.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Έρχονται οικουμενιστικές εξελίξεις! Πάπας Φραγκίσκος προς Βαρθολομαίο: Επείγουσα ανάγκη για πλήρη ενότητα



Κάτι τρέχει με τα οικουμενιστικά σχέδια Βατικανού και Φαναρίου…
Με αφορμή την παρουσία Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων στο Φανάρι ως κομμάτι της παραδοσιακής ανταλλαγής αντιπροσωπειών για τις θρονικές εορτές, Φραγκίσκος και Βαρθολομαίος έκαναν δηλώσεις για ενότητα σε πιεστικό ύφος, που κάθε άλλο παρά τυχαίες μπορεί να είναι.

Ο Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας, Καρδινάλιος Kurt Koch πήγε στην Κωνσταντινούπολη με αντιπροσωπεία της Αγίας Έδρας και οι Ρωμαιοκαθολικοί Ιεράρχες έλαβαν μέρος στη Θεία Λειτουργία στον πατριαρχικό καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου.

Στο πλαίσιο αυτής ο Καρδινάλιος Κώχ μετέφερε στον Ορθόδοξο Πατριάρχη ένα μήνυμα από τον Πάπα Φραγκίσκο το οποίο διαβάστηκε στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.

«Αν και είμαι μακριά σε ποιμαντική επίσκεψη στη Μιανμάρ και το Μπαγκλαντές, θέλω να μεταφερθούν οι καλύτερες αδελφικές ευχές για την Αγιότητά σας και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, τον κλήρο και όλους τους πιστούς που συγκεντρώθηκαν κατά τη Θεία Λειτουργία», ανέφερε στο μήνυμά του ο Πάπας και συμπληρώνει με νόημα:

«Καθολικοί και Ορθόδοξοι, ομολογώντας με τα δόγματα των πρώτων επτά Οικουμενικών Συνόδων, πιστεύοντας στην αποτελεσματικότητα της Ευχαριστίας και των άλλων μυστηρίων, διατηρώντας την αποστολική διαδοχή του των Επισκόπων, έχουν μια βαθιά αίσθηση της εγγύτητας μεταξύ τους».

Έκανε δε λόγο για τον «επείγοντα χαρακτήρα της ανάπτυξης σε πλήρη και ορατή ενότητα.» Ο Ποντίφικας μιλησε για την έγκριση του συνεχιζόμενου θεολογικού διαλόγου σχετικά με το πρωτείο και την καθολικότητα, και σημείωσε ότι η συναίνεση «μπορεί να χρησιμεύσει ως αξιολόγηση, συμπεριλαμβανομένων κρίσιμων θεολογικών κατηγοριών και πρακτικών που έχουν εξελιχθεί με την πάροδο της δεύτερης χιλιετίας.»

Την ίδια στιγμή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στους ίδιους εορτασμούς για τον Άγιο Ανδρέα στο Φανάρι απευθυνόμενος προς την αντιπροσωπεία των Ρωμαιοκαθολικών τόνισε ότι : «Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών, όχι διά να επιστρέψωμεν εις τας αγόνους αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, αλλά διά να αναλύσωμεν ομού τα ζητήματα αυτά και να οδηγηθώμεν εις λύσεις, αποδεκτάς εκατέρωθεν».

Είναι σαφές από το ύφος των δηλώσεων και των δύο πως είναι αποφασιμένοι να πιέσουν προς την ίδια κατεύθυνση.
Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για την Ορθοδοξία μας….

Του Μανώλη Κείου

Προσευχή Αγίας Βαρβάρας

«Άναρχε Θεέ, ο τον ουρανόν τείνας ωσεί καμάραν, την δε γην εφ’υδάτων εδράσας, 
ο νεφέλαις ύειν προστάττων, ήλιόν τε φωταγωγόν πάσι παραστησάμενος, και τας κοινάς ταύτας απολαύσεις δικαίοις τε και αδίκοις, αγαθοίς άμα και πονηροίς χορηγών, αυτός και νύν εμού δεομένης επάκουσον, βασιλεύ, και ός άν του Σου ονόματος και της εμής αθλήσεως τω οίκω αυτού επισκήψειε, μη άλλο τι μηδέν των λωβάσθαι σώματα και λυπείν δυναμένων. Οίδας γαρ, Κύριε, ότι σάρκες ημείς και αίμα, ποίημα των σών αχράντων χειρών 
και εικόνι ση και ομοιώσει τετιμημένοι».

"Ταϊζέ": Μια μικρογραφία της εποχής του Αντιχρίστου!

Η Θεολογική Α.Π.Θ. διαφημίζει 
το φροντιστήριο του Οικουμενισμού στο Ταϊζέ 


katanixis.gr: Για μερικά ξενόφερτα πράγματα, η θέση μας πρέπει να είναι κρυστάλλινη, να μοσχοβολά Ορθοδοξία. Η καλούμενη ως μοναστική αδελφότητα του Ταιζέ, αποτελεί και είναι περήφανη γιαυτό, το μοντέλο της ένωσης που οραματίζεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
Είναι μια μικρογραφία της εποχής του Αντιχρίστου, όπου όλοι ανεξαιρέτως οι "προσκυνητές" από διάφορες θρησκείες, δοξασίες, αιρέσεις, παγανιστικές λατρείες, κάνουν ΚΟΙΝΗ προσευχή. Ο καθένας στο Θεό του!!
Άνδρες και γυναίκες όλοι μαζί!! 
Στα χνάρια του Πατριάρχη λοιπόν φοιτητές της Θεολογικής Α.Π.Θ. έμειναν 2 μήνες στο Ταιζέ. Βιωματικό φροντιστήριο του Οικουμενισμού. Μόνο που ο Οικουμενισμός είναι κατεγνωσμένη αίρεση, οι συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους απαγορεύονται από τους Ιερούς Κανόνες, προβλέπουν δε τον αφορισμό των λαϊκων και την καθαίρεση των κληρικών. 
Εκεί στη Θεολογική οι φοιτητές που είναι Ορθόδοξοι, βιώνουν τη "φοβέρα" και τη "σκλαβιά" του Ρήγα... Είμαστε μαζί σας παιδιά, ό,τι θέλετε να αποκαλύψετε ανώνυμα, το katanixis.gr είναι στη διάθεσή σας. Μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου άλλωστε, αυτοί ξεμπροστιάζονται μόνοι τους και απροκάλυπτα. Τις ανακοινώσεις τους να μας στέλνετε φτάνει και περισσεύει.
Καλόν ομολογιακό αγώνα.

Φοιτητές της Θεολογικής του ΑΠΘ στο Ταιζέ

Τα βήματα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ακολούθησαν φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που επισκέφθηκαν και έμειναν περίπου δύο μήνες στη μοναστική Κοινότητα του Taizé (Ταιζέ), στην επαρχία της Βουργουνδίας, στην Κεντρική Γαλλία.
Το Taizé (Ταιζέ) είναι μία ιδιαίτερη μοναστική κοινότητα, που χαρακτηρίστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ως «το κέντρο της συμφιλίωσης». Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, η «μοναστική» στον κόσμο, κοινότητα του Taizé ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το 1940 ο μοναχός Ροζέ, δημιούργησε την κοινότητα με σκοπό να προσφέρει καταφύγιο, μέσα στην εξέλιξη του πολέμου, για τους πρόσφυγες και τους «δραπέτες» από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Ροζέ, ήταν ένα νεαρό αγόρι 25 ετών, που άφησε τη γενέθλια γη του, την Ελβετία για να πάει να ζήσει στην Γαλλία, την πατρίδα της μητέρας του. Η φρίκη του πολέμου τον οδήγησε να φύγει, μέσα στη νύχτα, με ένα ποδήλατο. Έφτασε στο μικρό χωριό Taizé, στην Βουργουνδία, το οποίο βρίσκεται 10 χιλιόμετρα απόσταση νότια του Κλυνί… και έτσι ξεκινά η ιστορία και ο ρόλος του Taizé (Ταιζέ). Επίσημα η κοινότητα ιδρύθηκε το 1949 από τον Ροζέ και επτά μοναχούς.


«Είχε από την νεότητα του τη διαίσθηση ότι η κοινοβιακή ζωή μπορούσε να αποτελέσει ένα σημάδι ότι ο θεός είναι αγάπη και μόνο Αγάπη. Αναζητούσε ένα μέρος μέσα στην ταραχώδη περίοδο της μοναρχίας του γερμανικού αυταρχισμού, για να εγκαινιάσει μια κοινοβιακή ζωή για αδελφούς: «αδελφούς αποφασισμένους να δώσουν την ζωή τους και οι οποίοι θα προσπαθούν πάντα να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον και να είναι συμφιλιωμένοι, μια κοινότητα, στην οποία η καλοσύνη της καρδιάς θα βιωνόταν πολύ συγκεκριμένα, και όπου η αγάπη θα ήταν το επίκεντρο των πάντων». Δεν είχε πολλά χρήματα και στις 28 Αυγούστου του 1940, έφτασε στο χωριό του Taizé, όπου ήταν ”κανονισμένο” να δει ένα σπίτι. Εκεί, υπήρχε μια γυναίκα που του ζήτησε να μείνει μαζί τους λίγο καιρό παραπάνω. Ο Roger αποφάσισε να αγοράσει ένα σπίτι εκεί και να αρχίσει μια ζωή κοινότητας, όπου οι λίγοι αδελφοί που τον συντρόφευαν να ακολουθούν τον Χριστό στην απλότητα, την αθλιότητα και την κοινότητα. Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες του και συνάμα όραμα ήταν η ειρήνη μεταξύ των Χριστιανών από διαφορετικές ομολογίες και παραδόσεις, η οποία θα μπορούσε να συνιστά ένα ουσιώδες πρότυπο βεβαίωσης της ειρήνης στην ανθρωπότητα. Επιθυμούσε η κοινότητα του Taizé να γίνει μια παραβολή κοινότητας και ένα «σημείο» αδελφικής αγάπης εξιστορεί στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου ο μοναχός Ρίτσαρντ, ένας από τους πιο ηλικιωμένους και αφοσιωμένους αδελφούς της κοινότητας. Έτσι ξεκινά το Taizé, μία μεγάλη θεολογική Κοινότητα χωρίς συγκεκριμένη θεολογική δογματική ταύτιση, ανοιχτή σε όλους εκείνους που αναζητούν την κοινωνία με τον Θεό, μέσω κοινής προσευχής, κοινών ύμνων, κοινών προβληματισμών και κοινών συζητήσεων. Σήμερα, στο Taizé, ζούνε μόνιμα εκατό μοναχοί, ρωμαιοκαθολικοί και διαμαρτυρόμενοι, που προέρχονται από τριάντα διαφορετικές χώρες, από διαφορετικές εκκλησίες, ωστόσο όλοι τους ακολουθούν το ίδιο μονοπάτι ζωής, με γνώμονα την απλότητα.


Ετησίως το Taizé, το επισκέπτονται εκατοντάδες θεολόγοι από όλο τον κόσμο, ωστόσο το Ταιζέ δεν είναι μια κοινότητα θεολόγων, αλλά ένα μοναστήρι που ανοίγει την αγκαλιά του σε όλους τους ανθρώπους ποικίλλων ομολογιακών, εθνικών, πολιτισμικών, γλωσσολογικών προελεύσεων. Όλοι μαζί όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο, προσεύχονται με κοινούς ύμνους και εργάζονται μαζί για τη χρονική παραμονή τους στο μοναστικό κέντρο.“Η εμπνευσμένη πρωτοβουλία που ανέπτυξε η μοναστική κοινότητα του Ταιζέ για τους νέους ανεπιφύλακτα μπορεί να χαρακτηριστεί ως μοναδική. Στις δεκαετίες που δραστηριοποιείται μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα προσφέρει σε απειράριθμους νέους από όλα τα μέρη της υφηλίου, τα πιο μακρινά και τα πιο κοντινά, την ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους, να μοιραστούν τις ανησυχίες τους, τις εμπειρίες τους και τα σχέδιά τους. Προ πάντων να δημιουργήσουν φιλίες, να βγουν από το στενό πλαίσιο του εαυτού τους ή του στενού τους κύκλου και να συμμεριστούν κοινές ανησυχίες και προβληματισμούς. Το σπουδαιότερο ίσως είναι η ευκαιρία που έχουν να αντικρύσουν τον εαυτό τους και να πάρουν απαντήσεις σε καίρια υπαρξιακά ερωτήματα. Η απλότητα, η καλοσύνη, η ευγένεια, η προσήνεια, οι γνώσεις και η διάκριση των μελών της μοναστικής κοινότητας, οι απέριττες συνθήκες διαβίωσης, οι ευκαιρίες της προσευχής διανθισμένες με εύληπτους ύμνους, η μελέτη της Αγίας Γραφής και οι συζητήσεις σύγχρονων κρίσιμων θεμάτων αποτελούν όντως μία πολύτιμη και μοναδική πνευματική προσφορά του Taizé για τη νεολαία όλου του κόσμου στην εποχή μας” αναφέρει χαρακτηριστικά, η Καθηγήτρια Ομιλητικής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Δήμητρα Κούκουρα.


«Ο στόχος είναι, πρώτιστα, εν Αγίω Πνεύματι, να φιλοξενήσουμε άνευ όρων και διακρίσεων ανθρώπους και να τους βοηθήσουμε να ανακαλύψουν αυτό το μέρος, ανεξάρτητα των επαγγελμάτων που φέρουν∙ ωστόσο, χαιρόμαστε ιδιαιτέρως να φιλοξενούμε ακόμα νέους θεολόγους από διάφορες εκκλησίες, παραδόσεις και πανεπιστήμια. Όμως στο Taizé δεν αναλαμβάνονται ως καθήκοντα οι θεολογικές σπουδές, βέβαια, στην ημερήσια διάρθρωση της μοναστικής ζωής και της κοινότητας υπάρχει χώρος για αυτές. Έχουν επίσης φιλοξενηθεί και μη χριστιανοί, εβραίοι και μουσουλμάνοι θεολόγοι, βουδιστές μοναχοί, οι οποίοι έχουν έρθει να μοιραστούν μαζί μας την εμπειρία τους και τα ερωτήματα τους» αναφέρει ο μοναχός Ρίτσαρντ. Ποια είναι όμως η σχέση της κοινότητας του Taizé με το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου; «Μερικοί αδελφοί και εγώ είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Γνωρίζω ορισμένους διδάσκοντες και έχω μελετήσει πολλά από τα άρθρα τους και τα έργα τους, μερικά από τα οποία με διευκόλυναν να κατανοήσω πολλές ορθόδοξες πτυχές και γενικά θεολογικές διαστάσεις. Με το να γνωρίσω το Πανεπιστήμιο αυτό, αντιλαμβανόμουν ότι η παρουσία των φοιτητών θα ερχόταν να εμπλουτίσει τις συναντήσεις στο εδώ. Είμαστε, λοιπόν, πολύ χαρούμενοι που εδώ και λίγα χρόνια φιλοξενούμε φοιτητές για το διάστημα λίγων μηνών του καλοκαιριού, και ελπίζω οι φοιτητές να από-λαμβάνουν κάτι από το Taizé. Η παρουσία τους βοήθησε πολύ, ώστε να εξοικειωθούμε με την ορθόδοξη εκκλησία και παράδοση» επισημαίνει ο μοναχός Ρίτσαρντ. Η ζωή στο μοναστήρι του Ταιζέ είναι βασισμένη σε τρεις κοινές προσευχές μέσα στον μεγάλο ναό της Συμφιλίωσης, οι οποίες δίνουν τον, ιδιαίτερο, παλμό της ημέρας.


«Στο Ταιζέ δεν υπάρχουν επικεφαλής και ακόλουθοι, οι σχέσεις κυριαρχίας απουσιάζουν από την μικρή καθημερινή πρακτική της λειτουργίας, γιατί το σώμα είναι ένα. Βρισκόμαστε όλοι εδώ για να διακονήσουμε, όχι να διακονηθούμε. Το μοναστήρι του Taizé είναι ένα μέρος στο οποίο τραγουδούμε πολύ και προσευχόμαστε, διότι θα θέλαμε οι προσευχές μας να έχουν μια ομορφιά από την παρουσία του Θεού. Ο αδελφός Ροζέ ήθελε πάντα αυτό το μέρος να είναι όμορφο, να υπάρχει το κάλος του Θεού. Υπάρχει μεγάλη ομορφιά όταν τραγουδάμε και προσευχόμαστε μαζί. Στα χρόνια της νεότητας του ο Ροζέ είχε επισκεφτεί τις ρωσικές ορθόδοξες εκκλησίες και πιστεύω ενδιαφερόταν για αυτήν την ομορφιά και την ακρίβεια της ορθόδοξης προσευχής» προσθέτει ο μοναχός Ρίτσαρντ. Ποια είναι όμως η προοπτική του Taizé και τι μήνυμα θέλει να δώσει στην κοινωνία; «Όπως λέει ο αδελφός Roger στο βιβλίο «Living Today for God», είναι σημαντικό να μην κάνουμε καθόλου σχέδια, ώστε να υπάρχει μόνο ένας δρόμος: να υπηρετούμε Τον Θεό με την προσευχή και άλλα μέσα. Και υπάρχει ακόμα αυτό το πολύτιμο παρόν της αρχής. Τι μπορούν να κάνουν οι Χριστιανοί για να ανασηκώσουν την Ειρήνη; Και καθώς θα θέλαμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ως Χριστιανούς, αυτή η ενότητα παραμένει ο χρυσός στόχος. Όταν οι άνθρωποι έρχονται στο μοναστήρι για μια εβδομάδα, προσφέρεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουν την πρωινή εισαγωγή στην Βίβλο καθημερινά. Κάθε χρόνο οι αδελφοί επιλέγουμε σημαντικά κείμενα και περικοπές για να συνοδεύσουν την εκάστη εβδομάδα. Θα θέλαμε επίσης να μην έχουμε κάποιο μήνυμα δικό μας, παρά μόνο την αγάπη Του Θεού. Υπάρχουν τρεις λέξεις στις οποίες, επίσης, ο αδελφός Ροζέ έκανε αναφορά για να εκφράσει το πνεύμα των Μακαρισμών του Ιησού: Χαρά, Απλότητα, Έλεος» διευκρινίζει στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. ο μοναχός Ρίτσαρντ. O Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, υπήρξε ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης ο οποίος επισκέφθηκε την μοναστική κοινότητα του Taizé. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, μετά την προσευχητική σύναξη της Κοινότητας στο «Ναό της Συμφιλίωσης» σε μια κατάμεστη αίθουσα, παρουσία 1500 ανθρώπων ο Πατριάρχης είπε πως το Taizé είναι «σαν να μαρτυράτε ότι το πέρασμα του χρόνου φέρνει κοντά τους διαιρεμένους Χριστιανούς επιτρέποντάς τους να προχωρούν μαζί στο δρόμο της ενότητας», ενώ χρησιμοποιώντας τον όρο «συμφιλίωση» τόνισε πως η συμφιλίωση γίνεται ένας παράγοντας ειρήνης, ένας μοχλός για να ξεπεράσουμε ιστορικές αντιπαλότητες, ένα μέσο εξουδετέρωσης των πολώσεων του παγκόσμιου κοινωνικού τοπίου και των συγκρούσεων. Η συμφιλίωση είναι επομένως ένα παγκόσμιο ζήτημα για τις εκκλησίες μας και για τον κόσμο γενικότερα. Σε μια εποχή της παγκοσμιοποίησης, η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να είναι σε θέση να εξοπλιστεί με τα εργαλεία εκείνα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτει η ύστερη νεωτερικότητα» τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. «Από τα νιάτα μου, δεν με εγκατέλειψε ποτέ η ιδέα ότι μια κοινοτική ζωή θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι ο Θεός είναι αγάπη, και μόνον αγάπη. Σιγά -σιγά με διακατείχε η πεποίθηση ότι ήταν ουσιώδες να δημιουργηθεί μια κοινότητα με άνδρες αποφασισμένους να δώσουν όλη τους τη ζωή, και που να προσπαθούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλον, να συμφιλιώνονται πάντα: μια κοινότητα όπου η καλοσύνη της καρδιάς και η απλότητα θα ήταν στο κέντρο των πάντων» αναφέρει στα απομνημονεύματα του ο ιδρυτής του Taizé μοναχός Ροζέ (Roger).

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα: Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε



«...θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. 

Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. 

Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. 

Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. 

Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε»

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα
Εκδόσεις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 

« ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΔΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» («Πατριάρχη»Βαρθολομαίου) «..ύπαγε οπίσω μου, σατανά..» (Ματθ.δ’10)



2ο μέρος (εκ των τριών)

Και μόνο από αυτή τη βλασφημία, θα έπρεπε να ήταν αφορισμένος και προ πολλού καθηρημένος.

Όσον αφορά στο ποίμνιο, τώρα, ως τέκνα Θεού, όφειλε να ζητήσει εξηγήσεις και όχι να σιωπά αδικαιολόγητα….!

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι, μα περισσότερο οι αρχιερείς και οι ιερείς. 
«Χαίρε σύντεχνε!... Σωθήκαμε και εμείς! Πολύ σατανικό αυτό που σκέφτηκες και ως έχων το αλάθητο, έχεις πάντα δίκιο, στο εξής θα ισχύει αυτό και τα άλλα που θα αναφέρουμε. Και όποιος τολμήσει να φέρει αντιρρήσεις θα τον καταδιώκουμε, εννοείται χωρίς εφαρμογή κανόνων, αφού αυτοί τώρα πια είναι «τείχη του αίσχους» (Βαρθολομαίου καθ’ υπόδειξη ΑΝΤΙ-χρίστου), τους βάλαμε στο χρονοντούλαπο. Και αν ποτέ στο μέλλον εκτεθείς και χρειαστεί, το πολύ- πολύ ζητάς ένα συγνώμη «ως αλάθητος» για τα μάτια του κόσμου που δεν καταλαβαίνει, όπως έκανες με τον Χριστόδουλο για όλα τα παλιά εγκλήματα κατά της Ορθοδοξίας. Απλά πράγματα! Αυτό που δεν κατάφερες τότε δια των σφαγών και ανέδειξες κατά λάθος-χωρίς να το θέλεις, Αγίους, θα το καταφέρουμε τώρα δια της αρρωστημένης υπακοής. Πρόσεξε, όμως μη και χάσεις το «αλάθητο», γιατί χωρίς αυτό τίποτα δεν μπορούμε να επιβάλλουμε στα ζωντανά (πρόβατα)». 

Αδελφοί μου, όταν ένας άνθρωπος λέει ότι δεν κάνει ποτέ λάθη και πως είναι αλάθητος, εσείς πιστεύετε ότι έχει σχέση με τον Παντοκράτορα-Δημιουργό μας; 

Η αναξιότητά μου θα το χαρακτήριζε ως το άκρον άωτον της υπερηφάνειας.

Σας παραθέτουμε στη συνέχεια, απόσπασμα κειμένου όπου φαίνεται τι έχει ισχυριστεί κατά καιρούς ο πρώτος εκ των ίσων «πατριάρχης», όργανο του ενός εκ των δύο ΑΝΤΙ-χρίστων.

Είναι πασιφανές ότι εμπίπτει (ο πατριάρχης) απόλυτα στον 15ο κανόνα ΑΒ’ Συνόδου που λέει: 

«…εάν δε οι ρηθέντες πρόεδροι ήναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσιν παρρησία (2) και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι, και προ του να γένη ακόμη συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης, οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνον δια τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής της πρεπούσης, ως ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, είναι ΑΞΙΟΙ, επειδή ΟΧΙ ΣΧΙΣΜΑ ΕΠΡΟΞΕΝΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟΝ ΑΥΤΟΝ,ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΗΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΩΝ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΥΤΩΝ.

Όρα και τον ΛΑ’ αποστολικόν σελ.33»( Πηδάλιο. Οι κανόνες της Α’και Β’ Συνόδου (Πρωτοδευτέρας) Ερμηνεία.σελ.358).

Γυμνή τη κεφαλή, λοιπόν, δηλαδή ΔΗΜΟΣΙΩΣ και ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ο ΑΡΧΙ-αιρεσιάρχης Βαρθολομαίος κηρύττει όχι απλά μία αίρεση αλλά όλες τις αιρέσεις που υπάρχουν και ταυτόχρονα ακυρώνει Εντολές Θεού, Κανόνες Αγίων και όλη τη Διδασκαλία του Κυρίου μας, βλασφημώντας κατά του Αγίου Πνεύματος, λέγοντας: 

1. Ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»3.

2. Ὅτι τὸ Κοράνιο (καὶ οἱ Γραφὲς τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερὸ ὅπως αὐτή4» καὶ ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν παράδεισο χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό5.

3. Ὅτι πολλὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές6.

4. Ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἀπεκήρυξε ὁ ὑπ᾽ αὐτῶν σταυρωθεὶς Κύριος7.

6. Ὅτι οἱ Ἱ. Κανόνες εἶναι: «Τείχη τοῦ αἴσχους9».

7. Ὅτι ἡ Ρωμαϊκὴ «ἐκκλησία» εἶναι κανονική, τὰ μυστήριά της ἔγκυρα10 καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Ὅτι ὁ Πάπας γιὰ ἐσᾶς εἶναι: «προφητικὸς ἀρχηγὸς ὄχι μόνο τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ κόσμου» καὶ «πρότυπον» καὶ «ἀδαπάνητος θησαυρὸς καὶ ὁδοδείκτης11».

8. Ὅτι οἱ συλλειτουργίες καὶ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι «ἀγάπη». Κάτι ποὺ, ὄχι μόνο δὲν δίδαξε ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ ἔπραξε τὸ ἀντίθετο μὲ στρατιὲς μαρτύρων.

9. Ὅτι οἱ καταδικασμένοι, ἀπὸ τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, Μονοφυσίτες εἶναι «Ὀρθόδοξοι».

10. Ὅτι οἱ χειροτονίες τῶν Ἀγγλικανῶν εἶναι ἔγκυρες.12

11. Ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι ἀποδεκτή.

12. Ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία, ἀνάμεσα στὶς 348 «ἐκκλησίες» – μέλη τοῦ Π.Σ.Ε – οἱ ὁποῖες διευθύνονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.13

13. Ὅτι: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν (τὸ Σχίσμα) προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ!!!14\

14.Ότι: «Ο πάπας είναι αγιότατος και μακαριότατος».

Όταν δε, ορισμένοι διαμαρτύρονται ως ΓΝΗΣΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ για αυτές τις βλασφημίες, ως οφείλουν, τους διώκει από τις μονές τους και τους ναούς τους χωρίς κανονική εκκλησιαστική διαδικασία, απλά και μόνο επειδή ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝ τον Λόγο της Αλήθειας!


Ρώτησε κάποιος, άραγε, τον «υπερ-παν-αγιότατον» ποιες εντολές του Θεού είναι προσωρινές ή μήπως δεν είναι σοβαρό αυτό;

Αυτά που έχει αναφέρει υπερβαίνουν την μεγαλύτερη βλασφημία, όταν δηλαδή τις εντολές του Θεού περιφρονεί και μας εγγυάται σωτηρία ψυχής και μέσω άλλων θρησκειών.

Συγκρίνετε τώρα αδελφοί μου τα προαναφερόμενα του Βαρθολομαίου με τα αλάθητα του πάπα που αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο 

δείτε τις απόλυτες ομοιότητες των δύο, που συντονισμένοι στην ίδια συχνότητα, για τον ίδιο «ιερό» σκοπό, δουλεύουν για την ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ μετά της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΓΙΑΣΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, θέλοντας να μας μολύνουν και στη συνέχεια να προβούν στην παράδοση της ανθρωπότητας στον… ΑΝΤΙχριστο με την λεγόμενη Παν-θρησκεία την οποία και διαφημίζουν για να την συνηθίσουμε τα (ζωντανά) πρόβατα.

Εκεί μας κατατάσσουν αφού δεν αντιδρούμε και τους ανεχόμαστε. Για «άλλον» εργάζονται, ΟΧΙ για τον ΧΡΙΣΤΟ…!

Θέλουν και την ψυχή και το σώμα να μας αφανίσουν, διαφορετικά, δεν είχαν παρά να τηρήσουν με ακρίβεια τις Εντολές του γλυκύτατου Ιησού, όπως προείρηκε για όλους μας.

Το θράσος τους δεν έχει όρια, με δόλο θέλουν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει εκεί που θέλουν αυτοί. Η απόδειξη; Δεν ρωτάνε τους Πιστούς ούτε τους Ευλογημένους Αρχιερείς, Ιερείς και Μοναχούς αλλά ψηφίζουν και αποφασίζουν αυτοί για εμάς.

Στο Ευαγγέλιο το : «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν,αλλά φεύξονται απ’αυτού,ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν», ξεκάθαρα μας λέει τι πρέπει να κάνουμε όταν ακούμε λόγους αλλοτρίων -απατεώνων που θέλουν να μας αποσπάσουν από τον Πατέρα μας.

Ποιος όμως να διαμαρτυρηθεί;

Ο ακατήχητος ή «αυτός που πήρε το…αυγό;» Ξέρει πολύ καλά ο πονηρός τη δουλειά του. Πρώτα δίνει για να μας αιχμαλωτίσει και μετά μας τα παίρνει για να μας εκβιάσει προκειμένου να ενδώσουμε εκουσίως ακόμη και στο σφράγισμα, αφού ήδη δώσαμε εξετάσεις και «είμαστε» επιρρεπείς στον μαμωνά.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ «ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Τέτοιο φως και άλας να μας… λείπει!

Κανένας δεν βρέθηκε να του συντάξει Ορθόδοξο Χριστιανικό Λόγο ή του τον δίνουν έτοιμο οι «πνευματικοί» και δεν ξέρει τι διαβάζει;

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΙ ΑΚΟΥΤΕ!! Το έχουμε πει πολλές φορές. Θέλουν να ξεχάσουμε και αυτά τα λίγα που ξέρουμε.

Και Άγγελος να είναι αυτός που τα λέει, εσείς τέκνα φωτός ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ, ΜΗΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΤΕ!!

Απευθυνόμενος προς κυβερνητικούς και καρδινάλιους ο «αρχιεπίσκοπος» προσφωνεί: 

«Εμείς οι άνθρωποι είμαστε το φως του κόσμου και το φως δεν το κρύβουμε, το βάζουμε ψηλά, για να φέγγει μέσα στο σπίτι. Είμαστε το αλάτι του κόσμου…». 

Συνεχίζει:

«Και κάτι που έχουμε παρεξηγήσει και δεν το προσέχουμε: Ο Κύριος αναφέρει : «Ουκ ήλθον καταλύσαι τον Νόμο αλλά πληρώσαι», δηλαδή δεν ήρθε για να καταλύσει το νόμο, το κράτος, αλλά να το συμπληρώσει, να το βοηθήσει με έμμεσο αλλά ουσιαστικό τρόπο. 
Μας καλεί σε συνεργασία και όλοι μαζί, ο καθένας με τη δύναμη που έχει, με τον τρόπο που μπορεί, πρέπει να λειτουργήσουμε και να προχωρήσουμε σαν ένα σώμα».

Κατ’ αυτόν τον τρόπο , με τα λεγόμενά του αναπαύει τους ασεβείς και άθεους, σκανδαλίζει το Ορθόδοξο ποίμνιο και εκτελεί διαταγές «ανωτέρων», ελεγχόμενος από παρατηρητές!


Κάνετε και εσείς μια προσπάθεια, αδελφοί μου, να κατανοήσετε μήπως το Ευαγγέλιο τα λέει λάθος και ο προλαλήσας έχει δίκιο.

13. «Σεις οι μαθηταί μου, είσθε το πνευματικόν άλας των επί της γης ανθρώπων, επειδή έχετε προορισμόν να προλαμβάνετε την ηθικήν σαπίλαν….Εάν λοιπόν και σείς χάσετε την ηθικήν σας δύναμιν, δεν θα γίνετε άχρηστοι μόνον, αλλά και θα περιφρονηθήτε από τους άνθρωπους»(Ματθ.Ε’13)

14. «Σεις (οι μαθηταί μου) είσθε το φως του κόσμου, διότι προορισμόν έχετε με το φωτεινόν παράδειγμά σας και τους μεταδίδοντας το φως της Αληθείας λόγους σας να φωτίζετε τους ανθρώπους, που ευρίσκονται εις το σκότος της αμαρτίας και της πλάνης…»(ματθ.Ε’14)

17. « Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον Νόμον ή τους Προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι» (Ματθ.Ε’17)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: «Μη νομίσετε ότι ήλθα δια να καταλύσω και ακυρώσω τον ηθικόν νόμον του Μωϋσέως ή την ηθικήν διδασκαλίαν των Προφητών. Δεν ήλθα να καταλύσω αυτά, αλλά να τα συμπληρώσω και να σας τα παραδώσω τέλεια».

Σας τα λέμε αυτά γιατί όποια αλλαγή ή διαστρέβλωση του Ευαγγελίου σημαίνει βεβήλωση, αίρεση, προσβολή και βλασφημία και δεν επιτρέπονται ανακρίβειες από πρόσωπα ιεροσύνης που πρέπει να εμπνέουν το ποίμνιο και να συνετίζουν τους ασεβείς.

Δεν κρίνουμε το πρόσωπο αλλά τις ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ!

Πρέπει η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΑΚΡΙΒΕΙΑ να διδάσκεται όπως θέλει ο Θεός και όχι όπως ορέγεται ο καθένας.

Εγκωμιάζοντας την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο ο «αρχιεπίσκοπος» λέει: 

«Θα σας παρακαλούσα να κινηθούμε μέσα στο πνεύμα της εν Χριστώ αγάπης και του σεβασμού προς κάθε διαφορετική άποψη, έχοντας κυρίαρχη θέση την γνώμη των πλειόνων. Έχουμε χρέος να καταλήξουμε σε συγκεκριμένες προτάσεις, έστω και κατά πλειοψηφία».

Από δω και πέρα δηλαδή αδελφοί μου, την Αλήθεια περί Πίστεως θα την κατέχουν όσοι είναι περισσότεροι;;

Να και άλλη αίρεση. Την αλήθεια μπορεί να την κατέχει και ένας όπως ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ή ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής και πολλοί άλλοι, διαφορετικά μάλλον «κατέχουν την αλήθεια οι αλλόθρησκοι» που είναι περισσότεροι! 

Συνεχίζει: 

«Η οικουμένη περιμένει από εμάς την μαρτυρία της ενότητάς μας. Το κοινόν ποτήριον». Άλλη αίρεση αυτή.

Δεν άκουσε ποτέ ο Ιερώνυμος ότι οι αιρετικοί δεν έχουν μυστήρια και το να έρθεις μαζί τους σε κοινό ποτήριον είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ και είναι σαν να προσπαθείς να ενώσεις το αίμα και το σώμα του Χριστού με τον ΑΝΤΙχριστο; Δεν γνωρίζει ότι ο κοινωνών μετά των ακοινωνήτων είναι και αυτός ακοινώνητος, όπως λέει ο Άγιος; 

Συνεχίζει: «Δεν υπάρχει χώρος για διαπραγματεύσεις σε ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ». Άλλη μία αίρεση. 

Παρακούν τους Αγίους μας και όλες τις εντολές του Κυρίου μας. ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ.

Επιμένουν ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ λες και τα δόγματα της Εκκλησίας του Χριστού είναι διαπραγματεύσιμα.

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΛΕΝΕ! Ξέφυγαν εντελώς. 

Συνεχίζει: 

«Σχίσματα και φατρίες είναι έργο του πονηρού που μας θέλει μακριά από το κοινό ποτήριο». (προσφώνηση Ιερωνύμου προς τα μέλη της ιεραρχίας).

Άλλη μία αίρεση, που επίσημα ΥΠΟΓΡΑΦΗΚΕ στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο.

Όσοι ακολουθούν τους Αγίους Πατέρες της Αγιασμένης Εκκλησίας μας είναι φατρίες που επιδιώκουν σχίσματα και είναι εργάτες του πονηρού. Ενώ όσοι ακολουθούν τους αιρετικούς που βλασφημούν το Άγιο Πνεύμα είναι κατ’ αυτούς …Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Αλλού λέει: «Η Εκκλησία θεωρείται ως μία συνεχής σύνοδος». Άλλη αίρεση.

Η συνεχής σύνοδος της Εκκλησίας αποσκοπεί ουσιαστικά στην αντιμετώπιση και απομάκρυνση των αιρέσεων και όχι στην υποταγή της (Εκκλησίας μας) σ’ αυτές, όπως έγινε στην ΨΕΥΔΟσύνοδο Κρήτης, η οποία δεν είναι συνέχεια των προηγουμένων συνόδων, αφού για πρώτη φορά δεν επικυρώθηκαν (οι προηγούμενες). Επιπλέον είναι άκυρη διότι δεν είχε συνοδικότητα όπως απαιτείται κατά τους Ιερούς Κανόνες.

Συνεπώς, είναι μια ΨΕΥΔΗΣ σύνοδος αιρετικών φατριών που θα μείνει στην ιστορία ως η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ από νέους Άννες και Καϊάφες.

Όσα αναφέραμε είναι ένα μικρό μέρος της πληθώρας των δογματικών αποκλίσεων που έχουν περιπέσει και ας σταματήσουμε εδώ γιατί είναι πολύ λυπηρό, ιεράρχες να μην κατανοούν αυτά που δίδασκαν οι ίδιοι με ακρίβεια, μέχρι χθες!

Όλα αυτά ενδεχομένως να σας είναι γνωστά, ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΑΣ! Εμείς σας τα υπενθυμίζουμε για να μην λησμονηθούν.

Στο 3ο και τελευταίο μέρος, θα απαντήσουν οι Άγιες Γραφές της Εκκλησίας του Χριστού, στους βλάσφημους και αναίσχυντους που θέλουν να μας …τρελάνουν.

Ένα παράδειγμα ψευτιάς και υποκρισίας.

Προσποιούνται τάχα ότι ενδιαφέρονται για «την πράσινη ανάπτυξη και προστασία του Ασωπού ποταμού»!!... Κύριε ελέησον!... ενώ εγκαινίασαν τα hot spots στο επί 40 έτη κλειστό εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, που το μετέτρεψαν σε ξενοδοχείο και στο προαύλιό του τοποθέτησαν αυτοτελή , λουξ σπιτάκια για τους λαθρομετανάστες, 2km πριν τη Θήβα επί της Π.Ε.Ο. πλησίον του Ασωπού. (σχετικά με την επίσκεψη του Βαρθολομαίου στον Ασωπό στη Θήβα)

Σημείωση: Ο Ιερώνυμος κατάγεται από την περιοχή …και ήταν όλα καλο-σχεδιασμένα!

Τους δε Ιερείς, Γεροντάδες και Γερόντισσες που Ορθοτομούν τον Λόγο της Αλήθειας τους πετάνε στον δρόμο αδιαφορώντας για το που θα κοιμηθούν.

Μετά, τολμούν να μιλάνε για αγάπη οι ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΟΙ, ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ και ΕΧΘΡΟΙ του Χριστού, «οις ουκ αφεθήσεται ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι».

Ο δε λόγος όχι ως παράπονο, ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ, αλλά προς ανάδειξη της αλήθειας και της ύπουλης και κακής συμπεριφοράς τους.

Όποιος έχει αυτιά και θέλει ας ακούει.

Και όποιος έχει νου και θέλει ας κατανοεί.

Αδελφοί μου, ΑΣ ΕΡΕΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ γιατί μόνο τότε θα μάθουμε την αλήθεια και ας προσευχηθούμε και γι’ αυτούς που έμαθαν πολλά και παραπαίουν μπερδεμένοι.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ… Να πηγαίνουμε ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ, ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ και ΤΗΣ Ν.Τ.Π.

Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον

Γεώργιος Φλώρος.



Με αυτούς που προσκυνούν τον Πάπα, κοινωνούν οι Ποιμένες σας! Δεν σας νοιάζει;

Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων - γιατί φτάσαμε εδώ...

Ο ΘΕΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΑΜΕ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΚΟΜΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ, ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.

ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. Η ΑΡΧΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ, ΩΣ ΦΥΣΙΚΟ ΚΙ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΜΑΣ.

ΔΙΟΤΙ ΠΟΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΒΑΖΕ ΩΣ ΠΡΩΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ "ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ" ΟΤΑΝ ΕΠΕΛΕΓΕ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;
ΠΟΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΔΩΣΑΝ ΒΑΡΟΣ ΣΤΙΣ ΑΘΕΪΣΤΙΚΕΣ ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ;
ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ;
ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΘΕΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ;

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΕΙΠΕ:
"Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν" "οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ"
(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον κεφ.6, στ.24) 

ΔΗΛΑΔΗ:
"Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί συγχρόνως δύο κυρίους. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα."

ΠΑΙΖΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΤΕ 
ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ;
ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙΣ.

Η αποχριστιανοποίηση ...όποιου χριστιανισμού έμεινε στην Ευρώπη...

Βέλγιο:
Αφαίρεσαν τον σταυρό από το καπέλο του Αγίου των Χριστουγέννων για να «μην προσβάλλουν τις άλλες θρησκείες»!


H βελγική εθνική ασφαλιστική εταιρεία Solidaris προέβη στην αφαίρεση του Σταυρού από το καπέλο του Αγίου των Χριστουγέννων «Sinterklaas» (του τοπικού αντίστοιχου του Άγιου Βασίλη) σε μια φωτογραφία που διανεμήθηκε.

Ο χριστιανικός Σταυρός που παραδοσιακά κοσμεί το κέντρο του καπέλου αντικαταστάθηκε από έναν κύκλο. Σύμφωνα με την εταιρεία, αυτό έγινε για να «μην αποκλείεται κανένα παιδί» και επειδή «η γιορτή δεν είναι πλέον θρησκευτική, αλλά γιορτή για όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα που εξασκούν».


Ο παραδοσιακός SinterklaasΠολλοί γονείς φάνηκαν δυσαρεστημένοι με την απόφαση και ένας πατέρας δήλωσε στην εθνική τηλεόραση ότι «είναι ελαφρώς συγκλονισμένος» και ότι αναρωτιέται «Τι θα είναι το επόμενο;».
Ο Richard Fournaux, δήμαρχος του Dinant, επίσης δήλωσε: «Αν η Solidaris θέλει να χρησιμοποιήσει το Sinterklaas για να κάνει μάρκετινγκ,θα πρέπει να σέβεται τον άγιο όπως είναι και να μην τον αλλάζει».
Ο Sinterklaas είναι ένα είδος Άγιου Βασίλη στο Βέλγιο: ένας εξαιρετικά διάσημος άντρας που δίνει στα παιδιά δώρα τη νύχτα. Η μορφή και το όνομά του βασίζεται στον Άγιο Νικόλαο,ενώ άλλες παραλλαγές του φέρουν το όνομα De Sint («ο Άγιος»), De Goede Sint («ο καλός Άγιος»), De Goedheiligman («ο καλός ιερός Άγιος») στα Ολλανδικά-Φλαμανδικά,Saint Nicolas στα Γαλλικά και Zinniklos στα Λουξεμβουργιανά.Αυτός και οι «βοηθοί» του αποτελούν μέρος μιας σημαντικής παράδοσης της χώρας.

Η εν λόγω διαμάχη ,ωστόσο,δεν είναι κάτι καινούργιο,σύμφωνα με τα σχολεία της περιοχής. Ορισμένα σχολεία έχουν ήδη απομακρύνει το Σταυρό, προκειμένου «να σέβονται τον κοσμικό χαρακτήρα και να μην προσβάλλουν τη θρησκεία άλλων παιδιών».
Αξίζει επίσης να σημειωθεί οτί,το 2008,η πόλη της Αμβέρσας εξέδωσε μια οδηγία που…απαγόρευε στον Άγιο Βασίλη να φέρει θρησκευτικά σύμβολα. Σύμφωνα με τον Frank Noten,τον τότε διευθυντή της δημοσίας εκπαίδευσης στην Αμβέρσα, «τα σχολεία πρέπει να σέβονται τη θρησκευτική ουδετερότητα».Τελειώνοντας ωστόσο τη δήλωση,ανέφερε ότι το κάθε σχολείο θα μπορούσε να επιλέξει τον τρόπο εφαρμογής του μέτρου.


Εδώ και χρόνια,ο Άγιος φτάνει στην Αμβέρσα χωρίς σταυρό…κατόπιν απαγόρευσης(!)

Ιδού λοιπόν που οδηγεί η πολιτική ορθότητα.Και ευλόγως αναρωτιέται κανείς εάν στο μέλλον φτάσουν στο σημείο να καταργήσουν ακόμη και τα Χριστούγεννα,με την δικαιολογία ,φυσικά,του «σεβασμού στην διαφορετικότητα»,«της αγάπης για τον αλλόθρησκο συνάνθρωπο»,της «ελευθερίας» και της «προόδου»…

nationalchristiandefence.blogspot.gr

Λόγοι Αγίου Πορφυρίου



Μία είναι η ζωή, είναι ατελείωτη συνέχεια, δεν εχει τέλος, δεν υπάρχει. θάνατος…
Κι όταν λέμε επουράνια, μη νομίζουμε οτι θα βρούμε στην άλλη ζωή κήπους με λουλούδια και βουνά και νερά και πουλιά. Δεν εχει εκει τις επίγειες ομορφιές. 
Είναι κάτι άλλο., κατι πολύ υψηλό. Αλλά για να πάμε στο κάτι άλλο, πρέπει να περάσουμε απο αυτά, απο τις γήινες εικόνες κι ομορφιές..... 
Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος. 
Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. 
Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό.
Να χαίρεστε όσα μάς περιβάλλουν. 
Όλα μάς διδάσκουν και μάς οδηγούν στον Θεό...
Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. 
Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό…

Μην αναβάλεις την χαρά...



Μια από την βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για να πούμε "έχω αιτία να είμαι χαρούμενος". Άδικα περιμένουμε. Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. 
Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της.
Μαθαίνουμε να μην αναβάλουμε την χαρά, περιμένοντας μια μεγάλη στιγμή. 
Η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις. 
Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου.
Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους.
Στον περίπατο με έναν καλό φίλο ή το αγαπημένο μας ζώο. Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά.
Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά.
Πάψε να τα αναβάλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο στον νου σου, το μόνο που υπάρχει είναι το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων το ίδιο και στην στρατιά των πονηρών πνευμάτων υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα τάγματα



Η ζωή όλων των μακάριων εκείνων ανθρώπων, οι οποίοι με όλη την καρδιά τους αγάπησαν τον Κύριο Ιησού Χριστό και σταθερά ακολουθούν την τε θλιμμένη οδό, δια της στενής πύλης, όπως τους έδειξε Εκείνος, είναι γεμάτη αγώνα, πολύ δύσκολο αγώνα.

Τι αγώνα; Όχι με την σάρκα και το αίμα, όχι με τους ανθρώπους, αλλά με τα πνεύματα τα πονηρά εις τους ουρανούς. Η πάλη αυτή είναι πάρα πολύ δύσκολη και μακάριοι οι άνθρωποι εκείνοι, που είναι σταθεροί στον αγώνα τους.

Και πως να μην θρηνήσουμε εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι τίποτα απολύτως δεν θέλουν να γνωρίζουν για τον αγώνα αυτό, και είναι έτοιμοι να μας περιγελάσουν γι’ αυτή την πίστη μας στα ακάθαρτα πνεύματα, πώς να μην τους θρηνήσουμε;

Ασφαλώς και τους δαίμονες και τον ίδιο τον διάβολο τους συμφέρει πάρα πολύ, οι άνθρωποι να μην πιστεύουν στην ύπαρξή τους, να μην τους σκέφτονται, να μην νιώθουν ποτέ την εγγύτητά τους, επειδή κάθε κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από τον φανερό και ορατό εχθρό.

Ακούστε τι λέει ο απόστολος Παύλος για τα πονηρά πνεύματα εις τους ουρανούς και για τον αγώνα εναντίον τους: { Ουκ εστίν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας αξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις } (Εφ. 6, 12).

Ω, πόσο μεγάλη είναι αυτή η καταραμένη στρατιά των δαιμόνων, αμέτρητο αυτό το μαύρο πλήθος! Σταθερά και ακούραστα μέρα-νύχτα προσπαθούν όλους μας, που πιστεύουμε στο όνομα του θεού, να μας παρασύρουν στην οδό της απιστίας, στη οδό του κακού και της ατιμίας.

Σ’ ένα μόνα δαιμονισμένο στα Γάδαρα υπήρχε ολόκληρη λεγεώνα δαιμόνων. Όλη αυτή η στρατιά των δαιμόνων είναι εχθροί του Χριστού, εχθροί του θεού. Οι αμέτρητοι αυτοί εχθροί του θεού μόνο ένα σκοπό έχουν.

Φροντίζουν μέρα-νύχτα να μας καταστρέψουν και να μας σπρώξουν στο δρόμο του κακού, στο δρόμο της ατιμίας.

Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων, τα ανώτερα τάγματα: τα σεραφείμ, τα χερουβείμ, οι αρχές, οι εξουσίες, οι θρόνοι, οι κυριότητες, και κατώτερα: οι αρχάγγελοι και οι άγγελοι, το ίδιο και στην στρατιά των πονηρών πνευμάτων υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα τάγματα, υπάρχουν αρχές και εξουσίες.

Τα ανώτερα δαιμονικά τάγματα πολεμάνε τους πιο σταθερούς, τους πιο πιστούς υπηρέτες του Χριστού, τους αγίους και τους δικαίους. Πολύ δύσκολος για τους δαίμονες είναι ο αγώνας αυτός, διότι με το όνομα του Χριστού αποκρούουν οι άγιοι όλες τις επιθέσεις τους.

Υπάρχουν και οι δαίμονες που έχουν λιγότερη δύναμη, οι οποίοι αδιάλειπτα πολεμούν εμάς τους αδύναμους χριστιανούς. Η πάλη εναντίον τους είναι πολύ δύσκολη, έπειτα η διάνοια αυτών των αγγέλων του κακού, των υπηρετών του σατανά είναι ασύγκριτα ανώτερη από τη δική μας.

Αυτοί δεν κοιμούνται, δεν τρώνε και όλο το χρόνο τους τον αφιερώνουν στο πως να αφανίσουν και να αποπλανήσουν τους ανθρώπους του Θεού. Υπάρχουν και κατώτεροι δαίμονες.

Το έργο που κάνουν αυτοί δεν είναι και τόσο δύσκολο, επειδή αυτοί ασχολούνται στο να ωθούν ακόμα πιο πολύ στο σκότος εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι αγάπησαν το σκότος πιο πολύ από το φως και το ψεύδος παρά την αλήθεια.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, όταν από παντού μας περικυκλώνει αυτή η στρατιά των δαιμόνων, πως μπορούμε να τους πολεμήσουμε; Από που να αντλήσουμε την δύναμη για την πάλη αυτή;

Την απάντηση σ΄ αυτή την ερώτηση την δίνει ο απόστολος Παύλος ακούστε τον: { Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. Ενδύσασθε την πανοπλίαν του θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου… δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και απαντά κατεργασάμενοι στήναι } (Εφ. 6, 10-11, 13).

Ούτε με τις δικές μας δυνάμεις, ούτε με το δικό μας νου και το ζήλο μας μπορούμε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε αυτή την καταραμένη σκοτεινή στρατιά, αλλά μόνο με τη δύναμη του θεού, με τη βοήθειά Του.

Μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Για να το κατανοήσουμε καλά αυτό το πράγμα ο άγιος απόστολος Παύλος παρομοιάζει την πάλη μας με την στρατιά των πονηρών ασωμάτων δυνάμεων με τον αγώνα των αρχαίων πολεμιστών.

Ο απόστολος λέει, ότι πρέπει να ζωνόμαστε, όπως το έκαναν παλαιά οι πολεμιστές, όταν ετοιμάζονταν για τη μάχη με τον εχθρό. Το ίδιο έκανα και εκείνοι που ετοιμάζονταν για ένα μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι.

Φορούσαν και αυτοί μία δερμάτινη ζώνη στη μέση τους. Για μας όμως δεν χρειάζεται να φοράμε δερμάτινη ζώνη, αλλά αντί αυτής εμείς πρέπει να ζωστούμε την αλήθεια σαν ζώνη στη θέση μας , την αλήθεια του θεού. Μόνο με την αλήθεια μπορούμε να νικήσουμε την πονηρία των δαιμόνων, διότι το μοναδικό όπλο που χρησιμοποιούν οι δαίμονες στις επιθέσεις τους εναντίον μας είναι το ψέμα, το οποίο αποτελεί και την πνευματική τους υπόσταση.

Μόνο τότε, όταν στη μέση μας θα έχουμε τη ζώνη μας θείας αλήθειας, της αλήθειας του Χριστού, μόνο τότε, όταν θα θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να ξεκουραζόμαστε και δεν πρέπει να σταματάμε στην πορεία μας, μόνο τότε θα νικήσουμε τους εχθρούς του θεού και τους δικούς μας.

Και συμπληρώνει ο απόστολος Παύλος, ότι αυτό πρέπει ιδιαίτερα να το θυμόμαστε
{ εν τη ημέρα τη πονηρά }(Εφ. 6, 13), όταν το κακό μέρα με τη μέρα θα μεγαλώνει γύρω μας. Παρακάτω ο απόστολος λέει ότι πρέπει να φορέσουμε τον θώρακα, όπως παλαιά οι πολεμιστές φορούσαν θώρακα χάλκινο ή σιδερένιο για να μην πληγώνονται.

Μήπως χρειαζόμαστε και εμείς έναν τέτοιο σιδερένιο θώρακα; Ασφαλώς όχι, εμείς πρέπει να φορέσουμε ένα άλλο θώρακα. Ένας θώρακας χάλκινος ή σιδερένιος δεν τρομάζει τα πονηρά πνεύματα.

Έναν άλλο θώρακα χρειαζόμαστε, τον θώρακα της δικαιοσύνης. Το σώμα μας πρέπει να ντυθεί με την θεία αλήθεια και όχι με το σιδερένιο θώρακα. Την αλήθεια αυτή μπορούμε να την αποκτήσουμε μόνο με την ακούραστη τήρηση των εντολών του Χριστού και την αδιάκοπη προσευχή.

Αν μ΄ αυτό τον τρόπο θα εργαζόμαστε σταθερά για τον θεό, μόνο σ΄ αυτή την περίπτωση θα λάβουμε το θώρακα της δικαιοσύνης.
Οι πολεμιστές των παλαιότερων εποχών για να προστατέψουν τα πόδια τους φορούσαν περικνημίδες. Χρειαζόμαστε και εμείς τέτοιες περικνηνίδες χάλκινες ή σιδερένιες για να προστατέψουμε τα πόδια μας από τις ραδιουργίες του πολεμίου; Όχι, καθόλου δεν τις χρειαζόμαστε αν τα πόδια μας πάντοτε θα κατευθύνονται στην οδό της ειρήνης, αν θα τα χρησιμοποιούμε για να ευαγγελιζόμαστε παντού την ειρήνη, όπως και ο απόστολος Παύλος λέει: { Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά! } (Ρωμ. 10,15).

Ω, αν τόσο ωραία θα είναι τα πόδια μας! Όταν θα σπεύδουμε να βοηθήσουμε αυτούς που χρειάζονται την βοήθεια μας, τους δυστυχισμένους, τους ασθενείς, τους αναπήρους και τους αδυνάτους, αν θα πορευόμαστε εν βουλή των ασεβών, τότε δεν θα μας χρειάζονται καθόλου οι περικνημίδες, διότι τα πόδια μας θα προστατεύονται από τη δύναμη του Θεού και κανένα κακό δεν θα μπορέσει να τα πλησιάσει.

Παρακάτω ο απόστολος λέει ότι το κυρίως αμυντικό όπλο των πολεμιστών των παλαιοτέρων εποχών ήταν η ασπίδα, η μεγάλη και βαριά χάλκινη ασπίδα. Εμείς όμως χρειαζόμαστε μια τέτοια ασπίδα. Μπορεί αυτή να μας προστατέψει από τα φλογισμένα με τη φλόγα της κολάσεως βέλη των εχθρών μας και εχθρών του θεού; Ασφαλώς όχι!

Η χάλκινη ασπίδα καθόλου δεν θα μας βοηθήσει στον αγώνα μας. Εμείς έχουμε μία άλλη ασπίδα, την ασπίδα της πίστεως μας, της πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό, διότι αν με όλη την καρδιά μας πιστέψουμε σ΄ Αυτόν και ακλόνητα εκτελούμε τις εντολές Του, τότε η πίστη μας σ΄ Αυτόν θα μας προστατέψει χίλιε ς φορές καλύτερα από την οποιαδήποτε ασπίδα.

Και λέει παρακάτω ο απόστολος ότι πρέπει το κεφάλι μας να το προστατεύουμε
με την περικεφαλαία, όπως το έκαναν παλαιά οι πολεμιστές, που σκέπαζαν το κεφάλι τους με σιδερένια περικεφαλαία. Εμείς όμως τι περικεφαλαία χρειαζόμαστε; Ασφαλώς όχι χάλκινη ή σιδερένια αλλά κάποια άλλη, εντελώς άλλη περικεφαλαία. Με ποια περικεφαλαία θα προστατεύσουμε το κεφάλι μας; Με την περικεφαλαία της βαθειάς πίστεως στον Κύριο μας Ιησού χριστό και της βαθειάς αγάπης προς Αυτόν. Ο Ιησούς με το πανάγιο στόμα Του, είπε: { Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν ευτώ }. (Ιω. 6, 56).

Ω, Κύριε, ποια άλλη προστασία χρειαζόμαστε, αν Εσύ μένεις μαζί μας (στο νου και την καρδιά μας), αν Εσύ φωτίζεις την διάνοιά μας με το φως της διαρκούς παρουσίας σου στο νου και την καρδιά μας; Μας φτάνει αυτό και είναι ότι μας χρειάζεται!

Αν θα φορέσουμε μαι τέτοια πανοπλία θα μείνει μόνο να πάρουμε στα χέρια μας ένα δίκοπο σπαθί, όπως το έκαναν και οι πολεμιστές των παλαιότερων εποχών. Ακούστε τώρα τι λέει για το δίκοπο αυτό σπαθί ο μέγας απόστολος: { Ζων γαρ ο λόγος του θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας } (Εβρ. 4,12).

Να τι σπαθί χρειαζόμαστε. Το σπαθί του λόγου του θεού, το οποίο φοβούνται όλοι οι δαίμονες αλλά και ο ίδιος ο Διάβολος διότι με το λόγο του θεού φυγαδεύονται και νικούνται. Αν πάρουμε στα χέρια μας το φοβερό αυτό όπλο, το όπλο του λόγου του Θεού, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν εχθρό. Διότι όλοι τους έχουν ήδη νικηθεί από παλαιά από το σταυρό του Χριστού. Συντρίφτηκε η κεφαλή του αρχαίου

όφεως, του Διαβόλου, κάτω από το υποπόδιο του παντοδύναμου σταυρού του Χριστού.

Να θυμάστε πάντα ότι με τις δικές μας δυνάμεις δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τα πονηρά πνεύματα. Να θυμάστε ότι όλη την ελπίδα μας πρέπει να την στηρίζουμε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, στον Οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος μαζί με το συνάναρχο αυτού Πατέρα και το Πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Λόγοι και ομιλίες του Αγίου Λουκά 
Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» 

Η ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ είναι εδώ! --Αυτά που κρύβουν οι ρασοφόροι, για να μην ξυπνήσει ο λαός!



Το ερώτημα που παραμένει είναι: 
 Σε ποιόν Θεό; 
 Σίγουρα όχι στον Τριαδικό.


Να, λοιπόν, πώς εννοούν οι πατριαρχικοί οικουμενιστές την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης!



Μασωνία και Θρησκευτικά

"Μετάφραση" χθεσινής φωτογραφίας!



Ὁ "ὀρθόδοξος" Πατριάρχης 
Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης
λιβανίζει "ὀρθόδοξους" καὶ αἱρετικούς, 
ἔχοντας φροντίσει οἱ αἱρετικοὶ νὰ τιμῶνται,
ἱστάμενοι ...ψηλότερα, 
σὲ τιμητικὰ στασίδια!!!

''Tα κουρέλια των Αποστόλων...''



Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνει αντιληπτός ως απειλή, ''του στρώνει και χαλί...''


Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τη μνήμη του ιδρυτού του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Την Πέμπτη, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.

Κατά την Θεία Λειτουργία παρέστη αντιπροσωπεία της ''Εκκλησίας'' της Ρώμης υπό τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Χριστιανική Ενότητα... 

Συμπροσευχήθηκαν Ιεράρχες του Θρόνου και άλλων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, Κληρικοί, Μοναχοί και Μοναχές από την Πόλη και την Ελλάδα.
Φυσικά μαζί τούς συμπροσευχήθηκαν και οι παρόντες παπικοί...

Μετά την απόλυση ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροθέτησε το νέο Πρεσβύτερο π.Ανδρέα σε Μέγα Πρωτοσύγκελλο και ακολούθως προσφώνησε την επίσημη Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Αναφερόμενος στην πορεία του θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο Εκκλησιών, ο οποίος ξεκίνησε πριν από περίπου σαράντα χρόνια, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι στο επίκεντρό του βρέθηκαν όσα μας ενώνουν...

«Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών...»

Έτσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «τίμησε» τον ιδρυτή του Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο.

(φωτό απο τον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.)

''Η μυστική βοή τους έρχεται, των πλησιαζόντων γεγονότων. Και την προσέχουν οι ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί...'' 
~ Κ. Καβάφης

Είπε κάποτε ο ποιητής, και αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, η τιμή αυτή αποδώθηκε με μια ακόμη παράβαση των Αποστολικών κανόνων.

Και με την ομολογία του πάθους του πατριάρχου περί πλήρους κοινωνίας των ''Εκκλησιών'', οπού η άλλη ''εκκλησία'' βεβαίως, το Βατικανό, ουδέποτε αρνήθηκε τα αιρετικά της φρονήματα, ούτε έχει επιδείξει ποτέ καμία τέτοια διάθεση, κάτι που έχει γίνει πια ''συνήθεια'', και κανείς δεν βλέπει κάτι το παράξενο.

Παράξενο είναι να τιμάς λέει τον Απόστολο, αλλά ταυτόχρονα, να κάνεις κουρέλια τούς κανόνες τούς.
Να τούς κάνεις χαλί, κουρελού για να εισέλθει ο ''φίλος''...

Η Εκκλησία δεν κανονίζει τίποτα χωρίς κάποιο λόγο. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος, που απαγορεύεται η συμπροσευχή με αιρετικούς; Και πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό στους ίδιους τους αιρετικούς; Ή σε όσους ορθόδοξους είναι υπέρ κοινής παρουσίας σε τελετές μετά αιρετικών;

Ως μια πρώτη και απλή απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα μπορούσαμε να δώσουμε την εξής: "Επειδή απαγορεύονται από τον 45ο και 65ο Αποστολικούς κανόνες, που λένε:

«Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρήσθω». 

(Αυ­τός ο ι­ε­ρός Κα­νών των α­γί­ων Α­πο­στό­λων δεν προσ­δι­ο­ρί­ζει ποί­α α­κρι­βώς προ­σευ­χή η α­κο­λου­θί­α α­πα­γο­ρεύ­ε­ται, αλ­λά α­πα­γο­ρεύ­ει κά­θε κοι­νήν με­θ’ αι­ρε­τι­κών προ­σευ­χήν, έ­στω και την κα­τ’ ι­δί­αν “συ­νευ­ξά­με­νος”­. 
~ Ερμηνεία απο τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς)

Και «Ει τις κληρικός ή λαϊκός εισέλθοι, εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω».

Βλέπε και τοῦ Β΄ Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου,που επικυρώνει τα άνωθεν, ἀπαγορεύει ρητῶς συμπροσευχή μέ ἀκοινώνητους καί ἑτερόδοξους... μέ τή σαφῆ ἀπειλή τῆς καθαιρέσεως τῶν κληρικῶν καί τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν λαϊκῶν, πού τόν παραβιάζουν.

Ίσως αυτό δεν αρκεί ως απάντηση, για κάποιον που θέλει να μάθει το λόγο, για τον οποίο δόθηκαν οι κανόνες αυτοί από τους Αγίους Αποστόλους.

Για να μπορούν με τον τρόπο αυτό, να τους ελέγξουν, να μπορούν να τους πουν ότι βρίσκονται σε αίρεση απωλείας, χωρίς ο άλλος να τους απαντήσει: "Τότε γιατί προσεύχεσαι μαζί μας; Γιατί μας δέχεστε στούς ναούς σας;''

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, θέλοντας να εξηγήσει τον λόγο αυτής της απαγόρευσης, μας δίνει κάποια σχόλια στο Πηδάλιο επ' αυτού του ζητήματος:


«Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αποστρέφωνται τους αιρετικούς, και τας τών αιρετικών τελετάς. 

Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί δηλ. πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέφουν από την πλάνην των. 

Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν άποδεχθεί ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή.

Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον; 

Διότι εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα, εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώνουν αυτούς από την κακοδοξίαν των.

Οἱ γὰρ συνευδοκοῦντες εἰς τὰς ἐκείνων τελετάς, πῶς δύνανται νὰ ἐλέγξουσιν αὐτοὺς διὰ νὰ παραιτήσουν τὴν κακόδοξον καὶ πεπλανημένην των αἵρεσιν;» (Πηδάλιον ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, σελ. 50-54.)

Αν θέλουμε να λέμε πως είμαστε σύμφωνοι με τούς Αγίους, τότε με βάση τις εξηγήσεις τούς, δεν αποδόσαμε καμία ''τιμή'' στόν αγαπημένο Απόστολο Ανδρέα, ούτε στήν διδασκαλία, ούτε στούς κανόνες που όλοι οι Απόστολοι ως φωτεινοί μαθητές Του Χριστού, και Θεολόγοι απλανείς, εβρισκόμενοι εις στήν Πεντηκοστή μας παρέδωσαν...

Και που οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων των θεούμενων Πατέρων της Εκκλησίας, τονίζουν την πλήρη αποδοχή τούς, και ισχύ τούς. 

Για άλλη μια φορά τιμήσαμε τα ''κουρέλια''... είναι τα σχισμένα αυτά κομμάτια που αποκόπηκαν απο το χρυσοποίκιλτο και υπέρλαμπρο φόρεμα της Μίας Αγίας Αποστολικής και Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Είναι η αιρετική δύση, και ο ''αλάθητος'' πάπας, που έρχεται ύπουλα, εβρισκόμενος την πόρτα ανοιχτή, απο σκοτισμένους νόες, να αλλώσει την Αλήθεια, να διαβρώσει την μοναδική ασφαλή οδο σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου, επιθυμόντας μια ''ένωση εκκλησίων'' υπο τις οδηγίες του.

Μια νεα θρησκεία και εκκλησία είναι έτοιμη να ανατείλει, που δεν θα έχει κεφαλή Τον Δεσπότη Χριστό... αλλά κάποιον άλλο στήν θέση Αυτού. 

Όποιος έχει νου, ας λογαριάσει...

Και αν είσαι σύγχρονος πολύ, και νέος και μοντέρνος, και δεν τα πολύ πας καλά με τούς αγίους, και ολα τούτα τα βρίσκεις κάπως ''αναχρονιστικά'' βρε αδερφέ, ρώτα τον λογοτέχνη, βλέπεις και εκείνος το ξέρει:

''Ο ρωμαιοκαθολικισμός είναι πίστη μη χριστιανική, ο καθολικισμός της Ρώμης είναι χειρότερος από τον αθεϊσμό. Ο αθεϊσμός κηρύττει μονάχα το μηδέν, ο καθολικισμός, όμως, προχωρεί πιο πέρα ακόμα, κηρύττει ένα διαστρεβλωμένο Χριστό, ένα Χριστό αντίθετο του Χριστού... Κηρύττει τον Αντίχριστο...'' 
~ Φιόντορ Ντοστογιέφσκι