ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΩΝ του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ για τα τεκταινόμενα σήμερα σχετικά με το σφράγισμα- Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Αποσπάσματα από το βιβλίο: Τόμος B΄ - 2η Έκδοση Βελτιωμένη & Επηυξημένη Μαρτυρίες Προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994 

Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου Επισμηναγού ε.α. Μέλους Αεροπορικής Ακαδημίας Εκδότης - Συγγραφέας

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

από τους Λόγους του Αγίου Παϊσίου 

7. Νέες Ταυτότητες (Έντυπες και Ηλεκτρονικές)

(1) Κουρτέσης Χρήστος, Συνταξιούχος ΔΕΗ Κοζάνη

...Τότε ο Γέροντας πήγε μέσα στο κελί του και μας έφερε την ταυτότητα ενός Ελληνοαμερικανού. Στο πάνω μέρος είχε το γραμμωτό κώδικα και από κάτω την φωτογραφία. Μας την έδειξε και μας είπε: να κρατήσετε τις παλιές ταυτότητες και να ξεσηκωθείτε αν θελήσουν να σας δώσουν τέτοια ταυτότητα. «Ταυτότητα» θα πει ότι ταυτίζεσαι. Αντιπροσωπεύει δηλαδή αυτό που είσαι.

(Τόμος Β΄, 2η Έκδοση, σελ. 221)

(2) Ζησόπουλος Σοφοκλής, Συνταξιούχος Στρατιωτικός Υπάλληλος, Θεσ/νικη

Το 1986 ρώτησα κάποια στιγμή τον Γέροντα αν θα έπρεπε να δεχτούμε τις νέες ταυτότητες. Μου απάντησε χαρακτηριστικά ότι θα προσπαθήσουν πολλές φορές να μας τις δώσουν, αλλά τελικά δεν θα προλάβουν, γιατί θα ξεσπάσει πόλεμος.

(Τόμος Β΄, 2η Έκδοση, σελ. 375)

(3) Κουρκουλιώτης Γεώργιος, Συνταξιούχος ΕΛ.ΤΑ, Κόρινθος

Το 1986 ανέβηκα εσπευσμένα στο Άγιον Όρος για το θέμα του 666 στις ταυτότητες, που είχε προκύψει τότε. Και ρώτησα τον Γέροντα τι να κάνουμε. Εκείνος μου απάντησε: «Για μένα δεν είναι σφράγισμα το να πάρει κάποιος την ταυτότητα. Είναι όμως εισαγωγή του σφραγίσματος. Γι΄ αυτό να μην τις πάρετε».

(Τόμος Β΄, 2η Έκδοση, σελ. 153)

(4) Αναγνώστου Μιχαήλ, Συνταξιούχος ΕΛ.ΤΑ., Επανωμή Θεσ/νίκης

Όταν ο κος Κουτσόγιωργας τελούσε την θητεία του στο Υπουργείο Εσωτερικών (1984-1987), με υπουργική απόφαση ψήφισε νόμο για να μπει το 666 στις ταυτότητες, εγώ επισκέφθηκα τον Γέροντα στο κελί του στην Παναγούδα.

- Του είπα: Γέροντα, είμαι αμαρτωλός και θέλω να πεθάνω ορθόδοξος Χριστιανός. Δεν θέλω να πάρω την ταυτότητα με το 666.

- Μου απάντησε: Παιδί μου Μιχάλη, θα γίνουν συγκλονιστικά γεγονότα και δεν θα πάρετε τις ταυτότητες.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα, ο κος Κουτσόγιωργας απεβίωσε, μετά ήρθε η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας με Υπουργό τον κ. Κλείτο, που προσπάθησε να εφαρμόσει τον ίδιο νόμο, αλλά κι εκείνος απεβίωσε, οπότε ο νόμος δεν εφαρμόστηκε.

(Η μαρτυρία αυτή πρόκειται να δημοσιευθεί στον Τόμο Γ’)

Κίκιλης Παναγιώτης, Ἰατρός, Κάλυμνος 

Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1987 συναντήσαμε τὸν π. Παΐσιο στὴν Παναγούδα. Ἐγὼ ἤμουν τότε σχεδὸν τριάντα ἐτῶν. 

Ἔχοντας πρόσφατα διαβάσει τὸ κείμενό του γιὰ τά “Σημεῖα τῶν καιρῶν”, τὸν ρωτήσαμε ἂν ὅλα ἐκεῖνα ποὺ περιγράφονταν θὰ τὰ βλέπαμε μὲ τὰ μάτια μας. 

Ἐκεῖνος, ὅπως ἦταν σκυμμένος γιὰ νὰ μᾶς βάλει νερὸ στὰ ποτήρια, σήκωσε τὸ κεφάλι καὶ εἶπε σὲ αὐστηρὸ τόνο: 

«Μὴ μιλᾶτε καὶ θὰ δεῖτε! Θὰ σᾶς βάλουν στὴ σειρὰ καὶ θὰ σᾶς βουλλώνουν (σφραγίζουν) σὰν τὰ βόδια!» 

Ὅταν τὸν συνάντησα τὴν ἑπόμενη χρονιά, ἐπανῆλθα στὸ θέμα καὶ τοῦ μίλησα γιὰ διάφορους κληρικούς, οἱ ὁποῖοι δὲ δέχονταν τὶς ἀπόψεις του αὐτές. 

«Τοὺς ξέρω», μοῦ ἀπάντησε. Καὶ συνέχισε: 

«Ποῦ εἶναι οἱ ἀρχιμανδρίτες; 

Τί κάνουν; Περιμέ- νουν τοὺς ἔγγαμους νὰ μιλήσουν; 

Ἐκεῖνοι ἔχουν οἰκογένειες καὶ παιδιά, καὶ φοβοῦνται˙ ἐνῶ αὐτοί (οἱ ἀρχιμανδρίτες) δὲν ἔχουν τίποτα νὰ φοβηθοῦν! 

Ὅμως, θέλουν νὰ γίνουν δεσπο- τάδες… 

Ποῦ εἶναι ὁ τάδε (νῦν μητροπολίτης); 

Θέλει κι αὐτὸς νὰ γίνει δεσπότης! 

Ὅλοι τους γιὰ τὶς παρελάσεις εἶναι! 

Στὰ δύ- σκολα κρύβονται, ἀλλὰ γιὰ τὶς παρελάσεις εἶναι πρῶτοι (ἀφοῦ, δηλαδή, τελειώσει νικηφόρα ὁ πνευματικὸς ἀγώνας)!» 

Τοῦ ἀνέφερα τότε τὸ ὄνομα ἑνὸς συγκεκριμένου πνευματι- κοῦ στὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος διέδιδε γιὰ τὸ Γέροντα πὼς εἶχε τάχα πλανηθεῖ σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων. 

Τὸ πρόσωπό του πῆρε μεμιᾶς λυπημένη ὄψη, καὶ μοῦ εἶπε μὲ πόνο: 

«Τὸ ξέρω, εὐλογημένε. Τοῦ ἔστειλα μάλιστα μήνυμα πώς, ἂν δὲν ἀλλάξει μυαλά, στὸ τέλος θὰ δαιμονιστεῖ!» 

σελ.61 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ὁ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 

Παπασωτηρίου Γρηγόριος, Ἱερομόναχος, Πνευματικὸς Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος», Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς 

«Αὐτὴν νὰ μὴν τὴν πάρετε, γιατὶ αὐτὴ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὸ σφράγισμα»

Ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος, σὲ σχετικὴ συζήτηση ποὺ εἴχαμε, μοῦ ἀνέφερε τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικὰ καὶ λίαν διαφω- τιστικὰ γιὰ τὶς ἡμέρες μας: 

«Θὰ σᾶς δίνουν κάρτες γιὰ νὰ σᾶς συνηθίσουν μ’ αὐτές. Ὅταν, ὅμως, κάποτε τὰ συγκεντρώσουν ὅλα (ἐννοοῦσε: ταυ- τότητα, διαβατήριο, κάρτα ὑγείας, δίπλωμα ὁδήγησης κ.λπ.) σὲ μία κάρτα, αὐτὴν νὰ μὴν τὴν πάρετε, γιατὶ αὐτὴ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὸ σφράγισμα.» 

Νά, ποὺ τώρα πραγματοποιοῦνται οἱ λόγοι του μὲ τήν «Κάρ- τα τοῦ Πολίτη». 

Σημείωση τοῦ ἐκδότη: Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ ὁμοιότητα τῆς παραπάνω θέσης μὲ ἐκείνη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Ἀθανασίου Μυτιληναίου, χαρισματούχου ἑρμηνευτῆ τοῦ θείου λόγου, καὶ γι᾽ αὐτὸ κρίνουμε σκόπιμο νὰ τὴν παραθέσουμε: 

Μανώλας Κωνσταντῖνος, Ὑπάλληλος ΔΕΗ, Πτολεμαΐδα 

Τὸν Ἰούλιο τοῦ 2000, μαζὶ μὲ τὸ θεολόγο κ. Παπανικολάου Βασίλειο, ἐπισκέφτηκα τὸ Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο, στὸ Στόμιο Λάρισας. 

Μετὰ τὴ Λειτουργία, μείναμε νὰ πάρουμε τὴν εὐχὴ τοῦ Γέροντα, ὅπως καὶ πολὺς ἄλλος κόσμος. Ἤμασταν οἱ τελευταῖοι. Ὁ κ. Παπανικολάου ἤξερε προσωπικὰ τὸν π. Ἀθανάσιο καὶ μᾶς σύστησε. Ἀφοῦ γνωριστήκαμε, τοῦ ἀπηύθυνα μία ἐρώτηση ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε ἰδιαίτερα: 

«Πάτερ», τοῦ εἶπα, «θὰ ἤθελα νὰ μοῦ πεῖτε γι᾽ αὐτὴ τὴν περιβόητη κάρτα ἀσφάλισης γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος καὶ ποὺ ξεκίνησε ἤδη νὰ ἀποστέλλεται καὶ στὰ σπίτια.» 

«Δὲ σᾶς ἐνημέρωσαν στὴν ἐνορία σας σχετικά;» μὲ ρώτησε. 

«Ὄχι», ἀπάντησα. Τότε ὁ Γέροντας μᾶς εἶπε: 

«Αὐτὲς τὶς ἁπλές κάρτες ποὺ μᾶς στέλνουν καὶ μᾶς προωθοῦν διαρκῶς, μποροῦμε -κατ’ οἰκονομίαν- νὰ τὶς πάρουμε γιατὶ πρέπει νὰ ζήσουμε˙ ἀλλιῶς δὲ θὰ μποροῦμε νὰ ἀνταπεξέλθουμε στὴν καθημερινότητα. 

Αὐτοί, ὅμως, θὰ μᾶς στείλουν καὶ μία “ἔξυπνη” κάρτα ποὺ θὰ ἀντικαταστήσει τὶς προηγούμενες. Νομίζουν, ἄραγε, ὅτι εἶναι πιὸ ἔξυπνοι ἀπὸ ἐμᾶς, τοὺς Χριστιανούς, κι ὅτι δὲν ξέρουμε τὶ κρύβεται ἀπὸ πίσω; 

Αὐτὴ τήν “ἔξυ- πνη” κάρτα δὲ θὰ τὴν παραλάβουμε! 

Γι᾽ αὐτὴν ἀξίζει καὶ στὰ βουνὰ νὰ φύγουμε, ἂν χρειαστεῖ, γιατὶ θὰ τὸ κάνουμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἔχουμε πάνω μας τὴ Χάρη Του. Ὅσο γιὰ τὴν ἐπιβίωση, νὰ μὴν ἀνησυχεῖτε, γιατὶ εἶναι μέριμνα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ τὴν κάρτα δὲ θὰ τὴν πάρουμε, γιατὶ, ὅποιος τὴν πάρει, δὲ θὰ γλιτώσει τὸ σφράγισμα ποὺ ἀκολουθεῖ.»

σελ.62 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ὁ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 

εμείς θα πούμε μόνο αυτό

8 οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα. 9 αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν. 10 Κύριε, σῶσον τὸν βασιλέα, καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλεσώμεθά σε.- ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Καθηγητού Δρ Νεκτάριου Δαπέργολα: Ἡ ἐπερχόμενη ψηφιακή ὑποδούλωση, ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ οἱ διαστρεβλωτές…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Βαδίζουμε πλέον σὲ πολὺ δύσβατα καὶ σκοτεινὰ μονοπάτια, ἀλλὰ μέσα στὸ πυκνό σκοτάδι γύρω μας, δέν εἴμαστε μόνοι οὔτε ἀνυπεράσπιστοι, καθὼς πέρα ἀπὸ τὴ χάρη καὶ τὴν συνεχῆ προστασία τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας, ἔχουμε καὶ ἐπανειλημμένα προειδοποιηθεῖ στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἀπὸ ἄλλους Ἁγίους, ποὺ ἔκρουσαν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ ὅλες τὶς ἀντίχριστες παγίδες τῶν ἐσχάτων χρόνων.Ἀκόμη ἐναργέστερα μᾶς μίλησαν γιὰ τὸ θέμα κάποιες σπουδαῖες πνευματικὲς μορφές, ποὺ εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ γεννηθοῦν τὸν περασμένο αἰῶνα, γιὰ νὰ στηρίξουν τοὺς χειμαζόμενους πιστοὺς στὶς ἀρχὲς τῆς μεγάλης δοκιμασίας, ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς προειδοποιήσουν. Ἀνάμεσά τους βεβαίως ξεχωρίζει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ποὺ ἕως τὴ στιγμὴ τῆς κοιμήσεώς του (1994) μίλησε πολλὲς φορὲς γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ζοφερῶν καιρῶν μας καὶ μάλιστα μᾶς ἄφησε ἐπ’ αὐτῶν καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα γραπτά του, ἐπειδὴ ἀκριβῶς γνώριζε (ὅπως καὶ ὁ ἴδιος τονίζει) ὅτι τὰ προφορικὰ μποροῦν νὰ διαστρεβλωθοῦν, ὁπότε ἤθελε νὰ ἀφήσει στοὺς συγχρόνους καὶ ἰδίως στοὺς μεταγενεστέρους του συγκεκριμένους λόγους, τὴν αὐθεντικότητα τῶν ὁποίων κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀμφισβητήσει.

Καὶ πλεῖστα μὲν ἀπὸ ὅσα ἄφησε ὡς προφορικὴ παρακαταθήκη (καὶ μᾶς διασώθηκαν ὡς καταγραφὲς τρίτων) ὄντως ἀμφισβητήθηκαν ἔντονα τὰ τελευταῖα χρόνια, μὲ τὴν αἰσχρὴ εἰδικὰ περίοδο τῆς ψευτοπανδημίας – πέραν ὅλων ὅσων πληγῶν προκάλεσε – νὰ διαπρέπει καὶ σ’ αὐτό, διὰ στόματος ἀρχιερέων, καθὼς καὶ ἄλλων κληρικῶν. Κληρικῶν πού κατά τρομερή…σύμπτωση ἧταν και παραμένουν ἅπαντες σφιχταγκαλιασμένοι με το ἀντίχριστο κράτος, τόσο ὑπέρ τοῦ ἀφηγήματος τῆς ψευτοπανδημίας και τῶν ἐμβολίων, ὅσο καί στό θέμα τῆς νέας ταυτότητας και τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ. Πλέον ὅμως ἔχουν μπεῖ στὸ στόχαστρο ἀκόμη καὶ τὰ γραπτά: ὄχι τόσο ὡς πρὸς τὸ ἂν ἀνήκουν ὄντως στὸν Ἅγιο (γράφτηκε βεβαίως κάποια στιγμὴ καὶ αὐτό, ἀλλὰ ἐδῶ τὸ ἀφήνω στὴν ἄκρη ὡς παντελῶς ἀνάξιο σχολιασμοῦ), ὅσο σὲ σχέση μὲ δύο πράγματα: ἀφ’ ἑνός τὸ ἂν ἐκεῖνος ἔσφαλλε γράφοντάς τα, καί ἀφ’ ἑτέρου μέ τό ἄν κάποια στιγμή τά ἀναίρεσε.

Ὡς πρὸς τὸ πρῶτο, ἀναρωτιέμαι ποῦ ἀκριβῶς μπορεῖ νὰ στηριχθεῖ ἡ κατηγορία ὅτι ὅσα ἔγραψε ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τὸ σφράγισμα καὶ τὶς ταυτότητες εἶναι λανθασμένες ἐκτιμήσεις του. Βεβαίως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀλάθητο δὲν ἀποδέχεται καὶ δὲν ἀναγνωρίζει σέ κανέναν ἄνθρωπο, ἔστω καὶ μεγάλης ἁγιότητας. Μὲ ποιό λογικὸ ἅλμα ὡστόσο ὑποστηρίζεται ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Ἅγιος (καίπερ μὴ ὤν εἰς πάντα καὶ ἐκ τῶν προτέρων ἀλάθητος) ἔκανε λάθος εἰδικὰ στὸ συγκεκριμένο θέμα; Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά πολλά μείζονα θέματα εἶχε «ἄνωθεν πληροφορία», ἐνῶ ἂν γιὰ κάτι δὲν εἶχε, ὁ ἴδιος ἔλεγε ὅτι αὐτὸ τὸ λέει σύμφωνα μὲ τὸν λογισμό του. Ἐδῶ τέτοιο θέμα δὲν τίθεται: ἀνεξαρτήτως βεβαίως τοῦ ὅτι ἀκόμη καὶ ἂν ὁ Ἅγιος τὰ ἔγραφε ὅλα αὐτὰ κατὰ προσωπική του ἐκτίμηση, πάλι τὴν δική του γνώμη ἐννοεῖται ὅτι θὰ προτιμούσαμε σὲ σύγκριση μὲ τὶς (ἐπίσης οὕτως ἢ ἄλλως προσωπικὲς) ἐκτιμήσεις τῶν κακομοίρηδων ἐπίδοξων ἀποδομητῶν του, ἐδῶ πάντως ἔχει ξεκάθαρα καταγραφεῖ ὅτι γιὰ τὸ συγκεκριμένο ζήτημα ὁ Ἅγιος εἶχε «πληροφορία». Τὸ νὰ ἀμφισβητεῖται αὐτὸ, ἐνῶ τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ χείλη του, σημαίνει πολὺ ἁπλὰ ὅτι ὅποιος τὸ ἀμφισβητεῖ, θεωρεῖ τὸν Ἅγιο πλανεμένο, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν τὸ διατυπώνει δημοσίως καί ἀπερίφραστα, προφανῶς γιὰ νὰ μὴ σηκωθοῦν καὶ οἱ πέτρες μπροστὰ στὸ ὕψος τέτοιας βλασφημίας (ὑπάρχουν ὄντως κάποιοι πού τό διαδίδουν στά ψιθυριστά, ἀκόμη καί μέσα στό Ἅγιο Ὄρος, ἀλλά αὐτωνῶν γνωρίζουμε καλά καί τόν φθόνο τους καί τήν δική τους βαριά πλάνη). Ἐνῶ φυσικὰ ἐξίσου πλανεμένο ἐπίσης τὸν θεωρεῖ κάποιος, ὅταν ἐπικαλεῖται ἐξωφρενικὲς θεωρίες ὅτι ὁ μεγάλος αὐτὸς Ἅγιος εἶχε παρασυρθεῖ ἀπὸ βιβλία καί θέσεις αἱρετικῶν (και αὐτή ἡ ἀθλιότητα εἰπώθηκε κάποτε ἀπό τά χείλη κεκοιμημένου πλέον κληρικοῦ, μέ τίς ὕβρεις τοῦ ὁποίου εἴχαμε ἀσχοληθεῖ παλαιότερα).

Ἀλλά καί ὡς πρός τό δεύτερο ζήτημα, ὄχι μόνο δέν ὑπάρχει ἡ παραμικρή ἔνδειξη ὅτι ὅλα ὅσα ἔγραψε ὁ Ἅγιος τά ἀναίρεσε ἀργότερα, ἀλλά ἀντιθέτως γνωρίζουμε καλά ὅτι συνέχισε νά τά ἐπαναλαμβάνει ὥς τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, προειδοποιώντας τούς πιστούς γιά τά ἐπερχόμενα δεινά. Καί αὐτό εἶναι ἀπολύτως ἐξακριβωμένο καί μόνο κακοήθεις καί βαλτοί θά μποροῦσαν νά ἔχουν τό θράσος γιά νά τό ἀμφισβητήσουν.

Ὑπάρχει ἄλλωστε καί ἕνα ἀκόμη γεγονός πού συνηγορεῖ στήν ἀλήθεια τῶν προειδοποιήσεων πού μᾶς ἄφησε: τό ὅτι, ὅπως προαναφέρθηκε, τά ἴδια πράγματα ἔστω καί μέ λιγότερη ἔμφαση μᾶς τά ἄφησαν ὡς παρακαταθήκη καί ἄλλες μεγάλες πατερικές μορφές τοῦ περασμένου αἰῶνα: ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ὁ π.Αθανάσιος Μυτιληναῖος, ὁ π.Γεώργιος Καψάνης καί ὁ γ.Αμβρόσιος Λάζαρης, εἶναι μερικές μόνο ἀπό αὐτές τίς μορφές. Ἅπαντες μίλησαν γιά τά χρόνια πού θά ἔρχονταν μετά τήν κοίμησή τους, ἅπαντες ἔκρουσαν τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά νά μᾶς προετοιμάσουν πνευματικά, ἅπαντες μίλησαν γιά αὐτό πού πάει νά γίνει τώρα μέ τήν ψευδοταυτότητα καί τόν Π.Α. καί κατέστησαν σαφές, ὅπως καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὅτι ὅταν πάει τό ἀντίχριστο καθεστώς νά ἑνώσει ὅλα μας τά ἔγγραφα καί τίς κάρτες σέ μία καί νά μᾶς μετατρέψει ἀπό πρόσωπα σέ ἀριθμούς, τότε θά ἀντιδράσουμε καί θά ἀρνηθοῦμε κατηγορηματικά.

Καί βέβαια ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε καί ὅλες τίς ἄλλες λεκτικές παγίδες στίς ὁποῖες προσπαθοῦν νά ρίξουν τούς πιστούς οἱ ἐκκλησιαστικοί ταγοί μας. Γιά τό μέν βασικό τους «ἐπιχείρημα» ὅτι ἡ ταυτότητα καί ὁ προσωπικός ἀριθμός εἶναι πολιτικό καί ὄχι πνευματικό ζήτημα (κατ’ ἀνάλογο τρόπο πού χαρακτήριζαν ἀποκλειστικά ἰατρικό τό θέμα των ψευδεμβολίων) ἀναφέρθηκα σέ προηγούμενο κείμενο. Ἀκοῦμε ὡστόσο καί ἄλλα. Ὅπως τό ὅτι ἀκόμη καί ἄν εἶχε καί πνευματική διάσταση, τό νά ἀποδεχθεῖς τήν ταυτότητα καί τόν Π.Α. δέν εἶναι κάτι μή ἀναστρέψιμο, γιατί δέν ἀποτελεῖ τό τελικό σφράγισμα (τυπικά ὀρθό, ἀποτελεῖ ὡστόσο τό προτελευταῖο βῆμα πρίν τό σφράγισμα, γεγονός πού σηματοδοτεῖ τήν ὁλοκληρωτική πλέον καί συνειδητά ἑκούσια εἴσοδό μας σέ ὅλο αὐτό τό ἀντίχριστο σύστημα καί πλέον παραχωρεῖ πολλά δικαιώματα στόν διάβολο, μέ ἀνυπολόγιστες συνέπειες). Τό ὅτι πάντως ὅσοι καθησυχάζουν ἔτσι τόν κόσμο συνήθως λένε ὅτι ἀκόμη καί ἡ λήψη τοῦ τελικοῦ σφραγίσματος τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ μπορεῖ νὰ ἀνατραπεῖ διὰ τῆς μετανοίας, δείχνει πόσο στά σοβαρά μποροῦμε νά πάρουμε τούς ἰσχυρισμούς τους.

Ἐπίσης, ἀκοῦμε τίς γνωστές ἀνοησίες τοῦ τύπου «ἐμεῖς νά μιλᾶμε γιά τόν Χριστό καί ὄχι γιά τόν Ἀντίχριστο». Καί εἶναι ἀνοησίες, γιατί τό ἕνα δέν ἀναιρεῖ τό ἄλλο: βασικά πρέπει ὄντως νά μιλᾶμε γιά τόν Χριστό, ἀλλά εἰδικά στούς χρόνους πού ζοῦμε δέν εἶναι δυνατόν νά ἀγνοοῦμε τόν ζόφο γύρω μας καί νά χώνουμε στρουθοκαμηλικά τό κεφάλι μας στήν ἄμμο, ἀντί νά ξέρουμε ποῦ βαδίζουμε καί νά προετοιμαζόμαστε ὑλικά καί ἰδίως πνευματικά (ἰσχύει συνεπῶς καί ἐδῶ τό εὐαγγελικό «ταῦτα ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι»).

Ἀκοῦμε ἀκόμη τήν ἄλλη ἀνοησία τοῦ τύπου «νά μήν τρομάζουμε τόν κόσμο μέ μελλοντολογίες». Ἀνοησία καί αὐτό, καθώς ὁ τρόμος εἶναι ἤδη δεδομένος καὶ προέρχεται ἀπὸ τὶς κυβερνητικὲς πρακτικὲς καὶ τὴν εὐρύτερη πορεία τῆς ἀνθρωπότητας πρὸς τὴν παγκόσμια δικτατορία (πόὺ μόνο τυφλοὶ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν) καὶ ὄχι φυσικὰ ἀπὸ τὰ γραφόμενα τῶν Ἁγίων, πόὺ ἁπλῶς ἐνημερώνουν, προϊδεάζουν καὶ προειδοποιοῦν. Τὸ πρόβλημά μας δηλαδὴ δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ὑπονομεύει, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ προειδοποιεῖ τὸν κόσμο, ὥστε νὰ μὴν πέσει θῦμα τῆς ὑπονόμευσης; Καὶ ποιά εἶναι ἡ ὑπεύθυνη καὶ ἐνδεδειγμένη στάση τότε τοῦ οἱουδήποτε ποιμένα; Νὰ συντελέσει καὶ αὐτὸς στὴν ἀποκάλυψη, ἀφυπνίζοντας καὶ βοηθώντας τοὺς πιστούς, ἢ νὰ κρύψει τὸ πρόβλημα κάτω ἀπὸ τὸ χαλί, ὥστε νὰ μὴ φαίνεται, καὶ νὰ νανουρίσει τὸ ποίμνιό του;

Μᾶς λένε δέ καί ἕνα ἄλλο ψέμα: ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπεφάνθη συνοδικῶς θετικά πρό δύο περίπου ἐτῶν γιά τό θέμα τῶν ταυτοτήτων, ἀποδεχόμενη τήν πολιτική καί ὄχι πνευματική διάσταση τοῦ θέματος. Καί ζητοῦν πάλι νά κάνουμε ὑπακοή, ἐνῷ κάποιοι θυμοῦνται καί ἐπ’ αὐτοῦ τόν Ἅγιο Παΐσιο, πού ζητοῦσε νά πάρει θέση ἡ Ἐκκλησία γιά τό θέμα τῶν ψευδοταυτοτήτων. Ὁρίστε λοιπόν ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας, λένε. Ἀποκρύπτουν ὅμως βέβαια ἐπιμελὠς τό ὅτι ἡ ἀχαρακτήριστη αὐτή ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας δὲν ὄζει ἁπλῶς νεοεποχίτικης κακοσμίας καὶ νεοσεργιανικοῦ καθεστωτισμοῦ, οὔτε καὶ ἀντιβαίνει μόνο στὶς προειδοποιήσεις τόσων ἁγιασμένων μορφῶν, ἀλλὰ ἀντιβαίνει ἀκόμη καὶ σὲ συνοδικὲς ἀποφάσεις παλαιοτέρων χρόνων. Τότε δηλαδή πού ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία (καί ἐπί Σεραφείμ καί ἐπί Χριστοδούλου) ὄντως ἀπεφάνθη, ἀλλά ἐναντίον τῶν νέων ταυτοτήτων (γιατί θυμίζουμε ὅτι τό θέμα αὐτό δέν εἶναι τωρινό μόνο, ἀλλά «σέρνεται» ἐδῶ καί δεκαετίες μεταξύ προσκηνίου καί παρασκηνίου). Ἄν τό θέλουν ἔτσι λοιπόν, μποροῦμε νά τούς ἀπαντήσουμε καί μέ τά ἴδια τους τά λόγια: ὅτι ὄντως μίλησε ἡ Ἐκκλησία καί ἀποφάσισε ὅτι ἡ ἀντίχριστη ψευτοταυτότητα δέν μπορεῖ νά γίνει ἀποδεκτή ἀπό Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

Σάν νά μήν ἔφταναν ὅμως ὅλα αὐτά, ἦρθε ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν καί μία ἀκόμη διαστρέβλωση εἰδικά τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, διά χειλέων τῶν ἐκπροσώπων μίας πολιτικῆς πατριδοχριστεμπορικῆς μάζωξης, πού παριστάνει τόν ἐργολαβικό ὑπερασπιστή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά τό μόνο πού σταθερά ἐπί διετίαν ἀποδεικνύει εἶναι ἡ σκανδαλώδης ἱεροκαπηλεία της και ἡ παροχή ἐμμέσων στηριγμάτων στό σύστημα. Καί ὁ λόγος βεβαίως γιά τήν ὑπερπροβολή τῆς ἔννοιας τῆς προαιρετικότητας, βάσει τοῦ δῆθεν ἐπιχειρήματος ὅτι καί ὁ Ἅγιος αὐτήν πρότεινε κάποτε ὡς ἐνδεδειγμένη στάση τῆς πολιτείας στό θέμα τῶν ταυτοτήτων. Πρᾶγμα ὡστόσο πού πόρρω ἀπέχει τῆς πραγματικότητας.

Καί ἀπέχει, γιατί αὐτή ἡ δῆθεν προτεινόμενη ἀπό τόν Ἅγιο προαιρετικότητα διασώζεται σέ μία μόνο καταγεγραμμένη μαρτυρία καί ἀφορᾶ ἀποκλειστικά στήν περίπτωση πού ὅλες οἱ ἄλλες προσπάθειές μας νά ἀποτρέψουμε τήν ἐπιβολή τῶν ταυτοτήτων ἀποτύχουν. Στήν περίπτωση αὐτή, φέρεται νά ἰσχυρίστηκε ὁ Ἅγιος, ἄς παλαίψουμε ὥστε οἱ ταυτότητες νά εἶναι «τοὐλάχιστον προαιρετικές». Πῶς τώρα – μέ ποιό δηλαδή γελοιωδῶς τρισάθλιο νοηματικό ἅλμα – ἀπό τό «τοὐλάχιστον προαιρετικές» ὅταν ὅλα τά ἄλλα ἀποτύχουν (καί ἐνῷ τόσα ἔχει πεῖ καί γράψει ἰδιοχείρως ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τήν ἀνάγκη νά ἀγωνιστοῦμε ἐναντίον τῆς ἐπιβολῆς) φτάσαμε στό ἐξ ἀρχῆς αἴτημα νά εἶναι προαιρετικές, ἐπειδή δῆθεν αὐτό ζητοῦσε ὁ Ἅγιος, δικαιολογώντας ἑπομένως ἐμμέσως πλήν σαφῶς καί τό δικαίωμα τοῦ ἀντίχριστου καθεστῶτος νά θεσμοθετεῖ δαιμονικά μέτρα, ἔστω καί προαιρετικά, εἶναι ἄξιο τρομερῆς ἀπορίας. Ἀπορίας πού μόνο ἀπό πολιτικούς φωστῆρες τῶν ὁποίων τήν διάνοια ἐμεῖς οἱ ἀμβλύνοες δέν μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε, θά μποροῦσε νά ἀπαντηθεῖ. Ἐδῶ ἁπλῶς θυμίζουμε ὅτι τό ἴδιο κράτος ἔχει θεσμοθετήσει πολλά «προαιρετικά» ἀκόμη: ἀπό τόν πολιτικό «γάμο» καί τήν ἔκτρωση ἕως τόν σοδομιτικό «γάμο» καί τήν καύση τῶν νεκρῶν, ἐνῷ ὁσονούπω μᾶς ἔρχεται καί ἡ «φιλανθρωπική» εὐθανασία. Θά τά νομιμοποιήσουμε ἐμμέσως καί αὐτά, ὑπό τόν φερετζέ της προαιρετικότητας, ἀναγνωρίζοντας οὐσιαστικά στό κράτος τό δικαίωμα νά καταβρωμίζει μέ ὅλη τή μπόχα του τήν ἁγιοτόκο πατρίδα μας, ἀρκεῖ νά μήν εἶναι μπόχα…ὑποχρεωτική; Τό πόσο φοβικός νενέκος μπορεῖ νά εἶναι κάποιος πού προβάλλει τέτοια ἐπιχειρήματα, μή τολμώντας καί πάλι νά σπάσει αὐγά σέ εὐθεῖα ἀντιπαράθεση μέ τό ἀντίχριστο καθεστώς, ἤ (ἐναλλακτικά) τό πόσο ξεδιάντροπος δούρειος ἵππος μπορεῖ νά εἶναι, φυτεμένος πρός ἄγραν ἀφελῶν Χριστιανῶν, θεωρῶ ὅτι δέν χρειάζεται νά τό ἀναλύσουμε περαιτέρω.

Τό ἴδιο ἀνάξια σχολιασμοῦ εἶναι δέ καί ἡ δικαιολογία πού συνήθως συνοδεύει τό αἴτημα τῆς προαιρετικότητας, ὅτι δηλαδή ὀφείλουμε δῆθεν νά εἴμαστε ρεαλιστές καί νά μήν ζητοῦμε πολλά, γιατί ἔτσι ἀδυνατίζουν οἱ διεκδικήσεις μας. Ἀκόμη καί μικρά παιδιά ὅμως γνωρίζουν ὅτι στήν πραγματικότητα ἰσχύει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο: ὅταν διεκδικεῖς, οἱ ἀξιώσεις σου ὀφείλουν νά εἶναι μαξιμαλιστικές, ὥστε μέσα ἀπό τόν ἀγῶνα καί τήν διαπραγμάτευση νά κερδίσεις ἔστω τελικά τό ἔλασσον. Ἄν ὅμως ἐξ ἀρχῆς ζητᾶς μόνο τό ἔλασσον, εἶναι βέβαιο ὅτι δέν θά κερδίσεις ἀπολύτως τίποτε. Γνωστό ἐπίσης καί ὅτι δέν ἐκχωρεῖς ἀπό μόνος σου οὔτε κάτι μικρό, γιατί ἀμέσως θά σοῦ ζητηθεῖ νά ὑποχωρήσεις καί σέ κάτι μεγαλύτερο. Αὐτά ὅλα εἶναι κοινοί τόποι στόν χῶρο τῆς πολιτικῆς ἐπιστήμης καί τῆς διπλωματίας ἀπό τά χρόνια ἀκόμη τοῦ Θουκυδίδη, ὅσο καί ἄν ἐσχάτως ἐπιλέγουν νά τά παραβλέπουν ὅσοι καλύπτουν τόν ἐνδοτισμό καί τήν δειλία τους ἤ τήν στημένη ὑπηρεσία τους κάτω ἀπό τόν φερετζέ τοῦ «ρεαλισμοῦ». Φαίνεται ὅμως ὅτι ἀκόμη καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος γνώριζε πολύ καλύτερα ἀπό αὐτούς τόν Θουκυδίδη (καί ἄς μήν τόν εἶχε διαβάσει πιθανότατα ποτέ του).

Τό θέμα δέν τελειώνει καί ἴσως χρειαστεῖ νά ἐπανέλθουμε. Βάζοντας μία προσωρινή τελεία ἐδῶ, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι βρισκόμαστε σὲ μία ἐποχὴ ἀκραίας κατάπτωσης καὶ ἀποστασίας, κατὰ τὴν ὁποία θὰ πολλαπλασιάζονται οἱ κληρικοὶ ποὺ θὰ θολώνουν τὰ νερά, θὰ κριτικάρουν ὑπονομευτικὰ καὶ διαστρεβλωτικὰ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων καὶ (γιὰ νὰ θυμηθῶ καὶ πάλι τὸν Ἅγιο Παΐσιο) θὰ φασκιώνουν ὡς «γνωστικοὶ» τὰ πνευματικά τους τέκνα σὰν τὰ μωρά, δῆθεν γιὰ νὰ μὴν στενοχωροῦνται, λέγοντάς τους ὅτι «δὲ πειράζει αὐτό, δὲν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικὰ νὰ πιστεύετε». Ἀπό κοντά στό ἴδιο μῆκος κύματος θά βλέπουμε κα κάθε λογῆς λαϊκούς παρατρεχάμενους (μέλη ἐπισκοπικῶν αὐλῶν, θεολογίσκους τῆς κακιᾶς ὥρας, χριστιανικά σωματεῖα, χριστοκάπηλους πολιτικάντηδες τῆς ψηφοτσομπάνικης ἀγυρτείας κλπ). Ὅλοι αὐτοὶ θὰ συμπεριφέρονται ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ στυγνοῦ σατανοκρατούμενου συστήματος, ἀσχέτως τοῦ ἂν θὰ εἶναι συνειδητὰ τέτοιοι ἢ θὰ παρασύρονται ἀπὸ ἐσωτερικά μπερδέματα καί προσωπικές πλάνες. Μιὰ τέτοια στάση ὅμως, ποὺ ὠθεῖ τοὺς πιστοὺς στὸν ἐφησυχασμό, στὴν ψευδεπίγραφη μακαριότητα καὶ στὴν μὴ ἀντίσταση (εἴτε πρόκειται γιά τόν Προσωπικό Ἀριθμό σήμερα, εἴτε καὶ γιά τὸ σφράγισμα αὔριο), ἀντιβαίνει πλήρως στὰ σημεῖα τῶν ζοφερῶν καὶ δαιμονικῶν καιρῶν μας, οἱ ὁποῖοι στὴν πραγματικότητα ἀπαιτοῦν συνεχῆ ἐγρήγορση, σκληρὸ πνευματικὸ ἀγῶνα καὶ πνεῦμα θυσίας καὶ μετανοίας. Καὶ ἐπειδὴ ἐφ’ ἑξῆς θὰ τὴν βλέπουμε μπροστά μας (ἤ, ἀκριβέστερα, ἀπέναντί μας) ἀπὸ ὁλοένα καὶ περισσότερους νανουριστὲς (κληρικοὺς καὶ λαϊκούς), ὀφείλουμε ἅπαντες νὰ εἴμαστε προετοιμασμένοι καί σέ πλήρη ἐπιφυλακή…

https://agonasax.blogspot.com

Από φρουροί στις Θερμοπύλες θυρωροί στις κερκόπορτες

Από την "καλή ανησυχία" που μας προέτρεπε τα προηγούμενα χρόνια ο Άγιος Παϊσιος, σήμερα στην βαθιά ανησυχία καθότι απουσιάζει η χαριτωμένη πνευματική αφύπνιση. 

Κάποιοι έμειναν στην καλή ανησυχία, ενώ δίπλα μας γίνεται το έλα να δεις.

Ο δυσώνυμος αριθμός δεν κρύβεται μόνο στις λεπτομέρειες, κρύβεται παντού.

Το "χάπι" είναι μοντέρνας τεχνικής για αυτό και χρυσώνεται καλλίτερα.

2024- 2025 "απεταξάμην τον ΧΡΙΣΤΟ και συνεταξάμην με τον εχθρό;"

-" τα Πλινθία έχουν Θεολογικότατον πρόβλημα, επιφέρουν την Απομύρωση και επισείουν Θεϊκή Οργή " 

-" όταν δεν γνωρίζεις, μικρό το κακό (για τα παιδιά υπεύθυνοι οι μεγαλύτεροι ), αλλά όταν γνωρίζεις, ενώ κινείσαι σε ένα περικείμενο νέφος πληροφόρησης, αυτό που επιλέγεις με την θέληση σου για να ταυτιστείς δεν είναι αμαρτία που εξομολογείται, αλλά Πτώση, σαν των Πρωτοπλάστων και του Ιούδα" 

-" σαν να λες απεταξάμην τον ΧΡΙΣΤΟ και συνεταξάμην με τον εχθρό που σε καταγράφει στα κατάστιχα του" 

-"αν απομυρωθείς η ΧΑΡΙΣ φυγαδεύεται και δεν έχεις δύναμη και κουράγιο για μετάνοια"

μας είπε Γέροντας ορθά - κοφτά.

Τα ίδια ακούσαμε από πολλούς πατέρες εν ζωή και που βρίσκονται σήμερα στην αιώνια ζωή.

Ο καθένας είναι ελευθερος εν Χριστω να αξιολογήσει και να επιλέξει πορεία σωτηριολογική.

Προσωπικά θλιβόμαστε για αυτούς που ενώ λέγονται Χριστιανοί φασκιώνουν , όπως έλεγε ο Άγιος Παϊσιος τα πνευματικά τους τέκνα, ότι δεν τρέχει τίποτε.

Μετά τα μπόλια το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

Ο Καιρός θα δείξει και θα αποδείξει που βηματίζουμε, απομένει να διαθέτουμε την ισορροπία της λογικής, την νήψη των Αγίων Πατέρων απόθεμα Υπομονής και Πίστης. 

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

''ΕΚΑΝΕ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ;'' Ομιλία π.Θεοδώρου Ζήση και π.Σεραφείμ Ζήση

 

Ιερά Αποτείχιση

Ἀξιώματα καὶ ἀνθρώπινη δόξα

Ἀπορῶ, πώς μερικοί δίνουν τόση σημασία στὴν ἀνθρώπινη δόξα καὶ ὄχι στὴν δόξα τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς περιμένει, ὅταν «τῶν ἀνθρώπων τὴν δόξαν φύγωμεν». 

Σὲ τί θὰ μᾶς ὠφελήση, ἄν ἀποκτήσουμε καὶ τὸ πιὸ μεγάλο ἀξίωμα ποὺ ὑπάρχει καὶ μᾶς ἐγκωμιάζη ὅλος ὁ κόσμος; Θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸν Παράδεισο τὰ ἐγκώμια τοῦ κόσμου ἤ θὰ μᾶς ὠθήσουν στὴν κόλαση; 

Τί εἶπε ὁ Χριστός; «Δόξαν παρά ἀνθρώπων οὐ λαμβάνω». Σὲ τί θὰ μὲ ὠφελοῦσε ἄν μποροῦσα νὰ γίνω ἀπὸ μοναχός ἱερομόναχος, δεσπότης, πατριάρχης; 

Θὰ μὲ βοηθοῦσαν τὰ ἀξιώματα νὰ σωθῶ ἤ θὰ ἦταν μεγάλο βάρος σὲ ἕναν ἀδύνατο Παΐσιο καὶ θὰ μὲ γκρέμιζαν στὴν κόλαση; 

Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἄλλη ζωή, μποροῦσε νὰ δικαιολογηθῆ μία τέτοια ἀνοησία. Ἕνας ὅμως ποὺ ἐπιδιώκει τὴν σωτηριά τῆς ψυχῆς τοῦ ὅλα τὰ βλέπει «σκύβαλα» καὶ δὲν ἐπιδιώκει ἀξιώματα.

Ὁ Μωυσῆς, πάρ΄ ὅλο ποὺ ἦταν ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεό νὰ ἐλευθερώση τὸν λαό τοῦ Ἰσραήλ, δὲν ἀξιώθηκε νὰ πάη στὴν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, γιατί ἔφθασε σὲ σημεῖο νὰ ἀγανακτήση κατὰ τοῦ Θεοῦ ἐξ αἰτίας τοῦ λαοῦ. 

Ζοῦσε συνέχεια μέσα στὴν γκρίνια τοῦ λαοῦ καὶ μία φορά ἀγανάκτησε. «Μοῦ ζητοῦν νερό, εἶπε. 

Ποῦ νὰ τούς βρῶ νερό;». Μά πρίν ἀπὸ λίγο χτύπησες τὴν πέτρα καὶ ἔβγαλες νερό καὶ τούς ἔδωσες!

Δύσκολο ἦταν; Ἀλλά εἶχε μπλέξει μὲ τὰ θέματα, μὲ τὶς ὑποθέσεις τοῦ λαοῦ καὶ ξέχασε πόσο νερό εἶχε βγάλει νωρίτερα, καὶ ἀπὸ τὶς πολλές σκοτοῦρες ποὺ εἶχε, δὲν τὸ κατάλαβε, γιὰ νὰ ζητήση συγχώρεση ἀπὸ τὸν Θεό.

Ἄν ζητοῦσε συγχώρεση, θὰ τὸν συγχωροῦσε ὁ Θεός.

Τὸ νὰ μήν πάη στὴν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας ἦταν ἕνας μικρός κανόνας ἀπὸ τὸν Θεό, ἕνα ἐπιτίμιο γιὰ τὴν ἀγανάκτησή του. Φυσικά ὁ Θεὸς τὸν πῆρε στὸν Παράδεισο καὶ τὸν τίμησε μὲ τὸ νὰ τὸν στείλη μαζί μὲ τὸν Προφήτη Ἠλία στὸ Ὅρος Θαβώρ, στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου. 

Ὅλα αὐτὰ βοηθοῦν νὰ καταλάβουμε πόσο μεγάλο ἐμπόδιο γίνεται τὸ ἀξίωμα μὲ τὶς εὐθύνες γιὰ τὴν πορεία ἑνός Χριστιανοῦ πρὸς τὸν Παράδεισο.

Μερικοί, ἐνῶ ἐσωτερικά καὶ ἐξωτερικά θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ὅλο χαρά, γιατί οἰκονόμησε ὁ Θεὸς νὰ εἶναι ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ κάθε εὐθύνη, ἀντιθέτως ἐπιδιώκουν εὐθύνες καὶ ἀξιώματα, καὶ ὅταν δὲν τούς δίνωνται, τσιγαρίζονται καὶ φθείρουν καὶ τὴν ψυχή τους καὶ τὸ σῶμα τους, τὸν ναό τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. 

Ἐνῶ ὁ Χριστός τούς ἑτοιμάζει τὴν οὐράνια δόξα, αὐτοί θέλουν νὰ περάσουν στὸν Παράδεισο διά μέσο τῆς δόξης τῶν ἀνθρώπων.

Ἴσως ὅμως μου ποῦν μερικοί: «Γιατί ἄλλοι δοξάζονται καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους, δοξάζονται μετά καὶ ἀπὸ τὸν Θεό;» Στὴν οὐσία κανεὶς δὲν θὰ δοξασθῆ ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν θέλη τὴν ἀνθρώπινη δόξα. 

Νὰ μήν ἐπιδιώκη ποτέ κανεὶς μόνος του εὐθύνες.

Ὅταν τὸν ἀπαλλάσσουν ἀπὸ εὐθύνες, θὰ πρέπη νὰ χαίρεται, γιατί κανονικά θὰ ἔπρεπε νὰ στενοχωριέται γιὰ τὶς εὐθύνες ποὺ εἶχε. Ἄν δὲν χαίρεται, σημαίνει ὅτι ὑπάρχει μέσα τοῦ ὕπουλα ἡ ὑπερηφάνεα. 

Νὰ μήν ἐπιδιώκουμε ποτέ ἀξιώματα, γιὰ νὰ δοξασθοῦμε ἀπὸ αὐτά, γιατί αὐτὸ φανερώνει ἀρρώστια προχωρημένη. 

Δείχνει ὅτι βαδίζουμε ἀρρωστημένα ἄλλο δρόμο ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ταπεινοφροσύνης ποὺ βάδισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ ἔφθασαν στὸν Παράδεισο.

Ἔχουμε πλῆθος Ἁγίων Πατέρων ποὺ ἀπέφευγαν τὶς εὐθύνες∙ ἡγουμενίες, ἱερωσύνη καὶ ἀρχιερωσύνη. 

Ἄλλοι ἔκοβαν τὰ χέρια, ἄλλοι τὶς μύτες, ἄλλοι τὰ αὐτιά καὶ ἄλλοι τὶς γλῶσσες, γιὰ νὰ μήν εἶναι ἀρτιμελεῖς καὶ τούς χειροτονήσουν. 

Ἄλλους τούς ξεσκέπαζαν τὶς καλύβες καὶ τούς χειροτονοῦσαν ἀπὸ πάνω, ἄλλους τούς χειροτονοῦσαν ἀπὸ μακριά, ὅπως τὸν Ἅγιο Ἀμφιλόχιο. 

Ἐνῶ εἶχαν μόρφωση καὶ ἁγιότητα, ἐπειδή ὅμως εἶχαν νιώσει τὴν μεγάλη ἀξία τῆς ψυχῆς, καθώς καὶ τὸ μεγάλο βάρος τῶν εὐθυνῶν, ποὺ γίνεται μεγάλο ἐμπόδιο γιὰ νὰ σωθῆ ὁ ἄνθρωπος, 

Γι’ αὐτὸ τὶς ἀπέφευγαν. Αὐτοί βρῆκαν τὸν κανονικό δρόμο.

Καὶ στὸ Ἅγιον Ὅρος μερικοί θεωροῦν τὴν ἱερωσύνη ἐμπόδιο στὴν πνευματική ζωή, γιατί ἐκτός τῶν ἄλλων ὑποχρεώσεων εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ πᾶνε, ὅταν ἔρθη ἕνας δεσπότης, ἤ νὰ πᾶνε στὰ πανηγύρια –πνευματικά βέβαια πανηγύρια, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ δὲν ἀναπαύουν. 

Ὅταν ἤμουν στὸ Κοινόβιο, γνώρισα ἕναν διάκο ποὺ γέρασε καὶ πέθανε διάκος. 

Ὅταν ἦταν ἀκόμη νέος μοναχός, τὸ Μοναστήρι εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ διάκο καὶ τὸν χειροτόνησαν. 

Ἀργότερα ἦρθαν νεώτεροι. 

Οἱ νεώτεροι ἔγιναν διάκοι καὶ ἱερεῖς, καὶ ἐκεῖνος ἔδινε συνέχεια τὴν σειρά του στούς ἄλλους καὶ παρέμενε διάκος.

Ὅταν τοῦ ἔλεγαν νὰ γίνη ἱερεύς, ἔλεγε: 

«Τώρα δὲν ἔχει ἀνάγκη τὸ Μοναστήρι. Δόξα τῷ Θεῶ, ὑπάρχουν οἱ νεώτεροι ἀδελφοί». 

Τὸν ἔβαλαν στὸ γραφεῖο. 

Ὅταν ἦρθαν μορφωμένοι στὸ Μοναστήρι, παρακάλεσε καὶ ἔφυγε καὶ ἀπὸ τὸ γραφεῖο. 

Ὅταν τὸ Μοναστήρι περνοῦσε μία δυσκολία, παρακάλεσε αὐτός ὸ εὐλαβής διάκος ἕναν ἱερέα ἐνάρετο νὰ ἀναλάβη τὴν ἡγουμενία. 

Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: 

«Πῶς ἐσύ ἀποφεύγεις τὶς εὐθύνες καὶ τὶς φορτώνεις σ΄ ἐμένα; Γίνε ἐσύ προϊστὰμενος, γιὰ νὰ γίνω καὶ ἐγώ ἡγούμενος».

Ἔτσι ἔγινε ὁ ἕνας ἡγούμενος καὶ ὁ ἄλλος προϊστὰμενος. 

Ὅταν τακτοποιήθηκαν τὰ πράγματα καὶ πήγαινε καλά τὸ Μοναστήρι, παραιτήθηκε πάλι ἀπὸ προϊστὰμενος. 

Πολύ μὲ βοήθησε αὐτός ὁ διάκος∙ εἶχε πολλή Χάρη Θεοῦ. Αὐτόν καλοῦσαν γιὰ τὰ δύσκολα θέματα στὴν Ἱερά Κοινότητα νὰ πῆ τὴν φωτισμένη τοῦ γνώμη. 

– Τί φταίει, Γέροντα, ὅταν πνευματικοί ἄνθρωποι, ἐνῶ δὲν ἀγαποῦν τὰ χρήματα, ἐπιδιώκουν ὅμως τὴν δόξα;

Ἰσχύει αὐτὸ ποῦ ἔλεγαν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες: 

«Πολλοί ἐμίσησαν τὸν πλοῦτον, τὴν δόξαν οὐδείς»;

– Τὸ κεφάλι τὸ ἄδειο φταίει! Αὐτή εἶναι κενή δόξα. 

Τὸ «πολλοί ἐμίσησαν τὸν πλοῦτον…» εἶναι κοσμική νοοτροπία∙ δὲν χωράει στὴν πνευματική ζωή. 

Αὐτὰ τὰ ἔλεγαν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ποὺ δὲν γνώριζαν τὸν ἀληθινό Θεό. 

Στὴν πνευματική ζωή ἡ δόξα πρέπει νὰ ἐξαφανισθῆ. 

Μεγαλύτερη ἀτιμία ἀπὸ αὐτή ποῦ ὑπέφερε ὁ Χριστός ὑπέφερε κανείς; 

Οἱ Πατέρες τὴν ἀτιμία ζητοῦσαν καὶ τούς τιμοῦσε ὁ Θεός. Αὐτοί ἀκόμη στὸ κοσμικό στὰδιο βρίσκονται. Ποδόσφαιρο παίζουν. ΠΑΟΚ‐ΑΕΚ‐ΔΟΞΑ! 

Ἡ δόξα ποὺ ἀναφέρει στὸ Εὐαγγέλιο ἔχει ἀγάπη καὶ ταπείνωση. «Δόξασόν σου τὸν υἱόν, λέει, ἴνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάση σὲ… αὐτή δέ ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἴνα γινώσκωσι σὲ τὸν μόνον ἀληθινόν Θεόν». 

Ζητοῦσε δηλαδή ὁ Χριστός ἀπὸ τὸν Θεό νὰ γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τὸν Λυτρωτή τους, γιὰ νὰ σωθοῦν. Σήμερα οἱ περισσότεροι ἐνδιαφέρονται πῶς νὰ ἀποκτήσουν ἀπὸ παντοῦ δόξα. 

Δόξα ἀπὸ ΄δῶ, δόξα ἀπὸ ΄κεῖ, καὶ τελικά καταλήγουν σὲ… λόξα ἀπὸ ΄δῶ, λόξα ἀπὸ ΄κεῖ. Αὐτὸ εἶναι ποὺ εἶπε ὁ Χριστός: «Δόξαν παρά ἀλλήλων λαμβάνοντες», «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». 

Μὲ κάτι τέτοια μου ἔρχεται νὰ κάνω ἐμετό. Σὲ τέτοια ἀτμόσφαιρα δὲν μπορῶ νὰ ζήσω οὔτε εἴκοσι τέσσερις ὧρες.

Οἱ εὐθύνες εἶναι μεγάλο ἐμπόδιο στὴν πνευματική ζωή. Ὅσοι θέλουν νὰ κάνουν δουλειά πνευματική ἀποφεύγουν τὶς εὐθύνες. 

Συνήθως δὲν βλέπει κανεὶς καλό τέλος σ΄ αὐτούς ποὺ ἐπιδιώκουν ἀξιώματα καὶ προϊσταμενίες. Μπαίνει τὸ προσωπικό στοιχεῖο, ὁ ἐγωισμός, καὶ μετά συγκρούονται καὶ μαλώνουν μεταξύ τους οἱ προϊστὰμενοι, ἐπειδή ὑπάρχει καὶ στὸν ἕνα καὶ στὸν ἄλλο προϊστὰμενο ὁ ἐγωισμός.

Ὅσοι ὅμως ἀγωνίζονται φιλότιμα καὶ δὲν ἀναπαύουν τὸν ἑαυτό τους καὶ βγάζουν τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ τὴν κάθε ἐνέργειά τους βοηθᾶνε πολύ θετικά, γιατί τότε μόνον ἀναπαύονται οἱ ψυχές ποὺ ἔχουν ἀνάγκη βοηθείας καὶ τότε μόνο θὰ ἀναπαυθῆ ἐσωτερικά ἡ ψυχή τους καὶ σ΄ αὐτήν τὴν ζωή καὶ στὴν αἰώνια.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, παλιά, ἔφευγαν στὴν ἔρημο πρῶτα καὶ ἐρημώνονταν ἀπὸ τὰ πάθη τους μὲ τὸν ἀγώνα τους. 

Χωρίς σχέδια καὶ προγράμματα δικά τους ἀφήνονταν στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπέφευγαν τὰ ἀξιώματα καὶ τὴν ἐξουσία, ἀκόμη καὶ ὅταν ἔφθαναν σὲ μέτρα ἁγιότητος –ἐκτός ἄν ἡ Μητέρα Ἐκκλησία εἶχε ἀνάγκη, ὅποτε ἔκαναν ὑπακοή στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ δοξαζόταν τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἁγία τους ζωή. 

Γίνονταν δηλαδή πνευματικοί αἱμοδότες, ἀφοῦ ἀποκτοῦσαν καλή κατάσταση πνευματικῆς ὑγείας στὴν ἔρημο, μὲ τὴν καλή πνευματική τροφή καὶ τὴν ἄγρυπνη πατερική παρακολούθηση.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» σελ. 175 ‐ 177

Παναγία μου, σε παρακαλώ, Φώτισε το σκοτάδι της ψυχής μου...

Παναγία μου, σε παρακαλώ, διώξε απο την ψυχή μου κάθε λογισμό υπερηφάνειας. 

Φώτισε το σκοτάδι της ψυχής μου να δω ποιός είμαι στα αλήθεια...

Να δω οτι είμαι ο τελευταίος των ανθρώπων, να μην υπερηφανεύομαι όταν με επαινούν να μην στεναχωριέμαι όταν με βρίζουν, όταν με κατηγορούν...

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι

Ὅταν ὁ ἅγιος Παΐσιος κατέβαινε στοὺς δρόμους, γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν Ὀρθοδοξία (hristospanagia3.blogspot.com), θὰ ἐξομολογηθῶ δημόσια τὴν τότε ἁμαρτία μου, ξενίστηκα ἀρκετὰ καὶ δὲν μοῦ ἄρεσε ἡ ἀντίδραση αὐτὴ ἀπὸ ἕνα ἅγιο ἄνθρωπο καὶ δὴ ἀσκητὴ μαναχὸ ἁγιορείτη καὶ ἐρημίτη – σημειωτέον σὲ πιὸ ἀνώριμη ἡλικία ὁ γράφων καὶ ὁ ἁγιορείτης μὴ ἀνακηρυγμένος ἐπίσημα ἅγιος. 

Τὸ ἁμάρτημά μου τὸ συνειδητοποίησα πλήρως αὐτὲς τὶς μέρες μὲ τοὺς “ἀδέσποτους” τῆς Θεσσαλονίκης. 

Καὶ αὐτὸ ὄχι διότι ὁ Παΐσιος ἀνακηρύχθηκε ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ πρέπει νὰ θαυμάζουμε καὶ νὰ ἡρωοποιοῦμε οἱανδήποτε ἄποψη καὶ στάση του. 

Ὄχι. 

Ἀλλὰ βλέποντας μὲ θλίψη τὴν ἄνευρη καὶ ὑποτονικὴ ἀντίδραση τῶν σημερινῶν χριστιανῶν καὶ κυρίως τὸ ἀπελπιστικὸ “μάζεμα” τῆς ἀνακοίνωσης τοῦ νέου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλοθέου (news247.gr).

Στὴν ἀρχὴ θὰ ἔλεγα ὅτι χάρηκα κάπως μὲ τὴν ἀντίδραση τοῦ Θεσσαλονίκης. 

Γρήγορα ὅμως ἀκολούθησε ἡ ἀπογοήτευση μὲ αὐτὸ ποὺ διάβασα, συνδυάζοντάς το μὲ τὴν πρόσφατη ἀτονικὴ πολεμικὴ τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ ἄλλων συν­αφῶν θεμάτων. 

Φίλος μοῦ εἶπε πὼς ἦταν παρὼν σὲ ἐπίσκεψη Ἐπισκόπου στὸν ὅσιο Πορφύριο. 

Ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος ἀποχώρησε, ὁ ἅγιος σχολίασε μὲ θλίψη πόσο “λίγοι” εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν μας. 

Δὲν μπορεῖς, ἅγιε Θεσσαλονίκης, νὰ μιλᾶς μὲ τόσο ξενέρωτο τρόπο καὶ νὰ ἀφήνεις τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς πίστεώς μας ἀνυπεράσπιστα στὰ βρώμικα στόματα καὶ μυαλὰ τῶν ἄθεων χριστομάχων τῆς ἐπικαιρότητας, οἱ ὁποῖοι ὁλοένα καὶ ἀποθρασύνονται βλέποντας τὸν ἄχρωμο ἕως ἀνυπόστατο ζῆλο τῶν χριστιανῶν καὶ δὴ τῶν πνευματικῶν τους ταγῶν. 

Δὲν πρόκειται, Παν­αγιώτατε, ἁπλὰ γιὰ μία “ἄποψή” σου. Ἐκπροσωπεῖς τὴ φωνὴ μίας ὁλόκληρης Ἐκκλησίας καὶ συγκεκριμένα μίας ἱστορικότατης Ὀρθόδοξης Ἐπισκοπῆς.

Δὲν ξέρω ἂν ἡ τοποθέτησή μου αὐτὴ θεωρηθεῖ φονταμενταλιστικὴ καὶ ἀκραία, ἀλλὰ μπαίνω κάπως στὴ θέση τοῦ ἁγίου Παϊσίου, ὁ ὁποῖος, γέρων καὶ καρκινοπαθὴς τότε, βγῆκε ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀγάπη του γιὰ τὸν Χριστὸ νὰ διαμαρτυρηθεῖ, μὴ ὑπολογίζοντας ὁποιοδήποτε κόστος. 

Τώρα τὸν καταλαβαίνω ποὺ ἔλεγε κάτι ἀκόμα, τὸ ὁποῖο ἐπίσης μὲ προβλημάτιζε πάλαι ποτὲ ἀρνητικά: 

“Σήμερα εἶναι ἁμαρτία ἂν δὲν μιλάει κάποιος” (προφανῶς ἀναφερόμενος σὲ μοναχοὺς καὶ εὐλαβεῖς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦν τὴν ἀρετὴ τῆς ἐν ταπεινώσει σιωπῆς, μὲ βάση τὴν ἀσκητικὴ ὀρθόδοξη παράδοση). 

Συγχώρεσέ με, ἅγιε, πόσο δίκαιο εἶχες… 

Καὶ πρέσβευε στὸν Χριστὸ νὰ συγχωρεῖ τοὺς σημερινοὺς χριστιανούς, ποὺ ἀντὶ λαμπάδες Χάριτος μετηλλά­χθησαν σὲ λαπάδες…

Κ. Ν.

Λάρισα, 16/03/2024

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ

https://odysseiatv.blogspot.com/

Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή, αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό

Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρώμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο.

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε:

«Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου».

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-"Πάθη και Αρετές. Λόγοι Ε΄ Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης)

πηγή

" ...Τέτοια παλαβή χαρά θά έχεις" !!!!!

Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή!

Η κοσμική χαρά δίνει κάτι τό πρόσκαιρο, κάτι γιά εκείνη τήν στιγμή, δέν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά.

Η πνευματική χαρά είναι ζωή παραδεισένια.

Όσοι πέρασαν πρώτα από τήν Σταύρωση καί αναστήθηκαν πνευματικά, ζούν τήν πασχαλινή χαρά.

"Πάσχα, Κυρίου Πάσχα"!

Καί μετά έρχεται η Πεντηκοστή!...

- Γέροντα, πές τε μας κάτι γιά τίς ουράνιες χαρές.

- Καί σ' αυτήν τήν ζωή υπάρχουν ουράνιες χαρές καί ηδονές καί αναρωτιέται κανείς άν στήν άλλη υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτό που ζεί εδώ.

Αυτές οι χαρές δέν εκφράζονται, μόνο βιώνονται.

- Γέροντα, πώς μπορείς νά φθάσεις σέ αυτήν τήν κατάσταση;

- Γιά νά έλθεις στήν κατάσταση που νά μήν μπορείς νά χωρέσεις τήν χαρά, ούτε νά τήν εκφράσεις, χρειάζεται νά προσέξεις τρία πράγματα:

Νά κινήσαι απλά, νά μήν ασχολήσαι μέ τούς άλλους, νά λές τήν ευχή.

Άν κάνεις αυτά, θά έλθει η ώρα που θά νοιώθεις τόση χαρά που θά μου λές:

"Παππούλη μου, π α λ ά β ω σ α!

Μήπως δέν είμαι καλά;

Τί είναι αυτό που νοιώθω; 

Τέτοια παλαβή χαρά θά έχεις!

(Από τό βιβλίο της Αποστολικής Διακονίας, Ανθολόγιον Συμβουλών Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου)

https://odysseiatv.blogspot.com

Άγιος Παΐσιος: - Ο διάβολος είναι Α Δ Υ Ν Α Μ Ο Σ !

-Γέροντα, μου λέει ο λογισμός ότι ο διάβολος, ιδίως στίς μέρες μας, έχει πολύ δύναμη.

-Ο διάβολος έχει κακία καί μίσος, όχι δύναμη. 

Η αγάπη του Θεού είναι παντοδύναμη. 

Ο σατανάς προσπαθεί νά φανεί παντοδύναμος, αλλά δέν τά καταφέρνει. 

Φαίνεται δυνατός, αλλά είναι τελείως αδύναμος.

Πολλά καταστρεπτικά σχέδιά του χαλούν, πρίν κάν αρχίσουν νά πραγματοποιούνται. 

Θά άφηνε ποτέ ένας πολύ καλός πατέρας μερικά αλητάκια νά χτυπούν τά παιδιά του;

-Γέροντα φοβάμαι τά ταγκαλάκια.

-Τί νά φοβηθείς; 

Τά ταγκαλάκια δέν έχουν καμμία δύναμη. 

Ο Χριστός είναι παντοδύναμος. 

Ο πειρασμός είναι σάπιος. 

Σταυρό δέν φοράς; 

Τά όπλα του διαβόλου είναι αδύναμα. 

Ο Χριστός μας, μας έχει οπλίσει μέ τόν Σταυρό Του. 

Μόνο όταν αφήσουμε τά όπλα τα πνευματικά, τότε ο εχθρός έχει δύναμη. 

Ένα μικρό σταυρουδάκι έδειξε ένας ορθόδοξος ιερέας σέ έναν μάγο καί έκανε νά τρέμει ο δαίμονας που είχε επικαλεσθεί μέ τίς μαγείες του.

(Από τό βιβλίο της Αποστολικής Διακονίας, Ανθολόγιο Συμβουλών Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου)

https://odysseiatv.blogspot.com

Όταν σε αδικούν, κράτα σιωπή

Όταν σε αδικούν, κράτα σιωπή.

Άσε τον χρόνο στον Θεό! Αυτός ξέρει καλύτερα πότε κ πως θα σε δικαιώσει.

– Γέροντα πως να βλέπουμε αυτον που μας αδικεί;

– Πως να τον βλέπουμε; Σαν έναν μεγάλο ευεργέτη μας, που μας κάνει καταθέσεις στο ταμιευτήριο του Θεού. Μας κάνει πλούσιους αιώνια...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/

«ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΜΑΥΡΟΥΣ, ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟΥΣ..»

Περί πλάνης των Εσχάτων

Ἱερομόναχος Δαμασκηνός: Κάποτε λοιπὸν μοῦ εἶπε (o Άγιος Παΐσιος) καὶ τὸ ἀκόλουθον, τὸ ὁποῖον μὲ συνετάραξε.

«Κατ΄ αὐτὰς τὰς ἡμέρας, Πάτερ, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μοῦ ἔδειξε τὸν Ἅδην ἐκεῖ ποὺ εἶναι αἱ ψυχαὶ τῶν κολασμένων ἀνθρώπων, τὸν τόπον ποὺ βασιλεύει ὁ διάβολος.

Ἐκεῖ ἀπὸ ὅλα τὰ φρικτὰ ποὺ εἶδα κατ΄ ἐξοχὴν μὲ ἐντυπωσίασε ὅτι εἶδα πολλοὺς Ἀρχιερεῖς, μαύρους, ἀπολιθωμένους, ὀρθίους μὲ προτεταμένην τὴν ποιμαντορικὴν ῥάβδον…»

athoskoinonia.wordpress.com

Με αυτή την φωτογραφία επιβεβαιώνεται ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ που έλεγε « δεν θα αφήσει ο ΘΕΟΣ την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ για πολύ ακόμα στα χέρια των βρώμικων τούρκων»

Η τουρκία ξάπλα μέσα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ- η βεβήλωση της βεβήλωσης.

Στη φωτογραφία απεικονίζεται ένας Τούρκος μουσουλμάνος να έχει ξαπλώσει στο τιρκουάζ χαλί που έχει στρωθεί στο δάπεδο της Αγίας Σοφίας, για να τραβήξει selfie!

https://www.iefimerida.gr/kosmos/agia-sofia-i-asebis-selfi-moysoylmanoy-xaplomenos-sto-hali

Από εδώ και πέρα όλο τέτοιες προκλήσεις θα γίνονται. 

Με αυτούς θα πάτε να κάνετε διάλογο πάνω σε νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα μας;

«Το ένα τρίτο των Τούρκων θα σκοτωθεί, το ένα τρίτο θα εκχριστιανιστεί και το υπόλοιπο θα φύγει βαθιά μέσα στην Ασία» ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Αιτωλός.

«Εἶναι ἕνας λαὸς σὰν τοὺς γύφτους, βρώμικος καὶ φοβιτσιάρικος.» ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ https://enromiosini.gr/arthrografia/%E1%BD%85%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%89-%CE%B4%E1%BD%B2%CE%BD-%CE%B8%E1%BD%B0-%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD-%E1%BC%80/

Ιδιόχειρο σημείωμα του σε ταχυδρομική κάρτα 

«Ἀγαπητέ μου ἀδελφὲ Ἰωάννη,

Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ δώση γρήγορα νὰ ἔλθη ἡ χάση τοῦ τουρκικοῦ φεγγαριοῦ. Ἀμήν. Τοῦ Ἁγίου Δημητρίου κλείνω δύο χρόνια πού προσευχήθηκα στὴν Ἁγία Σοφιά μας καὶ εἶπα τὰ παράπονά μου στὸν καλὸν Θεόν. Μὲ κατάλαβε ὁ Τοῦρκος φύλακας πού προσευχόμουν καὶ μὲ ἔδιωχνε ἔξω κ.τ.λ. καὶ πρόσθεσα καὶ ἄλλα παράπονα στὸν Θεόν.

Πιστεύω δὲν θὰ τὴν ἀφήση τὴν Ἁγία Σοφιά μας στὰ χέρια τῶν βρώμικων Τούρκων. 

Εἶναι ἕνας λαὸς σὰν τοὺς γύφτους, βρώμικος καὶ φοβιτσιάρικος. Τώρα δὲν ἔχουν ἰδανικά, διότι πρὶν πιστεύανε στὸν Μωάμεθ, ἀργότερα στὸν Κεμάλ. Τώρα οὔτε στὸ Μωάμεθ πιστεύουν (γιατί μορφώθηκαν κάπως καὶ εἶδαν ὅτι ἦτο ἕνας ἀγύρτης ὁ Μωάμεθ) οὔτε καὶ στὸν Κεμὰλ πιστεύουν, ἄλλα στὴν σαρκολατρεία.

Ἐνῶ ἐμεῖς πιστεύουμε στὸ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἔχει συνέχεια τὴν θεϊκή Του ἀξία. Καὶ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἔχει πάντα ἰδανικὰ καὶ τὸν Χριστὸ μὲ τὴν Παναγία μαζί του.

Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ Μοναχὸς Παϊσιος»

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

"Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται ΕΔΩ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ' αυτήν τήν ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται γιά τήν ΑΛΛΗ, επειδή ΕΞΟΦΛΑ αμαρτίες! Είναι μακάριος εκείνος που έχει, όχι 1 ΣΤΑΥΡΟ, αλλά 5...

Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, 

γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ' αυτήν την ζωή,

τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, 

επειδή εξοφλά αμαρτίες. 

Οι σταυροί των δοκιμασιών 

είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», 

από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. 

Είναι μακάριος εκείνος που έχει, 

όχι έναν σταυρό, 

αλλά πέντε. 

Μια ταλαιπωρία, 

ή ένας θάνατος μαρτυρικός 

είναι και καθαρός μισθός. 

Γι' αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: 

''Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, 

γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου.''

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

https://odysseiatv.blogspot.com/

Κωνσταντίνος Καρακατσάνης: Από τον Άγιο Παΐσιο έως τα κρίσιμα σύγχρονα ζητήματα βιοηθικής

 

NIKH

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ - Αυθεντικές μαρτυρίες και κείμενα

 

NOIAZOMAI

Ο Άγιος Παΐσιος μιλάει για αυτούς που φοράνε Σταυρό στο λαιμό…

 

https://www.youtube.com/@thriskeutikaLogia

" Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε" ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΕΡΟΥΜΕ- ΜΟΝΟ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΠΙΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΛΟΓΟΙ του ...

«Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει!»

Όλοι οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Θέλουν δε θέλουν όμως, προωθούν το σχέδιο του Θεού. 

Όλο το κακό σήμερα προέρχεται από την απιστία. 

Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. 

Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. 

Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό ούτε για έναν Άγιο. Το εμπόδιο σ’ εμάς τους ανθρώπους είναι......η ολιγοπιστία, με την οποία εμποδίζουμε τις μεγάλες θείες δυνάμεις να μας πλησιάσουν.

Και ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη δύναμη δίπλα μας, εμείς, επειδή υπάρχει μέσα μας σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο στοιχείο, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το θείο, που ξεπερνάει όλου του κόσμου τις ανθρώπινες δυνάμεις, γιατί οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύναμες. 

– Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη; 

– Για να διαλέξη τα παιδιά Του. «Κάνε ,διάβολε, ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα σπάση τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δε μας φοβίζει. 

Μπορούσε να τον είχε ξεκάνη τον διάβολο ο Θεός∙ Θεός είναι! Εάν θέλη, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας. Θα τον άφηνε να ταλαιπωρή και να βασανίζη το πλάσμα Του; Τον άφησε όμως μέχρις ενός σημείου και έως καιρού, για να μας βοηθάη με την κακία του∙ να μας πειράζη, για να τρέχουμε σ’ Αυτόν. Μόνον αν πρόκειται να βγη καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξη. Αν δε βγη καλό, δεν επιτρέπει. Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Πάντως, όπως και αν είναι, ο πονηρός μας κάνει καλό∙ μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται. 

Ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στον Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζώμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες, και Εκείνος θα κάνη ο,τι είναι καλύτερο. 

Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο « χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν », που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού. Όταν κανείς απελπισθή με την καλή έννοια από τον εαυτό του ,τότε βρίσκει τον Θεό. 

«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι »… Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει. Να έχουµε απόλυτη εµπιστοσύνη. 

Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το παραμικρό. 

-Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! ‘Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει! Κι αν δεν δει ότι θα βγει κάτι καλό, δεν επιτρέπει τίποτα το άσχημο! 

Ξέρει ο Θεός. 

Έχει πρόνοια για το πλάσμα Του. Αμήν!

konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

Ὅσιος Παΐσιος: «Ὁ Θεὸς οἰκονομάει γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν σταυρὸ ἀνάλογο μὲ τὴν ἀντοχή του, ὄχι γιὰ νὰ βασανιστῆ, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνεβῆ ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὸν Οὐρανὸ»

Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν

– Γέροντα, τὸ σταυρουδάκι ποὺ μοῦ δώσατε τὸ φορῶ συνέχεια καὶ μὲ βοηθάει στὶς δυσκολίες μου.

– Νά, τέτοια σταυρουδάκια εἶναι οἱ δικοί μας σταυροί, σὰν αὐτὰ ποὺ κρεμοῦμε στὸν λαιμό μας καὶ μᾶς προστατεύουν στὴν ζωή μας. Τί νομίζεις, ἔχουμε μεγάλο σταυρὸ ἐμεῖς; Μόνον ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ μας ἦταν πολὺ βαρύς, γιατὶ ὁ Χριστὸς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους δὲν θέλησε νὰ χρησιμοποιήση γιὰ τὸν ἑαυτό Του τὴν θεϊκή Του δύναμη. Καὶ στὴν συνέχεια σηκώνει τὸ βάρος τῶν σταυρῶν ὅλου τοῦ κόσμου καὶ μᾶς ἐλαφρώνει ἀπὸ τοὺς πόνους τῶν δοκιμασιῶν μὲ τὴν θεία Του βοήθεια καὶ μὲ τὴν… γλυκειά Του παρηγοριά.

Ὁ Καλὸς Θεὸς οἰκονομάει γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν σταυρὸ ἀνάλογο μὲ τὴν ἀντοχή του, ὄχι γιὰ νὰ βασανιστῆ, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνεβῆ ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὸν Οὐρανὸ – γιατὶ στὴν οὐσία ὁ σταυρὸς εἶναι σκάλα πρὸς τὸν Οὐρανό. Ἂν καταλάβουμε τί θησαυρὸ ἀποταμιεύουμε ἀπὸ τὸν πόνο τῶν δοκιμασιῶν, δὲν θὰ γογγύζουμε, ἀλλὰ θὰ δοξολογοῦμε τὸν Θεὸ σηκώνοντας τὸ σταυρουδάκι ποὺ μᾶς χάρισε, ὁπότε καὶ σὲ τούτη τὴν ζωὴ θὰ χαιρώμαστε, καὶ στὴν ἄλλη θὰ ἔχουμε νὰ λάβουμε καὶ σύνταξη καὶ «ἐφάπαξ». Ὁ Θεὸς μᾶς ἔχει ἐξασφαλισμένα κτήματα ἐκεῖ στὸν Οὐρανό. Ὅταν ὅμως ζητοῦμε νὰ μᾶς ἀπαλλάξη ἀπὸ μιὰ δοκιμασία, δίνει αὐτὰ τὰ κτήματα σὲ ἄλλους καὶ τὰ χάνουμε. Ἐνῶ, ἂν κάνουμε ὑπομονή, θὰ μᾶς δώση καὶ τόκο.

Εἶναι μακάριος αὐτὸς ποὺ βασανίζεται ἐδῶ, γιατί, ὅσο πιὸ πολὺ παιδεύεται σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται γιὰ τὴν ἄλλη, ἐπειδὴ ἐξοφλᾶ ἁμαρτίες. Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τὰ «τάλαντα», ἀπὸ τὰ χαρίσματα, ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός. Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὄχι ἕναν σταυρὸ ἀλλὰ πέντε. Μιὰ ταλαιπωρία ἢ ἕνας θάνατος μαρτυρικὸς εἶναι καὶ καθαρὸς μισθός. Γι᾿ αὐτὸ σὲ κάθε δοκιμασία νὰ λέμε: «Σ᾿ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γιατὶ αὐτὸ χρειαζόταν γιὰ τὴν σωτηρία μου».

Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου

ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή»

ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

https://eugenikos.blogspot.com/

Ο Άγιος Παΐσιος μιλάει για αυτούς που φοράνε Σταυρό στο λαιμό…

 

https://www.youtube.com/channel/UCG3yZ-RPcbm3Gjb9hkRxcCg