.
Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: “Βγείτε στις πλατείες να κηρύξετε το Ευαγγέλιο…για να συνέλθει ο Ελληνικός λαός”
*Αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε φτάσει σ’ αυτό το σημείο ως λαός και ξεχνάμε ότι μόνοι μας διαλέξαμε να ζούμε στην τυραννία του σύγχρονου ορθολογιστικού τρόπου ζωής, αντί να ζούμε στο Φως του Χριστού που οδηγεί στην λύτρωση της ανθρώπινης ψυχής από ότι την βασανίζει και την ταράσσει.
Ο Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης έβλεπε την κατάσταση που πάει και είχε πει χαρακτηριστικά:
~ Οι Έλληνες έχουμε ανάγκη σοβαρής κατηχήσεως. Που είστε κύριοι καθηγηταί; 10.000 καθηγητές θεολόγοι έπρεπε να βγείτε πάνω στις πλατείες να κηρύξετε το Ευαγγέλιο, όχι να περιμένετε μέσα στα Γυμνάσια και μέσα στους άμβωνες. Οι άμβωνες δεν φτιάνουν ανθρώπους!
Γιατί; Δυστυχώς, δεν λέγεται η αλήθεια, η οποία έπρεπε να λέγεται, μέσα στον χριστιανικό ναό. Κρύβεται η αλήθεια από εμάς όλους τους δασκάλους. Σας το λέω με πλήρη συνείδηση αυτό. Κρύβεται η αλήθεια, δεν διδάσκεται ο ελληνικός λαός όπως πρέπει. Αλλού τον προσανατολίζουμε και δεν του λέμε την αλήθεια, για να συνέλθει ο ελληνικός λαός και να συνέλθουμε κι εμείς.
Γιατί είναι τυφλωμένα τα πνεύματα μας, η καρδιά μας είναι σκοτισμένη, δεν έχει Πνεύμα Θεού, για να μεταδώσει και στον πλησίον, να μεταδώσει εις τον συνάνθρωπο Πνεύμα Θεού.
*από το βιβλίο: Ιερά Μονή Δαδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα»
Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης.
Η απάνθρωπη πονηριά του ηλεκτρονικού φακελώματος
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη μέθοδος για την επιβολή της κάρτας του πλαστικού χρήματος και των ηλεκτρονικών συναλλαγών...
σε όσους ακόμα είχαν την ελάχιστη αντίσταση σε όλα αυτά, με απώτερο και βασικό στόχο το ηλεκτρονικό φακέλωμα που ευαγγελίζεται εδώ και πολλά χρόνια η Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Ο πανικός, η απελπισία, η εσχάτη ανάγκη, η αδυναμία προμήθειας φαρμάκων και άλλων αναγκαίων αγαθών στην σημερινή συγκυρία, ήταν το καλύτερο πρόσχημα για την επιβολή του πλαστικού χρήματος, για την επιβολή των πιστωτικών καρτών, για την περεταίρω ηλεκτρονικοποίηση της καθημερινής μας ζωής. Έτσι ακόμα και γέροι και γριές που δεν είχαν καμία σχέση με όλα αυτά, τώρα τους αναγκάζουν με απάνθρωπο τρόπο να στέκονται ώρες στις ουρές για να βγάλουν μια κάρτα, την κάρτα της «σωτηρίας» τους για να πάρουν τα τετρακόσια και πεντακόσια ευρώ της πενιχρής του σύνταξης.
Θα πείτε και πιο είναι το κακό σε όλα αυτά ; Ερώτηση αφελής για αφελείς και για αδαείς, για ανθρώπους που μέχρι σήμερα το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν εμείς να περνάμε καλά και ας πνίγονται όλοι οι άλλοι!
Δεν θα κάνω ανάλυση για τις συνέπειες του ηλεκτρονικού φακελώματος. Για το θέμα αυτό έχουν γραφτεί τόμοι ολόκληροι. Εκείνο που θα επισημάνω είναι ο τρόπος που μας το επέβαλλαν τώρα σε μια χώρα που σε κάποιο βαθμό, είτε για λόγους πίστεως, είτε για λόγους άγνοιας, αντιστέκονταν σε αυτή την προοπτική.
Με το ηλεκτρονικο φακέλωμα λένε ότι θα καταπολεμηθεί η παρανομία. Αφελής δικαιολογία για αφελείς και ηλιθίους! Είναι κανόνας πως όταν αναπτύσσεται η τεχνολογία της καταπολέμησης της παρανομίας, αναπτύσσεται παράλληλα η τεχνολογία της παρανομίας. Η ανάπτυξη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας έφερε την έκρηξη των κάθε λογής χάκερς.
Αλλά αλλού είναι το επίμαχο σημείο. Με το ηλεκτρονικό φακέλωμα ο άνθρωπος γίνεται ένα απρόσωπο νούμερο καθοδηγούμενο και υποταγμένο στους ηλεκτρονικούς διαχειριστές της ζωής του, ακόμα και της ανάσας του. Το κόλπο ήταν όμορφα στημένο και όλοι εμείς σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να πέσουμε στον λάκκο που μας έχουν σκάψει και να πούμε και από πάνω ευχαριστώ!
Μέσα σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση που μας έχει περικυκλώσει, ας κρατήσουμε το νου και τη καρδιά εν αφύπνιση γιατί έρχονται και άλλα πολλά που για τα οποία θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε. Το «θηρίο» μουγκρίζει άγρια έτοιμο να μας κατασπαράξει!
Το μεγαλύτερα όπλο μας, οι πνευματικοί μας ποιμένες, όσοι απέμειναν «Όρθιοι», προσευχή, ετοιμότητα, αφύπνιση και αλληλεγγύη, προπαντός το τελευταίο.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Τι συμβαίνει τέλος πάντων με αυτή την ράτσα ανθρώπων; ΚΑΘ’ ΕΞΙΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΡΠΑΓΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ;
Τόσος κυνισμός, τόση έπαρση, τόσο μίσος, τόσος μισανθρωπισμός; Είναι δυνατόν τα παιδιά των μακελάρηδων των Παγκόσμιων πολέμων να κομπορρημονούν και να επιχαίρουν και να απειλούν για νέα γενοκτονία; Να απειλούν εκείνους που δολοφονούσαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα, τις εκκαθαριστικές τους επιχειρήσεις μέσα στη χώρα τους; Στη χώρα που κατέλαβαν με απρόκλητο πόλεμο;
Παρόλα αυτά, η μικρή Ελλάδα, αιμορροούσα από τις δολοφονικές μαχαιριές των ναζί Γερμανών, δέχθηκε να τους...
συνδράμει να ξαναγίνουν κράτος. Οι Έλληνες έστερξαν, να ζήσουν οι εκτελεστές των παιδιών και των γονιών τους. Να μην αφανιστούν, να μην στερηθούν και άλλης ευκαιρίας. Παρόλη την κακία που οι Ναζί έβγαλαν και το αίμα που έχυσαν, η Ελλάδα είχε την μεγαλοψυχία να τους μεταγγίσει αίμα για να ζήσουν, και μάλιστα παρά το γεγονός εκείνη κινδύνευε να πεθάνει, αφού το δικό της αίμα, το έχυσε άσκοπα και άδικα ο Γερμανικός «τσαμπουκάς»!
Πόση συσσωρευμένη κακία, πόση μοχθηρία, πόση απανθρωπιά μπορεί να γίνει ανεκτή, από την παγκόσμια κοινότητα! Πόση αδικία μπορεί να αντέξει ο πλανήτης όταν ο παγκόσμιος δολοφόνος, με τους εξαρτηματικούς γείτονές του, αποφασίζουν να ξανακάνουν το ίδιο έγκλημα! Έγκλημα που τώρα το κάνουν όχι με αχνιστές κάνες αλλά με τις παγερές μύτες των πανάκριβων γραφίδων που κατασκευάζουν, για να λεηλατούν με «τακτ» έθνη και ψυχές.
Η κατάρα της αχαριστίας δεν μπορεί παρά να τους συμπαρασύρει στον Άδη που ετοιμάζουν για την Ελλάδα και όποιον άλλο στοχοποιήσουν! Ας είναι βέβαιοι ότι «μάχαιραν έδωκαν, μάχαιραν θα λάβουν» και όχι βέβαια από ανθρώπους που λένε ότι δεν φοβούνται! Η τιμωρία τους θα είναι αμείλικτη από τον Θεό του Δικαίου και της ευσπλαχνίας, που αυτοί αποστράφηκαν για να επιβάλουν την νέα τάξη!
Οι δολοφόνοι δεν δικαιούνται να έχουν αισθήματα και μάλιστα ευγενή. Η ζωή τους σημαδεύεται από ένστικτα και μάλιστα τα πλέον αχρεία, βάρβαρα και ποταπά!
Οι δολοφόνοι δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν τύψεις, δεν έχουν αξίες. Οι δολοφόνοι χρησιμοποιούν αφορμές ή και χωρίς να υπάρχουν τις κατασκευάζουν ώστε να έχουν και άλλοθι για την απανθρωπιά τους. Τέτοιοι επαγγελματίες αποδείχθηκαν οι ηγέτες της Γερμανίας στους δύο Παγκόσμιους πολέμους, τέτοιοι αναδεικνύονται και οι σημερινοί με όλους τους κολαούζους τους που τάχα θίχτηκαν γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός τους αποκάλυψε στην παγκόσμια κοινότητα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ όπως στη πραγματικότητα είναι.
Επειδή όμως φοβούνται την αλήθεια αυτή και τους στοιχειώνει η μνήμη των αληθινών γεγονότων , επιχειρούν να την καταπνίξουν, με την υπεροψία του δυνάστη και των πρόθυμων δοσίλογων. Δοσίλογων που αντάλλαξαν την κουκούλα με την γραβάτα. Αυτή που δεν μπόρεσαν να δέσουν στο λαιμό του Έλληνα πρωθυπουργού και την εξέλαβαν, ορθώς, ως μήνυμα ΜΗ ΥΠΟΤΑΓΗΣ με το οποίο ζητούσε περήφανους συμμέτοχους και από άλλες χώρες. Εκείνους που επαίρονται να λένε ότι διαθέτουν «ιστορία και πολιτισμό» και μάλιστα …Διαφωτισμό!
Δυστυχώς τέτοιοι σύμμαχοι και εταίροι αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχουν. Είναι βέβαιο ότι τους πλακώνει η φοβέρα των φαντασμάτων της Βέρμαχτ και του Φύρερ! Τους «εξιτάρει» η πιθανότητα να γίνουν οι ορντινάντσες των πρωτεπιστατών της νέο-ναζιστικής παγκοσμιοποίησης! Ίδιες άλλωστε οι επιδιώξεις και τότε και τώρα.
Και όμως υπάρχουν και μέσα στη Γερμανία, και μέσα στην Ευρώπη, πλήθος ανθρώπων που δεν συμφωνούν με νέες εκατόμβες. Δυστυχώς η άρχουσα «ελίτ» λαμβάνει όλες τις προφυλάξεις ώστε να κρατά υπό έλεγχο την αποδοκιμασία και τη διαφωνία τους. Μέχρι και εκείνο το πλήθος, να σπάσει τα τείχη της ντροπής που οι νέο-Δυνάστες του Βερολίνου και των Βρυξελλών χρόνια κατασκευάζουν.
Ας γνωρίζουν σε κάθε περίπτωση οι ύαινες των «θεσμών» και των Ευρωπαϊκών μηχανισμών, ότι την Ελλάδα δεν την διατήρησε μέχρι σήμερα (τρείς χιλιάδες χρόνια ιστορίας, ποιός να συγκριθεί μαζί σου από τους κριτές και επικριτές σου Ελλάδα!!!) ούτε οι συμμαχίες της ούτε οι ισχυροί της φίλοι που μόνιμα την πρόδιδαν όσα και αν της χρωστούσαν ούτε τα πλούτη που της άρπαξαν ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ …ΣΥΜΜΑΧΟΙ τάχα!
Την Ελλάδα την κράτησε και θα την κρατήσει η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ της και τα ποτάμια αίματα των ηρώων της και των μαρτύρων της. Οι προσευχές των Αγιορειτών και των ερημιτών. Οι ευχές των γιαγιάδων και μανάδων. Τα λείψανα που αναδίδουν ευωδίες χρόνια ατελείωτα και πάνω από όλα η χάρη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΕΠΙ ΑΙΩΝΕΣ ΕΠΙΜΟΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΣΗΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ.
Κωνσταντίνος Ελάχιστος
dimofantis.blogspot.gr
«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω»
«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω»
Κακοπάθεια· μιὰ λέξη ποὺ δυσανασχετοῦμε στὸ ἄκουσμά της, μιὰ κατάσταση ποὺ ἀποφεύγουμε νὰ τὴ ζήσουμε. Κι ὅμως, καθημερινὰ στὴ ζωή μας ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τέτοιες δύσκολες καταστάσεις κακοπάθειας: θλίψεις, ἀντιξοότητες, δοκιμασίες, στερήσεις, ἀδικίες, ἀσθένειες, γεγονότα ἔκτακτα, δυσκολίες ποὺ χρονίζουν. Βασανισμένοι εἴμαστε ὅλοι, ἄλλος περισσότερο, ἄλλος λιγότερο. Κρύβει ἡ ζωή μας πολλοὺς πόνους, δάκρυα, ἀλάλητους στεναγμούς. Καὶ ἡ ἐποχή μας, ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς ἐνισχύουν τὶς ἀγωνίες μας, βαραίνουν τοὺς ὤμους μας, κάνουν τὸν ἀγώνα μας ἀνυπόφορο, τὸν σταυρό μας ἀσήκωτο.
Ἀποροῦμε: «Γιατί; Τί κάναμε;»
«Πῶς γίναμε ἔτσι; Ποῦ κανταντήσαμε;»
«Ζοῦμε τραγικὲς καταστάσεις, ποῦ ἀλλοῦ θὰ φθάσουμε;»
«Δὲν ἀντέχουμε ἄλλο»…
Φράσεις, ἢ καλύτερα κραυγὲς πόνου, ἀπογνώσεως ποὺ ἀκοῦμε συχνὰ καὶ ἐπιβεβαιώνουν τὰ λόγια τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας: «ἐν τῷ κόσμω θλῖψιν ἕξετε» (Ἰω. ις΄ 33).
Πῶς ὅμως θὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς καθημερινὲς κακοπάθειές μας;
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στὴν «καθολική» του ἐπιστολὴ μᾶς συμβουλεύει σχετικά: «Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω» (Ἰακ. ε΄ 13). Ὑποφέρει κανεὶς ἀνάμεσά σας ἀπὸ στενοχώρια καὶ θλίψη; Ἂς προσεύχεται καὶ ἂς ζητᾶ παρηγοριὰ ἀπὸ τὸν Θεό.
Λόγια ἀληθινά, ποὺ δίνουν παρηγοριά, δύναμη στὴν ψυχή, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπον’ ἀντιμετωπίσει κανεὶς τὶς δύσκολες αὐτὲς καταστάσεις καὶ νὰ στέκεται ὀρθός.
Διότι ἐκείνη τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας μας, ὅταν ἡ ἀγωνία καὶ ἡ στενοχώρια κυριεύσουν τὸ ἐσωτερικό μας, δυστυχῶς μερικοὶ ξεχνοῦμε τὸν Θεό. Δίνουμε βάρος στὸ πρόβλημά μας, μᾶς πνίγει τὸ κύμα, καθὼς ξεσπάει ἐπάνω μας, καὶ προσπαθοῦμε ἐμεῖς νὰ σκεφθοῦμε, νὰ δώσουμε ἄμεσα τὴ λύση, καὶ ἀφήνουμε μακριὰ τὸν Θεὸ καὶ οὔτε Τὸν παρακαλοῦμε νὰ ἐπέμβει καὶ νὰ δώσει τὴ λύση.
Ἄλλες φορὲς σπεύδουμε νὰ ἀκουμπήσουμε τὴ θλίψη μας στοὺς συνανθρώπους μας – φίλους, συγγενεῖς, γείτονες – πιστεύοντας πὼς ἐκεῖνοι μποροῦν νὰ μᾶς καταλάβουν καὶ νὰ βοηθήσουν στὰ θέματα ποὺ μᾶς βασανίζουν. Συχνὰ ὅμως ἀπογοητευόμαστε! Μερικὲς φορὲς ἀντὶ νὰ μᾶς καταλάβουν, μᾶς ἐκθέτουν τὶς δικές τους δυσκολίες, τὰ δικά τους βάσανα, προσθέτοντας βάρος περισσότερο στὴν ψυχή μας.
Πόσο ὅμως ἐνισχυτικὸς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου, ποὺ μᾶς δίνει τὴ λύση, μᾶς δείχνει τὸν δρόμο ποὺ θʼ ἀκολουθήσουμε: «προσευχέσθω». Ναί.
Στὸν Κύριο θὰ καταφύγουμε. Ἐκεῖ πρῶτα. Ἡ προσευχὴ θὰ γίνει τὸ καταφύγιό μας, ἡ παρηγοριά μας, ἡ ἀσφάλειά μας. Οἱ καιροὶ τῶν θλίψεων εἶναι μιὰ εὐκαιρία νὰ μεταβληθοῦν σὲ καιροὺς προσευχῆς. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ κακοπαθοῦμε, εἶναι καὶ γιὰ νὰ Τὸν ἀναζητοῦμε. Στὴ δύσκολη ὥρα ποὺ τὸ φρόνημά μας ταπεινώνεται, ἡ καρδιά μας συντρίβεται, πιὸ εὔκολα καταφεύγουμε στὸ Θεό, ὁ Ὁποῖος μπορεῖ νὰ ἀποδιώξει τὴ θλίψη. Ἔχουμε αὐτὸ τὸ προνόμιο οἱ πιστοί, τὴ δυνατότητα νὰ προστρέχουμε στὸν «Πατέρα τῶν οἰκτιρμῶν», τὸν «Θεὸν πάσης παρακλήσεως». Ἐκεῖνος γνωρίζει τὰ πάντα μέχρι λεπτομερειῶν, ξέρει τὶς αἰτίες τῶν καταστάσεων, κατανοεῖ καὶ μᾶς συμπαθεῖ γιὰ τὴν κακοπάθειά μας, καί, ὅταν καὶ ὅπως γνωρίζει, δίνει τὴ λύση ποὺ χρειάζεται.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης συμβούλευε νὰ ἀντιμετωπίζουμε ὅλα τὰ προβλήματα μὲ τὴν προσευχὴ λέγοντας χαρακτηριστικά: «Νὰ προσεύχεσαι χωρὶς ἀγωνία, ἤρεμα, μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Μὴν κουρασθεῖς νὰ προσεύχεσαι» (Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 388).
Στὶς μέρες ποὺ ζοῦμε οἱ κακοπάθειες αὐξήθηκαν, καὶ ποιὸς γνωρίζει πόσο ἄλλο θὰ αὐξηθοῦν. Γι’ αὐτὸ ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Ἰακώβου γίνεται ἀφορμὴ γιὰ σωστή, πνευματικὴ ἀντιμετώπιση τῶν καταστάσεων αὐτῶν. Ἂς ἀγαπήσουμε τὴν προσευχή· νὰ στρέψουμε ἐκεῖ τὸ νοῦ, τὴν καρδιὰ μὲ τὰ πολλὰ καὶ βασανιστικὰ θέματά μας ὁ καθένας. Ἐκεῖ θὰ βρεῖ ἀνάπαυση ἡ ψυχή μας καὶ εἰρήνη τὸ ἐσωτερικό μας.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
ΕΛΛΑΣ ΘΥΜΗΣΟΥ!…
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ Ν” ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ
Η ΕΛΛΑΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ
«Γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, ἰσχυκότες ἡττᾶσθε· ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσετε, πάλιν ἡττηθήσεσθε. Καὶ ἂν βουλεύσησθε βουλήν, διασκεδάσει Κύριος, καὶ λόγον ὅν ἄν εἴπητε, οὐ μὴ ἐμείνη ἐν ὑμῖν, ὅτι μεθ” ἡμῶν ὁ Θεός». (Ἡσ. 8, 9-10)
Ἀπόσπασμα τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας», φυλ. 368, Αὐγουστος 1974.
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου)
«…Ὅλα τὰ κράτη, ἀνατολὴ καὶ δύση εἶνε στραμμένα πρὸς τὴν ὕλη, αὐτὸ εἶνε τὸ πρόγραμμα τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων.
Ἑλλάς, θυμήσου!…
Ἡ Ἑλλάδα, ἔρμαιο τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν μεγάλων ἐθνῶν, ἔχει δοκιμάσει πολλὲς πικρίες καὶ ἀπογοητεύσεις μέχρι σήμερα, ἀλλ` παρ᾽ ὅλα αὐτὰ δὲν βάζει μυαλό. Λησμονεῖ εὐκολα τὶς συμφορές, ἀπὸ τὴν προδοσία τῶν συμμάχων της.
Ἕλλάς!… Ἐνθυμήσου τὶς μαύρες ἐκεῖνες ἡμέρες τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1922, κατὰ τὰς ὁποίας ἕνα ἑκατομμύριο ὀρθοδόξου λαοῦ εἶχε συγκεντωθεί στὴν παραλία τῆς Σμύρνης. Καὶ ἑνῷ τὰ θωρηκτὰ τῶν μεγάλων δυνάμεων, τῶν λεγομένων συμμάχων, θὰ μποροῦσαν μὲ λίγες ὁμοβροντίας τῶν τηλεβόλων των νὰ τρέψουν εἰς ἀτακτη φυγὴ τὶς ἀγέλες τῶν θηρίων τῆς Ἄγαρ, ποὺ κατασπάρασαν τὰ ἄοπλα πλήθη, αὐτοὶ ἀπαθεῖς ἔβλεπαν τὴν ἐθνική μας συμφορά…
Ἐνθυμήσου τὶς 6 Σεπτεμβρίου τοῦ 1955, κατὰ τὴν ὁποία οἱ Ἕλληνες τῆς Κωνσταντινουπόλεως παραδίδοντο στὸ πῦρ καὶ εἰς τὴν ἀτίμωση. Ἑλλάς! Οἱ σύμμαχοί σου δὲν ἔδειξαν κανένα οὐσιαστικὸ ἐνδιαφέρον…
Πολιτικὴ Ἠσαΐα
-Καὶ λοιπόν, θὰ μας ἐρωτήσετε, ἐσεῖς τί θετικόν ἔχετε νὰ προτείνετε;
Ἀπαντᾶμε· Πάνω ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐξωτερικὴ πολιτικὴ ἀμφιβόλου ὡφελείας, ποὺ κόπτονται οἱ πολιτικοί μας ἀρχηγοί, μία εἶνε ἡ πολιτικὴ ποὺ 100% θὰ ἀσφαλίσῃ τὸ πολυπαθὴ μας ἔθνος. Καὶ ἡ πολιτικὴ αὐτὴ –μὴ γελᾶτε, ὦ ἄπιστοι καὶ ἀσεβεῖς– εἶνε ἡ πολιτικὴ τοῦ προφήτη Ἠσαΐα.
Αὐτὴ συνιστᾶ, γιὰ νὰ ἐπιζήσῃ ἡ Ἑλλὰς τὶς πονηρὲς αὐτὲς ἡμέρες, πάνω ἀπὸ κάθε ἄλλη συμμαχία νὰ ζητήσῃ τὴν κραταιὰ καὶ πανίσχυρη καὶ ἀήττητη συμμαχία τοῦ παντοδυνάμου Κυρίου.
…Ἀγαπητοί μας συμπατριῶται Ἕλληνες! Ὅσοι πιστεύετε ἀκράδαντα εἰς τὸν Κύριο, γίνετε θερμοὶ κήρυκες τῆς πολιτικῆς, τὴν ὁποία προτείνει ὁ προφητικὸς λόγος. Συμμαχός μας κραταιὸς νὰ εἶνε ὁ Θεός. Αὐτὸ νὰ εἶνε τὸ σύνθημά μας.
Ἐὰν ὑπῆρχε μιὰ κυβέρνηση, ποὺ νὰ ἐσκέπτετο καὶ νὰ ἐνεργοῦσε χριστιανικὰ, ἕνα θὰ ἦταν τὸ κύριο μέλημά της, ἡ ἐπαναφορά, ἡ ἔνταξη τῆς Ἑλλάδος στὴν φωτεινή ὁμαλήν τροχιὰ τῆς συμμαχίας τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔχει πάρα πολύ ἀπομακρυνθῃ τὸ ἔθνος μας, πλανώμενο στὴν ἄβυσσο τῆς ἐξωτερικῆς ματαίας , σατανικῆς πολιτικῆς.
Ἑλλάς, προσφιλή μας Πατρίδα! Ἄκουσε τὴν φωνὴ τῆς αἰωνιότητος. Πλησίασε καὶ πάλι τὸν Θεὸ τῶν πατέρων σου…
Οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα
Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση;
Ούτε τώρα θα χαθούμε.
Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι. Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε που βρισκόμαστε...
Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπή μέσα μας η καλή ανησυχία: που βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!
ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΗ ΠΑΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ
Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ.
Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ.. ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΤΕΙΤΕ. ΚΑΝΤΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ. ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΑΣ.
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ.
Προφητικά λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός πριν 250 χρόνια περίπου είχε προφητεύσει διάφορα γεγονότα για την Ελλάδα, αλλά και για όλο τον κόσμο. Πολλά από αυτά που είχε πει, ήδη έχουν εκπληρωθεί. Υπάρχουν όμως και κάποιες προφητικές ρήσεις, κυρίως σε ότι αφορά τα γεγονότα της Πόλης που δεν έχουν εκπληρωθεί ακόμα και τα περιμένουμε.
Είχε πει λοιπόν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για την Ελλάδα, αλλά και για όλο τον κόσμο:
– «Με δυσκολία θά’ρθει».
– «Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στην Άσπρη Θάλασσα, τότε θάρθει».
– «Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί το ζήτημα της Πόλης».
– «Μέ άλλους θα κοιμηθείτε και με άλλους θα ξημερώσετε».
– «Εσείς θα πάτε να κατοικήσετε αλλού και άλλοι θάρθουν να κατοικήσουν σε σας».
– «Ξένος στρατός θα έλθει, Χριστό θα πιστεύει, γλώσσα δεν θα ξέρει …».
– «Ο χαλασμός θα γίνει από ένα κασσιδιάρη».
– «Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πέννα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μια με την πέννα».
– «Θα έρθει καιρός που δεν θα ακούτε (=μαθαίνετε) τίποτε».
– «Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους».
– «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων».
– «Στην Πόλη θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη»
– «Καλότυχος όποιος ζήσει μετά το γενικό πόλεμο. θα τρώγει με ασημένιο κουτάλι…»
– «Μετά το γενικό πόλεμο θα ζήση ο λύκος με τ’ αρνί».
– «Θα μαζωχτή το χιλιάρμενο στο Σκάλωμα (Άγιοι Σαράντα) και θάρθουν κοκκινογέλεκοι, να πολεμήσουν για σας».
– «Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά».
– «Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν».
– «Θα βάλουν φόρο στις κόττες και στα παράθυρα».
– «Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτες, δεν θα προφθάσουν όμως».
– «Οι Τούρκοι θα μάθουν το μυστικό 3 μέρες γρηγορότερα από τους Χριστιανούς».
– «Θαρθεί ξαφνικά· ή το βόδι στο χωράφι ή το άλογο στ’ αλώνι».
– «Από τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλη. Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν είναι μακριά η Πόλη· εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν. Ο στρατός αυτός δεν θα φθάσει στην Πόλη, στη μέση του δρόμου θα μάθει ότι ο πόλεμος ετελείωσε».
– «Ο χαλασμός στον τόπο θα γίνει από ένα όνομα αξιωματούχου… (δυσανάγνωστον)» (;)
– «Θα σας ρίξουν παρά (=χρήμα) πολύ· θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν».
– «Θαρθεί ξαφνικά· τ’ άλογα θ’ απομείνουν ζεμένα στις δουλειές τους και σεις θα φύγετε».
– «Δεν θα φθάσει ο στρατός στην Πόλη· στη μέση του δρόμου θάρθει το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο».
– «Νά’χετε το σταυρό στο μέτωπο, για να σας γνωρίσουν ότι είσθε Χριστιανοί».
Με βάση τα λόγια των πατέρων μας όλα αυτά δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί (ή έχουν γίνει εν μέρει) και τα περιμένουμε να έρθουν. Το πότε θα γίνουν, μόνο ο Θεός το γνωρίζει.
από το βιβλίο: «Κοσμάς ο Αιτωλός» του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.
Συγκλονιστική αποκάλυψη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού σε Χριστιανό αδελφό μας για το δημοψήφισμα!
Ο αδελφός εν Χριστώ αριστερός ψάλτης Εκκλησίας της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης πήγε για προσκύνημα στο Άγιον Όρος την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα. Στην επιστροφή πηγαίνοντας με το αυτοκίνητό του από Ουρανούπολη προς Θεσσαλονίκη ένας Γέροντας Μοναχός σήκωσε το χέρι του εις ένδειξη να σταματήσει το όχημα. Ο οδηγός σταμάτησε και ο Γέροντας τον ρώτησε:
- «Παιδί μου, μπορείς να με πάρεις κι έμενα στη Θεσσαλονίκη;»
- «Μπορώ γέροντα, περάστε» κι ο Γέροντας κάθισε δίπλα στον οδηγό.
Η συζήτηση μεταξύ του Γέροντος και του οδηγού για διάφορα πνευματικά θέματα διήρκησε αρκετά. Τότε ο οδηγός ρώτησε το Γέροντα:
- «Γέροντα τι λέτε εσείς στο μοναστήρι σας στο Άγιον Όρος για το δημοψήφισμα που πρόκειται να γίνει την Κυριακή;» Απαντά ο Γέροντας:
- «Μη στενοχωριέσαι παιδί μου, η Παναγιά ψήφισε για εσάς. Κοσμάς ο Αιτωλός» και χάθηκε από δίπλα του, ενώ το αυτοκίνητο ήταν εν κινήσει.
Σχόλιο: Παρ'όλη την παραλυσία του λαού μας και την ακάθεκτο ροπή προς την αμαρτία η Παναγιά μας είναι εδώ! Εκείνη, η Αειπάρθενος είναι παρούσα και ψηφίζει για εμάς. Εμείς έως πότε θα απουσιάζουμε από το θέλημα του Υιού της;
Όχι μόνο ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός είναι παρών, αλλά όλοι οι Άγιοι, και συμπάσχουν με τη σταναχωρία μας. Eμείς έως πότε την ημέρα θα διαφωνούμε με τη Δύση για οικονομικά θέματα και το βράδυ θα πάσχουμε θανάσιμα πάθη διαστροφής που μας ήρθαν από τη Δύση;
H παραπάνω βεβαιωμένη αντιφατικότητα δείχνει ότι δεν είμαστε ελεύθεροι. Ελεύθεροι θα γίνουμε αν μελετήσουμε τις Γραφές, μάθουμε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα μας ελευθερώσει.
Ελεύθεροι όντες, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, γρήγορα θα αποκτήσουμε σοφό και ηγεμονικό νου, ο οποίος μπορεί να αντισταθεί στην αίγλη της ηδονής του κόσμου της Δύσης και να επιλέξει την εμπειρία της ασύγκριτης πνευματικής ηδονής.
Τότε και τότε μόνο θα είμαστε χρήσιμοι στον εαυτό μας και στην πατρίδα.
Καλόν αγώνα λευτεριάς! Αμήν.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
Παναγία Αρβανίτισσα
να σας ευλογούν.
Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης
Φύτεψε στον ουρανό το θησαυρό σου
Εσύ, αν κάποιος σου δείξει πάνω στη γη ένα μέρος που δεν παραβιάζεται, και αν σε φέρει στην ίδια την έρημο υποσχόμενος ότι τα χρήματά σου θα βρίσκονται σε ασφάλεια, ούτε διστάζεις, ούτε δείχνεις κάποια επιφύλαξη, αλλά δείχνεις εμπιστοσύνη και μεταφέρεις τα χρήματά σου εκεί.
Όταν, όμως, σου υπόσχεται το ίδιο ο Θεός και όχι κάποιος άνθρωπος, και σου προτείνει όχι την έρημο, αλλά τον ουρανό, κάνεις τα αντίθετα. Και όμως, αν αυτά είναι ασφαλισμένα εδώ κάτω χίλιες φορές, ποτέ δεν θα μπορέσεις να ελευθερωθείς από τη φροντίδα. Και αν ακόμη δεν τα χάσεις, δεν θα ελευθερωθείς ποτέ από την αγωνία, μήπως τα χάσεις. Εκεί, όμως, δεν θα υποφέρεις τίποτε από αυτά. Και επί πλέον θα ωφεληθείς, διότι δεν κρύβεις μόνο το χρυσάφι σου, αλλά το σπέρνεις.
Το ίδιο γίνεται θησαυρός και σπόρος και κάτι περισσότερο από τα δύο. Διότι ο σπόρος δεν κρατεί για πάντοτε, ενώ αυτό μένει παντοτινά. Και ο θησαυρός δε βλαστάνει, ενώ αυτό σου δίνει καρπούς αθάνατους...
Και αν μου προβάλεις το χρόνο και την αναβολή της ανταποδόσεως, μπορώ και εγώ να σου δείξω και να σου πω, πόσα κερδίζεις και εδώ. Χωριστά, όμως, από αυτά, θα προσπαθήσω να σου αποδείξω και από αυτές τις βιοτικές φροντίδες, ότι αυτά είναι προφάσεις μάταιες.
Στη ζωή αυτή δημιουργείς πολλά, τα οποία δεν πρόκειται να τα χαρείς εσύ ο ίδιος. Και αν σε κατηγορήσει κάποιος, δικαιολογείσαι ότι έχεις τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών σου και νομίζεις ότι βρήκες κάποια ικανοποιητική δικαιολογία για τους παραπανίσιους κόπους.
Όταν στα βαθειά σου γηρατειά κτίζεις μεγαλόπρεπα σπίτια, που, προτού τελειώσουν, εσύ θα έχεις αναχωρήσει πολλές φορές· και όταν φυτεύεις δένδρα, που θα σου δώσουν καρπό μετά από πολύ χρόνο, και όταν αγοράζεις περιουσίες και κτήματα, την κυριότητα των οποίων θα αποκτήσεις ύστερα από πολύ διάστημα, και όταν δημιουργείς και άλλα πολλά παρόμοια, των οποίων τη χαρά δεν θα δοκιμάσεις εσύ, τα ετοιμάζεις τάχα για τον εαυτό σου ή για τους άλλους;
Δεν είναι, λοιπόν, πάρα πολλή μεγάλη ανοησία, εδώ να μη στενοχωριέσαι καθόλου για την αργοπορία του χρόνου, τη στιγμή, μάλιστα, που από την αργοπορία αυτή, θα χάσεις όλη την αμοιβή σου, για την εκεί, όμως, καθυστέρηση να αδρανείς, τη στιγμή, που αυτή σου δίνει μεγαλύτερο κέρδος, και τα αγαθά δεν τα προορίζει για άλλους, άλλα χαρίζει σε σένα τις δωρεές;
Έκτος από αυτά δεν είναι και μεγάλη η αναβολή. Τα πράγματα έχουν πλησιάσει πολύ και δε γνωρίζουμε, μήπως και στη γενιά μας τελειώσει η ζωή αυτή και φθάσει η φοβερή εκείνη ημέρα, που θα μας παρουσιάσει το φρικτό και αδέκαστο κριτήριο. Τα περισσότερα σημεία έχουν πραγματοποιηθεί. Και το Ευαγγέλιο έχει κηρυχτεί σε όλα τα μέρη του κόσμου και οι πόλεμοι και οι λοιμοί και οι σεισμοί έχουν γίνει και δεν είναι πλέον η απόσταση πολύ μεγάλη.
Δεν βλέπεις τα σημεία; Αυτό ακριβώς είναι το μεγαλύτερο σημείο. Ούτε εκείνοι που ζούσαν στην εποχή του Νώε είχαν διακρίνει τα προμηνύματα της καταστροφής εκείνης· αλλ’ ενώ έπαιζαν και έτρωγαν και παντρεύονταν και έκαναν όλα τα συνηθισμένα της ζωής, τους βρήκε η φοβερή εκείνη τιμωρία. Το ίδιο και στα Σόδομα· ενώ διασκέδαζαν και δεν υποψιάζονταν τίποτε, κεραυνοβολήθηκαν από τους κεραυνούς που έπεσαν….
Όσο έχουμε, λοιπόν, καιρό, ας ετοιμάσουμε για τον εαυτό μας από τώρα για τότε την παρρησία μας πολλή, ας συγκεντρώσουμε άφθονο λάδι, ας τα τοποθετήσουμε όλα στον ουρανό, για να τα απολαύσουμε την κατάλληλη ώρα και όταν τα χρειαζόμαστε, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού…
Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Κατά Ματθαίον, Κ΄ ΕΠΕ 9,722-726
http://www.xfd.gr/
Γίνε ένα ζωντανό παράδειγμα
Του αρχιμανδρίτου Δανιήλ Σαπίκα - ΠτυχιούχουΘεολογικής και Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
Ο Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Λάζαρης, Γέρων της Ί. Μ. Δαδιού Αμφίκλειας και πνευματικός μου πατέρας, με τον βίο και την πολιτεία του, μας δίδαξε τα πιο κάτω πνευματικά θέματα:
Αυταπάρνηση. Κάνε αυτό που ο Χριστός είπε σε όλους μας να κάνουμε: Σταμάτα να ψάχνεις για τη δική σου ευχαρίστηση και τη δική σου ταυτότητα.
Να προσεύχεσαι. Καθώς πετάς μακριά σου τους κοσμικούς περισπασμούς, γύρνα στην προσευχή και την αληθινή στήριξη. Άλλα κατάλαβε ότι, μέχρι να μάθεις να εγκαταλείπεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά, να απαρνείσαι τις επιθυμίες σου και να ακολουθείς τον κανόνα της νοερής προσευχής, οι απαντήσεις στις προσευχές το πιθανότερο θα είναι φαντασιώσεις εκπλήρωσης των επιθυμιών σου και όχι του θελήματος του Θεού.
Να μελετάς. Διάβαζε και μελέτα σαν να εξαρτάται ή ζωή σου άπ' αυτό, διότι πράγματι έτσι είναι.
Να κατανοείς. Κατάλαβε την αγάπη. Κατάλαβε ότι ο μυστικός χριστιανισμός δεν άφορα στη γνώση για τη γνώση. Δεν είναι θέμα μεγάλης νοητικής ικανότητας. Δεν είναι θέμα ανταλλαγής επιχειρημάτων στο διάλογο με τους άλλους. Δεν είναι θέμα του να εκδηλώσεις την αγιότητα σου, για να τη δουν οι άλλοι και να θαυμάσουν. Δεν είναι θέμα οράσεων και εκστάσεων. Είναι απλά θέμα κένωσης του εαυτού και αγνής αγάπης. Για ν' αγκαλιάσει μία ψυχή με την αγάπη Του, ο Θεός δεν κοιτά το μεγαλείο της, αλλά το μεγαλείο της ταπείνωσης της.
Δες λοιπόν τον εαυτό σου σαν ένα τίποτα. Βάλε τον εαυτό σου στην υπηρεσία όλων. Δώσε όλα όσα έχεις και γίνε ένα ζωντανό παράδειγμα αυτής της Θείας Χάρης και Δόξας, πού με τόση λαχτάρα επιθυμείς. Νιώσε τον πόνο και τη θλίψη όλης της αμαρτίας πού υπάρχει στον κόσμο γύρω σου, αλλά μην ασχολείσαι με ό,τι κάνουν οι άλλοι - αντί γι' αυτό, εστίασε στο δικό σου πόθο για ταπεινή αγνότητα της καρδιάς. Διότι όπως ή αμαρτία είναι ή τιμωρία για την αμαρτία, ή αγάπη είναι ή ανταμοιβή για την αγάπη.
Πάνω από όλες τις Χάρες και όλα τα δώρα του Αγίου Πνεύματος που ο Χριστός δωρίζει στους φίλους του, είναι ή Χάρη της υπέρβασης του εαυτού και ή θεληματική αποδοχή για την Αγάπη του Χριστού όλης της οδύνης, των τραυμάτων, της ταλαιπωρίας και της περιφρόνησης, διότι σε όλα τα άλλα δώρα του Θεού δεν μπορούμε να δοξαστούμε, βλέποντας ότι δεν προέρχονται από εμάς, αλλά από το Θεό. Άλλα στο σταυρό των δοκιμασιών και των θλίψεων μπορούμε να δοξαστούμε, διότι, όπως λέει πάλι ο Απόστολος, «Δεν θα καυχηθώ παρά μόνο στο Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού».
Είναι τόσο απλό, αλλά και τόσο απαιτητικό. Να γιατί θα δεις τόσο πολλούς «Χριστιανούς» να σε χαιρετούν κουνώντας το χέρι ευτυχισμένα, ενώ οδηγούν τα ακριβά τους αυτοκίνητα.
Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της
Μια από την βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε στην ζωή μας, είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για να πούμε έχω αιτία να είμαι χαρούμενος.
Όμως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Άδικα περιμένουμε.
Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της.
Μαθαίνουμε να μην αναβάλουμε την χαρά, περιμένοντας μια μεγάλη στιγμή.
Η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις.
Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου.
Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους.
Στον περίπατο με έναν φίλο, με ένα ζώο ή με έναν καλό φίλο.
Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά.
Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά.
Πάψε να τα αναβάλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο στον νου σου, το μόνο που υπάρχει είναι το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Μη μ’ αφήνεις μόνο. Προσεύχου για μένα
«Προσεύχου για μένα»
Είναι η σιωπηλή κραυγή που λέει: Μη με ξεχνάς, μην αδιαφορήσεις για μένα, συμπορεύου, μην πάψεις να με αγαπάς, μη φύγεις από τη ζωή μου, μη μ’ αφήνεις μόνο.
Αν μπορούσαμε να πιάναμε τα μηνύματα που εκπέμπουν τα λόγια των γύρω μας, θα καταλαβαίναμε την αγωνία, τις ανασφάλειές τους. Αλλά αυτό θα σήμαινε πως θα προκαλούμαστε να δώσουμε τον εαυτό μας, την καρδιά μας. Το «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» δεν εφαρμόζεται θεωρητικά. Χρειάζεται πόνο, υπέρβαση των δικών μας αναγκών για χάρη του συνανθρώπου μας που γίνεται αδελφός μας.
Είναι απλό και εύκολο στην πρόσκληση για προσευχή υπέρ αυτού που μας το ζητά, να απαντήσουμε «εντάξει». Όμως «το να προσεύχεσαι για τον άλλο είναι ως να χύνεις το αίμα σου γι’ αυτόν, γιατί ο αδελφός μας είναι η ζωή μας» κατά τον άγιο Σιλουανό.
Η ταύτιση του πονεμένου αδελφού με τον εαυτό μας προϋποθέτει κατάθεση του εαυτού μας, που προκαλεί ελευθερία από τη φιλαυτία μας, γι’ αυτό και πολλή χαρά.
Θεωρούμε, και ενδεχομένως να είναι, την υλική ελεημοσύνη δείγμα αγάπης. Όμως ο άνθρωπος «ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται». Για να ζήσει χρειάζεται κάποτε ενα αφτί να τον ακούσει, ένα ώμο ν’ ακουμπήσει, μια καρδιά να κτυπήσει γι’ αυτόν.
Είναι ωφέλιμο να κατανοούμε την ψυχρότητά μας, την αναπηρία μας, την ψεύτικη ζωή μας που δεν μοιράζεται. Οδηγεί στη μετάνοια η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε ως χριστιανοί αυτοί που θα έπρεπε. Προφυλάσσει από την ψευδαίσθηση και την υποκρισία η γνώση του εαυτού μας.
Ασφαλώς ο Χριστός δεν μας ζητά ν’ αγαπήσουμε την ανθρωπότητα αλλά τον άνθρωπο που είναι κοντά μας, δίπλα μας, στο δρόμο μας. Όχι με την έννοια της ελεημοσύνης ως υπεροχής, αλλά της καρδιακής αγάπης που γίνεται βακτηρία και ανάπαυση και δύναμη για τον αδελφό. Βέβαια, η δική μας αδυναμία και ακαταστασία μας εμποδίζει να βγούμε από τον εαυτό μας «για να ζήσει ο αδελφός». Όμως δεν θα πρέπει να το κατανοήσουμε, να το παλέψουμε, να το δοκιμάσουμε; Δεν είναι για μας το Ευαγγέλιο και η ζωή του Χριστού;
Το «προσεύχου για μένα» μπορεί να γίνει τελικά ο καθρέφτης που θα δούμε την πραγματικότητα του εαυτού μας. Όπως, αν θέλουμε, και η δυνατότητα να γευτούμε την «άλλη ζωή» που διαφοροποιείται από αυτήν του κόσμου τούτου της φιλαυτίας, της επιφάνειας, της πεζότητας που «όζει θάνατο». Να γευτούμε δηλαδή την όντως Ζωή που έχει ενδιαφέρον, χαρά, πληρότητα, αιωνιότητα.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η Ελλάδα σκέπτεται, προσεύχεται, ελπίζει. H Ελλάδα ζει
«Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος,
αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευόμενο
δια στόματος Θεού» (Ματθ. 4,4)
Κατά Λουκάν
51 ᾿Εποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· 52 καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς,
53 πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς.
Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας παγκοσμίων διαστάσεων κρίσης πρωτίστως πνευματικής, ηθικής και αξιών.
Οι οικονομικές δυσχέρειες, τα αδιέξοδα, οι ταλαιπωρίες και οι δοκιμασίες που υφίσταται ο ελληνικός λαός, έχουν τις ρίζες τους στην ηθική κατάπτωση του «νέου Ισραήλ» αλλά και όλου του σύγχρονου χριστιανικού κόσμου και μη.
Η εκρίζωση του Χριστού από τις ζωές μας καθιστά βέβαιη την περιπέτεια μας σε επικίνδυνα μονοπάτια...
Οι Έλληνες όπως γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη επιλέχθηκαν από τον ίδιο τον Κύριο, για να φέρουν εις πέρας μια αποστολή παγκοσμίου βεληνεκούς.
Να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου μέσα από τον μικρό αυτό λαό με τη διάδοση του Ευαγγελίου αλλά κυρίως από τη Ορθόδοξη ζωή μας.
Εμείς έχουμε την υψηλή ευθύνη να δίνουμε το παράδειγμα σε όλη την Οικουμένη.
Οφείλουμε και έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη να είμαστε ο οφθαλμός εις το σώμα της ανθρωπότητας, όπως τόνιζε και ο Άγιος Νεκτάριος και κυρίως η Ελλάς σε ρόλο οδηγού να δείχνει σε όλα τα Έθνη το δρόμο προς τον Χριστό.
Αντ‘ αυτού η σύγχρονη νέα παγκόσμια τάξη έσπειρε ζιζάνια διαφθοράς και ηθικής κατάπτωσης και παρασύρει στον γκρεμό ότι μπορεί και είναι εύκολο να ξεριζωθεί. Υπάρχει όμως η μαγιά που για αυτήν εγγυάται ο ίδιος ο Χριστός και δεν ξεριζώνεται έτσι απλά.
Ψαλμ.72, στιχ.27 ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται.
Ο Άγιος Γέρων Πορφύριος τόνιζε στα πνευματικά παιδιά του το χωρίο της Αγίας Γραφής « ἱμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ» (Ησαΐα 3:6) και τους προέτρεπε να βρούνε που είναι αυτό γραμμένο στην Παλαιά Διαθήκη γιατί αυτό το κεφάλαιο μιλάει ακριβώς για αυτά που ζούμε στις ημέρες μας.
Ίσως είναι από τα συγκλονιστικότερα κεφάλαια, στο οποίο καθρεπτίζεται το σήμερα, η κατάπτωση του σύγχρονου κόσμου, η καταδυνάστευση των πτωχών από τους ισχυρούς
Ησ. 3,15 «τί ὑμεῖς ἀδικεῖτε τὸν λαόν μου καὶ τὸ πρόσωπον τῶν πτωχῶν καταισχύνετε»; και προειδοποιεί την παγκόσμια ανηθικότητα και ανομία και τη βέβαιη καταστροφής της
Ησ. 3,11 «οὐαὶ τῷ ἀνόμῳ· πονηρὰ κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ συμβήσεται αὐτῷ».
Τα Ευαγγελικά κείμενα δίνουν το σύνθημα για το τι έρχεται, τι συμβαίνει, ποια είναι η αιτία, καθώς και τα αποτελέσματα των επιλογών μας.
Αν εμείς φτάνουμε σε μια αθλία κατάσταση που προείδε και ο Γέρων Πορφύριος και μάλιστα την παρομοίασε με την εποχή λίγο πριν έλθει ο Χριστός, αυτό οφείλεται διότι δεν υπάρχουν άνθρωποι με ιδανικά, αξίες και κυρίως αγάπη στο Χριστό.
Θα πει κάποιος, μα αυτό είναι ισοπεδωτικό, το να λες ότι δεν υπάρχει κανείς.
Την δεδομένη στιγμή όμως που τα αναστήματα όλων είναι ψηλά τεχνηέντως από την αλαζονεία μας και γιατί ο Θεός έτσι το επιτρέπει μέχρι να καταλάβουμε την αλήθεια, και κανείς δεν σκύβει το κεφάλι να δει αν από κάτω του βρίσκεται κάποιος αληθινός φίλος του Χριστού, μέχρι τότε που θα κοντύνουν τα αναστήματα όλων, που αυτό κάνει η παγκόσμια κρίση, δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε όχι απλά λύση, αλλά κανένα διέξοδο.
Ησ. 3,12 «λαός μου, οἱ πράκτορες ὑμῶν καλαμῶνται ὑμᾶς, καὶ οἱ ἀπαιτοῦντες κυριεύουσιν ὑμῶν· λαός μου, οἱ μακαρίζοντες ὑμᾶς πλανῶσιν ὑμᾶς καὶ τὸν τρίβον τῶν ποδῶν ὑμῶν ταράσσουσιν».
Όταν πέσουμε καταγής θα διακρίνουμε τι είναι αληθινό και στέκεται όρθιο.
Όταν θα γκρεμιστεί το ψευτορωμέικο που ύψωσε τα είδωλα και δημιουργεί πλάνες και σύγχυση στον λαό , αντί να προβάλλει τα αληθινά πρότυπα της χριστιανοσύνης.
Η Ελλάδα ήδη αρχίζει και γνωρίζει τις ευεργετικές συνέπειες της κρίσης όσο και να φαίνεται παράδοξο.
Αρχίζει η Ελλάδα να σκέπτεται, γιατί ο Θεός έδωσε τη λογική στον άνθρωπο για αυτό ακριβώς το λόγο, η Ελλάδα αρχίζει να προσεύχεται γιατί μόνο κοντά στον Χριστό υπάρχει η ελπίδα, η ασφάλεια και η παρηγοριά και η Ελλάδα ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά για όλη την ανθρωπότητα.
Παναγία η Πατριώτισσα «Ίνα ώσιν εν»
Η παρακαταθήκη των Αγίων Γερόντων Πορφυρίου και Παϊσίου
που συμβολίζει την ανάσταση της Ρωμηοσύνης Η ΕΛΛΑΔΑ ΖΕΙ
Η Ελλάδα σκέπτεται, προσεύχεται και ελπίζει για όλο τον κόσμο και περιμένει από τον Θεό να αναστήσει τη ρωμιοσύνη ως φάρο ενότητας της οικουμένης.
Την ανάσταση της ρωμιοσύνης που οραματίστηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας και για αυτό δολοφονήθηκε.
Την ενωμένη Ορθόδοξη Ευρώπη και όχι το σημερινό οικονομικό έκτρωμα που το τέλος του διαφαίνεται με πάταγο.
Τότε μπορεί να μην ήταν η ορισμένη από τον Θεό ώρα.
Μπήκαν τα θεμέλια όμως για την πραγματική και αληθινή ανάσταση της ρωμιοσύνης.
Ιερομόναχος Γεώργιος Καυσοκαλυβίτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)