ, να Σε ευλογώ, να Σε δοξολογώ και να λέω:

«Άγιος ο Θεός, ο Πατήρ ο άναρχος. Άγιος Ισχυρός, ο Υιός Αυτού ο συνάναρχος. Άγιος Αθάνατος, Άγιο το Πνεύμα, το εκ του Πατρός εκπορευόμενο, που εντός του Υιού κατοικεί και ησυχάζει. Παναγία Τριάς δόξα Σοι. Δόξα Σοι Αγία Τριάς ομοούσια, ζωοποιέ και αδιαίρετε, για χάρη των όλων δόξα Σοι».

Δόξα Σοι, Θεοτόκε, των πιστών το καταφύγιο, η απελευθέρωση των φυλακισμένων, και της ψυχής μου Θεία παρηγορία. Την παναθλία ψυχή μου, Θεοχαρίτωτε, πληγωμένη από τα βέλη του πολεμιστή, στην πανίσχυρη μεσολάβησή σου αναθέτω, φύλαττε, σκέπαζε και σώζε την από τα δαιμονικά τεχνάσματα, αλώβητη, ώστε να φωνάζω σε Σένα: «Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε».

https://fdathanasiou.wordpress.com

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ. (ΟΣΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΓΡΑΙΚΟΥ)

ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ

Ὠδή α’. Ἦχος δ’. Ὁ Εἱρμός.

Θείῳ καλυφθείς* ὁ βραδύγλωσσος γνόφῳ,* ἐρρητόρευσε* τόν θεόγραφον νόμον·* ἰλύν γάρ ἐκτινάξας ὄμματος νόου,* ὁρᾷ τόν ὄντα καί μυεῖται Πνεύματος γνῶσιν,* γεραίρων ἐνθέοις τοῖς ᾄσμασιν.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ὁ μάννᾳ Ἰσραήλ* ἐν ἐρήμῳ τῷ πάλαι* θρέψας, ὁ Αὐτός* τήν ψυχήν μου πεινῶσαν,* πλήρωσον, Δέσποτα, Πνεύματος θείου,* ἵνα εὐαρέστως Σοί πάντοτε θεραπεύω,* πίστει γνησίᾳ καί δόξῃ πάντοτε.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ἐγώ μέν, Ἀγαθή,* γῆ καί σποδός ἐνυπάρχων,* ἀΰλοις Σου σεπτοῖς* Λειτουργοῖς, ὕμνον ἄδω* Τρισάγιον, ὅν δέχου Τριάς Ἁγία,* ἡ μόνη ἀθάνατος, ἐς ἀεί προσκυνουμένη* καί τῷ δούλῳ Σου ἐπίβλεψον.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Νενίκημαι παθῶν* καί πνευμάτων ὀδύνης,* ἅτινα ψυχήν* τήν ἐμήν τυρρανοῦσι·* ἡ σωτηρία μου ὁ Θεός ὑπάρχεις μόνη,* Παράκλητε Ἀγαθέ, τῶν Σῶν δούλων ἡ δόξα,* εἰς Σέ, τῷ μόνῳ Θεῷ, ἐπαφίημι.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ἐσκότισμαι δεινῶν* λογισμῶν ἀνομίας,* ὅθεν καί οἰκτρόν* πτῶμα κεῖμαι ἐν δύνῃ·* διό καθικετεύω, Ἀγαθέ, ῥυσθῆναι ἐν τάχει,* ἀσθενείας ἧς κατέχει νοός μου ἀσθενούσας φρένας,* ἵνα γαιρέρω Σε ἐνθέοις ἄσμασι.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Ἱλάσθητι, Ἀγαθή,* Σοί βοῶ, ἰλάσθητί μοι,* τῷ παραλογισμοῦ* καί ἀπροσεξίας κειμένῳ* εἰς βάθος ἀπύθμενον, Θεοτόκε Μαρία,* καί ἀπό τῆς τούτου διώσεως λύτρωσαι Σόν ἱκέτην,*τῷ Σοί, Μῆτερ, προσπίπτοντι.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Κυρίῳ τῷ Υἱῷ* τῷ Σῷ, Ἁγνή, ἐλευθέραν* δεῖξον ἀκανθῶν* τήν ψυχήν μου, ἡ μόνη* γῆ ἀληθῶς ἁγία τε εὐλογημένη·* εὔφορον γῆν δέ ἀνάδειξον Σῇ μεσιτείᾳ,* Ζωήν τῶν ἁπάντων ἡ γεννήσσασα.

Ὠδή γ’. Ὁ Εἱρμός.

Ἔῤῥηξε γαστρός ἠτεκνωμένης πέδας,* ὕβριν τε δυσκάθεκτον εὐτεκνουμένης,* μόνη προσευχή τῆς Προφήτιδος πάλαι* Ἄννης, φερούσης πνεῦμα συντετριμμένον,* πρός τόν Δυνάστην καί Θεόν τῶν γνώσεων.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Τριάδος γνῶσις ἡμῖν ἐνυπάρχει,* ἀναγέννησις τοῦ κατ’ εἰκόνα* καί ὁμοίωσις πλάσματος τοῦ κτισθέντος,* ὅ τῇ σαρκώσει ὁ Λόγος ἔδειξεν κατοικίαν* χάριτος θείας* τοῦ ζωοδόχου Πνεύματος.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ἡσυχίᾳ ψυχῆς καί λογισμοῖς εὐλαβείας,* καταστόλισον τόν νοῦν μου,* τοῖς Σοῖς ἐνθέοις δωρήμασι, Παντελεήμων,* ἵνα ἐπαξίως ὑμνῶ Σε καί δοξάζω,* ἁγιοπρεπῶς* ὡς ἁρμόζει Σοι τῷ Παρακλήτῳ.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Γέμων τῶν τῆς σαρκός παθῶν τῶν βεβηλούντων* ψυχήν ἐμήν, διάλυσιν αἰτοῦμαι* καί ἐξαφάνισιν, πάντων ἅ μολύνουσί με,* ἱκετεύω Σε καί ὑπερηφανείας ἄμοιρον δεῖξον με,* Σέ τόν Δεσπότην* καί Θεόν τόν κρίνοντα.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ῥῦσαι τοῖς σεπτοῖς ἠνίοις Σου καί θείοις,* ὁρμήματα ψυχῆς, χαλινῷ δέ Σοῦ φόβου,* Σύ μέ συγκράτησον, ἵνα μετ’ εὐλαβείας* καί διανοίας καθαρᾶς ὕμνους Σοί προσάγω,* τῷ εὐεργέτῃ,* θεῖε Παράκλητε.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Αὐγασθῆναι τῆς ψυχῆς τά ὄμματα αἰτοῦμαι,* ἅτινα διέφθειρα Σοῦ μακρυνθέντος,* ἐν ἀνομίαις· πλήν Σύ φώτισόν με,* Ἥλιε ὁλόφωτε δόξης τῆς θείας,* πίστει δεομένου Σοῦ,* θεῖε Παράκλητε.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Ψυχήν ὄζουσαν, Δέσποινα Μῆτερ,* πάθεσι μιαροῖς νενεκρωμένην,* ὡς τροφός τῆς Ζωῆς τῆς οὐρανίου φανεῖσα,* πρόφθασον, ἐλέησον Σῇ ἐπισκέψει,* ζωοποιοῦσα* τῇ Σῇ πλουσίᾳ χάριτι.

Ὠδή θ’. Ὁ Εἱρμός.

Χαίροις Ἄνασσα, μητροπάρθενον κλέος·* ἅπαν γάρ εὐδίνητον εὔλαλον στόμα,* ῥητρεῦον, οὐ σθένει Σε μέλπειν ἀξίως·* ἰλιγγιᾷ δέ νοῦς ἅπας Σου τόν τόκον νοεῖν·* ὅθεν Σε συμφώνως δοξάζομεν.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Σῶτερ σῶσον με,* ἡ ἐλπίς τῆς ψυχῆς μου,* μή στερήσῃς με* τῆς χαρᾶς Σου τῆς θείας,* ὅτι φῶς ἡμῶν* πέλεις τε καί προστάτης,* εὐχαῖς ταῖς σεπταῖς* τῆς Πανάγνου Μητρός Σου,* ὅπως Σέ συμφώνως δοξάζομεν.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀνυμνῶ σεπταῖς* οὐρανίαις Δυνάμεσι* ὁμοῦ ὁ δοῦλος Σου,* ὁ σποδός ἐνυπάρχων,* φόβῳ κείμενος* τῶν πάντων ὑποκάτω,* Σέ προσκυνῶν* καί ἐν ἀγάπῃ κραυγάζων,* Κύριε Θεέ,* Τριάς Ἁγία δόξα Σοι.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ἱκετεύω Σε,* προσκυνῶν καί δοξάζων* κράτος Σου ἀπόρθητον,* δόξαν Σου θείαν·* σῶσον με* τῆς καταδίκης Θεέ μου,* μυρίαις κολάσεσι ἄξιον ὄντα· Σεπτέ,* ὅπως Σέ συμφώνως δοξάζομεν.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ἀγαθότητα* ἠθῶν καί τοῦ Σοῦ νόμου* διδαχήν καί νόησιν* θείων Σου δογμάτων,* δίδαξον, Παράκλητε,* ὅπως θεαρέστως* ὑμνῶ Σέ τόν Θεόν,* τόν ἕνα τῆς Τριάδος·* Ἥν συμφώνως δοξάζομεν.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ἰδεῖν ἀξίωσον* Σῶν δικαίων τήν δόξαν,* καί εὐαρεστησάντων Σοι* ἐν οὐρανοῖς ἑορτήν·* ὑμνεῖν Σε μετ’αὐτῶν* δώρησαι, θεῖε* Πανάγιε Παράκλητε,* δοῦλος ὁ Σός ἐκζητεῖ·* ὅπως Σε συμφώνως δοξάζομεν.

Ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, σῶσον ἡμᾶς.

Ὠράϊσον ψυχῆς* τῆς ἐμῆς τήν κακίαν,* φόβον ἀποδίωξον* ἀπό αὐτῆς τοῦ κακοῦ,* ἀδυναμίαν δ’ἐξάλειψον* καί τῷ στεφάνῳ* τῶν ἀρετῶν, Παράκλητε,* κατακόσμησον·* ὅπως Σέ συμφώνως δοξάζομεν.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Νίκην δώρησαι,* θεραπεύουσα ἅμα,* τήν φθαρεῖσαν πάθεσι* καί παναθλίαν ψυχήν,* Παναμώτητε* Παρθένε, τοῦ Σοῦ δούλου,* εὐχαῖς ταῖς ἁγίαις Σου,*βοῶντι Σοί τῇ Μητρί·* ὅπως Σέ συμφώνως δοξάζομεν.

https://missionanatolis.wordpress.com

Ἡ θεία Πρόνοια καί ὄχι τά ἄστρα ἤ ὁ τροχός τῆς τύχης ὁρίζουν τήν μοίρα τοῦ ἄνθρώπου

Απόσπασμα από τον Λόγο ΙΖ΄ του Β΄ τόμου των απάντων του αγίου Μαξίμου του Γραικού.

Αφού διάβασα πολλά και διάφορα βιβλία- τόσο χριστιανικά όσο και θύραθεν σοφών- και έλαβα από εκεί αρκετό ψυχικό όφελος, το σημαντικότερο είναι ότι διδάχθηκα πως, όσες αρετές διαθέτουμε εμείς οι άνθρωποι, κάθε αρχή και κάθε εξουσία που έχουμε, δότης και ρυθμιστής είναι ο Κύριος και Δημιουργός των πάντων. 

Αυτό κατανόησα: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστι καταβαίνον από του πατρός των φώτων». Άλλο είναι η «δόσις αγαθή» και άλλο το «δώρημα τέλειον». Η «δόσις αγαθή» είναι οι αρετές της ψυχής, όπως ο νους, η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη καθώς και όσα αγαθά μας δίδει η υψίστη αγαθοσύνη του Θεού, τα οποία είναι απαραίτητα, για να ζούμε και μάλιστα για να ζούμε καλά.

Το «δώρημα τέλειον» πάλι είναι αυτό, το οποίο δίδεται άνωθεν άφθονα στους τελείους¨ τα διάφορα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που τελειοποιεί, ισχυροποιεί και διατηρεί μέχρι τέλους τα προαναφερθέντα φυσικά αγαθά της ψυχής.

Η βασιλεία και η ιερωσύνη, που κοσμούνται και…… περιφράσσονται με την ομολογία της ευσεβούς ορθοδόξου πίστεως, είναι δύο μέγιστα, άριστα και τελειότατα αγαθά που δίδονται στους ευσεβείς άνωθεν εξαιτίας της θείας φιλανθρωπίας και αγαθοσύνης. Η ιερωσύνη, για να εξαγιάζονται και να φωτίζονται οι πιστοί άνθρωποι ώστε να αποκτούν την θεοφίλητη σωτηρία και να σώζονται μέσω της πίστεως και της αγάπης προς τον Ύψιστο, εκτελώντας επιμελώς τις θείες εντολές· και η βασιλεία, για να περιφρορούνται και να ζουν φυλασσόμενοι και ασφαλείς, χωρίς τον φόβο εισβολών από αλλοεθνείς, με ορθοδόξους βασιλείς που μάχονται πάντα εναντίον των εχθρών, διασφαλίζοντας στου υπηκόους του ήσυχη και ατάραχη ζωή. Αφού είναι όντως έτσι, όπως ομολογούν όλοι οι ορθόδοξοι και θεόπνευστοι πατέρες και διδάσκαλοι, τότε ας σιωπήσουν οι αμαθείς και ας μην εκστομίζουν εναντίον μας βλασφημίες οι ομοφρονούντες των Γερμανών που τηρούν χαλδαιϊκές και αιγυπτιακές παραδόσεις και λένε και κηρύττουν ότι η τύχη δια του κύκλου της κινήσεως των άστρων άλλους ανεβάζει σε διαφόρους βαθμούς της εξουσίας και αρχής, ενώ άλλους κατεβάζει από εκεί και παραδίδει σε μεγάλες κακοπάθειες και ατιμώσεις. Ας διδαχθούν μαζί με τον θεόπνευστο προφήτη και βασιλέα Δαυίδ να λέγουν: «Είπα τοις παρανομούσιν¨μη παρανομείτε, και τοις αμαρτάνουσιν· μη υψούτε κέρας…. Ότι ο Θεός κριτής εστιν, τούτον ταπεινοί και τούτον υψοί».

Η δικαία και ορθή φρόνηση και διδασκαλία έχει ως εξής: Ο ίδιος ο δίκαιος Κριτής, ο οποίος προνοεί και προγνωρίζει τι χρειάζονται όλα τα δημιουργήματά Του, άλλον δε ταπεινώνει δια των ανεξιχνίαστων βουλών Του, που μόνος Αυτός γνωρίζει, όχι η μυθική Τύχη, ούτε ο ζωδιακός κύκλος ή η εμφάνιση των άστρων και των πλανητών. Σε άλλο χωρίο ο ίδιος ο θεόπνευστος βασιλεύς θεολογεί ακόμη σαφέστερα λέγοντας: «Τίς ως Κύριος ο Θεός ημών ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών εν τω ουρανώ και εν τη γη; Ο εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα». Γιατί; «Του καθίσαι αυτόν μετά αρχόντων, μετά αρχόντων λαού αυτού».

Ας ακούσουμε προσεκτικά και την μακαρία προφήτιδα Άννα και ας εντυπώσουμε αυθεντικώς στον νου μας την άμωμη και θεόπνευστη φρόνησή της μιλώντας με σαφήνεια και σφραγίζοντας τα φλύαρα στόματα των Γερμανών που ακολουθούν το λατινικό δόγμα και προσπαθούν να διοχετεύσουν την πλάνη τους στην σκέψη των ορθοδόξων. Ας ακούσουμε προσεκτικά τι λέγει αυτή η μακαρία προφήτιδα, η οποία φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα και δεν μιλά σαν τους Χαλδαίους που συσκοτίσθηκαν και εξαπατήθηκαν από το δαιμονικό πνεύμα. «Μη καυχάσθε και μη λαλείτε υψηλά, μη εξελθέτω μεγαλορρημοσύνη…». Προσθέτει δε: «Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει· Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί· ανιστά από γης πένητα και από κοπρίας εγείρει πτωχόν». Γιατί; «Καθίσαι μετά δυναστών λαών και θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς». 

Βλέπετε να υπάρχει σε αυτά τα σεβαστά λόγια κάτι σχετικό περί τύχης ή τροχού που δια της κινήσεως των άστρων και των πλανητών ανυψώνει ή κατακρημνίζει; Τί έχουν να πουν τώρα, όσοι ισχυρίζονται ότι η κίνηση των άστρων γίνεται αιτία πλούτου, δόξας ή ηγεμονικού αξιώματος για ορισμένους και πενίας, αίσχους ή ακραίας ατιμώσεως για ορισμένους άλλους; Άρα, όχι από τα άστρα, τον ζωδιακό κύκλο ή τους πλανήτες, αλλά από τον ίδιον τον Δημιουργό «από του πατρός των φώτων» κατεβαίνει «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον» σε όσους είναι άξιοι αυτού του δωρήματος και αυτής της Χάριτος.

Για αυτό θα βρούμε αρκετές αποδείξεις, αν με ευπρέπεια και φιλαλήθεια ερευνήσουμε στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.

Ἅγίου Μαξίμου Γραικοῦ

http://fdathanasiou.wordpress.com

Δεν θα καταφέρουμε τίποτε

Να ξέρουμε όμως εμείς, οι ευσεβείς, ότι όσο βρισκόμαστε στην αμαρτία, δηλαδή στην παράβαση των θειων εντολών του Χριστού, του Θεού, ακόμη και αν διαβάζουμε όλες τις προσευχές των οσίων, τα τροπάρια, τα κοντάκια και τους κανόνες κάθε μέρα και κάθε ώρα, δεν θα καταφέρουμε με αυτό τίποτα. 

Επειδή ο ίδιος ο Κύριος, ο Χριστός, σαν με μομφή και παράπονο, λέγει σε μας: «Τί δε με καλείτε Κύριε, Κύριε, και ου ποιείτε α λέγω;», δηλαδή όσο ζείτε παραβαίνοντας τις εντολές μου, μέχρι τότε μάταια με καλείτε με πολλές και πολύωρες προσευχές. 

Μία μόνον υπάρχει ευχάριστη σ’ Αυτόν προσευχή: είναι η έμπρακτη προσευχή, που συνίσταται στο να απομακρυνθούμε με όλη τη ψυχή μας διά παντός από κάθε παράβαση των αγίων εντολών του και να στερεωθούμε με αυτό στο φόβο του εκτελώντας κάθε δίκαιο έργο με πνευματική χαρά και ειλικρινή αγάπη.

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

http://www.pemptousia.gr

Από ανοησία και περιφρόνηση

Ακούσαμε και διδαχθήκαμε από τους θεόπνευστους πατέρες και διδασκάλους μας ότι εμείς οι ίδιοι εξουσιάζουμε τη βούληση και τις πράξεις μας, καθώς στα καλά έργα ωθούμαστε αόρατα από τον άγγελο του Θεού και φυλασσόμαστε από αυτόν. 

Αντίθετα στις πονηρές και άνομες πράξεις μάς ελκύει ο πονηρός δαίμονας εξαιτίας της μεγάλης ανοησίας μας και της περιφρονήσεως των εντολών του Θεού.

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός 

http://www.pemptousia.gr

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Δεν θα ζήσουμε, ψυχή μου, τον χρόνο της παρούσης ζωής μας μέσα στην οκνηρία, την απραγία και την ανοησία, σαν άπειρα νήπια, θεωρώντας ότι είναι αρκετή για την σωτηρία μας η παραμονή μας σε αυτόν τον τόπο, τον απρόσιτο στις γυναίκες και τους κοσμικούς ανθρώπους, γιατί έτσι θα μείνουμε στην πλάνη. Διότι και στα αρχαία χρόνια στους Ισραηλίτες, που με την βοήθεια του Υψίστου και με την καθοδήγηση του Μωυσή έφυγαν από την Αίγυπτο και τον Φαραώ... δεν ήταν αρκετό για την ευσέβεια τους το γεγονός ότι πέρασαν σαράντα χρόνια σε τόπο απρόσιτο, δηλαδή στην έρημο, επειδή ακριβώς δεν διατήρησαν την σοφή πίστη στον Θεό, που τους έσωσε από αναρίθμητες δυσκολίες.

Δεν αρκούν τα άθλια αυτά κουρέλια, ψυχή μου, για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο των πάντων. Με ένα από αυτά, την διαμονή στην έρημο, επιτυγχάνεται η απόλυτη σιωπή και με το άλλο η απόλυτη ταπείνωση. Εάν όμως και στο πρώτο και στο δεύτερο κάποιος περιβάλλεται με δόξα και κοσμικές μέριμνες, αυτός δεν διαφέρει σε τίποτε από τον σκύλο που επιστρέφει στα ξεράσματά του, κατά τον λόγο του μεγαλυτέρου των αποστόλων. Αυτά τα μαύρα κουρέλια, ψυχή μου, αποτελούν την εικόνα του θρήνου και της νεκρώσεως, η οποία άφορα εμάς που επιλέξαμε να θεωρούμε τον εαυτό μας πάντοτε νεκρωμένο εκουσίως για την παρούσα ζωή. 

Η νέκρωση αυτή συνίσταται στο να μισούμε πάντοτε ολόψυχα κάθε σαρκική ηδονή και κάθε επίγεια δόξα και να ζούμε αφιλοκερδώς και όσια, αποκτώντας τα αναγκαία από την δουλειά μας και θεωρώντας την ένδεια ως μεγάλο πλούτο. Αν όμως και πάλι ανόητα περιβάλλουμε τον εαυτό μας με απληστία, δόξα, οινοποσία, γέλια, με τα οποία συνήθως ενώνεται κάθε άνομη επιθυμία, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα παραδοθούμε στα απόλυτα βάσανα, επειδή ακριβώς ψευδόμαστε εκούσια και συνειδητά, αντίθετα προς τους όρκους που δώσαμε. Τί μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό; Καλύτερα, λέγει η σοφία του Θεού, να μην υποσχεθούμε και να εκτελέσουμε, παρά να υποσχεθούμε και να ψευσθούμε. Και ο θείος ψαλμωδός διαλαλεί: «Απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος».

Ο Χριστός, ψυχή μου, δεν ευχαριστείται με την αλλαγή του τόπου και της αμφιέσεως, όπως είπαμε προηγουμένως, αλλά με την καθαρότητα της ζωής και την απόκτηση διαφόρων αρετών, που στηρίζονται στην τελεία πίστη. Και, όπως με την βοήθεια της χάριτος του Θεού ξέφυγες από τα δίχτυα της νοερής Αιγύπτου, δηλαδή αυτού του κόσμου, έτσι προσπάθησε με όλη την δύναμή σου, κάτω από την προστασία της πίστης και με τον φόβο του Θεού, να ξεφύγεις από τον διάβολο, που σε κυριεύει και πάντοτε επιτίθεται εναντίον σου με δύναμη και μένος. 

Και μη σταματάς να τρέχεις για να γλυτώσεις από αυτόν, μέχρις ότου δεις να τον πνίγει η ισχυρή δεξιά του Υψίστου μέσα στην άβυσσο της φωτιάς μαζί με όλα τα άρματα και τους δυνατούς οπλοφόρους του. Τότε θα δεις τον εαυτό σου να τον σκεπάζει η θεία νεφέλη του Παρακλήτου, ο οποίος δροσίζει την φλόγα που προκαλούν μέσα σου οι ασώματοι εχθροί με τις φλογερές σκέψεις των απαίσιων επιθυμιών. Θα σε οδηγήσει προς την γη της Επαγγελίας όχι το πυρ αλλά η καθαρότητα του ζώντος φωτός. Η γη της Επαγγελίας δεν είναι εκείνη που μοίρασε στους Ισραηλίτες ο Ιησούς του Ναυή, αλλά αυτή που υποσχέθηκε ο πρωτότοκος όλων των ζώντων ο «ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων», ο οποίος γεννήθηκε από την πανάχραντη και Παναγία Παρθένο, ο Χριστός Ιησούς, ο οποίος πρώτος εισήλθε εκεί, αφού νίκησε τον θάνατο.

Να είσαι πάντοτε σε εγρήγορση, ψυχή μου, επειδή ο νοερός Φαραώ που σε κυνηγά δεν παύει να εφευρίσκει κακό εναντίον σου. Μην περιμένεις, αγαπημένη μου ψυχή, να πάψουν οι δοκιμασίες που αυτός μηχανεύεται εις βάρος σου. Επειδή από την φύση του είναι φθονερός και θρασύς, η οργή του δεν υποχωρεί ποτέ, αλλά πάντοτε προσπαθεί να σε ρίξει στο πυρ των βασάνων. Επίσης μην τον εμπιστεύεσαι, όταν υποχωρεί, επειδή τότε ακριβώς προσπαθεί με ξεχωριστή πονηριά να σε αρπάξει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτός ο κάκιστος προσπαθεί να σε υποτάξει, οδηγώντας σε μακριά από την συνεχή και σταθερή νήψη σου, για να σε βρει οκνηρή και να σε πετύχει με ένα από τα πολλά ψυχοφθόρα βέλη του, ή με την ολέθρια υπερηφάνεια, να σε βγάλει από τον δρόμο που οδηγεί σε μεγαλύτερες αρετές. 

Επειδή είναι νους πολύ έμπειρος στην εξεύρεση του κακού, ξέρει τί όφελος έχουμε, όταν είμαστε νηφάλιοι, παρά τις δυστυχίες που μας επιφέρει, αφού είμαστε προστατευμένοι από την Χάρη του Θεού. Επειδή, όταν είμαστε νηφάλιοι, οι δυστυχίες που μας δίνει μπορούν να γίνουν για εμάς αιτία μεγάλων επαίνων, όπως η πάλη με έναν δυνατό αντίπαλο παρέχει στον έμπειρο παλαιστή την δυνατότητα να λάβει μεγάλους επαίνους. Μπορείς με την βοήθεια του Σωτήρος σου να ξεφύγεις από τα χέρια του ολέθριου Φαραώ και να περάσεις τα βάθη των φλογερών παθών της Ερυθράς Θαλάσσης διά ξηράς και όχι διά θαλάσσης, όπως μυστικώς μας διδάσκει ο θεόπνευστος λόγος. 

Αν λοιπόν περάσεις μέσα στην πτώχεια και την ένδεια, και μάλιστα με τα πόδια και όχι επάνω στο άλογο, δηλαδή συνειδητοποιώντας πάντοτε στις σκέψεις σου την ταπεινότητα και την μεγάλη αναξιότητά σου, τότε θα εγκατασταθείς στο Σινά, μέσα στην έρημο, δηλαδή θα φθάσεις την ιερά οικία της απάθειας, που ευφραίνει το Άγιο Πνεύμα.

Να προσέχεις, ακόλαστη, να μην πέσεις και εσύ σε κάποιο μανιώδες πάθος, όπως οι αχάριστοι άνθρωποι. Να μην παραδοθείς στην λαιμαργία, την οινοποσία και τους χορούς, για να μην θεωρήσεις την κοιλιά σου σαν το πιο ακριβό και το πιο ιερό πράγμα, και να μην την προσκυνήσεις, όπως προσκύνησαν τον μόσχο, και χάσεις τα μέλλοντα αγαθά, όπως εκείνοι πού έχασαν την γη της επαγγελίας. Έτσι δεν θα παραδοθείς σε ατελείωτα βάσανα, από τα οποία θα υποφέρεις χειρότερα από όλους, που ζούσαν πριν από τον νόμο. Αν όμως πράγματι αγαπάς τον Χριστό, τον Βασιλέα σου, που υπέμεινε για χάρη σου σταυρικό θάνατο, τότε προσπάθησε με όλη την δύναμή σου να εμφυσήσεις στην ψυχή σου την θεία αγάπη Του.

Αυτό θα το πετύχεις, μόνο αν ελέγξεις αρκετά όλες τις επιθυμίες σου. Και θα τις ελέγξεις, μόνο αν εμφυσήσεις στην καρδιά σου τον φόβο του Θεού. Και αυτόν τον φόβο θα τον αποκτήσεις, αν διώξεις από τον εαυτό σου κάθε αμφιβολία, αλλά και επιθυμία να φαίνεσαι σοφή, και αν ακολουθήσεις ως άκακο παιδί τον Κύριό σου τηρώντας τις εντολές Του. Όπως η αγάπη είναι η εκτέλεση όλου του νόμου, έτσι και η πίστη είναι το θεμέλιο όλων ανεξαιρέτως των αρετών. Από την πίστη γεννιέται ο φόβος, και από αυτόν η τήρηση των εντολών, διά της οποίας ο νους πληρούται από τον θείο έρωτα. Αφού αξιωθείς αυτά, να σκέπτεσαι ταπεινά θεωρώντας τον εαυτό σου σκόνη, για να απολαμβάνεις πάντοτε τις θειες ευλογίες.

Αγ. Μαξίμου Γραικού, «Λόγοι», τ. Α΄.Λόγος Ε’, Περί Μετανοίας! - Απόσπασμα

Εκδ. Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου

www.agioritikovima.gr